Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 62 ετών άφησε το απόγευμα του Σαββάτου ο Άκης Δαούτης, ο οποίος μεταξύ άλλων, έβαλε την υπογραφή του στις μουσικές επιτυχημένων κινηματογραφικών ταινιών, όπως ο «Δεκαπενταύγουστος» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη.
Ο γνωστός συνθέτης και μουσικός, με πλήθος εγχώριων αλλά και διεθνών συνεργασιών, έφυγε από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς στο σπίτι του.
Γεννημένος στην Αθήνα, στις 6 Οκτωβρίου του 1960, έκανε από μικρή ηλικία μαθήματα κλασικής κιθάρας ενώ αποφοίτησε από το Κολλέγιο Αθηνών και σπούδασε φυσικο-μαθηματικός σε αμερικάνικο πανεπιστήμιο όπου έκανε και μεταπτυχιακές σπουδές. Στα μουσικά δρώμενα μπήκε ενεργά το 1986.
Βραβεύτηκε για τη σύνθεσή του Solar Rain στο 15ο Φεστιβάλ ηλεκτρονικής μουσικής στη Μπουρζ της Γαλλίας, ενώ δύο χρόνια αργότερα το έργο του με τίτλο Into the Light προκρίθηκε από την διεθνή επιτροπή για τις Παγκόσμιες Μουσικές Ημέρες 1988 του Χονγκ Κονγκ.
Στην Ελλάδα διακρίθηκε για τις μουσικές του συνθέσεις και ενορχηστρώσεις στον κινηματογράφο, με γνωστότερες εκείνες για τις ταινίες του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, «Δεκαπενταύγουστος» (ερμηνεία: Γλυκερία) και «Από την άκρη της πόλης».
Ο Άκης Δαούτης άνηκε στην ιδρυτική ομάδα του Eλληνικού Συνδέσμου Συνθετών Hλεκτροακουστικής Mουσικής και διατέλεσε μέλος του Δ.Σ. του ΕΣΣΗΜ και του Κέντρου Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας. Από το 2005 ως το 2011 δίδαξε στο Τμήμα Κινηματογράφου της Σχολής Καλών Τεχνών του ΑΠΘ.
Μέχρι και τον μεγάλο ποιητή Νίκο Γκάτσο έφτασε να λογοκρίνει το facebook, κατεβάζοντας αναρτήσεις με στίχους του.
Tο είδαμε κι αυτό! Το Facebook προχώρησε σε λογοκρισία του μεγάλου ποιητή μας Νίκο Γκάτσο, κατεβάζοντας αναρτήσεις με στίχους του, καθώς τον κατατάσσει εκτός των… κανόνων της πλατφόρμας με την κατηγορία ότι υπέπεσε στο αδίκημα της “βίας” και της “υποκίνησης” σε βία! Συγκεκριμένα, μέλος της ομάδας «Μπογιόπουλος Νίκος» ανάρτησε τους στίχους του Νίκου Γκάτσου «Μα για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους».
Αυτοί οι στίχοι όμως δεν άρεσαν στο facebook και έστειλε μήνυμα στην ομάδα «Μπογιόπουλος Νίκος» ότι «κατεβάζει» την ανάρτηση, καθώς «παραβιάζει τους όρους της κοινότητας σχετικά με τη βία και την υποκίνηση» (!).
Στην διαμαρτυρία της ομάδας για την απαράδεκτη αυτή κίνηση, το facebook επανήλθε, συνεχίζοντας την λογοκρισία και απειλώντας την ομάδα με περαιτέρω κυρώσεις…
Δείτε τι λογόκρινε το facebook:
“Μ’ ένα μάτι μ’ ένα δόντι με βαμμένα τα μαλλιά
σκαρφαλώσαν οι γερόντοι στης πατρίδας τα σκαλιά
καθώς παν για τα ογδόντα ίδιοι και παράλληλοι
το πολύ για καμιά τσόντα είναι πια κατάλληλοι
Μα για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους
βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους
Μας φλομώσαν οι παππούδες με ψευτιές και φούμαρα
λες και είμαστε αλεπούδες που μασάνε κούμαρα
τότε θα ‘ρθουν άλλα χρόνια μ’ όνειρα κι οράματα
δίχως λόγους στα μπαλκόνια κι ανθιστά προγράμματα
Μα για να σωθεί η Ελλάδα στους καιρούς τους ύστατους
βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους
βρείτε κάπου έναν καιάδα και γκρεμοτσακίστε τους”/>
Το αρχηγείο της ΕΛΑΣ με ανακοίνωσή του υπενθυμίζει ότι από χθες, Σάββατο 4 Φεβρουαρίου, με απόφαση του διευθυντή Τροχαίας Αττικής, τα αυτοκίνητα όλων των κατηγοριών οφείλουν να είναι εφοδιασμένα με αντιολισθητικές αλυσίδες ή άλλα ανάλογα αντιολισθητικά μέσα, κατά την κυκλοφορία τους στο σύνολο του οδικού δικτύου του νομού Αττικής.
Παράλληλα, σημειώνει ότι «παρόμοιες αποφάσεις έχουν εκδοθεί ή θα εκδίδονται και από άλλες αστυνομικές Υπηρεσίες, ανάλογα με την εκδήλωση των καιρικών φαινομένων».
Η συγκεκριμένη υποχρέωση για αντιολισθητικά μέσα ισχύει και για τα οχήματα που εισέρχονται από άλλες περιφέρειες στο οδικό δίκτυο του νομού Αττικής ή κινούνται μεταξύ περιφερειών της υπόλοιπης χώρας, όπου ισχύουν κατά περίπτωση διαφορετικά μέτρα οδικής ασφάλειας, σύμφωνα με όσα τονίζει ακόμη το αρχηγείο της ΕΛΑΣ.
Στην ανακοίνωση αναφέρονται επίσης τα εξής: «Συστήνεται στους πολίτες να ενημερώνονται τακτικά για τις επικρατούσες καιρικές συνθήκες στην περιοχή τους και τις ισχύουσες κάθε φορά αποφάσεις των Διευθύνσεων Αστυνομίας ή Τροχαίας, να αποφεύγουν τις άσκοπες μετακινήσεις, να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί εφόσον χρειαστεί να μετακινηθούν και να ακολουθούν τις υποδείξεις των αστυνομικών ή άλλων συναρμόδιων Αρχών.
Τέλος, οι οδηγοί των οχημάτων επιβάλλεται να γνωρίζουν τον τρόπο τοποθέτησης και λειτουργίας των αντιολισθητικών μέσων που φέρουν και να προσαρμόζουν την οδήγησή τους ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες.
Περισσότερες συμβουλές και οδηγίες για την οδική ασφάλεια, λόγω κακοκαιρίας και έντονων καιρικών φαινομένων, είναι διαθέσιμες σε ειδικό banner στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Αστυνομίας και του υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας».
Επιπλέον, στο ειδικό banner στην ιστοσελίδα της Ελληνικής Αστυνομίας υπάρχει και αναλυτική - επικαιροποιημένη ενημέρωση σχετικά με διακοπές -απαγορεύσεις κυκλοφορίας, χρήση αντιολισθητικών αλυσίδων κ.λπ. λόγω καιρικών φαινομένων, για όλη την επικράτεια.
Η ΕΛΑΣ μέσω των υπηρεσιών επικοινωνίας του Σώματος, θα ενημερώνει συνεχώς για τις συνθήκες που επικρατούν στο οδικό δίκτυο.
Η έκθεση «Το έπος της Ανατολής στη φαντασία των Ελλήνων: Η Μικρασιατική Καταστροφή στη λογοτεχνία του Μεσοπολέμου» παρουσιάζεται από τις 20 Οκτωβρίου έως τις 20 Φεβρουαρίου στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα.
Με αυτή την έκθεση η Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών τη συμπλήρωση των εκατό χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Η καταλυτική επίδραση της Μικρασιατικής Καταστροφής στο πνεύμα και την ψυχή της γενιάς που ωρίμασε στα χρόνια του Μεσοπολέμου θα καθορίσει την πνευματική παραγωγή των εκπροσώπων της λεγόμενης Αιολικής αιγαιοπελαγίτικης σχολής της Γενιάς του ’30, όπως και των άλλων προσφύγων πεζογράφων και ποιητών αυτής της περιόδου.
Ο Γιώργος Θεοτοκάς στο μπαλκόνι του σπιτιού του, γωνία Βαλαωρίτου και Αμερικής, 1930. ΑΣΚΣΑ Αρχεία, Αρχείο Γιώργου Θεοτοκά
Η έκθεση, την οποία επιμελήθηκε η Ναταλία Βογκέικωφ-Brogan, διευθύντρια των Αρχείων της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, σε συνεπιμέλεια με την ιστορικό Νατάσα Λαιμού, περιλαμβάνει περισσότερα από 200 εκθέματα, τα περισσότερα από τα οποία παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό με μια σκηνογραφία, σχεδιασμένη από την Παρασκευή Γερολυμάτου και τον Ανδρέα Γεωργιάδη από τη Μικρή Άρκτο.
Η έκθεση κινείται γύρω από τέσσερις θεματικούς άξονες που ακολουθούν τη λογοτεχνική παραγωγή του Μεσοπολέμου ανά δεκαετία. Ο πρώτος θεματικός άξονας αφορά σε μυθιστορήματα που γράφτηκαν στην πρώτη δεκαετία του Μεσοπολέμου, αμέσως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, αντλώντας έμπνευση είτε από τα χαρακώματα του Μεγάλου Πολέμου (Η ζωή εν τάφω του Στράτη Μυριβήλη), είτε από ιστορίες αιχμαλωσιών μετά τη νίκη των Τούρκων στον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1919-1922 (Το Νούμερο 31328 του Ηλία Βενέζη).
Το 1919 ο Μυριβήλης θα παντρευτεί στο Δικελί την αγαπημένη του Ελένη Δημητρίου, δασκάλα, η οποία θα τον ακολουθήσει σε πολλές από τις μεταθέσεις στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Το πρώτο τους παιδί, η Χάρη, θα γεννηθεί στο Εσκί Σεχίρ. ΑΣΚΣΑ Αρχεία, Αρχείο Στράτη Μυριβήλη
Ο δεύτερος θεματικός άξονας επικεντρώνεται στην παραγωγή της δεκαετίας του 1930, με τη δημοσίευση των πρώτων προσφυγικών μυθιστορημάτων, όπως Οι Πρώτες Ρίζες της Τατιάνας Σταύρου (1936) και η Γαλήνη του Ηλία Βενέζη (1939), ή έργων σε ποιητικό λόγο, όπως το Μυθιστόρημα του Γιώργου Σεφέρη (1935).
Η λογοτεχνική παραγωγή της δεκαετίας του 1940, ο τρίτος θεματικός άξονας της έκθεσης, στρέφεται σε ένα είδος μαγικού ρεαλισμού κατεχόμενου από νοσταλγία για τον χαμένο παράδεισο της Ανατολής. Το χρονικό μιας πολιτείας (1938) του Παντελή Πρεβελάκη, ο Λεωνής (1940) του Θεοτοκά, η Αιολική γη (1943) του Βενέζη και η Παναγιά η Γοργόνα (1949) του Μυριβήλη, όλα γραμμένα τις παραμονές ή κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, θα κλείσουν το πρώτο κεφάλαιο της Μικρασιατικής Καταστροφής στην ιστορία της ελληνικής λογοτεχνίας.
Προσωπογραφία του νεαρού Γιώργου Σεφέρη από τον Μικρασιάτη ζωγράφο Ευάγγελο Ιωαννίδη (1868-1942). Παστέλ, 1917. Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου
Η έκθεση ολοκληρώνεται με τον τέταρτο και τελευταίο άξονα της αφήγησης, το Έπος του Άλλου, που εστιάζεται στο αποτύπωμα που άφησε ο ελληνοτουρκικός πόλεμος (1919-1922) στην τουρκική λογοτεχνία του Μεσοπολέμου, κυρίως στα έργα συγγραφέων, όπως η Halide Edip και ο Yakup Kadri Karaosmanoğlu. Επιχειρείται μία εισαγωγική αλλά και περιεκτική παρουσίαση του ποικιλόμορφου λογοτεχνικού απόηχου στην Τουρκία της κοινής ιστορικής εμπειρίας που σημάδεψε τις δύο χώρες, αλλά που ο κάθε λαός βίωσε και αποτύπωσε στη μνήμη του τόσο διαφορετικά.
Στην έκθεση που βασίστηκε σε σπάνιο και άγνωστο στο ευρύ κοινό υλικό από τα αρχεία των τεσσάρων δημιουργών (Μυριβήλη, Βενέζη, Θεοτοκά και Σεφέρη) παρουσιάζονται: ημερολόγια, αλληλογραφία, εφημερίδες, φωτογραφίες, ζωγραφιές, χειρόγραφα, όπως και δυσεύρετες πρώτες εκδόσεις που βρέθηκαν είτε στα προσωπικά τους αρχεία, είτε στις συλλογές της Γενναδείου Βιβλιοθήκης ή σε ιδιωτικές συλλογές, όπως στην περίπτωση των Τούρκων συγγραφέων.
Και όπου η αφήγηση δεν εύρισκε το ταίρι της στο υλικό των αρχείων της Αμερικανικής Σχολής, οι επιμελήτριες απευθύνθηκαν στους απογόνους των πρωταγωνιστών της έκθεσης, οι οποίοι δάνεισαν γενναιόδωρα αντικείμενα από τα οικογενειακά τους αρχεία.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι για πρώτη φορά εκτίθεται το ντενεκεδένιο νούμερο 31328 (με αραβικά ψηφία) που χάρισε στον Βενέζη την ελευθερία από τα τάγματα εργασίας των Τούρκων.
Αποφεύγοντας συνειδητά να εστιάσει στη Γενιά του ’30 (καθώς η Μικρασιατική Καταστροφή δεν αποτέλεσε πρωταρχική πηγή έμπνευσης για τους περισσότερους εκπροσώπους της, παρά μόνο για όσους είχαν βιώσει από κοντά τα γεγονότα του 1922), η έκθεση που αναπτύσσεται οριζόντια για το ευρύ κοινό και σε βάθος για το εξειδικευμένο.
Μακέτα για το εξώφυλλο της μεταπολεμικής έκδοσης του Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια, από τη ζωγράφο και εικαστικό Δέσποινα Μεϊμάρογλου (1944-). ΑΣΚΣΑ Αρχεία, Αρχείο Στράτη Μυριβήλη
Σε καμία περίπτωση δεν φιλοδοξεί να εξαντλήσει το πλούσιο θέμα της μικρασιατικής λογοτεχνίας που στην παρούσα έκθεση περιορίζεται, εξαιτίας του διαθέσιμου αρχειακού υλικού, στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Ούτε καλύπτει όλες τις φωνές. Το κενό αυτό αναλαμβάνει να καλύψει στον κατάλογο της έκθεσης το εισαγωγικό κείμενο του Χαράλαμπου Καράογλου.
Στον κατάλογο επίσης που εκδόθηκε από τη Μικρή Άρκτο, περιλαμβάνεται και μια ανθολογία κειμένων, με αποσπάσματα λογοτεχνικών κειμένων από τους πιο αντιπροσωπευτικούς δημιουργούς της περιόδου του Μεσοπολέμου, Έλληνες και Τούρκους, προσφέροντας μια πρόγευση της διαχρονικής αξίας των έργων τους.
Cover photo ∗Πορτρέτο του Μυριβήλη από τον Φώτη Κόντογλου, 1923, ΑΣΚΣΑ Αρχεία, Αρχείο Στράτη Μυριβήλη
Κλειστά θα παραμείνουν όλα τα σχολεία στην Αττική λόγω της κακοκαιρίας Μπάρμπαρα που χτυπά με σφοδρότητα τη χώρα, σύμφωνα με τις επίσημες ανακοινώσεις της περιφέρειας.
Κλειστοί θα είναι επίσης και όλοι οι παιδικοί και βρεφονηπιακοί σταθμοί της Αττικής, κατόπιν ομόφωνης απόφασης των Δημάρχων των οποίων είναι αρμοδιότητα τους, ενώ οι πληροφορίες αναφέρουν ότι η διεξαγωγή των μαθημάτων στα σχολεία θα γίνει διαδικτυακά μέσω webex.
«Αύριο, Δευτέρα 06.02.2023, σε όλες τις περιοχές της χώρας στις οποίες αναστέλλεται η δια ζώσης λειτουργία των σχολικών μονάδων μετά από αποφάσεις Δήμων ή Περιφερειών, θα πραγματοποιηθεί τηλεκπαίδευση. Έχουν ενημερωθεί σχετικά όλοι οι Διευθυντές και οι εκπαιδευτικοί των σχολείων να μεριμνήσουν ώστε να αποσταλούν εντός της ημέρας στους μαθητές και τις μαθήτριες οι σχετικοί σύνδεσμοι σύνδεσης καθώς και τα προγράμματα που θα πραγματοποιηθούν την αυριανή ημέρα», ανακοίνωσε το υπουργείο Παιδείας.
Η ανακοίνωση της Περιφέρειας Αττικής:
«Με απόφαση του Περιφερειάρχη Αττικής, κατόπιν έκτακτης σύσκεψης με τους Δημάρχους της Αττικής, κλειστά θα είναι αύριο Δευτέρα 6 Ιανουαρίου όλα τα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Αττικής λόγω των δύσκολων καιρικών συνθηκών. Κλειστοί θα είναι και όλοι οι παιδικοί και Βρεφονηπιακοί Σταθμοί της Αττικής, κατόπιν ομόφωνης απόφαση των Δημάρχων των οποίων είναι αρμοδιότητα τους.
Γ. Πατούλης: «Πρώτη μας προτεραιότητα η ασφάλεια των μαθητών και του εκπαιδευτικού προσωπικού»
Με αφορμή τα έντονα καιρικά φαινόμενα που ξεκίνησαν να εκδηλώνονται σήμερα το πρωί στην Αττική και τις μετεωρολογικές προβλέψεις ότι τα φαινόμενα αυτά θα επιδεινωθούν το επόμενο 24ωρο, με απόφαση του Περιφερειάρχη Αττικής Γ. Πατούλη, κατόπιν και σχετικής διαβούλευσης με τους Δημάρχους της Αττικής, κλειστά θα είναι αύριο Δευτέρα 6 Ιανουαρίου όλα τα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της Αττικής. Κλειστοί θα είναι και όλοι οι παιδικοί και Βρεφονηπιακοί Σταθμοί της Αττικής, κατόπιν ομόφωνης απόφασης των Δημάρχων των οποίων είναι αρμοδιότητα τους.
Η συγκεκριμένη απόφαση ελήφθη με στόχο την προστασία της εκπαιδευτικής κοινότητας (μαθητών και εκπαιδευτικού προσωπικού) από ενδεχόμενους κινδύνους μετακίνησης, από και προς τις σχολικές μονάδες,
Παράλληλα ελήφθη υπόψιν, το γεγονός ότι μαθητές, εκπαιδευτικό προσωπικό αλλά και γονείς κηδεμόνες ενδέχεται να μετακινούνται από και προς περιοχές του Νομού Αττικής που αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα λόγω της χιονόπτωσης, της χιονόστρωσης αλλά και του παγετού, αλλά και το γεγονός ότι, σύμφωνα και με τις σχετικές οδηγίες της αρμόδιας Υπηρεσίας Πολιτικής Προστασίας, θα πρέπει να περιοριστούν οι μετακινήσεις των πολιτών για την αποφυγή ατυχημάτων και φαινομένων κυκλοφοριακής συμφόρησης.
Τέλος κρίθηκε αναγκαία η συγκεκριμένη απόφαση για την εξασφάλιση απαιτούμενου χρόνου για τον καθαρισμό των οδικών αρτηριών του Νομού, καθώς και των προαύλιων χώρων των σχολικών μονάδων.
Σχετικά με τη λειτουργία των σχολείων την Τρίτη 7 Φεβρουαρίου, θα εκδοθεί νεότερη ανακοίνωση, αφού αξιολογηθούν τα νεότερα μετεωρολογικά δεδομένα».
Limited edition συλλογές ψηφιακών έργων των Above Olympus και του Jonathan St. Void , ενώ ο designer - εικαστικός Niklas (Nikos Athanasopoulos) θα παρουσιάσει ένα installation που αναπτύσσεται μεταξύ του ψηφιακού και του φυσικού κόσμου
10 Δεκεμβρίου - 17 Φεβρουαρίου, 2023
H The Blender Gallery παρουσιάζει την έκθεση με τίτλο ‘‘Above Olympus to the Dogstar” από τις 10 Δεκεμβρίου έως τις 17 Φεβρουαρίου 2023.
Πρόκειται για μια έκθεση η οποία παρουσιάζεται από τη γκαλερί σε συνδιοργάνωση με την εταιρεία Jab Labs. Είκοσι ειδικές οθόνες για NFTs θα στηθούν στον εκθεσιακό χώρο της γκαλερί και θα προβάλλουν τις limited edition συλλογές ψηφιακών έργων των Above Olympus και του Jonathan St. Void , ενώ ο designer – εικαστικός Niklas (Nikos Athanasopoulos) θα παρουσιάσει ένα installation που αναπτύσσεται μεταξύ του ψηφιακού και του φυσικού κόσμου.
Πίσω από το έργο των Above Olympus, βρίσκεται μια ομάδα τριών νέων φοιτητών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και του καλλιτέχνη της συλλογής Martus. Ο Jonathan St. Void είναι ένας πολυσχιδής καλλιτέχνης που εκδηλώνει το δημιουργικό του όραμα μέσα από τη ζωγραφική, τη ψηφιακή τέχνη και τη μουσική. Η τελευταία NFTs συλλογή του They Came from the Dogstar προέρχεται από πρωτότυπα έργα του και παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο κοινό αυτό το Δεκέμβρη. Οι παράλληλοι κόσμοι των Above Olympus και του Jonathan St. Void θα συναντηθούν καθώς θα παρουσιάσουν και συνεργατικά έργα.
Leviathan To The Rescue
Το έργο APNEA 3.0 του Niklas είναι μια συλλογή κεραμικών αντικειμένων (Παραχώρηση της sealed earth) από πορσελάνη που σχεδιάστηκαν σε περιβάλλον εικονικής πραγματικότητας, υλοποιήθηκαν με τη χρήση τρισδιάστατου εκτυπωτή (3d printer) και καταχωρήθηκαν ως NFTs. Ο σχεδιαστής προσπαθεί να φέρει τα αποτελέσματα της ψηφιακής τεχνολογίας στον υλικό κόσμο.
Living Tribunal Ares
Η Jab Labs, εταιρεία διαχείρισης δράσεων στο Metaverse, εγκαινιάζει το πρώτο της summit γύρω από το Metaverse με τη συγκεκριμένη έκθεση. Το summit θα έχει διάρκεια δύο μηνών κατά τη διάρκεια των οποίων θα διεξαχθούν διάφορες ομιλίες, networking events και workshops. Οι δράσεις αυτές έχουν ως στόχο να εκπαιδεύσουν το φιλότεχνο κοινό ως προς το πώς μπορεί να συμμετέχει σε αγοραπωλησείες τέχνης στο Metaverse και να εξετάσουν θέματα όπως NFTs & Sustainability, Legality in the Metaverse, The Social Aspect of NFTs.
Επιστήμονες στη Βρετανία ανακάλυψαν μια νέα μορφή «εξωτικού» πάγου, που μοιάζει σε πυκνότητα και μοριακή δομή με το υγρό νερό περισσότερο από κάθε άλλο γνωστό τύπο πάγου, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε καλύτερη κατανόηση του νερού και των πολλών «ανωμαλιών» του. Επιπλέον, το νέο είδος πάγου είναι πιθανό ότι υπάρχει σε μακρινούς παγωμένους δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος, όπως ο Γανυμήδης και η Ευρώπη.
Ο άγνωστος έως τώρα πάγος είναι άμορφος, δηλαδή τα μόρια του δεν έχουν οργανωμένη κρυσταλλική μορφή όπως του συνηθισμένου πάγου. Ο άμορφος πάγος, αν και σπάνιος στη Γη, είναι η βασική μορφή πάγου στο διάστημα, επειδή λόγω του ψυχρότερου περιβάλλοντος εκεί ο πάγος δεν διαθέτει αρκετή θερμική ενέργεια για να σχηματίσει κρυστάλλους.
Είναι πιθανό ότι υπάρχει σε μακρινούς παγωμένους δορυφόρους του ηλιακού μας συστήματος
Οι ερευνητές του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL) και του Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ, με επικεφαλής τους καθηγητές Χημείας Κρίστοφ Σάλτσμαν και Άγγελο Μιχαηλίδη, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», ονόμασαν τον νέο πάγο «μέσης πυκνότητας άμορφο πάγο» (MDA) και διαπίστωσαν ότι, αντίθετα με τους άλλους γνωστούς πάγους, έχει περίπου την ίδια πυκνότητα με το υγρό νερό. