Η μεγάλη επιτυχία του Θεάτρου Τέχνης, επιστρέφει στη σκηνή της Φρυνίχου αυτή τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου και για μόνο6 παραστάσεις!

Βασίλης Παπαβασιλείου



Σιχτίρ ευρώ, μπουντρούμ δραχμή, θα πεις κι ένα τραγούδι





Πρεμιέρα 10 Οκτωβρίου



Φρυνίχου

Φρυνίχου 14, Πλάκα (χάρτης)

τηλέφωνα ταμείου: 2103222464 & 2103236732

προπώληση: www.viva.gr









«Είμαι Έλλην. Ως εκ τούτου, μου είναι αδύνατον να είμαι σοβαρός. Σας ζητώ συγγνώμη.»



Ο Φωκίων Καπνίδης είναι τρόφιμος του ΑΑΨΟΥ (Άσυλο Ανιάτως Ψεκασθέντων Ολικής Υστερήσεως).



Κατέκτησε την πρώτη θέση στον διαγωνισμό για τον «Τρόφιμο της Χρονιάς» καθώς αυτοαναγορεύτηκε,» Ο Νεκρός της Αμφιπόλεως» και έκτοτε επιδεικνύει ανάλογη διαγωγή. Σήμερα ο Φ.Κ. έχει την τιμητική του.



Δίνει την καθημερινή διάλεξη που αναλαμβάνει κάθε χρόνο ο «Τρόφιμος της Χρονιάς» μπροστά σε ένα ακροατήριο που αποτελείται από τους άλλους τροφίμους, συγγενείς και φίλους καθώς και από το ιατρικό, νοσηλευτικό κτλ. προσωπικό του ιδρύματος…



Κείμενο - Σκηνοθεσία - Ερμηνεία : Βασίλης Παπαβασιλείου

Βοηθός σκηνοθέτη: Νικολέτα Φιλόσογλου

Σκηνικά- Κοστούμια: Μαρί ΝοέλΣεμέ

Καλλιτεχνική συνεργασία: Σωτήρης Χαβιάρας

Φωτογραφίες: Μυρτώ Αποστολίδου



Από 10 έως 25 Οκτωβρίου

Δευτέρα & Τρίτη στις 21.15



Τιμές εισιτηρίων

15€  | 10€(μειωμένο) | 5€ άνεργοι

προπώληση: www.viva.gr

Mια γυναίκα, η Αρετή. Η χρονική στιγμή: μια μαρτιάτικη μέρα,

τη δεκαετία του ‘70, ημέρα των γενεθλίων της. Ένα μπαούλο,

γεμάτο κιτρινισμένα από το χρόνο προικιά, οδηγεί το νου της

σε μια Αναδρομή σε όσα έχουν παρέλθει, χωρίς αυτό να

σημαίνει ότι το σκηνικό έχει μελαγχολική σφραγίδα ή η

συναισθηματική φόρτιση βαραίνει το προσκήνιο. Εξάλλου

νοσταλγία είναι να αναπολείς την ευχαρίστηση χωρίς να

ξαναζείς τον πόνο. Γι’ αυτό και η ουσία έχει βάση το χιούμορ.

Οι θεατές θα γελάσουν γιατί θα ταυτιστούν, θα συμβιώσουν,

για πενήντα λεπτά, με την Αρετή. Μια αφήγηση, με τις

θύμησες μιας έντονης ζωής να πλημμυρίζουν τη σκηνή με

αλήθεια, χαρά, λύπη, έρωτες, χιούμορ, μοναξιά και ελπίδα.

Στο τέλος της παράστασης, μόλις ανάψουν τα φώτα

της πλατείας, θ’ ακουστούν ψίθυροι του τύπου …«μην

αφήσεις το χθες να ξοδέψει πάρα πολύ από το

σήμερα»… και μετά οι μισοί και παραπάνω θεατές θα τρέξουν

να γνωρίσουν την Αρετή. Στα παρασκήνια.

Συντελεστές:

Kείμενο: Μπέτυ Μαγρίζου

Σκηνοθεσία : Φώτης Μακρής

Σκηνικά – Κοστούμια : Κούλα Γαλιώνη

Φωτισμοί : Φώτης Μακρής

ΣτορόλοτηςΑρετήςηΣτέλλαΠαπαδημητρίου.

Διάρκεια 60’

Ώρες & ημέρες παραστάσεων : Δευτέρα & Τρίτη στις 19:00

Τιμές εισιτηρίων :

Γενική είσοδος : 10€

Η θεατρική ομάδα του Θεάτρου Τέσσερις Εποχές - Γιάννης Μόρτζος συνεχίζει για τέταρτη χρονιά κάθε Δευτέρα στις 19:30 και Τρίτη στις 21:30,  από την Δευτέρα 10Οκτωβρίου την παράσταση «ΕΓΩ, Η ΜΑΡΘΑ ΦΡΟΥΝΤ» της Γιούλης Ζήκου, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Φωτεινής Τσαλίκογλου.

Μια παράσταση για τον έρωτα, την ψυχανάλυση, τη γυναικεία σεξουαλικότητα, την τρέλα, το θάνατο, που γνώρισε μεγάλη καλλιτεχνικη κι εμπορική επιτυχία



«Ονομάζομαι Μάρθα. Τον Απρίλιο του 1882 γνώρισα έναν νεαρό γιατρό. Τον ερωτεύτηκα. Ήμουν 21 χρόνων…»



Η Μάρθα, η γυναίκα του Φρόυντ, επιστρέφει, σπάει τη σιωπή και αφηγείται την ιστορία της ζωής της. Είναι μια φανταστική κατάδυση στον ψυχικό κόσμο μιας γυναίκας για την οποία ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε.

Πώς είναι η ζωή κοντά σε έναν άνθρωπο,  που με το έργο του ανέτρεψε όλα τα δεδομένα της ψυχικής μας ύπαρξης; Η Μάρθα Φρόυντ δεν είναι μόνο αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα έξι παιδιών, ζει και μια άλλη ζωή, που συνορεύει με το όνειρο και τα σκοτεινά βάθη της επιθυμίας. «Ο έρωτας ή θα είναι ακραίος ή δε θα υπάρξει ποτέ», δηλώνει. Σκέψεις απαγορευμένες, ανατρεπτικές επιθυμίες, ξεδιάντροπες πράξεις, όλα επιτρέπονται.

