Η ταινία  τεκμηρίωσης μεγάλης διάρκειας «Σκιά στην ψυχή» σε σενάριο Θωμά Σίδερη και σκηνοθεσία Δημήτρη Πλιάγκου και Μάριου Πολυζωγόπουλου έλαβε το βραβείο σεναρίου και καλύτερου ντοκιμαντέρ στο 9ο Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου στο Λονδίνο.

"Σκιά στην ψυχή"

Η παράσταση «Ελευθέριος Βενιζέλος», που είχε προγραμματιστεί να παρουσιαστεί από την Τετάρτη 25 Μαΐου, στο ΘΕΑΤΡΟ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ – ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΟΡΤΖΟΣ αναβάλλεται για τεχνικούς λόγους.

Η πρεμιέρα της παράστασης θα πραγματοποιηθεί από την καινούργια χειμερινή θεατρική περίοδο μέσα στον Οκτώβριο.

Σκουριές: Κάλεσμα σε σύσκεψη για τη στήριξη των διωκόμενων

Στις 9 Ιουνίου το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης, ξεκινούν οι δίκες των αγωνιστών κατά της εξόρυξης χρυσού. Αυτή η ημερομηνία πρέπει να αποτελέσει σταθμό για τα κινήματα, τις οργανώσεις και κάθε προοδευτικό άνθρωπο, καθώς θα ξεκινήσει η προσπάθεια τρομοκράτησης μιας ολόκληρης κοινωνίας επειδή αγωνίζεται για την προστασία του τόπου της από τις καταστροφικές εξορύξεις.

Το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού τα τελευταία χρόνια έχει δώσει μεγάλες μάχες ενάντια στην πολυεθνική Eldorado Gold, στους ντόπιους συνεργάτες της, στην αστυνομία και τον κρατικό μηχανισμό που την καλύπτει, στα ΜΜΕ που παραπληροφορούν, καθώς και στις κυβερνήσεις που την αδειοδοτούν.

Έχει δώσει μάχες για την προστασία του περιβάλλοντος από τα τοξικά απόβλητα, για την προστασία των θέσεων εργασίας (γεωργία, κτηνοτροφία, αλιεία, τουρισμό) που θα χαθούν αν προχωρήσει η εξόρυξη, για την αξιοπρέπεια και την δημοκρατία.

Ο αγώνας αυτός αντιμετωπίστηκε με σκληρή καταστολή, με γκανγκστερικές επιδρομές μέσα στα χωριά, με χημικά στα σχολεία, με "απαγωγές" όσων θεωρούνταν ύποπτοι, και φυσικά με άπειρες δικαστικές υποθέσεις που στόχευαν στην τρομοκράτηση του πληθυσμού. Έτσι, περισσότεροι από 450 αγωνιστές από όλη την περιοχή έχουν βρεθεί υπόδικοι και αντιμετωπίζονται ως μέλη εγκληματικής οργάνωσης.

Στις 9 Ιουνίου ξεκινά η πρώτη από τις μεγάλες δίκες του κινήματος, οι οποίες αφορούν κακουργηματικές κατηγορίες για διάφορες υποθέσεις που κατασκέυασε η εταιρία μαζί με την αστυνομία. 21 από τους συναγωνιστές μας θα κληθούν ενώπιον των δικαστικών, για να εξηγήσουν τα αυτονόητα.

Δεν πρέπει να αφήσουμε κανέναν αγωνιστή μόνο, του στα χέρια των μηχανισμών καταστολής.

Η Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, καλεί κάθε σύλλογο, οργάνωση, κίνηση, κίνημα, σωματείο αλλά και κάθε πολίτη που θέλει να αντισταθεί σε αυτή την πραγματικότητα, σε ανοιχτή σύσκεψη:

την Τετάρτη 25 Μαΐου στις 19:30

στο κτίριο της ΕΔΟΘ (Προξένου Κορομηλά 51) στον 4ο όροφο

Θέματα συζήτησης:

- Η διοργάνωση της αλληλεγγύης προς τους διωκόμενους αγωνιστές, με στόχο την πλήρη απαλλαγή τους από όλες τις κατηγορίες.

- Η συνέχιση του αγώνα ενάντια στις καταστροφικές εξορύξεις σε όλη τη Β.Ελλάδα.

- Ο συντονισμός των κινημάτων και των αντιστάσεων, ώστε να δώσουμε από κοινού την απάντηση που χρειάζεται στις πολιτικές που υποβαθμίζουν τις ζωές μας, όποιος και αν τις εφαρμόζει.

Σας καλούμε επίσης να συζητήσουμε την από κοινού καλύτερη οργάνωση των επόμενων δράσεων του κινήματος:

- Συναυλία αλληλεγγύης στους διωκόμενους, το Σάββατο 4 Ιούνη.

- Πορεία αλληλεγγύης προς τα δικαστήρια την ημέρα που ξεκινούν οι δίκες, Πέμπτη 9 Ιούνη.

Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

Η συνάντηση θα ανοίξει με ενημέρωση για το δικαστικό σκέλος της υπόθεσης από διωκόμενους της περιοχής και θα ακολουθήσει η συζήτηση.

To event στο facebook: https://www.facebook.com/events/268213110190904/

 

Εάν θέλει κανείς να καταλάβει τι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, ας δει τις παρεμβάσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής την ώρα που στους δρόμους των γαλλικών πόλεων εργαζόμενοι και νέοι απαιτούν να αποσυρθεί ο νέος νόμος για την ελαστικότητα των εργασιακών σχέσεων και την υπονόμευση των μισθολογικών τους δικαιωμάτων. Με την έκδοση των ανοιξιάτικων Εκθέσεων και Συστάσεων, η Ευρωπαϊκή Ένωση παρεμβαίνει όχι μόνο για να στηρίξει την κυβέρνηση Ολάντ ενάντια στην εργαζόμενη πλειοψηφία, αλλά να πιέσει για περαιτέρω περιορισμούς των εργασιακών δικαιωμάτων. Η αποκάλυψη του χαρακτήρα της ΕΕ αποτελεί, κατά τον συγγραφέα του άρθρου, μια κρίσιμη παράμετρο στη συζήτηση που διεξάγεται στη Βρετανία για το δημοψήφισμα περί της παραμονής ή αποχώρησης από την ΕΕ, εφόσον τεκμηριώνει ότι δεν μπορεί κανείς πλέον, αφελώς, να πιστεύει, όπως φαίνεται να συμβαίνει σε ρεύματα της βρετανικής και όχι μόνο Αριστεράς, πως οι ευρωπαϊκοί θεσμοί αποτελούν παράγοντα ανάσχεσης των αντιδραστικών κυβερνήσεων.
Η ΕΕ παρεμβαίνει καταλυτικά, με βάση την εκχώρηση εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, στους εσωτερικούς συσχετισμούς υπέρ των κεφαλαιοκρατών και κατά των εργαζομένων, όποιες δυνάμεις κι αν βρίσκονται στις κυβερνήσεις και όπου κι αν γίνεται οποιοσδήποτε αγώνας κατά της λιτότητας, της εργασιακής απορρύθμισης και των ιδιωτικοποιήσεων του δημόσιου πλούτου.

Του Κέβιν Οβέντεν

Μια άγρια μάχη λαμβάνει χώρα στη Γαλλία για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων και των μισθών των εργαζομένων ενάντια στον νέο εργασιακό νόμο. Εργαζόμενοι και νέοι στρέφονται ενάντια στην κυβέρνηση. Η κυβέρνηση του Φρανσουά Ολάντ εισάγει νέο νόμο για τις εργασιακές σχέσεις και οι εργοδότες ζητούν ακόμη περισσότερα μέτρα. Εάν θέλει κανείς να καταλάβει τι είναι η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση, ας ρίξει μια ματιά στην παρέμβασή της σήμερα -- τη στιγμή που πέφτουν βροχή τα δακρυγόνα στους δρόμους των γαλλικών πόλεων και προγραμματίζονται μαζικές απεργίες-- που έδωσε στη δημοσιότητα τις Spring Reports and Recommendations [Ανοιξιάτικες Εκθέσεις και Συστάσεις] για καθεμία από τις 28 χώρες-μέλη της ΕΕ.

Οι “συστάσεις” προς τη Γαλλία περιέχουν την αξίωση να μειώσει τον κατώτατο μισθό και να περιορίσει την προστασία των εργαζομένων. Δεν είναι μόνο μια άμεση παρέμβαση προς στήριξη της κυβέρνησης του Ολάντ ενάντια στα συνδικάτα, τους εργάτες και τους φοιτητές. Στην πραγματικότητα, είναι μια αξίωση παρόμοια μ' αυτήν των αναλύσεων των εργοδοτών και ένας κατάλογος απαιτήσεων που πηγαίνει πολύ μακρύτερα από αυτά τα οποία θέλει να θεσμοθετήσει την τρέχουσα περίοδο ο Ολάντ.[1]

Αυτός είναι ο ρόλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Ευρώπη απέναντι σ' αυτούς που αγωνίζονται κατά της λιτότητας και του ρατσισμού. Ορισμένοι συμμετέχοντες στη δημόσια συζήτηση για το δημοψήφισμα στη Βρετανία υποστήριξαν ότι ο δυνητικά εκρηκτικός αγώνας στη Γαλλία δεν έχει καμιά σχέση με την ΕΕ, επειδή η γαλλική κυβέρνηση είναι εκείνη που περνάει έναν αντεργατικό νόμο από το γαλλικό Κοινοβούλιο. Όμως, η ΕΕ παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Ασκεί επιπρόσθετη πολιτική πίεση για να εξασφαλίσει ότι η γαλλική κυβέρνηση δεν θα υποχωρήσει υπό την πίεση της αντίστασης των συνδικάτων και της νεολαίας, αλλά θα συναινέσει με τις απαιτήσεις των Γάλλων εργοδοτών.

Και η πίεση που ασκεί η ΕΕ συνοδεύεται με απειλές οικονομικών μέτρων, εάν η γαλλική κυβέρνηση δεν προχωρήσει περαιτέρω και δημιουργηθεί ο κίνδυνος να παραβιαστούν οι στόχοι της λιτότητας , δηλαδή η διατήρηση σε χαμηλά επίπεδα των δαπανών που επιβάλλουν οι αιώνιοι κανόνες της ΕΕ. Ο ρόλος της ΕΕ, που έγινε πασίδηλος στις σημερινές περιστάσεις, δηλαδή το να επιβάλει περιορισμούς στα εργατικά δικαιώματα και στον κατώτατο μισθό στη Γαλλία είναι σημαντικός, επειδή η γαλλική κυβέρνηση είναι ευάλωτη. Δεν έχει την πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο για να περάσει τον νέο νόμο. Και έτσι βασίζεται στις αυταρχικές μεθόδους, της έκδοσης προεδρικού διατάγματος και της παράκαμψης του Κοινοβουλίου.

Αυτή η αυταρχικότητα έχει εντείνει την αντίσταση των Γάλλων εργαζομένων. Γι' αυτό και η παρέμβαση της ΕΕ είναι κομβική. Δεν υποστηρίζει απλώς την κυβερνητική επίθεση, απηχεί σχεδόν με την ίδια επιχειρηματολογία το πρόγραμμα του βασικού υποψηφίου της Δεξιάς για τις προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους – του Αλέν Ζιπέ, το οποίο έλαβε ευρεία δημοσιότητα στα γαλλικά [και ευρωπαϊκά] ΜΜΕ. Η ΕΕ ενισχύει την παρέμβαση του Ολάντ και την κατάργηση βασικών κανόνων της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Αυτό ακριβώς έκανε η ΕΕ στην Ελλάδα. Τους πρώτους εφτά μήνες του περασμένου έτους, προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντα των μεγάλων επιχειρήσεων—ελληνικών και ευρωπαϊκών-- συγκρούστηκε ευθέως με την κυβέρνηση του Σύριζα και τη γονάτισε “σταυρώνοντας” την ελληνική αντιπροσωπία στις Βρυξέλλες.

Οι ανά χώρα εκθέσεις της ΕΕ σήμερα δείχνουν να εφαρμόζεται το ίδιο πρότυπο σε όλες τις χώρες-μέλη – πιέζοντας την κάθε χώρα να προχωρήσει στην κατεύθυνση που εξυπηρετεί τα ευρωπαϊκά και τα εθνικά κεφάλαια. Υπάρχει βεβαίως κάποια διαφοροποίηση στις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (“συστάσεις” τις οποίες, όμως, καμιά χώρα δεν μπορεί να απορρίψει). Αυτό συμβαίνει επειδή υπάρχει απόκλιση στο μέγεθος και στην ανταγωνιστικότητα των διαφορετικών εθνικών οικονομιών.

Η Πορτογαλία έχει μια κεντροαριστερή κυβέρνηση , που στηρίζεται σε συμφωνίες με αριστερά και ριζοσπαστικά κόμματα στο Κοινοβούλιο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση καταδικάζει απερίφραστα τα σχέδια της πορτογαλικής κυβέρνησης να αυξήσει τον κατώτατο μισθό. Και χρησιμοποιεί την ίδια γλώσσα ακριβώς με την ένωση των πορτογαλικών επιχειρήσεων και την Δεξιά που καταψηφίστηκε στις προηγούμενες εκλογές.

Το κατ' εξοχήν κόμμα των εργοδοτών ηττήθηκε . Η συμμετοχή στην ΕΕ σημαίνει ότι οι Πορτογάλοι μεγαλοεργοδότες μπορούν να στραφούν προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για βοήθεια προκειμένου να ανασχέσουν οποιαδήποτε πολιτική δεν τους αρέσει και να υποχρεώσουν την κυβέρνηση να ασκεί πολιτική προς όφελός τους.

Αυτό δεν θα συμβεί κάποτε στο μέλλον, όπως φαντάζονται μερικοί, όταν μια βρετανική κυβέρνηση υπό τον Τζέρεμι Κόρμπιν θα συγκρούεται με την ΕΕ και οι εργαζόμενοι θα στραφούν εναντίον των Βρυξελλών. Δεν συμβαίνει ούτε καν στις περιπτώσεις μιας κυβέρνησης τύπου Σύριζα, που οδηγήθηκε ταχύτατα στη φθορά και την υποταγή. Συμβαίνει στη Γαλλία και την Πορτογαλία , των οποίων ηγούνται άνθρωποι οι οποίοι ελάχιστα διαφέρουν από τον Γκόρντον Μπράουν, και σε κάθε χώρα όπου εκδηλώνεται οποιοσδήποτε αγώνας κατά της λιτότητας.

Ήδη συμβαίνει τώρα στη Βρετανία. Οι Βρετανοί εργοδότες προσβλέπουν στην ΕΕ και στην ευρωπαϊκή πολιτική υποστήριξη για να φέρουν το αποτέλεσμα [ υπέρ της παραμονής], που επιθυμούν στο δημοψήφισμα-- και υπάρχει ο κίνδυνος η εξασθενημένη κυβέρνηση των Συντηρητικών να μην μπορέσει να το επιτύχει. Γι' αυτό και είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι η ΕΕ οπουδήποτε στην Ευρώπη είναι μια εναλλακτική λύση στους κακόβουλους εθνικούς εργοδότες και στις κυβερνήσεις τους. Αντίθετα, είναι η δύναμη που παρέχει επιπρόσθετη ισχύ σ' αυτές τις ελίτ.

Ο Γάλλος επίτροπος στην Κομισιόν είναι ο Πιερ Μοσκοβισί. Είναι υπεύθυνος επίσης για τις οικονομικές και χρηματοπιστωτικές υποθέσεις , τη φορολογία και τους δασμούς. Έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην παράδοση του Τσίπρα στις 12 Ιουλίου του 2015 – λέγοντας στην ελληνική αντιπροσωπία , μαζί με μια ντουζίνα άλλους κυρίως Γάλλους αξιωματούχους, ότι ήταν μαζί της και ότι έπρεπε να υποταχθεί στη σκληρή δεξιά γραμμή της κυβέρνησης Μέρκελ. Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία της οποίας ηγούνται οι Γάλλοι σοσιαλδημοκράτες έσφαξε τον ελληνικό αμνό στο βωμό της ευρωπαϊκής Δεξιάς της οποίας ηγείται το Βερολίνο.

Όμως, σήμερα συνέβη και κάτι άλλο. Η δύναμη που επιβάλλει τη λιτότητα στην Ελλάδα είναι η τρόικα, μέλη της οποίας αποτελούν το ΔΝΤ και οι γραφειοκρατίες της ΕΕ.

Ο Β. Σόιμπλε , υπ. Οικονομικών της Γερμανίας και βασικός μοχλός επιβολής της πολιτικής της ΕΕ, ανέφερε στα γερμανικά ΜΜΕ ότι απορρίπτει εντελώς οποιαδήποτε ελάφρυνση των μέτρων λιτότητας, που έχουν επιφέρει στην Ελλάδα αληθινή ανθρωπιστική καταστροφή, εφόσον εφαρμοστούν. Το ΔΝΤ αξίωσε ελάφρυνση της αποπληρωμής των δανείων. Η ΕΕ είπε όχι. Τα προγράμματα λιτότητας του ΔΝΤ στον παγκόσμιο Νότο , τη δεκαετία του 1980, έγιναν ταυτόσημα με την πείνα και τη μαζική φτώχεια στην Αφρική, την Ασία και πολλές χώρες της Λατινικής Αμερικής.

Κι όμως ο φίλος του Τζορτζ Όσμπορν [υπ. Οικονομικών της Βρετανίας] Σόιμπλε και η ΕΕ μόλις δήλωσαν ότι το ΔΝΤ είναι μαλακό στην άσκηση πίεσης στους συνταξιούχους και τα παιδιά της Ελλάδας, όπου 40% του πληθυσμού είναι κάτω από το όριο φτώχειας σε μια ευρωπαϊκή χώρα όπου επανεμφανίζονται ασθένειες του “τρίτου κόσμου”. Και αυτό οφείλεται σε οχτώ χρόνια εφαρμογής μιας βίαιης οικονομικής πολιτικής που επιβάλλουν –όπως στις ταινίες με τη μαφία-- οι άνδρες με τα κομψά κοστούμια.

Σημείωση

[1] Για όσους θέλουν να βεβαιωθούν, ιδού η Σύσταση υπ. αριθμόν 10 της έκθεσης της Κομισιόν για τη Γαλλία:

Στο τρέχον πλαίσιο της υψηλής ανεργίας, υπάρχουν κίνδυνοι το κόστος εργασίας όσον αφορά τον κατώτατο μισθό να παρεμποδίζει την απασχόληση των ανθρώπων με χαμηλή εξειδίκευση ... Εξαιτίας του μηχανισμού τιμαριθμοποίησης του κατώτατου μισθού, δημιουργούνται κυκλώματα ανατροφοδότησης μεταξύ των αυξήσεων στους μέσους μισθούς και στις αλλαγές στον κατώτατο μισθό, τα οποία καθυστερούν την αναγκαία μισθολογική προσαρμογή ως αντίδραση σε μια αδύναμη οικονομική κατάσταση.
 [ Το απόσπασμα στα αγγλικά: In the current context of high unemployment, there are risks that the cost of labour at the minimum wage hampers employment of low qualified people... Because of the minimum wage indexation mechanism, here are feedback loops between increases in average wages and changes in the minimum wage, which delay the necessary wage adjustment in response to a weak economic situation.]

Πηγή:counterfire.org

Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου


sxedio-b

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ πραγματοποιεί εκδήλωση – συζήτηση σχετικά με την ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ και την πώληση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών στην κινεζική COSCO όπως έχει αποφασίσει και δρομολογήσει  η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Η εκδήλωση διοργανώνεται με σκοπό να αναδειχθούν οι σοβαρότατες επιπτώσεις που θα προκύψουν για όλους τους εμπλεκόμενους εργαζόμενους (εργαζόμενοι ΟΛΠ – Ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης – Ναυτεργάτες – απασχολούμενοι σε παραναυτιλιακές δραστηριότητες συνδεδεμένες με το λιμάνι – παράκτιοι δήμοι κ.λπ) και της ανάγκης έστω και την τελευταία στιγμή να συγκροτηθεί ένα ισχυρό εργατικό – λαϊκό – κοινωνικό μέτωπο που θα εμποδίσει και θα αποτρέψει με τους αγώνες του την καταστροφική και επιζήμια για την χώρα, τον λαό και τους εργαζόμενους συμφωνία για την παραχώρηση όλου του παράκτιου μετώπου του ΟΛΠ στα κινέζικα συμφέροντα.

Επίσης αυτό το μέτωπο πρέπει με τις κινητοποιήσεις του να αποσοβήσει την ψήφιση της τροποποιημένης σύμβασης όταν αυτή έρθει για ψήφιση στην Βουλή.
Στο πλαίσιο των παραπάνω κατευθύνσεων θα κατατεθεί πρόταση εργατικών Σωματείων και άλλων συλλογικοτήτων συγκεκριμένων οργανωτικών και αγωνιστικών κινητοποιήσεων.

Στην εκδήλωση έχουν προσκληθεί πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς που αντιτίθενται στην ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ και έως τώρα έχουν ανταποκριθεί στην πρόσκληση της ΠΕΝΕΝ και θα λάβουν μέρος: Η ΛΑΕ με επικεφαλής τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με ομιλητή τον Αντώνη Δραγανίγο, το Σχέδιο Β με τον Αλέκο Αλαβάνο ενώ εκκρεμεί η απάντηση του ΚΚΕ.

Ανάλογη πρόσκληση θα σταλεί σε εργατικά Σωματεία, αυτοδιοικητικούς και κοινωνικούς φορείς και άλλες συλλογικότητες.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 23/5/2016 μέρα Δευτέρα, ώρα 6.30 μ.μ. στην αίθουσα του Πειραϊκού Συνδέσμου (Καραΐσκου 104 Πειραιάς).

Η Διοίκηση της ΠΕΝΕΝ καλεί τους εργαζόμενους του Πειραιά να πάρουν μαζικά μέρος στην εκδήλωση και να συμβάλουν με την συμμετοχή τους στους αγώνες ώστε να μην υλοποιηθούν οι αντιλαϊκοί νεομνημονιακοί σχεδιασμοί της κυβέρνησης και των δανειστών τόσο για τον ΟΛΠ όσο και για τις άλλες ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών (ΔΕΗ – ΤΡΑΙΝΟΣΕ – ΟΛΘ κ.λπ).

Στις αρχές Δεκεμβρίου στο ταριχευτήριο της Ιατρικής Σχολής, ο συνάδελφός μας Οδυσσέας Βογιατζής, συμβασιούχος επί 12 χρόνια σ’ ένα περιβάλλον με ιδιαίτερα επικίνδυνα και τοξικά χημικά (φαινόλη και φορμόλη), σε συνθήκες ολοσχερούς έλλειψης μέτρων προστασίας, έπαθε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα που έθεσε σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή.

Τα ανύπαρκτα μέτρα προστασίας του εργαζόμενου στο ταριχευτήριο συμπληρώνονταν από την έλλειψη προσωπικού, που προέκυψε από συνταξιοδοτήσεις και αποχωρήσεις χωρίς νέες προσλήψεις, καθώς οι μνημονιακές δεσμεύσεις επέβαλλαν τη μείωση δαπανών σε όλο το δημόσιο. Οι περικοπές στο προσωπικό συνοδεύονταν από περικοπές στα κονδύλια για συντήρηση και καθαριότητα, με συνέπεια άλλες δεξαμενές ταρίχευσης να είναι εκτός λειτουργίας και άλλες να υπολειτουργούν ενώ ο όγκος εργασίας (πτώματα προς ταρίχευση) αυξανόταν.

Η Διοίκηση του ΕΚΠΑ κάλυπτε την έλλειψη προσωπικού με μη εκπαιδευμένο «εθελοντή» και με τη χρήση ακατάλληλων εργαλείων. Σ’ αυτό το εφιαλτικό σκηνικό, με τις αναθυμιάσεις από τα τοξικά χημικά να δημιουργούν αποπνικτική ατμόσφαιρα και τις ανύπαρκτες συνθήκες ασφάλειας, το «ατύχημα» ήταν θέμα χρόνου.

Ο συνάδελφός Οδυσσέας νοσηλεύθηκε στο νοσοκομείο Γεννηματά, με εγκαύματα σε πρόσωπο και σώμα από τα επικίνδυνα χημικά που διοχετεύονταν στα πτώματα για την ταρίχευση από ακατάλληλη αντλία. Μόνο η τύχη τον προστάτευσε από την κατάποση του τοξικού υλικού και την καταστροφή ζωτικών οργάνων. Οι κίνδυνοι όμως από τις μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις από την έκθεσή του στα επικίνδυνα χημικά και τα εγκαύματα παραμένουν.

Το ΕΚΠΑ όχι μόνο δεν ανέλαβε τις ΕΥΘΥΝΕΣ του έναντι του εργαζόμενου, αλλά τον ΑΠΕΛΥΣΕ κιόλας. Το αίτημά του να αποκατασταθούν ασφαλείς συνθήκες εργασίας, τιμωρήθηκε με απόλυση που τον οδηγεί σε οικονομική ασφυξία, εκβιάζοντας την αξιοπρέπειά του.

Οι αρμόδιοι αρνούνται να συνομιλήσουν μαζί του, επειδή κατέθεσε αγωγή για να προασπίσει τα δικαιώματά του. Φαίνεται, ότι αυτοί μιλάνε με εργαζόμενους μόνο όταν απεμπολούν τα δικαιώματά τους.

Είναι σαφές ότι ευθύνες για το εργατικό ατύχημα έχουν όχι μόνο οι άμεσοι προϊστάμενοί του αλλά η Διοίκηση του ΕΚΠΑ συνολικά. Είναι σαφές ότι θα έχουν ευθύνες για οποιοδήποτε εργατικό ατύχημα συμβεί στο μέλλον αφού αδιαφορούν για τη ζωή και τις συνθήκες εργασίας των εργαζόμενων. Τα αφεντικά είναι ΙΔΙΑ σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα: Το μόνο που τα ενδιαφέρει είναι τα συμφέροντά ΤΟΥΣ. Να συνεχίζει να ρέει χρήμα στα ταμεία τους…

• ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ επιλογή είναι η μείωση του κόστους μέσω της ΜΗ τήρησης των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας.
• ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ επιλογή είναι το να ΠΑΙΖΟΥΝ με τις ζωές χιλιάδων εργαζομένων και φοιτητών κάθε μέρα.
• ΔΙΚΗ  ΤΟΥΣ επιλογή είναι τα πολυτελή γραφεία και τα κόκκινα χαλιά όταν εργαζόμενοι δουλεύουν κάτω από κυριολεκτικά εφιαλτικές συνθήκες.

Το μόνο που ενδιαφέρει το ΕΚΠΑ είναι να μην πλήττεται η δημόσια εικόνα του. Για αυτό το μόνο μέλημά του είναι, όχι η αποκατάσταση του εργαζόμενου, αλλά η σιωπή και η απόλυσή του…

Συνάδελφοι,

ένα χρόνο μετά το πολύνεκρο ατύχημα που συγκαλύφθηκε από την κυβέρνηση και την εργοδοσία στα Ελληνικά Πετρέλαια δεν θα επιτρέψουμε να συμβεί το ίδιο και στο Πανεπιστήμιο.

• ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΑΜΕΣΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ
• ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ ΤΩΡΑ, ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
• ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΥΓΙΕΙΝΗΣ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΣΗΣ
• ΠΡΟΣΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
• ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΘΕΣΗ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΕΡΓΑΣΙΑΣ & ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Καλούμε σε σύσκεψη για τη δημιουργία επιτροπής αλληλεγγύης στο συνάδελφο, τη Δευτέρα, 23/5, στις 6 μ.μ., στο ΕΚΑ (3ης Σεπτεμβρίου 48β, 2ος όροφος).



Πρωτοβουλία για τη δημιουργία επιτροπής αλληλεγγύης

Συνεχίζονται σήμερα Δευτέρα 23 Μαϊου η πανελλαδικές σε μια σχολική χρονιά η οποία τελειώνει με κινητοποιήσεις στο χώρο της παιδείας από τους εκπαιδευτικούς που παλεύουν για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία, ενάντια στη διάλυση του δημόσιου σχολείου.

Αργά το απόγευμα θα είναι δυνατόν να ειπωθεί ποιος θα είναι για τα επόμενα έξι χρόνια ο νέος ομοσπονδιακός πρόεδρος της Αυστρίας, όταν πλέον θα έχουν καταμετρηθεί και οι επιστολικές ψήφοι που ανέρχονται σε περίπου 900.000 και αντιπροσωπεύουν το 14% του συνόλου.

Με καταμετρημένο το 100% των ψήφων της κάλπης σήμερα το βράδυ, προηγείται ο 45χρονος υποψήφιος του ακροδεξιού εθνικιστικού Κόμματος των Ελευθέρων, Νόρμπερτ Χόφερ, με 51,9%, του 72χρονου υποψήφιου των Πράσινων, Αλεξάντερ Βαν Ντερ Μπέλεν, με ποσοστό 48,1%.

Συνοπολογιζόμενων και των προβλέψεων για το αποτέλεσμα των επιστολικών ψήφων με ένα ποσοστό λάθους στο 0,7%, το τελικό αποτέλεσμα φέρεται ότι θα είναι στο 50 - 50 για έκαστο των υποψηφίων, που σημαίνει ότι και στο οριστικό τελικό αποτέλεσμα η διαφορά των δύο υποψηφίων θα είναι ιδιαίτερα οριακή, σε λίγες μόνον χιλιάδες ψήφους, όποιος και να είναι τελικά ο νικητής και ως εκ τούτου ο μελλοντικός ομοσπονδιακός πρόεδρος.

Την παραίτηση της από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, υπέβαλε η Βασιλική Κατριβάνου, η οποία νωρίτερα καταψήφισε τα άρθρα του πολυνομοσχεδίου για το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων και τον κόφτη, αν και υπερψήφισε επί της αρχής.

Αναλυτικά η επιστολή όπως την ανήρτησε στο προσωπικό της προφίλ στο facebook:

“Αποφάσισα, απόψε, έπειτα από πολλή σκέψη, να παραιτηθώ από βουλευτής. Είναι μια απόφαση πολύ δύσκολη, πολιτικά και προσωπικά, αλλά και αναγκαία για μένα. Υπάρχουν φορές που όσο κι αν προσπαθείς να εξορθολογίσεις κάτι δεν μπορείς να το κάνεις. Είναι σημαντικό, πιστεύω, να ξέρουμε μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε, ώστε να κρατήσουμε μέσα μας την ελπίδα και την αίσθηση ότι ζούμε τη ζωή όπως της αξίζει, ακόμα και μέσα στην ήττα.

Από τον Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα νιώθω, κάθε μέρα, να επιβεβαιώνεται η ύπαρξη μιας συνεχούς επιτροπείας, που κάνει ασφυκτικά τα περιθώρια άσκησης πολιτικής, που ακυρώνει ουσιαστικά τη δυνατότητα να αλλάξει η ζωή μας. Εφαρμόζουμε μέτρα και πολιτικές που έρχονται σε αντίθεση με τον πυρήνα των αξιών και της πολιτικής μας ταυτόχρονα, όμως, αδυνατώ να σκεφτώ οποιαδήποτε αξιόπιστη εναλλακτική. Γι’ αυτό και παραιτούμαι. Είναι, για μένα, ένα βαθύ πολιτικό και υπαρξιακό αδιέξοδο, για το τι κάνουμε (και ξέρω ότι το ζουν βασανιστικά πολλές και πολλοί από τον κόσμο της Αριστεράς, αλλά και ευρύτερα, ανεξάρτητα από τη στάση που επιλέγει τελικά ο καθένας), και δεν θεωρώ ότι κάποιος αυτή τη στιγμή έχει τη λύση. Φυσικά, το βαθύ αυτό αδιέξοδο δεν λύνεται μιλώντας για «προδότες» και «προδοσία» αντίθετα, ένας τέτοιος λόγος όχι μόνο συσκοτίζει τα πράγματα, αλλά μας βυθίζει ακόμα πιο βαθιά στο τέλμα.

Αισθάνομαι μεγάλη αγάπη και ευγνωμοσύνη για τους ανθρώπους, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, μέσα και έξω από τον Σύριζα, με τους οποίους βρεθήκαμε και συμπορευτήκαμε μαζί. Θέλω να τους πω ένα μεγάλο ευχαριστώ. Θα κάνω μια ξεχωριστή, ονομαστική αναφορά στους άμεσους συνεργάτες μου, μετά τον Ιούνιο του 2012, είτε συνεχίσαμε μαζί είτε αποχώρησαν κάποια στιγμή: την Ειρήνη Βλάχου, τον Δημήτρη Ιωάννου, την Κατερίνα Κνήτου, τον Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο, την Κλειώ Παπαπαντολέων, την Ελένη Σπαθανά, τον Σπύρο Τσουκαλά, τον Γιάννη Χατζηδημητράκη. Πολύ μεγάλο μέρος όσων έκανα οφείλεται σε όλους και όλες εσάς που βρεθήκαμε μαζί, στη συλλογική προσπάθεια, τα οράματα και τις σχέσεις μας. Ευχαριστώ, θερμά, ακόμα όλους όσους και όσες με εμπιστεύτηκαν και με ψήφισαν.

Τελειώνοντας θέλω να πω (πέρα από το ότι αναλαμβάνω, προσωπικά και πολιτικά, την ευθύνη για ό,τι έκανα και δεν έκανα και δεν μου φταίνε κάποιοι «άλλοι») ότι τη στιγμή ακριβώς που παραιτούμαι νιώθω ότι πρέπει, επειγόντως, να βρούμε συλλογικά τους τρόπους να κάνουμε πράξη την αλληλεγγύη, τη δικαιοσύνη και την ανθρωπιά έναν βίο αξιοβίωτο.

Βασιλική Κατριβάνου”

Ψηφίστηκε το πολυνομοσχέδιο από την Ολομέλεια της Βουλής  με 153 υπέρ από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, 145 κατά και δύο απουσίες από Ν.Δ. Άδωνις Γεωγιάδης και Γρηγόρης Ψαριανός από το Ποτάμι.

Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Βασιλική Κατριβάνου απουσίασε κατά την πρώτη ανάγνωση του καταλόγου, εισήλθε στην δεύτερη ανάγνωση και δήλωσε ότι ψηφίζει υπέρ του νομοσχεδίου επί της αρχής, αλλά καταψηφίζει τα άρθρα που αφορούν το Ταμείο αξιοποίησης της δημόσιας περιουσίας και την τροπολογία για τον «κόφτη». Έτσι τα συγκεκριμένα άρθρα εγκρίθηκαν με 152 ψήφους.

 Το πολυνομοσχέδιο που ψηφίστηκε, φέρνει νέα καταιγίδα αντιλαϊκών μέτρων, μεταξύ άλλων με την παραπέρα απογείωση των έμμεσων φόρων πάνω στη λαϊκή κατανάλωση, το «άνοιγμα» της αγοράς των «κόκκινων» δανείων, το «υπερταμείο» ιδιωτικοποιήσεων και, φυσικά, τον περιβόητο «κόφτη» για την αυτόματη λήψη πρόσθετων αντιλαϊκών μέτρων σε περίπτωση αποκλίσεων από τους στόχους του κεφαλαίου και των μνημονίων.