Δομικές αλλαγές που θίγουν τα δικαιώματα και την αξιοπρέπεια των ατόμων με αναπηρία στη χώρα μας, προωθήθηκαν προεκλογικά και με νέο νόμο, μέσω του οποίου για πρώτη φορά εξαιρούνται από τη σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου (ΔΣ) του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΠΥΥ) τα άτομα με αναπηρία.
Όπως αναφέρει η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑμεΑ) «το αναπηρικό κίνημα δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια και δεν θα αφήσει να λαμβάνονται αποφάσεις για τα άτομα με αναπηρία δίχως τα άτομα με αναπηρία».
Παράλληλα, καταδικάζει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο την απόφαση του υπουργού Υγείας, Θάνου Πλεύρη, να αφήσει εκτός σύνθεσης του νέου ΔΣ του ΕΟΠΠΥ τα άτομα με αναπηρία, μετά τη δημοσίευση του νόμου 4931/2022 (ΦΕΚ 94Α 2022).
«Ο υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης ολοκλήρωσε με το νέο ΔΣ του ΕΟΠΥΥ την αποσύνδεσή του από τους κοινωνικούς φορείς. Πρόκειται για μια απαράδεκτη, έως και αντιδημοκρατική αλλαγή στη σύνθεση του διοικητικού συμβουλίου», αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΕΣΑμεΑ.
Ποιους εκπροσωπεί η Συνομοσπονδία των Ατόμων με Αναπηρία
Η Συνομοσπονδία των Ατόμων με Αναπηρία είναι τριτοβάθμια οργάνωση εκπροσώπησης των ατόμων με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους, με μέλη της περισσότερες από 600 οργανώσεις πρώτου και δευτέρου βαθμού σε όλη την ελληνική επικράτεια, η οποία μετέχει με αιρετό εκπρόσωπό της στα διοικητικά συμβούλια των μεγάλων δημόσιων οργανισμών, όπως ο e-ΕΦΚΑ, ο ΟΠΕΚΑ κ.ά.
Επίσης, έχει συμμετοχή των αντιπροσωπευτικών οργανώσεων κοινωνικών εταίρων στα ΔΣ και εξυπηρετεί βασικές αρχές της δημοκρατικής λειτουργίας φορέων του κράτους, όπως ο κοινωνικός διάλογος, η κοινωνική λογοδοσία και η διαφάνεια της λειτουργίας των φορέων αυτών.
Ζητούν παρέμβαση πρωθυπουργού και κομμάτων
Μετά την εξαίρεσή της από το ΔΣ του ΕΟΠΥΥ, η ΕΣΑμεΑ καλεί τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη και τους αρχηγούς των κομμάτων, να πάρουν θέση, καθώς οι αποφάσεις αυτές, όπως υπογραμμίζουν, «θυμίζουν εποχές που τα άτομα με αναπηρία δεν είχαν λόγο στη ζωή τους».
«Η ΕΣΑμεΑ εργάστηκε σκληρά από την ίδρυση του Οργανισμού και μέχρι αυτή τη στιγμή, με τους εκπροσώπους της στο διοικητικό συμβούλιο και με την πληθώρα των παρεμβάσεών της για το φάρμακο, για τη νοσηλεία, για τις θεραπείες, για την αιμοκάθαρση, για την ιατρο-φαρμακευτική φροντίδα και κάλυψη, για την προστασία των ατόμων με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις», τονίζουν.
Πώς παραβιάζονται οι εθνικοί και διεθνείς κανόνες
Η συγκεκριμένη σύνθεση του ΔΣ του ΕΟΠΥΥ, σύμφωνα με την ΕΣΑμεΑ, είναι απαράδεκτη καθώς παραβιάζει βασικούς κανόνες των Ηνωμένων Εθνών.
Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την ΕΣΑμεΑ παραβιάζονται:
η παρ. 3 του άρθρου 4 «Γενικές υποχρεώσεις» της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες, την οποία η χώρα μας κύρωσε με τον ν.4074/2012. Αναφέρεται συγκεκριμένα ότι «κατά την ανάπτυξη και εφαρμογή της νομοθεσίας και των πολιτικών, για να εφαρμοστεί η παρούσα Σύμβαση και σε άλλες διαδικασίες λήψης αποφάσεων που αφορούν ζητήματα σχετικά με τα άτομα με αναπηρίες, τα Συμβαλλόμενα Κράτη θα συμβουλεύονται συνεχώς και θα εμπλέκουν ενεργά τα άτομα με αναπηρίες, συμπεριλαμβανομένων και των παιδιών με αναπηρίες, μέσω των αντιπροσωπευτικών οργανώσεών τους»
Επίσης, η παρ. 1 του άρθρου 61 του ν. 4488/2017, στην οποία αναφέρεται ότι «κάθε φυσικό πρόσωπο ή νομικό πρόσωπο δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου υποχρεούται να διασφαλίζει την ισότιμη άσκηση των δικαιωμάτων των ΑμεΑ στο πεδίο των αρμοδιοτήτων ή δραστηριοτήτων του, λαμβάνοντας κάθε πρόσφορο μέτρο και απέχοντας από οποιαδήποτε ενέργεια ή πρακτική που ενδέχεται να θίγει την άσκηση των δικαιωμάτων των ΑμεΑ».
Τέλος, τα μέλη της ΕΣΑμεΑ υποστηρίζουν ότι η μη συμμετοχή τους στο ΔΣ του ΕΟΠΠΥ, έρχεται σε πλήρη αντίθεση και με τις τελικές παρατηρήσεις της Επιτροπής των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρίες στην έκθεσή της για την εφαρμογή της σύμβασης από την Ελλάδα, οι οποίες δημοσιεύτηκαν στις 29 Οκτωβρίου 2019, όπου η επιτροπή, σε ότι αφορά τον τομέα της Υγείας, συστήνει στη χώρα μας «να παρακολουθεί αποτελεσματικά την υλοποίηση της παροχής υπηρεσιών υγείας από παρόχους υπηρεσιών υγείας στα άτομα με αναπηρία ότι γίνεται σε ίση βάση με τους άλλους».
Συμμετέχουν οι Φοίβος Δεληβοριάς, Σπύρος Γραμμένος και Μαρία Τζόγια
«Τραγούδια μίας χρήσης» ή αν προτιμάτε «disposable songs», είναι η δεύτερη δισκογραφική εργασία του Γιάννη Ταυλά και η πρώτη που εμφανίζεται ως τραγουδοποιός, που ερμηνεύει δηλαδή ο ίδιος τα τραγούδια του, σε αντίθεση με τον πρώτο του δίσκο, τις «Τέσσερεις Τριλογίες», που συμμετείχαν 14 διαφορετικοί ερμηνευτές.
Στο album «Τραγούδια μίας χρήσης» συμμετέχουν φιλικά και μοιράζονται ντουέτα μαζί με τον Γιάννη ο Φοίβος Δεληβοριάς (Πες μου ένα ψέμα), ο Σπύρος Γραμμένος (Ίσως μια μέρα) και η Μαρία Τζόγια (Εγωιστικό τραγουδάκι).
Όσο για την ερώτηση "Γιατί τραγούδια μίας χρήσης" η απάντηση έρχεται από τον ίδιο τον δημιουργό.
"Αισθάνομαι ότι τα τραγούδια και γενικά η τέχνη στην εποχή μας έχει γίνει μίας χρήσης, κάτι δευτερεύον σε ένα αέναο scroll down στο κινητό. Όλοι μας έχουμε διάσπαση προσοχής, όλοι βαριόμαστε εύκολα, όλοι μένουμε σε μια επιφανειακή τριβή και χάνουμε την ουσία ή μάλλον δεν μας απασχολεί η ουσία.
Ήθελα λοιπόν να βγάλω τη γλώσσα μου σε όλο αυτό, να βγάλω δηλαδή την γλώσσα μου στο κινητό, αλλά καταλήγω να βγάζω selfie και να κάνω story, γιατί ανήκω και εγώ στην εποχή μου.