Είναι η ιστορία μιας παράφορα ερωτευμένης γυναίκας...



ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ :

Θεατρικό κείμενο – Σκηνοθεσία- Μουσική επιμέλεια : Γιούλη Ζήκου

Σκηνικά- Κοστούμια: Λαμπρινή Καρδαρά

Φωτισμοί- video: Τάκης Ποδαρόπουλος



ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ :

Γιούλη Ζήκου : Μάρθα Φρόυντ

Νίκος Παπαδόπουλος : Σίγκμουντ Φρόυντ

Μανώλης Γεραπετρίτης: Γιόζεφ Μπρόυερ- Γιατρός-Άνδρας

 Μάκης Μπογέας  : Σεργκέι - Οιδίποδας

Στέθυ Σκύλαρη  : Άννα Φρόυντ- Λου Σαλομέ-Γυναίκες



ΦΩΝΕΣ :

Φαίη Κοκκινοπούλου: ΛουΣαλομέ - Ηθοποιός

Ηλιάνα Παναγιωτούνη: Αμαλία Φρόυντ –Μίνα Μπέρνεϋς

Πέτρος Αποστολόπουλος: Πατέρας Μάρθας Φρόυντ – Γυναίκα άρρωστη

Γιάννης Μόρτζος: Αυτοκράτορας



ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ :

Δευτέρα: 19:30 (λαϊκή απογευματινή)

Τρίτη: 21:30



ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ :

Δευτέρα λαϊκή απογευματινή : 10 ευρώ 

Τρίτη : 15 ευρώ

Φοιτητικό, Ατέλειες,  Άνεργοι : 7 ευρώ





ΔΙΑΡΚΕΙΑ :  1 ώρα και 35 λεπτά

Ο Κώστας Λειβαδάς και η Βίκυ Καρατζόγλου επιστρέφουν μαζί για δύο Παρασκευές 14 & 21 Οκτωβρίου, στον Σταυρό του Νότου Plus.

Ο Κώστας, παρουσιάζει ένα πρόγραμμα που ακολουθεί όλη την σειρά της πορείας και των τραγουδιών που αγαπήσαμε, και που αποτυπώνεται στην πρόσφατη συλλογή «18 Χρόνια Δρόμος» που κυκλοφορεί από την Feelgood Records. Από το «Κάθε μπαλκόνι έχει άλλη θέα», το «Πιάσε με», το «Είναι εντάξει μαζί μου», το «Εγώ σ’ αγάπησα εδώ», το «Για να σε συναντήσω», έως τα αγαπημένα των τελευταίων χρόνων «Η Επιμονή σου» (ντουέτο με την Ελεωνόρα Ζουγανέλη) και το «Μετακόμιση τώρα» και τα πρόσφατα «Βρέχει στην Ίωνος Δραγούμη» (ντουέτο με τη Μελίνα Ασλανίδου) και το «Ο δικός μου πυρετός» … και όλα αυτά εν αναμονή νέων τραγουδιών που θα κυκλοφορήσουν σύντομα.

Η Βίκυ με την εξαιρετική πορεία του πρώτου της ολοκληρωμένου προσωπικού δίσκου, "Τα όνειρα μου αληθινά"  που κυκλοφόρησε από την Feelgood Records, αποτελεί μια φωνή που έχει αγαπηθεί ιδιαίτερα από το κοινό.  Το τραγούδι «Περηφάνια» και η παράσταση «Ήρωες» αποτέλεσαν αφορμή για να γνωρίσει το κοινό την λαμπερή παρουσία της. Μετά από ένα γεμάτο live εμφανίσεις καλοκαίρι,  αλλά και την επιτυχία που γνώρισε στο ραδιόφωνο το τραγούδι «Όνειρο», συναντιέται με τον αγαπημένο της συνθέτη Κώστα Λειβαδά στη σκηνή του Σταυρού του Νότου.

Στο πρόγραμμα που θα μας παρουσιάσουν οι δυο τους,  θα ακούσουμε τραγούδια αγαπημένα και χιλιοτραγουδισμένα, όπως το «Δειλά» (Το καράβι από την Φολέγανδρο) και το «Μοίρα μου έγινες» ή το «Σαν να μην πέρασε μια μέρα» (που ο Κώστας Λειβαδάς έγραψε με τον Γιώργο Δημητριάδη), τραγούδια από την προσωπική τους δισκογραφία, αλλά και άλλων δημιουργών που αγάπησαν καθώς και λαϊκά τραγούδια που πάντα θέλουν να τα «πειράζουν» και τα φέρνουν  στο σήμερα.



Συμμετέχουν οι μουσικοί:

Παρασκευή 14 Οκτωβρίου

Αιμίλιος Μπαριαμπάς (μπάσο)

Βαγγέλης Καλαμάρας (τύμπανα)

Τάκης Μπαρμπέρης (specialguest ηλεκτρική κιθάρα)







Παρασκευή 21 Οκτωβρίου

Αιμίλιος Μπαριαμπάς (μπάσο)

Σπύρος Καραμίτσος (τύμπανα)

Σπύρος Χατζηκωνσταντίνου (κιθάρες)





Ώρα έναρξης: 22:30

Σταυρός του Νότου Plus

Φραντζή 14, Νέος Κόσμος

 Τηλ. κρατήσεων: 2109226975


Facebook:https://www.facebook.com/pages/Stavros-tou-Notou-Σταυρος-του-Νοτου-Επισημη-Σελιδα/137807592931106
Twitter:www.twitter.com/#!/StavrosTouNotou
Site:www.stn.gr

ε σύνθημα «Κάτω τα ξερά σας από το εφάπαξ» το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Επισιτισμού - Τουρισμού - Ξενοδοχείων καλεί τους εργαζόμενους στον κλάδο να συμμετάσχουν καθολικά  στην 24ωρη απεργία στις 12 Οκτώβρη και στην απεργιακή συγκέντρωση που θα γίνει στις 10 το πρωί στο υπουργείο Εργασίας. Το Συνδικάτο καλεί σε συναγερμό τους εργαζόμενους, τονίζοντας ότι κυβέρνηση και εργοδοσία δεν θα σταματήσουν πουθενά αν δεν τους σταματήσουν με την πάλη τους.

Στο κάλεσμά του το Συνδικάτο αναφέρει:

«Συνάδελφοι, συναγερμός! Δεν σταματούν πουθενά, αν δεν τους σταματήσουμε. Κυβέρνηση και εργοδοσία έβαλαν στόχο τα αποθεματικά του ΤΑΠΙΤ και σαν πρώτο βήμα μας καταργούν το εφάπαξ στην 20ετία! Κλέβουν για ακόμη μια φορά τον κόπο πολλών γενιών ξενοδοχοϋπαλλήλων! Δεν αφήνουν τίποτε όρθιο! Ήρθαν να τελειώσουν ό,τι άφησαν οι προηγούμενοι! Πρόκειται για μια κυβέρνηση που τα δίνει ΟΛΑ στους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Οδηγούν το ΤΑΠΙΤ να γίνει επαγγελματικό ταμείο, χωρίς εγγύηση του κράτους στην είσπραξη των εισφορών και για την τύχη των αποθεματικών, για να ταΐσουν τα ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα. Θέλουν να μας πετούν στα αζήτητα από νωρίς, στερώντας μας τη δυνατότητα να επιβιώσουμε. Να παρακαλάμε για ένα ξεροκόμματο στα 50, να μην έχουμε τη δυνατότητα να φροντίσουμε τα παιδιά μας, να μην μπορούμε να πληρώσουμε για τη μόρφωσή τους.

Να μην τους αφήσουμε

Γνωρίζουμε καλά ποιοι μας καταδικάζουν στη φτώχεια για τα κέρδη του κεφαλαίου: Μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, ξενοδόχοι και μεγαλοεστιάτορες, οι κυβερνήσεις τους, η ΕΕ, τα κόμματα και οι μηχανισμοί που τους υπηρετούν.

Έχουμε πείρα από τη στάση και τη δράση των υποταγμένων στα αφεντικά πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ, ΕΚΑ, Ομοσπονδία Επισιτισμού - Τουρισμού. Είναι αντίθετοι στην οργάνωση οποιουδήποτε αγώνα, γιατί στήριξαν και στηρίζουν τα κέρδη και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων σε βάρος της ζωής μας. Προωθούν το διάλογο για το πόσα θα χάσουμε ακόμα. Προχωράμε οργανωμένα, σχεδιασμένα και μαχητικά διεκδικώντας την ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας. Απαιτούμε δικαιώματα στην εργασία και τη ζωή με βάση την εποχή μας, τον τεράστιο πλούτο που παράγουμε.

Όλοι στον αγώνα  να πάρουμε πίσω ένα προς ένα όσα μας έκλεψαν σε μισθούς, δικαιώματα, κοινωνικές παροχές.

Διεκδικούμε:

• Διατήρηση του δικαιώματος απονομής του εφάπαξ βοηθήματος σύμφωνα με τις προβλέψεις του καταστατικού του Ταμείου. Επαναφορά του τρόπου υπολογισμού όπως ήταν πριν το 2012. Επέκτασή του σε όλο τον κλάδο του Επισιτισμού - Τουρισμού. Το εφάπαξ της 20ετίας να αποτελεί προκαταβολή και οι υπόλοιπες εισφορές μας μέχρι να συνταξιοδοτηθούμε -αν ποτέ αυτό συμβεί μέσα από τον κλάδο- να αποτελέσουν την εκκαθάριση και όχι απλά επιστροφή εισφορών. Δηλαδή να υπολογιστεί ως ΕΦΑΠΑΞ συνταξιοδότησης.
• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων από το 2010 ως σήμερα.
• Επαναφορά και διεύρυνση των ΒΑΕ, ουσιαστικά μέτρα Υγιεινής και Ασφάλειας.
• Επαναφορά όλων των κλαδικών ΣΣΕ, στον Επισιτισμό, στα Ζαχαρώδη και στα Ξενοδοχεία στα επίπεδα που ήταν πριν το 2012 και κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που έπληξαν τις ΣΣΕ.
• Πλήρη και σταθερή δουλειά για όλους με 7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο (6ωρο - 5ήμερο - 30ωρο για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά).
• Επίδομα ανεργίας 600 ευρώ το μήνα για όλο το διάστημα της ανεργίας των εποχικών εργαζομένων.
• Να υπολογίζεται ο χρόνος ανεργίας στα συντάξιμα.

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, έχουμε όπλα σε αυτόν μας τον αγώνα. Δεν πάμε άοπλοι.

- Να βάλουμε μπροστά την ενότητα όλων των εργαζομένων απέναντι στην εργοδοσία, στους μονοπωλιακούς ομίλους, σε κάθε χώρο δουλειάς. Τα συμφέροντά μας δεν είναι κοινά με κανέναν από αυτούς που μας καταδικάζουν καθημερινά στη φτώχεια και στην ανέχεια.

- Να επιδιώξουμε την καθολική συμμετοχή των εργαζομένων σε κάθε βήμα οργάνωσης του αγώνα, από τη Γενική Συνέλευση μέχρι την απεργία. Να μη μείνει κανείς χωρίς ενημέρωση για τα κλαδικά και τα γενικότερα προβλήματα της τάξης μας. Να έχουμε όλοι λόγο στην οργάνωση του αγώνα, στη μορφή που θα παίρνει κάθε φορά.

Τα ξενοδοχεία και τα επισιτιστικά καταστήματα είναι για την κυβέρνηση και τη μεγαλοεργοδοσία σκέτα κουφάρια χωρίς εμάς. Εμείς βγάζουμε αμύθητο πλούτο. Χωρίς εμάς δεν βγαίνουν κέρδη.

Αυτό να κατανοήσουμε, να νιώσουμε δυνατοί, αφού εμείς κρατάμε την τύχη μας στα χέρια μας.

Κανένα αντεργατικό μέτρο δεν θα είχε προχωρήσει αν εμείς καθολικά αποφασίζαμε να μην το επιτρέψουμε. Λένε ψέματα ότι η ανάπτυξη θα φέρει για τους εργαζόμενους καλύτερη ζωή. Τώρα ξέρουμε ότι αυτή η ανάπτυξη καμιά σχέση δεν έχει με μας και τα παιδιά μας.

Το ζούμε εδώ και τρία χρόνια που ο τουρισμός έχει ρεκόρ εσόδων. Στήνεται πάνω στα συντρίμμια των δικαιωμάτων μας, πάνω στην πάμφθηνη, αν όχι απλήρωτη δουλειά. Πρέπει να ξεπεράσουμε απόψεις που λένε ότι “τίποτα δεν αλλάζει” ή “τίποτα δεν μπορεί να γίνει”. Τίποτε δεν γίνεται αν δεν κάνεις τίποτε. Θέλει να απαλλαγούμε τώρα από δήθεν "σωτήρες" που έρχονται και παρέρχονται αφήνοντας τα σημάδια της αντεργατικής πολιτικής πάνω στις ζωές μας.

Χρειάζεται να μην περάσει ξανά το παραμύθι του καλού επιχειρηματία. Ο φιλεργατισμός των εργοδοτών είναι μέχρι να θιχτούν τα κέρδη του, που είναι κι αυτά με τη σειρά τους η θηλιά στο λαιμό μας. Γι' αυτά τα κέρδη μας ξεζουμίζουν, γι' αυτά πληρώνουμε, γι' αυτά βλέπουμε τη ζωή μας να γίνεται καθημερινά όλο και χειρότερη.

Συνάδελφοι,

Το Συνδικάτο μας βάζει προμετωπίδα του αγώνα τις ανάγκες των εργαζομένων. Με κριτήριο αυτές οργανώνουμε τον κάθε αγώνα, μικρό ή μεγάλο.

Σας καλούμε σε κάθε χώρο δουλειάς να αξιοποιήσουμε τη δύναμή μας! Να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει».





από 902.gr

Το “Ξεκίνημα Θεσσαλονίκης”, διοργανώνει εκδήλωση με θέμα:

“Σκουριές:
καρκινογόνος αμίαντος από την εξόρυξη
Τι κίνδυνοι υπάρχουν για τη δημόσια υγεία;
Πως μπορούμε να τους σταματήσουμε;”



Σάββατο 8 Οκτώβρη,
7:30 μ.μ.,
Χώρος TAKIM,
Κατούνη 25, 4ος όροφος

Ομιλητές:

• Σαράντης Δημητριάδης, καθηγητής γεωλογίας ΑΠΘ
• Στέλιος Νικητόπουλος, δημοσιογράφος Αντιδραστήριο ΕΡΤ3
• Μαρία Καδόγλου, ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ
• Νίκος Αναστασιάδης, Ξεκίνημα, μέλος της Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού

Θα προβληθουν αποσπάσματα από την εκπομπή Αντιδραστήριο

Δείτε το event στο Facebook εδώ

Στη φόρμα διαμαρτυρίας του κινήματος SOSTE το νερό ανταποκρίθηκαν 15.000 άτομα στέλνοντας περίπου 3.500.000 email στους βουλευτές


Την περασμένη Τετάρτη ψηφίστηκε στη Bουλή το νομοσχέδιο που περνάει την ΕΥΑΘ στο νέο Υπερταμείο για 99 χρόνια.
Ανοίγει έτσι ο δρόμος της ιδιωτικοποίησης και αλλάζει ο σκοπός της ΕΥΑΘ, από την παροχή καθαρού και ποιοτικού νερού στο να αποπληρώνει Χρέος.
Το μοντέλο «μερικής» ιδιωτικοποίησης με ΣΔΙΤ είχε εφαρμοστεί στο παρελθόν στο Παρίσι και το Βερολίνο, και αφού απέτυχε, το νερό επαναδημοτικοποιήθηκε.
Είχε όμως προλάβει να αυξηθεί η τιμή του και να υποβαθμιστεί η ποιότητα του δικτύου.


Για τις εξελίξεις αυτές μιλήσαμε με τον Γιώργο Αρχοντόπουλο, πρόεδρο του Σωματείου Εργαζομένων της ΕΥΑΘ και ιδρυτικό μέλος της πρωτοβουλίας SOSTE το νερό.


Ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις σου μετά την ψήφιση στη Βουλή, από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, του νομοσχεδίου που περνά την ΕΥΑΘ στο Υπερταμείο; Τι αισθάνεσαι έχοντας υπάρξει υποψήφιος στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ;

Πρώτα απ’ όλα αισθάνομαι ευθύνη απέναντι στον κόσμο. Τόσο τον κόσμο που στήριξε το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, όσο, κυρίως, τον κόσμο που συμμετείχε στο κίνημα για το νερό. Θέλω να τονίσω το εξής: Πριν γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση, πασχίζαμε να αποδείξουμε ότι αυτός δεν αποτελούσε την ταυτότητα του κινήματος, ότι δεν πρέπει και δεν θέλει να το καπελώσει. Υπήρχαν πολλοί που ήταν δύσπιστοι απέναντι στην εμπλοκή του ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα, ενώ για κάποιους ήταν η δικαιολογία ώστε να μην συμμετέχουν ενεργά. Τώρα αγωνιζόμαστε για να αποδείξουμε ότι εμείς παραμείναμε σταθεροί στις θέσεις του κινήματος ενάντια στην ιδιωτικοποίηση και ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτός που άλλαξε την πολιτική του.

Η αλήθεια είναι ότι το τελευταίο δύσκολο διάστημα έχουμε εισπράξει και ειρωνεία, έχουμε ακούσει και το «εμείς τα λέγαμε», όμως η αντίδραση της πρώτης πελάτισσας που αντίκρισε την κλειστή, λόγω κινητοποίησης, πόρτα της ΕΥΑΘ την περασμένη Τρίτη μας γέμισε κουράγιο: «Καλό αγώνα παιδιά. Όχι και το νερό, δε γίνεται». Απέναντι σ’ αυτόν τον κόσμο αισθάνεσαι την ευθύνη αλλά και την ανάγκη να συνεχίσεις τον αγώνα. Να βγούμε μπροστά όπως και τότε, να διατηρήσουμε στην πράξη την αξιοπιστία μας και τη δυναμική μας.

Πολλά κυβερνητικά στελέχη αρνήθηκαν ότι πρόκειται για ιδιωτικοποίηση, προσπαθώντας να υπεραμυνθούν των επιλογών τους. Πως σχολιάζεις την παρουσίαση της ιδιωτικοποίησης ως «αξιοποίηση της εταιρίας μέσω του Υπερταμείου»;

Μοναδική αξιοποίηση της ΕΥΑΘ είναι το να μετατραπεί σε πραγματικό πόλο παραγωγικής ανασυγκρότησης, τόσο για την πόλη της Θεσσαλονίκης όσο και για την ευρύτερη περιοχή. Η ΕΥΑΘ έχει έναν ετήσιο τζίρο περίπου 80 εκατομμυρίων, συνεργάζεται με δεκάδες μικρότερες επιχειρήσεις, ενώ έχει και τη δυνατότητα να επεκτείνει τη δραστηριότητα της και σε κοντινούς νομούς. Όταν προτείναμε στην προηγούμενη διοίκηση να επενδύσει η εταιρεία σε μια δική της μονάδα παραγωγής εδαφοβελτιωτικών, με βάση τη λυματολάσπη, η απάντηση ήταν «αυτά δεν γίνονται». Δεν μπορεί να μην υπάρχει μια συνεχής συνεργασία με το Πανεπιστήμιο σε προγράμματα που προκύπτουν από τις πραγματικές ανάγκες της εταιρίας. Αντί αυτών όμως προωθούνταν, όπως γίνεται παντού τα τελευταία χρόνια, το μοντέλο της εξάρτησης από εργολάβους.

Αυτή την στιγμή προωθείται ένα μοντέλο ΣΔΙΤ, με στρατηγικό επενδυτή που αποκτά τον έλεγχο της πώλησης και της διαχείρισης του νερού. Τέτοια παραδείγματα τα έχουμε δει παγκοσμίως και παντού έχουν αποτύχει, αφού πρώτα έφεραν αυξήσεις στα τιμολόγια και υποβάθμιση της ποιότητας του νερού και των δικτύων. Το να επιμένουν κάποιοι σ’ αυτήν την επιχειρηματολογία, όταν μάλιστα υποστήριζαν τα αντίθετα πριν γίνουν κυβέρνηση, αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει κανένας κεντρικός σχεδιασμός για τα κοινά αγαθά.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται παγκοσμίως μια τάση επανακρατικοποίησης του νερού. Ποιος ο ρόλος του παγκόσμιου κινήματος που φαίνεται να αναπτύσσεται σχετικά με το νερό;



Τα τελευταία 15 χρόνια, σε 37 χώρες και 237 πόλεις επανακρατικοποιήθηκε ή επαναδημοτικοποιήθηκε το νερό, κάτι που αποδεικνύει ότι η ιδιωτικοποίηση έχει αποτύχει. Ο ρόλος του κινήματος ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού παγκοσμίως είναι καθοριστικός και δεν είναι τυχαίο ότι παρουσιάζονται τέτοια κινήματα σχεδόν παντού! Βέβαια αυτό δε σημαίνει πως όλα είναι ρόδινα και δεν συναντάμε εμπόδια. Για παράδειγμα με τις 1.800.000 υπογραφές που μαζεύτηκαν από το πανευρωπαϊκό κίνημα, η πρόταση του Right2water υπερψηφίστηκε από το Ευρωκοινοβούλιο όμως η Κομισιόν δεν έχει κάνει τίποτα ακόμη σε αυτή την κατεύθυνση.

Ο ρόλος του κινήματος είναι να γεννάει ιδέες που δίνουν στον κόσμο τη δυνατότητα και τη θέληση να συμμετέχει. Δείτε για παράδειγμα τι έγινε με το δημοψήφισμα για το νερό στη Θεσσαλονίκη. Σαν γεγονός, γράφτηκε στην ιστορία της πόλης, και αν και ανεπίσημο η δυναμική του είναι τέτοια που χρειάζεται πολύ θράσος για να αμφισβητηθεί. Την περασμένη βδομάδα φτιάξαμε μια φόρμα διαμαρτυρίας και μόλις σε μία μέρα, σχεδόν 15.000 άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα μας στέλνοντας περίπου 3.500.000 email στους βουλευτές διαμαρτυρόμενοι για την ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών.

 

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις ποιες είναι οι πρώτες σκέψεις σας για τα επόμενα βήματα, τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο;

Το τελευταίο πολυνομοσχέδιο για το Υπερταμείο ήρθε και σφυρηλάτησε την δικτύωση που είχαμε με την ΕΥΔΑΠ. Στρεφόμαστε σε κοινούς αγώνες πλέον, όπως έγινε και με τη διαδικτυακή φόρμα διαμαρτυρίας που φτιάχτηκε από το Sosτε το νερό, αλλά χρησιμοποιήσαμε και για την ΕΥΔΑΠ κινητοποιώντας ακόμη περισσότερο κόσμο. Δε μπορούμε να είμαστε σκόρπιοι, δεν το επιτρέπουν οι καιροί. Χρειαζόμαστε τη δικτύωση ακόμη και αν πολλές φορές η φύση των προβλημάτων μας διαφέρει. Όλοι όσοι αγωνιστήκαμε ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της ΕΥΑΘ, το Sosτε το νερό, το Σωματείο της ΕΥΑΘ, και όλοι οι φορείς και οι πολίτες που ήταν δίπλα μας, αγωνιστήκαμε ενάντια στο μνημονιακό καθεστώς που βλέπει το νερό ως ένα ακόμη προαπαιτούμενο. Όλοι εμείς πρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα αυτόν από εκεί που τον αφήσαμε, στο νικηφόρο δημοψήφισμα του 2014. Είναι σημαντικό να γνωρίζουν αυτοί που παίρνουν αποφάσεις ότι θα μας βρουν απέναντι τους, σε ένα οργανωμένο κίνημα έτοιμο να δράσει και να δώσει απαντήσεις.

Ενάμιση χρόνο μετά την ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει να υλοποιείται κανονικά το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, που αποτελεί βασική μνημονιακή υποχρέωση. Ποιες είναι οι σκέψεις σας, με βάση και την εμπειρία του κινήματος του νερού απέναντι στη μόνιμη δικαιολογία «δεν υπάρχει εναλλακτική»;

Η διεθνής και ιδιαίτερα η ευρωπαϊκή εμπειρία των νικηφόρων αγώνων του νερού είναι από μόνη της μια αδιαμφισβήτητη απάντηση πως εναλλακτικές υπάρχουν, και τις επιβάλουν οι πολίτες και οι αγώνες τους. Δεν μπορεί να μην υπάρχει εναλλακτική. Αν δεν υπήρχε τότε θα μιλούσαμε Γερμανικά τώρα. Δεν μπορεί να στερείς από τις επόμενες γενιές τη δυνατότητα να επιλέξουν μια καλύτερη, μια διαφορετική προοπτική για τη ζωή τους. Είναι μεγάλη η ευθύνη σου όταν λες δεν γίνεται αλλιώς.

Η δική μας δουλειά από δω και πέρα είναι να ανοίγουμε καινούργιους δρόμους, ειδικά τώρα που είδαμε που μας οδήγησαν οι πεπατημένες. Δεν εννοώ ότι θα είναι εύκολο, ούτε αγνοώ το ότι ο αντίπαλος θα κάνει τα πάντα για να σε συντρίψει. Δεν εννοώ πως είναι απίθανο ακόμα και να ηττηθείς. Τότε ακριβώς είναι όμως που θα πρέπει να φανείς δυνατός, και παρά την ήττα να ξαναπροσπαθήσεις, να σηκωθείς και να παλέψεις. Διορθώνεις τα λάθη σου και μαθαίνεις από αυτά. Η συνεχής προσπάθεια να δημιουργήσουμε εναλλακτικές είναι αναγκαία, αφενός για να γνωρίζουν οι επόμενες γενιές ότι προσπαθήσαμε, αφετέρου για να μάθουν από εμάς τι πήγε στραβά και να μην επαναλάβουν τα δικά μας λάθη.

Γῆν καί ὕδωρ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο οι Πέρσες ζητούσαν γῆν καί ὕδωρ απ’ τις πόλεις και τους λαούς που τους παραδίδονταν. Στο τέταρτο βιβλίο, ο Ηρόδοτος αναφέρει για πρώτη φορά τον όρο γῆν καί ὕδωρ στην απάντηση του βασιλιά Ιδαθύρσου των Σκυθών προς τον βασιλιά Δαρείο.

Στο πέμπτο βιβλίο, ο Δαρείος στέλνει αγγελιαφόρους που ζητούν γῆν καί ὕδωρ από τον βασιλιά Αμύντα των Μακεδόνων. Και στο έκτο βιβλίο, στέλνει αγγελιαφόρους σε όλη την Ελλάδα που ζητούν γῆν καί ὕδωρ για τον βασιλιά.

Η απαίτηση για γῆν καί ὕδωρ συμβόλιζε ότι αυτοί που παραδίδονταν στους Πέρσες παραιτούνταν από κάθε δικαίωμα πάνω στη γη τους και στα αγαθά της. Δίνοντας γῆν καί ὕδωρ αναγνώριζαν την περσική εξουσία πάνω σε όλα. Ακόμα και οι ζωές τους άνηκαν στον Βασιλιά των Περσών. Μετά από αυτή την αναγνώριση, ακολουθούσαν διαπραγματεύσεις για τις υποχρεώσεις και τα προνόμια των υποτελών.

Όταν οι Πέρσες αγγελιαφόροι απαίτησαν από τον βασιλιά Λεωνίδα στη Σπάρτη γῆν καί ὕδωρ, οι Σπαρτιάτες τους πέταξαν σε ένα βαθύ πηγάδι, λέγοντάς τους πως θα τα βρουν εκεί.

Η φράση γῆν καί ὕδωρ , ακόμα και στα νέα ελληνικά, συμβολίζει την υποταγή άνευ όρων σε έναν κατακτητή

Στην εκπομπή  ERTopen Πολιτισμός απόψε στις 21:00



Εξαιρετικοί καλεσμένοι απόψε στη ραδιοφωνική εκπομπή της Χρύσας Αριάδνης

Κουσελά  ERTopen Πολιτισμός  είναι ο καθηγητής Ανθρωπολογίας

Μερδενισιάνος Κώστας, πρόεδρος της Σπηλαιολογικής Εταιρείας

Ελλάδος και μέλος της Επιστημονικής Ομάδας της  Σπίθας του

Μίκη Θεοδωράκη,  για την Καταγραφή του Εθνικού μας

πλούτου μαζί με τον Σωτήρη Μπότα, μέλος  του Δικτύου Σπιθών και Σπηλαιοερευνητή του 

6 χρόνια και 7 μήνες πρωτόδικα για τον οδηγό μηχανής που τραυμάτισε και εγκατελειψε δύο επτάχρονα παιδιά και τη μητέρα τους.

Σε έξι χρόνια και επτά μήνες φυλάκιση (με ανασταλτικό αποτέλεσμα μεχρι την εκδίκαση της έφεσης) καταδίκασε πρωτόδικα στις 5 Οκτωβρίου 2016, το Ναυτοδικείο Πειραιά τον υπαξιωματικό Άρη Δημητρίου που στις 12 Ιουνίου 2012 στην οδο Πατησίων οδηγώντας μηχανή μεγάλου κυβισμού και τρέχοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα παραβίασε το κόκκινο τραυμάτισε βαρύτατα τα 7χρονα δίδυμα David & Claudia Maciorowski και την μητέρα τους που περπατούσαν πηγαίνοντας για το σχολείο σε διάβαση πεζών.



Στην συνέχεια ο δράστης – που δεν είχε καν άδεια οδήγησης– εγκατέλειψε τα θύματα του και συνελήφθει αργότερα στο σπίτι του.

Η εκδίκαση της υπόθεσης πραγματοποιήθηκε μετά απο έξι αναβολές.

