Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

«Πνεύμα και ηθική», που θα ‘λεγε και ο αξέχαστος Βασίλης Αυλωνίτης. Τουτέστιν και «λίστα Λαγκάρντ» έχουμε, και «Panama papers» έχουμε, και τώρα και ελευθέρας ως προς την συμμετοχή βουλευτών, υπουργών και κρατικών αξιωματούχων σε «οff shore» εταιρείες, έχουμε… 

    Το φρόντισε – και αυτό – η «αριστερή» κυβέρνηση σε μια από τις παραγράφους των 7.500 χιλιάδων σελίδων του πολυνομοσχεδίου της. Κι από δω και πέρα είναι που ξεκινάει το νέο γαϊτανάκι της υποκρισίας.

    Η μεν κυβέρνηση εμφανίζεται να δηλώνει ότι η ρύθμιση αφορά «συνεργάσιμους» (χα!) φορολογικούς παραδείσους και ότι συνιστά ευθυγράμμιση με τα παγκοσμίως καπιταλιστικώς κείμενα. Αλλά γιατί πρέπει να ευθυγραμμιστούμε με τα καπιταλιστικώς κείμενα; Για δυο λόγους: Πρώτον, διότι πρέπει να κάνουμε λίγη υπομονή μέχρι ο ΣΥΡΙΖΑ να κουρδίσει τα νταούλια του για να χορέψει τις αγορές…  πεντοζάλι. Δεύτερον, διότι – κατά την κυβερνητική ανακοίνωση – τούτη η ευθυγράμμιση διευκολύνει (χα! χα!) τους φορολογικούς ελέγχους!

    Η δε μνημονιακή αντιπολίτευση, με προεξάρχουσα την ΝΔ – γνωστή και από την εποχή του «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικόν» - κόπτεται μη και ο ΣΥΡΙΖΑ της στερήσει το προβάδισμα που κατέχει στον τομέα του «παπασταύρειου… ηθικού πλεονεκτήματος».

    Υπάρχει, φυσικά, και μια μερίδα του Τύπου που ξέρει καλά πως μπορούν να μπαινοβγαίνουν «τούβλα» εντός και εκτός των συνόρων, αλλά τι μυξοπαρθένα θα ήταν η καλόγρια που έγινε πόρνη, αν η πρώτη της δουλειά δεν ήταν να καταγγέλλει την ηγουμένισσα για τα στραβοπατήματά της…

    Κάπως έτσι δουλεύει, λοιπόν, το συστηματάκι. Παίζοντας παιχνίδι εντυπώσεων και με τις «off shore». Αφήνοντας ανοικτό παράθυρο – παρά τις διαψεύσεις της κυβέρνησης – για πιθανή αποποινικοποίηση παλιότερων υποθέσεων. Και δουλεύοντας ψιλό γαζί μισθωτούς, άνεργους και συνταξιούχους, λες και όλα αυτά γίνονται στο πλαίσιο της… ταξικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για να προστατευτούν τα δικά τους συμφέροντα. Λες και στις «off shore» βρίσκονται οι αποταμιεύσεις των φτωχών λαϊκών στρωμάτων!

***

    Επειδή, λοιπόν, πίσω από το «δέντρο» που σχηματίζουν οι κομματικές κοκορομαχίες των πιστών του ίδιου κεφαλαιοκρατικού Μαμμωνά βρίσκεται το «δάσος» της ενιαίας και ομοούσιας πολιτικής τους αναισχυντίας, επαναλαμβάνουμε και υπενθυμίζουμε:

    ΠΡΩΤΟ:  Ως γνωστόν, μέσω των «off shore» δεν κάνουν τις συναλλαγές τους ούτε συνταξιούχοι, ούτε άνεργοι, ούτε μισθωτοί. Άλλοι τις κάνουν.

    Σύμφωνα με τις αναφορές από το λεγόμενο Παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης, αλλά και εκτιμήσεις των επιτελών του τμήματος Οικονομικών Ερευνών του ΣΔΟΕ (εφημερίδα «Νέα», 11/5/2009), οι ελληνικών συμφερόντων «off shore» διακινούσαν ετησίως – προ κρίσης - περί τα 500 δισ. ευρώ!

    Ακούσατε ποτέ τίποτα περί εντοπισμού και φορολόγησής τους, από τους δεξιοαριστεροδεξιούς που κόβουν μισθούς και συντάξεις;

***

    ΔΕΥΤΕΡΟ: Σύμφωνα με τον κατάλογο που συνέταξε ο διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός «Το Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης», ο «χάρτης» φοροδιαφυγής στην Ελλάδα μέσω «off shore» εκτίνεται από τον Παναμά, τις Νήσους Μάρσαλ και τη Δυτική Σαμόα (!) μέχρι τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους και τα νησιά Τερκς και Κέικος (!)…

    Τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας το 2014 μιλούσαν για περισσότερες από 23.000 τέτοιες υπεράκτιες εταιρείες που έχουν αναπτύξει κερδοσκοπική δραστηριότητα στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια (εφημερίδα «Τα Νέα», 29/11/2014), έχοντας αποκτήσει ελληνικό ΑΦΜ και νόμιμους εκπροσώπους στην Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 έως τα τέλη 2011.

    Έμαθε ποτέ κανείς για τα στοιχεία των πραγματικών τους ιδιοκτητών, των τραπεζικών λογαριασμών, των δραστηριοτήτων και της φορολόγησης των εν λόγω εταιρειών στην Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων;

***

    ΤΡΙΤΟ: Τις ημέρες του περασμένου Ιουλίου, όταν η χώρα βρισκόταν εν μέσω οικονομικής τρομοκρατίας και «capital controls» εκδόθηκε – και μάλιστα επί… «αριστερής» κυβερνήσεως - μια πολύ ενδιαφέρουσα εγκύκλιος του υπουργείου Οικονομικών,  η ΠΟΛ 1138/30-6-2015.

    Σύμφωνα με αυτήν οι αλλοδαπές εταιρείες που διαθέτουν ακίνητα στην Ελλάδα μπορούν να εντάσσουν τα εισοδήματα από την εκμίσθωση ή την ιδιόχρηση των ακινήτων αυτών σε ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς. Επίσης τους παρέχεται η δυνατότητα οι δαπάνες που εμφανίζουν για τα ακίνητα να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα με τελική συνέπεια οι εταιρείες αυτές, με την συγκεκριμένη χρήση του ακινήτου να μην  φορολογούνται (http://www.news.gr/oikonomia/oikonomika-nea/article-wide/227651/h-hora-hreokopei-kai-oi-offshore-vasilefoyn.html). Περίεργα πράγματα. Ε; 

***

    ΤΕΤΑΡΤΟ: Το θέμα αποκαλύφθηκε τον Νοέμβρη του 2012 αλλά, όλως περιέργως… «χάθηκε»:

    Οι offshore που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, σύμφωνα με το έγγραφο που παρουσίασε ο τότε υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης, ανέρχονται στις 21.065. Από αυτές οι 16.580 είναι ενεργές.

    Σύμφωνα με το έγγραφο, τα στοιχεία που προκύπτουν για τις offshore εταιρείες όσον αφορά στις δηλώσεις Ειδικού Φόρου επί των Ακινήτων, είναι τα εξής:

-      Το 2003 υποβλήθηκαν 383 δηλώσεις και ο φόρος ανήλθε σε 4,8 δισ. ευρώ.

-      Το 2004: δηλώσεις 411 - φόρος 3,6 δισ. ευρώ.

-      Το 2005: δηλώσεις 352 - φόρος 3 δισ. ευρώ.

-      Το 2006: δηλώσεις 311 - φόρος 3,1 δισ. ευρώ.

-      Το 2007: δηλώσεις 275 - φόρος 2,8 δισ. ευρώ.

-      Το 2008: δηλώσεις 239 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.

-      Το 2009: δηλώσεις 201 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.

-      Το 2010: δηλώσεις 1177 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.

-      Το 2011: δηλώσεις 998 - φόρος 0,9 δισ. ευρώ

-      Το 2012: δηλώσεις 965 - φόρος 0,3 δισ. ευρώ.

    Από τα καταπληκτικά αυτά στοιχεία εξάγονται τα εξής καταπληκτικότερα συμπεράσματα:

    Πρώτο, από τις «off shore» εταιρείες που λειτουργούν στην Ελλάδα, αυτό που συνέβη επί μια ολόκληρη δεκαετία είναι ότι δηλώσεις - ως υποχρεούνται - για τον προσδιορισμό του ειδικού φόρου επί των ακινήτων που διαθέτουν, κατέθεταν στην καλύτερη περίπτωση μόλις οι 7 (!) από τις 100 «off shore»και στη χειρότερη περίπτωση... η μία (!!!) από τις 100 «off shore»!

    Δεύτερον: Από το 2010, από την εποχή των Μνημονίων δηλαδή και μετά, παρότι ο αριθμός των δηλώσεων έχουν έως και πενταπλασιαστεί, ο φόρος που κλήθηκαν να πληρώσουν οι «off shore» μειώθηκε έως και... δέκα φορές!

    Στα θαυμάσια, επομένως, που  συμβαίνουν στην Ελλάδα, ας προσθέσουμε:

    α) Τη μη υποβολή φορολογικών δηλώσεων μέχρι και από το 99% (!) των «off shore» που λειτουργούν στην χώρα,

    β) ο φόρος που πληρώνουν (;) αυτές που τελικώς υποβάλλουν δηλώσεις μειώθηκε έως και 92%!

     Τούτα τα «ωραία» προέκυψαν μετά την τροποποίηση του νόμου 3091/2002 (με τον οποίο επιβλήθηκε ειδικός φόρος 3% επί της αξίας των ακινήτων που ανήκουν σε νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες) από το νόμο 3842/2010.

    Σημείωση:

    Αυτός ο τόσο φιλικός νόμος προς τις «off shore» δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 58, τεύχος Α, στις 23/4/2010.Ήταν την ίδια μέρα, στις 23/4/2010,  που ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την υπαγωγή της Ελλάδας σεκαθεστώς Μνημονίων και φυσικά ουδέποτε προκάλεσε συνειδησιακά προβλήματα στη ΝΔ κατά την περίοδο της δικής της μνημονιακής διακυβέρνησης...

    Ερώτηση:

    Η «αριστερή» μας κυβέρνηση, εκτός από την ρύθμιση που δίνει τη δυνατότητα σε βουλευτές, υπουργούς, κρατικούς παράγοντες να συμμετέχουν σε «off shore», έχει να μας υποδείξει κάτι πιο… «ταξικό» επί του θέματος, πέραν εκείνης της ηρωικής δήλωσης του Τρύφωνα Αλεξιάδη τον περασμένο Δεκέμβρη ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ από τις χιλιάδες off shore που λειτουργούν στην Ελλάδα μέσα στο 2015 έλεγξε...μόλις 63;




πηγή : enikos

«Δικαίωση εργαζομένων ΕΡΤ με την απόφαση 1069/2016 του Πρωτοδικείου Αθηνών»

Πλήρης δικαίωση για εργαζόμενους της ΕΡΤ που απολύθηκαν τον Ιούνιο του 2013.

Με την 1069/2016 απόφασή του, το Δικαστήριο (Μ.Π.Α.) έκανε δεκτή την αγωγή σαράντα οκτώ (48) εργαζομένων της ΕΡΤ, στην πλειοψηφία τους του Π.Δ., οι οποίοι απολύθηκαν τον Ιούνιο του 2013.

Ο Δικαστής, Πρόεδρος Πρωτοδικών κ. Κωνσταντίνος Αδαμαντόπουλος, έκρινε βάσιμα όλα σχεδόν τα αιτήματα των απολυμένων, ακόμα και του χρόνου προϋπηρεσίας με συμβάσεις (Π.Δ.) και αναγνώρισε την ακυρότητα της απόλυσης των εναγόντων, καθώς επίσης ότι διάδοχος εργοδότης τους κατέστη το Ελληνικό Δημόσιο, το οποίο και παρέστη στη δίκη ως αντίδικος.

Το Δικαστήριο υποχρεώνει το Ελληνικό Δημόσιο να καταβάλει σε καθέναν από αυτούς μισθούς υπερημερίας (με τον τελευταίο μισθό! πληρωμής), για το διάστημα που μεσολάβησε από την παράνομη απόλυσή τους.

Στη δίκη μετείχαν υπέρ των εναγόντων απολυμένων η ΠΟΣΠΕΡΤ (μάρτυρας υπεράσπισης ο Πρόεδρος της

Π. Καλφαγιάννης) και η ΓΣΕΕ, οι θέσεις των οποίων έγιναν επίσης δεκτές από το Δικαστήριο.

Οι πληρεξούσιοι δικηγόροι μας, κκ. Δημήτρης Περπατάρης και Κωνσταντίνος Τοκατλίδης, τους οποίους ευχαριστούμε για την επιμέλεια και την άρτια εκπροσώπηση, καθώς και την αγωνιστική, μοναδική στάση τους δίπλα μας όλο αυτό το διάστημα του απαράμιλλου αγώνα, χαρακτηρίζουν σπουδαία νίκη την έκδοση αυτής της απόφασης.

Τονίζουν ότι η απόφαση αιτιολογεί με νομική πληρότητα το διατακτικό της, κρίνοντας τόσο ότι ήταν άκυρη η ομαδική απόλυση του Ιουνίου 2013 όσο και ότι διάδοχος εργοδότης κατέστη το Ελληνικό Δημόσιο μετά την κατάργηση της ΕΡΤ.

Επίσης σημειώνουν ότι με την απόφαση αυτή ελέγχονται όλοι οι ισχυρισμοί του Ελληνικού Δημοσίου σε βάρος των απολυμένων ως αβάσιμοι και με διεξοδικό τρόπο αναλύεται το ελληνικό και ευρωπαϊκό δίκαιο που καθιστούν άκυρη την απόλυσή τους. Μάλιστα, ιδιαίτερα τεκμηριωμένες είναι οι νομικές σκέψεις της απόφασης σε ό,τι αφορά το δίκαιο καταγγελίας συμβάσεων εργασίας και το δίκαιο προστασίας εργαζομένων σε περίπτωση μεταβίβασης επιχείρησης, που αξιοποιούν την πλούσια ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία και νομολογία.

Η απόφαση αυτή αποτελεί σημαντικό βήμα για την άμεση αποκατάσταση των δικαιωμάτων μας που προσβλήθηκαν με την άκυρη απόλυσή μας. Μισθολογικά, εκτός των άλλων, θα προσφύγουμε και νομικά.

Τα θεσμικά πρέπει να αποδοθούν στους εργαζόμενους ως είχαν και είναι η αδιαπραγμάτευτη βάση μας για την υπογραφή ΣΣΕ όσο κι αν η Διοίκηση θέλει να τα στραγγαλίσει και να τα εκμηδενίσει, με πρακτικές αυταρχισμού, αδιαφάνειας, αδικιών, ομαδοποιήσεων, καταστρατήγηση εργασιακών - επαγγελματικών νόμων και ρουσφετολογίας, θέλοντας εργαζόμενους «ορχήστρα», χωρίς δικαιώματα και δίκαιες με ισονομία αμοιβές.

Η ΠΟΣΠΕΡΤ δεν θα σταματήσει να διεκδικεί τα ηθικά και νόμιμα δικαιώματα όλων μας που προέρχονται από συλλογικές συμβάσεις και υπογράφτηκαν μετά από σκληρές διαπραγματεύσεις, επίπονους αγώνες και έχουν μεγάλο βάθος χρόνου.

Η πλήρης ΑΝΑΒΙΩΣΗ των εργασιακών μας σχέσεων και όλων των δικαιωμάτων μας, καθώς και κάθε άρση αδικίας που υπήρχε ή δημιουργήθηκε τώρα, είναι αδιαπραγμάτευτα και δεν τα εκχωρούμε σε κανένα.

Είναι το λιγότερο που μας χρωστούν και που το δικαιούμαστε χωρίς παζάρια, εξαιρέσεις και αυλοκόλακες. 

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ (ΜΕΚΕΑ)

Καλούμε κάθε πατριώτη-πατριώτισσα, με οποιαδήποτε ιδεολογική αναφορά, σε εκδήλωση του ΜΕΚΕΑ, την Τρίτη 31 Μαΐου 2016 στις18:30, στο Πνευματικό Κέντρο Αθηνών(Ακαδημίας 50 – Είσοδος και από τη Σόλωνος, Αμφιθέατρο Α. Τρίτση). Θέμα της εκδήλωσης θα είναι η καταστροφή που υφίσταται ειδικά τα τελευταία χρόνια ο Ελληνικός λαός μέσα στην ΕΕ και την νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, οι σχετικές εξελίξεις σε παγκόσμιο και πανευρωπαϊκό επίπεδο, με την αμφισβήτηση της ΕΕ και την άνοδο των νεο-εθνικιστικών κινημάτων που στηρίζονται από τα θύματα της Νέας Διεθνούς Τάξης λόγω ειδικά της σημερινής χρεοκοπίας της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς». Θα παρουσιαστεί η πρόταση εξόδου από τον λαϊκό όλεθρο μέσα από ένα πρόγραμμα Οικονομικής Αυτοδυναμίας που θα πρέπει να χτυπήσει την Οικονομική Κατοχή που επιβάλλουν η Υπερεθνική Ελίτ και οι ντόπιες ελίτ μαζί με τους προνομιούχους πολιτικούς, πνευματικούς κλπ. εκπροσώπους τους. Ένα τέτοιο λαϊκό μέτωπο όπως το ΜΕΚΕΑ είναι αναγκαίο τόσο στην Ελλάδα όσο και σε κάθε χώρα, της οποίας ο λαός αντιλαμβάνεται ότι το βασικό ζήτημα σήμερα είναι η ανάκτηση της οικονομικής και εθνικής του κυριαρχίας ως προϋπόθεση για μια νέα Δημοκρατική Κοινότητα Αυτοδύναμων εθνών και λαών.
Ομιλίες:

Σπύρος Μεθενίτης: Τα αίτια της καταστροφής και τι είναι το ΜΕΚΕΑ

Σάκης Αδάμ: Κριτική στην Αριστερά με βάση τη στρατηγική του ΜΕΚΕΑ (δηλ. έξοδος από ΕΕ/Νεοφιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση και Οικονομική Αυτοδυναμία)

Τάκης Φωτόπουλος: Το πανευρωπαϊκό κίνημα  για την εθνική και οικονομική κυριαρχία ενάντια στην ΕΕ —Γιατί είναι επιτακτική η άμεση έξοδος μας από την ΕΕ για την έξοδο από την καταστροφή

Μερικές πρώτες σκέψεις για το πόρισμα της επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής  

Γράφει ο Χρήστος Ρέππας

Το κίνημα που, εδώ και τριάντα χρόνια, μετασχημάτιζε το σχολείο προς μια πανομοιότυπη κατεύθυνση  τώρα μπορεί να γίνει κατανοητό στη θλιβερή ιστορική του αλήθεια. Κάτω από τη διπλή επίκληση «εκδημοκρατισμού της εκπαίδευσης» (πρόκειται για απόλυτο ψεύδος)  και την αναγκαία προσαρμογή στον σύγχρονο κόσμο (εδώ έχουμε μισή αλήθεια), αυτό που καθιερώνεται μέσα απ’ όλες αυτές τις εξίσου άθλιες μεταρρυθμίσεις είναι το σχολείο του Ολοληρωτικού Καπιταλισμού, δηλ. το σχολείο ως μία από τις αποφασιστικές λογισμικές βάσεις αφετηρία για τις πιο μεγάλες Πολυεθνικές Εταιρείες – από τη στιγμή που ολοκληρώθηκε σε γενικές γραμμές η διαδικασία αναδιάρθρωσής τους -ώστε να διεξάγουν με όλη την επιθυμητή αποτελεσματικότητα τον παγόσμιο οικονομικό πόλεμο του 21ου αιώνα.
Ζαν Κλωντ Μισεά: Η Εκπαίδευση της Αμάθειας , εκδ. ΒΙΒΛΙΟΡΑΜΑ σελ. 34

Το κείμενο που παρουσιάζει η Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής για τα προβλήματα της ελληνικής εκπαίδευσης δεν έχει τίποτα το πρωτότυπο και το ουσιαστικό να πει. Σε επιγραμματική διατύπωση, χωρίς καμιά ουσιαστική τεκμηρίωση και αναφορά σε επιστημονική βιβλιογραφία απλά επαναλαμβάνει τα ιδεολογήματα και τις κατευθύνσεις των προηγούμενων αστικών κυβερνήσεων και των υπερεθνικών μηχανισμών του κεφαλαίου (Ε.Ε, Ο.Ο.Σ.Α, Παγκόσμια Τράπεζα) για την άσκηση νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής πολιτικής. Η πολιτική και ιδεολογική του σημασία είναι ότι υιοθετεί πλήρως τη νεοφιλελεύθερη ατζέντα και τις αρχές του Ο.Ο.Σ.Α για την εκπαίδευση. Εξάλλου η πολιτική συνεργασία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ –  ΑΝΕΛ με  τον συγκεκριμένο οργανισμό ξεκινά από την πρώτη περίοδο της εξουσίας της με τη συνάντηση Α.Τσίπρα – Α. Γκουρία και την ανοιχτή έκφραση θαυμασμού από πλευράς του σημερινού πρωθυπουργού για την εργαλειοθήκη του συγκεκριμένου οργανισμού.

Ο ρόλος του Ο.Ο.Σ.Α είναι γνωστός τις τελευταίες δεκαετίες για την προώθηση εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων με βασικό υπόβαθρο τον προσανατολισμό του σχολείου στις απαιτήσεις της καπιταλιστικής αγοράς και κερδοφορίας , την ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών της εκπαίδευσης και την υπονόμευση των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών, των μορφωτικών δικαιωμάτων μαθητών και φοιτητών και τη νεοσυντηρητική κηδεμόνευση της μαθησιακής διαδικασίας με σκοπό την επιβολή συγκεκριμένων δεξιοτήτων και εργαλειακών γνώσεων, μέσω του προγράμματος PISA. Με μεθοδολογικό υπόβαθρο, σε σταθερή βάση, τη θεωρία του «ανθρώπινου κεφαλαίου» θεωρεί την εκπαίδευση ως θεμελιώδη μηχανισμό της οικονομικής (καπιταλιστικής) μεγέθυνσης και προτείνει τη διαμόρφωση εκπαιδευτικής διαδικασίας με βάση αυτόν τον προσανατολισμό. Έτσι η σχολική αλλά και ευρύτερα η συνολική εκπαίδευση έχει τα χαρακτηριστικά μιας επένδυσης και το οικονομικά παραγωγικό συστατικό της σχολικής παιδείας   σύμφωνα με τον θεμελιωτή της θεωρίας είναι η επένδυση  σε ειδικότητες και γνώσεις, οι οποίες παράγουν  τα μελλοντικά κέρδη και συνεπώς έχει τα χαρακτηριστικά μιας επένδυσης σε οποιαδήποτε άλλα παραγωγικά αγαθά[1].

Σ’ αυτό το ιδεολογικό και πολιτικό πλαίσιο αρχών η »Αριστερά» του γ’ μνημονίου  βρήκε  τον σχεδιαστή και οργανωτή του πλαισίου της εκπαιδευτικής της μεταρρύθμισης. Αλλά και ούτε σ’ αυτό το σημείο πρωτοτυπεί. Η παρουσία του Ο.Ο.Σ.Α στην ελληνική εκπαιδευτική πραγματικότητα βρίσκεται πίσω από κρίσιμες στιγμές επιβολής από την πλευρά των διαφόρων μεταπολιτευτικών κυβερνήσεων νεοσυντηρητικών λογικών στο εκπαιδευτικό σύστημα, όπως ήταν η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση του 1997 και η θεσμοθέτηση του μνημονιακού νόμου 3848/ 2010, επί Υπουργίας  Α. Διαμαντοπούλου. Ήδη από το 1996 ο Ο.Ο.Σ.Α θα θέσει στο στόχαστρο τη δημόσια χρηματοδότηση του  ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος στο  με το πρόσχημα της ανεπάρκειας των δημοσίων δαπανών: «Σε ό,τι αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση κάποια συμμετοχή των γονέων στα δίδακτρα και τα άλλα έξοδα  – ανάλογα με το εισόδημά τους – δεν φαίνεται  αδιανόητη στους εξεταστές» [2], ενώ θα καταγγείλει «τη μηχανιστική κοινωνική ισότητα όσον αφορά τα δικαιώματα των μαθητών και των φοιτητών σε δωρεάν βιβλία και σίτιση …   και ως  εκ τούτου οι νέοι  εθίζονται πρώιμα στις προϋποθέσεις  ενός συστήματος επιχορηγήσεων που στέκεται εμπόδιο σε κάθε αποτελεσματική μορφή διδασκαλίας, εκμάθησης και αξιολόγησης, που δεν βοηθά στην ανάπτυξη πιο εκλεπτυσμένων μορφών ατομικής πρωτοβουλίας» [3]. 

Το 2011, και ενώ η χώρα βρίσκεται κάτω από καθεστώς βρίσκεται κάτω από καθεστώς εξευτελιστικής επιτροπείας των δανειστών και η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας έχει καθαρόαιμο νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό, ο Ο.Ο.Σ.Α θεωρεί ότι το πολιτικό και κοινωνικό κλίμα είναι το κατάλληλο για μια επιθετική εκπαιδευτική πολιτική που θα σαρώσει κάθε κοινωνικό δικαίωμα στην εκπαίδευση , θα προωθήσει την ιδωτικοποίηση των λειτουργιών της και θα συντρίψει κάθε ριζοσπαστική αντίσταση σ’ αυτές τις πολιτικές.

Με την έκθεση που παρουσιάζεται το 2011[4],  στο στόχαστρο του Ο.Ο.Σ.Α μπαίνει η αναλογία μαθητών – εκπαιδευτικών, το ωράριο εργασίας των εκπαιδευτικών, προτείνεται η συγχώνευση και η κατάργηση σχολικών μονάδων, κάθε βαθμίδα του εκπαιδευτικού συστήματος πρέπει ν΄αναλάβει την ευθύνη για την αποδοτική χρήση των πόρων του, η πρόσληψη των εκπαιδευτικών σε επίπεδο σχολείου από τον διευθυντή, ο οποίος σύμφωνα με την έκθεση πρέπει να λειτουργεί πλέον ως διοικητικός και οικονομικός μάνατζερ, επίθεση στη μονιμότητα της εργασίας του εκπαιδευτικού προσωπικού, ενώ ως ανασχετικοί παράγοντες στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, όπως την οραματίζεται το αστικό -τεχνοκρατικό κατεστημένο του οργανισμού, είναι το ισχυρό πνεύμα κοινωνικής δικαιοσύνης που χαρακτηρίζει την ελληνική κοινωνία, η περιορισμένη παράδοση που υπάρχει σε ιδιωτικούς φορείς για την εξυπηρέτηση δημόσιων σκοπών, τα ισχυρά εργατικά συνδικάτα, το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι όπως εντοπίζεται στις διατάξεις του Συντάγματος (άρθρο 12), οι απεργίες και οι διαδηλώσεις εναντίον των απειλών για τα εργασιακά δικαιώματα. Το κείμενο της Έκθεσης θα ολοκληρώσει  με δύο προτάσεις, χαρακτηριστικές της νεοφιλελεύθερης λογικής του: την αξιολόγηση των μαθησιακών αποτελεσμάτων των σχολείων μέσω αξιολόγησης των μαθητών σε εθνικό επίπεδο και την ελεύθερη επιλογή σχολείου από τους γονείς, μετασχηματίζοντας την εκπαίδευση σε μια ιδιωτική – καταναλωτική πρακτική.

Σε ένα τέτοιο κείμενο, μ’ αυτό τον ακραίο αντικοινωνικό και αντιεκπαιδευτικό προσανατολισμό, η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας τη μόνη αντίρρηση που βρήκε να προβάλει είναι ότι απλώς περιέχει παλιά και παρωχημένα δεδομένα και ότι συνεπώς αυτό που χρειάζεται είναι η επικαιροποίησή του με τα σύγχρονα δεδομένα, αφήνοντας στο απυρόβλητο το νεοσυντηρητικό πλαίσιο αρχών του, για το οποίο όπως έδειξαν και οι σχετικές δηλώσεις του βουλευτή του κυβερνώντος κόμματος Αλ. Τριανταφυλλίδη αλλά και τα κείμενα πορίσματα της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και του Εθνικού και Κοινωνικού  Διαλόγου γοητεύουν αρκετά  και βρίσκουν ευνοϊκή υποδοχή στο πολιτικό περιβάλλον της νεομνημονιακής «Αριστεράς».

Η επιλογή του Ο.Ο.Σ.Α ως σχεδιαστή εκπαιδευτικών αλλαγών στην ελληνική πραγματικότητα μαρτυρεί όχι μόνο την ιστορική αφασία και τον πολιτικό καιροσκοπισμό του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου αλλά κυρίως το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον διαβεί οριστικά τον Ρουβίκωνα και στα θέματα της εκπαίδευσης και αποτελεί  εκφραστή,  της αστικής – μνημονιακής πολιτικής . και σ’ αυτό το πεδίο. Με τα κείμενα που έχουν εκδοθεί από την Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής και την  Έκθεση – συνόψιση των συμπερασμάτων του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου φανερώνεται ότι η στροφή αυτή αποκρυσταλλώνεται ιδεολογικά και πολιτικά ,  κάθε άλλο παρά συγκυριακή είναι και ότι θα έχει μόνιμο χαρακτήρα.

Η υιοθέτηση της νεοφιλελεύθερης ατζέντας για την εκπαίδευση στο συγκεκριμένο κείμενο αλλά και σε  άλλα της Επιτροπής του Εθνικού και Κοινωνικού Διαλόγου για την Παιδεία  έχει ως βάση της  τη λεγόμενη αυτονομία της σχολικής μονάδας, εισηγείται την αποκέντρωση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος  τόσο σε διοικητικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο περιεχομένου με τον προσανατολισμό του σχολικού προγράμματος,  και με  την πρόταση ιδιωτικοποιημένων σχημάτων χρηματοδότησης τα οποία δικαιολογούνται στο όνομα των σημερινών προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής  αλλά είναι ξεκάθαρο από τη συνολική ανάγνωση του κειμένου ότι υποκρύπτουν μια συνολικότερη αντίληψη μετασχηματισμού για τι πρέπει να είναι στις σημερινές συνθήκες η εκπαίδευση: τη βλέπουν, με βάση αυτά που προτείνουν ως μια ιδιωτική- καταναλωτική πρακτική και ανταλλακτική αξία , το κόστος της οποίας είναι ατομική ευθύνη αυτών που εκπαιδεύονται.

Έχει μια ιδιαίτερη πολιτική σημασία για το πώς κατανοείται και παρουσιάζεται από τους συντάκτες του κειμένου η κοινωνική λειτουργία της εκπαίδευσης. Παρουσιάζεται αφηρημένα με αταξικό τρόπο ως θεσμός που συμβάλλει γενικά και αόριστα στην ανάπτυξη της κοινωνίας, χωρίς να ξεκαθαρίζεται το είδος των κοινωνικών(καπιταλιστικών) σχέσεων στα πλαίσια των οποίων ξεδιπλώνεται η εκπαιδευτική διαδικασία. Για να δικαιολογηθεί ο καθεστωτικός χαρακτήρας των εκπαιδευτικών επιλογών της σημερινής κυβέρνησης υιοθετείται μια εντελώς ρηχή, θετικιστική και κυρίως αταξική αντίληψη για το χαρακτήρα και τη λειτουργία της εκπαίδευσης.

Το κείμενο στο σημείο αυτό είναι μια ολοκληρωτική αποκοπή από τον πολιτισμό και τη σκέψη της Αριστεράς, κινείται σε ιδεολογική και μεθοδολογική αντιπαλότητα με τη μαρξιστική θεωρία της εκπαίδευσης,  είναι περισσότερο μια τεχνοκρατική ανάγνωση της ελληνικής εκπαιδευτικής πραγματικότητας  που  απηχεί τον τρόπο σκέψης των γραφειοκρατών των Βρυξελλών και του Ο.Ο.Σ.Α.

Ο ιδεολογικός και αξιακός ορίζοντας του κειμένου είναι  ο ίδιος  ο καπιταλισμός  στη διεθνοποιημένη  εκδοχή του , αναπτύσσεται σ’ αυτό μια εργαλειακή και  επιφανειακή ανάλυση με στόχο τη συμβολή της εκπαίδευσης στην επίλυση προβλημάτων της καπιταλιστικής οικονομίας, θυσιάζοντας την μορφωτική προοπτική των λαϊκών στρωμάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κείμενο επικεντρώνει στην έννοια της »αυτονομίας»  και της »αποκέντρωσης» των εκπαιδευτικών θεσμών , όπως όλες οι τεχνοκρατικές αναλύσεις των πολιτικών οργανισμών του κεφαλαίου. Η υιοθέτηση των όρων » αυτονομία», «αποκέντρωση», «κοινωνία της γνώσης» στην κυρίαρχη παιδαγωγική σκέψη και εκπαιδευτική ανάλυση αντανακλά ένα μεγάλο εύρος μετασχηματισμών στο πώς γίνεται αντιληπτός ο ρόλος της εκπαίδευσης σε συνθήκες διεθνοποίησης του κεφαλαίου. Η εκπαίδευση και η επιστήμη οφείλουν να υπηρετούν την αποδοτικότητα του συστήματος, γιατί στα πλαίσια της μεταμοντέρνας αντίληψης για το τέλος των μεγάλων αφηγήσεων[5], που αποτελεί και τη θεωρητική βάση αυτών των απόψεων, δεν υπάρχει τίποτε άλλο πέρα από τον ορίζοντα των κεφαλαιοκρατικών σχέσεων παραγωγής.

Η εξουσιαστική αφασία και η όλο και περισσότερο κομφορμιστική σκέψη που διακρίνει τη σημερινή νεομνημονιακή «αριστερά», η πολιτική της πρόσδεση στα συμφέροντα των δανειστών και του ελληνικού κεφαλαίου, την κάνει να αφομοιώνει όχι μόνο τους στόχους και τους προσανατολισμούς των κυρίαρχων εκπαιδευτικών πολιτικών  αλλά και το εννοιολογικό σύμπαν που δικαιολογεί την ύπαρξή τους.

ΑΥΤΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗΣ ΜΟΝΑΔΑΣ: Ανοίγοντας το σκηνικό της ιδιωτικοποίησης  στην εκπαίδευση

Σύμφωνα με τους συντάκτες του κειμένου: «η τελευταία εικοσαετία σημαδεύτηκε από μεγάλες αλλαγές στον τομέα της εκπαίδευσης στη μεγάλη πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών. Οι αλλαγές αυτές οδήγησαν σε μια διεύρυνση εκπαιδευτικών πολιτικών ευνοούσαν την αυτονομία της σχολικής μονάδας … η έννοια της αυτονομίας της σχολικής μονάδας αποτελεί τη βασική αρχή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης  η οποία διαρθρώνεται κατά τους συντάκτες της έκθεσης σε τρεις τομείς: α. παιδαγωγική  αυτονομία β. διοικητική αυτονομία γ. οικονομική αυτονομία.» 

Η τελευταία »αφορά τη δυνατότητα που δίνεται στη σχολική μονάδα να διαχειριστεί τους πόρους της ή  και ν’ αναζητήσει νέους». Η αόριστη αναφορά στις εκπαιδευτικές αλλαγές στον ευρωπαϊκό χώρο την τελευταία εικοσαετία, χωρίς καμιά επισήμανση του πολιτικού και ιδεολογικού πρόσημου αυτών των αλλαγών αλλά κυρίως, χωρίς καμιά αναφορά στ’ αποτελέσματά τους, αποσκοπεί στην άκριτη αποδοχή αυτών των αλλαγών και κυρίως στην αποφυγή οποιασδήποτε συζήτησης για τα  καταστροφικά τους αποτελέσματα. Οι συντάκτες αποσιωπούν το γεγονός ότι οι αλλαγές αυτές πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης – νεοσυντηρητικής  ηγεμονίας  με κυρίαρχα τα παραδείγματα της Μ. Βρετανίας (1988) και των προτάσεων –  παρεμβάσεων του Ο.Ο.Σ.Α για τον ευρωπαϊκό χώρο. Οι συντάκτες του κειμένου  αποφεύγον να μιλήσουν συγκεκριμένα  για τα παραδείγματα που θέλουν να προβάλλουν , γνωρίζοντας ότι το αντίθετο δεν θα εξασφάλιζε την θετική εικόνα που θέλουν για τα αγοραία οργανωτικά σχήματα διοίκησης της εκπαίδευσης που προτείνουν.

Η ανοιχτή εγκατάλειψη της δημόσιας χρηματοδότησης της εκπαίδευσης, προκειμένου ο κρατικός προϋπολογισμός  να χρηματοδοτεί τις απαιτήσεις των δανειστών και την κερδοφορία του κεφαλαίου, αναγκάζει όλους τους  εισηγητές των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων να προτείνουν μεθόδους που έχουν να κάνουν με την ιδιωτικοποίηση του κόστους της εκπαιδευτικής λειτουργίας. Όσο κι αν αυτό δικαιολογείται κάτω από το βάρος της κρίσης και των πολιτικών της δημοσιονομικής προσαρμογής του Δ.Ν.Τ και της Ε. Ε , που η νεομνημονιακή »αριστερά» συνειδητά αποδέχεται και με συνέπεια προωθεί σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, στην πραγματικότητα  κάθε άλλο παρά συγκυριακό είναι το ζήτημα. Η κρίση είναι η ιστορική ευκαιρία για ν’ απαλλαγούν  το κεφάλαιο και το αστικό κράτος από τα έξοδα αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης στο χώρο της εκπαίδευσης, να απαλλαγούν  από κοινωνικές δαπάνες   που συσχετισμός κοινωνικών δυνάμεων μιας άλλης εποχής (κράτος πρόνοιας –  μαζική παραγωγή,  κεϋνσιανή διαχείριση του καπιταλισμού) τους επέβαλε να καταβάλλουν.

Στις σημερινές συνθήκες  η οργανωτική αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος μέσα από σχήματα διοικητικής αποκέντρωσης και οικονομικής και παιδαγωγικής αυτονομίας αποσκοπεί στην απαλλαγή του αστικού κράτους από τα βαρίδια της χρηματοδότησης κοινωνικών δαπανών. Δεν αποσκοπεί σε μια πιο ελεύθερη , μη κηδεμονευόμενη εκπαιδευτική διαδικασία από το καπιταλιστικό κράτος ούτε στο πολυδιαφημιζόμενο άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία,  Με την ιδεολογική  αυτή διαστροφή θέσεων  του κινήματος της Νέας Αγωγής  το άνοιγμα του σχολείου είναι προς τα κυρίαρχα κοινωνικά συμφέροντα και θεσμοθετείται η ισχυρή εξάρτηση του απ’ αυτά. Είναι στην κυριολεξία υποταγή σ’ αυτά προκειμένου να εξασφαλιστεί η οικονομική του επιβίωση.

Θα ήταν μεγάλη αυταπάτη να θεωρήσει αλλαγές στο πλαίσιο διοίκησης της εκπαίδευσης όπως η αποκέντρωση και η αυτονομία της σχολικής μονάδας ως αποδέσμευση από τον συγκεντρωτικό κρατικό έλεγχο. Αντίθετα αυτού του τύπου οι «μεταρρυθμίσεις συνδέονται  με τις αλλαγές των μορφών, του ρόλου και του έργου του κράτους και αποτελούν τμήμα τους… Πρόκειται για αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο το κράτος εκτελεί το έργο του και υλοποιεί τους στόχους του… Με πολύ απλούς όρους πρόκειται για μετατόπιση από την κυβέρνηση στη διακυβέρνηση μέσω διατύπωσης στόχων, ελέγχου και χρήσης εμπλεκομένων και φορέων»[6].

Ένας τέτοιος  τύπος κρατικού ελέγχου καθιστά απλή αυταπάτη τις διακηρύξεις του κειμένου  ότι μέσα από την αποκέντρωση του υφιστάμενου εκπαιδευτικού συγκεντρωτικού συστήματος και την αρτιότερη οργάνωση της διοίκησης θα έχουμε ένα δημοκρατικό τρόπο λήψης των αποφάσεων, ισόρροπη και ολόπλευρη ανάπτυξη των μαθητών, ενίσχυση της ισότητας και άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων » (σελ. 19) ή ότι  η αυτόνομη σχολική μονάδα συνιστά δημοκρατικό πλαίσιο διαδικασιών και λειτουργίας ή ότι η αυτοαξιολόγηση μπορεί να λειτουργήσει ως μηχανισμός βελτίωσης του εκπαιδευτικού συστήματος, όταν η κυρίαρχη πολιτική στην εκπαίδευση θα κινείται με βάση τη λιτότητα και τα προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής, θα προκρίνει ως λύσεις την ιδιωτικοποίηση των λειτουργιών της εκπαίδευσης, τη μείωση του προσωπικού, την εντατικοποίηση της εργασίας  και την ένταση της ταξικής επιλογής και διαφοροποίησης του μαθητικού πληθυσμού.

Η εκπαίδευση πλέον από ένα συλλογικό κοινωνικό δικαίωμα (έστω και σε περιορισμένα πλαίσια) μετατρέπεται σε μια ιδιωτική – καταναλωτική υπόθεση και είναι κυρίως ατομική ευθύνη των εκπαιδευόμενων.

Μια τελευταία παρατήρηση είναι ότι το κείμενο έχει μια εκπληκτική ομοιότητα όρων και διατυπώσεων ακόμα και σε γλωσσικό επίπεδο με προηγούμενα κείμενα εκπαιδευτικής πολιτικής για τα θέματα που θίγει. Δεν γνωρίζω αν έχουν χρησιμοποιηθεί και πώς προηγούμενα κείμενα που αφορούν την εκπαιδευτική πολιτική. Στην πιστή αναπαραγωγή αυτών των απόψεων εγώ αποδίδω μόνο πολιτική και ιδεολογική σημασία και βλέπω τη συνέχεια των μνημονιακών πολιτικών στην εκπαίδευση αλλά και τη διάθεση της σημερινής νεομνημονιακής »αριστεράς» να υλοποιήσει την καπιταλιστική ορθολογικότητα στην εκπαίδευση σε κρίσιμα σημεία, εκεί που μέχρι τώρα οι παραδοσιακές αστικές δυνάμεις απέτυχαν.

……………………………………………………………………………………………………………………………………..

 [1]  Th.Shultz , Η οικονομική  αξία της Εκπαιδεύσεως, εκδ Παπαζήση, Αθήναι  1972
σελ. 46

 [2] Ο.Ο.Σ.Α, Επισκόπηση του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Συστήματος, Έκθεση Εμπειρογνωμόνων  , ,  εκδ. Υ.Π.Ε.Π.Θ ,  Αθήνα  1996 , σελ  14

 [3]  Ο.Ο.Σ.Α,  Επισκόπηση του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Συστήματος , οπ. παρ. σελ. 16

 [4] Ο.Ο.Σ.Α, Καλύτερες επιδόσεις και Επιτυχείς Μεταρρυθμίσεις στην Εκπαίδευση. Προτάσεις για την Εκπαιδευτική Πολιτική στην Ελλάδα , ISBN 978 – 92 -64 -11957-4

 [5] Βλ. γι’ αυτό το ζήτημα  Π.Παυλίδης, Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗΣ, περιοδικό ΟΥΤΟΠΙΑ, τεύχος 80, Μάιος-Ιούνιος 2008

[6] S.Ball and D.Youdell, H Kρυφή  ιδωτικοποίηση   στη Δημόσια  Εκπαίδευση, Ι.Π.Ε.Μ  – Δ.Ο.Ε, Αθήνα

Μόνιμος διορισμός όλων των αναπληρωτών τώρα – ΟΧΙ στην ανεργία και στις απολύσεις στην εκπαίδευση

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι...
Η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, πιστή στην υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων και της πολιτικής της Ε.Ε., του ΟΟΣΑ και της κυβέρνησης έχει αποφασίσει να διαλύσει τη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση.

Η συνέχιση του καθεστώτος των μηδενικών διορισμών για το σχ. έτος 2016 – 2017, η άρνηση του Υπουργού Παιδείας να δεσμευτεί σχετικά με τον αριθμό των αναπληρωτών που πρόκειται να προσληφθούν για την επόμενη σχολική χρονιά καθώς και η εμμονή του στη στήριξη όλων των αντιεκπαιδευτικών ρυθμίσεων που έχει προωθήσει το τελευταίο διάστημα («Ενιαίος Τύπος Ολοήμερου» με αποκλεισμό χιλιάδων μαθητών από αυτό και χιλιάδες ανέργους αναπληρωτές την επόμενη σχολική χρονιά, μετακινήσεις εκπαιδευτικών από τις οργανικές τους θέσεις καθώς θα πλεονάζουν, συμπλήρωση ωραρίου δασκάλων σε περισσότερα από ένα σχολεία, αύξηση του ελάχιστου αριθμού νηπίων στα 14 επομένως μαζικό κλείσιμο τμημάτων νηπιαγωγείων, η μετατροπή του ρόλου των Τμημάτων Ένταξης σε κακέκτυπο παράλληλης στήριξης – ταφόπλακα στις προσλήψεις εκπαιδευτικών για παράλληλη στήριξη, η ολοφάνερη απουσία βούλησης για απόδοση οργανικών θέσεων στους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων) δείχνει το δρόμο της απόλυσης σε χιλιάδες εκπαιδευτικούς που εργάζονταν στην εκπαίδευση. 

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. απαντά στην επίθεση του Υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης με αγώνα. Αγώνα, που όπως απέδειξε η αναγκαστική μεταστροφή του Υπουργείου στο θέμα του τρόπου πρόσληψης αναπληρωτών, έπειτα από τις δυναμικές μας κινητοποιήσεις, είναι ο μόνος δρόμος που έχει το εκπαιδευτικό κίνημα για να νικήσει.

Ο κλάδος των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης παλεύει για:

• Την άμεση πραγματοποίηση όλων των μόνιμων διορισμών που έχει ανάγκη η εκπαίδευση και υποσχόταν ο Υπουργός μέχρι πριν λίγο χρονικό διάστημα.
  
  
• Μόνιμο διορισμό όλων των αναπληρωτών γενικής και ειδικής αγωγής τώρα.
  
  
• Καμία απόλυση αναπληρωτή, κανείς εκπαιδευτικός στην ανεργία.
  
  
• Την απόσυρση της Υπουργικής Απόφασης για το φερόμενο ως «Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου».
  
  
• Την απόσυρση της διάταξης που ψηφίστηκε για τα νηπιαγωγεία.
  
  
• Την απόδοση των οργανικών θέσεων στους εκπαιδευτικούς   ειδικοτήτων.
  
  

Αποφασίζουμε ομόφωνα

Την πραγματοποίηση συλλαλητηρίου το Σάββατο 4 Ιουνίου 2016 και ώρα 17:30 στα Προπύλαια.Το συλλαλητήριο θα πραγματοποιηθεί αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ημερίδας της Δ.Ο.Ε. για την Προσχολική Αγωγή στην οποία θα συμμετέχουν εκπαιδευτικοί από όλη την Ελλάδα, Πρόεδροι και μέλη Δ.Σ. Πρωτοβάθμιων Συλλόγων και Αιρετοί. Στη συγκέντρωση καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς των μαθητών καθώς και ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Όλοι μαζί θα διατρανώσουμε την αντίθεσή μας στα σχέδια της Κυβέρνησης που διαλύουν τη δημόσια εκπαίδευση.

Κηρύσσουμε
24ωρη απεργία την Τετάρτη 8 Ιουνίου 2016
ημέρα κινητοποίησης για την Παιδεία και την Υγεία

και καλούμε όλους τους συναδέλφους να συμμετέχουν μαζικά και δυναμικά στη συγκέντρωση της Δ.Ο.Ε. που θα πραγματοποιηθεί στα Προπύλαια στις 12:30 μ.μ. (η συγκέντρωση θα ενωθεί με την αντίστοιχη συγκέντρωση των εργαζόμενων στην υγεία που πραγματοποιεί η ΠΟΕΔΗΝ) και στην πορεία που θα ακολουθήσει μέχρι τη Βουλή. Εκεί το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. απαιτεί από τον Υπουργό Παιδείας να μας συναντήσει και να αφουγκραστεί τη βούληση των εκπαιδευτικών της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. προχωράει στην έκδοση αφίσας και επιστολών προς τους γονείς των μαθητών νηπιαγωγείων και δημοτικών σχολείων με τις οποίες τους ενημερώνουμε για τις ολέθριες επιπτώσεις της εκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-ΑΝ.ΕΛ. στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών μας και το εργασιακό μέλλον των εκπαιδευτικών. Οι Γενικές Συνελεύσεις των Συλλόγων Εκπαιδευτικών Π.Ε. όλο το επόμενο διάστημα, αποκτούν και χαρακτήρα ενημέρωσης των συναδέλφων καθώς και  προετοιμασίας και οργάνωσης των κινητοποιήσεων.

Οι εκπαιδευτικοί της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ξεσηκωνόμαστε και

ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΩΡΕΑΝ ΣΧΟΛΕΙΟ

Καλούμε τους συλλόγους Εκπ/κών Π.Ε. να πραγματοποιήσουν ανάλογες συγκεντρώσεις και πορείες διαμαρτυρίας σε όλη τη χώρα στις έδρες Περιφερειών και Διευθύνσεων Εκπαίδευσης. Καλούμε ιδιαίτερα τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε. που βρίσκονται πιο κοντά στο λεκανοπέδιο να φροντίσουν για την οργανωμένη μετακίνηση εκπαιδευτικών στις συγκεντρώσεις της ΔΟΕ.

Συνέντευξη Αλέκου Αλαβάνου στην Πέγκυ Ντόκου

Ο Αλέκος Αλαβάνος, δεν χρειάζεται συστάσεις. Είναι ένας πολιτικός που προέρχεται από την Αριστερά και παραμένει σταθερός στις απόψεις του μέχρι σήμερα που είναι επικεφαλής του ‘Σχεδίου Β’.  Ο κ. Αλαβάνος μιλάει στην «δημοκρατική» για τις πολιτικές εξελίξεις μετά την ψήφιση στην Βουλή των δυσβάστακτων φορολογικών μέτρων. Ασκεί σκληρή κριτική στον Αλέξη Τσίπρα και στους πρώην συντρόφους του, καθώς διετέλεσε πρόεδρος του Σύριζα, και δηλώνει ότι μετά τα νέα μέτρα και την απόφαση για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, έχουν διαπράξει όλοι «εσχάτη προδοσία» κατά της Ελλάδας αλλά παραμένουν γατζωμένοι στην εξουσία. Σχολιάζοντας την κατάργηση των μειωμένων συντελεστών ΦΠΑ στα νησιά, ο Αλέκος Αλαβάνος κατηγορεί τους κυβερνητικούς βουλευτές της Δωδεκανήσου, λέγοντας πως δεν θα έπρεπε να εμφανίζονται στην περιοχή τους και θα έπρεπε να είχαν ήδη παραιτηθεί. Ειδικά για τον Πάνο Καμμένο και την στάση του, θεωρεί ότι πρόκειται πλέον για ‘κωμωδία’ η οποία όμως έχει μετατραπεί σε ‘τραγωδία’ καθώς οι επιπτώσεις στην οικονομία των νησιών θα είναι καταστροφικές. Ακόμη, μιλάει για τις εκλογές, την εναλλακτική λύση που προτείνει το ‘Σχέδιο Β’ αλλά και την υποκριτική στάση των δανειστών απέναντι στις κυβερνήσεις της Ελλάδας.
Η συνέντευξη αναλυτικά:
• Κύριε Αλαβάνο θα ήθελα να ξεκινήσουμε από την πρόσφατη δήλωσή σας. Είναι γεγονός ότι κάνετε σπάνια δηλώσεις. Είπατε συγκεκριμένα μεταξύ άλλων: «ούτε οι χούντες έχουν κάνει τέτοιο ξεπούλημα, ούτε ο Μεταξάς, ούτε ο Παπαδόπουλος. Αμφιβάλλω εάν πολιτικοί από το δεξιό χώρο θα μπορούσαν να το κάνουν αυτό. Με αυτή τη συμφωνία γινόμαστε αποικία», αναφερόμενος στο νέο Ταμείο για τις αποκρατικοποιήσεις.
Νομίζω ότι ο Σύριζα ξεπέρασε κάθε ιερό και όσιο. Όχι μόνο για την Αριστερά αλλά για οποιαδήποτε στοιχειωδώς εθνική θέση πάνω στα μεγάλα ζητήματα. Και θα έλεγα ότι έκανε μία κίνηση που μέχρι τώρα δεν έχει κάνει καμία Δεξιά κυβέρνηση, ούτε κανένα δικτατορικό καθεστώς.  Δηλαδή παρέδωσε το σύνολο της ελληνικής περιουσίας σε κατοχή και νομή σε μια εταιρεία η οποία δεν ελέγχεται από το Δημόσιο. Τα μέλη της εταιρείας αυτής ουσιαστικά διορίζονται από την Ε.Ε. και τον μηχανισμό στήριξης. Αυτό που κάνουν είναι παράνομο κι επειδή το γνωρίζουν, φρόντισαν να βρουν νομικές στηρίξεις.

• Διατελέσατε πρόεδρος του Σύριζα. Πιστεύατε ποτέ ότι αυτό το κόμμα θα εξελισσόταν σε αυτό που είναι σήμερα; Εκφράζει σήμερα την Αριστερά και τις αρχές του κόμματος που υπήρξε;
Ο Σύριζα δεν εκφράζει ούτε την Αριστερά, ούτε το Κέντρο, ούτε την Δεξιά. Εκφράζει απλώς, το πιο χυδαίο ξεπούλημα που έχει γίνει στην χώρα μας. Ούτε εγώ μπορούσα να το διανοηθώ αυτό, ούτε κανείς από τον Σύριζα, ίσως ούτε και εκτός Σύριζα. Και ποτέ άλλοτε ακόμη και οι μεγαλύτεροι αντίπαλοι του Σύριζα στις κριτικές που έκαναν, δεν είχαν προβλέψει αυτή την ‘κατάντια’. Η οποία κατάντια κατά την γνώμη μου επισύρει και ποινικές ευθύνες από την στιγμή που η κυβέρνηση έχει προβεί σε μια αντισυνταγματική πράξη. Το άρθρο 106 του Συντάγματος, προβλέπει τον οικονομικό ρόλο του κράτους και τις σχέσεις μεταξύ Δημοσίου και Ιδιωτικού τομέα όπου ούτε καν μπορεί να σχετιστεί με την εκποίηση της κρατικής περιουσίας. Όλα αυτά γίνονται μόνον για να κρατηθεί ο κ. Τσίπρας, ο κ. Βούτσης, ο κ. Παππάς, ο κ. Φλαμπουράρης και όλα αυτά τα διαπρεπή πρόσωπα των οποίων γνωρίζουμε τον βίον και την πολιτεία τους, στην εξουσία.
• Βλέπω ότι ασκείτε μια σκληρή κριτική σε πρώην συντρόφους σας, ανθρώπους που γνωρίζετε καλά. Ωστόσο, διαβλέπετε εναλλακτική πρόταση για την διακυβέρνηση της χώρας; Οι εκλογές θα μπορούσαν να είναι λύση, ή ο ανασχηματισμός για παράδειγμα;
Το να λες σε μια χώρα που βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση όπως η Ελλάδα, ότι δεν υπάρχιε λύση είναι σαν να της λες να πάει να αυτοκτονήσει. Ουσιαστικά η αποδοχή αυτών των επιλογών οι οποίες εκφράζουν τον πιο ακραίο τρόπο από την κυβέρνηση Τσίπρα, οδηγούν σε καταστροφή της χώρας. Φυσικά και υπάρχει λύση. Όπως υπήρχε λύση σε όλες τις χώρες που βρέθηκαν σε αυτή την θέση σαν την δική μας. Απλώς, επειδή δεν εφαρμόζεται αυτή η λύση, η Ελλάδα βρίσκεται σε μια παρατεταμένη εντεινομενη ύφεση που την έχει φέρει σε κατάσταση πλήρους υποτέλειας και μετατροπή της σε ένα είδος ‘αποικίας’ μέσα σε ευρωπαϊκό έδαφος. Και αυτή η λύση είναι πολύ απλή. Μεγάλη ρευστότητα, νόμισμα που θα μπορεί να κάνει παραγωγική την οικονομία, να αυξήσει τις εξαγωγές, να μειώσει τις εισαγωγές: είναι το κράτος-επενδυτής, με αυξημένους μισθούς και συντάξεις, με μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη. Αυτό το σύστημα είχαν εφαρμόσει οι ΗΠΑ, η Γερμανία, η Ρωσία και άλλες χώρες. Μόνον η Ελλάδα δεν τα εφαρμόζει.
• Πώς κρίνετε την στάση του Πάνου Καμμένου σε αυτή την κυβέρνηση;
Εντάξει, θα μπορούσε κανείς να πει ότι πρόκειται για κωμωδία. Αλλά δεν είναι πια έτσι. Έχει γίνει τραγωδία. Όταν λέει ότι τα φορολογικά μέτρα για τα νησιά είναι ένα έγκλημα και τα ψήφισε, δεν έχει υπάρξει ποτέ ξανά κάτι τέτοιο. Μιλάμε από την μια μερά για σχιζοφρένεια αλλά και για πλήρη παρακμή αυτής της διεφθαρμένης κυβέρνησης συνεργασίας. Ένα κόμμα που προέρχεται από την Αριστερά με ένα κόμμα που έχει πολλές φορές ακροδεξιές θέσεις. Πιστεύω ότι και ο κ. Καμμένος και ο κ. Τσίπρας, έχουν έρθει σε πλήρη σύγκρουση με τα συμφέροντα του λαού και ειλικρινά απορώ πώς μετά την ψήφιση του νομοσχεδίου της περασμένης Κυριακής, οι βουλευτές Δωδεκανήσων του Σύριζα, μπορούν να εμφανιστούν στα νησιά! Ειλικρινά απορώ…

• Είναι γεγονός πάντως ότι οι βουλευτές Δωδεκανήσου του Σύριζα έχουν ψηφίσει και άλλα νομοθετήματα που έρχονται ενάντια στα συμφέροντα των νησιωτών, όπως η κατάργηση του μειωμένου ΦΠΑ, οι αυξήσεις στους φόρους για τον Τουρισμό. Όλα όσα καταστρέφουν την οικονομία των νησιών.

Το φοβερό γι’ αυτούς δεν είναι μόνο το τι έχουν κάνει. Είναι ότι δεν έχουν την αξιοπρέπεια να παραιτηθούν. Να φύγουν δηλαδή με μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια και να πουν ότι εγκλημάτισαν εναντίον του λαού. Είμαι νησιώτης και καταλαβαίνω τις επιπτώσεις που θα έχουν τα μέτρα αυτά στην οικονομική δραστηριότητα των νησιών.
• Πιστεύετε ότι η Νέα Δημοκρατία θα καταφέρει να καρπωθεί από τις απώλειες της νυν συγκυβέρνησης;
Δεν ξέρω αν η Ν.Δ. θα το καταφέρει. Εδώ μιλάμε για μια έσχατη εθνική προδοσία η οποία συντελείται από τη νυν συγκυβέρνηση. Όσον αφορά όμως τις πολιτικές αυτού του κόμματος, δεν έχουν και μεγάλες διαφορές από αυτά που κάνει ο Σύριζα. Εξάλλου προηγούμενα νομοσχέδια η Ν.Δ. τα έχει στηρίξει.
• Πώς βλέπετε την στάση των δανειστών μας; Απέναντι σε κάθε κυβέρνηση της Ελλάδας πάντως, παίζουν το δικό τους παιχνίδι. Και στην προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, φρόντισαν να τραβήξουν το ‘χαλί’ μόλις ήταν η ώρα…
Εκεί είναι και η πηγή του προβλήματος. Οι δανειστές μας, κάνουν κάτι πάρα πολύ απλό. Βάζουν σε προτεραιότητα το δικό τους συμφέρον σε σχέση με το συμφέρον της Ελλάδας. Η όλη συνταγή που εφαρμόστηκε από την περίοδο του Γιώργου Παπανδρέου έως σήμερα, ουσιαστικά έχει ως μέλημά της να δώσει το σήμα στις διεθνείς αγορές ότι εάν μια χώρα έχει πρόβλημα, ο μηχανισμός αυτός σπεύδει να διαπομπεύσει δημοσίως την χώρα προσπαθώντας να την πειθαρχήσει. Πάντως και οικονομολόγοι κλάσεως, δεν μπορούν να κατανοήσουν για ποιον λόγο εφαρμόζεται μια πολιτική τόσο ζημιογόνα από την ευρωπαϊκή ένωση.

• Κύριε Αλαβάνο, τι περιμένουμε από εσάς; Ποια θα είναι η επόμενη κίνησή σας;
Στο ‘Σχέδιο Β’ κινούμεθα σε δύο κατευθύνσεις. Η μία είναι να παρουσιάσουμε την εναλλακτική λύση. Υπάρχει αυτή η λύση, το ξέρει και ο κόσμος ότι υπάρχει αυτή η λύση αν και τον έχουν τρομοκρατήσει ότι δεν υπάρχει τίποτε. Δηλαδή, όλοι φοβούνται ότι εάν βγούμε από το Ευρώ θα καταστραφούμε, την στιγμή που ζούμε αυτή την καταστροφή, σήμερα. Βλέποντας τα νέα φορολογικά μέτρα, το ασφαλιστικό, το θέμα της δημόσιας περιουσίας καταλαβαίνουμε ότι ποτέ δεν φανταζόμασταν ότι θα φτάναμε έως εδώ. Το δεύτερο είναι η αναγκαία συγκέντρωση όλων των δυνάμεων -όχι απαραίτητα των πολιτικών δυνάμεων. Μιλάω για συγκέντρωση προσωπικοτήτων από όλους τους χώρους. Σε αυτή την κατεύθυνση κινούμεθα. Έχουμε ήδη μια συνεργασία με την ΛΑΕ αλλά στόχος μας είναι να μπορέσουμε να συσπειρώσουμε ένα πολύ ευρύτερο χώρο, που θα κινείται πολύ πέρα από την Αριστερά ώστε να προωθήσουμε την εναλλακτική μας πρόταση.



 Πηγή: dimokratiki

Σε μια αιχμηρή ανακοίνωση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι στο Αττικό Νοσοκομείο προχώρησε το Σωματείο Εργαζομένων, που καλεί σε κινητοποίηση την Πέμπτη 2 Ιούνη στην πύλη του νοσοκομείου, στις 8-10 πμ.

Όπως αναφέρει, ανάμεσα στα άλλα στην ανακοίνωσή του: «Το ΑΤΤΙΚΟ κινδυνεύει να “τιναχτεί στον αέρα”.

Οι υπουργοί, η νέα ΔΥΠεάρχισσα κ. Ιορδανίδου, η Διοίκηση μας “συμπονούν”, εξακολουθούν όμως να εφαρμόζουν ακάθεκτοι τη βάρβαρη πολιτική που μας εξοντώνει! Τι αξία έχουν τα εργασιακά μας δικαιώματα μπροστά στο δημοσιονομικό κόστος, τα επιχειρηματικά συμφέροντα και τα εύσημα των Ευρωτυράννων; Αυτοί έχουν την κύρια ευθύνη.
Και η διευθύντρια νοσηλευτικής υπηρεσίας, οι διευθυντές των κλινικών, αυτοί που ο λόγος τους "μετράει παραπάνω"; Γιατί σιωπούν; Πώς ανέχονται αλήθεια αυτή την κατάσταση; Τα ράντζα, την εξάντληση του προσωπικού, την επικινδυνότητα των τμημάτων τους; Τις πολεμικές – και όχι νοσηλευτικές – συνθήκες ειδικά στις πτέρυγες 02, 03, 04, 05, 07; Και προφανώς δεν είναι αντίσταση να στέλνουν που και που κανένα υπηρεσιακό χαρτί για το τμήμα τους, ενημερώνοντας για την έλλειψη προσωπικού, έτσι, για να βγει η υποχρέωση. Ευτυχώς υπάρχουν κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις! »

Ειδικά οι ευθύνες της διεύθυνσης νοσηλευτικής υπηρεσίας είναι τεράστιες. Για πολλά χρόνια τώρα και σε αυτό το νοσοκομείο και αλλού, λειτουργεί ως ο πιο συνεπής υπερασπιστής της υποχρηματοδότησης, της υποστελέχωσης, της τρομοκρατίας. Λειτουργεί ως παραδιοικητικός, παρακυβερνητικός και εργοδοτικός μηχανισμός.
Τα παραδείγματα και τα γεγονότα άφθονα και καθημερινά. Διαρκείς εκβιασμοί και “υπόγεια” τρομοκρατία στο νοσηλευτικό προσωπικό ΟΤΑΝ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ τα στοιχειώδη δικαιώματά του».


ergasianet

Στην 27η εκπομπή, «Στη δουλειά & στον αγώνα», που παρουσιάζει και επιμελείται ο Γιώργης Χρήστου και μεταδίδεται από το ραδιόφωνο της ΕΡΤopen στους 106,7 FM, μιλούν για τις εκλογές στο Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Αθήνας (28-29 Μάη) και τη στάση του στα μνημονιακά χρόνια η υποψηφία με το «Ρεσάλτο στη γαλέρα – ΜΕΤΑ Συνεργαζόμενοι Αγωνιστές» Νάγια Νικολάου και για τα πλαστά πτυχία στο Δημόσιο και το στόχο της κυβέρνησης με την επαναφορά του θέματος στη δημοσιότητα η γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων στο ΓΝ Άρτας και μέλος του ΝΤ Άρτας της ΑΔΕΔΥ Βάσω Αμπελογιάννη.

Η εκπομπή μεταδόθηκε στις 28-05-2016.

• ΕΔΩ το βίντεο.
  
  

Συνεχίζουν τις 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις οι εργαζόμενοι σε ΟΛΠ και ΟΛΘ, με αποχή από τα καθήκοντά τους κατά διάρκεια του Σαββατοκύριακου. Την ίδια στιγμή έκκληση για άμεση παρέμβαση του πρωθυπουργού, προκειμένου να αποκατασταθεί η λειτουργία του λιμανιού της Θεσσαλονίκης, απευθύνουν με κοινή επιστολή τους προς τον Αλέξη Τσίπρα ο Σύλλογος Ναυτικών Πρακτόρων Θεσσαλονίκης, οι ΣΒΒΕ και ΣΕΒΕ, τα ΕΒΕΘ, ΒΕΘ και ΕΕΘ, καθώς και ο Εμπορικός Σύλλογος και ο Σύλλογος Εκτελωνιστών Θεσσαλονίκης, προειδοποιώντας για ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην οικονομία σε αντίθετη περίπτωση.

Οι εργαζόμενοι, που συναντήθηκαν χθες με τον υπουργό Ναυτιλίας Θοδωρή Δρίτσα, έχουν προγραμματίσει για την Τρίτη 31 Μαΐου νέα συγκέντρωση διαμαρτυρίας, στις 10:00, στην πλατεία Κλαυθμώνος, με συμμετοχή εργαζομένων και από το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και πορεία διαμαρτυρίας προς το ξενοδοχείο Plaza, όπου θα πραγματοποιηθεί η Γενική Συνέλευση των μετόχων του ΟΛΠ.

Στη συνάντηση χθες με τον κ. Δρίτσα οι συνδικαλιστές έθεσαν μία σειρά ζητημάτων, τα οποία βρίσκονται σε εκκρεμότητα, για τον ΟΛΠ, όπως ότι η σύμβαση παραχώρησης μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και Οργανισμού, προκειμένου να προχωρήσει η διαδικασία παραχώρησης μετοχών στην κινεζική Cosco, δεν έχει εγκριθεί από την Επιτροπή Ανταγωνισμού της Ελλάδας και της Ε.Ε., αλλά και από το Ελεγκτικό Συνέδριο, ενώ για τα εργασιακά επεσήμαναν ότι είναι θέμα της κυβέρνησης, το οποίο θα πρέπει να επισπεύσει.

Από την πλευρά του, ο κ. Δρίτσας υπογράμμισε ότι βούληση της κυβέρνησης είναι να κατοχυρωθούν, πλήρως, οι ασφαλείς και σταθερές θέσεις εργασίας των εργαζομένων στον ΟΛΠ και τον ΟΛΘ και πρόσθεσε ότι υπάρχει ήδη ένα πλέγμα προστασίας, που αποτυπώνεται στη σύμβαση παραχώρησης μεταξύ ελληνικού Δημοσίου και ΟΛΠ, αλλά και στο νομοσχέδιο για τη Δημόσια Αρχή Λιμένος.

Σύμφωνα με πληροφορίες του ΑΜΠΕ, για το θέμα των εργασιακών ο υπουργός Ναυτιλίας καταβάλλει προσπάθειες, προκειμένου να υπάρξει νέα συνάντηση μέσα στο Σαββατοκύριακο, με συμμετοχή στελεχών του υπουργείου Εργασίας, του ΟΛΠ, αλλά και εκπροσώπων εργαζομένων, ενώ για το θέμα είχε συνάντηση χθες με τον πρέσβη της Κίνας, ο οποίος τον διαβεβαίωσε ότι η κινεζική ηγεσία θα σεβαστεί την εργατική νομοθεσία της Ελλάδας.

Από την πλευρά τους, οι επιχειρηματικοί φορείς της Θεσσαλονίκης στην επιστολή, που κοινοποιείται και στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη, στον υπουργό Ναυτιλίας και Νησιωτικής Πολιτικής Θεόδωρο Δρίτσα, στον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ Στέργιο Πιτσιόρλα και στον διευθύνοντα σύμβουλο της ΟΛΘ Α.Ε. Δημήτρη Μακρή, τονίζουν ότι οι κυλιόμενες απεργίες των εργαζομένων στο λιμάνι Θεσσαλονίκης, ως αντίδραση στη διαδικασία ιδιωτικοποίησής του, στρέφονται με ευθύ τρόπο κατά όλων των επαγγελματικών τάξεων, που εξαρτώνται άμεσα σε μεγάλο βαθμό από την ομαλή και αδιατάρακτη λειτουργία του λιμένα.

Επιπλέον σημειώνουν πως συνυπολογιζόμενες με τις απεργίες του Μαρτίου και του Απριλίου, επαναφέρουν στη μνήμη τις απεργίες του 2008, όταν ο επιχειρηματικός κόσμος της Βορείου Ελλάδος υπέστη οικονομική καταστροφή, το λιμάνι της Θεσσαλονίκης απαξιώθηκε, χάνοντας ένα μεγάλο μέρος του transit φορτίου, το οποίο ουδέποτε επέστρεψε κατευθυνόμενο στα λιμάνια του Δυρραχίου, του Μπουργκάς και της Βάρνας.

Πηγή: imerisia.gr