Η Κρινιώ Νικολάου έχοντας ως εφόδια σημαντικές μουσικές σπουδές, αξιόλογη δισκογραφία αλλά και πολύχρονη εμπειρία πάνω στο πατάρι σε συνεργασίες με κορυφαίους ερμηνευτές και δημιουργούς (Γιάννης Σπανός, Κώστας Χατζής, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ΔημήτρηςΜητροπάνος, Σταμάτης Κραουνάκης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Βαγγέλης Γερμανός και άλλοι) μας προτείνει μία μουσική βραδιά, το Σάββατο 11 Φεβρουαρίου, στον Πολυχώρο Πόλις, με αγαπημένα τραγούδια από το ελληνικό και διεθνές ρεπερτόριο.
Τα κλασσικά των Τσιτσάνη, Καλδάρα, Χιώτη και άλλων μεγάλων συνθετών διασκευασμένα με τον δικό της τρόπο, οι ερωτικές παλιές και σύγχρονες μπαλάντες, τα αριστουργήματα των Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Σπανού και βέβαια οι δικές της προηγούμενες και καινούργιες δημιουργίες, όπως το κλασικό «Χατήρι» αλλά και το καινούργιο της «Χρώμα της σιωπής», συνθέτουν ένα ευφάνταστο μωσαϊκό μιας μουσικής βραδιάς και αξέχαστης εμπειρίας με τη φωνή μίας εξαιρετικής ερμηνεύτριας, της Κρινιώς Νικολάου!
Μαζί της θα είναι οι καταξιωμένοι μουσικοί Γιάννης Παπαδήμος στο βιολί και Σπύρος Παπανικόλας στην κιθάρα και στη φωνή, έχοντας πάντα ως βάση τις εξαιρετικές δεξιότητες στο πιάνο της Κρινιώς Νικολάου.
Το νοσοκομείο αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υποστελέχωσης, με το κάλεσμα των φορέων να τονίζει σχετικά, ότι «μεγάλο μέρος γιατρών και προσωπικού το έχει εγκαταλείψει ή πρόκειται να το κάνει σύντομα, νέες προσλήψεις δεν γίνονται (ούτε υπάρχει πρόθεση να γίνουν) και η κυβέρνηση έχει δηλώσει ξεκάθαρα και επανειλημμένα την πρόθεσή της να το μετατρέψει – στην καλύτερη περίπτωση – σε κέντρο υγείας».
Αναλυτικά το κάλεσμα των φορέων για το συλλαλητήριο:
«Μετά από χρόνια συστηματικής και σκόπιμης υποβάθμισης, υποστελέχωσης και υποχρηματοδότησης το νοσοκομείο Ιεράπετρας σήμερα βρίσκεται σε δραματική κατάσταση, λειτουργεί μετά βίας. Μεγάλο μέρος γιατρών και προσωπικού το έχει εγκαταλείψει ή πρόκειται να το κάνει σύντομα, νέες προσλήψεις δεν γίνονται (ούτε υπάρχει πρόθεση να γίνουν) και η κυβέρνηση έχει δηλώσει ξεκάθαρα και επανειλημμένα την πρόθεσή της να το μετατρέψει –στην καλύτερη περίπτωση– σε κέντρο υγείας.
Μα είναι δυνατόν μετά από τόσους αγώνες να βρισκόμαστε σε χειρότερο σημείο από ότι πριν 15-20 χρόνια που ξεκινούσαμε τις κινητοποιήσεις για το νοσοκομείο μας; Τι νόημα είχαν τελικά οι αγώνες;
Ναι, είμαστε σε χειρότερο σημείο επειδή η σημερινή κυβέρνηση εφαρμόζει μια από τις πιο βάρβαρες, ανάλγητες, μισάνθρωπες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα. Ας ρίξουμε μια ματιά στο δημόσιο σύστημα υγείας γενικά. Ας δούμε και ας ακούσουμε τις διαμαρτυρίες ακόμα και στα μεγάλα νοσοκομεία, όπως του Ρεθύμνου. Όλοι φωνάζουν για τεράστιες ελλείψεις και προβλήματα, αδυναμία λειτουργίας, δυσβάσταχτα και εξουθενωτικά ωράρια χωρίς ρεπό από το προσωπικό, τεράστιες ουρές και λίστες αναμονής ασθενών. Όμως χάρη στους αγώνες εκείνους υπάρχει σήμερα νοσοκομείο να το υπερασπιστούμε. Χάρη στους αγώνες εκείνους χιλιάδες συνάνθρωποί μας είχαν περίθαλψη στον τόπο τους και δεκάδες ζωές σώθηκαν επειδή υπήρχε νοσοκομείο κοντά τους.
Δεν υπάρχουν πουθενά αλλού τρία νοσοκομεία σε ένα νομό. Γιατί να μην αρκεστούμε σε ένα Κέντρο Υγείας και ένα μεγάλο νοσοκομείο στον Άγιο Νικόλαο; Ούτως ή άλλως εκεί καταλήγουμε και τώρα.
Γιατί στο νομό Λασιθίου υπάρχουν τρία αστικά κέντρα που οι ανάγκες τους δεν καλύπτονται από κέντρα υγείας. Γιατί δεν πρόκειται να δημιουργήσουν ένα μεγάλο νοσοκομείο στον Άγιο Νικόλαο (ούτε πουθενά αλλού). Και γιατί και το νοσοκομείο του Αγίου που ήδη έχει κι αυτό τεράστια προβλήματα, θα φορτωθεί όλα τα περιστατικά του νομού χωρίς να ενισχυθεί. Η κυβερνητική πολιτική ξεχαρβαλώνει συνειδητά το ΕΣΥ και μετατρέπει την υγεία σε μια τεράστια αγορά (διαγνωστικά κέντρα, κλινικές, κλπ) για αυτούς που έχουν να πληρώσουν. Είναι αλήθεια ότι πλήττει πρώτα τα περιφερειακά νοσοκομεία, όπως το δικό μας, άλλα δεν σκοπεύει να αφήσει τίποτα όρθιο.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ούτε εν μέσω κορονοϊού αυξήθηκαν οι προσλήψεις και η χρηματοδότηση του ΕΣΥ (αντίθετα μειώθηκαν). Σε τελευταία ανάλυση, κανένα νοσοκομείο δεν χρειάζεται να αποδείξει τη χρησιμότητά του! Κανένα νοσοκομείο δεν περισσεύει!
Θα τολμήσουν προεκλογικά να κλείσουν νοσοκομεία;
Το κάνουν ήδη, αφήνοντάς τα να ρημάξουν. Επιπλέον, έχουν ήδη ψηφίσει και θεσμοθετήσει την κατάργηση της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας με το Νέο ΕΣΥ που περιλαμβάνει:
α) τη συγχώνευση ή το κλείσιμο υγειονομικών μονάδων,
β) την εκχώρηση υπηρεσιών και δομών των δημόσιων νοσοκομείων σε ιδιώτες και ασφαλιστικές εταιρείες,
γ) απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή μέσα στα δημόσια νοσοκομεία, παρακάμπτοντας τις λίστες αναμονής,
δ) το δικαίωμα σε ιδιώτες γιατρούς να δουλεύουν στα δημόσια νοσοκομεία και στους γιατρούς του ΕΣΥ να εργάζονται σε ιδιωτικές επιχειρήσεις υγείας για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους –με άλλα λόγια, την κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών του ΕΣΥ και τη μετατροπή των ασθενών σε πελάτες.
Ο δρόμος για την πλήρη εμπορευματοποίηση της υγείας έχει ανοίξει διάπλατα.
Μετά τις εκλογές πιθανότατα θα υπάρξει συγκυβέρνηση. Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης υπόσχονται στήριξη του ΕΣΥ. Γιατί να μην τους πιστέψουμε;
Καταρχήν, γιατί δεν το έκαναν όταν ήταν στην κυβέρνηση, με χίλιες δυο δικαιολογίες (οικονομική κρίση, μνημόνια, κλπ). Έκαναν ακριβώς το αντίθετο, έστρωσαν το δρόμο στην πολιτική που εφαρμόζεται σήμερα. Κατά δεύτερο γιατί μετά τις εκλογές όταν οι προεκλογικές φιέστες καταλαγιάσουν, θα αποκαλυφθεί η ζοφερή πραγματικότητα:
Το χρέος της χώρας (δημόσιο και ιδιωτικό) είναι μεγαλύτερο από τότε που μπήκαμε στα μνημόνια.
Οι δημόσιες επιχειρήσεις (ΔΕΗ, λιμάνια, αεροδρόμια, κλπ) έχουν ξεπουληθεί (με σύμφωνη γνώμη όλων), περιορίζοντας δραματικά τα έσοδα του κράτους.
Η ενεργειακή κρίση και οι τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες (για τις οποίες κανείς τους δεν διαφωνεί) απομυζούν τεράστια ποσά που θα αφαιρεθούν από τις δημόσιες δαπάνες (υγεία, παιδεία, ασφάλιση, κλπ).
Η ΕΕ ετοιμάζει νέα μνημόνια όχι μόνο γιατί βρίσκεται στη χειρότερη κρίση της ιστορίας της, αλλά και γιατί χρειάζονται υπέρογκα κεφάλαια για το στρατό που αποφάσισε να δημιουργήσει. Κυρίως, όμως, πέρα και πάνω από όλα αυτά, όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν και όλα τα κόμματα που φλερτάρουν σήμερα με την εξουσία απέδειξαν στην πράξη, με το χειρότερο τρόπο, ότι πάνω από τα συμφέροντα των εργαζομένων, των νέων, των συνταξιούχων, των ανθρώπων του μόχθου, βάζουν τα συμφέροντα και τα κέρδη των μεγαλοεπιχειρηματιών, των τραπεζών και των κεφαλαιούχων.
Για όλους αυτούς του λόγους, ο μόνος που μπορούμε να εμπιστευτούμε είναι οι δικές μας δυνάμεις. Με τους αποφασιστικούς και ακούραστους αγώνες μας ανατρέψαμε τις πολιτικές που έκλειναν ή υποβάθμιζαν το νοσοκομείο μας. Μόνο με νέους αγώνες μπορούμε να μπλοκάρουμε και να ανατρέψουμε τις αποφάσεις της κυβέρνησης. Δεν θα είναι ένας αγώνας εύκολος ούτε σύντομος, όπως μας έχει διδάξει η πείρα.
Όμως, σε αυτή την προσπάθεια δεν είμαστε μόνοι μας. Σε πολλές περιοχές της χώρας κινητοποιούνται ήδη νοσοκομειακοί, κάτοικοι και φορείς παλεύοντας για την ανατροπή των νόμων που διαλύουν το ΕΣΥ και απαιτώντας την ενίσχυση των νοσοκομείων τους και της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας. Στο νησί μας, μαζί με την Ιεράπετρα πρωτοστατούν το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο. Να ενώσουμε τη φωνή μας και τους αγώνες μας μαζί τους απαιτώντας:
Δημόσια Δωρεάν Υγεία για Όλους
Μόνιμες προσλήψεις άμεση κάλυψη όλων των κενών.
Κατάργηση του Νέου ΕΣΥ – ΟΧΙ στην εμπορευματοποίηση της Υγείας – Πλήρης, αποκλειστική και αξιοπρεπώς αμειβόμενη απασχόληση του ιατρικού προσωπικού.
Εφαρμογή της εργατικής νομοθεσίας και σεβασμό των εργαζομένων και των ασθενών του δημόσιου συστήματος υγείας.
Το Νοσοκομείο Ιεράπετρας να παραμείνει πλήρες, λειτουργικό και δευτεροβάθμιο. Καμία υποβάθμιση – συρρίκνωση του. Αντίθετα, διεύρυνσή του ώστε να καλύπτει τις τεράστιες ανάγκες της περιοχής που εξυπηρετεί.
Αύξηση του προϋπολογισμού του και των δαπανών για την υγεία συνολικά.
Αυτοδιοίκητο του νοσοκομείου μας για την καλύτερη και αποτελεσματικότερη λειτουργία του.
ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ στο ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ της Επιτροπής Φορέων ΠΕΜΠΤΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 11πμ στην ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΙΕΡΑΠΕΤΡΑΣ
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ-ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ της Επιτροπής Αγώνα ΣΑΒΒΑΤΟ 4 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, 7μμ, στη ΜΙΚΡΗ ΑΙΘΟΥΣΑ του ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ».
Μια αναρχική, ανελέητη σάτιρα για τον πόλεµο, το “έθνος”, αυτούς που χάνουν κι αυτούς που κερδίζουν.
Τι γεύση έχει ο βανίλλα τσάι λάτε στην Πρίστινα; Τι είπε στο τηλέφωνο η Μητέρα Τερέζα στον Μπιλ Κλίντον; Πόσο δύσκολο είναι να αγοράσει κανείς ένα νεφρό; Πού ήταν η Μαντλίν Ολµπράιτ όταν έπεσε η πρώτη βόµβα στη Σερβία; Κι αν το νεφρό ανήκει στην Μαρίνα Αµπράµοβιτς; Γνωρίζετε πώς δηµιουργήθηκε το Κόσοβο;
Ο χώρος τέχνης 1927, παρουσιάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα κάθε Σαββατοκύριακο από τις 11 Φεβρουαρίου μέχρι τις 12 Μαρτίου, το έργο του Κοσοβάρου Jeton Neziraj «The Internationals» σε μετάφραση και σκηνοθεσία Ακτίνας Σταθάκη. Πρόκειται για έναν από τους σηµαντικότερους Βαλκάνιους θεατρικούς συγγραφείς, η γραφή του οποίου “σε κάθε της αποστροφή µας φέρνει αντιµέτωπους µε τον εφησυχασµό µας” (Los Angeles Times). Μια αναρχική, ανελέητη σάτιρα για τον πόλεµο, το “έθνος”, αυτούς που χάνουν κι αυτούς που κερδίζουν.
Σε µία σειρά από βινιέτες, όπου παρελαύνουν ο Μπιλ Κλίντον, η Μητέρα Τερέζα, η Μαντλίν Ολµπράιτ, η Μαρινα Αµπράµοβιτς αλλα και ανώνυµοι πολίτες, ο Jeton Neziraj διαπραγµατεύεται την δηµιουργία του κράτους του Κοσόβου µε µια αιχµηρή σατιρική µατιά απέναντι στα παιχνίδια εξουσίας που συνιστούν ένα “κράτος”. Με αφορμή το σκάνδαλο εµπορίας οργάνων στο Κόσοβο και το χαρακτήρα της Κάρλα Ντελ Πόντε, ανώτατης δικαστή στη Χάγη, ο Neziraj συνθέτει µια αντιπολεµική σάτιρα που 6 χρόνια αφότου γράφτηκε µοιάζει και πάλι τραγικά επίκαιρη για την Ευρώπη.
«Η ειρωνία µε βοηθά να επιβιώσω σε αυτόν τον κόσµο και σε αυτή την κοινωνία ως άνθρωπος και ως συγγραφέας. Με την ειρωνεία µπορείς να καταδείξεις πολλά, ο κόσµος γελάει και ταυτόχρονα µπορεί να γυρίσει σπίτι του να σκεφτεί για όλα όσα είδε». (J. Neziraj).
Ο Jeton Neziraj είναι διευθυντής του Qendra Multimedia και έχει διατελέσει καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου του Κοσόβου. Έχει γράψει πάνω από 20 έργα που έχουν παρουσιαστεί σε πάνω απο 50 παραγωγές διεθνώς, και έχουν µεταφραστεί και εκδοθεί σε περίπου 15 γλώσσες ενώ το έργο του έχει βραβευτεί σε φεστιβάλ ανα την Ευρώπη. Σύµφωνα µε τον Guardian: “Τα έργα του Jeton Neziraj είναι άγρια, ασεβή και παράλογα. Παραπέµπουν στον Ιψεν, το Μολιέρο και τον Κάφκα” . Το Γερµανικό θεατρικό περιοδικό Theater der Zeit και ο ραδιοφωνικός σταθµός Deutschlandfunk Kultur τον έχουν αποκαλέσει “Κάφκα των Βαλκανίων”. Έχει λάβει το βραβείο 2020 Europe Culture Award και πολλές άλλες διεθνείς διακρίσεις και βραβεία. (www.qendra.org)
Βιογραφικά συντελεστών:
Ακτίνα Σταθάκη: Απόφοιτος του τµήµατος Επικοινωνίας (Καποδιστριακό Παν/µιο), αριστούχος της Δραµατικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου και κάτοχος διδακτορικού στη Θεατρολογία απο το Παν/µιο του Τορόντο. Εχει εργαστεί ως ηθοποιός στη Πειραµατική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου µε τους Νίκο Περέλη, Νίκο Κορνήλιο, Λυδία Κονιόρδου και Στάθη Λιβαθινό (Εργαστήριο Σκηνοθεσίας και Υποκριτικής) καθώς και σε πολυπολιτισµικές οµάδες στο Τορόντο (Artword Theatre, AfriCan Theatre Ensemble, trey anthony productins). Είναι ιδρύτρια του φεστιβάλ Μεσογειακών παραστατικών τεχνών Between the Seas στη Νέα Υόρκη, και του χώρου τέχνης 1927 στην Αθήνα. Εχει σκηνοθετήσει παραστάσεις και θεατρικά αναλόγια στη Νέα Υόρκη, τη Σαγκάη και πιο πρόσφατα την Αθήνα (Could you please look into the Camera? του Μ. Al Attar, The Internationals του Jeton Neziraj, Against Progress του Esteve Soler, Bethany της Laura Marks, Story of Love and Soccer του Michele Santeramo, What Reality? της Νίνας Ράπη κ.α.) ενώ ώς παραγωγός έχει παρουσιάσει στη Νέα Υόρκη τη δραµατουργία των Jeton Nerziraj, Esteve Soler, Mohammad Al Attar, Λένας Κιτσοπούλου, Γιάννη Μαυριτσάκη, Μαρίας Ευσταθιάδη. Εχει συνεργαστεί σε διοικητικές θέσεις µε τα Women’s Project theatre, Joyce theatre (Νέα Υόρκη), International Theatre Institute (Σαγκάη), Υπουργείο Πολιτισµού (Αθήνα). Ως δηµιουργό, παραγωγό αλλα και ως ερευνήτρια την ενδιαφέρει η παρουσίαση στη σκηνή ιστοριών που βρίσκοντα συχνά στο περιθώριο των κυρίαρχων αφηγηµάτων. https:// aktinastathaki.wordpress.com/
Βιβή Πέτση: Γεννήθηκε στην Αθήνα. Aποφοίτησε από τη Δραµατική Σχολή Ωδείου Αθηνών το 2009. Σπούδασε Μονωδία στο Εθνικό Ωδείο από το 2015-2020 στο επίπεδο της ανωτέρας. Αυτή την περίοδο δραστηριοποιείται ως παιδαγωγός του θεάτρου σε καλλιτεχνικά, παιδαγωγικά προγράµµατα στην πρωτοβάθµια και δευτεροβάθµια εκπαίδευση. Ως ηθοποιός έχω συνεργαστεί µε τους Έλλη Παπακωνσταντίνου, Ακτίνα Σταθάκη, Θοδωρή Αµπαζή, Άννα Κοκκίνου, Δηµήτρη Κανελλόπουλου, Ελεάνα Τσίχλη, Ελένη Μποζά, Δηµήτρη Μυλωνά, Βάσια Παρασκευοπούλου, Κατερίνα Γιαννοπούλου, Σταύρο Γιαννουλάδη, Θανάση Ζερίτη, Δέσποινα Γεωργακοπούλου, Γιώργο Ζώη και άλλους.
Αναστασία Κατσιναβάκη: Είναι ηθοποιός και τραγουδίστρια. Είναι απόφοιτος της Δραµατικής Σχολής Βεάκη, έχει δίπλωµα Κλασικού Τραγουδιού και δίπλωµα Βυζαντινής Μουσικής. Υπήρξε µέλος του Κέντρου Φωνητικής Τέχνης και Έρευνας του Σπύρου Σακκά και της διεθνούς βραβευµένης θεατρικής εταιρείας ODC Ensemble (Music Theater NOW 2018). Επίσης γράφει, διδάσκει, οργανώνει και εκτελεί παραγωγές δικών της έργων και άλλων ενώ έχει πειραµατιστεί εκτενώς µε νέες τεχνολογίες στο πεδίο των παραστατικών τεχνών: (Brain Computer Interfaces – BCIs) στην παράσταση Enheduanna, a manifesto of falling - 2015, Hotel Anti-Oedipus (FORUM VERTIGO, IRCAM - Centre Pompidou 2021), Asylum – a holy space within διαδικτυακό live µεικτών τεχνικών 2020 πάνω στο ζήτηµα του εγκλεισµού και του ψυχικού νοσήµατος . Έχει συνεργαστεί µε σκηνοθέτες και συνθέτες όπως Έλλη Παπακωνσταντίνου, Θοδωρής Αµπαζής, Τηλέµαχος Μούσας, Σπύρος Σακκάς, Γιάννης Κακλέας, Γρηγόρης Καραντινάκης Ελένη Καλαρά, Πολίνα Ζιώγα, Ελένη Γεωργόπουλου, Μηνάς Μπορµπουδάκης, Νατάσα Ζούκα, κ.ά.ενώ έχει πρωταγωνιστήσει σε ποικίλες ελληνόφωνες και αγγλόφωνες θεατρικές και µουσικές παραγωγές σε χώρους, θέατρα και φεστιβάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπως: BAM Fisher – New York, CCA Glasgow, Operadagen Festival - Rotterdam, Be Festival – Birmingham, Copenhagen Operafestival, Aalborg Operafestival, Notre Dame Gate, Birgu (Μάλτα), Διεθνές Φεστιβάλ Χορωδιών Niš (Σερβία), Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, Επίδαυρος, Ηρώδειο, Φεστιβάλ Αθηνών, Θέατρο Τέχνης, Εθνική Λυρική Σκηνή – Ίδρυµα Σταύρος Νιάρχος, Half Note Jazz Club, Τριανόν, Ακροπόλ κ.ά.
Αριάννα Χατζηγαλανού: Γεννήθηκε στο Βόλο. Σπούδασε θέατρο στο Studio Acting Anatomy της Ρούλας Πατεράκη, αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο τµήµα Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας (ΑΠΘ) και το µεταπτυχιακό της (ΠΘ) µελετώντας την κινηµατογραφική αναπαράσταση της νοητικής καθυστέρησης σε ταινίες του Hollywood. Η άσκησή της στο σωµατικό θέατρο περιλαµβάνει την εκπαίδευση των Θεόδωρου Τερζόπουλου, Richard Nieoczym, Mario Biagini και Αντώνη Κουτρουµπή. Στο θέατρο έχει εργαστεί στο Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου, στη Στέγη Γραµµάτων και Τεχνών, στο Δηµοτικό Θέατρο Πειραιά, στο θέατρο οδού Κυκλάδων, στο θέατρο Κνωσσός, στο Bios, στο θέατρο Εµπρός, στο Θέατρο Κνωσσός, στο Ίδρυµα Μιχάλης Κακογιάννης και στο θέατρο Σταθµός µε Ρούλα Πατεράκη, Θάνο Παπακωνσταντίνου, Michel Van der Aa, Γιώργο Καλογερόπουλο, Μιλτιάδη Φιορέντζη, Άντζελα Μπρούσκου και Φένια Παπαδόδηµα. Στον κινηµατογράφο και στην τηλεόραση έχει συµµετάσχει σε παραγωγές των Βασίλη Μαζωµένου, Γιάννη Σµαραγδή, Τάσου Ψαρρά και Κωνσταντίνου Κόντη.
Η Δανία αποφάσισε χθες Δευτέρα, να χορηγεί συστηματικά άσυλο σε γυναίκες και κορίτσια με καταγωγή από το Αφγανιστάν, όπου τα δικαιώματά τους έχουν μειωθεί δραστικά μετά την επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία.
«Η απόφαση βασίζεται σε πληροφορίες σχετικά με τη συνεχιζόμενη επιδείνωση των συνθηκών διαβίωσης για γυναίκες και κορίτσια στο Αφγανιστάν», ανέφερε σε ανακοίνωσή της η Δανική Επιτροπή Εφέσεων για τους Πρόσφυγες, επικαλούμενη έκθεση που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου. «Αυτή η έκθεση δείχνει ότι η κατάσταση ορισμένων ομάδων ανθρώπων στο Αφγανιστάν, ιδιαίτερα γυναικών και κοριτσιών, είναι πιθανό να συνιστά δίωξη κατά την έννοια της Σύμβασης για τους Πρόσφυγες».
Σύμφωνα με τη Δανική Επιτροπή Εφέσεων για τους Πρόσφυγες, πέντε εκκρεμείς υποθέσεις που αφορούν Αφγανές θα επιλυθούν με την έννοια ότι θα τους χορηγηθεί άσυλο με βάση τη νέα απόφαση.
Η αρχή θα επανεξετάσει επίσης τις περιπτώσεις Αφγανών γυναικών (περίπου 10 περιπτώσεις) στις οποίες αρνήθηκε το άσυλο μετά την άνοδο των Ταλιμπάν στην εξουσία, αλλά και όλες τις περιπτώσεις ανδρών Αφγανών πολιτών (περίπου 30 περιπτώσεις) στους οποίους είχε αρνηθεί άσυλο από την ίδια ημερομηνία.
Η Γαλλία ξύπνησε την Τρίτη, 31 Ιανουαρίου, σε μαζική απεργιακή «παράλυση» και σε μαζικές απεργιακές διαδηλώσεις που ξεδιπλώνονται στη χώρα για δεύτερη φορά μέσα σε ένα μήνα, ενάντια στο σχέδιο Μακρόν για αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης.
Περίπου 11.000 αστυνομικοί έχουν κινητοποιηθεί σε ολόκληρη την επικράτεια, με 4.000 να έχουν αναπτυχθεί στο Παρίσι, όπου το υπουργείο Εσωτερικών αναμένει «αρκετές εκατοντάδες εξτρεμιστές ταραχοποιούς» (sic), σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διαχειριστεί επικοινωνιακά – σε επίπεδο απαξιωτικών χαρακτηρισμών – το πρωτοφανές, εδώ και χρόνια, μαζικότατο λαϊκό κίνημα αντίστασης στις αντιδραστικές κυβερνητικές επιλογές.
Είναι χαρακτηριστικό, ότι ακόμη και η συντηρητική εφημερίδα «Le Monde» θυμίζει, ότι στις 19 Ιανουαρίου, περίπου 1,1 εκατομμύριο άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους σε διαδηλώσεις ενάντια στην «προτεινόμενη ανατροπή», «τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις από τον τελευταίο μεγάλο γύρο μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος το 2010».
Το απεργιακό κύμα παρέσυρε τις μεταφορές, την εκπαίδευση, τους σιδηρόδρομους, τις πτήσεις κλπ, καθώς αρχίζει η συζήτηση του συνταξιοδοτικού νομοσχεδίου στο γαλλικό κοινοβούλιο.
Η Deutsche Welle ανεβάζει σε συνολικά 2 εκατομμύρια τους ανθρώπους που συμμετείχαν την πρώτη ημέρα κινητοποιήσεων και απεργιών στις 19 Ιανουαρίου για να εκφράσουν την αντίθεσή τους στο κυβερνητικό σχέδιο.
«Είμαστε εδώ, είμαστε εδώ ακόμη κι αν δεν θέλει ο Μακρόν», ήταν το σύνθημα που ακουγόταν παντού.
Ακόμη κι αν η γαλλική κυβέρνηση επιμένει στη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση, πολλοί Γάλλοι εναντιώνονται, όπως και ορισμένοι οικονομολόγοι.
Ο Φρανκ Λόπες Κόστα ήταν ένας από τους διαδηλωτές στο Παρίσι. «Δεν πρόκειται μόνο για τις συντάξεις. Η μεταρρύθμιση θέτει υπό αμφισβήτηση την καρδιά του κοινωνικού μας συστήματος», δήλωσε στη DW ο 35χρονος δάσκαλος δημοτικού. «Η Γαλλία γίνεται όλο και πιο φιλελεύθερη οικονομικά αλλά εμείς δεν το θέλουμε». Σύμφωνα με έρευνες, το ποσοστό των Γάλλων που είναι αντίθετοι με τη μεταρρύθμιση στο συνταξιοδοτικό άγγιξε πρόσφατα το 70%.
Προς τα 67 χρόνια, σε δύο δόσεις
Το νομοσχέδιο προβλέπει, την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη και την επιτάχυνση της επιμήκυνσης της καταβολής εισφορών για πλήρη συνταξιοδότηση.
Επιπλέον από το 2027 και μετά θα ισχύουν τα 44 και όχι τα 42 έτη εργασίας για να βγει κάποιος σε πλήρη συνταξιοδότηση. Σε κάθε περίπτωση αξίωση για πλήρη σύνταξη θα έχουν όσοι κλείνουν τα 67 έτη.
Η νέα μεταρρύθμιση ορίζει επίσης συγκεκριμένα (αυστηρότερα) κριτήρια για το καθεστώς πρόωρης συνταξιοδότησης. Ο Εμμανουέλ Μακρόν σχεδιάζει επίσης αύξηση της κατώτατης σύνταξης κατά 100 ευρώ, ώστε να φτάσει περίπου στα 1.200 ευρώ τον μήνα.
Τι υποστηρίζει η κυβέρνηση
Τα επιχειρήματα της γαλλικής κυβέρνησης βασίστηκαν σε εκτιμήσεις επιτροπής εμπειρογνωμόνων. Οι συνταξιοδοτικές δαπάνες αναμένεται να αντιστοιχούν στο 14,7% του γαλλικού ΑΕΠ έως το 2032 σε αντίθεση με το 13,8% που ισχύει τώρα. Πολλοί οικονομολόγοι θεωρούν σωστή επιλογή την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης δεδομένης της δημογραφικής εξέλιξης.
«Η μεταρρύθμιση είναι απαραίτητη γιατί χρειαζόμαστε περισσότερους εργαζόμενους προκειμένου να προωθήσουμε την οικονομική ανάπτυξη» αναφέρει στην DW ο οικονολόγος Φιλίπ Κρεβέλ από τη δεξαμενή σκέψης του Παρισιού Cercle d’ Epargne. «Στη Γαλλία, το ποσοστό απασχόλησης μεταξύ των ηλικιωμένων πολιτών είναι σχετικά χαμηλό σε σύγκριση με άλλες χώρες. Η αύξηση του ελάχιστου ορίου της ηλικίας συνταξιοδότησης θα αύξανε αυτόματα το ποσοστό αυτό» εξηγεί ο ίδιος.
Ο αντίλογος
Ωστόσο υπάρχουν και οικονομολόγοι που έχουν αντίθεση άποψη. Ο καθηγητής Οικονομικών στη Σορβόννη Μικαέλ Ζεμούρ -δεν είναι συγγενής του ακροδεξιού πολιτικού Ερίκ Ζεμούρ- βλέπει πίσω από τη συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση μια προσπάθεια της κυβέρνησης να εξισορροπήσει τον προϋπολογισμό προκειμένου να δώσει ελαφρύνσεις σε γαλλικές εταιρείες. «Η κυβέρνηση θέλει να διαλύσει σιγά-σιγά το κοινωνικό μας σύστημα» αναφέρει.
Η συνταξιοδοτική μεταρρύθμιση μπορεί όμως να αναλυθεί και από κοινωνιολογική σκοπιά. Σύμφωνα με την κοινωνιολόγο Ντανιέλ Λινάρ, οι Γάλλοι πολίτες αυτή τη στιγμή δεν καταλαβαίνουν πολλά για την ουσία της νέας μεταρρύθμισης. Όπως παρατηρεί, οι αναλύσεις ειδικών στα γαλλικά ΜΜΕ είναι πολλές, δυσνόητες και συχνά φορτισμένες ιδεολογικά. «Οι πολίτες βλέπουν ότι το συμπέρασμα μιας ανάλυσης εξαρτάται από την ιδεολογία του εκάστοτε ειδικού και από την απάντηση στο ερώτημα ‘σε τι είδους κοινωνία θέλουμε να ζήσουμε’: μια κοινωνία προσανατολισμένη στην αγορά, όπου επικρατεί ο νόμος της, ή μια κοινωνία που μετριάζει τις ανισότητες», παρατηρεί η Λινάρ.
Η κυβέρνηση παραμένει προς το παρόν σταθερή στη θέση της. Η πρωθυπουργός Ελιζαμπέτ Μπορν διαβεβαίωνε το σαββατοκύριακο ότι η αύξηση αυτή της ηλικίας συνταξιοδότησης δεν είναι «πλέον διαπραγματεύσιμη», ενώ ο υπουργός Εσωτερικών Ζεράλ Νταρμανέν κατηγορούσε μεγάλο μέρος της αριστερής αντιπολίτευσης ότι θέλει «να καταστρέψει τη χώρα».
Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο Μακρόν, το κόμμα του οποίου δεν διαθέτει πλειοψηφία στην Εθνοσυνέλευση, ελπίζει στην υποστήριξη της δεξιάς για να υιοθετηθεί το νομοσχέδιο.
Γεγονός είναι πάντως ότι στη γαλλική κοινωνία η έννοια της εργασίας έχει ένα ιδιαίτερα φορτισμένο νόημα που εκκινεί από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης και φτάνει μέχρι σήμερα, εκτιμά η dw.
«Η εργασία έγινε σύμβολο της ταξικής πάλης. Οι άνθρωποι αγωνίστηκαν για το δικαίωμα να συνταξιοδοτούνται σε μια ορισμένη ηλικία» εξηγεί η Λινάρ. Και οι Γάλλοι δεν θέλουν να απολέσουν έτσι απλά αυτό το δικαίωμα. Γι αυτό προγραμματίζουν νέες διαδηλώσεις και απεργίες.
Από την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου
μέχρι την Πέμπτη 2 Μαρτίου
για 6 μόνο παραστάσεις
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη
Η Εταιρία Θεάτρου «Νεάπολις» παρατείνει για δεύτερη φορά, λόγω μεγάλης επιτυχίας και ανταπόκρισης του κοινού, τις παραστάσεις του αριστουργηματικού έργου του Σουηδού Γ. Σέντερμπεργκ «Δόκτωρ Γκλάς» από την Τετάρτη 15 Φεβρουαρίου μέχρι την Πέμπτη 2 Μαρτίου, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη για 6 μόνο παραστάσεις στο Θέατρο Φούρνος.
Ένα μικρό νουάρ κομψοτέχνημα, με σκοτεινές σκιές, που όλοι μας κουβαλάμε και φοβόμαστε και φωτεινές πινελιές, μιας λεπτότατης και κοφτερής σαν το γυαλί – Γκλάς - ειρωνείας. Όνειρο και πραγματικότητα. Τρέλλα και λογική. Ο κ. Φρόυντ είναι εδώ. Λίμπιντο και υποσυνείδητο. Ο κ. Πόε είναι εδώ. Ένας σκοτεινός φόνος. Ο Δόκτωρ Γκλάς, θα σκοτώσει τον αποκρουστικό Πάστορα Γκριγκόριους, για να απελευθερώσει την όμορφη γυναίκα του Χέλγκα, που με τη σειρά της θα προδοθεί από το νεαρό εραστή της Ρέκε;
Ο Σέντερμπεργκ θα βάλει στο τραπέζι πολλά ηθικά ταμπού. Απαντήσεις δεν υπάρχουν. Ας δώσει ο καθένας τις δικές του. Ή τουλάχιστον ας θέσουμε τα ερωτήματα. Σ’ ένα αφύσικα ζεστό καλοκαίρι, με τα πέταλα από τα μαύρα τριαντάφυλλα του ονείρου του Γκλάς να στροβιλίζονται γύρω μας.
Την εφιαλτική κατάσταση που βρίσκονται τα νοσοκομεία αναδεικνύει με ανακοίνωσή της η ΠΟΕΔΗΝ διά του προέδρου της Μιχάλη Γιάννακου, ο οποίος στηλιτεύει τη δυναμική επανεμφάνιση των ράντζων, αλλά το μεγάλο κοινωνικό πρόβλημα που έχει εμφανιστεί, με ασθενείς που αρνούνται να πάρουν εξιτήριο γιατί δεν έχουν πού να μείνουν.
«Όνειδος για το κράτος πρόνοιας η παραμονή ασθενών επί μήνες στα νοσοκομεία επειδή δεν έχουν πού να πάνε. Οι περισσότεροι στις παθολογικές κλινικές σε περίοδο ράντζων. Παράδειγμα σήμερα πέντε κοινωνικά περιστατικά στο Αττικό που πλημμύρισε με ράντζα μετά τη χθεσινή εφημερία», αναφέρει αρχικά η ανακοίνωση.
Στη συνέχεια, η ΠΟΕΔΗΝ υπογραμμίζει ότι «αυτό δεν είναι κοινωνικό κράτος που έχουμε. Πού είναι η τοπική αυτοδιοίκηση; Πού είναι το κράτος πρόνοιας.
Άτομα με κοινωνικά προβλήματα χωρίς υποστηρικτικό οικογενειακό περιβάλλον παραμένουν μεγάλα χρονικά διαστήματα στα Νοσοκομεία νοσηλευόμενοι χωρίς να χρειάζονται νοσηλεία επειδή δεν έχουν που να πάνε.
Σε άλλους κόπηκε το ηλεκτρικό ρεύμα, άλλοι δεν έχουν σπίτι, άλλοι δεν έχουν χρήματα για φαγητό.
Προσπαθούν οι κοινωνικές υπηρεσίες των νοσοκομείων μέσω των δήμων που ανήκουν, μέσω των δημόσιων προνοιακών μονάδων να πάρουν εξιτήριο αλλά συναντούν τείχος. Δεν μπορούμε να τους πετάξουμε στο δρόμο.
Οι ιδιωτικές προνοιακές μονάδες είναι απλησίαστες οικονομικά και οι δημόσιες προνοιακές μονάδες λόγω έλλειψης προσωπικού έχουν λίστα αναμονής πάνω από ένα χρόνο για φιλοξενία».
Τις επιδοτήσεις για το ηλεκτρικό ρεύμα για τον Φεβρουάριο ανακοίνωσε ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστας Σκρέκας.
Για τα οικιακά τιμολόγια ισχύουν τα εξής:
Για μηνιαίες καταναλώσεις έως 500 κιλοβατώρες: επιδότηση 40 ευρώ ανά μεγαβατώρα (αφορά το 90% των νοικοκυριών).
Για μηνιαίες καταναλώσεις από 501 κιλοβατώρες και πάνω: θα δοθεί επιδότηση 40ευρώ ανά μεγαβατώρα μόνο αν επιτευχθεί εξοικονόμηση 15% της μέσης ημερήσιας κατανάλωσης σε σχέση με πέρσι.
Για το Κοινωνικό Οικιακό Τιμολόγιο (ΚΟΤ), η επιδότηση θα είναι 88 ανά μεγαβατώρα.
Στα επαγγελματικά τιμολόγια, θα ισχύσει επιδότηση 20 ευρώ ανά μεγαβατώρα για όλους τους εμπορικούς και επαγγελματικούς καταναλωτές.
Για τους αγρότες, η επιδότηση είναι οριζόντια και ανέρχεται στα 40 ευρώ ανά μεγαβατώρα.
Το σύνολο ολόκληρης της επιδότησης του Φεβρουαρίου ανέρχεται στα 95 εκατομμύρια ευρώ.
Σύμφωνα με τον Κ. Σκρέκα, τον τελευταίο μήνα καταγράφεται αποκλιμάκωση στις τιμές ενέργειας και δη στις τιμές του φυσικού αερίου, ως αποτέλεσμα της επιβολής πλαφόν από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Για τον Φεβρουάριο, οι εταιρείες ρεύματος ανακοίνωσαν τιμολόγια μειωμένα κατά περίπου 65%.
Ο Γιάννης Τσορτέκης, στον ρόλο του Παρθένη, σε μία περφόρμανς στην Εθνική Πινακοθήκη, ενσαρκώνει το μεγαλείο, την πνευματικότητα και τον δημιουργικό οίστρο του καλλιτέχνη.
«Ὅταν μιλῇ κανεὶς γιὰ Τέχνη στὸν τόπο μας, πρέπει νὰ ἔχῃ ὑπ’ ὃψιν του τὸν Κωνσταντῖνον Παρθένην. Καὶ ἂς ἀρχίσωμε ἀπὸ τὴν πιὸ μεγάλη καὶ τὴν πιὸ βαθειά μας εἰλικρίνεια: Ὁ Παρθένης ἀρέσει, διότι ἐπεβλήθη. Ἔχω σχηματίσει σαφῆ, σαφεστάτην τὴν ἀντίληψιν ὅτι τὰ ἔργα του ἀποτελοῦν ἕνα εἶδος τρομοκρατίας τοῦ ὀπισθοδρομικοῦ κριτικοῦ αἰσθητηρίου τοῦ τόπου μας». Με τα παραπάνω λόγια κατακεραύνωνε το 1930 ο Νικόλαος Γιοκαρίνης τον Κωνσταντίνο Παρθένη, καλώντας τον σε «απολογία» για τις καλλιτεχνικές του καινοτομίες.
Ο Παρθένης είχε διοριστεί πρόσφατα καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά η ακαδημαϊκή του διαδρομή δεν υπήρξε ανέφελη ούτε η αποδοχή από τους συγχρόνους του ομόθυμη. Αξιοποίησε τις σχέσεις του με τις πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις της εποχής, συγκρούστηκε με το ακαδημαϊκό κατεστημένο, αποσύρθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα από τον κοινωνικό βίο.
Μπορεί σήμερα στα μάτια μας να έχει κυριαρχήσει η εξιδανικευμένη εικόνα του ελληνοκεντρικού μοντερνιστή που τιμά στο έργο του την παράδοση από την αρχαιότητα και το Βυζάντιο μέχρι τις μέρες μας, τείνουμε όμως να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι η προσωπικότητα και η τέχνη του προκάλεσαν πολλαπλές αντιδράσεις, συγκρούσεις και ρήξεις στην εποχή του. Όπως κάθε δημιουργός που πιστεύει ακλόνητα και παθιασμένα στην ανάγκη ανανέωσης των εκφραστικών του μέσων, αμφισβητήθηκε και εξυμνήθηκε όσο λίγοι μέσα στην πορεία της ζωής του.
Ακριβώς αυτή την πλευρά επιχειρεί να αναδείξει η θεατρική περφόρμανς του Γιώργου Κουτλή, η οποία αντιμετωπίζει με σύγχρονη δραματουργική προσέγγιση το ιστορικό κείμενο του Ν. Γιοκαρίνη «Αι Εξομολογήσεις των: με τον κ. Κωνσταντίνον Παρθένην διά την παλαιάν και την νέαν τέχνην».
Ο Γιάννης Τσορτέκης είναι ο καλλιτέχνης που αναζητά τη σχέση του με το παρελθόν, καθώς και τον ρόλο του στην κοινωνία και στον σχεδιασμό του μέλλοντος.
Αν και γράφτηκε ως πολεμική κριτική για τον Παρθένη από έναν δημοσιογράφο και πνευματικό άνθρωπο που έμελλε να υπηρετήσει τον ολοκληρωτισμό, το κείμενο εγείρει ζητήματα που αφορούν το διαχρονικό νόημα της αυθεντικής και ρηξικέλευθης καλλιτεχνικής δημιουργίας, την αμφιλεγόμενη κοινωνική θέση του καλλιτέχνη, τη συνεχή πάλη για αυτοπροσδιορισμό.
Το έργο είναι μια σύνθετη και πρωτότυπη καλλιτεχνική παραγωγή που σχεδιάστηκε και υλοποιείται με ανάθεση της Εθνικής Πινακοθήκης - Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου. Εντάσσεται στο πλαίσιο του δημόσιου προγράμματος της έκθεσης «Κωνσταντίνος Παρθένης. Η ιδανική Ελλάδα της ζωγραφικής του». Θα παρουσιαστεί σε τρεις παραστάσεις στις 1, 2 και 3 Μαρτίου στον χώρο των περιοδικών εκθέσεων «Αντώνης Κομνηνός», όπου φιλοξενείται και η έκθεση.
Την ανάκληση παρτίδων δυο ορμονικών φαρμάκων ανακοίνωσε ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ).
Όπως αναφέρεται σε ανακοίνωσή του, ο ΕΟΦ ανακαλεί τα φάρμακα CELESTONE CHRONODOSE INJ.SU.RET (3+3)MG/1 ML VIAL και PROPIOCHRONE INJ.SUSP (5+2)MG/1ML του παρακάτω πίνακα μετά από ενημέρωση για πιθανότητα ανίχνευσης σωματιδίων από ανοξείδωτο ατσάλι, μέσα στο αποστειρωμένο διάλυμα, τα οποία προέρχονται από εξάρτημα που αποτελεί μέρος της γραμμής παραγωγής του προϊόντος.
«Η παρούσα Απόφαση εκδίδεται προληπτικά στο πλαίσιο προάσπισης της δημόσιας υγείας με σκοπό την ενίσχυση της εθελοντικής ανάκλησης του Κατόχου της Άδειας Κυκλοφορίας N.V. ORGANON HOLLAND. Η εταιρεία ΒΙΑΝΕΞ Α.Ε., ως Τοπικός Αντιπρόσωπος, οφείλει να επικοινωνήσει άμεσα με τους αποδέκτες των συγκεκριμένων παρτίδων και να τις αποσύρει από την αγορά μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Τα σχετικά παραστατικά τηρούνται για διάστημα τουλάχιστον πέντε (5) ετών και τίθενται υπόψη του ΕΟΦ, εφόσον ζητηθούν» επισημαίνει ο ΕΟΦ.