Το δικαστήριο απέρριψε τους ισχυρισμούς του δράστη (οτι πέρασε με πράσινο και οτι δεν έτρεχε) και τον καταδίκασε σύμφωνα με το κατηγορητήριο.

Αλλά παρά την πρόταση της εισαγγελέως για την απόρριψη όλων των ελαφρυντικών, απέρριψε μεν την ειλικρινή μεταμέλεια αλλά αποδέχθηκε τον “πρότερο έντιμο βίο” γεγονός που είχε σαν συνέπεια την ουσιαστική μείωση της ποινής.

Η τελική πρόταση της εισαγγελέως για 9 χρόνια φυλάκισης μετατράπηκε απο το δικαστήριο σε 6 χρόνια και επτά μήνες.

Το γεγονός ότι ο δράστης οδηγούσε συστηματικά χωρις άδεια οδήγησης, πριν προκαλέσει το τροχαίο, μηχανή μεγάλου κυβισμού δεν εκτιμήθηκε απο το δικαστήριο ως σχετιζόμενο με τον πρότερο βίο του δράστη ενος τροχαίου εγκλήματος… Η συστηματική καλλιέργεια απο την πολιτεία της άποψης πως οι παραβάσεις του Κ.Ο.Κ. δεν είναι και κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό βρήκαν στην συγκεκριμένη απόφαση και την δικαστική αποδοχή και μάλιστα για μια απο τις σημαντικότερες παραβάσεις, του να οδηγάς χωρις άδεια οδήγησης, δηλαδη χωρις καμία εκπαίδευση και χωρις κανένα έλεγχο των γνώσεων σου και των ικανοτήτων σου με μόνο εξοπλισμό το θράσος. .

Αν και η έλλειψη άδειας οδήγησης δεν φαίνεται να κόστισε τίποτα στο δράστη στη συγκεκριμένη περίπτωση, ο δράστης μετά το συμβάν έσπευσε να βγάλει άδεια οδήγησης μοτοσικλέτας την οποία εμφάνισε στο δικαστήριο. Ισως τώρα να έμαθε ότι υπάρχουν όρια ταχύτητος και σχετικές πινακίδες, ότι υπάρχουν σηματοδότες που δεν τους περνάμε με κόκκινο και μερικές άλλες ασήμαντες λεπτομέρειες.

Το γεγονός βέβαια πώς δεν εγκαταλείπουμε ποτέ ένα τραυματία, αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να διδαχθεί από καμία σχολή.

Παραμένουμε βέβαια να θαυμάζουμε την μακροθυμία του κράτους απέναντι στους δράστες, ενος κράτους που όχι μόνο δεν διανοείται να στερήσει την άδεια οδήγησης από δράστες τροχαίων εγκλημάτων που έχουν σαν συνέπεια των θάνατο ή τον σοβαρό τραυματισμό ανθρώπων αλλά επιτρέπει και σ αυτούς πού το έκαναν χωρίς άδεια να αποκτήσουν στη συνέχεια και να κυκλοφορούν ελεύθεροι και ελεύθερα με τα φονικα τους μέσα στους δρόμους.

Να θυμήσουμε πως αν για τον δράστη μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει καμιά ουσιαστική επίπτωση απο την άλλη πλευρά τεσσεραμιση χρόνια μετά.υπάρχει ένα παιδι με πιστοποιημένη απο το ΚΕΠΑ αναπηρία 90% και με αλυσίδα χειρουργικών επεμβάσεων να το περιμένει, μια μητέρα και άλλο ένα παιδί που ακόμα δεν έχουν συνελθει απο τα τραύματα και τις χειρουργικες επεμβάσεις που ακολούθησαν και ένας πατέρας μόνος που προσπαθεί, με μόνο σύμμαχο την κοινωνική αλληλεγγύη, να κρατήσει όρθια την οικογένεια που πάνω της πέρασε μια μηχανή μεγάλου κυβισμου με αναβάτη χωρις άδεια οδήγησης αλλά … με πρότερο έντιμο βίο.
Τεσσεράμιση χρόνια μετά αυτή η οικογένεια – που ανήκει στον σύλλογο μας- δεν έχει πάρει ούτε ένα ευρώ για στήριξη μια και άλλο δικαστήριο πριν τρια χρόνια απέρριψε τα ασφαλιστικά μέτρα για την οικονομική της ενίσχυση απο την ασφαλιστική του δράστη και μια και μετα την πρωτόδικη εκδίκαση του αστικού πριν λίγους μήνες η ασφαλιστική ζήτησε απο τα θύματα να συμβιβαστούν με κατώτερο απο το επιδικασθέν απο το δικαστήριο ποσό και η άρνηση τους είχε σαν συνέπει να οδηγηθει η υπόθεση στο Εφετείο. (Περισσότερα για την υπόθεση: ΕΔΩ)

SOS Τροχαία Εγκλήματα

Οι Σκουριές πριν και μετά την επικείμενη εμπορική συμφωνία Ε.Ε.-Καναδά

Της Μαρίας Καδόγλου* από το Δρόμο της Αριστεράς

Ο υπουργός Οικονομικών Γιώργος Σταθάκης είπε ένα μεγάλο «ναι» στη CETA, την εμπορική συμφωνία Ε.Ε.-Καναδά, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα σε καναδικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα να μηνύσουν τη χώρα μας για οποιαδήποτε απόφαση ή πολιτική που θίγει τα συμφέροντά τους. Ο Καναδάς είναι η χώρα όπου έχει την έδρα του το 75% των μεταλλευτικών εταιρειών παγκοσμίως – και η στήριξη αυτών των εταιριών είναι ένας από τους βασικούς λόγους που επιδιώκει να υπογράφει εμπορικές συμφωνίες όπως η CETA. Η εμπειρία, ειδικά από τη Λατινική Αμερική, δείχνει ότι οι καναδικές μεταλλευτικές εταιρίες έχουν χρησιμοποιήσει με επιθετικό τρόπο τις ρήτρες προστασίας επενδυτών, που εμπεριέχονται σε αυτές τις συμφωνίες, για να ακυρώσουν περιορισμούς στην εξόρυξη ή να απαιτήσουν από τις χώρες αποζημιώσεις ύψους δισεκατομμυρίων ευρώ. To σύστημα προβλέπει τη δυνατότητα των ξένων εταιρειών να παρακάμπτουν τα εθνικά δικαστήρια και να φέρνουν τα αιτήματά τους ενώπιον ιδιωτικών «δικαστηρίων» που δεν λογοδοτούν πουθενά.

Για την Ευρώπη, η πρώτη γνωστή περίπτωση προσφυγής εξορυκτικής εταιρίας σε διαιτησία είναι της καναδικής Gabriel Resources, που ζητά αποζημίωση επειδή παρά τις προσπάθειες 15 και πλέον ετών δεν κατάφερε να πάρει έγκριση για το μεταλλείο χρυσού της Ρόσια Μοντάνα. Η επόμενη θα μπορούσε να είναι η Eldorado στην Ελλάδα.

Μέχρι τις 10 Οκτωβρίου, το υπουργείο Περιβάλλοντος θα πρέπει να αποφανθεί αν η μεταλλουργική μέθοδος flash smelting, που υποτίθεται ότι θα χρησιμοποιήσει η Eldorado στη Χαλκιδική, είναι εφαρμόσιμη ή όχι. Αν αποδειχθεί ότι δεν είναι, αυτό συνιστά παραβίαση του βασικότερου όρου της ΚΥΑ Έγκρισης Περιβαλλοντικών όρων, αλλά και της σύμβασης μεταβίβασης των μεταλλείων και του κυρωτικού της νόμου. Αν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποφασίσει να τηρήσει το νόμο, θα πρέπει να ακυρώσει όλες τις αδειοδοτήσεις που έχουν δοθεί μέχρι σήμερα στην εταιρία και ενδεχομένως και την ίδια τη σύμβαση.

Για τις μεταλλευτικές εταιρίες η ακύρωση αδειών είναι μια τυπική περίσταση προσφυγής στο μηχανισμό διαιτησίας των ιδιωτικών δικαστηρίων. Ο μηχανισμός αυτός δεν είναι σήμερα διαθέσιμος στην Eldorado, γιατί η Ελλάδα δεν έχει διμερή εμπορική συμφωνία ούτε με τον Καναδά ούτε με κράτος-μέλος της Ε.Ε. όπου εδρεύουν οι θυγατρικές της. Μέχρι να τεθεί σε εφαρμογή η CETA, η σχέση της Eldorado με το ελληνικό κράτος καθορίζεται αποκλειστικά από την ελληνική νομοθεσία και τη σύμβαση μεταβίβασης. Η εταιρία έχει σαφέστατα το δικαίωμα να προσφύγει κατά του Ελληνικού Δημοσίου στα ελληνικά δικαστήρια, αλλά θα πρέπει να αποδείξει ότι η ίδια ήταν εντάξει σε όλα και αδίκως της αφαιρέθηκαν οι άδειες. Δύσκολο!

 

Νέα βιομηχανία προσφυγών

Όλα θα αλλάξουν με τη CETA. Οι προσφυγές των εταιριών εκδικάζονται όχι από πραγματικά δικαστήρια αλλά από επιτροπές τριών συνήθως διαιτητών, που και οι ίδιοι δεν είναι δικαστές αλλά εταιρικοί δικηγόροι. Οι διαιτητές πληρώνονται αδρά για κάθε υπόθεση ξεχωριστά και έχουν την τάση να ερμηνεύουν τη νομοθεσία προς όφελος των εταιριών. Τα κράτη δεν μπορούν να προσφύγουν κατά των εταιριών, μπορούν μόνο να αμυνθούν και δεν έχουν δικαίωμα έφεσης της απόφασης.

Οι «νέας γενιάς» εμπορικές συμφωνίες έχουν εξελιχθεί σε εργαλεία κερδοσκοπίας για αδίστακτες εταιρίες και τους δικηγόρους τους, που έχουν στήσει ολόκληρη βιομηχανία αγωγών εναντίον κρατών. Συχνά η απειλή της προσφυγής είναι εξίσου αποτελεσματική με την ίδια την προσφυγή. Ο φόβος των υπέρογκων αποζημιώσεων απομακρύνει οποιαδήποτε σκέψη για νέα νομοθεσία ή άλλη ενέργεια που θα προστατεύει το δημόσιο συμφέρον, αλλά θα ενοχλήσει κάποια πολυεθνική. Οπλισμένη με ένα τέτοιο πανίσχυρο εργαλείο, μια εταιρία σαν την Eldorado έχει θεωρητικά απεριόριστες δυνατότητες εκβιασμών προκειμένου να αποτραπούν «δυσάρεστες» εξελίξεις. Και σίγουρα μπορεί να διασφαλίσει ότι η απόρριψη του flash smelting, όσο καίριο ζήτημα κι αν είναι αυτό για το σύνολο της «επένδυσης», δεν θα έχει τελικά καμία επίπτωση στη δραστηριότητά της.

Η Eldorado, λοιπόν, «παίζει καθυστερήσεις» περιμένοντας τη CETA για να εδραιώσει οριστικά την παρουσία της στην Ελλάδα. Και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την περιμένει ως το τέλειο πρόσχημα για να μην πράξει αυτά που ο νόμος την υποχρεώνει να πράξει.

Ο αγώνας για ζωή συνεχίζεται, με CETA ή χωρίς. Ο αμφιλεγόμενος δικαστικού τύπου μηχανισμός επίλυσης διαφορών επενδυτή-κράτους δεν θα ισχύσει παρά μόνο όταν τεθεί η συμφωνία σε πλήρη εφαρμογή, αφού (και αν) ψηφιστεί και από τα 28 εθνικά κοινοβούλια. Μέχρι τότε, το πρωτοφανές πανευρωπαϊκό κίνημα ενάντια σε αυτές τις τερατώδεις συμφωνίες θα συνεχίσει να φουντώνει. Και αν το στηρίξουμε ενεργά όλοι μας, μπορεί και να νικήσει.

* Η Μαρία Καδόγλου είναι μέλος του Παρατηρητήριου Μεταλλευτικών Ερευνών