Σε 24ωρη πανελλαδική απεργία προχωρούν την Πέμπτη 23 Φεβρουαρίου οι εργαζόμενοι στην Εθνική Ασφαλιστική, αντιδρώντας στην πώληση της εταιρείας από την Εθνική Τράπεζα.
Οι εργαζόμενοι, κατά την έκτακτη γενική συνέλευση του συλλόγου, αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν πορεία από τη λεωφόρο Συγγρού – έδρα της Εθνικής Ασφαλιστικής – έως το υπουργείο Οικονομικών. Στη συνέχεια, θα καταλήξουν στα κεντρικά γραφεία της Εθνικής Τράπεζας, στην οδό Αιόλου.

Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΕΕΓΑ

Συνάδελφοι,

Στη χθεσινή έκτακτη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου, που πραγματοποιήθηκε με μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, αποφασίστηκε η προκήρυξη 24ωρης πανελλαδικής απεργίας την Πέμπτη 23/2/2017, με τη συμμετοχή όλων των εργαζομένων.

Στις 7:00 το πρωί της Πέμπτης στην πλατεία του κεντρικού κτιρίου όλοι μαζί θα περιφρουρήσουμε την είσοδο της Εταιρίας.

Η πορεία μας θα ξεκινήσει από τη Λεωφόρο Συγγρού, θα κατευθυνθεί στο Υπουργείο Οικονομικών, και στη συνέχεια θα καταλήξει στα κεντρικά της ΕΤΕ.

Όλοι μαζί, μαζί με τους συναδέλφους μέσω ICAP – που η Διοίκηση της Εταιρίας συνεχίζει να τους θεωρεί συναδέλφους δεύτερης κατηγορίας – θα διαδηλώσουμε απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να μας ξεπουλήσουν.

Και ζητούμε τη συμπαράσταση όλων:

• Τη συμπαράσταση των συνταξιούχων συναδέλφων, που παρέδωσαν στα δικά μας χέρια την Εταιρία και επιθυμούν να τη δουν να μεγαλώνει και όχι να ξεπουλιέται.
  
  
• Τη συμπαράσταση του παραγωγικού δικτύου που βιώνει μαζί μας την καθημερινότητα και την πίεση της δουλειάς.
  
  
• Τη συμπαράσταση των γραμματέων ζωής που δίπλα μας αγωνίζονται για την εργασιακή τους ασφάλεια.
  
  
• Τη συμπαράσταση φορέων και Συλλόγων που θέλουν να δηλώσουν την αλληλεγγύη τους στον αγώνα μας.
  
  
• Τη συμπαράσταση του κάθε πολίτη που δεν θέλει να δει να ξεπουλιέται ακόμα μια κερδοφόρα ελληνική επιχείρηση.
  
  

Γιατί οι εργαζόμενοι της Εταιρίας μας δίνουν για άλλη μια φορά τον αγώνα της αξιοπρέπειας…

Γιατί ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δεν δίνεται…


ergasianet.gr

Του Δρ Κωνσταντίνου Γρίβα*

Εκφρασμένη άποψη του γράφοντος είναι ότι η αποστολή του νέου Αμερικανού προέδρου, ως επιλογή του «σιωπηλού κατεστημένου» των Ηνωμένων Πολιτειών, είναι να εφαρμόσει ένα νεοβαστφαλιανό μοντέλο εξωτερικής πολιτικής που θα βασίζεται στο «διαίρει και βασίλευε», έτσι ώστε να αποσυσπειρώσει την Ευρασία και να αποφευχθεί το ενδεχόμενο δημιουργίας μιας ενιαίας δύναμης σε αυτήν. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας εντάσσεται και η πολυδιαφημισμένη προσέγγιση της  Ρωσίας από τον νέο ένοικο του Λευκού Οίκου, με σκοπό να διασπαστεί ο σινορωσικός άξονας.

Ωστόσο, ενδέχεται τα πράγματα να μην είναι ακριβώς έτσι. Η γεωπολιτική πραγματικότητα είναι εξαιρετικά σύνθετη και πολύπλοκη ώστε να χωράει σε παρόμοια απλουστευτικά μοντέλα. Έτσι λοιπόν, θα εξετάσουμε δύο παράγοντες που καθιστούν την μισαλλόδοξη εχθρότητα προς τη Ρωσία περίπου αναγκαία για τη μακρόπνοη αμερικανική γεωστρατηγική αλλά και την υπερσυστημική δομή στην οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες λειτουργούν ως γεωπολιτικό μέγεθος, κυρίαρχο κομμάτι της οποίας είναι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΔΙΠΛΗ ΑΝΑΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ

Καταρχάς λοιπόν, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι η αποσυσπείρωση της Ευρασίας οφείλει να στοχεύει προς όλες τις κατευθύνσεις. Με άλλα λόγια, δεν έχει νόημα μια διάσπαση του σινορωσικού άξονα, που η νέα ηγεσία της Ουάσιγκτον ευελπιστεί να επιτύχει δια της προσέγγισης με τη Μόσχα, αν η προσέγγιση αυτή οδηγήσει ταυτοχρόνως σε μια εξομάλυνση των σχέσεων Δυτικής Ευρώπης και Ρωσίας.

Άρα, η πολιτική των ΗΠΑ έναντι της Μόσχας πρέπει να έχει δύο πρόσωπα. Και το φιλικό και το εχθρικό, με το δεύτερο να αποτελεί αναγκαίο συμπλήρωμα του πρώτου. Το κατά πόσον αυτό είναι εύκολο ή έστω δυνατόν να επιτευχθεί είναι μια άλλη ιστορία αλλά αυτή είναι η βασική απαίτηση.

Άρα λοιπόν, θα πρέπει μάλλον να αναμένουμε μια πολιτική Ιανού από πλευράς των Ηνωμένων Πολιτειών προς τη Μόσχα. Και το βλοσυρό πρόσωπο της Ουάσιγκτον έναντι της Ρωσίας θα πρέπει εξ αντικειμένου να βασιστεί σε έναν μισαλλόδοξο αντιρωσισμό. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει πλέον ο οικονομικός και πολιτικοοικονομικός δυισμός του Ψυχρού Πολέμου μεταξύ του καπιταλιστικού κόσμου και του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, που εξασφάλιζε εκ των πραγμάτων το συγκρουσιακό περιβάλλον μεταξύ «Δύσης» και «Ανατολής».

Για να επιτευχθεί σήμερα αυτός ο διαχωρισμός θα πρέπει να δαιμονοποιηθεί η Ρωσία αυτή καθεαυτή και αυτό θα συνεχιστεί και επί εποχής Τραμπ, ακόμη και αν όντως οι ΗΠΑ επιδιώξουν να υλοποιήσουν μια νεοβεστφαλιανή πολιτική, στο πλαίσιο της οποίας θα επιχειρηθεί κάποιας μορφής προσέγγιση με τη Ρωσία.

  Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΥΠΑΡΚΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ

  Ο άλλος παράγοντας που ωθεί τη Δύση σε μια μισαλλόδοξη εχθρότητα έναντι της Ρωσίας είναι υπερσυστημικός και σε σημαντικό βαθμό βρίσκεται εκτός των ορίων παρέμβασης και επιλογών της όποιας αμερικανικής ηγεσίας.

Συγκεκριμένα, οι Ηνωμένες Πολιτείες λειτουργούν σε ένα παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα το οποίο μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και του Υπαρκτού Σοσιαλισμού έπαψε να είναι ένα γενικό και ρευστό σύνολο κανόνων και αρχών όσον αφορά την πολιτική και οικονομική λειτουργία των χωρών και απόκτησε ένα συμπαγές και άκαμπτο σχήμα, ενδεδυμένο το μανδύα του νικητή του Ψυχρού Πολέμου και «δικαιωμένο» από την Ιστορία. Η αντίληψη, λοιπόν, περί του «Τέλους της Ιστορίας» αποτέλεσε υπαρξιακό κομμάτι της ευρύτερης οικονομικής και πολιτικής πραγματικότητας που διαμορφώθηκε με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Μιας πραγματικότητας που επεχείρησε να παγώσει τον χρόνο και να διατηρήσει αιώνια ζωντανή τη στιγμή του θριάμβου της.

Κατά συνέπεια, αφού ο καπιταλισμός έπρεπε να διατηρήσει παγωμένη στον χρόνο αυτήν τη στιγμή της «τελικής νίκης», η Ρωσία «όφειλε» να φέρεται εσαεί ως νικημένη χώρα, που θα πρέπει να υπακούει αδιαμαρτύρητα στις προσταγές των «νικητών» και φυσικά να μην επανακάμψει ποτέ.
Από τη στιγμή που δεν λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, αυτομάτως ενεργοποιεί την εχθρότητα της Δύσης προς αυτήν, μιας και ξαναθέτει σε κίνηση την ιστορική εξέλιξη και κατά συνέπεια σπάει το εύθραυστο κρύσταλλο της παγωμένης στον χρόνο στιγμής του δυτικού θριάμβου.

Εν κατακλείδι, η παθολογική και μισαλλόδοξη εχθρότητα της Δύσης προς τη Ρωσία, από τη μία είναι μέρος της μακρόπνοης «ορθολογικής» στρατηγικής των ΗΠΑ όσον αφορά τη διαχείριση της Ευρασίας, ενώ από την άλλη ενδέχεται να αποτελεί μια, ανορθολογική μεν αναπόφευκτη δε, εκδήλωση της υπερσυστημικής γεωπολιτικής δομής που κυριάρχησε στον κόσμο μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και η οποία προσπαθεί να διαιωνίσει την ύπαρξή της δια του παγώματος του ιστορικού χρόνου.

Είναι δεδομένο ότι αυτό δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ. Και όταν οι άνθρωποι κατανοήσουν ότι η Ιστορία δεν σταματάει, για την ακρίβεια δεν έχει σταματήσει ότι για ένα δευτερόλεπτο από τότε που επήλθε το «τέλος» της μετά τη λήξη του Ψυχρού Πολέμου, είναι πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι δυνάμεις θα εμφανιστούν στο προσκήνιο. 

(*) Ο Κωνσταντίνος Γρίβας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Γεωπολιτικής στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει επίσης Γεωγραφία της Ασφάλειας στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

 Το κείμενο αυτό, σε μια αρχική του μορφή, είχε δημοσιευτεί στο τεύχος 367  του περιοδικού «Επίκαιρα».


πηγή greekattack.wordpress.com

του Νίκου Ιγγλέση

από το greekattack.wordpress.com

    Το ελληνικό δράμα κορυφώνεται. Μετά επτά χρόνια «μεταρρυθμίσεων»,  το σχέδιο των επικυρίαρχων δανειστών έχει φτάσει σε πλήρες αδιέξοδο. Το ελληνικό «πειραμοατόζωο» πνέει τα λοίσθια και οι θεράποντες ειδικοί – Ευρωζώνη και Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – διαφωνούν για τη θεραπεία που πρέπει να ακολουθηθεί προκειμένου να αποφευχθεί το μοιραίο.

Το 2010 η Ελλάδα δεν μπορούσε να δανειστεί, μ’ ένα βιώσιμο επιτόκιο, από τις «αγορές» για να πληρώνει τα τοκοχρεωλύσια του Δημόσιου Χρέους της και ουσιαστικά χρεοκόπησε μέσα στο ευρώ. Για να μην καταρρεύσει το ενιαίο νόμισμα και οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, Ευρωζώνη και ΔΝΤ άρχισαν να δανείζουν τη χώρα μας προκειμένου αυτή να αποπληρώνει τα ομόλογα που κατείχαν οι «αγορές». Οι επίσημοι δανειστές λειτουργούν ως μεσάζοντες μεταξύ της χώρας μας και των «αγορών». Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας (ESM) δανείζεται από τις «αγορές» με ομόλογα (μερικά από τα οποία έχουν διάρκεια σαράντα ετών) και με τα χρήματα που παίρνει δανείζει στη συνέχεια την Ελλάδα. Τα λεφτά που παίρνει η χώρα μας δεν είναι από τους ευρωπαίους φορολογούμενους αλλά από τις χρηματαγορές.

Το ελληνικό Δημόσιο Χρέος είναι «εξαιρετικά μη βιώσιμο» (εξυπηρετήσιμο) υποστηρίζει το ΔΝΤ γι’ αυτό απαιτείται να «κουρευτεί», ενώ το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού (πριν την πληρωμή των τόκων) πρέπει να περιοριστεί στο 1,5% του ΑΕΠ, για να έχει η χώρα μια ελπίδα ανάπτυξης. Το ΔΝΤ προβλέπει ότι χωρίς «κούρεμα», το χρέος θα φτάσει στο 275% του ΑΕΠ το 2060, από 185% σήμερα.  Αντίθετα ο «Γενικός Επιτελάρχης» της Ευρωζώνης, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε θεωρεί ότι το χρέος είναι, για την ώρα, βιώσιμο άρα δε χρειάζεται «κούρεμα» και η Ελλάδα μπορεί να επιτυγχάνει πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ για τα επόμενα πέντε με δέκα χρόνια. Τελικά οι δανειστές κατέληξαν σ’ ένα συμβιβασμό σε βάρος της Ελλάδας – όχι δε θα τα εύρισκαν τα συνεταιράκια -, προκειμένου να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση: όχι «κούρεμα» του χρέους, πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ και πρόσθετα μέτρα 3,6 δις. ή 2% του ΑΕΠ για να θεωρηθεί – από το ΔΝΤ – το χρέος βιώσιμο. Από τα πρόσθετα μέτρα τα μισά θα εφαρμοσθούν άμεσα και τα υπόλοιπα θα θεσμοθετηθούν τώρα αλλά θα εφαρμοστούν από το 2018. Όλα αυτά για να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση. Φανταστείτε τι έχει να γίνει μέχρι την έκτη!

Όσα μέτρα κι’ αν πάρουμε, όσο κι’ αν καταστρέψουμε την οικονομία μας, όσο κι’ αν διαλύσουμε την κοινωνία μας, σωτηρία δεν μπορεί να υπάρξει. Το πρόβλημα ξεκίνησε από το 2002 που η Ελλάδα μετέτρεψε το σύνολο του χρέους της στο ενιαίο νόμισμα, δηλαδή σε συνάλλαγμα, αφού η χώρα δεν μπορεί να εκδίδει ευρώ. Θυμίζουμε ότι το 2001 το 75% του χρέους ήταν σε δραχμές (εσωτερικό χρέος) και μόνο το 25% σε συνάλλαγμα. Άρα το 75% των τοκοχρεολυσίων πληρώνονταν σε δραχμές που μπορούσε να εκδίδει η Ελλάδα. Έτσι μεταξύ του 2002, που η χώρα εισήλθε στο ευρώ,  και του 2016 το Δημόσιο Χρέος αυξήθηκε κατά 109% (από 156 σε 324 δις.) ενώ το ΑΕΠ μόνο κατά 34% (από 131 σε 175 δις.).
Το ξένο νόμισμα, το ευρώ, υπερδιπλασίασε το χρέος.

Το εγχώριο μνημονιακό πολιτικό σύστημα αλλά και οι δανειστές γνωρίζουν  ότι αργά ή γρήγορα η Ελλάδα θ’ αναγκαστεί να φύγει από την Ευρωζώνη. Προς το παρόν  θέλουν ν’ αποφύγουν ένα Grexit πριν από τις κρίσιμες εκλογικές αναμετρήσεις σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία και ενώ θα υλοποπoιείται το Brexit. Η συζήτηση έχει ανοίξει στο εσωτερικό της χώρας και στο εξωτερικό και οι διάφορες πλευρές δίνουν στο Grexit τη μορφή και το περιεχόμενο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά τους. Αυτή τη στιγμή μπορούμε να καταγράψουμε τέσσερα πιθανά σενάρια:

1^οΣενάριο (παράλληλο νόμισμα)

Μπροστά στην αδυναμία στοιχειώδους λειτουργίας του κράτους και τεράστιου πολιτικού κόστους η μνημονιακή κυβέρνηση αποφασίζει την εισαγωγή ενός παράλληλου νομίσματος «ΙΟU» (I Owe You = σου χρωστάω) το οποίο θα κυκλοφορεί μαζί με το ευρώ.

Τα «IOUs» θα είναι, με νόμο, υποχρεωτικώς αποδεκτά στις συναλλαγές με το Δημόσιο.  Έτσι το κράτος θα μπορεί να πληρώνει το σύνολο ή μέρος των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων και των συντάξεων αλλά και τους προμηθευτές του, όπως και να επιδοτεί τα ασφαλιστικά Ταμεία και τα νοσοκομεία εκδίδοντας «νέο νόμισμα» χωρίς να χρειαστεί να βγει η χώρα από την Ευρωζώνη. Παράλληλα τα ευρώ που θα συγκεντρώνονται από τη φορολογία, τις εξαγωγές, τον τουρισμό και τη ναυτιλία θα χρησιμοποιούνται για την πληρωμή των τόκων και των χρεολυσίων του Δημόσιου Χρέους εξασφαλίζοντας τα συμφέροντα των δανειστών.

Το «ΙΟU» θα εισαχθεί σε ηλεκτρονική μορφή και με αρχική ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ (ένα «ΙΟU» προς ένα ευρώ). Στην αγορά το «ΙΟU» θα αρχίσει από τις πρώτες μέρες να υποτιμάται μειώνοντας την αγοραστική αξία μισθών και συντάξεων. Θα δημιουργηθεί μια ερμαφρόδιτη νομισματική κατάσταση, αφού κανείς δεν θα εμπιστεύεται το παράλληλο νόμισμα και θα προτιμά το ευρώ. Οι εισαγωγές, ο τουρισμός και οι πωλήσεις μεγάλης αξίας θα γίνονται σε ευρώ δημιουργώντας μια παράλληλη οικονομία. Στην αγορά η τιμή ενός προϊόντος θα καθορίζεται ανάλογα με το αν ο πελάτης πληρώνει σε «ΙΟU» ή σε ευρώ.

Το παράλληλο νόμισμα αποτελεί ένα ημίμετρο προκειμένου η χώρα να μην αποδεσμευτεί από το ευρώ και να παραμείνει μια ελεγχόμενη οικονομική ζώνη. Είναι αυτό που εμφανίστηκε ως «σχέδιο Βαρουφάκη» μετά την αποχώρησή  του από το υπουργείο Οικονομικών.  Θυμίζουμε επίσης ότι, αμέσως μετά την κατάληψη της Ελλάδας το 1941, οι Γερμανοί έθεσαν σε κυκλοφορία παράλληλα με τη δραχμή τα λεγόμενα «κατοχικά μάρκα». Το «ΙΟU» αποτελεί παγίδα που θα εξαθλιώσει περαιτέρω τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού που θα συναλλάσσεται με ένα νόμισμα που συνεχώς θα υποτιμάται. Είναι λυπηρό ότι και κάποιοι από τους υποστηρικτές της εξόδου από την Ευρωζώνη επιλέγουν την λύση του παράλληλου νομίσματος ως ενδιάμεσο στάδιο.

2^οΣενάριο (η γερμανική δραχμή)

Οι δανειστές είναι απρόθυμοι να συνεχίσουν τη χρηματοδότηση της Ελλάδας και η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει το πολιτικό κόστος της λήψης, συνεχώς, νέων επώδυνων μέτρων. Συμφωνείται έτσι η προσωρινή έξοδος («time out») από το ευρώ για μια περίοδο π.χ. πέντε ετών.

Η προσωρινή έξοδος θα προβλέπει την παραμονή της χώρας ως άτυπου μέλους της Ευρωζώνης που, αφού υποτιμήσει το εθνικό νόμισμά της, τη δραχμή, και αφού κάνει όλες τις απαραίτητες «μεταρρυθμίσεις» θα μπορεί να ζητήσει την επανένταξή της στο ενιαίο νόμισμα. Η συναλλαγματική ισοτιμία της δραχμής θα καθοριστεί με τη βοήθεια της ΕΚΤ ενώ η χώρα μας κατά τη διάρκεια του «time out» θα εποπτεύεται από μια θυγατρική του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), τον ESM-2.

Το σενάριο αυτό είχε παρουσιάσει το 2011 ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε στον τότε υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο, ενώ το είχε υποστηρίξει δημοσίως ο πρώην οικονομικός σύμβουλος της Άνγκελα Μέρκελ και πρώην πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών του Μονάχου (Ifo) Χανς-Βέρνερ Ζιν. Ο Σόϊμπλε είχε επαναφέρει την ιδέα αυτή με εσωτερικό έγγραφο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών που παραδώθηκε στον Γερούν Ντάϊσελμπλουμ, πρόεδρο του Eurogroup, στις 11 Ιουλίου 2015, μια μέρα πριν συμφωνηθεί στην άτυπη Σύνοδο Κορυφής (12-7-15) η υπογραφή της τρίτης Δανειακής Σύμβασης – Μνημονίου.

Η γερμανική πρόταση δεν περιλαμβάνει καμιά αναφορά στο χρέος, που θεωρείται ότι πρέπει να αποπληρώνεται κανονικά σε ευρώ. Βέβαια ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, κατά τη συνάντησή του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, είχε προτείνει τη χορήγηση στην Ελλάδα 50 δις. ευρώ για ανθρωπιστική βοήθεια, χωρίς να διευκρινίζεται αν θα πρόκειται για δωρεάν βοήθεια ή δάνειο. Μάλλον το ποσόν αυτό θα χρησιμοποιούνταν, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, για την αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων του χρέους, το πρώτο χρονικό διάστημα.

Ασφαλώς η «φιλική» αυτή έξοδος από το ευρώ αποσκοπεί στην «εξυγείανση» της ελληνικής αποικίας με τις δικές της δυνάμεις, με το δικό της κόστος, για να επανέλθει στη συνέχεια προς εκμετάλλευση, μέσω του ευρώ, στη δικαιοδοσία του γερμανικού imperium. Είναι ένα σενάριο για την έξοδο από το ευρω-μάρκο και την εισαγωγή της γερμανικής δραχμής.

3^οΣενάριο (η δραχμή της χρεοκοπίας)

Η χώρα αντιμετωπίζει το φάσμα της τυπικής χρεοκοπίας. Οι δανειστές, που μετά το πλήγμα του Brexit βλέπουν τη ραγδαία άνοδο «αντι-ευρώ» πολιτικών δυνάμεων, σε πολλές σημαντικές χώρες της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας,  αρνούνται να εκταμιεύσουν νέα ποσά για την ανακύκλωση του χρέους και οι «αγορές» είναι κλειστές για την Ελλάδα. Η ετεροπροσδιορισμένη κυβέρνηση σε κατάσταση πανικού αναγκάζεται να αποφασίσει, σε συνεργασία με τους πιστωτές, την έξοδο από την Ευρωζώνη.

Η δραχμή εισάγεται με ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ ή γίνεται μια προκαταβολική υποτίμηση, π.χ. 1 ευρώ προς 1,2 ή 1,5 ή 2 δραχμές κ.ο.κ. και στη συνέχεια, κατ’ απαίτηση των δανειστών, αφήνεται σε ελεύθερη διαπραγμάτευση. Το νέο νόμισμα δέχεται θηριώδη υποτίμηση της αξίας του, όχι μόνο για οικονομικούς αλλά και για πολιτικούς λόγους. Οι τιμές των εισαγόμενων προϊόντων αυξάνονται δραματικά ενώ τα ομοειδή εγχώρια αγαθά διαμορφώνουν  παραπλήσιες τιμές. Ένας αχαλίνωτος πληθωρισμός διαλύει ό,τι έχει απομείνει από την ελληνική οικονομία και εξαθλιώνει περαιτέρω μισθωτούς, συνταξιούχους και όλα τα μεσαία στρώματα.

Το τραπεζικό σύστημα παραμένει υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Η κυβέρνηση δεν αμφισβητεί  το χρέος και συνεχίζει την αποπληρωμή του «στραγγίζοντας» την οικονομία από τα ευρώ και επιβάλλοντας ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα. Θα πρόκειται για την «τέλεια καταιγίδα». Ήδη στο γερμανικό τύπο έχουν εμφανιστεί άρθρα και δηλώσεις πολιτικών που ζητούν τη δημιουργία μηχανισμού για την αντιμετώπιση της χρεοκοπίας ενός κράτους εντός της Ευρωζώνης.

Το σενάριο αυτό οι γραικύλοι ευρωφετιχιστές παρουσιάζουν ως το μοναδικό δρόμο επιστροφής στο εθνικό νόμισμα με στόχο να τρομοκρατήσουν τον ελληνικό λαό ούτως ώστε να πειστεί ότι δεν υπάρχει ζωή έξω από το ευρώ. Παράλληλα παρουσιάζεται το τραγικό φαινόμενο κάποιοι οπαδοί του Grexit να υποστηρίζουν την ελεύθερη διακύμανση της δραχμής και να θεωρούν ότι η υποτίμησή της θα είναι υπέρ των φτωχών λαϊκών στρωμάτων που καταναλώνουν κυρίως εγχώρια προϊόντα! Οι υποστηρικτές αυτοί του εθνικού νομίσματος παρουσιάζουν τα ίδια επιχειρήματα με τους οπαδούς του ευρω-μονόδρομου και καλλιεργούν τη σύγχιση και το φόβο στους πολίτες.

