Μια διαδραστική πλατφόρμα χαρτογράφησης της συνοριακής γραμμής στον Εβρο, προϊόν πολύμηνης έρευνας της ερευνητικής ομάδας Forensis μαζί με την ερευνητική ομάδα Forensic Architecture, έχει αναρτηθεί από χθες στο διαδίκτυο (https://evros.counter-investigations.org/) για να φωτίσει κάθε σημαντική λεπτομέρεια ενός συνοριακού τοπίου που κρατούνταν μέχρι σήμερα αχαρτογράφητο, απροσπέλαστο και ασαφές για τις οργανώσεις δικαιωμάτων, για τους ακτιβιστές, για τους ερευνητές, για τους πρόσφυγες που διασχίζουν τα σύνορα και για κάθε ενδιαφερόμενο.

Καθώς με τις δεκαετίες άλλαζε το φυσικό ανάγλυφο και μετατοπιζόταν η κοίτη του ποταμού με βάση την οποία έγινε η αρχική συνοριακή χάραξη το 1926, το ακριβές σύνορο του Εβρου παρέμενε ασαφές στους μη ειδικούς. Αυτή την ασάφεια εκμεταλλεύονταν οι ελληνικές και οι τουρκικές αρχές για να ισχυριστούν κατά πώς τις βολεύει κάθε φορά ότι ένα συγκεκριμένο σημείο βρισκόταν στην εδαφική κυριότητα του άλλου κράτους, προκειμένου να αποποιηθούν τη δική τους ευθύνη για τυχόν διάσωση προσφύγων ή για παραβιάσεις των δικαιωμάτων τους.

«Η πλατφόρμα παρακολουθεί αυτή την επί έναν αιώνα μεταμόρφωση του ποτάμιου τοπίου και παρακολουθεί τη μεταβαλλόμενη πορεία του ποταμού στον χώρο και στον χρόνο για να διερευνήσει τις θανατηφόρες επιπτώσεις που έχει αυτή η ευέλικτη εδαφική συνθήκη στις σημερινές συνοριακές διελεύσεις. Στα 9.404 στρέμματα και τα δύο κράτη χρησιμοποιούν ως όπλο την εδαφική ασάφεια για να παραβιάζουν ατιμώρητα τα δικαιώματα των αιτούντων άσυλο. Μέσα σε αυτόν τον χώρο μετανάστες και πρόσφυγες κυνηγιούνται, κρατούνται, βασανίζονται, «απωθούνται» στην άλλη πλευρά του ποταμού από τους συνοροφύλακες ή εγκαταλείπονται σε νησίδες για ημέρες, ακόμη και εβδομάδες» σημειώνουν οι δημιουργοί της πλατφόρμας.

01 04

Εκμεταλλευόμενες το αποκλειστικό δικαίωμα πρόσβασης που διατηρούν για τον εαυτό τους στην περιοχή, οι Aρχές των δύο χωρών έχουν μετατρέψει την περιοχή σε θανατηφόρα ζώνη εξαίρεσης από τον νόμο, μια επικράτεια αυθαιρεσίας. Tο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στην πρόσφατη ιστορική απόφασή του, με την οποία καταδικάζει τη χώρα μας για την επαναπροώθηση γυναίκας τουρκικής καταγωγής στην Τουρκία τον Μάιο του 2019, έκανε δεκτό ότι οι επαναπροωθήσεις στον Εβρο και στο Αιγαίο αποτελούν συστηματική πρακτική της Ελλάδας. Το Δικαστήριο δέχτηκε επίσης ότι όλα τα στοιχεία της έκθεσης που είχαν υποβάλει οι Forensic Architecture βάσει λεπτομερούς χωροχρονικής ανάλυσης ήταν αυθεντικά και επαληθεύσιμα, ενώ αμφισβήτησε τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης ότι μπορούν να γίνουν δεκτά μόνο φωτογραφίες και βίντεο στα οποία αναγράφονται τα λεγόμενα μεταδεδομένα, δηλαδή πληροφορίες για το πότε και πού τραβήχτηκαν.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της πλατφόρμας, περισσότερες από 60 ομάδες προσφύγων έχουν εγκλωβιστεί σε νησίδες του ποταμού από τις αρχές του 2020. Η περίπτωση της ομάδας που εγκλωβίστηκε για εβδομάδες σε νησίδα απέναντι από το χωριό Κισσάρι τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 2022 είναι ίσως η γνωστότερη και η πιο χαρακτηριστική για το πώς χειρίζονται οι ελληνικές αρχές την ασάφεια της συνοριακής γραμμής. Η ελληνική κυβέρνηση αρνούνταν να κάνει επιχείρηση διάσωσης με το επιχείρημα πως η συγκεκριμένη νησίδα ήταν τάχα τουρκική. Ωστόσο το Γενικό Επιτελείο Στρατού, ανατρέχοντας στο Πρωτόκολλο της Επιτροπής Διαχάραξης των Ελληνοτουρκικών Συνόρων του 1926, όπως ψηφιοποιήθηκε από τη Γεωγραφική Υπηρεσία Στρατού μετά από γεωγραφική προσαρμογή των χαρτών του Πρωτοκόλλου, διαπίστωνε ότι η συνοριακή γραμμή χώριζε τη νησίδα σε ελληνικό και σε τουρκικό μέρος.

Τώρα η πλατφόρμα έχει ενσωματώσει τα επίσημα στοιχεία του χάρτη του 1926 και δίνει τη δυνατότητα μιας ακριβούς απάντησης σχετικά με την εδαφική κυριότητα κάθε σημείου της περιοχής. «Βασιζόμενη στους αρχικούς χάρτες οριοθέτησης και σε δημόσια διαθέσιμο υλικό από τη Χαρτογραφική Υπηρεσία του Ελληνικού Στρατού, η πλατφόρμα σχεδιάζει για πρώτη φορά την ακριβή πορεία της συνοριακής γραμμής. Η πλατφόρμα επιτρέπει επίσης στους χρήστες να εισάγουν συντεταγμένες και να τις εξετάζουν σε σύγκριση με την ακριβή συνοριακή γραμμή. Με αυτόν τον τρόπο ο χάρτης στοχεύει να προσφέρει ένα πολύτιμο εργαλείο για οργανισμούς και ερευνητές που λαμβάνουν σήματα κινδύνου από ομάδες εγκλωβισμένων και να ασκήσουν πίεση για την έγκαιρη διάσωσή τους» επισημαίνουν οι δύο ερευνητικές ομάδες.

Χαρτογράφηση της μεγάλης πυρκαγιάς

Ο χάρτης δίνει τη δυνατότητα να παρακολουθήσει κανείς μέρα μέρα την εξέλιξη της μεγάλης πυρκαγιάς που ξέσπασε στον Εβρο στις 19 Αυγούστου 2023 και συνέχισε να καίει για 17 μέρες, καταστρέφοντας περίπου 1.000.000 στρέμματα και αποτελώντας τη μεγαλύτερη σε έκταση και διάρκεια πυρκαγιά που έχει καταγραφεί στην Ευρώπη.

Η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης όπως και τα συστημικά μέσα ενημέρωσης υπαινίχθηκαν ή δήλωσαν ευθέως ότι τη φωτιά την έβαλαν πρόσφυγες που περνούσαν από την περιοχή, αν και έγινε γνωστό ότι η πυρκαγιά ξεκίνησε από κεραυνό. Στο δάσος βρέθηκαν τα απανθρακωμένα πτώματα 20 προσφύγων που είχαν εγκλωβιστεί στο δάσος, ακολουθώντας τη μακρύτερη και πιο επικίνδυνη διαδρομή μέσω των βουνών της Ροδόπης ακριβώς για να αποφύγουν τον κίνδυνο επαναπροώθησης κοντά στο ποτάμι.

Η πλατφόρμα χαρτογραφεί μαζί με την εξάπλωση της πυρκαγιάς και τις τοποθεσίες των προσφύγων που κάηκαν. Στόχος της πλατφόρμας είναι να αποτελέσει εργαλείο στα χέρια ακτιβιστών, οργανώσεων, ερευνητών και προσφύγων για τη λογοδοσία των Αρχών και τον εντοπισμό της ευθύνης τους ως προς τις παραβιάσεις δικαιωμάτων στα σύνορα, όπως και για την προστασία των προσφύγων που διασχίζουν τα σύνορα.

«Η χαρτογράφηση των συνόρων είναι συνήθως μια χειρονομία εξουσίας. Αντίθετα, αντί να επιβάλουμε αυτό το σύνορο, η συμβολή μας στοχεύει στην αποσταθεροποίηση της θανατηφόρας λειτουργίας του. Φέρνοντας την πολυπόθητη διαύγεια πάνω σε αυτή την εσκεμμένα θολή εδαφική συνθήκη και αποδεικνύοντας όχι μόνο πόσο επικίνδυνο, αλλά και πόσο ατίθασο και ασταθές είναι το ποτάμι και τα ιζήματά του ως εθνικό σύνορο, η πλατφόρμα εξετάζει τον ποταμό Εβρο μέσα από μια προοπτική κατάργησης» υπογραμμίζουν οι Forensic Architecture και Forensis.

ΠΑΣΟΚ: «Δυσθεώρητες οι εκκρεμότητες» στις άδειες μεταναστών

Περισσότερες από 280 χιλιάδες είναι οι εκκρεμότητες των μεταναστευτικών αδειών διαφόρων τύπων που βρίσκονται σε διαδικασία χορήγησης και ανανέωσης, σύμφωνα με στοιχεία που διέθεσε στο ΠΑΣΟΚ το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου, απαντώντας σε αίτηση κατάθεσης εγγράφων που είχε υποβάλει στις 27 Νοεμβρίου η τομεάρχης Μετανάστευσης, Νάντια Γιαννακοπούλου.

«Ο αριθμός των εκκρεμοτήτων είναι δυσθεώρητος και αδύνατον να αντιμετωπιστεί χωρίς τη λήψη μέτρων ενίσχυσης των υπηρεσιών και απλοποίησης των διαδικασιών», επισημαίνει σε ανακοίνωσή της η κ. Γιαννακοπούλου. Σημειώνει ότι σε ορισμένες υπηρεσίες ανά τη χώρα η κατάσταση είναι τραγική, καθώς είναι περισσότερες οι εκκρεμότητες από τις άδειες που έχουν εκδοθεί.

Πρώτες στον κατάλογο των εκκρεμοτήτων βρίσκονται η κεντρική υπηρεσία (74.828 εκκρεμότητες), ο Πειραιάς (69.201) και η Παλλήνη (63.515).

Από το σύνολο των 776.109 μεταναστών που είτε έχουν άδεια διαμονής (495.635) είτε βρίσκονται σε διαδικασία χορήγησης ή ανανέωσης της άδειάς τους (280.484), 107.871 είναι κάτω των 18 ετών και 104.945 άνω των 60 ετών. Ανά χώρα προέλευσης, οι περισσότεροι μετανάστες προέρχονται από την Αλβανία (400.217), την Κίνα (61.912), το Πακιστάν (50.545), τη Γεωργία (33.096), το Μπανγκλαντές (24.720), την Αίγυπτο (23.080), την Ινδία (20.383), τη Ρωσία (20.106), την Ουκρανία (19.035), τις Φιλιππίνες (16.213) και την Τουρκία (14.093). Τα τελευταία δημοσιοποιημένα στοιχεία του υπουργείου ως προς τη διαδικασία ασύλου αφορούν τον Νοέμβριο και έκτοτε έχει σταματήσει η μηνιαία δημοσιοποίηση στοιχείων, χωρίς να παρέχεται εξήγηση στην ιστοσελίδα του υπουργείου.

Η κ. Γιαννακοπούλου επισημαίνει ότι από τον Απρίλιο του 2020 το υπουργείο σταμάτησε αναιτιολόγητα να δημοσιοποιεί στατιστικά που δημοσιοποιούσε από το 2014, ενώ δύο υπουργοί «αρνήθηκαν με αντικοινοβουλευτικό τρόπο να δώσουν τα στοιχεία που ζητήθηκαν μέσω του κοινοβουλευτικού ελέγχου», επισημαίνει. Ευχαριστεί τον σημερινό υπουργό Νίκο Παναγιωτόπουλο για τη διάθεση των στοιχείων και σημειώνει ότι ύστερα από μερικούς μήνες το ΠΑΣΟΚ θα ζητήσει επικαιροποιημένα στατιστικά και θα επιμείνει στην τακτική επίσημη ανάρτησή τους.

Πηγή: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Κ4 Theater Groop  

Ο Θάνατος του Μολιέρου

Μια τραγικωμωδία για το 1673 γραμμένη στον 21ο αιώνα.

Από 20 Ιανουαρίου 2025 | κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00 για 8 μόνο παραστάσεις

στο Ρεκτιφιέ – Κέντρο Έρευνας Μεικτών Παραστατικών Τεχνών

Παρίσι, 1673. Μια μυστική κηδεία ξετυλίγει το κουβάρι ενός σκοτεινού παραμυθιού με επίκεντρο τον Μολιέρο και την Εκκλησία της εποχής.

Ο ερχομός του καινούργιου Αρχιεπισκόπου των Παρισίων φέρνει αναστάτωση στην πρόβα του θιάσου του Μολιέρου, ενώ η επιβολή ενός ιερέα μέσα στον θίασο θα δημιουργήσει τριγμούς και διχόνοιες. Ο Αρχιεπίσκοπος, παλιός εχθρός του Μολιέρου, είναι αποφασισμένος να διακόψει κάθε θεατρική πράξη στο Παρίσι ενώ ο Μολιέρος, πέραν της όλης κατάστασης έχει  να διαχειριστεί και ένα νέο για τον ίδιο που αλλάζει τα πάντα. Το πιο φυσιολογικό και όμορφο πράγμα στον κόσμο: Πεθαίνει. 

Όταν όμως μαθαίνει για τον θάνατο ενός άλλου ανθρώπου, καλείται να αντιμετωπίσει όλους τους φόβους του και την αρρώστιά του προκειμένου να βρει δικαιοσύνη. 
Θα τα καταφέρει πριν τον προλάβει ο θάνατος;

Η νικήτρια ομάδα Κ4 Theater Groop (νέα σύσταση της ομάδας Ε.Α.Ν.) του φετινού διαγωνισμού Green Object που πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια του Handmade & Recycled Theater Festival του Τεχνοχώρου Φάμπρικα, δημιουργεί το τρίτο πρωτότυπο έργο της («Το Σπίτι με τα Κόκκινα Γιασεμιά» και «Ιππόκαμπος») βασισμένο σε αληθινά γεγονότα της ζωής του Μολιέρου και πλάθει ένα μύθο γύρω από την σχέση Ανθρώπου – Θεού και Κοινωνίας  - Εκκλησίας. 

Ερωτικά τρίγωνα, δολοφονίες και όνειρα συνθέτουν το σύμπαν μιας ιστορίας που επηρεάζεται από παιδικά και ενήλικα παραμύθια, την Αγία Γραφή και το έργο του Μολιέρου συνθέτοντας μια ολοκαίνουργια προσέγγιση στην ιστορία του Γάλλου συγγραφέα θέτωντας το καίριο ερώτημα στον θεατή:

Ποιος είναι ο Θεός;

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο: Κώστας Κουτρούλης, Θύμιος Διαμάντης

Σκηνοθεσία: Δημήτρης Μπούρας, Θύμιος Διαμάντης, Κώστας Κουτρούλης

Πρωτότυπη Μουσική: Ορφέας Αλπανίδης

Επιμέλεια Κοστουμιών: Ράνια Αντύπα

Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου | Art ensemble

Φωτογραφίες  - Video: Σίμος Πράσινος

Montage video: Παντελής Πέτρου

Γραφιστικά Αφίσας: Κωνσταντίνα Αγγελοπούλου

Παίζουν (αλφαβητικά): Πέπη Γιαννιώτη, Θύμιος Διαμάντης, Νεφέλη Καστανιά, Κώστας Κουτρούλης, Νικόλας Σούλης, Νίκος Στεργιώτης

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Πρεμιέρα: 20 Ιανουαρίου 2025

Ημέρες και ώρες: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00, για 8 μόνο παραστάσεις

Διάρκεια: 90 λεπτά

Ρεκτιφιέ – Κέντρο Έρευνας Μεικτών Παραστατικών Τεχνών:        
Λεωφόρος Κωνσταντινουπόλεως 119

Τιμές Εισιτηρίων

Ταμείο: 16 ευρώ

Προπώληση: 14 ευρώ

Μειωμένο (Φοιτητικό, Πολυτέκνων, Α.με.Α, Άνω των 65): 10 ευρώ

Προπώληση εισιτηρίων: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/o-thanatos-tou-molierou/

Παραγωγή: ΚΑΠΠΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΜΚΕ

Teaser: https://www.youtube.com/watch?v=XluRAR9RQKM

Εξελίξεις αναμένονται το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα για την καταβολή των επιδομάτων εορτών και αδείας στους δημοσίους υπαλλήλους. Η νομική σύμβουλος της ΑΔΕΔΥ έκανε γνωστό πως «η Τριμελής Επιτροπή του άρθρου 1 ν.3900/2010 του Συμβουλίου της Επικρατείας με την ΠΝ 2/16.1.2025 πράξη της έκανε δεκτή την αίτηση πρότυπης δίκης που κατέθεσε η ΑΔΕΔΥ προκειμένου να εκδικαστεί σε πρότυπη δίκη αγωγή δημοσίου υπαλλήλου, με την οποία ζητείται η καταβολή των επιδομάτων εορτών και αδείας».

Η εξέλιξη αυτή έρχεται μια ημέρα πριν την εκδήλωση με θέμα: «Επαναφορά 13ου – 14ου μισθού στο Δημόσιο. Νομικές – κοινωνικές και οικονομικές διαστάσεις».

Δεκτή η αίτηση πρότυπης δίκης που κατέθεσε η ΑΔΕΔΥ

Η εκδήλωση της συνδικαλιστικής οργάνωσης πραγματοποιείται με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από την καθιέρωση των επιδομάτων εορτών και αδείας και στο πλαίσιο των κινητοποιήσεων και των δράσεών της για την επαναφορά τους.

Το ραντεβού είναι για την Πέμπτη, 16 του Γενάρη του 2025, ώρα 17:30, στην Παλιά Βουλή. Στην εκδήλωση έχουν κληθεί να τοποθετηθούν τα πολιτικά κόμματα.

«Πάγο» σε επαναφορά των δώρων βάζει η κυβέρνηση

Την πάγια θέση της κυβέρνησης, να μην οδηγήσει τη χώρα σε δημοσιονομικό εκτροχιασμό, επανέλαβε η κυβέρνηση για τα δώρα στο Δημόσιο. Θυμίζουμε πως ο υφυπουργός Οικονομικών, Θάνος Πετραλιάς, απαντώντας στον κοινοβουλευτικό έλεγχο για το θέμα επαναφοράς των δώρων στο Δημόσιο, απέκλεισε ένα τέτοιο ενδεχόμενο στην παρούσα φάση.

Δημόσιο: Ελήφθησαν μέτρα 2,5 δισ.

Ο κυβερνητικός αξιωματούχος εξήγησε ότι λήφθηκαν μέτρα 2,5 δισ. ευρώ ετησίως υπέρ των δημοσίων υπαλλήλων και επανέλαβε ότι αν δαπανηθούν 2,5 δισ. ευρώ επιπλέον, η χώρα θα μπει σε διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος και η ΕΕ θα απαιτήσει αυτομάτως αντίμετρα.

«Αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί μια υπεύθυνη κυβέρνηση να κάνει. Δεν υπάρχουν, άλλα 2,5 δισεκατομμύρια για να δώσει. Αυτή είναι η αλήθεια» τόνισε ο κ. Πετραλιάς.

Γιατί φοβόμαστε την αγάπη; Ένα απρόσμενο ντουέτο επιχειρεί να δώσει την απάντηση στα…γαλλικά!

O Γάλλος μουσικός και τραγουδοποιός Rémi Cavat γράφει ένα κομμάτι και το τραγουδά μαζί με την Γεωργία Δρακάκη. Το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό-όσο ένας έρωτας που δεν ξεκίνησε ποτέ να γράφει την ιστορία του. Το video clip υπογράφει η Θένια Κουρέλη.

 Ο Rémi Cavat είναι ο ορισμός τους μποέμ καλλιτέχνη που ζει στο κέντρο της Αθήνας και, από εκεί, ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο με ή χωρίς την μουσική του. Έγινε γνωστός με τις διασκευές των τραγουδιών «Σερενάτα» και «Ένας Τούρκος στο Παρίσι», αλλά αυτή τη φορά ο Rémi γράφει στη μητρική του γλώσσα ένα κομμάτι σε δικούς του στίχους και μουσική.

Το ‘’Pourquoi t’ as peur?’’ είναι ο προάγγελος ενός EP με τραγούδια που μιλούν για τη νοσταλγία των χαμένων ερώτων. Μια sui generis, σύγχρονη γαλλική μπαλάντα για δύο, με ταξιδιάρικη και feelgood ατμόσφαιρα, η οποία δίνει την ιστορία από τις όψεις και των δύο που συμμετέχουν σε αυτήν: του αγοριού και του κοριτσιού. Το κορίτσι αναρωτιέται γιατί φοβάται να την πλησιάσει και το αγόρι απαντά, καθώς παραδέχεται τον φόβο και την δειλία του, σε μια εποχή όπου όλοι είμαστε καχύποπτοι και απόμακροι μεταξύ μας. Ακόμα και οι έρωτες πέφτουν θύματα των δύσκολων, παράξενων καιρών της ψηφιακότητας και της ψευδαίσθησης των δεκάδων επιλογών.

Το κλιπ δημιουργήθηκε από την Θένια Κουρέλη με βάση πλάνα του Rémi από την αγαπημένη του Σαμοθράκη, φέρνοντας μια ανάσα καλοκαιριού μες στον χειμώνα. Η συγγραφέας και δημοσιογράφος Γεωργία Δρακάκη συμμετέχει στο τραγούδι τραγουδώντας στα γαλλικά, μετά από πολλά χρόνια που τραγουδάει covers αγαπημένων της γαλλικών τραγουδιών στα gig της. Μια Ελληνίδα και ένας Γάλλος αναμετρώνται με τα εμπόδια του έρωτα, που δεν πρέπει να δειλιάζει, αλλά να ορμά. Εμπόδια που δεν γνωρίζουν σύνορα και γλώσσες.

Ακούστε (και δείτε!) το καινούργιο κομμάτι του Rémi Cavat στο Youtube 

Για την υποψηφιότητα του Κωνσταντίνου Τασούλα για την Προεδρία της Δημοκρατίας τοποθετήθηκε ο Παύλος Ασλανίδης, πατέρας ενός εκ των θυμάτων των Τεμπών, υπογραμμίζοντας πως «όποιος συμμετείχε στη συγκάλυψη για τα Τέμπη αναβαθμίστηκε».

«Είχαμε καταλάβει εδώ και πολύ καιρό ότι θα βάλει (σ.σ. ο Κυριάκος Μητσοτάκης) τον κ. Τασούλα, για τον απλούστατο λόγο ότι όποιος συμμετείχε στη συγκάλυψη για τα Τέμπη αναβαθμίστηκε. Και οι βουλευτές που ήταν στην Εξεταστική, όποιοι συμμετείχαν στο μπάζωμα και στο ξεμπάζωμα, και στη συγκάλυψη, όλοι πήραν παραπάνω βαθμούς και ρόλους», ανέφερε αρχικά στην κάμερα του Ionian Tv.

«Επόμενο ήταν και ο κ. Τασούλας, ο οποίος έχει στο συρτάρι του πάνω από 6 μηνύσεις συγγενών που έχουν φτάσει στη Βουλή και τις κρατάει στο συρτάρι ενώ είναι υποχρεωμένος βάσει Συντάγματος να γίνει συζήτηση στη Βουλή» συνέχισε για να προσθέσει:

«Είναι απαράδεκτο που είναι υποψήφιος για Πρόεδρος της Δημοκρατίας και δεν του αρμόζει αυτός ο ρόλος».

«Από τον Απρίλιο έχει πάει μία μήνυση που αφορά τέσσερα πολιτικά πρόσωπα και την κρατάει με νύχια και με δόντια μέχρι σήμερα στο συρτάρι της Βουλής μέχρι και σήμερα. Έπρεπε με βάση το Σύνταγμα να είχε γίνει συζήτηση στη Βουλή, κι όμως μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει τίποτα», τόνισε ακόμη.

«Θεωρώ ότι δεν είναι το πρόσωπο για Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο Πρόεδρος πρέπει να είναι ένα άτομο που να εκφράζει την ελληνική κοινωνία, να είναι ένας ακέραιος και τίμιος άνθρωπος, ηθικός πάνω απ’ όλα», κατέληξε.

KYΡΙΑΚΗ 19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025 | AN CLUB

TETRACTYS / HOMO ERECTUS / GRIP ON REALITY / BREAK EVEN

Τέσσερα συγκροτήματα "φωτιά" ενώνουν τις δυνάμεις τους για ένα live γεμάτο κοπάνημα, γκρούβα και ένταση!

Οι TETRACTYS όπου μετά από ένα διάστημα "ησυχίας" έχουν επιστρέψει στα live πιο δυναμικά από ποτέ, οι Homo Erectus που τα τελευταία χρόνια κατεδαφίζουν όποιο venue κι αν βρεθούν, οι Grip On Reality με τις καθηλωτικές τους μελωδίες και τα εκκωφαντικά ανεβάσματα και οι Break Even που δεν σε αφήνουν να χαλαρώσεις με την αστείρευτη ενέργειά τους, σας περιμένουν όλους στις 19 Ιανουαρίου στο ΑΝ Club για να υποδεχτούμε την καινούργια χρονιά όπως ακριβώς της αξίζει!

Έναρξη: 19:00
Τιμή Προπώλησης: 8€ - Τιμή Εισόδου: 10€
Fb event: https://fb.me/e/2xBe8Mq8X

TETRACTYS:
Οι TETRACTYS είναι ένα πενταμελές μέταλ συγκρότημα από την Αθήνα. Δημιουργήθηκαν το 2013, από την αγάπη πέντε παιδιών για τη μέταλ μουσική και την groovy προοπτική της. Το 2016 κυκλοφόρησαν μόνοι τους το πρώτο τους EP “Madman”, το οποίο παίξανε ζωντανά στο “Schoolwave Festival 2016”.
Το 2019 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους full-lenght album με τίτλο "Tribal" μέσω της Sleaszy Rider Records.

Η μουσική των TETRACTYS είναι δύσκολο να προσδιοριστεί με ένα μόνο είδος, αφού αντλούν έμπνευση από διάφορα στυλ όπως groove metal, metalcore και nu-metal μεταξύ άλλων, προσπαθώντας να δημιουργήσουν τον δικό τους χαρακτηριστικό ήχο.

Έχοντας παίξει πάρα πολλά live στην Αθήνα, αλλά και αρκετά σε άλλες ελληνικές πόλεις, έχουν καθιερωθεί ως ένα από τα πιο δυναμικά ανερχόμενα ελληνικά μέταλ συγκροτήματα.

https://tetractysgroove.com/
https://open.spotify.com/artist/0seiypWGiP2BkWIi05doE5...
https://www.youtube.com/@tetractysgroove
https://www.instagram.com/tetractysgroove
https://hyperfollow.com/tetractys

Homo Erectus:
Οι Homo Erectus δημιουργήθηκαν το 2015 και έκτοτε εκφράζουν την αγάπη τους για τον groove/hardcore/heavy metal ήχο, όντας πάντα ανοιχτοί σε όλα τα είδη και τις προσωπικές τους επιρροές. Οι στίχοι τους συχνά ασχολούνται με θέματα κοινωνικής αδικίας, εσωτερικών συγκρούσεων και υπαρξιακής αναζήτησης.

Το 2018 κυκλοφόρησαν το πρώτο τους ΕΡ «Burn the sun». Έχουν εμφανιστεί στο Schoolwave Festival (2017 & 2018) καθώς και σε πολλά άλλα φεστιβάλ και rock venues σε όλη την Αθήνα, γουστάροντας ασύστολα τις live εμφανίσεις και την αλληλεπίδραση με το κοινό. Αυτή την περίοδο τζαμάρουν και παίζουν ζωντανά καινούργιο τους υλικό.

Με τον αυθορμητισμό και τη δυναμική τους να ξεχειλίζουν, οι Homo Erectus συνεχίζουν να εξελίσσονται, παραμένοντας πιστοί στο πάθος τους για τη μουσική και την αληθινή σύνδεση με το κοινό τους.

Vocals: Κώστας Δημακάκος
Guitar: Σπύρος Ζαφείρης
Bass: Vitto D’elia
Drums: Φώτης Φιλιππάτος

https://youtube.com/@homoerectusofficial3519...
https://www.instagram.com/homoerectusband...

Grip On Reality:
Οι Grip on Reality είναι ένα πενταμελές σχήμα από την Αθήνα. Η μουσική τους κινείται σε post, doom και prog metal μονοπάτια, με σκοτεινές μελωδίες και βαριά riffs.

Με τα Styx (EP, 2021), Voluspa (2022) και Orpheus 3361 (LP, 2023) στις αποσκευές τους έχουν παίξει σε πολλά venues στην πρωτεύουσα αλλά και άλλες πόλεις.

Αυτό το διάστημα ετοιμάζουν τον δεύτερο full length δίσκο τους.

https://linktr.ee/Grip_on_Reality

Break Even:
Πέντε μέλη προερχόμενα απο μπάντες διαφορετικών μουσικών ειδών, με μεγάλη δραστηριότητα στο παρελθόν γύρω απο την punk rock και metal σκηνή, ενώνονται για να δημιουργήσουν ένα νέο κράμα ταχύρυθμης μουσικής με γυναικεία φωνητικά, χαρακτηριστικά riff και εκρηκτικά τύμπανα.

Μόλις κυκλοφόρησαν το πρώτο τους EP 6 κομματιών με τίτλο "War in my mind" καθώς και δύο video clip των single "Can't see straight" και "Life in submission"

https://open.spotify.com/artist/6gQp6b80HX2FqvESgstAky...
https://www.youtube.com/watch?v=0V_iuEYquEo
https://linktr.ee/breakevenpunk

Σωματεία, σύλλογοι και φορείς των αναπήρων καλούν σήμερα το απόγευμα Πέμπτη 16 Γενάρη στις 7 μ.μ., στην οδό Λιοσίων 195, ενάντια στην απόφαση πλειστηριασμού σε οικογένεια με παιδί με ποσοστό αναπηρίας 67%.

«Δεν θα αφήσουμε να πετάξουν στον δρόμο οικογένεια με ανάπηρο παιδί! Κυβέρνηση – “doValue” – αγοραστές ακούστε το καλά: Το σπίτι του Σπύρου είναι σπίτι όλων!» αναφέρουν οι φορείς αλληλεγγύης ξεκαθαρίζοντας ότι θα επιμείνουν στην παύση οποιασδήποτε διαδικασίας έξωσης και στην κατοχύρωση του σπιτιού ξανά στην οικογένεια με ευθύνη της κυβέρνησης και της «doValue».

Ακόμα, διεκδικούν να απαγορευτούν οριστικά οι πλειστηριασμοί σπιτιών σε οικογένειες με άτομα με αναπηρία αλλά και κάθε λαϊκής οικογένειας.

Στην κινητοποίηση καλούν η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων (ΣΕΑΑΝ), ο Ενιαίος Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων Παιδιών ΑμεΑ Αττικής και Νήσων, ο Εκπολιτιστικός και Εξωραϊστικός Σύλλογος Σεπολίων «Η Αναγέννηση», η Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων της 4ης Δημοτικής Κοινότητας, η Ομάδα Γυναικών Σεπολίων – Κολωνού (μέλος της ΟΓΕ) και η Επιτροπή Συνταξιούχων ΙΚΑ 4ης Δημοτικής Κοινότητας ενώ κάλεσμα συμμετοχής στη συγκέντρωση απευθύνει και η Ομοσπονδία Μεταλλωρύχων Ελλάδας (ΟΜΕ).

διήγηΜΑΣ

Μια παράσταση βασισμένη στη νουβέλα «Διήγημας» της Γιώτας Τεμπρίδου

Για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό 
και στον έρωτα με όποι@ θέλουμε. 

Παράταση παραστάσεων στο Θέατρο Μικρός Κεραμεικός 
Σάββατο 18 και 25 Ιανουαρίου στις 19:00

Το θεατρικό έργο «διήγηΜΑΣ», που βασίζεται στη νουβέλα της Γιώτας Τεμπρίδου «Διήγημας», επιστρέφει στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός για δύο παραστάσεις. Πρωταγωνιστεί ένα τετραμελές ανσάμπλ ταλαντούχων ηθοποιών. 

Το «διήγηΜΑΣ» είναι μια παράσταση για τη βία κατά των γυναικών και όλων των θηλυκοτήτων, για τη γυναικοκτονία, τον βιασμό, τον σεξισμό, την τοξική αρρενωπότητα, τα καταπιεστικά έμφυλα στερεότυπα, για το δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και στον έρωτα με όποι@ θέλουμε. 

Το «διήγηΜΑΣ» είναι μια εξομολόγηση τραυματικών εμπειριών, ένα ταξίδι σε επώδυνες αναμνήσεις αλλά και μια πορεία προς το coming out. Στην παράσταση όλα λέγονται χωρίς περιστροφές, στο στόχαστρο τίθενται καταστάσεις οικείες και τρομακτικές, η «αγία ελληνική οικογένεια» με το προβληματικό της πρόσωπο, ό,τι μας έχει εγκλωβίσει σε μια ανεπιθύμητη ζωή. 

Η λύτρωση έρχεται χάρη στην αναγνώριση των πραγματικών επιθυμιών μας, καθώς και χάρη στην αλληλεγγύη, αλλά και στην καταφυγή σε τρόπους επιβίωσης, όπως είναι η τέχνη. Στο «διήγηΜΑΣ» μοιραζόμαστε τα τραύματά μας και έτσι ερχόμαστε πιο κοντά, πενθούμε μαζί και απελευθερωνόμαστε από τον πόνο.

Σκηνοθετικό σημείωμα της Δέσποινας Μπισχινιώτη

“Μήπως έφτασε η ώρα οι θηλυκότητες να μιλήσουν ανοιχτά για τη βία που έχουν υποστεί από την εθνοπατριαρχία; Η παράσταση «διήγηΜΑΣ» εκκινεί από μια αναταραχή και μας προ(σ)καλεί σε μια ανατροπή. Είναι η δική ΜΑΣ διήγηση, μια εξομολόγηση και μια σκοτεινή αναδρομή στα τραύματα της παιδικής, εφηβικής και ενήλικης ζωής κάθε θηλυκότητας. 

Με μια αφήγηση μοιρασμένη σε τέσσερις γυναικείες φωνές, το πρόσωπο που μέσω της μνήμης πραγματοποιεί αυτό το επώδυνο ταξίδι στα βιώματά του στρέφεται με πικρό χιούμορ προς καθετί οδυνηρό μέσα στην πατριαρχική ελληνική κοινωνία και αποδεσμεύεται από όσα το έχουν αλλοτριώσει φυλακίζοντάς το σε ανεπιθύμητες εμπειρίες και εγκλωβίζοντάς το σε ενέργειες συμμόρφωσης και πειθάρχησης στα έμφυλα στερεότυπα. 

Τελικά, αφού απαλλάσσεται με θάρρος από όλα τα άχθη και τις αγκυλώσεις της πατριαρχίας, φτάνει στην ωρίμανση και στη συνειδητοποίηση της queer ταυτότητάς του και των πραγματικών του επιθυμιών. 

Η παράσταση, που είναι φτιαγμένη από θραύσματα, από το μη ορατό και το προσωπικό, αποδομεί τον μύθο της ευτυχίας στο εθνοπατριαρχικό καθεστώς, ρίχνοντας φως στη βία των κοινωνικών δομών. Τοξική αρρενωπότητα, καταπίεση, φυσική και συμβολική βία κατά των γυναικών, ρατσισμός και σεξισμός, γυναικοκτονίες. Αφού ορίζονται οι τόποι της βίας, διερευνώνται οι σχέσεις μεταξύ ευαλωτότητας, χειραφέτησης και αλληλεγγύης, ενώ η χαρά ανακαλύπτεται στις ρωγμές και στις στρατηγικές της επιβίωσης. 

Στο «διήγηΜΑΣ» επί σκηνής παρακολουθούμε την αναμέτρηση του φεμινιστικού υποκειμένου με τα άρρητα που επιτέλους λέγονται και ακούμε μια κραυγή για το δικαίωμα της/του καθεμιάς/ενός στον αυτοπροσδιορισμό και στον έρωτα με όποι@ θέλει, μια κραυγή για το «είμαι ό,τι θέλω εγώ»”.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤ(ΡΙ)ΕΣ

Κείμενο: Γιώτα Τεμπρίδου
Θεατρική διασκευή – Σκηνοθεσία: Δέσποινα Μπισχινιώτη
Επιμέλεια κίνησης: Κατερίνα Δρακοπούλου
Σχεδιασμός φωτισμού: Δέσποινα Μπισχινιώτη, Διογένης Γκίκας, Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Χειρισμός φώτων & ήχου: Χριστίνα Φυλακτοπούλου

Φωτογραφίες & teaser προώθησης: Χρήστος Μπόης
Επεξεργασία φωτογραφιών & teaser: Μαριαλένα Μπόη

Φωτογραφίες παράστασης: Σούλα Μαρινούδη

Δημιουργία trailer: Θάνος Πάντσος 
Σχεδιασμός αφίσας: Αναστασία Δαφερέρα
Επικοινωνία: Μαρίκα Αρβανιτοπούλου
Παραγωγή: PT Theatrical Productions

Ευχαριστούμε τον Διογένη Γκίκα για τη δημιουργική συμβολή του και το παπαρούνα για την πολύτιμη συνεισφορά του στην υλοποίηση της παράστασης.

Παίζουν (αλφαβητικά): Mirela Jazxhi, Κατερίνα Μπέλεση, Δέσποινα Μπισχινιώτη, Μαριαλένα Μπόη

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Χώρος: Θέατρο Μικρός Κεραμεικός- Ευμολπιδών 13, Αθήνα 118 54
τηλ. 210 3454831
E-mail: mikroskerameikos@gmail.com

Ημερομηνίες και ώρες νέων παραστάσεων: Σάββατο 18 και 25 Ιανουαρίου στις 19:00
Διάρκεια: 75 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων:
Προπώληση: 12€
Γενική είσοδος: 14€
Μειωμένο (μαθητικό, φοιτητικό, ανέργων, πολυτέκνων, 65+, ομαδικό [άνω των 10 ατόμων]): 10€
Εισιτήριο ΑμεΑ, ατέλειες: 5€

Προπώληση εισιτηρίων:
TICKETSERVICES
Εκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου)
Τηλεφωνικά: 210 7234567
Online: https://www.ticketservices.gr/event/mikros-kerameikos-dihgimas/?lang=el

Teaser παράστασης: https://www.youtube.com/watch?v=lqAMt-ISdto

Trailer παράστασης: https://youtu.be/I5aOoCyFXlg 

Η παράσταση κρίνεται κατάλληλη για άτομα ηλικίας άνω των 14 ετών.

H Αθηνά Αθανασίου, καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, γράφει στο Eteron για τη συναίνεση στον αφανισμό της Γάζας

• ΑΘΗΝΑ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

«Η συναίνεση στον αφανισμό της Γάζας έχει προκαλέσει μια τεράστια πληγή στην ηθική τάξη του κόσμου» (σ. 7). Η πρώτη πρόταση του βιβλίου είναι μια παραδοχή συνενοχής που κάνει τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη ακόμη πιο αφόρητη.

Δεν υπάρχουν λόγια γι’ αυτή τη μαζική σφαγή που εκτυλίσσεται με απόλυτη ατιμωρησία. Τίποτα απ’ όσα έχουμε πει ή κάνει δεν φτάνει για να αποδώσει τη φρίκη που επιτρέπει να αξίζουν οι ζωές των άμαχων Παλαιστινίων χιλιάδες φορές λιγότερο από τις ζωές των άμαχων Ισραηλινών. Γι’ αυτό πρέπει να αποκαταστήσουμε τις λέξεις. Ειδικά όταν η στρατιωτική επιχείρηση φυσικής και πολιτισμικής εξόντωσης ενός λαού επισείει υποκριτικά τη συκοφαντική κατηγορία του αντισημιτισμού ταυτίζοντάς την με την κριτική στο Ισραήλ.

Στην πραγματικότητα, η απώθηση κάθε κριτικής στο εθνοφυλετικό κράτος του Ισραήλ εξυπηρετεί μια ατζέντα: αυτήν της ακροδεξιάς που έχει ως ταυτοτικά της συστατικά τον αντισημιτισμό, την ισλαμοφοβία και την απο-ανθρωποποίηση της άλλης εθνοτικής ομάδας.

Έτσι εξηγείται η στενή σχέση ανάμεσα στον αντισημίτη Ούγγρο πρωθυπουργό και τον Ισραηλινό πρωθυπουργό, ή η συμμετοχή της Λεπέν σε πορεία κατά του αντισημιτισμού στο Παρίσι.  Αυτοί που ανακρίνοντας την πρυτάνισσα του Κολούμπια ρωτούσαν αν θέλει το πανεπιστήμιο να είναι «καταραμένο από το Θεό», καταγγέλλουν τον θρησκευτικό φονταμενταλισμό της Χαμάς. Σήμερα, που η ακροδεξιά επιζητεί να γράφει την ιστορία, τις έννοιες, τα προγράμματα σπουδών, είναι στιγμή να υπερασπιστούμε την κριτική σκέψη και στάση από τον εκφοβισμό. Η υπεράσπιση του παλαιστινιακού λαού περνάει μέσα από τη συλλογική αντίσταση σ’ αυτόν τον εκφοβισμό.

Γραμμένο από κάποιον που βρέθηκε ο ίδιος στο στόχαστρο κακόβουλων επιθέσεων, το βιβλίο είναι μια πράξη αντίστασης στην κανονικότητα της λογοκρισίας και της αυτολογοκρισίας, είναι μια πράξη άρνησης συναίνεσης στον αφανισμό της Γάζας. Προσθέτει μια ακόμη φωνή στην παγκόσμια κοινότητα όλων εκείνων που τολμούν να υπερασπίζονται το δικαίωμα των Παλαιστινίων σε μια δίκαιη και βιώσιμη ειρήνη, παρά τον εκφοβισμό ιδρυμάτων και κυβερνήσεων, την αστυνομική και νομική καταστολή, το καθεστώς λογοκρισίας και παραπληροφόρησης.

Παλαιστίνιοι θρηνούν τους νεκρούς τους στη Γάζα AP Photo

Όταν δυτικές κυβερνήσεις αμφισβητούν τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που έχει εκδώσει εντάλματα σύλληψης εναντίον του πρωθυπουργού και του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, και όταν το διεθνές δίκαιο που δημιουργήθηκε από τις στάχτες του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου καταστρατηγείται τόσο κραυγαλέα, το βιβλίο του Didier Fassin απαντά σ’ αυτό το καθεστώς συνενοχής, χαρτογραφώντας πώς οι δυτικές κυβερνήσεις και ελίτ έχουν συναινέσει ή και υποστηρίξει ενεργά τη συντριβή της Γάζας, φιμώνοντας το δίκιο των Παλαιστίνιων αλλά και τις φωνές αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό.

Η αναπαραγωγή του ισραηλινού αφηγήματος από τις δυτικές κυβερνήσεις απαιτεί την αποτροπή και την ποινικοποίηση κάθε κριτικής. Η έκκληση για κατάπαυση του πυρός ή μια δήλωση αλληλεγγύης στον άμαχο παλαιστινιακό λαό είναι αρκετή για να εγείρει την αποστομωτική κατηγορία του αντισημιτισμού.(Τόσο ειρωνικό: λες και ήταν ο αραβικός κόσμος και όχι η δυτική ευρωπαϊκή λευκή νεωτερικότητα που διέπραξε το ιστορικό έγκλημα του Ολοκαυτώματος).

Μαζί με τον αποδεκατισμό των όρων επιβίωσης στην Παλαιστίνη, καταστρέφονται οι λέξεις και οι έννοιες. Στενεύει ασφυκτικά ο χώρος του κριτικού λόγου. Επιβάλλεται μια γραμματική των γεγονότων που αποκρύπτει τον σταδιακό βίαιο αφανισμό των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών και απωθεί τη μνήμη της αποικιακής βίας που υφίσταται ο παλαιστινιακός λαός επί δεκαετίες, από τη Nakba του 1948.

Η ανιστορική γραμματική της “αυτοάμυνας”

Για το δυτικό μιντιακό μέινστριμ, η ιστορία ξεκινά με την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου 2023. Η μακρά ιστορία ισραηλινής κατοχής, καταπίεσης, καταστολής και εκτοπισμού διαγράφεται. Αυτή η ανιστορική γραμματική αποκρύπτει ότι το μέτρο της αβίωτης συνθήκης που προϋπήρχε της 7ης Οκτωβρίου είναι ακριβώς το ότι οι ειρηνικές διαμαρτυρίες είχαν αποδειχθεί ανήμπορες να αναχαιτίσουν τη φονική ισραηλινή καταστολή και απαλλοτρίωση, όταν ο παλαιστινιακός λαός έχει εγκαταλειφθεί από τους πάντες και όταν καμιά ευθύνη δεν αναλαμβάνεται για την παράνομη επέκταση των εποικισμών στη Δυτική Όχθη και τον ασφυκτικό αποκλεισμό της Λωρίδας της Γάζας.

Παλαιστίνιοι στα ερείπια της Γάζας  (AP Photo/Adel Hana)

Αλλά το δικαίωμα της αυτοάμυνας αναγνωρίζεται μονομερώς παρέχοντας στο Ισραήλ το προνόμιο να εξοντώνει με ασυλία. Σε μια αντιστροφή των θέσεων θύτη και θύματος, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση ονομάζεται «τρομοκρατία», ενώ η εποικιστική αποικιοκρατική βία αποκαλείται «δικαίωμα αυτοάμυνας». Παρά την επιχείρηση παραχάραξης, οι προθέσεις του Ισραήλ και του στρατιωτικού-βιομηχανικού συμπλέγματος που το στηρίζει είναι πέρα για πέρα διαυγείς.

Όπως μας θυμίζει ο συγγραφέας, ο πρόεδρος της Βουλής του Ισραήλ ανήγγειλε ότι κοινός στόχος είναι «να αφανίσουμε τη Λωρίδα της Γάζας από προσώπου Γης»· και ένας απόστρατος επιτελάρχης εξήγησε ότι πρέπει να «κάνουμε τη Γάζα ένα μέρος όπου θα είναι αδύνατον να ζεις». Και το έκαναν, αφαιρώντας όχι απλώς το ιστορικό βάθος της αδικίας κατά των Παλαιστινίων αλλά και την ανθρώπινη υπόστασή τους.

Η αποανθρωποποίηση των Παλαιστινίων, βασισμένη στην αίσθηση πολιτισμικής και φυλετικής υπεροχής των αποικιοκρατών, γίνεται μηχανισμός αποποίησης ευθύνης για τον αφανισμό της Γάζας. Στρέφοντας την προσοχή στη συναυτουργία ως κρίσιμη διάσταση της ηθικοπολιτικής ιστορίας του παγκόσμιου παρόντος, ο Fassin εξερευνά τα γεωπολιτικά, οικονομικά και ιδεολογικά διακυβεύματα που διέπουν την ακραία ανισότητα των ζωών και των θανάτων μεταξύ των δύο πλευρών της σύγκρουσης.

Παλαιστίνιοι περιμένουν τη σειρά τους στη διανομή φαγητού στη Γάζα AP Photo/Hatem Ali

Αν και η τραυματική εμπειρία των Ισραηλινών μετά την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου πρέπει να αναγνωριστεί, υποστηρίζει ο Fassin, το στρατιωτικό αποικιακό δόγμα του Ισραήλ αποπολιτικοποιεί την επίθεση της Χαμάς παρουσιάζοντάς την στρατηγικά σαν να στρεφόταν κατά των Εβραίων και όχι κατά των κατακτητών. Από εκεί απορρέει και η αυτονομιμοποίηση της ισραηλινής σφαγής Παλαιστίνιων αμάχων ως «ανθρώπινων ζώων».

Ας αναλογιστούμε την ανατριχιαστική δήλωση του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών ότι δεν έχει «καμία εμπιστοσύνη» στην καταμέτρηση των παλαιστινιακών απωλειών. Απαντώντας σ’ αυτή την ύβρη, το υπουργείο Υγείας της Γάζας αναγκάστηκε να δημοσιεύσει το όνομα, την ηλικία και τον αριθμό ταυτότητας όλων των νεκρών της Γάζας που αναγνωρίστηκαν, επιβεβαιώνοντας έτσι τη συστημική ανισότητα στην ίδια την αναγνώριση της θνητότητας.

Στην πραγματικότητα, όμως, ακόμη και αυτοί οι αριθμοί υποεκτιμούν την πραγματική θνησιμότητα των Παλαιστίνιων. Αφενός επειδή το μέγεθος της καταστροφής κάνει αδύνατο να καταμετρηθούν όλα τα σώματα κάτω από τα ερείπια. Αφετέρου επειδή αυτό που διαφεύγει ακόμη και από αμερόληπτες στατιστικές είναι η επίμονη και βασανιστική κατάσταση πολιορκίας που είχε ήδη καταστήσει τη ζωή των Παλαιστίνιων αδύνατη. Είναι το καθεστώς του απαρτχάιντ και του κατακερματισμού των παλαιστινιακών κοινοτήτων, ένας εξαντλητικός πόλεμος χαμηλής έντασης, η οικοκτονία, η λιμοκτονία, και η απαλλοτρίωση γαιών, υποδομών και κοινοτήτων.

Είναι ο αργός θάνατος της βαθμιαίας συρρίκνωσης της παλαιστινιακής ύπαρξης σε αυτό που ο ΟΗΕ έχει αποκαλέσει «τη μεγαλύτερη υπαίθρια φυλακή στον κόσμο».

Συνεχίζεται το σφυροκόπημα στη Γάζα (AP Photo/Abed Khaled)

Αυτός ο ασύμμετρος πόλεμος απηχεί την περιγραφή του Frantz Fanon για το πώς «το ροκάνισμα της ύπαρξης των αποικιοκρατούμενων τείνει να κάνει τη ζωή … έναν ατελή θάνατο»1.Στον πυρήνα της εποικιστικής αποικιοκρατικής νεκροπολιτικής είναι η απο-ανθρωποποίηση των Παλαιστινίων: η μετατροπή τους σε αναλώσιμη ύλη που δεν μετριέται και δεν μετράει.

Μετά την επίθεση του 2014, κατά την οποία έχασε τον αδελφό του και άλλα μέλη της οικογένειάς του, ο Ρεφάτ Αλαρίρ είχε ιδρύσει το “We Are Not Numbers” (Δεν είμαστε αριθμοί), που στόχος του ήταν να διασώσει και να διαδώσει τις μαρτυρίες του αφανισμού της Γάζας έτσι ώστε να μην χαθούν κάτω από την απρόσωπη δημογραφία της γενοκτονίας. Γράφει: «Όταν μιλάμε για τους μάρτυρες, πρέπει να δηλώνουμε ότι τους σκότωσε η ισραηλινή κατοχή. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε να αναφέρουμε τον ένοχο»².

Ήταν ο ποιητής και καθηγητής συγκριτικής λογοτεχνίας στο Ισλαμικό Πανεπιστήμιο της Γάζας, που έγραψε το ποίημα «If I must die» λίγο πριν δολοφονηθεί στις 7.12.2024 από στοχευμένο ισραηλινό βομβαρδισμό σε ηλικία 44 χρονών. Με το ποίημα αυτό κλείνει το βιβλίο του ο Didier Fassin. Στο προλογικό σημείωμά του στο Η Γάζα Απαντά ο Ρεφάτ Αλαρίρ έγραφε: η Γάζα αφηγείται ιστορίες γιατί το γράψιμο είναι «ένα καθήκον προς την ανθρωπότητα και μια ηθική ευθύνη» (34). Η τρομακτική αριθμητική ασυμμετρία των ανθρώπινων απωλειών στα δύο στρατόπεδα αλλά και η τρομακτική υποτίμηση του παλαιστινιακού πένθους σε σχέση με το ισραηλινό συνθέτει μια ρατσιστική διακυβέρνηση που δεν καταστρέφει μόνο υποδομές αλλά και την ιστορία των εννοιών.

Εργαλειοποιώντας τον αντισημιτισμό, αποτρέποντας την κριτική

Αναλύοντας κριτικά την οπλοποίηση του αντισημιτισμού [weaponising antisemitism], δηλαδή την εργαλειακή επίκληση της γενοκτονίας των Εβραίων της Ευρώπης και του αντισημιτισμού για να νομιμοποιηθεί η σφαγή του πληθυσμού της Γάζας, ο Fassin παραθέτει τον Έντσο Τραβέρσο: «Ένας γενοκτονικός πόλεμος που διεξάγεται στο όνομα του Ολοκαυτώματος δεν μπορεί παρά να προσβάλλει και να απαξιώνει τη μνήμη αυτή, με αποτέλεσμα να νομιμοποιεί τον αντισημιτισμό».

Σωστά αναφέρει ότι, με βάση την παραχάραξη του αντισημιτισμού από το Ισραήλ, θα θεωρούνταν αντισημίτης ακόμη και ο Πρίμο Λέβι που ασκούσε κριτική στο ισραηλινό σχέδιο κατάκτησης της Παλαιστίνης στη βάση μιας εργαλειοποίησης της γενοκτονίας των Εβραίων της Ευρώπης. Πράγματι σήμερα πολιτικοί ιθύνοντες της Γερμανίας κατηγορούν για αντισημιτισμό τα παιδιά ή τα εγγόνια θυμάτων ή επιζώντων της γενοκτονίας των Εβραίων της Ευρώπης που διαπράχθηκε από τη χώρα τους, ενώ παράλληλα συναινούν στο σχέδιο καταστροφής των Παλαιστινίων της Γάζας.

Ο Fassin εύστοχα αναφέρεται σε σημαντικές ρωγμές στο ομοιογενές αφήγημα που σφετερίζεται την κατηγορία του αντισημιτισμού: η «Διεθνής Συμμαχία για τη Μνήμη του Ολοκαυτώματος» έδωσε το 2016 έναν «ορισμό εργασίας» που διευκρινίζει ότι «το να ασκείται κριτική στο Ισραήλ όπως ασκείται κριτική σε οποιοδήποτε άλλο κράτος δεν μπορεί να θεωρηθεί αντισημιτισμός».

Την ίδια στιγμή, σε μια ακόμη απόπειρα ανεστραμμένης οπλοποίησης του τραύματος, το ισραηλινό κράτος προσεταιρίζεται τη ΛΟΑΤΚΙ+απελευθέρωση. Τον περασμένο Νοέμβριο, η κυβέρνηση του Ισραήλ δημοσίευσε δύο εικόνες από τη Γάζα: στη μία, ένας Ισραηλινός στρατιώτης μπροστά σε κτίρια που έχουν ερειπωθεί από ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές κρατάει μια σημαία ουράνιου τόξου που έχει επάνω γραμμένη τη φράση: «Στο όνομα της αγάπης». Στη δεύτερη, ο στρατιώτης ποζάρει χαμογελαστός δίπλα σε ένα τανκ, κρατώντας μια ισραηλινή σημαία με ουράνιο τόξο. «Η πρώτη σημαία υπερηφάνειας που υψώθηκε ποτέ στη Γάζα», αναφέρει η λεζάντα³.

Παλαιστίνιος στη Γάζα AP

Αυτές οι εικόνες αποτελούν μέρος μιας μακροχρόνιας διεθνούς εκστρατείας που έχει ονομαστεί “pinkwashing” και αφορά τον υποκριτικό σφετερισμό των κουίρ διεκδικήσεων με σκοπό την αθωωτική σκιαγράφηση του Ισραήλ ως ανοιχτή φιλελεύθερη δημοκρατία, σε αντιπαράθεση με την υποτιθέμενα «εγγενώς» ομοφοβική παλαιστινιακή κοινωνία. Σ’ αυτή τη διαστρέβλωση, ισραηλινές και παλαιστινιακές ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητες απαντούν: “You can’t pinkwash apartheid”, “No pride in genocide”.

Εδώ και έναν χρόνο, ένα πρωτοφανές κύμα καταστολής, λογοκρισίας και αυτολογοκρισίας σαρώνει πανεπιστήμια, πολιτιστικά ιδρύματα, δημόσιες εκδηλώσεις σε Ευρώπη και ΗΠΑ. Καλλιτεχνικές εκδηλώσεις απαγορεύονται, διαλέξεις ακυρώνονται, κρατικές επιχορηγήσεις αποσύρονται, φοιτητές/φοιτήτριες διαγράφονται, πρυτάνεις ανακρίνονται δημόσια, κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας καταστέλλονται, διανοούμενοι και ακτιβίστριες διαπομπεύονται και απελαύνονται.

Στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, ειρηνικές συγκεντρώσεις αλληλεγγύης με αίτημα την κατάπαυση του πυρός στη Γάζα γίνονταν από το ξεκίνημα του πολέμου και απαντήθηκαν με πρωτοφανείς επεμβάσεις της αστυνομίας στους χώρους του πανεπιστημίου, συλλήψεις των ειρηνικών διαδηλωτών και μακαρθική καταστολή της ελευθερίας του λόγου. Αυτό το σαρωτικό κύμα λογοκρισίας διαμορφώνει τον ένα πόλο δημόσιου αυταρχισμού που χαρακτηρίζει τις σύγχρονες δυτικές κοινωνίες -ο άλλος πόλος είναι η εκστρατεία της ακροδεξιάς για την κατάργηση των προγραμμάτων σπουδών φύλου και άλλων κριτικών επιστημολογιών, όπως η κριτική θεωρία της φυλής [critical race theory].

Η Γάζα και το φύλο είναι τα δυο επείγοντα μέτωπα των διαθεματικών αγώνων της εποχής μας για πολιτική ελευθερία και ισότητα.

«Το μέλλον, όμως, δεν έχει γραφτεί ακόμη», όπως γράφει ο Didier Fassin. Ο αγώνας συνεχίζεται για να σταματήσει η γενοκτονία, η κατοχή και η αποσιώπησή τους. Όπως γράφει η Sara Ahmed, “it takes a collective”.Μπροστά στο καθεστώς λογοκρισίας και καταστολής της κριτικής, είναι καθήκον μας να παίρνουμε το λόγο, να αντιμιλάμε, και να το λέμε δυνατά όπου και όπως μπορούμε: Δεν συνιστά αντισημιτισμό η υποστήριξη της απαίτησης του παλαιστινιακού λαού για δικαιοσύνη, ούτε η κριτική σε μια ακροδεξιά κυβέρνηση που καταπατά το διεθνές δίκαιο.

Αντίθετα, η εργαλειακή εκμετάλλευση του ναζιστικού Ολοκαυτώματος ως πρόσχημα για τη ρατσιστική βία και την εθνοφυλετική εξόντωση είναι μια μορφή αντισημιτισμού.

Παλαιστίνιοι εγκαταλείπουν τα σπίτια τους ενώ βρίσκεται σε ισχύ κατάπαυση πυρός EPA/MOHAMMED SABER

Το κράτος του Ισραήλ, με τη συμβολή και τη συνενοχή των δυτικών συμμάχων του, δολοφονεί τη δυνατότητα παλαιστινιακής ζωής, τη γη, το περιβάλλον, την κοινωνική μνήμη, την εκπαίδευση, τη λογοτεχνία, την ανθρωπιστική βοήθεια. Δολοφονεί τους μάρτυρες και την ίδια τη δυνατότητα της μαρτυρίας. Το ερώτημα του Fassin είναι πώς γινόμαστε μάρτυρες του αφανισμού και πώς η μαρτυρία μπορεί να γίνει ανάληψη ευθύνης αντί για συνενοχή.

Όταν κυβερνήσεις και θεσμοί προσπαθούν να μας εμποδίσουν από το να συγκεντρωνόμαστε διεκδικώντας μια ελεύθερη Παλαιστίνη, είναι καθήκον μας να υπερασπιζόμαστε συλλογικά την κριτική γλώσσα. Να μοιραζόμαστε λέξεις, έννοιες, αλληλεγγύη. Και να επιμένουμε να λέμε τις ιστορίες που διαφορετικά θα έμεναν ανείπωτες.

Frantz Fanon, A Dying Colonialism. Boston: Grove Atlantic, 1994, p. 128.

ΡεφάτΑλαρίρ (επιμ). Η Γάζα Απαντά. Μτφρ. Βικτώρια Λέκκα. Αθήνα: Αλεξάνδρεια, 2024 [2013].

Emma Graham-Harrison, “‘No pride in occupation’: Queer Palestinians on ‘pink-washing’ in Gaza conflict”, The Guardian, 16.06.2024. 

*H Αθηνά Αθανασίου είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών. Διευθύντρια του Εργαστηρίου Ανθρωπολογικής Έρευνας στο ίδιο Τμήμα