Θέλω να πω ότι για να γράψω αυτά τα τραγούδια μπορεί να βασίστηκα σε σκέψεις και βιώματά μου, ακόμα και σε παιδικές μου αναμνήσεις, αλλά το έκανα ως κάποιος που ζει στο σήμερα. Έτσι, κάτι βαθιά προσωπικό ίσως και να μετουσιώνεται σε κάτι που αφορά και άλλους, ένα τραγούδι μιας μεγαλύτερης παρέας.
Τα τραγούδια αυτά είναι μίας χρήσης, ακούστε τα και πετάχτε τα, στην ανακύκλωση όμως για να μπορούν να ξαναχρησιμοποιηθούν ως υλικά από έναν μελλοντικό τραγουδοποιό που ίσως φτιάξει κάτι καλύτερο με αυτά. Γεια"
Έχουν ήδη κυκλοφορήσει 2 τραγούδια ως προάγγελοι του album, το «Αισιόδοξο τραγουδάκι (μια μέρα θα πεθάνουμε…)» και το «Ρομαντικό τραγουδάκι».
Η ηχοληψία, η μίξη, η ενορχήστρωση και το παίξιμο όλων των οργάνων έγιναν από τον Γιάννη Ταυλά (PirARTe studio). Το mastering υπογράφει ο Αντώνης Τζώρτζης (Exceptional Mastering) , oι φωτογραφίες είναι της Πόπης Στέλλας Τσίτου και η γραφιστική επεξεργασία από τον A. Koufi. Ψηφιακή διανομή από την Digital Minds.
Ακούστε ολόκληρο το album στο YouTube Εδώ
Αν σας αρέσει ο Γιάννης Ταυλάς ακολουθήστε τον!
● Instagram: https://www.instagram.com/yiannis_tavlas/
● Facebook: https://www.facebook.com/yiannistavlas
● YouTube: https://www.youtube.com/user/yiannistavlas
Λίγα λόγια για τον (απόφοιτο Λυκείου) Γιάννη Ταυλά
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1988 και ξεκίνησε τις μουσικές σπουδές στην ηλικία των 8 χρόνων. Είναι συνθέτης, ενορχηστρωτής, μαέστρος, πολύ-οργανίστας, καθηγητής μουσικής και μουσικός παραγωγός. Έλαβε με άριστα πτυχία κλασικής αρμονίας, αντίστιξης, φούγκας καθώς και δίπλωμα κλασικής κιθάρας και σύνθεσης. Έχει γράψει συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, έργα για κιθάρα, πιάνο και κύκλους τραγουδιών. Τον Ιανουάριο του 2022 κυκλοφόρησε ο πρώτος του προσωπικός δίσκος ‘’Τέσσερεις Τριλογίες’’ στον οποίο συμμετέχουν 15 τραγουδιστές και 26 μουσικοί.
Έχει ενορχηστρώσει για την συμφωνική ορχήστρα Δήμου Αθηναίων και την Ορχήστρα σύγχρονης μουσικής της Ε.Ρ.Τ.
Έχει παράλληλα ασχοληθεί με το θέατρο, γράφοντας μουσική για παραστάσεις, κάνοντας μουσική διδασκαλία, αλλά και συμμετέχοντας ως performer σε παραγωγές του Υπουργείου Πολιτισμού, του Εθνικού Θεάτρου κ.α. Ως μουσικός έχει ηχογραφήσει για τους Γιώργο Νταλάρα, Μπάμπη Στόκα, Γιάννη Κότσιρα, Σπύρο Γραμμένο, Λεωνίδα Μπαλάφα, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Παντελή Κυραμαργιό κ.α.
Είναι ιδρυτικό μέλος των Alcedo folk band από το 2018, μαέστρος της Aνοιχτής Oρχήστρας από το 2021 και εργάζεται στην μουσική εκπαίδευση από το 2010. Αυτή την εποχή εμφανίζεται με τον Σπύρο Γραμμένο και τον Κωνσταντίνο Πουλή σε μουσικές σκηνές σε όλη την Ελλάδα.
Πρόσωπο-κλειδί για το τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα το απόγευμα της Κυριακής 26 Μαρτίου 2023.
Πρόκειται για τον Κωνσταντίνο Χρυσάγη, επί σειρά ετών Διευθυντή Κυκλοφορίας στον Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδος (ΟΣΕ) και στέλεχος το οποίο, βάσει των αρμοδιοτήτων του, ήταν σε θέση να γνωρίζει σε βάθος τα δεδομένα και τις ελλείψεις που οδήγησαν στις απώλειες τόσων ανθρώπινων ζωών.
Ο αποθανών που δεν είχε κληθεί για κατάθεση από τις ανακριτικές αρχές οι οποίες διερευνούν το δυστύχημα στα Τέμπη, έχασε την ζωή του κινούμενος με μοτοσυκλέτα στην λεωφόρο Αθηνών-Σουνίου, στο 39ο χιλιόμετρο. Σύμφωνα με μαρτυρίες, βρέθηκε στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας και συγκρούστηκε μετωπικά με όχημα ΙΧ αφού προηγουμένως προσπάθησε να αποφύγει ένα λευκό βαν.
Ο Κ. Χρυσάγης ήταν 67 ετών και επρόκειτο να συνταξιοδοτηθεί, ενώ είχε συμμετοχή σε πλήθος υπηρεσιακών επιτροπών που είχαν διερευνήσει πρόσφατα και παλαιότερα σιδηροδρομικά συμβάντα όπως το δυστύχημα στο Άδενδρο και τη σύγκρουση αμαξοστοιχιών έξω από τη Λιβαδειά στη διάρκεια του χιονιά του Ιανουαρίου 2022.
Οι παραστάσεις συνεχίζονται κάθε Τετάρτη στις 20:00, Πέμπτη και Παρασκευή στις 21:00
& Σάββατο 8 Απριλίου στις 18:30, Σάββατο 22 και 29 Απριλίου στις 21:00.
«Εγώ είμαι. Δεν υπάρχω, αλλά υπάρχω. Δεν ζω, αλλά ζω.
Δεν έχω σάρκα και οστά... δεν τα χρειάζομαι.
Εσείς με κρατάτε εδώ. Με τα θετικά σας λόγια, αλλά και τα αρνητικά.
Δεν έχω ησυχάσει ως νεκρός... αλλά μήπως έζησα ήσυχος και ως ζωντανός;
Ο καθένας από την πλευρά που το βλέπει, από την πλευρά που τάσσει εαυτόν...
Είναι τιμή πάντως να με βρίζει ο εχθρός...σημαίνει ότι με φοβάται.»
(απόσπασμα από την παράσταση)
Η παράσταση που αγαπήθηκε και συγκίνησε κοινό και κριτικούς… «Άρης», της Σοφίας Αδαμίδου, με τον Τάσο Σωτηράκη στον ομώνυμο ρόλο. Η παράσταση που παρουσιάστηκε στον Τεχνοχώρο Cartel για 4 σεζόν και σε περισσότερες από τριάντα πόλεις και Φεστιβάλ, στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Ζυρίχη, επιστρέφει στο θέατρο OLVIO στην Αθήνα για 15 μόνο παραστάσεις!
Πριν γραφτεί το έργο από την συγγραφέα Σοφία Αδαμίδου, ο Τάσος Σωτηράκης είχε ξεκινήσει να μελετάει τη ζωή και την ιστορική και πολιτική του πορεία του Άρη Βελουχιώτη. Την ανθρώπινη φύση του και τους αγώνες του. Ο Τάσος Σωτηράκης συναντήθηκε με την Σοφία Αδαμίδου γύρω στο 2014 όταν και συζήτησαν για πρώτη φορά το θεατρικό “ανέβασμα” του «Άρη». Ο Τάσος πρότεινε στη Σοφία να φτιάξει έναν μονόλογο, όπως κι έγινε. Το 2017 η παράσταση πρωτοπαίχτηκε στον Τεχνοχώρο Cartel.
H Σοφία Αδαμίδου αποκαλούσε αυτό το θεατρικό έργο, το αγαπημένο της παιδί. Ήταν ο παιδικός της ήρωας από τα χρόνια του σχολείου στην Κοζάνη, το σύμβολο που αγκάλιαζε με το λόγο του, τους αγρότες και τους εργάτες. Ένα πανανθρώπινο σύμβολο. Η παράσταση έκανε μια μεγάλη και πολύ πετυχημένη διαδρομή. Δεν θα της άρεσε να λέμε απανωτά sold out, γιατί δεν έβλεπε την διαδρομή του «Άρη» ως εμπορική επιτυχία κι ας ήταν τέτοια. Ο Τάσος Σωτηράκης φέτος από την 1η του Μάρτη θα παρουσιάσει στο θέατρο OLVIO τον θεατρικό μονόλογο «Άρης» για 15 μόνο παραστάσεις. Ο Άρης με τον σύντροφό του, τον Τζαβέλα, ο Άρης με το πιστόλι στον κρόταφο. Ο πρωτοκαπετάνιος που θυμώνει, οργίζεται, ξεσπά.
Παρότι πέρασαν 77 χρόνια από τον τραγικό θάνατό του, ο Άρης βρίσκεται πάντα στην επικαιρότητα, σε συζητήσεις για το ποιος ήταν σαν άνθρωπος, σαν πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, σαν λαϊκός ηγέτης, αλλά και η σχέση του με το ΚΚΕ. Ο ηγέτης της Αντίστασης, ο πρωτοκαπετάνιος του θρυλικού ΕΛΑΣ που ελευθέρωσε τη χώρα από τους Ναζί, ο φόβος και ο τρόμος των ντόπιων συνεργατών του χιτλερισμού, «γύρισε». Ίσως γιατί ποτέ δεν έφυγε, αφού ο «μύθος» του, μένει ζωντανός από γενιά σε γενιά. Ο Άρης πέρασε στην «αθανασία». Ο Μιζέριας της «δήλωσης». Ο Βελουχιώτης του Γοργοπόταμου. Ο Άρης της Λαμίας. Ο αρνητής που «έκαψε» τη Βάρκιζα. Ο «αετός» της Ρούμελης στην τελευταία πτήση της Μεσούντας. Βήμα το βήμα η πορεία και η ζωή του εμβληματικού λαϊκού ηγέτη που ανέδειξε η νεότερη ιστορία της χώρας. Προσωπικές στιγμές ενός ανθρώπου. Ο ήρεμος καπετάνιος, ο στρατηγικός και πολιτικός νους που ξεδιπλώνει τις στρατιωτικές και οργανωτικές του ικανότητες. Ο γιος που μιλά στη μάνα του. Ο πρώτος των ανταρτών με τους μαυροσκούφηδές του. Ο κομμουνιστής, που παλεύει με τον εαυτό του, τη συνείδησή του, που διαφωνεί με το Κόμμα του μένοντας πάντα πιστός σε αυτό. Σε μια ανατροπή της μοίρας και ένα διαχρονικό κάλεσμα αγώνα. Αυτός είναι ο Άρης! Θυμίζουμε ότι η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ το 2011 αποφάσισε την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη, θεωρώντας ότι είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ενώ τον Ιούνιο του 2018 αποφάσισε την ολόπλευρη (και κομματική) αποκατάστασή του.
Συντελεστές:
Συγγραφέας:Σοφία Αδαμίδου
Ερμηνεία - Σκηνοθετική επιμέλεια: Τάσος Σωτηράκης
Ο ηθοποιός Θοδωρής Τσουανάτος και ο μικρός Πέτρος Φλωράκης «έδωσαν» τις φωνές τους.
Μουσική: Villagers of Ioannina City (VIC). Το τραγούδι «Άρη μου», σε στίχους Αγλαΐας Κλάρα, μελοποίησε και ερμηνεύει η Ερωφίλη. Το μουσικό κομμάτι της έναρξης και του τέλους είναι του Βασίλη Καραγιάννη.
Στο σχέδιο νόμου του υπουργείου Ανάπτυξης «Μέτρα στήριξης των συγγενών των θυμάτων και των πληγέντων του σιδηροδρομικού δυστυχήματος των Τεμπών της 28ης Φεβρουαρίου 2023, κλπ» που κατατέθηκε στη Βουλή στις 24 Μαρτίου για να ξεκινήσει η συζήτηση του στις 27 επανέρχεται (άρθρο 67) η υπαγορευμένη από Δικηγορικό Γραφείο πρόταση τροποποίησης του άρθρου 290 Α του Ποινικού Κώδικα περί Επικίνδυνης Οδήγησης που είχε εμφανιστεί τον περασμένο Νοέμβρη σε σχέδιο Νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης και αποσύρθηκε όταν αυτό παρουσιάστηκε στη Βουλή το Δεκέμβρη.
Η προκλητική αυτή τροποποίηση θεσπίζει ως κακούργημα την πρόκληση θανατηφόρου τροχαίου στο οδικό δίκτυο των πόλεωνMONON όταν η ταχύτητα που αναπτύσσει ο οδηγός ξεπερνά τα90 km/h (40 km πάνω από το υφιστάμενο όριο των 50 km/h) και στους αυτοκινητοδρόμους όταν ξεπερνά τα 190 km/h (60 km πάνω από το υφιστάμενο όριο).
Είναι μια τροπολογία που κλείνει το μάτι στους παραβατικούς οδηγούς πως αν σκοτώσουν κάποιον μέσα στην πόλη τρέχοντας 60- 70 – 80 ή και 89 km/h δεν πρόκειται να υποστούν το παραμικρό και αν κάνουν το ίδιο σε αυτοκινητόδρομο τρέχοντας με 150- 170 – 180 ή και 189 km/h και πάλι δεν θάχουν καμιά συνέπεια.
Και στις δυο περιπτώσεις οι φόνοι θα χαρακτηριστούν πλημμελήματα – ανθρωποκτονίες από αμέλεια.
Είναι μια τροποποίηση που αφορά στην εξαίρεση και όχι τον κανόνα των τροχαίων εγκλημάτων γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των φόνων και των σοβαρών τραυματισμών γίνονται με πολύ μικρότερες ταχύτητες.
Είναι προκλητικό στον ένα μήνα από το έγκλημα στα Τέμπη το ΥΜΕ σε συνεργασία με το υπουργείο Δικαιοσύνης να προωθούν διατάξεις ατιμωρησίας για τους τραμπούκους δολοφόνους της ασφάλτου.
Αυτοί που δυο χρόνια πριν διακήρυτταν πως θα θεσπίσουν το όριο των 30km/h στις κατοικημένες περιοχές σήμερα στην ουσία ανεβάζουν το όριο στα 90km/h μια και μόνο πάνω απ αυτό θα υπάρχουν υπολογίσιμες συνέπειες για τον υπεύθυνο θανατηφόρου τροχαίου στις κατοικημένες περιοχές και στα 190km/h στους αυτοκινητόδρομους.
Η ταχύτητα παγκόσμια είναι ο υπ αριθμό 1 φονιάς στο οδικό δίκτυο. Το ΥΜΕ που «δεν ήξερε τίποτα» για όσα εγκληματικά συνέβαιναν στο σιδηροδρομικό δίκτυο μάλλον «δεν θα το ξέρει» κι αυτό…
Μετά την εξωφρενική απόπειρα τον προηγούμενο μήνα να επιστρέψουν στους παραβατικούς οδηγούς της άδειες οδήγησης που τους έχουν αφαιρεθεί για πάντα λόγω επαναλαμβανόμενων σοβαρών παραβάσεων (ΕΔΩ) και να καταργήσουν το σχετικό νόμο έρχονται τώρα να επιβραβεύσουν τον κάθε παραβατικό που θεωρεί το οδικό δίκτυο ιδιωτική πίστα ταχύτητας και αφήνει ανάπηρο ή σκοτώνει όποιον βρεθεί στο δρόμο του.
Ο SOS Τροχαία Εγκλήματα καλεί την κυβέρνηση:
-να αποσύρει ΑΜΕΣΑ τις προτεινόμενες ρυθμίσεις που θα αυξήσουν την επικινδυνότητα στο οδικό δίκτυο.
