«Σπούδασα ιατρική γιατί ήθελα να βοηθήσω τους ανθρώπους, αλλά τώρα νιώθω ότι απλώς τους βλέπω να πεθαίνουν και δεν μπορώ να κάνω πολλά για αυτό» δηλώνει η Σουηδή γιατρός Δρ. Ute Kruger.
Η Σουηδή γιατρός και ερευνητής κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για τη σχέση μεταξύ των εμβολιασμών Covid-19 και των ταχέως αναπτυσσόμενων καρκίνων και των φλεγμονωδών καταστάσεων των αιμοφόρων αγγείων σε ασθενείς που πέθαναν μετά από εμβολιασμό με mRNA Covid-19.
Η Δρ. Ute Kruger που εδρεύει στο περιφερειακό νοσοκομείο στο Kalmar της Σουηδίας, σε πρόσφατη συνέντευξη στη Νορβηγική Ένωση Ιατρών και Εργαζομένων Υγείας (που δόθηκε στα σουηδικά και μεταφράστηκε από το RAIR Foundation USA), εξέφρασε ανησυχία για τα εξαιρετικά ποσοστά επιθετικών καρκίνων που βλέπει τώρα.
Η Δρ. Κρούγκερ, η οποία έχει εργαστεί ως παθολόγος γιατρός για 25 χρόνια και 18 χρόνια στη διάγνωση του καρκίνου του μαστού, έχει μελετήσει 8.000 αυτοψίες και είναι πλέον πεπεισμένη για τη σχέση μεταξύ εμβολιασμών και θανάτων από καρκίνο, παρά το γεγονός ότι πολλοί από τους συναδέλφους της δεν φαίνεται να ενστερνίζονται τις απόψεις της.
«Τα εμβόλια κατά του Covid-19 φαίνεται να προκαλούν ταχέως αναπτυσσόμενους καρκίνους ή ποροκαρκίνωματα (ένας τύπος καρκίνου του δέρματος) και επίσης φλεγμονώδεις καταστάσεις στο σώμα, τις λεγόμενες αυτοάνοσες ασθένειες», δήλωσε η Δρ. Κρούγκερ.
«Ίσως αυτή η ανάπτυξη καρκίνου να συνδέεται με τις φλεγμονώδεις καταστάσεις. Έχω μιλήσει με άλλους παθολόγους που βλέπουν έναν αυξημένο αριθμό όγκων που δεν είχαν παρατηρηθεί σχεδόν ποτέ πριν. Εννοώ σπάνιους όγκους και ότι ο αριθμός των περιπτώσεων καρκίνου έχει αυξηθεί σε διαφορετικά όργανα».
Την ίδια άποψη φαίνεται να έχει και ένας γιατρός από το Έντμοντον του Καναδά 80 ετών χωρίς προηγούμενα προβλήματα υγείας πρόσφατα διαγνώστηκε με καρκίνο του προστάτη.
«Πήρα την τρίτη μου δόση στα τέλη του περασμένου έτους», λέει.
«Ήμουν χωρίς καρκίνο πριν από αυτό. Υποψιάζομαι ότι υπάρχει σύνδεση μεταξύ αυτών των γεγονότων γιατί φαίνεται περισσότερο από σύμπτωση ότι ο γιος μου είχε την ίδια διάγνωση στα τέλη του περασμένου έτους.
Ακολούθησε η κόρη μου, η οποία έκανε πρόσφατα μαστεκτομή για καρκίνο του μαστού.
Έτσι, το μόνο άτομο από τα τέσσερα επιζώντα μέλη της οικογένειάς μου που δεν έχει διαγνωστεί με καρκίνο είναι ένα από τα παιδιά μου που παραμένει ανεμβολίαστο», αναφέρει.
Στις ΗΠΑ, ο Δρ. Ράιαν Κόουλ, παθολόγος με έδρα το Αϊντάχο, επιβεβαιώνει τα ευρήματα της Δρ Κρούγκερ:
«Ως παθολόγος, βλέπω συγκεκριμένα μοτίβα όλη την ημέρα. Αφού κυκλοφόρησαν οι λήψεις, άρχισα να βλέπω αλλαγές στα πρότυπα της νόσου. Συνειδητοποίησα νωρίς ότι υπήρχε ανοσοκαταστολή και η μνήμη των Τ-κυττάρων είχε φύγει.
Τότε, κανονικά έβλεπα ορισμένους τύπους καρκίνου, αλλά τον καρκίνο του ενδομητρίου, από τους οποίους κανονικά έβλεπα δύο ή τρεις το μήνα, τώρα έβλεπα δύο ή τρεις την εβδομάδα», είπε ο Δρ Κόουλ σε μια πρόσφατη συνέντευξη με τον Κρις. Wark.
«Τα Τ-κύτταρα που κανονικά κρατούν τον καρκίνο υπό έλεγχο δεν υπήρχαν πια. Υπάρχουν ορισμένοι τύποι καρκίνου που εμφανίζονται πιο γρήγορα και πιο επιθετικά και με υψηλότερο ρυθμό σε νεότερες ηλικίες σε σύγκριση με αυτό που έχω δει σχεδόν σε τρεις δεκαετίες που το κάνω αυτό».
Όχι μόνο η Δρ Κρούγκερ βλέπει μια αλλαγή στους τύπους των καρκίνων, αλλά βλέπει επίσης ένα πρόβλημα με τη διαδικασία της νεκροψίας, που θα επέτρεπε αυτές τις αλλαγές να γίνουν εμφανείς.
«Βλέπω τρία μεγάλα προβλήματα σχετικά με τις αυτοψίες», λέει.
«Το πρώτο είναι εσφαλμένες και ελλιπείς πληροφορίες από τις κλινικές. Για παράδειγμα, αν ο ασθενής ήταν εμβολιασμένος ή όχι».
Η Δρ. Κρούγκερ είχε αρκετές περιπτώσεις όπου οι ασθενείς χαρακτηρίστηκαν ως μη εμβολιασμένοι κατά την παραπομπή της αυτοψίας και στη συνέχεια ανακαλύφθηκε ότι είχαν εμβολιαστεί.
«Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι πολλοί από τους συναδέλφους μου στην παθολογία δεν το λαμβάνουν για ιστολογική εξέταση», λέει για τα συνεχίσει:
«Αυτό σημαίνει ότι οι παθολόγοι δεν λαμβάνουν ιστό για μικροσκοπική ανάλυση, η οποία θα καθόριζε εάν υπήρχαν προβλήματα φλεγμονής γύρω από τα αγγεία.
Αυτά τα προβλήματα φλεγμονής θα μπορούσαν με τη σειρά τους να είναι η αιτία θρόμβων αίματος, που οδηγούν σε θάνατο. «Το τρίτο πρόβλημα είναι η άγνοια σχετικά με την αξιολόγηση των μικροσκοπικών ευρημάτων», συμπλήρωσε.
