“Τρελάθηκαν“! Τον επόμενο μήνα, μετά τη δίκη στις 16/9, στις 23/10, ο Παν. Λαφαζάνης παραπέμπεται και σε νέα δίκη(!) με παρόμοιες κατηγορίες παρεμπόδισης πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας!
Μετά από δύο μέχρι τώρα σκόπιμων, κατόπιν κυβερνητικών εντολών, αναβολών, ορίσθηκε για τις 16/9, μέρα Πέμπτη και ώρα 9 π.μ., στο κτίριο 7, αίθουσα 1, στην πρώην Σχολή Ευελπίδων, η δίκη του Παν. Λαφαζάνη και άλλων 12-συναγωνιστών του, με κατηγορίες που αφορούν το μισό ποινικό κώδικα για “αδικήματα” παρεμπόδισης πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας!
Οι συγκατηγορούμενοι του Παν. Λαφαζάνη, σε μια καθαρά πολιτική δίωξη σκοπιμότητας, είναι οι κάτωθι, σύμφωνα με τη σειρά που αναγράφονται στην κλήση:
Παπαδόπουλος Λεωνίδας
Μπούρας Απόστολος
Αλεξόπουλος Ανδρέας
Ρίζος Αναστάσιος
Δημητρόπουλος Ιωάννης
Φωτίου Δημήτριος
Αφοξενίδου Μαρία
Κουμενιάς Δημήτριος
Παπαδοπούλου Μαρία
Δαμουλής Ιωάννης
Λεωτσάκος Ευστάθιος
Κιουμουρέζη Ελένη
Οι ως άνω κατηγορούνται για δήθεν παραβίαση των άρθρων του Π.Κ 1, 14, 16, 17, 18, 26, εδ 27 παρ. 1, 45, 94, 189, Παρ 3-1 και 309-308 (Γ. 4619/19)
Όλες οι παραπάνω κατηγορίες είναι χαλκευμένες και έχουν μεθοδευτεί από την προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και κατασκευασθεί από το αμαρτωλό “Τμήμα Προστασίας του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος” της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών. Αυτό το μετεμφυλιακού τύπου μόρφωμα της Γενικής Ασφάλειας συγκροτήθηκε επί κυβέρνησης Σημίτη, εκσυγχρονίστηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα και φυσικά βρίσκεται σε πλήρη δράση με την κυβέρνηση της ΝΔ.
Δηλώσεις Λαφαζάνη
“Ζούμε εποχές μιας “επιχρυσωμένης” και υπό το μανδύα του εκσυγχρονισμού, “δικτατορίας”, η οποία εξωραΐζεται από τα κυρίαρχα ΜΜΕ, τον “ευρωπαϊσμό” και τις ευρείες κατεστημένες συναινέσεις.
Είναι η πρώτη, σχεδόν, φορά που η “δημοκρατία της μεταπολίτευσης” προβαίνει με τις δίκες σε βάρος μου και σε βάρος συναγωνιστών μου, σε απροκάλυπτες πολιτικές διώξεις που παραπέμπουν σε άλλες σκοτεινές εποχές.
Είναι γελοίο μέσα στην τραγικότητά του να έχω στην πλάτη μου τόσες δικογραφίες με αφορμή τους αγώνες μου για την προάσπιση της πρώτης κατοικίας, των οποίων έχω χάσει τον αριθμό και ταυτόχρονα να βλέπω τις δίκες αυτές, με κυβερνητικές μεθοδεύσεις, να αναβάλλονται συνεχώς, γιατί η κυβέρνηση δεν θέλει ούτε να καταδικασθώ αλλά ούτε και να αθωωθώ, γιατί και τα δύο έχουν πολιτικό κόστος για το σύστημα αλλά να είμαι εγώ και οι συναγωνιστές μου οιονοί υπόδικοι και κατηγορούμενοι.
Λυπάμαι πολύ για τη στάση των κυρίαρχων μίντια, τα οποία έχουν θάψει κυριολεκτικά το μέγα πολιτικοδικαστικό σκάνδαλο των διώξεων μου και των διώξεων σειράς αγωνιστών που ύψωσαν την αντίστασή τους σε κυβερνήσεις και τράπεζες.
Λυπάμαι πολύ για το μέγα σκάνδαλο της μεταβίβασης ενυπόθηκων με πρώτες κατοικίες “κόκκινων δανείων” από τις τράπεζες σε fund έναντι 15-20% του αρχικού δανείου(!), με τα τελευταία να απαιτούν στο ακέραιο, από τον δανειολήπτη την εξόφληση του φουσκωμένου με πανωτόκια χρέους, υπό τη δαμόκλειο σπάθη του πλειστηριασμού.
Οι εγκληματίες χρυσοκάνθαροι πολιτικοί, που κατασκεύασαν αυτό το αποικιακό φεουδαλικό καθεστώς, θα έπρεπε να ήταν τώρα στο εδώλιο Ειδικού Δικαστηρίου για βαρύτατα κακουργήματα και όχι να κάθομαι εγώ και συναγωνιστές μου που αγωνιστήκαμε και αγωνιζόμαστε για να σώσουμε πρώτες κατοικίες φτωχών κατά τεκμηρίων νοικοκυριών”
Όλοι και όλες την Πέμπτη στις 16/9 στη παλιά σχολή Ευελπίδων
Μάρτυρας στη δίκη για διαφθορά του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ, Μπενιαμίν Νετανιάχου, ήταν ο ένας από τους δύο Ισραηλινούς που σκοτώθηκαν από την πτώση του Τσέσνα στη Σάμο.
Σύμφωνα με τους «Τimes of Israel» πρόκειται για τον Haim Geron, πρώην αναπληρωτή διευθυντή στο Υπουργείο Επικοινωνιών του Ισραήλ και τη σύζυγό του, Esti.
Τα ονόματα του ζεύγους δόθηκαν σήμερα το πρωί στη δημοσιότητα. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα israelnationalnews οι δύο τους ήταν ηλικίας περίπου 70 ετών και έμεναν μόνιμα στο Τελ Αβίβ.
Το χρονικό της συντριβής
Το ιδιωτικό μονοκινητήριο αεροσκάφος, τύπου Cessna 172, προερχόμενο απο το Ισραήλ, προσπάθησε αρχικά να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο αλλά δεν τα κατάφερε και έπεσε στη θέση Ποτοκάκι νότια της Σάμου, λίγο μετά τις 20:15.
Αμέσως σήμανε συναγερμός και ξεκίνησαν οι έρευνες στις οποίες πήραν μέρος ελικόπτερο Super Puma, πλωτά σκάφη του Λιμενικού, σκάφος της Frontex και ιδιωτικά σκάφη.
Το αεροσκάφος δεν είχε βυθιστεί πλήρως παρά το γεγονός οτι ο βυθός της περιοχής είναι στα 32 μέτρα, σύμφωνα με το samosvoice.gr. Το Τσέσνα όπως αναφέρουν μάρτυρες αντιμετώπισε πρόβλημα στο ύψος του αεροδρομίου «Αρίσταρχος», ταλαντεύτηκε στον αέρα, εξερράγη και κατέπεσε στη θάλασσα.
Όπως αναφέρει σε ανακοίνωση της η Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας, το ιδιωτικό αεροσκάφος τύπου Cessna, C182 απογειώθηκε από τον αερολιμένα της Χάϊφα στο Ισραήλ με δύο επιβαίνοντες.
Σύμφωνα με το σχέδιο πτήσης που είχε καταθέσει, το αεροσκάφος θα πραγματοποιούσε ιδιωτική πτήση και θα προσγειωνόταν λίγα λεπτά μετά τις 20:00 στο αεροδρόμιο του νησιού.
Λίγο πριν την προσγείωση του χάθηκε η επικοινωνία με τον Πύργο Έλεγχου στη Σάμο και η ΥΠΑ ενημέρωσε το Κέντρο Έρευνας και Διάσωσης για την απώλεια επικοινωνίας.
Παράλληλα κινητοποιήθηκαν όλοι οι αρμόδιοι φορείς για τον εντοπισμό του αγνοούμενου αεροπλάνου στη θαλάσσια περιοχή νότια του αεροδρομίου της Σάμου.
Το Λιμενικό σε επιχείρηση έρευνας και διάσωσης εντόπισε και περισυνέλεξε τις σορούς των δύο επιβαινόντων του μικρού αεροσκάφους.
Για το αεροπορικό συμβάν έχει επιληφθεί η Επιτροπή Διερεύνησης Ατυχημάτων και Ασφάλειας Πτήσεων (ΕΔΑΑΠ).
Πέθανε σε ηλικία 60 ετών ο Εισαγγελέας Εφετών και ποιητής Πατρών Γιώργος Τσιρώνης, ο οποίος ήταν σε κώμα για πολύ καιρό λόγω επιπλοκών που παρουσίασε μετά τον εμβολιασμό του με AstraZeneca.
Όπως έκανε γνωστό ο Γιάννης Παππάς με ανάρτησή του στο facebook, "ο εισαγγελέας και ποιητής Γιώργος Τσιρώνης δυστυχώς "έφυγε" μετά από πολύμηνη μάχη με τον κορονοιο σε ηλικία μόλις 60 χρονών. Με τον Γιώργο, όταν βρισκόμαστε, μιλούσαμε για την μεγάλη μας αγάπη την ποίηση. Ήταν αρκετά ενημερωμένος και για την ξένη ποίηση και ειδικά για την ιταλική, που μεταφράζω και γω. Αγαπούσε πολύ τον Εουτζένιο Μοντάλε και μου έκανε ουσιαστικές παρατηρήσεις και για τις δικές μου μεταφράσεις. Εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια στην σύζυγό του και στον μονάκριβο γιο του. Καλό ταξίδι αγαπητέ φίλε Γιώργο".
Σύμφωνα με πληροφορίες του thebest.gr από το συγγενικό του περιβάλλον, ο κ. Τσιρώνης είχε εμβολιαστεί κατά του κορονοϊού με το εμβόλιο της AstraZeneca. Δύο εβδομάδες μετά τον εμβολιασμό του, στις 2 Απριλίου 2021, εισήχθη σε ιδιωτική κλινική της Πάτρας με πνευμονική εμβολή. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του υπέστη καρδιακή ανακοπή και εισήχθη στη ΜΕΘ.
Να σημειωθεί πως τον Ιούλιο ο νομικός και πρώην αναπληρωτής καθηγητής Ποινικού Δικαίου της Νομικής Σχολής Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης, Κωνσταντίνος Βαθιώτης, μιλώντας στο Focus FM κατήγγειλε ότι ο εισαγγελέας Γιώργος Τσιρώνης αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας από παρενέργειες εμβολίου κατά του κορονοϊού.
Η ανακοίνωση της Ενωσης Εισαγγελέων:
Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Εισαγγελέων Ελλάδος εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη του για τον αδόκητο θάνατο του συναδέλφου, Γεώργιου Τσιρώνη, Εισαγγελέα Εφετών Αθηνών καθώς και τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένειά του.
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα τελεσθεί στον Ιερό Ναό Αγίου Ανδρέα Πατρών, την Τετάρτη 15-9-2021 και ώρα 11.00 π.μ.
Σύμφωνα με όσα μετέδωσε η ΕΡΤ οι πληροφορίες θέλουν να έχουν εντοπιστεί νεκροί και οι δύο επιβάτες του αεροσκάφους. Πρόκειται για έναν άντρα και μια γυναίκα από το Ισραήλ, οι οποίοι ήταν ζευγάρι.
Το μικρό αυτό αεροσκάφος φέρεται να αντιμετώπισε πρόβλημα στο ύψος του αεροδρομίου «Αρίσταρχος», ταλαντεύτηκε στον αέρα και στην παραλία «Ποτοκάκι», πλησίον του Πυθαγορείου,.
Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, το αεροσκάφος δεν μπόρεσε να προσγειωθεί κι έπεσε, ενώ κατά άλλη εκδοχή προσγειώθηκε, οι επιβαίνοντες πήραν καύσιμα, απογειώθηκε και στη συνέχεια ακούστηκαν δυνατοί θόρυβοι.
Στο σημείο βρίσκεται σκάφος Λιμενικού Σώματος, αλιευτικό σκάφος και σκάφος της Frontex, ενώ έφτασε και Super Puma από τη Χίο.
Δείτε τις πρώτες εικόνες από την περιοχή που κατέπεσε το αεροσκάφος:
Όποιος πιστεύει ότι δεν πρέπει ποτέ να γίνεται μία απόλυση μπορεί να προσπεράσει αυτή τη συζήτηση, διότι προφανώς δεν τον αφορά. Όποιος όμως πιστεύει ότι υπάρχουν περιπτώσεις, έστω και ακραίες, υπό τις οποίες αυτό μπορεί να είναι δικαιολογημένο, ας διαβάσει αυτό το κείμενο και ας αποφασίσει μόνος του αν οι προϋποθέσεις αυτές πληρούνται στην περίπτωση που θα σας περιγράψουμε.
Καταλαβαίνουμε ότι το να επιχειρούν δύο πρώην πλέον εργαζόμενοι να εμφανίσουν την απαραίτητη εδώ και καιρό απομάκρυνσή τους από το TPP ως «αδικαιολόγητη», με αναφορές σε «αυταρχισμό», αόριστες επικλήσεις σε δημοσιογραφική ηθική και θρασύτατη αναφορά στον Κώστα Εφήμερο, είναι μια προσπάθεια να παρουσιάσουν την κατάσταση με τρόπο θολό και βολικό για τους ίδιους.
Η απόφαση μας όμως, που ελήφθη μετά από σειρά αντιεπαγγελματικών και αντισυναδελφικών συμπεριφορών, με διάρκεια πολλών μηνών, δεν ήταν μόνο ενός ανθρώπου και δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητη. Ελήφθη με τη σύμφωνη γνώμη όλων όσων συνυπογράφουμε το κείμενο, αφού είχαμε εξαντλήσει κάθε ίχνος ανοχής και κάθε απόπειρα συνεργασίας με συναινετική επίλυση των διαφορών και αφού επί μήνες παρατηρούσαμε μία διαρκώς επιδεινούμενη κατάσταση, λόγω συνεχιζόμενων και όλο και πιο εργασιακά ακραίων συμπεριφορών.
Καθώς λοιπόν το κείμενό που υπογράφουν η Νάντια Ρούμπου και ο Μηνάς Κωνσταντίνου τιτλοφορείται ως «ανοιχτή επιστολή προς μέλη και αναγνώστες του ΤPP» αναγκαζόμαστε να παρέμβουμε για να εξηγήσουμε τι έχει συμβεί.
Ενδεικτικά οι λόγοι της απομάκρυνσης:
1)Η κατάφωρη μη τήρηση του ωραρίου επί δύο μήνες, εντός Ιουνίου και Ιουλίου, με 5ωρη εργασία μάξιμουμ και καταστρατήγηση κάθε έννοιας πρωινής εργασίας. Για τον έναν εργαζόμενο η πρωινή εργασία είναι άγνωστη έννοια.
2)Ένα διάστημα όπου, μετά από συζήτηση και καθώς η απόφαση που ελήφθη δεν ήταν αυτή που προσδοκούσαν, ο ένας πρώην εργαζόμενος, με επίκληση μίας δήθεν «αναρρωτικής», δεν προσήλθε στην εργασία του για 10 μέρες (γεγονός που είχε συμβεί και στο παρελθόν πάλι μετά από συζήτηση) και η έτερη εξαφανίστηκε για 20 ημέρες, φέρνοντας «χαρτί για τα τυπικά» στο «κακό αφεντικό» μετά την επιστροφή της κι αφού μάθαμε ότι είχε αναζητήσει και βρει δουλειά σε άλλο Μέσο.
3)Απίστευτη ανευθυνότητα στην κατάρτιση των καλοκαιρινών αδειών, που γίνεται από τους εργαζόμενους μεταξύ τους, ακόμα και μετά την πολυήμερη απουσία λίγες εβδομάδες πριν. Απουσίαζαν όλοι μαζί, απαντώντας ότι «θα μπαίνω και από το λαπτοπ» και στην ερώτηση πότε επιστρέφουν, η απάντηση ήταν «ισχύουν “πάνω κάτω” αυτά που είχαμε πει». Αυτά, μαζί με την καταστρατήγηση του ωραρίου, δεν δείχνουν αυταρχικό εργασιακό περιβάλλον.
4)Ο χυδαίος ψυχολογικός και ορισμένες φορές λεκτικός πόλεμος που ασκήθηκε επί μήνες σε παλιούς συναδέλφους και πρόσφατα (το χειρότερο) σε νεότερους που δεν βρέθηκαν σε αυτή την «κλίκα». Έτσι διαχειρίστηκαν τη θέση ισχύος που είχαν απέναντι σε νέους εργαζόμενους οι άνθρωποι που τώρα παραπονούνται για αυταρχισμό.
5)Η προσπάθεια δημιουργίας μιας «συνέλευσης» με επιλεκτικές προσκλήσεις, ώστε να επιτευχθεί μία ψεύτικη πλειοψηφία, όπου θα λαμβάνονταν «αποφάσεις» για την ταυτότητα του Μέσου, με σκοπό να παραγκωνιστούν οι διαφωνούντες. Δεν επετεύχθη η πλειοψηφία που θα ήθελαν, αλλά οι καταστατικές διαδικασίες υπάρχουν ακριβώς προκειμένου να μη γίνεται αυτό το μαγείρεμα.
6)Η συστηματική και επίμονη προσπάθεια υπονόμευσης, εδώ και πάνω από έναν χρόνο, του κομματιού του TPP που ασχολείται με το πρωτογενές περιεχόμενο. Με συνεχείς επιθέσεις σε συναδέλφους, συμπεριφορές που οδήγησαν και στη διακοπή της πρώτης προσπάθειας για τηλεοπτική ενημερωτική εκπομπή, του ΕΚΤΟΣ ΛΙΣΤΑΣ τον Ιανουάριο, το οποίο αντικαταστήσαμε πρακτικά με διαδικτυακές συζητήσεις μέσα στην πανδημία. Επιθέσεις συνήθως επί του προσωπικού και χωρίς κανένα περιθώριο συναινετικής λύσης από πλευράς τους, που βλέπουμε να συνεχίζονται ως σήμερα, με κατηγορίες για «αυτοπροβολή».
Με βάση όλα τα παραπάνω, θεωρούμε ότι τα δύο αυτά άτομα επιχείρησαν να εκμεταλλευτούν την ελευθερία που παρείχε το εργασιακό περιβάλλον στο TPP ώστε να αποδώσουν στους εαυτούς τους τον ρόλο του «αφεντικού», αρχικά απέναντι στους νεότερους εργαζόμενους, αλλά όχι μόνο, ασκώντας μία μορφή εξουσίας που μας βρίσκει αντίθετους ως επαγγελματίες, δημοσιογράφους αλλά και ανθρώπους. Το γεγονός ότι επιχειρούν να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους ως θύματα «αυταρχισμού, συγκεντρωτισμού και αυτοπροβολής» είναι απλώς εξοργιστικό.
To γεγονός ότι είναι μέτοχοι στην ΙΚΕ του ΤPP, είναι ανεξάρτητο από τη μισθωτή τους εργασία. Απολύθηκαν διότι πρώτα φτάσαμε στο να μην μπορούν να συνεργαστούν με κανέναν, εκτός από τους δύο εργαζόμενους μερικής απασχόλησης που βρίσκονται υπό την άμεση επίβλεψή τους (και οι οποίοι σήμερα δήλωσαν παραίτηση), και μετά στο να μη μπορούν να διαχειριστούν με στοιχειώδη επαγγελματισμό την εργασιακή τους θέση. Μόνο όταν άρχισε να συμβαίνει αυτό το τελευταίο, η απόφασή μας ήταν πια αναγκαία. Με άλλα λόγια, δεν απολύθηκαν ούτε ως ηρωικοί συνδικαλιστές ούτε ως φιμωμένοι δημοσιογράφοι. Απολύθηκαν ως δύο άνθρωποι που πρώτα συγκρούστηκαν με τους πάντες, και μετά σταμάτησαν να δουλεύουν.
Σε όποιον αναρωτιέται αν εξαντλήθηκαν τα περιθώρια συνεννόησης, η απάντηση είναι ότι κοντεύουμε τα δύο χρόνια που σέρνεται αυτή η συζήτηση, χωρίς να μπορούμε έστω να αντιληφθούμε τι ακριβώς ζητούσαν οι δύο πρώην εργαζόμενοι, εκτός από το να συντηρούν μια προσωπική έχθρα ες αεί.
Όσον αφορά το περιβάλλον εργασίας, άραγε το γεγονός ότι με τόσο πολλούς τρόπους και με τόση ανευθυνότητα αθετούσαν τις εργασιακές τους υποχρεώσεις χωρίς ποτέ να τους περάσει από το μυαλό ότι μπορεί να αντιμετωπίσουν κάποια συνέπεια, δείχνει ότι υπήρχε αυταρχικό εργοδοτικό περιβάλλον ή το αντίθετο;
Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι και οι δύο είχαν, όπως όλοι μας, απόλυτη εργασιακή ασφάλεια και ελευθερία. Σταθερή και αυξανόμενη μισθοδοσία μαζί με πλήρη ελευθερία να καθορίσουν οι ίδιοι τι και πότε θα γράψουν. Nα σημειώσουμε εδώ ότι η μισθοδοσία είναι ίση για όλους/ες.
Κανείς ποτέ δεν επενέβαινε στο τι θα κάνουν. Δεν υπήρξε ποτέ κάποιο αίτημα δικό τους που να αφορά το τι ζητούν για τον εαυτό τους, τι ακριβώς διεκδικούν. Ήταν μια σύγκρουση χωρίς τέλος και χωρίς περιεχόμενο, μια μονόπλευρη βεντέτα.
Σεβαστήκαμε υπερβολικά την προσφορά τους τα προηγούμενα χρόνια στο TPP και καθυστερήσαμε πολύ, ιδίως διότι κανείς μας μέχρι πρόσφατα δεν είχε βρεθεί στη θέση να πρέπει να λάβει μία τόσο δύσκολη απόφαση.
Το TPP λογοδοτεί στους αναγνώστες/στριές του, γεγονός που επιχειρούν να εκμεταλλευτούν σήμερα. Αλλά ελπίζουμε να γίνεται κατανοητό πως μία τέτοια εξέλιξη είχε καταστεί αναπόφευκτη. Απευθύνονται τώρα στην άγρια θάλασσα του διαδικτύου κραυγάζοντας «αυταρχισμός» και «συγκεντρωτισμός», αλλά η απειλή μιας συκοφαντίας δεν είναι ποτέ επαρκής λόγος για να αφήσουμε δύο ανθρώπους να διαλύσουν ό,τι έχουμε χτίσει, σε επίπεδο και περιεχομένου και διαδικασιών.
Λυπούμαστε πάρα πολύ που δεν μπόρεσε μετά από πολύμηνες προσπάθειες να βρεθεί μία συναινετική λύση ώστε να αποφευχθεί αυτή η τόσο δυσάρεστη έκβαση. Ξέρουμε ότι κανείς αναγνώστης του TPP δεν θέλει να ακούει τη λέξη απόλυση σε ένα Μέσο σαν το δικό μας. Ούτε εμείς. Με οποιοδήποτε μέτρο και κριτήριο όμως και αν το δούμε, είμαστε πολύ μετά το τι θα μπορούσε να γίνει ανεκτό σε οποιοδήποτε εργασιακό περιβάλλον, αυστηρό ή όχι.
Υ.Γ.: Δεν θα επανέλθουμε σε αυτή τη συζήτηση δημόσια.
Η κατάντια της κοινωνίας μας είναι άνευ προηγουμένου.
- Από την μία οι "κυρ-Παντελήδες" (άντρες και γυναίκες) που περιμένουν πως και πως να βγει κάθε φορά και κάτι επίμαχο, για να τους δοθεί η ευκαιρία να δείξουν "ηθική ανωτερότητα" επειδή αυτοί σπεύδουν να ενταχθούν στους πειθήνιους αμνούς, ενώ οι άλλοι είναι τα ατίθασα ερίφια.
- Από την άλλη η χαιρεκακία για τον άλλον, αν δεν συμφωνούσε με την δική μας οπτική γωνία και τελικά έπαθε κάτι κακό...
Ποιος χαίρεται με αυτού του είδους τους διχασμούς;
Μήπως κάποιος από τα δύο μέρη; Οχι βέβαια! Η όποια χαρά τους είναι γηπεδικού τύπου (θέλουν να κερδίσει η "ομάδα" τους) και προσωρινή.
Αλλοι χαίρονται, που συνεχίζουν ανενόχλητοι να αρμέγουν και τους δύο και να εξουσιάζουν και τους δύο, όσο αυτοί τρώγονται μεταξύ τους...
Στην παρούσα περίπτωση, οι μόνοι που έχουν αληθινή χαρά είναι:
1) η πολιτική εξουσία, που ενίσχυσε την επιβολή της πάνω στο λαό και
2) οι γιατρέμποροι και φαρμακέμποροι, που φούσκωσαν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, με το να σιγοντάρουν τους πρώτους.
Οι δημοσιογράφοι και μέλη Δ.Σ. του thePressProject, Νάντια Ρούμπου και Μηνάς Κωνσταντίνου καταγγέλλουν την «απροειδοποίητη και αναιτιολόγητη καταγγελία της σύμβασή μας -κατ’ εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη- από ένα καθεστώς συγκεντρωτισμού, αυταρχισμού, απαξιωτικών συμπεριφορών και προσωπικής αυτοπροβολής, χωρίς να προηγηθεί καμία συλλογική απόφαση».
Διαβάστε ολόκληρη την καταγγελία, όπως αυτή δημοσιεύθηκε από τους καταγγέλοντες δημοσιογράφους:
«Την περασμένη εβδομάδα μας επιδόθηκε η απροειδοποίητη και αναιτιολόγητη απόλυσή μας από τη διοίκηση του ThePressProject.
Τον Νοέμβριο του 2018, η πίστη μας στο όραμα για ένα διαφορετικό υπόδειγμα μέσου ενημέρωσης και για την ανεξάρτητη, αδέσμευτη και υποστηριζόμενη αποκλειστικά από τους αναγνώστες ερευνητική δημοσιογραφία που ονειρευόμασταν, μας οδήγησε να περιβάλλουμε με εμπιστοσύνη, καλή πίστη και δημιουργικό πάθος συγκεκριμένα πρόσωπα και να βάλουμε μαζί τους την υπογραφή μας στο καταστατικό του ThePressProject της μετά Εφήμερου εποχής.
Κατά τη διάρκεια αυτής της εποχής ο κόσμος βρέθηκε δίπλα μας, πίστεψε και μας έδωσε τα φτερά να ζήσουμε την πραγματοποίηση αυτών των συναρπαστικών ιδεών, ως υπερήφανοι εργαζόμενοι και ως μέτοχοι της εταιρείας.
Σήμερα, τρία χρόνια μετά από το ξεκίνημα αυτή της πορείας και πέντε χρόνια από την ημέρα που ο Κώστας Εφήμερος μας υποδεχόταν στα γραφεία του Μεταξουργείου ως απλούς εργαζόμενους, λαμβάνουμε την απροειδοποίητη και αναιτιολόγητη καταγγελία της σύμβασή μας -κατ’ εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη- από ένα καθεστώς συγκεντρωτισμού, αυταρχισμού, απαξιωτικών συμπεριφορών και προσωπικής αυτοπροβολής, χωρίς να προηγηθεί καμία συλλογική απόφαση. Μεγάλες ιδέες, μικροί άνθρωποι.
Προφανώς και η απόλυση δύο δημοσιογράφων μέσα στο ζοφερό μηντιακό τοπίο δεν αποτελεί είδηση. Ωστόσο, αποφασίσαμε να την δημοσιοποιήσουμε καθώς αυτή η τελευταία εξέλιξη έρχεται να επισφραγίσει μία σειρά αποφάσεων και συμπεριφορών που πλήττουν την ίδια την ουσία και τον προσανατολισμό του εγχειρήματος. Οι ιδέες δεν πεθαίνουν, τις είδαμε να ζουν και θα συνεχίσουν να μας κινούν. Καλή τύχη και καλή δύναμη».
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, εξαιτίας της ειδικής βαρύτητας που έχει πολιτικά η θρησκευτική δεξιά, το θέμα των αμβλώσεων είναι ένα από τα πλέον διαφιλονικούμενα. Αυτό εξηγεί συχνά και τις έντονες διαιρέσεις των πολιτικών ανάμεσα στους υποστηρικτές του δικαιώματος στην έκτρωση (Pro Choice) και τους υποστηρικτές της απαγόρευσης (Pro Life). Μεγάλο μέρος των Ρεπουμπλικάνων επενδύουν ιδιαίτερα στο αίτημα να απαγορευτούν οι αμβλώσεις, ιδίως σε Πολιτειακό επίπεδο, και υπάρχει ένα μεγάλο φάσμα οργανώσεων που δραστηριοποιούνται.
Ο στόχος όλων αυτών είναι μια ιστορική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου που αφορούσε την υπόθεση Roev. Wade το 1973. Η απόφαση αναγνώριζε ότι είναι θεμελιώδες δικαίωμα μιας γυναίκας να αποφασίζει εάν θα κρατήσει ένα παιδί ή θα κάνει άμβλωση. Τεχνικά η υπόθεση αφορούσε το εάν οι νόμοι του Τέξας που απαγόρευαν τις περισσότερες αμβλώσεις είναι συνταγματικοί και η πλειοψηφούσα άποψη ήταν ότι δεν ήταν. Η απόφαση στηρίχτηκε σε μια επέκταση του δικαιώματος στην ιδιωτικότητα (privacy) όπως το συνήγαγε από μια πρόβλεψη της 14ης Τροποποίησης του Συντάγματος των ΗΠΑ.
Στη βάση αυτής της απόφασης επιτράπηκαν πλήρως οι αμβλώσεις κατά το πρώτο τρίμηνο της κύησης, στο δεύτερο τρίμηνο μπορούσαν να μπουν περιορισμοί και στο τρίτο τρίμηνο μπορούσαν να απαγορευτούν εκτός από περιπτώσεις κινδύνου για τη ζωή. Αυτές ήταν οι κατευθύνσεις για τις Πολιτειακές νομοθεσίες.
Η απόφαση αυτή μέχρι τώρα δεν έχει ανατραπεί στο Ανώτατο Δικαστήριο και αυτό διαμόρφωνε πάντοτε ένα εμπόδιο στα όρια των περιορισμών που μπορούσαν να επιβληθούν σε Πολιτειακό επίπεδο από τα τοπικά νομοθετικά σώματα.
Τώρα, όμως, το Τέξας προσπαθεί να παρακάμψει ουσιαστικά την απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου.
Η απόφαση έχει προκαλέσει κύμα διαμαρτυριών από φεμινιστικές οργανώσεις που υποστηρίζουν ότι η απόφαση στερεί από τις γυναίκες το στοιχειώδες δικαίωμα στον αυτοκαθορισμό ως προς αποφάσεις που αφορούν το ίδιο τους το σώμα.
Διαδήλωση οπαδών της απαγόρευσης των αμβλώσεων
Τι προβλέπει ο νέος νόμος του Τέξας για τις εκτρώσεις
Ο νέος νόμος του Τέξας για τις αμβλώσεις περιλαμβάνει δύο βασικές τομές:
Η πρώτη είναι ότι απαγορεύει όλες τις αμβλώσεις από τη στιγμή που μπορεί να καταγραφεί ο καρδιακός παλμός του εμβρύου. Ο ορισμός που δίνει για αυτόν είναι τέτοιος που ισοδυναμεί με απαγόρευση των εκτρώσεων μετά την 6η εβδομάδα της κύησης, δηλαδή μια περίοδο στην οποία συχνά μια εγκυμοσύνη δεν έχει γίνει αντιληπτή ως τέτοια. Και αυτό γιατί ο υπολογισμός των εβδομάδων της κύησης γίνεται από την τελευταία περίοδο, ουσιαστικά η απαγόρευση ξεκινά ισχύει περίπου δύο εβδομάδες μετά από μια περίοδο που δεν ήρθε, δηλαδή εξαιρετικά νωρίς. Επομένως, ισοδυναμεί με καθολική απαγόρευση των αμβλώσεων.
Η δεύτερη αλλαγή είναι ότι η απαγόρευση αυτή δεν εφαρμόζεται από τις δημόσιες αρχές οποιασδήποτε μορφής. Δηλαδή, δεν είναι μια απαγόρευση που καλούνται να την εφαρμόσουν οι αρχές της Πολιτείας του Τέξας. Και αυτό γιατί σε αυτή την περίπτωση θα ισοδυναμούσε με νομοθετικό περιορισμό της άμβλωσης σε περιθώρια μικρότερα από αυτά που αναφέρει η απόφαση Roev. Wade και άρα θα μπορούσε εύκολα να προσβληθεί ως αντισυνταγματική στο Ανώτατο Δικαστήριο.
Αντίθετα, την απόφαση καλούνται να την εφαρμόσουν οι ίδιοι οι πολίτες οι οποίοι καλούνται να υποβάλλουν αστικές αγωγές κατά των ανθρώπων που με τον οποιονδήποτε τρόπο βοήθησαν να γίνει μια άμβλωση (δεν επιτρέπεται η αγωγή κατά των ίδιων των εγκύων). Μάλιστα, όχι μόνο καλούνται τρόπον τινά οι πολίτες «να πάρουν το νόμο στα χέρια τους» αλλά υπάρχει και μια ανταμοιβή εάν το κάνουν: αν η αγωγή τους στα δικαστήρια στεφθεί με επιτυχία, τότε οι ενάγοντες θα μπορούν να πάρουν 10.000 δολάρια και τα δικαστικά τους έξοδα.
Γι’ αυτό και πολλοί υποστήριξαν ότι ο νόμος ουσιαστικά καλεί τους πολίτες να φέρονται ως «κυνηγοί επικηρυγμένων» για να μπορέσουν να πάρουν τα 10.000 δολάρια.
Ο νόμος επίσης έχει διάφορες προβλέψεις που θωρακίζουν τους αξιωματούχους του Τέξας έναντι αμφισβητήσεων του νόμου αλλά και αποτρέπουν ακόμη και δικηγόρους να αμφισβητήσουν στα δικαστήρια αυτόν τον νόμο.
Ήδη από την εκκίνηση της εφαρμογής του μειώθηκε σημαντικά ο αριθμός των αμβλώσεων που πραγματοποιούνται στο Τέξας εξαιτίας του φόβου για αγωγές.
Κατακραυγή κατά της στάσης του Ανώτατου Δικαστηρίου
Εναντίον του νόμου υπήρξε προσφυγή αμέσως στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Ωστόσο, με ψήφους 5-4 το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή, χρησιμοποιώντας μάλιστα την πρακτική του shadow docket στην οποία δεν υπάρχουν εκτενείς καταθέσεις επιχειρημάτων και αντεπιχειρημάτων ούτε αναλυτική απόφαση του δικαστηρίου, πρακτική που κανονικά αφορά επείγουσες διαδικασίες. Μάλιστα η συγκεκριμένη σύντομη απόφαση δεν είχε καν υπογεγραμμένο σκεπτικό, στοιχείο που σχολιάστηκε ως αποφυγή των δικαστών που υπερψήφισαν να αναλάβουν την ευθύνη της επιχειρηματολογίας. Η απόφαση δεν απαγορεύει άλλες προσφυγές κατά της συνταγματικότητας του νόμου, αλλά προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και για το περιεχόμενο της απόφασης και για τη διαδικασία που επελέγη.
Για πολλούς είναι άλλη μια ένδειξη των αρνητικών επιπτώσεων που είχε το γεγονός ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είχε τη δυνατότητα να υποδείξει 3 δικαστές του Ανώτατου Δικαστηρίου στη Διάρκεια της θητείας του, εκμεταλλευόμενος τη Ρεπουμπλικανική πλειοψηφία στη Γερουσία (που είναι το σώμα που εγκρίνει τις προτάσεις για Ανώτατους Δικαστές).
Είναι χαρακτηριστικό ότι η τελευταία εκλογή, αυτή της Δικαστού Έιμι Κόνεϊ Μπάρετ, που διαδέχθηκε την εμβληματική εκπρόσωπο του αμερικανικού δικαστικού φιλελευθερισμού Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπουργκ, ολοκληρώθηκε ελάχιστες μέρες πριν τις Προεδρικές εκλογές του 2020, με πολλούς να υποστηρίζουν ότι εκτός όλων των άλλων ο Τραμπ ήθελε ένα ευνοϊκό Ανώτατο Δικαστήριο σε σχέση με τα ζητήματα αμφισβήτησης του εκλογικού αποτελέσματος.
Ο συντηρητικός προσανατολισμός της τρέχουσας σύνθεσης του Ανώτατου Δικαστηρίου φάνηκε και σε μια άλλη πρόσφατη απόφαση, αυτή που ακύρωνε το προσωρινό «πάγωμα» των εξώσεων που είχε αποφασιστεί της ΗΠΑ για να αντιμετωπιστούν οι κοινωνικές επιπτώσεις από την πανδημία.
Το Τέξας πρωτοπόρο στη συντηρητική νομοθεσία
Η Πολιτεία του Τέξας είναι από αυτές που κατεξοχήν προωθούν τη νομοθετική ατζέντα των Ρεπουμπλικάνων.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο τρόπος που προσπαθούν να περιορίσουν το δικαίωμα της ψήφου. Θυμίζουμε ότι στην Αμερική βασικό στοιχείο της ρητορικής του Τραμπ αλλά και της πολιτικής των Ρεπουμπλικάνων είναι η τάση να αντιμετωπίζουν αρνητικά οποιοδήποτε μέτρο αυξάνει τη συμμετοχή στις εκλογές, από την επιστολή ψήφο μέχρι το αυξημένο ωράριο των εκλογικών κέντρων, γιατί θεωρούν ότι αυτό διευκολύνει τα τμήματα του εκλογικού σώματος που δεν ψηφίζουν Ρεπουμπλικάνους (από τις μειονότητες μέχρι τους εργαζόμενους σε δύσκολες βάρδιες).
Έτσι, πρόσφατα το Τέξας πέρασε νέο νόμο που στην πραγματικότητα περιορίζει το δικαίωμα στη ψήφο.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν προσφεύγει κατά της Πολιτείας του Τέξας
Το μεγάλο πρόβλημα από τη νομοθεσία του Τέξας που ουσιαστικά απαγορεύει τις αμβλώσεις και την άρνηση του Ανώτατου Δικαστηρίου να τον απορρίψει ως αντισυνταγματικό, είναι ότι θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα για άλλες Πολιτείες.
Αυτό θα διαμόρφωνε ένα «κύμα» Πολιτειών με Ρεπουμπλικανική πλειοψηφία που θα προσπαθούσαν με αυτό τον τρόπο να ακυρώσουν την απόφαση Roe v. Wade και ουσιαστικά να θέσουν ξανά τις αμβλώσεις εκτός νόμου στις ΗΠΑ.
Τυπικά ο νόμος του Τέξας μπορεί να αμφισβητηθεί ξανά ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου. Αυτό, όμως, θα σήμαινε να υπάρξει μια αγωγή στη βάση του νόμου, αυτή να κριθεί υπέρ του ενάγοντος και ο εναγόμενος να αμφισβητήσει την απόφαση σε όλες τις βαθμίδες δικαστηρίων μέχρι να φτάσει ενώπιον του Ανώτατου Δικαστηρίου, μια διαδικασία εμφανώς χρονοβόρα κατά τη διάρκεια της οποίας ο νόμος θα παρέμενε εν ισχύ.
Το υπουργείο Δικαιοσύνης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης έχει υποβάλει αγωγή κατά της Πολιτείας του Τέξας σε σχέση με αυτόν τον νόμο, υποστηρίζοντας από το Πολιτειακό νομοθετικό σώμα κινήθηκε «σε ανοιχτή αμφισβήτηση του Συντάγματος».
Η αγωγή υποβλήθηκε στο ομοσπονδιακό δικαστήριο του Ώστιν και κατηγορεί το Τέξας ότι υιοθέτησε μια «χωρίς προηγούμενο» μεθόδευση για να θωρακίσει το νόμο από τυχόν νομικές αμφισβητήσεις με το να μετατρέπει τους πολίτες σε «κυνηγούς των χρημάτων της επικήρυξης» και με το να προσπαθεί να ακυρώσει εκ των προτέρων κάθε δυνατότητα αμφισβήτησης εντός του δικαστικού συστήματος.
Λίγες εβδομάδες μετά τις πλεον καταστροφικές πυρκαγιές των τελευταίων ετών, την ώρα που έχουν κλείσει κάμερες και μικρόφωνα, οι κάτοικοι της βόρειας Εύβοιας μετρούν ακόμα τις πληγές τους ζώντας στο απόλυτο γκρίζο, στο οποίο καταδικάστηκε ο τόπος τους για τα επόμενα χρόνια.
Σε μια περιοχή της Ελλάδας, η οποία είχε καταφέρει να κρατήσει ανθρώπους νέους στα χωριά τους, ανθρώπους που ζούσαν από τη ρητίνη, από τα μελίσσια, από την κτηνοτροφία ακόμα και στη δύσκολη δεκαετία της οικονομικής κρίσης, πολλοί σκέφτονται ήδη τη φυγή.
Εχοντας απομείνει με μηδενικά εισοδήματα, χωρίς δουλειά και σε κάποιες περιπτώσεις και χωρίς κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους, δε βλέπουν πια μέλλον στον τόπο που τους γέννησε ή – σε άλλες περιπτώσεις – τους φιλοξένησε για δεκαετίες. Το μόνο που περιμένουν είναι η εξειδίκευση των μέτρων που τους αφορούν για να πάρουν μάλλον τη σημαντικότερη απόφαση για τη ζωή τους.
Με το χειμώνα μπροστά, με το βλέμμα στον ουρανό φοβούμενοι για μια βροχή που θα φέρει πλημμύρα καταστρέφοντας και την τελευταία ελπίδα και το καμένο δάσος που η γενιά τους δε θα ρητινεύσει ξανά αφού για να αναγεννηθεί και να ωριμάσει απαιτούνται περί τα 40 χρόνια, δεν κρύβουν ότι η υπομονή τους στερεύει.
rΟ κίνδυνος να ερημώσουν ολόκληρα χωριά, τα οποία μέχρι το καλοκαίρι στηρίζονταν αποκλειστικά στην πρωτογενή παραγωγή ή στις ήπιες μορφές τουρισμού είναι κάτι παραπάνω από ορατός με ορισμένους που είχαν μία εναλλακτική να έχουν ήδη εγκαταλείψει την περιοχή.
Ενας απ' αυτούς ο Ρολάνδος Παύλου, ο οποίος ερχόμενος από την Κύπρο βρήκε στο χωριό Αχλάδι τον «παράδεισο» που αναζητούσε δημιουργώντας εκεί όχι μόνο τη μικρή του επιχείρηση, αλλά και την οικογένειά του. Οταν είδε το σπίτι του και τα χωράφια του, στα οποία καλλιεργούσε αρωματικά φυτά για τα καλλυντικά που έφτιαχνε να γίνονται στάχτη, πήρε τη δύσκολη απόφαση να φύγει και να εξασκήσει το επάγγελμά του ως γιατρός στην Αθήνα.
«Η επιθυμία μου είναι να αποκαταστήσω το σπίτι και να επιστρέψω. Είδα με μεγάλη ελπίδα ότι ορισμένα φυτά που καλλιεργούσα σε ένα τμήμα του κτήματος, από το οποίο πέρασε επιφανειακά η φωτιά, <ξανάδωσαν>. Αυτό μου δίνει ένα κίνητρο επιστροφής, αλλά αυτό δεν είναι αρκετό. Πολλά θα εξαρτηθούν από τα μέτρα που θα ανακοινωθούν. Προς το παρόν το τοπίο γύρω είναι σεληνιακό. Η απόλυτη καταστροφή. Δεν είχα άλλη επιλογή. Αλλωστε δεν είχα ούτε που να μείνω. Μέχρι σήμερα δεν έχω πάει ακόμα την κόρη μου να δει από κοντά το σπίτι».
Ο κ. Παύλου είχε έρθει για σπουδές στην Ελλάδα από την Κύπρο. Εγκαταστάθηκε στο Αχλάδι προ 20 ετών παρά το γεγονός ότι έως τότε είχε ζήσει μόνο σε πόλεις. Αρχικά είχε πάει στη βόρεια Εύβοια ως τουρίστας, αλλά αγάπησε τον τόπο. Με την πρώην σύζυγό του αποφάσισαν να ζήσουν στη φύση. Την πρώτη χρονιά νοίκιασαν ένα κτήμα στα Βασιλικά. Στη συνέχεια δημιούργησαν το σπίτι και το εργαστήριο παραγωγής «σπιτικών», φυτικών καλλυντικών στο Αχλάδι. Το προιόν το δημιουργούσαν και το παρακολουθούσαν από το χωράφι μέχρι τη συσκευασία και την πώληση. Από την πρώτη ύλη, την οποία καλλιεργούσαν στο κτήμα τους μέχρι την επεξεργασία του που ολοκλήρωναν στο εργαστήριό τους που βρισκόταν κάτω από το σπίτι τους.
Αν και ο ίδιος είχε μια εναλλακτική, δεν παύει να σκέφτεται τους «ρετσινάδες», τους μελισσοκόμους και τους κτηνοτρόφους του χωριού: «Αυτή τη στιγμή κανείς στο χωριό δεν μπορεί να πει ότι διατηρησε το εισόδημά του. Η οικοδομική δραστηριότητα είχε ατονήσει τα χρόνια της κρισης και όλοι συμπλήρωναν το εισόδημά τους από αγροτικές πηγές. Η νεολαία βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα τεράστιο πρόβλημα. Δεν έχουν να ασχοληθούν με τίποτα. Προς το παρόν ίσως απασχολούνται στα προσωρινά αντιπλημμυρικά έργα, αλλά το πρόβλημα θα είναι μακροπρόθεσμο».
Απόγνωση στα χωριά των «ρετσινάδων»
«Το χωριό έχει περίπου 300 μόνιμους κατοίκους. Εκτός των συνταξιούχων είναι σχεδόν όλοι ρητινοκαλλιεργητές και περίπου 2% - 3% είμαστε κτηνοτρόφοι. Ήμαστε ένα ζωντανό χωριό με νέους ανθρώπους. Να φανταστείτε ότι στο Δημοτικό μας φοιτούν 21 παιδάκια. Τώρα τι κάνουμε...» επισημαίνει ο πρόεδρος της κοινότητας, Βασίλης Χριστοδούλου.
Για πολλούς από τους ρητινοκαλλιεργητές, αυτή είναι ακόμα μία φορά που καλούνται να ξεκινήσουν από την αρχή καθώς είτε προέρχονται από οικογένειες απολυμένων είτε ήταν οι ίδιοι τότε νεαροί εργαζόμενοι στο εργοστάσιο του Σκαλιστήρη στο Μαντούδι, το οριστικό κλείσιμο του οποίου τη δεκαετία του ΄90 μετέτρεψε την περιοχή σε θύλακα ανεργίας με ποσοστό που έφτανε το 75%!
«Ο λόγος που έμειναν στην περιοχή ήταν τα πεύκα και η ρητίνη, αλλά πλέον με όλα τα πεύκα καμένα βρίσκονται σε απόγνωση, ζουν σε απόλυτη ανασφάλεια χωρίς να ξέρουν τι θα τους ξημερώσει αύριο. Ημαστε το πρώτο χωριό στην Ελλάδα στην παραγωγή ρητίνης με 700 τόνους από έναν τόπο με 300 κατοίκους. Ολοι περιμένουμε το πρόγραμμα να δούμε τι είναι και πότε θα ξεκινήσει» λέει ο κ. Χριστοδούλου.
Προσωρινά οι κάτοικοι του χωριού απασχολούνται στις εργασίες κοπής των πεύκων εκατέρωθεν της κεντρικής επαρχιακής οδού: «Αλλά κι αυτή είναι μια εργολαβία που σε λίγες ημέρες τελειώνει. Πολλές οικογένειες σκέφτονται ήδη να φύγουν».
Μόνο στον δήμο Μαντουδίου – Λίμνης - Αγίας Άννας ο αριθμός των ανέργων φτάνει αυτή τη στιγμή τα 800 άτομα, όπως εξηγεί στο «ethnos.gr» ο δήμαρχος, Γιώργος Τσαπουρνιώτης: «Φοβόμαστε την ερήμωση. Ο κίνδυνος είναι μεγάλος. Οι άνεργοι ρητινοκαλλιεργητές στο δήμο μας είναι 310. Με τους μελισσοκόμους και τους κτηνοτρόφους ξεπερνάμε τους 500 και αν συνυπολογίσουμε και όσους έχασαν τις δουλειές τους από τον κλάδο του τουρισμού, μιλάμε για 800 ανέργους μόνο σε ένα δήμο».
Αυτό, στο οποίο ελπίζουν, είναι το πρόγραμμα της 7ετούς κοινωφελούς εργασίας, το οποίο έχει ήδη εξαγγείλει ο Πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, αν και τους προβληματίζει το ότι δεν έχει εξειδικευτεί τίποτα περαιτέρω: «Αναμένουμε διότι από τα λόγια στην πράξη υπάρχει απόσταση. Πρωταρχικό μέλημα να μη φύγει κόσμος από δω γιατί ήδη αρκετοί σκέφτονται τη φυγή» λέει ο κ. Τσαπουρνιώτης προσθέτοντας ότι ο Σταύρος Μπένος, ο οποίος έχει τεθεί επικεφαλής του σχεδίου για την ανασυγκρότηση της βόρειας Εύβοιας και βρεθηκε για αρκετές ημέρες στην περιοχή την περασμένη εβδομάδα, έχει δώσει τα διαπιστευτήριά του.
Η παράμετρος «μένουμε στον τόπο μας» και το ανθρώπινο δυναμικό αποτελούν και έναν από τους βασικούς πυλώνες του σχεδίου που παρουσίασε ο κ. Μπένος, ο οποίος μάλιστα ονόμασε και τον πρόεδρο των ρητινοκαλλιεργητών, Βαγγέλη Γεωργαντζή σύμβουλό του.
Το «ethnos.gr» επικοινώνησε με τον κ. Μπένο προκειμένου να αποσαφηνιστούν οι προθέσεις ως προς την επαγγελματική αποκατάσταση των πολιτών στις πληγείσες περιοχές. Ωστόσο ο ίδιος επεσήμανε ότι όλα τα ζητήματα ακόμα μελετώνται από τους συνεργάτες του και θα ανακοινωθούν όταν θα υπάρχουν ολοκληρωμένες προτάσεις.
Σε 40 χρόνια ξανά δυνατότητα ρητίνευσης στο καμμένο δάσος
Τη διερεύνηση από την Πολιτεία της δυνατότητας ρητίνευσης σε δάση σε νοτιότερες περιοχές της Εύβοιας ή ακόμα και νησιών όπως η Σκιάθος και η Σκόπελος προτείνει ο επίκουρος καθηγητής Δασολογιας του ΔΠΘ, Γιώργος Κοράκης.
«Οι άνθρωποι είχαν αυτήν την παραδοσιακή ασχολία, την οποια δεν είχαν αφήσει όπως συνέβη σε άλλες περιοχές, για παράδειγμα στα Μέγαρα, στα Γεράνεια Ορη. Κάποιοι οικισμοί ήταν 100% εξαρτώμενοι από την παραγωγή της ρητίνης και ίσως και καυσοξύλου. Είχε καλή ποιότητα, είχε καλή ποσότητα. Μπορεί να γίνει μια προσπάθεια αυτοί οι άνθρωποι να ρητινεύσουν νοτιότερα στο δάσος του Προκοπίου ανάμεσα στην Κύμη, το Προκόπι και τη Δίρφη. Υπάρχουν πευκοδάση που χωρούν κάποιους απ΄αυτούς – αν και όχι όλους - να μετακινηθούν νοτιότερα. Αυτά τα ενδεχόμενα πρέπει να εξεταστούν σοβαρά από την Πολιτεία. Θα μπορούσε να γίνει σχετικά γρήγορα σε συνεννόηση με τους δασοκτήμονες και τη Δασική Υπηρεσία καθώς υπάρχουν δημόσια και ιδιωτικά δάση» επισημαίνει ο ίδιος στο «ethnos.gr» συμπληρώνοντας μετά την περιοδεία του στην περιοχή πως η καταστροφη αγγίζει 19 χωριά με πολλούς κατοίκους να έχουν απομείνει πλέον με μηδενικό εισόδημα.
Για το δάσος που κάηκε ο κ. Κοράκης επισημαίνει ότι επρόκειτο για ένα ώριμο και ιδιαίτερα παραγωγικό δάσος, το οποίο όχι μόνο δεν είχε εξαντλήσει το ποσοστό της παραγωγής του, αλλά είχε χαλέπιο πεύκη σε μεγάλη έκταση και καλή ηλικία και θα μπορούσε να αποδώσει ακόμα περισσότερο. Πλέον όμως θα χρειαστούν δεκαετίες για να επανέλθει στο σημείο αυτό: «Το δάσος σταδιακά θα αναγεννηθεί. Για να έχει τη διάμετρο που απαιτείται ώστε να κάνεις μέτωπο ρητίνευσης όμως, θα απαιτηθούν τουλάχιστον 30 χρόνια ίσως και 40. Στο ίδιο δάσος θα μπορέσει να ασχοληθεί η επόμενη γενιά ρητινοπαραγωγών» σημειώνει χαρακτηριστικά.
Δεδομένης της πρωτοφανούς καταστροφής και της ανάγκης πολλά πράγματα να επανεκκινήσουν από την αρχη, ο καθηγητής του ΔΠΘ υπογραμμίζει ότι αυτό είναι μια ευκαιρία να γίνει προσπάθεια δημιουργίας σταθμού εκμετάλλευσης της ρητίνης και επιτόπου με στόχο να μην ακολουθήσουν τα χωριά της περιοχής την πορεία ορεινών χωριών της Ελλάδας που κάποτε είχαν 200 οικογένειες και πλέον έχουν 10 ανθρώπους, όπως λέει: «Να μη φεύγει το προιόν αυτό χωρίς προστιθέμενη αξία για προορισμούς εκτός Εύβοιας ώστε να γίνεται αλλού η επεξεργασία και η μεταπώλησή του. Θα μπορούσε να γίνει κάποια μονάδα επεξεργασίας ώστε να αυξηθεί η πρόσοδος, ακολούθως να αυξηθεί το κατά κεφαλήν εισόδημα των απασχολουμένων και να αμβλυνθούν οι συνέπειες της καταστροφής. Να ακολουθηθεί ένα νέο μοντέλο εκμετάλλευσης που θα είναι πιο κάθετο και δε θα αφορά μόνο τη συλλογή κι εξαγωγή από την Εύβοια».
Σύμφωνα με την ενημέρωση που είχε ο ίδιος από το Δασαρχείο Λίμνης, για τη μετάβαση στην επόμενη μέρα το ιδανικό σε πρώτη φάση είναι να ενισχυθούν τα δασαρχεία, να εκπονήσουν με αυτεπιστασία τα αντιπλημμυρικά έργα για την προστασία των οικισμών αλλά και τα αντιδιαβρωτικά για την προστασία του οικοσυστήματος απασχολώντας τον ντόπιο πληθυσμό ως δασεργάτες σε πρώτη φάση για φέτος.
Στη συνέχεια οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούσα να δουλέψουν στις συμπληρωματικές φυτεύσεις όπου χρειαστεί να βοηθηθεί η φυσική αναγέννηση του δάσους, ενώ ορισμένοι θα μπορούσαν να απασχοληθούν και σε βάθος 10ετίας στην «καλλιέργεια» του νέου δάσους για να προστατευτεί από εξωτερικούς παραγοντες και να αυξηθεί. Πρόκειται γι΄αυτό που οι δασολόγοι ονομάζουν καθαρισμούς και αφορά μια πρώτη αραίωση: «Οι κινήσεις αυτες θα βοηθούσαν τους μεγαλύτερους να συμπληρώσουν τα ένσημα που τους λείπουν και να αποτελέσουν μια γέφυρα μέχρι τη συνταξιοδότησή τους» τονίζει ο κ. Κοράκης.
