Η νέα έκθεση της Eurostat για το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στα κράτη-μέλη της ΕΕ αποκαλύπτει ότι η Ελλάδα συνεχίζει να παραμένει σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα. Το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη χώρα μας διαμορφώθηκε το 2022 στο 68% του μέσου όρου στην ΕΕ και είναι το τρίτο χαμηλότερο μετά τη Βουλγαρία και τη Σλοβακία.
Η παραγωγή και τα εισοδήματα στην Ελλάδα, παρά την έξοδο από τα μνημόνια το 2018, δεν επέστρεψαν στα προ οικονομικής κρίσης επίπεδα κι αν συνεχιστούν οι πολιτικές που ακολουθούνται σήμερα η κατάσταση δεν πρόκειται να βελτιωθεί. Ενδεικτικά να αναφέρουμε ότι το 2011 το κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα ήταν στο 75% του μέσου όρου της ΕΕ, ενώ το μακρινό 2007 στο 95%. Η «φούσκα» έσκασε, τα μνημόνια ήρθαν κι από το 2016 μέχρι και το 2022 το σχετικό ποσοστό είναι «κολλημένο» στο 68% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Επί μία εξαετία, δηλαδή, δεν έχει αλλάξει τίποτα στη χώρα προς το καλύτερο.
Επίσης, η οικονομική κρίση και στη συνέχεια η πανδημία είχαν ως βασική συνέπεια τη διεύρυνση των οικονομικών ανισοτήτων. Είναι ενδεικτικό ότι ενώ το 2008 τα νοικοκυριά με εισόδημα έως 750 ευρώ αποτελούσαν μόλις το 4,7% του συνόλου, το 2018 το ποσοστό τους έφθασε στο 12,7%. Τριπλασιάστηκε δηλαδή, τριπλασιάζοντας και τον αριθμό των συμπολιτών μας που βιώνουν φτώχεια και, κατά συνέπεια, κοινωνικό αποκλεισμό. Με βάση τα παραπάνω δεδομένα, η επόμενη έρευνα της Εurostat αναμένεται να δείξει μία ακόμη χειρότερη εικόνα ως προς την αποδυνάμωση της αγοραστικής δύναμης και τις ανισότητες στην ελληνική κοινωνία.
Οι ερμηνείες γι’ αυτή την εισοδηματική «βύθιση» και στη συνέχεια στασιμότητα είναι πολλές, αλλά πρωτίστως αποδίδονται στις οικονομικές πολιτικές της κυβέρνησης, της σημερινής κυβέρνησης εκτός μνημονίων αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων εντός μνημονίων. Η δημοσιονομική επέκταση της τελευταίας τριετίας δεν «έπιασε» τα πιο ευάλωτα κοινωνικά στρώματα, ούτε ενίσχυσε όσους βρίσκονται σε λίγο καλύτερη θέση, ενώ παράλληλα τόσο ο πληθωρισμός όσο και η αισχροκέρδεια διόγκωσαν τις ήδη μεγάλες εισοδηματικές και κοινωνικές αποκλίσεις.
Αξίζει, ακόμα, να σημειωθεί ότι άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες βρέθηκαν στη δίνη της οικονομικής κρίσης της προηγούμενης δεκαετίας, εμφανίζουν πολύ καλύτερες επιδόσεις από την Ελλάδα. Για παράδειγμα, στην Πορτογαλία το κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε μονάδες αγοραστικής δύναμης βρίσκεται στο 77% του μέσου όρου της Ένωσης και μάλιστα σε αυτά τα επίπεδα βρισκόταν και τα προηγούμενα χρόνια. Στην Ισπανία διαμορφώθηκε το 2022 στο 85% του μέσου όρου της ΕΕ, ανακάμπτοντας από την πανδημία και ενώ την προηγούμενη δεκαετία βρισκόταν λίγο πάνω από το 90%.
Εδώ στην Ελλάδα οι συνθήκες δεν βελτιώνονται, αντίθετα το ποσοστό των πολιτών που δυσκολεύεται να τα βγάλει πέρα μεγαλώνει συνεχώς. Το πού οδηγούμαστε είναι ένα μεγάλο ερώτημα, ειδικά όσο πληθαίνουν τα σενάρια περί σφιχτών δημοσιονομικών πολιτικών το επόμενο διάστημα στην ΕΕ, και φυσικά και στην Ελλάδα, λόγω της δημοσιονομικής επέκτασης των τελευταίων ετών.
Ηπρόσφατη πορεία του πληθωρισμού βρίσκεται στο επίκεντρο μελέτης την οποία πραγματοποίησαν η Senior Researcher στο Ινστιτούτο Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, Σωτηρία Θεοδωροπούλου (ETUI) και επιστημονικός συνεργάτης του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ, Χρήστος Πιέρρος, για λογαριασμό του Ινστιτούτου Έτερον.
Στη μελέτη, η οποία έχει τίτλο «Πληθωρισμός και Αντιπληθωριστικές Πολιτικές: Η περίπτωση της Ελλάδας» εξετάζονται οι παράγοντες που προκαλούν τον πληθωρισμό στην περίπτωση της Ελλάδας, αλλά και οι πολιτικές που έχουν υιοθετηθεί για τον περιορισμό της αύξησής του και την άμβλυνση των επιπτώσεών του στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις.
Στη μελέτη γίνεται μια προκαταρκτική αξιολόγηση αυτών των μέτρων, από την οποία προκύπτει ότι η ανεπαρκής στόχευση των ευάλωτων νοικοκυριών σημαίνει ότι, παρά τα υψηλά επίπεδα δαπανών, οι πολιτικές που ελήφθησαν δεν έχουν αμβλύνει ουσιαστικά τον υφεσιακό αντίκτυπο του πληθωρισμού. Κι αυτό ισχύει ιδίως για τα νοικοκυριά με παρατεταμένη, όσο και υψηλή χρηματοοικονομική ευθραυστότητα από τα δύο προηγούμενα οικονομικά σοκ που βίωσαν από το 2010 και μετά.
Πολύ μεγαλύτερη η απόκλιση στο ενεργειακό κόστος στην Ελλάδα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρωζώνη
Σημειώνεται μάλιστα ότι στην Ελλάδα, η συνιστώσα του εναρμονισμένου δείκτη τιμών καταναλωτή που κατέγραψε τη μεγαλύτερη απόκλιση από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης ήταν η κατηγορία «στέγαση, ύδρευση, ηλεκτρισμός, φυσικό αέριο και άλλα καύσιμα», η οποία διαμορφώθηκε στο 38,1%, πολύ υψηλότερα από τον αντίστοιχο μέσο όρο της Ευρωζώνης που ήταν στο 21,1%.
Όπως σημειώνουν οι Σ. Θεοδωροπούλου και Χρ. Πιέρρος, «η μεγάλη απόκλιση έχει αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες, όπως η μεγάλη εξάρτηση της ελληνικής οικονομίας από εισαγόμενα αγαθά και ενέργεια, το σχετικά υψηλό μερίδιο της ενέργειας στο κόστος των ελληνικών επιχειρήσεων, το μικρό κατά μέσο όρο μέγεθος των ελληνικών επιχειρήσεων και ολιγοπωλιακά φαινόμενα σε διάφορους τομείς».
Προκειμένου όμως να εξεταστούν τα αίτια των υπερβολικά υψηλών τιμών ενέργειας στην Ελλάδα μέχρι τον Σεπτέμβριο του 2022 η μελέτη εστιάζει κυρίως στον τομέα της ενέργειας.
Το φυσικό αέριο είναι άκρως διαδεδομένο στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τη Eurostat, το 2021 το μερίδιο του φυσικού αερίου στην παραγωγή ενέργειας ήταν το 6ο υψηλότερο σε όλη την ΕΕ, ενώ το 2020 η Ελλάδα είχε τη μεγαλύτερη εξάρτηση από εισαγόμενο φυσικό αέριο. Αυτές οι δυσμενείς συνθήκες επιδεινώθηκαν από τις ολιγοπωλιακές συνθήκες στον τομέα της ενέργειας, οι οποίες επέφεραν υψηλά κόστη διανομής, προσαυξήσεις και τελικά τιμές στον τομέα της ενέργειας, σε σχέση με άλλα κράτη μέλη, αποτελώντας έτσι τον βασικό παράγοντα του ενεργειακού πληθωρισμού.
Μείωση του πραγματικού μισθού - Ο πληθωρισμός επηρεάζει περισσότερο τους μισθωτούς και τα φτωχότερα νοικοκυριά
Σε μισθολογικό επίπεδο, όπως καταγράφεται στη μελέτη, παρατηρείται μια μεγάλη απόκλιση μεταξύ του ονομαστικού και του πραγματικού μέσου μισθού κατά την έναρξη της ενεργειακής κρίσης (2021Q3) και μια συνεχιζόμενη διεύρυνση της σχετικής ψαλίδας. Αυτό εξηγείται από τη γενικευμένη απορρύθμιση της αγοράς εργασίας κατά την τελευταία δεκαετία, με την συντριπτική πλειονότητα των συλλογικών συμβάσεων να έχει συναφθεί σε επίπεδο επιχείρησης, ενώ οι αυξήσεις μισθών είναι περιορισμένες.
Με εξαίρεση το β’ τρίμηνο του 2020, όπου οι έμμεσοι φόροι έπεσαν κατακόρυφα λόγω των υγειονομικών μέτρων, το μερίδιο των μισθών παρουσιάζει πτωτική τάση, ενώ το μερίδιο των κερδών παρουσιάζει την αντίθετη τάση. Ο αυξανόμενος πληθωρισμός επηρέασε περισσότερο τους μισθωτούς, γεγονός που υποδεικνύει την ύπαρξη ισχυρών επιδράσεων λειτουργικής κατανομής. Το πραγματικό αποτέλεσμα θα πρέπει να εξεταστεί σε συνδυασμό με τις πολιτικές αναδιανομής που υιοθέτησε η σημερινή κυβέρνηση το 2019, οι οποίες μείωσαν τους συντελεστές άμεσης φορολογίας, ιδίως στο ανώτερο άκρο της εισοδηματικής κλίμακας.
Όπως αναμενόταν, ο τρέχων τύπος πληθωρισμού έχει άνισες επιπτώσεις, καθώς αυξάνει τις τιμές των βασικών αγαθών, τα οποία έχουν μεγαλύτερο μερίδιο στη συνολική κατανάλωση των φτωχότερων νοικοκυριών. Μεγαλύτερες διαφορές παρατηρούνται κυρίως στο κόστος στέγασης (ενέργεια), εξαιρουμένου του ενοικίου, και σε μικρότερο αλλά σημαντικό βαθμό στα «Τρόφιμα και μη αλκοολούχα ποτά». Το αντίθετο ισχύει για το κόστος μετακίνησης των νοικοκυριών, δεδομένου ότι τα φτωχότερα βασίζονται περισσότερο στα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα οποία είναι φθηνότερα και των οποίων η τιμή είναι πολύ λιγότερο ευμετάβλητη.
Σύμφωνα με τη μελέτη, τον Σεπτέμβριο του 2022 τα φτωχότερα νοικοκυριά θα έπρεπε να αυξήσουν την κατανάλωσή τους στο 171% του διαθέσιμου εισοδήματός τους, προκειμένου να διατηρήσουν το βιοτικό επίπεδο που είχαν το 2021. Το 1/4 αυτής της επιπλέον κατανάλωσης επιδοτήθηκε από την κυβέρνηση, πράγμα που σημαίνει ότι λαμβάνοντας υπόψη τα αντισταθμιστικά μέτρα, στην πραγματικότητα αυτή η εισοδηματική ομάδα επιβαρύνθηκε από την κατακόρυφη άνοδο των τιμών κατά 13%. Οι κρατικές επιδοτήσεις ανήλθαν στο 16% του διαθέσιμου εισοδήματος και έτσι το ποσοστό αποταμίευσης ήταν μηδενικό. Όπως αναμενόταν, ο αντίκτυπος βελτιώνεται, όσο υψηλότερη είναι η εισοδηματική ομάδα.
Αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των μέτρων
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, μέχρι τον Φεβρουάριο του 2023 είχαν διατεθεί συνολικά 12 δισ. ευρώ για τη λήψη μέτρων, που αντιστοιχούν στο 6,6% του ΑΕΠ και παρά την υψηλή αναλογία δημόσιου χρέους προς το ΑΕΠ που εξακολουθεί να επιβαρύνει την Ελλάδα, η ελληνική κυβέρνηση υπήρξε μία από τις πιο δραστήριες στην ΕΕ όσον αφορά την προσπάθεια άμβλυνσης των συνεπειών του ενεργειακού πληθωρισμού για τους πολίτες και τις επιχειρήσεις.
Η μελέτη της Σ. Θεοδωροπούλου και του Χρ. Πιέρρου, εστιάζει κυρίως στην ανισότητα που προκύπτει από τις διανεμητικές επιδράσεις του πληθωρισμού, ενώ αξιολογούν κατά πόσον οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν ήταν αποτελεσματικές στην αντιστάθμιση της δυναμικής της ανισότητας.
Τα ευρήματα δείχνουν ότι η κυβερνητική στήριξη των νοικοκυριών ήταν από την μία σημαντική, αλλά ανεπαρκής για τα χαμηλότερα εισοδήματα και περιττή για τα υψηλότερα εισοδήματα. Τα φτωχότερα νοικοκυριά είναι σημαντικά υπερχρεωμένα, ενώ το ενιαίο επίδομα για τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος, ανεξαρτήτως εισοδήματος, αποτελεί ένδειξη σπατάλης δημοσίου χρήματος.
Όπως τονίζεται στη μελέτη, η περιορισμένη αποτελεσματικότητα των αντιπληθωριστικών μέτρων δεν οφείλεται αποκλειστικά στις συγκεκριμένες πολιτικές που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση, αλλά έχει επίσης να κάνει και με δύο ακόμα κρίσιμους παράγοντες: Ο πρώτος σχετίζεται με τη διαχρονική ανεπάρκεια του δικτύου κοινωνικής ασφάλειας στην Ελλάδα. Ο δεύτερος αφορά την επιδείνωση των εισοδηματικών συνθηκών των νοικοκυριών πριν από το 2020. Ενδεικτικά, αξίζει να αναφερθεί ότι το συνολικό εισόδημα των νοικοκυριών δεν είχε προλάβει να ανακάμψει από την κρίση του ελληνικού χρέους, ακόμη και πριν ξεσπάσουν οι τρέχουσες ισχυρές πληθωριστικές πιέσεις. Η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών είχε μειωθεί, από το μέσο επίπεδο της ΕΕ που ήταν το 2008, στην προτελευταία θέση μεταξύ των κρατών μελών το 2021. Στην πραγματικότητα, η Ελλάδα ήταν το μόνο κράτος-μέλος στο οποίο το εισόδημα των νοικοκυριών το 2021 βρισκόταν πολύ κάτω από το αντίστοιχο επίπεδο του 2008 (ΙΝΕ ΓΣΕΕ 2022 γ’ τρίμηνο).
Από την άποψη αυτή, η επάρκεια των εθνικών πολιτικών για τη μείωση του κοινωνικού κόστους του πληθωρισμού περιορίζεται από την ήδη εύθραυστη κατάσταση των νοικοκυριών.
Στον νέο παγκόσμιο χάρτη μεταφοράς και διακίνησης κοκαΐνης, η Ελλάδα αποτελεί κομβικό σημείο για τις big business των λατινοαμερικάνικων καρτέλ με την αλβανική μαφία. Ο διπλασιασμός των ποσοτήτων που φτάνουν στη χώρα μας, συγκριτικά με την προ κορωνοϊού εποχή και μάλιστα οι ανοδικές τάσεις που καταγράφονται διαρκώς, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι ναρκέμποροι θέλουν να στήσουν stockhouse κόκας στην Ευρώπη, έχουν προκαλέσει το ενδιαφέρον ελληνικών και ξένων διωκτικών αρχών.
Δεν είναι τυχαίο ότι έχει διευρυνθεί πολύ -και σε αριθμό και σε ποιότητα- το κλιμάκιο της αμερικανικής Δίωξης Ναρκωτικών (DEA) στην Ελλάδα, ενώ το νέο κόλπο που κέντρισε το ενδιαφέρον των πρακτόρων είναι ότι οι βαρόνοι της κόκας στην Κολομβία μπαίνουν συνέταιροι με τα ελληνικά δίκτυα του οργανωμένου εγκλήματος, μοιράζοντας τα κέρδη από τη διάθεση της «λευκής κυρίας» σε ποσοστό 60%-40%. Επίσης, η πληρωμή γίνεται με τέτοιον τρόπο ώστε ταυτόχρονα να ξεπλένεται το βρώμικο χρήμα μέσω εταιρειών εμπορίας αγαθών που εξάγονται στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.
«Το γεγονός ότι τα καρτέλ σημάδεψαν τη χώρα μας για να στέλνουν τα φορτία τους οφείλεται σε δύο λόγους. Ο ένας είναι η ύπαρξη των δύο μεγάλων λιμανιών του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης με τα χιλιάδες κοντέινερ που φτάνουν καθημερινά και ο δεύτερος γιατί έχει σφίξει ο κλοιός κυρίως στην Ολλανδία, στην Ιταλία και την Ισπανία, που αποτελούσαν κέντρα μεταφοράς ναρκωτικών» λέει στο «ΘΕΜΑ» αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. και προσθέτει: «Τα χτυπήματα που έχουμε επιφέρει το τελευταίο διάστημα στα κυκλώματα είναι ενδεικτικά του τρόπου που λειτουργούν τα παγκόσμια εγκληματικά δίκτυα».
Απευθείας δρομολόγια
Στις απόρρητες εκθέσεις και αναφορές της ελληνικής Δίωξης Ναρκωτικών αλλά και της αμερικανικής DEA περιγράφεται λεπτομερώς η νέα παγκόσμια κατάσταση που έχει δημιουργηθεί. Η κοκαΐνη, ναρκωτικό με τζίρο δισεκατομμυρίων ετησίως, αποτελεί βασική πηγή εσόδων για αρκετές πλέον χώρες της Λατινικής Αμερικής, εκτός από την Κολομβία. Στο παιχνίδι έχουν μπει πλέον το Εκουαδόρ, η Βολιβία, ακόμη και η Χιλή, με την ετήσια παραγωγή να έχει τριπλασιαστεί σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Η Γηραιά Ηπειρος αποτελεί μία από τις βασικότερες επιλογές των καρτέλ, με τόνους της «λευκής κυρίας» να ταξιδεύουν και να πιάνουν πλέον ελληνικά λιμάνια προτού φτάσουν στα σαλόνια της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης.
Ο συνηθισμένος τρόπος μεταφοράς είναι με κοντέινερ. Τα καρτέλ χρησιμοποιούν εμπορικές εταιρείες και δρομολόγια και μέσα σε 25 ημέρες τα ναρκωτικά βρίσκονται στον τελικό τους προορισμό. Οπως έχουν καταγράψει οι έμπειροι αξιωματικοί της Δίωξης Ναρκωτικών της Ασφάλειας Αττικής, τους τελευταίους μήνες λειτουργεί μια εμπορική εταιρεία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων απευθείας από το Εκουαδόρ στα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης. Μέσα σε κάθε κιβώτιο κρύβουν περίπου 300 κιλά κόκας, που στη χονδρική αγορά η τιμή της αγγίζει τα 10 εκατ. ευρώ. Από αυτή την ποσότητα, περισσότερο από 80% σπρώχνεται σε Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη.
Ωστόσο, εκτός από την απευθείας σύνδεση, υπάρχουν τουλάχιστον πέντε ακόμη εταιρείες που στέλνουν κοντέινερ στην Ελλάδα με ενδιάμεσο σταθμό. Με απλά λόγια, τα κοντέινερ με μπανάνες ή άλλα φρούτα που έχουν στα διπλά τοιχώματα ή στα ψυκτικά συστήματα καταχωνιασμένη την κοκαΐνη φορτώνονται σε ένα πλοίο, φτάνουν μέχρι τα λιμάνια της νότιας Ισπανίας, της νότιας Ιταλίας ή της Μάλτας και στη συνέχεια με άλλα μικρότερα εμπορικά πλοία καταλήγουν στη χώρα μας. Τους τελευταίους μήνες έχει ενεργοποιηθεί και άλλη μία γραμμή μέσω Αιγύπτου, η οποία όμως είναι -όπως λένε- ακόμα σε «νηπιακό» στάδιο. Εντούτοις, δείχνει την τάση που ενδέχεται στα επόμενα χρόνια να επικρατήσει.
Οταν τα λαγωνικά της Δίωξης Ναρκωτικών της Ασφάλειας Αττικής προσπάθησαν να κάνουν μια κίνηση σαρώνοντας όλα τα εμπορευματοκιβώτια που φτάνουν από τη Λατινική Αμερική στη χώρα μας, απευθείας ή μέσω άλλων σταθμών, διαπίστωσαν ότι μόνο από ένα πλοίο μπορεί να ξεφορτωθούν περισσότερα από 1.000 κοντέινερ. Συνεπώς, ο αριθμός είναι τεράστιος, ο έλεγχος σε όλα αδύνατος, γεγονός που ερμηνεύεται από τους αναλυτές ως η βασική αιτία που τα καρτέλ επέλεξαν να μεταφέρουν τα ναρκωτικά με αυτόν τον τρόπο. Οι εποχές όπου οι καραβιές με τόνους κόκας μπλοκάρονταν εν πλω από τα κινηματογραφικά ρεσάλτο των διωκτικών αρχών ή τα ιστιοφόρα που διέσχιζαν δύο φορές τον Ατλαντικό και «βούλιαζαν» από τα πακέτα με την κοκαΐνη που έκρυβαν στα σωθικά τους, έχουν περάσει ανεπιστρεπτί.
Αλλωστε, το κόστος αυτού του τρόπου μεταφοράς ήταν μεγάλο και ο κίνδυνος να πέσουν στα δίχτυα των διωκτών τους υψηλός. Το ανθρώπινο δυναμικό που απαιτούνταν ήταν πολυάριθμο και εξειδικευμένο, με ορατό πάντα το ενδεχόμενο να υπάρχει ένα «βαθύ λαρύγγι» που κάτω από προϋποθέσεις θα ανοίξει το στόμα του και θα δώσει στο πιάτο των Αρχών τους βαρόνους.
Μέσα σε κάθε εμπορευματοκιβώτιο με μπανάνες ή άλλα εξωτικά φρούτα -συνήθως στα διπλά τοιχώματα ή στα ψυκτικά συστήματα (δεξιά)- κρύβουν περίπου 300 κιλά κόκας, της οποίας η τιμή στη χονδρική αγορά αγγίζει τα 10 εκατ. ευρώ. Από αυτή την ποσότητα, περισσότερο από 80% προορίζεται για την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη
Ευρωπαϊκή αποθήκη
Με δεδομένο ότι από το 2020 και μετά η παραγωγή της κοκαΐνης στη Λατινική Αμερική έχει τριπλασιαστεί, οι αναλυτές της Ασφάλειας σε συνεργασία με τους Αμερικανούς συναδέλφους τους παρατήρησαν πως τα καρτέλ μεταφέρουν στην Ευρώπη τόνους ναρκωτικών τα οποία είναι αδύνατον να πουληθούν, καθώς οι χρήστες παραμένουν στα ίδια επίπεδα. Αναζητώντας τις αιτίες αυτής της μεταφοράς, κυρίως μέσω κοντέινερ φρούτων, διαπίστωσαν πως στόχος των βαρόνων είναι να μετατρέψουν την Ευρώπη σε αποθήκη κοκαΐνης. Ενα τεράστιο stockhouse γεμάτο με τη «λευκή κυρία» με στόχο να τα διαθέσουν όποτε χρειαστεί, σε υψηλότερη τιμή.
Είναι χαρακτηριστικό ότι τα κοντέινερ που φτάνουν σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ρότερνταμ, Μάλτα, Σικελία και Ανδαλουσία μεταφέρουν τόνους ναρκωτικώ. Για παράδειγμα, πριν από λίγες εβδομάδες εντοπίστηκε ένα κοντέινερ στην Ολλανδία με 5 τόνους, ενώ πριν καιρό είχε εντοπιστεί φορτίο με 13 τόνους. Οι ναρκέμποροι είχαν βάλει στην αρχή του εμπορευματοκιβωτίου ένα μικρό φορτίο με μπανάνες και στη συνέχεια έναν καθρέπτη που δημιουργούσε την ψευδαίσθηση ότι όλος ο χώρος είναι γεμάτος με το συγκεκριμένο φρούτο.
Πληρωμή και ξέπλυμα
Στον νέο παγκόσμιο χάρτη της κοκαΐνης, μια σημαντική αλλαγή έχει να κάνει με τον τρόπο που πληρώνουν οι ευρωπαϊκές μαφίες τα λατινοαμερικανικά καρτέλ ναρκωτικών. Μέχρι πριν από λίγο καιρό, οι μαφιόζοι που ήθελαν να αγοράσουν ναρκωτικά πλήρωναν πάντα με μετρητά που μετέφεραν με βαλίτσες και στη συνέχεια παραλάμβαναν το φορτίο. Αν, για παράδειγμα, ένα κύκλωμα ναρκωτικών ήθελε να πάρει 300 κιλά καθαρή κοκαΐνη έπρεπε να καταβάλει ευρώ ή δολάρια στους Λατινοαμερικανούς βαρόνους.
Τα πράγματα, όμως, έχουν αλλάξει. Τα καρτέλ της κόκας δεν θέλουν χρήματα για να πουλήσουν τα ναρκωτικά, αλλά αναλαμβάνουν να τα μεταφέρουν στην Ευρώπη και στη συνέχεια από την πώληση να λάβουν το 60%. Με απλά λόγια, αν η κοκαΐνη που στη χονδρική αξίζει 10 εκατ. ευρώ, στη λιανική «σπάσει», νοθευτεί και διατεθεί στην πελατεία, το καρτέλ θα διπλασιάσει το κέρδος του.
Στην Ελλάδα, το γενικό κουμάντο στην εισαγωγή και διακίνηση της κοκαΐνης έχει αναλάβει η αλβανική μαφία. Αυτή κινεί τα νήματα και όσοι Ελληνες εμπλέκονται είναι σε δεύτερους και τρίτους ρόλους.
Οι Αλβανοί μαφιόζοι έρχονται σε επαφή με τα καρτέλ της Λατινικής Αμερικής και κάνουν συμφωνία αναλαμβάνοντας εμμέσως και να ξεπλύνουν τα ναρκοδολάρια, προτού τα στείλουν στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Πλέον, σε μεγάλο βαθμό, οι πληρωμές γίνονται με πώληση και μεταφορά προϊόντων μέσω εταιρειών. Ετσι, στην Κολομβία, στο Εκουαδόρ ή στη Βολιβία τα καρτέλ πληρώνονται σε είδος καθώς η αλβανική μαφία τούς στέλνει κοντέινερ με τιμολόγια, προϊόντα και όλα τα συνοδευτικά έγγραφα. Με τον τρόπο αυτό, η συνεργασία απλώνεται και σε νόμιμες επιχειρήσεις που έχουν να κάνουν με το εμπόριο δίνοντας τη δυνατότητα στα καρτέλ να νομιμοποιούν τα παράνομα έσοδά τους.
Με τα νέα δεδομένα που έχουν πλέον δημιουργηθεί, η Δίωξη Ναρκωτικών της Ασφάλειας Αττικής και το διευρυμένο κλιμάκιο της DEA στην Αθήνα έχουν εκπονήσει ένα σχέδιο δράσης με σκοπό να εμποδίσουν τα σχέδια των καρτέλ να κάνουν την Ελλάδα το βασικό κέντρο διακίνησης κοκαΐνης στην Ευρώπη. Στο επιχειρησιακό πλάνο υπάρχουν undercover αστυνομικοί που τρυπώνουν στα κυκλώματα και συγκεντρώνουν πληροφορίες, δορυφορικές παρακολουθήσεις πλοίων, συνακροάσεις, φυσικές παρακολουθήσεις, ενώ πλέον στο μικροσκόπιο έχουν μπει και συγκεκριμένες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην εξαγωγή προϊόντων στη Λατινική Αμερική.
Έρευνα ακροατηρίου επιχειρεί να χαρτογραφήσει πώς έχουμε στο μυαλό μας τη δημοσιογραφική δεοντολογία, παρέχοντας τη δυνατότητα να γράψουμε ό,τι σκεφτόμαστε για τα media -εμπιστευτικά και ανώνυμα.
Στην Ελλάδα κυρίως γίνονται μετρήσεις. Όχι έρευνες ακροατηρίου. Δηλαδή, απαντάμε σε ερωτηματολόγια, χωρίς να μπορούμε να καταθέσουμε την άποψη μας. Να 'βγάλουμε' από μέσα μας, όσα σκεφτόμαστε.
Αυτό είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε στη μελέτη που έχει ως στόχο τη χαρτογράφηση εμπειριών και αντιλήψεων για τη δημοσιογραφική δεοντολογία, τον τρόπο που αυτή συζητάται και τον τρόπο που ορίζεται.
Κάτι που έχει ένα επιπρόσθετο ενδιαφέρον, μετά και την τραγωδία στα Τέμπη.
Δεν είναι απλή καταγραφή αντιλήψεων, αλλά όσων σκεφτόμαστε
Η ερευνήτρια Δέσποινα Χρονάκη (PhD Loughborough), Επιστημονική Συνεργάτιδα στο Τμήμα Δημοσιογραφίας και ΜΜΕ, ΑΠΘ και το Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ, ΕΚΠΑ μιλάει στο ΝΕWS 24/7 για τη δουλειά αυτή που μας αφορά όλους.
Επισημαίνεται πως η συμμετοχή είναι απολύτως ανώνυμη και εμπιστευτική “και δεν υπάρχει τρόπος ιχνηλάτισης των απαντήσεων”.
Η δημοσίευση των δεδομένων θα γίνει υπό τη μορφή κεφαλαίων σε συλλογικούς τόμους, επιστημονικών άρθρων, παρουσιάσεων σε ακαδημαϊκά φόρα και για διδακτικούς σκοπούς μόνο.
“Ο στόχος είναι να καταγράψουμε τις αντιλήψεις, τους ορισμούς, τις εμπειρίες και όλη τη γνώση που ως ακροατήρια εισφέρουμε στη συζήτηση για δημοσιογραφική δεοντολογία στην Ελλάδα.
Το ερωτηματολόγιο (διάρκειας 15 -20 λεπτών περίπου) περιλαμβάνει εξίσου κλειστού και ανοικτού τύπου ερωτήσεις.
Όσο εκτενέστερες είναι οι απαντήσεις, τόσο πιο αξιόπιστα και σε βάθος θα μπορέσει να χαρτογραφηθεί σε πρώτο επίπεδο το θέμα αυτής της μελέτης.
"Έρχονται τα ακροατήρια να οριοθετήσουν το πώς καταλαβαίνουν την έννοια της δεοντολογίας, ποια είναι τα κριτήρια με τα οποία αξιολογούν κάποιον ως δεοντολόγο ή μη, εξ όσων παράγουν δημοσιογραφία”.
Όσοι απαντήσετε στις ερωτήσεις, μπορείτε να διακόψετε το ερωτηματολόγιο σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας. “Παραταύτα, η ολοκλήρωσή του θα εξασφαλίσει την επιτυχία και την αξιοπιστία της μελέτης μας στο μέγιστο δυνατό βαθμό”.
Διευκρινίζεται και ότι η έρευνα δεν έχει λάβει καμία χρηματοδότηση από εξωτερικό φορέα
“Ο στόχος μας είναι να καταλάβουμε με ποιον τρόπο τα ακροατήρια συνδιαλέγονται με τα media: μέσα βιωμένες εμπειρίες -τραύματα ή εμπειρίες από όλον τον κόσμο, από το χώρο εργασίας-, από τις πολιτικές και ιδεολογικές, πολιτισμικές κοινωνιολογικές αντιλήψεις.
Οι τρόποι που τα ακροατήρια συνδιαλέγονται με τα Μέσα γίνονται στη βάση του πολιτισμικού, του εκπαιδευτικού, του ταξικού μας κεφαλαίου (εαυτού).
Δεν πρόκειται για απλή καταγραφή αντιλήψεων σε σχέση με τα μέσα, αλλά το πώς τα ακροατήρια διαβάζουν/ερμηνεύουν το κείμενο, το μέσο, αυτούς που δουλεύουν στα μέσα και τα μέσα υπό το πρίσμα της πολιτικής οικονομίας (βλ. οικονομική δύναμη των μέσων).
Και αυτό κάνει την έρευνα ακροατηρίων πολύ διαφορετική από τις έρευνες επιδράσεων των Μέσων, τις δημοσκοπήσεις, τις πολιτικές έρευνες, τις κοινωνικές έρευνες στάσεων και αντιλήψεων”.
“Είναι πολύ απελευθερωτικό να γράφεις ό,τι σκέφτεσαι”
Η μεθοδολογία της συγκεκριμένης μελέτης έχει εκτενές ερωτηματολόγιο και αρκετά μεγάλο αριθμό ανοιχτών ερωτήσεων. “Οι συμμετέχοντες ταλαιπωρούνται λίγο παραπάνω για να απαντήσουν και αυτό συχνά αποτελεί αντικίνητρο. Ωστόσο, υπάρχουν δυο σημαντικά χαρακτηριστικά.
Τα ακροατήρια μπορούν να γράψουν αυτά που θέλουν να πουν, έξω από τα ‘κουτάκια’ που ορίζει ο ερευνητής. Δεύτερον, έχουμε παρατηρήσει ήδη πως τους δίνεται η δυνατότητα να γράψουν πολλά πράγματα. Κάτι που είναι πολύ απελευθερωτικό.
Τα ακροατήρια αντιλαμβάνονται την ακαδημαϊκή έρευνα ως δημόσιο, θεσμοποιημένο και αξιόπιστο χώρο, όπου μπορούν να πουν αυτά που αισθάνονται να συμμετέχουν σε όσα συζητώνται δημόσια”.
“Η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα είναι βασανισμένη”
Στην επισήμανση ότι είμαστε στον πάτο της Ευρώπης, σε ό,τι αφορά την ελευθερία του Τύπου των χωρών η κυρία Χρονάκη εξηγεί πως “στην Ελλάδα η ελευθερία του Τύπου είναι αυτό-ρυθμιστική. Υπάρχει το δεσμευτικό άρθρο 14 του Συντάγματος, που κάνει σχεδόν επιβεβλημένη την ελευθερία του Τύπου. Στην πραγματικότητα, οδηγεί σε αυτορύθμιση και βάζει όρια ως προς το πώς γίνεται αυτή αντιληπτή.
Δεύτερον, αν συζητάμε και πότε συζητάμε για την ελευθερία του Τύπου, έχει να κάνει με το οικοσύστημα των μέσων που έχουμε. Είναι μικρό και πολύ συγκεντρωτικό.
Ως εκ τούτου, για να μιλήσουμε για το ζήτημα ελευθερίας του Τύπου, πρώτα χρειάζεται να μιλήσουμε για το οικοσύστημα, μετά για την κουλτούρα και τρίτον για το πώς οριοθετείται θεσμικά και νομικά αυτό που λέμε ‘ελευθερία του Τύπου’ και ‘ελευθερία της έκφρασης’.
Στην Ελλάδα έχουμε μια αμιγώς συντηρητική κουλτούρα με τη θρησκεία και πολλές αγκυλώσεις παραδοσιακών αξιών να διατρέχουν τον τρόπο με τον οποίον αντιλαμβανόμαστε τον εαυτό μας ως κοινωνικά και ως πολιτικά άτομα.
Οπότε υπάρχουν περισσότερα στεγανά στο τι θα έπρεπε να σημαίνει ‘ελευθερία του Τύπου’, τι σημαίνει τελικά και τι συμβαίνει.
Είμαστε εγκλωβισμένοι σε πιο αυστηρά και πιο αυτοχαρακωμένα κουτάκια από ό,τι είναι σε άλλες κουλτούρες. Μας οριοθετούν.
Ανήκω σε αυτούς που θεωρούν πως η συζήτηση και ο όρος ‘δημοσιογραφική δεοντολογία’ είναι κοινωνικές κατασκευές πάνω στον άξονα του τι είναι κοινωνικά αποδεκτό, τι πρέπει να είναι στο δημόσιο χώρο, τι διαπαιδαγωγεί. Όλο αυτό μας το βάζει σε πιο βολικά κουτάκια κατανόησης, σε πολιτισμικό επίπεδο.
Ό,τι ανήκει στην κίτρινη ή τη ψυχαγωγική δημοσιογραφία, θεωρείται λιγότερο δημοσιογραφικό. Κατ’ αναλογία, εξίσου δαιμονοποιείται η λειτουργία των social media. Θεωρούνται φορείς ψευδών ή παραποιημένων ειδήσεων και τίθενται ερωτήματα όπως’“η δημοσιογραφία των πολιτών είναι ή μπορεί να είναι δημοσιογραφία; Τι ρόλο επιτελούν; Σε τι ποσοστό;’.
Σε δεύτερο επίπεδο, επειδή τα κοινωνικά δίκτυα δίνουν τη δυνατότητα στους επαγγελματίες να έχουν προσωπικό χώρο, μας αφήνουν να δούμε ποια ίσως να είναι η ιδεολογική τους τοποθέτηση ή η άποψη τους, κάπου που αξιολογούνται από ακροατήρια.
Έξω από τις αγκυλώσεις για στρατευμένους των fake news κλπ, πρέπει να θέτουμε δύσκολα ερωτήματα στα ακροατήρια. Όχι να κάνουμε εκ των προτέρων υποθέσεις.
Αυτή είναι μια βασική διαφορά της έρευνας ακροατηρίων”, που μπορεί να βοηθήσει “και σε επίπεδο χάραξης στρατηγικών στο πεδίο της δημοσιογραφίας και δημοσιογραφικής δεοντολογίας”.
Έφυγε από τη ζωή ο σημαντικός ιστορικός Γιώργος Δερτιλής. Δώδεκα βιβλία και σαράντα άρθρα του έχουν δημοσιευτεί ή μεταφραστεί στην ελληνική, αγγλική, γαλλική, ισπανική και ιταλική γλώσσα. Τιμήθηκε με το Εθνικό Τάγμα της Λεγεώνας της Τιμής και του είχε απονεμηθεί η γαλλική υπηκοότητα.
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1939 και πέθανε στα Κύθηρα σε ηλικία 84 ετών. Σπούδασε δημόσιο δίκαιο και οικονομικές επιστήμες στη Νομική Σχολή Αθηνών του Πανεπιστημίου Αθηνών και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Πολιτική Θεωρία και την Ιστορία στο Πανεπιστήμιο του Sheffield.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, το 1978, διορίστηκε ειδικός επιστήμονας της οικονομικής ιστορίας στη Νομική Σχολή Αθηνών, της οποίας έγινε υφηγητής το 1980. Το 1983, εξελέγη τακτικός καθηγητής Κοινωνικής και Οικονομικής Ιστορίας στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών της Νομικής Σχολής Αθηνών, από το οποίο αποχώρησε το 2002 με τον τίτλο του Ομότιμου Καθηγητή.
Το 2000 εξελέγη καθηγητής στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι ενώ υπήρξε επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο στη Φλωρεντία, στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης κ.α.
Το 1989 εξελέγη μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Επιστημών. Διετέλεσε πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ιστορικού αρχείου του Πανεπιστημίου Αθηνών (1987-2002), του οποίου ήταν ο ιδρυτής.
Διετέλεσε επίσης γενικός γραμματέας του διοικητικού συμβουλίου του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τράπεζας (1986-1991), τακτικό μέλος και διευθυντής ερευνών στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, μέλος του Εθνικού Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Έρευνας, του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και των Ιδρυμάτων Schlumberger και Maison Suger (Παρίσι) καθώς και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Οικονομικής Ιστορίας.
Επτά πόλεμοι, τέσσερις εμφύλιοι, επτά πτωχεύσεις, 1821-2016 (εκδόσεις Πόλις, 2016)
«Η πρόσφατη εκλογή του στην Ακαδημία Αθηνών ήταν το επιστέγασμα μιας λαμπρής σταδιοδρομίας και μιας συνεπούς δημόσιας πορείας. Γιατί ο Δερτιλής υπήρξε ένας παρεμβατικός διανοούμενος. Με καθαρή ματιά και με αληθινή ανησυχία για την πρόοδο του τόπου», αναφέρει μεταξύ άλλων, σε ανάρτησή του για την απώλεια του επιφανούς ακαδημαϊκού ο πρωθυπουργός.
Το Media Freedom Rapid Response (MFRR) δημοσίευσε την τελευταία έκδοση της ετήσιας έκθεσης παρακολούθησης, που περιγράφει την κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου σε ολόκληρη την Ευρώπη το 2022. Φέτος, το MFRR κατέγραψε 813 παραβιάσεις της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης στα κράτη μέλη της ΕΕ και στις υποψήφιες χώρες.
Η Έκθεση Παρακολούθησης – που εκπονήθηκε από το Ευρωπαϊκό Κέντρο για
την Ελευθερία του Τύπου και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ECPMF), την
Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (EFJ) και το Διεθνές Ινστιτούτο Τύπου (IPI) ως μέρος του MFRR – συγκεντρώνει και αναλύει όλες τις παραβιάσεις της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης που καταγράφονται στο Χαρτογράφηση της Ελευθερίας των Μέσων για όλο το έτος 2022.
Η έκθεση χωρίζεται στα ακόλουθα κεφάλαια: μια επισκόπηση που προσφέρει δεδομένα και γραφικά σχετικά με την κατάσταση της ελευθερίας του Τύπου στην ΕΕ και τις υποψήφιες χώρες το 2022, τέσσερις θεματικές ενότητες με ποσοτική και ποιοτική ανάλυση σχετικά με τα προαναφερθέντα θέματα και εκθέσεις χωρών που προσφέρουν μια περίληψη των οι πιο σχετικές απειλές στις ακόλουθες χώρες της ΕΕ: Βέλγιο, Εσθονία, Γαλλία, Γερμανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ιταλία, Πολωνία, Ισπανία και Σουηδία· και στις ακόλουθες υποψήφιες χώρες: Αλβανία, Βόρεια Μακεδονία, Σερβία και Τουρκία.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του 2022, καταγράφηκαν 813 παραβιάσεις της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης σε κράτη μέλη της ΕΕ και υποψήφιες χώρες, στις οποίες συμμετείχαν 1.339 άτομα ή μέσα ενημέρωσης. Αυτό σηματοδοτεί αύξηση από 654 το 2021, αν και πρέπει να σημειωθεί ότι η Ουκρανία και η Μολδαβία δεν συμπεριλήφθηκαν στην ανάλυση του
προηγούμενου έτους.
Η ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα συνέχισε αξιοσημείωτη επιδείνωση το 2022 εν μέσω μεγάλης εξάπλωσης σκάνδαλο παρακολουθήση καθώς και αρκετά σοβαρά ποινικές κατηγορίες και βίαιες επιθέσεις σε δημοσιογράφοι. Το MapMF κατέγραψε συνολικά 42 παραβιάσεις που αφορούν 63 πρόσωπα ή οντότητες που σχετίζονται με τα μέσα ενημέρωσης. Η ασφάλεια των δημοσιογράφων παρέμεινε μια σοβαρή ανησυχία μετά από πολλαπλές
σωματικές επιθέσεις.
Οι νομικές υποθέσεις αποτελούνται από το ήμισυ από τεκμηριωμένες παραβιάσεις της ελευθερίας του Τύπου, συμπεριλαμβανομένων των βαρέων οικονομικών απαιτήσεων που υποβλήθηκαν από ιδιώτες και δημόσιους λειτουργούς.
Τον Ιανουάριο, πολλοί δημοσιογράφοι και εκδότες κατηγορήθηκαν σε σχέση με τις αποκαλύψεις τους για το σκάνδαλο Novartis.
Τον Απρίλιο, το ερευνητικό πρακτορείο Reporters United αποκάλυψε ότι ο οικονομικός δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης ήταν θύμα παρακολούθησης το καλοκαίρι του 2021 χρησιμοποιώντας το εργαλείο Predator.
Το Νοέμβριο, η ελληνική εφημερίδα “Documento” σ ανέφερε πως πολλοί δημοσιογράφοι και ιδιοκτήτες ΜΜΕ ήταν μεταξύ των ανθρώπων που είχαν στοχοποιηθεί με το Predator. Δημοσιογράφοι και εφημερίδες που ανέφεραν παρακολουθήσεις , στοχοποιήθηκαν επίσης με μηνύσεις και ποινικές έρευνες.
Μερικές από τις πιο ανησυχητικές επιθέσεις σε ελευθερία του Τύπου στη χώρα ήταν οι αυτοσχέδιες βόμβες που εξερράγησαν μπροστά στο σπίτια των δημοσιογράφων Άρη Πορτοσάλτε και Δημήτρη Καμπουράκη.
Τον Ιούλιο, ένας μεγάλος εμπρησμός σημειώθηκε στα κεντρικά γραφεία της Real Media ενώ υπήρξε η σύλληψη και βαριές ποινικές κατηγορίες σε βάρος του φωτορεπόρτερ Νίκου Πηλλού.
Πυρά κατά του Άγγελου Συρίγου έστειλε ο εκτελεστικός διευθυντής του Συμβουλίου Ελληνοαμερικανικής Ηγεσίας, Έντι Ζεμενίδης, λόγω των δηλώσεων του για να λάβει F-16 η Τουρκία.
Υπενθυμίζεται ότι ο Α. Συρίγος, μιλώντας στην ΕΡΤ, είπε μία κουβέντα που έχει εξοργίσει και την Ομογένεια, η οποία αγωνίζεται για να σταματήσει αυτή την αγορα των F-16, στην Τουρκία. Ότι, δηλαδή, “θέλουμε η Τουρκία να πάρει F16… διότι είναι προς το συμφέρον μας”».
Η δήλωση του προκάλεσε δυσαρέσκεια στην Ελληνοαμερικανική Κοινότητα, η οποία υποστηρίζει την προσπάθεια του γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ για να παγώσει “για πάντα” αυτή η αγορά των αμερικανικών μαχητικών από την Τουρκία.
Η οργή όμως της ομογένειας εκφράστηκε χαρακτηριστικά με την δήλωση του Έντι Ζεμενίδη στην Αλεξία Τασούλη και το Open. Ο κορυφαίος παράγοντας της ομογένειας χαρακτήρισε «ανοησίες» τις δηλώσεις Συρίγου, λέγοντας μάλιστα ότι «τέτοια πράγματα ακούγονται μόνο από πράκτορες της Τουρκίας»!
Σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ, κατηγόρησε τον υφυπουργό Παιδείας, ότι «ως λαγός του κ. Μητσοτάκη, προαναγγέλλει ότι “θέλουμε η Τουρκία να πάρει F16… διότι είναι προς το συμφέρον μας”» και προσθέτει ότι « η επικίνδυνη πολιτική του “πιστού και προβλέψιμου συμμάχου” των ΗΠΑ υπαγορεύει το να βαφτίζει ο κ Μητσοτάκης το κρέας ψάρι. Ωστόσο και η κοροϊδία έχει και τα όριά της».
Αναλυτικά η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ:
«Τον περασμένο Μάιο, δύο ημέρες πριν το ταξίδι του κ. Μητσοτάκη στις ΗΠΑ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ Αλέξης Τσίπρας έθεσε στη Βουλή το θέμα της πώλησης F16 από τις ΗΠΑ στην Τουρκία και κάλεσε τον πρωθυπουργό να το θέσει στον Αμερικανό πρόεδρο.
Ο κ. Μητσοτάκης αντί να αποδεχθεί το αίτημα, κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα ότι λέει ψέματα γιατί δήθεν δεν υπάρχει κανένα θέμα πώλησης F16 στην Τουρκία. Και βέβαια λίγες ημέρες αργότερα δεν τόλμησε καν να θέσει το θέμα δημόσια στον Αμερικανό Πρόεδρο.
Σήμερα ο Υφυπουργός Παιδείας κ Συρίγος, ως λαγός του κ Μητσοτάκη, προαναγγέλλει ότι «θέλουμε η Τουρκία να πάρει F16… διότι είναι προς το συμφέρον μας».
Η επικίνδυνη πολιτική του «πιστού και προβλέψιμου συμμάχου» των ΗΠΑ υπαγορεύει το να βαφτίζει ο κ Μητσοτάκης το κρέας ψάρι. Ωστόσο και η κοροϊδία έχει και τα όριά της».
«Όλο το κλιματικό σύστημα του πλανήτη είναι διαταραγμένο» τόνισε ο γενικός γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών και καθηγητής Φυσικής της Ατμόσφαιρας, Χρήστος Ζερεφός. Ο διευθυντής Ερευνών της Υπηρεσίας meteo.gr του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, Κώστας Λαγουβάρδος, ανέφερε πως αυτό που ξεχωρίζει δεν είναι τόσο οι υψηλές θερμοκρασίες, αλλά η διάρκεια. «Το 2010 είχαμε μέγιστη θερμοκρασία 30 βαθμούς στη βόρεια Κρήτη, τη μεγαλύτερη που είχε παρατηρηθεί ποτέ σε Πρωτοχρονιά, αλλά αυτό διήρκησε λίγο. Εδώ όμως συνεχίζουμε με πάνω από 30 ημέρες αυτό το μοτίβο και αυτό είναι το ανησυχητικό».
Ο γενικός γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών, μιλώντας στην ΕΡΤ, εξήγησε ότι ο Ατλαντικός Ωκεανός, που χωρίζει την Ευρώπη από την Αμερική, είναι ο χωροφύλακας που επιτρέπει ζέστη ή κρύο να πάει στην Ευρώπη. «Έτσι πήγε το κρύο στην Αμερική, ενώ στην Ευρώπη ήρθε ζέστη και η ζέστη παραμένει, αλλά βέβαια όχι για πολύ, τουλάχιστον στη χώρα μας. Αυτοί οι θερμοί χειμώνες που έχουμε τα τελευταία 20-30 χρόνια είναι οι θερμότεροι σε όλη τη μακρά χρονοσειρά που διαθέτει η χώρα μας. Λοιπόν, τώρα αυτό θα φύγει. Έφυγε ήδη από την Αμερική και αρχίζει να μεταφέρεται».
«Όλο το κλιματικό σύστημα του πλανήτη είναι διαταραγμένο. Ξεκινάμε από εκεί. Τα τελευταία 40 χρόνια έχει διαταραχθεί πάρα πολύ. Έχουμε αστάθειες παντού. Κλιματικές αστάθειες. Δεν είναι σαν τις αστάθειες του καιρού, δεν είναι ένα χαμηλό βαρομετρικό ή ένα υψηλό. Είναι ανωμαλίες, δηλαδή κάτω ή πάνω από τις κανονικές τιμές για εβδομάδες. Αυτό το βλέπουμε τα τελευταία 40 χρόνια να είναι ανησυχητικό. Γι αυτό και προσπαθούμε με τις διάφορες συμφωνίες, αν ποτέ εφαρμοσθούν, μήπως μπορέσουμε να απαλλαγούμε από τα ορυκτά καύσιμα» σημείωσε.
Ο κ. Ζερεφός σημείωσε τέλος ότι η αποσταθεροποίηση του κλίματος είναι παγκόσμιο φαινόμενο. «Έχουμε χάσει προς το παρόν το ένα τρίτο του χειμώνα, του κρύου. Αυτά τα ακραία φαινόμενα συμβαίνουν και σε άλλες χώρες. Δεν συμβαίνουν μόνο σε εμάς… Ξέρουμε ότι αυτή η ανωμαλία που βλέπουμε την τελευταία δεκαετία θα συνεχίσει και μάλιστα θα είναι και χειρότερα τα πράγματα, ιδίως μετά το 2050 έτσι όπως δείχνουν όλοι οι υπολογισμοί όλων των μοντέλων σε όλη τη γη».
Από την πλευρά του, ο διευθυντής Ερευνών της Υπηρεσίας meteo.gr του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, Κώστας Λαγουβάρδος, ανέφερε πως αυτό που ξεχωρίζει δεν είναι τόσο οι υψηλές θερμοκρασίες, αλλά η διάρκεια. «Αυτό που ξεχωρίζει σε αυτή την καλοκαιρία των τελευταίων 30 ημερών είναι η διάρκεια. Το 2010 είχαμε μέγιστη θερμοκρασία 30 βαθμούς στη βόρεια Κρήτη, τη μεγαλύτερη που είχε παρατηρηθεί ποτέ σε Πρωτοχρονιά, αλλά αυτό διήρκησε λίγο. Εδώ όμως συνεχίζουμε με πάνω από 30 ημέρες αυτό το μοτίβο και αυτό είναι το ανησυχητικό».
«Δυστυχώς, οι περισσότεροι μήνες του χρόνου στη χώρα μας είναι πιο θερμοί από αυτό που ονομάζουμε κανονικό, από τις κλιματικές τιμές, με εξαίρεση λίγους μήνες. Παντελής είναι η έλλειψη χιονιού αυτή τη στιγμή, όχι μόνο σε χιονοδρομικά κέντρα, αλλά και στα ελληνικά βουνά. Είναι ελάχιστη η χιονοκάλυψη, πάρα πολύ μικρή, κάτω από το 0,1% της ελληνικής επικράτειας είναι καλυμμένο από χιόνι, ενώ αυτή την εποχή ήταν πάνω από 10% και δεν φαίνεται, τουλάχιστον την επόμενη εβδομάδα, κάποια αλλαγή» πρόσθεσε.
«Πιθανώς το δεύτερο δεκαήμερο να έχουμε μια αλλαγή. Αυτή τη στιγμή είμαστε τρεις με τέσσερις βαθμούς πάνω από τις κανονικές τιμές για την εποχή όσον αφορά τις μέγιστες θερμοκρασίες, μια απόκλιση που είναι πολύ σημαντική γιατί όπως είπαμε έχει και διάρκεια. Η εκτίμησή μου είναι ότι επειδή έχουμε μπροστά μας δύο χειμωνιάτικους μήνες, θα έχουμε και ψυχρές εισβολές, θα έχουμε και χιόνια. Τα θέλουμε στα βουνά, όχι μόνο για τα χιονοδρομικά αλλά για το υδατικό ισοζύγιο. Θα ήταν απίθανο να μη δούμε κάποιο κρύο, αλλά τουλάχιστον δεν φαίνεται αυτό μέσα στο πρώτο δεκαήμερο, πιθανόν μέσα στο δεύτερο δεκαήμερο του Ιανουαρίου» εκτίμησε.
«Μπαίνουμε σε μια αποσταθεροποίηση του κλίματος και κάνουμε ότι μπορούμε για να σταματήσουμε αυτή την διαδρομή προς το άγνωστο» κατέληξε ο κ. Λαγουβάρδος.
Με επικοινωνιακά τρικ προσπαθεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη να κουκουλώσει τα στοιχεία που θέλουν την Ελλάδα να βρίσκεται στην τέταρτη θέση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, στην παιδική φτώχεια μετά τη Βουλγαρία, υποσχόμενη «καλάθια του Άι Βασίλη».
Το θέμα ανέδειξε με ανάρτηση του στο Twitter ο τομεάρχης Ανάπτυξης και Επενδύσεων του ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ Αλέξης Χαρίτσης, σημειώνοντας ότι «την ώρα που η ακρίβεια σαρώνει στη χώρα μας που έρχεται τέταρτη στην ΕΕ στην παιδική φτώχεια, η ΝΔ υπόσχεται «καλάθια του Άι Βασίλη».
«Μόνη λύση η σύγκρουση με την ακρίβεια. Με προοδευτική κυβέρνηση που θα αγωνιστεί για αξιοπρέπεια και ασφάλεια μικρών και μεγάλων», καταλήγει.
Σημειώνεται ότι το 31,5% των παιδιών (κάτω των 18 ετών) στην Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, έναντι ποσοστού 24,2% που είναι ο μέσος όρος στην ΕΕ, σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία της Eurostat για το 2020.
Η Ελλάδα καταγράφει ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην ΕΕ όσον αφορά τον κίνδυνο της φτώχειας που διατρέχουν τα παιδιά, μετά τη Ρουμανία (41,5%), τη Βουλγαρία (36,2%), και την Ισπανία (31,8%). Αντίθετα, τα χαμηλότερα ποσοστά στην ΕΕ κατέγραψαν η Σλοβενία (12,1%), η Τσεχία (12,9%), η Δανία (13,5%) και η Φινλανδία (14,5%).
Οι Έλληνες πολιτικοί, επιστήμονες, ακτιβιστές και δημοσιογράφοι, που «φιγουράρουν» στα κατάστιχα της ουκρανικής λίστας θανάτου «Ειρηνοποιός», με το στίγμα του «εχθρού της Ουκρανίας», μιλούν στον Παναγιώτη Παπαδομανωλάκη, στο TPP, για τη στοχοποίησή τους. Ανάμεσά τους είναι ο πρώην αναπλ. υπ. Άμυνας Κώστας Ήσυχος, ο πρώην υπ. Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας Παναγιώτης Λαφαζάνης, η πρώην αναπλ. υπ. Οικονομικών Νάντια Βαλαβάνη, τα στελέχη του ΚΚΕ Γιώργος Λαμπρούλης, Σωτήρης Ζαριανόπουλος και Γιώργος Μαγγανάς, ο ανταποκριτής στη Μόσχα Θανάσης Αυγερινός, ο πανεπιστημιακός Δημήτρης Πατέλης, ο δικηγόρος Γιάννης Ραχιώτης και η δημοσιογράφος Μαρία Καλύβα. O νομικός Θέμης Τζήμας και ο καθηγητής Θεωρίας Κράτους και Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Δημήτρης Καλτσώνης εξηγούν τον παράνομο χαρακτήρα της λίστας και καλούν τις ελληνικές αρχές να παρέμβουν για την προστασία των πολιτών τους.
Στις 20 Αυγούστου, η δημοσιογράφος Ντάρια Ντουγκίνα, κόρη του Ρώσου εθνικιστή φιλοσόφου Αλεξάντερ Ντούγκιν, δολοφονήθηκε μέσω παγιδευμένου εκρηκτικού μηχανισμού στο αυτοκίνητό της, αφού είχαν μόλις παρακολουθήσει το ετήσιο φεστιβάλ «Παράδοση», στα περίχωρα της Μόσχας. Η εθνικιστική-αντιδραστική ιδεολογία του πατέρα της, δεν εμπόδισε τη διεθνή καταδίκη της τρομοκρατικής ενέργειας, με το πάπα Φραγκίσκο να κάνει λόγο για ένα αθώο θύμα της τρέλας του πολέμου και τον επίσημο εκπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ να ζητά διαλεύκανση της δολοφονίας.
Την ευθύνη του τρομοκρατικού χτυπήματος ανέλαβε μία νεοσύστατη οργάνωση ονόματι «Εθνικός Ρεπουμπλικανικός Στράτος της Ρωσίας», σύμφωνα με το μανιφέστο που δημοσιοποίησε ο εξόριστος Ιλία Πονομάρεφ. Πρόκειται για έναν πρώην βουλευτή της ρωσικής Δούμας, υπήρξε ο μοναδικός βουλευτής που καταψήφισε την ενσωμάτωση της Κριμαίας το 2014, ενώ από το 2019 φέρεται να έχει ουκρανική υπηκοότητα και να πολεμάει μάλιστα στο πλευρό των δυνάμεων εδαφικής άμυνας της Ουκρανίας. Αν και ο ίδιος ισχυρίζεται ότι δεν είναι μέλος, παρά μόνο έμπιστος της τρομοκρατικής οργάνωσης, η οποία καλεί μέσω του μανιφέστου της σε «εξόντωση» του Ρώσου προέδρου, είναι χαρακτηριστικό πώς έχει γράψει βιβλίο με τίτλο «Πρέπει ο Πούτιν να πεθάνει; Η ιστορία για το πώς η Ρωσία θα γίνει η δημοκρατία αφού χάσει στην Ουκρανία».
Η ρώσικη ομοσπονδιακή υπηρεσία πληροφοριών κατηγόρησε για τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες πως σχεδίασαν το χτύπημα, ενώ δημοσίευσε οπτικοακουστικό υλικό που υποδεικνύει ως φερόμενη δράστρια την Ναταλία Βοφκ, Ουκρανή υπήκοο και μέλος του νεοναζιστικού τάγματος Αζόφ, η οποία φέρεται να διέφυγε στην Εσθονία. Η ουκρανική κυβέρνηση αρνήθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη, κάνοντας λόγο για εσωτερικό ξεκαθάρισμα των ρωσικών υπηρεσιών. Ωστόσο, η Ντουγκίνα, όπως και ο πατέρας της, βρίσκονται στα κατάστιχα της λίστας θανάτου Myrotvorets («Ειρηνοποιός») και δεν είναι η μόνη που δολοφονείται μετά την προγραφή της. Το περιστατικό είναι μόνο το πιο πρόσφατο, που πήρε δημοσιότητα, και ενδεχομένως το πιο «βολικό» από μια σειρά στόχους (και ορισμένες φορές θύματα), μεταξύ των οποίων πολιτικοί, δημοσιογράφοι και ακτιβιστές, συχνά μάλιστα από την αριστερά, αλλά και κάποιοι υπεράνω κάθε υποψίας.
«Ειρηνοποιός»: Μια ιστοσελίδα προγραφών, που συνεργάζεται με τις ουκρανικές υπηρεσίες
Το Κέντρο «Ειρηνοποιός» αποτελεί μια βάση δεδομένων, που δημοσιεύει προσωπικές πληροφορίες, ατόμων που θεωρούνται από τους συντάκτες της ιστοσελίδας «εχθροί της Ουκρανίας». Η ίδρυση ανακοινώθηκε το 2014, από τον Γκέοργκι Τούκα, ιδρυτή του Εθνικού Μετώπου Πατρίδας, το οποίο συνεργάζεται με τον στρατό των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας και τα τάγματα εθελοντών, για την προμήθεια πολεμικού εξοπλισμού. Ο Τούκα έχει διατελέσει επίσης κυβερνήτης της περιφέρειας Λουγκάνσκ, αφού διορίστηκε από την πραξικοπηματική κυβέρνηση του Ποροσένκο, και στη συνέχεια αναπληρωτής υπουργός επί Γκρόισμαν. Συνιδρυτής είναι ο Ρόμαν Ζάιτσεφ, πρώην υπάλληλος της Υπηρεσίας Ασφαλείας του Λουγκάνσκ, ο οποίος έχει παραδεχθεί ότι το τρίτο πρόσωπο πίσω από την ίδρυση του «Ειρηνοποιού» ήταν ο τότε σύμβουλος και μετέπειτα αναπληρωτής υπουργός του υπ. Εσωτερικών της Ουκρανίας, Αντόν Γεραστσένκο.
Ο «Ειρηνοποιός» ισχυρίζεται ότι «ασκεί τις δραστηριότητές του σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία της Ουκρανίας και τις διεθνείς νομικές πράξεις που επικυρώθηκαν από το κράτος μας», ενώ αναφέρει ανοιχτά ότι «δεν αντιτίθεται στη χρήση πληροφοριών και στοιχείων που περιέχονται στον ομώνυμο ιστότοπο από υπαλλήλους του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ουκρανίας, του Υπουργείου Εσωτερικών της Ουκρανίας, της Κρατικής Υπηρεσίας Συνοριοφυλακής της Ουκρανίας, των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας σε επιχειρησιακές και ερευνητικές δραστηριότητες». Μάλιστα, ο Γερασένκο είχε διαφημίσει τον «Ειρηνοποιό» σε ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παραδεχόμενος ότι «οι πληροφορίες από τον ιστότοπο του κέντρου Ειρηνοποιός χρησιμοποιούνται από το Υπουργείο Εσωτερικών, την Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας, τις υπηρεσίες πληροφοριών και τη συνοριακή υπηρεσία για τη συλλογή πληροφοριών για το άνοιγμα ποινικών υποθέσεων και τη λήψη δικαστικών αποφάσεων σχετικά με την κράτηση και τη σύλληψη αυτονομιστών και τρομοκρατών». Ακόμη, κάλεσε τους «συνείδητους πολίτες» να καταδώσουν προσωπικά δεδομένα για «τρομοκράτες», στους διαχειριστές του ιστοτόπου.
Το υπουργείο Εσωτερικών της Ουκρανίας, η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας και άλλες δομές εξουσίας της χώρας αναφέρονταν ανοιχτά στους συνεργάτες του ιστοτόπου, μέχρι τις 13 Μαρτίου του 2016, οπότε αφαιρέθηκαν, στον απόηχο ενός διεθνούς σκανδάλου, αφού δημοσιεύθηκαν τα προσωπικά δεδομένα περίπου 5.000 δημοσιογράφων διαπιστευμένων από τη Λαϊκή Δημοκρατία του Ντονέτσκ. Μεταξύ αυτών, υπήρχαν ρεπόρτερς από παγκόσμια μέσα ενημέρωσης όπως AFP, Al Jazeera , Le Monde, BBC, Reuters , Forbes. Η ανακοίνωση της δημοσίευσης των προσωπικών δεδομένων των δημοσιογράφων έγινε ξανά από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του πρώην αναπλ. υπ. Εσωτερικών, Γερασένκο. Στις αντιδράσεις συγκαταλέγονται ο Γιαν Τομπίνσκι, τότε πρεσβης της ΕΕ στην Ουκρανία, η Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (IFJ), η Επιτροπή Προστασίας των Δημοσιογράφων (CPJ) και οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα, οι οποίοι μάλιστα κάλεσαν σε τιμωρία του Γεραστσένκο.
Παρά το γεγονός ότι είχε προηγηθεί η ανάρτηση των προσωπικών δεδομένων Ρώσων ρεπόρτερς και του Ουκρανού δημοσιογράφου Όλες Μπουζίνα, ο οποίος δολοφονήθηκε λίγες ημέρες μετά, δεν υπήρξε καμία αντίδραση, μέχρι τη διαρροή των προσωπικών στοιχείων των δυτικών δημοσιογράφων, οπότε η εισαγγελία του Κιέβου κίνησε ποινική δίωξη. Αλλά, ο Γεραστσένκο υποστήριξε τον «Ειρηνοποιό», κάνοντας λόγο για «εθελοντες δημοσιογράφους», που όπως «και κάθε [Ουκρανός] πολίτης και δημοσιογράφος, έχουν το δικαίωμα να διανέμουν οποιαδήποτε πληροφορία δεν απαγορεύεται από το νόμο». Ο Ζοριάν Σκίριακ, τότε σύμβουλος του επικεφαλής του Υπουργείου Εσωτερικών, Άρσεν Αβάκοφ, ανακοίνωσε μια πολιτική συνέχισης της αποκάλυψης προσωπικών δεδομένων και την προγραμματισμένη δημιουργία νέων ιστοτόπων όπως ο «Ειρηνοποιός».
Πως λειτουργεί το «καθαρτήριο» – Ερωτηματικά για τον βαθμό εμπλοκής δυτικών υπηρεσιών
Η λίστα προγραφών του «Ειρηνοποιού» έχει την «εύηχη» ονομασία «Καθαρτήριο». Πρακτικά, πρόκειται για μια βάση δεδομένων, όπου οι χρήστες καταχωρούν σε μορφή excel τα προσωπικά στοιχεία των «εχθρών της Ουκρανίας», όπως ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλέφωνο, περιγραφή κα. Τα στοιχεία είναι ανοιχτά στον επισκέπτη που μπορεί να τα εντοπίσει μέσω της ενσωματωμένης μηχανής αναζήτησης. Επιπλέον, οι υποψήφιοι στόχοι κατηγοριοποιούνται με ετικέτες, όπως «καταπάτηση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας», «προδότης της πατρίδας», «εκπρόσωπος της ρωσικής κατοχικής διοίκησης», «συμμετοχή σε εκδηλώσεις προπαγάνδας κατά της Ουκρανίας», «διάδοση της προπαγάνδας του Κρεμλίνου», «πράκτορας επιρροής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας (ROC) στην Ουκρανία», «αντίπαλος της ανεξαρτησίας της Ουκρανικής Ορθοδοξίας» κα.
«Κανόνες για τη συμπλήρωση εγγραφών στο Καθαρτήριο» (Στιγμιότυπο οθόνης από την ιστοσελίδα «Ειρηνοποιός» με μετάφραση google)
Ταξινόμηση στο «Καθαρτήριο» (Στιγμιότυπο οθόνης από την ιστοσελίδα «Ειρηνοποιός» με μετάφραση google)
Η ιστοσελίδα αναφέρει πως η ταξινόμηση γίνεται για τη διευκόλυνση των υπαλλήλων των υπηρεσιών επιβολής του νόμου και των ειδικών υπηρεσιών της Ουκρανίας και άλλων χωρών (εκτός της Ρωσικής Ομοσπονδίας), ενώ το τι θα θα πράξουν εξαρτάται …από τους ίδιους. Ερωτηματικά για το βαθμό εμπλοκής ευρωατλαντικών οργάνων και μυστικών υπηρεσιών, δημιουργούν ορισμένα ονόματα χρηστών, που προβαίνουν σε καταχωρήσεις, σε τακτική βάση, όπως «ΝΑΤΟ», «FBI», «ΜΙ5»,,«CIA «NSA», «SBU» κα.
«Οδηγίες χρήσης» στις μυστικές υπηρεσίες της Ουκρανίας και άλλων χωρών (πλην Ρωσικής Ομοσπονδίας). Το τι θα πράξουν εξαρτάται… από αυτές (Στιγμιότυπο οθόνης από την ιστοσελίδα «Ειρηνοποιός» με μετάφραση google)
Ορισμένοι από τους χρήστες του «Καθαρτηρίου» φέρουν ονόματα δυτικών και ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών και οργάνων (Στιγμιότυπο οθόνης από την ιστοσελίδα «Ειρηνοποιός» με μετάφραση google και μαυρισμένα τα προσωπικά στοιχεία των προγραμμένων στη λίστα)
Το ρωσικό Ιδρυμα για την καταπολέμηση της καταστολής ανέλυσε το πρωτόκολλο δικτύου του τομέα του ιστότοπου «Myrotvorets», διαπιστώνοντας ότι η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες μιας εταιρείας τεχνολογίας από την Καλιφόρνια. Παρά το γεγονός πως μια έκθεση του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ, που δημοσιεύθηκε του 2020 και αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ουκρανία, έχει επιβεβαιώσει ότι το ουκρανικό Υπουργείο Εσωτερικών σχετίζεται με τον «Ειρηνοποιό», η αμερικάνικη κυβέρνηση δεν έχει προβεί σε καμία ενέργεια για να μπλοκάρει την λειτουργία του ιστοτόπου, που απειλεί ευθέως πολίτες των δυτικών κρατών, την ώρα που τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης έχουν απαγορευτεί για το δυτικό κοίνο.
«Εκκαθαρίστηκε»: Στοχοποίηση και δολοφονίες σε ένα νεομακαρθικό «κυνήγι μαγισσών»
Όταν ένας «εχθρός της Ουκρανίας» εξοντώνεται, η φωτογραφία που τον συνοδεύει στη λίστα προγραφών διαγράφεται με τη λέξη «εκκαθαρίστηκε». Τα θύματα των εξωδικαστικών εκκαθαρίσεων δεν περιλαμβάνουν μόνο στρατιωτικούς στόχους. Ο Ουκρανός δημοσιογράφος Όλες Μπουζίνα και ο πρώην βουλευτής του Κόμματος των Περιφερειών Όλεγκ Καλάσνικοφ είχαν καταχωρηθεί στα κατάστοιχα του «Ειρηνοποιού», με τα προσωπικά τους δεδομένα να δημοσιεύονται την προηγούμενη των δολοφονιών τους. Μετά τη δολοφονία του Καλάσνικοφ και του Μπουζίνα, δύο μηνύματα φέρεται να εμφανίστηκαν στο επίσημο Twitter του «Ειρηνοποιού» σχετικά με την «επιτυχή ολοκλήρωση μιας μαχητικής αποστολής από τον πράκτορα 404». Ο Ιταλός φωτορεπόρτερ Αντρέα Ροτσέλι δολοφονήθηκε, ενώ ταξίδευε με τον ακτιβιστή ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διερμηνέα Αντρέι Μιρόνοφ (ο οποίος επίσης σκοτώθηκε στην επίθεση), έναν Γάλλο φωτορεπόρτερ και έναν ντόπιο οδηγό. Στη συνέχεια, η στάμπα «εκκαθαρίστηκε» προστέθηκε στην καταχώρηση των προσωπικών του στοιχείων στο «Καθαρτήριο».
Ο Γάλλος δημοσιογράφος, που έκανε λόγο για εγκλήματα πολέμου του ουκρανικού στρατού, Αντριέν Μποκέ, επιβιώσε από δολοφονική επίθεση στην Κωνσταντινούπολη. Τα προσωπικά του στοιχεία βρίσκονται επίσης στο «Καθαρτήριο». Η στοχοποίηση μέσω της ουκρανικής λίστας θανάτους δεν γνωρίζει όρια σε ηλικία, αφού το «Καθαρτήριο» περιέχει το όνομα της 14χρονης Φάινα Βλαντιμίροβνα. Η Φάινα είχε λάβει διεθνή αναγνώριση ως «παιδί θαύμα», ως συγγραφέας, δοκιμιογράφος, θεατρικός συγγραφέας. Παρά το νεαρό της ηλικίας της, έχει λάβει σειρά βραβεύσεων, ενώ είναι μέλος της της Ένωσης Συγγραφέων της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ. Ο Αλεξάντερ Γκριτσένκο, πρόεδρος του Διεθνούς Συμβουλίου της Διεθνούς Ένωσης Συγγραφέων, έχει χαρακτηρίσει την Φάινα ως την ανακάλυψη της χρονιάς και σημείωσε ότι σε ηλικία 11 ετών, το κορίτσι έγραψε ένα έργο σε επίπεδο επαγγελματία θεατρικού συγγραφέα. Το «έγκλημα» της είναι πως τον Μαΐο του 2021 ηχογράφησε ένα μήνυμα στα Ηνωμένα Έθνη, στο οποίο κάλεσε τον διεθνη οργανισμό να θυμάται ότι τα παιδιά του Ντονμπάς αξίζουν επίσης μια πραγματική παιδική ηλικία. Λίγους μήνες μενά καταχωρήθηκε στη λίστα προγραφών για «συμμετοχή σε εκδηλώσεις προπαγάνδας κατά της Ουκρανίας».
Στο «Καθαρτήριο» βρίσκεται ακόμα ο κινηματογραφιστής Ιγκόρ Λοπατόνοκ, λόγω μιας ταινίας που δούλεψε με τον Όλιβερ Στόουν, καθώς και ο παγκοσμίου φήμης τραγουδιστής των Pink Floyd, Ρότζερ Γουότερς, ο οποίος είναι γνωστός για τις αντιπολεμικές του θέσεις. Επίσης, συναντάμε τον πρόεδρο της Λευκορωσίας, Αλεξάντρ Λουκασένκο, τον γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, τα απαχθέντα από τις ουκρανικές αρχές αδέρφια και ηγετικά στελέχη της νεολαίας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ουκρανίας, Μιχαήλ και Αλεξάντερ Κονόνοβιτς, αλλά και πρόσωπα «υπεράνω πάσης υποψίας», όπως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χένρι Κίσσιγκερ, καθώς και ο Αμερικάνος δισεκατομυριούχος Έλον Μασκ, ο οποίος μέχρι τότε παρείχε κρίσιμες δορυφορικές υπηρεσίες στον ουκρανικό στρατό, μέσω του SpaceX. Στα τέλη του Απρίλη 2019 καταχωρήθηκε και η Ζελένσκαγια Έλενα Βλαντιμίροβνα, σύζυγος του σημερινού Ουκρανού προέδρου. Λίγες μέρες πριν, η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας (SBU) είχε λάβει ειδοποίηση από το Κέντρο Έρευνας Σημείων Εγκλημάτων κατά της Εθνικής Ασφάλειας της Ουκρανίας, το οποίο ισχυριζόταν ότι η προεκλογική εκστρατεία του τότε υποψηφίου για την προεδρία της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, θα μπορούσε να χρηματοδοτείται… από τη Ρωσία.
Τον Μάρτιο του 2022, ο Βλαντιμίρ Στροκ δήμαρχος της ανατολικής πόλης της Κρεμίννα στην ελεγχόμενη από την Ουκρανία πλευρά του Λούγκανσκ, απήχθη από άνδρες με στρατιωτική στολή, σύμφωνα με τη σύζυγό του και πυροβολήθηκε στην καρδιά. Ο Στροκ φέρεται να είχε προτρέψει τους Ουκρανούς συναδέλφους του να διαπραγματευτούν με φιλορώσους αξιωματούχους. Ο Γεραστσένκο, ο οποίος πλέον διατελεί σύμβουλος του υπουργού Εσωτερικών της κυβέρνησης Ζελένσκι, πανηγύρισε τη δολοφονία του δημάρχου, δηλώνοντας «επιτέλους ένας προδότης λιγότερος», αφού ανήρτησε τη φωτογραφία με το πτώμα στη σελίδα του στο Telegram. Πρόκεται για μια από τις πολλές περιπτώσεις αξιωματούχων, που βρέθηκαν δολοφονημένοι, ενώ διαπραγματεύονταν με τις ρωσικές δυνάμεις. Ανάμεσά τους, ο Γιούρι Πρύλυπκο, δήμαρχος του Γκόστομε, ο οποίος φέρεται να είχε ξεκινήσει διαπραγματεύσεις, για να οργανώσει έναν ανθρωπιστικό διάδρομο για την εκκένωση των κατοίκων της πόλης του, καθώς και ο Ντένις Κιρέεφ, μέρος της ουκρανικής διαπραγματευτικής ομάδας, ο οποίος είχε κατηγορηθεί από τα ουκρανικά ΜΜΕ για «προδοσία». Ο Γενάντι Ματσεγόρα, δήμαρχος στο Κουπιάνσκ, δημοσίευσε ένα βίντεο έκκληση στον Βολοντίμιρ Ζελένσκι για την απελευθέρωση της κόρης του, η οποία κρατήθηκε όμηρος από πράκτορες της ουκρανικής υπηρεσίας πληροφοριών. Ο Ζελένσκι είχε δηλώσει πως «θα υπάρξουν συνέπειες για τους συνεργάτες».
Έλληνες στόχοι του «Ειρηνοποιού» μιλούν στο TPP
Το TPP συνέλεξε πλήθος αναφορών σε Έλληνες πολίτες, που στοχοποιούνται μέσω της ουκρανικής λίστας θανάτου, ανάμεσα στους οποίους βρίσκουμε τα ονόματα πολιτικών, με κάποιους μάλιστα να έχουν διατελέσει πρώην υπουργοί, βουλευτές και ευρωβουλευτές, δημοσιογράφων, νομικών, καθηγητών, καλλιτεχνών και ακτιβιστών. Στη πλειοψηφία τους, πρόκειται για άτομα προερχόμενα από την αριστερά, με κοινό χαρακτηριστικό ότι ασκούν κριτική στο ΝΑΤΟ και το σημερινό καθεστώς στην Ουκρανία.
Η πρώην αναπλ. υπ. Οικονομικών, Νάντια Βαλαβάνη, προγραμμένη στη λίστα του «Ειρηνοποιού», περιέγραψε αναλυτικά στο TPP το χρονικό της στοχοποίησης της:
-Πιστεύω ότι πρωτομπήκα στο στόχαστρο των ουκρανικών αρχών, όταν το καλοκαίρι του 2014, ως μέλος της Ελληνικής Κοινοβουλευτικής Αντιπροσωπείας και της Ομάδας της Αριστεράς στη Διακοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, μίλησα και ψήφισα ενάντια στην αποβολή της ρωσικής αντιπροσωπείας ως αντίποινα στην προσάρτηση της Κριμαίας – θεωρώντας τις κυρώσεις γενικότερα απαράδεκτες και μια τέτοια απόφαση ακόμα περισσότερο, καθώς θα έκλεινε οριστικά τη δυνατότητα οποιουδήποτε διακοινοβουλευτικού διαλόγου. Η Ομάδα της Αριστεράς είχε χωριστεί στα δύο και είχε αποφασιστεί να ψηφίσουμε «κατά συνείδηση». Ήμουν η μόνη ανάμεσα στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που ψήφισα «Όχι». Κι ήμασταν ελάχιστοι – αν θυμάμαι καλά, μόλις 41-42 από διάφορα κράτη και ομάδες σε σύνολο εκατοντάδων βουλευτών – όσοι κρατήσαμε μια τέτοια στάση, με τα ονόματα μας σε δημόσια έκθεση στην ιστοσελίδα της ψηφοφορίας. Το δεύτερο «επεισόδιο» σημειώθηκε όταν, τέλος Σεπτεμβρίου 2015, αμέσως μετά τις εκλογές, ταξιδέψαμε μια τριμελής ελληνική αντιπροσωπεία στην Οδησσό, με στόχο να συμμετάσχουμε την επόμενη σε ημερίδα για τα δικαιώματα των δεκάδων μειονοτήτων που ζουν στην περιοχή. Ανάμεσα τους η ελληνική είναι από τις σημαντικότερες. Θα είχαμε επίσης συνάντηση με το Δημοτικό Συμβούλιο της πόλης, που βρισκόταν σε σύγκρουση με το νέο Κυβερνήτη της Οδησσού, που είχε διορίσει τρεις μήνες πριν ο Ποροσένκο: Τον πρώην Πρόεδρο της Γεωργίας, που είχε δραπετεύσει νύχτα από τη χώρα του στέλνοντας το χρυσό της στην Ελβετία και καταζητούνταν επίσημα. Στην αντιπροσωπεία συμμετείχαν επίσης ο πρώην αν. υπουργός Εθνικής Άμυνας Κώστας Ήσυχος και ο πρώην Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής Άμυνας και Διεθνών Σχέσεων της Βουλής κατά την πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, Βασίλης Χατζηλάμπρου. Μας συνόδευαν οι δημοσιογράφοι Αρης Χατζηστεφάνου και Άρης Χιωτέλης. Απόγευμα, λίγο μετά την άφιξη μας, κάναμε μια άτυπη «συνάντηση γνωριμίας» με τον Πρόεδρο και το Διοικητικό Συμβούλιο των Ελληνικών Κοινοτήτων της Οδησσού – σε μια πιτσαρία. Η ατμόσφαιρα στο δείπνο ήταν περίεργη – επί ώρα προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι δεν είχε κανένα λόγο το ταξίδι μας, καθώς οι ελληνικής καταγωγής πολίτες της Οδησού δεν έχουν κανένα πρόβλημα, «μας τα έχει λύσει όλα η κυβέρνηση». Μόνο προ το τέλος «έσπασε» η επιφυλακτικότητα και ξεπεράστηκαν τα προσχήματα, με αποτέλεσμα να καταλήξουμε να δεσμευτούμε ότι θα κάνουμε ότι μπορούμε ώστε να να πιέσει η (δεύτερη) κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ (από τον οποίο είχαμε αποχωρήσει) για να λυθούν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν για τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στην Οδησσό. Στο αίτημα τους να ζητήσουμε από την ελληνική κυβέρνηση να κάνει ότι έκανε η ισραηλινή για τους Εβραίους της Οδησσού, δηλ. κατ’ αντιστοιχία ν’ αγοράσει τη νεοκλασσική κτιριακή κληρονομιά του Μαρασλή, που η Προεδρία Ποροσένκο έβγαζε στο σφυρί ιδιωτικοποιώντας την και πετώντας εκτός τις Ελληνικές Κοινότητες, προσπαθήσαμε να τους εξηγήσουμε ότι αυτό ήταν αδύνατο, καθώς η ελληνική κυβέρνηση είχε μόλις υπογράψει μνημόνιο αναλαμβάνοντας να ιδιωτικοποιήσει τη δική μας δημόσια κληρονομιά. Θα μπορούσε ωστόσο να κάνει διάβημα στην ουκρανική κυβέρνηση για διακοπή της διαδικασίας ιδιωτικοποίησης και απόδοσης της χρήσης των κτιρίων πίσω στις Ελληνικές Κοινότητες ως πολιτιστικά κέντρα, κέντρα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας κλπ. Φεύγοντας κάποιοι απ’ το ΔΣ μας ψιθύρισαν μια εξήγηση για τη συμπεριφορά τους: Οι μοναδικοί άλλοι δύο πελάτες της πιτσαρίας ανήκαν στις μυστικές υπηρεσίες της Ουκρανίας…Την επόμενη μέρα η ημερίδα ξεκινούσε στις 12.00 το μεσημέρι και έτσι μέχρι τότε θα μας ξεναγούσαν στις ελληνικές αρχαιότητες της περιοχής. Μάταια ωστόσο περιμέναμε μετά το πρωϊνό, οι «ξεναγοί» μας δεν εμφανίστηκαν και παρέμεναν με κλειστά τηλέφωνα. Αντίθετα σιγά-σιγά το ξενοδοχείο περικύκλωσαν παραστρατιωτικοί με στρατιωτικές στολές και μπαλακλάβες στα πρόσωπα – κάποιες απ’ αυτές και με νεκροκεφαλές – κι άνοιξαν ένα πανό που έγραφε στα ρώσικα (στην Οδησσό και οι Ναζί ακόμα τότε ήξεραν μόνο ρώσικα) «Έξω οι διασπαστές της Ουκρανίας». Έγιναν προσπάθειες παραβίασης της κεντρικής πόρτας του ξενοδοχείου, που στο μεταξύ είχε κλειδωθεί. Ειδοποιήσαμε το Ελληνικό ΥΠΕΞ, το οποίο έστειλε ομάδα υπαλλήλων του Ελληνικού Προξενείου της Οδησσού, που διαπραγματεύτηκε επί δύο ώρες για να μας επιτρέψουν να φύγουμε. Η αστυνομία ήταν παρούσα χωρίς να παρεμβαίνει. Μας είχαν ήδη ενημερώσει πως υπό το νέο Κυβερνήτη είχε συγκροτηθεί μια νέα αστυνομική δύναμη, την οποία εκπαίδευε ομάδα Αμερικανών που έμεναν στο ξενοδοχείο μας. Αργά το μεσημέρι συμφωνήθηκε να βγούμε σε τρεις ομάδες – υπήρχε μόνο ένα αυτοκίνητο του Προξενείου για να μας μεταφέρει σε τρεις δόσεις και με προξενική συνοδεία στο ξενοδοχείο της ημερίδας. Ήμουν στην πρώτη «ομάδα», ο Κώστας στη δεύτερη και ο Βασίλης στην τρίτη, κι έτσι βγήκα έξω πρώτη απ’ όλους και πέρασα βαδίζοντας ανάμεσα από τους συγκεντρωμένους παρακρατικούς, που μας έφτυναν. Φτάνοντας στο ξενοδοχείο της ημερίδας, μάθαμε ότι είχε ακυρωθεί. Από την Ελλάδα ενημερωθήκαμε ότι το πρωί είχαν συλλάβει και όλες τις επαφές μας στην πόλη. Αποχαιρετήσαμε λοιπόν τους προξενικούς υπαλλήλους ευχαριστώντας τους και αφού δεν είχαμε πια δουλειά μέχρι την επιστροφή μας στην Αθήνα την επόμενη τα ξημερώματα, αποφασίσαμε να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη μέχρι την Πλατεία Ελλήνων, έξω απ’ το σπίτι όπου ιδρύθηκε η Φιλική Εταιρεία και μέχρι την περίφημη σκάλα, που αποθανάτισε ο Αϊζενστάιν στο «Θωρηκτό Ποτέμκιν». Δεν είχαμε προλάβει ωστόσο να κάνουμε τα πρώτα βήματα, όταν πρόβαλλαν από κάθε στενό και μας περικύκλωσαν περίπου 100 απ’ τους παρακρατικούς που μας πολιορκούσαν στο ξενοδοχείο. Έτσι παγιδευμένοι ανάμεσα τους σουλατσάραμε όλοι μαζί για κάποια ώρα καταμεσίς σ’ έναν απ’ τους κεντρικότερους δρόμους της Οδησσού. Κρίμα που δεν μπορούσαμε ν’ αποθανατίσουμε το θέαμα! Κάποια στιγμή περάσαμε μπροστά από τη χθεσινή πιτσαρία και αποφασίσαμε να κάτσουμε να φάμε, μπας και τους ξεφορτωνόμασταν. Κάτσαμε στο ίδιο χθεσινό τραπέζι, ενώ οι πελάτες παρατούσαν τα δικά τους τραπέζια κι εξαφανίζονταν. Από τους παραστρατιωτικούς, οι «φαντάροι» κάθισαν στα τραπέζια έξω, ενώ οι διοικητές τους – που αυτοαποκαλούνταν «Κομμαντάντε», σαν να βρισκόμασταν στη Λατινική Αμερική – κάθισαν απέναντί μας, στο τραπέζι που χθες κάθονταν οι πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών. Κι ενώ εμείς τρώγαμε, έρχονταν και σκύβανε από πάνω μας «ανακρίνοντας» μας, ρωτώντας επίμονα ποιοι είμαστε και τι ήρθαμε να κάνουμε, ενώ ένας απ’ τους καθισμένους στο τραπέζι τους μας φωτογράφιζε έναν-έναν από απόσταση αναπνοής. Από το τραπέζι μας κάναμε δηλώσεις – ο Κώστας Ήσυχος σε δυο κοπέλες, δημοσιογράφους ρωσόφωνου τηλεοπτικού σταθμού της Οδησσού που είχαν στο μεταξύ εμφανιστεί στην πιτσαρία, και εγώ στα βασικά ελληνικά κανάλια, που άρχισαν ήδη να μεταδίδουν τα περί πολιορκίας μας. Σε όλο το διάστημα των δηλώσεων του Ήσυχου, που μεταδίδονταν live, ένας «Κομαντάντε» στεκόταν πίσω του κάνοντας με τα χέρια του «κερατάκια» πίσω απ’ το κεφάλι του Κώστα: Όπως μάθαμε αργότερα, στις περιοχές αυτές τα «κερατάκια» είναι αντίστοιχα του γνωστού ναζιστικού χαιρετισμού. Με άλλα λόγια, στο διάστημα της συνέντευξης με τον Ήσυχο κάποιος με στρατιωτική στολή παραλλαγής και μπαλακλάβα στο πρόσωπο μοιραζόταν μαζί του τον φακό χαιρετώντας ναζιστικά. Κάπως έτσι εμφανίστηκε και η αστυνομία στην πιτσαρία. Τους ζητήσαμε να κάνει ο Κώστας εκ μέρους όλων μας επίσημη καταγγελία της κατάστασης που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια τους, αλλά μας είπαν ότι γι’ αυτό θα έπρεπε να τους ακολουθήσει στο αστυνομικό τμήμα. Φυσικά αρνηθήκαμε. Τελικά επέστρεψαν και παραδέχθηκαν ότι η καταγγελία θα μπορούσε να γίνει και επιτόπου. Οι αστυνομικοί, ο Κώστας και η διερμηνέας μας έκατσαν σ’ ένα άδειο τραπέζι κι ο Κώστας υπαγόρευσε την καταγγελία – με τους παραστρατιωτικούς «διοικητές» όρθιους και σκυμμένους από πάνω τους ν’ ακούνε κάθε του λέξη! Στις 7.30 μμ, όταν είχε πέσει πια το σκοτάδι, αποφασίσαμε να πραγματοποιήσουμε έξοδο με την ελπίδα ότι δε θα μας ακολουθήσουν – κι έτσι κι έγινε. Για να βγούμε έξω, περάσαμε υποχρεωτικά ανάμεσα στους παραταγμένους μπροστά στην πόρτα “διοικητές”, που μας αποχαιρέτησαν έναν – ένα υποκλινόμενοι ειρωνικά, σαν γιγάντια έντομα, κθώς φορούσαν πάνω απ’ τις μάσκες τους στρατιωτικές διόπτρες νυχτερινής όρασης. Την ώρα που πετούσαμε με το αεροπλάνο το επόμενο πρωί, η «Χρυσή Αυγή» μας χαρακτήρισε σε ανακοίνωση που εξέδωσε στην Αθήνα «ψεύτες»: Αν, όπως έλεγα στις συνεντεύξεις μου από την πιτσαρία, μας είχε όντως πολιορκήσει ο «Δεξιός Τομέας», τώρα θα ήμασταν όλοι νεκροί. (Κάτι ήξερε η «ΧΑ»: Τον Μάη της προηγούμενης χρονιάς ο «Δεξιός Τομέας» στην Οδησσό είχε καταδιώξει άοπλους διαδηλωτές που διαμαρτύρονταν για το πραξικόπημα της Πλατείας Μεϊντάν εγκλωβίζοντας τους στο Μέγαρο των Συνδικάτων, για να βάλει στη συνέχεια φωτιά – και μοιράζοντας τη χαριστική βολή με έναν πυροβολισμό στο κεφάλι, όπως είδαμε και σε βίντεο των ειδήσεων της ΕΡΤ, αποτελείωσε ανθρώπους που κείτονταν τσακισμένοι στο έδαφος έχοντας πηδήσει από φλεγόμενα παράθυρα. Απολογισμός: 34 νεκροί.) Την ίδια ώρα ο «Δεξιός Τομέας» έβγαζε στο Κίεβο δική του ανακοίνωση για «ειρηνική εκδήλωση που έγινε χθες στην Οδησσό ενάντια στους διαμελιστές της Ουκρανίας». Έτσι μάθαμε και για συμμετοχή δεύτερης ναζιστικής οργάνωσης, της άγνωστη μας «Αυτοάμυνας της Πλατείας Μεϊντάν». Ένας ακόμα λόγος στοχοποίησης μας είναι πως το 2017 συγκροτήσαμε το Ελληνικό Τμήμα της «Λέσχης Φίλων της Κριμαίας» και στο εξής συμμετείχαμε κάθε χρόνο μέχρι την πανδημία στο Διεθνές Οικονομικό Φόρουμ της Γιάλτας με στόχο τον τερματισμό αλλά και το «σπάσιμο» των εξοντωτικών κυρώσεων εναντίον της Κριμαίας, συμπεριλαμβανόμενης και της απαγόρευσης χορήγησης βίζας επίσκεψης στην Ελλάδα στους χιλιάδες ελληνικής καταγωγής κατοίκους της. Το 2019, μάλιστα, ο Κώστας Ήσυχος διάβασε στην ειδική συνεδρίαση στο αρχοντικό του Λάμπρου Κατσώνη, τα «Λιβάδια» (παραφθορά του ονόματος της γενέτειρας του Λειβαδιάς), στην αίθουσα που κλείστηκε η Συμφωνία της Γιάλτας, μήνυμα αλληλεγγύης του Μανώλη Γλέζου προς τον (ελληνικής καταγωγής) Πρωθυπουργό της Κριμαίας και τους μετέχοντες στο Φόρουμ ενάντια στις κυρώσεις. Το κύριο όμως που μας χάρισε το Φόρουμ ήταν η ευκαιρία μετά τις συνεδριάσεις του, τριγυρίζοντας στους δρόμους της Σεβαστούπολης και της Γιάλτας και παρατηρώντας τη ζωή γύρω μας, να πιάνουμε κουβέντα με κατοίκους τους, κυρίως Ρώσους και Ταρτάρους, που από άποψη καταγωγής συνιστούν και τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού. Οι άνθρωποι ήταν πραγματικά ευχαριστημένοι από τη ζωή τους και μας έλεγαν πόσο καλύτερη είχε γίνει μετά την προσάρτηση: Ανέβηκαν δραστικά συντάξεις και μισθοί στα επίπεδα των ρωσικών και η ρωσική κυβέρνηση είχε χρηματοδοτήσει νέες υποδομές σε μια «ξεχασμένη» και υποβαθμισμένη περιοχή, όπου δεν είχε τίποτα συντηρηθεί ή ανανεωθεί από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης. Έτσι δημιουργήθηκε μεταξύ 2015-2019 το Διεθνές Αεροδρόμιο της Κριμαίας στη Σεβαστούπολη και η Γέφυρα του Κερτς (τμήμα της ανατινάχθηκε πρόσφατα, ξεκινώντας τα ρωσικά αντίποινα ενάντια στις υποδομές) – συνδέοντας οδικά και σιδηροδρομικά την Κριμαία με τη Μόσχα και λύνοντας τα προβλήματα μεταφορών μιας Κριμαίας ασφυκτικά πολιορκημένης από την Ουκρανία (που πέρυσι είχε κόψει όλο το καλοκαίρι και την τροφοδοσία της σε νερό), και προπαντός από τις ευρωπαϊκές και αμερικάνικες κυρώσεις. Όσο για τα χρόνια της πανδημίας, μεταξύ 2019-2021 κατασκευάστηκε ένα καταπληκτικό δίκτυο εθνικών αυτοκινητόδρομων στην τεράστια πεδιάδα όπου δόθηκε η μεγαλύτερη μάχη με τανκς του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, ώστε να μπορείς πλέον μέσα σε μερικές ώρες να διασχίζεις ολόκληρη την Κριμαία απ’ οποιαδήποτε σημείο της. Όπως το έζησα και η ίδια, όταν μετά από δυόμιση χρόνια ξαναβρέθηκα εκεί το Νοέμβριο του 2021, εκπροσωπώντας μόνη μου, λόγω ασθένειας του Κώστα και του Γιάννη Ραχιώτη, το Ελληνικό Τμήμα σε συνεδρίαση της Γραμματείας της Διεθνούς Λέσχης Φίλων της Κριμαίας, ενώ ήδη απειλή πολέμου κρεμόταν πάνω από τη Μαύρη Θάλασσα. Η κορυφαία ωστόσο τέτοια ευκαιρία μας είχε δοθεί το 2018 όταν, ενώ περπατούσαμε με τον Κώστα σε δρόμο της Γιάλτας μιλώντας στα ελληνικά, μας πλησίασε, μας ρώτησε αν είμαστε Έλληνες και μας συστήθηκε μιλώντας άψογα τη γλώσσα μια, ποντιακής καταγωγής, καθηγήτρια Γεωγραφίας στο Πανεπιστήμιο της Σεβαστούπολης, η οποία διδάσκει εθελοντικά δυο φορές τη βδομάδα σε τάξη για την εκμάθηση της γλώσσας που δημιουργήθηκε με δική της πρωτοβουλία το 2015 στο Β’ Σχολείο της Γιάλτας. Κι επειδή «τα παιδιά μου δεν έχουν δει ποτέ πραγματικούς Έλληνες», μας προσκάλεσε στο μάθημα της. Πήγαμε όντως το επόμενο πρωί οι δυο μας και βρεθήκαμε μπροστά σ’ ένα μικρό «θαύμα»: Μια τάξη περίπου 60 παιδιών όλων των ηλικιών από Τρίτη Δημοτικού έως Τρίτη Γυμνασίου, με καταγωγή από μια γκάμα μειονοτήτων πέρα από Ρωσσάκια, Ταρταράκια και Γερμανάκια. Δεν υπήρχε κανένα ελληνικής καταγωγής, όλα όμως ενδιαφέρονταν για τον ελληνικό πολιτισμό. Το μάθημα γινόταν χωρίς βιβλία, αποκλειστικά με δικές της σημειώσεις. Μας τραγούδησαν άψογα σύγχρονα ελληνικά τραγούδια και απάντησαν στα ελληνικά και στα ρωσικά σε λεπτομερείς ερωτήσεις για τη γεωγραφία και την αρχαία ιστορία και μυθολογία της Ελλάδας, αλλά και για την αρχαιοελληνική αποικία της Ταυρίδας (Κριμαίας), ξέροντας μάλλον περισσότερα από μας! Στη συνέχεια τα συνοδέψαμε στην τραπεζαρία, όπου έπαιρναν το «δεκατιανό» τους (κανονικό μεσημεριανό φαγητό) όλες οι τάξεις του δημοτικού και οι πρώτες του γυμνάσιου, εξυπηρετούμενες από τραπεζοκόμους κι επιτηρούμενες από μεγαλύτερα παιδιά με κόκκινα περιβραχιόνια. Μ’ αυτά τα μεγαλύτερα πιάσαμε κουβέντα: Τα ρωτήσαμε τι ήθελαν να γίνουν όταν αποφοιτούσαν. Η πλειοψηφία ήθελαν να σπουδάσουν γεωπόνοι και ν’ αναλάβουν τα κοπάδια βοδιών ή τις καλλιέργειες των γονιών τους. Κάποια λιγότερα, θα σπούδαζαν οικονομία για ν’ αναλάβουν την οικογενειακή «επιχείρηση». Mέχρι που η καθηγήτρια μας σύστησε ένα αγόρι με περιβραχιόνιο ως «το αστέρι μας»: Τελειώνοντας το 2ο Σχολείο Γιάλτας θα συνέχιζε με σπουδές κλασσικού χορού. Η Πόντια καθηγήτρια μας είπε αποχαιρετώντας μας ότι, ακολουθώντας το παράδειγμα της, είχαν πρόσφατα σχηματιστεί τέτοιες εθελοντικές τάξεις εκμάθησης ελληνικών σε άλλα τρία σχολεία της Γιάλτας. Στην Κριμαία που έχω γνωρίσει οι εργαζόμενοι άνθρωποι, παρ’ όλη την πολιορκία τους από Ουκρανία και Δύση, ζούσαν ήρεμα και ειρηνικά. Ο πόλεμος στην Ουκρανία πρέπει να τερματιστεί, ωστόσο αλλοίμονο αν δεν τελειώσει με αναγνώριση του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του λαού του Ντονμπάς, όπως εκφράστηκε πριν απ’ όλα μετά την έναρξη πογκρόμ ενάντια στους ρωσσόφωνους και την απαγόρευση διδασκαλίας της ρωσικής (και της ελληνικής) γλώσσας το 2014: Mε τη συγκρότηση Λαϊκών Δημοκρατιών και τη διενέργεια καθολικής συμμετοχής δημοψηφισμάτων σε όλες τις πόλεις του, συμπεριλαμβανομένης και της Μαριούπολης όπου, όπως μου είπαν κάτοικοι της πρόσφατα στην Αθήνα, είχαν ψηφίσει τότε «περισσότεροι απ’ ότι σε οποιεσδήποτε εκλογές στη σύγχρονη ιστορία μας» – με συντριπτική υπερψήφιση του αιτήματος συνένωσης με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Η Ρωσία είχε τότε αρνηθεί, προτάσσοντας τις Συμφωνίες του Μινσκ, που θα τους επέτρεπαν να επιβιώσουν ως αυτόνομες Δημοκρατίες στο πλαίσιο της Ουκρανίας και θα τους προστάτευαν από τη ρατσιστική πολιτική του Κιέβου απέναντι τους. Οι ουκρανικές κυβερνήσεις επί Ποροσένκο και Ζελένσκι έκαναν ότι μπορούσαν διαχρονικά για να τινάξουν στον αέρα το Μινσκ. Δεν τολμώ ούτε να σκεφτώ τι θα είχαν να υποστούν τα εκατομμύρια των κατοίκων του Ντονμπάς, αν όρος για τον τερματισμό του πολέμου ήταν η επιστροφή των Δημοκρατιών τους στην Ουκρανία.
Ο πρώην αναπλ. υπ. Άμυνας, Κώστας Ήσυχος, είναι ένα από τα πρόσωπα, που στοχοποιούνται μέσω του «Ειρηνοποιού», με τον ίδιο να αναφέρει στο TPP:
-Η λίστα προγραφών που έχει δημιουργηθεί τουλάχιστόν από το 2014, μετά τα γεγονότα της δολοφονίας των συνδικαλιστών της Οδησσού, αλλά και κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος της πλατείας του Μεϊντάν, περιλαμβάνει εκατοντάδες ξένους πολίτες, μεταξύ αυτών πολλούς Έλληνες, μεταξύ των οποίων και εμένα. Είναι γεγονός ότι κατά την επίσκεψή μας, το 2015, τον Οκτώβρη, με την Νάντια Βαλαβάνη, τον Άρη Χατζηστεφάνου, τον Χατζηλάμπρου, είχαμε βρεθεί προσκεκλημένοι των μειονοτήτων της Οδησσού, μεταξύ αυτών και της ελληνικής κοινότητας, η παρουσία μας θεωρήθηκε εχθρική προς το καθεστώς, χωρίς ποτέ να μας γνωστοποιηθεί τίποτα επίσημα ή θεσμικά. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως ένας ιδιότυπος νεομακαρθισμός έχει ριζώσει για τα καλά στην Ευρώπη και με ευθύνη των Βρυξελλών, αλλά και της Αθήνας και των κρατών της ΕΕ, αυτή η λίστα προγραφών, όχι απλά υπάρχει, αλλά δυναμιτίζει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, αλλά και των ανθρώπων στην Ουκρανία. Θεωρώ απαράδεκτο ότι η παρούσα και οι προηγούμενες ελληνικές κυβερνήσεις δεν έχουν ασχοληθεί με το θέμα αυτό με σοβαρότητα και συνέπεια, προκειμένου η λίστα να εξαφανιστεί και όλοι οι Έλληνες πολίτες, που μπορούν και θέλουν να ταξιδεύσουν στην Ουκρανία, προκειμένου να ταξιδεύσουν στην Ουκρανία, προκειμένου να συναντηθούν με προσωπικότητες, πολιτικά πρόσωπα και πολίτες αντίθετους προς το καθεστώς και μια δημοκρατική κοινωνία είναι ζητούμενο αν μπορούν να πράττουν τα αυτονόητα, πόσο μάλλον εμείς που δεν μπορούμε να επισκεφτούμε πλέον την Ουκρανία, ενώ έχει ακουστεί πως έχουν υπάρξει ακόμα και δολοφονίες ανθρώπων που βρίσκονται στη λίστα. Δεν θέλω να διανοηθώ πως οι ελληνικές κυβερνήσεις θα συνεχίσουν να αγνοούν αυτό το θέμα. Τα ζητήματα αυτά έχουν φτάσει στο ευρωκοινοβούλιο, στο κοινοβούλιο και μένει πια στην ελληνική κοινωνία, στις πολιτικές οργανώσεις και φορείς να πράξουν τα αυτονόητα και να υπερασπιστούν το δικαίωμα του λόγου, της διακίνησης των ιδεών και των ανθρώπων στην Ουκρανία. Μια Ουκρανία που βασανίζεται από ένα ιδιότυπο ακροδεξιό καθεστώς, όπου οι μειονότητες, μεταξύ αυτών και η ελληνική, δεν έχουν το δικαίωμα να επιβιώνουν στη βάση των συναγματικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων τους, που ίσχυαν μέχρι το 2014
Ο πρώην υπ. Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Παναγιώτης Λαφαζάνης, μας έστειλε σχόλιο για τη συμπερίληψη του στην ουκρανική λίστα, στο οποίο αναφέρει:
-Δεν υπάρχει ίσως πιο χαρακτηριστικό δείγμα για τη ναζιστική φύση του ουκρανικού καθεστώτος από τη δημόσια λίστα της κρατικής ουκρανικής ασφάλειας «Μιρόβορετς». Είμαι επικίνδυνος τρομοκράτης υπό στενή παρακολούθηση, άξιος πιθανόν και αντιποιίνων, που μπορεί να φτάσουν μέχρι δολοφονικών ενεργειών, διότι συμμετείχα στην ειρηνική προάσπιση δικαιωμάτων των Ρώσων της Ουκρανίας και επέκρινα τη στάση του καθεστώτος του Κιέβου. Το τραγικό είναι ότι η Ευρώπη έχει αγκαλιάσει και εκτρέφει το ουκρανικό αυγό του φιδιού, ενώ η Ελλάδα σφυρίζει αδιάφορα και χειροκροτεί τις ουκρανικές φασιστικές μεθόδους. Ετοιμαστείτε να υποδεχθείτε τους επωαζούμενους Ευρωπαίους χιτλερίσκους. Ήδη ορισμένοι κυβερνούν κιόλας.
Στη λίστα βρίσκονται ονόματα και προσωπικά στοιχεία τριών στελεχών του ΚΚΕ, του Γιώργου Λαμπρούλη, βουλευτή και αντιπροέδρου της Βουλής, του Σωτήρη Ζαριανόπουλου, πρώην ευρωβουλευτή, και του Γιώργου Μαγγανά, στελέχους του ΚΚΕ. Σε κοινή τους δήλωση στο TPP αναφέρουν:
-H «καταχώρηση» των ονομάτων μας στην ουκρανική «μαύρη λίστα» με τον ψευδεπίγραφο τίτλο ‘Ειρηνοποιός’ αποδεικνύει το γεγονός πως το ουκρανικό αστικό κράτος επέλεξε το δρόμο της απροκάλυπτης στοχοποίησής μας, όπως και της στοχοποίησης του Κόμματός μας, του ΚΚΕ, που ανταποκρίθηκε σε πρόσκληση -το Νοέμβρη 2014- για μετάβαση στην περιοχή του Ντονμπάς, για να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας στο λαό της περιοχής και συνολικά της Ουκρανίας. Η προσπάθεια να μας προσάψουν διάφορες ανυπόστατες κατηγορίες, όπως «εχθροί της Ουκρανίας», συνεργάτες «τρομοκρατικών οργανώσεων», δείχνει τον αντιδημοκρατικό «κατήφορο» που έχει λάβει ένα καθεστώς το οποίο έχει «εντρυφήσει» στον αντικομμουνισμό και στην απαγόρευση κάθε αντιπολιτευτικής φωνής στην Ουκρανία και το οποίο επικράτησε μετά το αντισυνταγματικό πραξικόπημα του 2014, με τη στήριξη ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και ΕΕ, αξιοποιώντας και φασιστικές δυνάμεις για τους σκοπούς του. Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης, που επί της ουσίας «νίπτει τα χείρας της», στηρίζοντας τους ισχυρισμούς της ουκρανικής κυβέρνησης, πως η συγκεκριμένη ιστοσελίδα ελέγχεται από «ακραίους κύκλους», είναι «στάχτη στα μάτια». Οι «ακραίοι κύκλοι» έχουν ενσωματωθεί στο ουκρανικό αστικό κράτος, όπως φάνηκε και από την παρέμβαση του ναζί των ταγμάτων Αζόφ στην ελληνική βουλή, κατά τη διάρκεια του σόου της τηλεοπτικής εμφάνισης του Ζελένσκι, στο οποίο το ΚΚΕ αρνήθηκε να λάβει μέρος και δικαιώθηκε από την εξέλιξη. Όπως «σάρκα από τη σάρκα» του ρωσικού αστικού κράτους έχουν γίνει και εκείνοι οι ρωσικοί «ακραίοι κύκλοι» που αμφισβητούν την ύπαρξη του Ουκρανικού έθνους, που προσπαθούν να επιρρίψουν ευθύνες στον Λένιν και στους μπολσεβίκους για την απαράδεκτη ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία, αυτοί που «δοξολογούν» τον Ρώσο φασίστα φιλόσοφο Ι. Ιλίν και απαιτούν να γίνει χρήση όπλων μαζικής καταστροφής στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία για τα συμφέροντα των μονοπωλίων κι όχι για το λαό του Ντονμπάς ή για την κάλπικη «πάλη με το φασισμό». Εμείς δεν επιλέγουμε «ληστή» στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, είμαστε σταθερά στο πλευρό των λαών και ο ρώσικος με τον ουκρανικό λαό μεγαλούργησαν από κοινού στα πλαίσια της Σοβιετικής Ένωσης, που σε λίγες μέρες θα τιμήσουμε τα 100 χρόνια από την ίδρυσή της, όταν τα τελευταία 30 χρόνια της καπιταλιστικής παλινόρθωσης έφεραν και στους δύο λαούς φτώχεια, ταξική εκμετάλλευση και ιμπεριαλιστικούς πολέμους.
Ο ανταποκριτής από τη Μόσχα, Θανάσης Αυγερινός, ο οποίος επίσης στοχοποιείται μέσω της λίστας, αναφέρει:
-Η ιστορία με τη λίστα προγραφών «Μιροτβόρετς» και τη διεθνή αποσιώπησή της επιβεβαιώνει τη ρήση ότι αλίμονο στην πραγματικότητα, αν τολμήσει να μην ταιριάζει με τα επίσημα αφηγήματα. Το ΝΑΤΟ και οι χώρες-μέλη του έχουν προφανώς αποφασίσει να κλείσουν στο όνομα της σύγκρουσης με τη Ρωσία τα μάτια σε κάθε παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εντέλει σε κάθε βαρβαρότητα, που προέρχεται από ακραίους εθνικιστές και νεοναζί στο Κίεβο (θεσμικούς ή εξωθεσμικούς, λίγο απασχολεί). Μισόκλειναν τα μάτια και τα προηγούμενα χρόνια αφήνοντας απλώς κάποιες χαραμάδες αλήθειας στα ΜΜΕ, τα έχουν κυριολεκτικά σφραγίσει μετά τις 24 Φεβρουαρίου, λες και οι κοινωνικές αξίες ή τα δικαιώματα, που επικαλούμαστε ως Δύση έχουν περιστασιακή ισχύ, αναλόγως των συνθηκών ή αναλόγως των κοινωνικών ομάδων, που απειλούνται. Από τη λίστα «εχθρών» του σημερινού Κιέβου, διαγράφονται επιδεικτικά και με αίμα με τη φράση «εξοντώθηκε» όσοι δολοφονήθηκαν από φανατικούς ή όργανα των εθνικιστών, Ουκρανοί ή ξένοι. Λίγο ενδιαφέρει αν είναι επισήμως ή ανεπισήμως το υπουργείο Εσωτερικών της Ουκρανίας ή άλλες υπηρεσίες, αμιγώς ουκρανικές ή ξένες, πίσω από την εν λόγω λίστα, σημασία έχει ότι την καλύπτουν και δεν κάνουν το παραμικρό για να συσχετίσουν τις δολοφονίες και τις εξαφανίσεις με τους δημιουργούς και τους χειριστές της. Επομένως η απειλή δεν είναι αόριστη, αλλά πολύ συγκεκριμένη. Από τον Φλεβάρη και μετά δέχομαι εξαιτίας της δουλειάς μου πολλές έμμεσες ή άμεσες απειλές, γραπτές ή τηλεφωνικές, για τις οποίες έχω ενημερώσει τις ρωσικές Αρχές και σκοπεύω να κάνω το ίδιο και με τις ελληνικές, το μεγάλο ερώτημα είναι, όμως, αν όντως υπάρχει κάποια πραγματική διάθεση στη δική μας κυβέρνηση ή στις κυβερνήσεις της ΕΕ να ασχοληθούν με την προστασία της ασφάλειας και της ζωής των πολιτών της Ένωσης και αν υπάρχουν ακτιβιστές, κινήματα, κόμματα, κοινωνικές δυνάμεις, που επιθυμούν να συγκροτήσουν μέτωπο προστασίας κόντρα στον νεομακαρθισμό για την ελεύθερη και ανεμπόδιστη διακίνηση ειδήσεων και απόψεων, όσο ενοχλητικές κι αν είναι για κάποιους φανατικούς, γιατί μόνο από τη διαδικασία αυτή μπορεί να προκύψει η αλήθεια και να ικανοποιηθεί το δικαίωμα όλων μας στην ενημέρωση. Θα ήμουν ευτυχής αν οι δημοσιογραφικές και άλλες ιστορικές Ενώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα συμμετείχαν στο αυτονόητο αίτημα να απαιτηθεί από την κυβέρνηση του Κιέβου η δημόσια καταδίκη και το οριστικό σφράγισμα της λίστας της ντροπής.
Ο Δημήτρης Πατέλης, διδάκτορας φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Λομονόσοφ της Μόσχας και καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης, με αντικείμενο τη Φιλοσοφία και την Ιστορία της Επιστήμης, είχε επίσης εντοπίσει στο παρελθόν το όνομά του στην ουκρανική λίστα προγραφών. Μιλώντας στο TPP, αναφέρει:
-Η βάση δεδομένων «Миротворец» (укр. «Миротворець»), είναι ένας επίσημος ουκρανικός ιστότοπος που ιδρύθηκε τον Αύγουστο του 2014 από τις μυστικές υπηρεσίες της ελεγχόμενης από ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ μυστικές υπηρεσίες της ναζιστικής χούντας του Κιέβου. Πρόκειται για ναζιστικής κοπής λίστα προγραφών. Λειτουργεί ως μηχανισμός περισυλλογής πληροφορίας, στρατολόγησης καταδοτών στην υπηρεσία του ναζιστικού καθεστώτος ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στην Ουκρανία, κατασυκοφάντησης, κατατρομοκράτησης και εξόντωσης αντιφρονούντων εντός και εκτός της Ουκρανίας. Ως φορέας κάποιου «Κέντρου Έρευνας Εγκλημάτων κατά των Θεμελιωδών Στοιχείων της Εθνικής Ασφάλειας της Ουκρανίας, της Ειρήνης και της Ασφάλειας των Πολιτών», ο ιστότοπος συντηρεί και ενημερώνει μια ανοικτή βάση δεδομένων με προσωπικά στοιχεία ανθρώπων, τα οποία συλλέχθηκαν με παράνομο τρόπο (hacking, phishing), χωρίς τη συγκατάθεση των ανθρώπων των οποίων τα δεδομένα δημοσιεύονται και τους οποίους οι συντάκτες αποκαλούν αυτονομιστές, «εχθρούς της Ουκρανίας» ή «πράκτορες του Κρεμλίνου». Ο εν λόγω διαδικτυακός πόρος με συμπεριέλαβε μαζί με άλλους αντιφασίστες, μετά την επίσκεψή μας στην εμπόλεμη ζώνη του Ντονμπάς, στο Κομμουνάρσκ (Αλττσέφσκ), όπου μας φιλοξένησε η πρωτοπόρος στην ένοπλη αντιφασιστική-αντιιμπεριαλιστική εξέγερση ταξιαρχία πολιτοφυλάκων «Πρίζρακ» («Φάντασμα») υπό τον κόκκινο καπετάνιο Αλεξέι Μοζγκοβόι, ο οποίος δολοφονήθηκε άγρια μερικές μέρες μετά την αναχώρησή μας. Θεωρώ τιμή μου την στοχοποίησή μου από τον №1 εχθρό της ανθρωπότητας και του κινήματος για την επιστημονική, παιδαγωγική και πολιτική μου δράση και στάση ζωής. Τέτοιοι χειρισμοί δεν μπορούν να κάμψουν τον αντιιμπεριαλιστικό, αντιφασιστικό και διεθνιστικό αγώνα. Θεωρώ άκρως ατιμωτική την έμμεση ή άμεση στήριξη αυτού του καθεστώτος και των μεθόδων του από επίσημους φορείς των ευρωατλαντικών κυβερνήσεων και ‘αντιπολιτευτικών’ δυνάμεων με διάφορα προσχήματα, των «ίσων αποστάσεων» συμπεριλαμβανομένων, ιδιαίτερα στις συνθήκες του εν εξελίξει Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου. Απαιτείται συνεπής διεθνιστικός και αντιιμπεριαλιστικός αγώνας για τη οριστική και αμετάκλητη ήττα και συντριβή του Ευρωατλαντικού άξονα, ο οποίος για την εδραίωση και διαιώνιση της κυριαρχία του εργαλειοποιεί τον φασισμό/ναζισμό και τις μεθόδους του (βλ. και Διακήρυξη του Παρισιού: Η ανερχόμενη παλίρροια του παγκόσμιου πολέμου και τα καθήκοντα των αντιιμπεριαλιστών).
Ο δικηγόρος Γιάννης Ραχιώτης, ο οποίος πρόσφατα κατήγγειλε πως δέχθηκε απειλητικό email από άγνωστο αποστολέα, που υπογράφει ως «HARBRINGERS OF FREEDOM», το οποίο είδε το TPP, εξηγεί:
-Η δημόσια λίστα προγραφών με το οργουελικό όνομα «Ειρηνοποιός» είναι δημιούργημα του καθεστώτος που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην Ουκρανία το 2014. Άσχετα με το ποιος μπορεί να φέρεται ‘ιδιοκτήτης’ της είναι πλέον βέβαιο ότι διαχειριστής της είναι η υπηρεσία ασφαλείας του καθεστώτος. Τα δικαστήρια του καθεστώτος τη χρησιμοποιούν επίσημα σαν αποδεικτικό μέσο «αντι-ουκρανικής δράσης». Δυτικές πηγές αναφέρουν χρήση της από την αστυνομία στους συνοριακούς σταθμούς. Είδαμε όλοι τις φωτογραφίες από την καταχώρηση στη λίστα της 29χρονης διανοούμενης Ντάριας Πλατόνοβα-Ντούγκινα με την ένδειξη «ρευστοποιήθηκε», μετά την άνανδρη δολοφονία της από τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες . Μόνο τα πιο βάρβαρα νεοαποικιακά καθεστώτα όπως αυτά των ΗΠΑ και του Ισραήλ μας είχαν συνηθίσει να πανηγυρίζουν δημόσια τις δολοφονίες που διαπράττουν οι υπηρεσίες τους. Πρόκειται για μια λίστα που υποδεικνύει σε κάθε κρατικό ή παρακρατικό πράκτορα ποιοι πρέπει να εξοντωθούν και παρέχει για το σκοπό αυτό το αναγκαίο πληροφοριακό υλικό. Δεν έχω υπ’ όψη μου άλλο κράτος στον κόσμο που να τηρεί δημόσια λίστα χιλιάδων ανθρώπων που τους βαφτίζει εχθρούς του, με τα πλήρη στοιχεία τους. Και τα πιο αιμοβόρα καθεστώτα απέφυγαν να ενεργοποιήσουν ένα τέτοιο αυτοματισμό. Η κυβέρνηση κάθε ανεξάρτητου κράτους που έχει πολίτες του καταχωρημένους στην Ουκρανική λίστα προγραφών έχει δικαίωμα να απαιτήσει από το Ουκρανικό καθεστώς και τους προστάτες του να την καταργήσει και να πάρει κάθε αναγκαίο μέτρο για να το εξαναγκάσει να σταματήσει να απειλεί τους πολίτες του. Δύσκολα όμως μπορεί κάποιος να φαντασθεί κράτη όπως η Ελλάδα, απολύτως υποτελή στη Δύση, να ασκούν τα νόμιμα δικαιώματά τους και να προστατεύουν τη ζωή και την ελευθερία των πολιτών τους.
Η δημοσιογράφος Μαρία Καλύβα θυμάται σχετικά με την συμπερίληψή της στον «Ειρηνοποιό»:
-Τον Νοέμβριο του 2016 βρέθηκα στη Γκόρλαφκα του Ντονέτσκ, η οποία αποκαλούνταν από τους κατοίκους του Ντομπάς μαρτυρική, καθώς δέχονταν μεγάλους και εκτεταμένους βομβαρδισμούς, ακόμα και σε αμιγώς κατοικημένες περιοχές, ως καλεσμένη του τοπικού Πανεπιστημίου, για να μιλήσω με τους φοιτητές για την αρχαία ελληνική μυθολογία. Εκατσα εκεί 3 μέρες, όπου επισκέφτηκα τα μουσεία και την πινακοθήκη της πόλης, φιλοξενήθηκα στη φοιτητική εστία και έκανα μια μεγάλη βόλτα με τα πόδια στο κέντρο της πόλης, συνοδεία πάντα μιας καθηγήτριας. Από εκεί πήγα οδικά στην πόλη Ντονέτσκ, μια πανέμορφη πόλη που θα ευχόμουν να δω κάποια στιγμή σε ειρηνικές συνθήκες να ανθίζει σε όλο της το μεγαλείο, όπου συναντήθηκα με τον σύλλογο των ομογενών που διατηρούσαν και λειτουργούσαν σχολή εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας για τα παιδιά των ομογενών, αλλά και για όποιον ήθελε να μάθει ελληνικά. Επισκέφτηκα τον πρόσφατο, τότε, τάφο του ήρωα της περιοχής Μοτορόλα, όπου άφησα λίγο χώμα από τη Σπάρτη ανταποδίδοντας την τιμή να ονομάσουν Σπάρτα την ταξιαρχία του και τιμώντας τον αντιφασιστικό τους αγώνα εν γένει. Παρά τους κινδύνους, η επίσκεψη έγινε με σκοπό την επικοινωνία με έναν κόσμο που αναγκάζονταν να ζει αποκλεισμένος και σε έναν διαρκή πόλεμο, άγνωστο στους περισσότερους. Δεν πίστεψα ποτέ στις πολιορκίες (ή κυρώσεις και αποκλεισμούς όπως τις ονομάζουμε στις μέρες μας), που όσο πιο μακρόχρονες είναι τόσο πιο πολύ ξεφεύγουν από κάθε στρατιωτική έννοια της λέξης και μετατρέπονται σε εργαλεία πολιτικής, με σκοπό την επιβολή μέσω της μαζικής εξόντωσης, αλλά ήθελα να γνωρίσω τους ανθρώπους που αποφάσισαν, ακόμα και με τόσο βαρύ τίμημα, να παλέψουν ενάντια στον φασισμό. Λίγες μέρες αφού γύρισα στην Ελλάδα, δέχτηκα τηλεφώνημα φίλου που μιλάει πολύ καλά τα ρωσικά, καθώς είχε σπουδάσει στη Σ. Ένωση, ο οποίος με πληροφόρησε με ένα λινκ ότι είχα περάσει κι εγώ στη μαύρη λίστα των καταζητούμενων από τους νεοναζί της Ουκρανίας, όπου ήταν αναρτημένη η φωτογραφία μου από το facebook μαζί με όλα μου τα στοιχεία, χαρακτηρισμένη σαν «συνεργός τρομοκρατών». Αυτό σήμαινε ότι αν ποτέ πατούσα το πόδι μου στην Ουκρανία, κινδύνευα από την οργή των οργανωμένων ναζί, αλλά και από δίωξη των αρχών, αφού στην Ουκρανία ίσχυε ήδη νόμος που τιμωρούσε με ποινή φυλάκισης όσους πολεμούσαν στο πλευρό των αυτονομιστών, αν και η μόνη επαφή με μάχη που είχα στο ταξίδι μου ήταν οι εκρήξεις που ακούγονταν καθαρά τόσο στην Γκόρλαφκα, αλλά ακόμα και στην πόλη του Ντονέτσκ, ιδίως τις νύχτες. Βέβαια έχοντας μεγαλώσει στην Ελλάδα, με το πρόσφατο ακόμα ιστορικό παρελθόν της του μεταμφυλιακού κράτους, που το φασιστικό παρακράτος διαφέντευε με παρόμοιες τακτικές, το γεγονός δεν με εξέπληξε, με έκανε ωστόσο να καταλάβω ότι ακόμα και η αρχαία ελληνική μυθολογία θα μπορούσε να θεωρηθεί επικίνδυνο όπλο στους απίστευτους καιρούς που ζούμε.
Νομικοί καλούν τις ελληνικές αρχές να παρέμβουν για τις ευθείες απειλές εναντίον πολιτών της χώρας
Σε σχέση με τα νομικά ζητήματα, που προκύπτουν από τη στοχοποίηση πολιτών της χώρας από μια λίστα θανάτου, που φέρεται να σχετίζεται με τις αρχές ενός ξένου κράτους, ζητήσαμε ένα σχόλιο από τον Θέμη Τζήμα, δικηγόρο και διδάκτορα δημοσίου δικαίου και πολιτικής επιστήμης του ΑΠΘ, ο οποίος αναφέρει στο TPP:
-Η συμπερίληψη ονομάτων Ελλήνων πολιτών σε μια λίστα, αρχικώς επισήμως και πλέον ανεπισήμως, ξένου κράτους, με στόχο την εξόντωσή τους αποτελεί πρωτοφανή πρακτική, την οποία από όσο γνωρίζουμε δεν εφαρμόζει κανένα άλλο κράτος. Εν προκειμένω, η ιστοσελίδα αυτή αποτελεί ανοιχτό προσκλητήριο και χώρο υλοποίησης, σειράς εγκληματικών πράξεων. Είναι εντυπωσιακό ότι τόσο διεθνώς, όσο και στην πατρίδα μας εξακολουθεί να λειτουργεί κανονικότατα και ότι η ελληνική κυβέρνηση αρνείται να προστατεύσει τους πολίτες της. Με βάση τη θεμελιώδη αρχή ότι η κυριαρχία κάθε κράτους υπάρχει και ασκείται προς όφελος των πολιτών του και με δεδομένο ότι εν προκειμένω έχουμε ευθείες απειλές εναντίον Ελλήνων πολιτών, η κυβέρνησή μας έχει υποχρέωση όχι μόνο διαβήματος προς την πλευρά της Ουκρανίας αλλά και λήψης κάθε πρόσφορου μέσου προκειμένου η απειλή προς τους πολίτες της να παύσει. Για παράδειγμα έλεγχο των δράσεων της πρεσβείας της Ουκρανίας, των μυστικών υπηρεσιών της τελευταίας στην Ελλάδα και διακοπή της πολύπλευρης υποστήριξης προς την Ουκρανία. Είναι αδιανόητο να στέλνουμε όπλα σε μια χώρα η οποία απειλεί πολίτες μας. Η αδράνεια της ελληνικής κυβέρνησης αποτελεί συνενοχή τόσο σήμερα, όσο ακόμα χειρότερα αν οποιοσδήποτε από τους στοχοποιημένους πολίτες μας υποστεί το οτιδήποτε από την ουκρανική πλευρά. Σε κάθε περίπτωση η λειτουργία αυτής της ιστοσελίδας, με αναφορές βάσει διεύθυνσης στην έδρα της CIA, μας δίνει μια εικόνα για τον τρόπο δράσης και τις κυρίαρχες αντιλήψεις στο Κίεβο, με την εξόντωση και των ιδεολογικώς διαφωνούντων να βρίσκεται σε πρώτη γραμμμή αλλά και μια εικόνα για το ανεξέλεγκτο της δράσης τέτοιων μηχανισμών στην Ουκρανία, οι οποίοι δε νοιάζονται καν να κρυφτούν.
Ο καθηγητής Θεωρίας Κράτους και Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, Δημήτρης Καλτσώνης, αναφέρει, με τη σειρά του:
-Η αντιδημοκρατική αυτή λίστα επιβεβαιώνει για μια ακόμη φορά την ανάγκη αποστασιοποίησης της Ελλάδας από τα τεκταινόμενα στον πόλεμο στην Ουκρανία. Πρέπει άμεσα:
1. να σταματήσει κάθε είδους μεταφορά οπλικών συστημάτων στο αντιδημοκρατικό καθεστώς του Κιέβου καθώς και κάθε είδους εμπλοκή της χώρας μας, άμεση ή έμμεση στον πόλεμο αυτό.
2. Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να διαμαρτυρηθεί για τη συμπερίληψη Ελλήνων πολιτών στη λίστα.
3. Να σταματήσει η Ελλάδα να συμμετέχει στις κυρώσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ σε βάρος της Ρωσίας, να αναπτύξει πολυδιάσταση εξωτερική πολιτική, να διασφαλίσει προμήθεια φθηνής ρωσικής ενέργειας.
4. Να συμβάλλει η Ελλάδα με διπλωματικές πρωτοβουλίες στον τερματισμό του πολέμου με την επαναφορά των συνόρων στο status quo ante και με μέτρα υπό την αιγίδα του ΟΗΕ για την οικοδόμηση μιας δημοκρατικής, ουδέτερης Ουκρανίας εκτός στρατιωτικών συνασπισμών.
«Κανένα σχόλιο» από το ελληνικό ΥΠΕΞ – Άφαντη η ουκρανική πρεσβεία
Το TPP επικοινώνησε με την υπηρεσία ενημέρωσης του ελληνικού υπουργείο Εξωτερικών, ζητώντας ένα σχόλιο σχετικά με τις ενέργειες, που έχει προβεί για τη προστασία των προσωπικών δεδομένων, αλλά και της ακεραιότητας πολιτών της χώρας. Μας παρέπεμψαν να στείλουμε το αίτημά μας μέσω μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Μετά από μέρες, όπου δεν αντακοκρίθηκαν, επικοινωνήσαμε ξανά με την υπηρεσία ενημέρωσης του ελληνικού υπουργείο Εξωτερικών, εξηγώντας τη σοβαρότητα της υπόθεσης, αφού στοχοποιούνται πολίτες, δημοσιογράφοι, ακαδημαϊκοί και πολιτικοί της χώρας, σε μια λίστα που έχει συνδεθεί με θανάτους. «Δεν έχουμε κάποιο σχόλιο» μας απάντησαν.
Στη συνέχεια, επιχειρήσαμε να επικοινωνήσουμε με την ουκρανική πρεσβεία στην Αθήνα, αλλά παρά τις επαναλαμβανόμενες κλήσεις μας, το τηλέφωνο απλά καλούσε. Τότε, στείλαμε μήνυμα και στις δύο διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, που αναφέρονται στην ιστοσελίδα της πρεσβείας, ενημερώνοντας πως έχουμε λάβει καταγγελίες από Έλληνες πολίτες, ακαδημαϊκούς, πολιτικούς και δημοσιογράφους, πως τα προσωπικά τους στοιχεία έχουν δημοσιευθεί μέσω της ιστοσελίδας «Ειρηνοποιός» (Μyrotvorets), η οποία τους στιγματίζει ως «εχθρούς της Ουκρανίας», με ορισμένους εξ αυτών να καταγγέλλουν απειλές εναντίον τους. Στο μήνυμά μας ζητήσαμε ένα σχόλιο εκ μέρους της πρεσβείας της Ουκρανίας για τις παραπανω καταγγελίες, καθώς και μια ενημέρωση αν έχουν κινηθεί ή προβλέπεται να κινηθούν διαδικασίες κατά των υπευθύνων της ιστοσελίδας «Ειρηνοποιός» στην Ουκρανία. Παρότι οι προσπάθειες επικοινωνίας συνεχίστηκαν μέχρι τη στιγμή της δημοσίευσης του ρεπορτάζ, δεν έχει υπάρξει ανταπόκριση, ενώ ο Γερασένκο εξακολουθεί να διατελεί σύμβουλος του υπουργείου Εσωτερικών της Ουκρανίας.
Μέσα σε κάθε εμπορευματοκιβώτιο με μπανάνες ή άλλα εξωτικά φρούτα -συνήθως στα διπλά τοιχώματα ή στα ψυκτικά συστήματα (δεξιά)- κρύβουν περίπου 300 κιλά κόκας, της οποίας η τιμή στη χονδρική αγορά αγγίζει τα 10 εκατ. ευρώ. Από αυτή την ποσότητα, περισσότερο από 80% προορίζεται για την Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη
