Το Δ.Σ. της ΔΟΕ, εδώ και χρόνια, έχει θέσει ως προμετωπίδα των διεκδικήσεων του κλάδου, την πραγματοποίηση μαζικών, μόνιμων διορισμών στην εκπαίδευση και τη μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών.

Ιδιαίτερα τη φετινή χρονιά, τα χιλιάδες κενά στην έναρξή της αλλά και αυτά που συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι τη λήξη της, αποκάλυψαν σε όλη την κοινωνία την επιτακτική ανάγκη για χιλιάδες μόνιμους διορισμούς και ανάγκασαν την πολιτική ηγεσία του ΥΠ.Π.Ε.Θ. να την προτάξει στη ρητορεία της (όχι όμως και στις προτεραιότητες της πολιτικής της). Αντί, μάλιστα, να φροντίσει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εξασφάλισης πιστώσεων για μόνιμους διορισμούς, επιχείρησε να εφαρμόσει, με πρόσχημα αποφάσεις του Σ.τ Ε., αλλαγές στον τρόπο πρόσληψης αναπληρωτών εκπαιδευτικών οι οποίες, αν εφαρμόζονταν, θα δημιουργούσαν πολύ περισσότερα προβλήματα από αυτά που, υποτίθεται, ότι επίλυαν. Οι σχεδιασμοί του Υπουργείου συνάντησαν, όμως, τη δυναμική αντίδραση του εκπαιδευτικού κινήματος. Οι κινητοποιήσεις και η ανάδειξη του ζητήματος στην κοινωνία οδήγησαν την πολιτική ηγεσία σε αναδίπλωση. Αποδείχτηκε περίτρανα ότι όταν ο κλάδος διεκδικεί ενωμένος και δυναμικά κατακτά νίκες.

Οι κινητοποιήσεις που εξήγγειλε και πραγματοποίησε η Δ.Ο.Ε. μέχρι σήμερα, το κάλεσμά της στο συλλαλητήριο του Σαββάτου 4-6-2016 στις 17.30 στα Προπύλαια και η κήρυξη 24ωρης απεργίας στις 8 Ιουνίου με τη συγκέντρωση 12.30 στα Προπύλαια  και την πορεία προς τη Βουλή, έχουν ήδη αποφέρει τους πρώτους καρπούς. Το Υπουργείο Παιδείας υπό πανικό προχωρά σε συνεχείς τροποποιήσεις σχετικά με τις προϋποθέσεις που πρέπει να υπάρχουν για να εγγραφεί μαθητής στο ολοήμερο δημοτικό σχολείο και νηπιαγωγείο και κάνει βήματα υποχώρησης στο θέμα της πρωινής ζώνης 7π.μ.- 8π.μ. (δίχως βέβαια να αίρεται το γεγονός του αποκλεισμού πλήθους μαθητών από τις δομές του ολοήμερου σχολείου).

Νίκη, σ’ έναν πρώτο βαθμό, είναι και αυτό που συμβαίνει αυτές τις ημέρες σε σχέση με τις εγγραφές μαθητών στα ολοήμερα τμήματα. Αν η εξαγγελία κινητοποιήσεων είναι ικανή να δημιουργεί αποτελέσματα, η επιτυχία των κινητοποιήσεων είναι σίγουρο ότι θα φέρει νίκες. Μας μένουν ακόμα πολλά να διεκδικήσουμε:

• Μαζικούς μόνιμους διορισμούς - άμεση πραγματοποίηση όλων των μόνιμων διορισμών που έχει ανάγκη η εκπαίδευση και υποσχόταν ο Υπουργός μέχρι πριν λίγο χρονικό διάστημα.
  
  
• hΤο μόνιμο διορισμό όλων των αναπληρωτών γενικής και ειδικής αγωγής τώρα.
  
  
• Το να μην υπάρξει καμία απόλυση αναπληρωτή, κανείς εκπαιδευτικός στην ανεργία.
  
  
• Την απόσυρση της Υπουργικής Απόφασης για το φερόμενο ως «Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου». Κανένα παιδί έξω από το ολοήμερο Σχολείο
  
  
• Την απόσυρση της διάταξης που ψηφίστηκε για τα νηπιαγωγεία.
  
  
• Την απόδοση των οργανικών θέσεων στους εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων,
  
  

Καλούμε όλους τους συναδέλφους να συμμετέχουν μαζικά και δυναμικά  στην απεργιακή κινητοποίηση στις 8 Ιουνίου.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ

22.00-24.00  Γιάννης Καπαγερίδης
24.00-08.00  Μουσικές και ενημερωτικές εκπομπές



Η ΕΡΤopen ανοιχτή ως παράθυρο στην κοινωνία !
ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

Η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ, υλοποιώντας την από 19-05-2016 απόφαση του Γενικού της Συμβουλίου, στηρίζει τις κινητοποιήσεις (24ωρη απεργία) που γίνονται την Τετάρτη, 8 Ιουνίου 2016, από την ΠΟΕΔΗΝ, τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ για την υπεράσπιση των Κοινωνικών Αγαθών της Υγείας και της Παιδείας που συρρικνώθηκαν στα χρόνια των μνημονίων και κινδυνεύουν με ολοκληρωτική κατάρρευση από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και την εμμονή της στις ίδιες αντιλαϊκές πολιτικές. Για τον σκοπό αυτό, η Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ κηρύσσει στάση εργασίας την Τετάρτη, 8 Ιουνίου 2016, από τις 11:00πμ έως τη λήξη του ωραρίου, προκειμένου να δοθεί η δυνατότητα να συμμετάσχουν οι εργαζόμενοι σε όλο το Δημόσιο στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας της ΠΟΕΔΗΝ στις 11:00πμ έξω από το Υπουργείο Υγείας (Αριστοτέλους 17) και στην πορεία που θα ακολουθήσει, με ενδιάμεσο σταθμό τα Προπύλαια στις 12:30μμ όπου πραγματοποιείται η συγκέντρωση των ΔΟΕ – ΟΛΜΕ, για να καταλήξει στη Βουλή.

Από την Εκτελεστική Επιτροπή της ΑΔΕΔΥ

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Το κείμενο που ακολουθεί με τίτλο «”Αριστερόμετρο”: Φυσικά και υπάρχει!» δημοσιεύτηκε εδώ στην ίδια θέση πριν από 16 μήνες, στις 2 Μάρτη 2015. Ήταν λίγες μέρες μετά την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Γενάρη και ενώ ακόμα δέσποζε εκείνο το «Πρώτη φορά Αριστερά»…

    Ο λόγος που επιλέξαμε την αναδημοσίευσή του εξηγείται στο σημείωμα που ακολουθεί μετά το τέλος εκείνου του κειμένου, και φυσικά δεν είναι να βλογήσουμε τα γένια μας – πράγμα καθόλου δύσκολο πια για όσους δεν παραμυθιάζονται από τον ρεφορμισμό, με όσους «αριστερούς» μανδύες κι αν ενδυθεί ανά τους αιώνες.

«Αριστερόμετρο»: Φυσικά και υπάρχει!

    “Ότιη αστική δημοκρατία έχει γυρίσει στην εποχή της Ιεράς Συμμαχίας και άρα στην εποχή της ιεράς εξέτασης των δημοκρατικών δικαιωμάτων, είναι μια διαπίστωση που παραβιάζει ανοιχτές ιστορικές θύρες. Ως εκ τούτου χρόνια τώρα, πολύ πριν από τα Μνημόνια, από την εποχή των τρομονόμων, των χουντικών διαταγμάτων κατά αγροτών και μαθητών, των ηλεκτρονικών φακελωμάτων, των Αμπού Γκράιμπ και των Γκουαντάναμο, η Αριστερά έχει αναδειχτεί στο προκεχωρημένο φυλάκιο υπεράσπισης ακόμα και αυτών των αστικοδημοκρατικών ελευθεριών.

    Συνιστά, όμως πολιτική έκπτωση, για κάθε αριστερό, πόσω μάλλον κομμουνιστή, να μειώνει το εύρος των δημοκρατικών ελευθεριών στα αστικοδημοκρατικά τους όρια, και να βαφτίζει «αριστερά» αυτά τα όρια. Διότι δι’ αυτού του τρόπου παραιτείται από το πραγματικό νόημα της προάσπισης και αποκατάστασης των αστικοδημοκρατικών ελευθεριών. Που δεν είναι άλλο  για την Αριστερά από την επέκτασή τους, την υπέρβασή τους και - μέσω αυτού του τρόπου - από την κατοχύρωση όλων των ελευθεριών. Αυτό είναι αριστερή πολιτική.

    Το αυτό ισχύει στα ζητήματα της οικονομίας και της αντανάκλασης τους στη ζωή και τον βίο των ανθρώπων. Η Αριστερά, πόσω μάλλον η κομμουνιστική Αριστερά, πάλευε και θα παλεύει πάντα για το μεροκάματο, για τη δουλειά, για το δικαίωμα στην εργασία, για την ανύψωση του πολιτιστικού επιπέδου των λαϊκών στρωμάτων μέσα από την ικανοποίηση των όλο και πιο διευρυμένων αναγκών τους. Γιατί αυτό σημαίνει ανύψωση του κοινωνικού και  πολιτιστικού επιπέδου του λαού: Η ικανοποίηση των όλων και πιο διευρυμένων αναγκών του.

