ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΑΝΤΙΛΑΙΚΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ

Κάλεσμα στις συνδικαλιστικές οργανώσεις και σε όλες τις αριστερές και αντιμνημονιακές δυνάμεις να οργανώσουν και να στηρίξουν αυτή τη μάχη

Η κυβέρνηση προχωρά ταχύτατα, ώστε μέχρι την ερχόμενη Κυριακή να έχει ψηφιστεί από την βουλή το νέο μνημονιακό πολυνομοσχέδιό της, που θεσπίζει ή αυξάνει τους έμμεσους φόρους, οδηγώντας σε μια νέα φοροληστεία του λαού, σε ολοκληρωτική εκχώρηση της δημόσιας περιουσίας σε ιδιωτικά συμφέροντα, την εκχώρηση των κόκκινων δανείων και κατά συνέπεια των κατοικιών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων σε αρπακτικά κερδοσκοπικά, κυρίως ξένα, συμφέροντα.

Το κυριότερο όμως είναι ότι με το πολυνομοσχέδιο εισάγουν ένα διαρκή “κόφτη”, όχι μόνο μισθών, συντάξεων και δημοσίων κοινωνικών δαπανών , αλλά και της ίδιας της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας .

Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, καλεί όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να προκηρύξουν αγωνιστικές κινητοποιήσεις για όλες τις ήμερες συζήτησης του πολυνομοσχεδίου στη βουλή, με επίκεντρο, στην Αθήνα, την πλατεία Συντάγματος.

Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, καλεί επίσης όλες τις αντιμνημονιακές, προοδευτικές και αριστερές δυνάμεις σε συνεχή αγωνιστική δράση και παρουσία, σε ενωτικές, μαζικές κινητοποιήσεις και σε πολιτική καμπάνια για παλλαϊκό ξεσηκωμό.

Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, θα είναι παρούσα στην πρώτη γραμμή αυτών των αγώνων και θα δώσει όλες τις δυνάμεις της, σε όλη τη χώρα, ώστε οι αντιστάσεις να πάρουν παλλαϊκά χαρακτηριστικά.

Παλλαϊκός ξεσηκωμός παντού ενάντια στα νέα μνημονιακά μέτρα!

Γιώργος Κτενάς

Να αρχίσουμε το σημερινό άρθρο με ένα εμπειρικό αξίωμα: Δεν έπαψε ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας, η διεξαγωγή χαμηλής έντασης οικονομικού πολέμου προς τους φτωχούς. Και δεν έχει παρατηρηθεί ποτέ η φυγή κανενός από την ασφάλεια του σπιτιού του, για να πνιγεί στο Αιγαίο ή να φυλακιστεί, αν γλιτώσει τον πνιγμό, στα Βαλκάνια, την Τουρκία ή όπου αλλού. Άρα όλοι όσοι επιδιώκουν να έρθουν στην Ευρώπη είναι οικονομικοί μετανάστες, ενός σιωπηρού οικονομικού πολέμου που έχει κυρήξει το καπιταλιστικό οικοδόμημα στη φτωχολογιά.

Το κλείσιμο των ελληνικών συνόρων δεν είναι απλώς μία προσπάθεια ελέγχου της μεταναστευτικής ροής. Αυτή είναι τεράστια και δεν περιορίζεται μόνο σε πληθυσμό που μετακινείται από τη Συρία. Πρόκειται για προσπάθεια εξαγνισμού που πηγάζει από το φαντασιακό τού οικονομικού ολοκληρωτισμού της Ευρώπης, αλλά και περιορισμού – απομόνωσης στην Ελλάδα των υποψήφιων τρομοκρατών. Μέσα από ενορχηστρωμένες ρατσιστικές και ξενοφοβικές καμπάνιες που δαιμονοποίησαν την ισλαμική θρησκεία και τους πιστούς της, συνδέθηκε το Ισλάμ με την τρομοκρατία. Με την Ευρώπη να είναι αυτοπαγιδευμένη στις αντιφάσεις και τις αφαιρέσεις της, αλλά και στην προπαγάνδα που παρήγαγε: Η ισλαμοφοβία αναδύθηκε και πήρε τη θέση του αντισημιτισμού, μέσω της πάγιας φοβικής αντίληψης της παγκόσμιας μυστικής τρομοκρατικής οργάνωσης. Πίσω από οποιοδήποτε αρνητικό γεγονός, βρίσκεται ένας κακός μουσουλμάνος. Και κατά τεκμήριο ένας καλός Ευρωπαίος ή Αμερικανός προσπαθεί να τον αποτρέψει.

Και είναι αλήθεια πως εξτρεμιστές υπάρχουν σε κάθε θρησκεία, ομολογία πίστης κ.λπ., αλλά αυτοί είναι ως επί το πλείστον ολιγάριθμοι και δεν ταυτίζονται με το σύνολο των θρησκευόμενων. Διαφορετικά ο χριστιανικός εξτρεμισμός του Μπρέιβικ ή, στα καθ’ ημάς, πρόσφατα του Μητροπολίτη Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, που σπάνια μας θυμίζουν τα media, συνδέεται και ταυτίζεται με κάθε χριστιανό. Κι εδώ  πρέπει να αναφερθούμε στον Άγγλο φυσιοδίφη Κάρολο Δαρβίνο, που σφράγισε την επιστημονική σκέψη τού 19ου αιώνα με το έργο του «Η καταγωγή των ειδών». Μετασχηματίζοντας ριζικά τη θεώρηση για την καταγωγή του ανθρώπου: Η βιολογική εξέλιξη των ειδών, έγινε μέσω της επιβίωσης των ισχυρότερων. Με τον κοινωνικό δαρβινισμό, κομμένο και ραμμένο από τα Διευθυντήρια του ολοκληρωτισμού, να υποστηρίζει την ανωτερότητα του λευκού δυτικού, ως στοιχείο εθνικής ταυτότητας. Άρα η κοινωνική καταπίεση και η αυθαίρετη δημιουργία ελίτ των Ευρωπαίων, βρήκε και αυθαίρετη επιστημονική έκφραση. Με αποτέλεσμα να παγιωθεί, μέσω της προπαγάνδας.

Ας δούμε όμως τι πραγματικά είναι το Ισλάμ και ποια η προσφορά του, όταν ήδη από τον Μεσαίωνα ήταν μία μεγάλη πολιτική δύναμη και, κυρίως, μία παγκόσμια μονοθεϊστική θρησκεία που ανταγωνιζόταν τον χριστιανισμό στην προσέλκυση πιστών. Κι αυτός, σίγουρα, ήταν και είναι ένας πολύ σοβαρός λόγος για να δαιμονοποηθεί. Η μεσαιωνική αραβική Ισπανία γνώρισε μεγάλη ακμή και ο ισλαμικός πολιτισμός έφτασε στο αποκορύφωμά του, με ανθρώπους που είχαν βαθιά Παιδεία. Οικοδόμησαν λαμπρά μνημεία και μεταλαμπάδευσαν όλη την επιστημονική γνώση της Ανατολής στην Ευρώπη, μεταφράζοντας και σχολιάζοντας Έλληνες κλασικούς απευθείας από τα ελληνικά. Παράλληλα μετέδωσαν τις γνώσεις σε πολλά και σοβαρά θέματα, όπως η ιατρική και η φαρμακευτική, ενώ είναι ενδεικτικό ότι τόσο οι χριστιανοί όσο και οι Εβραίοι είχαν θρησκευτική ελευθερία σε ολόκληρο τον αραβικό κόσμο. Σε αντίθεση με την αντιμετώπιση της οποίας έτυχαν αλλόθρησκοι από τους χριστιανούς Ευρωπαίους, στις ευρωπαϊκές χώρες που ανακατέλαβαν την ίδια περίοδο. Συμπερασματικά, η Δυτική Ευρωπή των μεσαιωνικών χρόνων, η άνθηση της οποίας άλλαξε τα δεδομένα σε ολόκληρη την ήπειρο, οφείλει στο Ισλάμ τη ρίζα των μπουμπουκιών που άνθισαν στην πορεία και το άρωμά τους, σε πολλές περιπτώσεις, φτάνει μέχρι και τις ημέρες μας

Αφιερωμένο στα 100 χρόνια από το βιβλίο του Β.Ι.ΛΕΝΙΝ για τον «Ιμπεριαλισμό»

Διήμερο στο «ΜΑ.ΧΩ.Μ.Ε.» 19 & 20 Μάη 2016

(Αίθουσα εκδηλώσεων ΜΑΧΩΜΕ, Γερανίου 47 & Αγ. Κωνσταντίνου - Ομόνοια )

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

1η ΜΕΡΑ: «Χαρακτηριστικά γνωρίσματα του σύγχρονου Ιμπεριαλισμού»

Πέμπτη, απόγευμα, 19 Μάη (7 μμ - 10 μμ)

Σύντομο άνοιγμα εκδήλωσης εκ μέρους του Δ.Σ. του «ΜΑΧΩΜΕ

Συντονιστής: Σπύρος Μαστροδήμος, οικονομολόγος-γεωπόνος, μέλος ΔΣ ΜΑΧΩΜΕ

Εισηγήσεις των 20’

Πολυεθνικές Επιχειρήσεις και Εξαγωγή Κεφαλαίου

Ηλίας Ι. Νικολόπουλος, καθηγητής Οικονομικής της Διοίκησης, πρώην αντιπρόεδρος του ΤΕΙ Χαλκίδας

Χρηματικό Κεφάλαιο, Χρηματιστική Ολιγαρχία, Ανισοκατανομή Εισοδήματος

Λεωνίδας Βατικιώτης , διδάκτωρ οικονομικών επιστημών

Νεοφιλελεύθερος Καπιταλισμός και Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση

Τρύφων Κωστόπουλος, καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Παντείου Πανεπιστημίου

Πολυμερείς Συμφωνίες και Καπιταλιστική Παγκοσμιοποίηση

(ΤΤIP,CETA, TPP, TiSA, EAEU, SCO, CELAC, ALBA, BRICS)

Γιάννης Τόλιος, διδάκτωρ οικονομικών επιστημών, συντονιστής του ΜΑΧΩΜΕ

Ειδικές Εισηγήσεις – Παρεμβάσεις:

«Διαδίκτυο» και Σύγχρονος Ιμπεριαλισμός

Θόδωρος Παπαδόπουλος, οικονομολόγος-ερευνητής

«Αγροτικά και CETA»

Θανάσης Πετράκος πρώην βουλευτής ΛΑΕ

Ερωτήσεις – παρεμβάσεις - συζήτηση

2^η Μέρα: «Αντιϊμπεριαλιστικό Κίνημα και Σοσιαλιστική Προοπτική»

Παρασκευή, απόγευμα, 20 Μάη (7 μμ - 10 μμ)

Συντονίστρια: Βασιλική Λάζου, διδάκτωρ Ιστορίας, μέλος ΔΣ ΜΑΧΩΜΕ

Εισηγήσεις των 20’

Σύγχρονος Ιμπεριαλισμός, Στρατηγική και Τακτική του Εργατικού Κινήματος

Δημήτρης Βασιλείου , διδάκτωρ οικονομικών επιστημών, ερευνητής

Ευρωπαϊκή Ενοποίηση, ΟΝΕ και Εθνική Κυριαρχία. Η Επικαιρότητα της Λενινιστικής Ανάλυσης

Δημήτρης Καλτσώνης, επίκουρος καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

Πολιτιστικός Ιμπεριαλισμός και Σύγχρονα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας

Κυριάκος Μακαρώνας, διδάκτωρ νομικών επιστημών

Ειδικές Εισηγήσεις – Παρεμβάσεις:

Νεοφιλελεύθερο Φρούριο της ΟΝΕ και Αντιμνημονιακή Ανατροπή

Νίκος Χουντής, της «Λαϊκής Ενότητας»

Νεοφιλελεύθερη Ιδεολογία και Πολιτισμός

Μάνια Παπαδημητρίου, ηθοποιός

Ερωτήσεις – παρεμβάσεις - συζήτηση

Αργεντινή

Η κυβέρνηση Μάκρι είναι η καλύτερη εικόνα των διαθέσεων της λατινοαμερικανικής Δεξιάς: Έχει αποδυθεί, μέσα σε ελάχιστους μήνες στην εξουσία, σε ένα νεοφιλελεύθερο μπλίτσκριγκ: αποκαθιστά σχέσεις με τους γύπες των «αγορών», υποδέχεται την αφρόκρεμα του βρετανικού επιχειρηματικού κόσμου για πρώτη φορά ύστερα από 10 χρόνια, κλείνει συμφωνίες με τον Μπαράκ Ομπάμα, καταργεί φόρους εις βάρος του κεφαλαίου, αυξάνει τιμές σε υπηρεσίες και καύσιμα, απολύει μαζικά δημοσίους υπάλληλους. Το Bloomberg.com δήλωσε σε άρθρο του ευθαρσώς: «Η Wall Street κάνει κουμάντο στην Αργεντινή (ξανά)».

Τα αποτελέσματα της πολιτικής Μάκρι είναι το ίδιο αστραπιαία με την εφαρμογή της. Μέσα σε 3 μήνες διακυβέρνησης 1,4 εκατομμύριο άνθρωποι έπεσαν σε φτώχεια, 350.000 κάτω από το όριο της ακραίας φτώχειας, ενώ 110.000 βρέθηκαν στην ανεργία.

Αλλά η νεοφιλελεύθερη θεραπεία-σοκ αποδεικνύεται και αναποτελεσματική. Οι αισιόδοξες προβλέψεις της κυβέρνησης διαψεύδονται, ο πληθωρισμός φτάνει στο 30%, η οικονομία αναμένεται να συρρικνωθεί κατά 1,5% με την ανεργία να αυξάνεται. Ακόμα και ο οίκος Moody’s, που αρχικά «χαιρέτισε» τη δεξιά στροφή, τώρα κάνει ζοφερές προβλέψεις για το μέλλον της αργεντινής οικονομίας.

Και τα προβλήματα για τον Μάκρι δεν σταματούν εκεί. Οι επιθέσεις του έχουν προκαλέσει μπαράζ κινητοποιήσεων. Κλαδικές κινητοποιήσεις, όπως η 24ωρη απεργία των τραπεζοϋπαλλήλων ή οι 4 μέχρι τώρα απεργίες των εργαζομένων στον στενό δημόσιο τομέα. Δυναμικές δράσεις, όπως ο αποκλεισμός των κεντρικών δρόμων της Comodoro Rivadavia από 50.000 εργάτες, απεργούς της πετρελαϊκής βιομηχανίας που ενώθηκαν με δασκάλους, οικοδόμους, οδηγούς φορτηγών κ.ά. Πανεθνικές διαδηλώσεις, όπως αυτές που έχουν οργανώσει η GGT (περονική, η μεγαλύτερη συνομοσπονδία της χώρας) από κοινού με τη CTA (η πιο «αριστερή» και ανεξάρτητη εκδοχή συνδικαλισμού) και κατέβασαν δεκάδες χιλιάδες στους δρόμους. Πολιτικές κινητοποιήσεις, όπως η μαζική διαδήλωση της Αριστεράς ενάντια στην επίσκεψη Ομπάμα.

Σ’ αυτό το υπόβαθρο, ο Μάκρι έχει να αντιμετωπίσει και τις κατηγορίες για την εμπλοκή του στα Panama Papers.

Και αυτά συμβαίνουν στο φόντο μιας «θεσμικής δυαδικής εξουσίας», καθώς το περονικό κόμμα διατηρεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Με το επίκεντρο των κινητοποιήσεων να είναι οι μαζικές απολύσεις, οι περονικοί ενέκριναν στη Γερουσία νόμο απαγόρευσης των απολύσεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα μέχρι το Δεκέμβρη του 2017 και με αναδρομική ισχύ από την 1η Μάρτη του 2016, ώστε να ακυρωθούν όλες οι τελευταίες απολύσεις. Ο Μάκρι απειλεί με βέτο τον συγκεκριμένο νόμο.

Το γεγονός ότι ο εκλεκτός της Κίρχνερ, Φερνάντο Σιόλι, ηττήθηκε στις εκλογές επιτρέπει στον περονισμό να παραμένει ισχυρός στο οργανωμένο εργατικό κίνημα, και να εμφανίζεται αμόλυντος από την εφαρμογή ακραίας λιτότητας (την οποία θα εφάρμοζε πιθανά αν κέρδιζε τις εκλογές). Προς το παρόν, η αντιπολιτευτική του στάση διευκολύνει και την κινητοποίηση των συνδικάτων. Ωστόσο μένει ανοιχτό το ποια πτέρυγα του περονισμού (υπάρχει και πιο «δεξιά» εκδοχή) θα επικρατήσει και πόσο μακριά θα πάνε τη σύγκρουση οι «κιρχνερικοί».

Σ’ αυτό το τοπίο καλείται να παρέμβει η αντικαπιταλιστική Αριστερά, κυρίως το ισχυρό FIT (μέτωπο τροτσκιστικών οργανώσεων που έχει αποκτήσει σοβαρές ρίζες), αλλά και δυνάμεις έξω από αυτό, για να οικοδομήσουν μια ισχυρή δύναμη που θα ανταγωνιστεί την κυριαρχία του περονισμού.

Όπως και να έχει, ο Μάκρι φιλοδοξεί να επαναλάβει το νεοφιλελεύθερο σοκ που οργάνωσε τη δεκαετία του ’90 ο Κάρλος Μενέμ, αλλά με κρίσιμη διαφορά πως τώρα συναντά μαζική αντίσταση από την πρώτη στιγμή και υπάρχει ένα δίκτυο αγωνιστών έτοιμο να σηκώσει το γάντι...

Βραζιλία

Η εισήγηση της Επιτροπής της Γερουσίας προς την Ολομέλεια του σώματος είναι να αποδεχτεί τις κατηγορίες κατά της Ντίλμα Ρούσεφ και να την αποπέμψει. Oι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούν ότι η αντιπολίτευση θα κερδίσει την πλειοψηφία και θα μπει τέλος στην πολυετή κυριαρχία του PT.

Ύστερα από αποπομπή της Ντίλμα, την προεδρία αναλαμβάνει ο Μισέλ Τεμέρ, στέλεχος του δεξιού PMDB, αντιπρόεδρος της Ντίλμα που στράφηκε εναντίον της, μαζί με το κόμμα του, που απέσυρε την κοινοβουλευτική του στήριξη στην κυβέρνηση. Ο Τεμέρ φιλοδοξεί να ηγηθεί ενός πλατιού συνασπισμού «εθνικής ενότητας», που θα «βγάλει τη Βραζιλία από την κρίση» με άγριο νεοφιλελευθερισμό και με μια συμφωνία που θα περιορίζει τις συνέπειες των σκανδάλων μόνο στην ηγεσία του PT.

Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Την Πέμπτη 5 Μάη, το Ανώτατο Δικαστήριο διέταξε την απομάκρυνση του Εντουάρντο Κούνια, για παρεμπόδιση των ερευνών για σοβαρά σκάνδαλα διαφθοράς που βαραίνουν τον ίδιο. Ο Κούνια είναι ο βασικός ενορχηστρωτής των διαδικασιών αποπομπής της Ρούσεφ στην Κάτω Βουλή, και θεωρούνταν ο κρίσιμος άνθρωπος στη συγκρότηση μιας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που θα στηρίζει τον Τεμέρ. Η αποπομπή του έχει τεράστια σημασία για το τι μπορεί να ακολουθήσει. Είναι πολύ πιθανό να μην έχουμε ένα «βελούδινο πραξικόπημα», αλλά μια άγρια πολιτική κρίση.

Η Jimena Blanco, επικεφαλής του τμήματος Αμερικής για τη Verisk Maplecroft, εταιρεία που προσφέρει «επιχειρηματικές συμβουλές», δεν δείχνει να συμμερίζεται την ευφορία της βραζιλιάνικης Δεξιάς που πιστεύει ότι καθαρίζει την Ντίλμα και επιστρέφει στα πράγματα:

«Όποιος βλέπει την πιθανή αποπομπή της Ντίλμα ως το τέλος της πολιτικής κρίσης είναι στην καλύτερη περίπτωση παραπληροφορημένος... Είναι μια διαδικασία που θα συνεχιστεί, κι αυτό μπορεί να σημαίνει πολιτική ρευστότητα για όλο το υπόλοιπο 2016, ίσως και το 2017». Αυτό που δεν παραγνωρίζει η Μπλάνκο είναι ότι τα 2/3 της Κάτω Βουλής και η μισή Γερουσία εμπλέκονται στα σκάνδαλα.

Στην κρίση των σκανδάλων πρέπει να προστεθούν και άλλοι παράγοντες. Η πλειοψηφία των Βραζιλιάνων αποδοκιμάζει δημοσκοπικά την Ντίλμα με συντριπτικά νούμερα, αλλά ταυτόχρονα δεν θέλει (με εξίσου μεγάλα νούμερα, 80%) τον Τεμέρ.

Επιπλέον, οι κοινωνικές οργανώσεις που συνδέονται λιγότερο ή περισσότερο με το PT, όπως η συνδικαλιστική συνομοσπονδία CUT και το κίνημα ακτημόνων MST, που έχουν συγκροτήσει το Βραζιλιάνικο Λαϊκό Μέτωπο, δηλώνουν πως δεν θα αναγνωρίσουν την όποια κυβέρνηση προκύψει αν πέσει η Ντίλμα.

Αλλά στο μονοπάτι του πολέμου ενάντια σε όποια νέα κυβέρνηση βαδίζουν και πολιτικές οργανώσεις και κινήματα που δεν στηρίζουν την Ντίλμα και οργανώνουν ανεξάρτητες από την κυβέρνηση κινητοποιήσεις σήμερα (όπως τα μαχητικά συνδικάτα Conlutas και άλλες κοινωνικές οργανώσεις που γεννήθηκαν στο αντικυβερνητικό κίνημα του 2013).

Οι διαφορές αποτυπώνονται στα συνθήματα των κινητοποιήσεων: Από το φιλοκυβερνητικό «Ντίλμα μείνε» στο ενδιάμεσο «Δεν θα γίνει πραξικόπημα», μέχρι το ταυτόχρονα αντικυβερνητικό και αντιδεξιό «Να φύγουν όλοι».

Ύστερα από ενδεχόμενη αποπομπή της Ντίλμα, και ιδιαίτερα αν η νέα κυβέρνηση δώσει δείγματα γραφής, πολλοί είναι αυτοί που ενδεχομένως να κατέβουν στους δρόμους, ακόμα και όσοι σήμερα δεν διαδηλώνουν γιατί δεν στηρίζουν τη Δεξιά αλλά δεν βρίσκουν και λόγους να υπερασπιστούν το PT. Αλλά οι διαφορές θα παραμείνουν. Ήδη φιλο-PT μερίδες του κινήματος συνδέουν την προοπτική «ενότητας στην πάλη κατά της Δεξιάς» με το στόχο της επιστροφής του Λούλα. Δεν έχουν αντιληφθεί ή δεν θέλουν να παραδεχτούν αυτό που γράφει ο Μασκάρο Κερίδο, συγγραφέας και ακτιβιστής από το Σάο Πάουλο, και το οποίο είναι στο επίκεντρο της σημερινής κρίσης: «Το PT δεν μπορεί να είναι πλέον ούτε ο “φρουρός” της αστικής ομαλότητας, ενώ ταυτόχρονα δεν μπορεί να είναι πλέον o εκφραστής των αγώνων του εργατικού κινήματος». Με αυτήν την επίγνωση, οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς επιχειρούν να συγκροτήσουν έναν «τρίτο πόλο» μέσα στις άγριες μάχες που έρχονται.

Βενεζουέλα

Στο επίκεντρο της κρίσης στη Βενεζουέλα έχει βρεθεί η έλλειψη ηλεκτρισμού. Πέρα από τις υστερίες των διεθνών ΜΜΕ για «αποτυχία του σοσιαλισμού», η χώρα στηριζόταν κυρίως στον υδροηλεκτρισμό, πέρασε μακροχρόνια ξηρασία και αυτό δημιούργησε τεράστια προβλήματα στα μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα της χώρας.

Αλλά η κρίση ρεύματος προστίθεται σε μια συνολικότερα δύσκολη συγκυρία που έχει στη βάση της την κατάρρευση της τιμής του πετρελαίου. Καθώς τα πετρελαϊκά έσοδα ήταν βασικά στη χρηματοδότηση όλων των εισαγωγών και όλων των υπηρεσιών, οι ελλείψεις αγαθών και τα προβλήματα στην οικονομία έχουν οξυνθεί τους τελευταίους μήνες.

Για τους νεοφιλελεύθερους φταίει η κυβέρνηση Μαδούρο. Για τους υποστηρικτές της κυβέρνησης φταίει το «οικονομικό σαμποτάζ της Δεξιάς». Το ζήτημα είναι πως η Βενεζουέλα είναι ένα ακόμα θύμα της καπιταλιστικής κρίσης που χτυπά άγρια πλέον τη Λατινική Αμερική. Χωρίς να υποτιμούμε τη διάσταση του συνειδητού σαμποτάζ (κρύψιμο τροφίμων σε αποθήκες κ.λπ.), η κυβέρνηση φταίει για τους ακριβώς αντίθετους λόγους από αυτούς που επικαλούνται οι νεοφιλελεύθεροι. Γιατί επί 17 χρόνια δεν τόλμησε να επιτεθεί στο κεφάλαιο, και να αναδιοργανώσει την οικονομία ώστε να απεξαρτηθεί και από τα πετρελαϊκά έσοδα και από τις διαθέσεις των «επενδυτών» (που η κυβέρνηση πίστευε ότι θα μπορούσε να προσελκύσει σε μια «πατριωτική» πολιτική). Πέρα από το «πολιτικά συνειδητό» σαμποτάζ, υπάρχει και η αυθόρμητη «εξέγερση του κεφαλαίου» που διατηρεί την εξουσία να επενδύει ή να μην επενδύει. Αυτή η πραγματικότητα δεν αντιστράφηκε ποτέ στη Βενεζουέλα, οδηγώντας στη σημερινή κρίση.

Σε αυτό το φόντο ξεδιπλώνεται η επίθεση της Δεξιάς. Αναθαρρυμένη από την εκλογική της νίκη στις βουλευτικές και κυρίως από το «μομέντουμ» που διαμορφώνεται στην ήπειρο, συγκεντρώνει υπογραφές για την ανάκληση του Μαδούρο. Κατάφερε να συγκεντρώσει σε λίγες μέρες γύρω στα 2,5 εκατομμύρια υπογραφές, πολύ πάνω από το όριο που απαιτούνταν, και περιμένει την έγκριση της Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής.

