Γράφει ο Κίμων Ρηγόπουλος

Ο Ζουράρις στο πιάνο έπαιζε τα ρέστα μας. Ο Φλαμπουράρης συγκινημένος θυμόταν ένδοξες εργολαβίες και τσιτάτα του Γκράμσι. Κάποιοι ηλικιωμένοι βουλευτές άκουγαν με κατάνυξη το σοφό παιδί και ευεργέτη τους. Η Φωτίου έχοντας μαγειρέψει με τα χεράκια της το εφικτό, το σέρβιρε υπερήφανη στους συνδαιτυμόνες της που την ευχαριστούσαν με ένα αγέρωχο ΄ο αγώνας τώρα δικαιώνεται΄.

Κάποια ντουντούκα ακούστηκε έξω από το Μαξίμου. Ο ηγέτης τούς καθησύχασε: Είναι ο μαλάκας ο Κατρούγκαλος . Πιστεύει ότι έτσι θα ενισχύσει τη διαπραγμάτευση. Οι αυλικοί άρχισαν να γελούν μόλις άκουσαν Κατρούγκαλος και διαπραγμάτευση.

Σε μια γωνιά της αίθουσας είχαν απομονωθεί ο Μπαλτάς με τον Φίλη. Ήταν απαρηγόρητοι αφού είχαν δεχτεί τα βέλη της  θιγμένης αρχαιογνωσίας του Ζουράρι. Ο αισθαντικός πιανίστας τους είχε ψέξει κατά την είσοδό τους στο χώρο της δεξίωσης. Τον μεν πρώτο διότι απευθυνόμενος στον βουλευτή Γεωργιάδη, τον χαρακτήρισε ευφράδη αντί του ορθού ευφραδής, τον δε επί της Παιδείας διότι σε τηλεοπτική συνέντευξη είχε κατακρεουργήσει το αύθαδες σε αυθάδες.

Αυτή η εισαγωγική αναστάτωση δεν φάνηκε όμως να επηρεάζει αισθητά την ατμόσφαιρα, όπως μια απρογραμμάτιστη αναποδιά δεν μπορεί να σκιάσει τη σχέση συντρόφων που έχουν ορκιστεί στη σωτηρία του λαού τους με το αζημίωτο.

Ο ταλαντούχος πιανίστας περιήγησε τους καλεσμένους σε ένα πλούσιο μουσικό κολάζ:  από τον ρεμβασμό του Χατζηνάσιου μέχρι τα ηρωικά τραγούδια του Μίκη. Αυτό το αυτοσχέδιο αλλά τόσο γόνιμο ρεσιτάλ του δεξιοτέχνη κατέληξε στο: Πότε θα κάνει ξαστεριά κι ένα δάκρυ κύλησε στις τρυφερές παρειές  μερικών βουλευτών, συνδεδεμένων ασταθώς με την απερίσκεπτη εφηβεία τους.

Ένας σερβιτόρος προς στιγμήν πήγε να χαλάσει τη σεμνή γιορτή εκτοξεύοντας ξεδιάντροπα ένα: ό, τι φάτε, ό, τι πιείτε και ό, τι αρπάξει ο κώλος σας, αλλά οι μπρατσωμένοι του αρχηγού φρόντισαν να ακυρώσουν την εκτροπή του ασεβούς νεανία.

Ο Ζουράρις έχοντας εγκαταλείψει το πιάνο είχε σχηματίσει ένα πηγαδάκι γύρω του από ανθρώπους πρόθυμους να κοινωνήσουν Θουκυδίδη και μπέρμπον μαζί. Αγόρευε ακατάπαυστα, έλεγε, έλεγε…και στο τέλος κατέληξε με το: το δε σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα, αλλά οι σώφρονες είχαν ήδη αποχωρήσει για να συνεχίσουν σε μπιστρό του Κολωνακίου και ήταν πολύ αργά -πάντα ήταν πολύ αργά-  για να επωμιστεί ο μέγας αρχαιογνώστης τις συνέπειες των καταδικαστικών της δειλίας ρητών.


πηγή pandiera

Η Ανακοίνωση της ΕΤΕΡ:
Οι τεχνικοί της ραδιοφωνίας στον Βήμα FM παραμένουν απλήρωτοι για 4 μήνες. Προχωρήσαμε σε ασφαλιστικά μέτρα και στην δέσμευση λογαριασμών της ιδιοκτησίας του ραδιοσταθμού. Χθες η ιδιοκτησία πλήρωσε τους διοικητικούς υπαλλήλους και τους δημοσιογράφους μισό μισθό. Όχι όμως και τους τεχνικούς της ραδιοφωνίας. Τους εξαίρεσε της πληρωμής προκειμένου, να  τους «συνετίσει» γιατί «ήταν κακά παιδιά» και «απαίτησαν με κάθε μέσο το δίκιο τους». Τούτες οι πρακτικές των εργοδοτών, στην ΕΤΕΡ είναι πασίγνωστες. Τις αντιμετωπίσαμε και τις αντιμετωπίζουμε εδώ 19! χρόνια. Δεν τις φοβόμαστε. Αντίθετα μας ατσαλώνουν και μας δείχνουν ότι είμαστε στο σωστό δρόμο. Αταλάντευτοι και συνεπείς στην υπεράσπιση των δικαίων της τάξης μας. Καμιά ανοχή σε εργοδοσία και τα ενεργούμενά της.

Ο αγώνας μας συνεχίζεται.

Κανένας εργαζόμενος μόνος του.

