Από το antigoldgr
Στις κραυγές των προέδρων των Σωματείων εργαζομένων της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και την ειδησεογραφία των τελευταίων ημερών προβάλεται η «εγκληματική καθυστέρηση του κ.Σταθάκη να υπογράψει την «ήδη έτοιμη» από πλευράς υπηρεσιών του Υπουργείου του Τροποποιητική Άδεια Εγκατάστασης Ηλεκτρο-Μηχανολογικού Εξοπλισμού του εργοστασίου εμπλουτισμού Σκουριών,με συνέπεια να καθυστερεί η λειτουργία του και να παγώνει η προσληψη μερικών ακόμα εκατοντάδων ατόμων”. Την αλήθεια τη μαθαίνουμε (πάλι) μέσω των ανακοινώσεων της μητρικής ELDORADO στα ξένα χρηματιστήρια.



Aυτό που μαθαίνουμε είναι οτι η Eldorado Gold  έχει μονομερώς τροποποιήσει ριζικά τον εγκεκριμένο σχεδιασμό εξόρυξης στις Σκουριές, και έχει υιοθετήσει νέα μέθοδο απόθεσης των αποβλήτων που οδηγεί στη δημιουργία ενός «βουνού» αποβλήτων στο ρέμα Καρατζά. Τα νέα σχέδια ανακοινώνονται στα χρηματιστήρια και στους μετόχους αλλά όχι στο αρμόδιο Υπουργείο Περιβάλλοντος.

Η εταιρεία έτσι καταργεί συνολικά την ΚΥΑ ΕΠΟ 201745/2011 την έγκριση Τεχνικής Μελέτης Σκουριών με όλα ΠΡΟΣΑΡΤΗΜΑΤΑ τα σχετικά με την εξόρυξη, τον εμπλουτισμό, τα φράγματα και τους χώρους απόθεσης αποβλήτων και προβαίνει στην εφαρμογή νέων, δικής της έμπνευσης. Παραβιάζει επίσης τον βασικότερο όρο της Απόφασης Παραχώρησης του δάσους στις Σκουριές ο οποίος είναι η «πιστή τήρηση των όρων της ΚΥΑ».

Eνώ λοιπόν στις Σκουριές δεν έχει μείνει απολύτως τίποτα «όρθιο» από αυτά που εγκρίθηκαν το 2011, η εταιρεία έχει το θράσος να μιλάει για νομιμότητα και να εγκαλεί το Υπουργείο για την …καθυστέρηση της έγκρισης μιας απλής μελέτης τροποποίησης του Η/Μ Εξοπλισμού!

Τι προβλέπει η ΚΥΑ ΕΠΟ για το “Υποέργο ΣΚΟΥΡΙΏΝ”:

ΕΙΚΟΝΑ 1: Το εγκεκριμένο σχέδιο για τις Σκουριές που καταργήθηκε από την ίδια την εταιρεία

• Στο πρώτο στάδιο, διάρκειας 7 ετών, εξορύσεται το ενοποιημένο ανοικτό όρυγμα (open pit). Tα απόβλητα εμπλουτισμού σε μορφή «πάστας» αποτίθενται πίσω από δύο λιθόρριπτα φράγματα στα ρέματα “Καρατζάς” και “Λοτσάνικο, ύψους 150 μ.
• Μετά το τέλος της επιφανειακής, ξεκινάει η υπόγεια εξόρυξη μέχρι την εξόφληση του κοιτάσματος. Τα αδρομερή απόβλητα χρησιμοποιούνται στη λιθογόμωση και τα λεπτομερή αποτίθενται στο ανοικτό όρυγμα.
• Η επιφάνεια του γεμάτου πλέον ορύγματος καλύπτεται με φυτική γη, φυτεύεται και… επανέρχεται στην «προτέρα κατάσταση».

Το νέο σχέδιο της Eldorado Gold

Το Σεπτέμβριο 2016,  η Καναδική πολυεθνική ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕ οτι τροποποιεί το σχέδιο εξόρυξης στις Σκουριές ως εξής:

Φάση 1. συνδυασμός ανοικτής εξόρυξης και υπόγειας εξόρυξης για 9 χρόνια
Φάση 2. Υπόγεια εξόρυξη μόλις ολοκληρωθεί η Φάση 1

Στόχος της εταιρείας είναι να εκμεταλλευτεί νωρίτερα το υψηλής περιεκτικότητας τμήμα του κοιτάσματος που βρίσκεται στα υπόγεια και να αποδώσει νωρίτερα κέρδη στους μετόχους της. Αλλά η τροποποίηση δεν είναι χωρίς συνέπειες: παράταση της επιφανειακής εξόρυξης κατά δύο χρόνια και σημαντική αύξηση της ποσότητας των τελμάτων εμπλουτισμού κατά την πρώτη φάση.

Kαι το Φεβρουάριο 2017 αποκαλύφθηκε (στα χρηματιστήρια πάντα) ένα νέο σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων για τις Σκουριές:



ΕΙΚΟΝΑ 2: Το νέο σχέδιο, με μια ενιαία εγκατάσταση αποβλήτων στον Καρατζά

• Καταργείται η πάστα αποβλήτων (paste disposal) και υιοθετείται η απόθεση ξηρών αποβλήτων σε σωρό (dry stacking).
• Δημιουργείται νέο εργοστάσιο διήθησης (φιλτραρίσματος) για την παραγωγή ξηρών αποβλήτων. Μεταφορά τους με φορτηγά στο χώρο απόθεσης, αφού  με τόσο χαμηλή υγρασία η υδραυλική μεταφορά είναι πλέον αδύνατη.
• Γίνεται συν-απόθεση (co-disposal) των τελμάτων εμπλουτισμού μαζί με στείρα δημιουργώντας, στην κυριολεξία, ένα βουνό αποβλήτων και στείρων με μεγάλες κλίσεις πρανών.
• Καταργούνται τα δύο φράγματα στα ρέματα Καρατζά και Λοτσάνικου – που έχουν υποτίθεται σχεδιασθεί λεπτομερώς και αδειοδοτηθεί περιβαλλοντικά και τεχνικά – και αντικαθίστανται από μία ενιαία εγκατάσταση απόθεσης στον Καρατζά. Αυτή θα πρέπει να χωρέσει όλα τα απόβλητα της πρώτης φάσης, τα οποία όχι μόνο δεν μειώνονται με το νέο σχεδιασμό αλλά αυξάνονται.Ένα χαμηλό λιθόρριπτο ανάχωμα (!) θα συγκρατεί το «βουνό» των αποβλήτων και των στείρων που θα αποτεθεί από πίσω.

Η Eldorado«αποφασίζει και διατάζει»

Μια τέτοια συνολική ανατροπή δεν “αποφασίζεται” απλά από την εκμεταλλεύτρια εταιρεία. Απαιτεί νέα ΜΠΕ, νέα ΑΕΠΟ, νέες τεχνικές μελέτες και νέες εγκρίσεις τους. Απαιτεί πρώτα και κύρια την ακύρωση της Απόφασης του Γ.Γ. Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας-Θράκης για παραχώρηση του δάσους στις Σκουριές, λόγω της κατάφωρης παραβίασης των όρων της και την έκδοση νέας.

Το νέο σχέδιο έχει προχωρήσει μέχρι το στάδιο του λεπτομερούς σχεδιασμού αλλά η εταιρεία δεν έχει υποβάλει καμία αίτηση στο ΥΠΕΝ για την αδειοδότησή του. Αλλά στα χρηματιστήρια και στους μετόχους ανακοινώνει οτι έχει ξεκινήσει την εφαρμογή του νέου σχεδίου, παρά το οτι δεν έχει λάβει οποιαδήποτε σχετική έγκριση!

Στα αποτελέσματα 2ου τριμήνου, 27.ο7.2017, η Eldorado ανακοίνωσε για τις Σκουριες ότι:

«Ξεκίνησε ο καθαρισμός από τα δέντρα στην περιοχή του φράγματος αποβλήτων και συνεχίστηκε η κατασκευή δρόμου πρόσβασης δια μέσου της βάσης του φράγματος, μαζί με εργασίες-κλειδί για την έναρξη κατασκευής του αναχώματος τελμάτων. Χωματουργικές εργασίες συνεχίζονται επίσης στη θεμελίωση των παχυντών και στο «βουνό» των αποβλήτων, αμφότερα κοντά στο βαθμό αποπεράτωσης στο τέλος του τριμήνου».

Ο ορισμός του θράσους δηλαδή, ο οποίος επισφραγίζεται από τις ανακοινώσεις των δύο εταιρειών, τα ρεπορτάζ των ΜΜΕ και τις κραυγές των προέδρων των Σωματείων των εργαζομένων: «Ο υπουργός ΠΑΡΑΝΟΜΑ δεν υπογράφει την έτοιμη Η/Μ εξοπλισμού για να λειτουργήσει αμέσως το Έργο Σκουριών»!Μια άδεια που βασίζεται στην Έγκριση Τεχνικής Μελέτης Σκουριών η οποία όμως, με το νέο σχέδιο της εταιρείας, ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ.

Τι επέβαλε τις αλλαγές;

Η μετάβαση στην “ξηρή” απόθεση επιβλήθηκε από την βέβαιη ανεπάρκεια των αδειοδοτημένων χώρων απόθεσης Καρατζά και Λοτσάνικου για την απόθεση των αποβλήτων εμπλουτισμού με τη μορφή “πάστας”, πυκνότητας 72% και υπό γωνία κλίσης (beach slope) 10,5%. Όπως και με το flash smelting, η αρμόδια για την περιβαλλοντική αδειοδότηση υπηρεσία του Υπουργείου ενέκρινε με κλειστά μάτια μια πρόταση που δεν υποστηριζόταν από δοκιμές αλλά ούτε καν από τη βιβλιογραφία. Το πρόβλημα επισημάνθηκε εκ των  υστέρων από την αρμόδια τεχνική υπηρεσία του ΥΠΕΝ που ρητά απαγόρευσε την κατάληψη επιπλέον χώρου για απόθεση αποβλήτων.

Η απόθεση αφυγρασμένων τελμάτων σε σωρούς (dry stack tailings) προβάλλεται ως best practice (όπως παρουσιαζόταν και η απόθεση σε “πάστα” το 2010-2011) αλλά, συμφωνα με τους ειδικούς, καμμία τέτοια εγκατάσταση τελμάτων δεν έχει δοκιμαστεί αρκετά στο χρόνο και, κυρίως, δεν έχει δοκιμαστεί σε κάποιο σημαντικό σεισμικό γεγονός.

Όταν η εταιρεία αποφασίσει να την παρουσιάσει και εδώ, θα την παρουσιάσει ως «βελτίωση» του σχεδίου, επειδή δήθεν θα μειώσει το περιβαλλοντικό αποτύπωμα αφού αντί για δύο χώρους απόθεσης θα γίνει ένας. Αλλά η εταιρεία έχει λόγο που μίσθωσε το Λοτσάνικο από τους καλόγερους της Μονής Ιβήρων και ήδη εκτελεί εκεί μεγάλης κλίμακας εργασίες – και δεν είναι για να το διατηρήσει ως δάσος. Στην πραγματικότητα, δημιουργεί χώρο για τα απόβλητα που θα προκύψουν από την εξόρυξη των άλλων πορφυρικών κοιτασμάτων της περιοχής (Φισώκα, Τσικάρα κλπ) που ήδη τα διαφημίζει στους μετόχους. Το κόκκινο σημάδι – πορφυρικό κοίτασμα – κάτω δεξιά στο χάρτη είναι η περιοχή «Κυράτσα», μόλις 3 χιλιόμετρα έξω από την Ιερισσό, στην οποία θα αναφερθούμε ξανά.



Το Παρατηρητήριο καταθέτει ΑΝΑΦΟΡΑ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ για όσα πιο πάνω δημοσιεύουμε,προς τον Υπουργό κ.Σταθάκη και όλους τους αρμόδιους.

---

Από τον Γιώργο Μουργή
Αναδημοσίευση από nostimonimar.gr

Ο Νικόλαος Ασημόπουλος, ο πρωτότοκος. του Λάζαρου και της Μαρίκας, γεννιέται στις 20 Αυγούστου του 1949 στην Θεσσαλονίκη. Αμέσως μετά τη γέννηση η οικογένεια του επιστρέφει στο μόνιμο τόπο διαμονής της, τη Κοζάνη.

«Νικόλας Άσιμος, ουχί Νίκος, ουδέ Νικόλαος. Νικόλας και το “Άσιμος” με γιώταΟυχί Ασίμος, ουδεμίαν σχέσιν έχω με τον Ισαάκ Ασίμωφ.

Τώρα θα μου πεις, γιατί το “Άσιμος” με γιώτα.

Γιατί, όταν λέμε “ο τάδε είναι άσημος τραγουδιστής”, η λέξη “άσημος” παίζει το ρόλο επιθετικού προσδιορισμού στη λέξη “τραγουδιστής” και γράφεται με ήτα.

Ενώ το “Άσιμος” είναι όνομα ή καλύτερα επώνυμο και ουχί επιθετικός προσδιορισμός του εαυτού μου».

Το γνήσιο λαϊκό καλλιτεχνικό ταμπεραμέντο και οι προσωπικές ανησυχίες ασφυκτιούν εγκλωβισμένα στα «τείχη» της επαρχιώτικης κοινωνίας και τουΒαλταδώρειου Γυμνασίου Αρρένων Κοζάνης. Δημιουργούν ποιητική αδεία, τον αντίλαλο μιας προϋπάρχουσας μουσικής αναρχίας με κίνδυνο να παραμείνει ανέκφραστη, στα πρόθυρα ισοπέδωσης από το μικροαστικό περιβάλλον της πόλης.

Καταπιέζεται από την πνευματική στενότητα των ηθικοπλαστικών παραδόσεων, βρίσκοντας διέξοδο στη λογοτεχνία, την ποίηση, τη μουσική, γράφοντας παράλληλα τα πρώτα δικά του ποιήματα.

«Συχνά με ρωτούσανε αν είμαι καλλιτέχνης,
εγώ απάνταγα πως ναι, αλλά δεν κάνω τέχνη.
Προσπαθώ να δημιουργήσω τις συνθήκες για να κάνουμε και τέχνη».

Στο γυμνάσιο πια τον απασχολεί μόνο η ελευθερία που του προσφέρει  η γυμναστική το ποδόσφαιρο και το άλμα εις ύψος. Εγκαταλείποντας ουσιαστικά το σχολικό διάβασμα διακρίνεται στο πέταγμα του κορμιού του, σαν συμβολισμός που θα ακολουθήσει ο νους η ψυχή και το μυαλό του τα επόμενα χρόνια.

Η αντισυμβατική αναποδιά του ακόμα και στους«Διασχολικούς Αγώνες Στίβου Δυτικής Μακεδονίας», καταλαμβάνοντας την τρίτη θέση στο αγαπημένο του αγώνισμα δεν τον αφήνει σε ησυχία, καθώς αρνείται επιδεικτικά στην απονομή να φορέσει  στο κασκορσέ της φανέλας, το ακρωνύμιο του Λυκείου Αρρένων Κοζάνης,«ΛΑΚ».

Ας πούμε η απαρχή του κλισέ «δεν γουστάρω ταμπέλες» μάγκες, την ίδια στιγμή εκεί γύρω στα δεκαοχτώ του χρόνια, που επιβάλει το ψευδώνυμο «Άσιμος»  και ακροθιγώς υπογράφει την αντίφαση για τη χρήση της δικής του ταμπέλας.



Αν στην επιστημονική θεωρία ο ορισμός πως ο άνθρωπος δεν γεννιέται με προϋπάρχουσες, έμφυτες γνώσεις, αλλά η γνώση του αποκτάται μέσω της εμπειρίας και αντίληψης του, κολλήσεις και το Νίκολας, τότε στις μαρκίζες των δρόμων που επέλεξε να τραγουδά, σχηματίζεται ολοκληρωμένα το όνομα ΝίκολαςΆσιμος φωτισμένο από τους σκοτεινούς άγραφους πίνακες αυτής της καλλιτεχνικής, ολιστικής συνείδησης.

Το «alter ego» ενός«tabularasa»της μουσικής που γεννήθηκε από το εμπειρισμό, την πειραματική διάνοια και μια ξεκούρδιστη κιθάρα. 

Χωρίς να μάθουμε πότε το γιατί, το 1966 αποφασίζει να στείλει προς δημοσίευση στην εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος» τους στίχους του γαλλικού τραγουδιού «Monsieur Cannibal», εν είδει σατυρικής «μετάφρασης», στη στήλη που φιλοξενεί θέματα για νέους.

Επηρεασμένος μάλλον από την εφηβική του αγάπη της ποίησης του Γιώργου Σουρή επιχειρεί να δημοσιοποιήσει τον μοναδικό τρόπο που σκάρωνε σατιρικούς στίχους πάνω σε μελωδίες ξένων επιτυχιών της εποχής,

Την επιμέλεια της στήλης είχε, ο μετέπειτα χουντοδημοσιογράφος, Νίκος Μαστοράκης που απαξιωτικά τον «προγκάει» με δημόσια απάντηση.

Κάτι σαν εκείνο με το «βοσκό που προγκάει το λύκο» μπας και σώσει το τομάρι του και τα πρόβατα.

Ο Άσιμος σαν γνήσιος λύκος που αποζητά δυο άνοιξες στο γύρισμα των εποχών, απομακρύνοντας τον χειμώνα, γράφει μια τετρασέλιδη απάντηση με κατάληξη τρία κοροϊδεύτηκα τετράστιχα και την υπογραφή γνησιότητας με το επινοημένο ψευδώνυμο, σημείο αναφοράς πλέον στο διηνεκές του μουσικού χρόνου.

Αυτό το παράξενο άπειρο της διαχρονικής ουσίας των στίχων και της μουσικής απλωταριάς που μας άφησε ο Νίκολας Άσιμος.



Έξω από φόρμες και κανόνες σαν σκιά που κουβαλάει ακόμα η Καλλιδρομίου με τα σκαλοπάτια όπως οδηγούν στο λόφο του Στρέφη από τη σύντομη παραμονή του.

Κι όσο το ξύλο έπεφτε στο κορμί του κάθε τρεις και λίγο στα κρατητήρια της χούντας άλλο τόσο το γειωμένο ελατήριο τον πετούσε στα σύννεφα της έμπνευσης να γράφει τραγούδια ερωτικώς επαναστατικά ή επαναστατικώς ερωτεύσιμα.

«Πολεμάτε κοιμισμένα
Κι είστε σα μαρμαρωμένα.
Πώς να φτάσετε σε μένα
Που κατέχω τα κρυμμένα.
Γρηγορείτε να με βρείτε
Αλλά κι εθελοτυφλείτε.
Είμαι αόρατος για σένα
Ορατός μόνο για μένα».

Η θεωρία που θέλει τον Νικόλα Άσιμο να παραμένει μοναχικός λύκος στους δρόμους των Εξαρχείων ή στις μπουάτ της Πλάκας με τη κιθάρα του, αποτελεί μονοσήμαντη εκδοχή της ιδιότροπης μουσικής μοναχικότητας που τον διέκρινε.

Ο Άσιμος ήταν ένα μουσικό μπουλούκι από μόνος του. Ένα μουσικό ασκέρι, χωρίς ατζέντηδες, δισκογραφικές εταιρείες, μεσάζοντες.

Διαμεσολαβούσε αφ εαυτού  με το κοινό που αυτός επέλεγε, για το κοινό που αυτός γούσταρε, έχοντας απόλυτη γνώση ότι τα φράγκα είναι η σιρμαγιά μόνο για τον παρόντα χρόνο, προϊόν προς αυθημερόν κατανάλωση.



Η παρακαταθήκη της πορείας στο μουσικό μονοπάτι, το σημαντικό σημείο αναφοράς και προσδιορισμού της τέχνης του, με σημεία στίξης, άγραφες παρτιτούρες ιδιωτικής κατασκευής του μυαλό του για δημόσια χρήση, τροφή ψυχής και νου. Και σε αυτό το φαγοπότι είχε τους δικούς του καλεσμένους. Ταυτόχρονα είχε και πολλούς κλασμένους, μόνο που σαν καλός οικοδεσπότης ποτέ δεν τους ξεσυνορίστικε στα σοβαρά,  παρά μόνο με τα τραγούδια του.

«Πάντως παρ’ όλο που δεν αισθάνομαι, ιδιοκτήτης των τραγουδιών μου,
όσον αφορά τις εταιρίες και τους λοιπούς ραδιοφωνοτηλεοπτικούς,
τους απαγορεύω την εκμετάλλευση των τραγουδιών μου, αν τύχει κι επιτρέπονται και γίνουνε ποτέ της μόδας. Κι όταν το λέω το εννοώ ακόμα και πεθαμένος.
Εκτός αν εγώ αλλάξω γνώμη».

Το ποιητικό σημείο στίξης μετά μουσικής μιας ενδελεχούς πολιτικής κυοφορίας στον εφαρμοσμένο χρόνο της αναρχικής ημιπαραμονής του στον πλανήτη. Ο αναρχικός επιθετικός προσδιορισμός της τέχνης του δρόμου.

Ένα κόμμα, μια τελεία, ένα θαυμαστικό μια τονική παρανόηση, άλλοτε στη τάστα της κιθάρας, άλλοτε στη πένα όπως ζωγράφιζε τις χορδές κι άλλοτε στη συγχορδία της ποίησης που ξεστόμιζε αυτοσχεδιαστικά.

Όχι ναρκισσιστικά, όχι επιτηδευμένα, ούτε καν επιμελώς ατημέλητα.

Τα τραγούδια του Άσιμου,  εν δυνάμει μουσικές πρόζες, παραμένουν επίκαιρα αναλλοίωτα όσο και τα λόγια του, στο βαθύ χάσμα που τα χωρίζει από την μουσική παραβιομηχανία αλλά και το κοινωνικό – πολίτικο γίγνεσθαι.
Ίσως ουτοπικά αταυτοποίητα, στρατευμένα στο δικό του «ακαπέλα» καημό και πόνο της διαφορετικότητας, δεν σκιάχτηκαν ούτε από το αντιδραστικό του χαρακτήρα που ήθελαν να τον παρουσιάζουν. Προσομοιάζουν, ίσως πιο ώριμα να ακουστούν «εν τη απουσία του», εντός της σημερινής εκδοχής τους μέσω του κληρονομικού χαρίσματος,  που δεν έμελλε να χαϊδέψει  μικροαστικά αυτιά αλλά  ξεσκονίζοντας μυαλά και συνειδήσεις, αφοπλιστικά προς την αφύπνιση.

«Κάποτε θα με διαβάσεις ίσως, θ’ ακούσεις τα τραγούδια μου, θα με κατανοήσεις. Αλλά δε θα ‘μαι πια εγώ. Θα ‘ναι αυτή η μάσκα που φορούν στους πεθαμένους. Όσους τους χρησιμοποιούν μετά το θάνατό τους, όταν οι ίδιοι δεν υπάρχουν».

Το 1981 γράφει και κυκλοφορεί μόνος, χωρίς την υποστήριξη των εκδοτικών οίκων της εποχής, το βιβλίο «Αναζητώντας Κροκανθρώπους» με την αφιέρωση: «Τούτο το βιβλίο το αφιερώνω στον Σαλόκιν Σόμισα, στον άνθρωπο που μου ‘δωσε τη γνώση στο να κάτσω να το γράψω και να το τυπώσω».

Ο «Σαλόκιν Σόμισα» είναι ο δεύτερος συγγραφέας του βιβλίου, δηλαδή η αντανάκλαση του «Νικόλας Άσιμος» στο καθρέφτη των δικών μας ψευδαισθήσεων. Αλλά φευ μόνο ο Άσιμος  θα έγραφε το όνομα του ανάποδα  όχι από  συστολή στην αυτοαφιέρωση. Αλλά ως γνήσιος εφευρέτης μια  λέξης που μοναδικά εξέφρασε το ολόδικο του «Κ-Ροκ» στην αναζήτηση των ολόδικων του  «Κ-Ροκανθρώπων».



Άφησε πίσω μόλις μετά από 39 χρονιά ζωής, διαμαντένια τραγούδια, ένα βιβλίο μια κόρη και ένα μεγάλο μουσικό και ποιητικό «κρακ».  Απόηχος μια σπασμένης τζαμαρίας στους δρόμους των Εξαρχείων, αποτύπωμα για έναν άλλο κόσμο ασύμβατης δοξασίας, μεταποιημένο από τον ιδεαλιστικό αντικομφορμισμό σε αληθινή ζωή. Ενίοτε χορεύει πάνω στα χνάρια της μορφοποιημένης αντισυμβατικότητάς, της ίδιας υπερβατικής εκδοχής της μουσικής παρουσίας παρά την απουσία του, εν άγνοια μας αλλά εν πλήρει συνειδήσει, ότι ο άνθρωπος Νικόλας Άσιμος υπήρξε όπως ακριβώς το «Υπάρχω» του  Στέλιου Καζαντζίδη.

Το 1995 ο Στέλιος Καζαντζίδης περιέλαβε ένα τραγούδι με τίτλο «Ο Φίλος μας» στο δίσκο «Τα βιώματά μου», σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη και μουσική Θανάση Πολυκανδριώτη. Το τραγούδι αυτό, όπως σημειώνεται στο εξώφυλλο του δίσκου «είναι αφιερωμένο στον Νικόλα Άσιμο.

Τον καλλιτέχνη και άνθρωπο που έζησε και αμφισβήτησε με συνέπεια και πίστη αυτόν τον κόσμο της βαρβαρότητας».

«Ρε μπαγάσα! Περνάς καλά εκεί πάνω;
Κάνε πάσα καμιά ματιά και χάμω.
κει που κοιμάσαι και αρμενίζεις
ξάφνου αστράφτεις και μπουμπουνίζεις
κι ότι σου `ρθει κατεβάζεις
μην θαρρείς πως με ταράζεις».

Αρχίζει το νέο πρωτάθλημα της Super League και η διοργανώτρια αρχή αποφάσισε να μην διεξαχθούν αγώνες πλέι οφ κατά τη σεζόν 2017-18.
Επίσης, έγινε γνωστό ότι στη συνεδρίαση της έκτακτης γενικής συνέλευσης και του διοικητικού συμβουλίου του συνεταιρισμού εγκρίθηκε η συμφωνία με τη Nova για τα τηλεοπτικά.

Η σχετική ανακοίνωση της Super League έχει ως εξής:

«Κατά τη σημερινή συνεδρίαση της Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης και του Διοικητικού Συμβουλίου της Super League λήφθηκαν, μεταξύ άλλων, οι ακόλουθες αποφάσεις:
 
1/ Εγκρίθηκε ομόφωνα το συνοπτικό πρόγραμμα αγώνων του Α' Γύρου του Πρωταθλήματος Super League Σουρωτή.
 
2/ Εγκρίθηκε κατά πλειοψηφία (μειοψήφισε η ΠΑΕ Παναιτωλικός) η υπογραφή του μνημονίου συνεργασίας με τη Forthnet/Nova.
 
3/ Αποφασίστηκε ομόφωνα ότι δε θα διεξαχθούν αγώνες κατάταξης (play off) κατά την αγωνιστική περίοδο 2017-18.
 
4/ Στην Εκτελεστική Επιτροπή της ΕΠΟ εξελέγησαν οι κ.κ. Τ. Αγραφιώτης, Ε. Ασλανίδης, Μ. Γκαγκάτσης».

Αυτοκίνητο έπεσε σε ένα κατάστημα στο Τσάτσγουντ Μολ στο Σίντνεϊ, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν τουλάχιστον έξι ανθρώποι, ανάμεσά τους και ένα μωρό, όπως μετέδωσαν σήμερα τοπικά ΜΜΕ, επικαλούμενα την αστυνομία.

Σύμφωνα με την εφημερίδα The Sydney Morning Herald, το αυτοκίνητο έπεσε πάνω σε πεζούς έξω από ένα εμπορικό κέντρο στη λεωφόρο Βικτόρια.

Η αστυνομία ερευνά το περιστατικό ως δυστύχημα, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες ο οδηγός αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα υγείας.

Μία γυναίκα διακομίστηκε στο νοσοκομείο με σοβαρά τραύματα, καθώς και άλλοι τέσσερις τραυματίες, η κατάσταση των οποίων είναι σταθερή.

Έχει ξεκινήσει έρευνα για το δυστύχημα.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να παρουσιάσεις μια συγκριτική ανάλυση της ανάπτυξης δυο χωρών. Ανάμεσα στους πολλούς διαθέσιμους δείκτες το Spectator Index εντόπισε έναν που εντυπωσιάζει.


Χρησιμοποιώντας στοιχεία της αμερικανικής γεωλογικής υπηρεσίας υπολόγισε ότι οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν 4.5 γιγαγτόνους τσιμέντου από το 1901 έως το 2000 ενώ η Κίνα χρησιμοποίησε 6,6 γιγατόνους σε διάστημα τριών χρόνων, από το 2011 έως το 2013.

Η παρατήρηση έρχεται σε μια κρίσιμη περίοδο όπου όλο και περισσότεροι αναλυτές μιλούν για το οριστικό τέλος της οικονομικής αυτοκρατορίας των ΗΠΑ ενώ Αμερικανοί αξιωματούχοι καλούν τον πρόεδρο Τραμπ να κλιμακώσει την προβολή της αμερικανικής στρατιωτικής ισχύος στην Ασία, όπου αναδύονται οι νέοι οικονομικοί κυρίαρχοι του πλανήτη.

«Ο Αμερικανικός αιώνας τελείωσε» τιτλοφορούσε κείμενό της η γερμανική Zeit στην αρχή της χρονιάς ενώ μερικούς μήνες νωρίτερα οι New York Times παρουσίαζαν μεγάλο αφιέρωμα με τίτλο «Το τέλος της αγγλο-αμερικανικής τάξης πραγμάτων».

Ο νέος πολεμικός προϋπολογισμός της αμερικανικής κυβέρνησης που άγγιξε τα 700 δισεκατομμύρια δολάρια (καθώς οι Δημοκρατικοί πίεσαν τον Τραμπ για να…αυξήσει τον προυπολογισμό των 639.1 δισεκατομμυρίων που είχε προτείνει επισήμως ο Λευκός Οίκος) δίνει μια σαφή εικόνα για το πως προτίθεται να αντιμετωπίσει η Ουάσινγκτον την ανοιχτή αμφισβήτηση της οικονομικής της κυριαρχίας.

Ίσως μερικά σακιά τσιμέντο είναι πολύ πιο χρήσιμα για να κατανοήσει κανείς τις συνεχείς αντιπαραθέσεις στα χωρικά ύδατα της Κίνας αλλά και την εμμονή του νέου προέδρου με την Βόρεια Κορέα.










Αναδημοσίευση από το  info-war

Ο Λόρκα γεννήθηκε  στις 5 Ιουνίου του 1898  στην Ανδαλουσία. Γιoς αγρότη και δασκάλας πιάνου, ποιητής, συγγραφέας και μουσικός. Εγκατέλειψε τις σπουδές του στη νομική για να ασχοληθεί με τη λογοτεχνία, τη μουσική και τη ζωγραφική.

Το 1919, εγκαταστάθηκε στη Φοιτητική Κατοικία του Πανεπιστημίου της Μαδρίτης, που τότε λειτουργούσε ως ανοιχτό πανεπιστήμιο, πολιτιστικό κέντρο, της ισπανικής πρωτεύουσας. Εκεί συνάντησε τον Σαλβαδόρ Νταλί, τον σκηνοθέτη Λουίς Μπουνιουέλ, τον ποιητή Ραφαέλ Αλμπέρτι και τον Χιμένεθ. Την ίδια περίοδο συνέθεσε τα πρώτα του ποιήματα που κυκλοφόρησαν το 1921, με τίτλο Βιβλίο Ποιημάτων. Λίγο νωρίτερα, το 1918, είχε δημοσιεύσει το έργο Εντυπώσεις & Τοπία περιδιαβαίνοντας την Καστίλη.

Το 1922, συνεργάστηκε με τον συνθέτη Μανουέλ ντε Φάγια στο Φεστιβάλ Λαϊκής Μουσικής, στη Γρανάδα. Στις παραδόσεις της λαϊκής και τσιγγάνικης μουσικής, πίστευε πως βρίσκει τη βάση των ποιητικών και πνευματικών του ενορμήσεων. Δημιούργημα του, εκείνη την εποχή, ήταν το Ποίημα Του Κάντε Χόντο, λαϊκό τραγούδι της Ανδαλουσίας, που τραγουδιέται από τσιγγάνους με συνοδεία κιθάρας και λίγο αργότερα, το 1924, ξεκίνησε να γράφει το Ρομανθέρο Χιτάνο, έργο που ολοκλήρωσε τελικά το 1927, σύνθεση 18 ποιημάτων με σταθερή στιχουργική μορφή, έκφραση μιας από τις αρχαιότερες μορφές ισπανικής ποίησης. Την ίδια περίοδο συνέθεσε και την Ωδή Στον Σαλβαντόρ Νταλί ενώ παράλληλα έγραψε το θεατρικό έργο Μαριάνα Πινέδα, που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Βαρκελώνη, την ίδια χρονιά, σε σκηνογραφία Νταλί, σημειώνοντας επιτυχία.

Τα έτη 1929-1930, αναζήτησε νέες πηγές έμπνευσης και ταξίδεψε στις ΗΠΑ και στην Κούβα. Οι εμπειρίες του στις Ηνωμένες Πολιτείες αξιοποιήθηκαν στο ποίημα Ένας Ποιητής Στη Νέα Υόρκη. Επέστρεψε στην Ισπανία το 1931 και συνέθεσε το Ντιβάνι Της Ταμαρίτ, ενώ παράλληλα δούλεψε και πάνω σε έργα για το κουκλοθέατρο. Εκεί έδειξε ξεκάθαρα πως επέλεγε ως κύρια ενασχόλησή του, τη συγγραφή θεατρικών και τα τρία τελευταία χρόνια της ζωής του ολοκλήρωσε τις κορυφαίες του δημιουργίες: Το Σπίτι Της Μπερνάρντα Άλμπα, Ματωμένος Γάμος, Γέρμα, Θρήνος Για Τον Ιγνάθιο Σάντσεθ Μεχίας, τραγωδίες με θέμα τη κοινωνική καταπίεση κι έκδηλο το ανθρώπινο στοιχείο.

Με την εγκαθίδρυση της Δημοκρατίας, οργάνωσε μία θεατρική ομάδα υπό την ονομασία La Barroca, η οποία με τη βοήθεια του Υπουργείου Παιδείας, έδωσε παραστάσεις κλασσικών έργων σε χώρους εργατών κι αγροτικές περιοχές. Το 1936 υποδέχθηκε τον Αλμπέρτι, καθώς επέστρεψε από τη Μόσχα. Συνέταξε μια διακήρυξη συγγραφέων κατά του φασισμού κι ξεκίνησε να γράφει μια σειρά θεατρικών σκηνών με μορφή επιθεώρησης, ωστόσο τον Ιούλιο της ίδιας χρονιάς, ξέσπασε ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος.

Τα ξημερώματα της 19ης Αυγούστου του 1936, ήρθε το τέλος για τον κορυφαίο ποιητή, ζωγράφο, δραματουργό και θεατρικό σκηνοθέτη, Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα. Εκτελέστηκε στο Βίθναρ της Ισπανίας από παραστρατιωτικούς οπαδούς του Φράνκο που έθαψαν τη σορό του, μαζί με άλλα τρία άτομα που εκτέλεσαν εκείνη την αυγή σε ομαδικό τάφο.

O Λόρκα απαγγέλλει το ποίημα του «Το τραγούδι του καβαλάρη»- Κόρδοβα

«Κόρδοβα»

Στίχοι: Φ.Γ.Λόρκα (απόδοση Λευτέρη Παπαδόπουλου), Μουσική: Γιάννης Γλέζος, Τραγούδι: Γιάννης Πουλόπουλος











πηγή imerodromos

Στους 928.304 ανήλθαν αθροιστικά («αναζητούντες» και «μη αναζητούντες εργασία») οι άνεργοι τον Ιούλη του 2017, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ, που αφορούν την «εγγεγραμμένη» και όχι την πραγματική ανεργία, που είναι κατά πολύ μεγαλύτερη. Από αυτούς, οι 830.465 εμφανίζονται να αναζητούν εργασία και οι 97.839 όχι.

Από το σύνολο των ανέργων μόλις οι 97.818 έλαβαν το πενιχρό επίδομα ανεργίας του ΟΑΕΔ, δηλαδή σχεδόν ένας στους δέκα.

Επιπλέον από το σύνολο των αναζητούντων εργασία, οι 484.937 (ποσοστό 58,39%) είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο του ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα ίσο ή και περισσότερο των 12 μηνών και 345.528 (ποσοστό 41,61%) είναι εγγεγραμμένοι για χρονικό διάστημα μικρότερο των 12 μηνών.

Από το σύνολο των μη αναζητούντων εργασία οι 34.536 (ποσοστό 35,30%) είναι εγγεγραμμένοι στο μητρώο του ΟΑΕΔ για χρονικό διάστημα ίσο ή και περισσότερο των 12 μηνών και 63.303 (ποσοστό 64,70%) είναι εγγεγραμμένοι για χρονικό διάστημα μικρότερο των 12 μηνών.

Οι άνδρες (αναζητούντες εργασία) ανέρχονται σε 295.428 (ποσοστό 35,57%) και οι γυναίκες σε 535.037 (ποσοστό 64,43%).







πηγή 902.gr

Ο άνθρωπος ο οποίος οδηγούσε το φορτηγάκι που έπεσε πάνω σε πλήθος διαβατών και τουριστών στη Βαρκελώνη, σκοτώνοντας δεκατρείς ανθρώπους και τραυματίζοντας σχεδόν εκατό, πιθανόν είναι ακόμη ζωντανός και διαφεύγει ακόμη τη σύλληψη, ανακοίνωσε την Παρασκευή η ισπανική αστυνομία, διαψεύδοντας δημοσιεύματα των ΜΜΕ κατά τα οποία ο δράστης σκοτώθηκε στο Καμπρίλς.

Ο Τζουζέπ Λιουίς Τραπέρο, επικεφαλής της αστυνομίας της Καταλονίας, τόνισε πως δεν είναι σε θέση να επιβεβαιώσει ότι ο οδηγός του αυτοκινήτου ήταν ανάμεσα στους πέντε ανθρώπους οι οποίοι σκοτώθηκαν.

«Παραμένει πιθανό αλλά, αντίθετα με όσα ξέραμε πριν από τέσσερις ώρες, αποδυναμώνεται», είπε ο Τραπέρο σε τηλεοπτικό δίκτυο της περιοχής.

Η αστυνομία έχει συλλάβει τέσσερις ανθρώπους στο πλαίσιο της έρευνας για τις επιθέσεις, τρεις Μαροκινούς κι έναν Ισπανό, κάτοικο του ισπανικού θύλακα Μελίγια στη Βόρεια Αφρική. Οι ύποπτοι είναι μεταξύ 21 και 34 ετών και κανένας τους δεν έχει ιστορικό που να τον συνδέει με την τρομοκρατία. Έχουν αναγνωριστεί άλλοι τρεις ύποπτοι, που διαφεύγουν τη σύλληψη. Σύμφωνα με ισπανικά ΜΜΕ, πιθανόν οι δύο σκοτώθηκαν όταν σημειώθηκε η έκρηξη στο Αλκανάρ, ενώ ένας Μαροκινός καταζητείται από την αστυνομία.

Από τους συνολικά 126 ανθρώπους που τραυματίστηκαν στη Βαρκελώνη και στο Καμπρίλς, οι 65 συνεχίζουν να νοσηλεύονται και 17 βρίσκονται σε κρίσιμη κατάσταση.



Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, Reuters, 902.gr

Οι άνθρωποι που έχουν βάρος παραπάνω από το κανονικό, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο στεφανιαίας νόσου και εμφράγματος, ακόμη κι αν κατά τα άλλα είναι μεταβολικά υγιείς, σύμφωνα με μια νέα ευρωπαϊκή έρευνα, όπου συμμετείχαν αρκετοί έλληνες επιστήμονες.

Οι ερευνητές ανέλυσαν σε δέκα ευρωπαϊκές χώρες (της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης) στοιχεία σε διάστημα 12ετίας για πάνω από μισό εκατομμύριο άτομα ηλικιίας 35 έως 70 ετών, μεταξύ των οποίων 7.637 που εμφάνισαν καρδιολογικό πρόβλημα λόγω στεφανιαίας νόσου (μερικοί πέθαναν από έμφραγμα). Διαπιστώθηκε ότι το να είναι κανείς υπέρβαρος ή παχύσαρκος, αυξάνει κατά 26% έως 28% τον κίνδυνο στεφανιαίας νόσου, σε σχέση με όσους έχουν κανονικό βάρος.

Ο αυξημένος κίνδυνος για όσους έχουν παραπανίσια κιλά, ισχύει ακόμη κι αν αυτοί έχουν φυσιολογικά επίπεδα αρτηριακής πίεσης, σακχάρου, τριγλυκεριδίων και χοληστερίνης. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, η διαπίστωση αυτή δείχνει ότι ο «υγιής παχύς» είναι ένας μύθος. Συνεπώς, όπως ανέφεραν, κάθε άνθρωπος θα πρέπει να φροντίζει, ώστε με διάφορους τρόπους (σωστή διατροφή, άσκηση κ.α.) να διατηρεί το βάρος του εντός φυσιολογικών πλαισίων.

Κάποιες προηγούμενες μελέτες είχαν παράσχει ενδείξεις ότι μια κατηγορία υπέρβαρων ανθρώπων φαίνονται να είναι υγιείς παρά το πάχος τους, κάτι που έχει οδηγήσει στον χαρακτηρισμό τους ως «μεταβολικά υγιείς παχείς» ή «παχείς αλλά υγιείς», παρόλο που δεν υπάρχει επιστημονική ομοφωνία για τα κριτήρια που ορίζουν αυτή την ομάδα.

Όμως η νέα μελέτη, η μεγαλύτερη του είδους της μέχρι σήμερα, με επικεφαλής την ελληνικής καταγωγής δρ Ιωάννα Τζουλάκη της Σχολής Δημόσιας Υγείας του Imperial College του Λονδίνου και την επιδημιολόγο δρα Καμίλ Λασάλ του University College του Λονδίνου (UCL), δείχνει ότι στην πραγματικότητα τα φαινόμενα απατούν και ότι ακόμη και οι εν λόγω υπέρβαροι κινδυνεύουν περισσότερο από την καρδιά τους σε σχέση με όσους έχουν κανονικό βάρος.










ΑΠΕ







ΑΠΕ