Ο Γιάννης Μπότσης ο συγγραφέας, σεναριογράφος και σκηνοθέτης θα δώσει συνέντευξη με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του, «Ο κλέφτης των μυστικών» την Τρίτη στις 11:00 π.μ στο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ στο ραδιόφωνο ΕΡΤopen στους 106.7 fm www.ertopen.com Είναι το πρώτο του βιβλίο, αλλά οι σπουδές του και η πολύχρονη παρουσία του, στην τηλεόραση μας προετοίμαζαν από καιρό. Ο Γιάννης Μπότσης με το βιβλίο του «Ο κλέφτης των μυστικών» εκδόσεις ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ μας κάνει να διαβάζουμε ένα μυθιστόρημα με δυνατές εικόνες που προβάλλονται ταυτόχρονα στην οθόνη του μυαλού μας. Ο Γιάννης Μπότσης σπούδασε σκηνοθεσία, σενάριο και δραματουργία σε Αθήνα και Παρίσι, με μεταπτυχιακές σπουδές πάνω στη σχέση λογοτεχνίας και κινηματογράφου. Σκηνοθέτησε ντοκιμαντέρ, πολιτιστικές εκπομπές, ταινίες μικρού μήκους και μία τηλεοπτική σειρά. Εργάζεται ως σύμβουλος σεναρίων για την τηλεόραση και τον κινηματογράφο και είναι στέλεχος τηλεοπτικών σταθμών και εταιρειών παραγωγής στον τομέα της μυθοπλασίας. Συνεργάστηκε με την Άννα Αδριανού στα σενάρια έξι τηλεοπτικών σειρών και στις διασκευές δύο θεατρικών έργων.
Πάμε πρώτα να πάρουμε μια γεύση από την ιστορία. Ο εντεκάχρονος Ο εντεκάχρονος Άρης, ορφανός μετά τον βομβαρδισμό του Πειραιά και φιλοξενούμενος από μια Σμυρνιά στην Πλάκα, αναλαμβάνει, για λογαριασμό του αντιστασιακού θείου του, την πιο επικίνδυνη αποστολή στα χρόνια του πολέμου. Σε αυτό το παράτολμο σχέδιο, ο μικρός έχει δύο πλεονεκτήματα: Μοιάζει αθώος και ακίνδυνος, αφού είναι παιδί,καταλαβαίνει γερμανικά, πράγμα που αγνοούν οι εχθροί του. Με αυτά τα «όπλα» το αγόρι μπαίνει σε μια απίστευτη περιπέτεια, η οποία συμπαρασύρει όλους τους ανθρώπους γύρω του και αλλάζει ριζικά τις ζωές τους… Σχέσεις αγάπης δοκιμάζονται, μεγάλοι έρωτες γεννιούνται και μια απρόβλεπτη οικογένεια δημιουργείται, μέσα σε ένα περιβάλλον πρωτόγνωρα επικίνδυνο και ανεξέλεγκτο για όλους. Ένα μυθιστόρημα-τοιχογραφία, με ήρωες μικρούς και μεγάλους, παθιασμένους με τη ζωή, τον έρωτα και την ελευθερία, που αναγκάζονται να εξελιχθούν και να αλλάξουν μέσα από ακραία γεγονότα και να διαπιστώσουν ότι, για να ξεπεράσουν τα εξω-τερικά τους όρια, πρέπει πρώτα να αναγνωρίσουν και να υπερβούν τα εσωτερικά.
Ο κλέφτης των μυστικών καταγράφει με σύγχρονη ματιά την Αθήνα του ’44 αλλά και τη Σμύρνη της ανόδου και της καταστροφής, αναμειγνύοντας δεξιοτεχνικά το κινηματογραφικό σασπένς, το ερωτικό μελόδραμα, το ψυχολογικό θρίλερ και την περιπέτεια εποχής. Χτίζοντας έναν μοναδικό κόσμο πλοκής και συναισθημάτων που κορυφώνονται με κομμένη την ανάσα μέχρι το ανατρεπτικό φινάλε.
Η περιπέτειά μου δεν είναι μεμονωμένο ζήτημα, είναι μέρος του προβλήματος της κατάχρησης εξουσίας, τονίζει η ολυμπιονίκης
Την ευγνωμοσύνη της για τα μηνύματα υποστήριξης και συμπαράστασης που έχει λάβει σχετικά με την υπόθεση βιασμού της εκφράζει η Σοφία Μπεκατώρου με ανάρτησή της στο Facebook, γνωστοποιώντας ότι προκρίνει την από κοινού νομική εκπροσώπηση της ίδιας και άλλων αθλητών και όχι την προσωπική της νομική εκπροσώπηση.