     Αλλά η Αριστερά, δεν βαφτίζει την ασπιρίνη θεραπεία επειδή οι κανίβαλοι έκοψαν την ασπιρίνη από τον άρρωστο. Η Αριστερά δεν βαφτίζει το μισό κουλούρι λουκούλλειο γεύμα επειδή οι κανίβαλοι στέρησαν το ψωμί από το τραπέζι. Η Αριστερά παλεύει για την ασπιρίνη και για το ψωμί, οφείλει να τα εξασφαλίζει και να τα διανέμει με δίκαιο τρόπο, όχι για να βαφτίσει «αριστερό» το δίκαιο μοίρασμα της φτώχειας και τον «λιτό βίο». Αλλά για να εξαλείψει τη φτώχεια και να εξασφαλίσει - στον επίγειο βίο - όλα τα ελέη του Θεού.

    Η Αριστερά είναι αριστερά επειδή ακριβώς δεν κατεβάζει τον πήχη των απαιτήσεων των ανθρώπων έχοντας για μέτρο – ή για άλλοθι - εκείνους που έριξαν τους ανθρώπους στα Τάρταρα. Πασχίζει να τους βγάλει από τα Τάρταρα για να κατακτήσουν τον Όλυμπο και όχι για να σέρνονται στη Γη.

    Να λοιπόν που μέσα στις σημερινές συνθήκες - και λόγω αυτών ακριβώς των  συνθηκών της καπιταλιστικής βαρβαρότητας - τα λόγια του Λένιν απέναντι σε όσους υπόσχονται «βελτιώσεις» χωρίς, όμως, να σταματούν τους τεμενάδες στο καθεστώς που βαλτώνει το λαό, οι διαπιστώσεις του μπολσεβίκου ηγέτη ισχύουν χίλιες φορές: «Σε συνθήκες διατήρησης του καπιταλισμού οι μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να είναι ούτε σταθερές ούτε σοβαρές», έλεγε προσθέτοντας με έμφαση ότι αυτό κάθε άλλο παρά αναιρεί τη θέση πως οι εργαζόμενοι έχουν κάθε λόγο να «παλεύουν για βελτιώσεις για να συνεχίσουν πιο επίμονη πάλη ενάντια στη μισθωτή σκλαβιά».

    Να λοιπόν που ειδικά στις σημερινές συνθήκες είναι πολιτικός και ιστορικός αναθεωρητισμός έσχατης μορφής να επιδίδονται ορισμένοι στο ατόπημα του τεμαχισμού του ΕΑΜ.Πρόκειται για όσουςαναφέρονται συχνά στο πρόγραμμα του ΕΑΜ που μιλούσε για «καθημερινή πάλη για να μην τσακιστεί ο λαός κάτω από την πείνα, την αρρώστια και τις υλικές στερήσεις», αλλά που μονίμως «ξεχνούν» εκείνη την στροφή από τον ΥΜΝΟ του ΕΑΜ: «…έχει πρόγραμμα Λαοκρατία…».

    Αυτάείναι στοιχειώδη για τους Αριστερούς. Πόσω μάλλον για τους κομμουνιστές. Οι οποίοι επειδή ακριβώς όχι μόνο αντιλαμβάνονται αλλά και επειδή δεν παραιτούνται από τα στοιχειώδη, τονίζουν: Οι αποστάσεις που χωρίζουν τους «αριστερούς» νεοφιλελεύθερους από τους «αριστερούς» κεϋνσιανιστές είναι υπαρκτές, καταγεγραμμένες και ενίοτε μεγάλες. Ωστόσο: Αυτές οι αποστάσεις ήταν, είναι και θα είναι πάντα μικρότερες από τις αποστάσεις που χωρίζουν και τους «αριστερούς» νεοφιλελεύθερους και τους «αριστερούς» κεϋνσιανιστές από τους αριστερούς μαρξιστές.  

    Κατά τα λοιπά ακούμε συχνά ότι δεν υπάρχει «αριστερόμετρο». Όποτε μιλάς για τις αρχές της Αριστεράς όλο και κάποιος - αριστερός - θα σου πετάξει: «Φέρε το «αριστερόμετρο» να μετρηθούμε…

    Προσωπικά (και επιτρέψτε μας τον προσωπικό τόνο) δεν είμαι κάτοχος του «αριστερόμετρου». Όχι γιατί δεν υπάρχει, αλλά αντιθέτως επειδή υπάρχει!  Και επειδή ξέρω ότι είναι τέτοιο το μπόι αυτών (των χιλιάδων και χιλιάδων) που το κατασκεύασαν, πού ούτε στο νυχάκι τους δεν θα μπορούσαμε να συγκριθούμε.