Η αρχή του τέλους της δημόσιας διαχείρισης ή το τέλος των ψευδαισθήσεων

Του Δημήτρη Σημαιοφορίδη*
δρόμος της Αριστεράς

Εντός των προσεχών ημερών αναμένεται να δημοσιευθεί από το ΤΑΙΠΕΔ η προκήρυξη για την παραχώρηση του αυτοκινητοδρόμου της Εγνατίας Οδού και των τριών σημαντικότερων καθέτων αξόνων της στη Βόρεια Ελλάδα. Η παραπάνω προκήρυξη αποτελεί ένα από τα μνημονιακά προαπαιτούμενα της 1^ης αξιολόγησης για την είσπραξη της υπολειπόμενης δόσης (σύμφωνα με την πρόσφατη απόφαση του Eurogroup τον Μάιο του 2016), οριοθετώντας την αντίστροφη μέτρηση για το τέλος της δημόσιας Εγνατίας Οδού. Κάνοντας μια μικρή ιστορική αναδρομή, αξίζει να αναφερθούν τα εξής:

Η παραχώρηση του αυτοκινητοδρόμου της Εγνατίας Οδού εντάχθηκε στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής στρατηγικής τον Ιούνιο του 2011. Στη συνέχεια, στο τέλος του ίδιου έτους, η διοικητική εποπτεία της κρατικής εταιρίας Εγνατία Οδός Α.Ε. που διαχειρίζεται τον δημόσιο αυτοκινητόδρομο πέρασε στον νεοσύστατο τότε οργανισμό του ΤΑΙΠΕΔ, αποτελώντας ένα μέρος του πλούσιου χαρτοφυλακίου του, με σκοπό την «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας για τον περιορισμό του δημόσιου χρέους της χώρας. Τον Αύγουστο του 2012, με ΚΥΑ της τότε κυβέρνησης και προκειμένου η παραχώρηση να γίνει ακόμα πιο δελεαστική, προικοδοτήθηκε και με τους 3 κυριότερους κάθετους άξονές της που τη συνδέουν με τις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων.

Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι των μνημονίων και μεταξύ των άλλων δραματικών γεγονότων της περιόδου της κρίσης και οικονομικής κηδεμονίας (και όχι μόνο) από τους ξένους δανειστές, η ελληνική κοινωνία είδε και πώς «αξιοποίησε» το ΤΑΙΠΕΔ τη δημόσια περιουσία, που βγήκε κυριολεκτικά στο σφυρί έναντι ευτελών τιμημάτων (με πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα τον ΟΠΑΠ).

Αναζητώντας δημοκρατικές διεξόδους (και για αρκετούς ψηφοφόρους ανεξαρτήτως ιδεολογίας), η ελληνική κοινωνία βρήκε την ελπίδα της στο εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς με τη ριζοσπαστική ρητορική, αναδεικνύοντας το 1^ο κόμμα στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Στο πλαίσιο αυτής της ρητορικής είχε εκφραστεί ρητά και πολλάκις από υψηλόβαθμα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι η παραχώρηση της Εγνατίας Οδού δεν πρόκειται να προχωρήσει, καθώς αποτελεί δημόσια περιουσία στο στρατηγικό τομέα των υποδομών των μεταφορών.

Δυστυχώς, το αρχικό διάστημα ευφορίας από την αλλαγή του πολιτικού κλίματος το διαδέχτηκε σύντομα η απογοήτευση, καθώς η νέα ελληνική κυβέρνηση σύρθηκε; -το επέλεξε; το είχε προαποφασίσει; ο καθένας το βλέπει από τη δική του σκοπιά- σε έναν οδυνηρό και εν πολλοίς ταπεινωτικό συμβιβασμό με τους δανειστές τον Αύγουστο του 2015.

Με βάση, λοιπόν, τη συμφωνία του Αυγούστου 2015 (την οποία βέβαια ο ελληνικός λαός ουσιαστικά αποδέχτηκε με βαριά καρδιά με την ψήφο του τον Σεπτέμβριο του 2015 επανεκλέγοντας τον ΣΥΡΙΖΑ 1^ο κόμμα, προσβλέποντας προφανώς σε μία καλύτερη διαχείριση της κατάστασης από τους προηγούμενους κυβερνώντες και με τη λογική του «μη χείρον βέλτιστον»), εξακολούθησε να είναι μνημονιακή δέσμευση η παραχώρηση της Εγνατίας οδού και των σημαντικότερων καθέτων αξόνων της. Βέβαια, από διάφορα στελέχη της κυβέρνησης, με προεξάρχοντα τον υπουργό Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, δημοσιεύονταν κατά καιρούς δηλώσεις κατά της παραχώρησης της Εγνατίας οδού, που συνοδεύονταν από διαβεβαιώσεις προς τον Σύλλογο Εργαζομένων ότι η κυβέρνηση θα δώσει «μάχη» για να μη γίνει τελικά αυτή η παραχώρηση.

Απαξίωση της Εγνατία Οδός Α.Ε.

Όλο αυτό το διάστημα, η εταιρία που διαχειρίζεται τον δρόμο, Εγνατία Οδός Α.Ε., μία κατά γενική ομολογία από τις πλέον αξιόπιστες εταιρίες του ευρύτερου δημόσιου τομέα με σημαντικό έργο και πολλές προοπτικές, αντιμετωπίστηκε από όλες ανεξαιρέτως τις κυβερνήσεις στην καλύτερη περίπτωση με αδιαφορία (αρκεί να αναφερθεί ότι η τελευταία φορά που της ανατέθηκαν σημαντικές αρμοδιότητες επί των δημοσίων έργων ήταν το 2010). Δυστυχώς, την ίδια αδιάφορη αντιμετώπιση υφίσταται και από τη σημερινή κυβέρνηση (χαρακτηριστικό παράδειγμα η μη ανάθεση της αρμοδιότητας λειτουργίας και συντήρησης του προσφάτως κατασκευασμένου τμήματος Φλώρινα-Νίκη).

Αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με τη δρομολογούμενη παραχώρηση του αυτοκινητόδρομου (η και εξαιτίας αυτής), συντέλεσε και συντελεί, στη συστηματική απαξίωσή της.

Ο Σύλλογος Εργαζομένων από την πρώτη στιγμή τάχθηκε ενάντια στην προοπτική της παραχώρησης της Εγνατίας Οδού, όχι για λόγους ιδεολογίας-ιδεοληψίας ούτε για λόγους ιδιοτέλειας, αλλά γιατί, με βάση έγκυρα τεχνικοοικονομικά στοιχεία και ασφαλείς εκτιμήσεις, μία τέτοια ιδιωτικοποίηση σε καμία περίπτωση δεν επρόκειτο να αποδειχθεί επωφελής ούτε για το Ελληνικό Δημόσιο ούτε για τους χρήστες της οδού.

Συνοπτικά (σε παλαιότερο άρθρο του υπογράφοντος τον Ιούλιο του 2014 υπάρχει εκτενέστατη αναφορά), οι κυριότεροι λόγοι για αυτή την εναντίωση, είναι οι εξής:

• Ο μελλοντικός παραχωρησιούχος δεν θα χρειαστεί καθόλου να προβεί σε άξιες λόγου επενδύσεις, καθώς η Εγνατία Οδός και οι προς παραχώρηση κάθετοι άξονες έχουν κατασκευαστεί εξ ολοκλήρου ως δημόσια έργα με κοινοτικά και εθνικά κονδύλια που προσεγγίζουν τα 7,0 δισ. ευρώ. Επομένως, η σκοπιμότητα-αναγκαιότητα μιας τέτοιας παραχώρησης δεν υφίσταται και ένα από τα κυριότερα επιχειρήματα των απανταχού υπέρμαχων των ιδιωτικοποιήσεων περί αύξησης επενδύσεων και συνακόλουθα θέσεων εργασίας καταρρέει.
• Το κόστος διέλευσης των διοδίων, σύμφωνα με την ΚΥΑ Χρυσοχοΐδη του Νοεμβρίου 2014 (που ενεργοποιήθηκε εκ νέου προσφάτως), δύναται να υπερδιπλασιαστεί σε σχέση με τη σημερινή χρέωση, προκειμένου το ύψος αυτής να φτάσει στα ίδια επίπεδα με τους υπόλοιπους παραχωρημένους αυτοκινητοδρόμους. Είναι προφανές ότι στην περίπτωση της ιδιωτικοποίησης θα γίνει χρήση αυτής της δυνατότητας υπέρογκης αύξησης της τιμής διέλευσης, προς όφελος του μελλοντικού παραχωρησιούχου και εις βάρος των χρηστών της οδού.
• Το Ελληνικό Δημόσιο, σε χρονικό ορίζοντα 30 ετών (τόση έχει προαναγγελθεί κατ’ ελάχιστον η διάρκεια της παραχώρησης), θα στερηθεί καθαρά έσοδα που προσεγγίζουν τα 2 δισ. ευρώ. Η παραπάνω εκτίμηση του Συλλόγου Εργαζομένων βασίζεται στη διατήρηση του σημερινού τέλους διοδίων σε ένα ανεκτό κοινωνικά επίπεδο και όχι στη δυνατότητα διπλασιασμού του που αναφέρθηκε παραπάνω. Αυτό το μελλοντικό πλεόνασμα εσόδων θα μπορούσε να αξιοποιηθεί πολλαπλά, διοχετευόμενο, είτε στις τοπικές κοινωνίες από τις οποίες διέρχεται ο αυτοκινητόδρομος υπό τη μορφή νέων έργων υποδομών και συντήρησης των υφισταμένων τοπικών οδικών δικτύων, είτε με τη μορφή μερίσματος στα δημόσια ταμεία προς ενίσχυση της πολυπόθητης ρευστότητας, είτε για τη μείωση του δημόσιου χρέους.

Όλα τα παραπάνω στοιχεία και απόψεις του Συλλόγου Εργαζομένων (με τις ανάλογα κάθε φορά επικαιροποιήσεις) έχουν κατατεθεί όλα αυτά τα χρόνια στους αρμόδιους φορείς και κυβερνήσεις, αλλά όλες οι προσπάθειες έχουν αποδειχθεί «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».

Δυστυχώς, το ίδιο ισχύει και με τη σημερινή κυβέρνηση, η οποία, εάν θέλει ακόμα να αποκαλείται «αριστερή», θα πρέπει, έστω και στο παρά πέντε, να ακυρώσει τη συμφωνημένη παραχώρηση της Εγνατίας Οδού ως καταφανώς αντίθετη προς το δημόσιο συμφέρον.

Εάν θέλει έστω να σώσει τα προσχήματα, επικαλούμενη την αναγκαστική συμφωνία με τους δανειστές, θα πρέπει άμεσα να δρομολογήσει την απένταξη της παραχώρησης από τον ασφυκτικό εναγκαλισμό του ΤΑΙΠΕΔ, επανεξετάζοντας όλα τα δεδομένα αυτής (διάρκεια, ποσοστό παραχώρησης με εξασφάλιση πλειοψηφικής συμμετοχής του Δημοσίου, εξαίρεση των ασαφών τμημάτων αυτής που σηκώνουν υπερκοστολογήσεις όπως π.χ. η βαριά συντήρηση και οι περιοχές γεωτεχνικών κινδύνων, ελάχιστο αποδεκτό τίμημα συνυπολογίζοντας τόσο τα μελλοντικά έσοδα του Δημοσίου όσο και το συνολικό κόστος κατασκευής, σημαντικό τμήμα του οποίου θα αποπληρώνουμε ακόμη για πολλά χρόνια κ.ά.) από μηδενική βάση, με γνώμονα την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη διασφάλιση του δημοσίου συμφέροντος.

*Ο Δημήτρης Σημαιοφορίδης είναι πρώην πρόεδρος Συλλόγου Εργαζομένων της «Εγνατία Οδός Α.Ε.»

Συντάκτης: Βασίλης Γεώργας

Ομαδικές απολύσεις κατά παραγγελία και κατεδάφιση της Διαιτησίας επεδίωκε ήδη από το 2011, σε ανοιχτή γραμμή με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η πολυεθνική τσιμεντοβιομηχανία Lafarge-ΑΓΕΤ Ηρακλής.

Πέντε χρόνια μετά, η γαλλο-ελβετική εταιρεία έχει γίνει ο μοιραίος παίκτης για τη διευκόλυνση των απολύσεων στην Ελλάδα καθώς η προσφυγή της στο ΣτΕ και η επικείμενη απόφαση που αναμένεται να εκδώσει το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα είναι ο καταλύτης για τις αλλαγές που θα γίνουν στη νομοθεσία.

Αλλωστε το θέμα της συζήτησης για τις αλλαγές στο καθεστώς των ομαδικών απολύσεων έχει παγώσει μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και δανειστών μέχρι την έκδοση απόφασης από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (αναμένεται στο τέλος Οκτωβρίου).

Η « Εφ.Συν.» αποκαλύπτει σήμερα εμπιστευτικό e-mail της Lafarge προς το ΔΝΤ που αποδεικνύει ότι ο τότε διευθύνων σύμβουλος της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ Ηρακλής, Πιερ Ντελαπλάν, είχε απευθείας συνομιλίες με τον Μπομπ Τράα και την ομάδα του στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προκειμένου να «περάσουν» στο Μνημόνιο οι θέσεις της γαλλικής πολυεθνικής για τις επιδιωκόμενες αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις στην Ελλάδα.

Μέσω του ΔΝΤ παράλληλα, η Lafarge επιχειρούσε να ανοίξει διαύλους και με την υπόλοιπη τρόικα ώστε να επεκτείνει τις πιέσεις σε όλη την κλίμακα των δανειστών.

Επιβεβαιώνονται έτσι οι υποψίες που είχε ανοιχτά διατυπώσει η ΓΣΕΕ ότι ο ρόλος κάποιων μεγάλων πολυεθνικών οι οποίες δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα καθώς και άλλων εγχώριων επιχειρηματικών φορέων που επίσης διατηρούν στενές επαφές, δεν απέχει πολύ από εκείνον του «υποβολέα» της τρόικας στη σύνταξη των μνημονίων ανάλογα με τα συμφέροντά τους.

Σήμερα ο Ντελαπλάν είναι πλέον περιφερειακός διευθυντής της Lafarge Holcim για τις αναδυόμενες ευρωπαϊκές αγορές, ενώ ο Ολλανδός Μπομπ Τράα έχει αντικατασταθεί.

Ωστόσο η «δουλειά» έχει γίνει αν κρίνει κανείς από το γεγονός ότι οι περισσότερες από τις προτάσεις της Lafarge προς το ΔΝΤ -με αποκορύφωμα αυτές για τη διευκόλυνση των ομαδικών απολύσεων και την αποδυνάμωση της Διαιτησίας για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις- αποτελούν «επίδικο» των ανατροπών που επιχειρείται να επιβληθούν στα εργασιακά με τις διαπραγματεύσεις κυβέρνησης-δανειστών στο πλαίσιο της δεύτερης αξιολόγησης.

Γνώστες των εν λόγω συζητήσεων μεταξύ Lafarge-ΔΝΤ που διεξάγονταν διά ζώσης και με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο ήταν επίσης και δύο Ελληνες, στελέχη του ΔΝΤ: ο Γιώργος Γατόπουλος, μέλος της μόνιμης αντιπροσωπείας της τρόικας στην Ελλάδα, και η Μαριαλένα Αθανασοπούλου, η οποία εργαζόταν για λογαριασμό των αποστολών του ΔΝΤ και σήμερα έχει ενταχθεί στα κλιμάκια του ESM.

Αμφότερα τα ονόματα των δύο στελεχών του ΔΝΤ αναφέρονται ως αποδέκτες του εμπιστευτικού e-mail που έστειλε τον Νοέμβριο του 2011 ο επικεφαλής της ΑΓΕΤ στον Μπομπ Τράα. Οι συνεννοήσεις αυτές διεξάγονταν σε φορτισμένο κλίμα καθώς συνέπεσαν χρονικά με την εξαγγελία του δημοψηφίσματος Παπανδρέου, το οποίο δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ.

Στο e-mail που φέρει την ένδειξη «εμπιστευτικό-αποκλειστικά για εσωτερική χρήση από το ΔΝΤ» και εστάλη όπως προκύπτει, λίγες μέρες μετά τη διά ζώσης επαφή Ντελαπλάν-Μπομπ Τράα, το στέλεχος της Lafarge εκφράζει τη δυσαρέσκεια της εταιρείας του για το ότι οι νόμοι που είχαν ήδη ψηφιστεί για τις ομαδικές απολύσεις, τη Διαιτησία και τις κλαδικές συμβάσεις δεν εφαρμόζονταν.

Παράλληλα επισυνάπτει αναλυτικές προτάσεις των Γάλλων προς το ΔΝΤ για τις «πιο στοχευμένες αλλαγές» που θέλει να γίνουν στα εργασιακά, αλλά και το θεσμικό πλαίσιο για τις στρατηγικές επενδύσεις, με στόχο να εξυπηρετηθούν ειδικότερα συμφέροντα της Lafarge και ευρύτερα συμφέροντα των μεγάλων βιομηχανιών.

Εκείνη την περίοδο η Lafarge είχε ανοιχτά μέτωπα λόγω του λουκέτου που ήθελε να βάλει στο εργοστάσιο των Τσιμέντων Χαλκίδας (σ.σ. σταμάτησε την παραγωγή του το 2011 και έκλεισε το 2013) απολύοντας ομαδικά τους 236 εργαζομένους, αλλά και με τις αντιδράσεις που συναντούσε η επένδυση καύσης RDF που προωθούσε η εταιρεία στο Μυλάκι Αλιβερίου.

Η προσπάθεια της ΑΓΕΤ να απολύσει τους εργαζομένους στα Τσιμέντα Χαλκίδας ήταν εκείνη που την οδήγησε τελικά να προσφύγει στο Συμβούλιο της Επικρατείας κατά της απόρριψης του αιτήματός της από το υπουργείο Εργασίας.

Η υπόθεση αυτή παραπέμφθηκε στη συνέχεια από το ίδιο το ΣτΕ στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ενωσης με τη διατύπωση προδικαστικού ερωτήματος, ώστε να κριθεί αν είναι συμβατό με το κοινοτικό δίκαιο το δικαίωμα του υπουργείου Εργασίας να εγκρίνει ή να απορρίπτει αιτήματα ομαδικών απολύσεων.

Από τις παρατηρήσεις της Lafarge στο περιβόητο e-mail ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν:

το αίτημα για κατάργηση των κλαδικών συμφωνιών και υπερίσχυση των ατομικών συμβάσεων. Είναι ο τρόπος να καταργηθούν στην πράξη όλες οι προστατευτικές δικλίδες ασφαλείας για την εργασία των μισθωτών και το ΔΝΤ παλεύει με νύχια και με δόντια να επιβάλει την κατάργηση.

 η πρόταση να καταργηθεί η δυνατότητα του υπουργείου Εργασίας να εγκρίνει ή να απορρίπτει τις ομαδικές απολύσεις σε περίπτωση που δεν καταλήγουν σε συμφωνία οι εργοδότες με τους εκπροσώπους των εργαζομένων. Αποτελεί τον τρόπο να αρθεί το πρόβλημα των ομαδικών απολύσεων αφού κανείς περιφερειάρχης ή υπουργός μέχρι σήμερα δεν έχει δεχθεί να βάλει την υπογραφή του και να εγκρίνει σχέδιο ομαδικών απολύσεων.



 το αίτημα για διευκόλυνση των ομαδικών απολύσεων και προστασία των εργοδοτών από δικαστικές αποφάσεις υπέρ των εργαζομένων.

 η αυστηρή εφαρμογή του νόμου για τη Διαμεσολάβηση-Διαιτησία με τη συμβολή «αξιοσέβαστων επιχειρηματιών και επαγγελματιών». Ουσιαστικά ήταν ο τρόπος με τον οποίο σταμάτησαν να υπογράφονται συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Το 2014, όταν κρίθηκε αντισυνταγματική η ρύθμιση επανήλθε το δικαίωμα της μονομερούς προσφυγής, ωστόσο η ζημιά είχε συντελεστεί. Πολλοί κλάδοι δεν είχαν συλλογική σύμβαση εργασίας.

Απoσπάσματα από τα επίμαχα e-mails

Αγαπητέ Μπομπ,

Ηταν χρήσιμη, διαφωτιστική και έγκαιρη η συνάντηση μαζί σας και με την ομάδα σας την περασμένη Δευτέρα στο γραφείο σας, μόλις λίγες ώρες πριν από την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος.

Οπως σας είχα υποσχεθεί, παρακαλώ βρείτε συνημμένο το ανεπίσημο έγγραφο (non paper) που συνοψίζει την πρόταση της Lafarge για περισσότερο στοχευμένες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις. Ας ελπίσουμε ότι η κατάσταση θα παραμείνει υπό έλεγχο και ο ελληνικός λαός θα αποφασίσει να μείνει στο ευρώ και να επιστρέψει στο μονοπάτι των μεταρρυθμίσεων.

Μας ανέφερες τα ονόματα των ανθρώπων από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες οι οποίοι είναι επιφορτισμένοι με το πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών. Θα μπορούσες να ξαναστείλεις τα στοιχεία επικοινωνίας μαζί τους επειδή ενδεχομένως έχουμε λανθασμένα τα ονόματά τους.

Σε ευχαριστώ πολύ που αφιέρωσες χρόνο για να συναντήσεις τη Lafarge

Τις καλύτερες ευχές

Pierre Delaplanque

Ceo Heracles General Cement Company

Νοέμβριος 2011

Διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις – Εμπιστευτικό αποκλειστικά για εσωτερική χρήση από το ΔΝΤ

Παρακάτω είναι μερικές προτάσεις μεταρρυθμίσεων που θα μπορούσαν να βοηθήσουν μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα να ανακτήσουν την ανταγωνιστικότητά τους:

ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ

Α. Διασφάλιση της αυστηρής εφαρμογής του νόμου που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2010 (Διαμεσολάβηση/Διαιτησία)

Ο νόμος 3899/17.12.2020 ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο του 2010 με σκοπό την καλύτερη εξισορρόπηση ισχύος εργοδότη/εργαζομένου στις διαπραγματεύσεις και τον περιορισμό της Διαιτησίας στις συζητήσεις για τον ελάχιστο μισθό. Ωστόσο, έπειτα από 11 μήνες, η πρακτική του ελληνικού σώματος Διαιτησίας (ΟΜΕΔ) δεν καταδεικνύει τη συμμόρφωση με το πνεύμα του ανωτέρω νόμου.

Μια σειρά από αποφάσεις Διαιτησίας επεκτείνονται πέρα από τα ζητήματα των μισθών/αποδοχών και ενσωματώνουν ρήτρες που διατηρούν σε ισχύ τις προηγούμενες Συλλογικές Συμβάσεις, αν και αυτό δεν εμπίπτει πλέον στο πεδίο εφαρμογής της διαιτησίας.

Πρόταση: Πλήρης εφαρμογή των ανεξάρτητων ειδικών ομάδων Διαιτησίας που προέρχονται από σεβαστούς επιχειρηματίες και επαγγελματίες χωρίς πολιτικές διασυνδέσεις.

Β. Η ευελιξία δεν έχει επιτευχθεί από το εργατικό δίκαιο τον Δεκέμβριο του 2010

Τον Δεκέμβριο του 2010 η νομοθεσία αύξησε το όριο των απολύσεων από 2% σε 5% του συνολικού αριθμού των εργαζομένων για τις εταιρείες με πάνω από 150 εργαζομένους, περιορίζοντας τον μέγιστο αριθμό των απολύσεων ανά μήνα στις 30.

Στην πράξη, όμως, αυτό είναι σε μεγάλο βαθμό ανεφάρμοστο για τις μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις, δεδομένου ότι τα κριτήρια για την επιλογή των εργαζομένων που πρέπει να απολυθούν είναι πολύ συγκεκριμένα και έχουν πολύ στενή ερμηνεία.

Οι απολύσεις είναι, συνεπώς, εύκολο να αμφισβητηθούν από τους εργαζομένους στα τοπικά δικαστήρια, οι οποίοι μπορούν εύκολα να καταθέσουν και να κερδίσουν μια δικαστική υπόθεση, με βάση το ότι η εταιρεία δεν είχε το δικαίωμα να τον/την απολύσει.

Πρόταση: Ενα πιο αποτελεσματικό εργαλείο θα ήταν να επιτραπεί στις επιχειρήσεις να απορροφήσουν το πλήρες κόστος των συνταξιοδοτικών ενσήμων για τους εργαζομένους κοντά στη συνταξιοδότηση χωρίς περιοριστικά κριτήρια.

Μια παρόμοια διάταξη που είχε περιληφθεί στον νόμο του 2010, δυστυχώς μπορεί να εφαρμοστεί σε απολυμένους για τους οποίους το γραφείο εργασίας συμβάλλει στο κόστος των συντάξιμων ενσήμων και για μέγιστο χρονικό διάστημα 3 ετών.

Από τη στιγμή που οι μεγάλες εταιρείες δεν μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμα απολύσεων, η διάταξη σχετικά με τα συνταξιοδοτικά ένσημα που εισήχθη στο νομοσχέδιο Ιουλίου 2010 δεν ισχύει. Η ανωτέρω πρόταση θα είναι επωφελής τόσο για το κράτος που παίρνει τα μετρητά εκ των προτέρων για τον εργαζόμενο που υποβάλλει αίτηση συνταξιοδότησης όσο και για τον εργαζόμενο και για την εταιρεία.

Γ. Περιορισμένη επίπτωση του νομοσχεδίου που ψηφίστηκε στις 21 Οκτωβρίου 2011

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις 21.10.2011, για τα επόμενα δύο χρόνια ο υπουργός Εργασίας δεν έχει πλέον την εξουσία να επεκτείνει την εφαρμογή των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων σε επιχειρήσεις που δεν συμμετέχουν στη σχετική διαδικασία των διαπραγματεύσεων, ακόμη και αν αυτές αντιπροσωπεύουν πάνω από το 50% του κλάδου.

Αυτό δεν προσφέρει καμία πραγματική πρόοδο για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των μεγάλων επιχειρήσεων και ιδιαίτερα των βιομηχανιών, δεδομένου ότι η δομή των δικών τους συλλογικών συμβάσεων αντανακλά τις κλαδικές συμφωνίες.

Πρόταση:Ενα πιο αποτελεσματικό μέτρο θα ήταν να καταργήσει τις τομεακές συμφωνίες. Αυτό θα παρέχει ευελιξία για πιθανές επαναδιαπραγματεύσεις των ατομικών συλλογικών συμβάσεων.

Δ. Ομαδικές απολύσεις

Σύμφωνα με τον νόμο 1387/1983 που τροποποιήθηκε από τον νόμο 3863/2010, η διαδικασία για τις ομαδικές απολύσεις προβλέπει ότι μετά τη δέουσα διαβούλευση με τους εκπροσώπους των εργαζομένων και σε περίπτωση που δεν υπάρχει συμφωνία, ο εργοδότης μπορεί να προχωρήσει σε απολύσεις μόνο αν το υπουργείο Εργασίας δίνει την έγκρισή του.

Πρόταση:Ενα αποτελεσματικό μέτρο θα ήταν να απλουστευθεί η διαδικασία συλλογικής απόλυσης αποφεύγοντας την έγκριση από τους υπουργούς, ενδεχομένως με επίκληση της ανανέωσης της διαδικασίας Διαιτησίας που αναφέρεται παραπάνω.

Από την Μαρία Παρέντη

από nostimonimar

Το 1980, ο Νίκος Μιχαλολιάκος- γνωστός ήδη για την εξτρεμιστική, ακροδεξιά στάση του-  ιδρύει τη Χρυσή Αυγή. Πρόκειται περί οργανώσεως με έντονο στρατιωτικό χαρακτήρα, η οποία στην αρχή περιορίζεται στην έκδοση ενός ομώνυμου εντύπου και τη μύηση νέων μελών.

Ο ιστορικός χρόνος που επιλέγεται για την ίδρυσή της δεν είναι τυχαίος. Η προβολή του εθνικιστικού και πατριωτικού φρονήματος, πίσω από το οποίο κρύβεται η οργάνωση χαίρει κάποιας αποδοχής, λόγω φλεγόμενου Μακεδονικού ζητήματος αλλά και του γεγονότος ότι η Ελλάδα θα μετατραπεί από χώρα εξόδου μεταναστών σε χώρα εισόδου από αυτή τη δεκαετία.

Το 1982 λοιπόν, ξεκινούν οι πρώτες επιθέσεις της Χρυσής Αυγής σε μετανάστες, αλλά και κάποιες δράσεις που έχουν σκοπό τον εκφοβισμό των αριστερών και αναρχικών. Σε περιοχή του κέντρου, χαράσσεται σβάστικα στο μέτωπο έφηβης από χρυσαυγίτες προς γνώση και συμμόρφωση των υπολοίπων. Η γειτονιά τρομοκρατείται και η αστυνομία κωφεύει.

Τα χρόνια θα περάσουν στρατολογώντας νέα μέλη και δρώντας υπογείως, με μεγάλη προσοχή σε κινήσεις και μυήσεις, επαφές με αντίστοιχες οργανώσεις του εξωτερικού, τήρηση της ιεραρχίας και πίστη στο πρόσωπο του αρχηγού.

Το 1998 ο υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής, Αντώνης Ανδρουτσόπουλος γνωστός με το ψευδώνυμο ”Περίανδρος” , θα επιτεθεί με άλλους δέκα χρυσαυγίτες, σε τρία μέλη του Νέου Αριστερού Ρεύματος (ΝΑΡ) στο φοιτητή του Πολυτεχνείου Ηλία Φωτιάδη, στον αδιόριστο φιλόλογο Γιάννη Καραμπατσόλη και στο Δημήτρη Κουσουρή μέλος τότε της συντονιστικής επιτροπής του συλλόγου φοιτητών της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και των κεντρικών συμβουλίων της ΕΦΕΕ και της νεολαίας Κομμουνιστική Απελευθέρωση (νΚΑ). Σκοπός της επίθεσης είναι η θανατηφόρος σωματική βλάβη. Ο Φωτιάδης ξέφυγε από τύχη, ο Καραμπατσόλης διέφυγε και γύρισε να σώσει τον Κουσουρή, ο οποίος είναι σήμερα ζωντανός από θαύμα. Ο Περίανδρος και οι ”δικοί’ του εγκατέλειψαν το νεαρό φοιτητή αιμόφυρτο, σίγουροι πως είναι νεκρός.

Εφτά χρόνια θα μείνει ασύλληπτος ο Περίανδρος. Το γεγονός έχει σαν αποτέλεσμα την παύση κυκλοφορίας του εντύπου της οργάνωσης και την επίρριψη ευθυνών από πλευράς της στον ίδιο τον Ανδρουτσόπουλο. Ο ρόλος της πολιτικής ηγεσίας και της αστυνομίας αφήνει πολλά έρωτηματικά. Τα τρία θύματα καταθέτουν μήνυση. Η αστυνομία περιορίζεται στο να χτυπήσει το κουδούνι του σπιτιού του Περίανδρου, δίχως καμία έρευνα. Μάλιστα παραπλανά την κοινή γνώμη διαδίδοντας πως ο δράστης έχει διαφύγει στο εξωτερικό. Οι δικηγόροι της πολιτικής αγωγής ερευνούν και απευθύνονται στην πολιτική ηγεσία, η οποία απαντά μετά βεβαιότητος ότι η περίπτωση σχέσεων μεταξύ αστυνομίας και Χρυσής Αυγής είναι απίθανη.

Το 2005 ο Περίανδρος θα παραδοθεί και θα δικαστεί ένα χρόνο αργότερα. Τα πρωτοκλασάτα μέλη της οργάνωσης δε θα εμφανιστούν στο δικαστήριο. Συνήγοροι υπεράσπισης του «Περίανδρου» ήταν ο Γιάννης Ηρειώτης, ο Θανάσης Μαντάς και ο ο αδερφός του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Τάκης Μιχαλόλιας, που προσπάθησε με κάθε τρόπο να απομονώσει την πράξη αποσυνδέοντας την οργάνωση από την υπόθεση. Αυτή θα είναι η πρακτική της Χρυσής Αυγής για κάθε εγκληματική της δράση.

Ο Ανδρουτσόπουλος καταδικάστηκε ομόφωνα για τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας-χωρίς κανένα ελαφρυντικό σε 21 χρόνια κάθειρξης. Στο δεύτερο βαθμό η ποινή μειώθηκε σημαντικά (12ετία) καθώς το κατηγορητήριο άλλαξε και αναγνωρίστηκε μόνο η επίθεση κατά Κουσουρή ως απόπειρα ανθρωποκτονίας. Ο Περίανδρος δε δέχτηκε κανένα μάρτυρα υπεράσπισης από τη Χρυσή Αυγή, αφήνοντας να εννοηθεί πως ο ίδιος τιμωρήθηκε και χρεώθηκε πράξεις και εντολές άλλων. Έχοντας εκτίσει τα 3/5 της ποινής αποφυλακίστηκε και αποσύρθηκε.

Θα περάσουν μερικά χρόνια ύποπτης αλλά συνήθους σιγής και όταν οι συγκυρίες θα ευνοήσουν η οργάνωση θα κάνει την επανεμφάνισή της. Θα είναι το 2009 λοιπόν, όταν η  περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα θα γίνει ορμητήριο της Χρυσής Αυγής. Με προκάλυμμα την προστασία των κατοίκων από τους αλλοδαπούς και την διατήρηση της ελληνικότητας των εμπορικών καταστημάτων, οι χρυσαυγίτες θα συστήσουν ”επιτροπές κατοίκων”, τάγματα εφόδου και θα αρχίσουν τις δολοφονικές και ρατσιστικές επιθέσεις.

Το 2010 θα κερδίσουν μια έδρα στο Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων και αυτή θα είναι η αρχή μιας μεγάλης ντροπής. Στις εθνικές εκλογές του 2012 το ναζιστικό μόρφωμα ενδεδυμένο το μανδύα του πολιτικού κόμματος θα περάσει την πόρτα του ελληνικού Κοινοβουλίου με ποσοστό 6,97 %, το οποίο θα διατηρήσει και στις επόμενες τρεις εκλογικές διαδικασίες παρά το γεγονός ότι το Σεπτέμβριο του 2013 και μετά από σωρεία επιθέσεων και εγκληματικών πράξεων, που κορυφώθηκαν με τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα, εισαγγελικές έρευνες στοιχειοθέτησαν την κατηγορία της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης και συνελήφθησαν από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία ο αρχηγός της οργάνωσης, βουλευτές και στελέχη της

Ετούτη την ώρα διεξάγεται η πολύκροτη δίκη της Χρυσής Αυγής που ξεκίνησε στις 20 Απριλίου του 2015. Ο ιστορικός αυτός δικαστικός αγώνας δυστυχώς δεν καλύπτεται από καμία κάμερα. Σε αυτήν εδώ τη στήλη χρέος μας είναι η δική σας ενημέρωση, αλλά και η καταγραφή της ιστορίας.

*Το σκίτσο είναι του Κάρλος Λατούφ

Η νεανική ειλωτεία και οι «φθηνοί εργαζόμενοι» είναι ένα από τα σχέδια της κυβέρνησης και των δανειστών, στην προσπάθειά τους να μεταλλάξουν την αγορά εργασίας προς όφελος του κεφαλαίου.

Είναι, δε, όπως αποδεικνύεται από τα πράγματα, και ένα τα μεγάλα προβλήματα που πρέπει να αντιπαλέψει το εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, καθώς εργαζόμενοι της ηλικιακής ομάδας 55-64 ετών, άνθρωποι που βρίσκονται κοντά στη σύνταξη, πετάγονται από τους εργοδότες στον «κάλαθο των αχρήστων», στην ανεργία, λόγω του ότι κοστίζουν σχεδόν το διπλάσιο από ό,τι οι νέοι.

Αυτό, εξάλλου, αποδεικνύεται και από τα επίσημα στοιχεία της ανεργίας, όπου η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα, οι «μεγάλοι εργασιακά» δηλαδή, αρχίζει και καταγράφει αυξανόμενα ποσοστά.






ergasianet.gr

Το παιχνίδι το ξέρουμε από αναμνήσεις έξω από το Μοναστηράκι κι άλλους σταθμούς του Ηλεκτρικού, από ιταλικές νεορεαλιστικές ταινίες, από τις κωμωδίες του Σακελλάριου. Πάντα κερδοφόρο.

Στη συγκεκριμένη πέρίπτωση κολλάει διπλά. Πρώτο, εκεί που αναρωτιόμαστε «Πού είναι ο Παππάς;», μεταμφιεσμένος πάντα στις σατανικές μυστικές του συναντήσεις, ξεπροβάλλει και δεύτερος Παππάς. Και δεύτερο, στην περίπτωση του «άλλου Παππά», έχουμε το μοναδικό φαινόμενο να μη παίζει με μια φιγούρα και δύο λιμά, όπως θέλει η παράδοση και οι κανόνες του παράνομου παιχνιδιού, αλλά με τρείς φιγούρες! Περί τίνος λοιπόν πρόκειται; Πρώτον, ο «άλλος Παππάς» είναι ο Τάσος Παππάς, δημοσιογράφος της «Απογευματινής Αυγής» (δηλαδή της «Εφημερίδας των Συντακτών») ο οποίος πριν τρείς μέρες σε άρθρο του έκανε μια χοντρή επίθεση στον Αλέκο Αλαβάνο από το Σχέδιο Β, για τη δήλωσή του ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε και τη χούντα το θέμα της παραχώρησης της δημόσιας περιουσίας σε ξένους (ο Αλαβάνος είπε βέβαια ότι δεν ξεπέρασε μόνο τη χούντα, αλλά και τη δικτατορία Μεταξά κι όλες τις αντιδραστικές κυβερνήσεις από την ανεξαρτησία μέχρι σήμερα). Το επιχείρημά του είναι ένα και μοναδικό: «ο Αλαβάνος τα λέει από το μίσος του για τον Τσίπρα». Δεύτερον, οι τρείς φιγούρες του Τάσου Παππά είναι όλες σημαντικές προσωπικότητες της πολιτικής ζωής των τελευταίων χρόνων που οδήγησαν την Ελλάδα στον υπόνομο που βρίσκεται σήμερα: ο Σημίτης, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Τσίπρας. Για τα εκσυγχρονιστικά τους κατορθώματα ψάλλει τα επικά του άσματα ο «άλλος Παππάς». Σύμπέρασμα; Θλίψη για τον συγγραφέα του άρθρου, για το επιχείρημά του, για τις σελίδες που το πρόβαλλαν δεόντως. Ο Τάσος Παππάς και η Εφημερίδα των Συντακτών (με επικεφαλής τους συντάκτες του παλιού Ιού της Ελευθεροτυπίας, που είχαν μεγάλη ικανότητα να ξεσκονίζουν το παρελθόν) ας απαντήσουν στο ερώτημα που θέτει το Σχέδιο Β συνεχώς και δημοσίως «πέστε μας μια κυβέρνηση από τη βαυαροκρατίς μέχρι σήμερα που να ξεπούλησε σούμπιτη την λαϊκή, δημόσια περιουσία στους ξένους». Εδώ απόλυτη μουγκα. Ας απαντήσουν σε αυτό το απλό πολιτικό ερώτημα, αντί να εξαπολύουν χοντροκομμένες ύβρεις δήθεν ψυχαναλυτικού χαρακτήρα. Τέτοια θέματα είναι «άλλου παππά ευαγγέλια».

Σxέδιο-Β

Δευτέρα 10.30 π.μ. στη Βουλή: Υπερασπιζόμαστε τις θέσεις εργασίας στους τηλεοπτικούς σταθμούς

ΕΝΩΣΙΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ (ΕΣΗΕΑ)
ΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΗΜΕΡΗΣΙΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ (ΕΠΗΕΑ)


Τα Διοικητικά Συμβούλια της ΕΣΗΕΑ και της ΕΠΗΕΑ αποφάσισαν την κήρυξη 5ωρης στάσης εργασίας από τις 10.00 έως τις 15.00 της Δευτέρας, 10 Οκτωβρίου 2016, για όλους τους δημοσιογράφους και τους διοικητικούς υπαλλήλους, που εργάζονται στους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλήνιας εμβέλειας (ALPHA, ΑΝΤΕΝΝΑ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, MEGA, ΣΚΑΙ, STAR CHANNEL ΚΑΙ EPSILON TV).

Η στάση εργασίας αποφασίστηκε προκειμένου οι συνάδελφοι να συμμετάσχουν μαζικά σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας, που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα, 10 Οκτωβρίου στις 10:30 π.μ. στην είσοδο της Βουλής των Ελλήνων με αιτήματα:

• Διασφάλιση των θέσεων εργασίας στους τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλαδικής εμβέλειας.
• Σταθερή και μόνιμη εργασία με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας.

Ενόψει των δικαστικών διώξεων που είναι σε εξέλιξη, των πλειστηριασμών που ξαναξεκινούν, και της 2ης Ευρωμεσογειακής Συνάντησης ανακτημένων επιχειρήσεων και συνεργατικών εγχειρημάτων που θα γίνει στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ .

Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης (Αθήνας) στη ΒΙΟΜΕ, καλεί σήμερα Σάββατο 8 Οκτωβρίου 2016, από τις 23:00, στο Ελεύθερο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός (Ρήγα Παλαμήδη 2, Ψυρρή) σε Πάρτι οικονομικής ενίσχυσης.

Αφιέρωμα στη σύγχρονη Ποιητική Παραγωγή

Σήμερα Σάββατο 8/10/2016, και ώρα 17.00- 19.00, στο Ποιείν Radio με τον Σπύρο Αραβανή.

Συντονιστείτε στους 106.7 στα fm στην Αττική στην ΕΡΤopen.

Επίσης εναλλακτικά όσοι είστε εκτός Αττικής, μπορείτε να μας ακούσετε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία ή από τον ραδιοσταθμό του εργατικού κέντρου Εύβοιας στους 96,5, στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία και διαδικτυακά στην www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.