Προς το παρόν, η κυβέρνηση της Βενεζουέλας αμύνεται με «πολεμικά» μέτρα: Μείωση των ημερών εργασίας, περικοπές ρεύματος στις ιδιωτικές εταιρείες και τα υπουργεία για να διασφαλιστεί ρεύμα στις κρίσιμες υποδομές, αύξηση των μισθών κατά 30% για να παρακολουθήσουν τον καλπάζοντα πληθωρισμό. Ενώ στο κρατικό πεδίο διεξάγεται μια μάχη μεταξύ κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας (Δεξιά) και εκτελεστικής εξουσίας (Αριστερά), με τον Μαδούρο να παραπέμπει στο Συνταγματικό Δικαστήριο μια σειρά νομοθετήματα με σκοπό να τα μπλοκάρει.

Αυτή η μάχη είναι που διατηρεί μια σημαντική υποστήριξη στον Μαδούρο. Αλλά αν μείνει στα σπασμωδικά αμυντικά μέτρα δεν θα λύσει το πρόβλημα, όπως έδειξαν και παλιότερες συγκρούσεις. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση και αυτό το καταλαβαίνουν τμήματα της βάσης του τσαβισμού. Στην πρωτομαγιάτικη διαδήλωση υπέρ της μπολιβαριανής διαδικασίας, η διαδηλώτρια Maria Fernanda Romero δήλωσε: «Ο μόνος τρόπος να πολεμήσουμε σε αυτόν τον οικονομικό πόλεμο είναι να πάρουμε τα εργοστάσια και να βάλουμε να δουλέψουν για το λαό». Για έναν φοιτητή του Κεντρικού Πανεπιστημίου της Βενεζουέλας η εθνικοποίηση δεν αρκεί: «Τα ριζοσπαστικά μέτρα είναι εφικτά μόνο με εργατικό έλεγχο... χρειαζόμαστε νέα συνδικάτα που θα εργάζονται μαζί με τις κοινότητες που ζουν γύρω από τα εργοστάσια».

Είναι ο δρόμος που διεκδικούν οι ριζοσπαστικές φωνές του «μπολιβαριανισμού» εδώ και χρόνια, προειδοποιώντας για την «κόπωση» της διαδικασίας. Δεν θα λύσει όλα τα βαθιά προβλήματα. Αλλά αν η «σπασμωδική άμυνα» αρκεί για να κρατήσει τη βάση στήριξης του τσαβισμού, μια τέτοια πολιτική «επίθεσης» μπορεί να σώσει τη μπολιβαριανή διαδικασία, δίνοντας σήμα μάχης.

Η Γαλλία βράζει. Η πρωτοφανής απαγόρευση κυκλοφορίας στην πόλη Ρεν με τις αρχές να ζητούν από τους κατοίκους της πόλης να μείνουν στα σπίτια τους αποτελεί το επόμενο βήμα στον αντιδημοκρατικό κατήφορο της κυβέρνησης Ολάντ.

του Άρη Χατζηστεφάνου

Μια πολύ σκοτεινή σελίδα, ακόμη και για τα δεδομένα της ήδη βαριά λαβωμένης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στη Γαλλία και ολόκληρη την Ευρώπη άνοιξε ο πρόεδρος Ολάντ αυτή την Πέμπτη παρακάμπτoντας την γαλλική εθνοσυνέλευση προκειμένου να περάσει την αντιλαϊκή εργασιακή μεταρρύθμιση. Με τους δρόμους του Παρισιού και άλλων μεγάλων πόλεων να φλέγονται και με τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι τουλάχιστον το 70% του πληθυσμού καταδικάζει την πολιτική του ο Ολάντ προχώρησε στην εφαρμογή των μέτρων μέσω ειδικής ρύθμισης του γαλλικού συντάγματος που οδηγεί στην έκδοση προεδρικού διατάγματος. Η πρόταση μομφής, που όπως προβλέπεται σε αυτές τις περιπτώσεις, κατατέθηκε από την αντιπολίτευση καταψηφίστηκε χωρίς να απειλήσει πραγματικά την απόλυτη πλειοψηφία των 288 εδρών.

Το γεγονός όμως ότι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης δεν είναι πλέον σε θέση να περνά τις αποφάσεις της γαλλικής και ευρωπαϊκής οικονομικής ελίτ έστω και μέσα από την ψευδεπίγραφη δημοκρατικότητα του κοινοβουλίου, αποτελεί σημείο σταθμό για την Ευρώπη. Η Γαλλία δεν αποτελούσε αποικία χρέους, όπως η Ελλάδα, όπου ακροδεξιοί πολιτικοί τύπου Σαμαρά και αντιδραστικοί σοσιαλδημοκράτες α λά ΣΥΡΙΖΑ μπορούσαν να παρακάμπτουν κατά βούληση τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Το παράδειγμα του Ολάντ δείχνει ότι η νέα οικονομική πολιτική είναι οριστικά πλέον ασυμβίβαστη ακόμη και με τις αρχές του αστικού κοινοβουλευτισμού.

Να σημειωθεί ότι ο Ολάντ είχε χρησιμοποιήσει τις ίδιες συνταγματικές κερκόπορτες, σε πειραματικό επίπεδο, και πέρυσι προκειμένου να περάσει ρυθμίσεις για την «απελευθέρωση» της γαλλικής οικονομίας.

Αυτή την εβδομάδα πάντως η συνέχεια δώθηκε στους δρόμους, όπου οι αστυνομικές δυνάμεις του καθεστώτος Ολάντ επιτέθηκαν βίαια στις μαζικές κινητοποιήσεις που πραγματοποιούνταν σε όλη τη γαλλική επικράτεια. Η πρόβα τζενεράλε για την επιβολή ενός είδους στρατιωτικού νόμου, ύστερα από τις τρομοκρατικές επιθέσεις των περασμένων μηνών αποδείχθηκε ιδιαίτερα χρήσιμη για τις δυνάμεις επιβολής της τάξης – υπενθυμίζοντας σε όλους ποιούς πραγματικά στοχεύει η διαρκής κατάσταση εξαίρεσης που έχει επιβληθεί στην πόλη του φωτός, και όχι μόνο.

Το σοσιαλιστικό κόμμα βγαίνει βαριά τραυματισμένο από αυτή τη διαδικασία με τις ελπίδες του Ολάντ για επανεκλογή στις προεδρικές εκλογές του 2017 να ψαλιδίζονται. Το σοσιαλιστικό κόμμα βέβαια απειλείται από την ίδια τη γαλλική κοινωνία και όχι από το εσωτερικό του – όπως υποστηρίζουν όσοι αναζητούν μια τελευταία ελπίδα στους σοσιαλιστές «αντάρτες». Η λεγόμενη «ομάδα των 28», η οποία είχε καταδικάσει με επιστολή της την εργασιακή μεταρρύθμιση, δεν τόλμησε να προχωρήσει σε απομάκρυνση από το κόμμα, προδίδοντας εν μια νυκτί τις αρχές της για μια βουλευτική θεσούλα. Αντιθέτως κατέληξαν και αυτοί να λειτουργούν σαν αριστερό άλλοθι μιας κυβέρνησης που κινείται πλέον με απευθείας εντολές από τις μεγαλύτερες τράπεζες και άλλους χρηματοπιστωτικούς ομίλους.

Η «επιτυχία» του Ολάντ δεν θα μπορούσε να έχει επιτευχθεί χωρίς την ανοχή και τα προηγούμενα λάθη των μεγαλύτερων συνδικάτων της χώρας. Παρά το γεγονός ότι ορισμένα φαίνεται να στηρίζουν ως ένα βαθμό τις αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις, δεν δημιούργησαν ποτέ τις συνθήκες ώστε το εργατικό κίνημα να συνδεθεί στους δρόμους με την οργή των μαθητών και των φοιτητών. Οι συνεχείς συνδικαλιστικές υποχωρήσεις των τελευταίων χρόνων γίνονται πλέον εμφανείς σε κάθε εργασιακή αντιπαράθεση με χαρακτηριστικότερο ίσως παράδειγμα τις σημαντικές μειώσεις στους μισθούς που ανακοίνωσε επισήμως αυτή την εβδομάδα ο γαλλικός αερομεταφορέας της Air France. Το λεγόμενο «πακέτο εξυγίανσης» της εταιρείας επικυρώθηκε τελικά και από τα γαλλικά δικαστήρια αφού πρώτα το συνδικάτο των πιλότων πρόδωσε την απεργία του 2014 – η οποία είχε αποτελέσει την μεγαλύτερη απειλή για τη σταθερότητα του σοσιαλιστικού κόμματος και προσωπικά του Ολάντ. Ρόλο κλειδί στις εξελίξεις παίζει εδώ και μήνες ο κεντρικός τραπεζίτης της Γαλλίας, Φρανσουά Βιλρουά ντε Γκαλό, που προειδοποιούσε ανοιχτά ότι οποιαδήποτε υποχώρηση του Γάλλου προέδρου στα αιτήματα μαθητών, φοιτητών και εργαζομένων θα έπληττε τα συμφέροντα των ανθρώπων που ο ίδιος υπηρετεί, δηλαδή των μεγάλων τραπεζιτών και βιομηχάνων της χώρας. Να σημειωθεί ότι και ο ίδιος ο διοικητής της κεντρικής τράπεζας προέρχεται από τον γαλλικό χρηματοπιστωτικό κολοσσό της BNP Paribas. Αν και εμφανιζόταν να ασκεί κριτική στον Ολάντ για έλλειψη αποφασιστικότητας, στην πραγματικότητα του προσέφερε τα επιχειρήματα που είχε ανάγκη για να επιβάλλει και στο εσωτερικό του σοσιαλιστικού κόμματος τα άγρια αντιλαϊκά μέτρα. O Φρανσουά Βιλρουά ντε Γκαλό λειτουργεί και σαν σύνδεσμος ανάμεσα στον Ολάντ και την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΕΚΤ εισάγοντας στη Γαλλία τη λογική του «κόφτη» και των κάθε μορφής κυρώσεων που θα επιβάλλονται στις κυβερνήσεις όταν τολμούν να ξεφύγουν από τα ασφυκτικά πλαίσια δημοσιονομικής λιτότητας που επιβάλουν Βρυξέλλες και Φρανκφούρτη. Αντιγράφοντας το μοντέλο που εφαρμόστηκε τα τελευταία χρόνια στη Γερμανία και αργότερα και στην Ιταλία, ο διοικητής της γαλλικής κεντρικής τράπεζας ασκούσε τρομακτικές πιέσεις για την απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων με την οποία θα αντιμετωπιστεί, όπως υποστηρίζει η ανεργία. Ουσιαστικά δηλαδή προτείνει τη δημιουργία μιας νέας στρατιάς υποαπασχολούμενων, χαμηλά αμειβόμενων υπαλλήλων σε διαρκή αναζήτηση μιας θέσης εργασίας μικρής διάρκειας.

Ο «σοσιαλιστής» πρόεδρος και ο τραπεζίτης διοικητής σχεδίασαν και οικοδομούν το νέο πρεκαριάτο. Παράλληλα όμως περιχύνουν τους δρόμους της Γαλλίας με νέο εύφλεκτο υλικό το οποίο χρειάζεται μόνο μια σπίθα για να αναφλεγεί.

της Δανάης Μαραγκουδάκη

Η πλατεία ήταν γεμάτη με κόσμο, μεταξύ άλλων με τα μπλοκ των φοιτητικών συλλόγων, των σωματείων, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της ΛΑΕ κ.α., όταν τα ΜΑΤ εξαπέλυσαν επίθεση εναντίον των διαδηλωτών που βρίσκονταν μπροστά στη Βουλή με πρόσχημα χαμηλής έντασης συγκρούσεις σε άλλο σημείο της πλατείας Συντάγματος. Πέταξαν δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου-λάμψης με αποτέλεσμα να τραυματίσουν διαδηλωτές. Ο στόχος ήταν σαφής: Να διαλυθεί η συγκέντρωση και να περαστεί το μήνυμα της «μηδενικής ανοχής» προς το «αριστεροχώρι», όπως το έθεσε ο Αλ. Τσίπρας.
Αρκετοί διαδηλωτές μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο με τραύματα από ευθεία βολή δακρυγόνων και αναπνευστικά προβλήματα.

Δεν είναι λίγα τα βίντεο που κυκλοφορούν στο ίντερνετ και δείχνουν την έκταση της καταστολής, ενώ εμφανές γίνεται πως ο στόχος ήταν η διάλυση της συγκέντρωσης και ο εκφοβισμός του κόσμου. Παρόλα αυτά, αξιοσημείωτο είναι πως οι διαδηλωτές (και το μπλοκ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) δεν διαλύθηκαν κι ανασυγκροτήθηκαν μπροστά στον Άγνωστο Στρατιώτη.
Η ΛΑΕ κατήγγειλε τον σοβαρό τραυματισμό μελών της, καθώς «τα ΜΑΤ, χτυπώντας αδιάκριτα στο ψαχνό και εξαπολύοντας δακρυγόνα και βομβίδες στο ειρηνικό πλήθος, χτύπησαν με δακρυγόνο στο κεφάλι την Σόφη Παπαδόγιαννη, μέλος της Πολιτικής Γραμματείας της ΛΑ.Ε, η οποία αιμόφυρτη οδηγήθηκε με ασθενοφόρο στο ΚΑΤ. Χτύπησαν και τραυμάτισαν, επίσης, τον Β. Μακρίδη, στέλεχος της ΛΑ.Ε, που νοσηλεύεται και αυτός στο ΚΑΤ». Η Σ. Παπαδόγιαννη κατέθεσε μήνυση κατά παντός υπευθύνου για τον τραυματισμό της, ενώ σε ανακοίνωση της η ΛΑΕ έθεσε ζήτημα παραίτησης του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη και της κυβέρνησης συνολικά.

Τραυματίες υπήρξαν και στο μπλοκ της αναρχοσυνδικαλιστικής πρωτοβουλία Ροσινάντε. «Εντελώς απρόκλητα τα ένστολα τάγματα εφόδου επιτέθηκαν εναντίον του πλήθους εξαπολύοντας δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου – λάμψης σε ευθεία βολή. Τρεις από τις χειροβομβίδες και δύο από τα δακρυγόνα έπεσαν πάνω στους συντρόφους και τις συντρόφισσες της Α.Π. Ροσινάντε, προξενώντας εγκαύματα. Επτά συνολικά άνθρωποι από το μπλοκ μας τραυματίστηκαν και υπέστησαν βαθιά εγκαύματα και τρεις ανάμεσά τους χρειάστηκε να διακομιστούν στο νοσοκομείο», τονίζεται σε ανακοίνωση της Ροσινάντε.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε ανακοίνωσή της καταγγέλλει «την κρατική κυβερνητική βία. Όσα μέσα αντιπερισπασμού, παραπλάνησης, αιφνιδιασμού και καταστολής και αν χρησιμοποιήσει η κυβέρνηση, όποια “πλειοψηφία” κι αν εξασφαλίζει μέσα στη Βουλή για να περνάει τις επιθέσεις της, το εργατικό κίνημα δεν θα σταματήσει».
Η προσπάθεια τρομοκράτησης μεταφέρθηκε και στα Εξάρχεια, όπου μακριά απ’ τις «αδιάκριτες» κάμερες, τα ΜΑΤ προχώρησαν σε συλλήψεις. Μάλιστα, όπως συνηθίζουν, προσπάθησαν να απομακρύνουν όσους τολμούσαν να καταγράψουν τα περιστατικά.

Εντύπωση ή και οργή προκάλεσε η ανακοίνωση του κυβερνητικού κόμματος, στην οποία αναφέρεται πως «ο ΣΥΡΙΖΑ καταδικάζει τις σημερινές ενέργειες των αστυνομικών δυνάμεων στη διαδήλωση στο Σύνταγμα και τη χρήση δακρυγόνων, η οποία οδήγησε και στον τραυματισμό διαδηλωτών, καθώς και στελεχών της ΛΑΕ. Αναμένουμε από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη να διεξαγάγει εξονυχιστικό έλεγχο και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι. Τα κρούσματα αστυνομικής βίας και η ασυλία όσων τα υποθάλπουν πρέπει να τελειώσει». Δεν υπάρχει, λοιπόν, λόγος ανησυχίας, αφού μετά την ανακοίνωση-καταπέλτη του ΣΥΡΙΖΑ και το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έσπευσε να ξεκαθαρίσει ότι «δεν πρόκειται να ανεχθεί ενέργειες και πρακτικές πέραν των κανόνων που έχει καθορίσει».
Δεν είναι όλοι ίδιοι όμως, καθώς 37 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ζήτησαν διευκρινίσεις από τον υπουργό Εσωτερικών, Παναγιώτη Κουρουμπλή, για τα φαινόμενα βίαιης αστυνομικής καταστολής. Μεταξύ άλλων, οι βουλευτές ρωτούν αν μελετάται το ενδεχόμενο «νομοθέτησης για την απαγόρευση ρίψης χημικών εναντίον πολιτών, και αυτό διότι, οι χημικές ουσίες μπορούν να αποβούν βλαβερές για την υγεία». Βέβαια, και το ασφαλιστικό που ψήφισαν οι παραπάνω, βλαβερό για την υγεία είναι, αλλά αυτό είναι σαφές, δε χρειάζεται διευκρίνιση… Συγκέντρωση αλληλεγγύης στους συλληφθέντες καλείται για τις 10 το πρωί της Δευτέρας στα δικαστήρια της Ευελπίδων.

Ένταση επικράτησε την Παρασκευή 6 Μαΐου στη Θεσσαλονίκη όταν η Πρωτοβουλία Συντονισμού Πρωτοβάθμιων Σωματείων, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλοι διαδηλωτές πραγματοποίησαν συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνδρες των ΜΑΤ έκαναν χρήση χημικών και απώθησαν βίαια τους διαδηλωτές.
Την Παρασκευή 6 Μαΐου οι εργαζόμενοι στο εργοτάξιο του Κέντρου Πολιτισμού «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος» κατήγγειλαν στο Συνδικάτο Οικοδόμων ότι η εργοδοσία τους απειλούσε για να μην απεργήσουν. Τα μέλη του συνδικάτου πήγαν στο εργοτάξιο και η εργοδοσία κάλεσε την αστυνομία, η οποία προχώρησε στην προσαγωγή 30 εργαζομένων και συνδικαλιστών. Για την απελευθέρωσή τους από την ΓΑΔΑ έγινε συγκέντρωση του ΠΑΜΕ και παρέμβαση των βουλευτών του ΚΚΕ.

Αναδημοσίευση από το prin.gr

Οι αποφάσεις της κυβέρνησης για τον «μηχανισμό δημοσιονομικής διόρθωσης»

Αποκλειστικά σε στοιχεία της Eurostat θα βασίζεται τυχόν ενεργοποίηση του μηχανισμού δημοσιονομικής διόρθωσης και θα αφορά μόνο δημοσιονομικούς στόχους που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς, σύμφωνα με τα όσα προβλέπουν οι αποφάσεις της κυβέρνησης για τον «κόφτη».

Στη μαραθώνια συνεδρίαση που έγινε υπό τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, στο Μέγαρο Μαξίμου, οριστικοποιήθηκε, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το ΑΜΠΕ, η μορφή του μηχανισμού δημοσιονομικής διόρθωσης, ο οποίος θα ενεργοποιείται μόνο εφόσον δεν επιτυγχάνονται οι στόχοι για τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Ο μηχανισμός

Θα προβλέπεται η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος για τις παρεμβάσεις στους κωδικούς των εσόδων και των δαπανών, για τους οποίους θα αποφασίζει η κυβέρνηση. Η έκδοση ΠΔ αποτελεί υποχρέωση που απορρέει από την ίδια τη συμφωνία, κατά τις ίδιες πληροφορίες.

Υπογραμμίζεται ακόμη ότι στην περίπτωση που το ΠΔ δεν εκδοθεί, τότε μόνο θα ενεργοποιείται ο μηχανισμός δημοσιονομικής διόρθωσης με δυνατότητα παρέμβασης σε όλους τους κωδικούς, με εξαίρεση τους κωδικούς που αφορούν ευαίσθητες περιοχές.

Τυχόν ενεργοποίηση του μηχανισμού αφορά μόνο δημοσιονομικούς στόχους που έχουν συμφωνηθεί με τους θεσμούς, θα βασίζεται αποκλειστικά στα στοιχεία της Eurostat και όχι σε μελλοντικές εκτιμήσεις και θα αφορά επίσης σε συγκεκριμένο ύψος προσαρμογής για συγκεκριμένες αποκλίσεις.

Η κυβέρνηση θα μπορεί να παρεμβαίνει εγκαίρως προκειμένου να μην υπάρχουν αποκλίσεις από τους δημοσιονομικούς στόχους και να μην χρειάζεται ενεργοποίηση του μηχανισμού, αποφασίζοντας έτσι η ίδια για το μίγμα πολιτικής που θα αποτρέπει και θα προλαμβάνει αποκλίσεις.

Για το χρέος

Στη σύσκεψη υπό τον πρωθυπουργό, στο επίκεντρο βρέθηκε και η επικείμενη κρίσιμη συζήτηση για το ελληνικό χρέος.

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, που επικαλείται το ΑΜΠΕ, αυτό που επιδιώκει η Αθήνα στο Eurogroup της 24ης Μαΐου είναι ένα σαφές σχέδιο στη βάση της απόφασης της προηγούμενης συνεδρίασης του Eurogroup, το οποίο θα αποκαθιστά τη σταθερότητα στη χώρα και θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα ασφαλές επενδυτικό περιβάλλον.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, κρίσιμο ζήτημα αυτή τη φορά, με βάση και την προηγούμενη απόφαση του Eurogroup, είναι ότι σχεδιάζεται ένας μηχανισμός ο οποίος δεν θα εξαρτάται από τον εκάστοτε υπουργό Οικονομικών, αλλά αυτόματα θα διατηρεί τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους.

Συμβατός με το ευρωπαϊκό κεκτημένο ο «κόφτης»

Ο αυτόματος μηχανισμός εδράζεται σε ευρωπαϊκές πρακτικές και είναι συμβατός με το ευρωπαϊκό κεκτημένο, αναφέρουν αρμόδιες πηγές και επισημαίνουν ότι από τον Μάρτιο 2012 το Δημοσιονομικό Σύμφωνο προβλέπει την υποχρέωση των κρατών -μελών να προβλέψουν τη δημιουργία ενός μηχανισμού αυτόματης δημοσιονομικής προσαρμογής σε περίπτωση που παρατηρούνται αποκλίσεις από τους μεσοπρόθεσμους στόχους.

Ειδικότερα,

Πώς θα λειτουργεί:

Τον Απρίλιο κάθε έτους ανακοινώνονται τα στοιχεία της Eurostat για το προηγούμενο έτος.

• Αν η Ελλάδα βρίσκεται εντός των στόχων της συμφωνίας, κανένα απολύτως μέτρο δεν λαμβάνεται.
• Αν η Ελλάδα βρίσκεται κάτω του στόχου που έχει τεθεί τότε θα εκδίδεται προεδρικό διάταγμα με το οποίο θα μειώνονται οι δαπάνες σε συγκεκριμένους κωδικούς (με μέριμνα φυσικά για τα ευαίσθητα ζητήματα όπως πχ κοινωνική πρόνοια, επιδόματα ανεργίας κλπ.). Αλλά κάτι αντίστοιχο θα έπρεπε να συμβεί έτσι κι αλλιώς σε περίπτωση απόκλισης από τους στόχους.
• Σε περίπτωση εφαρμογής του μηχανισμού αυτή θα αφορά στους ήδη συμφωνημένους από το καλοκαίρι δημοσιονομικούς στόχους. Άρα δεν πρόκειται για νέο μνημόνιο ή για υπέρβαση των όσων είχαν ψηφιστεί (και από την ΝΔ) το καλοκαίρι.

Πηγές της κυβέρνησης, αναφέρουν ότι με τον μηχανισμό κερδίζει 3 «καθαρά» χρόνια για να προσηλωθεί απερίσπαστη στην άσκηση της πολιτικής της και αυτό διότι:

• Τον Απρίλιο 2017 θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα για το 2016 τα οποία πολύ εύκολα θα υπερκαλύψουν το στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος 0,5% (το οποίο έχει πρακτικά κλειδώσει από φέτος)
• Τον Απρίλιο 2018 θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα για το 2017 τα οποία με βάση την πρόβλεψη για 2,7% ρυθμό ανάπτυξης θα έχουν καλύψει άνετα το στόχο του 1,5%
• Τον Απρίλιο 2019 θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα για το 2018 με στόχο 3,5%. Εκεί τα πράγματα θα είναι πιο δύσκολα λόγω του υψηλότερου στόχου αλλά η Ελλάδα αναμένεται ως τότε να έχει βγει στις αγορές και να έχει εξέλθει από το μνημόνιο.

Πότε εισάγεται στη Βουλή

Την Πέμπτη εισάγεται στις αρμόδιες κοινοβουλευτικές επιτροπές το τελευταίο νομοσχέδιο με τα εναπομείναντα μέτρα για το κλείσιμο αξιολόγησης και τον μηχανισμός δημοσιονομικής διόρθωσης με στόχο να έχει ψηφιστεί έως την Κυριακή εν όψει και της συνεδρίασης του Eurogroup της 24ης Μαΐου.

Το νομοσχέδιο θα περιλαμβάνει τους έμμεσους φόρους, το Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων, και τον «κόφτη» που σύμφωνα με την κυβέρνηση έχει οριστικοποιηθεί με τους θεσμούς, αλλά και ρύθμιση για το «πόθεν έσχες».

Όσον αφορά το «πόθεν έσχες» πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής θα αναλαμβάνει πλέον ο πρόεδρος της εκάστοτε Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής.

Ακόμη θα αυξηθούν τα μέλη της Επιτροπής «πόθεν έσχες» με δικαστικούς, ενώ η Επιτροπή θα εξετάζει πλέον μόνο υποθέσεις των πολιτικών προσώπων και των αιρετών. Οι υπόλοιποι υπόχρεοι θα υποβάλλουν τις δηλώσεις τους στην ανεξάρτητη Επιτροπή καταπολέμησης νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες.

Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το ΑΜΠΕ, μία ημέρα νωρίτερα, την Τετάρτη, η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ αναμένεται να ενημερωθεί από τον υπουργό Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτο για το περιεχόμενο του νομοσχεδίου.

Πηγή: naftemporiki.gr

«Μνημόνιο διαρκείας» χαρακτηρίζει σε ανακοίνωσή της τη θέσπιση του λεγόμενου μηχανισμού αυτόματης περικοπής δαπανών του Δημοσίου («κόφτης») η Ένωση Διοικητικών Δικαστών.

Την ίδια στιγμή εκφράζει την αντίθεσή της για τον τρόπο με τον όποιο ψηφίστηκε το ασφαλιστικό από την Βουλή.

Στη σχετική ανακοίνωση αναφέρεται:

"Μετά την ψήφιση του νόμου για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού συστήματος, και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες την Κυριακή 8-5-2016  (χωρίς δυνατότητα πλήρους διαβούλευσης, επαρκούς συζήτησης στη Βουλή, στοιχειώδους ενημέρωσης του λαού και δυνατότητας ακρόασης όλων των ενδιαφερόμενων φορέων), δηλαδή με διαδικασία απαράδεκτη για νομοθέτημα κρίσιμο για τη ζωή όλων των πολιτών , δεδομένου ότι με αυτό ανατρέπονται θεμελιώδεις κατακτήσεις της Κοινωνικής Ασφάλισης, αναμένεται την ερχόμενη εβδομάδα να εισαχθεί στη Βουλή προς ψήφιση νέο πολυνομοσχέδιο με το οποίο, μεταξύ άλλων, θα επιχειρηθεί να θεσπιστεί ο λεγόμενος μηχανισμός αυτόματης περικοπής δαπανών του Δημοσίου (“κόφτης”) που, όπως διαφαίνεται, θα αφορά και συντάξεις, μισθούς και παροχές κοινωνικής ασφάλισης, αλλά αντιστρόφως και επιβολή φορολογικών βαρών.  

Δηλώνουμε την απόλυτη αντίθεση της Ένωσης Διοικητικών Δικαστών με την προώθηση προς ψήφιση διατάξεων που θα θεσπίσουν τον παραπάνω μηχανισμό. Ένας τέτοιος μηχανισμός, ανεξάρτητα από τα επιμέρους τεχνικά του χαρακτηριστικά, θα συνιστά ένα «Μνημόνιο διαρκείας», με θύματα τους εργαζόμενους, τους μικρούς επαγγελματίες και τους συνταξιούχους.

Αποδοκιμάζουμε την αντιεπιστημονική ερμηνεία που επικράτησε στη Βουλή σύμφωνα με την οποία η γιγάντωση του Κρατικού Χρέους συνδέεται με το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Αντιθέτως όπως έχουμε ήδη επισημάνει,  η αλήθεια είναι ,  ότι τα ελλείμματα των Ασφαλιστικών Ταμείων δημιουργήθηκαν επειδή διαχρονικά τα αποθεματικά τους αξιοποιήθηκαν με διάφορες τεχνικές για σκοπούς άσχετους με τον προορισμό τους (ιδίως κατάθεση στη Τράπεζα της Ελλάδος με μηδαμινό επιτόκιο για δεκαετίες επένδυση στο Χρηματιστήριο, PSI κλπ.),σε συνδυασμό με την εκτεταμένη εισφοροδιαφυγή και εισφοροαποφυγή. Οι ασφαλισμένοι καλούνται άδικα να πληρώσουν ελλείμματα των Ταμείων για τα οποία δεν ευθύνονται.

Η Ένωση Διοικητικών Δικαστών εκφράζει την συμπαράστασή της στις κοινωνικές ομάδες που αντιστέκονται στην προώθηση αυτών των μέτρων."

ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ (ΣΜΕΘ)

Εκδόθηκε στα μέσα Απριλίου, από το τριμελές Εφετείο Θεσ/νίκης, η απόφαση 445/2016 που δικαιώνει την εργοδοσία των φροντιστηρίων «Μπαχαράκη», σχετικά με τις κινητοποιήσεις που πραγματοποίησε το Σωματείο υπερασπίζοντας τον παράνομα απολυμένο συνάδελφο Γ. Παπαγιάννη. Το Εφετείο απέρριψε αδικαιολόγητα την έφεση του Σωματείου και των τριών διωκόμενων μελών της διοίκησης, επικυρώνοντας στην πραγματικότητα το σύνολο της πρωτόδικης απόφασης και επιβάλει σε αυτούς:

α) την απαγόρευση διοργάνωσης «παραστάσεων διαμαρτυρίας» και γενικά συναθροίσεων που γίνονται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να διαταράσσουν και να καθιστούν αδύνατη την επαγγελματική λειτουργία των εγκαταστάσεων των φροντιστηρίων «Μπαχαράκη»,

β) την απαγόρευση ανάρτησης στο διαδίκτυο καταχωρήσεων, τη διανομή φυλλαδίων και την επικόλληση αφισών με τέτοιο περιεχόμενο που να οδηγεί σε προσβολή της προσωπικότητας των εργοδοτών (των φροντιστηρίων «Μπαχαράκη»),

γ) χρηματική ποινή ύψους διακοσίων (200) ευρώ για τον καθένα εκ των τριών παραπάνω μελών του ΔΣ του Σωματείου, για κάθε μελλοντική παράβαση εκ μέρους τους. Επίσης, επιβάλλει:

δ) την δημοσίευση περίληψης της απόφασης αυτής σε μια εφημερίδα πανελλαδικής κυκλοφορίας, καθώς και στην ιστοσελίδα του Σωματείου «www.smeth.gr», εντός τριάντα (30) ημερών από την επίδοση της τελεσίδικης απόφασης.

ε) την καταβολή στον εργοδότη του ποσού των 12.000 ΕΥΡΩ, ΣΑΝ ΗΘΙΚΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ !!!

Ως Σωματείο θεωρούμε ότι η απόφαση αυτή είναι απόλυτα εσφαλμένη διότι δεν έκρινε σωστά τα πραγματικά γεγονότα, αφού ποτέ δεν συνέτρεξε και δεν συντρέχει οποιαδήποτε παράνομη προσβολή της προσωπικότητας της τιμής, της υπόληψης και της επιχειρηματικής αξιοπρέπειας της εργοδοσίας των φροντιστηρίων «Μπαχαράκη».

Παραθέτουμε ενδεικτικά αποσπάσματα της απόφασης που επιβεβαιώνουν τους ισχυρισμούς μας.

Α) Σε σχέση με την παρακώλυση της εκπαιδευτικής διαδικασίας: απόσπασμα στην σελ. 53 «.Άλλωστε, δεν αποδεδείχθηκε ότι οι παραστάσεις διαμαρτυρίας γινόταν παράνομα ή ενάντια στο νόμο 794/1971, καθόσον, όπως προέκυψε, σε πολλές από αυτές, κατόπιν σχετικού αιτήματος των εναγόντων, παρευρισκόταν η αστυνομία, χωρίς, ωστόσο, να επέμβει» ενώ λίγο παρακάτω στη σελίδα 68 κάνοντας ένα τεράστιο άλμα αναφέρει (σε σχέση με κομβικό σημείο για το αν παρακωλύονταν ή όχι, κατά τις διαμαρτυρίες του Σωματείου η εκπαιδευτική διαδικασία), ότι: «Εάν δεν παρακωλυόντανε η εκπαιδευτική διαδικασία δεν θα είχανε κινητοποιηθεί οι αστυνομικές δυνάμεις, ούτε και οι εισαγγελικές αρχές και ούτε θα είχαν χορηγηθεί 4 προσωρινές διαταγές .»!!!

Δηλαδή, πολύ απλά όπου υπάρχει καπνός θα υπάρχει και φωτιά. Δεν μας ενδιαφέρουν τα πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα, ποιος από τους κατηγορούμενους; πότε; και πώς; παρακώλυσαν την εκπαιδευτική λειτουργία αλλά αρκεί η κινητοποίηση των αστυνομικών δυνάμεων και των εισαγγελικών αρχών, που η εργοδοσία προκαλούσε για να πιστοποιηθούν οι αξιόποινες πράξεις. Επιπλέον η ανανέωση της προσωρινής διαταγής λόγω αδυναμίας εκδίκασης της υπόθεσης (τα δικαστήρια ήταν κλειστά εξαιτίας των εθνικών και επαναληπτικών εκλογών που ακολούθησαν) επιβεβαιώνουν αυτόματα την παρακώλυση της εταιρίας, αφήνοντας αναπάντητο το ερώτημα γιατί οι αστυνομικές δυνάμεις που ήταν παρούσες δεν επενέβηκαν ποτέ.

Β) Σχετικά με την παραποίηση των πραγματικών στοιχείων: αποσπάσματα της απόφασης σελίδα 60 «.Ωστόσο, πρόκειται για μεμονωμένες περιπτώσεις εργατικών διαφορών που στα τόσα χρόνια λειτουργίας του ομίλου . (περί τα 50 περίπου έτη) και με τέτοιο αριθμό εργαζομένων σε καμία περίπτωση δεν δικαιολογούν, ούτε επαληθεύουν τους ως άνω προσβλητικούς σε βάρος των εναγόντων ισχυρισμών που γενικεύουν μεμονωμένες περιπτώσεις».

Τι σημαίνει μεμονωμένη περίπτωση; Όταν διαπιστώνονται παραβάσεις από την εργοδοσία του συνόλου των άρθρων της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Τι σημαίνει μεμονωμένη περίπτωση; Όταν οι παραβάσεις αυτές επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο από το 2007 έως το 2011. Τι σημαίνει μεμονωμένη περίπτωση; Όταν τελεσίδικα πλέον το ύψος οφειλής του εργοδότη προς τον εργαζόμενο έχει καθοριστεί στα 9.000 ευρώ περίπου.

Γ) Σε σχέση με την επιχειρηματική δράση: αποσπάσματα της απόφασης σελίδα 59, «. εντούτοις δεν αποδείχτηκαν, κατά τη κρίση του δικαστηρίου, ως αληθείς οι ανωτέρω ισχυρισμοί των εναγομένων περί «εργοδοτικής αυθαιρεσίας» και γενικά περί «κακού εργοδότη». Τούτο διότι, όπως αποδείχθηκε, ο όμιλος των επιχειρήσεων των εναγόντων (ο Μπαχαράκης) απασχολεί έναν μεγάλο αριθμό εργαζομένων. που ανέρχεται στα ενενήντα (90) περίπου άτομα, χωρίς ωστόσο να έχει απασχολήσει τη δικαιοσύνη με εργατικού περιεχομένου αντιδικίες .».

Αναρωτιόμαστε πραγματικά από πότε η επιχειρηματικότητα και η προσφορά στην οικονομία (το μέγεθος και η διάρκεια της επιχείρησης) οποιουδήποτε επιχειρηματία, αποτελούν απαλλακτικό, συγχωροχάρτι ή άλλοθι για την καταπάτηση της εργατικής νομοθεσίας; Από πότε ο πρότερος έντιμος βίος του οποιουδήποτε (ακόμη και του επιχειρηματία) τον απαλλάσσει -ακόμη και αν είναι η πρώτη φορά- από την οποιαδήποτε παραβίαση/παρανομία; Γιατί το Εφετείο αγνοεί επιδεικτικά την βαριά ποινή των 7 μηνών φυλάκιση και την καταβολή χρηματικού προστίμου που έχει επιβληθεί στον εργοδότη για σωρεία παραβάσεων της εργατικής νομοθεσίας, με βάση πάντα το «μεμονωμένο γεγονός»! Γιατί το δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη του τις ένορκες καταθέσεις συναδέλφων που πιστοποιούν ότι και οι ίδιοι έχουν καταφύγει στην επιθεώρηση και έχουν κινηθεί και νομικά κατά των εταιριών του ομίλου «Μπαχαράκη»;

Η απόφαση αυτή, είναι μια καθόλα εσφαλμένη, ταξικά άδικη και εξοντωτική απόφαση, αποτελεί ένα πολύ κακό δεδικασμένο, όχι μόνο για το Σωματείο μας, αλλά για κάθε εργατική, κοινωνική ή άλλη συλλογικότητα καθώς, για κάθε αγωνιστή και εργαζόμενο που θέλει να διεκδικήσει το δίκιο του. Γιατί μεταφέρει το μήνυμα ότι όποιος διεκδικεί και δημοσιοποιεί το πρόβλημά του, μπορεί να βρεθεί σε μια κατάσταση στην οποία, «εκεί που του χρωστούσαν να του ζητάνε και το βόδι». Γιατί τελικά ενοχοποιεί, ποινικοποιεί και απαγορεύει την οποιαδήποτε αγωνιστική διεκδίκηση ή κινητοποίηση. Αυτή η απόφαση, μας αφορά όλους και όλες, γιατί χτυπάει το στοιχειώδες δικαίωμα της δυνατότητας να διεκδικούμε.

Στη σημερινή περίοδο της κυριαρχίας των Μνημονίων και της νεοφιλελεύθερης σκέψης, στην οποία περιορίζονται ή καταργούνται συνεχώς οι εργατικές και κοινωνικές κατακτήσεις, η γενικότερη σημασία αυτής της απόφασης και το φάσμα της οικονομικήw εξόντωσή μας, είτε από την επιδικασθείσα «ηθική αποζημίωση», των 12.000 ευρώ, είτε από το δυσβάσταχτο κόστος της αναγκαίας προσφυγής μας στον Άρειο Πάγο, καθώς και η ακλόνητη πίστη και πεποίθησή  μας ότι έχουμε το δίκιο με το μέρος μας, μας οδηγούν  στο να οργανώσουμε μια καμπάνια ενημέρωσης, αλληλεγγύης και οικονομικής ενίσχυσης.

Ως Σωματείο και ως εργαζόμενοι, απευθυνόμαστε σε κάθε κοινωνική και πολιτική συλλογικότητα (Συνδικάτα, Σωματεία, ομοσπονδίες, κόμματα, οργανώσεις, επιστημονικούς, φοιτητικούς συλλόγους κ.λπ.) αλλά και σε κάθε εργαζόμενο/η, νέα/ο και να ζητήσουμε την υλική και ηθική συμπαράσταση και στήριξή τους,  προς το Σωματείο μας.

Τέλος, καλούμε όλους/ες, που εργάζονται στα φροντιστήρια να εγγραφούν στο Σωματείο μας, να το δυναμώσουν και να δυναμώσουν και αυτοί/ες, γιατί αυτός είναι και ο μοναδικός ή ο πιο σίγουρος δρόμος για να υπερασπιστούν ή να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους και την εργασία τους, δηλαδή τη ζωή τους.

-- 

"Είμαστε η Δύναμη"

"Για μια σταθερή δουλειά και έναν αξιοπρεπή μισθό"

Πριν λίγο καιρό εκδόθηκε Κ.Υ.Α. με αρ. Πρωτοκόλλου 7577/6-4-2016 (ΦΕΚ 985Β) όπου όριζε για τις νέες τηλεοπτικές άδειες  ελάχιστο αριθμό εργαζομένων ως εξής:

160 τεχνικούς  –  120 δημοσιογράφους  –  120 διοικητικούς.

Η συγκεκριμένη Κ.Υ.Α. διασφάλιζε τις θέσεις εργασίας των εργαζομένων στους ήδη υπάρχοντες τηλεοπτικούς σταθμούς.  Όμως πριν στεγνώσει το μελάνι, η Κυβέρνηση με τις υπογραφές των τριών συναρμόδιων Υπουργών και φερόμενων πρωταγωνιστών στον αγώνα κατά της μιντιακής διαπλοκής, εξέδωσε Φ.Ε.Κ.  με αριθμό φύλλου 1319 όπου άλλαξε τον κατώτατο αριθμό εργαζομένων ως εξής:

80 τεχνικούς  –  60 δημοσιογράφους  –  60 διοικητικούς.

Τους υπόλοιπους 200 εργαζόμενους η εργοδοσία μπορεί να τους χρησιμοποιήσει όπου και όπως θέλει.  Έτσι με την υπογραφή της ίδιας της Κυβέρνησης ο δρόμος για την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων, που τόσο πολύ ποθούν οι εργοδότες (συμβασιούχοι-ελαστικές σχέσεις εργασίας κ.λ.π.), παραμένει ορθάνοιχτος και δεν διασφαλίζονται σε καμία περίπτωση οι θέσεις εργασίας.  Να σημειώσουμε ότι οι Ενώσεις μας είχαν κληθεί σε επανειλημμένα  ραντεβού με τους τρεις αρμόδιους Υπουργούς και πλήθος Ειδικών συμβούλων για να μεταφέρoυν τις γνώσεις και την εμπειρία τους για το θέμα.

Η κίνηση όμως της Κυβέρνησης να αλλάξει την απόφασή της χωρίς καν να μπει στον κόπο, τουλάχιστον να μας ενημερώσει, μας θυμίζει τους προηγούμενους κυβερνώντες.  Εκείνους που περνούσαν τα αντεργατικά νομοσχέδια αιφνιδιαστικά μέσα σε μια νύχτα. (βλέπε άδειες ασκήσεως επαγγέλματος).

Τότε γνωρίζαμε πως όλοι αυτοί οι νόμοι ήταν υπαγορευμένοι από την διαπλοκή. Έχουμε την εμπειρία λοιπόν να καταλάβουμε πως και τώρα περί αυτού πρόκειται, παρόλο που η σημερινή Κυβέρνηση διατρανώνει την θέλησή της να την χτυπήσει.

Αυτός όμως που συνδιαλέγεται με την διαπλοκή σε βάρος των εργαζομένων δεν είναι εχθρός της, αλλά το μόνο που επιθυμεί είναι να την φτιάξει στα μέτρα του.

Τα ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ

Ε.Τ.Ι.Τ.Α.

Ε.Τ.Ι.Τ.Β.Ε.

Ε.Τ.Ι.Τ.Κ.