    Αλλά επειδή – και ευτυχώς - υπάρχει το «αριστερόμετρο», γι’ αυτό (και αιτούμαι ξανά την επιείκεια για τον προσωπικό τόνο): Ξέρω πολλούς ανθρώπους που είναι γενναιόδωροι. Αλλά δεν είναι αριστεροί. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που είναι τίμιοι. Αλλά δεν είναι αριστεροί. Ξέρω πολλούς ανθρώπους που είναι δίκαιοι. Αλλά δεν είναι αριστεροί. Ξέρω πολλούς ανθρώπους ανιδιοτελείς, αλληλέγγυους προς το διπλανό τους, με την ντομπροσύνη που κουβαλούν οι λαϊκοί άνθρωποι, πολλοί από αυτούς σου «δίνουν το βρακί τους» αν βρεθείς στην ανάγκη. Αλλά δεν είναι αριστεροί.

    Ότι δεν είναι αριστεροί, δεν μειώνει σε τίποτα τα χαρακτηριστικά του αλτρουισμού που τους διακρίνει. Παρά μόνο σε ένα: Δεν προσδίδει σε αυτά τα χαρακτηριστικά την αναγκαία και ικανή συνθήκη, που θα τα μετέτρεπε σε πολιτικό μέγεθος και σε πολιτική δύναμη καταπολέμησης της ατιμίας, της εκμετάλλευσης, της αδικίας.

    Αριστερός δεν είναι ο δίκαιος, ο ανιδιοτελής, ο τίμιος, ο αλληλέγγυος απέναντι στα θύματα που αφήνει η πολιτική της καταστροφής και της λεηλασίας.

    Είναι όλα αυτά αλλά – δυστυχώς - είναι και κάτι πιο σύνθετο. Αριστερός είναι κείνος, που η συνείδησή του, η ανθρωπιά του, έχει μετουσιωθεί σε πολιτική συνείδηση και που παλεύει πολιτικά, κοινωνικά, ταξικά για την «εγκαθίδρυση» της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης, της τιμιότητας στον κόσμο.

    Που η συνεισφορά της πολιτικής του δράσης σ' αυτήν την υπόθεση δεν έρχεται από το «περίσσευμα» του ελεύθερου χρόνου του, ούτε συνιστά ένα γενικό ουμανιστικό πρόταγμα που του θολώνει τα μάτια για να μη βλέπει τα αίτια και τους υπαίτιους της τραγωδίας.

    Η Αριστερά, δε, δεν είναι η παράταξη της θωπείας, της κολακείας ή της διθυραμβολογίας για την «καλότητα» των ανθρώπων. Η ειδοποιός διαφορά της έγκειται στο ότι στην Αριστερά τα χαρακτηριστικά της καλοσύνης μετασχηματίζονται στην αναγκαία και ικανή συνθήκη που τα μετατρέπει σε πολιτικό μέγεθος και πολιτική δύναμη καταπολέμησης της ταξικής κακότητας, δηλαδή της ταξικής εκμετάλλευσης και της ταξικής βαρβαρότητας.

    Η Αριστερά (και εδώ βρίσκεται το «αριστερόμετρο» που συχνά το ξορκίζουν οι ομιλούντες αριστερά και πράττοντες δεξιά) εφόσον θέλει να είναι δύναμη της κοινωνικής απελευθέρωσης και όχι μια ακόμα λωρίδα – η αριστερή λωρίδα – του ίδιου καθεστωτικού δρόμου, δεν μπορεί παρά να έχει πάντα ως πυξίδα ότι:«Η ιστορία όλων των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων», όπωςυποστηρίζουν οι συγγραφείς του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου». Και συνεχίζουν: «Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, μάστορας και κάλφας, με μια λέξη, καταπιεστής και καταπιεζόμενος, βρίσκονταν σε ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους, έκαναν αδιάκοπο αγώνα, πότε καλυμμένο, πότε ανοιχτό (…)».

    Η Αριστερά εφόσον θέλει να είναι δύναμη της κοινωνικής απελευθέρωσης και όχι μια ακόμα λωρίδα – η αριστερή λωρίδα – του ίδιου καθεστωτικού δρόμου, δεν μπορεί παρά να τοποθετείται  ξεκάθαρα απέναντι σε κάθε λογική που «κουκουλώνει τις ταξικές αντιθέσεις και προωθεί τη λογική «και στον ληστή ψωμί και στον χωροφύλακα χαμπέρι».

    Γι’ αυτό και η Αριστερά δεν είναι «Ερυθρός Σταυρός» ούτε «ΟΗΕ». Κι όποιος την υποβιβάζει σε κάτι τέτοιο διαπνέεται από μια παιδαριώδη αφέλεια που όποιος του τη διαταράσσει δεν έχει σκοπό να πλήξει το αγνό παιδί που κρύβεται μέσα στις παιδαριώδεις προσεγγίσεις. Σκοπός είναι να προφυλαχτεί το παιδί. Τόσο από τις δικές του διαψεύσεις όσο κι από εκείνους που παίρνουν καμιά φορά τα παιδιά και τα κάνουν γενίτσαρους”.

 ***

    Αυτά γράφαμε, τότε…

    Σήμερα, λοιπόν, μετά από το τρίτο φανερό Μνημόνιο και τα διαδοχικά κρυφά Μνημόνια: Ασφαλιστικό, φορολογικό, κόφτης, ξεπούλημα 99 ετών, πλειστηριασμοί και παραχώρηση ΟΛΩΝ των κατοικιών στα κοράκια, ΕΝΦΙΑ μέχρι το 2031, μνημονιακές δεσμεύσεις για εργασιακά κλπ,

    σήμερα, μετά το άνευ προηγουμένου και διαρκώς επαναλαμβανόμενο ψεύδος (μόλις προχτές ο κ.Τσίπρας εμφανίστηκε στο υπουργικό του συμβούλιο σαν προστάτης των συνταξιούχων παρότι, όπως αποκάλυψε η «Αγορά» του Σαββάτου, από Ιούλη φέρνει νέες μειώσεις – σοκ στις συντάξεις και στα εφάπαξ έως και 35%),

    σήμερα,  μετά την επίσημη ανακήρυξή τους σε «αριστερά» κατοικίδια του ΝΑΤΟ, του ΔΝΤ, της ΕΕ και της εγχώριας (με ή χωρίς off shore) πλουτοκρατίας,

    σήμερα, που ως γνήσιοι διάδοχοι των προηγούμενων «θρηνούν» - αλλά ψηφίζουν, που «πονούν» - αλλά ψηφίζουν, που «δεν συμφωνούν» - αλλά ψηφίζουν, που αποκαλούν «φοροφυγάδες» τους χαμηλοσυνταξιούχους του ΕΚΑΣ, που εκποιούν από αεροδρόμια μέχρι Ελληνικό και από λιμάνια μέχρι ΔΕΗ και Εγνατία,

    σήμερα, που κάνουν «χιούμορ» καλώντας μας να τους δοξάσουμε και να μην φοβόμαστε αφού τα δικά τους εκατό χρόνια ταξικής λεηλασίας είναι λιγότερα… από τα 400 χρόνια τουρκοκρατίας,

    σήμερα, παρακολουθώντας εκείνους ειδικά που μέσα στην κατάντια τους συνεχίζουν να επικαλούνται την Αριστερά,

    σήμερα, καθώς γεμίσανε τα κυβερνητικά έδρανα με τέτοιους «αριστερούς» που η μοναδική απόδειξη της έκπτωτης αριστεροσύνης τους είναι να περιφέρουν την θλιβερή εικόνα τους καθώς (νομίζουν ότι) διασύρουν την Αριστερά,

    θεωρούμε επιβεβλημένο να πιάσουμε το νήμα από την ακροτελεύτια λέξη του παλιού εκείνου κειμένου, για μια αναγκαία προσθήκη: Κανείς Τούρκος δεν έγινε ποτέ γενίτσαρος. 




πηγή enikos

«Κεφάλι» της τάξης του 4-5% παίρνει το Brexit, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις στη Βρετανία, ενώ το ποσοστό των αναποφάσιστων φτάνει το 11%, λίγες ημέρες πριν από το κρίσιμο δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου.

Οι ηλεκτρονικές δημοσκοπήσεις που διεξήχθησαν από τις εταιρείες ICM και YouGov δείχνουν ότι η εκστρατεία υπέρ της εξόδου της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση προηγείται κατά 4-5 ποσοστιαίες μονάδες.

Στη δημοσκόπηση του ICM, στην οποία έλαβαν μέρος 1.741 άτομα από τις 3-5 Ιουνίου, το 48% δήλωσε ότι θα ψηφίσει υπέρ της εξόδου, από 47% μία εβδομάδα νωρίτερα, ενώ το 43% θα ψηφίσει υπέρ της παραμονής, μείωση της τάξης του 1% σε σχέση με μία εβδομάδα νωρίτερα.

Αντίστοιχα, στη δημοσκόπηση της YouGov, όπου έλαβαν μέρος 3.495 άνθρωποι και πραγματοποιήθηκε το διάστημα 1-3 Ιουνίου, το 45% θα ψηφίσει υπέρ της εξόδου από την ΕΕ, από 40% σε μία συγκρίσιμη δημοσκόπηση έναν μήνα νωρίτερα, ενώ το 41% θα ψηφίσει υπέρ της παραμονής, σε σχέση με το 42% νωρίτερα.

Το ποσοστό των αναποφάσιστων μειώθηκε κατά δύο μονάδες τον τελευταίο μήνα, ωστόσο παραμένει υψηλό και φτάνει το 11% των ψηφοφόρων.

Τις τελευταίες ημέρες, σε σύνολο οκτώ δημοσκοπήσεων που δόθηκαν στη δημοσιότητα, μία δείχνει ότι τα δύο στρατόπεδα είναι ισόπαλα, δύο έδειξαν ότι η παραμονή προηγείται και πέντε ότι προηγείται το Brexit.

Ωστόσο, σε μια συγκριτική ανάλυση της ιστοσελίδας WhatUKThinks, όπου παρουσιάζεται ένας μέσος όρος των δημοσκοπήσεων, η πλειονότητα των Βρετανών (51%) εμφανίζεται να τάσσεται υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση για πρώτη φορά εδώ και σχεδόν έναν μήνα.

Το ποσοστό 51% δεν λαμβάνει υπόψη τους αναποφάσιστους, αλλά συντίθεται από σειρά δημοσκοπήσεων που πραγματοποιήθηκαν από τις 27 Μαΐου έως τις 5 Ιουνίου. Ο προηγούμενος μέσος όρος των δημοσκοπήσεων έδειχνε ότι θα δύο στρατόπεδα ήταν ισόπαλα, με 50%-50%



πηγή efsyn

Στην 28η εκπομπή, «Στη δουλειά & στον αγώνα», που παρουσιάζει και επιμελείται ο Γιώργης Χρήστου και μεταδίδεται από το ραδιόφωνο της ΕΡΤopen στους 106,7 FM, ο Μάριος Αυγουστάτος, από τον Κίνηση «Απελάστε το Ρατσισμό» μιλά για τη 10η Αντιρατσιστική Γιορτή, που διοργανώνεται στη Γεωπονική Σχολή, στην Ιερά οδό, στις 10 και 11 Ιούνη.

Όπως τονίζει, «ο ρατσισμός δε πολεμιέται με ρατσισμό, αλλά με την αλληλεγγύη και τους κοινούς αγώνες εργαζομένων και λαού».

Πα­ρεμ­βαί­νει το στέ­λε­χος του ΜΕΤΑ Κα­τε­ρί­να Γιαν­νού­λια που μιλά για το ρα­τι­σμό στο χώρο ερ­γα­σί­ας και όπως επι­ση­μαί­νει «δεν είναι εύ­κο­λο για τη Χρυσή Αυγή να “χωθεί” στους ερ­γα­σια­κούς χώ­ρους, όπου η συλ­λο­γι­κό­τη­τα και η αλ­λη­λεγ­γύη είναι πιο “σφι­χτή”» και το­νί­ζει ότι από τη «φύση» της είναι με το κε­φά­λαιο και την ερ­γο­δο­σία.

«Η Αρι­στε­ρά, σε τέ­τοια φαι­νό­με­να τύπου Χρυσή Αυγή, οφεί­λει να απα­ντά με συλ­λο­γι­κό­τη­τα και κοι­νούς αγώ­νες», συ­μπλη­ρώ­νει και εξη­γεί ότι αυτό που επι­διώ­κει το φα­σι­στι­κό μόρ­φω­μα είναι οι συν­θή­κες γα­λέ­ρας και ερ­γα­σια­κού με­σαί­ω­να και για τους έλ­λη­νες ερ­γα­ζο­μέ­νους, όταν, για πα­ρά­δειγ­μα, «ζητεί» να φύ­γουν οι ξένοι ερ­γά­τες από τους χώ­ρους δου­λειάς, που δου­λεύ­ουν πολ­λές φορές απλή­ρω­τοι. «Η Χρυσή Αυγή δεν εν­νο­εί να φύ­γουν οι ξένοι για να πά­ρουν τη θέση τους οι Έλ­λη­νες. Εν­νο­ούν να φύ­γουν για να πά­ρουν οι Έλ­λη­νες τις θέ­σεις τους με τις ίδιες συν­θή­κες, που τις πε­ρισ­σό­τε­ρες φορές είναι συν­θή­κες τύπου Μα­νω­λά­δας, και όχι θέ­σεις ερ­γα­σί­ας με πλήρη ερ­γα­σια­κά και ασφα­λι­στι­κά δι­καιώ­μα­τα».

Η εκ­πο­μπή με­τα­δό­θη­κε στις 04-06-16.

