ΤΖΕΝΗ ΤΣΙΡΟΠΟΥΛΟΥ

Ένα κίνημα online μόρφωσης και αντίστασης γεννιέται στο Αφγανιστάν. Δασκάλες από την Κυψέλη μέχρι την Ολλανδία, και οικογένειες και μαθήτριες στο Αφγανιστάν, με τις οποίες συνομίλησε το TPP, όλες ρισκάρουν τα πάντα για το αυτονόητο: το δικαίωμα στη μόρφωση. Τα κορίτσια εκπαιδεύονται στη σιωπή με την ελπίδα μια μέρα να ακουστούν δυνατά και να ζήσουν ελεύθερες.

Η τελευταία ελπίδα

Η Χαντίζα κοιτάζει την τελευταία διέξοδο διαφυγής. Το λάπτοπ και το ίντερνετ – ακόμα και με μια σύνδεση που σέρνεται – είναι η μοναδική της ελπίδα για να δραπετεύει από τη φυλακή της.

Το κορίτσι είναι 22 χρονών.

Πριν τους Ταλιμπάν σπούδαζε Νομική με το όνειρο να γίνει δικαστής.

“Είχα πολλά όνειρα, αλλά όταν πήραν την εξουσία οι Ταλιμπάν, η ζωή μου σκοτείνιασε” μου λέει στη συνομιλία μας στο whatsapp.

Η Χαντίζα είναι ένα από τα 2,2 εκατομμύρια κορίτσια του Αφγανιστάν, που βιώνουν τις πιο ακραία πατριαρχικές και παράλογες απαγορεύσεις στο σώμα τους και τις ζωές τους.

Οι Ταλιμπάν, έναν μήνα μετά την κατάληψη της εξουσίας στις 15 Αυγούστου 2021, απαγόρευσαν στα κορίτσια άνω των 12 ετών να πηγαίνουν στο σχολείο ή στο πανεπιστήμιο.

Με βάση την ερμηνεία του ισλαμικού νόμου που εφαρμόζουν οι Ταλιμπάν, οι γυναίκες στερούνται θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα όπως είναι η ελευθερία της μετακίνησης, η αυτοδιάθεση του σώματος, το δικαίωμα στην εργασία και την εκπαίδευση.

Πολλά κορίτσια μένουν αποκλεισμένα από το πρωί μέχρι το βράδυ στο σπίτι.

Οι γυναίκες μπορούν να βγουν για ψώνια αλλά μόνο καλυμμένες εξ ολοκλήρου με νικάμπ, ενώ δικαιούνται να ταξιδέψουν αποκλειστικά με τη συνοδεία ενός άντρα συγγενή τους.

Μετά από μήνες θλίψης, η Χαντίζα άρχισε σιγά-σιγά να ψάχνει για ευκαιρίες διαδικτυακά.

“Ξεκίνησα να μαθαίνω μόνη μου προγραμματισμό και πώς να γράφω κώδικα, μέσα από βίντεο στο YouTube. Ήταν η μόνη λύση για να έχω πιθανότητες να βρω δουλειά online μετά. Είναι αρκετά δύσκολο αλλά ευτυχώς γνώρισα έναν δάσκαλο που μου άλλαξε τη ζωή. Μου άνοιξε μια πόρτα όταν όλες οι πόρτες έκλειναν με βία και πάταγο.”

Ο δάσκαλος coding στην Κυψέλη

Από το μικρό του διαμέρισμα στην Κυψέλη, ο 25χρονος Μορτάζα Τζαφάρι διδάσκει διαδικτυακά programming και coding σε γυναίκες στο Αφγανιστάν.

Ο δάσκαλος της Χαντίζα είναι Αφγανός πρόσφυγας στην Αθήνα.

Συναντιόμαστε σε ένα καφέ όπου μου μιλάει για τις μαθήτριές του και την προσωπική του ιστορία.

Έφτασε ανήλικος στη Λέσβο το 2018, έμεινε στη Μόρια και έπειτα έζησε άστεγος για μήνες σε βαγόνια τραίνων στη Θεσσαλονίκη και στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα. Χωρίς καμία επιλογή ασφαλούς επιβίωσης, αναγκάστηκε να παραδοθεί στην αστυνομία, ελπίζοντας πως θα τον μεταφέρουν σε κάποια δομή. Πράγματι, πέρασε έναν μήνα στη φυλακή μέχρι να τον οδηγήσουν σε έναν ξενώνα ανηλίκων.

Εκεί είδε για πρώτη φορά ψυχολόγους και δασκάλους. Ξεκίνησε ελληνικά, αγγλικά και μαθήματα υπολογιστών.

“Δεν ήξερα ούτε πού ήταν το οn και το off στο λάπτοπ!” μου λέει.

O Μορτάζα Τζαφάρι κατά τη διάρκεια του μαθήματος. 

Η τεχνολογία έγινε το δικό του εργαλείο ελπίδας. Δημιούργησε μια πλατφόρμα υποστήριξης προσφύγων και αργότερα τον εντόπισε μια οργάνωση από την Αγγλία που του πρόσφερε χρηματοδότηση και εργασία.

Σήμερα είναι software engineer και ιδρυτής της start-up Afghan Geeks.

Αγανακτισμένος από τον αποκλεισμό των γυναικών στην πατρίδα του, αποφάσισε να παραδίδει δωρεάν online μαθήματα προγραμματισμού σε κορίτσια στο Αφγανιστάν. Παρά τη μεγάλη ζήτηση, φέτος μπόρεσε να δεχτεί μόνο 28 μαθήτριες καθώς οργανώνει όλα τα μαθήματα μόνος του στον ελεύθερο χρόνο του.

“Η μοναδική μου χαρά είναι τα μαθήματα με τον Μορτάζα” λέει η Χαντίζα.

Η ίδια και οι συμμαθήτριές της δεν έχουν κάνει ούτε μία απουσία κατά τη διάρκεια της χρονιάς.

Τα κορίτσια είναι 14-23 ετών και πριν τους Ταλιμπάν, πήγαιναν σχολείο ενώ κάποιες σπούδαζαν αγγλικά, μαιευτική ή φαρμακευτική.

Οι κάμερες παραμένουν πάντα κλειστές για λόγους ασφαλείας.

Ο Μορτάζα τις ρωτάει τι μαγείρεψαν και κάνει ένα αστείο για να τους φτιάξει τη διάθεση.

“Η ελληνική κοινότητα με στήριξε πολύ. Τώρα είναι η σειρά μου να προσφέρω και αυτή τη στιγμή, οι δεξιότητές μου είναι πολύ πιο χρήσιμες στις γυναίκες του Αφγανιστάν” λέει ο νεαρός δάσκαλος.

Περήφανος μού δείχνει στο κινητό του ένα website:

“Αυτό το website το έφτιαξαν έξι μαθήτριές μου από το μηδέν. Θέλω να τους προσφέρω όσα εργαλεία μπορώ ώστε να έχουν ευκαιρίες απασχόλησης και εισοδήματος.”

Και ξαφνικά, όλα έγιναν μαύρα

Κάποια στιγμή η Χαντίζα χάνεται και δεν λαμβάνει πια τα μηνύματά μου.

“Οι Ταλιμπάν κόβουν το διαδίκτυο σε όλο το Αφγανιστάν. Πλήρες ψηφιακό σκοτάδι” διαβάζω στα διεθνή μέσα.

Το μπλακ άουτ, που ξεκίνησε στις 29 Σεπτεμβρίου, προκάλεσε σοβαρά προβλήματα στις επιχειρήσεις, περιόρισε την πρόσβαση σε υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης, αεροπορικές πτήσεις ακυρώθηκαν ενώ γιγάντωσε τον φόβο για ακόμα μεγαλύτερη απομόνωση.

Το Αφγανιστάν έχει πληθυσμό 43 εκατομμύρια και η συντριπτική πλειοψηφία εξαρτάται από το mobile internet.

Μετά από 48 ώρες πανικού, οι Ταλιμπάν επανέφεραν το ίντερνετ και τις τηλεπικοινωνίες.

Οι άντρες βγήκαν στους δρόμους για να πανηγυρίσουν.

“Αυτές οι δύο μέρες ήταν σαν δύο αιώνες. Φοβήθηκα ότι θα μείνουμε για πάντα έτσι” μου γράφει τώρα η Χαντίζα.

Οι Ταλιμπάν, αν και αρνήθηκαν ότι επέβαλαν την απαγόρευση αποδίδοντας το μπλακ άουτ σε “παρωχημένα δίκτυα”, στο παρελθόν έχουν κόψει το ίντερνετ για την “καταπολέμηση της ανηθικότητας”.

“Πώς να σου περιγράψω τη χαρά μου!” λέει ενθουσιασμένο το κορίτσι.
“Μπορούσα να ξανασυνδεθώ με το σχολείο μου και με άλλους ανθρώπους!”

Το δωμάτιο της Χαντίζα. 

Στο διπλανό δωμάτιο, η 20χρονη Λάιλα, η αδερφή της Χαντίζα, νιώθει κι αυτή μεγάλη ανακούφιση. Ανυπομονεί να ξαναπιάσει τα online μαθήματα αγγλικών της.

Τα δύο κορίτσια είναι από τις τυχερές – οι γονείς τους στηρίζουν τη μόρφωσή τους και παρά τις οικονομικές δυσκολίες, κατάφεραν να τους αγοράσουν υπολογιστή και smartphone. Το κόστος του ίντερνετ παραμένει, όμως, συχνά απαγορευτικό για τον οικογενειακό προϋπολογισμό εφόσον η μητέρα τους είναι άνεργη εξαιτίας των απαγορεύσεων των Ταλιμπάν.

“Ό,τι μαθαίνουν στο οnline σχολείο, μετά το διδάσκουν στις μητέρες τους στο σπίτι”

“Το Αφγανιστάν το χάσαμε στις 15 Αυγούστου 2021 γιατί το εκπαιδευτικό σύστημα δεν ήταν ποτέ ελεύθερο” λέει η Angela Ghayour.

Κάποτε ήταν δασκάλα περσικής λογοτεχνίας, στην πόλη Χεράτ, στο δυτικό Αφγανιστάν. Μέχρι που κινδύνευσε η ζωή της από το προηγούμενο καθεστώς – την Ισλαμική Δημοκρατία του Αφγανιστάν που κυβέρνησε μετά την εισβολή των Ηνωμένων Πολιτειών (2004-2021) – και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον τόπο της και τους μαθητές της.

Σήμερα, η Ghayour είναι μέλος της αφγανικής διασποράς στην Ολλανδία.

Το 2021 ξεκίνησε να φτιάχνει κυψέλες διαδικτυακής εκπαίδευσης και λογοτεχνίας μέσω της εφαρμογής Telegram.

“Ομολογώ ότι δεν είχα φανταστεί πόσο θα αγρίευαν τα πράγματα – εγώ κινητοποιήθηκα γιατί, όπως πολλές γυναίκες στο Αφγανιστάν, πιστεύω στην κοσμική εκπαίδευση και τον φεμινισμό, και ήθελα να χρησιμοποιήσω το ίντερνετ για να δημιουργήσω διεξόδους” μου λέει η Ghayour.

Από το όραμά της γεννήθηκε η οργάνωση Afghanistan Education Action (ΑΕΑ) που από το 2021 μετράει 3.000 κρυφές μαθήτριες που ζουν στο Αφγανιστάν και τους απαγορεύεται να πάνε στο σχολείο.

Τα μαθήματα γίνονται με πλήρη μυστικότητα και δεν δημοσιεύονται ποτέ φωτογραφίες, φωνές ή ονόματα των μαθητριών.

Η AEA στηρίζεται στις 410 εθελόντριες δασκάλες από 35 διαφορετικές χώρες.

Τα μαθήματα περιλαμβάνουν από ζωγραφική, ξένες γλώσσες και επιστήμες, μέχρι τη δημιουργία podcast – με το curriculum να προσαρμόζεται κάθε φορά στις ανάγκες των μαθητριών.

“Τα πιο δημοφιλή μαθήματα είναι τα καλλιτεχνικά γιατί λειτουργούν ως συναισθηματική αποσυμπίεση και βοηθούν στην ψυχική υγεία. Τα κορίτσια συχνά παρακολουθούν το σχολείο μας τόσο για τα μαθήματα όσο και για την ανθρώπινη επαφή – για να ξεφύγουν από την απελπισία και τη θλίψη που νιώθουν κλεισμένες στο δωμάτιό τους” λέει η Adelle Scott, σύμβουλος της μη κερδοσκοπικής.

“Γεμίζουν ξανά με ελπίδα” συμπληρώνει η Ghayour.

Και όχι μόνο αυτό. Τα κορίτσια του Αφγανιστάν μεταλαμπαδεύουν τη γνώση και τη διαγενεακή αντίσταση:

“Κάποιες από τις πιο παλιές μας μαθήτριες σήμερα διδάσκουν οι ίδιες οnline αγγλικά επί πληρωμή και αυτό τις ενδυναμώνει. Αλλά το πιο ωραίο είναι ότι πολλά κορίτσια, ό,τι μαθαίνουν στο οnline σχολείο, μετά το διδάσκουν εκείνες στις μητέρες τους στο σπίτι.”

H Angela Ghayour. 

Δούρειος ίππος, 50.000 files και ο αποκλεισμός των φτωχών

“Έχουμε και μερικά αγόρια μαθητές”, λέει η Ghayour, “αφού το σχολικό curriculum στο Αφγανιστάν είναι τόσο επικεντρωμένο στη διδασκαλία της θρησκείας που πολλά αγόρια αναζητούν διαφυγή.”

“Όμως για να γίνει δεκτό ένα αγόρι στα μαθήματά μας, απαιτείται οπωσδήποτε μία συστατική επιστολή από γυναίκα” εξηγεί η δασκάλα.

“Θέλουμε τους άντρες ως συμμάχους μας αλλά φοβόμαστε πάρα πολύ έναν δούρειο ίππο.”

Μία άλλη πηγή δυσκολίας και απογοήτευσης είναι ότι τα μαθήματα δεν μπορούν να φτάσουν στις πιο φτωχές οικογένειες και τα παιδιά τους γιατί αυτοί αδυνατούν να πληρώσουν για υπολογιστή ή ίντερνετ.

Πώς αντιμετωπίζετε τον κίνδυνο για ένα επ’ αόριστον μπλακ άουτ; ρωτάω τις υπεύθυνες της Afghanistan Education Action.

‘Έχουμε δημιουργήσει 50.000 φακέλους διαθέσιμους για download” απαντούν. “Ακόμα και για πάντα να κόψουν το ίντερνετ οι Ταλιμπάν, δεν θα αφήσουμε τις μαθήτριές μας ολομόναχες στο σκοτάδι.”

“Χρησιμοποιούν τις γυναίκες για να πιέζουν μέσα και να διαπραγματεύονται έξω”

Το Αφγανιστάν είναι η μοναδική χώρα στον κόσμο όπου απαγορεύεται με νόμο η δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση στις γυναίκες.

Για πολλά κορίτσια και τις οικογένειές τους, μοναδική διέξοδος μοιάζει να είναι ο γάμος.

Απέναντι στο εξτρεμιστικό καθεστώς και αυτό που διεθνώς αποκαλείται ως “gender apartheid”, η online εκπαίδευση είναι ένα ισχυρό όπλο αντίστασης κι ελπίδας.

Σταδιακά γεννιούνται και νέες οργανώσεις που απευθύνουν τα μαθήματά τους στα κορίτσια και τις γυναίκες του Αφγανιστάν και μέσα από δημοφιλείς εφαρμογές και, προσεκτικά, από στόμα σε στόμα, διαδίδονται και μετρούν χιλιάδες μαθήτριες αποφασισμένες να πάρουν το ρίσκο της κρυφής εκπαίδευσης. Ρίσκο φυσικά υπάρχει και για τις δασκάλες τους, ειδικά όταν πρόκειται για Αφγανές της διασποράς που έχουν οικογένεια πίσω στο Αφγανιστάν. Όμως, ο δρόμος δεν γυρίζει πίσω.

“Υπάρχουν μορφές αντίστασης ακόμα και μέσα στο Αφγανιστάν” λέει η Angela Ghayour, “ακόμα κι αν δεν μπορούμε να μιλήσουμε γι’ αυτές δημόσια. Υπάρχουν αρκετοί δημιουργοί οnline περιεχομένου αλλά υπάρχουν και κρυφά σχολεία που κάνουν μαθήματα σε μυστικά σημεία της χώρας.”

“Η Ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα: στο απαρτχάιντ στη Νότια Αφρική, οι άνθρωποι στήριζαν την αντίσταση με underground media και κρυφά σχολεία, στην Πολωνία έφτιαξαν το Ιπτάμενο Πανεπιστήμιο και στο Ιράν εφηύραν δημιουργικούς τρόπους για να παρακάμψουν τους περιορισμούς στο ίντερνετ.”

“Δεν έχει να κάνει πραγματικά με τις πεποιθήσεις των Ταλιμπάν για την εκπαίδευση” λέει η Ghayour.

“Πρόκειται για μια καθαρά πολιτική πράξη. Χρησιμοποιούν τις γυναίκες για να πιέζουν τον λαό στο εσωτερικό της χώρας και, ταυτόχρονα, να διαπραγματεύονται σε επίπεδο εξωτερικής διπλωματίας [π.χ. για ανθρωπιστική βοήθεια].”

“Άλλωστε τα πιο υψηλόβαθμα στελέχη των Ταλιμπάν στέλνουν τις κόρες τους να σπουδάζουν εκτός Αφγανιστάν. Γνωρίζω ότι πολλές από αυτές φοιτούν σε πανεπιστήμια και κολέγια στο εξωτερικό” τονίζει η Angela Ghayour ενώ σχετικά δημοσιεύματα-καταγγελίες έχουν κυκλοφορήσει στον διεθνή Τύπο.

Artwork από τις μαθήτριες της Afghanistan Education Action. 

“Η ελευθερία δεν ζητιέται απ’ τον δεσμοφύλακα”

Η καταπίεση των γυναικών εγγράφεται στο σώμα και καταλήγει να απειλεί άμεσα την ίδια τους τη ζωή.

Μια νέα απαγόρευση τον Δεκέμβριο 2024 εμποδίζει πλέον τις γυναίκες να σπουδάσουν και να ασκήσουν την ιατρική ή τη μαιευτική, αποκλείοντάς τες οριστικά και από τα επαγγέλματα υγείας.

Αν δεν υπάρχουν γυναίκες οδοντίατροι και γιατροί, ποιος θα εξετάζει τις γυναίκες; Ποιος θα τις βοηθάει στον τοκετό;

Τα αποτελέσματα είναι ήδη ανησυχητικά. Οι γυναίκες ζουν λιγότερα και λιγότερο υγιή χρόνια. Οι κίνδυνοι μητρικής θνησιμότητας αυξάνονται, ενώ οι περισσότερες γυναίκες δεν μπορούν καν να πάρουν αποφάσεις για την υγεία τους – τις παίρνουν συχνά οι άνδρες συγγενείς.

“Η ελευθερία δεν ζητιέται από τον δεσμοφύλακα. Πρέπει εμείς οι ίδιες να την διεκδικήσουμε και να την διαφυλάξουμε. Τίποτα δεν πρέπει να σταματήσει την εκπαίδευση και την ελευθερία της επόμενης γενιάς στο Αφγανιστάν” μου λέει η Ghayour.

Η Χαντίζα ανήκει σε αυτή τη νέα γενιά γυναικών που μάχεται με ό,τι έχει.

“Στεναχωριέμαι πάρα πολύ γιατί έχουμε όρεξη και ταλέντα, και όλα θα ήταν διαφορετικά αν είχαμε δικαιώματα όπως όλα τα υπόλοιπα κορίτσια στον κόσμο. Ονειρεύομαι τα κορίτσια στο Αφγανιστάν να μπορούν να εργάζονται και να σπουδάζουν. Ονειρεύομαι να μπορώ να ζήσω ελεύθερη. Μην μας ξεχνάτε. Αυτό είναι το μήνυμά μας προς τον έξω κόσμο.”

Πηγή: thepressproject.gr

Στο Αφγανιστάν, οι πανεπιστημιακές αρχές καλούνται να αποσύρουν από τα προγράμματα σπουδών όλα τα βιβλία που έχουν γραφτεί από γυναίκες, βάσει νέας επίσημης οδηγίας της κυβέρνησης των Ταλιμπάν. Παράλληλα, απαγορεύεται πλέον η διδασκαλία μαθημάτων που αφορούν τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη σεξουαλική παρενόχληση και βασικά πεδία κοινωνικών και γυναικείων σπουδών.

Ακόμη μία υποβάθμιση των γυναικών

Συνολικά 680 τίτλοι βιβλίων χαρακτηρίστηκαν «ασύμβατοι με τη Σαρία και την πολιτική του συστήματος», σύμφωνα με το υπουργείο Ανώτατης Εκπαίδευσης. Ανάμεσά τους, 140 βιβλία γραμμένα από γυναίκες συγγραφείς, όπως ακόμη και το τεχνικό εγχειρίδιο «Ασφάλεια στο Χημικό Εργαστήριο».

«Κανένα βιβλίο γραμμένο από γυναίκα δεν επιτρέπεται πλέον να διδάσκεται», επιβεβαίωσε μέλος της ειδικής επιτροπής λογίων και ακαδημαϊκών που ανέλαβε την αξιολόγηση του υλικού.

Η νέα λίστα περιλαμβάνει την κατάργηση 18 πανεπιστημιακών μαθημάτων, με τα έξι εξ αυτών να αφορούν αποκλειστικά θέματα γυναικείου ενδιαφέροντος. Μεταξύ των τίτλων που αποσύρονται είναι: «Φύλο και Ανάπτυξη», «Ο ρόλος των Γυναικών στην Επικοινωνία» και «Κοινωνιολογία των Γυναικών».

Τα μαθήματα κρίθηκαν «αντίθετα προς τη Σαρία» και τις πολιτικές του καθεστώτος, σύμφωνα με τις αρχές.

Η απόφαση έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά συστηματικών αποκλεισμών των γυναικών από την εκπαίδευση και την κοινωνική ζωή, από την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία το 2021. Τα κορίτσια στερούνται την πρόσβαση στην εκπαίδευση πέρα από την έκτη τάξη, ενώ στα τέλη του 2024 καταργήθηκαν σιωπηρά ακόμη και τα μαθήματα μαιευτικής, αποκλείοντας έναν από τους τελευταίους δρόμους επαγγελματικής κατάρτισης για γυναίκες.

Στο στόχαστρο και οι Ιρανοί συγγραφείς

Η νέα λίστα βιβλίων δεν περιορίζεται μόνο σε έργα γυναικών. Περισσότερα από 300 βιβλία που έχουν γραφτεί ή εκδοθεί στο Ιράν αφαιρούνται επίσης, με το σκεπτικό ότι ενδέχεται να προωθούν «περιεχόμενο ξένο προς την αφγανική κουλτούρα». «Στόχος είναι να αποτραπεί η διείσδυση ιρανικών ιδεών στο πανεπιστημιακό πρόγραμμα», ανέφερε μέλος της επιτροπής.

Πρώην αξιωματούχοι εκφράζουν έντονη ανησυχία. Η Ζακία Αντελί, πρώην αναπληρώτρια υπουργός Δικαιοσύνης και συγγραφέας ενός από τα απαγορευμένα βιβλία, δηλώνει: «Όταν αποκλείεις τις γυναίκες από την εκπαίδευση, είναι φυσικό να φιμώνονται και οι ιδέες τους. Οι Ταλιμπάν ποτέ δεν έκρυψαν τη μισογυνική τους νοοτροπία».

Ένας καθηγητής πανεπιστημίου στο Αφγανιστάν, που μίλησε στο BBC υπό καθεστώς ανωνυμίας, δήλωσε ότι η κατάσταση είναι κρίσιμη: «Τα περισσότερα πανεπιστημιακά συγγράμματα προέρχονταν από Ιρανούς μεταφραστές και συγγραφείς. Η απόσυρση αυτών των βιβλίων δημιουργεί τεράστιο κενό, που δεν είναι εύκολο να καλυφθεί».

Ένας άλλος καθηγητής, από το Πανεπιστήμιο της Καμπούλ, ανέφερε ότι αναγκάζονται να συγγράψουν οι ίδιοι νέο υλικό, αλλά τίθεται ζήτημα κατά πόσο αυτό μπορεί να ανταποκριθεί στα διεθνή ακαδημαϊκά πρότυπα.

Η εκπαιδευτική απομόνωση συνοδεύεται και από περιορισμούς στην πρόσβαση στην τεχνολογία. Αυτή την εβδομάδα, ο ανώτατος ηγέτης των Ταλιμπάν διέταξε την απαγόρευση της οπτικής ίνας σε τουλάχιστον 10 επαρχίες, επικαλούμενος την «ανηθικότητα» που – κατά τους Ταλιμπάν – προάγεται μέσω του διαδικτύου.

Σοκαριστικές εικόνες που έχουν διαρρεύσει σε ΜΜΕ και social media δείχνουν τη φρίκη που βιώνουν γυναίκες στα λεγόμενα «καταφύγια υπακοής» στη Σαουδική Αραβία, όπου υπόκεινται σε βασανισμούς, ξυλοδαρμούς και βιασμούς.

Σύμφωνα με τον βρετανικό Guardian, πρόκειται για κρατικά λειτουργούμενα ιδρύματα στα οποία γυναίκες –συχνά ανήλικες– απομονώνονται χωρίς δίκη, χωρίς προοπτική απελευθέρωσης, παρά μόνο με την έγκριση ενός αρσενικού συγγενή. Σύμφωνα με δεκάδες μαρτυρίες, πρόκειται για ψυχικά και σωματικά βασανιστήρια, που σκοπό έχουν να σπάσουν κάθε αντίσταση και να υποτάξουν τα θύματα.

Παρά τις επίσημες διαψεύσεις της σαουδαραβικής κυβέρνησης ότι οι γυναίκες μπορούν να φύγουν «οποτεδήποτε», οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποκαλύπτουν πως στην πράξη απαιτείται η συγκατάθεση ενός αρσενικού κηδεμόνα – ακόμη κι αν πρόκειται για τον θύτη. Πολλές γυναίκες έχουν βρεθεί σε Dar al-Reaya μετά από καταγγελίες για σεξουαλική κακοποίηση στο σπίτι, και στη συνέχεια εξαναγκάζονται να «συμφιλιωθούν» με τους κακοποιητές τους για να αφεθούν ελεύθερες.

Ένα σοκαριστικό βίντεο που δημοσίευσε η Daily Mail επαναφέρει στο προσκήνιο τη συστηματική κακοποίηση των γυναικών στις μυστικές αυτές εγκαταστάσεις «σωφρονισμού». Στο βίντεο, αστυνομικοί και φρουροί εμφανίζονται να ξυλοκοπούν ανελέητα γυναίκες που πραγματοποιούσαν ειρηνική καθιστική διαμαρτυρία στο ίδρυμα «Social Education Home for Girls» στην πόλη Khamis Mushair, στην επαρχία Ασίρ.



Η ακτιβίστρια Dr Maryam Aldossari, με έδρα το Λονδίνο, εξηγεί: «Κάθε κορίτσι στη Σαουδική Αραβία γνωρίζει για τα Dar al-Reaya και τι συμβαίνει μέσα. Είναι σαν την κόλαση. Θα μείνουν εκεί ώσπου να δεχτούν τους κανόνες». Οι αφηγήσεις περιλαμβάνουν τακτικά μαστιγώματα, υποχρεωτική κατήχηση, στέρηση επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, παρενόχληση από φρουρούς και ταπεινωτικές διαδικασίες όπως τεστ παρθενίας.

Η Sarah Al-Yahia, που έχει ξεκινήσει εκστρατεία για την κατάργηση των κέντρων, θυμάται πως από την ηλικία των 13, ο πατέρας της την απειλούσε πως αν δεν υπακούσει στις σεξουαλικές του ορέξεις, θα τη στείλει εκεί. «Αν καταγγείλεις κακοποίηση, η οικογένεια σε στέλνει σε αυτά τα ιδρύματα για να σώσει τη “φήμη” της», λέει. «Είναι ένα εργαλείο ελέγχου. Ό,τι και να πεις, έχεις πάντα άδικο».



Η 25χρονη Amina, που ζήτησε καταφύγιο στο κέντρο της πόλης Buraydah αφού δέχθηκε ξυλοδαρμό από τον πατέρα της, περιγράφει το ίδρυμα ως «εγκαταλελειμμένο, ψυχρό και απάνθρωπο». Όταν προσπάθησε να προστατεύσει τον εαυτό της, το προσωπικό κάλεσε τον πατέρα της. Εκείνος απαίτησε, και έγραψε σε «συμφωνία», ότι η κόρη του δεν θα έβγαινε από το σπίτι χωρίς συνοδό, δεν θα αρνιόταν εντολές και θα υπάκουε απόλυτα. Η Amina, φοβισμένη, υπέγραψε. Λίγο μετά, η βία στο σπίτι επανήλθε και αναγκάστηκε να διαφύγει από τη χώρα.

Μια άλλη γυναίκα, η Shams, θυμάται πως όταν ήταν 16, μια πρώην κρατούμενη επισκέφθηκε το σχολείο της για να δώσει «μάθημα ηθικής». Τους είπε ότι συνελήφθη από την θρησκευτική αστυνομία επειδή είχε σχέση με αγόρι και αφού έμεινε έγκυος, την αποκήρυξε η οικογένειά της και την έστειλαν στο Dar al-Reaya. «Τους είπε ότι αν μια γυναίκα χαλάσει τη φήμη της, είναι τελειωμένη για πάντα».

 

Μια γυναίκα στο περβάζι ενός παραθύρου, προσπαθώντας να δραπετεύσει από ένα από τα «οίκους ευγηρίας» της Σαουδικής Αραβίας και στη συνέχεια φαίνεται, υποτίθεται να τη βοηθά να κατέβει μια ομάδα ανδρών. - Πηγή: Guardian

Οι μαρτυρίες δεν σταματούν εκεί. Γυναίκες που αρνήθηκαν να προσευχηθούν μαστιγώθηκαν δημόσια. Άλλες που μίλησαν για σεξουαλική παρενόχληση υπέστησαν απομόνωση ή στέρηση φαγητού. Κάποιες καταγγέλλουν πως αναγκάστηκαν να φάνε ακόμη και τον εμετό τους ως τιμωρία. Έχουν αναφερθεί και αυτοκτονίες: το 2015, μια κρατούμενη βρέθηκε κρεμασμένη στο δωμάτιό της, με σημείωμα: «Αποφάσισα να πεθάνω για να ξεφύγω από την κόλαση».

Το κράτος διατηρεί τα «καταφύγια» από τη δεκαετία του 1960, φιλοξενώντας κορίτσια ηλικίας από 7 έως 30 ετών. Πολλές φορές, όταν δεν βρίσκεται κηδεμόνας για να τις «παραλάβει», μεταφέρονται σε λεγόμενες «φιλοξενούσες δομές», όπου και πάλι δεν επιτρέπεται η έξοδος χωρίς ανδρική συγκατάθεση.

Ο λευκός καπνός που βγήκε από την καμινάδα της Καπέλα Σιστίνα προμήνυε μόνο ένα πράγμα: η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία βρήκε τον επόμενο ηγέτη της, τον Πάπα Λέοντα ΙΔʼ, κατά κόσμον Ρόμπερτ Φράνσις Πρέβοστ.

Ο Ρόμπερτ Πρέβοστ έγινε ο 267ος ποντίφικας και ο πρώτος Αμερικανός στην ιστορία που εκλέγεται στον θρόνο του Αγίου Πέτρου. Στα πρώτα του λόγια ως Πάπας, φανερά συγκινημένος, ο Λέων είπε μεταξύ άλλων σε όσους βρίσκονταν στην πλατεία του Αγίου Πέτρου: “Ειρήνη σε όλους σας”.

Απευθυνόμενος στο πλήθος, απέτισε φόρο τιμής στον Φραγκίσκο, προτρέποντας τον κόσμο να θυμάται την κληρονομιά του προκατόχου του, προτού περιγράψει το όραμά του για την Καθολική Εκκλησία. “Πρέπει να επιδιώξουμε από κοινού να είμαστε μια ιεραποστολική εκκλησία. Μια εκκλησία που χτίζει γέφυρες και διάλογο”, είπε.

Η εκλογή του Πάπα Λέοντα ΙΔ’ από τους 100 και πλέον καρδινάλιους σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής για την Καθολική Εκκλησία, που φέρνει μια διαφορετική κατεύθυνση από αυτή του προκατόχου του.

Φέρνει ωστόσο μαζί της και μια σειρά από ερωτήματα, με τον νέο Πάπα να αναμένεται να έχει διαφορετική προσέγγιση -από τον προοδευτικό Πάπα Φραγκίσκο- σε σειρά θεμάτων, όπως η θέση των LGBTQ+ ατόμων, η μετανάστευση, η ισότητα των γυναικών και η προστασία του περιβάλλοντος.

 

Associated Press

LGBTQ+ Καθολικοί: Μια αλλαγή στρατηγικής

Η στάση του Πάπα Φραγκίσκου για την ένταξη των LGBTQ+ ατόμων στην Εκκλησία ήταν ιδιαίτερα προοδευτική. Ο Φραγκίσκος είχε εκφράσει τη στήριξή του προς τα ομόφυλα ζευγάρια, τονίζοντας τη σημασία της αλληλεγγύης και της συμπερίληψης.

Η θέση του νέου Πάπα για τους LGBTQ+ Καθολικούς αποκλίνει από αυτή του εκλιπόντος Πάπα. Τον Οκτώβριο του 2024, ο Πρέβοστ εξέφρασε την ανάγκη για μεγαλύτερες συζητήσεις σε ό,τι αφορά την ευλογία προς τα ομόφυλα ζευγάρι, λαμβάνοντας υπόψιν τις πολιτισμικές διαφορές σε όλο τον κόσμο, καθώς κάποιες χώρες εξακολουθούν να ποινικοποιούν την ομοφυλοφιλία. «Πρέπει να θυμάστε ότι υπάρχουν ακόμα μέρη στην Αφρική που εφαρμόζουν τη θανατική ποινή, για παράδειγμα, για ανθρώπους που ζουν σε ομοφυλοφιλική σχέση… Οπότε βρισκόμαστε σε πολύ διαφορετικούς κόσμους».

Σε μια αναφορά που αξιολογεί τις απόψεις του σχετικά με τα ζευγάρια LGBTQ+, η εφημερίδα The New York Times επικαλέστηκε μια δήλωση του Λέοντα από το 2012, στην οποία εξέφρασε την απογοήτευσή του για τον τρόπο που τα ΜΜΕ και η ποπ κουλτούρα εκφράζουν «συμπάθεια για πεποιθήσεις και πρακτικές που έρχονται σε αντίθεση με το ευαγγέλιο».

Ο Φραγκίσκος ήταν επικριτικός προς τους νόμους που ποινικοποιούν τα άτομα LGBTQ+, αποκαλώντας τους «άδικους», και γενικά θεωρούνταν υποστηρικτής της ένταξης των ατόμων στην Εκκλησία.

Μετανάστευση: Συνεχίζοντας την παράδοση του Φραγκίσκου

Σε ό,τι αφορά τη μετανάστευση, ένα ακόμη φλέγον ζήτημα, ο Πάπας Λέων ΙΔ’ φαίνεται πρόθυμος να συνεχίσει την πολιτική του Πάπα Φραγκίσκου, ο οποίος εξέφραζε συνεχώς τη στήριξή του στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.

Ο Πρέβοστ είναι γνωστός για την ευαισθησία του στους μετανάστες, ιδιαίτερα στο Περού, όπου υπηρέτησε ως αρχιεπίσκοπος και στήριξε πολλές κοινότητες μεταναστών, όπως οι Βενεζουελάνοι που κατέφυγαν εκεί λόγω των οικονομικών και πολιτικών προβλημάτων στη χώρα τους.

Δημοσίευμα του περιοδικού Time αναφέρει ότι αναμένεται να ακολουθήσει το παράδειγμα του Φραγκίσκου, ενισχύοντας την αλληλεγγύη προς τους μετανάστες, αλλά και διασφαλίζοντας ότι η Εκκλησία θα παραμείνει μια γέφυρα στήριξης για τους πιο ευάλωτους.

Ισότητα για τις γυναίκες: Επιμένοντας… στην παράδοση

Ο Πάπας Λέων έχει παραμείνει σταθερός στη θέση του κατά της χειροτονίας γυναικών, την οποία είχε εκφράσει και ο Πάπας Φραγκίσκος. Ωστόσο, έχει ταχθεί υπέρ του διορισμού γυναικών σε θέσεις ηγεσίας, ως απόδειξη ότι οι γυναίκες συνεισφέρουν «πολύ στη ζωή της Εκκλησίας»

Ο Πάπας Φραγκίσκος, με παρόμοιο τρόπο, έδειξε μεγαλύτερη υποστήριξη για τις γυναίκες σε ό,τι αφορά τις ηγετικές θέσεις, δίνοντάς τες το δικαίωμα ψήφου σε συνόδους και διορίζοντας γυναίκες σε ανώτερες θέσεις, ενώ προέβη σε συγκεκριμένες ενέργειες για να δείξει τη στήριξή του.

 

AP

Κλιματική αλλαγή: Στην πορεία που χάραξε ο Φραγκίσκος

Ο νεοεκλεγείς Πάπας θα συνεχίσει την κληρονομιά του Φραγκίσκου ως υπερασπιστής του κλίματος. Ο Λέων έχει ήδη δηλώσει ότι η Εκκλησία πρέπει να αναλάβει μεγαλύτερη δράση για την προστασία του πλανήτη. «Η εξουσία πάνω στη φύση» δεν πρέπει να είναι «τυραννική», ανέφερε σε προηγούμενες δηλώσεις του, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για μια αμοιβαία σχέση με τη Γη.

Σε σχετική εκδήλωση που είχε πραγματοποιηθεί κατόπιν αιτήματος του Πάπα Φραγκίσκου, ο τελευταίος είχε καλέσει την Εκκλησία να δράσει με «συμπόνια» απέναντι στην κλιματική αλλαγή, χαρακτηρίζοντας την κακομεταχείριση του πλανήτη ως «δομική αμαρτία».

Τον υποχρεωτικό έλεγχο φύλου στους γυναικείους κανόνες αναμένεται να καθιερώσει η Παγκόσμια Ομοσπονδία Στίβου.

Σύμφωνα με το jenny.gr Η World Athletics ανακοίνωσε την απόφασή της να καθιερωθεί υποχρεωτικός έλεγχος όλων των αθλητών που επιθυμούν να συμμετάσχουν σε αγώνες γυναικών, προκειμένου να εξασφαλιστεί η ισότητα μεταξύ των συμμετεχόντων και να προστατευτεί ο γυναικείος αθλητισμός. Αυτή η πρωτοβουλία αποτελεί συνέχεια του κανόνα που θεσπίστηκε πριν από μια διετία και απαγορεύει σε αθλητές που γεννήθηκαν άντρες να λαμβάνουν μέρος σε γυναικείους αγώνες.

Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Στίβου προέβη σε σχετικές δηλώσεις, μετά το πέρας της συνεδρίασης, εξηγώντας τον τρόπο που θα τεθεί σε εφαρμογή η απόφασή τους. Όπως είπε, οι αθλητές θα υποβάλονται σε εξετάσεις – είτε δίνοντας δείγμα σάλιου είτε κάνοντας εξετάσεις αίματος – οι οποίες θα γίνονται μόνο μία φορά στον καθένα. «Αυτό θεωρούμε ότι είναι ένας πραγματικά σημαντικός τρόπος για να παρέχουμε εμπιστοσύνη και να διατηρήσουμε την απόλυτη εστίαση στην ακεραιότητα του ανταγωνισμού», επισήμανε.

Σκοπός των συγκεκριμένων εξετάσεων είναι να διευκρινιστεί το φύλο γέννησης του κάθε αθλητή, ώστε να υπάρχει δικαιοσύνη, αξιοκρατία και ισότητα μυϊκής δύναμης μεταξύ των συμμετεχόντων. Για παράδειγμα, αν κάποιος αθλητής πέρασε την εφηβεία του ως άνδρας και έπειτα υποβλήθηκε σε εγχείρηση αλλαγής φύλου, τότε απαγορεύεται να συμμετέχει στους γυναικείους αγώνες στίβου.

Ο Σεμπάστιαν Κόου ανέφερε σε άλλο σημείο των δηλώσεών του: «Οι δοκιμασίες πριν από την έγκριση θα είναι για τις αθλήτριες που θα μπορούν να αγωνιστούν στη γυναικεία κατηγορία. Η διαδικασία είναι πολύ απλή ειλικρινά, πολύ ξεκάθαρη και είναι σημαντικό να δουλέψουμε πάνω στα χρονοδιαγράμματα. Καμία εξέταση δεν θα είναι επεμβατική. Είναι απαραίτητα και θα γίνουν με απόλυτες ιατρικές προδιαγραφές».

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, αφορμή για τη θέσπιση αυτού του νόμου στον γυναικείο στίβο στάθηκε η απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να «καταργήσει» το τρίτο φύλο, υποστηρίζοντας πως υπάρχουν μόνο δύο – το αρσενικό και το θηλυκό. Την ίδια στιγμή, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ κάλεσε τους αρμόδιους στον χώρο του αθλητισμού να απαγορεύσουν στις τρανσέξουαλ γυναίκες να συμμετέχουν στις γυναικείες κατηγορίες.

Παγίδες με κάμερες, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και άλλες τεχνολογίες για την παρακολούθηση της άγριας ζωής, όπως οι τίγρεις και οι ελέφαντες, χρησιμοποιούνται για τον εκφοβισμό, την παρενόχληση και ακόμη και την κατασκοπεία γυναικών στην Ινδία, σύμφωνα με νέα μελέτη. Ο Τρισάντ Σιμλάι, ερευνητής στο βρετανικό Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, πέρασε 14 μήνες παίρνοντας συνεντεύξεις από περίπου 270 ανθρώπους που ζουν κοντά στο καταφύγιο τίγρεων Corbett στη βόρεια Ινδία. Για τις γυναίκες που ζουν στα χωριά γύρω από το καταφύγιο, το δάσος αποτελεί εδώ και καιρό έναν χώρο "ελευθερίας και έκφρασης" μακριά από τους άνδρες, σε μια "έντονα συντηρητική και πατριαρχική κοινωνία", δήλωσε ο ερευνητής στο AFP.

Οι γυναίκες τραγουδούν, μιλούν για θέματα ταμπού, όπως το σεξ, και μερικές φορές πίνουν και καπνίζουν ενώ συλλέγουν καυσόξυλα και χόρτα από το δάσος. Όμως, η εισαγωγή παγίδων με κάμερες, μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο πλαίσιο των προσπαθειών για τον εντοπισμό και την προστασία των τίγρεων και άλλων άγριων ζώων, έχει επεκτείνει "το ανδρικό βλέμμα της κοινωνίας στο δάσος", εξήγησε ο Σιμλάι. Σε πολλές περιπτώσεις, τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη πέταγαν σκόπιμα πάνω από τα κεφάλια των γυναικών, αναγκάζοντάς τες να πετάξουν τα καυσόξυλά τους και να φύγουν για να καλυφθούν, σύμφωνα με τη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Environment and Planning".

"Φοβόμαστε"

"Δεν μπορούμε να περπατήσουμε μπροστά από τις κάμερες ή να καθίσουμε στο δάσος με τα σάρι πάνω από τα γόνατά μας, φοβόμαστε ότι μπορεί να μας φωτογραφήσουν ή να μας καταγράψουν", ανέφερε μια γυναίκα της περιοχής στη μελέτη. Ένας δασοφύλακας είπε στους ερευνητές ότι όταν μια κάμερας τράβηξε μια φωτογραφία ενός ζευγαριού που ερωτοτροπούσε στο δάσος, "το αναφέραμε αμέσως στην αστυνομία". Στο πιο φρικτό ίσως παράδειγμα, το 2017 μια κάμερα τράβηξε φωτογραφία μια αυτιστική γυναίκα από περιθωριοποιημένη κάστα η οποία έκανε την ανάγκη της στο δάσος. Νεαροί άνδρες που δούλευαν ως προσωρινοί δασεργάτες μοιράστηκαν τη φωτογραφία σε τοπικές ομάδες σε Whatsapp και Facebook για να "ντροπιάσουν τη γυναίκα", δήλωσε ο Σιμλάι.

"Σπάσαμε και βάλαμε φωτιά σε κάθε κάμερα που βρήκαμε, αφού η κόρη του χωριού μας ταπεινώθηκε με τόσο θρασύ τρόπο", είπε ένας ντόπιος στους ερευνητές. Για να αποφύγουν τις κάμερες, ορισμένες γυναίκες άρχισαν να πηγαίνουν πιο μακριά μέσα στο δάσος, το οποίο έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητα τίγρεων στον κόσμο. Οι γυναίκες τραγουδούν επίσης λιγότερο από ό,τι παλαιότερα, κάτι που έκαναν για να αποτρέψουν τις επιθέσεις των ζώων. Μια τοπική γυναίκα - η οποία είχε μιλήσει για το φόβο των καμερών σκοτώθηκε από μια τίγρη νωρίτερα φέτος, δήλωσε ο ερευνητής.

"Νέοι τρόποι παρενόχλησης των γυναικών"

Ωστόσο, μια άλλη γυναίκα εκμεταλλεύτηκε τη συνεχή επιτήρηση. "Κάθε φορά που ο σύζυγός της τη χτυπούσε, εκείνη έτρεχε μπροστά από την κάμερα για να μην την ακολουθήσει", δήλωσε ο Σιμλάι. Συνολικά, "αυτές οι τεχνολογίες είναι στην πραγματικότητα πολύ καλές" και φέρνουν επανάσταση στις προσπάθειες διατήρησης, τόνισε. Σημείωσε ωστόσο την ανάγκη για περισσότερες διαβουλεύσεις με τις τοπικές κοινότητες σχετικά με τη χρήση της τεχνολογίας, καθώς και περισσότερη διαφάνεια και εποπτεία από τις δασικές αρχές, αλλά και ευαισθητοποίηση των τοπικών εργαζομένων.

"Πολλά από αυτά μπορούν να γίνουν από τις οργανώσεις διατήρησης οι οποίες- σε πρώτη φάση - εισήγαγαν αυτές τις τεχνολογίες στην κυβέρνηση", πρόσθεσε ο ερευνητής. Η Ροζαλίν Ντάφι, ειδική σε θέματα διατήρησης στο Πανεπιστήμιο του Σέφιλντ στο Ηνωμένο Βασίλειο, δήλωσε στο AFP ότι "δυστυχώς" δεν εκπλήσσεται από αυτή τη μελέτη. "Αυτό που με εκπλήσσει είναι οι συντηρητές που φαντάζονται ότι οι τεχνολογίες μπορούν να εισαχθούν και να χρησιμοποιηθούν σε ένα κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό κενό", είπε. "Οι περιπτώσεις σε αυτή την έρευνα δεν είναι τυχαίες", επισήμανε η Ντάφι. "Χρησιμοποιούσαν ενεργά τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη για να παρέχουν νέους τρόπους για να συνεχίσουν να παρενοχλούν τις γυναίκες" τόνισε.

Αν και η τεχνολογία αυτή μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό εργαλείο για τη διατήρηση της άγριας ζωής, "πρέπει να υπάρχουν σαφείς κανόνες για το τι μπορεί και τι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαφείς συνέπειες για όποιον κάνει κατάχρηση", κατέληξε.

Πηγή: AFP

ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΡΑΓΓΑΝΙΔΑΣ

Μπορεί η κυβέρνηση να έχει κάνει «σημαία» τη νομοθεσία της για την προστασία των γυναικών από την έμφυλη βία στον χώρο εργασίας, αλλά, όπως αποδεικνύει η εξέλιξη της υπόθεσης με την καταγγελία της εργαζόμενης στην Εθνική Λυρική Σκηνή (ΕΛΣ), για κακοποιητική συμπεριφορά και τραμπουκισμό, με στοιχεία έμφυλης βίας, από τον προϊστάμενό της, που πρώτο ανέδειξε το Tvxs, ακόμη και αν το θύμα ξεπεράσει τον τρόμο για τις συνέπειες, θα βρεθεί μπροστά σε ένα αδιαπέραστο, καφκικό τείχος αρμόδιων κρατικών φορέων, οι οποίοι θα «νίπτουν» τα «χέρια» της «αναρμοδιότητας», ενώ, στο τέλος, θα της επιβληθεί και πειθαρχική ποινή, με πρόστιμο, από την διοίκηση, με απειλή απόλυσης, όπως ακριβώς συνέβη στην εργαζόμενη.

Σήμερα, ανήμερα της Παγκόσμιας ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην εργαζόμενη της Λυρικής, στην Επιθεώρηση Εργασίας στην Καλλιθέα, όπου έχει προσφύγει, με κεντρικό σύνθημα «Πρώτα μας λέτε σπάστε τη σιωπή και ύστερα στηρίζετε τον κακοποιητή».

Στην συγκέντρωση συμμετείχαν μεγάλα σωματεία του καλλιτεχνικού χώρου, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, το Σωματείο Εργαζομένων της Λυρικής, αλλά και συλλογικότητες όπως η Εργατική Λέσχη Καλλιθέας και η Συνέλευση 8 Μάρτη.

Η καταγγελία

Η υπόθεση έχει λάβει μεγάλες διαστάσεις, τόσο σε επίπεδο τυπικών διαδικασιών, όσο και σε κινηματικό, όπως δείχνει το διογκούμενο κύμα αλληλεγγύης στο πρόσωπό της, από συνδικαλιστικούς και άλλους συλλογικούς φορείς.

Υπενθυμίζεται, ότι το μέλος της χορωδίας και εκλεγμένη αντιπρόσωπος του Σωματείου Εργαζομένων ΕΛΣ στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος Ακροάματος, Φύλλη Γεωργιάδου, είχε καταγγείλει απρόκλητη, δημόσια επίθεση, μέσα στον χώρο στάθμευσης της Λυρικής, λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, από τον διευθυντή της χορωδίας, Αγαθάγγελο Γεωργακάτο, με απειλές, ύβρεις και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, που προκάλεσαν την παρέμβαση του Σωματείου Εργαζομένων Εθνικής Λυρικής Σκηνής, την καταγγελία της ίδιας, αρμοδίως, αλλά και μια πρώτη δημοσιότητα από φεμινιστική συλλογικότητα.

Ακολούθησαν πλήθος σωματείων του καλλιτεχνικού χώρου – και όχι μόνο, αφού τέτοια περιστατικά αφορούν κάθε κλάδο – που εξέφρασαν την συμπαράστασή τους στη συνάδελφό τους, καταγγέλοντας, με την σειρά τους, πιέσεις και απόπειρα τρομοκράτησης μετά τη δημοσιοποίηση του συμβάντος.

Η τιμωρία

Η διοίκηση της ΕΛΣ αντιμετώπισε το σοβαρό αυτό ζήτημα με την αδιανόητη τακτική των «ίσων αποστάσεων», η οποία οδήγησε, ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, στην πειθαρχική ποινή στην εργαζόμενη, με μισθολογικό πρόστιμο, που συνοδεύτηκε με προειδοποιήσεις περί «τελευταίας ευκαιρίας» και με απειλή απόλυσης.

«Με βάση αναφορά που έκανε ο προϊστάμενος, τιμωρήθηκα με την πιο σκληρή ποινή που υπάρχει, που είναι χρηματικό πρόστιμο», λέει στο Tvxs η Φύλλη Γεωργιάδου, μετά την ματαιωμένη – εξαιτίας απουσίας εκπροσώπου της Λυρικής – συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας και την συγκέντρωση αλληλεγγύης.

Η ποινή βασίστηκε στην «εκδικητική αναφορά για ανάρμοστη συμπεριφορά», όπως τονίζει.

Καφκικό σκηνικό

Σε αυτό το σημείο, η δικηγόρος της, Δήμητρα Κεραμυδά διευκρινίζει ότι η διοίκηση της ΕΛΣ δεν έχει ούτε εσωτερικό κανονισμό, ούτε κώδικα δεοντολογίας, όπως επιβάλλει η νομοθεσία, και καθόρισε την ποινή με βάση της συλλογική σύμβαση.

Προσθέτει, ότι ενώ σήμερα έμαθε ότι ολοκληρώθηκε η διαδικασία που αφορούσε την καταγγελία σε βάρος της εργαζόμενης από τον προϊστάμενο της χορωδίας – και μάλιστα με αφορμή συμβάν στο οποίο, όπως μας τονίζει η ίδια, δεν ήταν καν παρών ο προϊστάμενος – και παρά το γεγονός ότι η δική του αναφορά έγινε μετά από την δική της καταγγελία, ακόμη δεν ξέρουν αν και πού κατέληξε η έρευνα της διοίκησης για την εναντίον του καταγγελία.

«Το περιστατικό το οποίο καταγγέλλει η Φύλλη για τραμπουκισμό και εξύβριση στο πάρκινγκ της Λυρικής, στις 11 τη νύχτα τον προστάμενό της, συνέβη στις 26 Σεπτεμβρίου. Το κατήγγειλε γραπτώς στις 29. Την καλεί ο καλλιτεχνικός διευθυντής και της λέει να το πάρει πίσω γιατί θα της κάνει και ο προϊστάμενος αναφορά».

Η Φύλλη αρνείται και όντως ο προϊστάμενος κάνει αναφορά εναντίον της, περίπου μία εβδομάδα μετά. «Μια βδομάδα μετά το συμβάν την καταγγέλλει ότι φέρθηκε ανάρμοστα στις συναδέλφους της σε περιστατικό όμως που ο ίδιος δεν ήταν μπροστά. Του μεταφέρθηκε».

Το «πειθαρχικό όργανο» και για τις δύο αναφορές, όπως μας λέει η δικηγόρος είναι ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Λυρικής, Γιώργος Κουμεντάκης

«Στη Φύλλη αρνούνται να φέρει μάρτυρες εκτός Λυρικής, που είχε μάρτυρα στο τηλέφωνο εκείνη την ώρα.».

Στη συνέχεια και ενώ είχαν μεσολαβήσει πλήθος αντιδράσεων και ανακοινώσεις συμπαράστασης στην εργαζόμενη, η ίδια καταθέτει την καταγγελία της και στην Επιθεώρηση Εργασίας, η οποία αρχικά λέει ότι αυτό είναι βία και παρενόχληση στην εργασίας και θα την στείλουν και στο αυτοτελές τμήμα για την έμφυλη βία και την παρενόχληση και θα κληθεί και ο Συνήγορος του Πολίτη.

Ωστόσο, όπως μας λέει η δικηγόρος, «επικοινωνεί μαζί μου το αυτοτελές τμήμα βίας και παρενόχλησης και μου λέει ότι δεν είναι αρμόδιοι επειδή η Λυρική είναι Δημόσιο.

Το τηλέφωνό μου όμως και το όνομά μου δεν το είχαν από την αναφορά που είχε κάνει η Φύλλη. Έχουμε κάνει σχετικό αίτημα αλλά ακόμη δεν έχουμε απάντηση για το πώς ξέρουν ότι εγώ εκπροσωπώ την Φύλλη.».

«Επιπλέον, δεν γίνεται να δουλεύεις με σχέση ιδιωτικού δικαίου, το σωματείο σου να υπάγεται στη ΓΣΕΕ και όχι στην ΑΔΕΔΥ και το ΣΕΠΕ να σε θεωρεί δημόσιο υπάλληλο. Και άρα, να έχει αρμοδιότητα για την απλή εργατική διαφορά, αλλά όχι για την ενισχυμένη, της βίας και της παρενόχλησης».

Ευλόγως προκύπτει το ερώτημα, πού απευθύνεται τελικά μια γυναίκα εργαζόμενη στο δημόσιο αν υποστεί τέτοιου είδους βία.

«Δεν ξέρω ακόμα», απαντά η δικηγόρος.

Και συνεχίζει: «Υπάρχει υπουργική απόφαση που εξειδικεύει πού υποδέχονται καταγγελίες για το δημόσιο: Στο Συνήγορο του Πολίτη. Ο Συνήγορος του Πολίτη μας είπε «εμείς είμαστε αρμόδιοι για το δημόσιο ναι, αλλά μόνο για το έμφυλο κομμάτι της βίας και παρενόχλησης στην εργασία. Όχι για όλα τα υπόλοιπα. Δεν ξέρω πώς μπορεί να κάνει κανείς αυτό το διαχωρισμό. Και δίνει άλλες δύο επιλογές η υπουργική απόφαση.

Η μία είναι στην εθνική αρχή διαφάνειας που όμως και πάλι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μια αρχή που ασχολείται με τη διαφθορά είναι υπεύθυνη για τη βία και παρενόχληση στην εργασία άμα είσαι δημόσιος υπάλληλος.

Και γενικώς: γιατί αν είσαι δημόσιο υπάλληλος, με όποιο καθεστώς, πρέπει να πας από τον Άννα στον Καϊάφα για να βρεις πού θα καταγγείλεις τελικά. Και υπάρχει και μια τρίτη υποπερίπτωση, ο ενδιάμεσος φορέας. Αν δεν υπάρχει, την υποδοχή των καταγγελιών την κάνει η μονάδα εσωτερικού ελέγχου της κάθε υπηρεσίας. Στο Υπουργείο Πολιτισμού, την υποδοχή των καταγγελιών για την βία και παρενόχληση στην εργασία την κάνει ο ειδικός γραμματέας προσωπικού».

«Η κυβέρνηση θέλει να διαλύσει όποιον αντιστέκεται»

Η Κατερίνα Γιαννούλια, μέλος της Γραμματείας Ισότητας της ΑΔΕΔΥ, αναπληρώτρια εκπρόσωπος της ΑΔΕΔΥ στην Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και στο Εθνικό Συμβούλιο κατά του Ρατσισμού και της Μισαλλοδοξίας, αλλά και μέλος της φεμινιστικής συλλογικότητας «Συνέλευση 8 Μάρτη» υπενθυμίζει, ότι οι σχετικές διατάξεις για τη βία και την παρενόχληση στην εργασία ήταν ενταγμένες στον νόμο της ΝΔ με τον οποίο καταργήθηκε το οκτάωρο και που το πρώτο του μέρος ήταν η κύρωση της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης.

Μας λέει ότι έχουν έρθει καταγγελίες στην ΑΔΕΔΥ για πρόστιμα σε εργαζόμενες γυναίκες που καταγγείλανε σεξουαλική παρενόχληση.

«Άρα λοιπόν στην καλύτερη περίπτωση ακόμη και ο θύτης να τιμωρηθεί με κάποιο τρόπο, οπωσδήποτε πρέπει να υπάρξει η τιμωρία του θύματος με οποιοδήποτε τρόπο, έτσι ώστε να δοθεί ένα μήνυμα».

Προσθέτει, ότι εκτός από την έμφυλη διάσταση υπάρχει και το γενικότερο πλαίσιο, ότι «η κυβέρνηση έχει αποφασίσει να διαλύσει τα σωματεία και οποιονδήποτε αντιστέκεται».

«Μέσα σε όλο το κλίμα των διώξεων, όπως στους εκπαιδευτικούς για μια παιδική ζωγραφιά για την ειρήνη, στις απεργίες και στάσεις εργασίας βγαίνουν παράνομες συνέχεια, ο κάθε προϊστάμενος νιώθει απελευθερωμένος να κάνει ό,τι θέλει, μόλις πεις κιχ, δίωξη».

«Δεν είναι προσωπική η μάχη μου»

«Εγώ κατάφερα να ξεπεράσω τον φόβο μου και τόλμησα να καταγγείλω και να ξεπεράσω το τοξικό κλίμα που υπάρχει εναντίον μου μέσα στη δουλειά και το αποτέλεσμα ήταν, όχι μόνο να δεχθώ, όχι μόνο την εκδικητική αναφορά και τα αντίποινα» λέει η Φύλλη.

«Και είναι πολύ συμβολικό ότι ανήμερα της παγκόσμιας ημέρας κατά της βίας των γυναικών, η καταγγέλλουσα, που ξεπέρασε όλους τους φόβους και τις πιέσεις και τόλμησε, βρέθηκε τιμωρημένη επειδή κατήγγειλε. Μετά προσπαθώ να προσφύγω σε αρχές υπεράνω της Λυρικής, για να βρω το δίκιο μου και πέφτω πάνω σε έναν τοίχο, όπου όλες οι αρμόδιες αρχές δηλώνουν αναρμοδιότητα, δεν έχουν αποφασίσει αν είμαι δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος και προσπαθούν να με αποφύγουν.

»Και τελικά, ενώ έχουν φτιαχτεί ολόκληρες νομοθεσίες για εμάς τις γυναίκες, για να αισθανόμαστε ασφαλείς μέσα στη δουλειά μας και να καταγγέλλουμε, βλέπουμε ότι όλα αυτά είναι υποκριτικά και επικοινωνιακά και όταν τολμήσεις να καταγγείλεις έρχεται όλος ο μηχανισμός εναντίον σου. Και αν εγώ είμαι μορφωμένη, μπορώ να διαβάσω τη νομοθεσία, να μάθω τα δικαιώματά μου, έχω συνδικαλιστική στήριξη και έχω και την οικονομική δυνατότητα να πληρώσω δικηγόρο – γιατί χωρίς δικηγόρο μέσα σε ένα δαιδαλώδες νομικό σύστημα δεν μπορεί να προχωρήσει καμία εργαζόμενη μόνη της – παρά το ότι έχω όλες αυτές τις προϋποθέσεις, βγαίνω και καταδικασμένη από πάνω.

»Γι’ αυτό νιώθω ότι δίνω μια μάχη όχι μόνο προσωπική, για την εργασιακή μου επιβίωση, αλλά και για όλες τις συναδέλφους μου και για όλο το θέατρο, διότι θεωρώ ότι πάνω μου θέλουν να στείλουν το μήνυμα, ότι αυτή που τολμάει να διεκδικήσει τιμωρείται σκληρά, οπότε δείτε την όλοι οι άλλοι και λουφάξτε μαζί».

Πηγή: tvxs.gr

Το τελικό έγγραφο που εγκρίθηκε από τον Πάπα Φραγκίσκο αναφέρει πως η συζήτηση για το αν οι γυναίκες θα μπορούν να τελούν μυστήρια θα συνεχιστεί

Στη λήξη της παγκόσμιας συνόδου στο Βατικανό, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία άφησε το ζήτημα της χειροτονίας των γυναικών διακόνων ανοιχτό, χωρίς να λάβει οριστική απόφαση. Το τελικό έγγραφο, που εγκρίθηκε από τον Πάπα Φραγκίσκο μετά από μήνα συζητήσεων, αναφέρει πως η συζήτηση θα συνεχιστεί για το αν οι γυναίκες θα μπορούν να γίνουν διάκονοι, ρόλος που τους επιτρέπει να τελούν μυστήρια όπως βαπτίσεις και γάμους, αλλά όχι λειτουργίες.

Το κείμενο αναγνωρίζει την ισότητα ανδρών και γυναικών ως μελών της Εκκλησίας, επισημαίνοντας, ωστόσο, ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν εμπόδια για τη μεγαλύτερη αναγνώριση του ρόλου τους. Σημειώνεται, επίσης, ότι ενώ δεν υπάρχουν εμπόδια για να ασκούν διοικητικά καθήκοντα στην Εκκλησία, οι συγκεκριμένες αρμοδιότητες δεν διευκρινίζονται.

Το κείμενο παραλείπει να αναφέρει τη χειροτονία γυναικών ιερέων, αίτημα που έχει διατυπωθεί από αρκετές επισκοπές σε Ευρώπη και Βόρεια Αμερική.

Στη σύνοδο, που συγκλήθηκε για πρώτη φορά τον Οκτώβριο του 2023, συμμετείχαν 368 άτομα από 100 χώρες, συμπεριλαμβανομένων μερικών δεκάδων γυναικών, και το μέλλον της Εκκλησίας αποτέλεσε αντικείμενο συζητήσεων κεκλεισμένων των θυρών. Στο τελικό κείμενο των 155 παραγράφων, η ενότητα που αφορά τις γυναίκες συγκέντρωσε τις περισσότερες αντιρρήσεις, με 97 ψήφους κατά και 258 υπέρ.

Ακόμη, το έγγραφο προτείνει αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης των ιερέων και διευρυμένη συμμετοχή των λαϊκών σε εκκλησιαστικά θέματα, όπως η επιλογή επισκόπων. Ωστόσο, δεν διατυπώνεται καμία πρόταση για την υποδοχή της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας.

Η Σύνοδος αποτελεί συμβουλευτικό όργανο του Πάπα, ο οποίος έχει την τελική απόφαση για τις μεταρρυθμίσεις. Ωστόσο, ο Πάπας Φραγκίσκος δήλωσε ότι θα υιοθετήσει άμεσα τις προτάσεις που περιέχονται στο κείμενο, τονίζοντας ότι παρέχουν συγκεκριμένες κατευθύνσεις για την αποστολή των Εκκλησιών σε διαφορετικά μέρη του κόσμου.

 

Η Shukria Barakzai μιλά στο NEWS 24/7 για τις θηριωδίες των Ταλιμπάν σε βάρος των γυναικών στο Αφγανιστάν και ζητά τη στήριξη της ΕΕ.

• ΒΙΟΛΕΤΑ ΦΩΤΙΑΔΗ

“Δεν θεωρούμαστε άνθρωποι, δεν έχουμε δικαιώματα. Είμαι γυναίκα και ζητάω να με υπολογίζουν σαν άνθρωπο”. Η Shukria Barakzai στέκεται μαζί με άλλες τρεις Αφγανές στην αίθουσα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου στο Στρασβούργο και όσα περιγράφουν είναι τουλάχιστον εφιαλτικά. Μιλούν για γυναίκες που φυλακίζονται γιατί μίλησαν ή γέλασαν δημόσια, γυναίκες που βασανίζονται μέσα στις φυλακές, γυναίκες που τιμωρούνται βάναυσα γιατί κάποιο μέρος του σωματός τους – ακόμα και τα μάτια τους – ήταν ακάλυπτα. Η φρίκη για την οποία μιλά η Shukria εκτυλίσσεται και κλιμακώνεται εδώ και τρία χρόνια στο Αφγανιστάν, μπροστά στα μάτια της διεθνούς κοινότητας.

Από τότε που οι Ταλιμπάν ανέβηκαν στην εξουσία, το ισλαμιστικό κίνημα παραβιάζει κατάφωρα τα δικαιώματα των κοριτσιών και των γυναικών. Καθημερινά, οι Αφγανές αντιμετωπίζουν δρακόντειους περιορισμούς, στερούμενες το δικαίωμα στην εργασία, την εκπαίδευση και την υγειονομική περίθαλψη. Η ψήφιση του νόμου για την “Προαγωγή της Αρετής και την Πρόληψη της Βίας” έχει αφαιρέσει από τις γυναίκες το δικαίωμα χρήσης της φωνής τους σε δημόσιους χώρους. Οι νόμοι που επιβάλλουν οι Ταλιμπάν στο όνομα της “ηθικής” ελέγχουν ακόμα και το βλέμμα των γυναικών καθώς δεν επιτρέπεται μία Αφγανή να κοιτάξει στα μάτια κάποιον άνδρα ο οποίος δεν είναι συγγενής της.

Η Shukria εξηγεί στο NEWS 24/7 πώς η μεταχείρισή τους από τους Ταλιμπάν ισοδυναμεί με έμφυλο απαρτχάιντ και κάνει λόγο για συστηματική εξάλειψη των γυναικών.

“Οι Αφγανές γυναίκες έχουν διαγραφεί πλήρως από την κοινωνία. Με τον νέο νόμο των Ταλιμπάν, το πρόσωπο και το σώμα των γυναικών απαγορεύεται να θεαθούν δημόσια. Ακόμα και αν γελάσουν λίγο πιο δυνατά, μπορεί να θεωρηθεί έγκλημα και να τιμωρηθούν γι’ αυτό. Με τον νέο νόμο που έθεσαν οι Ταλιμπάν, κατέστρεψαν όλους τους στόχους της διεθνούς κοινότητας. Όλες αυτές οι προσπάθειες εξωραϊσμού, που γίνονται με διάφορα ονόματα εμπλοκής ή πολιτικής συνεργασίας με τους Ταλιμπάν, έχουν καταστήσει πλέον απολύτως ξεκάθαρο το εξής: οι Ταλιμπάν είναι χειρότεροι από πριν και δεν δέχονται τις γυναίκες ως ανθρώπινα όντα. Πώς να περιγράψω την κατάσταση των γυναικών όταν τα κορίτσια άνω των 11 ετών δεν έχουν πρόσβαση στο σχολείο και στο πανεπιστήμιο;

Πώς να περιγράψω (την κατάσταση) όταν οι γυναίκες δεν επιτρέπεται να εργαστούν μόνο και μόνο λόγω του φύλου τους. Είναι πολύ δύσκολο να τιμωρείσαι μόνο και μόνο επειδή είσαι γυναίκα, όλη η διάκριση βαραίνει εσένα. Αυτή είναι η κατάσταση στο Αφγανιστάν. Φτώχεια, ανθρωπιστική κρίση, συστηματική διαγραφή των Αφγανών γυναικών, ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας μέσω του έμφυλου απαρτχάιντ, και επιπλέον, η έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης, ακόμη και πρόσβασης σε καθαρό πόσιμο νερό, με περισσότερους από 20 εκατομμύρια ανθρώπους να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Ποιος πληρώνει το τίμημα αυτής της φρικαλεότητας; Οι γυναίκες και ο λαός του Αφγανιστάν “.

 

 (AP Photo/Anja Niedringhaus, File)

 

Τον Αύγουστο, ανήμερα τις επετείου των τριών χρόνων από την ανάληψη της εξουσίας στην Καμπούλ από τους Ταλιμπάν, είδε το φως της δημοσιότητας η έρευνα του Centre of Information Resilience για το πρότζεκτ Afghan Witness και τα στοιχεία της, αν και αποκαλύπτουν μονάχα την κορυφή του παγόβουνου, συνθέτουν μία ζοφερή εικόνα για την ζωή των γυναικών στο Αφγανιστάν. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με την έρευνα, από την ανάληψη της εξουσίας από τους Ταλιμπάν, έχουν καταγραφεί 332 γυναικοκτονίες ενώ σε περισσότερα από τα μισά περιστατικά έμφυλης βίας, εμπλέκονται αξιωματούχοι των Ταλιμπάν. Παράλληλα, η έρευνα αποκαλύπτει πως περισσότερο από το 50% των περιπτώσεων βίας συνδέονται άμεσα με τους Ταλιμπάν, με 115 καταγεγραμμένα περιστατικά σεξουαλικής βίας, όπως αναγκαστικοί γάμοι, σεξουαλική δουλεία, κακοποίηση και βιασμοί.

“Το Αφγανιστάν έχει γίνει ο παράδεισος των τρομοκρατών”

 

(AP Photo/Ebrahim Noroozi, File)

 

“(Στα τρία χρόνια της εξουσίας τους) Οι Ταλιμπάν έχουν κάνει εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δυστυχώς από τότε παραβίασαν τα πάντα. Το Αφγανιστάν είχε σύμβαση κατά των βασανιστηρίων. Δεν την σεβάστηκαν. Έχουν συλλάβει άνθρωπους που διαμαρτύρονται και έχουν σκοτώσει ανθρώπους με βασανιστήρια στις φυλακές. Το Αφγανιστάν έχει γίνει ο παράδεισος των τρομοκρατών“, περιέγραψε Αφγανή γυναίκα στο ευρωκοινοβούλιο στο Στρασβούργο έπειτα από ειδική συνάντηση της Υποεπιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων με Αφγανούς πολιτικούς και ακτιβιστές για τα δικαιώματα των γυναικών.

“Αν αφήσουμε τα πράγματα να γίνουν κανονικότητα όλο αυτό θα χτυπήσει την πόρτα της Ευρώπης. Είναι κατάλυση της δημοκρατίας και άνθιση της δικτατορίας. Είναι ώρα η Ευρώπη να ξανασκεφτεί και να ξαναμετρήσει με ποιους στέκεται”, είπε η Shukria.

“Είναι καιρός να επαναφέρουμε την ισότητα. Να γίνουμε η φωνή εκείνων που δεν ακούγονται πουθενά. Να μην συμβιβαζόμαστε με όποιον υπονομεύει τα δικαιώματά μας.

Είμαι γυναίκα και ακόμα ζητάω να με υπολογίζουν σαν άνθρωπο, ζητάω δικαιοσύνη. Να ξυπνήσουμε όλοι και να σταματήσουμε τους εξτρεμιστές. Το αιμα μας δεν είναι λευκό, είναι κόκκινο, είμαστε άνθρωποι όπως εσείς. Έχουν περάσει τρία χρόνια και θελουμε να δούμε δράσεις από θεσμούς, οργανισμούς και οργανώσεις.

Ας μην πολιτικοποιούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα, ας σεβαστούμε τα ανθρώπινα δικαίωματα“, συμπλήρωσε.

Τι ζητούν από την Ευρώπη

Μιλώντας στην κάμερα του NEWS 24/7, η Αφγανή πολιτικός ανέφερε πως βρέθηκε στο ευρωκοινοβούλιο, στο πλαίσιο της Ολομέλειας του Σεπτεμβρίου, ζητώντας από την ΕΕ να σταθεί στο πλευρό των γυναικών του Αφγανιστάν και να επιστρατευθούν διεθνείς μηχανισμοί, συμβάσεις και όργανα προκειμένου οι Ταλιμπάν να μην μένουν ατιμώρητοι για τις θηριωδίες που διαπράττουν.

“Ζητώ από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο να σταθεί στο πλευρό των γυναικών του Αφγανιστάν και να κατανοήσει καλύτερα την κατάσταση και να διαπιστώσει τι έχουμε περάσει. Ζητώ να θυμηθούν ότι κάποτε ήμασταν καλοί φίλοι, βασιζόμασταν ο ένας στον άλλο.

Είμαι εδώ για να τους υπενθυμίσω ότι οι κοινές αξίες εξακολουθούν να υπάρχουν. Είμαι εδώ για να τους θυμίσω ότι ο μισός πληθυσμός, χωρίς κανένα δικαίωμα είναι επίσης ανθρώπινα όντα και γυναίκες. Είμαι εδώ για να υπενθυμίσω σε κάθε χώρα-μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ότι κάποτε η σημαία σας κυμάτιζε στο Αφγανιστάν και σας υπηρέτησαν Αφγανοί. Οι Αφγανοί στάθηκαν δίπλα στη σημαία σας και σας σταθήκαμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Θέλω να περιγράψω πού βρίσκεται το Αφγανιστάν σήμερα: μία περιθωριοποιημένη χώρα όπου οκτώ εκατομμύρια άνθρωποι, το ένα τρίτο του πληθυσμού, εγκατέλειψαν τη χώρα τα τελευταία τρία χρόνια, και αυτό ήταν ένα πολύ ισχυρό μήνυμα προς τους Ταλιμπάν”.

“Ήρθα εδώ για να ρωτήσω πώς να πολεμήσουμε το απαρτχάιντ λόγω φύλου, γιατί με όλες τις διεθνείς συμβάσεις που υπάρχουν, με τη βοήθεια και τη στήριξη του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου και του Διεθνούς Δικαστηρίου, μπορούμε να καταστήσουμε υπεύθυνους τους Ταλιμπάν και οποιαδήποτε άλλη εγκληματική ομάδα που εύκολα παραβιάζει και καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των γυναικών”, επισημαίνει στο NEWS 24/7.

 

(AP Photo/Fareed Khan)

Οποιαδήποτε γυναίκα από το Αφγανιστάν μπορεί να ζητήσει άσυλο στην Ευρώπη

Νωρίτερα αυτό τον μήνα, το Δικαστήριο της ΕΕ, απαντώντας σε αίτημα του Ανωτάτου Διοικητικού Δικαστηρίου της Αυστρίας, έκρινε ότι “κατά την εξατομικευμένη αξιολόγηση της αίτησης ασύλου μιας γυναίκας αφγανικής ιθαγένειας, το κράτος μέλος μπορεί να λάβει υπόψη απλώς και μόνο το φύλο και την ιθαγένειά της” ενώ αποφάφισε πως τα μέτρα του καθεστώτος των Ταλιμπάν που εισάγουν διακρίσεις εις βάρος των γυναικών συνιστούν πράξεις δίωξης.

Η απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ προέκυψε έπειτα από άρνηση των αυστριακών αρχών να χορηγήσουν σε 2 γυναίκες αφγανικής ιθαγένειας το καθεστώς πρόσφυγα. Οι δύο γυναίκες ισχυρίζονται ότι η κατάσταση των γυναικών στο Αφγανιστάν υπό το νέο καθεστώς των Ταλιμπάν δικαιολογεί, αφ’εαυτής, τη χορήγηση του καθεστώτος πρόσφυγα, αναφέρει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Συγκεκριμένα, το Αυστριακό δικαστήριο ρώτησε το Δικαστήριο της ΕΕ αν τα μέτρα των Ταλιμπάν, εξεταζόμενα στο σύνολό τους, μπορούν να χαρακτηριστούν ως πράξεις δίωξης.

Το Δικαστήριο της ΕΕ απάντησε ότι ορισμένα από τα επίμαχα μέτρα των Ταλιμπάν πρέπει να χαρακτηριστούν αφ’εαυτών ως “πράξεις δίωξης”, δεδομένου ότι συνιστούν σοβαρή προσβολή θεμελιωδούς δικαιώματος. Αυτό ισχύει για τον καταναγκαστικό γάμο, ο οποίος μπορεί να εξομοιωθεί με μορφή δουλείας και για την έλλειψη προστασίας από την έμφυλη και την ενδοοικογενειακή βία, η οποία συνιστά μορφή απάνθρωπης και εξευτελιστικής μεταχείρισης.

Ακόμη και αν υποτεθεί ότι τα λοιπά μέτρα, εξεταζόμενα μεμονωμένα, δεν συνιστούν αρκούντως σοβαρή προσβολή θεμελιώδους δικαιώματος ώστε να μπορούν να χαρακτηριστούν ως πράξεις δίωξης, το Δικαστήριο κρίνει ότι εξεταζόμενα στο σύνολό τους, τα μέτρα αυτά συνιστούν τέτοιες πράξεις. Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, λογω της σωρευτικής επίδρασής τους και της σκόπιμης και συστηματικής εφαρμογής τους, έχουν ως αποτέλεσμα την κατάφωρη άρνηση των θεμελιωδών δικαιωμάτων που σχετίζονται με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Όσον αφορά την εξατομικευμένη εξέταση της αίτησης ασύλου μιας γυναίκας αφγανικής ιθαγένειας, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη την κατάσταση των γυναικών υπό το ισχύον καθεστώς των Ταλιμπάν, όπως αυτή περιγράφεται ιδίως στις εκθέσεις του Οργανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το ‘Ασυλο (EUAA) και της Ύπατης Αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες (UNHCR). Το Δικαστήριο κρίνει ότι οι αρμόδιες αρχές των κρατών μελών μπορούν να θεωρήσουν ότι δεν είναι αναγκαίο να αποδειχθεί ότι η αιτούσα διατρέχει πραγματικό και συγκεκριμένο κίνδυνο να υποστεί πράξεις δίωξης σε περίπτωση επιστροφής στη χώρα καταγωγής της. Αρκεί να ληφθεί υπόψη απλώς και μόνο η ιθαγένεια και το φύλο της.

Πηγή: news247.gr

Βιντεοσκοπούν τον εαυτό τους ενώ τραγουδούν, δείχνοντας στην κάμερα μόνο ένα μικρό μέρος του προσώπου τους: δεκάδες Αφγανές συμμετέχουν σε ένα διαδικτυακό κίνημα διαμαρτυρίας κατά του νέου νόμου που απαγορεύει στις γυναίκες να ακούγεται η φωνή τους σε δημόσιους χώρους.

 

Η κυβέρνηση των Ταλιμπάν ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι στα τέλη Ιουλίου τέθηκε σε εφαρμογή ένας νόμος «για την προώθηση της αρετής και την πρόληψη της έκλυσης των ηθών», ο οποίος βασίζεται στη σαρία, τον ισλαμικό νόμο. Στα 35 άρθρα του ορίζονται οι υποχρεώσεις και οι απαγορεύσεις, κατά κύριο λόγο ενδυματολογικές, που αφορούν σε μεγάλο βαθμό τις γυναίκες. Μεταξύ άλλων, δεν επιτρέπεται να τραγουδούν ή να απαγγέλλουν ποίηση δημοσίως.

Σε απάντηση, πολλές Αφγανές εντός και εκτός της χώρας ανήρτησαν σε ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης βίντεο στα οποία τραγουδούν, με λεζάντες όπως «Η φωνή μου δεν απαγορεύεται» και «Όχι στους Ταλιμπάν».

Σε ένα από αυτά τα βίντεο, που τραβήχτηκε στο Αφγανιστάν, τραγουδάει μια γυναίκα, ντυμένη στα μαύρα από την κορυφή μέχρι τα νύχια και με ένα μακρύ πέπλο να καλύπτει το πρόσωπό της. «Με φιμώσατε για τα επόμενα χρόνια. Με φυλακίσατε στο σπίτι μου μόνο για το έγκλημα ότι είμαι γυναίκα», ακούγεται να λέει.

Η Ζάλα Ζαζάι, πρώην αστυνομικός που σήμερα ζει στην Πολωνία, μοιράστηκε ένα βίντεο στο οποίο τραγουδάει ένα τραγούδι της Αριάνα Σαγίντ, γνωστής Αφγανής καλλιτέχνιδας, για την αντίσταση των γυναικών της χώρας της.

Οι απαγορεύσεις που επιβλήθηκαν στις γυναίκες είναι «απαράδεκτες», είπε στο Γαλλικό Πρακτορείο. «Οι Αφγανές κατάλαβαν τελικά ότι οι μισογύνηδες δεν μπορούν πια να αρνηθούν τα ανθρώπινα δικαιώματά μας εξ ονόματος της θρησκείας και της κουλτούρας. Και οι φωνές μας που διεκδικούν τα δικαιώματά μας δεν θα σιγήσουν ποτέ», πρόσθεσε.

Ακτιβίστριες ανήρτησαν άλλα βίντεο στα οποία υψώνουν τη γροθιά τους ή σκίζουν φωτογραφίες του ανώτατου ηγέτη των Ταλιμπάν, του εμίρη Χαμπιτουλάχ Αχουντζάντα, ο οποίος κυβερνά με διατάγματα από το προπύργιό του, την Κανταχάρ.

«Η φωνή μιας γυναίκας είναι η φωνή της δικαιοσύνης», φωνάζει μια ομάδα γυναικών σε ένα άλλο βίντεο.

Στην πλατφόρμα Χ, η Ταΐμπα Σουλαϊμάνι τραγουδάει, φτιάχνοντας το πέπλο της μπροστά σε έναν καθρέφτη: «η φωνή της γυναίκας είναι η ταυτότητά της, όχι κάτι που έπρεπε να κρύβεται».

Ο νέος νόμος ορίζει επίσης ότι η φωνή των γυναικών δεν θα πρέπει να ακούγεται έξω από τους τοίχους του σπιτιού της. «Όταν μια ενήλικη γυναίκα είναι ανάγκη να βγει από το σπίτι της, απαιτείται να καλύπτει το πρόσωπό της, το σώμα της και τη φωνή της», γράφει το κείμενο, χρησιμοποιώντας τον όρο «άουρα» της σαρία, που αναφέρεται στα μέρη του ανθρώπινου σώματος που πρέπει να καλύπτονται.

Ο εκπρόσωπος της κυβέρνησης των Ταλιμπάν Ζαμπιχουλάχ Μουτζάχιντ υποστήριξε ότι όσοι επικρίνουν τον νόμο επιδεικνύουν «αλαζονεία» και άγνοια της σαρία.

Την Τρίτη ο ΟΗΕ ζήτησε να αποσυρθεί ο νόμος, χαρακτηρίζοντάς τον «απολύτως απαράδεκτο». Η Ραβίνα Σαμντασάνι, η εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, είπε ότι με τον νόμο «ενισχύεται η πολιτική που σβήνει εντελώς την παρουσία των γυναικών από τον δημόσιο χώρο, φιμώνει τη φωνή τους και τους στερεί την αυτονομία τους, προσπαθώντας να τις καταστήσει σκιές χωρίς πρόσωπο και φωνή».

Οργανώσεις για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχουν εκφράσει τις ανησυχίες τους για τον νόμο αυτό, ορισμένες διατάξεις του οποίου εφαρμόζονταν ήδη, ανεπισήμως, αφού ανέλαβαν οι Ταλιμπάν την εξουσία τον Αύγουστο του 2021. Οι Ταλιμπάν διαβεβαίωσαν την Δευτέρα ότι ο νόμος θα εφαρμοστεί «με μετριοπάθεια».

Οι γυναίκες ήταν εκείνες που υπέστησαν πρώτες τις απαγορεύσεις που επέβαλε η νέα κυβέρνηση, καθώς περιορίστηκε η πρόσβασή τους στην εκπαίδευση, στους δημόσιους χώρους και σε ορισμένα επαγγέλματα. Ο ΟΗΕ χαρακτήρισε «φυλετικό απαρτχάιντ» αυτήν την κατάσταση.

Οι Αφγανοί δεν έχουν το δικαίωμα να κοιτούν πρόσωπα του αντίθετου φύλου, εκτός αν πρόκειται για στενούς συγγενείς τους. Οι οδηγοί ταξί δεν επιτρέπεται να μεταφέρουν γυναίκες που ταξιδεύουν χωρίς «μαχράμ», τον «κηδεμόνα» τους, δηλαδή έναν άνδρα συγγενή τους.