Την Τετάρτη 1 Ιουνίου 2016 πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, η πρώτη ανοιχτή σύσκεψη για την ίδρυση της «Πρωτοβουλίας για την έξοδο από την ΕΕ».

Η σύσκεψη ήταν ιδιαίτερα πετυχημένη. Πήραν μέρος περίπου 70-80άτομα από μεγάλο εύρος πολιτικών  χώρων και ρευμάτων, ενδεικτικά: από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, την Κίνηση Κομμουνιστών Εργατικός Αγώνας, μέλη της ΛΑΕ, τον « ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΟΡΔΑΤΟ», την ΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΝ, την ΟΚΔΕ  καθώς και πλήθος ανένταχτων και οργανωμένων  αγωνιστών προερχόμενων από το  ΕΠΑΜ, την  ΜΑΡΣ κλπ. Στην σύσκεψη είχαν επίσης κληθεί και άλλες συλλογικότητες όπως το ΕΕΚ και η ΟΝΡΑ που, αν και δεν παρευρέθηκαν, εκδήλωσαν ενδιαφέρον για την κίνηση.

Στην σύσκεψη έγινε πλούσια ανταλλαγή απόψεων. Τέθηκαν ζητήματα που αφορούσαν τον αντιδραστικό ταξικό ρόλο της ΕΕ στα ζητήματα της εκμετάλλευσης, της σύγχρονης απολυταρχίας του κεφαλαίου, του πολέμου, της αγροτικής παραγωγής κλπ.

Συζητήθηκαν ζητήματα που αφορούν στη σχέση εθνικού-διεθνικού, ζητήματα εθνικής ανεξαρτησίας, διεθνισμού, λαϊκής κυριαρχίας κλπ, καθώς και ζητήματα που αφορούν στη σχέση της εξόδου από την ΕΕ με τοσυνολικό πρόγραμμα ανατροπής και στον χαρακτήρα της κίνησης. Υπήρξε ένα γενικό κλίμα συμφωνίας με την αναγκαιότητα, τον προσανατολισμό και τον χαρακτήρα της κίνησης.

Η σύσκεψη αποτέλεσε σημαντικό προχώρημα στην πορεία δημιουργίας μιας μαζικής κίνησης για την «έξοδο από την ΕΕ». Δείχνει ότι το ζήτημα της ΕΕ έχει ωριμάσει σε σημαντικό βαθμό μέσα στον μαχόμενο κόσμο.

Στην σύσκεψη αποφασίστηκε:

-Να διαμορφωθούν με βάση και τις παρατηρήσεις που έγιναν στην κουβέντα το κείμενο «πολιτικής συμφωνίας», καθώς και κείμενο υπογραφών και να ξεκινήσει άμεσα η εξόρμηση, η απεύθυνση σε αγωνιστές και σχήματα για την πλαισίωση της κίνησης.

-Να υπάρξουν εκδηλώσεις στην Αθήνα  και σε βασικές πόλεις της επαρχίας και εκδήλωση στην Αθήνα τις ημέρες του βρετανικού δημοψηφίσματος.

-Να ιδρυθεί η πρωτοβουλία στις αρχές του Ιούλη, λαμβάνοντας υπόψη και τις λαϊκές εκδηλώσεις / διαδηλώσεις κλπ στον ένα χρόνο από το δημοψήφισμα.

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ  

Σε λίγες μέρες οι Βρετανοί θα ψηφίσουν για την παραμονή ή την έξοδό τους από την ΕΕ. Για να αποτραπεί το BREXIT οι κυρίαρχες ελίτ στη Βρετανία και στην ΕΕ επιστράτευσαν όλη τη γκάμα τρομοκρατικών επιχειρημάτωνπου χρησιμοποιούν επί χρόνια στην Ελλάδα εναντίον της εξόδου από το ευρώ: 
διεθνής απομόνωση, οικονομική καταστροφή, ακόμα και παγκόσμιος πόλεμος, τα τρία κακά της μοίρας τους των Βρετανών αν ψηφίσουν BREXIT.

Φωτεινή Λαμπρίδη

Η σκηνή μοιάζει να είναι ο φυσικός του χώρος καθώς ο Θάνος Μικρούτσικος είναι από τους συνθέτες - περφόρμερ που γίνονται παρανάλωμα την ώρα που προσφέρουν τα τραγούδια τους στο κοινό.


Παρέα με τον Μίλτο Πασχαλίδη τον οποίο θεωρεί έναν από τους σπουδαίους τραγουδοποιούς της γενιάς του, ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου Πέτρας την Παρασκευή. Με το θησαυροφυλάκιο των τραγουδιών του. Των παλιών  που επανέρχονται δριμύτερα καθώς εκφράζουν το ζοφερό παρόν μας, των νεότερων που βγάζουν ακόμα συνθήματα παρά τον σύνθετο, πυκνό και ποιητικό τους στίχο, των κλασικών που περνούν από γενιά σε γενιά.

Αρκετά από τα τραγούδια του, που δεν ήταν χιτ στα ελληνικά ραδιόφωνα τις προηγούμενες δεκαετίες, όπως η Ρόζα, παίρνουν φωτιά από τις φωνές νέων παιδιών στις συναυλίες.

«Άννα μην κλαις, θα γυρέψουμε βερεσέ απ’τον μπακάλη».  Το τραγούδι σε ποίηση Μπρεχτ κάνει νέα καριέρα όπως θα έλεγαν στη δική τους αργό οι μουσικοί. «Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα / Έβλεπα τώρα / πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω». ΟΑναγνωστάκης. «Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό / πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο / είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει / είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε». Ο Χικμέτ.

Οι ποιητές και το πολιτικό τραγούδι ξαναβρέθηκαν στα στόματα χιλιάδων ανθρώπων στη συναυλία του «Όχι» το περασμένο καλοκαίρι.

Σήμερα πως νιώθει; Δηλώνει στο tvxs.gr στενοχωρημένος κι όχι απογοητευμένος από την υπογραφή του μνημόνιου και κρούει τον κώδωνα του κινδύνου στον πρωθυπουργό, λέγοντας πως αν συνεχίσει στη γραμμή της πλήρους παράδοσης, αυτή που θα ευνοηθεί θα είναι η ακροδεξιά.

Έχοντας παρακολουθήσει αρκετές συναυλίες σας, έχω στο μυαλό μου δεκάδες διαφορετικές εκτελέσεις πάνω στα ίδια τραγούδια. Φαίνεται σαν να ανασκευάζετε συνέχεια το ίδιο σας το υλικό.