– να νομοθετήσει ΑΜΕΣΑ το όριο ταχύτητας των 30km/h όπως εδώ και δύο χρόνια έχει υποσχεθεί.
-να καταργήσει ΑΜΕΣΑ το άρθρο 43 του ΚΟΚ που χαρακτηρίζει πλημμέλημα την εγκατάλειψη θύματος τροχαίου από δράστη οδηγό και να αποκαταστήσει την ισονομία με την ισχύ του άρθρου 306 του ΠΚ ( Έκθεση – κακούργημα) για όλους τους πολίτες
-να επιβάλει το Μηδενικό αλκοόλ στο αίμα των οδηγών.
-να νομοθετήσει την ΑΜΕΣΗ αφαίρεση της άδειας οδήγησης από τους δολοφόνους της ασφάλτου και όσους υποπίπτουν σε σοβαρές παραβάσεις.
-να προχωρήσει σε μια ουσιαστική συζήτηση με τις οργανώσεις των θυμάτων και να ακούσει επιτέλους τις απόψεις της Επιτροπής Οδικής Ασφάλειας της Βουλής για μια ριζική αναμόρφωση του νομοθετικού πλαισίου που σήμερα αμνηστεύει τα τροχαία εγκλήματα.
Αυτά είναι τα ελάχιστα αναγκαία μέτρα που θα σηματοδοτήσουν μια πορεία δραστικού περιορισμού των τροχαίων εγκλημάτων και των θυμάτων τους.
Πανελλαδικός σύλλογος SOS Τροχαία Εγκλήματα
3 Φεβρουαρίου 2021: ο υφυπουργός Μεταφορών, Γ. Κεφαλογιάννης παρουσία του πρωθυπουργού, εξαγγέλλει τον περιορισμό του ορίου ταχύτητας στις κατοικημένες περιοχές στα 30 km/h. Δηλώσεις που μείνανε δηλώσεις
Ανυπέρβλητα, όπως φαίνεται, είναι τα τεράστια προβλήματα που καταγράφονται στο σιδηροδρομικό δίκτυο, προβλήματα που έχουν καταγραφεί και καταγγελθεί από τους εργαζόμενους πολύ καιρό πριν από την τραγωδία με τους δεκάδες νεκρούς στα Τέμπη.
Το κυβερνητικό πλάνο επανεκκίνησης των δρομολογίων, παρά τις όποιες διαβεβαιώσεις, φαίνεται ότι πάει περίπατο και ο προγραμματισμός για τη δεύτερη φάση επανέναρξης, από αύριο Δευτέρα, δεν είναι εφικτό να προχωρήσει, τουλάχιστον για τον προαστιακό και κομμάτια του βόρειου δικτύου.
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της ΕΡΤ, ενώ αύριο ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσει ο προαστιακός στα δρομολόγια Αθήνα – Σκα – Κόρινθος – Κιάτο – Αίγιο, κάτι τέτοιο δεν αναμένεται να συμβεί και το πρόγραμμα θα μείνει ως έχει, δηλαδή με τα δρομολόγια:
Σοβαρές είναι οι ενστάσεις των εργαζομένων και για αρκετά σημεία του βόρειου δικτύου, ενώ αναμένεται να υπάρξει παράταση στην επανέναρξη των δρομολογίων:
Θεσσαλονίκη – Φλώρινα
Θεσσαλονίκη – Δράμα
Αλεξανδρούπολη – Ξάνθη
Αλεξανδρούπολη - Ορμένιο
Για το κομμάτι αυτό, εξάλλου, οι εργαζόμενοι είχαν ζητήσει από την προηγούμενη εβδομάδα να υπάρξει παράταση και, όπως φαίνεται, ούτε αύριο θα ξεκινήσουν τα δρομολόγια αυτά.
Υπενθυμίζεται ότι οι εργαζόμενοι έχουν ζητήσει γραπτές εγγυήσεις, ενώ έχουν προειδοποιήσει για ανυπέρβλητα προβλήματα, όπως είναι οι «τυφλοί σταθμοί», καθώς, εκτιμούν ότι σε Έδεσσα και Ξάνθη δεν υπάρχει δυνατότητα ούτε για έναν σταθμάρχη.
Ανησυχία εκφράζουν και για τα αυτόματα συστήματα διαβάσεων, λέγοντας ότι σε ορισμένα σημεία είτε δεν λειτουργούν, είτε υπολειτουργούν.
Μπαράζ αναρτήσεων
Την τραγική κατάσταση του δικτύου, αλλά και τις... αλχημείες με τις οποίες καλούνται να πραγματοποιήσουν τα δρομολόγια, έχει αναδείξει εντός της εβδομάδας με μπαράζ αναρτήσεων και ο πρόεδρος των μηχανοδηγών, Κώστας Γενηδούνιας.
Από αύριο οι απολογίες
Εν τω μεταξύ στην αυριανή ημέρα στρέφεται το δικαστικό ενδιαφέρον καθώς θα απολογηθεί ο συμβασιούχος σταθμάρχης, ο οποίος θα περάσει την πόρτα του ειδικού εφέτη-ανακριτή προκειμένου να απολογηθεί. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, θα ισχυριστεί ότι η βάρδια του έληγε στις 10 το βράδυ και ο ίδιος έφυγε στις 10:15.
Την Τρίτη την πόρτα το ειδικού εφέτη-ανακριτή θα περάσει ο παλαιότερος σταθμάρχης εκείνος του οποίου η βάρδια έληγε στις 11 το βράδυ αλλά φέρεται να αποχώρησε νωρίτερα. Ο ίδιος φαίνεται πως θα ισχυριστεί ότι η βάρδια του έληγε μεν στις 11 το βράδυ αλλά και ακόμη κι αν βρισκόταν εκεί μέχρι και τις 11, δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι για να αποφευχθεί η τραγωδία καθώς η αμαξοστοιχία 62 έφτασε στο σταθμό της Λάρισας στις 11.02 το βράδυ.
Εν τω μεταξύ την ερχόμενη Πέμπτη 30, Μαρτίου πρόκειται να περάσει επίσης την πόρτα του ανακριτή για να απολογηθεί ο επιθεωρητής. Θα ισχυριστεί ότι είχε ζητήσει στην βάρδια και μέχρι και τις 11 να υπάρχουν δύο άτομα. Η απολογία του επιθεωρητή θα γίνει με υπόμνημα.
24ωρη απεργία την Τρίτη
Σε απεργιακή κινητοποίηση προχωρούν οι εργαζόμενοι του Μετρό, του Ηλεκτρικού και του Τραμ την Τρίτη 28 Μαρτίου. Το σωματείο των εργαζομένων (ΣΕΛΜΑ) αναφέρει πως πρόκειται για προειδοποιητική απεργία και θέτουν ξανά ζητήματα ασφαλείας σε Μετρό, Ηλεκτρικό και Τραμ.
Ρεκόρ αφίξεων προσφύγων και μεταναστών καταγράφεται στο νησάκι Λαμπεντούζα στην Ιταλία, καθώς ξεπέρασαν τις 2.000 ανθρώπους από διάφορες χώρες τις τελευταίες 24 ώρες. Το νησί, που έγινε γνωστό τα τελευταία χρόνια λόγω της προσφυγικής κρίσης, είναι για μια ακόμη φορά υπερπλήρες.
Σημειώνεται πως συνολικά έγιναν περίπου 4.000 αφίξεις τις τελευταίες 24 ώρες σε όλη την Ιταλία, καθώς εκτός από τη Λαμπεντούζα, πρόσφυγες και μετανάστες έφτασαν σε Σικελία και Καλαβρία. Παράλληλα, μέσα σε μια εβδομάδα έχουν σκοτωθεί 60 άνθρωποι στα ναυάγια που υπήρξαν. Εξάλλου, 5 αναγνωριστικά αεροπλάνα είδαν σήμερα δεκάδες βάρκες στη Μεσόγειο να πλέουν προς την Ιταλία.
Σύμφωνα με τα ιταλικά ΜΜΕ, οι τελευταίοι 267 πρόσφυγες και μετανάστες έφτασαν στο νησί Λαμπεντούζα τα ξημερώματα του Σαββάτου, καθώς διασώθηκαν 6 από τα 7 μικρά σκάφη στα οποία επέβαιναν με τη βοήθεια της ΜΚΟ Louise Michel και από την ακτοφυλακή.
Την Παρασκευή έφτασαν 43 σκάφη που μετέφεραν συνολικά 1.778 άτομα. Στο κέντρο υποδοχής Imbriacola βρίσκονται 1.831 άνθρωποι, ενώ έχει δυναμικότητα για 400.
Οι διασωθέντες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, προέρχονται από τη Γουινέα, την Μπουρκίνα Φάσο, την Ακτή Ελεφαντοστού, το Καμερούν, την Γκάμπια, τον Νίγηρα και το Μάλι. Τα περισσότερα σκάφη είχαν ξεκινήσει το ταξίδι τους από λιμάνια της Τυνησίας ή από τη Λιβύη.
Την παρουσία του «Μυτιληνιού» μεγάλου αρχιναυάρχου του οθωμανικού στόλου Χαϊρεντίν πασά, πιο γνωστού ως Μπαρμπαρόσα (από την ιταλική λέξη Barbarossa, «κοκκινογένης», στα τουρκικά Barbaros), φέρνει στο φως η συνεχιζόμενη έρευνα την Εφορείας Αρχαιοτήτων Λέσβου, τόσο στα αρχεία όσο και στα τείχη αλλά και στα άλλα μνημεία του κάστρου της Μυτιλήνης. Το μεγάλου μνημείου τοπόσημου όλης της Λέσβου στο οποίο συνεχίζονται οι ανασκαφικές και αναστηλωτικές εργασίες.
Ο Μπαρμπαρόσα, σύμφωνα με τις πηγές γεννήθηκε στη Μυτιλήνη
Μια άγνωστη επιγραφή χαραγμένη σε γκρίζο μάρμαρο που βρέθηκε σε πύργο της νοτιοανατολικής πλευράς του οθωμανικού τμήματος του κάστρου της Μυτιλήνης αναφέρεται στον Σπαχή Γιακούπ Αγά, ο οποίος ήταν πατέρας του Μπαρμπαρόσα και είχε εγκατασταθεί στη Μυτιλήνη με την άλωση της πόλης το 1462 με διαταγή του Πορθητή, είχε παντρευτεί μια Ελληνίδα, και είχε μείνει στο νησί εκπροσωπώντας το Οθωμανικό κράτος. Στην οθωμανική (με αραβικά γράμματα) επιγραφή του κάστρου της Μυτιλήνης αναφέρονται τα εξής: «Την κατασκευή αυτού του μεγαλοπρεπούς κάστρου διέταξε ο Μέγας Σουλτάνος και Tέλειος Χαν ο Γιος του Σουλτάνου Μεχμέτ Χαν, ο Σουλτάνος Μπεγιαζίτ. Ο Θεός να κάνει αιώνια τη σουλτανία του και το κράτος του. Αυτό (σ.σ. το έργο) το έκανε ο γιος του Άντεμ, Εμίρ Γιακούπ, το έτος 890.»
Ο Γιακούπ Αγά συμμετείχε στην άλωση του νησιού μαζί με τον Πορθητή το 1462 και με απόφαση του Πορθητή έγινε ο «προστάτης» του νησιού, ο διοικητής του νέου κάστρου και όλου του νησιού δηλαδή. Με την άδεια του Πορθητή, παντρεύτηκε με Ρωμιά Μυτιληνιά με την οποία απέκτησε τέσσερις γιους που γεννήθηκαν όλοι στη Μυτιλήνη: Τον Ισχάκ, τον Ορούτς, τον Χιζίρ που μετονομάστηκε σε Μπαρμπαρός και τον Ιλιάς.
Η ανακάλυψη, η οποία σύμφωνα με ειδικούς επιστήμονες έχει ισχυρές πιθανότητες να είναι πραγματικότητα, έρχεται να διαψεύσει «θρύλους» που ενώ αναφέρονταν στη Μυτιληνιά καταγωγή του Οθωμανού αρχιναυάρχου, έλεγαν ότι ο Μπαρμπαρόσα ήταν γόνος είτε Μυτιληνιών που αλλαξοπίστησαν, ή ακόμα και γενίτσαρος που είχε αρπαχτεί σε παιδομάζωμα από το σημερινό Παλαιόκηπο της Γέρας!
Ο Μπαρμπαρόσα θεωρείται ο κατεξοχήν οργανωτής του οθωμανικού στόλου, στον οποίο κατείχε τον βαθμό του ναυάρχου. Αργότερα έγινε σουλτάνος του Αλγερίου και τελικά μπεηλέρμπεης (Αρχιμπέης) του Αιγαίου, ένα από τα μεγαλύτερα οθωμανικά αξιώματα. Κατά τη διάρκεια των κατακτητικών και αρπακτικών επιδρομών του ο Μπαρμπαρόσα έστειλε τους πειρατές του εναντίον πολλών νησιών του Αιγαίου, ειδικά στις Κυκλάδες, ουδέποτε όμως στη Λέσβο.
Όπως οι ανασκαφές αποδεικνύουν ο Μπαρμπαρόσα είχε πλήρη συνείδηση της καταγωγής του από τη Λέσβο και της σύνδεσης του με το κάστρο της πόλης, του οποίου υπήρξε ευεργέτης.
Στις ανασκαφές στο κάτω κάστρο της Μυτιλήνης και πάνω από την επίχωση της βυζαντινής πόλης από τα ερείπια του βυζαντινού Μελανουδίου, του περιτειχισμένου προαστίου της πόλης που πρώτο κατέλαβαν οι Οθωμανοί το 1462, ανακαλύφθηκε ένας εντυπωσιακός λουτρός - χαμάμ. Αυτός σύμφωνα με τις πηγές που υποστηρίζουν ότι ο Μπαρμπαρόσα έφτιαξε ένα χαμάμ δώρο στους κατοίκους της Μυτιλήνης, είναι το δώρο του Μπαρμπαρόσα.
Ήδη, έχει συντηρηθεί πλήρως το εύρημα και είναι μέρος του επισκέψιμου πια μεγάλου αρχαιολογικού χώρου του κάτω κάστρου της Μυτιλήνης.
Στον κυρίως όμως, χώρο του κάστρου εκεί όπου ήταν άλλοτε χτισμένη η αρχαία ακρόπολη της Μυτιλήνης ο Μπαρμπαρόσα έχτισε το κτήριο του οθωμανικού ιεροδιδασκαλείου (Μενδρεσέ). Σύμφωνα με τις αρχειακές πηγές, ο Μενδρεσές ήταν ίδρυμα του Μπαρμπαρόσα.
Το κτίσμα του 15ου αιώνα, το οποίο σώζεται ακέραιο, είναι τετράγωνο, διώροφο με κεντρική αυλή και χώρους περιμετρικά διατεταγμένους σε σχήμα Π, οι οποίοι αναπτύσσονται σε δύο ορόφους. Το ισόγειο λειτουργούσε ως δημόσιο μαγειρείο-πτωχοκομείο (ιμαρέτ). Οι χώροι του ισογείου είναι θολοσκεπείς και φωτίζονται μόνο από την πλευρά της αυλής. Στον δεύτερο όροφο, στη βορειοανατολική γωνία του, δεσπόζει μια τετράγωνη τρουλαία αίθουσα μεγάλου ύψους. Στο μέσον της νοτιοανατολικής πλευράς διαμορφώνεται μικρή κόγχη (μιχράμπ). Πρόκειται για τον χώρο προσευχής και διδασκαλίας του Μεντρεσέ. Εσωτερική στοά οδηγεί στα κελιά των σπουδαστών (σοφτάδες) και των διδασκόντων (μουλάδες).
Στο οθωμανικό ιεροδιδασκαλείο οι μουσουλμάνοι σπουδαστές διδάσκονταν το Κοράνιο, την αραβική γλώσσα, καθώς επίσης αστρονομία και νομική. Ενδεχομένως το κτήριο να λειτούργησε και ως ασκητήριο σουφικών ταγμάτων δερβίσηδων.
Το μνημείο παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα που χαρακτηρίζουν την κατάστασή του επισφαλή, γι' αυτό και αποφασίστηκε η αναστήλωση του. Έργο, το οποίο από το περασμένο καλοκαίρι εντάχθηκε προς υλοποίηση στο Ταμείο Ανάκαμψης με προϋπολογισμό περί τα δύο εκατομμύρια ευρώ.
Σύμφωνα με το Γραφείο Συντονισμού Πλανητικής Άμυνας της αμερικανικής διαστημικής υπηρεσίας (NASA), ο αστεροειδής έχει διάμετρο περίπου 55 μέτρων, κινείται με ταχύτητα 37 χλμ/δευτερόλεπτο και αναμένεται να πλησιάσει τη Γη σε απόσταση 160.000 χιλιομέτρων.
Ο διαστημικός βράχος, που ονομάζεται «2023 DZ2», εκτιμάται σύμφωνα με τους τελευταίους υπολογισμούς ότι έχει διάμετρο έως και 93 μέτρα, ενώ το Big Ben έχει ύψος 96 μέτρα.
Είναι επίσης τρεις φορές μεγαλύτερος από τον αστεροειδή του Τσελιάμπινσκ που έπληξε τη Ρωσία το 2013, ο οποίος προκάλεσε ωστικό κύμα δύο φορές σε όλο τον κόσμο. Ο αστεροειδής Τσελιάμπινσκ, ο οποίος προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές και τραυμάτισε περισσότερους από 1.600 ανθρώπους όταν χτύπησε, είχε ύψος μόλις 19 μέτρα.
Ο αστεροειδής εκτιμάται ότι θα κάνει την πλησιέστερη προσέγγισή του στη Γη στις 19:51 GMT (15:51 EDT), με ταχύτητα 28.044 χλμ/ώρα.
Σύμφωνα με τη NASA ένα αντικείμενο αυτού του μεγέθους που περνά τόσο κοντά στη Γη συμβαίνει «μόνο περίπου μία φορά τη δεκαετία».
Το Γραφείο Συντονισμού Πλανητικής Άμυνας της NASA λέει ότι «η συντριπτική πλειονότητα των αστεροειδών κοντά στη Γη προέρχεται από το εσωτερικό μέρος της κύριας ζώνης όπου, για δεκάδες εκατομμύρια χρόνια, οι τροχιές τους άλλαξαν από τη βαρυτική επίδραση του Δία και του Άρη, και μερικοί από αμοιβαίες συγκρούσεις».
Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία επισημαίνει ότι το Διεθνές Δίκτυο Προειδοποίησης για Αστεροειδείς θα έχει την ευκαιρία να αναλύσει τα δεδομένα από την προσέγγιση του «2023 DZ2» για να βελτιώσει το πρόγραμμα πλανητικής άμυνας με σκοπό την αντιμετώπιση ενδεχόμενης απειλής στο μέλλον.
Στο 2023 DZ2 δόθηκε εν συντομία μία στις 430 πιθανότητες να χτυπήσει τη Γη στις 27 Μαρτίου 2026 στη λίστα κινδύνου της NASA , ωστόσο αυτή η πιθανότητα έκτοτε μειώθηκε στο μηδέν.
Από τα κλασικά και εμβληματικά έργα που γεννήθηκαν στον βρασμό της προεπαναστατικής εποχής, μέχρι κάποια σύγχρονα δοκίμια που φωτίζουν από διαφορετική οπτική την περίοδο της Τουρκοκρατίας και τον Αγώνα, αλλά και βιβλία για τη πορεία της Ελλάδας μετά το 1821, όλα περιμένουν στα ράφια των βιβλιοπωλείων αναγνώστες έτοιμους να βουτήξουν στα ενίοτε θολά νερά της ιστορίας μας.
Η ιστορία μας δεν έχει γίνει κτήμα μας και τα βιβλία που την αφορούν δεν ανήκουν στα ευπώλητα. Οι δύο αιώνες από την επανάσταση πέρασαν πριν από δύο χρόνια, τότε που σύσσωμοι οι Έλληνες «θυμηθήκαμε» τις ένδοξες στιγμές της ιστορίας μας.
Αλλά αν μας ρωτήσει κάποιος τα «γιατί» και τα «πώς» ενός Αγώνα, που οδήγησε στην αλλαγή του γεωπολιτικού χάρτη της Ευρώπης, θα κυριευτούμε από αμηχανία, και καμία Μπουμπουλίνα και κανείς Κολοκοτρώνης δεν θα μας βγάλει από τη δύσκολη θέση.
Μία επανάσταση, έντεκα βιβλία
Μη νιώθοντας άνετα με την άγνοιά μας, αναζητήσαμε τα βιβλία εκείνα που, είτε ερχόμενα απευθείας από το βαθύ παρελθόν, όπως τα Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη και ο Θούριος του Ρήγα, είτε γράφτηκαν στον 20ό και τον 21ο, όπως η «κλασική» Ιστορία της Ελληνικής Επανάστασης από τον Σαράντο Καργάκο, θα ρίξουν φως στα σκοτάδια μας.
ΘΟΥΡΙΟΣ, Ρήγας Βενεστινλής
Ως πότε παλληκάρια να ζούμεν στα στενά, Μονάχοι σαν λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;… Καλλιώναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή, Παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά, και φυλακή.
Το τετράστιχο απόσπασμα από τον Θούριο το αποστηθίζαμε ως παιδιά του δημοτικού για τη γιορτή της 25ης Μαρτίου, αλλά κατανοήσαμε τη δύναμη των στίχων μεγαλώνοντας. Το πολεμικό εμβατήριο-προσκλητήριο επανάστασης το έγραψε ο Ρήγας Βελεστινλής (Φεραίος) το 1796, δύο χρόνια πριν στραγγαλιστεί από Τούρκους στο Σεράγεβο.
Ως μεγάλης αξίας ιστορική πηγή, αποτυπώνει την οργή και τον πόνο των καταπιεσμένων προγόνων μας και τη λαχτάρα τους για ελευθερία. Αφύπνισε τους Έλληνες και τόνωσε το πατριωτικό τους αίσθημα: «Όσοι από τους Ιερολοχίτες στο Δραγατσάνι δεν βρήκαν το θάνατο στη μάχη παρά πέσανε στα χέρια των τυράννων, τραγουδάγανε το Θούριο όταν τους οδηγούσαν να τους σφάξουν...», έγραφε τον περασμένο αιώνα ο Δημήτρης Φωτιάδης. Ο Θούριος κυκλοφορεί πάντα ανάμεσά μας κρατώντας αναμμένη τη φλόγα της αντίστασης, αλλά και της ανάγκης για εθνική ομοψυχία. Σημαδεύω τον στίχο 42: Για την Πατρίδα όλοι να ‘χωμεν μια καρδιά.
Remaining Time-0:01
Fullscreen
Mute
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821, Σαράντος Καργάκος
Τα λόγια του ίδιου του συγγραφέα δίνουν το στίγμα του κλασικού αυτού έργου του, που μετριέται σε τρεις τόμους και δύο χιλιάδες σελίδες. «Υπάρχει κάτι που το θεωρώ βασικό και στον παρόντα καιρό. Δεν πρέπει να μικροποιούμε τους ανθρώπους που έζησαν στο παρελθόν και που δημιούργησαν το δικό μας παρόν (με ό,τι καλό ή κακό). Συχνά η μικροποίηση του χθες δεν γίνεται από αντικειμενικότητα αλλά σκοπιμότητά· κρύβει τη δική μας μικρότητα. Κάποιοι, όταν δεν μπορούν να φθάσουν ψηλά, προσπαθούν να κατεβάσουν τούς υψηλούς του χθες στα χαμηλά.
»Αυτό γίνεται σήμερα, εν ονόματι της «νέας διδακτικής» η εν ονόματι κάποιας νεφελώδους «αποδομητικής ιστορίας», με την οποία προσπαθούν να εξαλείψουν ό,τι μπορεί να λέγεται «έθνος» και «εθνικό», και πρώτα απ᾽ όλα την εθνική ιστορία και εθνική λογοτεχνία, που εμπνέουν το εθνικό φρόνημα και την εθνική πολιτική της ανεξαρτησίας. Έτσι σπιλώνονται συστηματικά οι άνθρωποι πού δημιούργησαν το 1821».
ΤΟ 1821 ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ, Γιάννης Σκαρίμπας
Υπάρχει «αλήθεια» σε ένα ιστορικό γεγονός; Το ερώτημα στέκει μετέωρο. Όσο για την αλήθεια των γεγονότων της επανάστασης, ο Γιάννης Σκαρίμπας απόγονος αγωνιστών του 1821, την αναζήτησε παίρνοντας θέση απέναντι από την επίσημη ιστορία και κυρίως απέναντι στους κοτζαμπάσηδες, την εκκλησία και της λόγιους της εποχής εκείνης. Το συγκεκριμένο βιβλίο, που κυκλοφόρησε το 1971 μέσα στη δικτατορία (ο Σκαρίμπας ήταν 73 ετών τότε), έγινε ανάρπαστο στη Μεταπολίτευση. Αποτελεί μέρος της τριλογίας, που περιλαμβάνει ακόμη τα έργα «Το 1821 και η αριστοκρατία του» και «Η τράπουλα».
Σε συνέντευξή του στο περιοδικό «Τετράδιο», τον Αύγουστο του 1974, έλεγε: «Μ’ αρωτάτε πώς αποφάσισα σ’ αυτή την προχωρημένη ηλικία ν’ ασχοληθώ με την ιστορία. Πράγματι, μέχρι το Φλεβάρη του 1971 αυτό το πώς ούτε το υποπτευόμουν... Όμως κανείς δεν ξέρει τη στιγμή που η μοίρα του αλλάζει… Από καιρούς και ζαμάνια, σχεδόν από τα χρόνια της εφηβικής ηλικίας μου, μου μπαίναν οι βαριές υποψίες, ότι η «επίσημη» ιστορία ήταν ιστορία «κοκκινοσκουφίστικη» μάλλον παρά η αληθινή ιστορία, κι έμεινε το πράγμα αυτού, ενώ ήξερα ακόμα ότι ούτε η πανούκλα ούτε η ανεμοβλογιά έκαναν τόσο κακό στην ανθρωπότητα όσο οι ιστορικοί και ιστορία…»
ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ 1821, Βασιλική Λάζου
Η ιστορία της ελληνικής επανάστασης συγγράφηκε κυρίως από άντρες, που ενίοτε «ξεχνούσαν» τις γυναίκες. Η Βασιλική Λάζου βγάζει από τη λήθη τις γυναίκες της προεπαναστατιής περιόδου στα Γιάννενα, την Αθήνα, τις Κυκλάδες, τη Χίο και την Ύδρα. Μας συστήνει ακόμη τις Φαναριώτισσες και τις γυναίκες της αναδυόμενης αστικής τάξης να προετοιμάζουν τον Αγώνα. Και καθώς το βιβλίο προχωράει χρονικά συναντάμε τις γυναίκες στον πόλεμο κάποτε ως «βάρος» ή ως «λάφυρα».
Πώς έδρασαν; Ήταν μόνο επικουρική η δραστηριότητά τους ή πολέμησαν αληθινά; Στο επίκεντρο των εξελίξεων διαβάζουμε για τη Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα και τη Μαντώ Μαυρογένους και προχωρώντας την ανάγνωση μαθαίνουμε για τις μαζικές αιχμαλωσίες γυναικών στην Πελοπόννησο, τη Νάουσα, τη Χίο, τα Ψαρά, την Κάσο και την Αθήνα, όπου αντιμετωπίστηκαν ως λεία πολέμου προς εκμετάλλευση και εμπόρευμα για προσπορισμό κέρδους. Και προς το τέλος με την εμφάνιση του Καποδίστρια και τις πρώτες προσπάθειες συγκρότησης του ελληνικού κράτους τις ψάχνουμε στα «πολιτικά πράγματα» του τόπου απ’ όπου - το μαντέψατε: απουσιάζουν.
21 ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 1821, Σπύρος Αλεξίου
Οι «ρωγμές» είναι οι διαφορετικές ματιές στα γεγονότα και γίνονται ο ίδιος ο λόγος για να διαβάσει κανείς αυτό το βιβλίο. Στις σελίδες του, ο συγγραφέας γράφει για τον ξεσηκωμό του 1821 έξω από «ακαδημαϊσμούς». Ο Σπύρος Αλεξίου με προσήλωση στις πηγές παραθέτει 21 ιστορίες με πρωταγωνιστές αγωνιστές της Επανάστασης, τους οποίους περιφρονεί η επίσημη ιστορία.
Η εξαφάνιση της Φιλικής Εταιρείας, τα περιβόητα «δάνεια» και η πολυαναλυόμενη πολιτική των Μεγάλων Δυνάμεων απέναντι στον Αγώνα, οι προύχοντες και η στάση τους απέναντι στους πρόσφυγες μετά τη σφαγή στα Ψαρά, αλλά και στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και, τέλος, το πολυσυζητημένο πρόσωπο -κατά κάποιους «ιστορικό πρόβλημα», που ακούει στο όνομα Καποδίστριας.
ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, Βασιλική Χατζηγεωργίου, Ματθίλδη Πυρλή
Ένα φωτογραφικό λεύκωμα είναι το Μια Ελληνίς της ιστορίας - Πορτραίτα γυναικών που έζησαν στην επανάσταση του 1821, το οποίο τιμά τις αφανείς, αλλά όχι απούσες από τον Αγώνα γυναίκες. Η έκδοση εστιάζει στις συζύγους, μητέρες, αδελφές αγωνιστών και επιφανών πολιτικών, οι οποίες έζησαν από κοντά τα συνταρακτικά εκείνα γεγονότα, που οδήγησαν στην ίδρυση του ανεξάρτητου ελληνικού κράτους.
Στο μικρό φωτογραφικό «συναξάρι» συγκεντρώνονται φωτογραφίες τους, που τραβήχτηκαν από τα μέσα της βασιλείας του Όθωνα έως και τα πρώτα χρόνια της βασιλείας του Γεωργίου Α'. Φορώντας τοπικές ενδυμασίες ή ρούχα ευρωπαϊκά, αντικρίζουν -κάποιες για πρώτη φορά- τον φωτογραφικό φακό σε στούντιο της Αθήνας αλλά και σε φωτογραφεία ευρωπαϊκών μεγαλουπόλεων.
Ο Μαρκ Μαζάουερ γράφει στον πρόλογο του βιβλίου: «Οι γυναίκες αυτές, που στέκονται με αμηχανία ανάμεσα στον χαμένο κόσμο της παιδικής της ηλικίας και στον «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» του καπιταλισμού, της εθνικής πολιτικής και του δημόσιου διαλόγου, απαιτούν από εμάς να της αντιμετωπίσουμε με σοβαρότητα ως υποκείμενα της Ιστορίας».
ΟΣΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821, Γιάννης Γρυντάκης, Γιώργος Δάλκος, Άγγελος Χόρτης, Έκτορας Χόρτης
Ένα βιβλίο για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για την τουρκοκρατία και την επανάσταση: Άγνωστα περιστατικά, μαρτυρίες και διηγήσεις για τα καθημερινά προβλήματα των απλών ανθρώπων, τον τρόπο που ζούσαν και σκέφτονταν, τον αγώνα τους για επιβίωση, αλλά και πράξεις σπουδαίων ανδρών, που έμειναν στην αφάνεια και αποτυπώνονται στις σελίδες φωτίζοντας τον χαρακτήρα, τη δράση και το ήθος τους. Κεφάλαια για τις γυναίκες, τον έρωτα και τον γάμο ακόμη και για τους γιατρούς και την ιατρική, για την πειρατεία συμπεριλαμβάνονται σε αυτό το συλλογικό έργο.
Μέσα από σύντομα κείμενα, κάποια σε μορφή ανεκδότων, το βιβλίο προσεγγίζει την Ιστορία διαφορετικά και ρίχνει «αδιάκριτες» ματιές σε σημεία που η έρευνα συχνά αποσιωπά ή αντιπαρέρχεται. Γι’ αυτό και γοητεύει τον αναγνώστη που δεν θέλει να διαβάσει «άλλο ένα βιβλίο ιστορίας».
Η ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑΒΑΡΙΝΟΥ, Κ. Μ. Γουντχάουζ
Στη δυτική ακτή της Πελοποννήσου, εκεί που σήμερα δεσπόζουν υπερπολυτελή καταλύματα και πλήθος κόσμου συρρέει το κατακαλόκαιρο, έγινε στις 20 Οκτωβρίου του 1827 η ναυμαχία του Ναβαρίνου και ο βρετανικός, ρωσικός και γαλλικός στόλος υπό τις διαταγές του Άγγλου ναυάρχου Έντουαρντ Κόδριγκτον, εξάλειψαν σχεδόν τον αντίστοιχο τουρκο-αιγυπτιακό.
Στα κεφάλαια του βιβλίου του, ο Κρίστοφερ Μόνταγκιου Γουντχάους (1917-2001), συντηρητικός πολιτικός και μέλος του Βρετανικού Κοινοβουλίου για την Οξφόρδη, δίνει το ιστορικό πλαίσιο κοιτάζοντας ίσως τα πράγματα από τη βρετανική σκοπιά. Παραθέτει στο κείμενό του τις οδηγίες προς τον Κόδριγκτον, περιγράφει τη συγκέντρωση των δυνάμεων, την προσπάθεια για μεσολάβηση και τις προετοιμασίες για μάχη. Στο τέλος μιλάει για το μεγάλο αυτό γεγονός και για την επίγευση που αυτό άφησε στους ηγέτες της εποχής: «Η βρετανική κυβέρνηση με πολύ κόπο κατάφερε να προσποιηθεί ότι η καταστροφή του τουρκο-αιγυπτιακού στόλου στο Ναβαρίνο δεν επέφερε καμιά ουσιαστική αλλαγή στο status quo, και την ίδια στάση τήρησαν και οι άλλες Μεγάλες Δυνάμεις της Ευρώπης, αν και λιγότερο πειστικά ... Δεν συνέβη όμως το ίδιο με τους Τούρκους και τους Έλληνες, οι οποίοι αντιλήφθηκαν την αποφασιστική σημασία του γεγονότος… Με τη ναυμαχία του Ναβαρίνου είχε προστεθεί ένα νέο εθνικό κράτος στον χάρτη της Ευρώπης».
ΕΘΝΙΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΧΟΝΟΙΑ, Γ.Θ. Μαυρογορδάτος
Ο συγγραφέας, πανεπιστημιακός, πολιτικός επιστήμονας και ιστορικός, δεν έγραψε ένα βιβλίο για το 1821, αλλά ένα βιβλίο για τη διαδικασία που ονομάζεται «εθνική ολοκλήρωση» και από την οποία περνάει κάθε έθνος. Το βιβλίο εκδόθηκε το 2020 και μπήκε στις προθήκες των βιβλιοπωλείων λίγους μήνες μετά για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση.
Τι θέλει να πει ο συγγραφέας; Ότι η νεοελληνική εμπειρία εμφυλίων συγκρούσεων σχετικών με την εθνική ολοκλήρωση αποτελεί απλώς μία περίπτωση ανάμεσα σε πολλές άλλες, που διέπονται από την ίδια γενική νομοτέλεια: Απελευθέρωση από ξένο ζυγό και ενοποίηση στο πλαίσιο ενός ανεξάρτητου εθνικού κράτους.
Διαβάζεται με μεγάλο ενδιαφέρον ειδικά το κεφάλαιο που αναφέρεται στη Θρησκεία («ως καταλύτης και ως τροχοπέδη») και εκείνο για τα νέα εθνικά κράτη από τον 18ο μέχρι τον 20ό αιώνα.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, Μαρκ Μαζάουερ
Ο Μαρκ Μαζάουερ λογίζεται στο μυαλό μου σαν Έλληνας και μάλιστα Σαλονικιός, που δείχνει αμέριστο ενδιαφέρον κι αγάπη μαζί για την ελληνική ιστορία, κομβικό σημείο της οποίας είναι ο Αγώνας και η δημιουργία του ελληνικού κράτους. Σπουδαίος -πρωτίστως- ερευνητής, αλλά στα μάτια του αναγνώστη γοητευτικός «γραφιάς», ο Μαζάουερ στηρίζεται σε διεξοδική έρευνα για να ερμηνεύσει μία σειρά γεγονότων, τα οποία οδήγησαν γεωπολιτικά την Ευρώπη.
Στις σελίδες του «μιλούν» όλοι: Και οι άμαχοι και οι Οθωμανοί αξιωματούχοι και οι Ρώσοι, Γάλλοι, Βρετανοί και Αυστριακοί. «Άρχισα να αντιλαμβάνομαι», γράφει ο Μαζάουερ στην εισαγωγή του, «ότι η επανάσταση του 1821 είχε πετύχει επειδή, πέρα από τις επικές και πολυύμνητες στιγμές ατομικής γενναιότητας και αυτοθυσίας, ήταν στη βάση της μια ιστορία κοινωνικής συνοχής απέναντι σε μια συστημική αναστάτωση. Δεν ήταν τόσο οι νίκες που χάρισαν στους Έλληνες την ανεξαρτησία τους όσο η άρνησή τους ν΄ αποδεχτούν την ήττα».
ΑΠΟΜΝΗΜΟΝΕΥΜΑΤΑ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, Ιωάννης Μακρυγιάννης
«Πέρασαν τόσα χρόνια από τότε που ξέσπασε η Επανάσταση του Εικοσιένα και από τις 3 του Σεπτέμβρη του 1843, που διώχτηκαν τα Βαυαρικά στρατεύματα κατοχής κι έγινε σύνταγμα. Χύσαμε για τη λευτεριά μας ποτάμι αίμα. Αναστήσαμε, στα χρόνια του τελευταίου πολέμου, ένα νέο '21. Σταθήκαμε στην πρώτη έπαλξη στον αγώνα για τον πολιτισμό. Πολεμήσαμε ως την ανάσταση και τη νίκη. Και λευτεριά δε γνωρίσαμε. Όπως και τότε, έπειτα από το '21, έτσι και τώρα, οι ίδιες σκοτεινές δυνάμεις μεταχειρίζουνται τα ίδια μέσα, για να μας κάνουν είλωτες. Κι όλα αυτά γίνουνται -τι υποκρισία- στ' όνομα μιας ψεύτικης λευτεριάς».
Ο στρατηγός και ήρωας της ελληνικής επανάστασης, Μακρυγιάννης, δεν πήγε ποτέ του σχολείο, έμαθε την αλφαβήτα μεγάλος και δεν κατάφερε ποτέ να την καλομάθει, αλλά έγραψε αυτή την ανεκτίμητη «αυτοβιογραφία»-απάντηση στους αυτόκλητους προστάτες των Ελλήνων. Τόσο ο Παλαμάς όσο και ο Σεφέρης τίμησαν το έργο του, τα χειρόγραφα του οποίου ανακάλυψε ο ιστοριοδίφης, Γιάννης Βλαχογιάννης, που πρωτοέκδοσε τα Απομνημονεύματα το 1907. Σήμερα, στις μηχανές αναζήτησης η φράση Απομνημονεύματα του Μακρυγιάννη μπορεί να σου αποκαλύψει διαμάντια, όπως το ηχητικό ντοκουμέντο της εκπομπής του τρίτου προγράμματος «Όταν ο Τζίμης Πανούσης συνάντησε τον στρατηγό Μακρυγιάννη».
