Μάης: Ανάμεσα στην απολυταρχία και την αντίσταση

Το ημερολόγιο; Μάης 2016.

Η γεωγραφία;

Θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε κομμάτι αυτής της χώρας που γδέρνεται μέχρι να ματώσει από τις εξαναγκαστικές εξαφανίσεις, την ατιμωρησία που έχει γίνει θεσμός, την έλλειψη ανεκτικότητας ως μορφή διακυβέρνησης, τη διαφθορά ως τρόπο ζωής μιας βρωμερής και δευτεροκλασάτης τάξης πολιτικών.

Αλλά επίσης θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε κομμάτι αυτής της χώρας που εξαγνίζεται από την επιμονή των συγγενών που δεν λησμονούν τους αγαπημένους τους, την πεισματική αναζήτηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης, την εξεγερμένη αντίσταση απέναντι στα χτυπήματα, τις σφαίρες, τους φράχτες, την προσπάθεια οικοδόμησης μιας πορείας χωρίς αφεντικά, χωρίς σωτήρες, χωρίς καθοδηγητές, χωρίς ηγέτες· άμυνα, αντίσταση, εξέγερση· κραυγή που μεγαλώνει και βαθαίνει λόγω του πόνου και της οργής.

«Μεξικό»: έτσι καλείται συνήθως εκείνη η χώρα, αυτή η χώρα, που με τον δικό της τρόπο αντανακλά μια κρίση που κλονίζει όλο τον κόσμο.

Φαίνεται πως κάποια στιγμή στη σύντομη και έντονη ιστορία του 20ού αιώνα αυτή η χώρα υπήρξε διεθνές σημείο αναφοράς για τον τουρισμό. Περιγράφονταν τα τοπία της, η κουζίνα, η φιλοξενία του κόσμου της, το πόσο τέλεια ήταν η τέλεια δικτατορία της.

Αλλά πριν και κατά τη διάρκεια αυτής της εικόνας στο φυλλάδιο του τουριστικού πρακτορείου έγινε ό,τι έγινε. Όχι, δεν θα σας κουράσω με λεπτομέρειες που συνέβησαν στο άμεσο παρελθόν, για παράδειγμα τα τελευταία 30 χρόνια.

Το ζήτημα είναι ότι τα τελευταία χρόνια το «Μεξικό» είναι πλέον διεθνές σημείο αναφοράς για την κυβερνητική διαφθορά· την αγριότητα του εμπορίου ναρκωτικών· τη σύμπραξη, και όχι διείσδυση, του οργανωμένου εγκλήματος με τους θεσμούς· τις εξαναγκαστικές εξαφανίσεις· το στρατό που έχει αφήσει τα στρατόπεδα κι έχει βγει στους δρόμους και τα μονοπάτια· τις δολοφονίες και φυλακίσεις πολιτικών διαφωνούντων, δημοσιογράφων και άσχετου κόσμου· τα ‘warning’ των τουριστικών οδηγιών από το εξωτερικό· τον κυνισμό ως ιδιοσυγκρασία των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης· τη ζωή, την ελευθερία και τα προσωπικά αγαθά που παίζονται στη θανάσιμη ρουλέτα της καθημερινής ζωής («αν δεν ήρθε η σειρά σου σήμερα, ίσως έρθει αύριο»). Αν είστε γυναίκα, κάθε ηλικίας, οι κίνδυνοι πολλαπλασιάζονται. Η γυναικεία φύση, μαζί με τη διαφορετικότητα, έχει προβάδισμα μόνο σε ένα πράγμα: είναι πιο πιθανό να υποστεί βία, εξαφάνιση, θάνατο.

Αλλά όλα αυτά τα ξέρετε ήδη. Αρκεί να έχετε ζήσει εδώ, σε αυτά τα εδάφη, κάτω απ’ αυτούς τους ουρανούς, λίγο, όχι πολύ, ας πούμε ανάμεσα στους πρώτους μήνες της ζωής και μέχρι τα 5 έτη, που ήταν η ηλικία των παιδιών που δολοφονήθηκαν στο βρεφονηπιακό σταθμό ABC, στο Ερμοσίγιο της Σονόρα στις 5 Ιούνη 2009, πριν από σχεδόν 7 χρόνια.

Ποιο ήταν το έγκλημα των νηπίων; Ήταν θύματα κακής τύχης; ενός σκοτεινού θεϊκού σχεδιασμού; της τυχαιότητας; Ή μήπως είναι και ήταν θύματα μιας τάξης πολιτικών που επιτρέπει για τον εαυτό της τα πάντα (όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι μια από τις εμπλεκόμενες στην υπόθεση -χωρίς να γίνει έρευνα εναντίον της- είναι ανάμεσα στις πιθανές υποψηφιότητες του Κόμματος Εθνικής Δράσης για την προεδρία του Μεξικού);

Έτσι το μέρος θα μπορούσε να είναι η Σονόρα, όπου, άλλωστε, το έγκλημα και η ξεδιαντροπιά δεν έχουν νικήσει τις οικογένειες των παιδιών του βρεφονηπιακού σταθμού ABC.

Ή θα μπορούσε να είναι η πολιτεία του Μεξικού, όπου η φυλή Ñatho του Αγίου Φραγκίσκου Xochicuautla πρόκειται να καταστραφεί και να θαφτεί κάτω από έναν απ’ τους αυτοκινητοδρόμους της μεγάλης πρωτεύουσας. Το έγκλημά τους; Η υπεράσπιση των δασών τους. Αλλά πάνω από τα ερείπια των σπιτιών τους, οι κάτοικοι συνεχίζουν την αντίσταση.

Ή θα μπορούσε να είναι η Οαχάκα, στην κοινότητα Binizza του διαμερίσματος Άλβαρο Ομπρεγόν, στο Juchitán, όπου ο πληθυσμός δέχτηκε επίθεση με σφαίρες από παραστρατιωτικούς του Κόμματος Εθνικής Δράσης (PAN) και του Κόμματος Δημοκρατικής Επανάστασης (PRD). Ποιο ήταν το λάθος τους; Η αντίσταση στην ιδιωτικοποίηση του αέρα που επιβάλλει ο μεγαλειώδης καπιταλισμός στο Istmo με τα καλούμενα «αιολικά πάρκα».

Ή ίσως θα μπορούσε να είναι η Βερακρούς, που ήδη είναι περιοχή κυνηγιού γυναικών, νέων, δημοσιογράφων, αντιπολιτευόμενων ή μη. Ή το Γιουκατάν, όπου ενάντια στους κατοίκους της κοινότητας Chablekal εφαρμόζεται η καλούμενη «αιγίδα» (Escudo) με την οποία οι διοικούντες προστατεύουν τη λεηλασία. Ή το Γκερρέρο, όπου όλο το Μεξικό μετονομάζεται σε «Αγιοτσινάπα».i Ή το Μορέλος, που έχει μετατραπεί σε τεράστιο μαζικό τάφο. Ή η Πόλη του Μεξικού όπου οι αντιπολιτευόμενες διαδηλώσεις απαγορεύονται καθώς εκεί κυριαρχούν τα αυτοκίνητα, ακόμη και πάνω στο Σύνταγμα. Ή η Πουέμπλα, οχυρό της ιδιωτικοποίησης του νερού και των αυτοκινητοδρόμων. Ή η Ταμαουλίπας, όπου, όπως και σε όλη τη χώρα, το Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα (PRI) συνιστά το θεσμικό παρακλάδι του οργανωμένου εγκλήματος. Ή οποιοδήποτε άλλο μέρος της δημοκρατίας που ονομάζεται «Ηνωμένες Πολιτείες του Μεξικού», με τα κύματα απολύσεων, λεηλασίας, ληστείας, εξαφανίσεων, καταστροφής, θανάτου… πολέμου.

Αλλά τελικά είναι η Τσιάπας. Και στην Τσιάπας βλέπουμε…

Την Τούξτλα Γκουτιέρρες, την πρωτεύουσά της. Μάης 2016. Μέτρια θερμοκρασία: 37 βαθμοί υπό σκιά. Υψόμετρο: 522 μέτρα από το επίπεδο της θάλασσας. Ημερομηνία: Μάης των αντιστεκόμενων και εξεγερμένων δασκάλων. Αλλά πριν, επιτρέψτε μας μερικές διευκρινήσεις:

1) Η καλούμενη «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» δεν είναι εκπαιδευτική: είναι εργατική. Αν ήταν εκπαιδευτική θα είχαν ληφθεί υπόψη οι δάσκαλοι και οι οικογένειες. Όταν η κυβέρνηση αρνείται να κάνει διάλογο για τη μεταρρύθμιση με τους δασκάλους και τις οικογένειες αναγνωρίζει ότι δεν ενδιαφέρεται για τη βελτίωση της εκπαίδευσης, αλλά τη «προσαρμογή των απολαβών» (αυτός είναι ο τρόπος που το κεφάλαιο αποκαλεί τις απολύσεις).

2. Δεν εφαρμόζει το νόμο: βιάζει το νόμο. Επικαλούνται την υπεράσπιση του συντάγματος (με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση), ενώ βιάζουν το σύνταγμα (τους νόμους που διασφαλίζουν βασικά δικαιώματα όπως το δικαίωμα του συνεταιρισμού, της διαμαρτυρίας και της ελεύθερης διακίνησης).

3. Αυτό που κάνουν τα πληρωμένα ΜΜΕ είναι άχρηστο. Διακηρύξεις παν κι έρχονται: «όλα υπό έλεγχο», «η πλειονότητα των σχολείων είναι σε λειτουργία», «το 90 και βάλε τοις εκατό των δασκάλων εργάζονται». Αλλά η πραγματικότητα δεν αναγνωρίζει αυτές τις διακηρύξεις, γιατί οι δάσκαλοι και οι δασκάλες βρίσκονται στους δρόμους. Οι οικογένειες στις κοινότητες έχουν δηλώσει ευθαρσώς ότι δεν πρόκειται να αποδεχτούν τους αντικαταστάτες, ότι δεν θα τους αφήσουν να μπουν στις κοινότητες και θα τους διώξουν.

4. Οι δάσκαλοι και οι δασκάλες δεν υπερασπίζονται προνόμια, αγωνίζονται στο τελευταίο ανάχωμα κάθε ανθρώπου: το ελάχιστο επίπεδο ζωής των ίδιων και των οικογενειών τους. Εκπλήσσεστε που κάποιος/α είναι έτοιμος/η να υπερασπιστεί το λίγο που του αναλογεί; Έναν απαξιωμένο μισθό, αίθουσες διδασκαλίας που μοιάζουν βομβαρδισμένες (και όντως είναι, αλλά από οικονομικές βόμβες), όχι μία αλλά πολλαπλές βάρδιες εργασίας, εξαιρετικά πολυάριθμες τάξεις; Εν συντομία: χαμηλό μισθό, άσχημες συνθήκες και πολύ γαμήσι. Πώς σας φαίνεται; Ακόμη κι έτσι, οι δάσκαλοι και οι δασκάλες πηγαίνουν στα σχολεία τους, διδάσκοντας στα παιδιά τα μονοπάτια των φυσικών και των ανθρωπιστικών επιστημών.

5. Ο στόχος της υποτιθέμενης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης είναι να εξουδετερώσει εκείνη τη δασκάλα, εκείνο το δάσκαλο που προετοιμάστηκε για χρόνια και πρακτικά αφιερώνει όλη του/της τη ζωή σε αυτό το επάγγελμα. Σίγουρα με την πληρωμένη επιμονή των ΜΜΕ, έχει δημιουργηθεί η εικόνα των διεφθαρμένων ηγετών των δασκάλων. Αλλά αυτή η εικόνα είναι το καρότο που παγιδεύει το θύμα. Στόχος δεν είναι οι ηγέτες, αλλά όλοι οι δάσκαλοι και δασκάλες, συμπεριλαμβανομένων των δουλοπρεπών μελών του Εθνικού Συνδικάτου Εργαζομένων στην Εκπαίδευση. Τώρα, αν θέλετε ένα παράδειγμα διεφθαρμένων ηγετών, πάρτε τη διοίκηση αυτού του συνδικάτου.

6. Στόχος της μεταρρύθμισης είναι η ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης. Στην πραγματικότητα, αυτή η ιδιωτικοποίηση βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη. Παρότι άφησαν τα σχολεία στην τύχη τους και υποχρηματοδοτούμενα δεν κατάφεραν να τελειώσουν με τη δημόσια εκπαίδευση στο Μεξικό λόγω του ανθρώπινου παράγοντα: τους δασκάλους και τις δασκάλες. Έτσι πλέον πρέπει να τους καταστρέψουν. Επιχειρούν μια καταστροφή που θα αναγκάσει τις οικογένειες -οι οποίες θα πρέπει να δουλεύουν σε βάρδιες- να στραφούν προς την ιδιωτική εκπαίδευση· ή να συμβιβαστούν ότι τα παιδιά τους θα διαμορφώνονται καταναλώνοντας τηλεόραση, ραδιόφωνο και ψηφιακά μέσα· ή στους δρόμους· ή ούτε κι αυτό. Το επάγγελμα του δασκάλου/ας δεν είναι αυτοσχεδιασμός ούτε ζήτημα κλίσης. Σπουδάζεται, απαιτεί προετοιμασία. Δεν έχει οποι@δήποτε την ικανότητα και τις γνώσεις για την εκπαίδευση. Γιατί στα σχολεία υπάρχει εκπαίδευση, όχι μόνο διδασκαλία. Δεν μπορεί οποι@δήποτε να αντιμετωπίσει μια ομάδα παιδιών σχολικής ή προσχολικής ηλικίας. Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητες οι Αγροτικές Ακαδημίες Δασκάλων.

7. Σας έχουν πει ότι οι δάσκαλοι και οι δασκάλες είναι οκνηροί/ές και δεν θέλουν να κάνουν προετοιμασία; Ψεύδονται! Κάθε δάσκαλος και δασκάλα θέλει να βελτιώνεται, να είναι καλά προετοιμασμένος/η. Κάντε αυτό που δεν έχει κάνει η κυβέρνηση: μιλήστε με ένα δάσκαλο ή μια δασκάλα. Ακόμη καλύτερα, ακούστε τ@ν. Θα δείτε πώς, ενώ εκείν@ μιλά για την κατάστασή του/της, θα μοιάζει να περιγράφει τη δική σας.

-*-

Εμείς, οι Ζαπατίστας, προσπαθούμε να καταλάβουμε. Και για να καταλάβουμε πρέπει ν’ ακούσουμε. Όποτε υπάρχει δυνατότητα, καταφεύγουμε στην άμεση ενημέρωση. Σε αυτή την περίπτωση, στείλαμε μια ομάδα «Τρίτων Συντρόφων»ii (μη πληρωμένο ζαπατιστικό μέσο ενημέρωσης, μη αυτόνομων, μη ελεύθερων, μη εναλλακτικών, αλλά σίγουρα συντρόφων) και ακούσαμε βάσεις στήριξης των Ζαπατίστας που είναι δάσκαλοι και δασκάλες. Το ακόλουθο προέρχεται από μια από τις μαρτυρίες:

«Σύντροφε Εξεγερμένε Υποδιοικητή Μοϊσές, σε χαιρετώ και ελπίζω να βρίσκεται σε καλή υγεία και να κάνεις τις εργασίες του αγώνα.

Μετά το σύντομο χαιρετισμό μου, περνώ στην αναφορά: Παραβρεθήκαμε στη διαδήλωση των δασκάλων. Όχι μόνο δασκάλων, υπήρχαν και πολλές δασκάλες. Οι βρωμεροί αστυνομικοί τούς επιτέθηκαν και επίσης επιτέθηκαν στον κόσμο που περνούσε από κει. Χτύπησαν μέχρι και παιδιά. Αργότερα είδαμε ένα σύνθημα σ’ ένα τοίχο: «Αστυνομικοί: γαμιάδες ενάντια στο λαό, γατάκια ενάντια στο εμπόριο ναρκωτικών». Είδαμε ότι στη διαδήλωση οι δάσκαλοι ήταν ευχαριστημένοι. Δεν έχει σημασία που τους χτύπησαν, τους καταδίωξαν και τους πέταξαν αυτούς τους καπνούς που κόβουν την αναπνοή. Συνεχίζουν οι δάσκαλοι και οι δασκάλες, κι ακόμη κάποιες μαμάδες και μπαμπάδες των παιδιών που πηγαίνουν στο σχολείο και που οι οικογένειές στους στηρίζουν τους δασκάλους. Ήταν σαφές ότι δεν τους έφεραν βίαια, αλλά ήταν εκεί με τη θέλησή τους. Έχουν κινητοποιηθεί. Και ο κόσμος από τα σπίτια φωνάζει συνθήματα στήριξης των δασκάλων. Και στο δρόμο τους δίνουν νερό και φρούτα. Φαίνεται πως αγαπούν αυτούς τους δασκάλους που αγωνίζονται. Και τότε οι δάσκαλοι φωνάζουν το σύνθημα «έχουμε στήριξη που φαίνεται», κι ύστερα εγώ σκέφτηκα πως μπορεί να υπάρχει στήριξη που δεν φαίνεται, αλλά δεν υπάρχει σύνθημα γι’ αυτή.

Έπειτα πήγαμε να δούμε τους βρωμερούς αστυνομικούς που ακολουθούσαν την πορεία των δασκάλων για να τους καταδιώξουν. Είδαμε ότι η αστυνομία είναι ηττημένη. Μόνο λίγοι αστυνομικοί ήταν ενθουσιασμένοι και χτυπούσαν τις πλαστικές ασπίδες τους με τα κλομπ, υποτίθεται για εκφοβισμό αλλά δεν φόβιζαν κανέναν. Η πλειονότητα των αστυνομικών με το ζόρι περπατούσε, θαρρώ λόγω της ζέστης. Καίει ο ήλιος στην Τούξτλα. Και οι δάσκαλοι και οι δασκάλες πηγαίνουν σφαίρα γιατί είναι ευχαριστημένοι. Τραγουδούν και φωνάζουν συνθήματα. Τραγουδούσαν το «Venceremos» που κι εγώ άρχισα να τραγουδώ, αλλά μετά θυμήθηκα ότι ήμουν εκεί ως «Τρίτος Σύντροφος» και σταμάτησα. Οι αστυνομικοί κάθε φορά που σταματάει λίγο η πορεία, ψάχνουν γρήγορα να βρουν σκιά. Ο διοικητής τούς κάνει παρατηρήσεις γιατί δεν είναι συντεταγμένοι. Ακούσαμε έναν αστυνομικό να διηγείται σ’ έναν άλλο ότι καταδίωκε ένα κορίτσι κι ένα δάσκαλο, κι ότι ο δάσκαλος έτρεχε πιο γρήγορα απ’ το κορίτσι. Και γελούσε ο μαλάκας, λες και είναι αστείο να καταδιώκει κάποιος ένα κορίτσι. Και όταν τους δίνουν εντολή να προχωρήσουν, οι αστυνομικοί προχωρούν σέρνοντας τις ασπίδες τους. Κάποιοι φορούν μπότες με μέταλλο. Άλλοι έχουν ρόπαλα. Όταν περνούν, ο κόσμος στους δρόμους φωνάζει εναντίον τους, να φύγουν, να μην ενοχλούν πια τους δασκάλους. Κάποιοι τους μπαίνουν άσχημα. Οι αστυνομικοί τούς κοιτάζουν με οργή αλλά δεν σταματούν. Αυτοί που φωνάζουν είναι οικογένειες. Σε κάποια σπίτια έχει συνθήματα, αυτοσχέδια χαρτόνια που δηλώνουν υποστήριξη στους δασκάλους. Στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ακούσαμε κόσμο που τηλεφωνά για να παρέμβει, αλλά όχι όπως άλλες φορές που διαμαρτύρονται για τους δασκάλους που κλείνουν τους δρόμους. Τώρα διαμαρτύρονται για την ομοσπονδιακή αστυνομία, ότι προκαλούν μόνο προβλήματα, ότι φαίνεται σα να έχουμε πόλεμο, ότι ούτε την εποχή της εξέγερσης των Ζαπατίστας δεν είχε τόση αστυνομία τους δρόμους της Τούξτλα. Κανείς δεν ευχαριστεί την κυβέρνηση, καθιστούν σαφές ότι το φταίξιμο είναι το κακών κυβερνήσεων. Και τότε από το ραδιόφωνο κόβουν το τηλεφώνημα γιατί φαίνεται πως δεν τους αρέσει αυτό που λέει ο κόσμος. Κι ύστερα οι εφημερίδες ξεδιάντροπα δεν έχουν καμία αναφορά. Και φαίνεται πως είναι πολύ απασχολημένοι οι δημοσιογράφοι γιατί στο Τσεναλό (Chenalhó) οι κομματικοί απήγαν άλλους κομματικούς. Αλλά οι δάσκαλοι κάνουν πολιτική, εξηγούν τον αγώνα τους κι ο κόσμος τους καταλαβαίνει. Ακούσαμε αυτά που λέει ο κόσμος. Δεν καταλαβαίνουν ούτε ακούν τις κυβερνήσεις. Τον Βελάσκο [κυβερνήτη της Τσιάπας] τον λένε «βουτυρόπαιδο» και διαμαρτύρονται για το «βουτυρόπαιδο», που είναι καλός μόνο για να βγάζει φωτογραφίες και να κάνει βόλτες. Και ύστερα λέγεται πως δεν είναι για να μείνει, κι ότι τσακώνονται οι πολιτικοί να δουν με ποιον θα τον αντικαταστήσουν. Και λένε πως «όποιος μείνει, θα είναι κλέφτης και ξεδιάντροπος». Δεν έχουν σεβασμό για την κυβέρνηση της πολιτείας.

Τους δασκάλους τους σέβονται και τους αγαπούν, τους δίνουν το νερό και τα φρούτα τους, τους χειροκροτούν. Μέχρι και οι οδηγοί που προσπερνούν την διαδήλωση κορνάρουν και κάνουν χειρονομίες υποστήριξης. Αλλά στην αστυνομία μόνο προσβολές. Ακούσαμε ένα δάσκαλο να εξηγεί τον αγώνα του: «Αφορά το ψωμί των παιδιών μας». Σε ένα μέρος, κοντά στην Τούξτλα, που ονομάζεται Τσιάπα δε Κόρσο, ο κόσμος οργανώθηκε και πήγε να διώξει την ομοσπονδιακή αστυνομία από κει. Δεν ήταν δάσκαλοι, ήταν οικογένειες. Τους χτύπησαν, τους πέταξαν δακρυγόνα, αλλά δεν τους έκαναν να υποχωρήσουν και τελικά έδιωξαν τους ομοσπονδιακούς. Όλα όσα διηγούμαστε τα είδαμε και επιστρέψαμε για να δώσουμε την αναφορά μας.

Αυτό που βλέπουμε είναι πως κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει τελικά, αλλά οι κακές κυβερνήσεις έχουν χάσει.

Αυτά είχα να πω.»

-*-

Και τώρα, ερωτήσεις για τις εξετάσεις αξιολόγησης της ομοσπονδιακής κυβέρνησης:

Αν μια κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να κάνει διάλογο και να διαπραγματευτεί με τους διαφωνούντες, τι διεξόδους τους αφήνει; Αν το μόνο επιχείρημα που χρησιμοποιεί είναι η βία, τι περιμένουν ως ανταπάντηση;

Από τα βουνά του νοτιοανατολικού Μεξικού
Εξεγερμένος Υποδιοικητής Μοϊσές                             Εξεγερμένος Υποδιοικητής Γκαλεάνο

Μεξικό, Μάης 2016

Σημειωματάριο του γατό-σκυλου:iii

Η ώρα της Αστυνομίας 2. Ο πωλητής αποσμητικών για μετροσέξουαλ, αυτή η μεταμοντέρνα εκδοχή του Gordolfo Gelatino [κωμικός ήρωας], Aurelio Nuño Mayer [γενικός γραμματέα, δηλ. υπουργός Παιδείας], πρέπει να παρατήσει την εκστρατεία που κάνει για την προεδρία και να αναγνωρίσει ότι η μεταρρύθμιση που προτείνει δεν είναι ούτε μεταρρύθμιση ούτε εκπαιδευτική. Είναι μόνο μια ξεδιάντροπη αναπροσαρμογή προσωπικού. Ένα κακοντυμένο αφεντικό με θεσμικά ρούχα χρησιμοποιεί έναν παρφουμαρισμένο εργατοπατέρα για να κλείσει θέσεις εργασίας.

Και για να είναι κανείς ηλίθιος εργατοπατέρας που φιλοδοξεί να γίνει καλός μπάτσος, ας ακολουθήσει τις ακόλουθες οδηγίες: Ας γράψει 100 φορές: «η δημόσια εκπαίδευση στο Μεξικό είναι μια επιχείρηση και ως τέτοια πρέπει να διοικηθεί». Α! και να μην μελετήσει ιστορία. Να ξεχάσει ότι το Πανεθνικό Συντονιστικό Εργαζομένων στην Εκπαίδευση γεννήθηκε το 1979 στην Τσιάπας. Και ότι γεννήθηκε ως απάντηση στην κυβερνητική αγριότητα.

-*-

Οι αγώνες που απελευθερώνουν τους δασκάλους, τις δασκάλες και τις οικογένειες δεν τελειώνουν το Μάη. Συνιστούν την απαρχή πολλών μηνών και αγώνων που θα δοθούν, κι όχι μόνο απ’ τους δασκάλους. Στις γεωγραφίες και τα ημερολόγια των από κάτω, η ιστορία δεν προσπερνά: γίνεται.

Δηλώνω παρών.
Μιάου-γαβ

Αναδημοσίευση από τις  typologies
Οι “Τυπολογίες” αναδημοσιεύουν  σήμερα το ρεπορτάζ της  16 Ιουνίου 2013 , και ενώ το λουκέτου στην ΕΡΤ από το Σίμο Κεδίκογλου και το Γιάννη Στουρνάρα είχε ήδη μπει. Το “Παρόν”  και οι “Τυπολογίες” στάθηκαν επί δύο χρόνια δίπλα στον αγώνα των εργαζομένων  ζητώντας να ανοίξει η ΕΡΤ αποκαλύπτοντας στοιχεία  για το έγκλημα σε βάρος της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα. Η επιλογή του λουκέτου στην ΕΡΤ δεν ήταν τυχαία καθώς το σχέδιο “εκτέλεσής” σχεδιάστηκε λίγο μετά την άνοδο του Γιώργου Παπανδρέου στην εξουσία.



Το καθοριστικό βήμα για το λουκέτο στην ΕΡΤ γίνεται μόλις δύο μήνες μετά από το Γιώργο Παπακωνσταντίνου, τότε υπουργό Οικονομικών.
Με το Νόμο 3899/2010 στα τέλη του Δεκεμβρίου. Το πρώτο άρθρο προβλέπει την ένταξη της ΕΡΤ στο καθεστώς των ΔΕΚΟ, από το οποίο είχε εξαιρεθεί από το Θόδωρο Ρουσόπουλο το 2006.

Ο ηθοποιός Γιάννης Μιχαλόπουλος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών. O γνωστός ηθοποιός νοσηλευόταν στο νοσοκομείο ΚΑΤ με σοβαρά προβλήματα υγείας. Η κηδεία του έγινε χθες στο νεκροταφείο του Ζωγράφου.

Γεννημένος στην Αθήνα στις 22 Απριλίου του 1927 ο Γιάννης Μιχαλόπουλος ξεκίνησε την καριέρα του ως εκφωνητής του ραδιοφώνου, αλλά στην πορεία τον κέρδισε η υποκριτική. Στον κινηματογράφο έχει εμφανιστεί, μεταξύ άλλων, στις ταινίες «Αχ αυτή η γυναίκα μου» «'Ανθρωπος για όλες τις δουλειές» και «Μια τρελή, τρελή σαραντάρα», ενώ στην τηλεόραση έπαιξε σε πολλές σειρές, με πιο γνωστή το «Ορκιστείτε παρακαλώ» της δεκαετίας του 1980, όπου κρατούσε τον ρόλο του δικαστή.

Η μνήμη είναι ένα από τα πρωταρχικά συστατικά στοιχεία της πορείας του ανθρώπου στους αιώνες.

Οι αποχρώσεις του μαύρου που πλανώνται τριγύρω μας, ένα χρόνο μετά την επαναλειτουργία της ΕΡΤ, εξακολουθούν να μας θυμίζουν τον ανυπέρβλητο και μοναδικό αγώνα που δώσαμε μαζί με τους αλληλέγγυους και την κοινωνία, για τη δημοκρατία, τα συνταγματικά μας δικαιώματα, το δικαίωμα στη ζωή και στη δουλειά, αλλά κυρίως να θυμόμαστε τις παρακαταθήκες και να τιμούμε τη μνήμη των νεκρών μας, που δεν πρόλαβαν να αισθανθούν το ρίγος που νιώσαμε όλοι μας όταν ανοίξαμε την ΕΡΤ.

Τρία χρόνια μετά το μαύρο και ένας χρόνος μετά την επαναλειτουργία του νέου δημόσιου φορέα της … ΕΡΤ, είμαστε οργισμένοι και στενοχωρημένοι γιατί δεν μπορέσαμε να δώσουμε στην κοινωνία αυτό που ζητούσε από εμάς τα δύο χρόνια του μαύρου και αυτό που και εμείς …. σαν «αυταπάτη» πιστεύαμε ότι θα είναι η καινούργια ΕΡΤ.

Η παραχάραξη της ιστορίας αυτού του αγώνα ακόμα και μέχρι της εξαφάνισής του εντός και εκτός των τειχών, με σκοπό να χτυπήσουν το ιδεολογικό – πολιτικό πλαίσιο χτυπώντας ακόμα και τα εμβληματικά πρόσωπα αυτού του αγώνα, δεν είναι μόνο γιατί απαγορεύονται δια ροπάλου και με μεγάλη εκστρατεία ακόμα και λάσπης, οι λέξεις ERTopen, Ελεύθερη Ραδιοφωνία Τηλεόραση, ΠΟΣΠΕΡΤ κλπ. Γίνεται για να μην θυμίζουν και να μην παρακινούν σε αντίσταση την καταπιεσμένη και χειμαζόμενη κοινωνία μας, ενάντια στα μνημονιακά, θανατηφόρα – σαν οπλοπολυβόλα – μέτρα εις βάρος της.

Οι παραχαράκτες, οι καπηλευτές, οι σφετεριστές, οι παρατρεχάμενοι, οι πολιτικάντηδες, οι μυαλοπώληδες και οι οσφυοκάμπτες θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους κι όπως μας προέτρεπε ο Γιάννης Σιδηράς στο τραγούδι του για τον αγώνα ενάντια στο μαύρο της ΕΡΤ «μη σταματήσεις, θα τους νικήσεις», εμείς θα σταματήσουμε όταν νικήσει η κοινωνία και τα «θέλω» της και αφού αποτρέψουμε τον εργασιακό μεσαίωνα.

Ένας χρόνος μετά την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.

Πολλοί, όπως κι εμείς, τόνισαν το λάθος ξεκίνημα και το νομικό πλαίσιο της επαναλειτουργίας της ΕΡΤ.

Πολλοί, όπως κι εμείς, βιώνουμε τις επιλογές της κυβέρνησης και της διοίκησης από αυτές τις λάθος επιλογές.

Πολλοί, όπως κι εμείς, κάνουν σκληρή κριτική και είναι δυσαρεστημένοι από την ΕΡΤ της καρδιάς μας.

Υπάρχει πολύς δρόμος ακόμα για τη δικαίωση του δημοκρατικού παλλαϊκού αιτήματος για μια πραγματική δημόσια ΕΡΤ και όχι κρατική, αλλά πλουραλιστική, ανεξάρτητη, φορέα πολιτισμού και ενημέρωσης, φωνή της κοινωνίας που αγωνίζεται με όλες τις δομές της, για ένα καλύτερο αύριο, φωνή της Ελλάδας στον κόσμο.

Μια ΕΡΤ με υψηλή ποιότητα και καλλιτεχνικές προδιαγραφές στην παραγωγή προγράμματος, με πρωτοπορία, προαγωγή και καλλιέργεια αισθητικού κριτηρίου. Προβολή χωρίς αποκλεισμούς των κοινωνικών, πολιτιστικών, πολιτικών ρευμάτων και κινημάτων, με εξαίρεση εκείνους που ενσπείρουν ρατσιστικές απόψεις και ξενοφοβία.

Μια ΕΡΤ σημείο αναφοράς και αντάξια της αυτοδιαχειριστικής περιόδου, με συμμέτοχους τους εργαζόμενους και με την αξιοπιστία να της αποδίδεται αβίαστα και δημοκρατικά, όπως την εποχή του μαύρου που η ERTopen – ΕΡΤ3 ήταν πρώτη απ’ όλους σε αξιοπιστία, σε έρευνα που πραγματοποίησε το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου.

Μια ΕΡΤ με εργασιακές σχέσεις ισότιμες και ισόνομες, αντάξιες του επαγγελματισμού των εργαζομένων και της κατάθεσης της ψυχής τους για το καλύτερο αποτέλεσμα, αυτό που εκθειάζεται απ’ όλους και από τη διοίκηση, που όμως στην πράξη είναι «να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω μέλι», γιατί ακόμα και τώρα δεν υπάρχουν ξεκάθαρες εργασιακές σχέσεις στην ΕΡΤ, γιατί δεν υπάρχουν ΣΣΕ, γιατί υπάρχει προσωπικό τεσσάρων ταχυτήτων, γιατί δεν τους αποδίδονται ούτε τα κατά νόμον προβλεπόμενα.

Μια ΕΡΤ, που θα είναι ναυαρχίδα μιας μεγάλης δημοκρατικής προσπάθειας για αληθινή ενημέρωση και την πολιτιστική αναγέννηση της χώρας, θα συμβάλει σε ένα μεγάλο ρεύμα πολιτισμικής δημιουργίας και ένας μοχλός ανάπτυξης που θα στηρίξει την εθνική προσπάθεια για μια πορεία πέρα από τα μνημόνια με οικονομική ανάπτυξη προς όφελος του λαού και της χώρας.

Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε, να έχουμε στόχο, σχέδιο και όραμα και να θέλουμε να συμβάλουμε με όλες μας τις δυνάμεις.

Συνεχίζουμε να απαιτούμε τα αυτονόητα, μέσα από ειλικρινή διάλογο και θέληση για να πετύχουμε.

Συνεχίζουμε να ψάχνουμε αυτούς που έχουν ανοιχτά αυτιά και διάθεση για να βοηθήσουν και ν’ αφήσουν πραγματικό έργο.

Συνεχίζουμε…..

ΚΕΕΡΦΑ-ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΙΛΗ

ΕΝΩΣΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ

ΠΑΚΙΣΤΑΝΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΛΛΑΔΟΣ



Να τιμωρηθούν οι ένοχοι για το τραυματισμό τριάντα εργατών γης στην Θήβα



Την Παρασκευή το πρωί, στη Θήβα,  εργοδότης που απασχολεί εργάτες γης στη συγκομιδή κρεμμυδιών ανέβασε τριάντα άτομα σε καρότσα για να τους μεταφέρει στους αγρούς.

Όπως, καταγγέλλουν οι ίδιοι έτρεχε με υπερβολική  ταχύτητα αδιαφορώντας για την ασφάλεια των εργατών. Σε μια στροφή έφυγε από το δρόμο, ανατράπηκε η καρότσα και οι εργάτες βρέθηκαν μέσα σε ένα κανάλι με νερό.

Δέκα εργάτες είναι στο νοσοκομείο με βαριά κατάγματα στα πόδια, τα χέρια, το πρόσωπο. Άλλοι, μεταφέρθηκαν άρον-άρον από την Αστυνομία στο Τμήμα χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η εξέταση τους!

Ζητάνε τη δίωξη του αφεντικού.

Επίσης καταγγέλλουν τις άθλιες συνθήκες εκμετάλλευσης και ρατσισμού τύπου Μανωλάδας σε βάρος των μεταναστών εργατών, με μεροκάματο 5-10 ευρώ για δώδεκα ώρες απασχόλησης.

Καλούμε την κυβέρνηση να παρέμβει ώστε οι εργάτες γης να πάρουν τώρα χαρτιά για να μην μείνει ατιμώρητη η εργοδοτική αυθαιρεσία και η αδιαφορία για την ζωή των εργατών.

Να ολοκληρωθεί η περίθαλψη των εργατών γης και να σταματήσουν να σέρνονται στο ΑΤ Θήβας.

Το Σάββατο 11/6, 17.00-19.00,

ο Χάρης Βλαβιανός ποιητής, μεταφραστής και διευθυντής του περιοδικού "Ποιητική", 

καλεσμένος του Σπύρου Αραβανή στο Ποιείν Radio, ertopen.com, 106,7 FM
με αφορμή το νέο του βιβλίο,
«Το κρυφό ημερολόγιο του Χίτλερ/ Φυλακές Λάντσεμπεργκ, Νοέμβριος 1923 - Δεκέμβριος 1924»,
εκδ. Πατάκη, 2016

και το νέο τεύχος της "Ποιητικής" με κεντρικό αφιέρωμα στον Υπερρεαλισμό,
με ανέκδοτα κείμενα και ανέκδοτες φωτογραφίες του Ανδρέα Εμπειρίκου.


Συντονιστείτε στους 106.7 στα fm στην Αττική στην ΕΡΤopen.
Επίσης εναλλακτικά όσοι είστε εκτός Αττικής, μπορείτε να μας ακούσετε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία ή από τον ραδιοσταθμό του εργατικού κέντρου Εύβοιας στους 96,5 και διαδικτυακά στην www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.


Για την συμμετοχή σας στην εκπομπή μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα: 
210 6002909-10 ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας: 1Π (κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΜΟΥΡΓΗ

Η μεγάλη «μπίζνα» της Eldorado Gold στήθηκε λίγο πριν αποχωρήσει ο σημιτικός εκσυγχρονισμός. Το 2003 ο Σημίτης έδωσε προίκα στον Μπόμπολα το κομμάτι-φιλέτο στη Χαλκιδική που περιλαμβάνει τα μεταλλεία Κασσάνδρας, και αυτός με τη σειρά του ίδρυσε την Ελληνικός Χρυσός, σαν θυγατρική των Καναδών.

Το πανηγύρι εκμετάλλευσης και εξόρυξης είχε στηθεί νωρίτερα μέσω μιας άλλης καναδικής εταιρείας, της TVX (για την ιστορία, η πώληση πάει πίσω στο 1995), και του Δημοσίου, μέσω μιας τρύπιας σύμβασης, η οποία μετά από εξώδικα που ανταλλάχθηκαν κατέληξε σε συμβιβασμό.

Η ΤVX αποχώρησε «συμβιβασμένη», αφού πήρε 11 εκατομμυριάκια σε ευρώ από την πώληση στην Ελληνικός Χρυσός, ενώ το Δημόσιο εισέπραξε μηδέν, πάλι σε ευρώ.

Ο εξωδικαστικός συμβιβασμός και η πώληση χωρίς κανένα άλλο τίμημα, φόρο ή τέλος μεταβίβασης, ούτε για τα μάτια του κόσμου, έγινε μάλιστα άρθρο (αρ. 51) νόμος (3220/04) του κράτους και δημοσιεύτηκε αυτούσιος στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως στις 28-1-2004.

Στις αρχές του 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ύστερα από καταγγελία που δεν αναφέρεται στην απόφασή της από πού προήλθε, έκρινε την τιμή πώλησης κατώτερη της αγοραίας αξίας και την χαρακτήρισε πράξη κρατικής ενίσχυσης της Ελλάδας υπέρ της Ελληνικός Χρυσός, αποτιμώντας το «ορθό» τίμημα σε 25 εκατομμύρια ευρώ.

Ζήτησε, δε, στη συνέχεια από το Ελληνικό Δημόσιο την είσπραξη ποσού 15,3 εκατομμυρίων ευρώ, κρίνοντας ολόκληρη τη σύμβαση «ασυμβίβαστη με την εσωτερική αγορά και τους κανόνες της» -βλέπε ανταγωνισμός-, συμπεριλαμβανόμενου και του φόρου μεταβίβασης.

Τα υπόλοιπα που λείπουν από τα 25 μην τα ψάχνετε, τα τσέπωσε η TVX και έχει γίνει καπνός.

Ταυτόχρονα επέβαλε μέσα σε δύο μήνες από την έκδοση της απόφασης να προσκομιστούν όλα όσα αποδεικνύουν τα μέτρα που έχουν ληφθεί ή πρόκειται να ληφθούν, όπως και τα έγγραφα που θα αποδεικνύουν ότι ζητήθηκαν τα χρήματα πίσω.  

ΤΙ, ΟΜΩΣ, ΣΥΝΕΒΗ ΤΕΛΙΚΑ ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ; ΚΡΑΤΗΘΕΙΤΕ…

Το Ελληνικό Δημόσιο προσέφυγε στο Γενικό Λογιστήριο του Κράτους για να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής τον Απρίλιο του ίδιου χρόνου, ουσιαστικά παγώνοντας από τότε την απόφαση της Επιτροπής και την καταβολή του ποσού από την Ελληνικός Χρυσός.

Αποτέλεσμα η καταδικαστική απόφαση από το Γενικό Δικαστήριο της Ε.Ε. προσφάτως, καθώς και η απόρριψη των προσφυγών που είχαν καταθέσει -προσοχή εδώ- η Eldorado Gold και το Ελληνικό Δημόσιο από κοινού (!) κατά της πρώτης απόφασης.

Το «γλέντι», βέβαια, συνεχίστηκε, καθώς για τις συναλλαγές ανάμεσα στη «μαμά» εταιρεία στον Καναδά και στην μπομπολική θυγατρική «Ελληνικός Χρυσός» χρησιμοποιούνται 12 ολλανδικές θυγατρικές εταιρείες-θυρίδες μέσω της Eldorado Gold, στην ίδια διεύθυνση-έδρα, χωρίς προσωπικό οι 11 από αυτές, και με ενεργητικό 2 δισ. δολάρια, ώστε να μην πληρώνουν κανέναν φόρο πουθενά και τα φορολογικά ίχνη να χάνονται κάπου στα Μπαρμπάντος.

Η ολλανδική ΜΚΟ SOMO, με αφορμή τις κινητοποιήσεις των κατοίκων στην ευρύτερη περιοχή της Χαλκιδικής, παρουσίασε όλα τα στοιχεία τον Απρίλιο του 2015 σε εκδήλωση στην Τεχνόπολη, στο πλαίσιο μιας έρευνας με το όνομα «Ό,τι γυαλίζει δεν είναι χρυσός».  

ΜΑΘΑΝΕ ΠΩΣ ΠΗΔΙΟΜΑΣΤΕ, ΠΛΑΚΩΣΑΝΕ ΚΙ ΟΙ ΚΑΝΑΔΟΙ…

Κάπου εδώ τελειώνει το παραμύθι της «τεράστιας επένδυσης» και του δημόσιου οφέλους και αρχίζει η πραγματική ιστορία για το πώς στήθηκε ουσιαστικά η πρώτη ειδική παραοικονομική ζώνη σε ελληνικό έδαφος.

• Κατ’ αρχάς, με το κόλπο της φοροαπαλλαγής και των ευνοϊκών νομοθετημάτων.
  
  • Με την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, ενός τεράστιου φυσικού δρυμού.
  • Με τη μόλυνση του υδροφόρου ορίζοντα, του εδάφους και του υπεδάφους.
  • Με την καταστροφή του οικοσυστήματος της περιοχής.
  • Με την ατμοσφαιρική ρύπανση.
  
  • Με τη μόλυνση της θάλασσας και της παράλιας περιοχής.
  
  • Με την ίδια τη ζωή των κατοίκων, από τα καρκινογόνα παράγωγα της εξόρυξης και την ανοιχτή απόθεσή τους, με τα καρκινογόνα χημικά που χρησιμοποιούνται στη διαδικασία συνολικά.
  
  •Με την αγριότητα. Οι μέθοδοι και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί που χρησιμοποιήθηκαν ενάντια στις κινητοποιήσεις των κατοίκων φτάνουν μέχρι να κατηγορούνται οικογένειες ολόκληρες και ανήλικα παιδιά σαν μέλη τρομοκρατικής οργάνωσης.
  • Με μαφιόζικους εκβιασμούς ενάντια σε ολόκληρα χωριά.
  
  • Με το νομικό καθεστώς προφύλαξης, όπως χτίστηκε από το βαθύ κράτος, αποκλείοντας έλεγχους από τους αρμόδιους φορείς.
  • Με τερατώδεις πολεοδομικές παραβάσεις. Στη «ζώνη ελέγχου» της η Eldorado Goldανήγειρε περισσότερα από είκοσι αυθαίρετα κτίσματα, τα οποία νομιμοποιήθηκαν, εκ των υστέρων, με συνοπτικές διαδικασίες!
  
  •Με την ομερτά, τον νόμο της σιωπής από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, τα οποία εξαγοράστηκαν με άφθονο τηλεοπτικό χρόνο διαφήμισης. Αναρωτηθείτε τι πούλαγε η Ελληνικός Χρυσός που ενδιέφερε το «κοινό» ώστε να αγοράζει τηλεοπτικό διαφημιστικό χρόνο…
  • Με την ασπίδα του κοινωνικού αυτοματισμού, κάνοντας μερίδα εργαζομένων (υπό το φάσμα της γενικότερης ανεργίας) να κόπτονται για τα κέρδη της πολυεθνικής.
  
  • Με το ψέμα της εξόρυξης με τη μέθοδο μεταλλουργίας «flash smelting» (ακαριαία τήξη). Την απάτη δηλαδή οπού αντί δημοσίου οφέλους - πέρα της οικολογικής καταστροφής που συντελείται - οδηγεί στη καταλήστευση δημόσιου πλούτου και την φυγάδευση αφορολογήτων κερδών της τάξης των 14 δις ευρώ.(Δισεκατομμυρίων, καλά διαβάσατε).
  •Με την καταστροφή κάθε άλλης μορφής ανάπτυξης που η ίδια η εξόρυξη προξενεί, είτε αποσαθρώνοντας τον τουριστικό ιστό της περιοχής είτε εξαφανίζοντας την αγροτική καλλιέργεια, επιφέροντας έτσι απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας.
  
  • Με την ίδια ζημιά για την αλιεία, την κτηνοτροφία, την πτηνοτροφία της ευρύτερης περιοχής.
  
  
• Με το να μην έχουν πληρώσει ούτε ένα ευρώ φόρο, να μη σέβονται νόμους καιπεριβαλλοντικούς κανόνες, με το να κουνάνε το δάχτυλο απειλητικά, με εκβιασμούς, με πολιτικά, επικοινωνιακά, προσβλητικά σόου απαξιώνοντας ολόκληρη την κοινωνία, τους θεσμούς, το κράτος.
  
  

  Έως εδώ και μη παρέκει, ή enough is enough!  

Η χώρα δεν είναι μπανανία, αποικία ή φέουδο της κάθε πολυεθνικής «κόμπανι»

Να μην υποθηκεύσουμε τις ζωές μας, την επόμενη γενιά, για χάρη των συμφερόντων του πολυεθνικού κεφαλαίου και της εγχώριας πλουτοκρατίας.

Παρόλα αυτά η σημερινή κυβέρνηση. όπως καταγγείλει το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτητων, αθετεί άλλη μια προγραμματική της υπόσχεση επιτρέποντας τη συνολικά παράνομη δραστηριότητα Μπόμπολα και Καναδών.

Οι κάτοικοι ολόκληρης της περιοχής της Χαλκιδικής εκπέμπουν SOS.

Ας το αναμεταδώσουμε!

Η προστασία του τόπου, της ζωής του λαού μας, είναι οι πραγματικές αξίες, και όχι το θαμμένο στην Κασσάνδρα χρυσάφι που θέλουν να τσεπώσουν οι Καναδοί.

Αν θέλετε χρυσό ανοίξτε τις θυρίδες, λένε οι Ιερισσώτες…

* Πηγές:

1.https://antigoldgreece.files.wordpress.com/2011/02/2004.pdfΆρθρο 51 (εξωδικαστικός συμβιβασμός μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου – TVX και ταυτόχρονη πώληση στην ΕΛΝΤΟΡΑΝΤΟ και την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ. ΧΡΥΣΟΣ.)

2.http://www.e-forologia.gr/lawbank/document.aspx?digest=3C0639C630A7B786.1D031AEA53&version=2004%2F01%2F28Ολόκληρος ο νόμος 3220/04.

3.http://ec.europa.eu/competition/state_aid/cases/228780/228780_1201018_130_2.pdfΗ απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

4.http://nomosphysis.org.gr/13170/apofasi-dek-tetarto-tmima-tis-9is-dekemvrioy-2015-paranomi-kratiki-enisxysi-tis-ellinikos-xrysos-ae/Η καταδικαστική απόφαση από το Γενικό Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.


αναδημοσίευση από την iskra

Στις 10 Ιούνη 1944, αναζητώντας δυνάμεις του ΕΛΑΣ, οι Γερμανοί μπαίνουν στην κωμόπολη του Διστόμου. Αποκλείουν τις εισόδους και αρχίζουν τις έρευνες στα σπίτια, όμως χωρίς αποτέλεσμα.

Ανακοίνωση Συλλόγου Εργαζομένων ΟΤΑ Επαρχίας Λιβαδειάς

Συμπληρώνονται φέτος 72 χρόνια από τη Σφαγή του Διστόμου , από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής ( 10 Ιουνίου 1944 ).

Ο Σύλλογος Εργαζομένων ΟΤΑ Επαρχίας Λιβαδειάς , τιμώντας τη μνήμη των δολοφονηθέντων Διστομιτών , πέρα από τις λοιπές ενέργειες που θα κάνει ( παρουσία συμβουλίου στο ετήσιο μνημόσυνο , κατάθεση στεφανιού κτλ ) και επειδή το μήνυμα της θυσίας των αθώων δεν πρέπει να ξεχαστεί και να αλλοιωθεί , με αφορμή ταυτόχρονα και το συνεχιζόμενο όργιο προπαγάνδας και την προσπάθειας σπίλωσης και κατασυκοφάντησης των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει να καταθέσει και τα εξής:

72 χρόνια μετά και οι απροκάλυπτα ναζιστικές και εγκληματικές συμπεριφορές, των υπερασπιστών της βίας και του ναζισμού, τα τελευταία χρόνια επιχειρούν να ψαρέψουν και στα θολά νερά των επιπτώσεων της κρίσης.

Ταυτόχρονα , ολοένα και πληθαίνουν οι επιθέσεις εναντίον των αγωνιστών του εργατικού κινήματος και της δημοκρατίας από διάφορες πλευρές , με προφανή στόχο να τρομοκρατήσουν τον εργαζόμενο λαό που αγωνίζεται σθεναρά εναντίον των πολιτικών της τρόικας και των μνημονίων και υπέρ της δημοκρατίας, της ισότητας και των ανθρώπινων δικαιωμάτων .

Ας γνωρίζουν όμως ότι ούτε το όργιο της τρομοκρατίας ούτε οι συνεχείς προσπάθειες δυσφήμησης και σπίλωσης των εργατικών αγώνων μπορούν να κάμψουν την αγωνιστική διάθεση και την αποφασιστικότητα των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος.

Συντασσόμαστε στο πλευρό όσων μάχονται για τη δικαίωση των σφαγιασθέντων από τα ναζιστικά στρατεύματα , ανυποχώρητα , χωρίς κομπιάσματα , τακτικισμούς και αστερίσκους!!

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ , ΔΕΝ ΕΠΑΙΤΟΥΜΕ!!

Καλούμε όλα τα μέλη μας στο μνημόσυνο της Σφαγής του Διστόμου στις 10 Ιουνίου , να αποτίσουμε φόρο τιμής στους νεκρούς και να βροντοφωνάξουμε ΟΧΙ ΣΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ.

«Εδώ ’ναι το πικρό το χώμα του Διστόμου.
Ω, εσύ διαβάτη, όπου πατήσεις, να προσέχεις —
εδώ πονά η σιωπή, πονάει κι η πέτρα κάθε δρόμου
κι απ’ τη θυσία κι απ’ τη σκληρότητα του ανθρώπου.
Εδώ μια στήλη απλή, μαρμάρινη, όλη κι όλη
με ονόματα σεμνά, κι η Δόξα τα ανεβαίνει
λυγμό-λυγμό, σκαλί-σκαλί, μεγίστη σκάλα».