H Julie Ponesse, καθηγήτρια Πανεπιστημίου στην Ηθική που απολύθηκε γιατί αρνήθηκε τον υποχρεωτικό εμβολιασμό: o σημερινός πόλεμος είναι πόλεμος διείσδυσης και όχι εισβολής, εκφοβισμού και μη ελεύθερης επιλογής, ψυχολογικών δυνάμεων τόσο ύπουλων που φτάνουμε να πιστεύουμε ότι κάνουμε το καθήκον μας απαρνούμενοι τα δικαιώματά μας! Αντιμέτωποι σε μια πανδημία κομφορμισμού, εφησυχασμού, σε μια κουλτούρα σιωπής, λογοκρισίας και θεσμοθετημένου εκφοβισμού!!
H Julie Ponesse, καθηγήτρια Πανεπιστημίου στην Ηθική, σχετικά με την πολιτική του COVID: “Η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα που έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ”
”Ο πόλεμος στον οποίο βρισκόμαστε σήμερα είναι ένας πόλεμος διείσδυσης και όχι εισβολής, εκφοβισμού και μη ελεύθερης επιλογής, ψυχολογικών δυνάμεων τόσο ύπουλων που φτάνουμε να πιστεύουμε ότι οι ιδέες είναι δικές μας και ότι κάνουμε το καθήκον μας εγκαταλείποντας τα δικαιώματά μας.”
”αντιμετωπίζουμε μια πανδημία, όχι απλώς έναν ιό, αλλά μια πανδημία κομφορμισμού και εφησυχασμού, σε μια κουλτούρα σιωπής, λογοκρισίας και θεσμοθετημένου εκφοβισμού”
”Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το COVID-19 είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα που έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ, όχι λόγω του ιού. Αυτό είναι μόνο ένα κεφάλαιο σε μια πολύ μεγαλύτερη και πιο περίπλοκη ιστορία, αλλά λόγω της ανταπόκρισής μας σε αυτόν τον ιό.”
H πλήρη μετάφραση της δημόσιας ομιλίας μιας Καναδής καθηγήτριας Hθικής, της Julie Ponesse, σε μια συνάντηση του The Democracy Fund. Η Dr Ponesse απολύθηκε για ανάρμοστη συμπεριφορά τον Σεπτέμβριο επειδή αρνήθηκε το πειραματικό εμβόλιο για τον COVID που ζήτησε ο εργοδότης της, το Western University στον Καναδά. Η έκκλησή της για αντίσταση είναι πρότυπο στο είδος της.
Η απομαγνητοφώνηση της αρχικής ομιλίας της στα αγγλικά δημοσιεύτηκε εδώ από το Ινστιτούτο Brownstone.Αποσπάσματα:
*
….
Το φθινόπωρο του 2019, ήμουν καθηγήτρια ηθικής και αρχαίας φιλοσοφίας. Δίδαξα στους μαθητές την κριτική σκέψη και τη σημασία του προσωπικού προβληματισμού, πώς να κάνουν καλές ερωτήσεις και να αξιολογούν τα στοιχεία, πώς να μαθαίνουν από το παρελθόν και γιατί η δημοκρατία απαιτεί αστική αρετή.
Ας το επιταχύνουμε μέχρι τις 16 Σεπτεμβρίου 2021, όταν έλαβα μια επιστολή «απόλυσης με αιτία» ότι αμφισβήτησα και αρνήθηκα να συμμορφωθώ με τον υποχρεωτικό εμβολιασμό που επιβλήθηκε από τον εργοδότη μου. Απολύθηκα επειδή έκανα ακριβώς αυτό που με προσέλαβαν. Ήμουν καθηγήτρια Ηθικής που αμφισβήτησε αυτό που έβλεπα ως ανήθικη απαίτηση...
Ο Καναδάς διέπεται από νόμους που βασίζονται στην ηθική. Θα μπορούσατε να πείτε ότι η ηθική είναι το θεμέλιο της δημοκρατίας μας.
«Το δικαίωμα να καθορίζει κανείς τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνει με το σώμα του, και να είναι απαλλαγμένο από μη συναινετική ιατρική περίθαλψη, είναι ένα δικαίωμα βαθιά ριζωμένο στο σύστημα του κοινού δικαίου μας. Αυτά τα λόγια δεν είναι δικά μου. Είναι αυτά του δικαστή Sydney Robins του Εφετείου για το Οντάριο.
Με πολύ σπάνιες εξαιρέσεις, το σώμα κάθε ανθρώπου θεωρείται απαραβίαστο στην καναδική νομοθεσία, και αυτή είναι η υποκείμενη ηθική του Κώδικα της Νυρεμβέργης, η υπόσχεση στην ανθρωπότητα που δεν θα επιτρέψουμε ποτέ ξανά. ανενημέρωτη και ακούσια λήψη ιατρικών αποφάσεων, ακόμη και για το καλό του τον ασθενή, και μάλιστα στο όνομα του δημόσιου καλού.
Εξ ορισμού, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι μια στρατηγική καταναγκαστικής ανοσοποίησης: ελλείψει εξαναγκασμού – η απειλή να χάσει κανείς τη δουλειά του, για παράδειγμα – οι άνθρωποι θα συμφωνούσαν πρόθυμα να κάνουν αυτό που προσπαθεί να επιτύχει η εντολή!
Σήμερα, οι εργοδότες παίρνουν ομήρους την καριέρα μας και μας αρνούνται τη συμμετοχή μας στην οικονομία και στη δημόσια ζωή. Το σκεπτικό τους είναι το εξής: «Βρισκόμαστε στη μέση μιας πανδημίας και ως εκ τούτου πρέπει να εγκαταλείψουμε την αυτονομία του σώματός μας στο όνομα του δημόσιου καλού. “
Ας μιλήσουμε λοιπόν λίγο για την αυτονομία και το δημόσιο καλό.
Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, το Κοινοβούλιο και τα επαρχιακά νομοθετικά σώματα έχουν περιορισμένη εξουσία να εγκρίνουν νόμους που παραβιάζουν ορισμένα δικαιώματα του Χάρτη στο όνομα του δημόσιου καλού. Ωστόσο, για να δικαιολογηθούν αυτές οι παραβιάσεις, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός θα πρέπει να πληρεί μια πολύ υψηλή απαίτηση: για παράδειγμα, ο COVID-19 θα πρέπει να είναι ένα πολύ λοιμογόνο παθογόνο για το οποίο δεν υπάρχει επαρκής θεραπεία και η αποτελεσματικότητα και η ασφάλεια των εμβολίων θα πρέπει να αποδείχθηκε.
Η τρέχουσα κατάσταση πραγμάτων στον Καναδά δεν πληρεί κανένα από αυτά τα κριτήρια.
Λάβετε υπόψη τα ακόλουθα γεγονότα:
1) Ο COVID-19 έχει ποσοστό θνησιμότητας σε μόλυνση που είναι μικρότερο από 1% απ΄’ εκείνο της ευλογιάς (και ενέχει ακόμη λιγότερο κίνδυνο για τα παιδιά).
2) υπάρχει μια σειρά από ασφαλή και πολύ αποτελεσματικά φαρμακευτικά προϊόντα που είναι διαθέσιμα για την αντιμετώπισή του (συμπεριλαμβανομένων των μονοκλωνικών αντισωμάτων, της ιβερμεκτίνης, της φλουβοξαμίνης, της βιταμίνης D και του ψευδαργύρου). ΚΑΙ
3) Τα εμβόλια έχουν γίνει αντικείμενο περισσότερων ανεπιθύμητων ενεργειών (συμπεριλαμβανομένων αμέτρητων θανάτων) από οποιοδήποτε άλλο εμβόλιο στην αγορά τα τελευταία 30 χρόνια.
Υπό το φως αυτών των γεγονότων, έχω πολλές ερωτήσεις:
Γιατί χορηγούνται στους εμβολιασμένους διαβατήρια εμβολίων και πρόσβαση σε δημόσιους χώρους όταν ο διευθυντής του CDC είπε ότι τα εμβόλια για τον COVID-19 δεν μπορούν να αποτρέψουν τη μετάδοση;
Γιατί ο εμβολιασμός είναι η ΜΟΝΗ στρατηγική μετριασμού όταν τα προκύπτοντα στοιχεία (συμπεριλαμβανομένης μιας πρόσφατης μελέτης του Χάρβαρντ) δεν δείχνουν καμία ευδιάκριτη σχέση μεταξύ του ποσοστού εμβολιασμού και των νέων κρουσμάτων;
Γιατί η κυβέρνησή μας συνεχίζει να μην συνιστά την ιβερμεκτίνη ως θεραπεία, όταν τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των Ηνωμένων Πολιτειών την υποστηρίζουν και η πολιτεία του Ούταρ Πραντές της Ινδίας την έχει διανείμει στους 230 εκατομμύρια κατοίκους της, μειώνοντας το ποσοστό θνησιμότητας από τον COVID σχεδόν στο μηδέν; Πώς η Ινδία ξεπέρασε τον Καναδά στην υγειονομική περίθαλψη;
Γιατί πρόκειται να εμβολιάζουμε 5χρονα όταν ο COVID ενέχει λιγότερο κίνδυνο για αυτά από πιθανές αντιδράσεις στα εμβόλια ΚΑΙ όταν ΔΕΝ υπάρχει αποτελεσματικό σύστημα επιτήρησης εμβολίων;
Γιατί εστιάζουμε στα περιορισμένα οφέλη της ανοσίας που προκαλείται από τα εμβόλια όταν οι πραγματικές μελέτες δείχνουν ότι η φυσική ανοσία είναι πιο προστατευτική, ισχυρή και μακροχρόνια; Γιατί υποτιμούμε αυτούς που διστάζουν να εμβολιαστούν και όχι αυτούς που θέλουν να επιβάλουν το εμβόλιο πάση θυσία;
«Γιατί, όπως ρώτησε πρόσφατα μια νοσοκόμα, πρέπει να προστατεύονται οι προστατευμένοι άνθρωποι από τους απροστάτευτους αναγκάζοντάς τους να χρησιμοποιούν προστασία που δεν προστάτευε ούτως ή άλλως τα προστατευμένα άτομα; “
Με κάθε τρόπο και από κάθε οπτική γωνία, αυτός ο πύργος από τραπουλόχαρτα πρόκειται να καταρρεύσει…
Αλλά το ερώτημα που με ενδιαφέρει είναι γιατί δεν έχει ήδη καταρρεύσει; Γιατί αυτές οι ερωτήσεις δεν γίνονται καθημερινά πρωτοσέλιδα κάθε μεγάλης εφημερίδας στον Καναδά;
Οι σωστοί άνθρωποι απλώς δεν βλέπουν τα σωστά δεδομένα; Είναι αυτό απλώς ένα διοικητικό σφάλμα … σε παγκόσμιο επίπεδο;
Τι συνέβη λοιπόν με τους ηγέτες μας; Ο πρωθυπουργός μας εξαπέλυσε την πολεμική κραυγή: «Μη νομίζετε ότι θα μπείτε σε αεροπλάνο», απείλησε. Οι υποσχέσεις της εκστρατείας έχουν γίνει δημόσιες πολιτικές διαχωρισμού. Η κυβέρνησή μας μας ενθαρρύνει καθημερινά να είμαστε διχαστικοί και να μισούμε.
Πώς θα μπορούσαν να έχουν αλλάξει τα πράγματα τόσο δραστικά; Πώς μπορέσαμε ως Καναδοί να αλλάξουμε τόσο δραστικά;
Παρατηρώ ότι αντιμετωπίζουμε μια πανδημία, όχι απλώς έναν ιό, αλλά μια πανδημία κομφορμισμού και εφησυχασμού, σε μια κουλτούρα σιωπής, λογοκρισίας και θεσμοθετημένου εκφοβισμού.
Τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης θέλουν να λένε ότι διεξάγουμε έναν «πληροφοριακό πόλεμο»: ότι η παραπληροφόρηση, ακόμη και η αμφισβήτηση και η αμφιβολία, ήταν ο όλεθρος αυτής της πανδημίας.
Αλλά δεν είναι μόνο οι πληροφορίες που έχουν χρησιμοποιηθεί ως όπλο σε αυτόν τον πόλεμο. είναι επίσης το δικαίωμα του ανθρώπου να σκέφτεται μόνος του.
Άκουσα, “Λοιπόν, δεν ξέρω πολλά για τους ιούς, οπότε δεν θα έπρεπε να έχω άποψη”, αλλά …
Το ερώτημα δεν είναι αν γνωρίζετε περισσότερα για την ιολογία από τους υπαλλήλους μας για τη δημόσια υγεία. Το ερώτημα είναι γιατί δεν τους κατηγορούμε όλοι ότι δεν είναι έτοιμοι να ακολουθήσουν το μονοπάτι των αποδεικτικών στοιχείων και να συζητήσουν με κάποιον που έχει διαφορετική γνώμη.
Δεν πρέπει να ζητάμε ένα αποτέλεσμα, αλλά την αποκατάσταση μιας διαδικασίας.
Χωρίς αυτή τη διαδικασία, δεν έχουμε επιστήμη, δεν έχουμε δημοκρατία.
Χωρίς αυτή τη διαδικασία, βρισκόμαστε σε ένα είδος ηθικού πολέμου.
Όμως, οι πόλεμοι του παρελθόντος είχαν σαφή και αιχμηρά σύνορα: Ανατολή και Δύση, πατριώτες και κυβέρνηση.
Ο πόλεμος στον οποίο βρισκόμαστε σήμερα είναι ένας πόλεμος διείσδυσης και όχι εισβολής, εκφοβισμού και μη ελεύθερης επιλογής, ψυχολογικών δυνάμεων τόσο ύπουλων που φτάνουμε να πιστεύουμε ότι οι ιδέες είναι δικές μας και ότι κάνουμε το καθήκον μας εγκαταλείποντας τα δικαιώματά μας.
Όπως είπε πρόσφατα ένας σοφός συνάδελφος, «Αυτός είναι ένας πόλεμος για τον ρόλο της κυβέρνησης. Πρόκειται για την ελευθερία μας να σκεφτόμαστε και να κάνουμε ερωτήσεις και αν η ατομική αυτονομία μπορεί να περιοριστεί σε προνόμιο υπό όρους ή αν παραμένει δικαίωμα. Είναι ένας πόλεμος για το αν πρέπει να παραμείνεις πολίτης ή να γίνεις υπήκοος. Έχει να κάνει με το σε ποιον ανήκεις… τον εαυτό σου ή το κράτος. “
Είναι για το πού θέτουμε τη γραμμή.
Δεν πρόκειται για φιλελεύθερους και συντηρητικούς, υπέρ και αντι-vaxx, ειδικούς και λαϊκούς. Όλοι έχουν καθήκον να νοιάζονται για την αλήθεια, όλοι πρέπει να νοιάζονται για τις επιστημονικές και δημοκρατικές διαδικασίες, όλοι πρέπει να νοιάζονται για τους άλλους.
Θα έλεγα ότι δεν μπορούν να γίνουν πολλά για να διασφαλιστεί η επιβίωση του έθνους μας, εάν η ελευθερία μας να συζητάμε, να ασκούμε κριτική, να απαιτούμε στοιχεία για το τι μας ζητά η κυβέρνησή μας, δεν επιβιώσει με αυτό.
Ως άτομο που γεννήθηκε τη δεκαετία του 1970, ποτέ δεν σκέφτηκα ότι έπρεπε να κάνω ΑΥΤΟ το είδος πολέμου. ότι θα απειληθεί το δικαίωμα στη σωματική αυτονομία, στην ελεύθερη και διαφανή ανταλλαγή πληροφοριών.
Σκεφτείτε για μια στιγμή τις πιο αδιανόητες φρικαλεότητες του περασμένου αιώνα – την «τελική λύση», το νοτιοαφρικανικό απαρτχάιντ, τις γενοκτονίες της Ρουάντα και της Καμπότζης. Δεν πρέπει να θυμόμαστε τις φρικαλεότητες του παρελθόντος για να μην τις επαναλάβουμε; Λοιπόν, οι αναμνήσεις είναι σύντομες, οι οικογενειακοί δεσμοί έχουν σπάσει, οι νέες ανησυχίες επισκιάζουν τις παλιές και τα μαθήματα του παρελθόντος χάνονται στην αρχαία ιστορία για να ξεχαστούν.
Σήμερα, οι εμβολιασμένοι φαίνεται να απολαμβάνουν όλα τα δικαιώματα και τα προνόμια μιας πολιτισμένης κοινωνίας: ελευθερία κινήσεων, πρόσβαση στην εκπαίδευση, έγκριση/αποδοχή κυβερνήσεων, βουλευτών,δημοσιογράφων, φίλων και συγγενών. Ο εμβολιασμός είναι το εισιτήριο για μια υππο προυποθέσεις επιστροφή του δικαιώματός μας να συμμετέχουμε στην καναδική κοινωνία.
Αλλά όπως είπε ο John F Kennedy: «Τα δικαιώματα κάθε ανθρώπου μειώνονται όταν απειλούνται τα δικαιώματα ενός μόνου ανθρώπου. ”
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το COVID-19 είναι η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα που έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ, όχι λόγω του ιού. Αυτό είναι μόνο ένα κεφάλαιο σε μια πολύ μεγαλύτερη και πιο περίπλοκη ιστορία, αλλά λόγω της ανταπόκρισής μας σε αυτόν τον ιό.
Και αυτή η απάντηση, πιστεύω, κερδίζει τη θέση της σε όλα τα εγχειρίδια ιατρικής δεοντολογίας που θα εκδοθούν τον επόμενο αιώνα.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Όπως είπε ο Καναδός χημικός και συγγραφέας Orlando Battista, «Ένα λάθος γίνεται λάθος μόνο όταν αρνείσαι να το διορθώσεις. “… Είμαστε τα θύματα -και οι στρατιώτες- μιας πανδημίας κομφορμισμού.
Αλλά ο κομφορμισμός δεν είναι αρετή, δεν είναι ουδέτερος και σίγουρα δεν είναι ακίνδυνος.
Όταν η Hannah Arendt κάλυψε τη δίκη του Adolf Eichmann για το The New Yorker το 1961, περίμενε να βρει έναν κομπλεξικό, αλαζονικό, κακό, ακόμα και ψυχωτικό άντρα. Βρήκε ακριβώς το αντίθετο. Την εντυπωσίασε ο «πολύ συνηθισμένος χαρακτήρας του». Ήταν «τρομερά κανονικός, τρομακτικός στην κανονικότητά του», έγραψε, ένας άντρας που «απλώς ακολουθούσε εντολές», όπως έλεγε συνέχεια. Αυτό που ανακάλυψε ήταν αυτό που αποκαλούσε «κοινοτοπία του κακού», την απερίσκεπτη τάση των απλών ανθρώπων να υπακούουν στις εντολές για να συμμορφώνονται χωρίς να σκέφτονται οι ίδιοι.
Τα απορριπτικά και καλογραμμένα μηνύματα από τους αξιωματούχους της δημόσιας υγείας μας έχουν δημιουργήσει ένα πολύ αποτελεσματικό μηχάνημα που δεν δημοσιεύει τα στοιχεία του και δεν εμπλέκεται σε συζητήσεις, αλλά εκδίδει εντολές τις οποίες ακολουθούμε με ανυπομονησία. Με τη βοήθεια των ΜΜΕ, τα λάθη του κρύβονται, οι πολιτικές του δεν αμφισβητούνται και οι διαφωνούντες φιμώνονται.
Πώς να σπάσετε αυτή τη σιωπή; Πώς να βρούμε λόγο και να ξαναχτίσουμε τη δημοκρατία μας; Ίσως ήρθε η ώρα να κάνετε λίγο θόρυβο. Μελέτες έχουν δείξει ότι μόλις μια ιδέα υιοθετηθεί μόνο από το 10% του πληθυσμού, είναι το σημείο καμπής όπου οι ιδέες, οι απόψεις και οι πεποιθήσεις θα υιοθετηθούν γρήγορα από άλλους. Ένα 10% που μιλάει, ένα 10% που κάνει θόρυβο, δεν χρειάζεται άλλο.
Η δημοκρατία, η «κυβέρνηση του λαού», όχι μόνο επιτρέπει την ελευθερία έκφρασης και έρευνας, αλλά και την απαιτεί.
Και το μικρό μυστικό που σας υποσχέθηκα στην αρχή; Εδώ είναι: ΔΕΝ είσαι κακός άνθρωπος επειδή απαιτείς αποδείξεις, δεν είσαι κακός επειδή εμπιστεύεσαι το ένστικτό σου και δεν είσαι κακός άνθρωπος επειδή θέλεις να σκεφτείς τον εαυτό σου. Στην πραγματικότητα, ισχύει το αντίθετο.
Εάν ανησυχείτε για την απώλεια της δικαιοσύνης, εάν ανησυχείτε για το είδος της ζωής που θα κάνουν τα παιδιά μας, εάν θέλετε να επιστρέψετε στη χώρα σας – τη χώρα που κάποτε ζήλευε όλος ο κόσμος – τώρα είναι η ώρα να έλα πρέπει να δράσω. Δεν υπάρχει λόγος να περιμένετε, δεν μπορείτε να αντέξετε οικονομικά την πολυτέλεια της αναμονής ή να βρείτε δικαιολογίες. Τώρα είναι η ώρα για εσάς.
Τώρα είναι η ώρα να καλέσουμε τους πολιτικούς μας και να γράψουμε στις εφημερίδες μας. Τώρα είναι η ώρα να διαμαρτυρηθούμε, τώρα είναι η ώρα να αμφισβητήσουμε, ακόμη και να μην υπακούσουμε την κυβέρνησή μας.
Όπως είπε η Margaret Mead: «Μην αμφιβάλλεις ποτέ ότι μια μικρή ομάδα στοχαστικών και αφοσιωμένων πολιτών μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. στην πραγματικότητα, είναι το μόνο πράγμα που έκανε ποτέ. “
Με άλλα λόγια, δεν χρειάζεται μια φυλή ηρώων, μια μάζα ηρώων, μια χώρα ηρώων. Χρειάζεσαι μόνο ένα. Μπορείτε να κάνετε μια συνεισφορά και μπορείτε να κάνετε τη διαφορά. Οι πιλότοι της Southwest Airlines, η Καναδική Έφιππη Αστυνομία, οι νοσηλευτές του Πανεπιστημιακού Δικτύου Υγείας κάνουν τη διαφορά.
Και τι χάρη είχα να σου ζητήσω; Χρειαζόμαστε ήρωες τώρα περισσότερο από ποτέ. Η δημοκρατία μας ζητάει εθελοντές … Θα γίνεις ήρωας, για τη χώρα μας, για τα παιδιά μας; Θα είσαι ανάμεσα στο 10% που θορυβεί/θορυβοποιεί;
Δρ Julie Ponesse, Ομιλία της 28ης Οκτωβρίου 2021 για το “The Democracy Fund” leblogdejeannesmits 5/11/21
Τα τελευταία δύο χρόνια αισθάνθηκα πολύ κοντά του. Όμοιος σχεδόν. Ταπεινωμένος και περήφανος.
Ο περίγυρος επιθετικός, ζοφερός, βάρβαρος. Εγώ κουρελιασμένος, πληγωμένος, αλλά καθαρός μέσα μου. Εγώ, το βρωμερό και άχρηστο ζώο. Επειδή κουτσαίνω κάπως.
Επειδή είμαι "υπερευαίσθητος". Κι επειδή αφήνω παντού τα "κουρέλια" μου. Επειδή γαυγίζω τους εισβολείς. Επειδή αγαπώ τους άστεγους, τους εξόριστους, τους μετανάστες, τους διαφορετικούς. Επειδή με πέταξαν στο δρόμο κάποιοι που μου είχαν τάξει αγάπη και φροντίδα. Επειδή αγαπώ το χάδι και φοβάμαι τους πυροβολισμούς. Επειδή είμαι λυπημένος και μελαγχολικός και δεν κάνω "χαρούλες".
Επειδή αγαπώ τη ζωή, αλλά όχι τον κόσμο που φτιάξανε για να τη φυλακίσουν και να την ξεφτιλίσουν.
Οι κατήγοροί μου είναι αναίσθητοι. Οι κατηγορίες τους λοιπόν δεν με αγγίζουν.
Περνώ το δρόμο από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο, χωρίς να λογαριάζω τα φανάρια ή τις διαβάσεις. Από τότε που μ' έδιωξαν, δεν υποτάχτηκα ποτέ. Ξαπλώνω σαν να μη συμβαίνει τίποτα στη στάση του λεωφορείου, με τα μπροστινά μου πόδια στην άσφαλτο, και το περιμένω για να παρακολουθώ τον κόσμο ν' ανεβοκατεβαίνει με τρόμο ή με τα λέπια της αδιαφορίας των μεταλλάξεων. Λυπάμαι. Αποφεύγω τους σταθμούς του μετρό. Με πληγώνουν τα τέρατα που βλέπω εκεί να κουβαλούν κομμάτια από αρχαία μνημεία. Μυρίζω τα κόκκαλα, το αίμα και τις εκκρίσεις των προγόνων μου, που έζησαν κοντά στους προγόνους των σημερινών ανθρώπων αυτής της πόλης. Εκείνοι που καταστρέφουν κάθε ίχνος τους, εκείνοι που πετούν στα σκουπίδια το αρχαίο χώμα, δεν έχουν όσφρηση. Δεν έχουν ούτε μάτια για να δουν, ούτε αυτιά για ν' ακούσουν.
Εγώ όμως γαύγιζα. Και περνούσα το δρόμο ή ξάπλωνα σ' αυτόν, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Εγώ ο σκύλος. Κι εκείνοι σκύλιαζαν. Μπορούσα να ξεχωρίσω τους αγνούς και άδολους από τους άπληστους, τους άρπαγες και τους δόλιους.
Αυτοί οι τελευταίοι, οι αναίσθητοι, με κυνήγησαν, με έβρισαν, με φοβήθηκαν. Δεν φοβήθηκα κανέναν. Δεν κουνούσα την ουρά μου σε κανέναν. Δεν είχα άλλωστε ουρά.
Τότε με σκότωσαν. ..... Αγαπούσα να φυλάγομαι από την παγωνιά ή τον καύσωνα μέσα στην είσοδο της πολυκατοικίας στην οδό Νικηφόρου Φωκά αριθμός 5. Τρύπωνα, χωρίς να παρακαλάω κανέναν, όταν εύρισκα ευκαιρία. Αποχαιρετώ τους ενοίκους της. Θα τους θυμάμαι όλους. Ιδίως τη νεράιδα που για λίγο καιρό έζησε στον δεύτερο. Μ' αγαπούσε. Θέλω να ξέρει ότι το ήξερα καλά. Και ότι μου άρεσε πολύ το χαμόγελο που έσκαγε κάθε φορά που μ' έβλεπε. Κι ότι άκουγα τις φωνές που μου έβαζε, όταν δεν την άφηνα να κοιμηθεί μέσα στ' άγρια μεσάνυχτα με τα γαυγίσματά μου. Θέλω να της ζητήσω συγγνώμη. Θέλω να της πω ότι μου άρεσε πολύ.
Είμαι σίγουρος ότι έκλαψε όταν έμαθε ότι πέθανα. Να κλαίει, αλλά να μην παίρνει επάνω της τις ενοχές που πρέπει να αισθάνονται άλλοι. Εκείνοι που δεν σεβάστηκαν ούτε εμένα, ούτε όσους μ' αγαπούσαν, ούτε τους προγόνους μας. Θα τους υποδεχτώ με άγρια γαυγίσματα στον άλλο κόσμο, όταν πεθάνουν. Και δεν θα κοιμηθούν ποτέ πια ήσυχοι.
Ξεκινά ο 5ος κύκλος της εκστρατείας με κύριο όχημα την μουσική και την γυναικεία κοινότητα αλληλοϋποστήριξης
Το φωνητικό σύνολο «Chόrεs», ένα αμιγώς γυναικείο φυτώριο καλλιτεχνών, ηλικίας 13-55 ετών που ιδρύθηκε το 2017 από τη Μαρίνα Σάττι και αναβιώνει παραδοσιακά τραγούδια με το δικό τους μοναδικό τρόπο, δημιουργούν το δικό τους μήνυμα αλληλοϋποστήριξης και γυναικείας ενδυνάμωσης.
Με αφετηρία το πολυφωνικό τραγούδι, οι «Chόrεs», σε μια ταινία 60 δευτερολέπτων πειραματίζονται εκφραστικά & δημιουργούν ένα πολυεπίπεδο καλλιτεχνικό δρώμενο με θεατρικά και κινησιολογικά στοιχεία. Ενώνουν τις φωνές τους και με άλλες γυναίκες διαφορετικών ηλικιών, υπενθυμίζοντάς τους ότι δεν είναι μόνες και όλες κρύβουν μέσα τους αληθινή δύναμη. Πρόκειται για μια σαφή αναφορά στη δύναμη της γυναικείας κοινότητας & του σεβασμού στη διαφορετικότητα, χωρίς ηλικιακά όρια. Ταυτόχρονα αποτελεί και κίνηση υψηλού συμβολισμού, καθώς αναδεικνύει τη σημασία της έκφρασης, της συνεργασίας και της συμμετοχής σε μια κοινότητα αλληλοϋποστήριξης, παράγοντες καθοριστικοί στο ταξίδι ενάντια στον καρκίνο του μαστού.
Ο πέμπτος κύκλος της εκστρατείας «Είσαι γυναίκα. Είσαι δύναμη!» πραγματοποιείται υπό την αιγίδα της Εταιρείας Ογκολόγων Παθολόγων Ελλάδας και την υποστήριξη των: Άλμα Ζωής Πανελλήνιος Σύλλογος Γυναικών Με Καρκίνο Μαστού, Άλμα Ζωής Σύλλογος Γυναικών Με Καρκίνο Μαστού Νομού Αχαΐας, Άλμα Ζωής Σύλλογος Γυναικών Με Καρκίνο Μαστού Νομού Θεσσαλονίκης. Η έναρξη της εκστρατείας θα γίνει με 360ο καμπάνια ευαισθητοποίησης κοινού και στη συνέχεια θα πραγματοποιηθούν σεμινάρια ολιστικής υποστήριξης γυναικών που νοσούν ή έχουν νοσήσει από καρκίνο του μαστού.
Η κα Παρασκευή Μιχαλοπούλου, Πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Άλμα Ζωής», τόνιζει ότι «Η πρωτοβουλία «Είσαι γυναίκα. Είσαι δύναμη!» στέκεται δίπλα στις γυναίκες με καρκίνο του μαστού, όπου και αν βρίσκονται. Η ταινία που δημιουργήθηκε από τη Novartis Hellas σε συνεργασία με τις «Chόrεs» έχει σκοπό να δείξει σε όλες τις γυναίκες που αντιμετωπίζουν ή έχουν έρθει αντιμέτωπες με τη νόσο ότι δεν είναι μόνες τους σε αυτόν τον αγώνα. Παράλληλα, μέσω της συμμετοχής στα σεμινάρια ολιστικής υποστήριξης, οι ασθενείς ενδυναμώνονται. Έτσι, όλοι μαζί, ενώνοντας τις φωνές μας, στέλνουμε ένα ηχηρό μήνυμα αλληλοϋποστήριξης».
«Η πρωτοβουλία «Είσαι γυναίκα. Είσαι δύναμη!», υπογραμμίζει με τρόπο απλό και εύστοχο τη σημασία της καλής ψυχολογίας, της συνεργασίας, της υπομονής και της επιμονής καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού κατά του καρκίνου του μαστού. Οι συνέπειες της πανδημίας στη ζωή όλων, πολλαπλασιάζουν την αναγκαιότητα πρωτοβουλιών, όπως το «Είσαι γυναίκα. Είσαι δύναμη!» ώστε οι γυναίκες να μη νιώθουν μόνες, αλλά μέρος μιας κοινότητας.» αναφέρει η κα Ζένια Γ. Σαριδάκη-Ζώρα, Παθολόγος – Ογκολόγος, Πρόεδρος της Εταιρείας Παθολόγων Ογκολόγων Ελλάδος (Ε.Ο.Π.Ε.).
Η δημιουργός του μουσικού συνόλου «Chόrεs», κα Μαρίνα Σάττι, δήλωσε: «Η καθεμία από εμάς έχει τη δική της, μοναδική φωνή. Όταν όμως ενώνουμε τις φωνές μας, ακούγονται ακόμη πιο δυνατά! Ευχόμαστε αυτή τη φορά οι φωνές μας να φτάσουν μέχρι κάθε γυναίκα και όλες μαζί να μεταδώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα για την πρόληψη κατά του καρκίνου του μαστού. Ήταν τιμή μας που συμμετείχαμε σε αυτή τη σπουδαία πρωτοβουλία!».
Η κα Φωτεινή Μπαμπανάρα, Επικεφαλής του Τμήματος Επικοινωνίας της Novartis Hellas, αναφέρει σχετικά: «Ο καρκίνος του μαστού δεν γνωρίζει ηλικία, γεωγραφία, επάγγελμα και τρόπο ζωής. Είναι εδώ και μας αφορά όλους χωρίς διακρίσεις. Η επιστημονική καινοτομία παίζει ένα πολύ σημαντικό ρόλο στην αντιμετώπιση της νόσου, όπως επίσης το αίσθημα της συλλογικότητας και η τόνωση της αυτοπεποίθησης από μια δυνατή ομάδα. Aυτό είναι και το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε φέτος σε συνεργασία με τις «Chόrεs: με δύναμη, επιμονή, πίστη, και συνεργασία, η νόσος μπορεί να αντιμετωπιστεί».
Σχετικά με τoν καρκίνο του μαστού
Ο καρκίνος μαστού είναι ο πιο συχνός γυναικείος καρκίνος σε παγκόσμιο επίπεδο, έχοντας την υψηλότερη επίπτωση στη Βόρεια Αμερική, στην Αυστραλία/Νέα Ζηλανδία και στη Δυτική και Βόρεια Ευρώπη1. Παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη καρκίνου μαστού είναι το φύλο, η ηλικία, η φυλή/εθνικότητα, οι γονιδιακές μεταλλάξεις, το οικογενειακό και ατομικό ιστορικό, η έκθεση σε ορμόνες και το ορμονικό προφίλ, καθώς και περιβαλλοντικοί παράγοντες2.
Σχετικά με το πρόγραμμα «Είσαι γυναίκα. Είσαι δύναμη!»
Το πρόγραμμα «Είσαι γυναίκα. Είσαι δύναμη!» είναι μια πρωτοβουλία της Novartis Hellas, που ξεκίνησε το 2015 με στόχο την ολιστική υποστήριξη των γυναικών που νοσούν ή έχουν νοσήσει από καρκίνο του μαστού. Οι προηγούμενοι κύκλοι εστίασαν στις ανάγκες της γυναίκας ασθενούς και είχαν στόχο την στήριξη και την συναισθηματική ενδυνάμωσή της, μέσω δωρεάν παρακολούθησης σεμιναρίων, με βασικούς θεματικούς άξονες την τέχνη, την έκφραση και την αυτο-φροντίδα. Ενδεικτικά, στον τέταρτο κύκλο του προγράμματος, υπήρξαν πάνω από 2.700 εγγραφές, από όλη την Ελλάδα, ακόμη και από το εξωτερικό, φτάνοντας συνολικά τις 262 ώρες παρακολούθησης.
Σε ενημέρωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων - Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ προέβη ο Πρόεδρος κ. Χρήστος Δαραμήλας. στους δημοσιογράφους υγείας, ενόψει της Παγκόσμιας Ημέρας κατά του Σακχαρώδη Διαβήτη στις 14 Νοεμβρίου.
Συγκεκριμένα ο κ. Δαραμήλας επεσήμανε ότι τα περισσότερα θύματα της πανδημίας είναι διαβητικοί και οι περισσότεροι θάνατοι είναι διαβητικοί άνω των 60 ετών. Έχει φανεί από νωρίς ότι η παρουσία σακχαρώδη διαβήτη αυξάνει τον κίνδυνο για COVID-19, ενώ επηρεάζει αρνητικά την έκβαση της νόσου.
Πολλοί από τους συνανθρώπους μας με σακχαρώδη διαβήτη, συγκεκριμένα όλοι με τύπου 1 και κάποιοι με τύπου 2, χρειάζονται ινσουλινοθεραπεία. Εχει παρατηρηθεί ότι κατά την διάρκεια των τελευταίων δύο ετών της πανδημίας οι διαβητικοί έχουν αραιώσει την προσέλευσή τους στον ιατρό τους, τον έλεγχό τους όπως και την συνταγογράφησή τους.
Γνωρίζουμε στην Ελλάδα πόσα θύματα του κοροναϊού ήταν διαβητικοί;
Γιατί στις ΗΠΑ το 65% των θυμάτων από κοροναϊό ήταν διαβητικοί, στην Ιταλία το 60% , στην Ισπανία το 55%;». Υπάρχουν διαβητικοί οι οποίοι θα πρέπει να πηγαίνουν στα φαρμακεία των νοσοκομείων για να λαμβάνουν τις ενέσεις τους. Τώρα με την κατάσταση που επικρατεί, αυτό είναι αδύνατο», λέει ο Πρόεδρος κ. Χρήστος Δαραμήλας
Αυτό όμως είναι ένα μόνο από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι διαβητικοί στην Ελλάδα… Στο σύνολό τους οι διαβητικοί, σύμφωνα με τα στοιχεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας είναι 973.000 σε όλη τη χώρα, ενώ υπολογίζεται ότι 150.000-200.000 βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη.
Με το ξέσπασμα της πανδημίας ξεκίνησε ένας ακόμη παραλογισμός, που αν μη τι άλλο αποδεικνύει ότι στο Υπουργείο Υγείας, δεν κατέχουν τι σημαίνει ΥΓΕΙΑ. Αυτό θα μπορούσε να προκαλεί μειδίαμα, γέλιο ή σαρκαστικά σχόλια, εάν δεν επρόκειτο για την ίδια την προστασία της ζωής των ανθρώπων που ορισμένοι κατατάσσουν σε ρυθμισμένους και αρρύθμιστους, προκαλώντας αρρυθμίες!
Σύμφωνα με το ΦΕΚ (18/03/2020 τεύχος 2ο, ΑΦ 928) κατηγοριοποιούνται τα άτομα με σακχαρώδη διαβήτη σε «ρυθμισμένους» και «αρρύθμιστους», όσον αφορά την επικινδυνότητα της κακής έκβασης εάν νοσήσουν από τον COVID 19. Κι ενώ οι διαβητικοί για να κάνουν χρήση ευεργετικών διατάξεων, δηλαδή να εργαστούν μεταξύ άλλων εξ αποστάσεως έπρεπε να αποδείξουν ότι είναι αρρύθμιστοι. Δηλαδή ότι έχουν γλυκοζυλιωμένη άνω του 8 ή να έχουν μέτρηση σακχάρου άνω του 200 τις τελευταίες επτά ημέρες. Η Ελληνική Διαβητολογική Εταιρεία σχολιάζοντας την απόφαση, μεταξύ άλλων επεσήμανε ότι «η έννοια της ρύθμισης του διαβήτη είναι εξαιρετικά πολυπαραγοντική και πρακτικά αδύνατον να τεκμηριωθεί με απλούς και αποδεδειγμένα αναποτελεσματικούς τρόπους»
Οι διαβητικοί του ενδιάμεσου κινδύνου έχουν μία επιλογή: Να αυτοπροστατευθούν!
Η ΚΥΑ με αρ ΦΕΚ 4011 Β/18.09.2020 που ήρθε μετά, υπογεγραμμένη από τους υπουργούς Εργασίας και Υγείας, διαχωρίζει τους διαβητικούς σε αυξημένου και ενδιάμεσου κινδύνου με αποτέλεσμα για μία ακόμη φορά οι πάσχοντες με σακχαρώδη διαβήτη να βρίσκονται στο…κενό της όποιας προστασίας θα μπορούσαν να έχουν.
«Σήμερα υπάρχουν διαβητικοί στην πρώτη γραμμή στα νοσοκομεία, υπάρχουν εργαζόμενοι στην πρώτη γραμμή που έχουν παιδιά με διαβήτη τύπου Ι ή ΙΙ . Ακόμη και τώρα οι διαβητικοί εξαιρούνται από τις back office εργασίες και την τηλεργασία, εξηγεί ο κ Δαραμήλας.
Αίτημα των ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη, είναι να συμπεριληφθούν στις ευπαθείς ομάδες, οι οποίες θα πρέπει να εργάζονται από απόσταση. Το αίτημά τους σήμερα, στην κατάσταση στην οποία έχει οδηγηθεί η χώρα, μοιάζει κάτι παραπάνω από αυτονόητο. Το γεγονός όμως και μόνο της έκδοσης τόσων διαφορετικών μεταξύ τους αποφάσεων που προσπαθούν με κάθε τρόπο να μετριάσουν την ευαλωτότητα που δημιουργεί η συγκεκριμένη ασθένεια σε περίπτωση που κάποιος νοσήσει από κοροναϊό, αποτυπώνει μια εικόνα… ασυλόγιστης προχειρότητας.
Τέλος ενώ ένα μεγάλο ποσοστό των θυμάτων της πανδημίας είναι διαβητικοί και θα έπρεπε να έχει στραφεί, το Υπουργείο Υγείας και η ομάδα των ειδικών, ίσως μόνο σε αυτή την ομάδα του πληθυσμού προκειμένου να περιορίσει τα θύματα του κοροναϊού στην χώρα μας, η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας ακόμα δεν έχει δεχθεί να μιλήσει με τον Πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων - Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ κ. Δαραμήλα.
Σε ερώτηση μας ο κ. Δαραμήλας διευκρίνισε ότι ούτε ο προηγούμενος Υπουργός είχε συναντηθεί με την Ομοσπονδία ασθενών με Διαβήτη.
Ένα από τα ιδρυτικά μέλη του βρετανικού συγκροτήματος ρέγκε UB40, ο Τέρενς Γουίλσον, πέθανε έπειτα από σύντομη ασθένεια, ανακοίνωσε το συγκρότημά του.
Ο Γουίλσον, γνωστός με το καλλιτεχνικό όνομά του Astro, έφυγε από τους UB40 το 2013 για να συμμετάσχει στην αποσχισθείσα μπάντα “UB40 featuring Ali Campbell and Astro”.
«Είμαστε απόλυτα συντετριμμένοι και συγκλονισμένοι, καθώς πρέπει να σας ανακοινώσουμε ότι ο αγαπημένος μας Astro απεβίωσε σήμερα έπειτα από μια πολύ σύντομη ασθένεια. Ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος χωρίς εσένα», ανέφερε το συγκρότημα σε μια ανακοίνωση στο Twitter αργά προχθες το βράδυ.
Μια ακόμη νέα γυναίκα 37 ετών διασωληνώθηκε χθες στο νοσοκομείο της Καλαμάτας, μετά την εισαγωγή της πριν λίγες ημέρες, καθώς είχε εμφανίσει πολύ υψηλό πυρετό με τον δικηγόρο της οικογένειας να θέτει σοβαρά ερωτήματα.
Συγγενείς της 37χρονης και δικηγόρος, προχώρησαν σε αναρτήσεις σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καταγγέλλοντας ότι η γυναίκα εισήχθη στην κλινική Covid χωρίς θετικό τεστ κορωνοϊού και ότι την άφησαν χωρίς κουβέρτες.
Η διοίκηση του νοσοκομείου απάντησε σε τηλεοπτικό σταθμό ότι οι γιατροί ακολούθησαν πλήρως τα πρωτόκολλα. Η 38χρονη είχε θετικό τεστ κορωνοϊού, ενώ εμφάνισε 39 πυρετό που δεν υποχωρούσε.
ΜΗΠΩΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ''ΕΙΔΙΚΟΣ'' ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ ΜΕ ΕΝΤΙΜΟΤΗΤΑ ΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΩΝ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ ΚΑΙ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ?
«Κλείνουμε για να μην μας κλείσουν» το σύνθημα του Συλλόγου Εστίασης Αναψυχής Νομού Αχαΐας
Στα κάγκελα είναι οι επιχειρηματίες της εστίασης με τα νέα μέτρα και ήδη στην Πάτρα αποφάσισαν να βάλουν για ένα 24ωρο λουκέτο προκειμένου να αναδείξουν το αδιέξοδο όπως λένε των νέων ρυθμίσεων.
Ο Σύλλογος Καταστηματαρχών έχει ζητήσει με ανακοίνωσή του από τα μέλη να μην ανοίξουν σε όλο τον νομό τα μαγαζιά τους σε ένδειξη διαμαρτυρίας και επιπλέον να δώσουν το «παρών» στη συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί στην πλατεία Γεωργίου.
Όπως αναφέρει το τοπικό site thebest, η κινητοποίηση γίνεται για μια σειρά προβλημάτων που αφορούν την εστίαση στον καιρό του κορωνοϊού και έχουν κάνει τη ζωή τους δύσκολη.
Μέσα στο πακέτο των αιτημάτων θα είναι ακόμη και οι υπέρογκοι λογαριασμοί ρεύματος που έφτασαν στα γραμματοκιβώτιά τους ως απόρροια των αυξήσεων στο ρεύμα.
Τα τελευταία μέτρα τα οποία θα συνοδεύονται και από εντατικούς ελέγχους, είναι η σταγόνα που ξεχειλίζει το ποτήρι για τους επιχειρηματίες της εστίασης καθώς, όπως λένε, η μειωμένη πελατεία, θα μειωθεί ακόμη περισσότερο εξαιτίας των rapid test τα οποία θα μετατρέψουν σε πολυτέλεια ακόμη και το να πιεί κανείς έναν καφέ.
Στη διαμαρτυρία του ΣΚΕΑΝΑ αποφάσισε να συνδράμει με τον τρόπο της και η Συντεχνία Αρτοποιών Πάτρας. Όπως ανακοινώθηκε, οι αρτοποιοί στέκονται στο πλευρό των καταστηματαρχών εστίασης και σκοπεύουν σήμερα να μην πωλούν καφέ στους πελάτες τους για να εκφράσουν με αυτόν τον τρόπο τη συμπαράστασή τους.
Όπως αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους «καλούμαστε να τελούμε και χρέη ελεγκτικού μηχανισμού, καταστρεφόμαστε μέρα με τη μέρα και πλέον η δυναμική αντίδραση είναι το μόνο που μας έχει απομείνει.»
Για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε και για να μην έχουμε ντόμινο απολύσεων αλλά και λουκέτων ζητάμε:
• Μη επιστροφή των επιστρεπτέων προκαταβολών • Συνέχιση της επιδότησης ενοικίου • Επαναφορά του μέτρου αναστολή των συμβάσεων εργασίας • Απαλλαγή από την καταβολή δημοτικών τελών • Μείωση του ΦΠΑ στο 6% • Συνέχιση της επιδότησης των δόσεων δανείων, και • Νέες χρηματοδοτήσεις ανάλογες εκείνων του 2020 και αρχών 2021
Ο Γιώργος Ζαντιώτης, Έλληνας μετανάστασης, 24 ετών, πέθανε σε αστυνομικό τμήμα στο Wuppertal υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες, την Τρίτη, ενώ βρισκόταν σε κράτηση. Έπρεπε όμως να περάσουν 5 μέρες και ένα βίντεο να ταξιδέψει από τη Γερμανία στην Ελλάδα και από εκεί ξανά πίσω στη Γερμανία προκειμένου οι αρχές να γνωστοποιήσουν το γεγονός, 6 μέρες μετά, κατηγορώντας όμως τον νεκρό, μετά τον θάνατό του.
Το οπτικοακουστικό υλικό και ένα σύντομο κείμενο εμφανίστηκαν στο ελληνικό Indymedia. Στο δραματικό βίντεο, μπορεί κανείς μόνο να υποθέσει ότι αρκετοί αστυνομικοί προσπαθούν να ακινητοποιήσουν έναν άνδρα που βρίσκεται στο έδαφος. Το άτομο που βιντεοσκοπεί διαμαρτύρεται για τη σύλληψη και αρχίζει να κλαίει, ενώ φωνάζει, μάλιστα, ότι ο άνδρας που βρίσκεται στο έδαφος είναι ακόμα παιδί και πως έχει κάνει εγχείρηση.
Όπως γράφει ο Χρήστος Αβραμίδης στο ellinofreneianet.gr βασιζόμενος σε πληροφορίες της Neues Deutchland, οι αστυνομικοί ζητούν από όσους παρακολουθούν να κρατήσουν αποστάσεις, να κλείσουν την κάμερα του τηλεφώνου τους και να δώσουν την ταυτότητά τους. Στο σύντομο κείμενο στο Indymedia, διατυπώνονται κατηγορίες κατά της αστυνομίας πως δεν υπήρξε ιατροδικαστική έκθεση και δεν επετράπη στους συγγενείς να δουν το πτώμα. Το κοινό της Γερμανίας είδε το βίντεο μόλις το βράδυ του Σαββάτου, αρκετές μέρες μετά τον θάνατο, καθώς δημοσιεύτηκε στο twitter.
Σύμφωνα με την επίσημη εκδοχή η εισαγγελία απαντώντας σε ερώτηση του ΜΜΕ “Neues Deutchland” ανέφερε πως ένας οδηγός ταξί είχε καλέσει την αστυνομία τις πρώτες πρωινές ώρες επειδή άνθρωποι που επέβαιναν στο ταξί του πήγαιναν πέρα δώθε στον δρόμο, όντες σε κακή κατάσταση. Με βάση την εισαγγελία η αστυνομία που έφτασε βρήκε έναν «ιδιαίτερα επιθετικό» άνδρα και την αδελφή του. Ο άνδρας εξουδετερώθηκε και τέθηκε υπό αστυνομική κράτηση. Εκεί, αφού του αφαιρέθηκαν οι χειροπέδες, με βάση τις αρχές, έγινε και πάλι επιθετικός. Στη συνέχεια, ένας γιατρός της αστυνομίας πήρε δείγμα αίματος. Αμέσως μετά, ο άνδρας υπέστη κυκλοφορική κατάρρευση. Οι προσπάθειες ανάνηψης από τον γιατρό της αστυνομίας και την υπηρεσία ασθενοφόρων ήταν ανεπιτυχείς και ο άνθρωπος πέθανε. Στη συνέχεια, η εισαγγελία ξεκίνησε έρευνα για τον θάνατο.
Η εισαγγελία του Βούπερταλ δήλωσε στο “ND” το πρωί της Κυριακής ότι στο μεταξύ διενεργήθηκε νεκροψία-νεκροτομή. Με βάση την εκδοχή της εισαγγελίας δεν υπήρχαν ενδείξεις ότι η συμπεριφορά της αστυνομίας συνδεόταν με το θάνατο του νεαρού και αναμενόταν ακόμη η τοξικολογική έκθεση, καθώς υπήρχαν ενδείξεις ότι ο άνδρας είχε καταναλώσει ναρκωτικά κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Όταν ρωτήθηκε η εισαγγελία γιατί δεν δημοσιοποιήθηκε ο θάνατος υπό αστυνομική κράτηση, απάντησε ότι πρόκειται για θάνατο που προκλήθηκε από παθολογικά αίτια και για αυτόν τον λόγο, το το ζήτημα δεν θεωρήθηκε «σχετικό με τα μέσα ενημέρωσης».
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει δημιουργηθεί το hashtag #GiorgouZantioti όπου ήδη πολλοί χρήστες διαφορετικών εθνικοτήτων εκφράζουν την οργή τους για τον θάνατο ενός ακόμα ανθρώπου με μεταναστευτικό υπόβαθρο και κατηγορούν την αστυνομία.
Όπως εξηγεί ο δημοσιογράφος Sebastian Weiermann στο “ND”, η καμπάνια “Death in Custory” έχει καταμετρήσει 199 θανάτους έγχρωμων ατόμων και ατόμων που έχουν πληγεί από ρατσισμό από το 1990 μέχρι σήμερα στη Γερμανία.
«Ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος της αστυνομίας είναι ότι τα παραπτώματα και τα πιθανά εγκλήματα συγκαλύπτονται, οι συγγενείς και το κοινό δεν ενημερώνονται» ανέφερε σε δηλώσεις της η συγκεκριμένη καμπάνια. Επικοινωνήσαμε με τον Sebastian Weiermann, Γερμανό δημοσιογράφο ο οποίος ο οποίος δημοσιοποίησε πρώτος το θέμα στη Γερμανία και σχολιάζει πως αυτές οι ομοιότητες με τις υπόλοιπες περιπτώσεις αποτελούν ένα ύποπτο σημείο της υπόθεσης. «Οι δηλώσεις σχετικά με τη χρήση ναρκωτικών ποινικοποίησαν τον νεκρό μετά τον θάνατό του και αυτό είναι ένα κοινό μοτίβο.»
Τέλος, αναμένονται άμεσα εξελίξεις για την υπόθεση καθώς η αστυνομία ανέφερε πως θα πάρει επίσημα θέση αφού βγουν τα αποτελέσματα των τοξικολογικών εξετάσεων, κάτι που αναμένεται να γίνει σήμερα, Δευτέρα.
Ο Περικλής Κοροβέσης (20 Ιουλίου 1941, Αργοστόλι – 11 Απριλίου 2020, Αθήνα) ήταν Έλληνας συγγραφέας, λογοτέχνης, ποιητής, ακτιβιστής και πολιτικός της αριστεράς.
Γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου 1941 στο Αργοστόλι Κεφαλληνίας. Σπούδασε Θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Ρολάν Μπαρτ και παρακολούθησε μαθήματα των Πιερ Βιντάλ-Νακέ, Μαρσέλ Ντετιέν, Κορνήλιου Καστοριάδη και άλλων στο Παρίσι. Από μικρή ηλικία μετείχε στο μαχητικό δημοκρατικό κίνημα της αριστεράς. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε επί Χούντας.
Ο Κοροβέσης κατέγραψε στο βιβλίο του «Ανθρωποφύλακες» τα βασανιστήρια και τις φυλακίσεις επί Χούντας στο ΕΑΤ-ΕΣΑ. Το βιβλίο κυκλοφόρησε πρώτα το 1969 σε λίγα αντίτυπα στη Γενεύη κι έπειτα, μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες, φανέρωσε σε ολόκληρο τον κόσμο το πραγματικό πρόσωπο της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Βαρύνουσας σημασίας ήταν η κατάθεση του Κοροβέση στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Η Χούντα, βέβαιη για την καταδίκη της, έσπευσε να αποχωρήσει από το Συμβούλιο, παραδεχόμενη εμμέσως τις καταθέσεις του Κοροβέση και των άλλων θυμάτων της που κατόρθωσαν και έφθασαν στο βήμα του Στρασβούργου. Ουσιαστικά επρόκειτο για αποπομπή της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Μετά τη δολοφονία του Παύλου Μπακογιάννη από την 17 Νοέμβρη το 1989, η εφημερίδα Έθνος δημοσίευσε συκοφαντικό άρθρο με υπογραφή της Αγγελικής Νικολούλη, το οποίο προσπαθούσε να εμπλέξει τον Περικλή Κοροβέση με την ενέργεια της τρομοκρατικής οργάνωσης. Η κατηγορία αποδείχθηκε ανυπόστατη και η εφημερίδα αναγκάστηκε να απολογηθεί.
ΑΠΟΔΡΑΣΗ
«Δεν υπάρχει κελί που να μην τρυπιέται.
Δεν υπάρχει φυλακή που δεν μπορείς να δραπετεύσεις.
Δεν υπάρχει σκλαβιά που να εμποδίζει την ελευθερία σου.
Όλα είναι στο κεφάλι σου.
Σπάσ’ το και πέτα.
Ο ουρανός είναι απέραντος.
Υπάρχει μια γωνιά που σε περιμένει.
Βρες την».
* * *
ΜΕΣΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
«Θέλουμε τη σωτηρία μας και αγαπάμε την καταστροφή μας.
Ψηφίζουμε κόμματα που μας έπεισαν με ψέματα και πιστέψαμε πως θα βρούμε δουλειά με την ψήφο μας.
Και πάντα περιμένουμε στις ατέλειωτες ουρές παντού.
Θυμώνουμε, αγανακτούμε, βρίζουμε.
Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και τίποτα.
Ξαναγυρίζουμε στα ίδια.
Έτσι έχουμε συνηθίσει.
Την καταστροφή μας την ξέρουμε.
Αυτό μας δίνει σιγουριά.
Το άγνωστο είναι αβέβαιο.
Και αυτό μας τρομάζει».
* * *
ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ
«Είχα σβήσει με μπλάνκο το όνομά σου από την ατζέντα μου.
Δεν περίμενα να ξαναπάρεις τηλέφωνο ύστερα από τόσον καιρό.
Και όμως πήρες.
Ρώτησες αν ενοχλείς. Ήσουν ευγενική.
Το μέταλλο της φωνής σου, πολύτιμο όπως πάντα.
Ρώτησες αν γράφω.
Δεν ήθελες να με διακόψεις.
Εκτιμούσες πάντα την δουλειά μου.
Ρωτάς τι κάνω.
“Όλα καλά”, σου λέω.
Τί να σου πω;
Με γ*μησες,
Περίπατο έκανες στη ζωή μου και τη διάλυσες».
Περικλής Κοροβέσης «Παράπλευρες καθημερινές απώλειες» – «Εκδόσεις των Συναδέλφων»
Στο τιμόνι του ελληνικού κράτους κάθονται άνθρωποι που όχι μόνο δεν έχουν δίπλωμα, αλλά δεν ξέρουν να οδηγήσουν ούτε ποδήλατο. Η κατάρρευση των τραπεζικών μετοχών μια μέρα μετά την αναγγελία του εθνικού ταβλαδώρου ως υπεύθυνου για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα δεν είναι τυχαία. Και είναι ένα μόνο δείγμα της πιθανότατης επερχόμενης κατάρρευσης της χώρας. Της δεύτερης από το 2009.
Ποια είναι η εικόνα της χώρας σήμερα;
Η μηχανή, η μεσαία τάξη, που παράγει τον όγκο του πλούτου, όχι μόνο δεν παράγει πια πλούτο, αλλά παράγει χρέη. Άλλα τρία δις προστέθηκαν τους τελευταίους μήνες στα ήδη δυσθεώρητα 103 δις, που οφείλονται στα δημόσια ταμεία. Και από τα οποία ούτε το ένα τρίτο δεν είναι εισπράξιμα.
Η μεσαία τάξη αφαιμάζεται από φόρους κάθε είδους προκειμένου η κυβέρνηση να κάνει όχι οικονομία, αλλά πολιτική. Αφαιμάζεται από τη μία πλευρά για να μαζεύει λεφτά και να παριστάνει έτσι ότι δεν έχει ανάγκη τον μηχανισμό δανεισμού της τρόικας, ώστε να πουλάει το προεκλογικό παραμύθι της εξόδου «από τα μνημόνια». Νομίζοντας, η άσχετη, ότι «το μαξιλάρι» που μαζεύει της φτάνει για να πληρώνει τις οφειλές του δημοσίου μέχρι το 2022. Λες και η οικονομία είναι ακίνητη. Λες και δεν έχει απρόοπτα, που να την αναγκάζουν να ξοδεύει, να καλύπτει κενά, να υπερασπίζεται τα περιουσιακά της στοιχεία απέναντι στη ρευστότητα του παγκόσμιου συστήματος. Το προχτεσινό μινι κραχ στο Χρηματιστήριο είναι ένα παράδειγμα.
Και αφαιμάζεται από την άλλη πλευρά η μεσαία τάξη από την υπερφορολόγηση, προκειμένου η κυβέρνηση να μαζεύει λεφτά για τις προεκλογικές της ρουσφετολογίες, τις οποίες προσφυώς αποκαλεί ανακατανομή πλούτου από τους ισχυρούς στους αδύνατους! Χωρίς να ξέρει η άσχετη, ότι οι αδύνατοι γίνονται ακόμα πιο αδύνατοι αν δεν υπάρχει μια μεσαία τάξη να παράγει. Διότι οι αδύνατοι, οι άνεργοι, οι υποσιτιζόμενοι δεν παράγουν πλούτο. Συμπέρασμα: Μεσαία τάξη δυναμική δεν υπάρχει.
Το δυναμό της μηχανής, οι τράπεζες, που υπάρχουν μόνο εφ όσον δανείζουν (γιατί μόνο έτσι κερδίζουν για να ζουν) δεν δανείζουν εδώ και 8 χρόνια. Πρώτον, γιατί η τάξη που δανείζεται έχει γονατίσει οικονομικά και δεν δανείζεται. Δεν έχει να αποπληρώσει.
Δεύτερον, γιατί οι ίδιες οι τράπεζες δεν έχουν τα κεφάλαια για να καλύψουν τις ανάγκες της έστω και μικρής ζήτησης σε δάνεια. Αφού έχασαν τη φτηνή γραμμή χρηματοδότησης από την ΕΚΤ βολιδοσκόπησαν τις αγορές για δανεισμό και βρέθηκαν προ επιτοκίων του 12%! Απολύτως απαγορευτικά!
Στο εσωτερικό, ο φοβικός προστατευτισμός τους και τα capital controls με τους δεκάδες όρους και απαγορεύσεις είναι φρένο για να δανειστεί κάθε επιχείρηση, που θέλει να δημιουργήσει. Τα επιτόκια δανεισμού επίσης είναι εξοντωτικά σε σχέση και με τα επιτόκια που δανείζεται ο εξωτερικός ανταγωνισμός. Συμπέρασμα: Υγιείς τράπεζες για να σύρουν την οικονομία δεν υπάρχουν.
Ο ρυθμιστής, που είναι το ελληνικό δημόσιο, και που βάζει τους κανόνες και ελέγχει το σύστημα, εξυπηρετώντας το με τις υπηρεσίες του, όχι απλώς δεν λειτουργεί υπέρ της ανάπτυξης της οικονομίας, αλλά την υπονομεύει κι όλας. Επειδή κοστίζει περισσότερο από όσο παράγει σε ποσότητα, ενώ ταυτόχρονα η ποιότητα του έργου που παράγει είναι σε συνολική εικόνα του αισχίστου είδους. Υγεία, Δικαιοσύνη, Παιδεία, Ενέργεια, Δημόσια Έργα, Συγκοινωνίες, Επικοινωνίες, Ασφάλεια, Άμυνα, Γεωργία, Πολιτισμός όχι απλώς υπολειτουργούν έως κακολειτουργούν, αλλά κοστίζουν ένα σκασμό λεφτά χωρίς να παράγουν πλούτο. Χωρίς να παράγουν προστιθέμενη αξία. Είναι χρεοφόρες δραστηριότητες για το κράτος. Για τους πολίτες.
Όλες αυτές οι δραστηριότητες θα μπορούσαν να κάνουν τους Έλληνες πλούσιους εάν τις διαχειριζόταν η κυβέρνηση με γνώμονα το συμφέρον της χώρας, των πολιτών συνολικά, αντί να τις χρησιμοποιεί είτε με την ασχετοσύνη που διακατέχει τους υπουργούς της, είτε με το πολιτικό πρίσμα της χρήσης τους ως εργαλεία εγκαθίδρυσης μακρόβιου καθεστώτος.
Επιπλέον, ο μπαταχτσής αυτός που λέγεται ελληνικό δημόσιο δεν πληρώνει τα χρωστούμενα στους ιδιώτες εδώ και 2 μήνες «που βγήκε από τα μνημόνια». Τα χρέη του αυτά ξεπέρασαν ήδη τα 3 δις ευρώ και αυξάνονται.
Ταυτόχρονα, η νομοθετική εξουσία, η Βουλή, αντί να ρίχνει το βάρος της στην κάλυψη των αναγκών της τεχνολογίας, της νεοφανούς επιχειρηματικότητας, της προσέλκυσης νέων ιδεών και ανθρώπων, της στήριξης των περιουσιακών στοιχείων της χώρας, του ανοίγματος στην ανάπτυξη και στη διευκόλυνση επενδυτικών προγραμμάτων, ασχολείται κατά κύριο λόγο με ρουσφετολογικά νομοσχέδια στοχευμένης εξυπηρέτησης ομάδων και υποομάδων του πληθυσμού ή με φωτογραφικά νομοσχέδια εξυπηρέτησης διαπλεκόμενων συμφερόντων.
Η κοινωνία των πολιτών, που είναι η αυτοδιοίκηση, αντί να παράγει πλούτο παράγει ελλείμματα, εξ αιτίας της διεφθαρμένης νοοτροπίας της στη διασπάθιση του χρήματος των πολιτών, στις υπερτιμολογήσεις έργων, στις μοιρασιές μεταξύ αρχόντων και κολλητών ιδιωτών, στη ρουσφετολογική διορισμοκρατία.
Το χρέος της χώρας αυξήθηκε κατά άλλα 3 δις ευρώ φέτος έναντι του προηγούμενου χρόνου και δεν υπάρχει ορατή έξοδος προς το ξέφωτο που θα παράγει πλούτο ώστε η χώρα να μη χρειαστεί να ξαναδανειστεί από μια τρόικα. Το ελληνικό δημόσιο χρέος ανέρχεται σήμερα στα 360 δισ. ευρώ, όταν το ΑΕΠ της Ελλάδος είναι στα 180 δισ. ευρώ περίπου. Το 2010, πριν το πρώτο Μνημόνιο, ήταν στα 320 δισ. ευρώ και το ελληνικό ΑΕΠ στα 220 δισ. ευρώ. Είναι, δηλαδή, σήμερα 40 δισ. ευρώ μεγαλύτερο από ότι πριν τα Μνημόνια και το ΑΕΠ 40 δισ. ευρώ μικρότερο.
Τα ξεπούλημα των μετοχών των τραπεζών προχτές είναι μια απόδειξη του πόσο ευάλωτο είναι το ελληνικό τραπεζικό σύστημα και του πόσο εύκολα μπορεί να χάσει τη σημερινή κεφαλαιακή του επάρκεια. Κρέμεται κυριολεκτικά από μια τρίχα. Στη διεθνή αγορά δεν υπάρχουν κανόνες άλλοι από το κέρδος. Και οι υπερεθνικοί οργανισμοί σαν την ΕΕ, που υποτίθεται ότι έγιναν για να προστατεύουν τα μέλη τους έχουν αποδειχτεί μέρος της λογικής του κέρδους. Όπου ο αδύναμος χάνει. Η Ελλάδα είναι αδύναμος.
Σ αυτή τη συγκυρία, αυτοί που κυβερνάνε, κάνουν συμβούλια για τις τράπεζες χωρίς αυτόν που είναι αρμόδιος για τη λειτουργία τους! Δεν προσκαλούνε τον Στουρνάρα, που είναι ο μόνος αρμόδιος που γνωρίζει, και διαβουλεύονται με τον Φλαμπουράρη, που δεν ξέρει αν το παιχνίδι είναι κέντα- χρώμα ή τρία- φούλ…
Αυτοί, που έχουν αφήσει τη χώρα εκτός αγορών και δεν μπορούν να δανειστούν, ούτε και ξέρουν πότε, αν και πόσα θα χρειαστούν σε περίπτωση εκτροχιασμού για οποιαδήποτε εσωτερική και εξωτερική αιτία. Εκεί που οι αγορές θα σου ζητήσουν 7% κι άμα σ αρέσει. Αλλιώς, ξαναδανείσου με μνημόνιο.
Την ίδια ώρα, ο μεγαλύτερος δημόσιος πυλώνας, η ΔΕΗ, γκρεμίζεται οικονομικά μέσα σε ένα κουρνιαχτό σκοτεινών λειτουργιών και συμφερόντων. Η μετοχή της από 3,35 ευρώ έχει πέσει στα 1,36 ευρώ. Η αξία της έχει πέσει στο μισό, μέσα σε σκόνη φημών για ξεπούλημα όσο- όσο σε ξένους παράγοντες.
Η folie folie αποδεικνύεται μια φούσκα δισεκατομ. Που θα αφήσει πίσω της πολλές επιχειρήσεις μετέωρες.
Ο ελληνικός Ερυθρός Σταυρός βρίσκεται με το ένα πόδι εκτός του Διεθνούς Οργανισμού, με κατηγορίες για κακοδιαχείριση και βαρωνείες. Το ελληνικό Τμήμα της Unicef διαλύθηκε και ξανασυστήνεται γιατί πνίγηκε μέσα σε οικονομικά σκάνδαλα.
Τα στρατόπεδα προσφύγων τείνουν να αποδειχτούν μια τεράστια φάμπρικα αδιαφανούς οικονομικής εκμετάλλευσης και από το κράτος και από τις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. Στις οποίες το κράτος παραχώρησε δικές του αρμοδιότητες και εξουσίες χωρίς να είναι ικανό να τις ελέγξει κι όλας. Ήδη οι ευρωπαϊκές Αρχές ψάχνουν να βρουν πού διάβολο πήγαν τα 1,6 δις ευρώ της ΕΕ για τους πρόσφυγες στην Ελλάδα. Και ψάχνουν οι ευρωπαϊκές αφού δεν ψάχνουν οι ελληνικές!
Τα αεροδρόμια βρίσκονται σε ξένα χέρια διαχείρισης γιατί το κράτος είναι ανίκανο να τα εκμεταλλευτεί. Τα λιμάνια οδεύουν προς τον ίδιο δρόμο. Ο τουρισμός, που είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας αφήνει τα δύο τρίτα από τα έσοδα εκτός Ελλάδας, στις έδρες των εταιριών που διακινούν τους τουρίστες ή σε χώρες παρένθετες όπου κατατίθενται τα έσοδα, όπως η Κύπρος.
Η χρυσοφόρος όρνιθα ο ΟΠΑΠ, με τεράστια κέρδη, πουλήθηκε για να κερδίζουν οι ξένοι μέτοχοί του, αφού το ελληνικό κράτος αποδείχτηκε ανίκανο ή αδιάφορο να κερδίζει αυτό προς όφελος των Ελλήνων φορολογούμενων. Την ίδια ώρα, αρνείται να ελέγξει τις εδώ στοιχηματικές εταιρίες, με κέρδη εκατομμυρίων, χάνοντας έτσι φόρους εκατομμυρίων, επειδή μερικές στηρίζουν φωναχτά τον ΣΥΡΙΖΑ με τα Μέσα που ελέγχουν.
Στα δημόσια έργα οι φωτογραφικές κατατμήσεις και οι αλλαξοκωλιές μεταξύ των επιχειρηματιών ξεπερνούν και τις ένδοξες ημέρες της παντοδυναμίας του εθνικού εργολάβου. Φυσικά, ένα έργο που στοιχίζει πραγματικά ένα ευρώ θα στοιχίσει στον Έλληνα πολίτη 5, από τις υπερτιμολογήσεις και τα υπόγεια ρεύματα.
Ο κατάλογος της κακοδιοίκησης και κακοδιαχείρισης δεν έχει τέλος, όπως δεν έχει τέλος και το χρέος του ελληνικού δημοσίου προς τους δανειστές. Το οποίο διογκώνεται αντί να μειώνεται. Περιμένοντας πότε θα παραχθεί πλούτος ώστε να αρχίσει να γεμίζει και η τσέπη του Έλληνα.
Ε, δεν θα παραχθεί πλούτος. Γιατί, με όσα γίνονται, που είναι χιλιαπλάσια από όσα κατέγραψα, κανείς παράγοντας που κυβερνά δεν ξέρει και δεν έχει διάθεση να βάλει μπρός τη μηχανή. Δηλαδή τη μεσαία τάξη. Για να παράξει πλούτο. Νόμιμο και φορολογούμενο. Και η χώρα θα χρεωκοπήσει ξανά (λες και δεν είναι χρεωκοπημένη) και θα δανειστεί ξανά. Μέχρι να της φάνε και το τελευταίο μάρμαρο του Παρθενώνα, και την τελευταία ακρογιαλιά αυτοί που μπήκαν από την Κερκόπορτα. Που την άνοιξαν αυτοί που εμείς εκλεγαμε. Και που έκτοτε εκλαίγαμε.
Γ Παπαδόπουλος- Τετράδης
Πηγή: liberal.gr
Τα άρθρα που δημοσιεύονται εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της ertopen.com