Είναι απολύτως σωστή αυτή η διαπίστωση. Υπάρχουν συναυλίες  μου γενικού τύπου, όχι θεματικές όπως αυτές με τα τραγούδια του Καββαδία.
Εκεί είναι αδύνατο να μην ειπωθούν τραγούδια μου κοινού αισθήματος, που ο κόσμος τα μεταφέρει σε επόμενες γενιές, τραγούδια όπως η «Πυρόγα»  ή η «Ρόζα»,  το «Ανεμολόγιο».
Είναι απολύτως απαραίτητο να βρω άλλο τρόπο παρουσίασης. Τα περισσότερα τραγούδια μου το αποδέχονται αβίαστα αυτό. Αν ήμουν υποχρεωμένος να τα παίζω με μία εκδοχή θα ήταν για μένα βαρετό, δίνω χώρο στο απρόβλεπτο. Γι ‘ αυτό το λόγο είναι διαφορετικές οι ορχήστρες μου και οι ερμηνευτές  κάθε χρονιά. Τα τελευταία χρόνια έχω παίξει με τον Παπακωνσταντίνου τον Θηβαίο, τον Κούτρα, την  Αντωνοπούλου  τα Υπόγεια Ρεύματα  κ.α.

Είστε από τους συνθέτες που γίνονται ένα με την ορχήστρα και τους ερμηνευτές και έχετε σπάσει αυτή την απόσταση που συνήθως υπάρχει ανάμεσα στον δημιουργό και τους μουσικούς. Είναι ένας από τους λόγους που έχετε καλή χημεία με τους τραγουδοποιούς;

Ήσουν αγέννητη όταν κάναμε τις συναυλίες των συνθετών. Οι συνθέτες ήταν όρθιοι και διηύθυναν ορχήστρες. Δεν το έκανα ποτέ, καθόμουν πάντα στο πιάνο. Δεν ήμουν περφόρμερ τότε, αποκτήθηκε μετά. Αν και είχα τη μόρφωση να το κάνω διάλεξα άλλη θέση.

Τους σύγχρονους τραγουδοποιούς τους στηρίξατε σε μια εποχή που το ελληνικό τραγούδι δεχόταν τα πυρά ειδημόνων, οι οποίοι μιλούσαν για ανέμπνευστη γενιά. Ορισμένοι από αυτούς μάλιστα μιλούσαν πολύ υποτιμητικά για το έντεχνο τραγούδι.

Υπήρχε όντως έντονη κριτική. Στήριξα την επόμενη γενιά μετά από μένα γιατί υπάρχουν καταπληκτικοί δημιουργοί. Δεν είμαι τσιγκούνης, οφείλουμε να το λέμε το καλό.  Διδάχτηκα αυτή τη φιλοσοφία από τον Παλαμά. Τη δεκαετία του ’30 ένας νέος τότε ποιητής ο Ρίτσος εμφανίστηκε και είπε ο Παλαμάς: «Παραμερίζω ποιητή για να περάσεις».

Η γενιά αυτή κατηγορήθηκε ότι δεν δημιούργησε με το έργο της ρεύμα ισχυρό που να επιδρά στην κοινωνία, με τον τρόπο που το έκανε η δική σας γενιά. Ποια είναι η γνώμη σας;

Το ότι δεν επιδρούν οι νεότεροι τραγουδοποιοί με την κοινωνία δεν είναι θέμα ταλέντου. Αν υπήρχε ταλεντόμετρο αρκετοί από τους νέους θα το είχαν σπάσει.

Έχουν αλλάξει οι κοινωνικές συνθήκες τόσο που δεν είναι δυνατό να επηρεάσουν οι σύγχρονοι δημιουργοί με τον τρόπο που επηρεάζαμε εμείς τότε. Οι δικές μας εποχές δημιουργούσαν καλλιτέχνες αναγεννησιακής μορφής. Μετά το ’80 όταν,  ήταν άλλη η διαστρωμάτωση πια, επηρέαζαν συγκεκριμένα  στρώματα. Δεν υπάρχει ταλέντο στους Τερμίτες, στους Φατμέ, στον Μάλαμα, στον Πασχαλίδη; Θα τρελαθούμε; Απλά η κοινωνικές συνθήκες είναι τέτοιες που δεν μπορούν να επιδράσουν με τον τρόπο που το κάναμε εμείς.

Τι σας γοητεύει στην περίπτωση του Πασχαλίδη;

Θεωρώ τον Μίλτο Πασχαλίδη μεγάλη περίπτωση. Η γοητεία αυτής της χώρας εδράζεται στο ότι είμαστε σταυροδρόμι δύσης – ανατολής. Πολλά γοητευτικά πράγματα έγιναν όταν έκλειναν το μάτι  και στη δύση και στην ανατολή.
Ο Μίλτος είχε μια πορεία στην Κρήτη με τους Χαίνηδες που τον μπόλιασε να φτιάχνει τραγούδια που έχουν και τα δύο στοιχεία αυτά.  Στις πρόβες χρησιμοποιεί ασυναίσθητα αυτό το γοητευτικό πράγμα. Είμαι με το ένα πόδι στη δύση και με το άλλο στην ανατολή.

Σας θυμάμαι στη συναυλία του «Όχι» πέρσι τέτοια εποχή. Πως αισθάνεστε σήμερα; Ανήκετε στους απογοητευμένους;

Δεν ανήκω στους απογοητευμένους. Από το ’14 πίστευα ότι ανεξαρτήτως των προθέσεών του, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κυβερνήσει και το είχα δηλώσει αρμοδίως. Αν με ρώταγες το ’12 , το ΄13 ήλπιζα. Όταν είδα ότι αντικαταστάθηκε το «σκίζω το μνημόνιο» στις αρχές του ’14, με το «σκληρή διαπραγμάτευση», κατάλαβα ότι η αντίληψη της αντίστασης είχε περάσει σε δεύτερη μοίρα από τους ρεάλπολιτικ του ΣΥΡΙΖΑ.
Στενοχωρήθηκα πολύ.

Δύο μέρες πριν το δημοψήφισμα στη συναυλία ήξερα ότι το «Όχι» δεν θα κάνει την κυβέρνηση να αποφύγει το μνημόνιο.

Πήγα όμως να υψώσω τη φωνή και το αίσθημα μου υπέρ της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Πήγα να δηλώσω πως δεν δέχομαι άλλες σφαλιάρες από τους ξένους.

Ήταν μονόδρομος ή υπάρχει κάτι που χρεώνετε στη σημερινή κυβέρνηση; Έχετε ασκήσει πολιτική υπήρξατε κάποτε υπουργός.

Είμαι υπέρ του εφικτού αλλά κρατώντας τη δυνατότητα να είμαι ριζοσπαστικός.

Η ζημιά που κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι συνεχίζει την παράδοση άνευ όρων, και ο κόσμος το χρεώνει γενικότερα στην αριστερά αυτό.
Το γεγονός ότι ο υπαρκτός σοσιαλισμός τα έκανε μούσκεμα το χρεώθηκε και ο Μαρξ. Αυτή είναι η ήττα. Η συντριπτική πλειοψηφία υποφέρει σε τέτοιο βαθμό που δεν πάει άλλο.

Που υπάρχει ελπίδα;

Αν πιστεύω σε κάτι είναι στη δυνατότητα κριτικής συνειδητοποίησης του κόσμου. Δεν συμβαίνει αυτό σήμερα, αλλά αν επιτευχθεί θα υπάρξει ελπίδα. Η αλλαγή με κάτι άλλο θα μπορούσε να φέρει το χάος. Ο Τσίπρας είπε στον Αυστριακό καγκελάριο πολύ σωστά, πως τα τείχη που υψώνει ευνοούν την ακροδεξιά. Ε, κι έχω λέω στον Τσίπρα, Αλέξη αν συνεχίσεις αυτό το έργο, δυναμώνεις κι εσύ με τη σειρά σου την ακροδεξιά.

Μόνο από τον κόσμο μπορεί να περιμένουμε μία αντίσταση. Αν με ρωτάς κατά πόσο το βλέπω εφικτό, ως μουσικός σηκώνω τα χέρια ψηλά.

Του ΘΑΝΑΣΗ ΠΕΤΡΑΚΟΥ, υπεύθυνου Αγροτικής Πολιτικής της Λαϊκής Ενότητας και π. Βουλευτή Μεσσηνίας:

ΤΕΛΙΚΑ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΞΕΠΟΥΛΗΣΕ ΚΑΙ ΤΗ «ΦΕΤΑ» ΚΑΙ «ΤΙΣ ΕΛΙΕΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ»

Ανοιχτή επιστολή στους Έλληνες Βουλευτές και Ευρωβουλευτές

Η κυβέρνηση αντί να θέσει βέτο, παρότι είχε τέτοιο δικαίωμα, προτίμησε να ξεπουλήσει κυριολεκτικά τη «Φέτα» και τις «ελιές Καλαμάτας» στην εμπορική συμφωνία της ΕΕ με τα 15 κράτη της Νοτίου Αφρικής (SADC) (συμφωνία ΣΟΕΣ ΕΕ-SADC).

Απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι δεν θέλει να προστατεύσει τα συμφέροντα των αγροτών ,των κτηνοτρόφων, των τυποποιητών των καταναλωτών και της εθνικής οικονομίας.

Είναι ανεπίτρεπτο μετά από αυτή την καταστροφική στάση τους 1) Να ισχυρίζονται οι υπουργοί Εξωτερικών, και Αγροτικής Ανάπτυξης ότι «δεν μπορούσαν να θέσουν βέτο γιατί η συμφωνία είχε κλείσει από το 2014». Δυστυχώς ψεύδονται. Ο κανονισμός είναι σαφής . Μπορούν οι κυβερνήσεις να χρησιμοποιούν το όπλο του βέτο μέχρι και την τελευταία στιγμή .Διότι για να επικυρωθεί η συγκεκριμένη συμφωνία και κάθε εμπορική συμφωνία πρέπει να υπάρχει ομοφωνία στους κόλπους των κρατών – μελών της ΕΕ. Και βέβαια δεν μπορεί να συνεχίζει η κυβέρνηση να χρησιμοποιεί ως άλλοθι την απαράδεκτη και καταστροφική διαπραγμάτευση της κυβέρνησης Σαμαρά.

2)Για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα ισχυρίζονται επίσης ότι "καταφέραμε να δεσμευθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την αναθεώρηση της συμφωνίας, εντός της μεταβατικής περιόδου των 5 ετών, με σκοπό την πλήρη προστασία της φέτας, πριν αρχίσει να παγιώνεται μια κατάσταση αρνητική.” Δυστυχώς και αυτό δεν είναι αληθές διότι, σε κανένα σημείο του κειμένου της συμφωνίας SADC δεν υπάρχει αναφορά ότι δύναται να υπάρξει αναθεώρηση μετά το πέρας της πενταετίας, σχετικά με τους όρους για την εμπορική χρήση του ονόματος φέτα από τους παραγωγούς της Ν. Αφρικής. Για τις «ελιές Καλαμάτας» είναι ίδια και χειρότερα τα πράγματα διότι με βάση τη συμφωνία SADC, «η ονομασία Kalamon ή Kalamata μπορεί να συνεχίσει να χρησιμοποιείται από τους παραγωγούς της Ν. Αφρικής σε παρόμοια προϊόντα».

Η καταστροφή θα είναι μεγάλη διότι σήμερα για την παραγωγή των 100.000 τόνων φέτας, εργάζονται άμεσα και έμμεσα 300.000 άτομα, σε 100.000 κτηνοτροφικές εκμεταλλεύσεις κατά βάση οικογενειακής μορφής Σήμερα η χώρα εξάγει φέτα αξίας 250 εκατ. ευρώ σε 35 χώρες και στις 5 ηπείρους. Αξία εξαγωγών η οποία έχει αυξηθεί κατά 73% την τελευταία δεκαετία και αποτελεί το 86% των συνολικών ελληνικών εξαγωγών τυροκομικών προϊόντων.

Εξάλλου, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε το Γραφείο Ο.Ε.Υ. Γιοχάνεσμπουργκ, πέρα από την ύπαρξη μιας και μόνο εισαγόμενης φέτας, και μάλιστα της ελληνικής «Δωδώνη», όλα ανεξαιρέτως τα παρεμφερή προϊόντα τύπου φέτας είναι αποκλειστικά παραγωγής Νότιας Αφρικής και το τραγικότερο είναι ότι σχεδόν όλα τα τοπικά προϊόντα παρασκευάζονται από αγελαδινό γάλα. Αυτό συνεπάγεται την απώλεια της ταυτότητας της φέτας από το παγκόσμιο ράφι καθώς η καταναλωτική αναγνώριση για το εθνικό προϊόν θα ατονήσει προς όφελος των λευκών τυριών και των μεγάλων γαλακτοπαραγωγών χωρών.

Για δε τις επιτραπέζιες ελιές η αξία των εξαγωγών αγγίζει τα 450 εκατ. Ευρώ. Η αρνητική εξέλιξη αυτή αναφέρει η Naftemporiki.gr  «λαμβάνει χώρα σε μια περίοδο κατά την οποία έξι αγορές (Ιταλία, Σλοβενία, Γαλλία, Δανία, Νορβηγία και Σουηδία) προχωρούν σε διακοπή των εμπορικών συνεργασιών για τη συγκεκριμένη ποικιλία με ελληνικές εξαγωγικές επιχειρήσεις, εξαιτίας της σύγχυσης που επικρατεί αναφορικά με την ονομασία της επιτραπέζιας ποικιλίας και αυτή της Π.Ο.Π. «Ελιά Καλαμάτας» / P.D.O. Elia Kalamatas.».

Είναι τραγικό και συνάμα καταστροφικό, ενώ οι υπόλοιπες 27 χώρες προστάτεψαν στην επικείμενη συμφωνία με την Νότιο Αφρική, 251 Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης, η ελληνική κυβέρνηση να μην μπορεί να προστατεύσει τα δύο σημαντικότερα προϊόντα ΠΟΠ της χώρας μας.

Η επιλογή της κυβέρνησης να δεχτεί την απαράδεκτη αυτή συμφωνία και να μην θέσει βέτο για να μην χαλάσει την εικόνα του «καλού και πρόθυμου παιδιού» που επέλεξε είναι καταστροφική για την εθνική οικονομία διότι η εμπορική συμφωνία της ΕΕ με τη Νότια Αφρική (συμφωνία ΣΟΕΣ ΕΕ-SADC), αν εφαρμοστεί θα αποτελέσει Δούρειο Ίππο για τα ελληνικά συμφέροντα στις επικείμενες συμφωνίες ΕΕ με Καναδά αλλά και ΕΕ με ΗΠΑ (TTIP)..

Επειδή η κυβέρνηση επέλεξε να μην προστατεύσει τα συμφέροντα της εθνικής οικονομίας και των παραγωγών και τυποποιητών της «φέτας» και της «ελιάς Καλαμάτας»

Η «Λαϊκή Ενότητα» καλεί τους αγρότες και τους κτηνοτρόφους, αλλά και τους τυποποιητές και όλους όσους ασχολούνται με τα δύο αυτά προϊόντα, να κινητοποιηθούν και να ζητήσουν να έρθει άμεσα η συμφωνία προς κύρωση στη Βουλή καλώντας όλους τους Έλληνες Βουλευτές να την καταψηφίσουν.

Τέλος, καλούμε όλους τους Έλληνες βουλευτές να ζητήσουν και αυτοί να έρθει τις επόμενη εβδομάδα η συμφωνία προς κύρωση στη Βουλή δηλαδή πριν δημιουργήσει έννομα αποτελέσματα και να την καταψηφίσουν και οι 300.

Αυτή είναι αυτή την ώρα στο και ένα η μόνη δυνατότητα που υπάρχει για να αποτραπεί η καταστροφή και να σωθούν και η «φέτα» και η« ελιά Καλαμάτας».
Και για το τι θα κάνει και τι δεν θα κάνει θα κριθεί ο καθένας προσωπικά και όλοι φυσικά.

Ο θρύλος του παγκόσμιου μποξ άφησε την τελευταία του πνοή σε ξενοδοχείο του Φοίνιξ καθώς τα τελευταία 32 χρόνια έδινε μεγάλη μάχη με το Πάρκινσον αλλά και τα αναπνευστικά προβλήματα που τον ταλαιπωρούσαν. 

Ο 74χρονος Αμερικανός μπήκε εσπευσμένα χθες στο νοσοκομείο αντιμετωπίζοντας αναπνευστικά προβλήματα, τα οποία επιβαρύνονταν από το γεγονός πως πάσχει από Πάρκινσον- και όπως ανέφεραν τα διεθνή ΜΜΕ, βρισκόταν σε μηχανική υποστήριξη.
Άνθρωποι του κοντινού του περιβάλλοντος φέρεται να δήλωσαν πως αυτή τη φορά η κατάσταση της υγείας του ήταν πιο σοβαρή από όλες τις υπόλοιπες φορές που έχει νοσηλευτεί, με πιο πρόσφατη αυτήν στις αρχές του 2015.
 Η κηδεία του Μοχάμεντ Άλι θα γίνει στη γενέτειρά του, το Λούιβιλ του Κεντάκι.

O Μοχάμεντ Άλι πραγματικό όνομα Κάσιους Μαρσέλους Κλέι, (Cassius Marcellus Clay),  (17 Ιανουαρίου 1942- 3 Ιουνίου 2016) :

Αποσύρθηκε οριστικά από την ενεργό δράση της πυγμαχίας το 1981, έχοντας φτάσει συνολικά στις 56 νίκες, με μόλις πέντε ήττες και κατακτώντας τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή βαρέων βαρών καθώς και ένα χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960.

Υπήρξε ο πρώτος πυγμάχος που κατέκτησε τρεις φορές τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή, τον οποίο υπερασπίστηκε με επιτυχία συνολικά 19 φορές.

Ο τρόπος που πυγμαχούσε διακρινόταν για την ταχύτητα των κινήσεων του, τη δύναμη και την ευελιξία του.
Μέσα από τον συχνά προκλητικό, αλαζονικό και αυθάδη χαρακτήρα του απέναντι στους αντιπάλους του, απομακρύνθηκε από τα παραδοσιακά δεδομένα των αγώνων πυγμαχίας, ενώ ταυτόχρονα απασχόλησε την κοινή γνώμη για τις θέσεις του πάνω σε θρησκευτικά και πολιτικά ζητήματα, αποτελώντας σύμβολο διαμαρτυρίας.
Στη δεκαετία του 1960 ασπάστηκε το Ισλάμ, προσχωρώντας στην οργάνωση των «Μαύρων Μουσουλμάνων» και μετονομάστηκε σε Μοχάμεντ Άλι, θεωρώντας πως μέχρι τότε κατείχε το «όνομα ενός δούλου». Τοποθετήθηκε ανοιχτά σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας των Αφροαμερικανών στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ αρνήθηκε επίσης να καταταγεί στον αμερικανικό στρατό κατά τη διάρκεια του πολέμου του Βιετνάμ, στάση για την οποία του αφαιρέθηκε προσωρινά ο τίτλος του πρωταθλητή. Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον.
Κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έχει λάβει πολυάριθμες τιμητικές διακρίσεις, όπως το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας», ενώ το 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του το «Κέντρο Μοχάμεντ Άλι», αφιερωμένο στη ζωή του, στην αθλητική σταδιοδρομία του και στα ιδανικά που υπερασπίστηκε.


Ο Κάσιους Κλέι γεννήθηκε στο Λούισβιλ της πολιτείας του Κεντάκι στο νότο των ΗΠΑ. Ο πατέρας του, Κάσιους Μάρσελους Κλέι ο πρεσβύτερος, συντηρούσε την οικογένειά του εργαζόμενος ως σχεδιαστής πινακίδων και η μητέρα του, Οντέσα Γκρέιντι Κλέι, εργαζόταν ως οικιακή βοηθός. Η ενασχόλησή του με την πυγμαχία ξεκίνησε όταν ήταν στην ηλικία των δώδεκα ετών, αρχικά σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Το 1960 κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ρώμης, στην κατηγορία των 87.5 κιλών, γεγονός που σηματοδότησε την έναρξη της επαγγελματικής του σταδιοδρομίας στην πυγμαχία.

Οι πρώτες επαγγελματικές εμφανίσεις του προκάλεσαν εντύπωση περισσότερο εξαιτίας της συμπεριφοράς του, καθώς συνήθιζε να απευθύνεται με υπεροπτικό και ειρωνικό ύφος προς τους αντιπάλους του, υιοθετώντας για τον εαυτό του το παρωνύμιο «Μέγας» και χρησιμοποιώντας στίχους ή φράσεις με τις οποίες αυτοχαρακτηριζόταν, όπως η περίφημη ρήση του πως «πετά σαν πεταλούδα, τσιμπά σαν μέλισσα».
Η συμπεριφορά του και ο τρόπος που αγωνιζόταν προκάλεσαν τόσο το θαυμασμό μέρους του κοινού και των ειδικών του αθλήματος όσο και την οργή άλλων. Στη διάρκεια των αγώνων, ο Κλέι διατηρούσε τα χέρια του αρκετά χαμηλά και επιχειρούσε να αποφεύγει τα χτυπήματα περισσότερο με την κίνηση του σώματός του, αντί της συνηθισμένης παθητικής άμυνας. Στις 25 Φεβρουαρίου του 1964, διεκδίκησε για πρώτη φορά τον τίτλο του πρωταθλητή, από τον Σόνι Λίστον, νικώντας στην αναμέτρησή τους μετά από έξι γύρους. Δύο ημέρες αργότερα, ο Κλέι προκάλεσε την αντίδραση της αμερικανικής ομοσπονδίας της πυγμαχίας, ανακοινώνοντας πως είχε ασπαστεί το Ισλάμ και προσχωρήσει στην οργάνωση του Έθνους του Ισλάμ (γνωστή και ως «Μαύροι Μουσουλμάνοι»). Η θρησκευτική μεταστροφή του συνοδεύτηκε από αλλαγή του ονόματός του και στις 6 Μαρτίου 1964 υιοθέτησε το όνομα Μοχάμεντ Αλί που του δόθηκε από τον πνευματικό καθοδηγητή του, Ελάιτζα Μοχάμεντ. Οι θρησκευτικές του πεποιθήσεις εξελίχθηκαν στη διάρκεια του χρόνου και τo 1975, μετά το θάνατο του Ε. Μοχάμεντ, στράφηκε προς το «ορθόδοξο» Ισλάμ.

Τα επόμενα χρόνια, ο Μοχάμεντ Αλί κυριάρχησε στους αγωνιστικούς χώρους όπως λίγοι πυγμάχοι στην ιστορία του αθλήματος. Κατόρθωσε να υπερασπιστεί τον τίτλο του απέναντι στον Λίστον το Μάιο του 1965, επικρατώντας του αντιπάλου του με νοκ άουτ στον πρώτο γύρο του αγώνα, ενώ ακολούθησαν και άλλες επιβλητικές νίκες επί σπουδαίων πυγμάχων.

Στις 18 Φεβρουαρίου του 1966, ο 24χρονος παγκόσμιος πρωταθλητής βαρέων βαρών, διάσημος όχι μόνο για τις αθλητικές του επιδόσεις αλλά και για τις ριζοσπαστικές πολιτικές του θέσεις, προκάλεσε σοκ στην αμερικανική και τη διεθνή κοινή γνώμη ανακοινώνοντας την απόφασή του να μην πολεμήσει στο Βιετνάμ. Μυημένος στο κίνημα των “Μαύρων μουσουλμάνων” από τον μαύρο ριζοσπάστη ηγέτη Μάλκολμ Χ, που δολοφονήθηκε τον Φεβρουάριο του 1965, ο Μοχάμεντ Άλι αρνήθηκε τη στράτευση για λόγους συνείδησης, ως μουσουλμάνος ιερέας.

“Δεν γνωρίζω τίποτα για το Βιετνάμ και δεν έχω τίποτα να χωρίσω με τους Βιετκόνγκ. Τουλάχιστον, αυτοί δεν με φωνάζουν βρωμο-νέγρο”, δήλωσε το ίνδαλμα εκατομμυρίων μαύρων, διακινδυνεύοντας ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 5 ετών για λιποταξία και απώλεια του τίτλου του. Για τη στάση αυτή, αντιμετώπισε έντονη κριτική από μεγάλη μερίδα της αμερικανικής κοινής γνώμης, σε μία περίοδο που η πλειοψηφία των Αμερικανών πολιτών συνέχιζε να υποστηρίζει την αναγκαιότητα του πολέμου στο Βιετνάμ.

Στις 21 Μαΐου του 1966 έβγαλε νοκ άουτ τον Βρετανό διεκδικητή του τίτλου Χένρι Κούπερ και στις 6 Αυγούστου με τον ίδιο τρόπο τον Μπράιαν Λόντον. Αξιοσημείωτη υπήρξε και η αναμέτρησή του με τον Κλίβελαντ Γουίλιαμς, στις 14 Νοεμβρίου, όταν στη διάρκεια των τριών γύρων της, επέφερε στον αντίπαλό του περισσότερα από εκατό χτυπήματα, προκάλεσε τέσσερις πτώσεις του, ενώ ο ίδιος δέχθηκε μόλις τρία χτυπήματα. Στις 28 Δεκεμβρίου, κατάφερε ένα φοβερό “κροσέ” εναντίον ενός άλλου διεκδικητή του τίτλου, του Έρνι Τέρελ, όχι μέσα στο ριγκ αλλά σε μία συνέντευξη Τύπου, όπου ο αντίπαλός του έκανε το μοιραίο σφάλμα να τον αποκαλέσει με το όνομα Κάσιους Κλέι. “Αυτό είναι όνομα δούλου, όνομα λευκού, όνομα ενός μπαρμπα-Θωμά”, φώναξε έξαλλος ο Μοχάμεντ Άλι μπροστά στους έκπληκτους δημοσιογράφους, δίνοντας ένα μέτρο της αφοσίωσής του στην καινούργια του πίστη.

Όμως, λόγω της άρνησής του να καταταχθεί στο στρατό, του αφαιρέθηκε ο τίτλος του πρωταθλητή και αποκλείστηκε από κάθε αθλητική διοργάνωση των Ηνωμένων Πολιτειών για τρεισήμισι χρόνια, ενώ καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης, ποινή που ωστόσο αναιρέθηκε τέσσερα χρόνια αργότερα από το Ανώτατο Δικαστήριο των Η.Π.Α. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, ο Μοχάμεντ Άλι ξεχώρισε γενικά για τη στάση του απέναντι σε θέματα που άπτονταν της ελευθερίας και των δικαιωμάτων των Αφροαμερικανών ασκώντας αξιοσημείωτη επίδραση στην αμερικανική κοινωνία, με μηνύματα που βρίσκονταν στην αιχμή του κινήματος για τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Επέστρεψε στην αγωνιστική δράση τον Οκτώβριο του 1970 και ενώ ο τίτλος του πρωταθλητή ανήκε πλέον στον Τζο Φρέιζερ. Οι εμφανίσεις του, μετά την πολυετή αποχή του, δεν υπήρξαν ανάλογες με αυτές που είχαν προηγηθεί. Στις 8 Μαρτίου του 1971 διεκδίκησε τον τίτλο του πρωταθλητή βαρέων βαρών από τον Τζο Φρέιζερ, ωστόσο ηττήθηκε για πρώτη φορά στη σταδιοδρομία του, στα σημεία, μετά από αγώνα 15 γύρων που χαρακτηρίστηκε ως «η αναμέτρηση του αιώνα». Οι δύο πυγμάχοι αναμετρήθηκαν για δεύτερη φορά το 1973 και ενώ ο Φρέιζερ είχε ήδη απολέσει τον τίτλο του πρωταθλητή, με τον Αλί να αναδεικνύεται νικητής μετά από αγώνα 12 γύρων. Στις 30 Οκτωβρίου 1974 διεκδίκησε εκ νέου τον τίτλο με αντίπαλο τον Τζορτζ Φόρμαν. Ο μεταξύ τους αγώνας διοργανώθηκε στο Ζαΐρ σημερινή Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, χάρη σε χρηματοδότηση του προέδρου της χώρας, Μομπούτου και έμεινε γνωστός στην ιστορία της πυγμαχίας με τον τίτλο Rumble in the Jungle («Βροντή στη ζούγκλα»). Με ένθερμη υποστήριξη από το κοινό, που ενίσχυε τον Μοχάμεντ Αλί τραγουδώντας τη χαρακτηριστική φράση «Ali Boma Ye» («Αλί σκότωσέ τον») κατάφερε να νικήσει τον αντίπαλό του, πετυχαίνοντας νοκ άουτ στον όγδοο γύρο της αναμέτρησης και ακολουθώντας αυτή τη φορά μία διαφορετική στρατηγική, παλαιότερα σε χρήση από τον πυγμάχο Άρτσι Μουρ. Σε αντίθεση με την διαρκή κίνηση του παρελθόντος, επέλεξε να αγωνιστεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα στηριζόμενος στα σκοινιά του ρινγκ, αποφεύγοντας τα χτυπήματα του Φόρμαν και εκμεταλλευόμενος στη διάρκεια του αγώνα την κούραση του αντιπάλου του.

Το επόμενο διάστημα, ο Αλί βρέθηκε στο αποκορύφωμα της δημοτικότητάς του και από τους επόμενους αγώνες του ξεχώρισε η τρίτη αναμέτρησή του με τον Τζο Φρέιζερ στις Φιλιππίνες, κοντά στην πρωτεύουσα της χώρας Μανίλα, η οποία θεωρείται ένας από τους κορυφαίους αγώνες πυγμαχίας στην ιστορία του αθλήματος. Το 1978 απώλεσε τον τίτλο του πρωταθλητή από τον χρυσό ολυμπιονίκη του Μόντρεαλ Λέον Σπινκς, τον οποίο απέκτησε ξανά, συνολικά για τρίτη φορά, επτά μήνες αργότερα. Αποχώρησε από την αγωνιστική δράση για τα επόμενα δύο χρόνια. Η επιστροφή του συνοδεύτηκε από μία ήττα από τον Λάρι Χολμς το 1980, ενώ τον επόμενο χρόνο έδωσε τον τελευταίο αγώνα του, χάνοντας με αντίπαλο τον Τρέβορ Μπέρμπικ. Αν και η στατιστική των αγώνων του δεν είναι σήμερα μοναδική, η ποιότητα των αντιπάλων του και ο τρόπος με τον οποίο πέτυχε τις νίκες του στη διάρκεια της πολύχρονης σταδιοδρομίας του, τον κατατάσσουν μέχρι σήμερα στους κορυφαίους πυγμάχους της ιστορίας.

Το 1983 διαγνώστηκε πως πάσχει από το σύνδρομο Πάρκινσον. Μετά την απόσυρσή του από την πυγμαχία, ο Μοχάμεντ Αλί έχει τιμηθεί αρκετές φορές για την αθλητική αλλά και κοινωνική προσφορά του. Το 1996 επιλέχθηκε για την αφή της ολυμπιακής φλόγας κατά την έναρξη των Ολυμπιακών Αγώνων που διοργανώθηκαν στην Ατλάντα των ΗΠΑ, ενώ το 2005 τιμήθηκε με το «Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας». Τον ίδιο χρόνο τιμήθηκε επίσης με το χρυσό «Μετάλλιο Ειρήνης Otto Hahn» για την πολύχρονη συμμετοχή του στο αμερικανικό κίνημα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη χειραφέτηση των μαύρων παγκοσμίως, καθώς και για το έργο του ως πρεσβευτής καλής θέλεησης των Ηνωμένων Εθνών. Στις 19 Δεκεμβρίου 2005 ιδρύθηκε προς τιμή του το μη κερδοσκοπικό «Κέντρο Μοχάμεντ Άλι», αφιερωμένο στη ζωή του, στην αθλητική σταδιοδρομία του και στα ιδανικά που υπερασπίστηκε.

Πατέρας εννέα παιδιών, ο Μοχάμεντ Αλί ζούσε ως τις τελευταίες του ώρες, μαζί με την τέταρτη σύζυγό του, στο Σκότσντειλ της Αριζόνα.








παραπομπές el.wikipedia:

1.  John Grasso, Historical Dictionary of Boxing, Scarecrow Press, 2013, σελ. 38
2. Άλμα πάνω↑ Mark Staniforth (12 Δεκεμβρίου 1999). «Muhammad Ali named BBC Sportsman of the Century». The Independent. 
3. Άλμα πάνω↑ William Plumber (3 Νοεμβρίου 2003). «Presidential Medal of Freedom Recipients». White House Press Secretary. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις March 6, 2008. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2008.
4. Άλμα πάνω↑ Δικτυακός τόπος Κέντρου Μοχάμεντ Άλι <http://www.alicenter.org/about>
5. Άλμα πάνω↑ Bill Mallon, Jeroen Heijmans, Historical Dictionary of the Olympic Movement, Scarecrow Press, 2011, σελ. 27
6. Άλμα πάνω↑ Ezra (2009), σελ. 158
7. Άλμα πάνω↑ Ο Κάσιους Κλέι αρνείται να πάει στο Βιετνάμ, Ιστορικό Λεύκωμα 1966, σελ. 111, Καθημερινή (1997)
8. ↑ ^{Άλμα πάνω, στο:8,0 8,1 8,2} Ali, Muhammad. (2007). Encyclopædia Britannica.
9. Άλμα πάνω↑ Brad Herzog, The 20 Greatest Athletes of the 20th Century, Rosen Publishing Group, 2002, σελ. 8
10. Άλμα πάνω↑ William Plumber (2003-11-03). «Presidential Medal of Freedom Recipients». Office of the Press Secretary - The Whitehouse. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2007.
11. Άλμα πάνω↑ The Associated Press. «Ali receiving German peace prize». USA Today. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουνίου 2007.
12. Άλμα πάνω↑ «Πέθανε ο θρυλικός πυγμάχος Μοχάμεντ Αλι». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 2016-06-04.

Βιβλιογραφία

• Thomas Hauser, Muhammad Ali: His Life and Times, Pan Books, 1992
• Mike Marqusee, Redemption Song: Muhammad Ali and the Spirit of the Sixties, Verso, 2005
• Elliot J. Gorn (ed.), Muhammad Ali: The People's Champ, University of Illinois Press, 1998
• Michael Ezra, Muhammad Ali: The Making of an icon, Temple University Press, 2009

Στους δέκα ανήλθαν οι νεκροί από το χθεσινό ναυάγιο ξύλινου σκάφους που μετέφερε μετανάστες σε θαλάσσια περιοχή νότια της Κρήτης.

Σκάφη του λιμενικού σώματος και τέσσερα παραπλέοντα πλοία κατάφεραν να περισυνελέξουν σώους 340 πρόσφυγες.

Το τάνκερ clipper Heber, που παρέλαβε 242 άτομα και μία σορό, θα προσεγγίσει λιμάνι της Ιταλίας, όπου οι αρχές θα παραλάβουν τους μετανάστες και πρόσφυγες. Τα υπόλοιπα άτομα παρελήφθησαν από πλοία του πολεμικού ναυτικού της Αιγύπτου.

Στο σημείο του ναυαγίου που βρίσκεται 75 ναυτικά μίλια νότια των Καλών Λιμένων στην Κρήτη, εξακολουθεί να βρίσκεται πλοίο ανοιχτής θαλάσσης του λιμενικού, ενώ τις έρευνες για τον εντοπισμό τυχόν αγνοουμένων ανέλαβαν πλέον οι Αιγυπτιακές αρχές.


πηγή tvxs

Το κίνημα ενάντια στις καταστροφικές εξορύξεις που δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια, έχει δεχτεί τη μέγιστη τρομοκρατία και καταστολή από το κράτος και την αστυνομία.

Οι διώξεις ως τώρα ξεπερνούν τις 450. Δεν αφήνουμε κανέναν μόνο του σ' αυτόν τον αγώνα. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι, απέναντι στην αισχρή προσπάθεια που γίνεται για να φιμώσουν το κίνημα.

Το Σάββατο 4 Ιουνίου στη Θεσσαλονίκη, διοργανώνεται συναυλία οικονομικής ενίσχυσης των διωκόμενων αγωνιστών. Στέλνουμε ένα πολύ ηχηρό μήνυμα ότι είμαστε εδώ και συνεχίζουμε δυναμικά, μέχρις ότου αποχωρήσουν οριστικά όσοι καταπατούν τη φύση, την ελευθερία μας, τις ζωές και την υγεία των παιδιών μας.

Συμμετέχουν τα εξής συγκροτήματα:

Υπεραστικοί
Social Waste & DJ Magnum
Folk 'n' Roll
Γιώργος Βαλιάκας & Ιδανικοί
Blackberry Jam

Κουπόνια οικονομικής ενίσχυσης διατίθενται στα καταστήματα:

Bioscoop (Λεωφόρος Κωνσταντίνου Καραμανλή 42)
Ακυβέρνητες Πολιτείες (Αλεξάνδρου Σβώλου 28)

Σας περιμένουμε!


Επιτροπή αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ 9 ΙΟΥΝΗ ΣΤΙΣ 9 ΤΟ ΠΡΩΙ

ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ ΚΤΙΡΙΟ 2

ΝΑ ΜΗ ΜΕΙΝΕΙ ΑΤΙΜΩΡΗΤΟΣ Ο ΠΑΡ’ OΛΙΓΟ ΦΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΟΥ

Είναι το ελάχιστο που πρέπει να συμβεί. Στις 9 Ιούνη, ο παραλίγο φονιάς της συντρόφισσας Αγγελικής Κουτσουμπού, που πρωτόδικα, το Νοέμβρη του 2014, καταδικάστηκε σε δωδεκάμηνη φυλάκιση με αναστολή, για τροχαίο ατύχημα, επιχειρεί να πετάξει από πάνω του ακόμα και αυτή την ποινή, βγαίνοντας λάδι ο ίδιος, και επιχειρώντας να ξεπλύνει την κυβέρνηση που του ανέθεσε να πράξει τη δολοφονική πράξη.

Και την ανέθεσε συνολικά στο πραιτωριανό σώμα της ομάδας ΔΕΛΤΑ, αυτής που και η τωρινή κυβέρνηση υποτίθεται πως έχει καταργήσει. Η αθώωση Ποιμενίδη θα είναι όχι μόνο η ολοκλήρωση ενός κόλαφου για την ίδια την αστική δικαιοσύνη (άλλωστε, καμμιά αυτεπάγγελτη δίωξη ή έστω έρευνα δεν ασκήθηκε από τις εισαγγελικές αρχές για το γεγονός, η μήνυση της παθούσας εναντίον του αστυνομικού απορρίφθηκε από τις εισαγγελικές αρχές. Eπίσης, η εκδίκαση της αγωγής, ύστερα από 7 σχεδόν χρόνια, δεν έχει προσδιοριστεί και κανείς δεν γνωρίζει σε πιο συρτάρι βρίσκεται. Όπως, επίσης δεν έχει προσδιοριστεί δικάσιμος για τον τραυματισμό του σ. Δημήτρη Γεωργίου, γιατρού, που έδωσε τις πρώτες βοήθειες στην Aγγελική και δέχθηκε τα χτυπήματα από το γκλοπ του συνεπιβάτη της μοτοσυκλέτας, με αποτέλεσμα να έχει μείνει μισοπαράλυτο το χέρι του), αλλά και μια ακόμα εκδικητική πράξη από τη μεριά της εξουσίας, απέναντι στο Δεκέμβρη που τους τρόμαξε, του Δεκέμβρη που αποτέλεσε την αφετηρία των εξεγέρσεων απέναντι στην καπιταλιστική κρίση.

Πολλοί σύντροφοι τραυματίστηκαν και διώκονται δικαστικά, σε μια σειρά χωριστών δικών για να μη φαίνεται πως αποτελούν μια ενιαία επιχείρηση αστυνομικής επίθεσης κατά αγωνιστών του κινήματος και του EEK. Έτσι, στις 17 Ιουνίου έχει προσδιοριστεί η δίκη του σ. Κυριάκου Μουτίδη, στελέχους του ΕΕΚ και συνδικαλιστή στο σωματείο βάσης ταχυμεταφορών, κατηγορούμενου, με βαριές κατηγορίες για «αντίσταση κατά της αρχής» κ.ά.

Πολιτικός υπεύθυνος της επίθεσης ήταν ο τότε υπουργός Προστασίας του Πολίτη Xρυσοχοΐδης, που την εποχή εκείνη έπαιζε πολλά πολιτικά παιχνίδια ευελπιστώντας ότι θα γίνει αρχηγός του ΠAΣOK.

Tο εργατικό και λαϊκό κίνημα τώρα, επτά χρόνια μετά τη δολοφονική επίθεση στο μπλοκ του Ε.Ε.Κ. και την Αγγελική Κουτσουμπού, όχι μόνο πρέπει να απαιτήσει την τιμωρία, και όχι για τροχαίο του Ποιμενίδη, αλλά και να απαιτήσει τη διάλυση των ΜΑΤ-ΔΕΛΤΑ-ΔΙΑΣ και όλων των ομάδων των δυνάμεων καταστολής.


EPΓATIKO EΠANAΣTATIKO KOMMA

Η ώρα έφτασε για το μεγαλύτερο μουσικό φεστιβάλ της χώρας.
Την Κυριακή 5 Ιουνίου η μουσική πυξίδα δείχνει ΤerraVibe και Rockwave Festival!

Oι πόρτες ανοίγουν: 15:00
Τα ταμεία του χώρου θα λειτουργούν από τις 15:00 με σκοπό την καλύτερη εξυπηρέτηση

Terra Stage

23:00 – 00:30    The Last Shadow Puppets
20:15 – 21:30    Suede
18:15 – 19:15    The Subways
17:00 – 17:30    The Callas
16:15 - 16:45    Whereswilder


Vibe Stage

21:30 – 22:45    Dropkick Murphys
19:15 – 20:15    Turbonegro
17:30 – 18:15    Despite Everything
15:40 – 16:10    Wish Upon A Star

21 years… and the star still shining

Το Rockwave Festival είναι μουσική, χορός, headbanging, air-guitar, ενισχυτές, μικρόφωνα, ιδρώτας, γέλια, φιλιά, αγόρια, κορίτσια, χρώματα, ποτά, γρασίδι, μα πάνω από όλα οι στιγμές και οι αναμνήσεις των fans! Περιμένουμε λοιπόν να μοιραστούμε πολλές νέες στιγμές που θα γίνουν αναμνήσεις στο Rockwave Festival 2016!

More to see: https://www.youtube.com/watch?v=hFIsfCWdar8&feature=youtu.be

Μείνετε συντονισμένοι στις ιστοσελίδες: www.didimusic.gr, www.rockwavefestival.gr, καθώς και στην επίσημη σελίδα του φεστιβάλ στο facebook: https://www.facebook.com/rockwavefestival/?ref=hl


TERRA STAGE
THE LAST SHADOW PUPPETS
SUEDE
THE SUBWAYS
THE CALLAS
WHERESWILDER

VIBE STAGE
DROPKICK MURPHYS
TURBONEGRO
DESPITE EVERYTHING
WISH UPON A STAR

ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ

Στην τελική φάση της προπώλησης η τιμή θα διαμορφωθεί στα 42€

Ταμείο: 45€

ΣΗΜΕΙΑ ΠΡΟΠΩΛΗΣΗΣ:

Αθήνα
Ticket House, Πανεπιστημίου 42 (εντός της στοάς), tηλ.210 3608366


Θεσσαλονίκη
Musicland, Μητροπόλεως 102, Τηλ. 2310 264880

Online Sales ή αγορές με πιστωτική κάρτα, 24 ώρες/ωρο:
www.ticketpro.gr | www.tickethouse.gr

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Οι φωτογραφίες είναι από όσα έγιναν προχτές στη Θεσσαλονίκη.



Εκεί που χιλιάδες άνθρωποι έμεναν για ώρες να εξευτελίζονται για μια σακούλα τρόφιμα καταθέτοντας στις ουρές της ανέχειας και της δυστυχίας τα τραύματα της αξιοπρέπειας που τους προκαλούν οι «σωτήρες» μας.



Οι φωτογραφίες αυτές της Ελλάδας του 2016, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τις αντίστοιχες φωτογραφίες της Ελλάδας του 2014, του 2013, του 2012, από τις αντίστοιχες ουρές στην Αθήνα, στην πλατεία Βάθη, στο Περιστέρι, στον Πειραιά.



Η εξήγηση είναι απλή: Αυτοί που κυβερνούν σήμερα, δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από εκείνους που κυβερνούσαν τότε. Τα «παλιά» Μνημόνια των προηγούμενων εφαρμόζουν. Μαζί με τους προηγούμενους είναι που ψηφίζουν και τα νέα Μνημόνια. Είναι γνήσιοι διάδοχοι τους. Ίδια η πολιτική τους, ίδια τα ψέματά τους, ίδια και η ξεδιαντροπιά τους.  



Δεν περιγράφω άλλο. Άλλωστε, και οι σημερινοί όπως και οι προηγούμενοι, όταν αναφέρεσαι με αυτό τον τρόπο στα «έργα» τους, έχουν έτοιμη την απάντηση: «Είστε λαϊκιστές», μας λένε… Και ίσως έχουν δίκιο. Ίσως να είναι «λαϊκισμός», τελικά, να ασχολείσαι με τους ξεφτίλες.



πηγή enikos