Τουλάχιστον 22 άνθρωποι σκοτώθηκαν και άλλοι 70 και πλέον τραυματίστηκαν χθες Παρασκευή το πρωί (τοπική ώρα) εξαιτίας ισχυρής έκρηξης οφειλόμενης σε διαρροή αερίου, που κατέστρεψε μεγάλο μέρος του εμβληματικού ξενοδοχείου Saratoga, στο κέντρο της Αβάνας, της πρωτεύουσας της Κούβας.

Ακόμη τέσσερα πτώματα ανασύρθηκαν από τα συντρίμμια χθες βράδυ, ανέφερε η δημόσια τηλεόραση, κάπου μια ώρα μετά την ανακοίνωση νεότερου επίσημου απολογισμού των θυμάτων που έκανε λόγο για δεκαοκτώ νεκρούς, ανάμεσά τους ένα παιδί. Πάνω από εβδομήντα άνθρωποι τραυματίστηκαν.

Οι αρχές διαβεβαίωσαν πως υπάρχουν επιζώντες στα συντρίμμια. Ομάδα με ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά στάλθηκε να συμμετάσχει στην επιχείρηση έρευνας και διάσωσης. Ψάχνει ιδίως γυναίκα με την οποία διασώστες μπόρεσαν να έρθουν σε επαφή.

Νωρίτερα ο Μιγκέλ Γκαρσία, διευθυντής του νοσοκομείου Calixto Garcia, όπου διακομίστηκαν αρκετοί τραυματίες, ανακοίνωνε πως έντεκα βρίσκονται «σε εξαιρετικά σοβαρή κατάσταση».

«Παιδί δύο ετών χειρουργείται» καθώς υπέστη «κρανιακό κάταγμα», είπε από την πλευρά του ο Μιγκέλ Ερνάν Εστέβες, διευθυντής του νοσοκομείου Hermanos Almejeiras.

Ο πρώτος γραμματέας της οργάνωσης του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Αβάνα, ο Λουίς Αντόνιο Τόρες Ιρίμπαρ, είπε νωρίτερα πως «αγνοούνται 13 άνθρωποι», ωστόσο εκτίμησε πως «είναι πιθανό να έχουν παγιδευτεί κι άλλοι» στα συντρίμμια.

Δεν υπάρχει κανένας ξένος μεταξύ των θυμάτων, σύμφωνα με τις αρχές.

Το Saratoga, εμβληματικό κτίριο νεοκλασικής αρχιτεκτονικής, στο κέντρο της παλιάς Αβάνας, δυο βήματα από το κοινοβούλιο της Κούβας, θα άνοιγε για τους τουρίστες ξανά την Τρίτη, έπειτα από εργασίες ανακαίνισης περίπου δυο ετών.

Στο εσωτερικό του βρίσκονταν κυρίως εργάτες και υπάλληλοι, που ετοίμαζαν τους χώρους για την επαναλειτουργία του ξενοδοχείου.

«Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η έκρηξη προκλήθηκε από διαρροή αερίου», ανέφερε η προεδρία της Κούβας μέσω Twitter.

Σύμφωνα με τον Αλέξις Κόστα Σίλβα, αυτοδιοικητικό αξιωματούχο του ιστορικού κέντρου της κουβανικής πρωτεύουσας, τον οποίο επικαλέστηκε ο κρατικός ειδησεογραφικός ιστότοπος Cubadebate, επρόκειτο να αλλαχθεί δεξαμενή υγροποιημένου φυσικού αερίου στο ξενοδοχείο.

Όμως μάγειρας αντιλήφθηκε πως αναδιδόταν οσμή αερίου και βρήκε ρωγμή στη σωλήνωση, στην οποία θεωρείται πως οφειλόταν η έκρηξη.

«Δεν ήταν βόμβα, δεν ήταν επίθεση, πρόκειται για τραγικό δυστύχημα», τόνισε ο πρόεδρος Μιγκέλ Ντίας-Κανέλ, που πήγε επιτόπου λίγη ώρα μετά την έκρηξη, προκειμένου να βάλει τέλος στις φήμες που έδιναν κι έπαιρναν σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης περί βομβιστικής ενέργειας, παρόμοιας με εκείνες εναντίον ξενοδοχείων της Αβάνας τα χρόνια του 1990, κατ’ εντολή αντικυβερνητικών κουβανών εξορίστων.

Η Ουάσινγκτον, μέσω του εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ Νεντ Πράις, εξέφρασε «ειλικρινή συλλυπητήρια» σε «όλους όσοι επλήγησαν από αυτή την τραγική έκρηξη».

Ο επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Τζουζέπ Μπορέλ ανέφερε μέσω Twitter πως επικοινώνησε με τον κουβανό υπουργό Εξωτερικών Μπρούνο Ροδρίγκες για να ενημερωθεί «για την κατάσταση μετά την έκρηξη στην Αβάνα», προσθέτοντας πως του εξέφρασε «τα συλλυπητήριά μου και την αλληλεγγύη μου προς τον λαό της Κούβας».

Ο Νικολάς Μαδούρο, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, στενού συμμάχου της Κούβας, τηλεφώνησε στον κουβανό ομόλογό του για να του εκφράσει συλλυπητήρια: «Ο κουβανικός λαός έχει την αλληλεγγύη και την υποστήριξη όλων των λαών του κόσμου και ειδικά του λαού της μπολιβαριανής Βενεζουέλας».

Οι τέσσερις πρώτοι όροφοι του Saratoga, ξενοδοχείου 5 αστέρων με 96 δωμάτια, δύο εστιατόρια και πισίνα στην οροφή, πρακτικά καταστράφηκαν όταν έγινε η έκρηξη, περί τις 11:00 (τοπική ώρα· περί τις 18:00 ώρα Ελλάδας). Σε όλη την περιοχή είχαν σκορπιστεί συντρίμμια και σπασμένα γυαλιά, διαπίστωσαν δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου επιτόπου.

Μερικά λεπτά μετά την έκρηξη, σύννεφο πυκνού καπνού και σκόνης κάλυπτε τη λεωφόρο Πράδο, όπου βρίσκεται το ξενοδοχείο.

Κινητοποιήθηκαν δεκάδες ασθενοφόρα και πέντε οχήματα της πυροσβεστικής.

Πολλά οχήματα καταστράφηκαν γύρω από το ξενοδοχείο, που είχε φιλοξενήσει τα τελευταία χρόνια διάφορες διασημότητες, από τον Μικ Τζάγκερ ως τη Μπιγιονσέ και τη Μαντόνα.

Το κτίριο, που ανεγέρθηκε το 1880 για να στεγάσει εμπορικά καταστήματα, μεταμορφώθηκε σε ξενοδοχείο το 1993. Ανακαινίστηκε -έγινε πιο πολυτελές- το 2005.

Μετακινούνται, εκτάκτως, με απόφαση του αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ., τρεις ανώτατοι αξιωματικοί από νευραλγικές θέσεις όπου υπηρετούσαν.

Συγκεκριμένα, απομακρύνεται από τη θέση του ο διοικητής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών Κώστας Χασιώτης και ο υποδιοικητής Θεόδωρος Θεοδώρου. Οι δύο ανώτεροι αξιωματικοί μετακινούνται στη Δημόσια Ασφάλεια του Αρχηγείου.

Επίσης, μετακινείται και ο επικεφαλής του Τμήματος Εκβιαστών Νίκος Νταβαρίνος, ο οποίος πηγαίνει στη Διεύθυνση Μεταγωγών Δικαστηρίων Αττικής.

Οι τρεις είχαν χειριστεί κρίσιμες υποθέσεις -μεταξύ άλλων την υπόθεση του εγκλήματος στα Γλυκά Νερά και του θανάτου των τριών παιδιών στην Πάτρα.

Σύμφωνα με το αρχηγείο της Ελληνικής Αστυνομίας, οι μετακινήσεις αυτές γίνονται για «υπηρεσιακούς λόγους», ενώ ήδη έχουν οριστεί οι αντικαταστάτες τους.

Ωστόσο, σύμφωνα με πηγές από τη ΓΑΔΑ, για τους επικεφαλής του Τμήματος Ανθρωποκτονιών υπήρχε δυσαρέσκεια λόγω του μεγαλού αριθμού ανεξιχνίαστων δολοφονιών που σχετίζονται με τη «μαφία» της νύχτας, αφού τα τελευταία χρόνια έχουν εκτελεστεί περίπου 25 «συμβόλαια θανάτου». Τελευταία δολοφονία ήταν αυτή του Γιάννη Σκαφτούρου.

 

Κλεάνθης Γρίβας

4 Μαΐου 2022

ΙΑΤΡΙΚΑ ΛΑΘΗ

Σκοτώνουν 225.000 ανθρώπους τον χρόνο στις ΗΠΑ.

Είναι η τρίτη αιτία θανάτου μετά τα καρδιακά και τους καρκίνους.

 

ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΛΑΘΗ

Μόνο 223 από 10.000 πιστοποιητικά θανάτου δεν περιείχαν λάθη.

Στη Γερμανία κάθε χρόνο πάνω από 10.000 θάνατοι που δεν οφείλονται σε φυσικά αίτια καταγράφονται ως τέτοιοι.

Μεταξύ αυτών και τουλάχιστον 1.200 θανατηφόρα εγκλήματα.

 

BIG PHARMA ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Είναι η κορυφαία αιτία θανάτου στις ΗΠΑ και η μεγαλύτερη ομάδα εγκληματιών στον κόσμο.

Το ιατρικό σύστημα σκοτώνει περισσότερους ανθρώπους από κάθε άλλη ασθένεια.

 

Η διερεύνηση της πιο σκοτεινής πλευράς της ιατρικής βιομηχανίας κατά την τελευταία δεκαετία περίπου, δείχνει ότι στις ΗΠΑ το ιατρικό σύστημα σκοτώνει κάθε χρόνο περισσότερους ανθρώπους από οποιαδήποτε ασθένεια, με βάση τα δεδομένα του του ίδιου του ιατρικού συστήματος.

 

Αλλά αυτό δεν θίγεται από τα κυρίαρχα εταιρικά Μέσα Εξαπάτησης (τα οποία χρηματοδοτούνται σε μεγάλο βαθμό από τη φαρμακευτική βιομηχανία), όπως δεν θίγεται και το γεγονός ότι η φαρμακευτική βιομηχανία διαπράττει διαρκώς ποινικά αδικήματα (κακουργήματα) και απάτες.

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

 

Μέρος Α: ΙΑΤΡΙΚΑ ΛΑΘΗ

1. Μερικές σημαντικές μελέτες: Σκοτώνουν 225.000 ανθρώπους κάθε χρόνο στις ΗΠΑ και προκαλούν σοβαρές βλάβες σε 2 έως 4 εκατομμύρια Αμερικανούς

2. Τα ιατρικά λάθη - του καθηγητή Ιωάννη Ιωαννίδη

3. ΕΛΛΑΔΑ: 6.000 θάνατοι το χρόνο από ιατρικά λάθη (Γρηγόριος Λέων)

4. Ιατρογενής Νοσηρότητα: Απειλή για την υγεία (Γιάννης Τούντας)

 

Μέρος Β: ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΑ ΛΑΘΗ

Γερμανία: Μόνο 226 βρέθηκαν σωστές από 10.000 ιατροδικαστικές εκθέσεις

 

Μέρος Γ: ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

Τα Βοθροκάναλα μετέτρεψαν τη χώρα σε ένα απέραντο Κολοσσαίο

 

 

 

Μέρος Α: ΙΑΤΡΙΚΑ ΛΑΘΗ

 

Τα ιατρικά λάθη σκοτώνουν 225.000 ανθρώπους κάθε χρόνο στις ΗΠΑ και προκαλούν βλάβες σε 2 έως 4 εκατομμύρια Αμερικανούς

 

1. Μερικές σημαντικές μελέτες

 

• 1998. Journal of American Medical Association (JAMA). Τίτλος: «Επίπτωση των παρενεργειών των φαρμάκων σε νοσοκομειακούς ασθενείς». Οι συγγραφείς, με επικεφαλής τον Τζέισον Λαζάρου, επισκόπησαν 39 προηγούμενες μελέτες για νοσηλευόμενους ασθενείς οι οποίοι πήραν φάρμακα στα νοσοκομεία ή εισήχθησαν σ’ αυτά επειδή υπέφεραν από τα φάρμακα που τους είχαν χορηγήσει γιατροί. Και διαπίστωσαν ότι:

 

«Κάθε χρόνο, στις ΗΠΑ, 76.000 έως 137.000 νοσηλευόμενοι ασθενείς πεθαίνουν ως άμεσο αποτέλεσμα των φαρμάκων και 2,2 εκατομμύρια νοσηλευόμενοι ασθενείς εμφανίζουν σοβαρές παρενέργειες από φάρμακα. Η μελέτη μας για τις παρενέργειες στα φάρμακα (στην οποία δεν πάρθηκε υπόψη η χορήγηση λάθος φαρμάκων) είχε στόχο να δείξει ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός παρενεργειών από φάρμακα (Adverse Drug Reaction - ADR) ακόμη και όταν αυτά συνταγογραφούνται και χορηγούνται σωστά».

 

Διευκρίνιση: Διερευνήθηκαν μόνο οι θάνατοι ανθρώπων που πέθαναν σε νοσοκομεία. Δεν λήφθηκαν υπόψη οι άνθρωποι που έπαιρναν φάρμακα και πέθαναν εξαιτίας τους, χωρίς να γίνουν δεκτοί σε νοσοκομεία. 

 

• 2000. Journal of the American Medical Association (JAMA). Τίτλος: «Είναι η υγεία των ΗΠΑ πραγματικά η καλύτερη στον κόσμο;». Συγγραφέας η Dr. Barbara Starfield, σεβαστή εμπειρογνώμονας της δημόσιας υγείας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας Johns Hopkins. Η Dr. Starfield αναφέρει ότι:

 

«Το ιατρικό σύστημα των ΗΠΑ σκοτώνει 225.000 Αμερικανούς κάθε χρόνο: 106.000 ως αποτέλεσμα φαρμάκων εγκεκριμένων από την FDA και 119.000 ως αποτέλεσμα της κακής αντιμετώπισης και διαγνωστικών λαθών στα νοσοκομεία. Ο αριθμός αυτός σημαίνει 2,25 εκατομμύρια θανάτους σε μια δεκαετία».

 

• 2012. British Medical Journal (BMJ 2012: 344: e3989). Συγγραφέας Jeanne Lenzer που αναφέρεται σε έκθεση του Ινστιτούτου Πρακτικών Ασφαλούς Φαρμάκου:

 

«Το [Ινστιτούτο] υπολόγισε ότι το 2011 τα συνταγογραφούμενα φάρμακα συσχετίστηκαν με 2 έως 4 εκατομμύρια άτομα στις ΗΠΑ που υπέστησαν σοβαρές βλάβες και αναπηρίες συμπεριλαμβανομένων 128.000 θανάτων».

 

Στην έκθεση χαρακτηρίζονται οι ιατρογενείς βλάβες ως «ένας από τους πιο σημαντικούς κινδύνους για τον άνθρωπο που οφείλονται στην ανθρώπινη δραστηριότητα». Η έκθεση συντάχθηκε από εξωτερικούς ερευνητές που είχαν πρόσβαση στη βάση δεδομένων της FDA για τις «σοβαρές παρενέργειες [ιατρικών φαρμάκων]».

 

Σημείωση: Φυσικά, η FDA γνωρίζει αυτά τα ευρήματα, αλλά τα αποσιωπά συστηματικά. Κι αυτό αφενός γιατί είναι η ίδια η FDA που αδειοδοτεί ως «ασφαλή και αποτελεσματικά» όλα τα ιατρικά φάρμακα που συνήθως προκαλούν βλάβες και θανάτους Αμερικανών, και αφετέρου γιατί ένα μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού της καλύπτεται από την Big Pharma, τα προϊόντα της οποίας έχει καθήκον να ελέγχει. Τουτέστιν, η Big Pharma είναι ελεγχόμενος και ελεγκτής συγχρόνως.  

 

• 2014. «Η επιδημία της ασθένειας και του θανάτου από συνταγογραφούμενα φάρμακα». Ο συγγραφέας Donald Light διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Rowan, βραβεύθηκε το 2013 με το βραβείο διακεκριμένης σταδιοδρομίας της ASA [Αμερικανική Κοινωνιολογική Ένωση]. Είναι ιδρυτικό μέλος του Κέντρου Βιοηθικής στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβανίας. Το 2013 ήταν συνεργάτης στο Edmond Safra Center for Ethics στο Χάρβαρντ. Είναι επισκέπτης καθηγητής Lokey στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Σε μια υποσημείωση στο εν λόγω άρθρο ο Donald Light γράφει:

 

«Επιδημιολογικά, νόμιμα συνταγογραφούμενα, φάρμακα είναι η τέταρτη κύρια αιτία θανάτου, που συνδέεται με εγκεφαλικά επεισόδια σε περίπου 2.460 θανάτους κάθε εβδομάδα στις ΗΠΑ. Περίπου 330.000 ασθενείς πεθαίνουν κάθε χρόνο από συνταγογραφούμενα φάρμακα στις ΗΠΑ και στην Ευρώπη. Τα φάρμακα προκαλούν περίπου 6,6 εκατομμύρια νοσηλείες ετησίως (20 φορές περισσότερες νοσηλείες από τα τροχαία ατυχήματα) και περίπου 80 εκατομμύρια δευτερεύοντα ιατρικά προβλήματα ετησίως (όπως πόνους, δυσφορίες και δυσλειτουργίες που μειώνουν την παραγωγικότητα ή την ικανότητα φροντίδας για άλλους). Αν παίρνονταν υπόψη οι θάνατοι και οι παρενέργειες από τη χορήγηση υπερβολικών φαρμάκων και από σφάλματα στη χορήγηση και στη δοσολογία, αυτά τα στοιχεία θα αυξάνονταν σημαντικά». 

(Έκδοση ASA, «Υποσημειώσεις», Νοέμβριος 2014)

 

• 2016. British Medical Journal (BMJ). Η έγκυρη ιατρική επιθεώρηση δημοσιεύει μια συνταρακτική έρευνα, με τίτλο «Ιατρικό Σφάλμα: Τρίτη αιτία θανάτου στις Ηνωμένες Πολιτείες». Σύμφωνα την έρευνα, που έγινε από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής Johns Hopkins των ΗΠΑ:

 

«Οι θάνατοι που οφείλονται σε ιατρικά λάθη (λανθασμένη συνταγογράφηση, λανθασμένη διάγνωση, χειρουργικές αστοχίες κ.λπ.) υπολογίζονται σε πάνω από 250.000 (!) ετησίως μόνο στις ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει ότι κατέχουν την τρίτη θέση μεταξύ των αιτιών θανάτου, μετά τις καρδιοπάθειες και τους καρκίνους, που σκοτώνουν κάθε χρόνο από 600.000 ανθρώπους περίπου».

 

[«Medical error - the third leading cause of death in the US», BMJ 2016; 353 doi: https://doi.org/10.1136/bmj.i2139 (Published 03 May 2016)

 

2. ΙΑΤΡΙΚΑ ΛΑΘΗ – του καθηγητή Ιωάννη Ιωαννίδη

 

Ιωάννης Π.Α. Ιωαννίδης: Καθηγητής Παθολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Tufts της Βοστώνης, ΗΠΑ. Διευθυντής στο Εργαστήριο Υγιεινής και Επιδημιολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

 

http://users.uoi.gr/hyepilab/assets/pdfs/hygieneI/medical_error.pdf

 

1) Τα κύρια μηνύματα

• Η κλινική ιατρική, όταν ασκείται με σωστή επιστημονική τεκμηρίωση (evidence) και μέγιστη αποτελεσματικότητα, μπορεί να προσφέρει συγκεκριμένα, εστιακά και συνήθως περιορισμένα οφέλη.

• Σε ρεαλιστικές συνθήκες, η αποδοτικότητα της ιατρικής πράξης είναι χαμηλότερη από το ιδεατό, και ίσως συχνά η ιατρική πράξη είναι περισσότερο επιβλαβής από ό,τι χρήσιμη.

• Τα ιατρικά σφάλματα είναι πολύ συχνά.

• Η απόκρυψη ή αποσιώπηση των ιατρικών σφαλμάτων δεν εξυπηρετεί κανέναν. Τα ιατρικά σφάλματα πρέπει να συζητούνται εκτεταμένα ώστε να μπορούν να προληφθούν και να αντιμετωπιστούν στο μέλλον.

• Υπάρχουν απλές παρεμβάσεις που μπορούν να μειώσουν σημαντικά την επίπτωση ιατρικών σφαλμάτων.

 

2) Θάνατοι και βλάβες από ιατρικά σφάλματα

Institute of Medicine, 1999

• ΗΠΑ: 44.000 - 98.000 θάνατοι τον χρόνο και 1.000.000 σοβαρές βλάβες τον χρόνο.

• Αυστραλία: 18.000 θάνατοι τον χρόνο και πάνω από 50.000 άτομα με προκύπτουσα σοβαρή ανικανότητα τον χρόνο.

 

3) Παράγοντες κινδύνου για ιατρικά σφάλματα

• Έλλειψη εμπειρίας από κλινικούς ιατρούς και εκπαιδευόμενους

• Χρήση νέων επεμβάσεων και παρεμβάσεων

• Πολύ μικρή ή πολύ μεγάλη ηλικία ασθενούς

• Περίπλοκα περιστατικά με πολυσχιδή φροντίδα

• Επείγοντα περιστατικά

• Παρατεταμένη παραμονή στο νοσοκομείο

• Τα ιατρικά λάθη μπορούν να συμβούν παντού, από όλους και σε όλους

 

4) Σφάλματα σε νοσοκομεία οξέων περιστατικών - Harvard study

New England Journal of Medicine 1991;324:370-6

• 51 νοσοκομεία της Νέας Υόρκης με 30.121 εισαγωγές.

• Βλάβες που παρέτειναν την εισαγωγή στο νοσοκομείο ή οδήγησαν σε παρατεταμένη ανικανότητα του ασθενούς προέκυψαν σε 3,7% των εισαγωγών.

• 69% των βλαβών προκληθήκανε από ιατρικά σφάλματα.

• Τα δεδομένα αυτά μάλλον υποεκτιμούν το μέγεθος του προβλήματος (δεν έχουν καταμετρηθεί τα «σφάλματα στο παραλίγο» («near-miss errors») όπου ο ασθενής γλίτωσε από καλή τύχη ή ισχυρή κράση.

 

5) Σφάλματα σε νοσοκομεία οξέων περιστατικών - Australian study

Med J Aust 1995;163:458-71 (περιοδικό της Australian Medical Association)

• 28 νοσοκομεία στην Αυστραλία με 14.179 εισαγωγές το 1995.

• Μείζονα ανεπιθύμητα συμβάματα κατεγράφησαν στο 16,6% των εισαγωγών, προέκυψε μόνιμη ανικανότητα στο 13,7% και θάνατος στο 4,9%.

• Πάνω από το 50% των ανεπιθύμητων συμβαμάτων μπορούσαν να έχουν προληφθεί.

 

6) Κλινικές (παρά τη κλίνη) παρατηρήσεις

• Σε ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο στο Ισραήλ (MICU/SICU) οι κλινικοί ιατροί έκαναν 1,7 σοβαρά σφάλματα ανά ασθενή κάθε ημέρα.

Care Med 1995;23:294-300.

• Σε χειρουργικές μονάδες ενός πανεπιστημιακού νοσοκομείου στο Chicago, οι παρατηρητές υποστήριξαν ότι το 45,8% των ασθενών είχε κάποιο ανεπιθύμητo συμβάν. Το 18% των ασθενών είχαν κάποιο σοβαρό ανεπιθύμητο συμβάν.

Lancet 1997;349:309-13

 

7) Αναζήτηση από τους φακέλους ή επιθετική καταγραφή περιστατικών;

• Οι ιατρικοί φάκελοι των ασθενών μπορεί να αποσιωπούν τα περισσότερα σφάλματα, ειδικά όσα έχουν σχέση με φάρμακα.

• Η μελέτη Harvard study βρήκε ένα ποσοστό 0,7% για την επίπτωση σοβαρών σφαλμάτων στη χορήγηση φαρμάκων. Αλλά, με βάση την ανάλυση των ιατρικών φακέλων, μια σχολαστική καταγραφή περιστατικών ανέβασε αυτό το ποσοστό στο 7,3%.

(JAMA 1995;274:29-34 - Journal of American Medical Association)

 

• Υπολογίζεται ότι το κόστος των ανεπιθύμητων συμβαμάτων από φάρμακα ανέρχεται σε 4 εκατομμύρια δολάρια τον χρόνο για ένα νοσοκομείο 500 κλινών. (JAMA 1997;277:307-11)

 

8) Ιατρογενείς νόσοι σε ασθενείς που έρχονται στο νοσοκομείο από το σπίτι

• Σε πολλές μελέτες, η ιατρογενής νόσος ευθύνεται για το 5%-36% των εισαγωγών σε ιατρικές υπηρεσίες και για 1 από τις 8 εισαγωγές στις μονάδες εντατικής.

New England Journal of Medicine - NEJM 1981;304:638-42

Arch Intern Med 1986;146:1931-4

Arch Intern Med 1999;159:71-78

 

9) Κόστος των προβλημάτων που προκύπτουν από φαρμακοθεραπείες

• Υπολογίζεται πως προβλήματα που προκύπτουν από τη χρήση φαρμακοθεραπειών (όχι αναγκαστικά εσφαλμένη χρήση) προκαλούν κάθε χρόνο στις ΗΠΑ:

- 200.000 επιπρόσθετους θανάτους,

- 116 εκατομμύρια επιπλέον επισκέψεις σε ιατρούς,

- 76 εκατομμύρια επιπρόσθετες συνταγογραφήσεις,

- 8 εκατομμύρια επιπρόσθετες εισαγωγές,

- 76,6 δισεκατομμύρια δολάρια τον χρόνο επιπρόσθετο κόστος

Am J Health Syst Phram 1997;54:554-8

 

10) Ειδικευόμενοι γιατροί

• Το 45% των ειδικευόμενων στην Παθολογία παραδέχτηκε ότι έχει κάνει τουλάχιστον ένα πολύ σοβαρό ιατρικό σφάλμα.

• Στο 31% το σφάλμα οδήγησε στον θάνατο του ασθενούς.

• Το πιο προβληματικό είναι το άλλο 55% που είναι σχεδόν βέβαιο ότι έκανε αντίστοιχα σφάλματα αλλά δεν έχει καν το θάρρος να το παραδεχτεί.

JAMA 1991;265:2089-94

• Περισσότερα σφάλματα γίνονται όταν νέοι ιατροί ξεκινούν να υπηρετούν σε μια καινούργια για αυτούς ιατρική υπηρεσία.

Eur J Pediatr 1998;157:769-774

 

11) Άρνηση του αλάθητου και της επίδρασης της κόπωσης

• Μια δημοσκόπηση 1.033 επαγγελματιών υγείας σε χειρουργεία και μονάδες εντατικής παρακολούθησης και 30.000 πιλότων αεροπλάνων έδειξε ότι οι πιλότοι ήταν πολύ λιγότερο πιθανό να αρνηθούν το ότι η κόπωση επιδρά πάνω στην απόδοσή τους (26% των πιλότων, έναντι 70% των χειρουργών).

BMJ 2000;320:745-9

 

12) Προσεγγίσεις στα ανθρώπινα σφάλματα - Α

• Ατομική προσέγγιση (person approach): Τα σφάλματα αποκτούν ηθική χροιά και ευθύνη - υπάρχουν συγκεκριμένοι ένοχοι που πρέπει να κατηγορηθούν και να τιμωρηθούν (ακόμα και δημόσια).

• Κλασικό παράδειγμα: Ο ανίκανος και ανασφαλής καθηγητής που κατά καιρούς μαζεύει τους γιατρούς στην κλινική του για να βρίσει τους άλλους για τα «απίστευτα» σφάλματα που κάνουν.

 

13) Προσεγγίσεις στα ανθρώπινα σφάλματα - Β

• Προσέγγιση του συστήματος (systems approach): Τα σφάλματα προκύπτουν από αλληλένδετες, αλληλοκαλυπτόμενες ελλείψεις στους αμυντικούς μηχανισμούς του όλου συστήματος (Swiss cheese model). [Πρέπει] να δίνεται έμφαση στο να καταγράφονται και να δηλώνονται με παρρησία τα «παραλίγο» σφάλματα (near-miss situations) που μπορούν να αποκαλύψουν τα ευάλωτα σημεία του όλου συστήματος που μπορεί να οδηγήσουν σε νέα σφάλματα στο μέλλον.

• Κλασικό παράδειγμα: Η σοβαρή και νηφάλια ομαδική δουλειά για την αντικειμενική εκτίμηση και βελτίωση της συλλογικής προσπάθειας.

 

14) Αποτυχία ή επιτυχία

• Έμφαση και επιβράβευση στις επιτυχίες κατά των σφαλμάτων - και όχι κατακραυγή στις αποτυχίες.

• Η κλινική ομάδα πρέπει να έχει υψηλό ηθικό και, παράλληλα, ανοιχτό, επιστημονικά αυτοκριτικό πνεύμα.

• Παραδείγματα μπορούν να ληφθούν από οργανισμούς «υψηλής πιστότητας» (high reliability organizations), όπως πυρηνικά αεροπλανοφόρα, συστήματα ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας, πυρηνικές εγκαταστάσεις.

 

15) Motto

• «Συλλογική προ-ενασχόληση με την πιθανότητα αποτυχίας»

• «Η αξιοπιστία είναι ένα δυναμικό μη συμβάν»

 

16) Ασφάλεια

• Η λήψη αποφάσεων στην κλινική φροντίδα απαιτεί καλή γνώση τόσο της αποτελεσματικότητας όσο και της ασφάλειας κάθε ιατρικής παρέμβασης.

• Η αποδοτικότητα πρέπει να ζυγίζεται κάθε φορά έναντι της πιθανότητας πρόκλησης βλάβης.

• Δυστυχώς, υπάρχουν ισχυρές αποδείξεις ότι η ασφάλεια αγνοείται συνήθως στην ιατρική βιβλιογραφία, ακόμα και όταν πρόκειται για τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές.

Contopoulos-Ioannidis and Ioannidis. Lancet 1998

Ioannidis and Lau. JAMA 2001

 

17) Οι ΤΚΔ για παρεμβάσεις που μπορούν να περιορίσουν τα ιατρικά λάθη

• Μέχρι σήμερα έχουν γίνει μόνο 13 Τυχαιοποιημένες Κλινικές Δοκιμές (ΤΚΔ).

• Το μέγεθος δείγματος ανά μελέτη ποικίλλει από 107 έως 4.220 (μέγιστος αριθμός ευκαιριών για σφάλμα - opportunities for error) ν=10888).

• Οι παρεμβάσεις εξετάζουν ως κλινικές εκβάσεις τη λανθασμένη διάγνωση (π.χ. να μη διαγνώσει κάποιος ένα κάταγμα), τη λανθασμένη αντιμετώπιση (π.χ. να μη διαγνώσει κάποιος οξεία σκωληκοειδίτιδα), και τη λανθασμένη συνταγογράφηση ή τη λανθασμένη χορήγηση φαρμάκων.

Ioannidis and Lau. Journal of General Internal Medicine 2001

 

18) Συχνότητα ιατρικών σφαλμάτων - παρεμβάσεις για την καταπολέμησή τους

• Με δύο εξαιρέσεις, όλες οι μελέτες έδειξαν ότι στην ομάδα ελέγχου το ποσοστό των εσφαλμένων ιατρικών πράξεων ήταν πολύ υψηλό (10%-63% του συνόλου των ιατρικών πράξεων).

• Οι περισσότερες τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές έδειξαν πως σχετικά απλές παρεμβάσεις μπορούν να πετύχουν θεαματική μείωση του ποσοστού σφαλμάτων.

Ioannidis and Lau, JGIM 2001

 

19) Τεκμηριωμένα αποτελεσματικές παρεμβάσεις

• Χρήση δομημένων πρωτοκόλλων και αλγορίθμων

• Αυτόματες υπενθυμίσεις (reminders)

• Εφαρμογή μορφών συστηματοποιημένης ομαδικής εργασίας

• Προγράμματα που διασφαλίζουν τη συνταγογράφηση και τον έλεγχό της.

• Προγράμματα χορήγησης φαρμάκων

• Χρήση υπολογιστών στη δρομολόγηση των εντολών

 

20) Κύρια μηνύματα

• Η κλινική ιατρική, όταν ασκείται με σωστή επιστημονική τεκμηρίωση (evidence) και μέγιστη αποτελεσματικότητα, μπορεί να προσφέρει συγκεκριμένα, εστιακά και συνήθως περιορισμένα οφέλη.

• Σε πραγματικές συνθήκες, η απόδοση της ιατρικής πράξης είναι χαμηλότερη από το ιδεατό, και συχνά η ιατρική πράξη είναι περισσότερο επιβλαβής από ό,τι χρήσιμη.

• Τα ιατρικά σφάλματα είναι πολύ συχνά.

• Η απόκρυψη ή αποσιώπηση των ιατρικών σφαλμάτων δεν εξυπηρετεί κανέναν. Τα ιατρικά σφάλματα πρέπει να συζητιούνται εκτεταμένα ώστε να μπορούν να προληφθούν και να αντιμετωπιστούν στο μέλλον.

• Υπάρχουν απλές παρεμβάσεις που μπορούν να μειώσουν σημαντικά την επίπτωση ιατρικών σφαλμάτων.

http://users.uoi.gr/hyepilab/assets/pdfs/hygieneI/medical_error.pdf

 

3. Ιατρικά λάθη στην ΕΛΛΑΔΑ

6.000 θάνατοι τον χρόνο από ιατρικά λάθη

 

Γρηγόριος Λέων, ιδιώτης ιατροδικαστής

18 Οκτωβρίου 2010

 

https://www.mednutrition.gr/portal/ygeia/alles-pathiseis/4049-6-000-thanatoi-to-xrono-apo-iatrika-lathi

 

Ζητήματα ιατρικών σφαλμάτων απασχολούν όλο και πιο συχνά πλέον τους ίδιους τους ιατρούς, τα νοσοκομεία (δημόσια ή ιδιωτικά), τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αλλά και την κοινή γνώμη. Έγκυρα έντυπα, όπως το «British Medical Journal», εκτιμούν ότι τα ιατρικά λάθη στη Βρετανία σκοτώνουν 30.000 πολίτες κάθε χρόνο, ενώ την ίδια στιγμή στις Ηνωμένες Πολιτείες τα σφάλματα των γιατρών αποτελούν την τρίτη αιτία θανάτου. Στην Ελλάδα, αν και δεν υπάρχουν επίσημα στατιστικά στοιχεία, κάποιες εκτιμήσεις μιλούν ακόμα και για 6.000 θανάτους ετησίως που οφείλονται σε πιθανά ιατρικά λάθη.

 

Από το 2005, με την ψήφιση από το Ελληνικό Κοινοβούλιο του νέου «Κώδικα Ιατρικής Δεοντολογίας» (3418/2005), έπαψε πλέον και επίσημα να ισχύει η πατερναλιστική θεώρηση της Ιατρικής. Αυτό σημαίνει ότι ο ιατρός δεν είναι πλέον ο άνθρωπος που αποφασίζει ό,τι θεωρεί ο ίδιος καλό για την υγεία του ασθενούς του. Αντίθετα, ο ιατρός σήμερα πρέπει να ενημερώνει πλήρως τον ασθενή του, σε όλα τα στάδια της ιατρικής πράξης αλλά και να πράττει οποιαδήποτε ιατρική παρέμβαση, μόνο κατόπιν της συναίνεσης του ίδιου του ασθενούς.

 

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, οι υποθέσεις ιατρικών σφαλμάτων που φτάνουν στα ποινικά ή πολιτικά δικαστήρια αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο. Αύξουσα είναι και η παρουσίαση αντίστοιχων περιπτώσεων από τα ΜΜΕ. Σημαντικό είναι όμως να κατατεθούν δύο διαπιστώσεις:

 

Πρώτον, υπάρχει πράγματι ένα σύστημα υγείας που δυσλειτουργεί και μερικοί ιατροί μπορεί να κάνουν λάθη, αλλά δεν μπορεί να διασύρεται όλος ο ιατρικός κόσμος για τυχόν αμέλειες ή λάθη μερικών, και δεν μπορεί να διασύρεται οποιοσδήποτε ιατρός ως «χασάπης» ή «εγκληματίας» χωρίς να αποδειχθεί πρώτα η ευθύνη που του αποδίδεται. Ακόμα όμως και όταν αποδίδεται ευθύνη σε έναν ιατρό για μια συγκεκριμένη πράξη, δεν είναι δυνατόν αυτή να γενικεύεται και, τελικά, να οδηγεί τον ιατρό στην επαγγελματική απαξίωση ή και στην καταστροφή.

 

Δεύτερον, είναι αλήθεια ότι το πραγματικό θύμα ενός ιατρικού λάθους πρέπει να αποζημιώνεται, όχι μόνο για μια πιθανή αποκατάσταση της ιατρογενούς βλάβης, αλλά και για τις συνέπειες που αυτή έχει στην επαγγελματική και προσωπική ζωή τόσο του ιδίου του θύματος όσο και της οικογένειάς του. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να γίνει για δεύτερη φορά θύμα πιθανών συγκαλύψεων, σηκώνοντας μόνο του το βάρος της όποιας αποκατάστασης.

 

Είναι βέβαιο ότι και στο ζήτημα των ιατρικών λαθών η ελληνική κοινωνία θα προσαρμοστεί στα δυτικά πρότυπα. Συνεπώς, οι μηνύσεις και οι αγωγές έναντι ιατρών θα πληθύνουν. Είναι χρέος όλων των εμπλεκόμενων φορέων σε κάθε περίπτωση να ακολουθούν μια εκλογικευμένη διαδικασία αναζήτησης της αλήθειας, έτσι ώστε ο θύτης να χρεώνεται τη συγκεκριμένη πράξη και το θύμα να αποζημιώνεται την πραγματική του ζημία. Εάν, αντίθετα, οδηγηθούμε σε μια λογική πολεμικής αντιπαράθεσης, οι παράπλευρες απώλειες θα είναι περισσότερες από τα πρόσκαιρα οφέλη.

 

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΛΕΩΝ: Ιδιώτης ιατροδικαστής. Υπήρξε υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος του Δήμου Αθηναίων (με τον συνδυασμό «Αθήνα ψηλά» του Κώστα Μπακογιάννη) και, σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, επιδιώκει θέση στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ.

 

4. Ιατρογενής Νοσηρότητα: Απειλή για την Υγεία

 

Τούντας Γιάννης, καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής Παν/μίου Αθηνών

4 Μαρτίου 2008

 

https://www.iatronet.gr/ygeia/pathologia/article/4204/iatrogenis-nosirotita-apeili-gia-tin-ygeia.html

 

H αποτίμηση των πραγματικών διαστάσεων της συμβολής της Ιατρικής στην ανθρώπινη υγεία περιλαμβάνει, εκτός από τη θετική της συνεισφορά, και τις αρνητικές της επιπτώσεις ή παρενέργειες. Από την εποχή του Ιπποκράτη είχαν επισημανθεί οι βλάβες που μπορεί να προκαλέσει η αλόγιστη ιατρική πρακτική.

 

Το «ωφελείν, μη βλάπτειν» υπήρξε και παραμένει μια από τις πιο σημαντικές ιπποκράτειες παρακαταθήκες. Το Ρωμαϊκό Δίκαιο, μάλιστα, προέβλεπε σειρά ποινών για τους υπεύθυνους (Damnum injuria datum per medicum).

 

[…] Σήμερα είναι πλέον γνωστό ότι καμία θεραπευτική παρέμβαση, χειρουργική ή φαρμακευτική, καθώς και η συντριπτική πλειοψηφία των διαγνωστικών / εργαστηριακών εξετάσεων, δεν είναι άμοιρη κινδύνων.

 

[…] Η ιατρογενής νοσηρότητα μπορεί να οφείλεται άλλοτε σε ιατρική αμέλεια ή ανικανότητα, και άλλοτε σε γνωστές ή άγνωστες παρενέργειες. Άλλωστε, μελέτη το 1992 στη Βρετανία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μόνο το 15% των ιατρικών αποφάσεων στηρίζεται σε επιστημονικά τεκμηριωμένα στοιχεία για την αποτελεσματικότητά τους.

 

[…] Σύμφωνα με τον ριζοσπάστη Αμερικανό διανοητή Ιβάν Ίλιτς, η ιατρογένεση της αρρώστιας οφείλεται στην υπερβιομηχάνιση και αποτελεί, μετά την κακή διατροφή, τον κύριο κίνδυνο για την ανθρώπινη υγεία. Ο Ίλιτς ταξινομεί την ιατρογένεση σε τρεις κατηγορίες: Στην κλινική ιατρογένεση, η οποία αφορά τις αρνητικές παρενέργειες των ιατρικών πράξεων (λάθη, τοξικότητα φαρμάκων κ.ά.), στην κοινωνική ιατρογένεση, η οποία οφείλεται στη συμβολή της ιατρικής στη διαιώνιση της βιομηχανικής κοινωνίας, που είναι η κύρια υπεύθυνη για τη γέννηση της αρρώστιας, και στην πολιτισμική ιατρογένεση, η οποία αλλοτριώνει το άτομο, καθιστώντας το παθητικό αποδέκτη ιατρικών θεσφάτων.

Η πολιτισμική ιατρογένεση αναιρεί την αυτονομία του ατόμου και τη δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού του και ιατρικοποιεί βασικά ανθρώπινα βιώματα, όπως είναι η γέννηση, ο πόνος, ο θάνατος. Ο μόνος δε τρόπος για να προφυλαχθεί ο σύγχρονος άνθρωπος από την απειλή αυτή είναι με το να απομακρυνθεί από το θεσμικό ιατρικό περιβάλλον, δημιουργώντας έναν φυσικό και κοινωνικό χώρο που θα επιτρέπει την ανάπτυξη της αυτόνομης και υπεύθυνης ανθρώπινης προσωπικότητας.

 

Αν και η προβληματική αυτή έχει κατηγορηθεί ως ακραία και ουτοπική, γεγονός είναι ότι οι ιατρογενείς κίνδυνοι αποτελούν σημαντική απειλή για την υγεία.

 

Οι ιατρογενείς κίνδυνοι μπορεί να αφορούν τους αρρώστους, τους γιατρούς και τους άλλους επαγγελματίες υγείας, καθώς και τον γενικό πληθυσμό. Οι κίνδυνοι για τους αρρώστους περιλαμβάνουν τις χειρουργικές επιπλοκές, τις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, τα λάθη και τις παρενέργειες των διαγνωστικών εξετάσεων, τη φαρμακευτική τοξικότητα.

 

[…] Πρόσφατες έρευνες στη Βρετανία έδειξαν ότι 30.000 ασθενείς πεθαίνουν κάθε χρόνο από ιατρικά λάθη και άλλοι 20.000 από νοσοκομειακές λοιμώξεις.

Πρώτα απ' όλα, οι περισσότερες εγχειρήσεις απαιτούν τη χρήση αναισθησίας, η οποία ορισμένες φορές είναι πιο επικίνδυνη από την ίδια την εγχείρηση.

 

[…] Σε ό,τι αφορά τις ίδιες τις χειρουργικές επεμβάσεις, έρευνα του Αμερικανικού Κογκρέσου αποκάλυψε ότι στις ΗΠΑ το 1974 έγιναν 2.400.000 άσκοπες εγχειρήσεις που προκάλεσαν τον θάνατο 4.900 ατόμων, ενώ το 1985 στη Βρετανία διαπιστώθηκε ότι ο κίνδυνος θανάτου κατά τη διάρκεια χειρουργικών επεμβάσεων ήταν περίπου 1,6% (1:60).

 

[…] Σε μια εμπιστευτική έρευνα που έγινε στη Βρετανία για τους θανάτους που συμβαίνουν πριν περάσει ένας μήνας από την εγχείρηση, διαπιστώθηκε ότι το 22% των μετεγχειρητικών θανάτων θα μπορούσε να αποφευχθεί. Στους μετεγχειρητικούς κινδύνους, και γενικότερα στους ενδονοσοκομειακούς κινδύνους, περιλαμβάνονται και οι νοσοκομειακές λοιμώξεις. Οι νοσοκομειακές λοιμώξεις αποτελούν σημαντική αιτία νοσηρότητας και θνησιμότητας.

 

Στις ΗΠΑ, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, περισσότερα από 2 εκατ. άτομα υπήρξαν θύματα ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, με αποτέλεσμα να απαιτηθούν 6 εκατομμύρια επιπλέον μέρες νοσηλείας. Έχει υπολογιστεί για τη χώρα αυτή ότι το 5,7% των νοσηλευομένων αναπτύσσει ενδονοσοκομειακή λοίμωξη και ότι το 1% των ασθενών αυτών πεθαίνει εξαιτίας της λοίμωξης.

 

Το ποσοστό αυτό είναι μεγαλύτερο σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου οι συνθήκες νοσοκομειακής υγιεινής είναι πιο υποβαθμισμένες.

 

Ο κίνδυνος, βέβαια, εξαρτάται από το είδος των λοιμώξεων που επικρατούν σε κάθε νοσοκομείο, καθώς και από τις ιατρικές πράξεις που θα πραγματοποιηθούν. Όμως, σε κάθε περίπτωση ο νοσηλευόμενος ασθενής διατρέχει κίνδυνο, επειδή η ίδια η νόσηση τον καθιστά πιο ευάλωτο, επειδή πολλοί ασθενείς βρίσκονται σε ανοσοκαταστολή, και επειδή πολλά ενδονοσοκομειακά μικρόβια έχουν αναπτύξει μεγαλύτερη αντοχή στα αντιβιοτικά.

 

Στη δεκαετία του 1990 είχε εκτιμηθεί ότι το 1/5 των ασθενών που νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομείο των ΗΠΑ υπέστη ιατρογενή βλάβη. Τα μισά επεισόδια αφορούσαν φαρμακευτικές παρενέργειες, ενώ το 10% επιπλοκές διαγνωστικών εξετάσεων.

 

Οι διαγνωστικές εξετάσεις, εκτός από κινδύνους, παρουσιάζουν συχνά και διαγνωστικά λάθη, που μπορεί να έχουν σοβαρές επιπτώσεις.

 

Σε πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Αγγλίας μεταθανάτιες βιοψίες σε περιπτώσεις όπου είχε διαγνωστεί ως αιτία θανάτου η καρδιακή ανεπάρκεια διαπίστωσαν ότι η διάγνωση ήταν λάθος σε πάνω από το 50% των περιπτώσεων [!!!].

 

Σε άλλη μελέτη, το 1/4 των βιοχημικών εξετάσεων των ασθενών παρουσίαζε διαφορές ανάμεσα σε δύο διαφορετικά εργαστήρια, ενώ σε 83 περιπτώσεις όπου υπήρχε κλινική και εργασιακή ένδειξη για εγχείρηση κοιλίας, οι 22 αποδείχθηκαν άσκοπες με βάση τα παθολογοανατομικά ευρήματα.

 

 Όλες σχεδόν οι διαγνωστικές εξετάσεις παρουσιάζουν ένα ποσοστό ψευδώς θετικών αποτελεσμάτων (λαθεμένη παθολογική ένδειξη) και ένα ποσοστό ψευδώς αρνητικών αποτελεσμάτων (λαθεμένη φυσιολογική ένδειξη). Στην πρώτη περίπτωση, ελλοχεύει ο κίνδυνος θεραπευτικής παρέμβασης σε υγιές άτομο. Στη δεύτερη περίπτωση, ο κίνδυνος είναι συχνά μεγαλύτερος, γιατί δεν αναγνωρίζεται η ύπαρξη προβλήματος. Οι δύο αυτές περιπτώσεις συχνά επιβάλλουν την επανάληψη των εξετάσεων ή τον εμπλουτισμό τους, κάτι που αυξάνει όχι μόνο τα έξοδα, αλλά και τους ιατρογενείς κινδύνους.

 

[…] Ακόμα και στις κλινικές της κορυφαίας ιατρικής σχολής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, πρόσφατη έρευνα διαπίστωσε ότι ιατρογενείς παρενέργειες παρατηρούνται στο 3,7% των νοσοκομειακών εισαγωγών και ότι το 27,6% των παρενεργειών αυτών οφείλονταν σε ιατρική αμέλεια.

Αν και το 70,5% των περιπτώσεων αφορούσε διαταραχές που η διάρκειά τους δεν ξεπερνούσε τους έξι μήνες, το 2,6% ευθυνόταν για μόνιμες βλάβες και το 13,6% προκάλεσε τον θάνατο των νοσηλευομένων. Από την ίδια έρευνα εκτιμήθηκε ότι στα υπόλοιπα νοσοκομεία της περιοχής τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν σαφώς μεγαλύτερα.

 

Μέρος Β: ΙΑΤΡΟΔΙΚΑΣΤΙΚΑ «ΛΑΘΗ»

 

• Ιατροδικαστικά λάθη και επιπόλαιες νεκροψίες στη Γερμανία.

• Στη χώρα υπάρχουν μόλις 200 καταρτισμένοι ιατροδικαστές και γιατροί

• Από 10.000 πιστοποιητικά θανάτου, μόνο τα 223 δεν περιείχαν λάθη

• Κάθε χρόνο πάνω από 10.000 θάνατοι που δεν οφείλονται σε φυσικά αίτια καταγράφονται ως τέτοιοι.

• Μεταξύ αυτών και τουλάχιστον 1.200 θανατηφόρα εγκλήματα.

 

Prof. Dr. med. Marcel Verhoff,

University Hospital Frankfurt · Legal Medicine

Deutsche Welle Griechische Redaktion

DW – 7 Δεκ. 2017

https://p.dw.com/p/2owMa

 

https://www.dw.com/el/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CE%B5%CF%82-%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%BF%CF%88%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1/a-41693424

 

Το Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου του Ρόστοκ (Institute of Forensic Medicine, Rostock University) επανεξέτασε 10.000 πιστοποιητικά θανάτου από την πόλη και την ευρύτερη περιοχή που συντάχθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια. Όπως διαπιστώθηκε, μόνο 223 από τα 10.000 πιστοποιητικά θανάτου δεν περιείχαν λάθη (!!!). Στα πιστοποιητικά που εξετάστηκαν εντοπίστηκαν πάνω από 3.000 σοβαρά λάθη και περισσότερα από 35.000 λάθη δευτερεύουσας σημασίας.

 

Έρευνα του Ιατροδικαστικού Ινστιτούτου του Μίνστερ στη δεκαετία του 1990 είχε εκτιμήσει ότι κάθε χρόνο δεν καταγράφονται πάνω από 10.000 θάνατοι οι οποίοι δεν έχουν επέλθει από φυσικά αίτια, μεταξύ αυτών τουλάχιστον 1.200 θανατηφόρα εγκλήματα.

 

Ιατροδικαστές κάνουν λόγο για φευγαλέα εξέταση των σορών, λάθη και παραλείψεις στα πιστοποιητικά θανάτου. Όπως λένε, πιθανά εγκλήματα και ιατρικά λάθη μένουν, έτσι, στο σκοτάδι.

 

Ο καθηγητής Ιατροδικαστικής Marcel Verhoff επισημαίνει πλήθος λαθών και παραλείψεων στις νεκροψίες στη Γερμανία.

 

Ο καθηγητής Ιατροδικαστικής Marcel Verhoff, διευθυντής του Ινστιτούτου Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου Γκαίτε της Φρανκφούρτης, έμεινε έκπληκτος όταν -αφαιρώντας το έμπλαστρο από το στήθος ενός νεκρού- διαπίστωσε την ύπαρξη ενός τραύματος από αιχμηρό αντικείμενο. Στο πιστοποιητικό θανάτου είχε σημειωθεί ότι «ο θάνατος προήλθε από φυσικά αίτια». Ο Marcel Verhoff παραδέχεται, βεβαίως, ότι η συγκεκριμένη περίπτωση ήταν «ιδιαίτερα ακραία». Ωστόσο, η λανθασμένη συμπλήρωση των πιστοποιητικών θανάτου και οι επιφανειακές νεκροψίες είναι μάλλον κανόνας παρά εξαίρεση στη Γερμανία.

 

Από το Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου του Ρόστοκ (Institute of Forensic Medicine, Rostock University) επανεξετάστηκαν 10.000 πιστοποιητικά θανάτου από την πόλη και την ευρύτερη περιοχή που συντάχθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια, και διαπιστώθηκε ότι μόλις 223 απ’ αυτά δεν περιείχαν λάθη (!!!).

 

Στα πιστοποιητικά που εξετάστηκαν εντοπίστηκαν πάνω από 3.000 σοβαρά λάθη και περισσότερα από 35.000 λάθη δευτερεύουσας σημασίας. Σε 44 περιπτώσεις πιστοποιήθηκε λανθασμένα θάνατος από φυσικά αίτια. «Στο ξεκίνημα της έρευνας, δεν περιμέναμε στο τέτοιας έκτασης λάθη», ομολόγησε ο ιατροδικαστής Φραντ Τσακ κατά την παρουσίαση των συμπερασμάτων τον προηγούμενο Σεπτέμβριο.

 

Το γεγονός ότι οι νεκροψίες στη Γερμανία είναι ελλιπείς δεν είναι ιδιαίτερα καινούργια διαπίστωση. Ήδη τη δεκαετία του 1990 έρευνα του Ιατροδικαστικού Ινστιτούτου του Μίνστερ είχε εκτιμήσει ότι κάθε χρόνο δεν καταγράφονται πάνω από 10.000 θάνατοι που δεν οφείλονται σε φυσικά αίτια, μεταξύ αυτών τουλάχιστον 1.200 θανατηφόρα εγκλήματα. Ο Σύνδεσμος Γερμανών Εγκληματολόγων της γερμανικής αστυνομίας ζητά εδώ και χρόνια τη θέσπιση νεκροψίας από εξειδικευμένους γιατρούς. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει ελάχιστα.

 

Η Κάτω Σαξονία θέσπισε αυστηρότερες διατάξεις σε ό,τι αφορά την ταφή των σορών με αφορμή τη σκανδαλώδη υπόθεση του πρώην νοσηλευτή Νιλς Χέγκελ, που προκάλεσε τον θάνατο 106 ασθενών (όπως έχει διαπιστωθεί μέχρι σήμερα) σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας όπου εργαζόταν μεταξύ 2003 και 2005. Αρχικά, καταδικάστηκε σε ισόβια για τον θάνατο 5 ασθενών (από δικαστήριο της Κάτω Σαξονίας στις 26 Φεβρουαρίου 2015). Ωστόσο, έπειτα από τοξικολογικές εξετάσεις που διενεργήθηκαν αργότερα, διαπιστώθηκε η πραγματική διάσταση της εγκληματικής του δράσης. Από τον προηγούμενο Αύγουστο στη Βρέμη κάθε νεκρός εξετάζεται πλέον από εξειδικευμένους σε νεκροψίες γιατρούς.

 

Στα μεγάλα γερμανικά κρατίδια, όπως αυτό της Έσσης, «δεν εφαρμόζεται ένα μοντέλο αντίστοιχο του μικρού κρατιδίου της Βρέμης», εκτιμά ο καθηγητής Ιατροδικαστικής Marcel Verhoff, εξηγώντας ότι σε όλη τη Γερμανία υπάρχουν μόλις 200 επαρκώς καταρτισμένοι για τον συγκεκριμένο σκοπό ιατροδικαστές και γιατροί, και εκτιμά ότι δεν υπάρχουν αρκετοί ενδιαφερόμενοι να εξειδικευθούν στον συγκεκριμένο τομέα και ως εκ τούτου και στο μέλλον οι νεκροψίες θα πρέπει να διενεργούνται από όλους τους γιατρούς.

 

Οι επιλογές στα γερμανικά πιστοποιητικά θανάτου είναι τρεις: «φυσικός θάνατος», «μη φυσικός θάνατος» και «θάνατος από αδιευκρίνιστα αίτια». Αν ένας γιατρός δηλώσει θάνατο από μη φυσικά ή αδιευκρίνιστα αίτια, τότε αναγκαστικά πρέπει να ενημερώσει την αστυνομία. Όπως επισημαίνει ο καθηγητής Marcel Verhoff, η διεύθυνση ενός θεραπευτηρίου δεν χαίρεται όταν κάποιος γιατρός συνηθίζει να ειδοποιεί την αστυνομία στις περιπτώσεις που δεν μπορεί να διαπιστώσει μια σαφή αιτία θανάτου.

 

Πάντως, οι δυνατότητες της νεκροψίας είναι περιορισμένες. Η εξέταση της σορού γίνεται εξωτερικά. «Όμως μπορεί κανείς να διαπιστώσει πολλά πράγματα αν κοιτάξει με προσοχή. Περισσότερα συμπεράσματα μπορούν να βγουν με τη βοήθεια της νεκροτομής, κατά την οποία γίνεται διάνοιξη του νεκρού σώματος», εκτιμά ο Marcel Verhoff.

 

Ο καθηγητής Marcel Verhoff τάσσεται υπέρ των υποχρεωτικών και επαναλαμβανόμενων εκπαιδευτικών προγραμμάτων για όλους τους γιατρούς που διενεργούν νεκροψίες, ενώ θεωρεί ότι θα πρέπει να γίνονται περισσότερες νεκροτομές βάσει μιας λίστας με «αυστηρότατα κριτήρια».

 

https://p.dw.com/p/2owMa

 

 

 

Μέρος Γ: ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ

Τα Βοθροκάναλα μετέτρεψαν τη χώρα σε ένα απέραντο Κολοσσαίο

 

Έχοντας ασκήσει την Ιατρική επί 43 συνεχή χρόνια (ως ιδιώτης γιατρός, που σημαίνει ότι δεν επιβάρυνα καθόλου τον Έλληνα φορολογούμενο), έχω την εμπειρία ενός πλήθους «σημείων και τεράτων» που δικαιώνουν τη λαϊκή θυμοσοφία σύμφωνα με την οποία «τα λάθη του ιατρικού και του νοσηλευτικού προσωπικού είθισται να καλύπτονται από το χώμα».

 

Σε σχέση με την υπόθεση της Πάτρας, αποτιμώντας μόνο κάποια εμφανή συμπεριφορικά χαρακτηριστικά της μητέρας, θα διακινδύνευα να τη χαρακτηρίσω «συνοικιακή ομορφιά» με όσα (αρνητικά, συνήθως) συνεπάγεται αυτός ο χαρακτηρισμός από άποψη κουλτούρας, καλλιέργειας, γνώσης και συμπεριφοράς, αλλά ΔΕΝ ΕΧΩ ΠΕΙΣΘΕΙ ΑΚΟΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΟΧΗ ΤΗΣ στον θάνατο της μικρής Τζωρτζίνας και, κατ’ επέκταση, και των δύο άλλων παιδιών.

 

Όταν κανείς είναι αντιμέτωπος με το Αδιανόητο, πρέπει να είναι πολλαπλά επιφυλακτικός. Και η αφαίρεση της ζωής παιδιών από τη μητέρα τους είναι πράξη που αντιμετωπίζεται ως αδιανόητη. Συνεπώς, δεν μπορεί να καταδικάζεται κάποιος για ένα αδιανόητο έγκλημα με φληναφήματα του τύπου «ράβδος στη γωνία, άρα βρέχει» τα οποία προβάλλονται ως «αποδείξεις». Μεταξύ αυτών:

 

- Απλοϊκές «αναλύσεις παιδικών ζωγραφιών», που είναι καταδικασμένες να παραμένουν εσαεί αναπόδεικτες υποκειμενικές υποθέσεις.

- Αφελείς «αναφορές» λαλίστατων γειτόνων, φίλων, γνωστών κ.ά.  

- Δημοσιογραφικά «λαβράκια» που ανακαλύπτονται από σαΐνια-δημοσιογράφους  οι οποίοι είναι εμφανώς παντελώς άσχετοι με το αντικείμενο.

- Απόστρατοι αστυνομικοί που εκφράζονται ως «Πυθίες» (εν όψει εκλογών).

- Παντός είδους «ειδικοί» που αποφαίνονται με μια ανατριχιαστική βεβαιότητα με βάση μια επιδερμική επαφή (μέσω της τηλεόρασης) με τα παιδιά-θύματα και τους γονείς τους.

- Και πολλοί άλλοι που συμμετέχουν στο κυνήγι του θησαυρού των «αποδείξεων», καθένας για τους δικούς του λόγους.

  

Στο διαβιβαστικό για την εν λόγω υπόθεση, που δημοσιεύτηκε στη «Ζούγκλα», σημειώνονται μεταξύ άλλων τα εξής:

 

«Από την Υπηρεσία μας, στο πλαίσιο της προανάκρισης για τη διερεύνηση των συνθηκών θανάτου της Γεωργίας, ζητήθηκαν οι ιατρικοί φάκελοι από όλα τα νοσοκομεία όπου είχε νοσηλευτεί (Καραμανδάνειο, Π.Γ.Ν. Πατρών, Ωνάσειο, Γ.Ν. Παίδων Αθηνών) και εξετάστηκε όλο το ιατρικό προσωπικό του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου και του Γενικού Νοσοκομείου Παίδων Αθηνών "Π & Α. Κυριακού" που παρακολουθούσε την πορεία της υγείας της.

Εξετάστηκε και ο ιατροδικαστής που διενήργησε τη νεκροτομή στη Δασκαλάκη Γεωργία, από του οποίου την κατάθεση προέκυψε ότι ο θάνατός της επήλθε συνεπεία "θανατηφόρου δηλητηρίασης από φαρμακευτική ουσία".

Συγκεκριμένα, από τις τοξικολογικές εξετάσεις που διενεργήθηκαν στο μεταθανάτιο αίμα της διαπιστώθηκε η ύπαρξη της φαρμακευτικής ουσίας κεταμίνη, σε ποσότητα η οποία είναι τοξική-θανατηφόρα».

 

Μόλις βρω χρόνο, θα φροντίσω να εκθέσω αναλυτικά τον προβληματισμό μου για τις πράξεις και τις παραλείψεις σε σχέση με τις ουσίες που αναφέρονται και, ιδίως για την Κεταμίνη, γύρω από την οποία οργανώνονται πλείστα όσα δημοσιογραφικά (!) και τηλεοπτικά (!) παραμυθο-δράματα, προς τέρψη ενός ανθρωποφάγου κοινού. Προς το παρόν, σημειώνω ότι για μένα παραμένουν αναπάντητα πολλά ερωτήματα.

 

Στο μεταξύ, τα βοθροκάναλα πυροδοτούν (κατ’ εξακολούθηση) τον ερπετικό εγκέφαλο των διαφόρων εγχώριων Ταλιμπάν, που ζητούν την εφαρμογή του Νόμου του Λιντς εν έτει 2022, προσφερόμενοι να δράσουν ακόμη και ως… εθελοντές δήμιοι. Ιδού κάποιες χαρακτηριστικές αναφορές:

 

«Δεκάδες πολίτες που έχουν συγκεντρωθεί στα δικαστήρια, φώναζαν υβριστικά σχόλια εναντίον της, ενώ αρκετοί την καλούσαν να ομολογήσει για να λυτρωθεί».

 

«Φόνισσα, τι έκανες στα παιδιά σου. Το ήξερε αυτό ο άντρας σου. Αφήστε να την πάμε εμείς να την τακτοποιήσουμε», ωρύονταν.

 

Άλλοι, πάλι, την αποκάλεσαν «Βρομιάρα», ενώ ακούστηκαν και εκφράσεις όπως «Λιθοβολισμό μέχρι τέλους» και «Ομολόγησε για να λυτρωθείς, σκύλα».

 

https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/esoteriki-asfaleia/thanatos-paidion-stin-patra-stin-eyelpidon-i-r-pispirigkou-ti-tis-eipe-o-dikigoros-tis-prin-paraitithei/

 

Υ.Γ.: Αναρωτιέμαι τι θα γνωμάτευε ο καθηγητής Ιατροδικαστικής Marcel Verhoff, διευθυντής του Ινστιτούτου Ιατροδικαστικής του Πανεπιστημίου Γκαίτε της Φρανκφούρτης (ο σημαντικότερος ίσως ιατροδικαστής της Γερμανίας) εάν του αποστελλόταν ολόκληρος ο φάκελος της ιατρο-νοσοκομειακής οδύσσειας της μικρής Τζωρτζίνας…

 

Με καθυστέρηση «συμμορφώθηκε» τελικά το Δημόσιο στην προδικαστική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να αποστείλει στοιχεία για το πρόστιμο των 100 ευρώ στους ανεμβολίαστους άνω των 60 ετών, με αποτέλεσμα να συζητηθεί ύστερα από ένα μήνα το θέμα, στην Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου.

Προς έκπληξη όλων, όμως τα στοιχεία που προσκομίστηκαν ήταν μόνο στατιστικά για τον αριθμό είτε των  θανάτων στις ΜΕΘ, είτε των διασωληνωμένων ανά ηλικιακή ομάδα αλλά και εκτιμήσεις  για τον αριθμό των θανόντων άνω των 59 ετών.

«Τα στοιχεία αυτά είναι ανεπαρκή και δεν απαντούν στα κρίσιμα σημεία του θέματος. Το μέτρο της  επιβολής του προστίμου είναι ρατσιστικό και αποτελεί  παγκόσμια πρωτοτυπία. Το Δημόσιο οφείλει να σεβαστεί τους ηλικιωμένους οι οποίοι σε όλη τους τη ζωή  έχουν προσφέρει. Το Δημόσιο προσβάλει την τρίτη ηλικία, την κοροϊδεύει, την εκβιάζει με το κατάπτυστο αυτό μέτρο της επιβολής προστίμου», σχολίασαν οι δικηγόροι των προσφευγόντων οι οποίοι έχουν στραφεί σε βάρος της σχετικής  υπουργικής απόφασης. «Τα στοιχεία του Δημοσίου καταγράφουν το αυτονόητο, χωρίς να λένε κάτι παραπάνω από όσα μέχρι σήμερα είναι γνωστά και να δικαιολογούν την επιβολή του μέτρου, αλλά  και χωρίς να απαντούν γιατί επελέγησαν οι μεγάλες ηλικίες, αφού το 90% των ασθενών από COVID-19 είναι κάτω των 60 ετών», συμπλήρωσαν, επισημαίνοντας παράλληλα την αντισυνταγματικότητα του μέτρου, καθώς παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας, αφού μεγάλος αριθμός πολιτών  άνω των 60 ετών λαμβάνει συντάξεις στα επίπεδα των 300-400 ευρώ.

Από την πλευρά τους, οι δικηγόροι τους Δημοσίου επικαλέστηκαν  δύο υγειονομικές εκθέσεις στις οποίες, όπως είπαν, στηρίχθηκε η  εκτίμηση των υγειονομικών δεδομένων και κρίθηκε αναγκαίο το μέτρο του προστίμου των 100 ευρώ. Υπεραμύνθηκαν δε της συνταγματικότητας της επιβολής του προστίμου, αρνούμενοι πως παραβιάζει την αρχή της αναλογικότητας και προσβάλλει την προσωπικότητα των πολιτών.

Το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο  επιφυλάχθηκε να εκδώσει την απόφασή του. Υπενθυμίζεται πάντως πως  ο υπουργός Υγείας Θάνος Πλεύρης εδώ και δύο μήνες  έχει ανακοινώσει  την αναστολή επιβολής του προστίμου, από τα μέσα του περασμένου Απριλίου (15 Απριλίου 2022).

 

Σκίτσο του Γιάννη Δερμεντζόγλου

Πηγή: tvxs.gr

 

Σε πλήρη λειτουργία τίθεται από σήμερα το νέο ηλεκτροκινούμενο σιδηροδρομικό τμήμα Τιθορέας - Λειανοκλάδι- Δομοκός πλήρως εξοπλισμένο με σύγχρονα σιδηροδρομικά συστήματα σηματοδότησης-τηλεδιοίκησης, το οποίο θα έχει ως αποτέλεσμα τη σημαντική ενίσχυση της ασφάλειας των σιδηροδρομικών μετακινήσεων σε εμπορικά και επιβατικά δρομολόγια.

Συγκεκριμένα, σήμερα, Παρασκευή 6 Μαΐου, μετά τη διεξαγωγή με επιτυχία των προβλεπόμενων δοκιμών των υπόψιν συστημάτων, διενεργήθηκε η διοικητική παραλαβή προς χρήση, με την υπογραφή πρωτοκόλλου μεταξύ της ΕΡΓΟΣΕ Α.Ε., του ΟΣΕ Α.Ε και της Αναδόχου Κ/Ξ «ΑΚΤΩΡ ΑΤΕ - J & P ABAΞ ΑΕ - ΤΕΡΝΑ ΑΕ», των συστημάτων σηματοδότησης-τηλεδιοίκησης για το σύνολο του σιδηροδρομικού άξονα Τιθορέα -Δομοκός, συνολικού μήκους περίπου 105,8 χιλιομέτρων.

Αναλυτικότερα, το έργο αυτό αποτελεί τμήμα της Σύμβασης 635 της ΕΡΓΟΣΕ και περιλαμβάνει τα παρακάτω αντικείμενα:

1. Σηματοδότηση όλων των Σιδηροδρομικών Σταθμών (ΣΣ) του εν λόγω τμήματος και συγκεκριμένα των ΣΣ. Τιθορέας, Μώλου, Λειανοκλαδίου, Αγίου Στεφάνου, Αγγειών, Θαυμακού (Στάση) και Δομοκού επί συνολικού μήκους 105,8 χλμ.

2. Τη σηματοδοτική κάλυψη των ενδιάμεσων διαγωνίων αλλαγών στις περιοχές Ρεγγίνι και Αχάρρες.

3. Τη σηματοδοτική επιτήρηση των 2 δίδυμων σηράγγων Καλλιδρόμου και Όθρυος.

4. Τη λειτουργία του Κέντρου Ελέγχου Κυκλοφορίας (ΚΕΚ) ΣΣ Λειανοκλαδίου που περιλαμβάνει:

- Την κεντρική επιτήρηση και έλεγχο της σηματοδότησης των ανωτέρω ΣΣ καθώς και των ενδιάμεσων τμημάτων σιδηροδρομικής γραμμής.

- Την κεντρική επιτήρηση και έλεγχο της κίνησης των συρμών και όλων των ηλεκτρομηχανολογικών συστημάτων περιβάλλοντος και ασφάλειας εντός των σηράγγων Καλλιδρόμου και Όθρυος.

- Οι συρμοί θα κινούνται πλέον με τις μέγιστες επιτρεπόμενες ταχύτητες, όπως αυτές προβλέπονται από τις ανάλογες μελέτες σηματοδότησης.

Με την έναρξη της λειτουργίας του ΚΕΚ ΣΣ Λειανοκλαδίου επιτυγχάνεται η βέλτιστη αξιοποίηση τόσο του εν λόγω σιδηροδρομικού δικτύου, όσο και του ανθρώπινου δυναμικού του ΟΣΕ, σύμφωνα με την εφαρμοζόμενη Ευρωπαϊκή πρακτική σε ανάλογα σιδηροδρομικά δίκτυα. 

Ταυτόχρονα βελτιώνονται τα υπάρχοντα επίπεδα ασφαλείας και λειτουργίας του συγκεκριμένου σιδηροδρομικού δικτύου. Αξίζει να σημειωθεί ότι η όλη λειτουργία του ΚΕΚ ΣΣ Λειανοκλαδίου μπορεί να επιτηρείται παράλληλα και από το ΚΕΚ ΣΚΑ σε περίπτωση μερικής ή πλήρους βλάβης αυτού.

Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΟΣΕ, Σπύρος Κ. Πατέρας, δήλωσε: «Η σημερινή εξέλιξη αποτελεί ένα ενδιάμεσο σκαλοπάτι στη μεγάλη προσπάθεια που πολλοί άνθρωποι κάνουν για να φέρουν τον σιδηρόδρομο στο προσκήνιο των μεταφορών. Είναι κάτι που επί χρόνια το ελληνικό επιβατικό κοινό το επιζητάει και οι σύγχρονες ανάγκες στον τομέα των μεταφορών το απαιτούν». Επισήμανε πως σήμερα, με την αλλαγή που συντελείται στον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο μεταφορικό χάρτη εξαιτίας των εξελίξεων του πολέμου στην Ουκρανία ο ελληνικός εμπορευματικός σιδηρόδρομος δέχεται καθημερινά μαζικά αιτήματα μεταφοράς πρώτων υλών και προϊόντων προς την ελληνική αγορά και μέσω των λιμένων της χώρας προς όλες τις διεθνείς αγορές που τον καθιστούν κομβικό παράγοντα στο ευρωπαϊκό μεταφορικό περιβάλλον και προσέθεσε: «Ας κάνουμε λοιπόν όλοι όσοι είμαστε άμεσα εμπλεκόμενοι, αλλά και όσοι περιφερειακά σχετίζονται με αυτόν και θέλουν να βλέπουν την Ελλάδα να αναπτύσσεται και να εξελίσσεται, μία προσπάθεια να στηρίξουν με όποιο τρόπο το εγχείρημα αυτό. Ο σιδηρόδρομος θα τους το ανταποδώσει».

Η Αγκυλοποιητική Σπονδυλαρθρίτιδα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος, η οποία παρουσιάζει αντιφατικά συμπτώματα με πόνους στη μέση, στη λεκάνη και στο πίσω μέρος των μηρών. Οι πόνοι βελτιώνονται με την άσκηση και επιδεινώνονται με την ακινησία. Έτσι, οι ασθενείς παραπονιούνται για πρωινή δυσκαμψία, ενώ ο πόνος ή το πιάσιμο βελτιώνονται μέσω της κίνησης, μέχρι το
τέλος της ημέρας. Τα συμπτώματα επιστρέφουν στη χαλάρωση, στην ανάπαυση και κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Η Αγκυλοποιητική Σπονδυλαρθρίτιδα (ΑΣ), μπορεί να προσβάλλει ανθρώπους όλων των ηλικιών, ωστόσο είναι πιο συχνή σε νέους άνδρες μεταξύ 20 και 45 ετών. Στην Ελλάδα διαγιγνώσκονται με τη νόσο περίπου 24.000 άνθρωποι ετησίως 2.

Η νέα εκστρατεία #KapouStiMesi, επικεντρώνεται στα αντιφατικά συμπτώματα της νόσου παρουσιάζοντας έναν νέο άντρα, ο οποίος «πονά το πρωί», αλλά είναι «καλά ως το βράδυ», ενώ προτρέπει όσους πιθανόν έχουν παρατηρήσει κάποιο από αυτά τα συμπτώματα, να απευθυνθούν σε έναν ειδικό ρευματολόγο για να συζητήσουν αναλυτικά τα συμπτώματα, ώστε να υπάρξει έγκαιρη διάγνωση.
Παράλληλα, στο πλαίσιο της εκστρατείας ενημέρωσης, δημιουργήθηκε και το microsite www.kapoustimesi.gr όπου το κοινό μπορεί να ανακαλύψει τα συμπτώματα της ιδιαίτερης αυτής νόσου, με έναν δημιουργικό και διαδραστικό ενημερωτικό τρόπο. Συγκεκριμένα, οι επισκέπτες καλούνται να βρουν τις κρυμμένες λέξεις/ συμπτώματα σε ένα κρυπτόλεξο και να συγκεντρώσουν πόντους. Κάθε πόντος από κάθε σύμπτωμα που βρίσκει ο παίκτης αντιστοιχεί σε ένα χρηματικό ποσό, το οποίο η Pfizer Hellas θα προσφέρει στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Ασθενών, γονέων, κηδεμόνων και φίλων παιδιών με ρευματικά νοσήματα «ΡευΜΑζήν».

«Η Αγκυλοποιητική Σπονδυλαρθρίτιδα είναι ένας τύπος φλεγμονώδους αρθρίτιδας που επηρεάζει τη σπονδυλική στήλη προκαλώντας έντονους πόνους κυρίως στη μέση επηρεάζοντας δραματικά την καθημερινότητα των πασχόντων. Προσβάλει το 0,7-1% των ενηλίκων στην Ελλάδα και εμφανίζεται συνήθως σε ηλικία από 20-45 έτη. Παρά τις προσπάθειες ενημέρωσης του κοινού υπάρχει ακόμα ένα μεγάλο κενό στην ενημέρωση αλλά και στην εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση στη διάγνωση και έγκαιρη θεραπευτική αντιμετώπιση γεγονός που επηρεάζει αρνητικά την εξέλιξη της νόσου αλλά και την ποιότητα ζωής των ασθενών. Χρέος της επιστημονικής κοινότητας αλλά και των Συλλόγων Ασθενών είναι η ενημέρωση τόσο του κοινού όσο και της πολιτείας για την σοβαρότητα της νόσου και την αναγκαιότητα για έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση.» εξηγεί η κ. Κατερίνα Κουτσογιάννη, Πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Ασθενών, γονέων, κηδεμόνων και φίλων παιδιών με ρευματικά νοσήματα «ΡευΜΑζήν» και Πρόεδρος Συλλόγου Ρευματοπαθών Κρήτης,

Πώς θα δοθεί η επιδότηση

Αναλυτικά παραδείγματα για τη μείωση των οικιακών και επαγγελματικών τιμολογίων κατά την εξειδίκευση των μέτρων έδωσε ο υπουργός Περιβάλλοντος, Κώστας Σκρέκας.

Όπως ανακοίνωσε η επιδότηση του ηλεκτρικού ρεύματος στα οικιακά τιμολόγια για τον μήνα Μάιο θα διαμορφωθεί στα 56,6 ευρώ και για τις επιχειρήσεις στα 120 ευρώ.

Παραδείγματα για τον μήνα Μάιο

• Οικιακό τιμολόγιο με κατανάλωση 300 kWh τον μήνα. Χωρίς επιδότηση θα πλήρωνε για ρεύμα 100 ευρώ και με την επιδότηση 43,5 ευρώ – έκπτωση 56,5% στη χρέωση ενέργειας.
• Οικιακό τιμολόγιο με κατανάλωση 400 kWh τον μήνα. Χωρίς επιδότηση θα πλήρωνε 129,2 ευρώ και με την επιδότηση 63,6 ευρώ – έκπτωση 51%.
• Για κατανάλωση 600 kWh, οι καταναλωτές θα πληρώνουν με την επιδότηση 108,2 ευρώ ενώ χωρίς επιδότηση θα πλήρωναν 193,8 ευρώ – έκπτωση 44%.
• Για παράδειγμα, οικιακό τιμολόγιο έως 300 κιλοβατώρες τον μήνα χωρίς την επιδότηση θα πλήρωνε 100 ευρώ, ενώ με την επιδότηση θα πληρώσει 43,5 ευρώ.
• Αντίστοιχα, για οικιακό τιμολόγιο με κατανάλωση 300 κιλοβατώρες χωρίς επιδότηση θα πλήρωνε 129,2 ευρώ και με επιδότηση θα πληρώσει 63,6 ευρώ.

Σε ό,τι αφορά στις επιχειρήσεις η μοναδιαία τιμή επιδότησης διαμορφώνεται στα 120 ευρώ ανά μεγαβατώρα.

Για μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις και για όλα τα αρτοποιεία ενισχύουμε με πρόσθετη επιδότηση 50 ευρώ ανά μεγαβατώρα. Συνολική επιδότηση 170 ευρώ επιδοτώντας το 80% της αύξησης για 1.250.000 παροχές επιχειρήσεων.

Ηλεκτρική ενέργεια

Για τους επαγγελματικούς καταναλωτές, η μοναδιαία τιμή της επιδότησης διαμορφώνεται σε 120/MWh τον Μάιο για το σύνολο της κατανάλωσης.

Επιπλέον, για τις μικρές και μικρομεσαίες επιχειρήσεις με παροχή ισχύος έως 35kVA και για όλα τα αρτοποιεία ανεξαρτήτως ισχύος παροχής, ενισχύουμε με πρόσθετη επιδότηση 50 ευρώ/MWh το σύνολο της κατανάλωσης. Άρα η συνολική μοναδιαία επιδότηση ανέρχεται στα 170 για τον Μάιο.

Με το μέτρο αυτό, επιδοτείται το 80% της ρήτρας αναπροσαρμογής. Αφορά σε 1.250.000 εκατ. επαγγελματικές παροχές επιχειρήσεων όπως: εστιατόρια, εμπορικά καταστήματα, περίπτερα, ψιλικά, κομμωτήρια, γραφεία, αρτοποιεία και υπολογίζεται στα 35 εκατ. ευρώ για τον Απρίλιο.

Συνολικά, τον Μάιο το σύνολο της επιδότησης για τα επαγγελματικά τιμολόγια ανέρχεται σε 260 εκατ. ευρώ.

Φυσικό αέριο

Η κρατική επιδότηση θα ανέλθει σε 20 ευρώ ανά θερμική MWh τον Μάιο για όλα τα νοικοκυριά και για το σύνολο της μηνιαίας κατανάλωσης.

Παράλληλα, η ΔΕΠΑ Εμπορίας συνεχίζει να προσφέρει έκπτωση για την ίδια περίοδο ύψους 20 ευρώ ανά θερμική MWh.

Για τα μη οικιακά τιμολόγια συνεχίζεται η επιδότηση των λογαριασμών φυσικού αερίου για τους επόμενους δύο μήνες και σε όλους τους εμπορικούς και βιομηχανικούς καταναλωτές ανεξαρτήτως μεγέθους, τζίρου και αριθμού εργαζομένων.

Η επιδότηση θα ανέλθει σε 20 ευρώ ανά θερμική MWh για το σύνολο της μηνιαίας κατανάλωσης.

Το συνολικό ύψος της επιδότησης από την Κυβέρνηση για τους οικιακούς και τους επαγγελματικούς καταναλωτές φυσικού αερίου θα ανέλθει σε 20 εκατ. ευρώ τον Μάιο.

Για τους δύο επόμενους μήνες, θα ληφθούν συνολικά μέτρα για την ηλεκτρική ενέργεια και το φυσικό αέριο που αναμένεται να ανέλθουν σε έως και 1 δισ. ευρώ.

 

Σήμερα συμπληρώνονται 12 χρόνια από τη τραγωδία στην τράπεζα Marfin στη Σταδίου, όπου έχασαν τη ζωή τους η 32χρονη έγκυος Αγγελική Παπαθανασοπούλου, ο 36χρονος Επαμεινώνδας Τσάκαλης και η 35χρονη Παρασκευή Ζούλια.

Τα τραγικά θύματα της τραγωδίας αυτής, όχι μόνο εργαλειοποιήθηκαν χυδαία από πολιτικούς τυμβωρύχους για να απονομιμοποιήσουν το δικαίωμα της δημόσιας διαμαρτυρίας. αλλά το κυριότερο απ’ όλα, 12 ολόκληρα χρόνια μετά, δεν έχουν βρει δικαίωση.

Της Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου και του Αυγουστίνου Ζενάκου για το Κοσμοδρόμιο

Πέρυσι, το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ανακοίνωσε πως «από την Εισαγγελία Αθηνών διετάχθη προκαταρκτική διερεύνηση αδικημάτων για την υπόθεση της Μαρφίν, κατόπιν νέων στοιχείων που προσκομίσθηκαν από την ΕΛ.ΑΣ.». Πριν από δύο χρόνια περίπου, μετά την τελετή τοποθέτησης αναμνηστικής πλακέτας στην οδό Σταδίου, πληροφορίες για «νέα στοιχεία», που οδηγούν μάλιστα σε κατηγορίες για «τρομοκρατική οργάνωση», είχαν εμφανιστεί σε κάποια μέσα ενημέρωσης, αλλά, όπως συμβαίνει συχνά με τέτοιες διαρροές, δεν δόθηκε συνέχεια. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης ήταν υπουργός το 2010, ενώ ο Λευτέρης Οικονόμου, σημερινός υφυπουργός, ήταν τότε αρχηγός της αστυνομίας.

Παρά τη βαρύτητα της υπόθεσης και της ογκωδέστατης αρθρογραφίας γύρω από αυτήν, ελάχιστες πτυχές της πρώτης απόπειρας της ΕΛ.ΑΣ. να την εξιχνιάσει έχουν γίνει ευρέως γνωστές. Και όσο επιμένει κανείς να εξετάζει ποιες αποφάσεις ελήφθησαν και ποια διαδικασία ακολουθήθηκε από τις αρμόδιες αρχές, ενώ παράλληλα ο εμπρησμός αυτός γινόταν ένα από τα κυριότερα όπλα των δημοσιολόγων και των πολιτικών που ξιφουλκούσαν στη δημόσια σφαίρα, τόσο περισσότερο οι απορίες πληθαίνουν.

Προσαγωγές, προληπτικές και μη

Στις 5 Μαΐου 2010, το κέντρο της Αθήνας κατακλύστηκε από διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για τα τότε επικείμενα μέτρα που θα λάμβανε η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου στο πλαίσιο της υπαγωγής της Ελλάδας σε «πρόγραμμα σταθερότητας».

Μολονότι είχε κηρυχθεί γενική απεργία, στο υποκατάστημα της τράπεζας Marfin στην οδό Σταδίου, την ώρα της διαδήλωσης οι υπάλληλοι εργάζονταν. Εξαιτίας της διαδήλωσης, το υποκατάστημα ήταν κλειστό για το κοινό και, όπως έγινε γνωστό αργότερα, οι υπάλληλοι είχε συμβεί και άλλες φορές να εργάζονται σε μέρες απεργιών και διαδηλώσεων – ακόμη και διαδηλώσεων στις οποίες είχαν σημειωθεί ταραχές.

Εκείνη την ημέρα, δυστυχώς, τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά. Άγνωστοι πυρπόλησαν το υποκατάστημα της Marfin, το βιβλιοπωλείο «Ιανός», καθώς και άλλα κτήρια στη Σταδίου. Οι περισσότεροι υπάλληλοι κατόρθωσαν να βγουν ζωντανοί από τη φωτιά στη τράπεζα, κάποιοι από τα μπαλκόνια, κάποιοι από το διπλανό κτήριο, ένας τουλάχιστον από την κύρια είσοδο. Τρεις, η Παρασκευή Ζούλια, ο Επαμεινώνδας Τσακάλης και η Αγγελική Παπαθανασοπούλου (η οποία, όπως δημοσιοποιήθηκε, ήταν έγκυος) έχασαν τη ζωή τους από τις αναθυμιάσεις.

Λίγες ώρες μετά τον εμπρησμό, η αστυνομία πραγματοποιεί εφόδους σε καταλήψεις και στέκια του αντιεξουσιαστικού χώρου και προσάγει δεκάδες άτομα. Μετά από μια αναμονή περίπου επτά ωρών σε έναν διάδρομο της ΓΑΔΑ (Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής), όλοι οι προσαχθέντες αφήνονται ελεύθεροι. Δεν συλλαμβάνεται κανένας και κανένας δεν παραπέμπεται στον ανακριτή.

Ύστερα, η αστυνομία μοιάζει να μην κάνει τίποτε άλλο για την υπόθεση, για έναν ολόκληρο χρόνο. Ωστόσο, με αφορμή τον εμπρησμό της Marfin, ενεργοποιείται εκ νέου το περίφημο δόγμα της «προληπτικής προσαγωγής». Βάσει αυτού, όλα τα επόμενα χρόνια, η αστυνομία θα εγκαταστήσει ομάδες της κυρίως έξω από σταθμούς του μετρό και θα προσάγει όποιον δίνει την εντύπωση ότι βρίσκεται καθ’ οδόν προς μια διαδήλωση. Οι προσαχθέντες κατά κανόνα θα κρατούνται για μερικές ώρες, ως το πέρας της διαδήλωσης, και στη συνέχεια θα αφήνονται ελεύθεροι.

Ένα ανώνυμο σημείωμα

Τον Απρίλιο του 2011, λίγο πριν την πρώτη επέτειο του εμπρησμού της Marfin, αστυνομικοί με πολιτικά εμφανίζονται μπροστά στο σπίτι του Θ. και του ζητούν να τους ακολουθήσει. «Μια απλή προσαγωγή» του λένε, δίχως άλλες διευκρινίσεις. Αναγκαστικά, επιβιβάζεται στο αυτοκίνητό τους και τον οδηγούν στη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής. Δεν του λένε ποτέ γιατί βρίσκεται εκεί, παρά μόνο του ζητούν να φορέσει διάφορα πράγματα: ένα τζόκεϊ, ένα ζευγάρι γυαλιά. Ο Θ. αντιλαμβάνεται ότι συμμετέχει σε μια διαδικασία αναγνώρισης, όμως ποτέ δεν του αναφέρουν για ποιο θέμα. Δεν του επιτρέπουν να ειδοποιήσει κανέναν ούτε έχει πρόσβαση σε δικηγόρο. Τον κρατούν συνολικά οκτώ ώρες.

Παράλληλα, η εισαγγελία έχει ήδη ζητήσει προκαταρκτική εξέταση. Προτού φύγει από τη ΓΑΔΑ, ο Θ. παραλαμβάνει κλήση να παράσχει, πλέον, «έγγραφες εξηγήσεις». Για ποιο πράγμα τις οφείλει αυτές τις εξηγήσεις το μαθαίνει τις αμέσως επόμενες μέρες, όταν ο δικηγόρος του, Δημήτρης Κατσαρής, παραλαμβάνει τη δικογραφία που έχει σχηματιστεί.

Ο Θ., μαζί με δύο ακόμη άτομα, τον Λ. και τον Τ., θεωρείται ύποπτος για τον εμπρησμό της Marfin. Ο λόγος για τον οποίον η Ελληνική Αστυνομία έχει καταλήξει σε αυτούς τους υπόπτους είναι ένα ανώνυμο σημείωμα που ισχυρίζεται ότι έχει λάβει λίγες μέρες νωρίτερα, από άγνωστο αποστολέα. Το σημείωμα γράφει επί λέξει τα εξής (παραλείπουμε ονόματα, διευθύνσεις και τηλέφωνα και διατηρούμε ορθογραφία και στίξη):

Δεν θέλω να πω όνομα ειμαι ενας πολιτης και θέλω να πω μόνο ότι οι αναρχικοι απ τα εξαρχεια πάνε στην κερατατέα μολότοφ για να πετάνε στους αστυνομικους στις φασαρίες που γινονται για το χυτα

Τρεις από αυτούς που κάνουν κουμαντό είναι ο […] μένει στην […] και εχει τηλεφωνο […], ο […] ΕΧΕΙ ΈΝΑ […] και […] το τηλεφωνο αυτού είναι […] […] Αυτος μένει […] Αυτοί και άλλοι είναι μπλεγμένοι στα επισοδια στην αθήνα, πάνττα πάνε ήταν και στο κάψιμο στην ΜΑΡΦΙΝ ΤΗΝ 5 ΜΑΗ 2010 μπροσταρηδες.

Από τη δικογραφία, ο Θ. και η υπεράσπισή του μαθαίνουν ότι, σύμφωνα με την αστυνομία, ο ίδιος μαζί με άλλα άτομα έκαψαν την τράπεζα προκαλώντας τον θάνατο των τριών θυμάτων, ενώ ο ίδιος ο Θ. φέρεται να πέταξε τη μοιραία μολότωφ.

Ωστόσο, από το στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης, για τους δύο άλλους «υπόπτους» που αναφέρονται στο ανώνυμο σημείωμα της αστυνομίας, προκύπτουν στοιχεία πως δεν εμπλέκονται στον εμπρησμό. Για τον μεν Λ. προκύπτει 100% αναγνώριση από αυτόπτη μάρτυρα πως όχι μόνο δεν συμμετείχε στην επίθεση στην τράπεζα, αλλά ότι προσπαθούσε να αποτρέψει την επίθεση στον «Ιανό». Για τον δε Τ., προκύπτει ότι ακριβώς τη στιγμή του εμπρησμού, μολονότι βρισκόταν κοντά στην τράπεζα, είχε μια άσχετη τηλεφωνική συνομιλία, συνεπώς ήταν αδύνατον ταυτόχρονα να συμμετέχει στην επίθεση.

Από τους τρεις αναφερόμενους στο σημείωμα, μόνο ο Θ. παραμένει υπό ανάκριση. Όμως, από τη δικογραφία προκύπτει επίσης ότι υπάρχει και άλλο ένα άτομο, ο Π., που δεν αναφέρεται στο ανώνυμο σημείωμα, και κατηγορείται για τον εμπρησμό του «Ιανού», με βάση αναγνώριση μιας φωτογραφίας κατά 70% από αυτόπτη μάρτυρα.

Η εμφάνιση του Θ. στον ανακριτή ορίζεται για τις 5 Μαΐου 2011, ανήμερα της επετείου του εμπρησμού. Ήδη ορισμένα μέσα ενημέρωσης δημοσιεύουν διαρροές ότι υπήρξαν «συλλήψεις» για τη Marfin και τον «Ιανό», φωτογραφίζοντας τους προσαχθέντες.

Στο υπόμνημα που καταθέτει ο δικηγόρος του Θ. επισημαίνονται με σαφήνεια τα προβλήματα της δικογραφίας. Λόγου χάρη, στη δικογραφία περιλαμβάνεται σειρά φωτογραφιών, τις οποίες είχε τραβήξει φωτογράφος πίσω από τη τζαμαρία του «Ιανού», όπου φαίνεται η ομάδα ατόμων για την οποία αυτόπτες μάρτυρες έχουν υποστηρίξει πως την είδαν να βάζει φωτιά στη Marfin. Σε αυτήν πρωτοστατεί ένας νεαρός με καλυμμένο πρόσωπο, γυαλιά και τζόκεϊ, μαύρη μπλούζα, τζιν παντελόνι και αθλητικά παπούτσια. Οι φωτογραφίες είναι πράγματι τραβηγμένες ακριβώς λίγο πριν και λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι, όταν ξέσπασε η φωτιά. Το ίδιο άτομο με την ίδια αμφίεση εμφανίζεται και σε άλλη σειρά φωτογραφιών, από κάμερα κοντά στη Συγγρού, λίγο μετά τον εμπρησμό.

Ωστόσο, στην ίδια τη δικογραφία, περιλαμβάνονται και φωτογραφίες από κάμερα της τράπεζας Eurobank, στη γωνία Αιόλου και Σταδίου, στην οποία φαίνεται ξεκάθαρα ο Θ., δεκαπέντε λεπτά περίπου πριν τον εμπρησμό, να ακολουθεί την πορεία. Από τις φωτογραφίες της κάμερας της τράπεζας προκύπτει ότι φορούσε διαφορετικού χρώματος τζόκεϊ και διαφορετικά ρούχα από το άτομο που αυτόπτες αναγνώρισαν ως εμπρηστή της Marfin.

Συγχαρητήρια για τον πελάτη σας!

Θα περάσει σχεδόν ενάμισης χρόνος από την προκαταρκτική εξέταση και την υποβολή του υπομνήματος, ωσότου να διεξαχθεί η ανάκριση. Μόνοι ύποπτοι πια απομένουν ο Θ. για τον εμπρησμό της Marfin και ο Π. για τον εμπρησμό του Ιανού.

Όταν ο Θ. καλείται να απολογηθεί στον ανακριτή, η υπεράσπισή του, που πια εκτός από τον Δημήτρη Κατσαρή περιλαμβάνει και την Βούλα Γιαννακοπούλου, ξαναθέτει το ζήτημα ότι από τις ίδιες τις φωτογραφίες της δικογραφίας προκύπτει πως ο Θ. δεν είναι το άτομο στο οποίο οι αυτόπτες αποδίδουν τον εμπρησμό. Ο ανακριτής γνωμοδοτεί ότι ο Θ. δεν πρέπει να προφυλακιστεί. Η εισαγγελέας, όμως, στην οποία ο Θ. και οι δικηγόροι του εμφανίζονται ακολούθως, έχει διαφορετική άποψη. Στην πραγματικότητα, απορρίπτει όλο τον ισχυρισμό του Θ. πως δεν πρόκειται για τον ίδιο, αφού φορούσε διαφορετικά ρούχα, με επιχείρημα την κατάθεση ενός αστυνομικού πως «συχνά όσοι προκαλούν επεισόδια αλλάζουν ρούχα για να μην αναγνωρίζονται».

Ο Θ. οδηγείται στο κρατητήριο της Ευελπίδων, ώσπου το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών να συνεδριάσει σχετικά με τη διαφωνία μεταξύ ανακριτή και εισαγγελέα. Όσο οι δικηγόροι του περιμένουν, δέχονται τηλεφωνήματα από δημοσιογράφους μεγάλων μέσων ενημέρωσης: «Συγχαρητήρια για τον πελάτη σας!». «Μα, πού ξέρετε το αποτέλεσμα; Το Συμβούλιο συνεδριάζει ακόμη», αναρωτιούνται οι δικηγόροι. Πράγματι, λίγο αργότερα τους ανακοινώνεται πως το Συμβούλιο αποφασίζει να άρει τη διαφωνία υπέρ του ανακριτή και ο Θ. αφήνεται ελεύθερος, με όρους την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και την εμφάνιση στο αστυνομικό τμήμα μία φορά τον μήνα. Παράλληλα, δεν προφυλακίζεται ούτε ο κατηγορούμενος για τον εμπρησμό του «Ιανού».

Λίγους μήνες αργότερα, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών εκδίδει το βούλευμά του και παραπέμπει και τους δύο σε δίκη. Μοιάζει σαν οι μείζονες κινήσεις των διωκτικών και δικαστικών αρχών σε αυτή την υπόθεση να γίνονται, κατά περίεργη σύμπτωση, πάντοτε γύρω από την επέτειο του εμπρησμού.

Αυτοί έκαψαν τη Marfin

Μολονότι, ως εκείνη τη στιγμή, είχαν υπάρξει πάμπολλες διαρροές στα μέσα ενημέρωσης που κάνουν λόγο για ακλόνητα στοιχεία της αστυνομίας, αδιαμφισβήτητες αναγνωρίσεις των κατηγορουμένων από αυτόπτες κ.ο.κ., όλα απολύτως αναληθή, η ταυτότητα των υπόπτων είχε τουλάχιστον παραμείνει εκτός δημοσιότητας. Η εφημερίδα που το αλλάζει αυτό είναι η Real News, στην οποία διαρρέει το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών. Το δημοσιεύει στο πρωτοσέλιδό της με τίτλο «Αυτοί έκαψαν τη Marfin». Μέσω της αναπαραγωγής του δημοσιεύματος, οι δύο κατηγορούμενοι διαπομπεύονται στο πανελλήνιο. Αλλά το δημοσίευμα κάνει και κάτι άλλο: αναφέρει δίχως καμία επιφύλαξη, και μάλιστα σε τονισμένο χωριστό πλαίσιο υπό τον τίτλο «”Σκληροί” αντιεξουσιαστές με δεκάδες προσαγωγές», ότι «μέλη του πλέον σκληρού πυρήνα των αντιεξουσιαστών είναι και οι δύο κατηγορούμενοι. Έχουν προσαχθεί δεκάδες φορές στην Κρατική Ασφάλεια κατά τη διάρκεια επεισοδίων μεταξύ “μπαχαλάκηδων” και δυνάμεων των ΜΑΤ στο κέντρο της Αθήνας, ως ύποπτοι για εκτόξευση βομβών μολότωφ και άλλων αντικειμένων εναντίον αστυνομικών. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου κύκλου ερευνών σχετικά με τη δράση της οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, τα ονόματά τους κατεγράφησαν σε πληροφοριακό σημείωμα της Αντιτρομοκρατικής, γιατί είχαν στενές σχέσεις με τρεις από τους μετέπειτα προφυλακισμένους για συμμετοχή στην οργάνωση αυτή, όμως ποτέ δεν προέκυψε κανένα στοιχείο ότι οι κατηγορούμενοι για τον εμπρησμό της Marfin είχαν σχέση με τους Πυρήνες της Φωτιάς».

Χαρακτηριστικό δείγμα αυτού που σήμερα πια είναι της μόδας να ονομάζουμε fake news, είναι προφανές ότι το απόσπασμα αυτό στοχεύει απλώς να παραθέσει τα ονόματα των κατηγορουμένων δίπλα στη φράση «Πυρήνες της Φωτιάς». Καμία τέτοια σύνδεση δεν σημειώνεται στην πραγματικότητα.

Οι κατηγορούμενοι παραπέμπονται σε δίκη με κατηγορίες για ανθρωποκτονία και απόπειρα ανθρωποκτονίας, κατασκευή εκρηκτικών μηχανισμών και φθορά ξένης περιουσίας.

Η δίκη του Θ. και του Π. αναβάλλεται πολλές φορές και καταλήγει να ξεκινήσει στις 19 Σεπτεμβρίου του 2016. Η μόνη πολιτική αγωγή που παραστάθηκε ήταν της οικογένειας της Αγγελικής Παπαθανασοπούλου. Οι άλλες οικογένειες θυμάτων, οι υπάλληλοι της τράπεζας αλλά και η ίδια η τράπεζα, μολονότι κατά την ανάκριση είχαν δηλώσει ότι θα παρασταθούν, δεν παραστάθηκαν.

Στη δίκη δεν υπάρχει καμία αναγνώριση από κανέναν μάρτυρα για κανέναν από τους δύο κατηγορουμένους. Επιπλέον, η υπεράσπιση του Θ. επαναλαμβάνει το επιχείρημά της ότι ο Θ. εμφανίζεται με διαφορετικά ρούχα σε φωτογραφία σε άλλο σημείο, δεκαπέντε λεπτά πριν τον εμπρησμό. Και φέρνει στο δικαστήριο έναν εμπειρογνώμονα, ο οποίος συγκρίνοντας τις δύο ομάδες φωτογραφιών και εστιάζοντας στα αυτιά του φερόμενου ως δράστη και του κατηγορουμένου, αποδεικνύει πως πρόκειται για αυτιά με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά και συνεπώς για δύο διαφορετικούς ανθρώπους.

Η εισαγγελέας προτείνει στο δικαστήριο να κριθούν αθώοι οι κατηγορούμενοι. Το δικαστήριο κρίνει τα στοιχεία ανεπαρκή και, αποφεύγοντας στην απόφασή του οποιαδήποτε κρίση για την αστυνομική ή την ανακριτική διαδικασία, αθωώνει ομόφωνα τους κατηγορούμενους. Η απόφαση εκφωνείται στις 31 Οκτωβρίου 2016.

Αναρχικοί, διαδηλώσεις και τέτοια

Το πρώτο ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί την υπόθεση χειρίζεται εξαρχής και καθόλη τη διάρκειά της η Κρατική Ασφάλεια, της οποίας το αντικείμενο είναι, σύμφωνα με κατάθεση αστυνομικού στο δικαστήριο, «οι αναρχικοί, οι διαδηλώσεις και τέτοια» και όχι οι ανθρωποκτονίες; Γιατί δεν εμπλέκεται ποτέ το Τμήμα Εγκλημάτων Κατά Ζωής, το οποίο στο κάτω κάτω είναι το αρμόδιο για την εξιχνίαση ανθρωποκτονιών;

Δεύτερον, τι ήταν αυτό το περίφημο ανώνυμο σημείωμα, που τόσο βολικά ανέφερε τρία άτομα με το ονοματεπώνυμό τους; Πώς περιήλθε στην κατοχή της αστυνομίας; Ήρθε με το ταχυδρομείο; Αν ναι, πού ήταν ο φάκελος; Γιατί δεν εξετάστηκε ποτέ για αποτυπώματα; Γιατί δεν έγινε καμία απόπειρα να βρεθεί ο αποστολέας του; Αυτά και άλλα ερωτήματα που τέθηκαν επιμόνως και επί μακρόν, ουδέποτε απαντήθηκαν από την αστυνομία στο δικαστήριο. Εντούτοις, παρά το άλυτο μυστήριο της προέλευσής του και παρότι δύο στα τρία ονόματα που ανέφερε αποδείχτηκαν αμέσως άστοχα, γεγονός που προδιέθετε μάλλον αρνητικά για την εγκυρότητά του, αυτό το ουρανοκατέβατο, επιτηδευμένα ανορθόγραφο, παράξενα δακτυλογραφημένο σημείωμα από κάποιον άγνωστο στην «Κερατατέα» συνέχισε να χρησιμοποιείται από την αστυνομία ως ακράδαντο πειστήριο για την ενοχή του Θ. Η αστυνομία δεν αναφέρει την εξέταση κανενός άλλου ενδεχομένου.

Τρίτον, παρά τις αιτιάσεις της υπεράσπισης του Θ. ότι φαίνεται σε φωτογραφίες να φορά ρούχα διαφορετικά από αυτά που φορά ο φερόμενος ως δράστης, οι ανακριτικές και εισαγγελικές αρχές δίνουν βάση στην κατάθεση αστυνομικού που υποστηρίζει ότι «συχνά όσοι προκαλούν επεισόδια αλλάζουν ρούχα για να μην αναγνωρίζονται». Η αστυνομία λοιπόν επιχειρηματολογεί ότι ο Θ. είναι ο πρώτος μπαχαλάκιας της Ιστορίας ο οποίος άλλαξε ρούχα προτού προκαλέσει τα επεισόδια αλλά δεν τα άλλαξε μετά. Πώς γίνεται οι εισαγγελικές αρχές να δέχονται αυτό το επιχείρημα ως επαρκές για να παραπεμφθεί σε δίκη;

Τέταρτον, ο μάρτυρας που είχε αναγνωρίσει από φωτογραφίες κατά 70% τον Π. ως τον δράστη της επίθεσης στον «Ιανό», στη συνέχεια διαβεβαιώνει ότι κατά 100% δεν τον αναγνωρίζει. Στην περίπτωση αυτή, μάλιστα, δεν υπάρχει ούτε καν ένα παράξενο, αγνώστου προέλευσης, ανώνυμο σημείωμα. Παρόλα αυτά, ο Π. παραπέμπεται σε δίκη. Πώς είναι δυνατόν μια τέτοια ισχνή αστυνομική επιχειρηματολογία να περνάει τόσο εύκολα όλα τα στάδια ανακριτικών και εισαγγελικών ελέγχων;

Πέμπτον, κατά την εξέταση της δικογραφίας προέκυψε, όπως αναφέρθηκε στην ακροαματική διαδικασία, ότι η ΕΛ.ΑΣ. είχε κατάσχει από τον Θ. ένα κινητό τηλέφωνο. Ο αριθμός, ωστόσο, που ανέφερε η ΕΛ.ΑΣ. στην έκθεσή της, όπως και πάλι προέκυψε από την ακροαματική διαδικασία, ότι αντιστοιχούσε στην κάρτα sim που βρέθηκε στο εν λόγω κινητό, δεν αντιστοιχούσε σε αυτή αλλά επρόκειτο για αριθμό που χρησιμοποιούσε ο κατηγορούμενος δύο χρόνια πριν τα συμβάντα στη Marfin και είχε έκτοτε καταργήσει. Μολονότι ερωτήθηκαν κατά την ακροαματική διαδικασία, οι μάρτυρες αστυνομικοί ουδέποτε απάντησαν στο εξής προφανές ερώτημα: δεδομένου ότι ο Θ. δεν είχε στο παρελθόν απασχολήσει την ΕΛ.ΑΣ. με τρόπο ώστε να κατασχεθεί το τηλέφωνό του, γιατί ήταν γνωστός ο προγενέστερος και καταργημένος αριθμός του στην ΕΛ.ΑΣ., έτσι ώστε εκ παραδρομής, όπως φαίνεται, να εμφανιστεί αντί για για τον τρέχοντα και ενεργό αριθμό;

Έκτον, γιατί επί έναν χρόνο μετά τον εμπρησμό δεν έκανε η αστυνομία καμία ενέργεια για τον εντοπισμό των δραστών; Και γιατί επί άλλα έξι χρόνια, παρά την προφανή αδυναμία των στοιχείων που συγκεντρώνονταν κατά του Θ. και του Π., δεν εξέτασε ποτέ κανένα άλλο ενδεχόμενο;

Προσαγωγές, ξανά

Από τον χειρισμό της υπόθεσης του εμπρησμού της Marfin δεν προκύπτει η παραμικρή γνώση για την ταυτότητα των πραγματικών δραστών. Προκύπτουν όμως ισχυρές ενδείξεις ότι η αστυνομία κατέφυγε στην, γνωστή σε όσους μελετούν ανάλογες υποθέσεις, τακτική της αναζήτησης βολικών υποψηφίων ανάμεσα σε παλαιότερους προσαχθέντες.

Αν και η «προσαγωγή» είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται ευρέως, σπάνια γίνεται λόγος για το πόσο ανορθόδοξη πρακτική αποτελεί. Νομικό έρεισμα βρίσκει κατά κύριο λόγο στο άρθρο 74 του Προεδρικού Διατάγματος 141 του 1991. Εκεί περιγράφεται η υποχρέωση του αστυνομικού να «οδηγεί στο αστυνομικό κατάστημα για εξέταση άτομα τα οποία στερούνται στοιχείων αποδεικτικών της ταυτότητάς τους ή τα οποία, εξαιτίας του τόπου, του χρόνου, των περιστάσεων και της συμπεριφοράς τους δημιουργούν υπόνοιες διάπραξης εγκληματικής ενέργειας».

Η προσαγωγή διαφέρει από τη σύλληψη, βάσει μιας λογικής ακροβασίας που περιγράφεται στις αστυνομικές εγκυκλίους: σύλληψη νοείται η αστυνομική πράξη που έχει ως αποτέλεσμα τη στέρηση, έστω και προσωρινή, της προσωπικής ελευθερίας, ενώ η προσαγωγή είναι η μετάβαση στο αστυνομικό τμήμα στο πλαίσιο ενός «ελέγχου» και συνεπώς δεν περιορίζει, σύμφωνα με την αστυνομία, την «προσωπική ελευθερία», αλλά μόνο την «ελευθερία κίνησης». Την ίδια στιγμή, βέβαια, κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί την προσαγωγή του, διότι τότε απλώς θα τον συλλάβουν για «αντίσταση». Ουσιαστικά, η προσαγωγή είναι μια σύλληψη δίχως τα δικαιώματα του συλληφθέντα, όπως το να έχει δικηγόρο.

Σε αντίθεση με τη σύλληψη, ωστόσο, η προσαγωγή υποτίθεται ότι δεν αφήνει «ίχνος»: αν κάποιος προσαχθεί και στη συνέχεια αφεθεί ελεύθερος, δεν πρέπει να υπάρχει καμία καταγραφή του γεγονότος της προσαγωγής του. Μολοντούτο, η αστυνομία τηρεί «αρχεία προσαγωγών». Το παραδέχτηκε άλλωστε, κατά την ακροαματική διαδικασία της υπόθεσης Μαρφίν, ανθυπαστυνόμος της υποδιεύθυνσης Κρατικής Ασφάλειας, ο οποίος, δίχως να αντιλαμβάνεται κάποιο πρόβλημα, είπε στο ακροατήριο: «…συμβαίνει η υπηρεσία να κάνει μαζικές προσαγωγές, κρατάμε αρχείο προσαχθέντων για να αποδεικνύεται ότι κάποιος ήταν εκεί και όχι αλλού».

Το αρχείο αυτό στην πράξη συνιστά μια δεξαμενή υπόπτων. Στην πρώτη της μορφή, η δεξαμενή αυτή χρονολογείται από το 1995, όταν περιέλαβε τα στοιχεία όσων προσήχθησαν μετά την κατάληψη του Πολυτεχνείου. Έκτοτε, επεκτείνεται με τα στοιχεία όσων προσάγονται μαζικά σε επιχειρήσεις της αστυνομίας.

Υπάρχουν λόγοι να πιστέψει κανείς ότι τόσο ο Θ. όσο και ο Π. είχαν βρεθεί σε τέτοια δεξαμενή. Ο Θ. επειδή είναι αναρχικός και είχε συνδικαλιστική δράση. Ο Π. επειδή πριν από χρόνια είχε προσαχθεί μετά από ένα συλλαλητήριο όπου είχε συμμετάσχει.

Το ότι αντλήθηκαν από δεξαμενή υπόπτων θα μπορούσε να εξηγήσει την εμπλοκή της Κρατικής Ασφάλειας αντί του Τμήματος Εγκλημάτων Κατά Ζωής. Θα μπορούσε επίσης να εξηγήσει τόσο το γιατί η αστυνομία γνώριζε τον προ διετίας καταργημένο αριθμό τηλεφώνου του Θ., και τον μπέρδεψε με τον τρέχοντα, όσο και γιατί η κλήση να απολογηθεί ο Π. στον ανακριτή ανέφερε τη διεύθυνση που είχε καταγραφεί στην προ ετών προσαγωγή του και όχι την τρέχουσα.

Όσο για το ανώνυμο σημείωμα, δεν φαίνεται ότι θα μάθουμε ποτέ την αλήθεια. Μοιάζει, ωστόσο, εξόχως πρόσφορο μέσο για να παραπεμφθεί στη Δικαιοσύνη κάποιος που ήταν οιονεί σεσημασμένος από την αστυνομία, αλλά δεν πρέπει να γίνει δημοσίως γνωστή η διαδικασία με την οποία σημάνθηκε.

Πηγή: Κοσμοδρόμιο 

Η αμερικανική φαρμακοβιομηχανία Pfizer εμφάνισε συνολικά έσοδα 25,7 δισεκατομμύρια δολάρια από πωλήσεις προϊόντων της κατά το πρώτο τρίμηνο του 2022, παρουσιάζοντας μεγάλη αύξηση 77% έναντι του πρώτου τριμήνου του 2021. Τα καθαρά κέρδη του πρώτου φετινού τριμήνου διαμορφώθηκαν σε 7,9 δισεκατομμύρια δολάρια, με αύξηση 61% σε σχέση με την αντίστοιχη περυσινή περίοδο.

Τα περισσότερα έσοδα α' τριμήνου της Pfizer (13,2 δισ. δολ.) προήλθαν από το εμβόλιο της κατά της Covid-19 που ανέπτυξε σε συνεργασία με τη γερμανική BioNTech, χάρη στη διενέργεια ενισχυτικών δόσεων σε πολλές χώρες αλλά και σε παιδιά άνω των πέντε ετών, καθώς και από το νέο χάπι της Paxlovid κατά του κορονοϊού (πωλήσεις 1,5 δισ. δολ.), σύμφωνα με τη βρετανική "Γκάρντιαν" και το Γαλλικό Πρακτορείο, όπως αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Τα έσοδα της εταιρείας είχαν διπλασιαστεί το 2021 φθάνοντας τα 81,3 δισεκατομμύρια δολάρια, ενώ για φέτος η Pfizer αναμένει πωλήσεις ρεκόρ ύψους 98 έως 102 δισ. δολ., με τις μισές περίπου να αφορούν την Covid-19 (εμβόλια 32 δισ. δολ. και χάπι 22 δισ. δολ.). Η εταιρεία έχει διεθέσει περίπου 3,4 δισεκατομμύρια δόσεις του εμβολίου της σε 179 χώρες.