Με ένα πρόγραμμα απεργιακών κινητοποιήσεων που φτάνει μέχρι τον Οκτώβριο (!) τα βελγικά συνδικάτα αντεπιτίθενται στη λιτότητα και τα αντεργατικά μέτρα που επιβάλλει η συντηρητική κυβέρνηση της χώρας. «Θα έμενα μάλιστα έκπληκτος αν οι πολίτες δεν ήταν οργισμένοι», δήλωσε ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της γαλλόφωνης Βαλονίας, Πολ Μανιέτ.

Κορίνα Βασιλοπούλου

Ποτέ δεν είχαμε τόσες διαδηλώσεις όπως σήμερα και καταλαβαίνω γιατί είχαμε μια σειρά από βίαια επεισόδια. Θα έμενα μάλιστα έκπληκτος αν οι πολίτες δεν ήταν οργισμένοι».
Aυτά δήλωσε σε συνέντευξή του την Τρίτη στο ραδιόφωνο του βελγικού RTL ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της γαλλόφωνης Βαλονίας, Πολ Μανιέτ.

Αποδείχθηκε μάλιστα προφητικός, καθώς τη συνέντευξη την έδωσε προτού ξεκινήσει η μεγάλη διαδήλωση κατά της λιτότητας στις Βρυξέλλες, η οποία συνοδεύτηκε από βίαια επεισόδια και κατέληξε στον τραυματισμό 10 ατόμων, ανάμεσά τους και του αρχηγού της βελγικής αστυνομίας.

Το σκηνικό με τις διαδηλώσεις, τις συγκρούσεις και τα δακρυγόνα στην καρδιά της Ε.Ε. την ώρα που συνερχόταν το Eurogroup ήταν ίσως ό,τι πιο συμβολικό για την κρίση και την παρακμή που βιώνει η «Ενωμένη Ευρώπη».

Ιδιαίτερα εντυπωσιακό, δε, για μια πόλη που μόλις πριν από δύο μήνες βίωσε μια σειρά πολύνεκρων τρομοκρατικών επιθέσεων.

Την ώρα που μια κλειστή ομάδα υπουργών Οικονομικών αποφάσιζαν για τη δόση της καταδικασμένης (;) σε εσαεί λιτότητα Ελλάδας, πάνω από 60.000 Βέλγοι πολίτες εκδήλωναν την οργή τους για τη δική τους λιτότητα.

«Είμαι εδώ για να διαμαρτυρηθώ ενάντια σε όλα αυτά τα μέτρα που παίρνει αυτή η δεξιά κυβέρνηση. Πλήττουν τους εργαζομένους, τους συνταξιούχους και τους ανέργους», είπε ένας συνδικαλιστής στο γαλλικό πρακτορείο AFP.

Τα συνδικάτα έχουν καλέσει σε 21 απεργιακές κινητοποιήσεις ή διαδηλώσεις στα δύο χρόνια της κυβέρνησης του συντηρητικού πρωθυπουργού του Βελγίου, Σαρλ Μισέλ. Και έπεται συνέχεια.

Για τις 31 Μαΐου έχουν εξαγγείλει κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο και στους σιδηρόδρομους, ενώ γενικές απεργίες έχουν προγραμματιστεί για τις 4 Ιουνίου, 29 Σεπτεμβρίου και 7 Οκτωβρίου.

Τα συνδικάτα αντιδρούν στην επιχειρούμενη ελαστικοποίηση του ωραρίου η οποία θα ανεβάζει κατά περίπτωση τις εβδομαδιαίες ώρες εργασίας στις 45 (σήμερα ισχύει το 38ωρο) χωρίς πληρωμή των υπερωριών.

Χώρια τα μέτρα λιτότητας που προβλέπουν πάγωμα των μισθών και αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 έτη.

«Ελαβα το μήνυμα», δήλωσε το βράδυ της Τρίτης ο πρωθυπουργός Μισέλ, καταδικάζοντας παράλληλα τα βίαια επεισόδια.

Τόνισε όμως ότι οι μεταρρυθμίσεις στο συνταξιοδοτικό είναι απαραίτητες για τη βιωσιμότητα του συστήματος, ενώ οι μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά «θα καταστήσουν τη χώρα πιο ελκυστική στους επενδυτές».

Χθες το πρωί, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα την προηγούμενη μέρα στις Βρυξέλλες, ανακοίνωνε την έναρξη της καμπάνιας «Positive Belgium» (θετικό Βέλγιο) με στόχο την αποκατάσταση της διεθνούς εικόνας της χώρας, η οποία έχει δεχτεί σοβαρό πλήγμα μετά τις πρόσφατες τρομοκρατικές επιθέσεις.

Το πρόβλημα είναι ότι η θετική καμπάνια του δεξιού πρωθυπουργού κινδυνεύει να πάει στράφι, αν τουλάχιστον δεχτούμε τη συντηρητική εκδοχή βάσει τις οποίας οι απεργίες και οι διαδηλώσεις «βλάπτουν» την εικόνα μιας χώρας.

Ορισμένα άρθρα μάλιστα στον διεθνή Τύπο σχολίαζαν ότι ο αναβρασμός που επικρατεί στη Γαλλία λόγω της νεοφιλελεύθερης εργασιακής μεταρρύθμισης του Ολάντ τροφοδοτεί ανάλογες αντιδράσεις και στο Βέλγιο.

Επόμενο, όταν τα προβλήματα και τα διακυβεύματα είναι κοινά.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου στην εκπομπή «Τελεία και Παύλα» με τον Γιώργο Σαράφη και τη Μαρίνα Παπαδημητρίου στην ERT OPEN, 24/05/2016:

Μαρίνα Παπαδημητρίου:

Πρέπει, αγαπητοί ακροατές, να μένουμε ευχαριστημένοι από το ό,τι μας προσφέρουν όσα μέσα διανοητικής χειραγώγησης προσπαθούν τόσα χρόνια να παρουσιάσουν κατά κύριο λόγο αντεστραμμένη την πραγματικότητα; Όπως λέει ο λαός μας, «το άσπρο, μαύρο»;

Βασικό στοιχείο της Δημοκρατίας είναι η πολυμορφία των απόψεων. Έτσι, λοιπόν, αποφασίσαμε να κάνουμε αυτήν την εκπομπή με καλεσμένους αυτούς, κυρίως, που έχουν διαφορετική άποψη από την κρατούσα. Καλεσμένη σήμερα είναι η προηγούμενη Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου που έχουμε τη χαρά να τη φιλοξενούμε εδώ στο στούντιο της ERTOPEN.

Γιώργος Σαράφης: Κυρία Κωνσταντοπούλου, γεια σας κι από μένα. Και μπαίνουμε αμέσως στην πρώτη ερώτηση.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Δεν θεωρώ ότι έχω αντίθετη άποψη από την κρατούσα. Έχω αντίθετη άποψη από την άποψη των κρατούντων. Και η άποψη των κρατούντων δεν είναι κατ’ ανάγκη η κρατούσα άποψη. Νομίζω ότι, στη συγκεκριμένη συγκυρία, η άποψη των κρατούντων είναι μια άκρως μειοψηφική άποψη, σε πλήρη δυσαρμονία με την κοινωνία.

Γιώργος Σαράφης: Η πρώτη ερώτηση: Υπηρετεί η παρούσα Βουλή τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Βουλή που ουσιαστικά κατασκευάστηκε μέσα από το πραξικόπημα του καλοκαιριού, είναι μια Βουλή σύμφωνα με τις επιθυμίες των δανειστών. Οι δανειστές, με τους εδώ επιτετραμμένους τους, με πρώτους συνομιλούντες και συνομιλητές τον Πρωθυπουργό και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αποφάσισαν να διαλύσουν τη Βουλή που είχε αναδειχθεί το Γενάρη του ’15, με σαφή αντιμνημονιακή εντολή. Τη Βουλή, δηλαδή, η οποία ξεκίνησε το Λογιστικό Έλεγχο του Χρέους, ανέδειξε και αναβάθμισε τη Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών, ανέσυρε πολύ σοβαρές υποθέσεις οικονομικών σκανδάλων και διαπλοκής, όπως το σκάνδαλο Siemens και το σκάνδαλο της λίστας Λαγκάρντ, δημιούργησε Εξεταστική Επιτροπή για τις ευθύνες που αφορούν την υπαγωγή της χώρας στα Μνημόνια. Αυτή τη Βουλή δεν την ήθελαν οι δανειστές, δεν την ήθελαν και οι κρατούντες. Και θέλησαν να φτιάξουν μια άλλη Βουλή, το είπαν πολύ καθαρά ότι ήθελαν μια «σταθερή κοινοβουλευτική πλειοψηφία», η οποία να επικυρώνει τα μνημονιακά κελεύσματα. Αυτή τη Βουλή, λοιπόν, πέτυχαν μέσα από τις αιφνιδιαστικές και αντισυνταγματικές διαδικασίες που εκκινήθηκαν στα τέλη του Αυγούστου, μέσα από εκλογές, στις οποίες καταγράφηκε η μεγαλύτερη αποχή όλων των εποχών, 50% σχεδόν αποχή. Και, βέβαια, ξέρετε πολύ καλά ότι η αποτύπωση της σημερινής Βουλής δεν εκπροσωπεί ούτε το 50%, ούτε το μισό, δηλαδή, του ενεργού πληθυσμού και των εκλογέων: είναι μια Βουλή η οποία επικυρώνει Μνημόνια, είναι μία Βουλή όργανο των δανειστών, δεν λειτουργεί στο πνεύμα του δημοκρατικού πολιτεύματος, όπως ορίζεται από το Σύνταγμα, και είναι και μια Βουλή η οποία, προχθές μόλις, εκχώρησε συνολικά την κοινοβουλευτική λειτουργία σε ένα αυτόματο σύστημα πολιτειακής προσαρμογής: είναι μια ανατριχιαστική σύλληψη αυτός ο «Κόφτης», που, στην πραγματικότητα, ακυρώνει κάθε έννοια δημοκρατικής λειτουργίας.

Μαρίνα Παπαδημητρίου: Επομένως, κυρία Κωνσταντοπούλου, η εθνική κυριαρχία πρέπει να επανακτηθεί από την ελληνική πολιτεία. Με ποιόν τρόπο θα δημιουργηθεί ένα νέο πολιτικό σύστημα στη θέση του σημερινού που σάπισε, αποτελεί θανάσιμο κίνδυνο για τη χώρα και την οδηγεί σε μεγάλες περιπέτειες;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η εθνική, λαϊκή, δημοκρατική κυριαρχία πρέπει να ανακτηθεί από το λαό. Ο λαός είναι ο φορέας και το υποκείμενο της Δημοκρατίας και πρέπει ο λαός να ενεργοποιηθεί σε αυτήν την πάρα πολύ δύσκολη και σκοτεινή συγκυρία: πρέπει να αναλάβει την ευθύνη που του αναλογεί, που είναι μια ευθύνη διεκδίκησης και αντίστασης. Είναι η ευθύνη που καταγράφεται στο ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματός μας στο άρθρο 120, στο παλιό 1-1-4, το οποίο με έναν πάντοτε συγκινητικό για μένα τρόπο, κι όπως ξέρω για τους περισσότερους ανθρώπους, ορίζει ότι η πίστη Πατρίδα και τη Δημοκρατία είναι θεμελιώδες δικαίωμα όλων των Ελλήνων και ότι η τήρηση του Συντάγματος, δηλαδή η διαφύλαξη της Δημοκρατίας, επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσον εναντίον οποιουδήποτε προσπαθεί να το καταλύσει με τη βία. Αυτή τη στιγμή έχουμε μια βίαιη κατάλυση του Συντάγματος και της δημοκρατικής λειτουργίας και ενεργοποιείται το δικαίωμα και το καθήκον αντίστασης των πολιτών, ενεργοποιείται το δικαίωμα αλλά και το καθήκον ανυπακοής, κοινωνικής και πολιτικής, απέναντι σε μέτρα και κελεύσματα τα οποία εξαϋλώνουν τη Δημοκρατία, εξουθενώνουν την κοινωνία και τελικώς εκμηδενίζουν την ανθρώπινη ζωή.

Γιώργος Σαράφης: Στο «μηχανισμό παραγωγής επιχειρημάτων» της Κυβέρνησης κυριαρχεί η εξής αφήγηση: η Αριστερά εδώ κι έναν αιώνα ηττάται συνεχώς στις μεγάλες αναμετρήσεις στην αντιπαράθεσή της με την Άρχουσα Τάξη. Τώρα που κάποιος από την πλευρά της κατέκτησε δημοκρατικά το αξίωμα του Πρωθυπουργού, σας πειράζει; Η απάντηση, βέβαια, είναι εύλογη. Μέχρι τώρα η Αριστερά έδινε μάχες και τις έχανε λόγω του συσχετισμού δύναμης: δικτατορία Πάγκαλου, δικτατορία Μεταξά, Δεκεμβριανά, Εμφύλιος, δικτατορία 21ης Απριλίου. Μόνο που σηκωνόταν ξανά μετά από κάθε μάχη και προετοιμαζόταν για την επόμενη. Ποτέ, ακόμη και στις πιο αντίξοες γι’ αυτήν συνθήκες, δεν προσχώρησε στο στρατόπεδο του αντιπάλου. Πλήρωσε με πολύ αίμα την εμμονή της στα ιδανικά της. Πάντοτε, όμως, ήταν έτοιμη για καινούργιους αγώνες. Κοινώς, δεν το έβαζε κάτω. Σήμερα, όμως, η ηγεσία ενός μεγάλου τμήματός της προσχώρησε τουλάχιστον εξ αντικειμένου στο στρατόπεδο του κοινωνικού και πολιτικού αντιπάλου. Αυτό συνιστά ποιοτική διαφορά καθοριστικής σημασίας. Σε ποιες βάσεις πρέπει να αναδιοργανωθεί η Αριστερά, ώστε να αντιμετωπίσει νικηφόρα τις καινούριες αντιπαραθέσεις και μάχες που έρχονται;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Να σας πω, κατ’ αρχάς, ότι μου άρεσε πολύ η διατύπωσή σας «ο μηχανισμός παραγωγής επιχειρημάτων». Είναι πράγματι μία Γκεμπελική λειτουργία αυτή, την οποία και παρατηρούμε και υφιστάμεθα. Την είδαμε να εκτυλίσσεται σε όλη την προηγούμενη περίοδο, στην περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά και, πλέον, την παρατηρούμε να διανθίζεται και να εμπλουτίζεται από πλευράς των σήμερα κρατούντων. Θα σας πω με πολύ μεγάλη ειλικρίνεια ότι εγώ δεν αναγνωρίζω καμμία Αριστερά στην σημερινή διακυβέρνηση. Δεν έχει καμμία σχέση με την Αριστερά αυτός ο καθεστωτισμός. Δεν έχει καμμία σχέση με την Αριστερά αυτή η εκδικητική και καταδιωκτική λειτουργία απέναντι σε οποιονδήποτε αντιστέκεται και διατυπώνει και αρθρώνει λόγο αντίστασης και ανυπακοής ή, έστω, κριτική. Δεν έχει καμμία σχέση με την Αριστερά αυτός ο άκρατος νεποτισμός, αυτή η παρεοκρατία: να έχουν αποκατασταθεί οι φίλοι, συγγενείς ανεξαρτήτως προσόντων, ανεξαρτήτως προϋπηρεσίας, ανεξαρτήτως ικανοτήτων και δυνατοτήτων.

Δεν αντιπροσωπεύει την Αριστερά όλο το πλαίσιο αυτών των Μνημονίων, ένα νεοφιλελεύθερο, ένα άκρως νεοφιλελεύθερο πλαίσιο. Δεν έχει καμμία σχέση με την Αριστερά αυτή η ανατριχιαστική συμφωνία η οποία υπεγράφη από τον κύριο Τσίπρα για το προσφυγικό, μία συμφωνία που μας πάει αιώνες πίσω, αντιμετωπίζει τους ανθρώπους ως αντικείμενα και εγκαθιδρύει ένα νέο δουλεμπόριο.

Τέλος, θα σας έλεγα ότι δεν έχει καμμία σχέση με την Αριστερά, με τους αγώνες και την αγωνιστικότητα που διαποτίζει τη διαδρομή της Αριστεράς στην ιστορία, αυτή η εθελόδουλη στάση, η ετσιθελική απόπειρα επιβολής της θεωρίας της έλλειψης εναλλακτικής, της αυτοακύρωσης και της δικαίωσης όλων όσων ήταν απέναντί μας όλον αυτόν τον καιρό.

Η απάντησή μου στο ερώτημά σας «Πώς θα ανασυγκροτηθεί η Αριστερά» είναι στη δική μου συνείδηση αυτονόητη: η Αριστερά θα ανασυγκροτηθεί μέσα από την κοινωνία και μέσα στην κοινωνία, σε πλήρη συνάφεια, σε σύμπραξη και αρμονία με τις ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις. Όχι με θεωρητικούς ελιτισμούς αλλά σε μία πραγματική συμμαχία με τους ζωντανούς ανθρώπους. Γι’ αυτό το λόγο και πιστεύω βαθιά ότι η δικαίωση της Αριστεράς, η ανασυγκρότηση της Αριστεράς δεν είναι ζήτημα διακήρυξης. Δεν είναι ζήτημα να σηκώσουμε τη σημαία της Αριστεράς, ούτε να διεκδικεί όποιος θεωρεί τον εαυτό του αριστερό, αυτοπροσδιορίζεται ως αριστερός, να διεκδικεί να δικαιωθεί επικαλούμενος ένα ηθικό πλεονέκτημα το οποίο έχει ακυρωθεί. Έχει ακυρωθεί το ηθικό πλεονέκτημα από τις συμπεριφορές ακριβώς αυτών των ανθρώπων που προέρχονταν από τους κόλπους της Αριστεράς και συμπεριφέρθηκαν κατ’ αυτόν τον προδοτικό τρόπο. Για μένα, λοιπόν, η Αριστερά θα υπάρξει μόνο εάν συνδράμει και συμπράξει στην ανασυγκρότηση της κοινωνίας, στη άμυνα της κοινωνίας, στην απελευθέρωση της πατρίδας και στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Και, προσωπικά, γι’ αυτά θα εργαστώ με όλες μου τις δυνάμεις.

Μαρίνα Παπαδημητρίου: Κυρία Κωνσταντοπούλου, σήμερα αναμένονται οι αποφάσεις των δανειστών για τα καινούργια βάρη που θα επωμισθεί η ελληνική κοινωνία, οι Έλληνες πολίτες, με τη μορφή δανείων. Πιστεύετε ότι αυτή η μορφή υπερδανεισμού της χώρας αντί της ενίσχυσής της για την επαναδημιουργία της παραγωγικής της βάσης που θρυμματίστηκε οδηγεί σε λύσεις; Ή δημιουργεί καινούργια αδιέξοδα;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορεί να οδηγήσει σε οποιαδήποτε λύση αυτός ο φαύλος κύκλος του δανεισμού και της υπερχρέωσης. Προηγουμένως, στις προηγούμενες δεκαετίες, μιλούσαμε για δανεισμό προς εξυπηρέτηση υποτιθέμενων αναγκών. Ήδη έχει αποδειχθεί μέσα από τις εργασίες και από τα Πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους ότι αυτός ο δανεισμός δεν κατευθύνθηκε στην εξυπηρέτηση κοινωνικών αναγκών, κατευθύνθηκε στην εξυπηρέτηση συμβάσεων διαφθοράς, δημιουργίας και ενίσχυσης συγκεκριμένων ολιγαρχιών προς την κατεύθυνση, επίσης, μιας συναλλαγής των Κυβερνήσεων των τεσσάρων πρώτων δεκαετιών της Μεταπολίτευσης προς τεράστια βλάβη της κοινωνίας. Είναι, λοιπόν, σίγουρο ότι ο δανεισμός των προηγούμενων δεκαετιών είναι επιβλαβής και παράνομος. Μπορούν να αποκηρυχθούν τα χρέη που προέκυψαν και συνδέονται με αυτόν τον δανεισμό. Αντίστοιχα, επιβάλλεται να αποκηρυχθεί το μνημονιακό χρέος, το οποίο έχει αποδειχθεί πια ότι δεν εξυπηρέτησε την διάσωση της οικονομίας και της κοινωνίας, αλλά εξυπηρέτησε τη διάσωση των γερμανικών και των γαλλικών τραπεζών, καθώς και την εγκαθίδρυση αυτού του εφιαλτικού καθεστώτος, του Μνημονιακού Καθεστώτος.

Θα σας πω καθαρά, η άποψή μου είναι ότι το Χρέος λειτουργεί ως εργαλείο υποδούλωσης του λαού αυτού και άλλων λαών γιατί αυτό το σύστημα εξάγεται και σε λίγο θα εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη. Το χρέος αυτή τη στιγμή λειτουργεί ως θηλιά στο λαιμό της κοινωνίας, το τραπεζικό σύστημα του ευρωπαϊκού κεντρικού μηχανισμού χρησιμοποιείται αυτή τη στιγμή ως όπλο, όπως και το νόμισμα, το κοινό νόμισμα, το ευρώ, χρησιμοποιούνται ως όπλα εναντίον του λαού και της κοινωνίας. Αυτό είναι μια πλήρης διαστροφή και των ευρωπαϊκών συνθηκών και των κοινών σκοπών και στόχων που καταγράφονται στις ιδρυτικές συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Από την στιγμή που είμαστε σε αυτήν την συνθήκη, σε μία συνθήκη, δηλαδή, εχθροπραξίας έναντι της χώρας, εχθροπραξίας από τα μέσα, από το εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι σαφές ότι ενεργοποιείται το καθήκον άμυνας και αντίστασης.

Μαρίνα Παπαδημητρίου: Η αναφορά από τη μεριά της Κυβέρνησης στην ελάφρυνση του Χρέους, πώς το βλέπετε αυτό; Πώς; Λειτουργεί πολλές φορές σαν να θέλει να θολώσει τα νερά;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θέλω να σας μιλήσω από καρδιάς.. Αν σκεφθεί κανείς ότι ένα παιδί που γεννιέται σήμερα, χωρίς να έχει ούτε πάρει μια ανάσα, χωρίς να έχει ζήσει, χωρίς να έχει ψηφίσει, χωρίς να έχει δημιουργήσει, χωρίς να έχει αναλάβει ευθύνες, χρωστάει 40.000 ευρώ, γιατί έτσι αποφάσισαν εκείνοι οι οποίοι καταλήστευσαν τα δημόσια ταμεία και κατασπατάλησαν το δημόσιο χρήμα, αντιλαμβάνεται το μέγεθος της αδικίας. Το αποτέλεσμα αυτό είναι ευθέως συνδεδεμένο με την μετακύληση των υποχρεώσεων της χώρας σε μεταγενέστερο στάδιο. Αντί, δηλαδή, να κάνουν οι κυβερνήσεις αυτό που οφείλουν, να αποκηρύξουν το Χρέος, να αρνηθούν την αποπληρωμή του – δεν είναι διακριτική ευχέρεια, είναι υποχρέωσή τους, από τη στιγμή που διαπιστώνεται αφενός μεν παρανομία στην συγκρότηση και στην διόγκωση αυτού του χρέους, αφετέρου μη βιωσιμότητα του χρέους, δηλαδή, αδυναμία εξυπηρέτησής του χωρίς υπονόμευση των θεμελιωδών δικαιωμάτων, ενεργοποιείται η υποχρέωση της Κυβέρνησης να αποκηρύξει αυτό το χρέος – το ότι δεν το κάνει συγκροτεί ευθεία παράβαση των καθηκόντων της. Ωστόσο, οι Μνημονιακές Κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και της σημερινής Κυβέρνησης, της Κυβέρνησης Τσίπρα, έχουν αποφασίσει αυτό το χρέος να το φορτώσουν στα μωρά, στους νέους ανθρώπους και στις επόμενες γενιές: στα αγέννητα παιδιά. Αυτό σημαίνει ότι θα ζητήσουμε από αυτούς που δεν φταίνε σε τίποτα, από αυτούς που δεν δημιούργησαν επ’ ουδενί ούτε νομιμοποίησαν ούτε δια της αποχής ή της σιωπής τους ανέχθηκαν τη δημιουργία αυτού του χρέους, τους ζητάμε να το πληρώσουν. Αυτό σε καμμία συνθήκη και σε καμμία βιοτική κατάσταση δεν είναι ανεκτό. Να ζητάς, δηλαδή, και να επιβάλλεις στον άλλον να πληρώσει χρέη που δεν του αναλογούν. Αυτό που λέω και αυτό που λέει η Πλεύση Ελευθερίας, η κίνηση αυτή, το κόμμα – κίνημα, που δημιουργούμε αυτή τη στιγμή και έχει μεταξύ των έξι προταγμάτων της την Διαγραφή του Χρέους, είναι ότι η διαγραφή του χρέους, η αποκήρυξη αυτού του παράνομου χρέους αποτελεί κυριαρχικό δικαίωμα του λαού: ότι δεν επαφίεται αποκλειστικά στην Κυβέρνηση και στις προαιρέσεις των κυβερνητικών στελεχών: υπάρχει ένα κυριαρχικό δικαίωμα του λαού να αποκηρύξει αυτό το χρέος. Αυτό το δικαίωμα πρέπει να διεκδικηθεί. Έχουμε πάρα πολλούς συμμάχους, έχουμε πάρα πολλά εργαλεία υποστηρικτικά αυτής της προσέγγισης από τις εργασίες της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους στις Αποφάσεις, στις Εκθέσεις του Ανεξάρτητου Εμπειρογνώμονα του ΟΗΕ για το Χρέος, στα ψηφίσματα του ΟΗΕ για το Χρέος, στην συστράτευση πάρα πολύ σημαντικών προσωπικοτήτων στην υποστήριξη αυτού του αιτήματος και αυτού του δικαιώματος.

Ο Ken Loach που βραβεύτηκε προχθές ήταν μεταξύ των πρώτων προσώπων που υποστήριξαν την δημιουργία και τις εργασίας της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. Και χαίρομαι πάρα πολύ που μια τέτοια φωνή, φωνή αντίστασης και δημιουργίας, αυτή που αναλογεί στους ανθρώπους του πολιτισμού και της διανόησης, τιμήθηκε και αναγνωρίσθηκε. Και χαίρομαι πάρα πολύ που τον είχαμε σύμμαχο και υποστηρικτή μας από την πρώτη στιγμή. Στα δύσκολα.

Γιώργος Σαράφης : Η νομοθέτηση και η ψήφιση του περίφημου Υπερταμείου, υποθηκεύει, όπως είπαμε, το μέλλον των νέων γενεών των Ελλήνων. Οι πολίτες πρέπει να καταλάβουν ότι όσο παρατείνεται το καθεστώς των Μνημονίων τόσο θα κινδυνεύει η χώρα να περιπέσει σε αυτό που στο εξής θα ονομάζουμε «Νέα Τουρκοκρατία». Δηλαδή μία πολύ μακρά περίοδος αφελληνισμού της ελληνικής κοινωνίας, που θα οδηγήσει σε απώλεια της εθνικής μνήμης και συνείδησης. Το νέο αυτό κοινωνικό status, συνοδευόμενο από τις υλακές του κ. Μητσοτάκη, που μίλησε για υπεράσπιση των αδύναμων και ταξικό πόλεμο της Κυβέρνησης κατά των προνομιούχων της κοινωνίας παραπέμπει σε oργουελικές καταστάσεις και ανοίγει διάπλατα την πόρτα του φρενοκομείου . Πώς μπορούν οι Έλληνες να αποτρέψουν αυτή την κατάσταση;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εγώ θα παρατηρήσω ότι η αναλογία που κάνατε με την διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας και της τουρκοκρατίας, της λεγόμενης, είναι εύστοχη, από ποια άποψη: το δίδαγμα της Ιστορίας είναι ότι τα καθεστώτα που εγκαθιδρύονται και έχουν τέτοια χαρακτηριστικά, χαρακτηριστικά απολυταρχίας, ανελευθερίας, επιβολής και υποδούλωσης έχουν την τάση και να ριζώνουν και να διαιωνίζονται.

Και αποτελεί πεποίθησή μου ότι το Μνημόνιο έχει τέτοια προοπτική, εάν δεν το αποτινάξουμε. Ήδη η πρώτη μνημονιακή σύμβαση, το πρώτο μνημονιακό κείμενο, εκτείνεται μέχρι το 2060 ρητά, όχι κρυφά. Διεκδικεί, δηλαδή, ήδη από το 2010 από τους ανθρώπους να παραδώσουν τη ζωή τους, γιατί κάθε ζώσα γενιά και κάθε ζώσα ύπαρξη στην πορεία της πεντηκοετίας, αντιλαμβάνεται ότι έχει απεμπολήσει και διανύσει ένα πολύ πολύ σημαντικό μέρος της ζωής της. Είναι, λοιπόν, σαφές ότι το μνημόνιο, όπως κάθε απολυταρχικό, αυταρχικό, ανελεύθερο και αντιδημοκρατικό καθεστώς, δεν θα πέσει μόνο του, παρά μόνον εάν επιτελέσει τον πολύ καταστροφικό σκοπό του, όπως έπεσε η δικτατορία. Δεν μας αναλογεί να περιμένουμε να πέσει σαν ώριμο φρούτο το μνημονιακό καθεστώς. Μας αναλογεί να παλέψουμε και να το αποτινάξουμε. Μας αναλογεί, εάν θέλετε, να μην επιτρέψουμε να συμπληρώσει ούτε επταετία. Είμαστε ήδη στα έξι χρόνια. Μας καλεί και η μοίρα μας και το καθήκον να ενεργοποιηθούμε για να θωρακίσουμε την κοινωνία, να αποκαταστήσουμε, να ανακτήσουμε την ελευθερία και την δημοκρατία και να προστατεύσουμε και τους άλλους λαούς, που θυματοποιούνται από τα Μνημόνια που ξεκίνησαν με πρώτο πειραματόζωο την Ελλάδα και την ελληνική κοινωνία.

Μαρίνα Παπαδημητρίου: Κυρία Κωνσταντοπούλου αναφερθήκατε, πριν από λίγο, στην Επιτροπή για το Δημόσιο Χρέος. Μετά τις εκλογές, τον Γενάρη του 2015, για πρώτη φορά πρώτος τη τάξη θεσμός, όπως η Βουλή των Ελλήνων, τόλμησε να ασχοληθεί με την χρέος της χώρας, συστήνοντας την Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους. Βέβαια, μετά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου τα φώτα της δημοσιότητας έσβησαν. Η Επιτροπή, όμως, έχοντας βγάλει το πόρισμά της συνέχισε τις εργασίες της. Αυτήν περίοδο πώς συνεχίζει το έργο της;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Κατ’ αρχάς, να σας πω ότι έχοντας ιδρύσει την Επιτροπή αυτή και συμπράξει στις εργασίες της όλο το διάστημα που ήμουν Πρόεδρος της Βουλής και έχοντας εγγυηθεί να λειτουργεί με ανεξαρτησία και ελευθερία συνείδησης των μελών της, που είναι διακεκριμένα μέλη και της επιστημονικής κοινότητας και της διανόησης και της νομικής επιστήμης και της οικονομικής επιστήμης, απ’ όλον τον κόσμο, βίωσα με πολύ οδυνηρό τρόπο την καταδίωξη της Επιτροπής. Μετά την ανάληψη καθηκόντων του νέου Προέδρου της Βουλής, στον οποίο θα θυμάστε ότι παρέδωσα το πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας, όπως και όλα τα πορίσματα, που κατά την άποψή μου συγκροτούν κοινοβουλευτικό κεκτημένο (τα δύο πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, το πόρισμα της Επιτροπής για τη Siemens, το πόρισμα της Επιτροπής για τις Γερμανικές Οφειλές, της Επιτροπής του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους). Μετά, λοιπόν, από αυτήν μου την ενέργεια η οποία έγινε δημόσια, υπό το φως, καλώντας τον νέο Πρόεδρο της Βουλής να στηρίξει αυτές τις εργασίες, εκτυλίχθηκε μία οργουελική κατάσταση κατά την οποία με φιρμάνια που εκδίδονταν τις ημέρες απεργίας από τη μία αφαιρούνταν τα γραφεία της Επιτροπής, από την άλλη καταργούντο μονομερώς - κηρυσσόταν το πέρας των εργασιών της, εκ τρίτου αποφασιζόταν ότι θα κατασχεθούν τα αρχεία της Επιτροπής, θα καταγραφούν σαν να ήταν, περίπου, παράνομο υλικό, στο τέλος υπήρξε και αλλαγή κλειδαριών και κατάσχεση και των αρχείων της Επιτροπής. Όλα αυτά αποτυπώνουν, βέβαια, την αδυναμία και την αμηχανία των κρατούντων απέναντι σε μία Επιτροπή που απολαμβάνει διεθνούς αναγνώρισης, ακόμη και σήμερα: ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ για το Χρέος και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα επισημαίνει στα πορίσματά του ότι θα έπρεπε να συνεχιστεί ο λογιστικός έλεγχος. Η Επιτροπή έχει κληθεί να παρουσιάσει τα πορίσματά της σε όλον τον κόσμο, εγώ έχω πάει από την Ισπανία, τη Γαλλία, το LondonSchoolofEconomics (ELC), το Columbia στις ΗΠΑ, παντού για να μιλήσω για τα θέματα της Επιτροπής και ο Επιστημονικός Συντονιστής της Επιτροπής, ο Eric Toussaint, επίσης. Αποφασίσαμε ότι δεν θα υπακούσουμε στις επιταγές της διακοπής, της επιβεβλημένης και βίαιης διακοπής εργασιών μας, ότι θα συνεχίσουμε, έστω και χωρίς την αιγίδα μια Βουλής, που, ούτως ή άλλως, δε θέλουμε την αιγίδα της, γιατί είναι μία Βουλή αυτοακυρωμένη. Είναι μία Βουλή μνημονιακή, μία Βουλή σφραγίδα των δανειστών.

Από τον Μάρτιο, λοιπόν, σε δημόσια συνεδρίαση που έγινε στο Ευρωκοινοβούλιο, ανακοινώσαμε την ανασυγκρότηση της Επιτροπής με τη μορφή Σωματείου. Έχει γίνει και η συνεδρίαση που αποφάσισε τη δημιουργία της Επιτροπής ως Σωματείου και από μέρα σε μέρα, βδομάδα σε βδομάδα, μόλις υπάρξει η δυνατότητα, διότι, όπως ξέρετε, απέχουν οι δικηγόροι της χώρας, αντιστεκόμενοι ακριβώς σε μνημονιακά μέτρα, μόλις, λοιπόν, δοθεί η δυνατότητα, θα κατατεθεί και στο Πρωτοδικείο η αίτηση δημιουργίας της Επιτροπής ως Σωματείου για να προχωρήσει η Επιτροπή στο έργο της και, κυρίως, στη διερεύνηση εκείνων τα οποία έχει επιλέξει ως προτάγματα στις έρευνές της, που είναι: το τραπεζικό σύστημα, η σύνδεση του τραπεζικού συστήματος και των τραπεζών με τον μηχανισμό του χρέους, οι αποκρατικοποιήσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, που αποτελούν άλλον έναν μηχανισμό σύλησης και παράνομης οικειοποίησης της δημόσιας περιουσίας, με εργαλείο και πρόσχημα το χρέος το ασφαλιστικό σύστημα, που κατέρρευσε, μεταξύ άλλων, λόγω και των μνημονιακών αποφάσεων και διατάξεων και που αυτή τη στιγμή παραδίδεται βορά, χωρίς την παραμικρή προστασία των ασφαλισμένων, οι οποίοι αφενός έχουν καταβάλει τις εισφορές τους σε μια ολόκληρη ζωή και πληρώσει με τον ιδρώτα τους και με το μόχθο τους, αφετέρου δικαιούνται την ανταπόδοση της εργασίας τους.

Γιώργο Σαράφης: Μπροστά στο νέο διπολικό σκηνικό που επιχειρείται να στηθεί, θεωρείτε απαραίτητη τη δημιουργία ενός μετώπου όλων των πατριωτικών, προοδευτικών δυνάμεων για την απαλλαγή της χώρας από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των δανειστών; Η Πλεύση Ελευθερίας είναι διατεθειμένη μαζί με τις άλλες δυνάμεις της κοινωνικής δικαιοσύνης να προχωρήσει στην δημιουργία ενός γρανιτένιου μετώπου προς αυτήν την κατεύθυνση; Τουλάχιστον, η τεράστια πλειοψηφία των πολιτών, πλην της ολιγαρχίας, το απαιτεί αυτό.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Η Πλεύση Ελευθερίας, ήδη από την ιδρυτική της διακήρυξη, μιλά για την αναγκαιότητα σύμπραξης, την δημιουργία ενός μετώπου που θα απελευθερώσει την χώρα και τον λαό, θα αποτινάξει τον μνημονιακό ζυγό και θα αναλάβει την επαναδημιουργία του μέλλοντός μας. Το μέτωπο δεν φτιάχνεται, βεβαίως, δια της αυτοανακηρύξεως. Απαιτεί και συγκροτημένες δυνάμεις και συμπράξεις και κοινές πρωτοβουλίες και κοινές δράσεις. Σε ό,τι αφορά την Πλεύση Ελευθερίας είναι σαφές ότι θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας, προκειμένου να δημιουργηθούν οι συνθήκες για την συγκρότηση ενός τέτοιου μετώπου, που θα έχει στην προμετωπίδα του τις κοινωνικές, πολιτικές και κινηματικές δυνάμεις, που ενεργοποιούνται και δραστηριοποιούνται προς αυτόν τον σκοπό. Δίνουμε πάρα πολύ μεγάλη έμφαση στα κινήματα. Γιατί τα κινήματα είναι το ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας. Είναι και αυτό το οποίο επιδιώκει να καταπνίξει το μνηνονιακό καθεστώς και επιδιώκει να το καταπνίξει, κυρίως στοχεύοντας στην ψυχολογία των ανθρώπων, τους οποίους θέλει να αποκαρδιώσει και να απενεργοποιήσει.

Γιώργο Σαράφης: Ας πάμε τώρα και σε μία γενικότερη θεώρηση. Δύο πόλοι ισχύος εξακολουθούν να υπάρχουν στην χώρα. Ο ένας είναι πανίσχυρος και εκπροσωπεί την ξενοκρατία. Ο άλλος στηρίζεται στον λαϊκό παράγοντα και στα διακόσια, περίπου, χρόνια της ανεξαρτησίας έχει εμφανισθεί ελάχιστες φορές. Το αποτύπωμά του, όμως, εξακολουθεί να επικαθορίζει την πορεία της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Εμφανίζεται πάντοτε μετά από μεγάλες ταπεινώσεις και ήττες. Εθνεγερσία, 1909, Εθνική Αντίσταση, πτώση της Χούντας. Αυτός ο πόλος, παρ’ όλες τις παλινδρομήσεις και τις προδοσίες, εξακολουθεί να τείνει προς μία πορεία συνεχούς μορφοποίησης και αναζητά συγκεκριμένη πολιτική έκφραση και στίγμα. Πιστεύετε ότι στο άμεσο μέλλον είναι δυνατόν να επανεμφανισθεί ξανά στο προσκήνιο;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εγώ, όπως σας είπα, αναγνωρίζω ως μοναδικό υποκείμενο των εξελίξεων και της ιστορίας τους λαούς. Τους λαούς και τις κοινωνίες, τους ζωντανούς ανθρώπους. Και νομίζω ότι αν οι άνθρωποι, αν οι κοινωνίες, αν οι λαοί συνειδητοποιήσουν την δύναμη που έχουν, αυτήν την δύναμη την οποία φοβούνται και τρέμουν οι κρατούντες, και αν πάρουν αυτήν την δύναμη στα χέρια τους, αν την ενεργοποιήσουν, τα πάντα είναι δυνατά. Η λύση δεν είναι ούτε στην εξάρτηση από οποιονδήποτε εξωτερικό σωτήρα. Η λύση δεν είναι στην φιλοτέχνηση θεωριών ‘’εξωτερικής σωτηρίας’’. Η λύση είναι μέσα στις κοινωνίες με διεθνική, αν θέλετε, αλληλεγγύη, διεθνική και διεθνιστική αλληλεγγύη, γιατί η δύναμη των κοινωνιών διαπερνά και τα σύνορα και τα όρια των κρατών. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι απεμπολούν οι λαοί και οι κοινωνίες την αγάπη τους για την πατρίδα τους, μία πατρίδα που έχει πάρα πολλές έννοιες και φέρει πάρα πολλά νοήματα.

Γιώργος Σαράφης: Είναι πανθομολογούμενο ότι το πολιτικό σύστημα έχει ήδη σαπίσει. Το έχει δηλώσει και ο νυν Πρωθυπουργός. Για ποιο λόγο σάπισε; Και αν αυτό οφείλεται στη δομή του.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Ο νυν Πρωθυπουργός, βέβαια, αποτελεί ένα από τα πλέον σάπια μέρη του συστήματος.

Γιώργος Σαράφης: Για ποιο λόγο σάπισε το σύστημα αυτό και αν αυτό οφείλεται στη δομή του. Το σημερινό πολιτικό σύστημα χαρακτηρίζεται δημοκρατικό; Ή «κομματοκρατία με δημοκρατική επάλειψη»;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Θα σας πω αυτό που πιστεύω. Πιστεύω ότι το πρόβλημα εντοπίζεται στην ενσάρκωση των θεσμών και όχι στους θεσμούς τους ίδιους. Και αυτό προσπάθησα να το δείξω και νομίζω ότι το έδειξα ως Πρόεδρος της Βουλής. Η Βουλή που είναι διακοσμητική, ο Πρόεδρος της Βουλής που λειτουργεί ως δημοσιοσχεσίτης – επικυρωτής είναι η μία εκδοχή αυτής της λειτουργίας. Υπάρχει και η εκδοχή της ανοιχτής Βουλής, της διαφανούς Βουλής, της Βουλής που ενεργοποιείται στο επίκεντρο των δημοκρατικών αιτημάτων και των κοινωνικών εξελίξεων. Της Βουλής που ανοίγει τις πόρτες της στην κοινωνία, της Βουλής που ανοίγει τις πόρτες της στους μετανάστες, της Βουλής που ανοίγει τις πόρτες της στις κοινωνικές ομάδες οι οποίες υφίστανται ρατσισμό, περιθωριοποίηση, διακρίσεις όπως είναι όλες οι ομάδες που κατατάσσονται, ας πούμε, στην ΛΟΑΤ κοινότητα. Υπάρχει η εκδοχή της Βουλής η οποία θέτει σε πανευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο τα πιο σύγχρονα ζητήματα όπως είναι το ζήτημα της αποκήρυξης του παράνομου χρέους. Της Βουλής η οποία ελέγχει το χρέος που δημιούργησαν οι Κυβερνήσεις και οι δανειστές – δυνάστες αυτής της κοινωνίας. Της Βουλής η οποία διεκδικεί για λογαριασμό του λαού οφειλές οι οποίες ανάγονται στο πέρας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και στην καταδυνάστευση αυτού του λαού κατά την περίοδο της Κατοχής. Της Βουλής η οποία ανοίγει υποθέσεις σκανδάλων δεν τις ξεπλένει και δεν τις θάβει. Της Βουλής η οποία ανοίγει τις ποινικές δικογραφίες που αφορούν κυβερνητικές ευθύνες. Της Βουλής η οποία ελέγχει την διαχείριση του δημοσίου χρήματος, που δεν το διασπαθίζει σαν να τρέχει από τη βρύση αφειδώς. Της Βουλής η οποία υπερασπίζεται το δημόσιο χρήμα, που δεν δίνει τα αποθεματικά της για να πληρωθούν οι δανειστές. Υπάρχει αυτή η εκδοχή, λοιπόν. Είναι μέσα στο ίδιο θεσμικό πλαίσιο και τι αποδεικνύει; Ότι εναπόκειται στους εκπροσώπους των θεσμών, σ’ αυτούς που ενσαρκώνουν τους θεσμούς να τους προσδώσουν το πραγματικό τους νόημα. Η δική μου πεποίθηση είναι ότι οι δημοκρατικοί θεσμοί όπως είναι αποτυπωμένοι αυτή τη στιγμή στο Σύνταγμά μας δίνουν μία προοπτική πολύ ανατρεπτικής και ριζοσπαστικής λειτουργίας, αρκεί αν το θέλουν αυτοί που αναλαμβάνουν την ευθύνη. Αρκεί να μην μπαίνουν στα παπούτσια του υπευθύνου και να μεταλλάσσονται ως νέοι «Ρινόκεροι». Γιατί είναι πραγματικά αγνώριστοι οι άνθρωποι με τους οποίους κάποιοι από εμάς συμπορευθήκαμε και σήμερα απαγγέλλουν τα Μνημόνια σαν να είναι το Ευαγγέλιο, σαν νέα θρησκεία, διακηρύσσουν όπου γης ότι δεν υπάρχει εναλλακτική και κάνουν τα χειρότερα, τα τερατωδέστερα, με την μεγαλύτερη ευκολία, μια ευκολία που δεν θα είχε ποτέ κανείς φαντασθεί, να κάνουν τα πολύ ήσσονα οι προηγούμενοι. Η προσγείωση ενός νομοσχεδίου, νομοσχεδίου κατ’ ευφημισμόν, 7.500 σελίδων για να ψηφισθεί μέσα σε δυόμιση μέρες, με αυτονόητη παραδοχή ότι δεν θα μπορέσει κανείς ούτε να το διαβάσει ούτε να το επεξεργασθεί και με πρόδηλη τη στόχευση να μην μπορέσει κανείς να το διαβάσει και να το επεξεργασθεί, να το αποκωδικοποιούμε και να το ανακαλύπτουμε σε βάθος χρόνου και – ει δυνατόν – με τους βραδύτερους δυνατούς ρυθμούς, αυτό είναι μια τερατώδης πρωτοβουλία. Δεν θα τολμούσε, το λέω ευθέως, ο κύριος Σαμαράς, που αποτέλεσε, πραγματικά, στην δική μου συνείδηση, τον εκπρόσωπο μιας πολύ σκοτεινής εποχής, ακραία αντιδημοκρατικής λειτουργίας, φίμωσης της ενημέρωσης, σκοταδιστικής διακυβέρνησης, ενίσχυσης της διαφθοράς και της διαπλοκής, αυτός ο μνημονιακός Πρωθυπουργός δεν τόλμησε να κάνει αυτά που κάνει ο Τσίπρας.

Και είναι τρομακτικό, εγώ εξεγείρομαι από το γεγονός ότι έχει σήμερα συγκροτηθεί ένα σύστημα, τέτοιο που διεκδικεί να κάνει τα τρισχειρότερα από τους προηγούμενους, στο όνομα ότι τα έκαναν και οι άλλοι πριν: τους κουνάει το δάχτυλο λέγοντας ότι «μαζί τα ψηφίσαμε», την ίδια ώρα τους επιτρέπει να επανέρχονται ως δήθεν δικαιωμένοι με ευθύνη και της σημερινής Κυβέρνησης, με ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα ότι επιτρέπει να μιλάει και να παριστάνει τον δικαιωμένο ο κύριος Βενιζέλος, που έπρεπε να λογοδοτεί στη Δικαιοσύνη, ο κύριος Σαμαράς, που έπρεπε να λογοδοτεί στην Δικαιοσύνη. Πλείστοι όσοι έπρεπε να λογοδοτούν στη Δικαιοσύνη και επανέρχονται ως δικαιωμένοι με τις ευλογίες και με την άδεια της σημερινής διακυβέρνησης.

Είναι, λοιπόν, τρομακτικό αυτό το φαινόμενο. Είναι, όμως, επιλογή: δεν είναι έλλειψη εναλλακτικής, είναι μια πολύ συγκεκριμένη, κυνική επιλογή ανθρώπων και συμφερόντων που έχουν συγκροτηθεί ως ένα νέο λόμπι εξουσίας, που δημιουργεί τη δική του διαπλοκή, με Γκεμπελικές μεθόδους και με τρομακτικές, αν θέλετε, πρακτικές σπίλωσης προσώπων, προσωπικοτήτων και διαδρομών.

Αισθάνομαι την ανάγκη να πω ότι θα έπρεπε να κρύβονται εκείνοι που εξέδωσαν αυτήν την κατάπτυστη ανακοίνωση κατά της Σοφίας Σακοράφα, επιχειρώντας να ακυρώσουν έναν άνθρωπο που έχει δώσει αγώνες που εκείνοι δεν έδωσαν, που βρίσκεται εκεί που βρίσκεται με το σπαθί της και με την ψήφο των συμπολιτών της και που ήταν παρούσα εκεί που άλλοι ήταν εκκωφαντικά απόντες. Οι ‘’κομμένες κεφαλές’’, ξέρετε, έχουν πολύ συγκεκριμένο στίγμα στην ιστορία και τη συνείδηση της Αριστεράς. Εγώ λυπάμαι πια που παρατηρώ ένα σύστημα ‘’κομμένων κεφαλών’’, που λειτουργούν ως ανθρωπάκια, θέλοντας, τελικά, να συντηρήσουν τους εαυτούς τους στην εξουσία και προσπαθώντας να ακυρώσουν ανθρώπους αδιαμφισβήτητης και ανεπίληπτης διαδρομής.

Γιώργος Σαράφης: Τέλος, κυρία Κωνσταντοπούλου, με αφορμή και τις δηλώσεις της κυρίας Σακοράφα, υπάρχει ένα κοινό αίσθημα στην πλειοψηφία των πολιτών που απαιτεί Δικαιοσύνη σε σχέση με τα πρόσωπα που ευθύνονται για τη σημερινή τραγωδία της χώρας. Και, κατά τη γνώμη σας, οι άνθρωποι αυτοί που είναι συγκεκριμένοι, ασφαλώς και πρέπει να δώσουν λόγο. Πώς μπορεί αυτό να πραγματοποιηθεί;

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Με την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, κύριε Σαράφη. Δεν είναι τυχαίο ότι η Πλεύση Ελευθερίας στα 6 προτάγματά της, τα 6 ‘’Δέλτα’’, που είναι τα πανιά του καραβιού, του συμβόλου μας, έχει την Δημοκρατία, την Δικαιοσύνη, την Διαφάνεια, τα Δικαιώματα, την Διαγραφή του Χρέους και την Διεκδίκηση των Γερμανικών Οφειλών.

Η Δικαιοσύνη είναι απαραίτητο στοιχείο για την κοινωνική συνοχή. Το διάχυτο αίσθημα αδικίας και αρνησιδικίας, το διάχυτο αίσθημα μιας κοινωνίας που εγκαταλείπεται ανυπεράσπιστη από τους κρατούντες αλλά και το αίτημα απόδοσης ευθυνών, λογοδοσίας και απόδοσης Δικαιοσύνης, συγκροτεί αναπόσπαστο στοιχείο της μάχης για την ανάκτηση και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Δεν υπάρχει ούτε Δημοκρατία, ούτε Ελευθερία χωρίς Δικαιοσύνη. Και αυτό είναι κάτι που σε κάθε ευκαιρία το επισημαίνω ως συλλειτουργός και της Δικαιοσύνης, γιατί έχει αυτή τη στιγμή πολύ ουσιαστική αξία η Δικαιοσύνη όχι απλώς να αποδοθεί, αλλά να αποδοθεί με τη σύμπραξη του λαού.

Γι’ αυτό το λόγο και στην Διακήρυξη της Πλεύσης Ελευθερίας μιλάμε ευθέως για μεικτές συνθέσεις δικαστηρίων, με συμμετοχή των πολιτών. Αυτό θα αποτελέσει ένα πολύ σημαντικό βήμα για την ανάκτηση της δημοκρατικής κυριαρχίας.

Γιώργος Σαράφης: Κυρία Κωνσταντοπούλου, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ και ιδιαίτερα γιατί είσαστε παρούσα στα στούντιο της ERTOPEN και προσβλέπουμε και, εν ευθέτω χρόνω, σε μια νέα συνεργασία.

Ζωή Κωνσταντοπούλου: Εγώ σας ευχαριστώ για την πρόσκληση. Ξέρετε ότι στο στούντιο της ERTOPEN ήρθα ως Πρόεδρος της Βουλής για να δώσω την πρώτη μου συνέντευξη και, βέβαια, και ήμουν εδώ και προηγουμένως. Νομίζω ότι η ERTOPEN είναι ένα πολύ σημαντικό κίνημα για την αχειραγώγητη ενημέρωση και για την υπηρέτηση ενός θεμελιώδους δικαιώματος των πολιτών, που είναι το δικαίωμα στην πληροφόρηση και γι’ αυτό το λόγο στηρίζω αυτό το κίνημα και θα στηρίζω αυτό το κίνημα και εσάς που στηρίζετε με τις δυνάμεις σας αυτήν την πολύ – πολύ ωραία και δημοκρατική λειτουργία.

Κορυφώνονται οι κινητοποιήσεις των συνδικάτων κατά της εργασιακής μεταρρύθμισης που προωθεί ο Φρανσουά Ολάντ.

Στις διαδηλώσεις, που έχουν προγραμματιστεί σε όλη τη χώρα, συμμετέχουν και οι εργαζόμενοι στις πυρηνικές εγκαταστάσεις που μπήκαν χθες στον... απεργιακό χορό.

Την ίδια ώρα, διυλιστήρια και δεξαμενές αποθήκευσης καυσίμων είναι πλέον το επίκεντρο του κινήματος διαμαρτυρίας.

Χθες πέντε από τα οκτώ διυλιστήρια της Γαλλίας ήταν αποκλεισμένα ή εκτός λειτουργίας, με τις ελλείψεις να πλήττουν περισσότερα από 40.000 πρατήρια.

Οι εργαζόμενοι στα δύο μεγαλύτερα γαλλικά λιμάνια, της Μασσαλίας και της Χάβρης, ετοιμάζονται να συμμετάσχουν στις κινητοποιήσεις.

Υπολογίζεται ότι αν απεργήσουν οι εργαζόμενοι στον τερματικό πετρελαϊκό σταθμό της Χάβρης, από όπου περνά το 40% των γαλλικών εισαγωγών, μέσα σε πέντε ή έξι ημέρες δεν θα υπάρχουν καύσιμα για τα γαλλικά αεροδρόμια.

Η χθεσινή ήταν η τρίτη ημέρα άντλησης από τα στρατηγικά αποθέματα πετρελαϊκών προϊόντων, που επαρκούν για 115 ημέρες.

Η τροφοδοσία σε πετρέλαιο θα γίνει ακόμη πιο προβληματική σήμερα, με την απεργία στο «περισσότερα λιμάνια», σύμφωνα με τη γαλλική συνδικαλιστική συνομοσπονδία (CGT). Απεργιακές κινητοποιήσεις έχουν εκδηλωθεί τις τελευταίες ημέρες στα λιμάνια του Σεντ Ναζέρ, του Λοριάν και της Μπρεστ.

Οι απεργιακές κινητοποιήσεις πετυχαίνουν στις μεταφορές. Η δημόσια επιχείρηση σιδηροδρόμων SNCF περνά από χθες το πέμπτο απεργιακό επεισόδιο από τον Μάρτιο.

Στις αεροπορικές μεταφορές, η Γενική Διεύθυνση Πολιτικής Αεροπορίας συνέστησε στις αεροπορικές εταιρείες να περιορίσουν κατά 15% τις πτήσεις τους από και προς το αεροδρόμιο του Ορλί.
Αν και μέχρι χθες η γαλλική κυβέρνηση παραμένει αμετακίνητη για τη μεταρρύθμιση της απασχόλησης και την απελευθέρωση της αγοράς εργασίας και ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ δεσμευόταν ενώπιον του υπουργικού συμβουλίου ότι «θα χρησιμοποιήσουμε κάθε μέσο για να διασφαλίσουμε την τροφοδοσία των Γάλλων και την οικονομία», σήμερα η κυβέρνηση ανακρούει πρύμναν,Όπως μεταδίδει το Associated Press, ο Μανουέλ Βαλς προανήγγειλε ότι θα υπάρχουν αλλαγές και βελτιώσεις στο νομοσχέδιο.

«Μπορούν πάντα να υπάρξουν τροποποιήσεις, βελτιώσεις», δήλωσε στα δίκτυα BFMTV και RMC ο Γάλλος πρωθυπουργός, αποκλείοντας ωστόσο «την αλλαγή πλαισίου» ή απόσυρσης του νομοσχεδίου.



από efsyn

Θέμης Τζήμας


Τρεις σκηνές απεικονίζουν με γλαφυρότητα τα χτεσινά αποτελέσματα του Eurogroup: η πρώτη είναι του Τόμσεν να προσπαθεί να δικαιολογήσει στους δημοσιογράφους υπό ποια έννοια υπάρχει συμφωνία για το χρέος με στοιχειώδεις όρους σοβαρότητας. Η δεύτερη είναι του Τσακαλώτου να μην παραχωρεί συνέντευξη τύπου, αλλά να φεύγει με μια δήλωση που δεν έβγαζε κανένα νόημα, χωρίς να δεχτεί ερωτήσεις.

Και η τρίτη είναι η αγωνία της εκφωνήτριας του εκτάκτου δελτίου ειδήσεων της ΕΡΤ, παρά τα όσα μετέφερε ο ανταποκριτής του σταθμού στις Βρυξέλλες, να πείσει ότι εκταμιεύεται η δόση και ότι υπήρξε συμφωνία για το χρέος.



Σε αυτήν την κωμικοτραγική κατάσταση ταιριάζει γάντι ο τίτλος “Βατερλώ”. Η κυβέρνηση αφού έφερε όσα εγκληματικά και αντισυνταγματικά όλοι γνωρίζουμε τα δύο τελευταία σαββατοκύριακα, είχε φτιάξει κλίμα επικείμενου θριάμβου σχετικά με το χρέος ενόψει Eurogroup. Επρόκειτο ούτως ή άλλως για φτηνή επικοινωνιακή τακτική, αφού το χρέος ήταν και παραμένει δευτερεύον ζήτημα για την ελληνική οικονομία και κοινωνία, όπως και προνομιακό πεδίο του αντιπάλου. Ωστόσο και σε αυτό ακόμη,  το στημένο παιχνίδι, ταπεινώθηκε. Όχι μόνο δεν πήρε τίποτα για το χρέος, αλλά δεν πήρε ούτε και τη δόση, παρά την καθεστωτική, μιντιακή προπαγάνδα περί του αντιθέτου.

Για τη μεν δόση, αυτό που αποφασίστηκε ήταν ότι η πρώτη υπό - δόση θα εκταμιευθεί μόνο αν ψηφιστούν και άλλα μέτρα. Ποια είναι αυτά τα “ασήμαντα” υποτίθεται μέτρα; πρώτον, ποινική ασυλία για τους Έλληνες και ξένους αξιωματούχους του υπέρ - ταμείου εκποίησηςτου δημοσίου πλούτου. Γνωρίζοντας πολύ καλά τι πρόκειται να κάνουν και έχοντας πλούσια εμπειρία από τις αποικίες της δύσης - επίσημες ή ανεπίσημες - οι “δημοκράτες” Ευρωπαίοι της διαφάνειας και του κράτους δικαίου υποτίθεται, θέλουν προκαταβολικά να διασφαλίσουν τους δικούς τους από όποια μελλοντική κίνηση της όποιας δικαιοσύνης για τη μεγάλη ληστεία εις βάρος της χώρας.

Δεύτερον, θέλουν νέες περικοπές στις συντάξεις, είτε υπό τη μορφή αναδρομικής επιστροφής του ΕΚΑΣ, είτε με γρηγορότερη περικοπή του. Είναι τόσο ιταμή η συμπεριφορά τους ώστε δε χαρίζουν τίποτα στους τοποτηρητές τους που παριστάνουν την κυβέρνηση.Τρίτον, ολοκληρωτικό ξεπούλημα του ιδιωτικού χρέους. Και τέταρτον άμεσες ιδιωτικοποιήσεις, ακόμα και αν τις ερευνά η δικαιοσύνη. Ο ντροπιαστικός κύκλος κατάλυσης της δημοκρατίας θα ολοκληρωθεί με τον ακρωτηριασμό μετά τη Βουλή και την εκτελεστική λειτουργία και αυτής της κολοβής δικαιοσύνης, που δε θα μπορεί να αγγίξει ποτέ τους ντόπιους αξιωματούχους των αποικιοκρατών, εν μέσω έναρξης του γενικού ξεπουλήματος.

Από μόνες τους αυτές οι “τεχνικές λεπτομέρειες” θα δικαιολογούσαν ένα καθαρό όχι. Ωστόσο- και αυτή είναι η άλλη μεγάλη ήττα των κυβερνητικών τακτικισμών - οι “εταίροι” μας γνωρίζουν καλά ότι μια τόσο γονατισμένη κυβέρνηση θα τα περάσει όλα. Δε διαθέτει πια την ελάχιστη αξιοπρέπεια  ούτε την παραμικρή στρατηγική ώστε να ορθώσει οποιαδήποτε αντίσταση, ακόμα και τώρα που η απειλή του Brexit, η όποια αλλαγή συσχετισμών στην ΕΕ και οι γερμανικές εκλογές θα καθιστούσαν μια νέα ελληνική κρίση μεγάλο πονοκέφαλο για την καγκελάριο και την ηγεσία της ΕΕ.

Στην παλιά και νέα διαπλοκή τα λεφτά

Επιπλέον δε, η ίδια η δόση θα εκταμιευθεί τμηματικά. Δηλαδή αφού ψηφίσουμε και τα νέα μέτρα, θα δοθούν τα χρήματα που θα πάνε πρωτίστως και πάλι στους δανειστές, υπό μορφή αποπληρωμής ομολόγων. Κατόπιν, μήνα το μήνα θα γίνεται εκταμίευση για τα χρήματα που υποτίθεται ότι θα κατευθυνθούν στην αγορά- στην πραγματικότητα ήδη τα συναρμόδια υπουργείαετοιμάζονται να τα μοιράσουν στην παλιά και νέα διαπλοκή - και μόνο υπό ασφυκτικό έλεγχο. Συμπίπτουν δε, αυτές οι εκταμιεύσεις με την έναρξη της δεύτερης αξιολόγησης.

Το έργο το έχουμε ξαναδεί: η δεύτερη αξιολόγηση θα καθυστερεί, οι δόσεις παρατύπως μεν, δε θα εκταμιεύονται δε, υπό μορφή πίεσης για τη δεύτερη αξιολόγηση, η οικονομία θα σέρνεται και έτσι η κυβέρνηση θα υπογράψει ό,τι άλλο της ζητήσει το ΔΝΤ. Όπως στους ναρκομανείς, η δόση γίνεται το απόλυτο εργαλείο ευτελισμού και υποταγής, ωθώντας ολοένα πιο κοντά στο θάνατο.

Στο δε θέμα του χρέους, έχουμε συνδυασμό των χειρότερων στοιχείων: αρκούντως προβοκατόρικα, ο επικεφαλής του ESM φρόντισε να τονίσει στη συνέντευξη τύπου, πως ό,τι πιο συγκεκριμένο κέρδισε η κυβέρνηση είναι μια επανάληψη των υποσχέσεων του 2012!
Κατά τα άλλα δόθηκαν αόριστες υποσχέσεις που πάνε για το 2018 και πιο μετά, με την προϋπόθεση ότι μέχρι τότε θα πουλάμε και ότι θα παίρνουμε και άλλα μέτρα. Επιπλέον δε, συμφώνησαν όλοι- κατά το ΔΝΤ- ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο ωστόσο δεν αποφάσισαν τίποτα ουσιαστικό επ' αυτού. Όπως χαρακτηριστικά ρώτησε τον Π. Τόμσεν ένας ξένος δημοσιογράφος, χωρίς φυσικά να λάβει απάντηση, πώς είναι δυνατό να υποστηρίζουν ότι τα μέτρα για το χρέος, που συμφώνησαν να συζητήσουν κάποια στιγμή στο μέλλον, είναι επαρκή για τη βιωσιμότητα του χρέους, όταν δεν υπάρχει ποσοτικοποίησή τους;

Το μόνο στο οποίο συμφώνησαν είναι ότι χωρίς ΔΝΤ δεν υπάρχει πρόγραμμα- άλλο ένα Βατερλώ της κυβέρνησης, που θα έδιωχνε το ΔΝΤ- και ότι η Ελλάδα θα είναι σε ασφυκτική επιτήρηση εις το διηνεκές. Η κυβέρνηση δηλαδή όχι μόνο δεν έδιωξε το ΔΝΤ, όχι μόνο δεν μπόρεσε να πετύχει έναν έστω ανεκτό συνδυασμό των απόψεων Γερμανίας και ΔΝΤ για το χρέος της χώρας αλλά επιπλέον επαναβεβαίωσε τη θέση της χώρας ως ομήρου και του ΔΝΤ και των Ευρωπαίων και μάλιστα υπό το χειρότερο δυνατό συνδυασμό πολιτικών. Δεν κατόρθωσε ούτε καν μια ανατροπή του παραλογισμού για πρωτογενή πλεονάσματα στο διηνεκές.

Το χειρότερο όμως δεν είναι το χθεσινοβραδινό κυβερνητικό Βατερλώ. Αν επρόκειτο μόνο περί αυτού ή αν οφειλόταν μόνο στην κυβερνητική αναξιοπιστία,  όπως υποστηρίζει η ΝΔ θα ήταν μικρό το κακό. Τα όσα συμβαίνουν, γίνονται επειδή ακριβώς η κυβέρνηση είναι αξιόπιστη. Δηλαδή πρόθυμη να κάνει τα πάντα για να μείνει η χώρα στο Ευρώ και για να αποδείξει ότι δε θα αποτολμήσει ποτέ, κανενός είδους διαπραγμάτευση. Από τη Γαλλία των διαταγμάτων έως την Ελλάδα χωρίς Βουλή, κυβέρνηση και δικαιοσύνη, η Ευρωζώνη απαιτεί φτώχεια, ανεργία, νεοφιλελευθερισμό και ποτέ μα ποτέ δημοκρατία. Αυτή είναι η αλήθεια που κυβέρνηση και αντιπολίτευση, όπως όλοι οι συνένοχοι εγκληματίες, επιδιώκουν να κρύψουν.




πηγή tvxs

Σήμερα 25  Μαΐου 2016, η Ραχήλ Μακρή ζωντανά στο ραδιόφωνο της ΕΡΤopen στους 106,7

Από τις 22.00–24.00 στο στούντιο της ΕΡΤopen η Ραχήλ Μακρή αναλύει την πολιτική επικαιρότητα απαντώντας στα δικά σας ερωτήματα μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com/radio και του προσωπικού της λογαριασμού στο  twitter Ερωτήματα και στο ‪#‎Rachel_ertopen‬

Επίσης εναλλακτικά όσοι είστε εκτός Αττικής, μπορείτε να ακούσετε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία ή από τον ραδιοσταθμό του εργατικού κέντρου Εύβοιας στους 96,5 και διαδικτυακά στην www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.


Περιμένουμε τη συμμετοχή σας ! Μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα 210 6002909-10 ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας: 1Π (κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045

Με πρόσχημα την αποτελεσματικότητα των αρμοδιοτήτων της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων και την πάταξη της γραφειοκρατίας, η φερόμενη ως ελληνική κυβέρνηση δεν διστάζει να προχωρήσει στην δημιουργία ενός ανεξέλεγκτου και αυθαίρετου μηχανισμού, επιχειρώντας ένα ακόμα κυβερνητικό πραξικόπημα ύστερα από προσχέδιο Νόμου που δημοσιοποιήθηκε στις 14 Μαΐου 2016, φέροντας τον τίτλο: «Σύσταση Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων»

Με το εν λόγω σχέδιο, που αναμένεται να ψηφιστεί την Κυριακή 22 Μαΐου, καταργείται η Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων και στην θέση της συστήνεται Ανεξάρτητη Αρχή, η οποία θα ελέγχει το σύνολο της δημοσιονομικής πολιτικής και τον δημοσιονομικό μηχανισμό του κράτους.

Πιό συγκεκριμένα, στις αρμοδιότητες της υπάγονται: α) ο προσδιορισμός, η βεβαίωση και η είσπραξη φορολογικών, τελωνειακών και λοιπών δημοσίων εσόδων, β) η παρακολούθηση και ο έλεγχος της πορείας της βεβαίωσης και της είσπραξης των δημοσίων εσόδων, γ) η λήψη και η εφαρμογή των αναγκαίων μέτρων για την αποδοτική λειτουργία των φορολογικών και λοιπών υπηρεσιών της, δ) η έκδοση κανονιστικών πράξεων, εγκυκλίων , οδηγιών και λοιπών διοικητικών εγγράφων που αφορούν εν γένει στην ερμηνεία και στην εφαρμογή των διατάξεων της φορολογικής, τελωνειακής και λοιπής νομοθεσίας που σχετίζεται με τους τομείς της αρμοδιότητάς της.

Επίσης περαιτέρω αρμοδιότητες που κατά την κείμενη νομοθεσία ασκούνται από τον Υπουργό Οικονομικών ή τον αρμόδιο Αναπληρωτή ή Υφυπουργό Οικονομικών  δύνανται να μεταβιβάζονται και να περιέχονται στην Αρχή, χωρίς να μπορούν να αναμεταβιβασθούν στους ανωτέρω υπουργούς ή σε άλλα κυβερνητικά όργανα με μεταγενέστερη κανονιστική διοικητική πράξη.

Το σχέδιο Νόμου, καθιστά την Αρχή λειτουργικά ανεξάρτητη, με πλήρη διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια καιχωρίς να υπόκειται σε κανενός είδους έλεγχο από κυβερνητικά όργανα, κρατικούς φορείς ή άλλες διοικητικές αρχές αφού:

«Τα μέλη του Συμβουλίου της Διοίκησης της Αρχής συμπεριλαμβανομένου του Προέδρου και του Διοικητού της,δεν υπόκεινται σε ιεραρχικό έλεγχο ούτε σε διοικητική εποπτεία από κυβερνητικά όργανα ή άλλες διοικητικές αρχές ή άλλο δημόσιο ή ιδιωτικό οργανισμό και απολαμβάνουν προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας. Επίσης δεν υπόκεινται σε ιεραρχικό έλεγχο από τον Υπουργό Οικονομικών. Ο Υπουργός Οικονομικών μπορεί μόνο να υποβάλλει προτάσεις και να παρέχει στρατηγικές οδηγίες που άπτονται στις αρμοδιότητες της Αρχής, μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις και οι οποίες δεν μπορούν να επεκταθούν σε οργανωτικά και λειτουργικά ζητήματα της Αρχής, ή σε θέματα του προσωπικού αυτής.»

«Ο υπουργός Οικονομικών, δεν δύναται για συγκεκριμένες περιπτώσεις να υποβάλλει προς την Αρχή αίτημα παροχής πληροφοριών, ή να παράσχει δεσμευτικές οδηγίες.  Σε περίπτωση διαφωνίας του Υπουργού Οικονομικών με τον Διοικητή της Αρχής σχετικά με την εφαρμογή της φορολογικής πολιτικής, το ζήτημα παραπέμπεται στο Συμβούλιο της Αρχής.»

Τέλος, ο Διοικητής και το πενταμελές Συμβούλιο της Διοίκησης ορίζεται από Επιτροπή Επιλογής, δεν θα είναι πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, και η μόνη υποχρέωσή τους είναι... «να υπηρετούν με συνέπεια τους σκοπούς της Αρχής και να ασκούν τις αρμοδιότητες που τους ανατίθενται από τον παρόντα νόμο και την εκάστοτε κείμενη νομοθεσία, με γνώμονα την επίτευξη των στόχων αυτής, και την αποτελεσματική και αποδοτική λειτουργία και δράση της Αρχής.» Προβλέπεται επίσης κι ένας ειδικός εμπειρογνώμονας σε ρόλο εντεταλμένου συμβούλου, ο οποίος και θα επιλέγεται από κατάλογο 3 υποψηφίων επιλογής της ΕΕ.

Όπως γίνεται αντιληπτό, με το Σχέδιο Νόμου θα νομοθετηθεί η πλήρης κατάργηση του ελληνικού κράτους και  η ταυτόχρονη ιδιωτικοποίηση του.

Το κράτος δεν θα έχει πλέον λόγο και νόημα ύπαρξης, παρά μόνο σαν ιδιωτική εταιρεία, η οποία και θα δίνει λογαριασμό στην εν λόγω Ανεξάρτητη Αρχή, που θα αντικαταστήσει την Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων. Καταργείται κάθε έννοια λογοδοσίας και ελέγχου, ενώ αντίθετα λογοδοτούν και ελέγχονται όλοι οι υπηρεσιακοί παράγοντες και ειδικά ο εκάστοτε Υπουργός Οικονομικών.

Καταργείται η ίδια η έννοια του δημόσιου συμφέροντος. Ο δημόσιος υπάλληλος ή ο αξιωματούχος της διοίκησης, υποχρεούται να υπερασπίζεται το δημόσιο συμφέρον. Αντίθετα οι αρμοδιότητες και ο τρόπος στελέχωσης και οργάνωσης της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων, παραδίδει τον προσδιορισμό, την βεβαίωση και την είσπραξη των δημοσίων εσόδων σε τεχνοκράτες και εξωθεσμικά – παρακρατικά κέντρα και δημιουργείται για να υπηρετήσει τους στόχους, τις λογικές και τις σκοπιμότητες των μνημονίων, και την λεηλασία που απορρέει από τον εναγκαλισμό με τους δανειστές.

Καταργείται η προστασία του πολίτη και η έννοια της λαϊκής κυριαρχίας, από τις μεθοδεύσεις που θα υιοθετηθούν και τις πρακτικές που θα εφαρμοστούν, προκειμένου να εισπραχθούν φόροι και οφειλές που δημιουργήθηκαν την περίοδο των μνημονιακών πολιτικών και αποτελούν παραβίαση κάθε έννοιας δικαίου και Συνταγματικής τάξης στην χώρα, εκχωρώντας εκ νέου την εθνική κυριαρχία.

Ταυτόχρονα, με το νέο πολυνομοσχέδιο 7.000 σελίδων που κατατέθηκε και θα ψηφιστεί την Κυριακή 22 Μαΐου, και που περιλαμβάνει το νέο υπέρ - Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, τις ρυθμίσεις για τα κόκκινα και πράσινα, ενήμερα δάνεια των πολιτών, μια σειρά αποτρόπαιων μέτρων αύξησης άμεσης και έμμεσης φορολογίας ύψους 1.8 δις ευρώ και βέβαια την τροπολογία για τον γνωστό κόφτη που στοχεύει σε μισθούς , συντάξεις και κοινωνικές δαπάνες πλην της υγείας, ο κυβερνητικός θίασος, δικαιώνει απόλυτα τον τίτλο της πλέον υποτελούς και δοσίλογης κυβέρνησης, αντάξια και γνήσιο τέκνο των προκατόχων της στα έξι χρόνια του καθεστώτος κατοχής στην Ελλάδα.

Ο Ελληνικός λαός βρίσκεται αντιμέτωπος με μιά πρωτόγνωρη επίθεση σε όλα τα επίπεδα. Βιώνει ακόμα και αν δεν το αντιλαμβάνεται πλήρως, την εγκαθίδρυση του καθεστώτος κατοχής στο δημοσιονομικό, κανονιστικό, και οικονομικό πεδίο άσκησης πολιτικής στην χώρα. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, βρίσκεται σε διατεταγμένη υπηρεσία εκτέλεσης των εντολών των επικυρίαρχων και της διαχείρισης τους προς όφελος ξένων και ντόπιων συμφερόντων, αδιαφορώντας για την ανείπωτη καταστροφή που δημιουργεί με την παραμονή της στην εξουσία.

Το ΕΠΑΜ καλεί τον ελληνικό λαό ν’ αντιδράσει και ν΄αντισταθεί απέναντι στις λογικές που τον θέλουν δουλοπάροικο κι εξαθλιωμένο, μετανάστη μέσα στην ίδια του την χώρα. Τον καλεί να ανασυντάξει τις δυνάμεις του τόσο σε ατομικό όσο και συλλογικό επίπεδο, και να δώσει το παρόν την Κυριακή 22 Μαΐου στην πλατεία Συντάγματος, σ’ ένα μαζικό και λυτρωτικό συλλαλητήριο – σάλπισμα για την διεκδίκηση της αξιοπρέπειας, των δικαιωμάτων, της ελευθερίας του ίδιου και της πατρίδας του, απέναντι στον μονόδρομο της φτωχοποίησης, του εξανδραποδισμού και της υποδούλωσης του.

Καλεί τους Έλληνες πολίτες να πάρουν τα πράγματα στα χέρια τους, και να επιβάλλουν με ένα νέο ΟΧΙ, την πολιτική που θα ανοίξει τον δρόμο και θα καταστήσει την Ελλάδα, λαϊκά κυρίαρχη και εθνικά ανεξάρτητη, απελευθερωμένη από κάθε είδους τυρρανία, εξάρτηση και κατοχή.

·         Μη αναγνώριση και διαγραφή του παράνομου και ληστρικού δημόσιου χρέους με βάση το Διεθνές Δίκαιο.

·         Καταγγελία των δεσμεύσεων και των Δανειακών Συμβάσεων

·         Έξοδος από την ευρωζώνη , και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μετάβαση σε εθνικό – κρατικό νόμισμα.

·         Τιμωρία των ενόχων και απόδοση Δικαιοσύνης

·         Συντακτική Εθνοσυνέλευση διευρυμένης εκπροσώπησης του ίδιου του λαού, για την σύνταξη και ψήφιση δημοκρατικού Συντάγματος

«ΑΝΤΙΓΟΝΗ ». Η Μουσικοθεατρική παράσταση, με μορφή μουσικο-θεατρικού αναλογίου, στο Θέατρο Ειλισσός, από 10 Μαΐου έως 14 Ιουνίου 2016, κάθε Τρίτη στις 9 μ.μ.
Η μουσικοθεατρική παράσταση “Αντιγόνη” με μορφή μουσικο-θεατρικού αναλογίου, αποτελεί μια μουσική απόδοση χορικών και κομμού της τραγωδίας ΑΝΤΙΓΟΝΗ του Σοφοκλή. Μέσα στο τρέχον θεατρικό γίγνεσθαι, η συγκεκριμένη παράσταση με μορφή μουσικού αναλογίου έρχεται να καλύψει το κενό που υπάρχει ως προς την αναζήτηση του καθαρού ήχου που προκύπτει από την μουσικότητα του πρωτότυπου κειμένου.
Πρωταρχικός στόχος της μουσικο-θεατρικής ερευνητικής εργασίας είναι η ανάδειξη της μουσικότητας του λόγου στην αρχαία τραγωδία μέσα από την προσωδιακή και ρυθμική εκφορά λόγου σε πρωτότυπο κείμενο.

Η μετρική ανάλυση του κειμένου έγινε βάσει αξιόπιστων φιλολόγων και ερευνητών που έχουν καταθέσει ολοκληρωμένη μετρική μελέτη του κειμένου.
Η μουσική σύνθεση της παράστασης βασίστηκε στην μετρική του κειμένου, προκειμένου να διασφαλιστεί η απόδοση του νοήματος μέσω του ρυθμικού στοιχείου.
Ως γνωστό, η λήψη νοήματος από τον θεατή στο αρχαίο δράμα γινόταν μέσω μουσικών και κινησιολογικών στοιχείων δηλαδή του ρυθμού, της μελωδίας και της σωματικής κίνησης και όχι μέσω ψυχολογικής αναλυτικής προσέγγισης των χαρακτήρων και των νοημάτων, όπως γίνεται στο σύγχρονο θέατρο.

Η παράσταση έχει την μορφή μουσικο-θεατρικού αναλογίου, δηλαδή απόδοση των χορικών & του κομμού στο πρωτότυπο με φωνή και συνοδεία αυλού, έγχορδου και κρουστού.

Σημειώνεται ότι το υλικό της παράστασης θα αποτελέσει βάση για μεταγενέστερες παραστάσεις που θα εμπεριέχουν και τα διαλογικά μέρη του έργου.



Συντελεστές

Ερμηνεία Κομμού - Αντιγόνη : Ευαγγελία Θαλασσινή

Ερμηνεία χορικών – Τειρεσίας :Παν Καπερνέκας (ταμπουράς, κρουστά)

Ερμηνεία χορικών :Σοφία Ματζάκου

Φλάουτο : Σουζάνα Δεμίρη

Μουσική σύνθεση – Διδασκαλία : Nίκος Χαριζάνος

Σκηνική επιμέλεια : Ευαγγελία Θαλασσινή

Projection : Γιάννης Τασιος

Έρευνα αρχαίας μετρικής : Ευαγγελία Θαλασσινή



INFO

Περίοδος παραστάσεων : 10 Μαΐου - 14 Ιουνίου 2016, κάθε Τρίτη ώρα 21.00

Είσοδος : 10 ευρώ. Μειωμένο (φοιτητών & ανέργων) 7 ευρώ.

Τηλέφωνα κρατήσεων : 210-9214.248 & 6944-30.16.78

Θέατρο Ειλισσός

Αγλαονίκης 3 & Βουλιαγμένης 40, (Μετρό Ακρόπολη), Αθήνα

www.eilissos.gr

Πιστό στο ετήσιο καλοκαιρινό ραντεβού του, το φεστιβάλ Αναιρέσεις έχει πλέον μπει στη τελική ευθεία των προετοιμασιών του για να ανοίξει τις πύλες του στο γνωστό και φιλόξενο χώρο του Γεωπονικού Πανεπιστήμιου.

3 ημέρες και νύχτες με πολιτικές εκδηλώσεις και συζητήσεις που επιχειρούν να προσεγγίσουν κορυφαία ζητήματα της κοινωνικής και πολιτικής διαπάλης, όπως είναι το ζήτημα των νέων εργατικών και νεολαιίστικων αγώνων στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, το τεράστιο θέμα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης και η επανεξέταση των ιστορικών γεγονότων του Ελληνικού εμφυλίου, 70 χρόνια από το ξέσπασμα του, είναι οι βασικές θεματικές πλευρές του κεντρικού πολιτικού προγράμματος του φετινού φεστιβάλ. Παράλληλα μια σειρά θεματικά εργαστήρια θα προσεγγίσουν ειδικές πλευρές που αφορούν τη ζωή της νεολαίας.

Το φεστιβάλ των Αναιρέσεων θα γίνει τη περίοδο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και οι «δανειστές» ΕΕ-ΔΝΤ επιχειρούν να επιβάλλουν νέα βάρβαρα αντιλαϊκά μέτρα. Καλείται να συμβάλλει με το δικό του τρόπο στην αναγκαία συσπείρωση των εργαζομένων και της νεολαίας ώστε να παλέψουν για την ανατροπή των παλιών και νέων αντιλαϊκών πολιτικών, στην αναγκαία αντεπίθεση του μαζικού κινήματος, της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και του μετώπου της, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στόχος του είναι να αποτελέσει το φεστιβάλ της νεολαίας που αρνείται να γίνει χαμένη γενιά, όπως θέλει το σύστημα, αλλά μαθαίνει να αγωνίζεται, μαθαίνει να νικά.

Όπως πάντα το φεστιβάλ των Αναιρέσεων θα είναι και μια μεγάλη γιορτή, μια όαση πολιτισμού των κάτω, της σύγχρονα λαϊκής και νεολαιίστικης έκφρασης. Συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, standupcomedy, προβολές, εκθέσεις φωτογραφίας και μια σειρά άλλες πολιτιστικές πρωτοβουλίες θα φιλοξενούνται για 3 μερόνυχτα στο χώρο του φεστιβάλ.

Μουσικοί και συγκροτήματα όπως οι Nightstalker, BLML (exBlackmail), Spinball, ElectricLitany, Εισβολέας & TheTedds, Anser, Άγνωστός Χειμώνας - ΤΑΦ Λάθος και DjMicro, Encardia, Χαονία, Γιάνγκος Χαιρέτης, Μπάμπης Παπαδόπουλος, Βαγγέλης Καζαντζής, Δημήτρης Μπάσης και Ορχήστρα Δημήτρης Μητροπάνος και άλλοι θα συνθέσουν το φετινό πρόγραμμα συναυλιών του φεστιβάλ.

Το φεστιβάλ των Αναιρέσεων, γνωστό πλέον στο φεστιβαλικό κοινό της Αθήνας λόγω και των ιδιαίτερων συναυλιακών προτάσεων του, επανέρχεται και φέτος με ένα όσο γίνεται πιο ενδιαφέρον πρόγραμμα που συνδυάζει πολλές και διαφορετικές αισθητικές προτάσεις, μουσικά ρεύματα και δημιουργικούς ανθρώπους. Ο σκληρός ροκ ήχος, το ταξιδιάρικο post, το αλήτικο hiphop, οι πειραματισμοί με τη παράδοση, το γλέντι και τα αφιερώματα στη λαϊκή έκφραση, συνθέτουν το πρόγραμμα του φετινού φεστιβάλ.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

Παρασκευή 3 Ιούνη: Στη πρώτη σκηνή στον όμορφο χώρο του άλσους της πρόσοψης της παλιάς Γεωπονικής, οι Encardia θα παρουσιάσουν ένα πολύ επίκαιρο πρόγραμμα, το emigranti αφιερωμένο στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Το πρόγραμμα που θα ακούσουμε στις Αναιρέσεις θα αποτελέσει μια ειδική εκδοχή της ομώνυμης μουσικό θεατρικής παράστασης, η οποία με μεγάλη επιτυχία παρουσιάστηκε τη φετινή Άνοιξη στην Αθήνα. Τη σκυτάλη θα πάρει το πολυφωνικό συγκρότημα των ΧΑΟΝΙΑ, γνωστό για τη προσφορά του στη διάδοση και διάσωση της Ηπειρώτικης μουσικής παράδοσης, θα προσφέρει στιγμές πολυφωνικής μαγείας στο κοινό. Για να   ακολουθήσει ένα μεγάλο Ηπειρώτικο γλέντι με τον μετρ του είδους Πετρολούκα Χαλκιά. Ένας μουσικός που δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Βαθύς γνώστης της ηπειρώτικης μουσικής κουλτούρας και ανοιχτός στη παγκόσμια μουσική σκέψη, ένας δεξιοτέχνης του κλαρίνου και μια μεγάλης εμβέλειας μουσική προσωπικότητα, θα καθοδηγήσει ένα μοναδικό γλέντι και συλλογικό χορό στη πρώτη νύχτα των Αναιρέσεων.

Παράλληλα στη 2η, τη «κάτω» σκηνή του φεστιβάλ, ο ρόκ ήχος, σε όλες τους τις σκληρές εκφράσεις, θα γνωρίζει μια ιδιαίτερη συνάντηση. Επικεφαλής σε αυτήν, ποιοι άλλοι, οι μοναδικοί Nightstalker. Ατόφιο, σκληρό, αληθινό rockn’ roll, όπως αυτοί ξέρουν να παίζουν, ετοιμάζεται να απογειώσει τη σκηνή των Αναιρέσεων. Μαζί τους οι BLML (exBlackmail). Δημιουργήθηκαν το 2010 από τον Γιώργο Καρανικόλα των θρυλικών Last Drive. Το 1990 ήταν η χρονιά που σχηματίστηκαν για πρώτη φορά ως Blackmail, και μετά από τρία άλμπουμ, οι δρόμοι τους χώρισαν για να ξανασυναντηθούν το 2010 και να δουλέψουν πάνω σε νέο υλικό του Γιώργου. Τον Δεκέμβριο του 2011 κυκλοφόρησε το supersonic άλμπουμ The Gift και τον Ιανουάριο του 2016 το Panopticon. Αρχές του 2016 επανακυκλοφόρησε το album Seven, αυτή τη φορά σε βινύλιο με νέο mastering. Εθιστικά κιθαριστικά riffs, παγανιστικά beats πάνω σε σαρωτικά τύμπανα, στερεοσκοπικές μπασογραμμές  και φυσικά η ερμηνεία του Γιώργου Καρανικόλα, συνθέτουν τον ιδιαίτερο μετά-ψυχεδελικό ήχο των BLML. Οι live εμφανίσεις τους μεταφέρουν το κοινό σε μια ατμόσφαιρα μυστηριακή και ηλεκτρισμένη, σχεδόν ιερά πολεμική. Αρωγοί σε αυτό το μοναδικό live και οι Spinball, μια alternative rock μπάντα από την Αθήνα, που θα ανέβει στη σκηνή των Αναιρέσεων έχοντας στις αποσκευές της το Shadows, το πρόσφατο και πολύ δυνατό άλμπουμ τους με αναφορές σε όλο το εύρος του σκληρού alternativeήχου και βέβαια οι ΚΡΑΑΚπου συνθέτουν ρωγμές αποσυνθέτοντάς νότες πάνω στις μουσικές τους επιρροές. Blues, Garage Punk, Krautrock, ατμοσφαιρικοί ήχοι, ψυχεδέλεια...

Το Σάββατο 4 Ιούνη ένα πολύ δυνατό μουσικό καρέ θα καταλάβει τη 1η σκηνή των Αναιρέσεων. Πρώτο χαρτί, ο «άσσος» Μπάμπης Παπαδόπουλος, πολλαπλά αγαπημένος, από τις Τρύπες και το γκρουπ του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ένας μουσικός με συνεχείς αναζητήσεις, από τη «Σπηλιά του Δράκου» μέχρι το «Μέσα στον πόνο ειν’ η χαρά μεσ’ στη χαρά είναι ο πόνος», φέρνει το πείραμα, το πείραγμα και τον αυτοσχεδιασμό στη μουσική μας παράδοση, παρέα με μια μπάντα εξαίρετων μουσικών. Ακολουθεί ο Γιάγκος Χαιρέτης, ο χαρακτηριστικός λαουτιέρης από τα Ανώγεια, μια ξεχωριστή περίπτωση μουσικού. Συνεργάτης του Ψαραντώνη και του Ψαρογιώργη, πατάει γερά στην μουσική κληρονομιά της γενέτειρας του της Κρήτης, στη στιχουργική, αξιοποιώντας τους μουσικούς της δρόμους. Παράλληλα, δίνει τη δική του μουσική άποψη στην ερμηνεία ήδη γνωστών κι αγαπημένων τραγουδιών, σύγχρονων δημιουργών όπως των Χαϊνηδων, του Θανάση Παπακωνσταντίνου κι άλλων.. είτε τραγουδάει μόνος και εκτρέπεται σε έθνικ και ροκ αυτοσχεδιασμούς, ερμηνεύοντας ριζίτικα παραδοσιακά τραγούδια.

Τρίτος στη παρέα ο Βαγγέλης Καζαντζής. Ο δημιουργός από τη Λαμία έχει συνδέσει τα τελευταία χρόνια το όνομα του με 2 αξιόλογους δίσκους, σημαντικές συνεργασίες και επιτυχημένες εμφανίσεις. Ετοιμάζει το καινούργιο του δίσκο και μας επιφυλάσσει ένα αρκετά ηλεκτρικό σετ για το βράδυ του Σαββάτου. Τελευταίο και καθοριστικό μας χαρτί οι Rebetien. Μια παρέα τεσσάρων μουσικών που ερμηνεύουν τραγούδια και σκοπούς από το ρεπερτόριο του ρεμπέτικου και της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, αλλά και νέες δικές τους συνθέσεις.Με ένα αρκετά μεγάλο φάσμα ρεπερτορίου και τεχνοτροπιών στη διάθεσή τους, αλλά και έντονη αυτοσχεδιαστική διάθεση, οι Rebetien είναι σε θέση να μεταβάλλουν το μουσικό κλίμα από ιδιαίτερα μελαγχολικό και ρομαντικό έως άκρως δυναμικό και γλεντιστικό.

Στην 2η σκηνή των Αναιρέσεων, 3 μπάντες με κοινό στοιχείο το ποιοτικό τους ήχο, 3 κοσμήματα της Ελληνικής ροκ σκηνής. Οι ElectricLitany, ίσως το πιο «εγκεφαλικό» συγκρότημα που διαθέτει η Ελληνική ροκ σκηνή, ταξιδεύουν από το Λονδίνο, το τόπο διαμονής τους τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα, ειδικά για την εμφάνιση τους στις Αναιρέσεις. Οι 2L8 από τη Θεσσαλονίκη, το συγκρότημα με τον ιδιαίτερο ήχο, τη θεατρικότητα που χαρακτηρίζει τόσο τη μουσική όσο και τις εμφανίσεις τους, θα ανέβουν στη σκηνή των Αναιρέσεων, δίνοντας μας τη δική τους απάντηση (TheAnswer) όπως είναι και ο τίτλος της πολύ φρέσκιας νέας τους δουλειάς, μαζί με κομμάτια της πλούσιας δισκογραφίας τους. Τρίτο συγκρότημα, οι επίσης Θεσσαλονικείς JANE DOE, μία από τις καλύτερες μπάντες που έχουν εμφανιστεί στην εγχώρια σκηνή τα τελευταία χρόνια. Ο ιδιαίτερος ήχος τους και η δύναμη που βγάζουν στη σκηνή τους κατατάσσει ως μία από τις καλύτερες εναλλακτικές προτάσεις αυτή τη στιγμή. Τα καλά λόγια του κοινού και όχι μόνο, τους έφεραν στο support μεγάλων συγκροτημάτων, αποσπώντας μάλιστα θετικά σχόλια από αυτές, όπως οι A Place to bury Strangers, Crippled Black Phoenix, O.Children, Nite Fields και Sonic Jesus.

Στη τελευταία βραδιά του φετινού φεστιβάλ, Κυριακή 5 Ιούνη, στη 1η σκηνή του φεστιβάλ ο Δημήτρης Μπάσης, ένας γνήσιος λαϊκός τραγουδιστής, με πάθος & αυθεντικότητα, από τους σημαντικότερους της γενιάς του, κάνει «Μια στάση εδώ» και ερμηνεύει τραγούδια που αγαπήσαμε. Σε αυτό το υπέροχο μουσικό πρόγραμμα, ο Δημήτρης Μπάσης μαζί με την χαρισματική τραγουδίστρια Ελένη Πέτα θα ερμηνεύσουν τραγούδια μεγάλων δημιουργών και όλες τις μεγάλες επιτυχίες τους, αλλά θα περιλάβουν και ένα μεγάλο αφιέρωμα στον σπουδαίο Δημήτρη Μητροπάνο, που μας συνόδευε με το μεγαλείο της φωνής του για πάνω από 40 χρόνια! «Ρόζα», «Σ’ αναζητώ στη Σαλονίκη», «Σβήσε το φεγγάρι», «Καλοκαίρια και χειμώνες» είναι μερικά από τα τραγούδια που θα ακουστούν σε αυτό το υπέροχο αφιέρωμα! Οι Αναιρέσεις 4 χρόνια μετά το θάνατο αυτού του μεγάλου λαϊκού τραγουδιστή, τιμούνε τη προσφορά του με αυτό το ειδικό αφιέρωμα.

Στη 2η σκηνή η hiphopκουλτούρα θα γνωρίσει μια από τις μεγαλύτερες βραδιές της. Οι Αναιρέσεις, τα τελευταία χρόνια έχουν πραγματοποιήσει σημαντικές hiphopσυναντήσεις, αλλά αυτή τη φορά ο πήχης θα ανέβει πολύ ψηλά… Οι WorldOfMouth, oAnser, oΆγνωστος Χειμώνας, ο Ταφ Λάθος, ο DjMicroκαι ο Εισβολέας με τους TheTedds, σε μια άνευ προηγουμένου σύμπραξη, που υπόσχεται να απογειώσει το φεστιβάλ στο φινάλε του…

Είσοδος ενίσχυσης 5€, τριήμερο 12€


Το πλήρες πρόγραμμα



Παρασκευή 3 Ιούνη


ΣΚΗΝΗ 1

ENCARDIA emigranti

ΧΑΟΝΙΑ

Ηπειρώτικο γλέντι με το ΠΕΤΡΟΛΟΥΚΑ ΧΑΛΚΙΑ


ΣΚΗΝΗ 2

ΚΡΑΑΚ
SPINBALL
BLML (ex BLACMAIL)
NIGHTSTALKER



Σαββάτο 4 Ιούνη

ΣΚΗΝΗ 1

ΜΠΑΜΠΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΓΙΑΓΚΟΣ ΧΑΙΡΕΤΗΣ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΖΑΝΤΖΗΣ

REBETIEN

ΣΚΗΝΗ 2



JANEDOE

2L8

ELECTRIC LITANY

Kυριακή 5 Ιούνη

ΣΚΗΝΗ 1

«ΜΙΑ ΣΤΑΣΗ ΕΔΩ»

"Λαϊκή Συναυλία με τον Δημήτρη Μπάση και την Ελένη Πέτα και με ένα μεγάλο Αφιέρωμα στον Δημήτρη Μητροπάνο"



ΣΚΗΝΗ 2



WORLDOFMOUTH

ANSER
ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ, ΤΑΦ ΛΑΘΟΣ , DJMICRO

ΕΙΣΒΟΛΕΑΣ + THE TEDDS