Μυστικά Ντοκουμέντα / H Γερμανία εξοπλίζεται σαν αστακός
ΜΟΝΙΚΑ ΑΡΤΙΝΟΥ
Η Γερμανία, εγκαταλείπει τη μεταπολεμική πολιτική της και προχωρεί σε ένα γιγαντιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα. Μυστικά έγγραφα του Υπουργείου Άμυνας, αποκαλύπτουν την έκταση των σχεδίων της κυβέρνησης για τη μετατροπή της Γερμανίας σε μεγάλη στρατιωτική δύναμη.
Σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα του Υπουργείου Άμυνας, το Βερολίνο σχεδιάζει επενδύσεις περίπου 400 δισεκατομμυρίων ευρώ σε πυρομαχικά και νέα οπλικά συστήματα, συμπεριλαμβανομένων τεχνολογιών που έως πρόσφατα απορρίπτονταν ως υπερβολικά επιθετικές ή επικίνδυνες ακόμη και για πυρηνική κλιμάκωση. Τα ντοκουμέντα έφερε στη δημοσιότητα το γερμανικό ερευνητικό περιοδικό CORRECTIV.
Ο χορός των drones
Κεντρικό παράδειγμα αυτής της στροφής είναι η προμήθεια «loitering munition», των λεγόμενων drones καμικάζι. Ο δημοσιογράφος Ιμπραχίμ Νάμπερ, που κάλυπτε τον πόλεμο στην Ουκρανία, βρέθηκε ο ίδιος στο επίκεντρο μιας τέτοιας επίθεσης: ένα drone χτύπησε ουκρανική στρατιωτική μονάδα, τραυματίζοντάς τον και σκοτώνοντας έναν στρατιώτη δίπλα του.
Παρά το γεγονός ότι η Γερμανία είχε αποκλείσει κατηγορηματικά τη χρήση τέτοιων συστημάτων το 2022, τώρα σχεδιάζει να τα εντάξει για πρώτη φορά στο οπλοστάσιό της. Στόχος είναι, μεταξύ άλλων, ο εξοπλισμός της νέας Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας 45 (Panzer Brigade 45) που θα σταθμεύει μόνιμα στη Λιθουανία, σε απόσταση αναπνοής από τα ρωσικά σύνορα.
Την ανησυχία για τα drones καμικάζι ενισχύει ο Ρίχαρντ Λενάνε, στέλεχος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού (ICRC). Ο Λενάνε επισημαίνει ότι τα πολύ φθηνά συστήματα με κάμερες χαμηλής ποιότητας δυσκολεύουν την αξιόπιστη αναγνώριση στρατιωτικών στόχων, αυξάνοντας τον κίνδυνο πληγμάτων σε αμάχους.
Ποιος πληρώνει για το θανατηφόρο λάθος;
Ο Μαξ Μούτσλερ, ερευνητής στο Διεθνές Κέντρο Μελετών Συγκρούσεων της Βόννης (BICC), εκφράζει πρόσθετες επιφυλάξεις για την αυξανόμενη χρήση τεχνητής νοημοσύνης στα drones για την επιλογή στόχων. Κατά τον ίδιο, τέτοια συστήματα είναι επιρρεπή σε σφάλματα, και όταν συνδυάζονται με φονικά όπλα, τα λάθη αυτά μπορεί να έχουν θανατηφόρες συνέπειες.
Το υπουργείο Άμυνας της Γερμανίας επιμένει ότι η τελική απόφαση για τη χρήση όπλων παραμένει στα χέρια ανθρώπων χειριστών, όχι αλγορίθμων. Ωστόσο, ο Λενάνε θέτει το κρίσιμο ερώτημα της ευθύνης: εάν ένα ημιαυτόνομο ή υποβοηθούμενο από ΑΙ σύστημα πλήξει αμάχους, ποιος λογοδοτεί;
Ο προγραμματιστής, ο στρατιωτικός διοικητής, ο πολιτικός που ενέκρινε την προμήθεια ή ο χειριστής που απλώς επιβλέπει την τελική εκτόξευση; Αυτή η «γκρίζα ζώνη» ευθύνης δεν αφορά μόνο νομικά ζητήματα, αλλά και τη νομιμοποίηση της νέας στρατιωτικής πορείας στα μάτια της γερμανικής κοινωνίας.
Πάρτι απευθείας αναθέσεων
Τα έγγραφα που αποκάλυψε το γερμανικό περιοδικό προσδιορίζουν όχι μόνο τα συγκεκριμένα συστήματα, αλλά και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τους επιθυμητούς προμηθευτές και αν έχει προγραμματιστεί διαδικασία υποβολής προσφορών.
Ο υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους, διαβόητος για τις κινδυνολογικές του προφητείες, πρωτοπορεί και στις απευθείας αναθέσεις. Ήδη αναφέρονται 18 άμεσες αναθέσεις. Επιπλέον, δεκάδες συμβάσεις πρόκειται να ανατεθούν χωρίς διαγωνισμό σε μια προεπιλεγμένη ομάδα εταιρειών.
Πύραυλοι, δείγμα γεωπολιτικής ισχύος
Ένα ακόμη σύμβολο της αλλαγής πορείας είναι η απόφαση για προμήθεια 500 υπερηχητικών πυραύλων, με κόστος περίπου έξι δισεκατομμύρια ευρώ. Οι υπερηχητικοί πύραυλοι θεωρούνται διεθνώς ένδειξη υψηλής γεωπολιτικής ισχύος και τεχνολογικής υπεροχής, όμως η στρατιωτική τους χρησιμότητα αμφισβητείται.
Ο Μαξ Μούτσλερ προειδοποιεί ότι ένα τέτοιο οπλικό σύστημα ενδέχεται να επιταχύνει την κλιμάκωση μιας περιφερειακής σύγκρουσης, καθώς είναι δύσκολο να αναχαιτιστεί και μπορεί να εκληφθεί από την άλλη πλευρά ως προοίμιο ευρύτερης επίθεσης.
Αντίθετα, η κυβέρνηση υποστηρίζει ότι η προμήθειά τους συνιστά «λογική συνέπεια» της ανάγκης αντιμετώπισης της ρωσικής απειλής και ευθυγράμμισης της Γερμανίας με τις δυνατότητες άλλων μεγάλων δυνάμεων στο ΝΑΤΟ.
Ασκήσεις στο μετρό του Βερολίνου!
Η αλλαγή δεν περιορίζεται στα εξοπλιστικά προγράμματα. Στο εσωτερικό, η Γερμανία αναδιοργανώνει ριζικά την εσωτερική της άμυνα. Συνολικά 23 τάγματα αναλαμβάνουν την προστασία κρίσιμων μεταφορικών αρτηριών και υποδομών – από σιδηροδρομικές γραμμές και γέφυρες μέχρι ενεργειακά δίκτυα.
Τον Νοέμβριο πραγματοποιήθηκε άσκηση σε σταθμό του μετρό στο Βερολίνο, με σενάριο επίθεσης στην πρωτεύουσα, δοκιμάζοντας την ετοιμότητα στρατού, αστυνομίας και υπηρεσιών έκτακτης ανάγκης.
Παράλληλα, αναπτύσσεται ένα νέο σύστημα στρατολόγησης, με στόχο την εκπαίδευση δεκάδων χιλιάδων νεοσύλλεκτων, σε μια χώρα που μετά το 2011 είχε καταργήσει τη γενική υποχρεωτική θητεία.
Η αμυντική βιομηχανία της χώρας βρίσκεται σε φάση έκρηξης. Πολλές εταιρείες, ακόμη και από τον πολιτικό τομέα, μετατρέπουν την παραγωγή τους σε στρατιωτικό υλικό, ανταποκρινόμενες στη ραγδαία αυξανόμενη ζήτηση της Bundeswehr.
Ο Μπζόσκα εκφράζει ανησυχία για την αυξανόμενη πολιτική και οικονομική ισχύ αυτού του βιομηχανικού συμπλέγματος: τι θα συμβεί όταν ικανοποιηθούν οι ανάγκες των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων; Θα στραφεί η βιομηχανία σε εξαγωγές προς ασταθείς περιοχές ή αυταρχικά καθεστώτα, ώστε να διατηρήσει την κερδοφορία της;
Η πραγματική αιτία της εξοπλιστικής φρενίτιδας
Οι εξελίξεις αυτές έχουν άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητα των πολιτών, από την πιθανή επιστροφή σε μορφές υποχρεωτικής ή ημι‑υποχρεωτικής θητείας μέχρι την προσαρμογή της οικονομίας σε πολεμική λογική.
Η Σάρα Νάνι, βουλευτής και πρόεδρος της Επιτροπής Άμυνας της Bundestag, δηλώνει αιφνιδιασμένη από τον τρόπο με τον οποίο συντάχθηκε η τεράστια λίστα προμηθειών. Αμφισβητεί αν αυτή είναι ευθυγραμμισμένη με τις πραγματικές κατευθυντήριες γραμμές και προτεραιότητες του ΝΑΤΟ ή αν προέκυψε σε μεγάλο βαθμό υπό την επιρροή της βιομηχανίας.
Υποτίθεται ότι η όλη φρενίτιδα αποσκοπεί στη θωράκισή της έναντι μιας πιθανής ρωσικής επίθεσης σε χώρα‑μέλος του ΝΑΤΟ έως το 2029.
Πράγματι, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία το 2022 λειτούργησε ως καταλύτης. Αλλά η πραγματική, βαθύτερη αιτία είναι η πλήρης επικράτηση της Κίνας στους παραδοσιακούς τομείς, στους οποίους η Γερμανία υπερτερούσε τις προηγούμενες δεκαετίες, όπως τα αυτοκίνητα και ο μηχανολογικός εξοπλισμός.
Τώρα οι παραδοσιακές βιομηχανίες μετατρέπονται σε εξοπλιστικές. Η παραγωγή πυρομαχικών λειτουργεί σαν ρολόι: η Rheinmetall σχεδιάζει να παράγει έως και 350.000 βλήματα πυροβολικού ετησίως στο νέο της εργοστάσιο στο Unterlüß της Κάτω Σαξονίας.
Ακόμη και μεταξύ των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ) της Γερμανίας, τα σχέδια της ομοσπονδιακής κυβέρνησης έχουν προκαλέσει μια νοοτροπία «χρυσού πυρετού»: η Γερμανική Ένωση Αμυντικής Βιομηχανίας ανακοίνωσε πρόσφατα ότι «κατακλύζεται» από νέες αιτήσεις για εγγραφή μελών.
Ο αριθμός των εταιρειών που σχεδιάζουν να μετατρέψουν την παραγωγή τους από μηχανολογικά ή αυτοκινητοβιομηχανικά εξαρτήματα σε αμυντικά προϊόντα έχει σχεδόν διπλασιαστεί μέσα σε ένα χρόνο, από 243 σε 440.
Σε ιστορικό πλαίσιο, η τρέχουσα μετάβαση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη νεότερη παράδοση της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, που μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ανέπτυξε έντονη κουλτούρα ειρήνης, περιορισμένης στρατιωτικής εμπλοκής και αυστηρού κοινοβουλευτικού ελέγχου στις αποστολές του στρατού.
Οι Γερμανοί ξανάρχονται. Και αυτό δεν είναι απλώς τίτλος θεατρικού έργου.
Πηγή: tvxs.gr