4^οΣενάριο (εθνική επιλογή)

Μια νέα πατριωτική κυβέρνηση αναλαμβάνει τις τύχες της Ελλάδας με τη θέληση να απαλλάξει τη χώρα από την ευρω-κατοχή και να επαναφέρει την εθνική κυριαρχία. Έχοντας εκ των προτέρων καταρτίσει ένα,  καλά μελετημένο σ’ όλες τις λεπτρομέρειές του, στρατηγικό σχέδιο αποφασίζει την έξοδο από την Ευρωζώνη.

Το νέο εθνικό νόμισμα εισάγεται με ισοτιμία ένα προς ένα, δηλαδή, μια Νέα Δραχμή προς ένα ευρώ. Όλα, μισθοί, συντάξεις, εισοδήματα, οι τιμές των προϊόντων και των υπηρεσιών, τα δάνεια και όλες οι άλλες αξίες θα μετατραπούν, από την πρώτη στιγμή, στο νέο εθνικό νόμισμα μ’ αυτήν την ισοτιμία.  Αμέσως μετά η ισοτιμία αυτή θα «κλειδώσει». Η Νέα Δραχμή δε θα είναι διαπραγματεύσιμη στα χρηματιστήρια συναλλάγματος και δε θα μπορεί να δεχτεί κερδοσκοπικές – υποτιμητικές επιθέσεις. Έτσι η μετάβαση θα γίνει ομαλά, και το κυριότερο, δε θα αυξηθούν οι τιμές των εισαγόμενων αγαθών και υπηρεσιών και άρα δε θα υπάρξει πληθωρισμός.

Το «κλείδωμα» της ισοτιμίας ενός νομίσματος είναι εθνική επιλογή μιας χώρας και δεν εξαρτάται από ξένα κέντρα όπως κυβερνήσεις, χρηματιστήρια κλπ. Ουσιαστικά το «κλείδωμα» καθορίζει την ισοτιμία που οι εγχώριες τράπεζες θα πωλούν συνάλλαγμα, έναντι δραχμών, στους ενδιαφερόμενους π.χ. εισαγωγικές εταιρείες. Θυμίζουμε ότι η Ελλάδα για 20 χρόνια είχει «κλειδώσει» τη ισοτιμία της δραχμής με το δολάριο (ένα δολάριο προς 30 δραχμές). Πρόσφατα η Ελβετία, από το 2011 μέχρι το 2015,  «κλείδωσε» την ισοτιμία του φράγκου με το ευρώ. Η Βουλγαρία έχει «κλειδωμένη» την ισοτιμία του λέβα με το ευρώ.

Οι υπάρχουσες καταθέσεις θα έχουν ρήτρα ευρώ ώστε να μην υπάρχει κανένας φόβος στους πολίτες για τυχόν υποτίμηση της Νέας Δραχμής. Επειδή από την πρώτη στιγμή όλες οι συναλλαγές στο εσωτερικό θα γίνονται στο νέο εθνικό νόμισμα, όταν εκταμιεύονται οι καταθέσεις στην εσωτερική αγορά θα μετατρέπονται σε δραχμές, πάντα με ισοτιμία ένα προς ένα, ενώ όταν εκταμιεύονται για εισαγωγές προϊόντων και υπηρεσιών, για εξωτερικό τουρισμό, για σπουδές στην αλλοδαπή και για λόγους υγείας σε ευρώ.

Παράλληλα θα ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να διατηρηθεί ισοσκελισμένο το Ισοζύγιο Αγαθών και Υπηρεσιών που επιτρέπει στη χώρα μας να πληρώνει σε συνάλλαγμα όλες τις εισαγωγές που κάνει σήμερα από τις εισπράξεις των εξαγωγών, του τουρισμού και της ναυτιλίας. Το ισοσκελισμένο Ισοζύγιο μας εξασφαλίζει ότι δε θα υπάρξουν ελλείψεις αγαθών στην εσωτερική αγορά και ούτε δελτίο χρειάζεται να επιβληθεί σε βασικά προϊόντα (καύσιμα, τρόφιμα, φάρμακα κ.ά).

Με όπλο το εθνικό νόμισμα και τη δυνατότητα αύξησης της κυκλοφορίας του, η κυβέρνηση θα αρχίσει να χρηματοδοτεί ένα ευρύ πρόγραμμα δημόσιων και ιδιωτικών παραγωγικών επενδύσεων για την ανάπτυξη (όχι μεγέθυνση) της ελληνικής οικονομίας και βελτίωση της παραγωγικότητάς της. Οι επενδύσεις προοδευτικά θα αυξάνουν τον πλούτο της χώρας, θα βελτιώνουν τα εισοδήματα και θα μειώνουν την ανεργία. Τέλος, όποιο τμήμα του Δημόσιου Χρέους αναγνωρίσει η Ελλάδα, έπειτα από μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις, αυτό θα αποπληρωθεί σε δραχμές, αφού το σημερινό χρέος δεν είναι σε συνάλλαγμα αλλά στο σημερινό «εθνικό» νόμισμα της χώρας.

Απ’ όλα τα ανωτέρω είναι φανερό ότι το Grexit θα είναι σωτήριο μόνο αν είναι ελληνική επιλογή και όχι επιλογή των δανειστών.   

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 17-2-2017.

«Αν δε θες να δώσεις κάτι/ πάρε κόσμε αυταπάτες/ να χεις κάτι να ξοδεύεις/ στα γεράματα».

Σαββατο 18/2/17, 17.00 - 19.00, καλεσμένη στο Ποιείν Radio της ERTopen με τον Σπύρο Αραβανή, η στιχουργός και δημοσιογράφος Φωτεινή Λαμπρίδη σε μιαν αναδρομή στο στιχουργικό της έργο και σε μια συζήτηση περί πνευματικών δικαιωμάτων με αφορμή το ρεπορτάζ της για την ΑΕΠΙ που έφερε το θέμα στο προσκήνιο.

* Η Φωτεινή Λαμπρίδη γεννήθηκε στις ΗΠΑ τον Ιούλιο του 75. Σπούδασε δημοσιογραφία και από το 1995 εργάζεται ως δημοσιογράφος σε έντυπα και ραδιοφωνικούς σταθμούς ενώ παράλληλα γράφει στίχους. Ως δημοσιογράφος ασχολήθηκε με το πολιτιστικό ρεπορτάζ στην εφημερίδα Έθνος και Έθνος της Κυριακής στον ραδιοφωνικό σταθμό Πόλις 88.6 και στο περιοδικό Δίφωνο ως αρχισυντάκτρια και συντάκτρια. Τα τελευταία χρόνια συνεργάζεται με τον ραδιοφωνικό σταθμό Στο κόκκινο 105.5 και το TVXS.
Ως στιχουργός έχει συνεργαστεί με τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Χρήστο Νικολόπουλο, την Χάρη Αλεξίου, τη Μελίνα Κανά, τη Λιζέτα Καλημέρη, τον Χρήστο Θηβαίο, τον Πέτρο Δουρδουμπάκη, τη Ρίτα Αντωνοπούλου, τη Μελίνα Ασλανίδου, τον Τάκη Μπουρμά, τους Occasional Dream, τον Πάνο Ράπτη, τον Μιχάλη Χανιώτη, τον Μάκη Σεβίλογλου, τον Μάριο Στρόφαλη , Κ. Λαμπρίδη, Π. Παυλίδη κ.α. 
Έχει γράψει το ποιητικό κείμενο “Ανθίζω λίγο ακόμα” που εκδόθηκε το 2008 με τα σχέδια της Έλυας Ηλιάδη και τη μουσική του Κ. Λαμπρίδη.

Συντονιστείτε στην ERTopen στους 106.7 στα fm στην Αττική και διαδικτυακά σε ολόκληρο τον κόσμο στην ιστοσελίδα www.ertopen.com ή στο live24.gr.

Για τη συμμετοχή σας! Μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα 210 6002909-10 ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας: 

1Π(κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045

Ο Νίκος Χουντής ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας, στο ραδιόφωνο της ERTopen και στην ενημερωτική εκπομπή ραδιοεφημερίδα, που επιμελείται και παρουσιάζει ο Νίκος Κλέτσας, στους 106.7 στα fm στην Αττική και διαδικτυακά σε ολόκληρο τον κόσμο στην ιστοσελίδα: www.ertopen.com/radio .

O ευρωβουλευτής της ΛΑΕ Νίκος Χουντής, μιλάει στη συνέντευξη για τις διεθνείς οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις, όπως μεταξύ άλλων για την Συμφωνία CETA ΕΕ-Καναδά, όπου υπογραμμίζει ότι, "Η ελληνική Βουλή πρέπει να συνταχθεί με τις εκατομμύρια φωνές των Ευρωπαίων και Καναδών πολιτών που απορρίπτουν τη CETA", καθώς επίσης για την 2η Αξιολόγηση, την πώληση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων της Ελλάδας στην Fraport και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και την εναλλακτική των καταστροφικών πολιτικών των Μνημονίων και του ευρωμονόδρομου που παρουσιάζουν τα συστημικά ΜΜΕ.

Ακούστε εδώ το ηχητικό απόσπασμα της συνέντευξης του κ. Νίκου Χουντή
την Πέμπτη 16 Φεβρουαρίου 2017, στην ERTopen :

H διάσωση του κοινόχρηστου χώρου του Φιλοπάππου.
Ένα σκάνδαλο διαρκείας,

Η Στέλλα Μαρκαντωνάτου και ο Άκης Παπασαράντης στις 21:00, στην εκπομπή “ΕΡΤopen Πολιτισμός” της Χρύσας Αριάδνης Κουσελά και με συμπαρουσιαστή τον Σωτήρη Μπότα.

Σε μια συζήτηση για την πολύπαθη περιοχή γύρω από τον Διόνυσο στην Ακρόπολη και τον κοινόχρηστο χώρο του Φιλοπάππου. Ένα σκάνδαλο διαρκείας που αφορά σε καταπατήσεις γης, παράνομα κτίσματα και ιδιωτικές εταιρείες.
Μια συζήτηση για τις ευθύνες του Δήμου Αθηναίων και τον κίνδυνο η περιοχή να περάσει στο Υπερταμίο και να ξεπουληθεί. Ευθύνες που όπως αναφέρει η Ανακοίνωση των κατοίκων της περιοχής, βαραίνουν τον κ.Καμίνη.

Απόψε, στις 21:00, συντονιστείτε στους 106,7 στα FM και διαδικτυακά www.ertopen.com/radio.

Ο χαιρετισμός της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην παρουσίαση της μελέτης του ΕΔΕΚΟΠ «Σχεδιάζοντας τη Λύση»:

Καλησπέρα σε όλες και σε όλους.

Καλησπέρα στον Κώστα Λαπαβίτσα και στους εκλεκτούς συμμετέχοντες στο αποψινό πάνελ.

Είναι ιδιαίτερη χαρά μου να χαιρετίζω την εκδήλωση αυτή, που αποτελεί μια τεκμηριωμένη και έμπρακτη απάντηση σε εκείνους που επί 7 χρόνια συμπράττουν για να υποδουλώσουν το λαό και τη χώρα μας και να πείσουν τους πολίτες ότι δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική παρά μόνον η παράδοση και η υποταγή.

Επί 7 χρόνια η χώρα μας διαλύεται, κατακερματίζεται και διανέμεται στους δανειστές και στα κοράκια.

Η κοινωνία δολοφονείται.

Οι νέες γενιές καταστρέφονται, εκδιώκονται από την πατρίδα, όπου θέλουν αλλά δεν μπορούν να ζήσουν. Και τα παιδιά, τα γεννημένα και τα αγέννητα, καλούνται να πληρώσουν ένα Χρέος που δεν δημιούργησαν και δεν οφείλουν. Ένα Χρέος που χρησιμοποιείται ως εργαλείο επιβολής και καταδυνάστευσης.

Ένα Χρέος που δεν αποπληρώνεται με οποιοδήποτε νόμισμα, αλλά με το αίμα των ανθρώπων και τη γη και το ύδωρ της πατρίδας μας.

Ένα Χρέος που για την αποπληρωμή του η χώρα φορτώνεται διαρκώς νέα δάνεια, νέα Χρέη, που για να τα ξεπληρώσει εκβιάζεται με όργανο την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα -το τραπεζικό σύστημα συνολικά- και όπλο το ευρώ και την άρνηση ρευστότητας.

Επί 7 χρόνια ακούμε ότι δεν πρέπει και δεν πρέπει να θέλουμε να φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη, την ώρα που η παραμονή μας ισοδυναμεί με θανατική ποινή.

Επί 7 χρόνια ακούμε ότι η τυχόν έξοδος από την Ευρωζώνη σημαίνει μύρια δεινά, μεγάλη καταστροφή. Και επί 7 χρόνια υλοποιούνται στο πετσί των πολιτών, στο πετσί του ελληνικού λαού, τα πιο εφιαλτικά σενάρια καταστροφής, αυτά που δήθεν αποφεύγουμε.

Και ανερυθρίαστα, θρασύτατα, κάποιοι που διαπράττουν και ομολογούν το ένα λάθος μετά το άλλο, το ένα έγκλημα μετά το άλλο -γιατί λάθος που ομολογείται και επαναλαμβάνεται δεν είναι πια λάθος, είναι έγκλημα- με θύματα ανθρώπινες ζωές, εξακολουθούν να συμπεριφέρονται ως γνώστες και σωτήρες, εξακολουθούν να υποδεικνύουν το δρόμο της διάσωσης, που δεν είναι παρά ο δρόμος της υποδούλωσης και της καταστροφής.

Οι λεγόμενοι τεχνοκράτες δεν είναι επιστήμονες ούτε ειδικοί. Είναι υπάλληλοι ενός Συστήματος που στόχο έχει την πλήρη αντικατάσταση της Δημοκρατίας από τη Μνημονιακή Δεσποτεία, σε ολόκληρη την Ευρώπη, με πρώτο πεδίο πειραματισμού τη χώρα μας, την Ελλάδα, με ό,τι συμβολίζει η Ιστορία της, ο λαός της και η Αντίστασή του – η παρακαταθήκη Αντίστασης και δημοκρατικών αγώνων.

Η συμμετοχή μας στην Ευρωζώνη και συνολικά στην Ευρωπαϊκή Ένωση -αυτό είναι που πρέπει να πούμε θαρρετά και καθαρά- δεν έχει πια κανένα χαρακτηριστικό ισότιμης συμμετοχής ανεξάρτητου κράτους-μέλους σε διεθνή οργανισμό.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωζώνη δεν έχουν πια τα χαρακτηριστικά διεθνούς οργανισμού αλλά μιας δεσποτείας, ενός απολυταρχικού συστήματος νέου ολοκληρωτισμού, που επιβάλλει πολιτικές σε ένα λαό, ο οποίος όχι απλώς δεν τις έχει νομιμοποιήσει, όχι απλώς δεν τις έχει αποδεχθεί, αλλά τις έχει πανηγυρικά και περίτρανα απορρίψει.

Το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου 2015, το ΟΧΙ του Δημοψηφίσματος, αποτελεί απαραβίαστη και απερίφραστη λαϊκή ετυμηγορία. Η κατάλυσή του, η κατάλυση του ΟΧΙ, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ελληνική Κυβέρνηση συνιστά κατάλυση της Δημοκρατίας, που ενεργοποιεί το καθήκον Αντίστασης των πολιτών, το καθήκον Αντίστασης όλων μας.

Η Αντίσταση δεν μπορεί παρά να έχει ως στόχο την κατακρήμνιση του Καθεστώτος με κάθε πρόσφορο μέσο, όπως επιτάσσει το άρθρο 120 του Συντάγματος.

Δεν μπορεί παρά να σκοπεύει να ρίξει αυτήν την απολυταρχία.

Και για την κατακρήμνιση του Καθεστώτος απαιτείται παλλαϊκή συμμετοχή, με αυταπάρνηση και αυτοθυσία.

Απαιτείται Καθολική Ανυπακοή, για την οποίαη Πλεύση Ελευθερίας την προηγούμενη εβδομάδα, στις 6 Φλεβάρη, ανέλαβε πρωτοβουλία προκειμένου να οργανωθεί και να συγκροτηθεί αυτή η Καθολική Ανυπακοή, να αποτελέσει το κύμα εκείνο και τη δύναμη που θα ρίξει το Καθεστώς, που θα δώσει τέλος στα μέτρα, που αλλιώς δεν θα τελειώσουν ποτέ.

Παράλληλα με την κατακρήμνιση του Καθεστώτος, απαιτείται και σχέδιο. Σχέδιο για την επόμενη ημέρα. Σχέδιο για την ανοικοδόμηση της χώρας μας από την αρχή.

Χωρίς ευρώ. Γιατί το ευρώ σήμερα είναι το όπλο που σκοτώνει το λαό μας. Και, απέναντι στο όπλο αυτό, πρέπει να αμυνθούμε. Δεν είναι νόμισμα. Είναι ένα εργαλείο υποταγής και επιβολής. Γι’ αυτό παίρνουμε θέση εναντίον του ευρώ.

Και παίρνουμε θέση απέναντι στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Ένωση, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που αποτελούν αυτή τη στιγμή μηχανισμούς επιβολής.

Λένε κάποιοι ότι μπορεί και πρέπει η χώρα να σωθεί εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εντός του ευρώ.

Λέει ο Κώστας Λαπαβίτσας και η ομάδα του ΕΔΕΚΟΠ σε αυτή τη μελέτη, που είναι και ενδιαφέρουσα και εμπεριστατωμένη: «Δεν μπορεί και δεν πρέπει».

Λέμε εμείς: Δεν έχει καμμία σημασία αν μπορεί. Δεν πρέπει.

Πρέπει και οφείλουμε να αναζητήσουμε εκείνα τα μέσα άμυνας, εκείνους τους τρόπους απεμπλοκής από αυτόν τον μηχανισμό επιβολής και υποταγής, γιατί είναι υπόθεση, όχι οικονομίας, είναι υπόθεση δημοκρατίας, είναι υπόθεση συλλογικής και προσωπικής αξιοπρέπειας, είναι υπόθεση δημοκρατικής και κοινωνικής άμυνας.

Η σημασία της σημερινής εκδήλωσης και η σημασία της μελέτης που παρουσιάζει το ΕΔΕΚΟΠ είναι τεράστια.

Γιατί;

Γιατί αποτελεί γροθιά στην προπαγάνδα της έλλειψης εναλλακτικής.

Γιατί αποτελεί γροθιά και ευθεία διάψευση στον ισχυρισμό ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος, δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Γιατί αποτελείγροθιά στον σκοταδισμό, που επί 7 χρόνια δεν θέλει να συζητιούνται άλλοι τρόποι, άλλοι δρόμοι, άλλα σχέδια, ώστε να απελπίζεται ο πολίτης, να παραιτείται και να περιθωριοποιείται.

Γιατί αποτελεί γροθιά στον φασισμό που λέει «θα υποταχθείτε στο δρόμο που υποδεικνύουμε εμείς».

Για το λόγο αυτό, η Πλεύση Ελευθερίας κι εγώ προσωπικά, υποδεχόμαστε με πολύ μεγάλη χαρά αυτή την πρωτοβουλία, που έχει σημασία ότι προέρχεται από ανθρώπους του πνεύματος, από ανθρώπους ακαδημαϊκούς, από επιστήμονες με λαμπρή διαδρομή, σε αντιδιαστολή με τους γιαλαντζί πτυχιούχους του Eurogroup και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Γιατί προέρχεται επίσης από μια θέση ανεξαρτησίας και χειραφετημένης αμφισβήτησης. Αυτή είναι που κίνησε την ανθρώπινη πρόοδο διαχρονικά στην Ιστορία.

Γιατί πρεσβεύει την ανεξαρτησία του πνεύματος απέναντι στην υπαλληλία της ευρωμνημονιακής πειθαρχίας.

Είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί με αρκετούς από τους συμμετέχοντες στο πάνελ συνεργαζόμαστε και σε αυτή την προσπάθεια, συνεργαζόμαστε σε αρκετά πεδία. Με τον StefanoFassina και με τον SergiCutillas συνεργαζόμαστε και στο PlanB, όπου βρισκόμαστε συχνά και με τον Κώστα Λαπαβίτσα – είναι ένα πανευρωπαϊκό forum που προτείνει ακριβώς το σχέδιο και τη λύση για τους λαούς της Ευρώπης, και, βέβαια, ο Sergi, αυτός ο νέος και λαμπρός οικονομολόγος, συμμετέχει και στην Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους.

Φίλες και φίλοι, ξέρω ότι όλοι ανυπομονείτε να ξεκινήσει η εκδήλωση.

Επομένως, εκφράζω την πραγματική ικανοποίηση γι’ αυτή την ιστορική στιγμή και ευχαριστώ για την πρόσκληση για τον χαιρετισμό.

Καλή μας συνέχεια.

Προειδοποιητική 24ωρη πανελλαδική απεργία για τη Δευτέρα 20 Φεβρουαρίου 2017, κήρυξε η Πανελλήνια Ένωση Υπαλλήλων Φύλαξης Αρχαιοτήτων (ΠΕΦΥΑ), με αποτέλεσμα όλα τα Μουσεία και οι Αρχαιολογικοί Χώροι να παραμείνουν κλειστά με το αναγκαίο προσωπικό ασφαλείας.

Όπως ενημερώνει η Ένωση, οι αρχαιοφύλακες διεκδικούν «τη διατήρηση της καταβολής των Κυριακών και Αργιών και των επιπλέον ημερών εργασίας από το ΤΑΠΑ, όπως ισχύει μέχρι τώρα», την «άμεση απόσυρση του Σχεδίου Νόμου περί Οργανισμού του ΤΑΠΑ», καθώς και την «άμεση πρόσληψη 200 μονίμων Αρχαιοφυλάκων μέσω ΑΣΕΠ που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός στα πλαίσια την Νησιωτικής Πολιτικής της Κυβέρνησης στις 13/12/2016».

Επίσης, ζητούν «η θετική εξέλιξη με την σύσταση των αυτοτελών Γραφείων Φύλαξης που επιχειρείτε μέσω του Οργανισμού του ΥΠΠΟΑ, να βελτιωθεί και να επεκταθεί ώστε η λειτουργική της δομή να γίνει πιο αποτελεσματική (όπως η θεσμοθέτηση Γραφείου Αρχιφυλάκων ανά Αρχ/κο Χώρο και Μουσείο)».

Οι αρχαιοφύλακες πάντως, όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ΠΕΦΥΑ, ελπίζουν στην ανταπόκριση και άμεση επίλυση των προβλημάτων τους «που δεν δημιουργούν κανένα οικονομικό κόστος, ώστε η έναρξη της Τουριστικής σεζόν, καθώς και των Εορτών του Πάσχα να βρει τα Μουσεία και τους Αρχαιλογικούς Χώρους χωρίς προβλήματα».





ergasianet.gr

Πανελλαδική απεργία ενάντια στο απασφαλιστικό Κατρούγκαλου εξήγγειλε η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών (ΟΕΝΓΕ) για την Πέμπτη 2 Μαρτίου.

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση της ΟΕΝΓΕ, «με το νόμο της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ–ΑΝΕΛ προστίθεται ένας ακόμη κρίκος στην αλυσίδα των αντιασφαλιστικών νομοθετημάτων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Μειώνονται οι συντάξεις μέσω του νέου τρόπου υπολογισμού, αυξάνονται οι ασφαλιστικές εισφορές των εν ενεργεία γιατρών, ολοκληρώνεται η κλοπή των αποθεματικών του ΤΣΑΥ και εξισώνονται προς τα κάτω οι παροχές υγείας και πρόνοιας του δημόσιου συστήματος υγείας. Όλα αυτά, με απώτερο στόχο τη μείωση του “μη μισθολογικού κόστους” κατά τις οδηγίες της ΕΕ, καθώς και τη μεταφορά ιατρικού-ασφαλιστικού έργου προς τις ιδιωτικές εταιρείες».

Οι νοσοκομειακοί γιατροί ζητούν:

• Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων – αποκλειστικά δημόσια, καθολική, υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση.
  
  
• Άμεση καταβολή των οφειλών του κράτους στην Κοινωνική Ασφάλιση, πλήρη κάλυψη από το κράτος των κλεμμένων αποθεματικών των ταμείων, άμεση αποδέσμευση από το χρηματιστήριο.
  
  
• Ένταξη στα Βαρέα και Ανθυγιεινά, άμεση λήψη μέτρων για την πρόληψη και αντιμετώπιση του επαγγελματικού κινδύνου και την προστασία της υγείας και ασφάλειας των υγειονομικών.
  
  
• Αποκατάσταση των μισθολογικών και ασφαλιστικών απωλειών, μείωση των εισφορών για τον κλάδο της σύνταξης.
  
  
• Ενιαίο, καθολικό, αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, με αποκλειστική χρηματοδότηση από το κράτος. Κατάργηση των εισφορών των ασφαλισμένων στον κλάδο υγείας.
  
  

ergasianet.gr