Μια συναυλία με κατσαρόλες υποδέχτηκε τον Γάλλο πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν στην πρώτη επίσκεψή του στην επαρχία μετά την επικύρωση της αμφιλεγόμενης συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης.

Ο Μακρόν αντέδρασε στον θόρυβο που έκαναν οι συγκεντρωμένοι κατά την επίσκεψή του σε ένα εργοστάσιο, στην Αλσατία, σχολιάζοντας πως «οι κατσαρόλες δεν θα βοηθήσουν τη Γαλλία να προοδεύσει».

Ο Γάλλος πρόεδρος είπε ότι δεν είναι δυνατόν μια κοινωνία να ακούει μόνο εκείνους που «κάνουν τον περισσότερο θόρυβο», προσπαθώντας να τονίσει τις θετικές πλευρές της εργατικής νομοθεσίας. «Θα με βλέπετε πάντα με τον κόσμο. Δεν έχω το δικαίωμα να σταματήσω», συνέχισε, κατά την επίσκεψή του σε αυτό το εργοστάσιο που ειδικεύεται στις ξύλινες κατασκευές, στην κοινότητα Μίτερσολτς.

Ο Μακρόν πήγε στο εργοστάσιο χωρίς να περάσει κοντά από τους διαδηλωτές που τον περίμεναν απ’ έξω. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του εκεί έγινε μια σύντομη διακοπή ρεύματος, σύμφωνα με γαλλικά μέσα ενημέρωσης. Όταν ρωτήθηκε αν ευθύνεται για τη διακοπή το σκληροπυρηνικό συνδικάτο CGT, ένας εκπρόσωπός του αρνήθηκε να κάνει κάποιο σχόλιο.

Προς το τέλος του πρωινού, η αστυνομία απώθησε περίπου εκατό διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί στο κέντρο του χωριού, εξοπλισμένοι με κατσαρόλες, καμπανάκια και κόρνες. Οι συγκεντρωμένοι ξάπλωσαν στο έδαφος προτού να τους απομακρύνουν οι δυνάμεις ασφαλείας.

«Η διαδήλωση έγινε, το κάλεσμα για διαδήλωση ήταν ειρηνικό (...) Όταν ένας πρόεδρος φοβάται σε τέτοιο βαθμό τον λαό του (πρέπει) να θέτουμε ερωτήματα για τη νομιμότητά του», είπε ο Μπερτράν Μπλιντοέρ, στέλεχος του συνδικάτου CGT.

Το βράδυ της Τρίτης περίπου 300 διαδηλωτές περίμεναν τον Μακρόν σε ιδιωτική επίσκεψη που πραγματοποίησε στο Σεν-Ντενί, κοντά στο Παρίσι.

Πολλά μέλη της κυβέρνησης ή του περιβάλλοντος του προέδρου θεωρούν ωστόσο ότι ο Μακρόν θα πρέπει να «ανανεώσει» τη σχέση του με τους πολίτες. «Είναι σημαντικό» να επισκέπτεται διάφορες περιοχές, είπε ένας από τους στενούς συνεργάτες του, ο υπουργός Μεταφορών Κλεμάν Μπον, ώστε «να ακούει ορισμένες από τις διεκδικήσεις» των ανθρώπων.

Αφότου παρουσίασε τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού, τον Ιανουάριο, ο Γάλλος πρόεδρος παρέμενε στο Μέγαρο των Ηλυσίων και δεν έκανε παρά ελάχιστα ταξίδια στη χώρα.

Γιάννης Γιοκαρίνης, Νίκος Ζιώγαλας, Γιάννης Μηλιώκας και Λάκης Παπαδόπουλος
Σάββατο 6 & 13 Μαΐου 
στις 22.00

Οι 4 θρύλοι της Ροκ, Γιάννης Γιοκαρίνης, Νίκος Ζιώγαλας, Γιάννης Μηλιώκας και Λάκης Παπαδόπουλος έρχονται στη μουσική σκηνή Caja de Musica, συνεχίζοντας  τις επιτυχημένες εμφανίσεις τους! Σάββατο 6 & 13 Μαΐου στις 22.00.
4 κυνηγοί του "ονείρου" της Ροκ μουσικής ακολουθούν τους ήχους της και ξεσηκώνουν τα πλήθη!!!
Γνήσιοι έφηβοι μιας νιότης που δεν χάθηκε ποτέ, κατακτούν το "σανίδι" δίνοντας μας με τον παλμό της μουσικής τους ρυθμό στα πόδια και μια βραδιά που όλοι μένουν πάντα "παιδιά"!

Γυριστρούλες και Σταρ όλων των εποχών μαζευόμαστε γύρω από το Νοσταλγό του ροκ'εν ρολ, Για το καλό μας!!! Άντε γιατί... γιατί δεν είμαστε καλά!!!

info:
Σάββατο 6 & 13 Μαΐου 2023
Έναρξη: 22.00
Είσοδος: 15€
Caja de musica - Σινώπης 27 & Μιχαλακοπούλου, 115 27
Κρατήσεις: 6944 610061 (12.00 - 21.00) & Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Το Fox News θα καταβάλει 787 εκατομμύρια δολάρια στην εταιρεία Dominion καθώς τα δύο μέρη έφτασαν σε διακανονισμό σχετικά με τους ισχυρισμούς του αμερικανικού δικτύου ότι υπήρξε νοθεία στις αμερικανικές εκλογές του 2020.

Χθες το αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο συμφώνησε με την εταιρεία μηχανημάτων ηλεκτρονικής καταμέτρησης ψήφων, η οποία είχε προσφύγει στα δικαστήρια και ζητούσε αποζημίωση ύψους 1,6 δισ. δολαρίων για τους ισχυρισμούς του ότι υπήρξε νοθεία στις προεδρικές εκλογές του 2020, με στόχο να πληγεί ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.

«Είμαστε χαρούμενοι που καταλήξαμε σε διακανονισμό της διαφοράς με τη Dominion Voting Systems», ανέφερε σε ανακοίνωσή του το συντηρητικό τηλεοπτικό δίκτυο.

Παράλληλα το Fox πρόσθεσε στην ανακοίνωσή του, χωρίς να δώσει περισσότερες διευκρινίσεις, ότι «αναγνωρίζει τα ευρήματα του δικαστηρίου, σύμφωνα με τα οποία κάποιοι ισχυρισμοί σχετικά με τη Dominion ήταν ψευδείς».

Στις 31 Μαρτίου ο πρόεδρος του ανώτατου δικαστηρίου της πολιτείας Ντέλαγουερ, το οποίο θα εξέταζε την υπόθεση, είχε δηλώσει ότι είναι «ξεκάθαρο όπως το γάργαρο νερό ότι κανένας ισχυρισμός σχετικά με την Dominion για τις εκλογές του 2020 δεν ήταν αληθινός».

Από την πλευρά του ο Τζον Πούλος, επικεφαλής της Dominion, δήλωσε ότι βάσει του διακανονισμού το Fox News «παραδέχεται ότι διέδωσε ψέματα», τα οποία προκάλεσαν «τεράστια ζημιά στην εταιρεία μου, τους εργαζόμενούς και τους πελάτες της». «Τίποτα δεν μπορεί να το ξεπληρώσει αυτό», τόνισε.

«Επιπτώσεις»

Η Dominion, τα μηχανήματα της οποίας λειτουργούσαν σε 28 πολιτείες των ΗΠΑ στις εκλογές του 2020, τις οποίες κέρδισε ο Τζο Μπάιντεν, ήταν το μαύρο πρόβατο του Τραμπ, ο οποίος την κατηγορούσε για καιρό, αν και χωρίς αποδείξεις, ότι παραποίησε ψήφους.

Σύμφωνα με μέσα ενημέρωσης, βάσει των όρων του διακανονισμού οι παρουσιαστές του Fox News δεν θα χρειαστεί να ζητήσουν συγνώμη από τους τηλεθεατές ούτε να παραδεχθούν ότι μετέδωσαν ψεύδη.

Επίσης ο επικεφαλής της δημοσιογραφικής αυτοκρατορίας στην οποία ανήκει το Fox News, ο Ρούπερτ Μέρντοκ, δεν θα αναγκαστεί να καταθέσει «στη δίκη για δυσφήμηση του αιώνα», όπως την είχαν χαρακτηρίσει οι New York Times.

Ήδη το τηλεοπτικό δίκτυο είχε έρθει σε δύσκολη θέση μετά τη δημοσιοποίηση μέιλ και SMS, τα οποία έδειχναν ότι οι πιο γνωστοί παρουσιαστές του, ακόμη και ο Μέρντοκ, δεν πίστευαν ότι υπήρξε νοθεία στις εκλογές του 2020, αν και συνέχιζαν να διαδίδουν αυτούς τους ισχυρισμούς μέσω του Fox News.

Η δίκη αυτή ήταν πολυαναμενόμενη στις ΗΠΑ, καθώς θεωρούνταν ένα τεστ για τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης, αλλά παράλληλα και μια μάχη κατά της παραπληροφορησης.

Ο Τζάστιν Νέλσον, ένας από τους δικηγόρους της Dominion, δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι «η αλήθεια μετράει».

«Τα ψέματα έχουν επιπτώσεις», πρόσθεσε. «Περισσότερα από δύο χρόνια πριν ένας χείμαρρος ψεύδους παρέσυρε τη Dominion και εκλογικούς αξιωματούχους ολόκληρης της Αμερικής σε ένα παράλληλο σύμπαν θεωριών συνωμοσίας, προκαλώντας σοβαρό πλήγμα στη Dominion και τη χώρα».

Λεύκη: Προλαμβάνεται η εποχική έξαρση των συμπτωμάτων;

Πρόκληση αποτελεί η διαχείριση της λεύκης την άνοιξη και το καλοκαίρι, αφού τα συμπτώματα των πασχόντων αυτούς τους μήνες επιδεινώνονται. Ο λόγος είναι ότι όταν το δέρμα γύρω από τις προσβεβλημένες περιοχές αρχίζει να σκουραίνει ως αντίδραση στον ήλιο, οι λευκές κηλίδες γίνονται πιο εμφανείς. Πέραν του αισθητικού προβλήματος, τα ανοιχτότερου χρώματος τμήματα του δέρματος είναι πιο ευαίσθητα στην ηλιακή ακτινοβολία και ευκολότερο να υποστούν εγκαύματα από ότι το υπόλοιπο δέρμα, εάν μείνουν απροστάτευτα.

Αντίθετα απ’ ότι θα περίμενε κανείς, η απόλυτη αποφυγή του ήλιου δεν ενδείκνυται, τόσο για την ίδια την πάθηση όσο και για τη συνολική υγεία του οργανισμού, για τη σύνθεση της βιταμίνης D, τα επίπεδα της οποίας είναι χαμηλότερα στους πάσχοντες από λεύκη από τον υπόλοιπο πληθυσμό, αλλά και για την ψυχολογία τους.

Η ακραία φωτοπροστασία έρχεται σε αντίθεση, άλλωστε, με το γεγονός ότι η φωτοθεραπεία θεωρείται ως το "χρυσό πρότυπο" για τη θεραπεία της λεύκης. Επομένως, η ορθή προσέγγιση για τη διαχείριση των συμπτωμάτων τους είναι η ελεγχόμενη, υπό ιατρικές οδηγίες, έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία (ειδικά όταν ακολουθείται φωτοθεραπεία για τον έλεγχο των συμπτωμάτων) η οποία πρέπει πάντα να γίνεται κατόπιν σωστής χρήσης του ενδεδειγμένου αντηλιακού.
«Η λεύκη προσβάλλει 1 - 2 στους 100 ανθρώπους. Η έναρξη των συμπτωμάτων στο 50% των πασχόντων  ξεκινά πριν από την ηλικία των 20 ετών και το 20% αυτών έχουν τουλάχιστον άλλο ένα μέλος στην οικογένειά τους με την πάθηση.

Πρόκειται για μια δερματοπάθεια που η απώλεια των μελανοκυττάρων, και συνεπώς της μελανίνης, σε διάφορα σημεία του δέρματος προκαλούν κηλίδες πιο ανοιχτού χρώματος από το υπόλοιπο δέρμα. Αυτές εμφανίζονται συχνότερα στο πρόσωπο και τα χείλη, στους καρπούς, στα χέρια και τα πόδια, καθώς και στις περιοχές των γεννητικών οργάνων, τις περισσότερες φορές ομοίως και στις δύο πλευρές του σώματος» μας εξηγεί ο Δερματολόγος - Αφροδισιολόγος δρ Χρήστος Στάμου.
«Το χρώμα τους εξαρτάται από το βαθμό απώλειας της μελανίνης σε κάθε σημείο του δέρματος. Συνεπώς, μπορεί να είναι διαφορετικό τόσο από κηλίδα σε κηλίδα όσο και εντός της ίδιας κηλίδας. Σε ορισμένους ανθρώπους η απώλεια της μελανίνης είναι καθολική, και πολλές φορές το ενιαίο χρώμα του δέρματος εσφαλμένως ερμηνεύεται ως θεραπευμένη λεύκη.
Στους ανθρώπους με σκουρόχρωμο δέρμα οι κηλίδες είναι εμφανείς καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, σε εκείνους όμως με πιο ανοιχτό δέρμα γίνονται πιο διακριτές όταν το υπόλοιπο δέρμα μαυρίζει από τον ήλιο», συμπληρώνει.

Λόγω της έλλειψης μελανίνης, οι πάσχοντες είναι πιο ευάλωτοι στα ηλιακά εγκαύματα και ο λόγος είναι η απουσία της προστασίας που φυσιολογικά παρέχει η μελανίνη στο δέρμα. Πιο ευαίσθητα είναι τα σημεία όπου το δέρμα είναι λεπτότερο. Επίσης, πέραν της αύξησης του μεγέθους των κηλίδων, μπορούν να γίνουν αιτία εμφάνισης νέων βλαβών.

Το ερώτημα σχετικά με τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν όσοι πάσχουν από λεύκη να εμφανίσουν καρκίνο του δέρματος, παραμένει υπό διερεύνηση.
« Έχοντας ως γενικό κανόνα ότι η έκθεση στις ακτίνες UVA και UVB είναι επιβλαβής για το δέρμα και αυξάνει τις πιθανότητες καρκίνου στον γενικό πληθυσμό, θα περίμενε κανείς ότι η συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων έχει ακόμα περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσει καρκίνο. Όμως, πραγματοποιούνται έρευνες που δείχνουν ότι πράγματι ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και σε όσους έχουν λεύκη, αλλά μικρότερος, συγκριτικά με εκείνους που δεν πάσχουν από αυτήν» σημειώνει ο κ. Στάμου.

Ενδεικτικά, τα ευρήματα μιας ολλανδικής μελέτης υποστηρίζουν ότι αντιμετωπίζουν 3 φορές μικρότερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του δέρματος (συμπεριλαμβανομένου του μελανώματος), απ’ ότι ανάλογων δημογραφικών χαρακτηριστικών άνθρωποι. Οι ερευνητές ωστόσο δεν κατάφεραν να εντοπίσουν την αιτία, δεδομένου ότι αποκλείστηκε η πιθανότητα ο μικρότερος κίνδυνος να οφειλόταν στη μικρότερη έκθεση στον ήλιο ή στη λήψη  μέτρων προστασίας των συμμετεχόντων από τον ήλιο.

Επομένως, όσοι έχουν λεύκη δεν πρέπει να φοβούνται την άνοιξη και το καλοκαίρι, αλλά να εκμεταλλευτούν την ηλιοφάνεια προς όφελός τους. Πώς;

«Η έκθεση στον ήλιο να γίνεται μόνο τις ώρες που οι ακτίνες του ήλιου δεν είναι κάθετες, δηλαδή μέχρι τις 10:00 και μετά τις 17:00 και πάντα με τη χρήση αντηλιακών υψηλής προστασίας, κατά προτίμηση ορυκτών τα οποία χρησιμοποιούν οξείδιο ψευδαργύρου ή τιτανίου για να εκτρέψουν τις ακτίνες του ήλιου και όχι χημικών που μπορεί να προκαλέσουν ερεθισμούς. Η αρχική εφαρμογή να γίνεται 20 λεπτά πριν από την έκθεση στον ήλιο και να επαναλαμβάνεται ανά 2ωρο ή συχνότερα όταν ο χρήστης ιδρώνει ή κολυμπάει. Προσοχή να δίδεται στην ομοιόμορφη και πλήρη επάλειψη του σώματος.

Τις υπόλοιπες ώρες να χρησιμοποιούνται καπέλα και γυαλιά που προστατεύουν το δέρμα από την άμεση έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, καθώς και μακριά, ελαφρά, άνετα ρούχα που το καλύπτουν, όπως άλλωστε ισχύει για όλους.

Σημαντικό ρόλο έχει αποδειχθεί ότι παίζει και η διατροφή. Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη Β12 και φυλλικό οξύ ή συμπληρώματα διατροφής με αυτά τα συστατικά έχει βρεθεί, από το Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, ότι βοηθούν στην επαναμελάγχρωση μετά από έκθεση του δέρματος στον ήλιο.

Το πιο σημαντικό όμως βήμα στον έλεγχο των συμπτωμάτων είναι ο σταδιακός επαναχρωματισμός των κηλίδων πριν από την έκθεση στον ήλιο, με φωτοθεραπεία με μονοχρωματικό φως στενού φάσματος. Αυτή η θεραπεία πραγματοποιείται με τη χρήση του, εγκεκριμένου από τον FDA, Excimer Light, που αφενός καταστέλλει την επίθεση που πραγματοποιεί ο οργανισμός ενάντια στα ίδια του τα μελανοκύτταρα και αφετέρου ενεργοποιεί τη μετανάστευση των μελανοκυττάρων σε περιοχές όπου το δέρμα εμφανίζει κηλίδες, διεγείροντας τη σύνθεση μελανίνης σε αυτές.

Οι ασθενείς μετά από 2 ή 3 αγωγές ανά εβδομάδα για μερικές εβδομάδες έχουν μικρότερη διαφορά χρώματος μεταξύ των κηλίδων και του υπόλοιπου δέρματος, και λιγότερες πιθανότητες εμφάνισης νέων με την έκθεσή τους στον ήλιο. Είναι μια εξαιρετική θεραπεία που τα αποτελέσματά της γίνονται εμφανή μετά τη 10η συνεδρία και μπορεί να διαρκέσουν 1 χρόνο ή και περισσότερο, οπότε και επαναλαμβάνεται», καταλήγει ο δρ Χρήστος Στάμου.

Τα Ρούχα

Μια performance θεάτρου/αρχαιολογίας
για το ένδυμα από το 3.000 π.Χ. έως σήμερα

Στο Μουσείο Μπενάκη

για έξι παραστάσεις με περιορισμένο αριθμό θεατών

Σκηνοθεσία: Ευθύμης Θέου

Από 6 έως 9 Μαΐου 2023

Με αφετηρία μια ομάδα προϊστορικών εξαρτημάτων από αργαλειούς, «Τα Ρούχα», σε σκηνοθεσία Ευθύμη Θέου, είναι μια performance θεάτρου/αρχαιολογίας για το ένδυμα και τη διαχρονική του παρουσία, που ανεβαίνει για έξι μόνο παραστάσεις σε διαφορετικούς χώρους του Μουσείου Μπενάκη, για περιορισμένο αριθμό θεατών.

Τα ρούχα ως μέσο προσωπικής έκφρασης, εύγλωττο στοιχείο ταυτότητας, πεδίο κοινωνικής συνάντησης και σταθερός μάρτυρας κάθε βιογραφίας. Βαφτιστικά, σχολικά, του γάμου, η στρατιωτική στολή, το κοστούμι, τα ρούχα για τον ύπνο, η κλωστή, το ύφασμα, το ράψιμο, το ρούχο στο σώμα, συμπλέκονται και συνθέτουν ένα έντονα μουσικό, synth pop έργο.

Το έργο αντλεί τα υλικά του από αρχαιολογικά ευρήματα γύρω από την υφαντική και το ένδυμα, και συγκεκριμένα από αυτά που ήρθαν στο φως στην αρχαιολογική θέση «Κοίμηση» στη Θηρασιά, απέναντι από τη Σαντορίνη. Πρόκειται για έναν οικισμό της 3ης και πρώιμης 2ης χιλιετίας π.Χ., μέρος του οποίου κατακρημνίστηκε κατά τη μινωική ηφαιστειακή έκρηξη.

Στο πλαίσιο της προετοιμασίας της παράστασης, η δημιουργική ομάδα επισκέφθηκε τη Θηρασιά, όπου πραγματοποίησε συνεντεύξεις με τους αρχαιολόγους και τους κατοίκους της περιοχής, συμμετείχε στην ανασκαφή, παρατήρησε και κατέγραψε τις τοπικές συνήθειες ένδυσης, και στη συνέχεια συνέθεσε το πλούσιο υλικό που συνέλεξε σε ένα έργο που αποτελεί ταυτόχρονα και καταγραφή της εμπειρίας του μικρού αλλά τόσο ιδιαίτερου και γοητευτικού αυτού νησιωτικού κόσμου.

Η performance θα κάνει μια «περιδιάβαση» σε τρεις διαφορετικούς χώρους του Μουσείου Μπενάκη, εξερευνώντας τα διαφορετικά του περιβάλλοντα με οδηγό πάντα το ρούχο: στο Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138 (6-7 Μαΐου, 20:30), στο Μουσείο Ελληνικού Πολιτισμού, Κουμπάρη 1 (8 Μαΐου, 18:30 & 20:30) και στο Μουσείο Μπενάκη / Νηματουργία Μέντης – Αντωνόπουλος (ΝΗ.Μ.Α.), Πολυφήμου 6, (9 Μαΐου, 18:30 & 20:30).

Συντελεστές

Σκηνοθεσία, ερμηνεία: Ευθύμης Θέου

Δραματουργία: Ηλέκτρα Αγγελοπούλου, Ευθύμης Θέου

Μουσική: Kamien Case

Κοστούμια: Παύλος Θανόπουλος

Κίνηση: Νικολέτα Ξεναρίου

Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας

Ηχοληψία: Κωστής Παυλόπουλος

Εκτέλεση παραγωγής: Τζωρτζίνα Χρυσκιώτη

Βοηθός σκηνοθέτη: Ηλέκτρα Αγγελοπούλου

Επικοινωνία: Ανζελίκα Καψαμπέλη

Φωτογραφίες: Κατερίνα Παρασκευά

Βίντεο: Γρηγόρης Πανόπουλος

Με τη συμμετοχή των:

Βιργινία Ματσέλη, Εθνολόγος-Κοινωνική Ανθρωπολόγος, Υπεύθυνη της Νηματουργίας Μέντης-Αντωνόπουλος

Ξένια Πολίτου, Επιμελήτρια Τμήματος Νεοελληνικού Πολιτισμού Αιγέας ΑΜΚΕ  

Ίρις Τζαχίλη, Αρχαιολόγος, ομότιμη καθηγήτρια Προϊστορικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κρήτης

 Με τη στήριξη του προγράμματος Αρχαιολογικής Έρευνας Προϊστορικής Θηρασίας, του Ιόνιου Πανεπιστημίου, του Πανεπιστημίου Κρήτης και της Εφορείας Αρχαιοτήτων Κυκλάδων, και της ομάδας Vasistas.

 Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Αύγουστο του 2020 στον Αρχαιολογικό Χώρο του Λυκείου του Αριστοτέλη, σε συνεργασία με το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, στο πλαίσιο του προγράμματος «Όλη η Ελλάδα ένας Πολιτισμός» του Υπουργείου Πολιτισμού.

Λόγω του περιορισμένου αριθμού των θέσεων, η προπώληση θα γίνεται αποκλειστικά ηλεκτρονικά στο ticket.benaki.org

ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

 INFO

Μουσείο Μπενάκη

6 & 7 Μαΐου στις 20.30 στο Μουσείο Μπενάκη / Πειραιώς 138

8 Μαΐου στις 18.30 & 20.30 στο Μουσείο Ελληνικού Πολιτισμού, Κουμπάρη 1

9 Μαΐου στις 18.30 & 20.30 στο Μουσείο Μπενάκη / Νηματουργία Μέντης-Αντωνόπουλος (ΝΗ.ΜΑ.), Πολυφήμου 6

 Προπώληση: από 10 Απριλίου 2023 στο ticket.benaki.org, τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ, 10 ευρώ (μειωμένο)

 Διάρκεια: 75 λεπτά

Συνέντεξη στον Μιχάλη Πολυχρόνη

Θα πρέπει να αισθάνεται πολύ ιδιαίτερα ένας δημιουργός όταν πρωτοεμφανίζεται στο κοινό. Πόσο μάλιστα όταν ποτέ πριν δεν είχε αναμετρήσει την τέχνη του με τις αντιδράσεις του κοινού αλλά και με αυτές εκείνου του ιδίου βλέποντας το προσωπικό του πόνημα να παίρνει σάρκα και οστά, στην προκειμένη περίπτωση, σε μια θεατρική σκηνή, την τέχνη των τεχνών!  Η περίπτωση του Παναγιώτη Πετρόπουλου είναι μία απ' αυτές, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για το πρώτο θεατρικό του {ΔΩΔΕΚΑ} που πραγματεύεται έναν ήρωα που έζησε αλλά σχεδόν σβήστηκε από τον χάρτη της ιστορίας, δηλ σχεδόν έναν παγκοσμίως άγνωστο που θεωρείται ο πρωτεργάτης των ''ανθρωπίνων δικαιωμάτων''! Παρθενικό θεατρικό έργο, πρώτο παγκόσμιο σκηνικό ανέβασμα {στο θέατρο ΔΡΟΜΟΣ} και μία πρώτη γνωριμία με τον Roger Casement και τον Παναγιώτη Πετρόπουλο στο ελληνικό κοινό!   

Πώς ασχολήθηκες με την θεατρική συγγραφή; Ήταν απόφαση των τελευταίων χρόνων ή τριγύριζε στο μυαλό σου ανέκαθεν;

Παρακολουθώ θέατρο από παιδί, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Οι γονείς μου, παρόλο που δεν είναι καλλιεργημένοι άνθρωποι θεώρησαν ότι το θέατρο πρέπει να είναι μέρος στη ζωή των παιδιών τους. Έτσι, έχω δει παραστάσεις από πολύ μικρός και δεν εννοώ μόνο παιδικές αλλά για ενήλικο θέατρο την εποχή της εφηβείας μου.

Ποιά ήταν η πρώτη παράσταση που είδες; 

 Η πρώτη που θυμάμαι σαν όνειρο ήταν η ‘’Λυσιστράτη’’ με την Αλίκη Βουγιουκλάκη στο Ηρώδειο, 10-11 χρονών. Αλλά και άλλα ονόματα του κινηματογράφου όπως την Καρέζη. Έπειτα ακολούθησαν πάρα πολλές ως και σήμερα. Κάποια στιγμή με διάφορους φίλους, ηθοποιούς, συνθέτες και άλλους όπως τον αδερφικό μου φίλο Γιώργο Λιναρίτη με τον οποίο διατηρούμε και το blog “ARTMAGAZINO”, λέγαμε να κάνουμε κάτι εμείς, όπως η συγγραφή ενός θεατρικού έργου. Είπα να το προσπαθήσω εγώ κι όπου βγει. Ξεκίνησα λοιπόν χωρίς να ξέρω τίποτα, χωρίς γνώση κι εμπειρία συγγραφική έστω και σε άλλο είδος (όπως πχ νουβέλα) να το γράφω και από τις ανταποκρίσεις όσων το έδινα να το διαβάσουν  που με ενθάρρυναν σιγά σιγά ολοκληρώθηκε χωρίς καμία σχεδόν τροποποίηση.

Πότε γράφτηκε το έργο;

 Το καλοκαίρι του 2018. Πρέπει να σου πω πώς έμαθα για τον Casement γιατί δεν είναι εύκολο να μάθει κανείς γι’ αυτόν. Είμαι άνθρωπος που παρακολουθώ μετά μανίας καθημερινά το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ. Είναι η πρώτη στήλη που διαβάζω πρωί πρωί. Οπότε μια μέρα διαβάζω ότι 3 Αυγούστου 1916 απαγχονίστηκε ο Roger Casement που ήταν ο άνθρωπος των ‘ανθρωπίνων δικαιωμάτων’!

Παρόλο που στο μυαλό όλων μας έρχεται ο  Martin Luther King σχετικά με τον όρο ανθρώπινα δικαιώματα....

 Επειδή μ’ ενδιαφέρει πολύ αυτός ο τομέας άρχισα να ψάχνω δειλά δειλά. Ήταν πολύ δυσκολο να βρω πληροφορίες και είναι ακόμη. Με ενέπνευσε η ζωή του, τα ιδανικά του, ο τρόπος σκέψης του, αυτά που έκανε και ήθελα κατά κάποιο τρόπο να του δώσω φωνή. Να βγει και να πει αυτά που τον έχουν καταδικάσει να μην ακούγονται πουθενά.

Πώς αισθάνθηκες όταν τελείωσες την συγγραφή; 

 Ήταν πολύ συγκινητικό. Μόνο την τελευταία σκηνή την έγραψα λίγο αργότερα.

Αισθάνθηκες το ίδιο το θεατρικό ως συγγραφικό ΄΄παιδί΄΄ να σε πηγαίνει παραπέρα ως άνθρωπο;

Ο ίδιος ο Casement ένοιωσα να με προχωράει.

Με ποιά πράγματα ένοιωσες ότι ταυτίστηκες, σε ποιά ακουμπάει την εποχή μας και γιατί επέλεξες να το κάνεις θεατρικό κι όχι ας πούμε ένα μυθιστόρημα;

Η ζωή του έχει γίνει μυθιστόρημα από έναν αγαπημένο μου συγγραφέα τον Μάριο Βάργκας Λιόσα {Το Όνειρο Του Κέλτη, 2010 Καστανιώτης} και ήταν το πρώτο μετά το Νόμπελ Λογοτεχνίας. Οπότε μπροστά σ’ αυτόν τον ογκόλιθο, κανείς δεν έχει το δικαίωμα.... Το θεατρικό ένοιωσα ότι ήταν πιό κοντά σ’ εμένα και πάνω σ΄αυτό ήθελα να πειραματιστώ.

Πες μας λίγα λόγια για τον ίδιο τον ήρωα.

Ήταν Βρετανός Ιρλανδικής καταγωγής ο οποίος βγαίνοντας από την εφηβεία στα 20 του, στα τέλη του 19^ου αιώνα, πήγε μαζί με τον εξερευνητή Stanley, ήρωα των παιδικών του χρόνων να εξερευνήσουν το Κονγκό. Το είδε σαν περιπέτεια. Γοητεύτηκε από την εικόνα της Αφρικής και τους αυτόχθονες πρωτόγονους σε μια εποχή που δεν υπήρχε η αποικιοκρατία. Γυρίζοντας από εκεί σπούδασε και έγινε διπλωμάτης και επιστρέφει στο Κονγκό μέσω μιας εταιρείας που έφτιαχνε τον σιδηρόδρομο. Τον είχε στείλει η Βρετανία να ελέγξει αν ευσταθούν κάποιες καταγγελίες που ήθελαν τους Κονγκολέζουν να αφανίζονται. Η χώρα είχε γίνει ήδη αποικία του Βελγίου, γιατί βρέθηκε πλούσια σε δέντρα καουτσούκ. Τα φοβερά εγκλήματα που γίνονταν κατέγραψε ο διπλωμάτης Casement και τα δίνει με αναφορές του στο Foreign Office. Το θέμα παίρνει πολύ μεγάλες διαστάσεις. Ήταν ο πρώτος που το έκανε και ο πρώτος που κατήγγειλε την αποικιοκρατία σε μια αποκιοκρατούμενη υπερδύναμη της εποχής. Ευτυχώς η ζωή των Κονγκολέζων βελτιώνεται κάπως χωρίς βέβαια να εξαφανιστεί η εκμετάλλευση. Το ίδιο συνέβη και με τους κατοίκους της Αμαζονίας μετά από ενα ταξίδι, λίγο αργότερα του ίδιου και εκεί. Γι’ αυτό το λόγο και ο χαρακτηρισμός ως ΄΄πατέρας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων΄΄!

Δεδομένου ότι όλη αυτή του η δράση αργότερα αποσιωπήθηκε, όλοι εκείνοι που δεκαετίες αργότερα αναφέρονταν πλέον στον όρο ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς όμως την παραμικρή νύξη στην συμβολή του Casement. Γιατί;

Δυστυχώς δεν υπάρχει καμία αναφορά. Στην Ιστορία φαίνεται σαν να μην υπήρξε ποτέ. Ο ίδιος μέσα από αυτή την εμπειρία κατάλαβε γενικότερα πώς συμπεριφέρεται η αποικιοκρατία, οπότε συνειδητοποίησε ότι τα ίδια έκανε η Βρετανία και στην πατρίδα του την Ιρλανδία κι έτσι σχηματίστηκε εντός του η εθνική του ταυτότητα, ότι είναι Ιρλανδός κι έπρεπε να παλέψει για την ανεξαρτησία της χώρας του. Το κάνει, με αποτέλεσμα να συλληφθεί γι’ αυτήν του τη δράση πριν την Επανάσταση των Ιρλανδών το Πάσχα του 1916 και να καταδικαστεί. Το οξύμωρο είναι ότι πρίν συλληφθεί ήταν πολύ σεβαστός για τη δράση του σε Κονγκό και Αμαζόνιο. Όταν όμως καταδικάστηκε σε θάνατο και ζήτησε χάρη, οι Βρετανοί ήξεραν ότι θα του την έδιναν. Γι’ αυτό διέρρευσαν τα προσωπικά του ημερολόγια στον Τύπο από τις Βρετανικές Αρχές και με βάση αυτά έμαθε ο κόσμος ότι ήταν ομοφυλόφιλος κι έτσι δεν πήρε χάρη και απαγχονίστηκε. Βέβαια δεν τα είχε εξετάσει γραφολόγος για να διαπιστωθεί αν ήταν γνήσια και δικά του. Καταδικάστηκε δηλαδή επειδή ήταν ομοφυλόφιλος.

Στο θεατρικό υπάρχει κι ένας ιερέας. Η αποικιοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και η σεξουαλική ταυτότητα ως όροι μέχρι σχεδόν τις ημέρες μας έρχονταν σε σύγκρουση με την Εκκλησία ως θεσμό.

Υπάρχει μέσα στο θεατρικό γιατί ο ίδιος ήταν θρήσκος, παρ’ όλο που είχε πρόβλημα με την ηθική της Εκκλησίας.

Υπήρξαν ποτέ δικές του αναφορές για το ρόλο της Εκκλησίας στην αποκιοκρατία;

Όχι απ’ όσο ξέρω. «Ό,τι κάνει τον άνθρωπο χαρούμενο δεν μπορεί να είναι ανήθικο» αναφέρει κάποια στιγμή καταγγέλοντας την ηθική της Εκκλησίας και όχι της θρησκείας. Εκτελέστηκε το 1916 και η Ιρλανδία ζήτησε τα οστά του για να κάνει την επίσημη ταφή του μόλις το 1965. Και μόνο αυτό τα λέει όλα. Ο τάφος του ήταν μέχρι τότε στην φυλακή χωρίς όνομα, χωρίς ταφόπλακα, χωρίς σταυρό, χωρίς τίποτα!

Υπήρξε αντίδραση της υπόλοιπης Ευρώπης για την εκτέλεσή του;

Η Ευρώπη ήταν στη δίνη του αιματηρού Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι το 1965 δεν υπήρχε καμία αναφορά. Με την επανάσταση των ηθών, τα παιδιά των λουλουδιών αργότερα στα 60ς και 70ς αρχίζει να αχνοφαίνεται η ιστορία του.

Εντυπωσιάζομαι βέβαια και από το γεγονός πόσο εύκολα το όνομά του σβήστηκε από την Ιστορία, όπως άνετα μπορεί να συμβεί και στις μέρες μας!

Η λεγόμενη δολοφονία χαρακτήρα για να φοβούνται οι μάζες. Και τώρα είναι πολύ πιο εύκολο από τοτε!

Θεωρείς το γεγονός ότι ακόμη και σήμερα δεν έχει αναγνωριστεί πλήρως η αξία του οφείλεται στην ομοφυλόφιλη πλευρά του;

Βεβαίως. Ακόμη και σήμερα στο μυαλό πάρα πολλών ανθρώπων, για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, κάποιος ομοφυλόφιλος δε μπορεί να ενδιαφέρεται για τους αδύναμους αυτού του κόσμου ή να είναι επαναστάτης αλλά να είναι πχ τρανς, παρ΄όλο που τα τρανς άτομα είναι ακτιβιστές με πλούσια δράση. 

Στο θεατρικό πάντως αναδεικνύεται η ακτιβιστική του δράση παρά η ομοφυλόφιλη φύση του.

Δε θα μπορούσε να υπάρχει άλλωστε ακτιβιστική δράση για διακιώματα gay κοινότητας στις αρχές του 20^ου αιώνα.

Η συνύπαρξη στις τελευταίες 12 ώρες του στη φυλακή (απ΄όπου και ο τίτλος) μ’ έναν ιερέα ήταν συγγραφικό εύρημα ή συνέβη στην πραγματικότητα;

Ο Πατέρας Κάρεϊ ήταν υπαρκτό πρόσωπο που είχε πεί κιόλας ότι «ο Casement ήταν ένας άγιος και θα ‘πρεπε να προσευχόμαστε σ’ αυτόν, αντί γι’ αυτόν» μετά την εκτέλεσή του. Δεν ξέρω αν τον επισκεπτόταν όσο διήρκεσε η φυλάκιση. Απλά, για να δώσω φωνή στον ήρωα έπρεπε σε κάποιον να τα πει, οπότε θεώρησα κατανοητή την τελευταία συνομιλία να την κάνει με ιερέα επειδή όπως είπαμε ήταν και ο ίδιος θρήσκος. Θεωρώ επίσης ότι η φύση του ως gay και ο σεβασμός του στη θρησκεία ήταν πολύ ξεκάθαρα μέσα του και δεν έρχονταν σε σύγκρουση.

Υπάρχουν άλλα γραπτά του εκτός των ημερολογίων και των διπλωματικών του αναφορών;

Όχι. Επίσης να επισημάνω ότι προφανώς δεν έχει κάνει όσα λένε τα ημερολόγια, δεδομένης της εποχής αλλά και της θέσης που είχε. Δεν νομίζω ίτι θα διακινδύνευε να βγει προς τα έξω αυτό και να σταματήσει αυτό για το οποίο πραγματικά πάλευε.

Πώς κύλησαν τα πράγματα από το 2018 ως το ανέβασμα στη σκηνή του θεάτρου Δρόμος;

Κάποιες συζητήσεις που έγιναν στο παρελθόν δεν ευόδωσαν και μετά ενέσκηψε και η πανδημία. Κάποια στιγμή δίνω το κείμενο στον σκηνοθέτη, τον Εμμανουήλ Μαύρο ο οποίος δήλωσε την επιθυμία  να το ανεβάσει αμέσως. Επίσης ο Νίκος Πανόπουλος που ερμηνεύει τον Casement αγάπησε αμέσως τον ρόλο.

Πώς αισθάνθηκες όταν είδες την πρεμιέρα;

Επίσης μεγάλη συγκίνηση. Σχεδόν δεν το πίστευα. Παρόλο που το έχω γράψει και ήμουν παρών σε πολλές πρόβες, αναμένω κάθε φορά με ανυπομονησία την επόμενη παράσταση.

Ποιά είναι η γνώμη σου για το θεατρικό γίγνεσθαι σήμερα και κυρίως μετά την πανδημία;

Το έχω ξαναπεί. Θέλω να έχω αμεσότητα ως θεατής με τον ηθοποιό. Δεν μ’ αρέσουν οι μεγάλες σκηνές, όχι με την έννοια ότι δεν κάνουν καλές δουλειές, αλλά όταν υπάρχει ένα μικρόφωνο που παρεμβαίνει μεταξύ ηθοποιού και θεατή, αλλοιώνει αυτό που θέλω εγώ να προσλάβω απ’ αυτό που γίνεται επί σκηνής. Δεν επιλέγω να βλέπω παραστάσεις σε πολύ μεγάλες σκηνές αλλά σε μικρούς χώρους στους οποίους έχω δει τις καλύτερες.  Έχω ζήσει και την δεκετία του ΄90 η οποία είχε μιαν άλλη αισθητική. Γι ‘ αυτό και πλέον δεν πάω και στην Επίδαυρο από τότε που μπήκαν τα μικρόφωνα. Το θεωρώ ιεροσυλία.

Είσαι περισσότερο της σχολής του Θεάτρου Τέχνης ή  του ελεύθερου ποιοτικού θεάτρου;

Δεν είμαι καμιάς σχολής. Θέλω το θέατρο που βλέπω να το καταλαβαίνω, να είναι ρεαλιστικό, να θέλει κάτι να μου πει, να μην είναι ακαταλαβίστικο.

Ξεχώρισες φέτος ιδιαίτερα κάποια παράσταση;

Ναι και μάλιστα δύο: Την ‘’Η Μάνα Αυτουνού’’ και το ΄΄Ακρότητες΄΄ το οποίο είναι ό,τι πιο ρεαλιστικό έχω δει σε θεατρικό στη ζωή μου.

Έχεις επιχειρήσει να γράψεις άλλο θεατρικό;

Όχι, παρόλο που υπάρχουν πολλές ιδέες. Ήθελα πρώτα να δω αυτό στη σκηνή, να δω αν μ’ αρέσει, αν αρέσει στο κοινό και αν λειτουργεί τελικά πάνω στη σκηνή.

Πώς ισορροπείς το επάγγελμά σου ως λογιστής με το έντονο ενδιαφέρον σου για της τέχνης δρώμενα;

Ίσως γιατί ασχολούμαι περισσότερο με το κομμάτι του συμβούλου μισθοδοσίας  στο οποίο παίζει μεγάλο ρόλο ο ανθρώπινος παράγοντας.

Τι γνώμη έχεις για το κίνημα του me too στο θέατρο;

Πιστεύω ότι έρχεται μια κάθαρση σ’ αυτό το κομμάτι οπότε καλά έγινε, την περίοδο που έγινε και με τον τρόπο που έγινε.

Πώς βλέπεις το γεγονός ότι οι εκπομπές που απευθύνθηκαν τα θύματα, δηλ κυρίως οι πρωϊνές με την ορισμένη αισθητική που φέρουν δεν συμβαδίζουν με τον χαρακτήρα της καταγγελίας; Αυτές οι ίδιες μπορεί την επόμενη μέρα να φιλοξενήσουν καλεσμένο με συντηρητικές ή ρατσιστικές απόψεις.

Πολύ σπάνια παρακολουθώ τηλεόραση. Αυτοί οι άνθρωποι ήθελαν να ακουστεί η φωνή τους σ’ ένα μέσο με εμβέλεια. Δεν θέλω να κρίνω το μέσο. Εξάλλου πώς αλλοιώς να το επικοινωνήσει όταν δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα;

Τώρα, στην Ιρλανδία, τι απήχηση έχει ο Casement;

Όχι μεγάλη, όπως και σε μας δεν έχουν παλιοί ξεχασμένοι ήρωες, οι οποίοι με τον χρόνο ξεθωριάζουν οι ίδιοι αλλά όχι οι αξίες των πράξεών τους.   

Ούτε και στις εκεί gay οργανώσεις έχει κάποια αξιακή θέση;

Όχι δεν έγινε επ’ ουδενί λάβαρο των gay στη χώρα. Δεν ξέρω αν θα το ήθελε κι ο ίδιος. Είχε αλλού το μυαλό του. Την ομοφυλοφιλία του την θεωρουσε φυσιολογική αλλά δεν έκανε focus εκεί, όπως το ίδιο συνέβη και με τον Oscar Wilde. Αν ζούσε σήμερα θα τον ενδιέφερε περισσότερο τα ναυάγια των μεταναστών στη Μεσόγειο παρά ο gay ακτιβισμός. Θα ήταν ένας άλλος Ιάσωνας Αποστολόπουλος. Αυτούς τους ανθρώπους, τους αφανείς ήρωες θαυμάζω κι εγώ. Εν τέλει δεν πρέπει να γράφουμε μόνο για επιφανείς ή ζώντες, αλλά και για ανωνύμους που έχουν ζήσει μια ζωή δύσκολη, επαναστατική!

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σκηνοθεσία: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος
Β. Σκηνοθέτη: Ήρα Δαμίγου
Παίζουν: Νίκος Πανόπουλος, Γιάννης Αποστολίδης
Αφήγηση: Ήρα Δαμίγου & Σάββας Πογιατζής
Art Director – Σκηνικά: Ρένα Σανταμούρη με την RS Architecture + Design Studio
Κουστούμια: Ρένα Σανταμούρη & Μάγδα Καλορίτη
Μουσική: Allen Grey
Σχεδιασμός Φωτισμών – Φωτογράφιση: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Μουσική Επιμέλεια – Έρευνα Ιστορικών Αρχείων: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος
Post Production & Editing: Μανώλης Πετρής
Σκηνοθέτης Trailer: Εμμανουήλ Γ. Μαύρος
Παραγωγή: Medea Pictures

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Ώρες & Μέρες Παραστάσεων: Κάθε Τετάρτη στις 21:00
Είδος: Βιογραφικό Δράμα / Θέατρο Ντοκουμέντο

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Γενική Είσοδος: €15
Μειωμένες Τιμές: €12 Φοιτητικό, ανέργων, πολυτέκνων, ΑμεΑ, 65+
Ατέλεια ΣΕΗ & ΕΕΣ: €5
Ειδικές Τιμές: €13 Για ομαδικές κρατήσεις άνω των 10 ατόμων στο τηλέφωνο 210 88 18
906 Προπώληση: viva.gr
Καταλληλότητα: Κατάλληλο
Διάρκεια Παράστασης: 80 λεπτά χωρίς διάλειμμα
Θέατρο Δρόμος (Αγ. Μελετίου 25 & Κυκλάδων, Αθήνα)
ΗΣΑΠ Σταθμός Βικτωρίας – ΜΕΤΡΟ Σταθμός Αττικής

«Το μπαλκόνι» του Jean Genet 2 επίσημες και παράταση παραστάσεων ΕΩΣ ΤΙΣ 5 ΜΑΙΟΥ στο Studio κυψέλης  

Χαρακτηρίζεται από τις πιο ενδιαφέρουσες παραστάσεις της χρονιάς και αφού συμπληρώθηκαν οι προγραμματισμένες παραστάσεις δόθηκε παράταση ως τις 5 Μαΐου και οι Θεατρίνων Θεατές γιόρτασαν την επιτυχία του φετινού τολμηρού φιλόδοξου και πολυέξοδου εγχειρήματος τους με δυό επίσημες. «Το μπαλκόνι» του Ζαν Ζενέ στην υπέροχη απόδοση της Λείας Βιτάλη παίζεται ήδη για δύο μήνες στη σκηνή του φιλόξενου Studio Κυψέλης & οι συντελεστές υποδέχθηκαν τους φίλους τους , που μίλησαν με εγκωμιαστικό τρόπο για την παράσταση και τη σκηνοθετική εκδοχή του Γιώργου Λιβανού όπως και για την ερμηνευτική παρουσία των τριών πρωταγωνιστριών Καίτης Ιμπροχώρη , πέπη Οικονομοπούλου Χαριτίνη Καρόλου και του πολυμελούς θιάσου συνοδεία ζωντανής ορχήστρας που ερμηνεύει μελωδίες του Μίμη Πλέσσα.

Fotos αποκλειστικες Μάνος Βλαστός.

Ανάμεσα στους φίλους που τίμησαν την εκδήλωση ο Γιάννης Μόρτζος με τη σύζυγο του Γιούλυ Ζήκου, η Μαρία Αλιφέρη , ο Νίκος Ορφανός, ο πρόεδρος του Σ.Ε.Η. Σπύρος Μπιμπίλας , η Γεωργία Ζώη, ο Λάμπρος Τσάγκας, ο Τηλέμαχος Μουδατσάκης, η Φωτεινή Φιλοσόφου με τον Γιάννη Νικολαίδη, ο Σταύρος Ξηντάρας, ο Φαίδων Καστρής, η Βαλεντίνη Λουρμπά, η Αντιγόνη Κανάκη,ο Βασίλης Κυρίτσης , ο Κωνσταντίνος Κυριακού με την Κατερίνα Μπιλάλη, ο Κώστας Μεσάρης, ο Στάθης Παπούλιας, ο Παναγιώτης Μήλας, ο Άκης Χαραλαμπίδης, ο Γιάννης Παπουτσάκης, ο Γιάννης Λαγουδάκος, η Χάρις Συμεωνίδου,η Νότα Παρούση, η Έλσα Μελιγκώνη, η Χρύσα Κατσιματίδου, η Μαρία Αγραπίδου, ο Χρήστος Αφράνης, η Νίνα Αλέξη, ο Βασίλης Βασιλείου, η Λεία Τσεκούρα, ο Νίκος Ελευθερίου, ο Τάσος Δερτιλής, ο Γιώργος Καρκάς, η Κατερίνα Ζαχαριουδάκη, ο Νίκος Γινάργυρος, η Γιούλη Κόκοτα, η Σόνια Κωτίδου, η Φαίη Οικονομίδη, ο Πάντυ Κιούση ο Πέτρος Αποστολόπουλος, ο Χρήστος Σάββας οΔημήτρης Ζουμπούλης και πολλοί άλλοι

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

«Το μπαλκόνι»
Του Ζαν Ζενέ

Σκηνοθέτης: Γιώργος Λιβανός
Απόδοση-αναδημιουργία κειμένου: Λεία Βιτάλη

Μουσική basic theme:  Μίμης Πλέσσας
Μετάφραση: Μαίρη Μιχαλάτου
Δραματουργική επεξεργασία: Χαρά Μπακονικόλα
Χορογραφία: Άγγελος Χατζής
Κινηματογράφηση: Γιάννης Σολδάτος
Σκηνογραφία-κοστούμια: Δέσποινα Βολίδη
Καλλιτεχνικός σύμβουλος: Γιάννης Σολδάτος
Φωτισμοί: Γιώργος Λιβανός
Υπεύθυνη: Ζωή Τριανταφυλλίδη
Τεχνική υποστήριξη: Ιπποκράτης Βαφειάδης
Manager διαφημίσεων: Χρύσα Πολυζώη, Δημήτρης Βασιλειάδης
Φωτογραφίες: Zώης Τριανταφύλλου – Σφακιανάκης
Teaser: Αντώνης Μανδρανής
Video: Χρήστος Λουκάκης
Υπεύθυνος αρχείου: Βασίλης Θεοδώρου
Marketing manager: Νίκος Σαραφανιάν
Εκδόσεις ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ. Επιμέλεια έκδοσης: Έφη Βενιανάκη

Ερμηνεύουν: Καίτη Ιμπροχώρη, Πέπη Οικονομοπούλου, Γιώργος Λιβανός, Γιάννης Τσιώμου, Νίκος Καραγιώργης, Μάνος Χατζηγεωργίου, Νίκος Χαλατζίδης, Μαρία Δρακοπούλου, Σωτήρης Αντωνίου, Μάνος Τσιβιλής, Γιάννος Τριανταφύλλου , Ιουλία Φάλλια.

Jean Genet on the wall o Νίκος Γιάννακας,

Έκτακτη εμφάνιση στο ρόλο της Βασίλισσας από τη Χαριτίνη Καρόλου.

Ζωντανά στο πιάνο η Νίκη Γκουντούμη. Πλάι της στο ακορντεόν ο Γιάννος Τριανταφύλου και στην electro κιθάρα ο Σωτήρης Αντωνίου, κρουστά Μαρία Δρακοπούλου, κιθάρα Μάνος Τσιβιλής

Η παράσταση επιχορηγήθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού

Εισιτήρια 23 ευρώ VIP, 18 ευρώ κανονικό, 12 ευρώ φοιτητικό, ανέργων, υπερηλίκων, ΑμΕΑ, 5 ευρώ Ατέλειες ΣΕΗ – ΕΕΣ

Πληροφορίες, Κρατήσεις στο 210 881 9571

«Καταδικάζω όλες τις απώλειες ανθρωπίνων ζωών» και «στεκόμαστε αλληλέγγυοι προς τους αδελφούς και τις αδελφές μας στο Σουδάν», ανέφερε χθες Τρίτη ο γενικός διευθυντής του ΠΟΥ Τέντρος Αντανόμ Γκεμπρεέσους.  Κατήγγειλε ακόμη τις «λεηλασίες δομών υγείας» και τη «χρησιμοποίηση άλλων για στρατιωτικούς σκοπούς».

Η βοήθεια που είχε διανείμει ο ΠΟΥ προτού ξεσπάσουν οι μάχες σε δομές υγείας στη χώρα έχουν εξαντληθεί, είπε ακόμη, και επειδή βρίσκονται σε εξέλιξη εχθροπραξίες, είναι αδύνατο να οργανωθούν νέες παραδόσεις και νοσοκομεία στο Χαρτούμ δεν έχουν απολύτως απαραίτητα εφόδια για να περιθάλψουν τραυματίες.

Κάλεσε εκ νέου να προσφερθεί ανεμπόδιστη πρόσβαση στις δομές υγείας σε όσους τη χρειάζονται και κάλεσε τις αντιμαχόμενες πλευρές να «εργαστούν για να υπάρξει ειρήνη».

Παρότι συμφωνήθηκε με τη μεσολάβηση του Νότιου Σουδάν ανάμεσα στους παραστρατιωτικούς των Δυνάμεων Ταχείας Υποστήριξης (ΔΤΥ), του στρατηγού Μοχάμεντ Χαμντάν Ντάγκλο, ή «Χαμέτι», και τις ένοπλες δυνάμεις υπό τον στρατηγό Άμπντελ Φάταχ αλ Μπουρχάν, που βρίσκεται στην εξουσία στο Σουδάν μετά το πραξικόπημα του 2021, να εφαρμοστεί κατάπαυση του πυρός χθες το βράδυ, συνέχιζαν να ακούγονται πυρά και εκρήξεις στην πρωτεύουσα. Τα μέρη αλληλοκατηγορήθηκαν για αθέτηση της συμφωνίας.

Χωρίς ρεύμα και νερό για πέμπτη μέρα

Πολλοί κάτοικοι έχουν κλειστεί στα σπίτια τους, χωρίς ηλεκτρισμό, ούτε τρεχούμενο νερό, και βλέπουν τα στοκ των τροφίμων τους, αν είχαν, να εξανεμίζονται αφότου η πολιτική σύγκρουση ανάμεσα στους δυο στρατηγούς εκτραχύνθηκε, μεταμορφώθηκε σε πόλεμο το Σάββατο.

Πολιτικοί και διπλωμάτες τους πίεζαν να συμφωνήσουν στο χρονοδιάγραμμα και στους όρους ένταξης των ΔΤΥ στον τακτικό στρατό και την επανέναρξη της διαδικασίας μετάβασης της χώρας στη δημοκρατία. Συμφωνία δεν υπήρξε· οι στρατηγοί έβγαλαν τα όπλα.

Την τέταρτη ημέρα των μαχών, στα ελάχιστα μπακάλικα που απέμεναν ανοιχτά οι καταστηματάρχες παραδέχονταν πως δεν θα αντέξουν πολύ ακόμα, ελλείψει εφοδιασμού. Οι κάτοικοι αρχίζουν να φεύγουν προς την επαρχία, προς νότο, όπου δεν γίνονται μάχες.

Κάτω από έναν ουρανό στον οποίο υψώνονται στήλες μαύρου πυκνού καπνού από τα αρχηγεία του στρατού και των παραστρατιωτικών, άλλοι έψαχναν τρόφιμα, ή μια γεννήτρια.

Στο Χαρτούμ «πάνε τέσσερις μέρες που δεν έχουμε κοιμηθεί», είπε η Ντάλια, 37 ετών.

Σύμφωνα με το CNN o απολογισμός των θυμάτων αυξήθηκε, με τους νεκρούς να ανέρχονται στους 270 σε όλη τη χώρα. Πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις και υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών έχουν ανακοινώσει πως ανέστειλαν κάθε δραστηριότητα, δεν είναι σε θέση να προσφέρουν βοήθεια.

Τη Δευτέρα, αμερικανική διπλωματική οχηματοπομπή έγινε στόχος πυρών και ο πρεσβευτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέστη «επίθεση μέσα στην κατοικία του» στο Χαρτούμ. Η σουδανική διπλωματία –πιστή στον στρατηγό Μπουρχάν– κατηγόρησε τις ΔΤΥ.

Συγκλονιστικές μαρτυρίες Ελλήνων από τη Μητρόπολη

Καταφύγιο στη Μητρόπολη του Χαρτούμ έχουν βρει Έλληνες, ανάμεσά τους και δύο παιδιά, προκειμένου να σωθούν από τη φρίκη των πολέμου.

Με τις προμηθειες να εξαντλούνται, χωρίς ηλεκτρικό ρευμα και νερό, δεν τολμουν να βγουν έξω από τον ελληνορθόδοξο ναό ή τα άλλα οικήματα στα οποία έχουν βρει καταφύγιο.

«Πυρά ακούμε συνέχεια, κανονιές συνέχεια, βλέπουμε καπνό από το στρατηγείο που δεν είναι τόσο μακριά από εμάς. Μερικές προμήθειες για 2-3 μέρες ακόμα είμαστε στην τέταρτη μέρα τώρα έχουμε», αναφέρει Έλληνας εγκλωβισμένος σε ξενοδοχείο, μιλώντας στον ΣΚΑΪ.

Ανάμεσα στους 15 ορθόδοξους εγκλωβισμένους στη Μητρόπολη είναι και 2 αδερφές.

Στο βίντεο ντοκουμέντο που έφερε στη δημοσιότητα ο ΣΚΑΪ βλέπουμε για πρώτη φορά το εσωτερικό της Μητρόπολης. Η Κατερίνα και η Αλεξάνδρα τραβούν βίντεο για να το στείλουν σε φίλους και φοβισμένες περιγράφουν την κατάσταση. Η εμφύλια σύγκρουση είχε μόλις ξεκινήσει και οι πρώτες σφαίρες χτυπούσαν τις πόρτες τις εκκλησίας.

«Δεν θα πούμε Χριστός Ανέστη απόψε. Λόγω των πραγμάτων που συμβαίνουν έξω. Δεν ξέρω αν μπορείτε να ακούσετε τους δυνατούς ήχους. Είναι πολύ τρομακτικό δεν μπορούμε να βγούμε έξω. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε στο σπίτι μας. Προσευχόμαστε εδώ και ακούμε τους πυροβολισμούς έξω από την εκκλησία», ακούγονται να λένε η Κατερίνα και η Αλεξάνδρα στις 15 Απριλίου.

Εκτός από τους 15 Ορθόδοξους που βρίσκονται στην εκκλησία υπάρχουν ακόμη δεκάδες Έλληνες εγκλωβισμένοι σε σπίτια.

Οι σφοδρές μάχες βρήκαν τον κ.Παγουλάτο στο ξενοδοχείο του, όπου παραμένει εκεί μαζί με την κουνιάδα του, 5 πελάτες και 4 άτομα από το προσωπικό.

«Εμείς βρισκόμαστε στο κέντρο της πόλεως. Είμαστε τώρα τέσσερις μέρες αποκλεισμένοι. Η κατάσταση είναι πάρα πολύ κρίσιμη δεν είναι να βγαίνει κανένας έξω και δυστυχώς έχουν κλείσει και το ρεύμα και με το να μην υπάρχει ρεύμα δεν υπάρχει και νερό», αναφέρει ο κ. Αθανάσιος Παγουλάτος.

Χασάπης

του Νικολά Μπιγιόν

Πρεμιέρα: Σάββατο 22 Απριλίου

Κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21:30

για 12 παραστάσεις στο θέατρο Αλκμήνη

«Τραύμα, πόνος, μίσος, ενοχή, τιμωρία, ντροπή, συγχώρεση, εξιλέωση και δικαιοσύνη, είναι όλα συνυφασμένα σε μια πραγματικότητα, όπου η γραμμή μεταξύ δράστη και θύματος είναι συχνά θολή. Η μεγαλύτερη ζημιά που προκαλείται σε ένα θύμα είναι, πως όταν μολυνθεί με το μίσος, μεταμορφώνεται στην αντανάκλαση της εικόνας του θύτη του. Με αυτόν τον τρόπο, ο κύκλος της βίας διαιωνίζεται, συχνά με αυξημένη σκληρότητα και τρέλα.»

Λουΐς Άρμπορ*

Το θεατρικό έργο του Καναδού συγγραφέα Νικολά Μπιγιόν «Χασάπης» ανεβαίνει από το Σάββατο 22 Απριλίου, κάθε Σάββατο και Κυριακή για 12 μόνο παραστάσεις στο θέατρο Αλκμήνη, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Νίκου Σκουλά.

Σε ένα αστυνομικό τμήμα του Τορόντο στον Καναδά, ένας επιθεωρητής, ένας δικηγόρος πνευματικών δικαιωμάτων και μία διερμηνέας, αναζητούν την ταυτότητα ενός ταλαιπωρημένου-σαν άστεγος στην εμφάνιση- 65άρη άντρα, που κάποιοι τον παράτησαν, ντυμένο με στρατιωτική στολή, ένα σκούφο του Άη Βασίλη στο κεφάλι και ένα γάντζο του χασάπη στο λαιμό. Η εξέλιξη και οι ανατροπές διαδέχονται η μία την άλλη, το βράδυ της Παραμονής Χριστουγέννων με απροσδόκητο αποτέλεσμα. 

Το έργο ασχολείται με τα εγκλήματα πολέμου σε εμφύλια διαμάχη, την κακοποίηση και τις ακρότητες που προκύπτουν αναπόφευκτα, καθώς και το αίσθημα της εκδίκησης που εγκλωβίζει τα εκάστοτε θύματα σε έναν ατέλειωτο κύκλο αυτοδικίας και αίματος. 

Με τον πόλεμο στην Ουκρανία να μαίνεται ακόμα, με αδελφούς λαούς να μάχονται αναμεταξύ τους και με ακρότητες που συμβαίνουν αυτή την στιγμή και δεν πρόκειται πραγματικά να μάθουμε ποτέ, το έργο παρουσιάζει τον ψυχισμό του θύματος και τη δίψα του για εκδίκηση με τρόπο σκληρό και ρεαλιστικό, χωρίς ρομαντισμό και ευκολίες. 

Έργο σκληρό, τολμηρό και κυνικό, θέτει καίρια ερωτήματα σε όλους τους παραπάνω τομείς.

Ο συγγραφέας Νικολά Μπιγιόν (Nicolas Billon), έχει γράψει τα έργα «Iceland», «Greenland», «The Measure of Love», «The Elephant Song», καθώς και μονολόγους και διάφορα μονόπρακτα. 

Έχει κερδίσει πολλά βραβεία στον Καναδά (Governor-General’s Award for Drama, a Canadian Screen Award, and a Writers Guild of Canada Screenwriting Award), ενώ διασκεύασε το θεατρικό του έργο «Το τραγούδι του Ελέφαντα» σε σενάριο, που έγινε ταινία στο Χόλιγουντ με τον Bruce Greenwood, την Kathrine Kinnear, την Cari Ann Moss και τον Xavier Dolan. Ο «Χασάπης» είχε ανέβει στον Καναδά με πρωταγωνιστή τον Τerry O’Quinn, πρωταγωνιστή της σειράς Lost και του εμβληματικού καλτ φιλμ «Ο πατριός» (The stepfather). 

Μετάφραση, Σκηνοθεσία: Νίκος Σκουλάς
Μουσική (πρωτότυπη σύνθεση): Ανδρέας Γαλανόπουλος

Ηχητικό μοντάζ: Κώστας Ραγιαδάκος, Κωνσταντίνος Γεροχρήστος 

Ηχητική επεξεργασία: The Audio Cult 

Σκηνικά - Κοστούμια: Θάλεια Ξενάκη

Κατασκευή σκηνικών: Ιωάννης Ζώρζος, Κωσταντής Σκαντζής

Βοηθοί σκηνοθέτη: Απόστολος Τσούνης, Νικολέτα Ζώρζου

Φωτογραφίες: Κατερίνα Αρβανίτη

Αφίσα: Τάκης Πραπαβέσης

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου

Ηθοποιοί: Λουκάς Κούτρας, Οδύσσεια Μπουγά, Νίκος Σκουλάς, Ορέστης Τουλιάτος

Πληροφορίες

Θέατρο Αλκμήνη: Αλκμήνης 8-12, Αθήνα 

Πρεμιέρα: Σάββατο 22 Απριλίου

Ημέρες παραστάσεων: Σάββατο και Κυριακή, έως τέλος Μαΐου

Ώρα έναρξης: 21.30

Τιμές εισιτηρίων: 12 ευρώ (γενικής είσοδος), 8 ευρώ (μειωμένο)

Προπώληση: www.ticketservices.gr

 Προσφορά προπώλησης: 10 ευρώ (για τις πρώτες τέσσερις παραστάσεις: 22, 23, 29 & 30 Απριλίου)

* Από την εισαγωγή του έργου, που έγραψε η Λουΐς Άρμπορ (Louise Arbor), πρώην μέλος του Ανώτατου Δικαστηρίου του Καναδά και πρώην Γενικός Εισαγγελέας των Διεθνών Ποινικών Δικαστηρίων για την πρώην Γιουγκοσλαβία και τη Ρουάντα.