Μια σπουδαία πρωτοβουλία από το Πανόραμα Θεσσαλονίκης που αξίζει να μαθευτεί, δημοσιοποιεί το Αθηναϊκό Πρακτοκείο Ειδήσεων

Πρόκειται για μία κολεκτίβα καλλιτεχνών που πειραματίζεται στην ημιαυτόνομη διαβίωση ατόμων με αναπηρία. Όπως αναφέρει το σχετικό ρεπορτάζ:

Απ’ έξω είναι μια μονοκατοικία σαν όλες τις άλλες στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης. Κάθε Παρασκευή όμως, όταν γονείς κρατώντας τις βαλίτσες των παιδιών τους, τα συνοδεύουν ως την πόρτα και τα αποχαιρετούν ως την Κυριακή, μετατρέπεται σε ένα ιδιαίτερο εγχείρημα ημιαυτόνομης διαβίωσης ατόμων με αναπηρία. Σ’ αυτό συμμετέχουν μέλη της κολεκτίβας καλλιτεχνών με και χωρίς αναπηρία «Εν Δυνάμει», με πλούσια δράση τα τελευταία 15 χρόνια, στην οποία ξεχωρίζει η παράσταση «Ερωτευμένα άλογα».

Εδώ και περίπου 2 μήνες, 12 μέλη της ομάδας μετακομίζουν προσωρινά σε ένα σπίτι στο Πανόραμα, όπου συγκατοικούν για 3 μέρες. Την Παρασκευή το μεσημέρι, αφήνουν τη βαλίτσα τους δίπλα στο κρεβάτι που επέλεξαν να κοιμηθούν, το στρώνουν με το σεντόνι και τη μαξιλαροθήκη τους, τακτοποιούν τα πράγματά τους και όλοι μαζί, αρχίζουν να καθαρίζουν το σπίτι.

Σκουπίζουν προσεκτικά την αυλή, σφουγγαρίζουν τους εσωτερικούς χώρους, καθαρίζουν την κουζίνα, κάνουν εν ολίγοις ό,τι χρειάζεται για να ετοιμάσουν τη διαμονή τους. Άλλωστε, οι επόμενες ώρες τους θα είναι γεμάτες με πρόβες χορού ή θεατρικών παραστάσεων, γιόγκα, ζωγραφική αλλά και, όπως όλα τα νέα άτομα, με πάρτι, μουσική, επιτραπέζια και πίτσα!

«Ήταν μια ανάγκη που ξεκίνησε κυρίως από τα ίδια τα παιδιά όσο μεγάλωνε η αγάπη μεταξύ τους και η ένταξη μέσα στην ομάδα. Ήθελαν να πάρουν την ευθύνη της ζωής τους και να δημιουργήσουν αναμνήσεις μέσα από την επιθυμία να έχουν το δικό τους σπίτι. Ψάχναμε για αρκετό καιρό κατοικίες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν αυτή τη συνθήκη που θέλαμε να εφαρμόσουμε, όπως είναι στις παραστάσεις μας, αυτή την κατεκτημένη μεθοδολογία του «Εν Δυνάμει», που μπορεί να εφαρμοστεί και στον τρόπο που ζούμε και όχι μόνο στον τρόπο που δημιουργούμε τέχνη», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ελένη Δημοπούλου, μία από τις ιδρύτριες και καλλιτεχνική διευθύντρια της ομάδας και μητέρα της Λωξάνδρας Λούκας, της πρώτης ηθοποιού με σύνδρομο Down που ανέβηκε στη σκηνή του Εθνικού Θεάτρου.

Να αγαπήσουμε το ανοίκειό μας
Ανταποκρινόμενοι στο αίτημα των μελών της ομάδας, οι γονείς ξεκίνησαν αρχικά να οργανώνουν στα σπίτια τους διανυκτερεύσεις παιδιών, κάτι που σύμφωνα με την κ. Δημοπούλου, ήταν πολύ εποικοδομητικό, χρήσιμο και απαραίτητο γιατί όλοι είναι διαφορετικοί στο οικείο τους περιβάλλον και διαφορετικοί στη συγκατοίκηση, όπου πρέπει το «εγώ» να ταυτιστεί με το «εμείς». Τελικά βρέθηκε και νοικιάστηκε από ένα μέλος της ομάδας, η μονοκατοικία στο Πανόραμα, που ξεκίνησε να λειτουργεί από τον περασμένο Νοέμβριο.

Σχολιάζοντας η κ. Δημοπούλου τα υπόλοιπα εγχειρήματα ημιαυτόνομης διαβίωσης που υλοποιούνται στη χώρα μας, ξεκαθάρισε ότι υπάρχουν μεν κατοικίες, αλλά είναι πιο δομημένες και πιο συστηματοποιημένες.

«Από τη μια αυτό είναι καλό αλλά από την άλλη, εγώ σαν μαμά και σαν Ελένη, δεν θα ήθελα να ζω σε ένα σύστημα, θα ήθελα το σύστημα να υπηρετεί εμένα κι όχι εγώ αυτό. Δηλαδή, στο σπίτι στο Πανόραμα, ακόμη και το τι θα φάμε συναποφασίζεται, υπάρχει μεγάλος κόπος στην οργάνωση της ελεύθερης γνώμης. Μπορούμε βέβαια να βάλουμε ένα νόμο και όλα να τελειώνουν, αλλά εδώ θέλουμε οι κανόνες του σπιτιού να διέπονται από την ανάγκη να ζήσουμε μαζί, να αγαπηθούμε και να υπάρχει κατανόηση της άλλης προσωπικότητας. Όπως και τα άλλα μέλη χωρίς αναπηρία, αυτό προσπαθούμε να κάνουμε, να αποδεχτούμε, να κατανοήσουμε και να αγαπήσουμε το ανοίκειό μας, το διαφορετικό μας».

Πάντως, για να φτάσουν τα μέλη της ομάδας στην ημιαυτόνομη διαβίωση, έχουν «δοκιμαστεί» ήδη σε πολλά ταξίδια που έκαναν για την ανάγκη των παραστάσεων καθώς το θέατρο τους έδωσε τη δυνατότητα να μοιράζονται σπίτια, φαγητά και να συγκατοικούν… «Δεν ξέρω πώς θα πάει αυτό το εγχείρημα που είναι ακόμη σε ένα πειραματικό στάδιο και είμαστε πολύ προσεκτικοί. Όμως, αυτή τη στιγμή νομίζω πως κάθε Παρασκευή είναι μια γιορτή», επισημαίνει η κ. Δημοπούλου.

Παρεΐστικη συγκατοίκηση, όχι αντικατάσταση των γονέων
Συγκάτοικοι και όχι διαχειριστές του σπιτιού, όπως οι ίδιοι διευκρινίζουν, είναι η Αγάπη Θεοδωρίδου- Κουνινή και ο Γιάννος Γαβαλάς, μέλη της «Εν Δυνάμει».

«Κάθε Παρασκευή ερχόμαστε μαζί με τα παιδιά και ζούμε σαν συγκάτοικοι, κάνουμε ό,τι κάνει μια παρέα που ζει στο ίδιο σπίτι, είναι μια πολύ όμορφη ανταλλαγή και συνύπαρξη», λέει η Αγάπη, ενώ ο Γιάννος σημειώνει ότι η προσπάθεια γίνεται για να μάθουν -όπως και τα άτομα χωρίς αναπηρία- πώς να μένουν με άλλους συγκατοίκους. «Όπως κι εμείς όταν φύγαμε από το δικό μας σπίτι κι αρχίσαμε να βγαίνουμε στην έξω κοινότητα, το ίδιο είναι και γι’ αυτούς, σιγά σιγά να μάθουν πώς μπορούν να συμβιώσουν», αναφέρει ο Γιάννος.

«Για μένα», συνεχίζει, «είναι ένα πραγματικό πείραμα ημιαυτόνομης διαβίωσης, γιατί συνήθως αυτό που γίνεται είναι ότι η κοινωνία προσπαθεί να βρει κάποιους να αντικαταστήσουν τους γονείς. Θέλω να προσπαθήσουμε να βελτιώνουμε τις δεξιότητες που ήδη έχουν ή κι αν δεν τις έχουν, δεν θα πιέσουμε γιατί υπάρχουν συγκάτοικοι».