• ΕΔΩ το βί­ντεο

αναδημοσίευση από ergasianet.gr

Μια πυρκαγιά σε πολυκατοικία κοντά στο εθνικό στάδιο της Γαλλίας βόρεια του Παρισιού άφησε σήμερα πίσω τις τουλάχιστον πέντε νεκρούς και έντεκα τραυματίες, σύμφωνα με το Associated Press.

Εκπρόσωπος της πυροσβεστικής υπηρεσίας σημείωσε ότι θα πάρει χρόνο να καθοριστεί και να εκτιμηθεί η συνολική ζημία.

Τα αίτια εκδήλωσης της πυρκαγιάς είναι υπό διερεύνηση, όπως δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών, Μπερνάρ Καζνέβ.

Στο Σταντ ντε Φρανς θα ξεκινήσει την Παρασκευή το φετινό Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα ποδοσφαίρου.


AP Photo/Thibault Camus




πηγή efsyn

Ο Γιώργος Φιλαδελφέας είναι πιανίστας και τενόρος με διεθνή καριέρα! Την Παρασκευή. 3/6/2016 είχαμε την τιμή να τον έχουμε καλεσμένο στην Ertopen στην εκπομπή της Χρύσας Κουσελά, όπου μίλησε για τη ζωή και το έργο του!   Μην χάσετε απόψε στις 9μ.μ, τη Συναυλία με τη Συμφωνική ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων, στην αίθουσα των Συναυλιών του Μουσείου Μπενακη. Είσοδος Ελεύθερη!

Πέθανε σε ηλικία 49 ετών ο σκηνοθέτης, παραγωγός ταινιών και ιδρυτής του συναυλιακού χώρου Gagarin 205, Νίκος Τριανταφυλλίδης, γιος του γνωστού κωμικού Χάρρυ Κλυν.

Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης γεννήθηκε στο Σικάγο των ΗΠΑ στις 9 Σεπτέμβρη του 1966. Σπούδασε κοινωνιολογία και επικοινωνία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ συνέχισε τις σπουδές του στην Διεθνή Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου.

Πρωτοεμφανίστηκε με το μικρό μήκους ντοκιμαντέρ: «Momus: Amongst Women Only», ενώ η πτυχιακή του ταινία Dogs Licking My Heart (τα Σκυλιά Γλείφουν Την Καρδιά Μου) με τον τζαζίστα Μπλέιν Ρέινινγκερ και τον Παναγιώτη Θανασούλη κέρδισε το Πρώτο Βραβείο Μυθοπλασίας στο 7ο Φεστιβάλ Ελληνικών Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας το 1993. Την ίδια χρονιά, το 1993, σκηνοθέτησε σε ασπρόμαυρο super 8 mm φιλμ το video clip για το κομμάτι «Δεν Χωράς Πουθενά» του συγκροτήματος Τρύπες, καθώς η μουσική ήταν η δεύτερη μεγάλη του αγάπη. Η πρώτη μεγάλη του ταινία με τίτλο «Ράδιο Μόσχα», στην οποία εμφανίζεται και ο πατέρας του, αλλά και ο Ντίνος Ηλιόπουλος ολοκληρώνεται το 1995 και βραβεύεται με το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη στα Κρατικά Βραβεία του ΥΠΠΟ. Το 1996 ο Νίκος Τριανταφυλλίδης γύρισε για λογαριασμό της ΕΤ2 την τηλεταινία «Το Παλτό», μια ελεύθερη διασκευή του ομώνυμου διηγήματος του Νικολάι Γκόγκολ από τον ίδιο και την Ευγενία Λυρούδια, με τους Ντίνο Ηλιόπουλο και Βασίλη Διαμαντόπουλο στους ρόλους του πελάτη και του ράφτη αντίστοιχα.

Συνεργάστηκε με τον Χρήστο Χωμενίδη για το σενάριο της ταινίας «Μαύρο Γάλα», στην οποία πρωταγωνιστούν οι Μιχαήλ Μαρμαρινός, Ιεροκλής Μιχαηλίδης, Τάνια Νασιμπιάν, Μαρίσα Τριανταφυλλίδου, Ρένος Χαραλαμπίδης, Μυρτώ Αλικάκη, Θέμις Πάνου, Παναγιώτης Θανασούλης, Άννα Μάσχα, Blaine L. Reininger και ο Κώστας Γκουσγκούνης.

Το 1999, σε ηλικία 70 ετών, ο Αμερικανός μουσικός Σκρίμιν Τζέι Χόκινς επισκέφθηκε την Ελλάδα και έδωσε δύο συναυλίες, έπειτα από πρόσκληση του Νίκου Τριανταφυλλίδη, ο οποίος και κινηματογράφησε αυτές τις συναυλίες. Όμως, τελείως αναπάντεχα, δύο μήνες μετά, ο Χόκινς πέθανε. Στην ταινία, εκτός από το ντοκουμέντο του ταξιδιού του Χόκινς στην Αθήνα, υπάρχει σπάνιο υλικό από τις παλαιότερες εμφανίσεις του, καθώς και συνεντεύξεις ανθρώπων που τον έζησαν από κοντά. H ταινία απέσπασε το Πρώτο Βραβείο στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης και το Δεύτερο Κρατικό Βραβείο Ταινίας Τεκμηρίωσης στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης στα πλαίσια των Κινηματογραφικών Βραβείων Ποιότητας του ΥΠΠΟ.

Ο Νίκος Τριανταφυλλίδης εργάστηκε ως ελεύθερος σεναρίστας και παραγωγός του ραδιοφώνου (1988-1991) στον πρώτο ιδιωτικό ραδιοφωνικό σταθμό TOP FM και στο BBC World Service, όταν ζούσε στην Αγγλία. Αργότερα, επανήλθε στο ραδιόφωνο με την εκπομπή «Αισθηματική Αγωγή» μέσα από την συχνότητα του 902 Αριστερά και στον ραδιοσταθμό «Στο Κόκκινο»105,5 FM».

Ήταν μουσικός παραγωγός και «ψυχή» του συναυλιακού χώρου Gagarin, και εμπνευστής του Φεστιβάλ Κάλτ Ελληνικών Ταινιών. Τον Οκτώβριο του 2014 βγήκε στις αίθουσες το φιλμ νουάρ, με την υπογραφή του, «Οι Αισθηματίες» με τον Χάρη Φραγκούλη, τον Δημήτρη Λάλο, τον Τάκη Μόσχο και την Ηλιάνα Μαυρομάτη στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Το ντοκιμαντέρ «90 χρόνια ΠΑΟΚ: νοσταλγώντας το μέλλον», είναι η τελευταία ταινία, την οποία όμως δεν πρόλαβε να δει στις αίθουσες.

Πηγή : ΑΜΕ-ΜΠΕ

Συντάκτης: Γιώργος Παγούδης
Αναδημοσίευση από efsyn:

Ξυλοδαρμούς και προκλήσεις από ακροδεξιούς που έκαναν ακόμη μια φορά την εμφάνισή τους στη Χίο με αφορμή την πυρκαγιά, καταγγέλλουν αλληλέγγυοι. 

Ο νοσηλευτής και γνωστός αλληλέγγυος Γιάννης Κουτσοδόντης έπεσε θύμα άγριας και απρόκλητης επίθεσης από γνωστό ακροδεξιό μέλος της Χ.Α., όταν βρέθηκε στη πυρκαγιά ως απεσταλμένος του Νοσοκομείου Χίου, προκειμένου να ειδοποιήσει για τυχόν έκτακτες ανάγκες. 

Σύμφωνα με τον ίδιο, όταν η παρουσία του έγινε αντιληπτή από άτομο που πρωτοστάτησε στα επεισόδια του λιμανιού, δέχτηκε επίθεση με γροθιές και κλωτσιές μπροστά στα μάτια των αστυνομικών (ακόμα και του αστυνομικού διευθυντή Δημ. Αυγερινού) που παρακολουθούσαν αμέτοχοι τα όσα διαδραματίζονταν. 

«Μου επιτέθηκε με γροθιές και όταν κατάφερε να με ρίξει κάτω με κλώτσησε στο σαγόνι» δήλωσε ο ίδιος στην «Εφ.Συν.», σημειώνοντας ότι λίγο πριν, το ίδιο άτομο κρατούσε μια μάνικα της Πυροσβεστικής και κατάβρεχε τους πρόσφυγες! «Στη συνέχεια ζήτησα από τους αστυνομικούς που ήταν παρόντες να τον συλλάβουν αλλά ο αστυνομικός διευθυντής μου υπέδειξε ότι πρώτα πρέπει να κάνω μήνυση  την οποία και κατέθεσα ζητώντας να τον  συλλάβουν ώστε να περάσει αυτόφωρο»  κάτι που ωστόσο μέχρι το βράδυ και ώρα εννέα της  ίδιας ημέρας, δεν είχε συμβεί. 

Όπως μάλιστα σημείωσε, ο ίδιος άνθρωπος νωρίτερα είχε χτυπήσει στο κεφάλι με γροθιά ένα νεαρό πρόσφυγα ενώ και μπροστά στους αστυνομικούς απειλούσε ότι η Σούδα θα αδειάσει με κάθε τρόπο, δίνοντας μάλιστα και διορία μίας εβδομάδας...