Στην ανάρτησή της, η ολυμπιονίκης αναφέρει:
"ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΥ
Θέλω να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου για τα αναρίθμητα μηνύματα υποστήριξης και συμπαράστασης που λαμβάνω σε μια στιγμή δοκιμασίας για μένα και την οικογένειά μου. Με συγκινούν και μου δίνουν δύναμη!
Θέλω όμως να επαναλάβω, ότι η προσωπική μου περιπέτεια δεν είναι ένα αυτοτελές μεμονωμένο ζήτημα που αφορά μόνο εμένα. Είναι μέρος ενός συνολικού και χρόνιου προβλήματος που αφορά στην κατάχρηση εξουσίας γενικότερα, αλλά και ειδικότερα στην παρούσα διοίκηση της ΕΙΟ. Αυτό το συνολικό πρόβλημα ήρθε στο προσκήνιο με πρωτοβουλία του Νίκου Κακλαμανάκη, ο οποίος μίλησε από το βήμα της Βουλής για τα προβλήματα που όλοι αντιμετωπίζουμε εδώ και πολλά χρόνια.
Είμαστε μια ομάδα και είμαστε αποφασισμένοι να δώσουμε τον αγώνα μας ως ομάδα, υπηρετώντας τα πιο υψηλά ιδανικά του αθλητισμού. Είμαστε αποφασισμένοι να μην εστιάσουμε ο καθένας στο προσωπικό του θέμα, την προσωπική του τραυματική εμπειρία, αλλά να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλο, ώστε να βγουν όλα στο φως. Ακόμα και αυτά που μέχρι και σήμερα είναι στο σκοτάδι. Να ενθαρρύνουμε όλες και όλους να μιλήσουν!!
Ενώνω τις δυνάμεις μου με τις συναθλήτριες και τους συναθλητές μου και όλες τις υγιείς δυνάμεις του χώρου μας, ώστε ενωμένοι να πάρουμε πρωτοβουλίες για την επόμενη μέρα.
Με αυτό το σκεπτικό, επιλέγω να προκρίνω την από κοινού νομική εκπροσώπηση της άτυπης ομάδας μας και όχι την προσωπική μου νομική εκπροσώπηση. Οι αποφάσεις μας θα ανακοινωθούν τις επόμενες μέρες.
Στόχος και κίνητρό μας να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις για να έχουν τα νέα παιδιά ένα καλύτερο μέλλον στον ελληνικό αθλητισμό".
Alain Damasio συγγραφέας-μυθιστοριογράφος έργων επιστημονικής φαντασίας : « Ζούμε μέσα σ΄ένα εργαστήριο σε πραγματικό χρόνο» αναφέρει σε συνέντευξή του στην « l’Humanité Dimanche » no739 7-13 Γενάρη (απόσπασμα).
ALAIN DAMASIO Η science-fiction αναζητεί κυρίως ν΄ανακρίνει- αμφισβητήσει το πραγματικό. Επιταχύνει το παρόν. Αυτή είναι η πρώτιστη της λειτουργία. Αυτό που μου κάνει μεγαλύτερη αίσθηση με αυτή την πανδημία είναι ότι ο άλλος ο πλησίον μου παρουσιάζεται αδιάκοπα ως μια πηγή μόλυνσης, ασθένειας και θανάτου. Καθίσταται λειτουργικά ύποπτος, κάτι που αποτελεί μια ξεκάθαρη πτυχή σε ολοκληρωτικά καθεστώτα.Με τον Covid, όλη αυτή η ετερότητα καθίσταται επικίνδυνη κάποιες φορές ως το εσωτερικό του ζευγαριού και της οικογένειας. Το μόνο ήσυχο μέρος είναι να είναι μόνος μπροστά στην οθόνη του ή ως ψηφιακός καταναλωτής. Αυτό είναι που αποκαλούμε « technococon ». Αυτό είναι γοητευτικό γιατί αυτή είναι η επιστημονική φαντασία στην κλασική της έννοια : ζούμε σ΄ένα εργαστήριο σε πραγματικό χρόνο ! Η φυσική και κοινωνική αποστασιοποίηση ήδη εισηγμένη από τα ψηφιακά μίντια άφτασε στην αποκορύφωσή της.Οι αρχές μας κάνουν να ζούμε έτσι και κοιτάζουν αν αυτό είναι ανεκτό ή όχι … Το πρώτο lockdown με πριόνισε. Περίμενα ότι αυτή η στέρηση ελευθεριών θα βιωνόταν ως ένα ανυπόφορο εμπόδιο κυρίως στους νέους: αλλά δεν ήταν η περίπτωση.( σσ.τελικά όποιος ελέγχει τη νεολαία ελέγχει την κοινωνία)
-Στα μυθιστορήματά σας το « technococon » παρουσιάστηκε ως κάτι αλλοτριωτικό, αποξενωτικό. ALAIN DAMASIO Βεβαίως! Μπορεί να βιωθεί ως προστάτης, εκτός από το ότι μας αλλοτριώνει μας αποξενώνει. Η απώλεια της ζωτικότητας που νιώθω στη Δύση προέρχεται από το γεγονός ότι αποστρεφόμαστε την ετερότητα στο maximum. Αποκοπήκαμε από τα ζώα, από τα φυτά από το εξωτερικό χώρο από το κρύο από τη ζέστη…Αποστρεφόμαστε τη σχέση με την ασθένεια, το γήρας κι το θάνατο.Οικογένειες δεν είχαν το δικαίωμα να δουν τους νεκρούς γονείς τους και οι ταφές έγιναν κρυφά : αυτό είναι ανθρωπολογικά εξωφρενικό ! Εν τέλει, όλες οι μορφές ετερότητας φιλτράριστηκαν ή διαλύθηκαν : είμαστε μέσα στην εγωκεντρική μας πόλη προστατευμένη από το « technococon » τέλεια συμβατή με τον νεοφιλελελευθερισμό και το φρενήρη ατομικισμό.Αυτό δεν εμποδίζει την κατανάλωση. Είναι καθ΄εαυτό το μέλλον του έσχατου marketing : το εμπόριο εισήχθηκε στο εσωτερικό του προσωπικού σου χώρου. Πρόκειται για ένα test σε κλίμακα ζωής( φύσης) του νεοφιλελεύθερου καταναλωτισμού.”
Στην αδυνατότητα λειτουργίας πολιτιστικών χώρων ο συγγραφέας διαβλέπει ”μια θέληση τιμωρίας αυτού του τομέα.Είναι απίστευτο ότι τολμούν να το κάνουν αυτό (σσ. και πόσα ακόμα) ”Καμιά ορθολογική δικαιολογία δεν αντέχει :τρένα, métros και supermarket είναι θωρακισμένα ! Στην αίθουσα του θεάτρου της συναυλίας ή του cinéma, έχεις τόσο ύψος ως την οροφή,σύστημα εξαερισμού, ευρύ χώρο… Η κουλτούρα είναι κατεξοχήν χώρος της διαφωνίας, της εξέγερσης και της αφύπνισης. Ναι υπάρχει μια επιδημία να πολεμήσουμε αλλά η κυβέρνηση απαντά σε αυτήν με το τρίπτυχο εργασία-κατανάλωση-κλεισούρα που εγκαθιδρύει μια ( démocrature) δημοκτατορία νεοφιλελεύθερη αρκετά ιδανική γι αυτή.
Το Covid, όπως κάθε καταστροφή παραμένει ένα μάνα εξ ουρανού για τους κυβερνώντες : η δημοφιλία τους ανεβαίνει ακόμη κι αν κάνουν ό,τι να είναι. π.χ του Μακρόν είναι 10 μονάδες πάνω από αυτή που ήταν την περίοδο των gilets jaunes.”
”Αυτός ο ”κόσμος μετά” « monde d’après » αποκαλύπτει μια ιστορική ευκαιρία.Ο καθένας λέει ότι αυτή η υφιστάμενη κρίση αυτή η τομή θα μπορούσε να εξυπηρετήσει στο ν΄αλλάξει ο κόσμος. Αλλά αυτό είναι μια ψευδαίσθηση. Η προδιάθεση των ατόμων στη ρουτίνα, η εξοικείωσή τους μ΄ένα σύστημα δεν καταστρέφεται μονομιάς..Είμαι πεπεισμένος ότι δεν μπορούμε να υπερβούμε τον καπιταλισμό παρά μόνο αν φτάσουμε να τον πολεμήσουμε στο πεδίο της επιθυμίας (ακόμη κι αν υποβάθμισε την επιθυμία σε ανάγκη και την ανάγκη σε ορμέμφυτο αγοράς)…..
Ένα βιβλίο οφείλει να είναι ένα οπλοστάσιο ( σσ. γι αυτό φαίνεται ξανάκλεισαν πρόωρα τα βιβλιοπωλεία), έλεγε ο Deleuze : μπαίνεις για να θρέψεις τις μάχες σου. Το βιβλίο οφείλει να σε μετασχηματίσει σε μια ενέργεια.Αλλά δεν αρκεί αυτό. Για την υπέρβαση του καπιταλισμού πρέπει να οργανώσουμε την συγκεκριμένα βιωμένη εμπειρία ενός άλλου μοντέλου που θα είναι πιο δυνατό και πιο επιθυμητό. Η κουλτούρα είναι ένα από τα πεδία της μάχης..Στο βαθμό που η καπιταλιστική δυναμική βασίζεται τεράστια στη βιομηχανία του φαντασιακού από τα vidéo games, τις τηλεσειρές, το σινεμά και τη λογοτεχνία….. Αλλά ”ο κόσμος μετά” δεν θα γίνει στο Διαδίκτυο, σε μια ταινία ή σε ένα βιβλίο, ακόμη και με μια υπέροχη επαναστατική φαντασία. Το πιο αποφασιστικό βήμα παραμένει εκείνο της βίωσης ενός νέου τρόπου ζωής….
Στο ερώτημα τι περιμένει από το 2021 λέει ότι περιμένει ένα Μάη του ΄68..
Σε συνέντευξή του στη lemonde δήλωσε στο πρώτο lockdown (30/4/20): ”είμαστε σε κλουβιά όπως τα ζώα στο ζωολογικό κήπο με τροφή και παράθυρο που βλέπει σε εικονικό virtuel κόσμο»
Ό,τι και να γράψω για τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου θα είναι λίγο μπροστά σε όλα αυτά που έχει προσφέρει για το θέατρο και όχι μόνο. Για τη στόφα και το ταπεραμέντο της μεγάλης θεατρίνας που διαθέτει, την τεράστια και σπουδαία ερμηνευτική της γκάμα- παίζει με άνεση και ευκολία όλα τα είδη του θεάτρου και όλους τους ρόλους- το βεληνεκές και το εύρος της, που την κάνουν να ξεχωρίζει επί σκηνής σε ό,τι αφορά τη δουλειά της. Με αφορμή την παράσταση live streaming «Με την σιωπη» η αγαπημένη και λατρεμένη Μίρκα, θα ξεδιπλώσει τις σκέψεις της από το Α έως το Ω- , με γνώμονα πάντα το θέατρο την Τρίτη 10.00-11.00 π.μ. στο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ στο ραδιόφωνο ΕΡΤopen στους 106.7fm και www.ertopen.com
Με την ηθοποιό θα μιλήσουμε για την μέσω worldwide online streaming, τη βραβευμένη θεατρική παράσταση «Με τη Σιωπή» του Αλεχάντρο Κασόνα, που χάρισε στην Μίρκα Παπακωνσταντίνου το πρώτο Βραβείο γυναικείας ερμηνείας στα βραβεία Αθηνοράματος και στον Προμηθέα Αλειφερόπουλο την πρώτη του υποψηφιότητα ως Καλύτερου πρωτοεμφανιζόμενου ηθοποιού. Η παράσταση που ενθουσίασε το κοινό και υμνήθηκε από τους κριτικούς , παίχτηκε για δύο χρόνια στο θέατρο Βεάκη (2006 – 2008 ) αλλά και στη Μονή Λαζαριστών στην Θεσσαλονίκη και ήταν κάθε μέρα sold out. Είναι μία παράσταση που την περιμέναμε καιρό και τώρα ήρθε η κατάλληλη στιγμή. Παραστάσεις -ορόσημο για το ελληνικό θέατρο από τον Γιώργο Λεμπέση, τον παραγωγό – θεατράνθρωπο που αγάπησαν όχι μόνο όλοι όσοι συνεργάστηκαν μαζί του αλλά και το πλήθος κοινού που είδαν τις δουλειές του, τις ξεχώρισαν και τους έδωσαν μια θέση στην καρδιά τους για πάντα.
Διασκευή – Σκηνοθεσία : Νίκος Καραγέωργος Πρωταγωνιστούν : Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Κώστας Αρζόγλου, Προμηθέας Αλειφερόπουλος, Χρήστος Βασιλόπουλος, Άννα Μονογιού, Σταυριάνα Πανδή, Ειρήνη Ράπτη, Σταύρος Μοίρας, Ελένη Αποστολοπούλου. Σκηνικά – Κοστούμια : Χριστίνα Κωστέα Φωτισμοί : Κατερίνα Μαραγκουδάκη Μουσική : Πάνος Δορμπαράκης Μουσική επιμέλεια – Συνθέσεις ήχων : Δημήτρης Ιατρόπουλος Τηλεσκηνοθεσία: Κυριάκος Καλαματιανός Τρέιλερ παράστασης : Μιχαήλ Μαυρομούστακος Φωτογραφίες : Αλέξανδρος Ησαίας Επικοινωνία και προβολή της παράστασης: Νταίζη Λεμπέση | τηλέφωνο επικοινωνίας 6908502631 | email Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | Διάρκεια παράστασης 120 λεπτά Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theatre/streaming/me-ti-siopi/
Tο πρώτο από τα πέντε τρένα νέας γενιάς με την επωνυμία Λευκό Βέλος έφτασε στη Θεσσαλονίκη από την Ιταλία το Σάββατο 16 Ιανουαρίου, δύο ημέρες νωρίτερα από ό,τι προβλεπόταν. Το πρώτο δρομολόγιό του με επιβάτες θα πραγματοποιηθεί στη γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη στις 25 Μαρτίου, με αφορμή τον εορτασμό των 200 ετών από την επανάσταση του 1821. Το συγκεκριμένο τρένο είναι το ETR 470 n. 07 της Τrenitalia, που ανακατασκευάστηκε πλήρως. Bάφτηκε στα χρώματα της ελληνικής εταιρείας και θα αποτελέσει την αμαξοστοιχία ETR 470 n. 01 της ΤΡΑΙΝΟΣΕ.
Όπως δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Εταιρείας καθηγητής Φίλιππος Τσαλίδης, τα νέα τρένα, που αναπτύσσουν ταχύτητες 200 χιλιομέτρων την ώρα, θα παραδοθούν σταδιακά αφού πραγματοποιηθούν δοκιμαστικά στο ελληνικό σιδηροδρομικό δίκτυο.
Τα νέα τρένα θα έχουν εννέα βαγόνια, ένα εκ των οποίων θα είναι εστιατόριο και μπαρ. Θα διαθέτουν τρία βαγόνια πρώτης θέσης και τέσσερα οικονομικής. Κάθε τρένο θα μπορεί να μεταφέρει πάνω από 600 επιβάτες και θα περιλαμβάνει υψηλά στάνταρ και όλες εκείνες τις ανέσεις -καλύτερες του αεροπλάνου- για ένα ξεκούραστο και γρήγορο ταξίδι.
Δεδομένων των συνθηκών του ελληνικού σιδηροδρομικού δικτύου, που συνεχώς βελτιώνεται, τα νέα τρένα θα μπορούν να αναπτύσσουν ταχύτητες της τάξεως των 160 χιλιομέτρων και η διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη θα καλύπτεται στις τρεις ώρες και ένα τέταρτο από τις τέσσερις που είναι σήμερα. Το κόστος της όλης επένδυσης για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ φτάνει τα 52 εκατομμύρια ευρώ.
Οι δυνάμεις της ολλανδικής αστυνομίας χρησιμοποίησαν αντλίες νερού για να διαλύσουν δύο χιλιάδες ανθρώπους που συμμετείχαν σε εκδήλωση διαμαρτυρίας που πραγματοποιήθηκε χωρίς άδεια την Κυριακή στο Άμστερνταμ κατά των μέτρων του lockdown που έχει επιβληθεί για τον περιορισμό της εξάπλωσης της επιδημίας του κορωνοϊού.
Οι διαδηλωτές συγκεντρώθηκαν στην πλατεία των Μουσείων κρατώντας πανό με συνθήματα «Ελευθερία: στοπ στην πολιορκία» και φωνάζοντας «Τι θέλουμε; Ελευθερία!»
Κανείς δεν φορούσε μάσκα, καθώς η χρήση τους δεν είναι υποχρεωτική στους εξωτερικούς χώρους στην Ολλανδία, ενώ δεν τηρήθηκαν οι κανόνες της κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Η αστυνομία προσπάθησε να διαλύσει το πλήθος, που αρνήθηκε να ανταποκριθεί στις συστάσεις. Περί τα εκατό άτομα συνελήφθησαν.
Η ολλανδική αστυνομία έκλεισε τα σχολεία και τα περισσότερα καταστήματα τον Δεκέμβριο, μετά την αναζωπύρωση της επιδημίας Covid-19. Αυτήν την εβδομάδα το lockdown παρατάθηκε για τουλάχιστον τρεις εβδομάδες.
Στις αρχές της επιδημίας, οι ολλανδικές αρχές δεν έλαβαν περιοριστικά μέτρα, όπως οι περισσότεροι γείτονες της Ολλανδίας. Αλλά κατά την διάρκεια του δεύτερου κύματος, η ταχεία εξάπλωση της επιδημίας και η επιβάρυνση του συστήματος υγείας ανάγκασαν την ολλανδική κυβέρνηση να επιβάλει περιοριστικά μέτρα.
Το περουβιανό δικαστήριο, μέσα από την απόφασή του κατηγόρησε τους Γκέιτς και Σόρος ότι «κατασκεύασαν» αυτή την επιδημία. Σύμφωνα με το Εφετείο κακουργημάτων της Chincha και Pisco, ο COVID-19 είναι ένα δημιούργημα «εγκληματικών ελίτ» που απλώνονται σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με τους δικαστές του Εφετείου Tito Gallegos, Luis Leguía και Tony Changaray οι δημιουργοί του COVID-19 θα εξακολουθούν να δρουν και να τον χρησιμοποιούν σε απόλυτη μυστικότητα μέσω των εταιρειών τους, ανά τον κόσμο.
Το περουβιανό Εφετείο κατέληξε σε αυτή την απόφαση ύστερα από την αίτηση ενός κατηγορουμένου ο οποίος ζήτησε αποζημίωση για τον υπερβολικό χρόνο κράτησής του πριν να γίνει η δίκη, καθυστέρηση για την οποία ως υπεύθυνη θεωρήθηκε η πανδημία.
Έτσι οι τρεις δικαστές κατέληξαν στην απόφαση ότι οι «δημιουργοί της επιδημίας είναι και οι δημιουργοί της ΝΤΠ και άτομα όπως ο Γκέιτς, Σόρος και Ροκφέλερ.
Αυτή την Δευτέρα 18 Ιανουαρίου ο στιχουργός των μεγάλων επιτυχιών γνωστών ερμηνευτών Στέλιος Μαργωμένος έρχεται στο στούντιο της ΕΡΤopen και μιλάει γιά όλα!
Στη δημοσιότητα δόθηκε από την ΓΓΑ το video από την Διαδικτυακή Ημερίδα, με θέμα «Start to Talk/Σπάσε τη Σιωπή - Μίλησε, Μην Ανέχεσαι» για την σεξουαλική κακοποίηση των παιδιών στον αθλητισμό.
Σε αυτό συμπεριλαμβάνεται και η συγκλονιστική καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για τον βιασμό που υπέστηαπό παράγοντα της ΕΙΟ την οποία μπορείτε να δείτε στο video που ακολουθεί ακριβώς στη συμπλήρωση της μίας ώρας.
Αναλυτικά όσα ανέφερε: "Ποτέ δεν είχα φανταστεί ότι στον αθλητισμό θα αντιμετώπιζα τη βία, πόσο μάλλον τη σεξουαλική. Ως ιστιοπλόος, από πολύ μικρή ηλικία, ταξιδεύω χωρίς τους γονείς μου με παρουσία των συναθλητών μου και του προπονητή μου. Έχω σκληραγωγηθεί, έχω μάθει να υπομένω τον πόνο, τις δύσκολες καιρικές συνθήκες και την μοναξιά του πρωταθλητισμό, έχω μάθει όμως και να είμαι ανεξάρτητη, να αντιμετωπίζω τα προβλήματα που έχω με θάρρος, να στηρίζω τους συναθλητές μου και να παλεύω για τις αξίες και τα ιδανικά μου.
Όταν αποφάσισα να θέσω ως στόχο την διάκριση στους ολυμπιακούς αγώνες και συγκεκριμένα την κατάκτηση του χρυσού μεταλλιου, ήξερα ότι θα έπρεπε σε όλους τους τομείς που επιβάλλει το άθλημα μου, να υπερέχω ξεκάθαρα. Έπρεπε να σπάσω όρια και επιδόσεις που υπήρχαν, ώστε να μην υπάρχει καν η πιθανότητα του στενού ανταγωνισμού. Για το λόγο αυτό, μαζί με την συναθλήτρια μου ΑιμιλίαΤσουλφά και τον προπονητή μας Ηλία Μυλωνά, σχεδιάσαμε ένα πρόγραμμα με πολύωρες προπονήσεις, εντός και εκτός θαλάσσης μαζί με την ανδρική ομάδα, και συμμετοχή σε μεγάλο αριθμό αγώνων, ώστε να αποκτήσουμε τις κατάλληλες εμπειρίες. Ήμασταν 100% αφοσιωμένοι στο στόχο αυτό. Ένα μεγάλο εμπόδιο που πάντα έπρεπε να αντιμετωπίσουμε, όμως, ήταν η ίδια η ομοσπονδία μας. Το κλίμα συνεργασίας με την εθνική αρχή γινόταν όλο και πιο ασφυκτικό, όταν πριν από κάθε αποστολή, έπρεπε ουσιαστικά να διαπραγματευτούμε την οικονομική υποστήριξη που είχαμε δικαίωμα να λάβουμε. Υπεύθυνοι της ομοσπονδίας, ανάλογα με τα συμφέροντα τους και τις συμπάθειες τους, αντιμετώπιζαν με διαφορετικό τρόπο τους αθλητές.
Έχοντας μάθει από μικρή ηλικία να εκφράζω την άποψη μου, να πιστεύω στη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία, δυσκολεύτηκα να αναπτύξω μία εποικοδομητική σχέση με την ομοσπονδία. Δεν μου άρεσε που έπρεπε να χρησιμοποιούμε μεθόδους πολιτικής για να τύχουμε της υποστήριξης τους και που οι άνθρωποι με τους οποίους μιλούσαμε δεν είχαν καμία εξειδίκευση στον τομέα μας με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνουν ούτε τα προβλήματα ούτε τις ανάγκες μας. Ήταν σαφές δε ότι δεν υπήρχε κανένας στρατηγικός σχεδιασμός που να αποσκοπεί στη διάκριση της χώρας μακροπρόθεσμα. Ευτυχώς για οχτώ χρόνια είχαμε στο πλευρό μας δύο ανθρώπους που πάλευαν για το δίκιο μας τους προέδρους των ομίλων μας κ. Παυλιδη και κ. Καραγεωργίου.
Όταν εμφανίστηκε σε κάποιες συναντήσεις ως νέος υπεύθυνος προετοιμασίας της εθνικής ομάδας ο Χ και μας αντιμετώπισε εγκάρδια με φιλικότητα και χιούμορ, αναθαρρήσαμε με την Αιμιλία. Η επικοινωνία που δημιουργήθηκε με την ομάδα μας και τον Χ ήταν πάντα στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τους αγώνες, την οικονομική υποστήριξη από την ομοσπονδία και την αγορά εξοπλισμού.
Η συνηθισμένη ασφυκτική διαπραγμάτευση μέσω του Χ έγινε μία διαδικασία λιγότερο ψυχολογικά επιβλαβής για το στόχο μας ή τουλάχιστον έτσι νομίζαμε...Το 1998 η χώρα μας διεκδίκησε την πρόκριση για τους ολυμπιακούς αγώνες του Σίδνεΰ. Την ίδια χρονιά είχαμε τις δύο πρώτες μεγάλες διεθνείς επιτυχίες με την Αιμιλία Τσουλφά χάλκινο μετάλλιο σε παγκόσμιο και ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Στην πρόκριση για τους ολυμπιακούς αγώνες, παρόλο που συνήθως δεν είχαμε μαζί εκπροσώπους της ομοσπονδίας , θα ερχόταν «κάποιος» όπως μας ενημέρωσαν. Μετά τις τελευταίες εξελίξεις εμείς ευχόμασταν να ήταν ο Χ, ο οποίος δημιουργούσε ένα ευχάριστο και υποστηρικτικό κλίμα που ήταν σημαντικό για την επίτευξη των στόχων μας.
Παρότι δεν καταφέραμε να πάρουμε ένα μετάλλιο στην πρόκριση αυτή , εντούτοις με την πέμπτη θέση που καταλάβαμε εμείς και η ανδρική ομάδα προκριθήκαμε για τους ολυμπιακούς. Αγώνες . Ο Χ ήταν ενθουσιασμένος όπως άλλωστε και η ομάδα μας. Γιορτάσαμε την πρόκριση με δείπνο και μετά επιστρέψαμε οι έξι μας, ανά δύο, στο ξενοδοχείο μας. Εγώ και ο Χ φύγαμε τελευταίοι. Στο δρόμο για το ξενοδοχείο συζητάγαμε για τους αγώνες και τις δυσκολίες. Για μένα θα ήταν η πρώτη ολυμπιακή συμμετοχή και καθώς ήμουν η μικρότερη της ομάδας (21 ετών ), η χαρά μου ήταν ανείπωτη. Κάποια στιγμή όπως μιλάγαμε με τον Χ γύρισε και με φίλησε. Εγώ πάγωσα, δεν ήξερα πως να αντιδράσω, δεν περίμενα ποτέ να κάνει μία τέτοια κίνηση. Για μένα ο Χ αντιπροσώπευε το πατρικό πρότυπο, ήταν ένας άνθρωπος που επιτέλους δε μας πολεμούσε μέσα στην ομοσπονδία και όμιζα οτι ήθελε το καλό μας . Συνέχισα να προχωράω τώρα με ταχύτερο ρυθμό σαν ρομπότ προς το ξενοδοχείο . Φτάνοντας στο ξενοδοχείο μας στο ασανσέρ πριν πάει στο δωμάτιο του μου ζήτησε να τον ακολουθήσω. Εγώ αρνήθηκα και πήγα να κλείσω την πόρτα.
Εκείνος πάντα ευγενικά και με χαμόγελο με ρώτησε αν τον φοβάμαι και τότε του απάντησα πως όχι, αλλά ότι δεν υπήρχε λόγος να πάω μαζί στο δωμάτιο του. Εκείνος προσπαθώντας να με πείσει, με διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται να κάνει κάτι ερωτικό απλά να συζητήσουμε. Ήξερε όμως πώς να μου μιλήσει και πώς να με ηρεμήσει και να με κάνει να ρίξω τις άμυνες μου. Και όταν αυτό έγινε, τότε άρχισε να ασελγεί εις βάρος μου. Προσπάθησα να τον απωθήσω, να του δείξω ότι δεν υπάρχει αμοιβαία επιθυμία, θεωρώντας ότι θα το σεβαστεί. Του είπα όχι, του επανέλαβα ότι δεν θέλω να προχωρήσω και εκείνος με ψεύτικα γλυκόλογα έλεγε ότι δεν είναι τίποτα κάνοντας χιούμορ. Έλεγε ότι θα σταματήσει αν δεν το θέλω, όμως δε σταμάτησε ό,τι κι αν του είπα. Κλαμένη και ντροπιασμένη έφυγα από το δωμάτιο όταν αυτός ολοκλήρωσε και σηκώθηκε από πάνω μου.
Γύρισα στο δωμάτιο μου όπου η συναθλήτρια μου κοιμόταν ανυποψίαστη. Έκανα μπάνιο, ένιωθα βρώμικη, εξαντλημένη, ταπεινωμένη και ανίκανη να υπερασπιστώ τα δικαιώματα μου. Ενώ είχαμε μόλις αποκτήσει το δικαίωμα στο όνειρο με την Αιμιλία, αν εγώ μιλούσα για ό,τι μου συνέβη, μπορεί αυτό να κατέρρεε. Δεν μπορούσα να διαχειριστώ αυτό το συναίσθημα και δεν μπορούσα να το μοιραστώ με την ομάδα μου γιατί μπορεί να μας δίχαζε. Η ομάδα μας που συμπεριλάμβανε και την ανδρική βρισκόταν πάντα σε ένα λεπτό σχοινί ισορροπίας και δεν υπήρχαν δυνατοί δεσμοί που θα μπορούσα να με κάνουν να μιλήσω ανοιχτά. Ο δε προπονητής μας ήταν 25 χρονών, αρκετά συναισθηματικός και άπειρος σε θέματα διαχείρισης κρίσεων. Επίσης τότε δεν είχαμε κάποια συνεργασία με αθλητική ψυχολόγο και φυσικά δεν θα μιλούσα ποτέ στους γονείς μου, γιατί θα με σταμάταγαν από την ιστιοπλοΐα. Στο μικρό και αθώο μυαλό μου η μόνη λύση ήταν να σιωπήσω και να κάνω ότι δε συνέβη.
Έκλαψα πολύ και όταν ξύπνησα άρχισα μία παράσταση που έληξε μέχρι και πριν από λίγο καιρό. Με πολλή δουλειά, θεραπεία και ανάλυση κατάφερα να αναλάβω το βάρος της ευθύνης μου, το να μην μιλήσω τότε, ώστε να απομακρυνθεί αυτός ο παράγοντας εκτός αθλητικών χωρών. Αυτός ο μισάνθρωπος που δεν είχε όρια, εκμεταλλεύτηκε καταστάσεις, την συναισθηματική μου ευφορία και την προσήλωση στο στόχο μου. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία της ομάδας μας, γνωρίζοντας ότι δεν υπήρχε μεγάλη συνοχή και δύναμη, την θεσμική του θέση , ώστε να ικανοποιήσει το αρρωστημένο του ένστικτο . Ο μόνος στον οποίο κατάφερα να ανοιχτώ ήταν ο δεσμός που διατηρούσα τότε, από τον οποίο επίσης ζήτησα να μην αντιδράσει, καθώς ήταν κι αυτός αθλητής. Ο Χ ουδέποτε δήλωσε μετάνοια ή άλλαξε τον τρόπο που λειτουργούσε.
Με την αλλαγή της στάσης μου και την ψυχρότητα μου έγινε ειρωνικός και σε γενικές γραμμές αμφισβήτησε τις ικανότητες και τις επιδόσεις μου σε κάθε δυνατή ευκαιρία λέγοντας ότι οι νεότεροι αθλητές πρέπει να έχουνε πλέον ευκαιρίες και όχι αυτοί των οποίων η καριέρα τους βρίσκεται στη δύση της. Την νοοτροπία αυτή υιοθέτησε από το 1999 μέχρι το 2019. Στο διάστημα αυτό έχω πετύχει τις περισσότερες διακρίσεις για την χώρα μας στην ιστιοπλοΐα, έχοντας όμως χάσει το σημαντικότερο αγαθό ως προσωπικότητα: την αγάπη προς τον εαυτό μου!"
Ο ολυμπιονίκης Νίκος Κακλαμανάκης μιλά για την συναθλήτριά του, Σοφία Μπεκατώρου και σχολιάζει τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις που έκανε με την καταγγελία της σεξουαλικής παρενόχλησης που δέχθηκε σε νεαρή ηλικία από αθλητικό παράγοντα.