Συμπαραστάτες οι γονείς
Για την Έλενα Παπαδοπούλου, μητέρα της 24χρονης Ευτέρπης, το εγχείρημα είναι πολύ σημαντικό, γιατί όλοι οι γονείς έχουν πάντα στις σκέψεις τους ότι μεγαλώνουν τα παιδιά. «Η Ευτέρπη θέλει να είναι όπως και τα άλλα παιδιά της ηλικίας της, θέλει να έχει τον χώρο της και κυρίως τους φίλους της και νομίζω ότι αυτό που δίνει το σπίτι είναι ότι βρίσκονται οι φίλοι μαζί και κυρίως άτομα με τα οποία αισθάνεται οικειότητα».

Η Όλγα Δρίστα, μητέρα της 33χρονης Θεανούς, χαρακτηρίζει πάντως την ημιαυτόνομη διαβίωση, ένα εγχείρημα ανακουφιστικό και ηρεμιστικό, καθώς η κόρη τους δείχνει να τα καταφέρνει παρά την ανησυχία των γονιών αν μπορεί και χωρίς αυτούς.

Όσο για τα ίδια τα άτομα που συμμετέχουν σ’ αυτό το ιδιαίτερο πείραμα ημιαυτόνομης διαβίωσης, η χαρά για το γεγονός ότι θα περάσουν τρεις μέρες με τους φίλους τους είναι έκδηλη, όπως και η προσπάθεια να φροντίσουν μόνοι τον εαυτό τους και να ανταποκριθούν στους όρους μιας συμβίωσης. Και τα περιγράφει όλα αυτά η 24χρονη Θεανώ, η οποία στην αρχή παραξενεύτηκε με το σπίτι και τη συγκεκριμένη συνθήκη, αλλά γρήγορα το αγάπησε. «Μ’ αρέσει η παρέα και οι φίλοι μου, που είναι ο Αλέκος εδώ και όλη η ομάδα. Κάνουμε θέατρο, είναι πολύ ωραία, τραγουδάμε, χορεύουμε, κάνουμε πάρτι, θέλω να έρχομαι κάθε Παρασκευή, δεν το αλλάζω με τίποτα», αναφέρει χαρακτηριστικά.

Πηγή: rosa.gr

-Μια από τις πιο πρωτοποριακές παραστάσεις της σεζόν, Το Ημερολόγιο Μιας Τρελής, βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Νικολάι Γκόγκολ, έρχεται στο θέατρο Αλκμήνη 

Από το Σάββατο 28 Ιανουαρίου και κάθε Σάββατο στις 21:30 το θεατρόφιλο κοινό της πρωτεύουσας θα έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει έναν από τους γνωστότερους μονολόγους στην ιστορία του θεάτρου, μέσα από μια τολμηρή, σύγχρονα ανατρεπτική και πάνω από όλα ανθρώπινη σκοπιά. Το «Ημερολόγιο Ενός Τρελού» μετατρέπεται σε «Ημερολόγιο Μιας Τρελής», μέσα από ένα queer reboot στη σκηνή του θεάτρου Αλκμήνη που θα συζητηθεί. 

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το έργο του Ν.Β. Γκόγκολ «Το Ημερολόγιο Ενός Τρελού» έχει κατοχυρώσει μια ξεχωριστή θέση όχι μόνο στη ρωσική, αλλά και στην παγκόσμια δραματουργία του 19ου αιώνα, έχοντας διαχρονική αξία. Και αυτό γιατί τόλμησε να πραγματευτεί ζητήματα-ταμπού σε μια εποχή που τα κοινωνικά αντανακλαστικά ορίζονταν από κραταιές προκαταλήψεις και ταξικά στερεότυπα, με βαθύτατες ρίζες την υποκρισία, την καταπίεση και το φόβο.
Όλα τα παραπάνω ακούγονται τόσο επίκαιρα και αυτός είναι και ο λόγος που το έργο έρχεται στο σήμερα, μέσα από τα μάτια ενός ατόμου που λειτουργεί ως οικουμενικό σύμβολο στους αγώνες για το δίκαιο και την ισότητα: μιας queer γυναίκας.

Η Αγία Πετρούπολη του 1850 μεταφέρεται στη σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης ομοφοβικής και σεξιστικής Αθήνας, σε μια παράσταση που θέλει να μιλήσει για τους ανθρώπους που η κοινωνία έχει τοποθετήσει στο περιθώριο.
Ο πολύπειρος σκηνοθέτης Γιάννης Νικολαΐδης, μετρώντας πάνω από 50 χρόνια στο «σανίδι», αποσκοπεί στο να αναδείξει ένα θέατρο προσανατολισμένο σε καίρια ζητήματα. Έτσι, με το «Ημερολόγιο Μιας Τρελής» το βλέμμα μας στρέφεται στη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, και συγκεκριμένα στις queer τρανς γυναίκες, ίσως την πιο περιθωριοποιημένη από όλες τις κοινωνικές ομάδες. 

Στο ρόλο της Αυξεντίας πρωταγωνιστεί η Φωτεινή Φιλοσόφου, σε μια πρωτότυπη διασκευή που μπορεί μεν να βασίζεται σε προϋπάρχον κείμενο, στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Νικολάι Γκόγκολ, όμως όταν ο βασικός αυτός καμβάς επικεντρώνεται στο σημερινό υλικό, το όλο εγχείρημα προμηνύεται συγκλονιστικό. 
Από εκεί που οι ΛΟΑΤΚΙ χαρακτήρες εμφανίζονταν μέχρι πρότινος στις καλλιτεχνικές παραγωγές ως καρικατούρες ή αντικείμενα χλευασμού και κακοποιητικών συμπεριφορών, το έργο αυτό έρχεται να παρουσιάσει τη διαφορετικότητα σε πρώτο ρόλο, όχι ως σημαία που πρέπει να κυματίζει επιδεικτικά, αλλά ως κάτι το οποίο ο συντηρητικός ορθολογισμός της εποχής αρνείται να συζητήσει , να αποδεχθεί και να παύσει να θεωρεί πληγή.
Διότι ο κόσμος είναι πολύ πιο όμορφος όταν αποδεχόμαστε τον εαυτό μας, αλλά και τους γύρω μας για αυτό που είναι πραγματικά.
Η παράσταση είναι κατάλληλη για ανηλίκους άνω των 14 ετών.

Ταυτότητα Παράστασης
Συγγραφέας: Νικολάι Γκόγκολ
Διασκευή/Δραματουργική επεξεργασία: Στέφανος Νικολαΐδης
Σκηνοθεσία: Γιάννης Νικολαΐδης
Σκηνικά/Κοστούμια: Όλγα Σχοινά
Μουσική επιμέλεια: Στέφανος Νικολαΐδης
Φωτισμοί: Στέφανος Κομιανός
Φωτογραφίες: Γιάννης Ανδρουλάκης
Promo Trailer: Αντώνης Μανδράνης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σπύρος Κωνσταντούλας
Hairstyling & Makeup artists: Soul Rockers Makeup

Πληροφορίες
Θέατρο Αλκμήνη
Αλκμήνης 8-12, Κεραμεικός
Τηλέφωνο 210-3428650

‘Το Ημερολόγιο μιας Τρελής’, βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Νικολάι Γκόγκολ
Διάρκεια: 90 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Πρεμιέρα: Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2023
Παραστάσεις: Κάθε Σάββατο στις 21:00

Εισιτήρια
Τιμές Εισιτηρίων: Γενική είσοδος 15 ευρώ- Μειωμένο 12 ευρώ (για φοιτητές, ΑΜΕΑ, ανέργους, άνω των 65 ετών κ.λπ.)

Προπώληση
Ticketservice.gr και στα ταμεία του θεάτρου
 

Η κυβέρνηση της Βρετανίας ανακοίνωσε την Τρίτη (24/01) πως διακόσια προσφυγόπουλα και μεταναστόπουλα που φιλοξενούνταν σε βρετανικά ξενοδοχεία έχουν εξαφανιστεί και κατηγορείται από την αντιπολίτευση ότι «εγκατέλειψε» αυτά τα παιδιά.

Απαντώντας σε επερώτηση για το θέμα αυτό στο Κοινοβούλιο ο υφυπουργός Μετανάστευσης Ρόμπερτ Τζένρικ είπε ότι από τον Ιούλιο του 2021 φιλοξενήθηκαν σε ξενοδοχεία 4.600 ασυνόδευτοι ανήλικοι, σε μια περίοδο που ο αριθμός-ρεκόρ εκείνων που διαπλέουν τη Μάγχη με μικρά σκάφη (45.000 το 2022) θέτει υπό πίεση το βρετανικό σύστημα ασύλου.

Σύμφωνα με τον Τζένρικ αναφέρθηκαν 440 «εξαφανίσεις» και ακόμη δεν έχουν εντοπιστεί τα 200 από αυτά τα παιδιά. Τα 13 ήταν ηλικίας κάτω των 16 ετών. Μόνο ένα είναι κορίτσι.

«Όταν εξαφανίζεται ένα παιδί, τίθεται σε εφαρμογή ένα πρωτόκολλο ώστε οι  αρχές να καθορίσουν πού βρίσκεται και να βεβαιωθούν για την ασφάλειά του», συνέχισε ο υπουργός, εξηγώντας ότι οι ανήλικοι δεν «κρατούνται» στα ξενοδοχεία και είναι ελεύθεροι να φύγουν όποτε το επιθυμούν.

Η Οικολόγος βουλευτής Κάρολιν Λούκας, που είχε θέσει την επερώτηση, έκρινε «φρικτό» το γεγονός ότι το υπουργείο Εσωτερικών «εγκαταλείπει ευάλωτα παιδιά».

Σύμφωνα με τον συντηρητικό βουλευτή Τιμ Λόουτον, δεν υπήρξε καμία αναφορά στην αστυνομία του Σάσεξ για απαγωγή παιδιών από συμμορίες.

Την Κυριακή, η εφημερίδα “The Observer” έκανε λόγο για απαγωγές παιδιών που φιλοξενούνταν σε ένα ξενοδοχείο της παραθαλάσσιας πόλης Μπράιτον, επικαλούμενη έναν μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος ο οποίος εργάζεται για έναν προμηθευτή του υπουργείου Εσωτερικών. Η εφημερίδα επικαλείται επίσης πηγές στις υπηρεσίες προστασίας ανηλίκων.

Η προστασία των παιδιών είναι χρέος όλων. Η πολιτεία οφείλει την μέριμνα και την προστασία των δικαιωμάτων όλων των παιδιών πόσο μάλλον όταν είναι ασυνόδευτα προσφυγόπουλα και μεταναστόπουλα και οι γονείς τους τα έστειλαν σε άλλη χώρα για καλύτερη ζωή. Πρέπει να είμαστε εκεί για όλα τα παιδιά που το έχουν ανάγκη.

“Οι Τ(ρ)όποι Του Κόσμου” από τον Χρήστο Κούρτογλου

 

 

Ο νέος τραγουδοποιός Χρήστος Κούρτογλου μετά τις κυκλοφορίες των τραγουδιών “Όλο Τρέχω” και «Λαβύρινθοι», επανέρχεται με την καινούργια του δημιουργία με τίτλο “Οι Τ(ρ)όποι Του Κόσμου”.

Στο τραγούδι τη μουσική υπογράφει ο ίδιος ενώ τους στίχους ο Βαλάντης Κωσταλάρ.

Την ενορχήστρωση και την παραγωγή υπογράφει ο Δημήτρης Σιάμπος, ο οποίος έπαιξε και τις κιθάρες και το μπάσο, η ηχοληψία και η μίξη πραγματοποιήθηκαν από τον Σωτήρη Ζηλιασκόπουλο ενώ το mastering από τον Νίκο Μέρμηγκα στα “Antart Studios”.

Τη σκηνοθεσία και το μοντάζ του music video υπογράφει ο Σπύρος Μαλτέζος.

Το εξώφυλλο του τραγουδιού επιμελήθηκε ο Χρήστος Κούρτογλου.

Και επειδή “αυτό είναι ένα τραγούδι που φουσκώνει και σε ενώνει” μπείτε να το ακούσετε και και θα δείτε πως “δεν είμαστε μόνοι”.

Κυκλοφορεί
στην Apple Music https://music.apple.com/us/artist/christos-kourtoglou/1609773883
και στο Spotify https://open.spotify.com/artist/6G21OPFwBJikwKXZmNJmIw?si=IJ9tASqDSteFJu62gCqn1g

 

Λίγα λόγια για τον Χρήστο Κούρτογλου

 

Ο Χρήστος Κούρτογλου είναι ένας νέος ποπ-έντεχνος μουσικός/συνθέτης και ηθοποιός που μεγάλωσε στη Βέροια και έχει πλέον ως βάση του την Αθήνα.
Έχει σπουδάσει Τραγούδι στην Αντωνιάδειο Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών Βέροιας και Υποκριτική στην Ανώτερη Δραματική Σχολή “Πράξη Επτά”. Παίζει κιθάρα, πιάνο και γιουκαλίλι ενώ παράλληλα πειραματίζεται με “εναλλακτικούς” και ηλεκτρονικούς ήχους. Από πολύ μικρή ηλικία θυμάται να κλείνεται στο δωμάτιο του και με μια ηλεκτρική κιθάρα - παιχνίδι και έναν μαρκαδόρο για μικρόφωνο να δίνει συναυλίες στο πολυπληθές κοινό του. Σήμερα στα 24 του χρόνια το όνειρο αυτό σπάει την πόρτα του δωματίου του και ξεχύνεται στους δρόμους.

 

Instagram: https://www.instagram.com/chriskourtoglou/

Facebook: https://www.facebook.com/chriskourto/

YouTube: https://www.youtube.com/channel/UCmvL66TxXoNy61zoDWlAC4Q/featured

Σύσσωμοι οι καθηγητές της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου, δήλωσαν την πρόθεση τους να παραιτηθούν εάν η κυβέρνηση δεν δεν υποχωρήσει σε ό,τι αφορά την απόφαση που υποβαθμίζει τα πτυχία των καλλιτεχνών.

Ο Σύλλογος Διδασκόντων της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου σε σημερινή συνέντευξη Τύπου ξεκαθάρισε : «Η κατάληψη της Δραματικής Σχολής συνεχίζεται, εφόσον δεν υπάρχει κάποιο δείγμα θετικής επίλυσης του ζητήματος, με κίνδυνο σε λίγες εβδομάδες να χαθεί οριστικά το έτος σπουδών. Δηλώνουμε, λοιπόν, ότι εάν μέχρι τις 8/2 –οριακή ημερομηνία για την απώλεια του σπουδαστικού έτους– δεν έχουμε έμπρακτες ενδείξεις ότι οδεύουμε προς τροποποίηση του Προεδρικού Διατάγματος σύσσωμοι εμείς, οι καθηγητές της Σχολής, θα υποβάλλουμε την παραίτησή μας».

Υπενθυμίζεται ότι η κατάληψη της σχολής του Εθνικού Θεάτρου ξεκίνησε στις 22 Δεκεμβρίου, αντιδρώντας στο νέο ΦΕΚ, σύμφωνα με το οποίο οι απόφοιτοι δραματικών σχολών και ηθοποιοί θεωρούνται πλέον απόφοιτοι Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, δηλαδή απόφοιτοι Λυκείου.

Έκτοτε ο καλλιτεχνικός χώρος και οι φοιητικοί σύλλογοι βρίσκονται σε συνεχείς κινητοποιήσεις ενάντια στο το προεδρικό διάταγμα που υποβαθμίζει τα πτυχία των καλλιτεχνών.

Με ανακοίνωση τους ο Σύλλογος Διδασκόντων της Ανώτερης Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου δήλωσε μεταξύ άλλων: «Η κατάληψη της Δραματικής Σχολής συνεχίζεται, εφόσον δεν υπάρχει κάποιο δείγμα θετικής επίλυσης του ζητήματος, με κίνδυνο σε λίγες εβδομάδες να χαθεί οριστικά το έτος σπουδών. Δηλώνουμε, λοιπόν, ότι εάν μέχρι τις 8/2 –οριακή ημερομηνία για την απώλεια του σπουδαστικού έτους– δεν έχουμε έμπρακτες ενδείξεις ότι οδεύουμε προς τροποποίηση του Π.Δ., σύσσωμοι εμείς, οι καθηγητές της Σχολής, θα υποβάλλουμε την παραίτησή μας.»

Η ανακοίνωση του Συλλόγου Διδασκόντων της Ανώτερης Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου:

Μια μικρή ιστορική αναδρομή για να φτάσουμε στο σήμερα:

Το 1981 οι καλλιτεχνικές σχολές περνούν από την αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας σε αυτήν του Υπουργείου Πολιτισμού. Με βάση το Νόμο 1158 –που συνεχίζει να ισχύει μέχρι σήμερα– οι δραματικές σχολές, δημόσιες και ιδιωτικές, ανήκουν στην ανώτερη βαθμίδα εκπαίδευσης. Εποπτεύονται από το Υπουργείο Πολιτισμού, το οποίο είναι και ο κρατικός φορέας που απονέμει τους τίτλους σπουδών μετά από εισαγωγικές, κατατακτήριες και απολυτήριες εξετάσεις των σπουδαστών ενώπιον ειδικών επιτροπών του Υπουργείου.

Από το 1981 μέχρι το 2003, το Υπουργείο Παιδείας μέσω ειδικών οργανισμών, ισοτιμούσε τα διπλώματα των καλλιτεχνικών σχολών με πτυχία ΤΕΙ.

Μετά το 2003, με την κατάργηση της ανώτερης εκπαίδευσης, το Υπουργείο Παιδείας σταματά την ισοτίμηση των διπλωμάτων. Οι δραματικές σχολές μένουν έτσι στον αέρα, καθώς οι 3ετείς (τουλάχιστον) σπουδές που παρέχουν ουσιαστικά δεν αντιστοιχούν σε τίποτα! Συνεχίζουν όμως να ονομάζονται επισήμως «Ανώτερες»!

Πολλές φορές οι αρμόδιοι επαγγελματικοί φορείς των καλλιτεχνών προσπάθησαν να ευαισθητοποιήσουν την Πολιτεία απέναντι σ’ αυτό το παράλογο, αλλά συναντούσαν είτε την απροθυμία συνεργασίας των Υπουργείων, είτε την ασυνέχεια της δημόσιας διοίκησης με τις αλλεπάλληλες αλλαγές υπουργών, είτε τη σθεναρή αντίσταση μερίδας ακαδημαϊκών.

Στις 17/12/2022, λοιπόν, υπογράφεται το Προεδρικό Διάταγμα 85 με πρωτοβουλία των Υπουργών Παιδείας και Εργασίας, χωρίς καν να ζητηθεί η γνωμοδότηση του Υπουργείου Πολιτισμού που είναι και αρμόδιο για τις καλλιτεχνικές σπουδές. Σε αυτό το Διάταγμα επιχειρείται να στριμωχτούν οι 8 βαθμίδες που αναγνωρίζει η Εκπαίδευση στις 4 κατηγορίες που αναγνωρίζει το Προσοντολόγιο του Δημοσίου. Και επινοείται ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ κατηγορία « Δ.Ε. αποφοίτων καλλιτεχνικών σχολών», υποβιβάζοντας έτσι τις 3ετείς καλλιτεχνικές σπουδές στο επίπεδο της κατηγορίας του απολυτηρίου Λυκείου.

Ήδη γνωρίζετε τη μεγάλη κινητοποίηση ολόκληρου του καλλιτεχνικού κόσμου και τις προσπάθειες των φορέων να ανοίξουν διάλογο με τους αρμόδιους της Πολιτείας. Αλλά μέχρι και σήμερα οι προσπάθειες υπήρξαν άκαρπες. Οι αρμόδιοι υφυπουργοί απαντούν απαξιώνοντας τη σπουδαιότητα του προβλήματος. Σκόπιμα αναφέρονται μόνο στη σχέση που έχουν π.χ. οι ηθοποιοί με τα Κρατικά Θέατρα, λέγοντας ότι «δεν αλλάζει τίποτα, εφόσον προσλαμβάνεστε με οντισιόν», και αποσιωπώντας έτσι το πλήθος άλλων μορφών που μπορεί να πάρει η σχέση των καλλιτεχνών με τον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Σκόπιμα διαδίδουν ότι «οι καλλιτέχνες, με 3ετείς σπουδές, θέλουν να πάρουν και πτυχίο ΑΕΙ». Πρόσφατα μάλιστα φτάσαμε σε σημείο αρθρογράφοι να αποκαλούν «κοινωνικό συντηρητισμό και αναχρονισμό» τη σημασία που δίνουν οι καλλιτέχνες στους τίτλους σπουδών τους. Και δεν διστάζουν να τους κατηγορήσουν ως υποκινούμενους από κόμματα της αντιπολίτευσης!

Αλλά δεν λένε λέξη:
•   για τα ζητήματα που θα ανακύψουν και αφορούν το δικαίωμά τους στη μετέπειτα καλλιτεχνική και εκπαιδευτική τους εξέλιξη
•   για τα προβλήματα στην αναγνώριση των σπουδών τους από Ιδρύματα του εξωτερικού
•   για τη μείωση των αποδοχών των καλλιτεχνών, αφού θα αμείβονται ως απόφοιτοι Λυκείου
•   για την εργασιακή τους ανασφάλεια αλλά και την αποδυνάμωση της επαγγελματικής τους θέσης.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ξεκίνησε και η κατάληψη της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου (όπως και εκείνη του ΚΘΒΕ και του ΔΗΠΕΘΕ Πάτρας). Μια σχολή σε κατάληψη δεν είναι κάτι ευχάριστο. Δεν είναι κανονικότητα. Οι συνέπειες στην εκπαιδευτική διαδικασία είναι επώδυνες. Ωστόσο, στην καρδιά των σπουδαστών μας είναι τόσο μεγάλη η αίσθηση αδικίας, απαξίωσης και περιφρόνησης από μέρους της Πολιτείας, που δεν μπορούμε παρά να τους συμπαρασταθούμε, εφόσον αυτή την αδικία τη διαπιστώνουμε κι εμείς οι ίδιοι.

Ο Σύλλογος Καθηγητών της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου γνωρίζει ότι για να επιλυθεί η εκκρεμότητα της διαβάθμισης των δραματικών σπουδών οι διαδικασίες μπορεί να είναι χρονοβόρες. Χρειάζεται όμως η πολιτική βούληση γι’ αυτή την επίλυση, καθώς και σαφή δείγματα ότι θα ξεκινήσουν επιτέλους οι διεργασίες. Σε αυτό το πλαίσιο και με δεδομένη την κατάληψη της σχολής, ο Σύλλογος αποφάσισε μια σειρά από ενέργειες:

Ζητά την άμεση τροποποίηση του Προεδρικού Διατάγματος 85/22, και την ένταξη των αποφοίτων καλλιτεχνικών σχολών στην κατηγορία Τ.Ε. (Τεχνολογικής Εκπαίδευσης).

Απευθύνει αίτημα ακρόασης προς τον Πρωθυπουργό και τους αρμόδιους για το θέμα Υπουργούς.

Στέκεται αλληλέγγυος στην κίνηση των ιδιωτικών δραματικών σχολών να προσφύγουν δικαστικά στο Συμβούλιο της Επικρατείας.

Σε συνεννόηση με τις νομικές υπηρεσίες του Εθνικού Θεάτρου, επεξεργάζεται προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Καλεί σε διάλογο τους καθηγητές της Σχολής του ΚΘΒΕ και της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, με σκοπό τον συντονισμό των ενεργειών μας.

Με δεδομένη την ανακοίνωση συμπαράστασης εκ μέρους του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης και των Θεατρικών Σπουδών του ΕΚΠΑ της Αθήνας ζητάμε να ξεκινήσουμε έναν διάλογο με όλα τα τμήματα θεατρικών σπουδών για τη δίκαιη διευθέτηση των εκκρεμοτήτων.

Η κατάληψη της Δραματικής Σχολής συνεχίζεται, εφόσον δεν υπάρχει κάποιο δείγμα θετικής επίλυσης του ζητήματος, με κίνδυνο σε λίγες εβδομάδες να χαθεί οριστικά το έτος σπουδών. Δηλώνουμε, λοιπόν, ότι εάν μέχρι τις 8/2 –οριακή ημερομηνία για την απώλεια του σπουδαστικού έτους– δεν έχουμε έμπρακτες ενδείξεις ότι οδεύουμε προς τροποποίηση του Π.Δ., σύσσωμοι εμείς, οι καθηγητές της Σχολής, θα υποβάλλουμε την παραίτησή μας. Πηγή: www.rosa.gr

Πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης στη σκιά των αποκαλύψεων για τις υποκλοπές κατάθεσε από το βήμα της Βουλής ο αρχηγός της αξιωματικής Αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας.

Σε μια ιδιαίτερα σκληρή ομιλία του ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατηγόρησε με σφοδρότητα τον ίδιο τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως συντονιστή των υποκλοπών.

Και κλείνοντας την ομιλία του έριξε τη «βόμβα» που πάντως είχε προαναγγελθεί από χθες με τις κινήσεις που έκανε ο κ. Τσίπρας να πάει στον Πρόεδρο τη ΑΔΑΕ, κ. Ράμμο και στη συνέχεια στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Είπε:

«Η παραμονή στη διακυβέρνηση της χώρας όσων έκαναν ακόμα και την εθνική μας ασφάλεια πεδίο υποκλοπών και εκβιασμών είναι επικίνδυνη για τα δικαιώματα, για τη δημοκρατία και για την ασφάλεια της χώρας.

Η παρακρατική λειτουργία, η διαφθορά και η πρωτοφανής νοοτροπία αυθαίρετης και ιδιοτελούς άσκησης της εξουσίας αποτελεί στρατηγική επιλογή αυτής της Κυβέρνησης, η οποία έχει ήδη απωλέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.

Δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία ούτε για μια στιγμή ακόμα.

Για τους λόγους αυτούς υποβάλλουμε πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, ως ένα πρώτο βήμα της πορείας στο λαό για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της διαφάνειας και της δικαιοσύνης».

Αναφερόμενος προσωπικά στον κ. Μητσοτάκη ήταν ιδιαίτερα επικριτικός καθώς τον κατηγόρησε ως οργανωτή ενός ρυπαρού δικτύου.

Είπε συγκεκριμένα:

«Δημοσιογράφοι, ευρωβουλευτές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, υπουργοί, επιχειρηματίες, στελέχη των ενόπλων μας δυνάμεων, έχουν ταπεινωθεί, σε «στόχους» κι έγιναν βορά ενός παράνομου, πράγματι ρυπαρού δικτύου.

Ενός εγκληματικού δικτύου θα έλεγα εγώ.

Που είχε όμως έδρα το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου.

Και συντονιστή τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Τον ίδιο τον Πρωθυπουργό που οργάνωσε αυτό το δίκτυο προκειμένου να έχει στο χέρι, όχι μόνο χρήσιμες πληροφορίες για τους πολιτικούς του αντιπάλους, τους πολιτικούς του φίλους, τους οικονομικούς παράγοντες του τόπου, τη στρατιωτική ηγεσία, τους δημοσιογράφους, τους αξιωματικούς του στρατεύματος».

Ο κ. Τσίπρας είπε ότι ο φάκελος που πήρε από την ΑΔΑΕ περιείχε τα στοιχεία για τις παράνομες επισυνδέσεις. Τα στοιχεία για 6 πρόσωπα που ο ίδιος ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είχε ζητήσει να ενημερωθεί. Και τόνισε ότι συνολικά οι παρακολουθούμενοι έφτασαν αισίως τους 10.

Ζήτησε επισήμως να διεξαχθεί έλεγχος από την Αρχή, εάν ετέθη σε επισύνδεση ο υπουργός Εργασίας κ. Χατζηδάκης, ο αρχηγός του ΓΕΕΘΑ, ο κ. Φλώρος, ο αρχηγός του ΓΕΣ, κ. Λαλούσης, ο πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας, κ. Διακόπουλος και ο κ. Λιακόπουλος 

Ολόκληρη η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα

Κυρίες και κύριο βουλευτές

Για την πατρίδα, την κοινωνία, τα πολιτικά κόμματα, τους πολίτες, έρχεται κάποτε μια κρίσιμη στιγμή, που καλούνται να πάρουν μια σαφή θέση.

Να πουν το μεγάλο ΝΑΙ, ή το μεγάλο ΟΧΙ.

Σε μια τέτοια στιγμή βρισκόμαστε σήμερα.

Η Ελλάδα κλυδωνίζεται μέσα στα ταραγμένα νερά της γεωστρατηγικής αστάθειας.

Την κοινωνία την πολιορκεί η ανασφάλεια για το σήμερα.

Και η αγωνία για το αύριο.

Και δυστυχώς,

οι τύχες της κοινωνίας, της δημοκρατίας, της πατρίδας, σε μια τέτοια στιγμή, βρίσκονται στα χέρια μιας κυβέρνησης όχι μόνο ανίκανης, προσκολλημένης σε ιδιοτέλειες και συμφέροντα, αλλά και βαθιά αντιδημοκρατικής.

Και ενός πρωθυπουργού που γράφει το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αποστασίας.

Από τους κανόνες της δημοκρατίας.

Από την ηθική της δημοκρατίας.

Από τις γραμμές και τις συντεταγμένες του κράτους δικαίου που αποτελεί θεμέλιο της δημοκρατίας.

Κανείς δεν δικαιούται να κλείνει τα μάτια και τα αφτιά μπροστά σ’ αυτό που συμβαίνει.

Γιατί αυτό που συμβαίνει δεν αφορά μόνο κάποιους έγκριτους συνταγματολόγους, ή κάποιους ιδιαίτερα ευαίσθητους για τα δημοκρατικά δικαιώματα, όπως θέλουν να το εμφανίζουν οι προπαγανδιστές της κυβέρνησης.

Αφορά τη ζωή των ανθρώπων.

Αφορά το κλίμα και τους κανόνες μέσα στους οποίους η κοινωνία δρα και προοδεύει, αξιοποιώντας δικαιώματα κατακτημένα με αγώνες.

Μας αφορά όλους.

Η ελληνική κοινωνία ζει εδώ και έξι μήνες στη δίνη των αποκαλύψεων για ασύλληπτο αριθμό υποκλοπών.

Στη δίνη της πιο εκτεταμένης και βαθιάς εκτροπής από τους κανόνες δικαίου που είδε η χώρα μετά το 1974.

Στη δίνη ενός πρωτοφανούς σκανδάλου.

Δημοσιογράφοι, ευρωβουλευτές, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, υπουργοί, επιχειρηματίες, στελέχη των ενόπλων μας δυνάμεων, έχουν ταπεινωθεί, σε «στόχους» κι έγιναν βορά ενός παράνομου, πράγματι ρυπαρού δικτύου.

Ενός εγκληματικού δικτύου θα έλεγα εγώ.

Που είχε όμως έδρα το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου.

Και συντονιστή τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.

Τον ίδιο τον Πρωθυπουργό που οργάνωσε αυτό το δίκτυο προκειμένου να έχει στο χέρι, όχι μόνο χρήσιμες πληροφορίες για τους πολιτικούς του αντιπάλους, τους πολιτικούς του φίλους, τους οικονομικούς παράγοντες του τόπου, τη στρατιωτική ηγεσία, τους δημοσιογράφους, τους αξιωματικούς του στρατεύματος.

Αλλά και για να τους έχει στο χέρι.

Να τους εκβιάζει.

Να γνωρίζει τις σκέψεις, τις επιδιώξεις, τις αδυναμίες τους.

Και το δίκτυο αυτό το οργάνωσε με πολύ σοβαρό σχεδιασμό από τη πρώτη στιγμή που ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου.

Πήρε την ΕΥΠ στο γραφείο του.

Τοποθέτησε Επικεφαλής της έναν δικό του άνθρωπο παρόλο που δε πληρούσε τα κριτήρια του νόμου.

Άλλαξε τον νόμο, δε κόλλησε σε αυτό.

Φρόντισε να τοποθετηθεί αρμόδια της ΕΥΠ εισαγγελέας η κα Βλάχου.

Και έχρισε βοηθό εκπληρώσεως τον ανιψιό του, για το συντονισμό του δικτύου.

Αξιοποίησε τις σχέσεις της χώρας με χώρες με προηγμένη τεχνολογία και κατάφερε να διαθέσει στο ρυπαρό και εγκληματικό του δίκτυο, προηγμένα τεχνολογικά συστήματα.

Που ξεπερνάνε κάθε φαντασία.

Γιατί δεν υποκλέπτουν μόνο τις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις αλλά και κάθε στιγμή 24 ώρες το 24ωρο, αρκεί να έχεις δίπλα σου το κινητό σου τηλέφωνο.

Εν πλήρη γνώση του έστησε μια Οργουελιανή δυστοπία.

Με εκατοντάδες θύματα που έλαβαν το παγιδευμένο μήνυμα με το κακόβουλο λογισμικό.

Μεταξύ αυτών ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ο Σπίρτζης, η κα Γεροβασίλη, δεκάδες υπουργοί, δημοσιογράφοι, οικονομικοί παράγοντες.

Και για όσους δεν άνοιγαν το κακόβουλο μήνυμα και δε μολύνονταν, υπήρχε ο άλλος δρόμος ο παραδοσιακός.

Ο νομότυπος.

Με τις υπογραφές και την ευγενική συνδρομή μιας εισαγγελέως που από ότι φαίνεται από τις καταθέσεις της στην Επιτροπή Θεσμών, εν πλήρη επίγνωση ότι διαπράττει κατάχρηση εξουσίας, έσπευδε να υπογράφει διαδοχικές και επαναλαμβανόμενες διατάξεις για τη παρακολούθηση όποιων της ζητούνταν και για όσο της ζητούνταν.

Ο κος Μητσοτάκης ως εγκέφαλος και αρχηγός αυτού του εγκληματικού δικτύου, προέβη στις πράξεις αυτές διότι πέραν όλων των άλλων, διακατέχεται από μια βαθύτατη οίηση και αλαζονεία.

Η κα Βλάχου, λοιπόν που έχει υπογράψει δεκάδες διατάξεις.

Ήταν και αυτή μέλος του ρυπαρού δικτύου ;

Και αν ναι γιατί βρίσκεται ακόμη στη θέση της ;

Γιατί μια επικίνδυνη για τη δημοκρατία εισαγγελέας που κάνει κατ εξακολούθηση κατάχρηση εξουσίας, βρίσκεται ακόμη στη κρίσιμη αυτή θέση, με επιμονή Μητσοτάκη.

Και ενώ εχω επισήμως ζητήσει την απομάκρυνσή της.

Προφανώς γιατί πράγματι είναι μέλος του ρυπαρού και εγκληματικού δικτύου και τη προστατεύει ο επικεφαλής του εγκληματικού δικτύου, ο ίδιος ο Πρωθυπουργός.

Κυρίες και κύριοι της συμπολίτευσης, για όλα αυτά μόνο μια λέξη υπάρχει : Ζόφος

Ζόφος και παρακμή.

Και είναι δυο φορές ζόφος όταν διαπράττονται εγκλήματα κατά της δημοκρατίας με πρόσχημα την εθνική μας ασφάλεια.

Αν εσείς όλα αυτά μπορείτε να τα καταπιείτε.

Είτε γιατί εκβιάζεστε.

Καθώς τα στοιχεία που έχουν μαζέψει από τις παρακολουθήσεις που σας αφορούσαν σίγουρα βρίσκονται στα χέρια του αρχηγού του ρυπαρού δικτύου.

Είτε γιατί σκέφτεστε την επανεκλογή σας.

Είτε γιατί θέλετε να αφήσετε μόνο τον κο Μητσοτάκη να πιεί το ποτήρι του εξευτελισμού, χωρίς να έχει άλλοθι.

Είναι δικός σας πρόβλημα.

Σας συμπονώ και σας κατανοώ.

Αλλά ορισμένες φορές βρίσκεται κανείς ενώπιον της ιστορίας.

Γιατί οι αποφάσεις μπροστά σε τέτοια γεγονότα έχουν ιστορική αξία. 

Μπορεί αυτή η εκτροπή να περάσει χωρίς απόδοση ευθυνών;

Σε ένα κράτος δικαίου;

Σε μια δημοκρατία με το βάρος των ιστορικών πληγών που έχει υποστεί στο παρελθόν η δημοκρατία μας;

Και αν αυτό συμβεί, τι θα σημαίνει για την επόμενη ημέρα.

Για την όποια κυβέρνηση του μέλλοντος;

Έχουμε λοιπόν ιστορική ευθύνη να αντισταθούμε σε αυτή επιχείρηση συλλογικού μιθριδατισμού της ελληνικής κοινωνίας.

Και γνωρίζω πολύ καλά ότι αυτό δεν αφορά μια παράταξη ή μια ιδεολογική μάχη.

Αυτό αφορά τη δημοκρατία, αφορά το Σύνταγμα, αφορά τους κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού.

Δεν αφορά μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τη δημοκρατική παράταξη.

Αφορά κάθε δημοκράτη πολίτη.

Αριστερό ή δεξιό είτε κεντρώο.

Και υπήρξαν τέτοιες φωνές από όλο το φάσμα της πολιτικής ζωής.

Δύο πρώην πρωθυπουργοί καταδίκασαν με το δικό τους τρόπο, αλλά σαφώς, τις παραβιάσεις του κράτους δικαίου.

Και ζήτησαν εν ονόματι της δημοκρατίας να χυθεί φως.

Όλος ο δημοκρατικός νομικός κόσμος, ο ΔΣΑ, 20 έγκριτοι συνταγματολόγοι, καταδίκασαν τη «γνωμοδότηση» Ντογιάκου προτάσσοντας την ανάγκη να προστατεύσει η δημοκρατία τον εαυτό της και τους θεσμούς.

Υπήρξαν και θα υπάρξουν αυτές οι φωνές.

Αλλά δεν αρκούν πια κάποιες φωνές.

Στις κρίσιμες στιγμές για τη δημοκρατία, ο καθένας και η καθεμιά οφείλουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες που μας αναλογούν.

Και να σταθούμε με δημοκρατική ευθύνη απέναντι στην εκτροπή.

Αλλά και απέναντι στις συνέπειες της εκτροπής.

Γιατί είναι ήδη ορατές οι πληγές στο σώμα της δημοκρατίας και της πατρίδας.

Όταν η παραβίαση του κράτους δικαίου, στην πιο απεχθή της μάλιστα εκδοχή, την παραβίαση των προσωπικών δεδομένων, συνοδεύει την οικονομική και κοινωνική κρίση.

Όταν η υπονόμευση δικαιωμάτων του πολίτη, του εργαζόμενου, του ανθρώπου, συνοδεύει τη φτώχεια, την ανασφάλεια, την αγωνία, της κοινωνικής πλειοψηφίας

Όταν η δημοκρατία διασύρεται και η εκτελεστική εξουσία συμπεριφέρεται σαν ο ιδιοκτήτης των δημόσιων ταμείων και της χώρας.

Όταν η εκτροπή εκτροχιάζει την απαραίτητη εμπιστοσύνη στο πολιτικό σύστημα και μεταφέρει ένα κλίμα σήψης και απαξίας στο κοινωνικό σώμα.

Όταν οι υποκλοπές συνοδεύουν οικονομικά σκάνδαλα, διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, σκανδαλώδεις εξυπηρετήσεις μεγάλων συμφερόντων.

Όταν το παρακράτος συνοδεύει την αισχροκέρδεια και την εκποίηση των πάντων.

Όταν τέλος, ακόμα και οι ένοπλες δυνάμεις της πατρίδας εμπλέκονται στα ρυπαρά παιγνίδια των υποκλοπών και των εκβιασμών τύπου μαφίας.

Τότε δεν αρκεί απλώς να διαπιστώνουμε ότι η δημοκρατία, η σταθερότητα, η κοινωνική συνοχή, η θέση της Ελλάδας στη διεθνή σκηνή, ακόμα και η εθνική μας ασφάλεια, έχουν γίνει παίγνιο στα χέρια μιας αδίστακτης κυβέρνησης και ενός αδίστακτου πρωθυπουργού.

Τότε, οφείλουμε, έχουμε ιστορική υποχρέωση να δράσουμε.

Και σε ότι μας αφορά θα εξαντλήσουμε κάθε δυνατότητα που μας προσφέρει το Σύνταγμα και η δημοκρατία.

Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση είναι ένοχοι.

Δεν έχουν μόνο πολιτικές, αλλά και βαρύτατες προσωπικές και νομικές ευθύνες.

Η παραμονή στη διακυβέρνηση της χώρας όσων έκαναν ακόμα και την εθνική μας ασφάλεια πεδίο υποκλοπών και εκβιασμών είναι επικίνδυνη για τα δικαιώματα, για τη δημοκρατία και για την ασφάλεια της χώρας.

Η παρακρατική λειτουργία, η διαφθορά και η πρωτοφανής νοοτροπία αυθαίρετης και ιδιοτελούς άσκησης της εξουσίας αποτελεί στρατηγική επιλογή αυτής της Κυβέρνησης, η οποία έχει ήδη απολέσει την εμπιστοσύνη των πολιτών.

Δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία ούτε για μια στιγμή ακόμα.

Για τους λόγους αυτούς υποβάλλουμε πρόταση δυσπιστίας κατά της Κυβέρνησης, ως ένα πρώτο βήμα της πορείας στο λαό για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, της διαφάνειας και της δικαιοσύνης.

Η Βουλή θα κληθεί να αποφασίσει:

Με τη Δημοκρατία ή με την εκτροπή.

Και σύντομα την οριστική και τη σωστή απάντηση στο ερώτημα θα δώσει ο ελληνικός λαός.

Που θα πάρει στα χέρια του την υπόθεση της δημοκρατίας.

Την υπόθεση της ίδιας του της ζωής.

ΕΞΟΔΟΣ
Μία μουσική παράσταση της Φένιας Παπαδόδημα που συνομιλεί με την ψηφιακή ζωγραφική του Γιώργου Κόρδη.
 

Θέατρο ΕΛΕΡ 
Από Σάββατο  4 Φεβρουαρίου 

Μετά την επιτυχία που σημείωσε τον περασμένο Δεκέμβρη,  η «ΕΞΟΔΟΣ» συνεχίζεται στο Θέατρο ΕΛΕΡ και αλλάζει μέρες!

Η παράσταση «Έξοδος» είναι ένα μουσικό ονειρικό ταξίδι στη φρίκη της μικρασιατικής καταστροφής, στο υποσυνείδητο ενός λαού που βίωσε έναν αβυσσαλέο σωματικό και πνευματικό βιασμό, μέσα από το βλέμμα και τον τρόπο του Γιώργου Σεφέρη.

Μία ωδή σε πρόσφυγες και κατατρεγμένους όλων των εποχών εικονογραφημένη ψηφιακά από τον Γιώργο Κόρδη.

Η καταστροφή του 1922 δεν είχε μόνο σαν στόχο την οικονομική και κοινωνική εξάρθρωση και σύνθλιψη του ελληνικού στοιχείου, αλλά και των βαθύτερων αξιών  «της ελευθερίας και της αξιοσύνης του ανθρώπου» όπως γράφει ο Σεφέρης . 
«Όχι, δεν αισθάνομαι μίσος. Αυτό που νιώθω είναι το αντίθετο του μίσους. Μία προσπάθεια να χωρέσει ο νους μου τον μηχανισμό της καταστροφής».

Ο Γεράσιμος Γεννατάς μπαινοβγαίνει στο «δυσκίνητο» και κουρασμένο από τις διαρκείς μετοικεσίες σώμα του Σεφέρη, του «Σε», μέσα από  ημερολόγια και προσωπικές επιστολές του προς τον Ζήσιμο Λορετζάτο, τον αγαπημένο του φίλο «Ζη» . 
Τα γράμματα του Ζη και του Σε  μοιάζουν μ’ έναν θησαυρό όπου φυλάγεται ακόμη ζωντανή η έννοια του «ιερού» στην τέχνη, στην ποίηση, στην καθημερινότητα της ζωής σ΄ έναν κόσμο αναποδογυρισμένο, διαλυμένο, αβέβαιο. Αυτό το «ιερό»  γεμίζει  με κάθε τρόπο τις αισθήσεις του Σεφέρη καθώς ταξιδεύει στα μοναστήρια της Καππαδοκίας αναζητώντας μία «εσώτερη πατρίδα» στο τότε και στο τώρα.
Γι’ αυτό το χαμένο «ιερό» μιλάει η παράσταση μέσα από την μουσική, τα κείμενα και τις ψηφιακές ζωγραφιές του Γ. Κόρδη που δημιουργούνται μπροστά στα μάτια του θεατή. Για «τα απομεινάρια αφιερωμένα στο Θεό ενός σβησμένου κόσμου», για το «μικρό και το λησμονημένο που μπορεί να είναι το ίδιο σημαντικό με τ’ απαρασάλευτα μνημεία της τέχνης». 
Γι’ αυτό το χαμένο «ιερό» που επιβιώνει μέσα στην παράδοση ενός λαού, μιλούσε και ο  Βιμ Βέντερς, προσπαθώντας να γνωρίσει στο ευρωπαϊκό  κοινό τις ταινίες του θρυλικού Ιάπωνα σκηνοθέτη Γιασουτζίρο  Όζου.  
Το «ιερό» που έχει ολοσχερώς εξατμιστεί από την συνείδηση του μοντέρνου δυτικού ανθρώπου . Με ποιο κόστος άραγε;

 Ένα σύνολο κορυφαίων μουσικών επί σκηνής οδηγούν την ροή αυτού του μουσικού ονείρου.
Η Φένια Παπαδόδημα έχει γράψει πρωτότυπη μουσική, τραγούδια και στίχους, έχει μελοποιήσει ποίηση του Σεφέρη. 
Συμπράττει με τον Γεράσιμο Γεννατά μεταμορφώνοντας τις μαρτυρίες των απλών ανθρώπων, τα ημερολόγια και την αλληλογραφία  Σεφέρη- Λορετζάτου σε λόγο θεατρικό που γεννιέται μέσα σ’ ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο ηχητικό περιβάλλον. Η φωνή ταξιδεύει από την υμνωδία, στο τραγούδι,  στον λόγο. 

Τα κείμενα της παράστασης :  
«Τρεις μέρες στα μοναστήρια της Καππαδοκίας», του Γιώργου Σεφέρη, γράμματα από την αλληλογραφία του με τον Ζήσιμο Λορετζάτο 1948-1968, αναφορές στο ημερολόγιο της Σόφης Μανουσάκη Αναστασιάδη «Μνήμες Καππαδοκίας», καθώς και αληθινές μαρτυρίες προσφύγων από την έκδοση «Έξοδος» του Κέντρου Μικρασιατικών σπουδών, αποτελούν ένα ενιαίο σώμα που αναπτύσσεται μουσικά.  

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ 
Φένια Παπαδόδημα: Πρωτότυπη μουσική/ Σκηνοθεσία- Ερμηνεία- Φωνή
Γιώργος Κόρδης : Ψηφιακή ζωγραφική
Γεράσιμος Γεννατάς : Ερμηνεία
Ελένη Ποζατζίδου : Eρμηνεία- φωνή
Θωμάς Μελετέας: Ούτι 
Γωγώ Ξαγαρά: Άρπα
Ήβη Παπαθανασίου :  Τσέλο
Γιώργος Παλαμιώτης: Ηχητικά τοπία – Ενορχήστρωση
Φένια Παπαδόδημα : Επιλογή κειμένων – Δραματουργία
Καλλιόπη Σωτηρίου : Βοηθός σκηνοθέτη
Στέβη Κουτσοθανάση: Φωτισμοί 
Κώστας Φούντας: Video 
Ελένη Κουρή: φωτογραφία
Χρύσα Ματσαγκάνη: Επικοινωνία  

Πληροφορίες Παράστασης 
Παραστάσεις: Σάββατο & Κυριακή 
Έναρξη:  9.00 μμ
Διάρκεια παράστασης:  75 λεπτά
Τιμές εισιτηρίων
Γενική Είσοδος: 15€
Μειωμένο/Ανέργων: 12€
Ατέλειες: 5€

 
 
Προπώληση εισιτηρίων: 
- Online: https://www.ticketservices.gr/event/exodos-1922-2022/?lang=el
 -Τηλεφωνικά: 2107234567
-Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39, Αθήνα

Θέατρο ΕΛΕΡ
Φρυνίχου 10, Αθήνα 
Τηλ. 21 1735 3928

 
Η παραγωγή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος 2022, του θεσμού "Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός" του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

 

 

Ομόφωνα δεκτή έγινε από την Ολομέλεια της Βουλής η αίτηση των εισαγγελικών αρχών για άρση της ασυλίας του Ανδρέα Πάτση. Η απόφαση πάρθηκε με 274 υπέρ σε σύνολο ισάριθμων βουλευτών.

Η ονομαστική ψηφοφορία έγινε το μεσημέρι μετά την επίσης ομόφωνη εισήγηση της Επιτροπής Δεοντολογίας του κοινοβουλίου για άρση της ασυλίας του την οποία είχε ζητήσει ο ίδιος ο βουλευτής αλλά δεν θέλησε να εμφανιστεί σήμερα για να τοποθετηθεί.

Ο 57χρονος είχε ξεμπροστιαστεί τον περασμένο Οκτώβριο και είχε διαγραφεί από τη Νέα Δημοκρατία, όταν αποκαλύφθηκε ότι πλούτιζε με αγορές «κόκκινων» δανείων κοψοχρονιά -παίρνοντας μάλιστα δάνεια- και με απευθείας αναθέσεις από το Δημόσιο. Από τα ΕΛΤΑ εισέπραξε πάνω από 800.000 ευρώ μέσα σε μόλις δύο χρόνια.

Τα αδικήματα είναι αυτά του παράνομου πλουτισμού, της κατά εξακολούθησης υποβολής ανακριβής δήλωσης περιουσιακής τη συμμετοχή σε εταιρεία με έδρα της αλλοδαπής (σύμφωνα με τον Ειδικό Νόμο 313/2003).

Αντίθετα, η Ολομέλεια απέρριψε σήμερα το αίτημα για άρση ασυλίας του βουλευτής της Ν.Δ., Νίκο Μανωλάκο, με 272 ψήφους κατά και δύο υπέρ. 

