Συνεχίζουν τον «κυβερνοπόλεμο» κατά της Ρωσίας οι Anonymous
Η ομάδα χάκερ Anonymous ανακοίνωσε στο Twitter ότι παραβίασε τη βάση δεδομένων του ιστότοπου του ρωσικού υπουργείου Άμυνας.
H ομάδα παραβίασε και διέρρευσε τα προσωπικά δεδομένα του υπουργείου.
Στο ίδιο tweet, η ομάδα δημοσίευσε επίσης στιγμιότυπα των αναφερόμενων δεδομένων καθώς και έναν σύνδεσμο όπου οι χρήστες μπορούσαν να έχουν πρόσβαση σε αυτά.
JUST IN: Hacktivist group #Anonymous has successfully breached and leaked the database of the Russian Ministry of Defence website | mil[.]ru |.
Το χακάρισμα περιέχει και μια ανακοίνωση της ρωσικής κυβέρνησης ότι το Facebook θα «περιοριστεί» στη Ρωσία αφού ο ιστότοπος κοινωνικής δικτύωσης περιόρισε τους λογαριασμούς αρκετών οργανισμών μέσων ενημέρωσης που υποστηρίζονται από το Κρεμλίνο μετά την εισβολή της Μόσχας στην Ουκρανία.
Οι Anonymous είχαν προαναγγείλει τον «κυβερνοπόλεμο» στη Ρωσία μετά την εισβολή στην Ουκρανία.
Η ομάδα των χάκερ με μηνύματά της στο Twitter ανέλαβε την ευθύνη για την κυβερνοεπίθεση στο site του ρωσικού τηλεοπτικού καναλιού RT καθώς και τεσσάρων ακόμα ιστότοπων τηλεπικοινωνιακών εταιριών ενώ χαρακτήρισε τον Πούτιν «δικτάτορα».
Ο Αλέξανδρος Ίσαρης, λογοτέχνης, μεταφραστής και ζωγράφος, πέθανε χθες το απόγευμα, Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου, σε ηλικία 81 ετών από επιπλοκές του κορονοϊού. Την είδηση δημοσιοποίησε ο εκδοτικός Οίκος Κίχλη, σε ανάρτησή του, σημειώνοντας: «Αγαπητοί φίλοι, σήμερα το απόγευμα έφυγε από τη ζωή ο Αλέξανδρος Ίσαρης. Δυσαναπλήρωτο το κενό για όσους τον γνωρίσαμε. Θα τον θυμόμαστε μέσα από το πολυσχιδές δημιουργικό έργο του, τα ποιήματα και τα πεζά του, τη ζωγραφική, τις μεταφράσεις, τις φωτογραφίες του. Ήταν ένας άνθρωπος απολύτως αφοσιωμένος στην Τέχνη».
Η υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Λίνα Μενδώνη, όταν έμαθε για την απώλεια του Αλέξανδρου Ίσαρη, δήλωσε: «Για περισσότερο από πέντε δεκαετίες ο Αλέξανδρος Ίσαρης εκφράστηκε με πολλά πρόσωπα, με πολλά γνωρίσματα, με πολλές διαφορετικές εκφάνσεις της πολύπλευρης δημιουργικότητάς του. Από την αρχιτεκτονική και την αποτύπωση του ανακτόρου της Ζάκρου, δίπλα στον καθηγητή Νικόλαο Πλάτωνα, μέχρι τη ζωγραφική, την ποίηση, την πεζογραφία, τη μετάφραση, τη γραφιστική, τη φωτογραφία, η τέχνη του Ίσαρη δεν είχε περιορισμούς, κανόνες, στεγανά. Στην πλούσια, ευρύτατη εργογραφία του, βρίσκονται ταυτόχρονα οι μεταφράσεις του Ρίλκε και του Μπέρνχαρτντ, με την επιμέλεια του καταλόγου για έργα Μπαχ στο Μέγαρο Μουσικής, και με δεκάδες εξώφυλλα βιβλίων που φιλοτέχνησε για πολλούς εκδοτικούς οίκους. Την ίδια στιγμή που ο ίδιος έγραφε, ζωγράφιζε, φωτογράφιζε ή έκανε παραγωγή ραδιοφωνικών εκπομπών, πάντα με το ίδιο πάθος και την ίδια προσήλωση στην τέχνη του. Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στους οικείους και στους φίλους του».
Ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης, ανέφερε: «Αλέξανδρος Ίσαρης (Γιάννης Δημητριάδης) 1941-2022. Σέρρες, Θεσσαλονίκη, Γκρατς, Βερολίνο, Αθήνα, αρχιτέκτονας, ποιητής, συγγραφέας, μεταφραστής, ζωγράφος, φωτογράφος, γραφίστας… Πολλές ταυτότητες, πολλές ιδιότητες, πολλές ζωές… "Έχω σχεδιάσει πάνω από πεντακόσια εξώφυλλα. Εργάστηκα ως αρχιτέκτονας, αποτύπωσα το μινωικό ανάκτορο της Ζάκρου, έκανα ένα σωρό μεταφράσεις (λογοτεχνικές και θεατρικές), έγραψα έντεκα βιβλία, πραγματοποίησα 10 ατομικές εκθέσεις και συμμετείχα σε 18 ομαδικές, έχω επίσης βγάλει κάπου 2.000 καλλιτεχνικές φωτογραφίες... Νιώθω καμιά φορά ότι έζησα πέντε ζωές!" είχε πει ο ίδιος. Δυσαναπλήρωτο, τεράστιο το κενό που αφήνει στον σύγχρονο πολιτισμό η απώλεια του Αλέξανδρου Ίσαρη, ο οποίος με όποια τέχνη κι αν καταπιάστηκε διακρίθηκε, βραβεύθηκε, αγαπήθηκε. Τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια στην οικογένειά του και τους αναρίθμητους φίλους του».
Στην προσαγωγή του απεργού πείνας Λάμπρου Τσάπαλη, που βρισκόταν έξω από το Υπουργείο Υγείας, προχώρησε η ΕΛ.ΑΣ., σύμφωνα με πληροφορίες, λόγω απείθειας.
Μάλιστα, αυτόπτες μάρτυρες του συμβάντος κάνουν λόγο για βίαιη προσαγωγή του Λάμπρου Τσάπαλη την ώρα που κοιμόταν. «Τη μία μας είπαν απείθεια, την παρακώλυση της εισόδου. Αυτά όλα είναι ψεύδη. Οι αστυνομικοί έκαναν παράβαση καθήκοντος».
Υπενθυμίζεται ότι προχώρησε σε απεργία πείνας κατά το πρώτο διάστημα του κορωνοϊού για τα ελλιπή μέσα προστασίας που παρείχε το κράτος στους εργαζομένους.
Μάλιστα, το καλοκαίρι ξεκίνησε πεζή από τη Λάρισα με προορισμό την Αθήνα, με τις δυνάμεις του εν τέλει να τον εγκαταλείπουν.
Δείτε φωτογραφίες από την προσαγωγή του στο ygeionomikoikata.wixsite.com:
Στην αίθουσα διδασκαλίας του συλλόγου οι φίλοι της μουσικής,
στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών.
Η συγγραφέας Διδώ Σωτηρίου, η φωτογράφος Νέλλη Σουγιουλτζόγλου (γνωστή ωςNelly's) και η στιχουργός Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου συναντιούνται επί σκηνής με την σπουδαία ερμηνεύτρια
Ζωή Παπαδοπούλου και πλέκουν μια μουσική παράσταση με κείμενα, προβολές και τραγούδια.
Θεατρική αφήγηση η καταξιωμένη ηθοποιός Χρύσα Παπά.
Οι τρεις σημαντικές κυράδες της Ρωμιοσύνης με την κοινή καταγωγή από το Αϊδίνι της Μικράς Ασίας
έγιναν οι Άγγελοι του πολιτισμού της Ελλάδας σε όλο τον κόσμο.
Την Ζωή Παπαδοπούλου συνοδεύουν τρεις εξαιρετικοί μουσικοί στο πιάνο, την κιθάρα και το μπουζούκι σ ένα ξεχωριστό μουσικό ταξίδι, στο οποίο ζωντανεύουν εικόνες, μουσικές και συνήθειες από την αίγλη της Σμύρνης.
Εικόνες από την καταστροφή, τη συνέχεια του ξεριζωμού, αλλά και τη ζωή μετά.
Στην πρωτότυπη αυτή μουσική παράσταση, ζωντανεύει ο πολιτισμός που δημιουργήθηκε
και ακόμη συνεχίζει να δείχνει τον δρόμο.
Μέσα από επιλεγμένα τραγούδια και κείμενα που μας προσφέρουν την αισιοδοξία, την πίστη και την δύναμη που χρειαζόμαστε για να κοιτάξουμε το μέλλον!
Ενορχηστρώσεις κιθάρα τραγούδι - Βαλάντης Καπουρελάκος
Συναγερμός έχει σημάνει στις αρχές για την εξαφάνιση μιας 15χρονης από την περιοχή της Ομόνοιας, χθες Πέμπτη (24.2.2022), τα στοιχεία της οποίας δημοσιεύει το Χαμόγελο του Παιδιού.
Πρόκειται για την 15χρονη Βιολέτα Α., με καταγωγή από τη Βουλγαρία, η οποία έχει κανονικό βάρος, μαύρα μαλλιά και μαύρα μάτια. Την ημέρα της εξαφάνισής της, φορούσε χακί τζιν, λευκή μπλούζα και καφέ μπουφάν. Το Χαμόγελο του Παιδιού δημοσιεύει τα στοιχεία της, μετά από επιθυμία της οικογένειάς της, καθώς η ζωή της ενδεχομένως να διατρέχει κίνδυνο.
Οποιοσδήποτε έχει κάποια πληροφορία, παρακαλείται να επικοινωνήσει τηλεφωνικά με το Χαμόγελο του Παιδιού όλο το 24ωρο, στην «Ευρωπαϊκή Γραμμή για τις Εξαφανίσεις», σε όλα τα Αστυνομικά Τμήματα της χώρας αλλά και μέσω της εφαρμογής Missing Alerta pp οπού υπάρχει ζωντανή ενημέρωση για την εξαφάνιση.
Μετά από 3 χρόνια συνεργασίας με το Luzerner Theater στην Λουκέρνη της Ελβετίας, όπου σκηνοθέτησαν 3 παραστάσεις (Άλκηστις, Η επίσκεψη της Γηραιάς Κυρίας, Ο Βυσσινόκηπος) η Αγγελική Παπούλια και ο Χρήστος Πασσαλής επιστρέφουν στη θεατρική σκηνή της Αθήνας με μια performance σε δική τους σύλληψη και σκηνοθεσία.
Η Έκλειψη είναι ένα ημερολόγιο όσων πέρασε η ανθρωπότητα τα τελευταία 2 χρόνια. Είναι ένα θέαμα που καλεί τους θεατές να στοχαστούν πάνω σε όλα όσα άκουσαν και είδαν στις οθόνες τους την τελευταία 2ετία. Είναι μια απόπειρα αποτίμησης - κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο - του τρόμου και της ενοχής που επιβλήθηκαν πάνω στο ανθρώπινο είδος την περίοδο που μας πέρασε.
Απομονωμένοι μέσα σε ένα δωμάτιο κλινικής, κλεισμένοι μέσα σε ένα πλαστικό κουτί που θολώνει τα περιγράμματα των σωμάτων και κάνει την κίνηση των ανθρώπων αόριστη και σχεδόν άυλη, τρεις νοσηλεύτριες/νοσηλευτές βλέπουν τηλεόραση όσο συνεχίζουν με τα καθημερινά τους καθήκοντα. Είναι η νυχτερινή βάρδια και η νύχτα απόψε είναι ήσυχη. Ωστόσο, μοιάζουν σαν να είναι εκεί από πάντα και για πάντα.
Η τηλεόραση προβάλλει ασταμάτητα πληροφορίες, ειδήσεις, μουσικές, τηλεπαιχνίδια, realityshows, διαφημίσεις. Οι νοσηλεύτριες/νοσηλευτές μαγνητίζονται από την οθόνη και την ακατάσχετη φλυαρία της. Τα σώματα λυγίζουν υπό το βάρος του τρόμου ή υπό το βάρος της ανοησίας που εκτοξεύεται με καταιγιστικό ρυθμό. Συνεχίζουν τις μηχανικές τους κινήσεις, ως μια τελευταία απόπειρα να παραμείνουν λειτουργικά ή έστω υγιή.
Όμως ο τρόμος συνεχίζει, η έκλειψη επιμένει και η νύχτα διαρκεί.
Στο πλαίσιο των μουσικών παραστάσεων, *Βραδιές κάτω από τη γέφυρα*, η Κατερίνα Κυρμιζή και ο Νίκος Γρηγοριάδης, παίρνουν τις κιθάρες τους και με την πολύτιμη συμμετοχή του μαέστρου και πιανίστα Άκη Μουχλιανίτη, ανεβαίνουν στη σκηνή στο Θέατρο “Κάτω από τη Γέφυρα” για να παρουσιάσουν, τα τραγούδια που έχουμε αγαπήσει από την πολύχρονη δισκογραφία τους [«Στην πίσω τσέπη του Blue Jean», «Νυχτερινό», «Αλφάδι», «Το κοράλλι», «Αν δε μ’ αγαπάς», «Η Παραμυθένια», «Είμαι καλά», «Χαμένες Γιορτές» κ.α.] και τα τραγούδια από το πρόσφατο άλμπουμ του Νίκου Γρηγοριάδη «Ο Βασιλιάς Της Λύπης», αλλά και τα τραγούδια τωνL.Cohen, Μ. Χιώτη, Β. Τσιτσάνη κ.ά. που το μουσικό δίδυμο λατρεύει να πειράζει.
Οι δυο τραγουδοποιοί, είτε μαζί, είτε χωριστά, είτε live, είτε δισκογραφικά καταθέτουν πάντα ένα εντελώς προσωπικό μουσικό ύφος και χαράζουν τη δική τους πορεία στην εγχώρια μουσική σκηνή.
Η Κυρμιζή, θεωρείται από τις πλέον αθόρυβες παρουσίες, παρά το αξιόλογο παρελθόν που έχει αποσπώντας εγκωμιαστικά σχόλια και διακρίσεις όταν συστήθηκε δισκογραφικά με το «Κοντσέρτο για σοκολάτα και τριαντάφυλλα», και συνεχίζει με πάθος να διαγράφει τη δική της τροχιά με τα άλμπουμ «Το παιδί με την κεραία», «Κάκτοι Ι» & «Κάκτοι ΙΙ».
Ο δε Γρηγοριάδης, έχει κερδίσει διεθνή προβολή με το οργανικό άλμπουμ «Faros»,μαςέχει χαρίσειυπέροχα τραγούδια που κατέκτησαν τα ερτζιανά και τις καρδιές μας στα προσωπικά του άλμπουμ «Στη μοναξιά του φάρου» & «Αλφάδι» αλλά και στα άλμπουμ συνεργασίας με την Κατερίνα Κυρμιζή «Είναι εδώ!» & «Λάρβα» και πρόσφατα, με τη συνεργασία του με τον Γιώργο Νταλάρα και τον Μίλτο Πασχαλίδη, στο άλμπουμ «Ο βασιλιάς της λύπης» ένα δίσκο σημαντικό για την μελοποιημένη ποίηση που κυκλοφόρησε από την Formiggart.
“Το θέατρο «Κάτω από τη Γέφυρα», είναι ένας από τους πιο ζεστούς και φιλόξενους χώρους πολιτισμού της Αττικής από το 1997. Με αφορμή την ανάγκη ποιοτικής ψυχαγωγίας σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες αλλά και επικοινωνίας καλλιτεχνών - κοινού η εταιρεία παραγωγής #Live2 Entertainment ανέλαβε την μετατροπή του θεάτρου σε έναν ασφαλή υπερσύγχρονο συναυλιακό χώρο, που πληροί όλα τα πρωτόκολλα ασφαλείας κατά της πανδημίας, για να φιλοξενήσει μουσικές παραστάσεις νέων αλλά και καταξιωμένων καλλιτεχνών.”
Θέατρο «Κάτω από τη Γέφυρα»
Πλατεία Καραϊσκάκη, Γιαννοπούλου 1, Νέο Φάληρο
Τηλέφωνο θεάτρου: 210 4816200
Διοργάνωση – Παραγωγή:
Γιάννης Βαφειάδης / www.live2.gr
* Ο χώρος του θεάτρου διαθέτει δωρεάν Parking.
* Το θέατρο έχει πρόσβαση για άτομα ΑΜΕΑ.
* Ο χώρος τηρεί όλες τις συστάσεις και λειτουργεί σύμφωνα με τις οδηγίες του Υπουργείου Υγείας, για την διεξαγωγή των εκδηλώσεων σε κατάλληλες συνθήκες ασφαλείας σε σχέση με τον COVID-19. Ακολουθεί σχολαστικά όλα τα πρωτόκολλα υγιεινής και αποστάσεων, ώστε κανείς να μη διστάσει και στερηθεί το αγαθό της ψυχαγωγίας.
* Οι εισερχόμενοι στο χώρο πρέπει να έχουν πιστοποιητικό εμβολιασμού ή πιστοποιητικό νόσησης, καθώς ο χώρος είναι COVID-FREE.
* Ανήλικοι 12 – 17 ετών απαραίτητη η προσκόμιση self-test.
* Η αίθουσα του θεάτρου, καθώς και οι υπόλοιποι χώροι του (φουαγιέ, καμαρίνια) εξαερίζονται με συνεχή ροή καθαρού αέρα.
* Πριν και μετά από κάθε παράσταση θα υλοποιείται απολύμανση όλων των χώρων που κινήθηκε το κοινό, οι καλλιτέχνες και το τεχνικό προσωπικό.
Οι Βρεττανοί Elbow ηχογραφούν το ένατο άλμπουμ της καρριέρας τους, στην ερημιά του λοκντάουν, μέσα στον άδειο χώρο του Brighton's Theatre Royal. Το ''Flying Dream 1'' ανταποκρίνεται κυριολεκτικά σε ότι μας προετοιμάζει ο τίτλος του αφού ο Guy Garvey και η παρέα του αναλαμβάνουν να μας ηρεμήσουν και να μας απομακρύνουν από την τρέλλα της πραγματικότητας. Indie rock μπάντα, στα καλύτερά της!
Το Κίεβο υπήρξε πάντα επίκεντρο σφοδρών πολεμικών επιχειρήσεων από την αρχή του 20ου αιώνα και η πόλη έχει δονηθεί από βομβαρδισμούς κι έχουν ηχήσει σειρήνες πολέμου αμέτρητες φορές. Οι απώλειες στον πληθυσμό της Ουκρανίας; Αμέτρητες!
Μετά την πτώση του τσάρου Νικόλαου Β’ οι Ουκρανοί ανακήρυξαν ανεξάρτητη δημοκρατία, όμως ο Ερυθρός Στρατός επενέβη και αποκατέστησε την τάξη: Ανακατέλαβε το Κίεβο και ανακήρυξε - με τη σειρά του – την Σοβιετική Δημοκρατία της Ουκρανίας.
Το 1918 η Ουκρανική Εθνοσυνέλευση άνοιξε διάπλατα τα σύνορα της χώρας τους στους Γερμανούς του κάιζερ Γουλιέλμου, που μπήκαν στο Κίεβο για να φύγουν κακήν κακώς ένα χρόνο μετά, κυνηγημένοι από τον Ρώσο στρατηγό Ντενίκιν. Τον Μάιο του 1920 σειρά έχουν οι Πολωνοί (συνορέυουν με την Ουκρανία) να παρελάσουν στους δρόμους του Κιέβου· για λίγο όμως.
Ένα μήνα μετά μπαίνει το ιππικό του στρατάρχη Μπουντιένι και οι Σοβιετικοί αποκαθιστούν την τάξη στην… αγαπημένη τους Ουκρανία. Και από τότε, από το καλοκαίρι του 1920 δηλαδή και επί είκοσι χρόνια τον πόλεμο τον διηγούνται σαν παραμύθι οι γιαγιάδες στα εγγόνια. Τα εγγόνια, έμελλε να κοιμηθούν με ειρήνη, να ξυπνήσουν με πόλεμο, να ανδρωθούν στον πόλεμο και να πεθάνουν στον πόλεμο.
Ο… Μπαρμπαρόσα, όχι ο Φρειδερίκος, αλλά η διαβόητη Επιχείρηση κατάληψης της Σοβιετικής Ένωσης από τους Ναζί του Χίτλερ επιφυλάσσει ιδιαίτερο κομμάτι βίας, αίματος και φωτιάς για το Κίεβο.
Η Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα αναπτύχθηκε με 4 εκατομμύρια άνδρες, 3.600 άρματα μάχης, αλλά και 700.000 άλογα!
Η μεγαλύτερη στρατιωτική εισβολή στην Ιστορία!
Η εισβολή στη Σοβιετική Ένωση θεωρείται μία από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Ιστορία. Τρεις στρατιές σφυροκόπησαν τα σοβιετικά εδάφη ταυτόχρονα. Η στρατιά του Νότου γύρισε τις πυξίδες της προς το Κίεβο.
Η πρώτη μάχη του Κιέβου διεξήχθη στην ουκρανική πρωτεύουσα από τις 7 Ιουλίου μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου 1941. Οι Γερμανοί τότε είχαν δημιουργήσει τον μεγαλύτερο θύλακα της προέλασής τους προς τη δυτική Σοβιετική Ένωση.
Σοβιετικά στρατεύματα εγκλωβίστηκαν και περικυκλώθηκαν στην ουκρανική πρωτεύουσα. Σχεδόν ολόκληρη η δύναμη του Κόκκινου Στρατού στο Νοτιοδυτικό Μέτωπο είχε περικυκλωθεί με τους Γερμανούς να ισχυρίζονται ότι αιχμαλωτίστηκαν 665.000 άνδρες.
Οι Σοβιετικοί έκαναν απελπισμένες προσπάθειες να διασπάσουν τον κλοιό τόσο με δυνάμεις που βρίσκονταν μέσα σε αυτόν όσο και με δυνάμεις εκτός αυτού.
Οι Γερμανοί κράτησαν τις θέσεις τους με μεγάλη δυσκολία, χάρη στην υποστήριξη της αεροπορίας. Στην πόλη Λούντβιλ επιτέθηκαν μαθητές της Στρατιωτικής σχολής του Χάρκοβο εναντίον των τμημάτων της Βέρμαχτ· σκοτώθηκαν όλοι χωρίς να διασπάσουν τον κλοιό. Πάντως αρκετές δυνάμεις κατάφεραν να διαφύγουν υπό την κάλυψη του σκοταδιού τις δύο πρώτες ημέρες. Στις 19 Σεπτεμβρίου οι δυνάμεις της γερμανικής 6ης στρατιάς κατέλαβαν το Κίεβο. Εκεί όμως ο Χρουτσόφ τους επιφύλαξε μία οδυνηρή έκπληξη: Τη νύχτα, το κτίριο όπου στεγάζονταν τα όργανα του κόμματος και στο οποίο είχε εγκατασταθεί η Γκεστάπο, ανατινάχθηκε από εκρηκτικά, που είχαν τοποθετήσει οι σοβιετικοί στα υπόγεια του, παρασύροντας στο θάνατο εκατοντάδες Γερμανούς.
Κάθε αντίσταση είχε τερματιστεί μέχρι τις 26 Σεπτεμβρίου. Πέντε σοβιετικές στρατιές είχαν καταστραφεί ολοκληρωτικά ενώ άλλες δύο είχαν υποστεί σοβαρότατες απώλειες, οι οποίες υπολογίζονται σε ένα εκατομμύριο άνδρες από τους οποίους οι 665.000 αιχμαλωτίστηκαν! Ο Χίτλερ είχε κερδίσει τη μεγαλύτερη μάχη της Ιστορίας του όμως είχε χάσει τέσσερις πολύτιμες εβδομάδες για την επίθεση στη Μόσχα…
Τακτική καμένης γης
Οι Σοβιετικοί, κατά τη διάρκεια της άτακτης υποχώρησής τους, εκτέλεσαν τους πολιτικούς τους κρατούμενους στην Ουκρανία, διέλυσαν και απομάκρυναν βιομηχανικές εγκαταστάσεις και ακολούθησαν τακτική καμένης γης, ανατινάζοντας κτήρια και εγκαταστάσεις, καταστρέφοντας καλλιέργειες και αποθέματα τροφίμων και πλημμυρίζοντας ορυχεία . Σχεδόν τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι έφυγαν ανατολικά των Ουραλίων κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Σοβιετικοί αιχμάλωτοι των Ναζί. /copyright ap Photos
Αρχικά, μεγάλο μέρος του ουκρανικού πληθυσμού υποδέχθηκε τους Γερμανούς ως απελευθερωτές. Ειδικά στη Γαλικία (ιστορική και γεωγραφική περιοχή της άλλοτε ανατολικής Ευρώπης βόρεια των Καρπαθίων που σήμερα μοιράζεται μεταξύ Πολωνίας και Ουκρανίας), υπήρχε από καιρό ευρέως διαδεδομένη η πεποίθηση ότι η Γερμανία, ως ορκισμένος εχθρός της Πολωνίας και της ΕΣΣΔ, ήταν ο φυσικός σύμμαχος των Ουκρανών για την επίτευξη της ανεξαρτησίας τους. Η ψευδαίσθηση διαλύθηκε γρήγορα.
Πολλοί Ουκρανοί όμως συνεργάστηκαν με τους Ναζί δημιουργώντας μάλιστα ομάδες εξτρεμιστών που δολοφονούσαν Εβραίους. Στην κατεχόμενη Ουκρανία, οι Ναζί προσπάθησαν να εφαρμόσουν τις «φυλετικές» πολιτικές τους. Το φθινόπωρο του 1941 άρχισαν οι μαζικές δολοφονίες των Εβραίοι που συνεχίστηκαν μέχρι το 1944. Υπολογίζεται ότι 1,5 εκατομμύρια Ουκρανοί Εβραίοι χάθηκαν και περισσότεροι από 800.000 εκτοπίστηκαν στα ανατολικά. Στο Μπάμπι Γιάρ (Ουκρανικά: Babyn Yar) στο Κίεβο , σχεδόν 34.000 σκοτώθηκαν μόνο τις δύο πρώτες ημέρες της σφαγής στην πόλη. Οι Ναζί βοηθούνταν από δυνάμεις που είχαν στρατολογηθεί από τον τοπικό πληθυσμό. Όμως και για τους περισσότερους Ουκρανούς η κατάσταση δεν ήταν καλύτερη: Περίπου 2,2 εκατομμύρια άνθρωποι μεταφέρθηκαν από την Ουκρανία στη Γερμανία ως εργάτες. Κάτω από τέτοιες συνθήκες το μεγάλο μέρος του πληθυσμού ανέπτυξε ομάδες αντίστασης.
Η αρχή του τέλους των Ναζί
Μετά τη νίκη τους επί των Γερμανών στη μάχη του Στάλινγκραντ στις αρχές του 1943, οι Σοβιετικοί εξαπέλυσαν αντεπίθεση προς τα δυτικά. Στα μέσα του 1943 οι Γερμανοί άρχισαν την υποχώρηση τους από την Ουκρανία, αφήνοντας στο πέρασμά τους καταστροφή.
Τα μεσάνυχτα της 6ης Νοεμβρίου – επέτειο της Ρωσικής Επανάστασης τα άρματα του Κόκκινου Στρατού μπήκαν στο Κίεβο και ύψωσαν τη σημαία με το σφυροδρέπανο στα ερείπια του μεγάρου του Κόμματος.
Την επόμενη μέρα μπήκε στο Κίεβο ο Νικήτα Χρουτσόφ με στολή στρατηγού επευφημούμενος από τα πλήθη, ως απελευθερωτής. Ο πραγματικός νικητής, ο στρατηγός Ριμπάλκο, είχε σοβαρότερα πράγματα να κάνει από τις παρελάσεις: Να κυνηγήσει τους Γερμανούς.
Τότε ήταν που η δραστηριότητα των εθνικιστών ανταρτών, στη δυτική Ουκρανία, εντάθηκε και σημειώθηκαν αιματηρές συγκρούσεις που προκάλεσαν μεγάλο αριθμό θυμάτων αμάχων μεταξύ Ουκρανών και Πολωνών. Την άνοιξη του 1944 ο Κόκκινος Στρατός άρχισε να διεισδύει και στη Γαλικία και μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου ολόκληρη η Ουκρανία βρισκόταν και πάλι υπό πλήρη σοβιετικό έλεγχο.
Νεκροί, δάκρυα κι ερείπια!
Οι ανθρώπινες και υλικές απώλειες της Ουκρανίας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν τεράστιες. Περίπου 5 έως 7 εκατομμύρια άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Ακόμη και με την επιστροφή των εκτοπισμένων από τα ανατολικά και τον επαναπατρισμό των καταναγκαστικών εργατών από τη Γερμανία , ο εκτιμώμενος πληθυσμός της Ουκρανίας των 36 εκατομμυρίων το 1947 ήταν σχεδόν 5 εκατομμύρια λιγότερος από ό,τι πριν από τον πόλεμο. Η πείνα που ενέσκηψε το 1946–47, λόγω πολέμου προκάλεσε σχεδόν ένα εκατομμύριο νεκρούς. Επειδή περισσότερες από 700 πόλεις και κωμοπόλεις και 28.000 χωριά είχαν καταστραφεί, 10 εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν άστεγοι. Μόνο το 20% των βιομηχανικών επιχειρήσεων και το 15% του γεωργικού εξοπλισμού και μηχανημάτων παρέμειναν άθικτα, ενώ το δίκτυο μεταφορών υπέστη σοβαρές ζημιές. Οι υλικές απώλειες αποτελούσαν περίπου το 40% του εθνικού πλούτου της Ουκρανίας. Η μεταπολεμική ανοικοδόμηση, η επαναφορά του ολοκληρωτικού καθεστώτος και του τρόμου και ο σοβιετισμός της δυτικής Ουκρανίας ήταν τα χαρακτηριστικά των τελευταίων ετών της διακυβέρνησης του Στάλιν .
Μέχρι το 1950, η βιομηχανική παραγωγή της Ουκρανίας ξεπέρασε το προπολεμικό επίπεδο. Στη γεωργία, η ανάκαμψη προχώρησε πολύ πιο αργά και τα προπολεμικά επίπεδα παραγωγής δεν είχαν επιτευχθεί μέχρι τη δεκαετία του 1960.
Ο κύκλος του αίματος συνεχίστηκε
Ωστόσο, πραγματικοί και υποτιθέμενοι συνεργάτες των Ναζί, γερμανοί πρώην αιχμάλωτοι πολέμου και επαναπατρισμένοι εργάτες, Ουκρανοί «αστοί εθνικιστές» και άλλοι ύποπτοι για απιστία: Ουσιαστικά εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην μακρινή κι απάνθρωπη Σιβηρία. Ουκρανοί συγγραφείς, καλλιτέχνες και μελετητές, στους οποίους στα χρόνια του πολέμου είχε επιτραπεί να αναπτύξουν πατριωτικά συναισθήματα, σε μια προσπάθεια κινητοποίησης εναντίον των Γερμανών, κατηγορήθηκαν τώρα για ουκρανικό εθνικισμό και υποβλήθηκαν σε διώξεις και βασανισμούς και εξόντωση.
Η υπεροχή του Χρουστσόφ έναντι των αντιπάλων του στη Μόσχα μετά τον θάνατο του Στάλιν το 1953 ήταν ιδιαίτερης σημασίας για την Ουκρανία. Ως πρώτος γραμματέας του Κόμματος, ο Χρουστσόφ, είχε αποκτήσει στενή γνώση της Ουκρανίας, είχε στελεχώσει κομματικές και κυβερνητικές θέσεις με δικούς του έμπιστους διορισμένους και εξοικειώθηκε με τις ουκρανικές πολιτιστικές ελίτ. Σε αντίθεση με την αντι-ουκρανική παράνοια του Στάλιν, ο Χρουστσόφ έτρεφε λίγες προκαταλήψεις εναντίον των Ουκρανών που τηρούσαν την κομματική γραμμή και υπηρέτησαν το σοβιετικό κράτος με πίστη.
Από την αναγέννηση στο Τσέρνομπιλ
Μέχρι το 1953 ο μαζικός τρόμος είχε υποχωρήσει και η καταστολή άρχισε να εφαρμόζεται πιο διακριτικά. Μια αμνηστία το 1955–56 απελευθέρωσε την πλειοψηφία των κρατουμένων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες επέστρεψαν στην Ουκρανία, αν και πολλοί πολιτικοί κρατούμενοι συνέχισαν να εκτίουν τις μακροχρόνιες ποινές τους. Και περάσαν εχρόνια πολλά μέσα σε λίγες νύχτες...
Η σοβιετική ενεργειακή πολιτική έδινε ολοένα και μεγαλύτερη έμφαση στην πυρηνική ενέργεια και τον Απρίλιο του 1986 ένας από τους πυρηνικούς σταθμούς στην Ουκρανία, στοΤσέρνομπιλ, βορειοδυτικά του Κιέβου, υπέστη το χειρότερο πυρηνικό ατύχημα στην ιστορία. Υπολογίζεται ότι 5 εκατομμύρια άνθρωποι εκτέθηκαν σε υψηλά επίπεδα ακτινοβολίας και εκατοντάδες χιλιάδες έλαβαν δόσεις που ήταν επαρκείς για να αυξήσουν τον κίνδυνο διαφόρων μορφών καρκίνου. Δεκαετίες μετά το ατύχημα, η συχνότητα του καρκίνου του θυρεοειδούς παρέμεινε πολύ υψηλότερη στους κατοίκους της περιοχής του Τσερνομπίλ από ό,τι στον γενικό πληθυσμό.
Σε αντίθεση με την ταχεία ανάπτυξη των μαζικών κινημάτων στις δημοκρατίες της Βαλτικής και της Υπερκαυκασίας, στην Ουκρανία η εθνική αναγέννηση που υποκινήθηκε από την «glasnost» αναπτύχθηκεσταδιακά. Από τα μέσα του 1986, ο ουκρανικός Τύπος και τα Μέσα Ενημέρωσης, στην αρχή προσεκτικά, άρχισαν να θίγουν θέματα απαγορευμένα. Το έτος 1988 υπήρξε η χρονιά της αύξησης της μαζικής κινητοποίησης, με τις πρώτες δημόσιες διαδηλώσεις και την εμφάνιση εμβρυϊκών εθνικών οργανώσεων. Τελικά, η εθνική αναγέννηση στην Ουκρανία εισήλθε στο στάδιο της απροκάλυπτης πολιτικοποίησης το 1989.
Το έτος 1989 σηματοδότησε τη μετάβαση από την κοινωνική κινητοποίηση στη μαζική πολιτικοποίηση της ζωής στην Ουκρανία. Εκλογές για ένα νέο ανώτατο νομοθετικό σώμα στη Μόσχα, το Κογκρέσο των Λαϊκών Αντιπροσώπων έφερε τη νίκη σε σημαντικό αριθμό μη κομμουνιστών υποψηφίων. Ο πληθυσμός της Ουκρανίας ψήφισε συντριπτικά υπέρ της ανεξαρτησίας στο δημοψήφισμα της 1ης Δεκεμβρίου 1991. (Περίπου το 84% των ψηφοφόρων συμμετείχαν στο δημοψήφισμα και περίπου το 90% από αυτούς υποστήριξαν την ανεξαρτησία.
Στην Κριμαία κυματίζει ρωσική σημαία πια... /copyright Ap Photos
Το αγκάθι της Κριμαίας
Η Κριμαία , η Σεβαστούπολη και ο στόλος της Μαύρης Θάλασσας όχι μόνο αποτελούσαν το πιο ακανθώδες πρόβλημα της Ουκρανίας μετά την ανεξαρτησία, αλλά επίσης αποτελούσαν σημαντική απειλή για την ειρήνη στην περιοχή. Το 1991 χορηγήθηκε στην Κριμαία το καθεστώς μιας αυτόνομης δημοκρατίας και οι Κριμαϊκοί υποστήριξαν την ψηφοφορία για την ανεξαρτησία από την Ουκρανία. Η κατάσταση περιπλέχθηκε από την άφιξη περίπου 250.000 Τατάρων της Κριμαίας στη χερσόνησο - που επέστρεψαν στην ιστορική πατρίδα από την οποία είχαν εκτοπιστεί στο τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου - αρχής γενομένης από τα τέλη της δεκαετίας του 1980.΄
Στις αρχές του 1992 η Ουκρανία διεκδίκησε ολόκληρο τον στόλο, ο οποίος ήταν σημαντικό ναυτικό πλεονέκτημα της Σοβιετικής Ένωσης . Η Ρωσία απάντησε κατηγορηματικά ότι ο στόλος ήταν πάντα και θα παρέμενε της Ρωσίας. Το 2014 έγιναν ταραχές στην περιοχή κατά τις οποίες επικράτησε η φιλορωσική μερίδα. Οργανώθηκε δημοψήφισμα στο οποίο η συντριπτική πλειοψηφία ψήφισε υπέρ της ένωσης της Κριμαίας με την Ρωσία. Από το 2014 η πλήρης κυριαρχία επί της χερσονήσου ασκείται από την Ρωσία, κάτι το οποίο η Ουκρανία θεωρεί προσβολή της εδαφικής της ακεραιότητας, και το οποίο η πλειοψηφία της Διεθνούς κοινότητας δεν αναγνωρίζει. Από τοτε η Κριμαία και η Σεβαστούπολη αποτελούν την 84η και 85η ομόσπονδη ενότητα της Ρωσίας, ως Δημοκρατία της Κριμαίας μέχρι την «ανεξαρτητοποίηση» του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ...
Και τώρα ξανά πάλι καπνοί πολέμου, αίμα, τρόμος και θάνατος τυλίγουν το Κίεβο… Τα παραμύθια του πολέμου που λένε οι γιαγιάδες της Ουκρανίας στα εγγόνια τους δεν κρατάνε για πολύ· τα παιδιά βιάζονται να μεγαλώσουν για να πολεμήσουν πραγματικά!
Κεντρική φωτό: Οι Ναζί μπαίνουν στο Κίεβο το φθινόπωρο του 1941. Από τότε πόλεμος και θάνατος.../ copyright Ap Photos
