Δεν ξεχνάμε - Νίκος Ρόκας, ο πρώτος νεκρός του αγώνα των απολυμένων της ΕΡΤ
Τρίτη, 17/06/2014 - 11:30
Ξημέρωνε η 21η Ιουνίου του 13, λίγες μέρες μετά το πραξικόπημα του μαύρου στην ΕΡΤ.
Όλοι είμαστε μέσα στο Ραδιομέγαρο και δουλεύαμε εντατικά για να βγεί στον αέρα η φωνή και η εικόνα της αληθινής ΕΡΤ , όπως την φανταζόμαστε και όπως έπρεπε να είναι.
Απολυμένοι πιά με τον φόβο για το μέλλον στην "κωλότσεπη" αλλά και τον αέρα της ελευθερίας στην καρδιά και το νού, κάναμε ότι ήταν δυνατόν για να πετύχει το "πείραμα" της αυτοδιαχείρισης.
Στην παραγωγή, στο μοντάζ, στο master, στο control, στα βουνά που οι τραμπούκοι του Μαξίμου έκαναν νυχτερινές επελάσεις καταστρέφοντας εξοπλισμό και μηχανήματα, στην αίθουσα σύνταξης, παντού,έχοντας βαθειά ριζωμένη μέσα μας τη συνείδηση ότι είμαστε οι μοναδικοί θεματοφύλακες της περιουσίας του ελληνικού λαού σε ότι αφορούσε τουλάχιστον τους υλικούς και άϋλους θησαυρούς της ΕΡΤ.
Γύρω στις 3.30 όσοι βρισκόμαστε έξω απο το studio 1 της τηλεόρασης, ακούσαμε φωνές και θόρυβο απο το προαύλιο του Ραδιομεγάρου στο οποίο βρισκόταν πολύς κόσμος απο την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος.
Τρέξαμε μαζί με άλλους στα παράθυρα του 1ου ορόφου και είδαμε έξω απο την κεντρική είσοδο του κτιρίου μαζεμένο κόσμο.
Λίγες στιγμές αργότερα μαθαίναμε ότι κάποιος είχε χάσει τις αισθήσεις του.
Ήταν ο αλληλέγγυος στον αγώνα μας Νίκος Ρόκας, που λίγο μετά έφυγε απο κοντά μας για πάντα .
Ένας απο τους πολλούς πολύτιμους συμπολίτες μας , που δυστυχώς γνωρίσαμε μετά τις 11 Ιουνίου και που μας δίδαξαν με σεμνότητα, αυθεντικότητα, αγάπη και ανιδιοτέλεια τι σημαίνει αξιοπρέπεια και αγώνας για δημοκρατία, ισότητα και ελευθερία.
Ο θάνατος του Νίκου μας πόνεσε και μας συντάραξε, ίσως γιατί ήταν το "βουλοκέρι" που σφράγισε μια "σύμβαση αορίστου χρόνου".Αυτήν που στις 11 Ιουνίου του '13 υπογράψαμε με το λαό.
Όλοι είμαστε μέσα στο Ραδιομέγαρο και δουλεύαμε εντατικά για να βγεί στον αέρα η φωνή και η εικόνα της αληθινής ΕΡΤ , όπως την φανταζόμαστε και όπως έπρεπε να είναι.
Απολυμένοι πιά με τον φόβο για το μέλλον στην "κωλότσεπη" αλλά και τον αέρα της ελευθερίας στην καρδιά και το νού, κάναμε ότι ήταν δυνατόν για να πετύχει το "πείραμα" της αυτοδιαχείρισης.
Στην παραγωγή, στο μοντάζ, στο master, στο control, στα βουνά που οι τραμπούκοι του Μαξίμου έκαναν νυχτερινές επελάσεις καταστρέφοντας εξοπλισμό και μηχανήματα, στην αίθουσα σύνταξης, παντού,έχοντας βαθειά ριζωμένη μέσα μας τη συνείδηση ότι είμαστε οι μοναδικοί θεματοφύλακες της περιουσίας του ελληνικού λαού σε ότι αφορούσε τουλάχιστον τους υλικούς και άϋλους θησαυρούς της ΕΡΤ.
Γύρω στις 3.30 όσοι βρισκόμαστε έξω απο το studio 1 της τηλεόρασης, ακούσαμε φωνές και θόρυβο απο το προαύλιο του Ραδιομεγάρου στο οποίο βρισκόταν πολύς κόσμος απο την πρώτη μέρα του πραξικοπήματος.
Τρέξαμε μαζί με άλλους στα παράθυρα του 1ου ορόφου και είδαμε έξω απο την κεντρική είσοδο του κτιρίου μαζεμένο κόσμο.
Λίγες στιγμές αργότερα μαθαίναμε ότι κάποιος είχε χάσει τις αισθήσεις του.
Ήταν ο αλληλέγγυος στον αγώνα μας Νίκος Ρόκας, που λίγο μετά έφυγε απο κοντά μας για πάντα .
Ένας απο τους πολλούς πολύτιμους συμπολίτες μας , που δυστυχώς γνωρίσαμε μετά τις 11 Ιουνίου και που μας δίδαξαν με σεμνότητα, αυθεντικότητα, αγάπη και ανιδιοτέλεια τι σημαίνει αξιοπρέπεια και αγώνας για δημοκρατία, ισότητα και ελευθερία.
Ο θάνατος του Νίκου μας πόνεσε και μας συντάραξε, ίσως γιατί ήταν το "βουλοκέρι" που σφράγισε μια "σύμβαση αορίστου χρόνου".Αυτήν που στις 11 Ιουνίου του '13 υπογράψαμε με το λαό.