Η «ΠΟΥΠΟΥΛΕΝΙΑ ΠΟΛΙΤΕΙΑ»

 

ξανά από την Κυριακή 29/1 στην Κεντρική σκηνή του Θεάτρου 104!

 

Μια διαδραστική παράσταση από την Ομάδα των Πέντε Εποχών και την Σοφία Παπαδοπούλου, εμπνευσμένη από τους Όρνιθες του Αριστοφάνη

 

 

 

Μικροί και μεγάλοι συχνά νιώθουμε την ανάγκη να αποδράσουμε, να πατήσουμε ίσως ένα μαγικό κουμπί ή να βγάλουμε φτερά και να πετάξουμε για μια πολιτεία ονειρεμένη, μια ουτοπία όπου «θα ανακαλύψουμε» τον αληθινό εαυτό μας, τις αληθινές μας επιθυμίες. Μια πολιτεία όπου θα ζήσουμε πραγματικά ευτυχισμένοι… Αναπόφευκτα το μυαλό όλων πάει στην αέρινη Νεφελοκοκκυγία του Αριστοφάνη... Μέσα από αυτήν ακριβώς την ανάγκη «γεννήθηκε» η «Πουπουλένια Πολιτεία»,  μια παράσταση βαθιά αισιόδοξη, παρήγορη και απόλυτα λυτρωτική! Ένα σύγχρονο αντιπολεμικό παραμύθι! Μια βιωματική παράσταση φορέας αξιών και μηνυμάτων!

 

Υπόθεση

Τα πουλιά αποφασίζουν να χτίσουν μια χώρα που πληροί όλες τις προϋποθέσεις για μια ευτυχισμένη ζωή! Τα καταφέρνουν… Όταν όμως φήμη της πολιτείας εξαπλώνεται στην Γη, άνθρωποι με παράξενες συμπεριφορές και συνήθειες αρχίζουν να καταφθάνουν και με πολύ χιούμορ προκαλούν μπερδέματα και άγρια διαμάχη στη μέχρι τώρα ειρηνική κοινωνία! Οι όμορφες μέρες στην πολιτεία των πουλιών μοιάζουν να ανήκουν στο παρελθόν! Οι ισορροπίες αρχίζουν να αλλάζουν! Τα πουλιά βλέπουν το όνειρο να καταρρέει και κινδυνεύουν να χάσουν ότι έχτισαν μέχρι τώρα …Μέχρι και τα φτερά τους! Άραγε θα καταφέρουν τα πουλιά να επαναφέρουν την ευημερία;

 

Λίγα λόγια για την παράσταση:

Η Σοφία Παπαδοπούλου εμπνέεται από τους «’Όρνιθες» του Αριστοφάνη, δανείζεται καίρια στοιχεία του κειμένου και φτιάχνει ένα σύγχρονο παραμύθι που ακροβατεί ανάμεσα στην πραγματικότητα και το όνειρο. Το συνέδριο των πουλιών, η οικοδόμηση μιας ονειρικής πολιτείας, αλλά και η εισβολή τριών γκροτέσκο φιγούρων (ενός  Ιnfluencer, ενός Tik Toker, και ενός Traper που τον λένε «Ταααα- Περ») θα αποτελέσουν τα κομβικά σημεία μιας παράστασης βιωματικού χαρακτήρα που με έναν παιγνιώδες τρόπο και μέσω της συνεχόμενης αλληλεπίδρασης μεταξύ «σκηνής» και «θεατών», αποτελεί μια θεατρική εμπειρία συναισθηματικής και ψυχικής ανάτασης!

Η «Πουπουλένια πολιτεία» είναι μια παράσταση με εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια, μάσκες, πρωτότυπη ζωντανή μουσική και τραγούδια που με την τεχνική του σωματικού θεάτρου και του θεατρικού παιχνιδιού, δίνει στα παιδιά καίριο ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Τα προσκαλεί «να βάλουν φτερά και να πετάξουν».. Να αντιληφθούν την αξία της ειρήνης… Να συνειδητοποιήσουν ότι χρειάζονται δίπλα τους πραγματικούς φίλους και όχι πλασματικούς… Να αποκλείσουν συμπεριφορές που τους προκαλούν δυσάρεστα συναισθήματα… Να ανακαλύψουν τι πραγματικά χρειάζονται για να ζήσουν ευτυχισμένα.. Να «χτίσουν» την πολιτεία των ονείρων τους (μιας πολιτείας φανταστικής για τα παιδιά του σήμερα, αλλά ίσως πραγματικής για τους ενήλικες του αύριο)  και παράλληλα να καλλιεργήσουν την πεποίθηση πως:

«Ναι μπορούμε να φτιάξουμε έναν καλύτερο κόσμο»…

Άλλωστε η ιδανική πολιτεία ..Περιμένει ακόμη να ανακαλυφθεί…

 

* Για «παιδιά» από 3 -103 χρονών!

** Τα παιδιά συμμετέχουν στην εξέλιξη της ιστορίας και αν θέλουν μπορούν να φορέσουν "φτερά" που θα τους δώσουν οι ηθοποιοί κατά την είσοδο τους στο θέατρο.

 

Ταυτότητα παράστασης:

Δραματουργία/Σκηνοθεσία : Σοφία Παπαδοπούλου

Πρωτότυπη μουσική & Μουσική διδασκαλία: Γιώργος Ανδριώτης

Σκηνικά / Ενδυματολογία/Ειδικές κατασκευές: Κωνσταντίνος Χαλδαίος

Κίνηση: Ευθύμης Χρήστου

Φωτισμοί: Απόστολος Στράντζαλης

Επικοινωνία: Ευαγγελία Σκρομπόλα

Φωτογραφίες- Τrailer:  Χρήστος Συμεωνίδης

Γραφιστική Επιμέλεια: Δημήτρης Γκέλμπουρας

Παίζουν οι: Μαρία Κωνσταντά, Μάρω Καραγεώργου, Ορφέας Αλπανίδης, Σοφία Παπαδοπούλου

 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Έναρξη Παραστάσεων: 29/1

Μέρες και ώρες παραστάσεων: Κάθε Κυριακή στις 15:00

Καθημερινές για σχολεία στο Θέατρο ή στο χώρο των σχολείων.

 

Εισιτήρια: 10€
Ανέργων, ΑΜΕΑ, Ομαδικές κρατήσεις: 8€
 

Παραστάσεις:

Κυριακή στις 15:00 για το κοινό

Καθημερινές στο Θέατρο 104 ή στα σχολεία.

Πληροφορίες/Κρατήσεις: 2121010582, 6932321039 & στο info@omada5epoxon.gr

Θέατρο 104 / Ευμολπιδών 41- Γκάζι (150μ. από μετρό Κεραμεικός)

E-mail:Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Facebook: Η Ομάδα των Πέντε Εποχών

Instagram: omada5epoxon

 

Δείτε όλες τις δραστηριότητες της Ομάδας των Πέντε Εποχών εδώ: http://www.omada5epoxon.gr/fylladio.html

Γονείς φοιτητών που φοιτούν στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, αναδεικνύουν ζήτημα καταστρατήγησης του δικαιώματος της δωρεάν σίτισης, την οποία το για το ακαδημαϊκό έτος 2022-2023, δικαιούνται 4.000 φοιτητές.

Όμως, όπως τονίζεται, παρόλη τη βούληση του νομοθέτη, μόνο 1.911 φοιτητές από τους παραπάνω θα ευεργετηθούν από τις προβλέψεις του σχετικού ΦΕΚ, αφού ΔΕΝ επαρκεί η χρηματοδότηση του Υπουργείου Παιδείας, που το ύψος της ανέρχεται σε 1.079.000 ευρώ (ήτοι 1,79 ευρώ ημερησίως για τους 1.911 φοιτητές).

Αποτέλεσμα της συγκεκριμένης πολιτικής είναι το γεγονός ότι 2.100 φοιτητές, ενώ πληρούν τα κριτήρια, δεν σιτίζονται δωρεάν κι οι οικογένειες τους επιβαρύνονται 110 ευρώ μηνιαίως. δηλαδή 1.100 ευρώ ετησίως ( πολύ περισσότερο δηλαδή από το μέσο μηνιαίο μισθό) αν επιθυμούν να τρώνε στο φοιτητικό εστιατόριο.

Το ζήτημα της διακοπής δωρεάν σίτισης για χιλιάδες φοιτητές του ΠΑΜΑΚ λόγω της ελλιπους χρηματοδότησης του Υπουργείου Παιδείας ανέφερε στη Βουλή η Χαρά Κεφαλίδου, βουλεύτρια του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ.