Οι Βρεττανοί Elbow ηχογραφούν το ένατο άλμπουμ της καρριέρας τους, στην ερημιά του λοκντάουν, μέσα στον άδειο χώρο του Brighton's Theatre Royal. Το ''Flying Dream 1'' ανταποκρίνεται κυριολεκτικά σε ότι μας προετοιμάζει ο τίτλος του αφού ο Guy Garvey και η παρέα του αναλαμβάνουν να μας ηρεμήσουν και να μας απομακρύνουν από την τρέλλα της πραγματικότητας. Indie rock μπάντα, στα καλύτερά της!
Επιμέλεια - επιλογή: Μιχάλης Πολυχρόνης
Το Κίεβο υπήρξε πάντα επίκεντρο σφοδρών πολεμικών επιχειρήσεων από την αρχή του 20ου αιώνα και η πόλη έχει δονηθεί από βομβαρδισμούς κι έχουν ηχήσει σειρήνες πολέμου αμέτρητες φορές. Οι απώλειες στον πληθυσμό της Ουκρανίας; Αμέτρητες!
Μετά την πτώση του τσάρου Νικόλαου Β’ οι Ουκρανοί ανακήρυξαν ανεξάρτητη δημοκρατία, όμως ο Ερυθρός Στρατός επενέβη και αποκατέστησε την τάξη: Ανακατέλαβε το Κίεβο και ανακήρυξε - με τη σειρά του – την Σοβιετική Δημοκρατία της Ουκρανίας.
Το 1918 η Ουκρανική Εθνοσυνέλευση άνοιξε διάπλατα τα σύνορα της χώρας τους στους Γερμανούς του κάιζερ Γουλιέλμου, που μπήκαν στο Κίεβο για να φύγουν κακήν κακώς ένα χρόνο μετά, κυνηγημένοι από τον Ρώσο στρατηγό Ντενίκιν. Τον Μάιο του 1920 σειρά έχουν οι Πολωνοί (συνορέυουν με την Ουκρανία) να παρελάσουν στους δρόμους του Κιέβου· για λίγο όμως.
Ένα μήνα μετά μπαίνει το ιππικό του στρατάρχη Μπουντιένι και οι Σοβιετικοί αποκαθιστούν την τάξη στην… αγαπημένη τους Ουκρανία. Και από τότε, από το καλοκαίρι του 1920 δηλαδή και επί είκοσι χρόνια τον πόλεμο τον διηγούνται σαν παραμύθι οι γιαγιάδες στα εγγόνια. Τα εγγόνια, έμελλε να κοιμηθούν με ειρήνη, να ξυπνήσουν με πόλεμο, να ανδρωθούν στον πόλεμο και να πεθάνουν στον πόλεμο.
Ο… Μπαρμπαρόσα, όχι ο Φρειδερίκος, αλλά η διαβόητη Επιχείρηση κατάληψης της Σοβιετικής Ένωσης από τους Ναζί του Χίτλερ επιφυλάσσει ιδιαίτερο κομμάτι βίας, αίματος και φωτιάς για το Κίεβο.
Η Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα αναπτύχθηκε με 4 εκατομμύρια άνδρες, 3.600 άρματα μάχης, αλλά και 700.000 άλογα!
Η εισβολή στη Σοβιετική Ένωση θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ιστορία. Τρεις στρατιές σφυροκόπησαν τα σοβιετικά εδάφη ταυτόχρονα. Η στρατιά του Νότου γύρισε τις πυξίδες της προς το Κίεβο.
Η πρώτη μάχη του Κιέβου διεξήχθη στην ουκρανική πρωτεύουσα από τις 7 Ιουλίου μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου 1941. Οι Γερμανοί τότε είχαν δημιουργήσει τον μεγαλύτερο θύλακα της προέλασής τους προς τη δυτική Σοβιετική Ένωση.
Σοβιετικά στρατεύματα εγκλωβίστηκαν και περικυκλώθηκαν στην ουκρανική πρωτεύουσα. Σχεδόν ολόκληρη η δύναμη του Κόκκινου Στρατού στο Νοτιοδυτικό Μέτωπο είχε περικυκλωθεί με τους Γερμανούς να ισχυρίζονται ότι αιχμαλωτίστηκαν 665.000 άνδρες.
Οι Σοβιετικοί έκαναν απελπισμένες προσπάθειες να διασπάσουν τον κλοιό τόσο με δυνάμεις που βρίσκονταν μέσα σε αυτόν όσο και με δυνάμεις εκτός αυτού.
Οι Γερμανοί κράτησαν τις θέσεις τους με μεγάλη δυσκολία, χάρη στην υποστήριξη της αεροπορίας. Στην πόλη Λούντβιλ επιτέθηκαν μαθητές της Στρατιωτικής σχολής του Χάρκοβο εναντίον των τμημάτων της Βέρμαχτ· σκοτώθηκαν όλοι χωρίς να διασπάσουν τον κλοιό. Πάντως αρκετές δυνάμεις κατάφεραν να διαφύγουν υπό την κάλυψη του σκοταδιού τις δύο πρώτες ημέρες. Στις 19 Σεπτεμβρίου οι δυνάμεις της γερμανικής 6ης στρατιάς κατέλαβαν το Κίεβο. Εκεί όμως ο Χρουτσόφ τους επιφύλαξε μία οδυνηρή έκπληξη: Τη νύχτα, το κτίριο όπου στεγάζονταν τα όργανα του κόμματος και στο οποίο είχε εγκατασταθεί η Γκεστάπο, ανατινάχθηκε από εκρηκτικά, που είχαν τοποθετήσει οι σοβιετικοί στα υπόγεια του, παρασύροντας στο θάνατο εκατοντάδες Γερμανούς.
Κάθε αντίσταση είχε τερματιστεί μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου. Πέντε σοβιετικές στρατιές είχαν καταστραφεί ολοκληρωτικά ενώ άλλες δύο είχαν υποστεί σοβαρότατες απώλειες, οι οποίες υπολογίζονται σε ένα εκατομμύριο άνδρες από τους οποίους οι 665.000 αιχμαλωτίστηκαν! Ο Χίτλερ είχε κερδίσει τη μεγαλύτερη μάχη της Ιστορίας του όμως είχε χάσει τέσσερις πολύτιμες εβδομάδες για την επίθεση στη Μόσχα…
Οι Σοβιετικοί, κατά τη διάρκεια της άτακτης υποχώρησής τους, εκτέλεσαν τους πολιτικούς τους κρατούμενους στην Ουκρανία, διέλυσαν και απομάκρυναν βιομηχανικές εγκαταστάσεις και ακολούθησαν τακτική καμένης γης, ανατινάζοντας κτήρια και εγκαταστάσεις, καταστρέφοντας καλλιέργειες και αποθέματα τροφίμων και πλημμυρίζοντας ορυχεία . Σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι έφυγαν ανατολικά των Ουραλίων κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Αρχικά, μεγάλο μέρος του ουκρανικού πληθυσμού υποδέχθηκε τους Γερμανούς ως απελευθερωτές. Ειδικά στη Γαλικία (ιστορική και γεωγραφική περιοχή της άλλοτε ανατολικής Ευρώπης βόρεια των Καρπαθίων που σήμερα μοιράζεται μεταξύ Πολωνίας και Ουκρανίας), υπήρχε από καιρό ευρέως διαδεδομένη η πεποίθηση ότι η Γερμανία, ως ορκισμένος εχθρός της Πολωνίας και της ΕΣΣΔ, ήταν ο φυσικός σύμμαχος των Ουκρανών για την επίτευξη της ανεξαρτησίας τους. Η ψευδαίσθηση διαλύθηκε γρήγορα.
Πολλοί Ουκρανοί όμως συνεργάστηκαν με τους Ναζί δημιουργώντας μάλιστα ομάδες εξτρεμιστών που δολοφονούσαν Εβραίους. Στην κατεχόμενη Ουκρανία, οι Ναζί προσπάθησαν να εφαρμόσουν τις «φυλετικές» πολιτικές τους. Το φθινόπωρο του 1941 άρχισαν οι μαζικές δολοφονίες των Εβραίοι που συνεχίστηκαν μέχρι το 1944. Υπολογίζεται ότι 1,5 εκατομμύρια Ουκρανοί Εβραίοι χάθηκαν και περισσότεροι από 800.000 εκτοπίστηκαν στα ανατολικά. Στο Μπάμπι Γιάρ (Ουκρανικά: Babyn Yar) στο Κίεβο , σχεδόν 34.000 σκοτώθηκαν μόνο τις δύο πρώτες ημέρες της σφαγής στην πόλη. Οι Ναζί βοηθούνταν από δυνάμεις που είχαν στρατολογηθεί από τον τοπικό πληθυσμό. Όμως και για τους περισσότερους Ουκρανούς η κατάσταση δεν ήταν καλύτερη: Περίπου 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι μεταφέρθηκαν από την Ουκρανία στη Γερμανία ως εργάτες. Κάτω από τέτοιες συνθήκες το μεγάλο μέρος του πληθυσμού ανέπτυξε ομάδες αντίστασης.
Η αρχή του τέλους των Ναζί
Μετά τη νίκη τους επί των Γερμανών στη μάχη του Στάλινγκραντ στις αρχές του 1943, οι Σοβιετικοί εξαπέλυσαν αντεπίθεση προς τα δυτικά. Στα μέσα του 1943 οι Γερμανοί άρχισαν την υποχώρηση τους από την Ουκρανία, αφήνοντας στο πέρασμά τους καταστροφή.
Τα μεσάνυχτα της 6ης Νοεμβρίου – επέτειο της Ρωσικής Επανάστασης τα άρματα του Κόκκινου Στρατού μπήκαν στο Κίεβο και ύψωσαν τη σημαία με το σφυροδρέπανο στα ερείπια του μεγάρου του Κόμματος.
Την επόμενη μέρα μπήκε στο Κίεβο ο Νικήτα Χρουτσόφ με στολή στρατηγού επευφημούμενος από τα πλήθη, ως απελευθερωτής. Ο πραγματικός νικητής, ο στρατηγός Ριμπάλκο, είχε σοβαρότερα πράγματα να κάνει από τις παρελάσεις: Να κυνηγήσει τους Γερμανούς.
Τότε ήταν που η δραστηριότητα των εθνικιστών ανταρτών, στη δυτική Ουκρανία, εντάθηκε και σημειώθηκαν αιματηρές συγκρούσεις που προκάλεσαν μεγάλο αριθμό θυμάτων αμάχων μεταξύ Ουκρανών και Πολωνών. Την άνοιξη του 1944 ο Κόκκινος Στρατός άρχισε να διεισδύει και στη Γαλικία και μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου ολόκληρη η Ουκρανία βρισκόταν και πάλι υπό πλήρη σοβιετικό έλεγχο.
Οι ανθρώπινες και υλικές απώλειες της Ουκρανίας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν τεράστιες. Περίπου 5 έως 7 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ακόμη και με την επιστροφή των εκτοπισμένων από τα ανατολικά και τον επαναπατρισμό των καταναγκαστικών εργατών από τη Γερμανία , ο εκτιμώμενος πληθυσμός της Ουκρανίας των 36 εκατομμυρίων το 1947 ήταν σχεδόν 5 εκατομμύρια λιγότερος από ό,τι πριν από τον πόλεμο. Η πείνα που ενέσκηψε το 1946–47, λόγω πολέμου προκάλεσε σχεδόν ένα εκατομμύριο νεκρούς. Επειδή περισσότερες από 700 πόλεις και κωμοπόλεις και 28.000 χωριά είχαν καταστραφεί, 10 εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν άστεγοι. Μόνο το 20% των βιομηχανικών επιχειρήσεων και το 15% του γεωργικού εξοπλισμού και μηχανημάτων παρέμειναν άθικτα, ενώ το δίκτυο μεταφορών υπέστη σοβαρές ζημιές. Οι υλικές απώλειες αποτελούσαν περίπου το 40% του εθνικού πλούτου της Ουκρανίας. Η μεταπολεμική ανοικοδόμηση, η επαναφορά του ολοκληρωτικού καθεστώτος και του τρόμου και ο σοβιετισμός της δυτικής Ουκρανίας ήταν τα χαρακτηριστικά των τελευταίων ετών της διακυβέρνησης του Στάλιν .
Μέχρι το 1950, η βιομηχανική παραγωγή της Ουκρανίας ξεπέρασε το προπολεμικό επίπεδο. Στη γεωργία, η ανάκαμψη προχώρησε πολύ πιο αργά και τα προπολεμικά επίπεδα παραγωγής δεν είχαν επιτευχθεί μέχρι τη δεκαετία του 1960.
Ωστόσο, πραγματικοί και υποτιθέμενοι συνεργάτες των Ναζί, γερμανοί πρώην αιχμάλωτοι πολέμου και επαναπατρισμένοι εργάτες, Ουκρανοί «αστοί εθνικιστές» και άλλοι ύποπτοι για απιστία: Ουσιαστικά εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην μακρινή κι απάνθρωπη Σιβηρία. Ουκρανοί συγγραφείς, καλλιτέχνες και μελετητές, στους οποίους στα χρόνια του πολέμου είχε επιτραπεί να αναπτύξουν πατριωτικά συναισθήματα, σε μια προσπάθεια κινητοποίησης εναντίον των Γερμανών, κατηγορήθηκαν τώρα για ουκρανικό εθνικισμό και υποβλήθηκαν σε διώξεις και βασανισμούς και εξόντωση.
Η υπεροχή του Χρουστσόφ έναντι των αντιπάλων του στη Μόσχα μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953 ήταν ιδιαίτερης σημασίας για την Ουκρανία. Ως πρώτος γραμματέας του Κόμματος, ο Χρουστσόφ, είχε αποκτήσει στενή γνώση της Ουκρανίας, είχε στελεχώσει κομματικές και κυβερνητικές θέσεις με δικούς του έμπιστους διορισμένους και εξοικειώθηκε με τις ουκρανικές πολιτιστικές ελίτ. Σε αντίθεση με την αντι-ουκρανική παράνοια του Στάλιν, ο Χρουστσόφ έτρεφε λίγες προκαταλήψεις εναντίον των Ουκρανών που τηρούσαν την κομματική γραμμή και υπηρέτησαν το σοβιετικό κράτος με πίστη.
Μέχρι το 1953 ο μαζικός τρόμος είχε υποχωρήσει και η καταστολή άρχισε να εφαρμόζεται πιο διακριτικά. Μια αμνηστία το 1955–56 απελευθέρωσε την πλειοψηφία των κρατουμένων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες επέστρεψαν στην Ουκρανία, αν και πολλοί πολιτικοί κρατούμενοι συνέχισαν να εκτίουν τις μακροχρόνιες ποινές τους. Και περάσαν εχρόνια πολλά μέσα σε λίγες νύχτες...
Η σοβιετική ενεργειακή πολιτική έδινε ολοένα και μεγαλύτερη έμφαση στην πυρηνική ενέργεια και τον Απρίλιο του 1986 ένας από τους πυρηνικούς σταθμούς στην Ουκρανία, στοΤσέρνομπιλ, βορειοδυτικά του Κιέβου, υπέστη το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα στην ιστορία. Υπολογίζεται ότι 5 εκατομμύρια άνθρωποι εκτέθηκαν σε υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας και εκατοντάδες χιλιάδες έλαβαν δόσεις που ήταν επαρκείς για να αυξήσουν τον κίνδυνο διαφόρων μορφών καρκίνου. Δεκαετίες μετά το ατύχημα, η συχνότητα του καρκίνου του θυρεοειδούς παρέμεινε πολύ υψηλότερη στους κατοίκους της περιοχής του Τσερνομπίλ από ό,τι στον γενικό πληθυσμό.
Σε αντίθεση με την ταχεία ανάπτυξη των μαζικών κινημάτων στις δημοκρατίες της Βαλτικής και της Υπερκαυκασίας, στην Ουκρανία η εθνική αναγέννηση που υποκινήθηκε από την «glasnost» αναπτύχθηκεσταδιακά. Από τα μέσα του 1986, ο ουκρανικός Τύπος και τα Μέσα Ενημέρωσης, στην αρχή προσεκτικά, άρχισαν να θίγουν θέματα απαγορευμένα. Το έτος 1988 υπήρξε η χρονιά της αύξησης της μαζικής κινητοποίησης, με τις πρώτες δημόσιες διαδηλώσεις και την εμφάνιση εμβρυϊκών εθνικών οργανώσεων. Τελικά, η εθνική αναγέννηση στην Ουκρανία εισήλθε στο στάδιο της απροκάλυπτης πολιτικοποίησης το 1989.
Το έτος 1989 σηματοδότησε τη μετάβαση από την κοινωνική κινητοποίηση στη μαζική πολιτικοποίηση της ζωής στην Ουκρανία. Εκλογές για ένα νέο ανώτατο νομοθετικό σώμα στη Μόσχα, το Κογκρέσο των Λαϊκών Αντιπροσώπων έφερε τη νίκη σε σημαντικό αριθμό μη κομμουνιστών υποψηφίων. Ο πληθυσμός της Ουκρανίας ψήφισε συντριπτικά υπέρ της ανεξαρτησίας στο δημοψήφισμα της 1ης Δεκεμβρίου 1991. (Περίπου το 84% των ψηφοφόρων συμμετείχαν στο δημοψήφισμα και περίπου το 90% από αυτούς υποστήριξαν την ανεξαρτησία.
Η Κριμαία , η Σεβαστούπολη και ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας όχι μόνο αποτελούσαν το πιο ακανθώδες πρόβλημα της Ουκρανίας μετά την ανεξαρτησία, αλλά επίσης αποτελούσαν σημαντική απειλή για την ειρήνη στην περιοχή. Το 1991 χορηγήθηκε στην Κριμαία το καθεστώς μιας αυτόνομης δημοκρατίας και οι Κριμαϊκοί υποστήριξαν την ψηφοφορία για την ανεξαρτησία από την Ουκρανία. Η κατάσταση περιπλέχθηκε από την άφιξη περίπου 250.000 Τατάρων της Κριμαίας στη χερσόνησο - που επέστρεψαν στην ιστορική πατρίδα από την οποία είχαν εκτοπιστεί στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - αρχής γενομένης από τα τέλη της δεκαετίας του 1980.΄
Στις αρχές του 1992 η Ουκρανία διεκδίκησε ολόκληρο τον στόλο, ο οποίος ήταν σημαντικό ναυτικό πλεονέκτημα της Σοβιετικής Ένωσης . Η Ρωσία απάντησε κατηγορηματικά ότι ο στόλος ήταν πάντα και θα παρέμενε της Ρωσίας. Το 2014 έγιναν ταραχές στην περιοχή κατά τις οποίες επικράτησε η φιλορωσική μερίδα. Οργανώθηκε δημοψήφισμα στο οποίο η συντριπτική πλειοψηφία ψήφισε υπέρ της ένωσης της Κριμαίας με την Ρωσία. Από το 2014 η πλήρης κυριαρχία επί της χερσονήσου ασκείται από την Ρωσία, κάτι το οποίο η Ουκρανία θεωρεί προσβολή της εδαφικής της ακεραιότητας, και το οποίο η πλειοψηφία της Διεθνούς κοινότητας δεν αναγνωρίζει. Από τοτε η Κριμαία και η Σεβαστούπολη αποτελούν την 84η και 85η ομόσπονδη ενότητα της Ρωσίας, ως Δημοκρατία της Κριμαίας μέχρι την «ανεξαρτητοποίηση» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ...
Και τώρα ξανά πάλι καπνοί πολέμου, αίμα, τρόμος και θάνατος τυλίγουν το Κίεβο… Τα παραμύθια του πολέμου που λένε οι γιαγιάδες της Ουκρανίας στα εγγόνια τους δεν κρατάνε για πολύ· τα παιδιά βιάζονται να μεγαλώσουν για να πολεμήσουν πραγματικά!
Κεντρική φωτό: Οι Ναζί μπαίνουν στο Κίεβο το φθινόπωρο του 1941. Από τότε πόλεμος και θάνατος.../ copyright Ap Photos
Πηγή: ethnos.gr
Cui bono (ποιος ωφελείται;). Αυτή είναι η ερώτηση που, μεταξύ άλλων, απαντάει διαχρονικά και σε κάθε κρίση «τύπου Ουκρανίας». Η απάντηση είναι σχεδόν πάντα: μα οι πολυεθνικές εταιρείες εκμετάλλευσης και εμπορίας ενεργειακών πόρων.
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΑΧΤΣΙΔΗΣ
Την ώρα που τα mainstream ΜΜΕ παγκοσμίως, αναλώνονται σε στρατιωτικές και γεωπολιτικές αναλύσεις για την Ουκρανία, το ΝΑΤΟ, τη Ρωσία, τις ΗΠΑ και την Ε.Ε., ο σημαντικός «παράγοντας Χ» που μένει σχεδόν πάντα έξω απ’ τη συζήτηση είναι η επιθυμία των πολυεθνικών ενέργειας των ΗΠΑ να "εισβάλουν" –με το ακριβό τους φυσικό αέριο- στην ενεργειακά "διψασμένη", ευρωπαϊκή αγορά.
Οι νικητές στην κρίση της Ουκρανίας, (είτε υπάρχει πολεμική σύρραξη όπως τώρα, είτε όχι), είναι συγκεκριμένες πολυεθνικές εταιρείες, για τα συμφέροντά των οποίων φροντίζουν -διαχρονικά και διακομματικά- οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ.
Γιε μου, είναι αβάσταχτο το bonus σου καλέ μου
Πολλοί αναλυτές –και στην Ελλάδα- για παράδειγμα, «επιλέγουν» να ξεχνούν πως, επί κυβερνήσεως Ομπάμα, ο γιος του τότε αντιπροέδρου -και νυν προέδρου- των ΗΠΑ, Χάντερ Μπάιντεν, το 2014 (μετά την "παραίτηση" Γιανουκόβιτς και κατά τη μεταβατική νεοναζιστική διακυβέρνηση Γιατσένιουκ στην Ουκρανία) ήταν ενεργό μέλος στο Δ.Σ. της ουκρανικής εταιρείας φυσικού αερίου Burisma, με παχυλό μισθό (50.000 δολάρια/μήνα + bonus).
Μάλιστα η εφημερίδα New York Post, το 2020 είχε αποκαλύψει μηνύματα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που παρείχαν ισχυρές ενδείξεις πως ο Τζο Μπάιντεν, φέρεται να πίεσε πολιτικά το Κίεβο υπέρ των συμφερόντων της εταιρείας, στην οποία ήταν σύμβουλος ο γιος του.
Η New York Post δημοσίευσε επίσης μήνυμα ηλεκτρονικής αλληλογραφίας που είχε στείλει το στέλεχος της Burisma, Βαντίμ Ποζάρσκι, στο οποίο και ευχαριστούσε τον Χάντερ Μπάιντεν που τον κάλεσε στην Ουάσιγκτον για να συναντηθεί με τον Τζο Μπάιντεν.
Σε άλλο e-mail, το 2014, ο Ποζάρσκι ρωτάει τον Χάντερ Μπάιντεν για τους τρόπους που μπορούν «να χρησιμοποιήσουν την επιρροή του» προς όφελος της εταιρείας.
Ούτε παραγγελιά η ακύρωση του Nord Stream 2
Εταιρείες όπως η Chevron και η ExxonMobil, μαζί με τους δεκάδες εργολάβους γεωτρήσεων και ναυτιλίας, επιθυμούν να αυξήσουν μαζικά τις εξαγωγές σε μια Ευρώπη που… «καίγεται» για φυσικό αέριο.
Βασικό τους εμπόδιο;
Η Ρωσία και η "κρατική" εταιρεία Gazprom καθώς αυτή τη στιγμή το ρωσικό φυσικό αέριο αντιπροσωπεύει πολύ πάνω από το 30% των συνολικών εισαγωγών στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Γερμανία, Γαλλία, αλλά και Ελλάδα (μέσω Τουρκίας), για παράδειγμα, λαμβάνουν τουλάχιστον το 40% του φυσικού αερίου που χρειάζονται από τη Ρωσία, ενώ άλλες χώρες, όπως η Τσεχία και η Ρουμανία, χρησιμοποιούν σχεδον αποκλειστικά ρωσικό αέριο.
Ο Τζο Μπάιντεν, λίγες εβδομάδες πριν τη Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, είχε ανακοίνωσε την επιβολή νέων κυρώσεων σε βάρος της εταιρείας που έχει αναλάβει την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2. (Πρόκειται για την εταιρεία Nord Stream 2 AG, η οποία είναι θυγατρική της ρωσικής Gazprom).
Πριν τρεις ημέρες, στις 22 Φεβρουαρίου, ο Γερμανός Καγκελάριος Όλαφ Σόλτς, δηλώνει πως το τελικό στάδιο της πιστοποίηση του υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 είναι αδύνατον να υλοποιηθεί μετά τις πρόσφατες στρατιωτικές ενέργειες της Ρωσίας.
Έτσι η Γερμανία "σύρθηκε" στο να αναστείλει επ’ αόριστον την ολοκλήρωση ενός ενεργειακού project που θα άλλαζε τον ενεργειακό χάρτη και θα ισχυροποιούσε την φτωχή ενεργειακή επάρκεια της κεντρικής Ευρώπης.
(Ο αγωγός φυσικού αερίου Nord Stream 2, μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας, έχει ολοκληρωθεί από τον Σεπτέμβριο toy 2021, αλλά δεν είχε ακόμα τεθεί σε λειτουργία, καθώς αναμενόταν η πιστοποίηση, από τη γερμανική ρυθμιστική αρχή ενέργειας).
Δεν το βρίσκετε λίγο "τσιμπημένο" το φυσικό σας αέριο;
Από το 2005, όταν η παραγωγή φυσικού αερίου -η οποία ήταν σχετικά σταθερή για δεκαετίες- εκτινάχθηκε στα ύψη, οι ΗΠΑ αναδείχθηκαν ως ο μεγαλύτερος παραγωγός φυσικού αερίου στον κόσμο, εξορύσσοντας όλο και περισσότερη ποσότητα (χρησιμοποιώντας την αντιπεριβαλλοντική μέθοδο "fracking").
Άρα η επιβράνδυνση της ροής φυσικού αερίου από την Ανατολή, είναι κομβικής σημασίας για τις αμερικανικές πολυεθνικές.
Εξορύσσοντας πλέον τεράστιες ποσότητες φυσικού αερίου, οι αμερικανικές εταιρείες άρχισαν να στρέφουν το βλέμμα τους όλο και περισσότερο στον ιδανικό πελάτη, την ενεργειακά φτωχή Ευρώπη.
Ωστόσο, υπάρχει ένα πρόβλημα: το φυσικό αέριο των ΗΠΑ είναι ακριβό.
Για να εξαχθεί σε διεθνείς αγορές, το αέριο των ΗΠΑ πρέπει να υγροποιηθεί και να φορτωθεί/εκφορτωθεί σε επίσης ακριβά και εξειδικευμένα δεξαμενόπλοια.
Η μετατροπή του φυσικού σχιστολιθικού αερίου σε υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) σχεδόν υπερδιπλασιάζει το κόστος για τις αμερικανικές εταιρείες, θέτοντας τους έτσι σε μειονεκτικότερη θέση έναντι του φθηνού ρωσικού αερίου που διοχετεύεται επίγεια, υπόγεια ή και υποθαλάσσια, μέσω αγωγών.
Μια εξαιρετικά βολική κρίση
Στα τέλη του 2021, έμπαιναν οι τελευταίες πινελιές στον αγωγό Nord stream 2 και ω, του θαύματος, με τα έσοδα από τους δικούς της αγωγούς να συμπιέζονται, η δεξιά, φιλονατοϊκή κυβέρνηση της Ουκρανίας παρακάλεσε την Ουάσιγκτον να επιβάλει κυρώσεις στον Nord Stream 2 και στις γερμανικές και ρωσικές εταιρείες που εμπλέκονταν στο έργο.
Όπερ και εγένετο. Η Βουλή και η Γερουσία των ΗΠΑ, συμπεριέλαβαν τις επιθυμητές για την Ουκρανία κυρώσεις σε νομοσχέδιο για τις αμυντικές δαπάνες.
Με την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης να τίθεται πλέον σε κίνδυνο από την ρωσική επιθετικότητα, ποιος ήταν ήδη έτοιμος από καιρό να παράσχει βοήθεια;
Μα φυσικά η βιομηχανία φυσικού αερίου των ΗΠΑ.
Ήδη από την αρχή της νέας κρίσης στην Ουκρανία, τον Ιανουάριο, οι ΗΠΑ έγιναν ο νούμερο 1 εξαγωγέας LNG (υγροποιημένο φυσικό αέριο) στον κόσμο για πρώτη φορά.
Με τον Nord Sream 2 σε "καταστολή", η Ρωσία, η Γερμανία (και κατ' επεκταση η Ε.Ε.), είναι σίγουρα από τους μεγάλους χαμένους της Ουκρανικής κρίσης καθώς ακόμη και αν αυξηθούν οι ακριβές εισαγωγές φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ, δεν αρκούν για να ικανοποιήσουν τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας.
Αν μάλιστα σταματούσαν όλες οι ρωσικές εξαγωγές, θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα τέτοιο έλλειμμα εφοδιασμού, που καμιά αύξηση εισαγωγών LNG δεν θα μπορούσε να καλύψει το κενό σε ολόκληρη τη Γηραιά ηπειρο.
Cui bono?
Είναι η όλη κρίση στην Ουκρανία ένα σχέδιο αύξησης των κερδών των κολοσσών φυσικού αερίου των ΗΠΑ;
Αυτό θα ήταν μια υπεραπλούστευση μιας πιο περίπλοκης κατάστασης με ιστορικές ρίζες που εκτείνονται πολύ πριν ακόμα ξεκινήσει η "έκρηξη" της εξόρυξης φυσικού αερίου στις ΗΠΑ. Και σίγουρα η αμρικανική κυβέρνηση θα προτιμούσε μια φιλοδυτική κυβέρνηση στο Κίεβο.
Η κρίση δεν προκλήθηκε αποκλειστικά για χάρη των πωλήσεων του αμερικανικού φυσικού αερίου, αλλά οι επιθυμίες αυτής της πολύ ισχυρής βιομηχανίας στις ΗΠΑ, πρόσθεσαν σίγουρα έναν βασικό παράγοντα στην εξίσωση.
Υπάρχει, θα μπορούσαμε κάποιος να ισχυριστεί, μια πολύ βολική σύμπλευση ιμπεριαλιστικών και καπιταλιστικών συμφερόντων.
Οι παραγωγοί φυσικού αερίου στις ΗΠΑ, σε περίπτωση γενικευμένης πολεμικής σύρραξης, ευελπιστούσαν (και φαίνεται να δικαιώνονται) πως η Δυτική Ευρώπη θα επιβάλει πρωτοφανείς κυρώσεις στη Ρωσία και η Γερμανία θα αναγκαστεί να «τραβήξει την πρίζα» από τον αγωγό Nord Stream 2, (τουλάχιστον προς το παρόν). Όπως ακριβώς έγινε.
Αυτό σημαίνει πως αν η Ευρώπη δεν θέλει -κυριολεκτικά και βιομηχανικά- να "παγώσει", οι πωλήσεις του ακριβού, υγροποιημένου φυσικού αερίου των ΗΠΑ θα εκτιναχθούν, εν μία νυκτί και ακόμη περισσότερα αμερικάνικα πλοία θα αποπλεύσουν για ευρωπαϊκά λιμάνια, επιστρέφοντας πίσω φορτωμένα με κέρδη.
Για τους αμερικανικούς παραγωγούς φυσικού αερίου και πετρελαίου, η κατάσταση είναι win-win.
Πάντα ήταν άλλωστε.
ΥΓ. Σαν σήμερα το 2014, μετά τα γεγονότα της πλατείας Μαϊντάν και αφού είχε προηγηθεί η πραξικοπηματική "παραίτηση" του (διεφθαρμένου) Γιανουκόβιτς, ο ηγέτης της ουκρανικής αντιπολίτευσης και λίγο αργότερα μεταβατικός πρωθυπουργός, Αρσένι Γιατσένιουκ, ευχαριστεί την Ε.Ε και τις ΗΠΑ για την πολύτιμη βοήθειά τους. Φανατικός υποστηρικτής της νέας Ουκρανικής κανονικότητας, ήταν και ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Ευάγγελος Βενιζέλος.
Στη παρακάτω φωτογραφία, ο Αρσένι Γιατσένιουκ, ανταποδίδει με "αρχαιοελλληνικό χαιρετισμό" που προφανώς είχε φτάσει ως την Κριμαία από την Αργοναυτική εκστρατεία στην Κολχίδα και την ευρύτερη περιοχή.
Με πληροφορίες από:
https://www.bbc.com/news/world-europe-60131520
Why is Ukraine the West's Fault? Featuring John Mearsheimer
https://environmentamerica.org/sites/environment/files/exp/reports/costs_of_fracking.html
Πηγή: 2020mag.gr
Μία έκτη σορός εντοπίστηκε από άνδρες της ΕΜΑΚ στο δεύτερο γκαράζ του επιβατηγού οχηματαγωγού πλοίου Euroferry Olympia, το οποίο έχει ρυμουλκηθεί στο λιμάνι του Αστακού, με αποτέλεσμα να αγνοούνται αυτήν τη στιγμή έξι άτομα.
Ο αριθμός των νεκρών από την πυρκαγιά στο πλοίο ανήλθε στους 6, ενώ αγνοούνται ακόμα 5 άτομα.
Απανθράκωση ή εγκαύματα είναι οι αιτίες θανάτου, σύμφωνα με την ιατροδικαστική εξέταση που διενεργήθηκε στις τέσσερις σορούς που ανασύρθηκαν από το επιβατηγό-οχηματαγωγό πλοίο «Euroferry Olympia», το οποίο έχει ρυμουλκηθεί στο λιμάνι του Πλατυγιαλίου, στην Αιτωλοακαρνανία.
Όπως ανέφερε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων η προϊσταμένη της Ιατροδικαστικής Υηρεσίας Πατρών, Αγγελική Τσιόλα, «χθες και σήμερα ολοκληρώθηκε η ιατροδικαστική εξέταση στις τέσσερις σορούς που μεταφέρθηκαν στην Πάτρα και όπως διαπιστώθηκε η αιτία θανάτου ήταν διαφορετική για την κάθε μία σορό».
Όπως εξήγησε, «άλλες σοροί ήσαν απανθρακωμένες και άλλες έφεραν εγκαύματα».
Επίσης, όπως είπε, «η μία σορός αναγνωρίστηκε και παρελήφθη σήμερα για ταφή, ενώ οι άλλες τρεις δεν είναι αναγνωρίσιμες».
«Παραιτούμαι από τη θέση της διευθύντριας του κρατικού θεάτρου. Είναι αδύνατον να δουλεύεις για έναν δολοφόνο και να πληρώνεσαι απ’ αυτόν».
Την παραίτησή της υπέβαλε η Ελένα Κοβάλσκαγια, η διευθύντρια του Κρατικού Θεάτρου της Μόσχας εις ένδειξη διαμαρτυρίας για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Με ανάρτησή της στο Facebοok, με την οποία εξηγεί ότι δεν μπορεί να πληρώνεται από έναν δολοφόνο, αναφερόμενη στον Πούτιν και την εισβολή στην Ουκρανία.
Συγκεκριμένα στην ανάρτησή της αναφέρει:
«Φίλες και φίλοι ως ένδειξη διαμαρτυρίας κατά της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία παραιτούμαι από τη θέση της διευθύντριας του κρατικού θεάτρου. Είναι αδύνατον να δουλεύεις για έναν δολοφόνο και να πληρώνεσαι απ’ αυτόν».
Βίντεο γροθιά στο στομάχι από την Ουκρανία: «Δεν θέλω να πεθάνω», λέει κλαίγοντας ένα παιδάκι (Video)
Νωρίτερα συγκέντρωσε τους συνεργάτες της στο θέατρο, τους ανακοίνωσε την απόφασή της και τους είπε ότι η «επιθετικότητα της Ρωσίας στην Ουκρανία έχει έρθει τώρα σε τραγική σύγκρουση με την αποστολή μας. (…) Δεν μπορούμε να είμαστε σιωπηλοί γι αυτό. Μας μένει μόνο αυτό για να πούμε: «Όχι στον πόλεμο»».
Το μήνυμά της «Οχι στον πόλεμο» ανήρτησε και η σελίδα του θεάτρου στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συνοδευόμενο από το σχόλιο: «Ο πόλεμος είναι πολύ περισσότερο από ασέβεια για ένα άτομο, και πολύ πιο φρικιαστικός».
Το θέατρο ευχαρίστησε επίσης την Κοβάσκαλγια για το «κουράγιο» της.
Ας σημειωθεί ότι το Θέατρο Mayakovsky της Μόσχας απαγόρευσε νωρίτερα στους ηθοποιούς του να σχολιάσουν με οποιονδήποτε τρόπο την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, στο πλαίσιο υπόδειξης προς τους πολιτιστικούς φορείς της πόλης ότι η δημοσιοποίηση κάθε αρνητικού σχολίου θα θεωρείται «προδοσία».
Κλιμακώνονται οι μάχες στην Ουκρανία, με τις ρωσικές δυνάμεις να είναι σε απόσταση αναπνοής από το κέντρο του Κιέβου.
Όπως αναφέρει ο Independent, οι ρωσικές δυνάμεις έχουν εισβάλει στο Όμπολον, περιοχή του Κιέβου, όπου ο ουκρανικός στρατός τις αναχαιτίζει. Το υπουργείο Άμυνας ζητά από τους πολίτες να μην αφήσουν τα σπίτια τους και να προετοιμάσουν βόμβες μολότοφ. Η περιοχή είναι στα 10 χιλιόμετρα από το κεντρικό Κίεβο.
Σύμφωνα με την ΕΡΤ που επικαλείται διεθνή ΜΜΕ, ακούγονται πυροβολισμοί κοντά σε κυβερνητικά κτίρια στο κέντρο του Κιέβου.
Νωρίτερα, οι ουκρανικές δυνάμεις ανακοίνωσαν ότι μάχονται εναντίον μονάδων ρωσικών τεθωρακισμένων σε δύο πόλεις, τη Ντίμερ και τη Ιβανκίβ, που βρίσκονται αντίστοιχα 45 και 80 χιλιόμετρα βόρεια του Κιέβου.
«Αερομεταφερόμενες μονάδες των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανία μάχονται γύρω από τις πόλεις Ντίμερ και Ιβανκίβ όπου έχει φτάσει μεγάλος αριθμός τεθωρακισμένων του εχθρού», ανέφερε ο ουκρανικός στρατός στη σελίδα του στο Facebook.
Σύμφωνα με την ανάρτηση αυτή, η προέλαση «των υπέρτερων δυνάμεων του στρατού σταμάτησε στον ποταμό Τετερόφ. Η γέφυρα του ποταμού καταστράφηκε».
Το γενικό επιτελείου στρατού της Ουκρανίας επεσήμανε εξάλλου ότι οι ουκρανικές δυνάμεις ελέγχουν το στρατιωτικό αεροδρόμιο Αντόνοφ στο Γκοστομέλ, προ των πυλών του Κιέβου, το οποίο χθες είχε δεχθεί επίθεση από ρωσικές δυνάμεις, οι οποίες απωθήθηκαν.
«Μια τακτική μονάδα των δυνάμεων ασφαλείας ελέγχει το αεροδρόμιο Γκοστομέλ όπου είχαν διεισδύσει χθες αερομεταφερόμενες ρωσικές μονάδες», σημείωσε στο Facebook.
Η Ουκρανία ανέμενε ότι η Ρωσία θα επιτεθεί με τεθωρακισμένα στο Κίεβο σήμερα, εκτιμώντας ότι η Παρασκευή θα είναι η πιο δύσκολη ημέρα του πολέμου, όπως δήλωσε σύμβουλος του υπουργού Εσωτερικών.
Ο Αντόν Χεραστσένκο επεσήμανε ότι ο στρατός της Ουκρανίας στο Κίεβο είναι έτοιμος, εξοπλισμένος με αντιαρματικούς πυραύλους, τους οποίους έχουν προσφέρει στη χώρα οι ξένοι σύμμαχοί της.
Από την πλευρά της η αναπληρώτρια υπουργός Άμυνας Χάνα Μάλιαρ εκτίμησε ότι οι ρωσικές δυνάμεις ενδέχεται αργότερα σήμερα να φτάσουν σε περιοχές ακριβώς έξω από το Κίεβο, αφού η ουκρανική πρωτεύουσα και άλλες περιοχές βομβαρδίστηκαν νωρίτερα σήμερα με πυραύλους.
Η ίδια πρόσθεσε ότι οι δυνάμεις του ουκρανικού στρατού που υπερασπίζονται το Κιέβο σε τέσσερα μέτωπα είναι αντιμέτωπες με αριθμητικά υπέρτερη δύναμη.
Πηγή: in.gr
Σημαντική άνοδος των τιμών της ηλεκτρικής ενέργειας καταγράφεται στην προημερήσια αγορά για την Παρασκευή, σε συνέχεια της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία και της ανόδου της τιμής του φυσικού αερίου που ακολούθησε.
Η τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας στο Ελληνικό Χρηματιστήριο για την Παρασκευή διαμορφώνεται στα 235,5 ευρώ ανά μεγαβατώρα και είναι αυξημένη κατά 34% σε σχέση με την τιμή της Πέμπτης, ωστόσο δεν αποτελεί ρεκόρ, καθώς τους προηγούμενους μήνες είχε διαμορφωθεί και σε υψηλότερα επίπεδα. Αντίστοιχα, η τιμή του φυσικού αερίου στην πλατφόρμα TTF της Ολλανδίας διαμορφώνεται το μεσημέρι της Πέμπτης στα 120,9 ευρώ ανά μεγαβατώρα, αυξημένη κατά 36,1%.
Η αύξηση της τιμής του ρεύματος οφείλεται και στη μεγάλη μείωση (σχεδόν 50%) της παραγωγής από ανανεώσιμες πηγές που αναμένεται την Παρασκευή, σε σχέση με την Πέμπτη, καθώς το κενό καλύπτεται από τις ακριβότερες μονάδες φυσικού αερίου.
Υπενθυμίζεται ότι την Παρασκευή συνεδριάζει εκτάκτως η επιτροπή διαχείρισης κρίσεων υπό τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστα Σκρέκα, μετά τις εξελίξεις στην Ουκρανία.
Στη συνεδρίαση θα μετάσχουν η γενική γραμματέας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών Αλεξάνδρα Σδούκου, ο πρόεδρος της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας Αθανάσιος Δαγούμας, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ Γιώργος Στάσσης, ο διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΠΑ Εμπορίας Κωνσταντίνος Ξιφαράς και η διευθύνουσα σύμβουλος του ΔΕΣΦΑ Maria Rita Galli.
Σημειώνεται ότι εξακολουθούν να αγνοούνται 6 οδηγοί φορτηγών που επέβαιναν στο Euroferry Olympia.
Εντοπίστηκε και άλλη σορός στο Euroferry Olympia, εντός του 3ου γκαράζ του πλοίου. Πρόκειται για τον πέμπτο νεκρό που εντοπίζεται μέσα στο πλοίο.
Σημειώνεται ότι εξακολουθούν να αγνοούνται 6 οδηγοί φορτηγών που επέβαιναν στο Euroferry Olympia.
Υπενθυμίζεται ότι σήμερα Πέμπτη (24/02) εντοπίστηκε η τέταρτη σορός στο γκαράζ 3, από όπου εικάζεται ότι ξεκίνησε η πυρκαγιά.
Η διαδικασία των ερευνών συνεχίζεται για τον εντοπισμό και των υπόλοιπων αγνοουμένων.
Στη δικαστική αίθουσα παρούσες ήταν η μητέρα του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, Τζίνα Τσαλικιάν, και η αδελφή του, Αρετή Γρηγοροπούλου.
Ο Επαμεινώνδας Κορκονέας αποφυλακίστηκε μόλις μία ημέρα μετά την απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Λαμίας, σύμφωνα με την οποία του επιβλήθηκε κάθειρξη 13 ετών για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, καθώς του αναγνωρίστηκε το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου. Ο πρώην ειδικός φρουρός είχε ήδη συμπληρώσει 11 χρόνια στη φυλακή, ενώ στον χρόνο που είχε εκτίσει προσμετρήθηκε ο ευνοϊκός υπολογισμός της εργασίας που παρείχε μέσα στις φυλακές, δηλαδή τα «μεροκάματα» που έκανε ως έγκλειστος.
Σήμερα, κατά την έναρξη της διαδικασίας, η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Μαρία Γεωργίου επισήμανε από έδρας ότι μετά τις αλλαγές του Ποινικού Κώδικα η απόφαση αυτή που θα εκδώσει η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου είναι κατά την προσωπική της άποψη η πλέον σημαντική.
Η υπόθεση οδηγήθηκε στον Άρειο Πάγο μετά την αναίρεση κατά της απόφασης που καταδίκασε τον πρώην ειδικό φρουρό σε κάθειρξη 13 ετών που άσκησε ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Βασίλης Πλιώτας ο οποίος και σήμερα με μια εμπεριστατωμένη αγόρευσή του ζήτησε να αναιρεθεί η επίμαχη απόφαση και η υπόθεση να οδηγηθεί προς νέα κρίση στο Μεικτό Ορκωτό Εφετείο της Λαμίας.
Ο κ. Πλιώτας επισήμανε ότι ο σύννομος βίος δεν ταυτίζεται με το λευκό ποινικό μητρώο του δράστη, αλλά με τον σεβασμό των αγαθών της καθημερινής ζωής. Η ύπαρξη λευκού ποινικού μητρώου αποτελεί σοβαρή ένδειξη αλλά όχι δεσμευτική για το δικαστήριο, καθώς απαιτείται συστηματική προσπάθεια εκ μέρους τού δικαστηρίου για να θεωρηθεί εξαίρεση το έγκλημα στη ζωή του δράστη. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο κ. Πλιώτας «το λευκό ποινικό μητρώο δεν συνδέεται με τη σύννομη ζωή, έτσι ώστε να χορηγηθεί το ελαφρυντικό του προτέρου έντιμου βίου».
Παράλληλα, ο κ. Πλιώτας αναφέρθηκε στην αρχή της αναλογικότητας, επισημαίνοντας ότι η απόφαση για την αναγνώριση του ελαφρυντικού στον Κορκονέα στερείται ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας. Και προσέθεσε πως κυριολεκτικά αγνοήθηκαν πραγματικά περιστατικά, αποκαλυπτικά τής προσωπικότητας του κατηγορούμενου, όπως και ότι αγνοήθηκαν πραγματικά περιστατικά που δείχνουν την έλλειψη σεβασμού τού κατηγορούμενου σε μια σειρά από αγαθά, όπως και η κατάθεση της μητέρας τού άτυχου νέου. Και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι στην ίδια απόφαση γίνεται αποδεκτός ο ευθύς δόλος του κατηγορούμενου, ο οποίος προσέβαλε το υπέρτατο αγαθό της ζωής.
Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος και η Ζωή Κωνσταντοπούλου, συνήγοροι της οικογένειας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ζήτησαν να έχουν τον λόγο επί της αναίρεσης, αλλά η Ολομέλεια, μετά από διάσκεψη, αποφάνθηκε κατά πλειοψηφία ότι δεν έχουν τον λόγο.
Ακολούθησε η αγόρευση του Ευάγγελου Ανδρούλα, συνηγόρου του Επαμεινώνδα Κορκονέα, ο οποίος αντέκρουσε τους λόγους αναίρεσης. Το δικαστήριο επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφαση της και όρισε εισηγήτρια την αρεοπαγίτη Άννα Αγγελάτου.
Η Τζίνα Τσαλικιάν σε δηλώσεις της ανέφερε: «Κόπηκε βίαια το νήμα της ζωής του στα 15 χρόμια του. Αν ζούσε σήμερα θα ήταν ένα παλικάρι 29 χρόνων. Ο δολοφόνος του κυκλοφορεί ελεύθερος».
Για μία υπόθεση που έχει στιγματίσει και έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι σε όλους μας έκανε λόγο η δικηγόρος της οικογένειας Τσαλικιάν, Ζωή Κωνσταντοπούλου. Όπως σημείωσε, ο Κορκονέας κυκλοφορεί από τις 30/7 2019 ελεύθερος και στην περίπτωση που δεν γίνει δεκτή η αναίρεση του εισαγγελέα αυτό θα αποτελέσει ενθάρρυνση για τον επόμενο εγκληματία παιδιού.
Ο Νίκος Κωνσταντόπουλος, από την πλευρά του, επισήμανε πως αποφάσεις που υπαγορεύονται από διάφορες σκοπιμότητες υπονομεύουν την αξιοπιστία της Δικαιοσύνης και την εμπιστοσύνη του πολίτη σε αυτή και προσέθεσε: «Η μάνα και η οικογένεια του Αλέξανδρου ζητούν λύτρωση στο δράμα που ζουν εδώ και 15 έτη».
Nίκος Σίμος
Ξεφυλλίζοντας το «Great Reset» του Klaus Martin Schwab αναρωτιέσαι, αν αυτος ο άνθρωπος είναι όντως αυτό που δηλώνει, διότι πέρα από το πάντα δυστοπικό φόρουμ του Davos στο οποίο «προΐσταται», ο άνθρωπος αυτός δηλώνει και οικονομολόγος!
Αναζητώντας μακροοικονομικές και μικροοικονομικές προσεγγίσεις σ’ αυτό το «πόνημα» δεν βρίσκεις τίποτα στηριγμένο στην οικονομική επιστήμη και στην τεκμηρίωση που πρέπει να περιβάλλει κάθε πρωτοποριακή μελέτη, όπως ο ίδιος βάλθηκε να πείσει τον κόσμο ότι είναι η «Μεγάλη επανεκκίνηση»
Αναζητώντας μια βάση για να δικαιολογήσω την πολυθρύλητη «4η βιομηχανική επανάσταση», συνάντησα έννοιες όπως ψηφιακός μετασχηματισμός της οικονομίας και μια νέα άκρως αυθαίρετη και δυστοπική ορολογία προσδιορισμού του ανθρώπου σαν πρωταγωνιστικο δρών υποκείμενο σε αυτόν τον μετασχηματισμό
Απουσιάζει πλήρως η εναλλακτική πρόταση της παραγωγικής διαδικασίας, όπως ορίζεται από την οικονομική επιστήμη παίρνοντας όλες τις τεχνολογικές εξελίξεις υπόψιν
Δεν μιλάμε λοιπόν για «βιομηχανική επανάσταση» – όσο ο ίδιος και οι «φίλοι» του κι ‘αν προσπαθούν να μας πείσουν περι του ακριβούς της ορολογίας – αφού δεν ορίζεται πουθενά η επανάσταση στην βιομηχανία και στην παραγωγική διαδικασία, που θα πρωτοτυπούσε και θα άνοιγε νέους ορίζοντες στις ήδη από πολλές δεκαετίες εγκαθιδρυμένες έννοιες της οικονομικής επιστήμης
Ξεφυλλίζοντας αυτό το βιβλίο και γνωρίζοντας τι ακριβώς «διευθύνει» ο κ Schwab, αντιλαμβάνεσαι ότι εδώ μιλάμε για την επιχείρηση θεωρητικοποίησης αυτού που από το 2016 έχω προσδιορίσει σαν «Νέα Φεουδαρχία», διατυπώνοντας την άποψη τότε ότι η υπερσυγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια θα μας οδηγήσει στην λογική κατά την οποία λίγοι άνθρωποι που θα κατέχουν σε συντριπτικό ποσοστό τον παγκόσμιο πλούτο, θα έχουν την δύναμη της επιβολής του τρόπου αλλά και της διάρκειας της ζωής δισεκατομμυρίων ανθρώπων στον πλανήτη, κάτι που μόνο μια μορφή φεουδαρχίας μπορεί να επιβάλλει απαξιώνοντας ταυτόχρονα όλες τις μέχρι σήμερα παραδεκτές κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές αξίες, ιδιαίτερα στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο που χαρακτηρίζονταν και ανεπτυγμένος!
Στην βάση αυτή εξηγείται μόνο αυτή η δυστοπική λογική που διατρέχει αυτό το βιβλίο, που δεν διστάζει να διαστρέψει αξίες, όπως ο άνθρωπος, η ενεργός δρώσα συμμετοχή του στην οικονομική διαδικασία και στην ενεργό και πρωταγωνιστική του παρουσία στον κοινωνικό μετασχηματισμό που ορίζει την πρόοδο μας
Έχω υποστηρίξει στο παρελθόν με αφορμή τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία (2015) και στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών (2016), ότι «το άπλωμα» της ισλαμοτρομοκρατίας στην Ευρώπη είχε συγκεκριμένους στόχους, οι οποίοι εντάσσονται στο πλαίσιο του ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΜΟΥ των ευρωπαϊκών κοινωνιών στη βίαιη αποδοχή των κανόνων της Παγκοσμιοποίησης και της Νέας Φεουδαρχίας, που αποτελεί τον άξονα της λογικής των «παγκοσμιοποιητών».
Θεωρούσα από τότε ότι αυτό εντάσσονταν σε μια μορφής πείραμα που μέσα από την προπαγάνδα του φόβου και του αίματος θα ανάγκαζε μεγάλα κομμάτια της δρώσας και παραγωγικής ευρωπαϊκής κοινωνικής βάσης, για παράδειγμα, να συνθηκολογήσει στα νέα δεδομένα, δηλαδή να δεχτεί τον ρόλο της αναλώσιμης ανθρωπομάζας που θα πειθαρχούσε στην λογική της διάσωσης της οικονομικής «φούσκας» που είχε και έχει κατακλύσει τον άλλοτε Δυτικό κόσμο, σαν αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης χρηματοπιστωτικής μετατροπής της οικονομικής βάσης της «ανεπτυγμένης» Δύσης
Άλλωστε ,να επαναλάβω, η υπερσυγκέντρωση του πλούτου της παγκόσμιας κοινωνίας σε λίγα χέρια και λίγους ανθρώπους παραπέμπει αβίαστα και προοπτικά σε ένα καθεστώς «Νέας φεουδαρχίας», όπου οι λίγοι θα μπορούν να καθορίζουν την τύχη και τη μοίρα εκατομμυρίων ανθρώπων.
Η υπόθεση της επιδημίας Covid19 και ότι βιώνουμε έως σήμερα σε ένα μεγάλο μήκος και πλάτος στην υφήλιο , δείχνει ακόμα-κατά την άποψή μου- ότι κάποιο «αόρατο χέρι», κάποια δύναμη έξω και πάνω από τα πλαίσια των κρατικών οντοτήτων στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο κυρίως, έχει τη δυνατότητα να ευτελίσει στην κυριολεξία έννοιες όπως κράτος , αστική δημοκρατική κουλτούρα , ατομικά δικαιώματα, επιστήμη ,δίκαιο και κάθε έννοια που διαμόρφωνε την κοινωνική συνοχή, όπως αυτή είναι καθιερωμένη στις οριζόμενες σαν «οργανωμένες» κοινωνίες του «πολιτισμένου κόσμου».
Κι αυτό το «χέρι» δεν λαμβάνει υπόψη του καθόλου και κανένα μέρος του πλαισίου μέσα απ’ το οποίο πορεύτηκε αυτος ο «πολιτισμένος» κόσμος, ιδιαίτερα μετα από την ωδίνη του Β παγκόσμιου πολέμου και όσα επιχειρήθηκαν να θεσμοθετηθούν μετα από αυτόν, για την αποφυγή παρόμοιων εμπειριών μπροστά στην επίτευξη του κυρίαρχου στόχου, που είναι ο απόλυτος έλεγχος για λογαριασμό των λίγων, της οικονομίας, της πολιτικής και φυσικά των ανθρώπων σαν διαδικασίες και υποκείμενα απολύτως μεταβλητά και ακραία αναλώσιμα
Όσοι παρασύρονται στην προπαγάνδα της τρομοκράτησης γύρω από την δημόσια υγεία πιστεύοντας σε προσωρινή κρίση ελέω ενός κορωνοϊού, πλανώνται πλάνη μεγάλη.
Για τον γράφοντα αυτές τις γραμμές η επιδημική κρίση, όπως και η άλλοτε ισλαμοτρομοκρατία, αποτελούν ένα «από τα μακριά χέρια» του «μεγάλου αδελφού», όπως συνήθισαν κάποιοι να αποκαλούν σχηματικά το «εγχείρημα» της παγκοσμιοποίησης και της δυστοπίας που την ακολουθεί, για την επιβολή των μεθόδων της στον Δυτικό κόσμο, μεθόδων που θα ανέτρεπαν όλες τις παραδεκτές πολιτικοκοινωνικές και οικονομικές αξίες με τις οποίες γαλουχήθηκαν γενεές γενεών.
Νομίζω ότι το γενικότερο σχέδιο για να επιτευχθεί η υποταγή των κοινωνιών ιδιαίτερα του (άλλοτε) Δυτικού κόσμου έρχεται μέσα από τον φόβο.
Ο ΠΕΙΘΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ των ευρωπαϊκών κοινωνιών στα «παγκοσμιοποιημένα πρότυπα» που είναι και πρότυπα που ευνοούν την «νεοφεουδαρχική αντίληψη» θέλουν την , σε όσο το δυνατόν εύλογο και σύντομο χρόνο, κοινωνικοοικονομική «Κινεζοποίηση» της Δύσης και τη διάλυση κάθε πλαισίου προστασίας και δικαιωμάτων των πολιτών.
Σε αυτό το σχέδιο και με δεδομένη την δραματική γήρανση του πληθυσμού στον «ανεπτυγμένο» Δυτικό κόσμο περιλαμβάνεται και η αλλοίωση των κοινωνικών και πολιτισμικών χαρακτηριστικών μέσα από την αλλοτρίωση, τον εκμαυλισμό, την φτωχοποίηση και την πληθυσμιακή ετερογένεια στην βάση της άναρχης κατευθυνόμενης και πολυθρύλητης πολυπολιτισμικότητας, που αποτελεί τον ολετήρα εθνών και θέτει σε αμφισβήτηση όλες τις αξίες -ατομικές και κοινωνικές- που συγκρότησαν τον πολιτισμό του Δυτικού κόσμου με την ευρεία και την στενή έννοια του όρου
Το σχέδιο ήταν καλά «στημένο» και περιελάμβανε τη διάλυση των κρατών της Μ Ανατολής, σε πρώτη φάση, προκειμένου εκατομμύρια προσφύγων και μεταναστών που ξεριζώθηκαν βίαια από τον τόπο τους να έρθουν στην Ευρώπη, προκειμένου να επιτευχθεί η δεύτερη εξελικτική φάση της «παγκοσμιοποιημένης λογικής » που θέλει τη δημιουργία ΕΟΖ (Ειδικών Οικονομικών Ζωνών) σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ήπειρο, που για αυτούς αποτελεί την «ήπειρο- πείραμα» των αντικοινωνικών επιδιώξεών τους.
Ο πειθαναγκασμός των ευρωπαϊκών κοινωνιών στην βίαιη προσαρμογή τους στον «Παγκοσμιοποιημένο Καπιταλισμό» οδηγείται μέσα από τον τρόμο και το αίμα, προκειμένου να τιθασευτούν οι αντιδράσεις των Ευρωπαϊκών δυνάμεων της εργασίας, και των ευρωπαϊκών κοινωνιών γενικότερα, στην βίαιη υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, όπως αυτή ήταν μέχρι τώρα παραδεκτή στη Γηραιά Ήπειρο .
Αυτό το «μοντέλο» και τα αποτελέσματα που παράγει προορίζεται να αποτελέσει την μορφή του νέου κόσμου του «παγκοσμιοποιημένου ανθρώπου» χωρίς ταυτότητα, χωρίς διακριτά χαρακτηριστικά, έρμαιο των θελήσεων της «κάστας των ηγεμόνων» του πλανήτη, των Νεοφεουδαρχών δηλαδή
Η εργαλειοποίηση του προσφυγικού ζητήματος , ένα δεύτερο παράδειγμα, σαν στόχο είχε και έχει τη διοχέτευση μουσουλμανικών πληθυσμών στην ευρωπαϊκή παραγωγική διαδικασία, προκειμένου να απομειώσουν το κόστος της εξαρτημένης εργασίας και να διαλύσουν κάθε έννοια του κράτους πρόνοιας, όπως αυτό ήταν παραδεκτό μέχρι σήμερα στη συνείδηση των ευρωπαίων πολιτών.
Αντίστοιχη είναι η «λογική» που χρησιμοποιείται στις ΗΠΑ με τους λατινογενείς πληθυσμούς και έχει ακριβώς τον ίδιο στόχο
Ο απελπισμένος πρόσφυγας, ο άνθρωπος που ξεριζώθηκε βίαια από τον τόπο του και είδε το κράτος του να διαλύεται ή αναγκάζεται να εγκαταλείψει την χώρα του μην μπορώντας να εξασφαλίσει όρους επιβίωσης σε αυτήν, μπορεί να εργαστεί στην κυριολεξία για ένα κομμάτι ψωμί, προκειμένου να εξασφαλίσει υποτυπώδεις συνθήκες ζωής.
Αυτό ακριβώς θέλουν και οι «παγκοσμιοποιητές-δυστοπιστές» διαμορφώνοντας και στην Ευρώπη και στον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο μια «νέο φεουδαρχική» αντίληψη για την εξαρτημένη εργασία, στην οποία ο άνθρωπος πρέπει να ζει για να εργάζεται και να αμείβεται τόσο, ώστε να μην μπορεί να ζήσει!
Η διάλυση του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας, η οποία προωθείται σε ολόκληρη την Ευρώπη, για την οποία οι έννοιες αυτές υπήρξαν θεμέλια πολιτικού πολιτισμού και κοινωνικής συνοχής, περνάει ήδη στις χώρες-πειράματα , όπως για παράδειγμα στη χώρα μας από την εποχή της επιβολής των μνημονίων, που δεν αποτελεί ξεχωριστό σχέδιο στην προσπάθεια επιβολής της δυστοπικής «νέας πραγματικότητας».
Αναρωτηθείτε, πού βρισκόταν το κοινωνικό κράτος στην Ελλάδα- με όσα ελαττώματα και υστερήσεις είχε, πριν η χώρα «σπρωχτεί» στον «κύκλο θανάτου του αέναου χρέους»- και πού βρέθηκε τώρα, όπου πανθομολογείται η διάλυση κάθε έννοιας πρόνοιας και περίθαλψης.
Το ΔΝΤ, ένα τρίτο παράδειγμα, αποτέλεσε και αποτελεί εργαλείο προώθησης της «παγκοσμιοποιημένης οικονομίας». Είναι γνωστός ο ρόλος του πλέον και στην περιθωριοποίηση της γεωοικονομικής ζώνης του νότου της Ευρώπης
Αυτός ο Παγκοσμιοποιημένος μπούσουλας της αποπαραγωγικοποίησης και της εξάρτησης στα «νεοφεουδαρχικά» σχέδια αφορά ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο και τον (άλλοτε) Δυτικό κόσμο .
Άλλωστε η «Μεγάλη επανεκκίνηση» δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από δρώσες κοινωνίες και από κρατικές οντότητες
Η «4η βιομηχανική επανάσταση» δεν θέλει την παραγωγική διαδικασία, όπως την γνωρίζαμε έως σήμερα και ίσως δεν θέλει καν τον άνθρωπο συμμετέχοντα σε αυτήν!
Στη Γερμανία υπάρχουν ήδη φωνές «οικονομολόγων» οι οποίοι βάζουν επιτακτικά ζητήματα μείωσης των συντάξεων και περιορισμού της κοινωνικής πρόνοιας και περίθαλψης, με επιχείρημα το κρατικό οικονομικό έλλειμμα. Πρόκειται για «επιστήμονες» – κι έχουμε πολλούς από δαύτους- που εξαργυρώνουν την «επιστημοσύνη» εις το όνομα της εξυπηρέτησης των αφεντικών τους και του μοντέλου που βάλλει ευθέως εναντίον της οικονομίας και της κοινωνίας της Ευρώπης. Ουσιαστικά αποτελούν μίσθαρνα όργανα και φερέφωνα των εντολέων τους.
Αυτή την «επιστημοσύνη» την ξανασυναντάμε και στην υπόθεση της επιδημίας Covid19.
Τυχαίο;…δεν νομίζω !
Ένα πρόσχημα που επίσης χρησιμοποιείται για την αλλαγή της έμψυχης παραγωγικής βάσης αλλά και της θεμελίωσης της πολυπολιτισμικότητας σαν μορφή του νέου κοινωνικού μοντέλου της «κοινωνίας χυλού», με πραγματική όμως βάση, είναι η γήρανση του πληθυσμού στον Δυτικό κόσμο .
Είναι γνωστή η δυσαρέσκεια των Γερμανών βιομηχάνων, ένα τέταρτο παράδειγμα, στους χειρισμούς των γερμανικών κυβερνήσεων στο προσφυγικό ζήτημα με το επιχείρημα ότι στην επόμενη εικοσαετία θα χρειαστούν εκατομμύρια εργατικά χέρια που δεν υπάρχουν !!
Η υπόθεση της επιδημίας covid19 είναι η αρχή του τελευταίου σχεδίου του «τμήματος της ελίτ του υπερσυγκεντρωμένου πλούτου» που οραματίζεται την «Νέα Φεουδαρχία» βαφτίζοντάς την «Παγκόσμια διακυβέρνηση»
Η εκτίμησή μου είναι ότι μέσα από τις επιχειρούμενες πολιτικές «δημόσιας υγείας» επιδεινώνεται η ήδη αδυνατισμένη παραγωγική βάση του (άλλοτε) δυτικού κόσμου και αδρανοποιούνται κοινωνικοοικονομικά πολύ μεγάλα κομμάτια της δυτικής κοινωνίας
Ταυτόχρονα επιτυγχάνεται η επιδιωκόμενη αλλοίωση της δυτικής αστικοδημοκρατικής κουλτούρας προς ένα μοντέλο που ευνοεί το «νεοφεουδαρχικό όνειρο» της «Παγκόσμιας διακυβέρνησης» και περιλαμβάνει ενδιαμέσως την αυταρχική πολιτική έκφραση με μανδύα κοινοβουλευτισμού (κοινοβουλευτική ολιγαρχική έκφραση).
Θα πρέπει να μην λησμονούμε ότι ο μετα – άνθρωπος είναι ένα ον και ίσως ένας αριθμός για τη «νεοφεουδαρχική μορφή » της «νέας κοινωνίας» που «οραματίζονται» οι ανά τον κόσμο δυστοπιστές
Ο στόχος, όσο αφορά την ηγεμονία του κόσμου, έγκειται στο γεγονός της αδρανοποίησης και τελικά της «συνθηκολόγησης» – όπως ελπίζουν τα κέντρα της δυστοπίας- της Κίνας
Άλλωστε η οικονομική δύναμη της Κίνας, που από τους ιδίους τους «οραματιστές» της νέας-φεουδαρχίας γιγαντώθηκε, έχει αρχίσει να δημιουργεί στα «γεράκια» της παγκοσμιοποίησης τρόμο, αφού πλέον καθίσταται η δύναμη με τον καθοριστικότερο ρόλο στην παγκόσμια γεωοικονομία
Το ουσιαστικό αντίβαρο στον οικονομικό πόλεμο που βρίσκεται εδώ και σχεδόν μια 10ετια σε εξέλιξη, είναι ότι οι Νεοφεουδάρχες – Παγκοσμιοποιητές μέσα από την απομείωση της αγοραστικής δυνατότητας εκατομμυρίων καταναλωτών του Δυτικού κόσμου, ελπίζουν ότι θα επιτύχουν την «συνθηκολόγηση» της οικονομικής υπερδύναμης (αυτή είναι η ρεαλιστική αποτύπωση στα πρώτα 22χρονια του 21ου αιώνα) της Κίνας, στα τερατώδη, για τις ανθρώπινες κοινωνίες ,σχέδιά τους
Βασικός καπιταλιστικός κανόνας, ήταν και παραμένει ότι, πέρα από την παραγωγή είναι και η κατανάλωση των παραγόμενων προϊόντων
Όταν λοιπόν μειώνεις την αγοραστική δυνατότητα των καταναλωτών, χτυπάς ευθέως την δύναμη που παράγει τα προς κατανάλωση προϊόντα
Στην παραπέρα οικονομική αποδυνάμωση των δυτικών κοινωνιών είχαν πολύ σημαντικό ρόλο την τελευταία διετία τα lockdowns με πρόσχημα την υγειονομική κρίση, όπως την επικαλέστηκαν και την εκτέλεσαν μια σειρά Δυτικών κυβερνήσεων
Στο σύνολο των πολιτικών που βάζουν απέναντι τα παραγωγικά τμήματα των Δυτικών κοινωνιών, έρχεται να προστεθεί και η ενεργειακή κρίση σαν αποτέλεσμα της δυστοπίας που μεγιστοποιήθηκε τα τελευταία δυο χρόνια, ελέω covid19 και την προκαλούμενη από τα ίδια κέντρα (ΗΠΑ -ΝΑΤΟ) γεωπολιτική κρίση με γεωστρατηγικά χαρακτηριστικά
Όλα αυτά σε μια απέλπιδα προσπάθεια διάσωσης της «φούσκας» των «λογιστικών εγγραφών» του (φαινομένου) χρήματος
Η Κίνα δεν προσήλθε στην δυστοπική ατζέντα του Davos και δεν αποτέλεσε τον σύμμαχο στην θρυλούμενη «παγκόσμια διακυβέρνηση»
Πρέπει λοιπόν να βρεθεί ένα «αντίβαρο» που θα την αποδυναμώσει, ακόμα κι ‘αν αυτό στοιχήσει ανυπέρβλητα στις κοινωνίες του (άλλοτε) δυτικού κόσμου
Μόνο η οργανωμένη αντίδραση και η καθολική άρνηση των ευρωπαϊκών και γενικότερα των δυτικών κοινωνιών σε αυτού του τύπου τα «μοντέλα» μπορεί να αναστείλει τα σχέδια των παγκόσμιων «τεράτων».
Μόνο η ανατροπή του υπάρχοντος δυτικού πολιτικού σκηνικού των πολιτικών υπάλληλων και υπηρετών του στόχου της νέας φεουδαρχίας μπορεί να ανατρέψει τα σχέδια εκείνων που θέλουν την ανθρώπινη ζωή αναλώσιμη, ταυτοποιώντας την με το καταναλωτικό προϊόν
Δεν είμαι καθόλου βέβαιος όμως ότι εξελικτικά και μπροστά στην αδηφάγο λογική του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, μπορούμε να αποφύγουμε έναν Παγκόσμιο όλεθρο.
Πηγή: anastoxasmoi.gr