ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΓΙΑΝΝΗΣ

Η απεγνωσμένη μάχη που δίνουν οι κάτοικοι της Χίου για να ματαιώσουν τις εξορύξεις αντιμονίου και την επαναλειτουργία των παλαιών μεταλλείων καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος του ντοκιμαντέρ «The Greek Experiment» του φίλου Πάνου Χαρίτου.

Το πρώτο ήμισυ της ταινίας αφορά την εποχή των επιτροπείας, των μνημονίων και της προσπάθειας της κυβέρνησης ΣυΡιζΑ για αντιστροφή της πορείας προς τη χρεοκοπία, αλλά το δεύτερο… ημίχρονο συμπυκνώνει τις αστρονομικές ευθύνες της αδίστακτης κυβέρνησης Μητσοτάκη για τον αβίωτο βίο που βιώνουμε σήμερα. Ημιχρόνιο, για να κάνει ρίμα με το αντιμόνιο. Και με το μνημόνιο.

Η Χίος και το αντιμόνιο γίνονται σημείο αιχμής ώστε να καταδειχθεί η κρατική ασυδοσία και η άνευ όρων και τύψεων αιχμαλωσία της κοινωνίας στο όνομα του κέρδους.

Το εδάφιο που αφορά το αντιμόνιο εξιστορεί την τραγωδία της δεκαετίας του ’50 με τον θάνατο 40 εργατών των ορυχείων Μποδοσάκη από το δηλητήριο, εξηγεί ότι το πιθανό όφελος από την επαναλειτουργία θα πρέπει να θεωρείται αμελητέο και ακούγονται οι απόψεις κατοίκων του νησιού και τοπικών φορέων.

Το αντιμόνιο δαιμονοποιείται και όχι άδικα, αφού ευθύνεται για αμέτρητες βλάβες του ανθρώπινου οργανισμού.

«Να δεις που θα πιάσει καμιά φωτιά, ίσα ίσα για να καταστραφεί το φυσικό κάλλος και να χαρακτηριστεί η περιοχή κρανίου τόπος», θυμάμαι να λέμε σε πηγαδάκι, αμέσως μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ στην κατάμεστη αίθουσα της Ταινιοθήκης.

Η πυρκαγιά ξέσπασε δύο εβδομάδες αργότερα, με τους πρώτους αέρηδες του καλοκαιριού. «Ξυπνάει ξανά ο εφιάλτης του 2012, όταν κάηκαν 145.890 στρέμματα δασικής και καλλιεργήσιμης έκτασης», γράψαμε εδώ στο Documento.

«Είναι η μεγαλύτερη καταστροφή μετά τη Σφαγή και τον σεισμό του 1881», δήλωνε ο τότε δήμαρχος του νησιού Πολύδωρος Λαμπρινούδης.

Η φωτιά του 2025 απλωνόταν την περασμένη Κυριακή σε μέτωπο 10 χιλιομέτρων στα βουνά γύρω από την πόλη της Χίου και απειλούσε τόσο την πρωτεύουσα, όσο και τα μαστιχοχώρια.

Χθες, Δευτέρα, ξέσπασε και νέο μέτωπο σε παρθένο δάσος στην περιοχή των Λεπτόποδων, κοντά στην κοιλάδα της Κεράμου, όπου υπάρχει μεγάλο δάσος Natura. Για να μην έχετε απορίες, η Κέραμος είναι η περιοχή όπου βρίσκονταν τα παλιά ορυχεία. Με μία χούφτα μόνιμους κατοίκους σήμερα.

Ο Αλέξης Μπένος, ομότιμος καθηγητής Υγιεινής, Κοινωνικής Ιατρικής και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας του ΑΠΘ, είπε τα εξής σε ρεπορτάζ του Βαγγέλη Βαλαβάνη στο Documento τον περασμένο Ιανουάριο, μόλις μαθεύτηκε ότι η κυβέρνηση άναψε πράσινο φως για τη διενέργεια διεθνούς διαγωνισμού, για έρευνα και εκμετάλλευση του αντιμονίου.

Αποδελτιώνω την κατακλείδα των δηλώσεων του εκλεκτού επιστήμονα, προτού μου καταλογίσετε woke υστερία και νομίσετε ότι είμαι από εκείνους τους αλλοπαρμένους που τρέχουν στα λιβάδια και αγκαλιάζουν δέντρα:

«Η εξόρυξη αντιμονίου στη Χίο θα βλάψει ανεπανόρθωτα την υγεία του πληθυσμού. Η άμεση έκθεση προκαλεί δερματικές βλάβες, ενώ η εισπνοή μπορεί να προκαλέσει πνευμονικό οίδημα και σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας.

Χρόνια εισπνοή προκαλεί πνευμονοκονίαση, χρόνια βρογχίτιδα, εμφύσημα και ρήξη ρινικού διαφράγματος, ενώ καταγράφεται και θετική συσχέτιση επαγγελματικής έκθεσης στο (τρισθενές) αντιμόνιο με τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου του πνεύμονα.

Χρόνια έκθεση στο αντιμόνιο σχετίζεται επίσης με ηπατικές και νεφρικές βλάβες, γαστρεντερικό ερεθισμό, διαταραχές καρδιακού ρυθμού, βλάβες μυοκαρδίου και καρδιακές ανακοπές».

Κανονικό τζάκποτ του καρκίνου, δηλαδή. Κάτι σαν Σκουριές, αλλά στο πιο νησιωτικό και με γεύση μαστίχας. Α, και με τους Τούρκους σε ρόλο αυτόπτη μάρτυρα, από απόσταση μίας πετριάς.

Στο ντοκυμαντέρ του εξαίρετου Πάνου Χαρίτου (ο οποίος στο μεταξύ επέστρεψε μάχιμος στο Τελ Αβίβ για πολεμικές ανταποκρίσεις), μιλάει μεταξύ άλλων –με πολύ πάθος- ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, τον οποίο αγνοούσα μέχρι πρόσφατα, αλλά απ’ ότι αντιλαμβάνομαι είναι δημοφιλής.

Εκών άκων, ο Μακριδάκης ανέλαβε να ενημερώσει και να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για την καταστροφική πυρκαγιά με τις αναρτήσεις του, αφού τα κανάλια ασχολούνται με το Big Brother και με τον τελικό του Master Chef.

Η πρώτη του ανάρτηση, βραδάκι Κυριακής, στο Facebook: «Είμαστε από ώρα 13.00 χωρίς ρεύμα λόγω της πυρκαγιάς.

Αν έχει έρθει το ρεύμα ως τις 8.30μμ θα μπορέσω να είμαι παρών. Η Χίος ξανά κάρβουνο. Έρμαιο της μαύρης ανάπτυξης που υπηρετεί η πολιτική της “οικοπεδοποίησης” της Ελλάδας.

Η Ελλάδα οικόπεδο τουριστικής λαίλαπας, “ενεργειακής μετάβασης”, “πράσινης ανάπτυξης”. Συνισταμένη κοινή όλων αυτών το κάρβουνο».

Η δεύτερη ανάρτηση του συγγραφέα, πρωί Δευτέρας: «Επενδύσεις, εξορύξεις, επεκτάσεις, έργα της γενιάς μας και χίλιες δυο ακόμη μεγαλοστομίες αναπτυξιολαγνείας οδήγησαν στις πολιτικές “οικοπεδοποίησης” και τελικά στην βιβλική καταστροφή.

Ένα νησί που ευημερούσε από ναυτιλία, μαστίχα, εσπεριδοειδή, μικρής κλίμακας οικοτουριστική οικονομία και πολιτισμό, έγινε ξαφνικά εξαρτώμενο από τον τουρισμό και τα πάσης φύσεως αντιμόνια. Ένας παράδεισος επί γης μετατράπηκε σε οικόπεδο φτηνιάρικης πολιτικής και σε αβίωτη γη.

Είμαστε στην κορύφωση της πολιτικής παρακμής και κατάντιας μας σε Δήμο, Περιφέρεια και Κοινοβούλιο. Δεν είναι τυχαίο τίποτα.

Ελάτε για τουρισμό, μην παραλείψετε. Ελάτε να δείτε τα αποκαΐδια ενός σπουδαίου τόπου. Χίος pass θα ανακοινώσουν τώρα.

Κάηκε και το Λωβοκομείο, κάηκε και η παιδική μου γειτονιά. Θα σας κάνω λογοτεχνικές περιηγήσεις στα αποκαΐδια της έμπνευσής μου, της ζωής μου και των παιδικών μου χρόνων».

Και η τρίτη του ανάρτηση για την πυρκαγιά, Δευτέρα μεσημέρι: «Μη μου τηλεφωνείτε για την φωτιά. Δεν έχω ρεύμα, ούτε αποθέματα μπαταρίας και ψυχικής δύναμης. Η Χίος καίγεται με οργανωμένο σχέδιο τρομοκρατικής επενδυτικής αναπτυξιολαγνείας.

Όπως το 2012, ακριβώς μετά την επέλαση στο νησί των πολυεθνικών ενέργειας, έτσι και τώρα, ένα χρόνο μετά τις επενδυτικές κορώνες των εξορύξεων, η Χίος καίγεται για να γίνει πεδίο “ανάπτυξης”.

Οι πολιτικοί υπεύθυνοι των εμπρησμών, τοπικοί και κεντρικοί, είναι γνωστοί. Τους έχει ψηφίσει η κοινωνία. Τώρα πήρε φωτιά και στην περιοχή που σχεδιάζονται οι εξορύξεις.

Αυτή είναι η πορεία όλης της Ελλάδας, με τις πολιτικές εκποίησης που ακολουθούνται. Τελειώσαμε…».

Η Χίος παραμένει σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ο δήμος εκλιπαρεί τους πολίτες να βοηθήσουν τους πυροσβέστες με νερό και σάντουιτς και η κρατική μέριμνα εξαντλείται στην παρουσία του υπουργού Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας Γιάννη Κεφαλογιάννη, και σε εντολές εκκένωσης μέσω 112.

«Δεν μπορούμε να σβήσουμε τη φωτιά, οπότε τρέξτε να σωθείτε, άλλωστε τα δάση κάποια στιγμή καίγονται», είναι το modus operandi της κυβέρνησης.

Στην Εύβοια, στη Ρόδο, στη Ροδόπη, παντού. Και ιδίως μακριά από την Αττική, εκεί όπου δεν έχει αδιάκριτα βλέμματα και εκατομμύρια ψηφαλάκια.

Όλα στάχτη και μπούλμπερη, ώσπου να φτάσουν οι φλόγες στη θάλασσα. Αφού την ξαναψηφίζουμε και την ξαναψηφίζουμε, πολύ καλά κάνει και μας κοροϊδεύει κατάμουτρα. Αντί άλλου δικού μου σχολίου, παραθέτω και προσυπογράφω την ανάρτηση του χρήστη «Τηλεφωνητής» από το Χ:

«Δεν θα γράψω κάτι δακρύβρεχτο για την Χίο αλλά θα ήθελα να μοιραστώ κάποιες σκέψεις.

1ον. Όχι , δεν έσωσε ο Άγιος Παντελεήμονας την εκκλησία και τα σπίτια μας μωρέ βλαμμένοι αλλά οι πιλότοι των ελικοπτέρων και κυρίως οι πιλότοι των Canadair που έξυναν τις σκεπές των σπιτιών μας για να φτάσουν πάνω από την φωτιά. Παραδιπλα οι Άγιοι Σαράντα τώρα που γράφω μάλλον έχουν καεί, πράγμα που σημαίνει ότι ή ο δικός μας Άγιος έχει κάποια είδους υπερδύναμη ή είναι ο Σούπερ ατού των Αγίων που νικάει Σαράντα.

2ον. Ξέρω ότι πολύ στεναχωρήθηκαν ειλικρινώς όπως στεναχωρέθηκα και εγώ για την Εύβοια, για την Ρόδο κλπ αλλά όλοι ξέρουμε ότι μέχρι να φτάσει η φωτιά στην άκρη της αυλής μας όλα έχουν ξεχαστεί .

3ον. Ενα τεράστιο respect στους εθελοντές αλλά κυρίως στην ομάδα ΟΜΙΚΡΟΝ οι οποίοι είναι σκυλιά του πολέμου. Αυτά τα τυπάκια πρέπει να έχουν κάποιο ειδικό ένζυμο στην μύτη και δεν αναπνέουν το καπνό καθώς και το δέρμα τους πρέπει να είναι πυρίμαχο. Έμπαιναν μέσα στην φωτιά και δεν ξέραμε αν θα βγουν. Ουσιαστικά έσωσαν την πόλη της Χίου.

4ον. Δεν υπάρχει κανένα σχέδιο εκκένωσης στα περισσότερα χωριά και ο κόσμος κινείται με πανικό σαν τα κοτόπουλα που τους κόβεις το κεφάλι .Επίισης, υπάρχουν οικισμοί με πρόσβαση σε έναν μόνο δρόμο .

Τέλος, για άλλη μια φορά η φωτιά θα σβήσει στην θάλασσα που ευτυχώς για εμάς είναι γύρω γύρω».

Πηγή: koutipandoras.gr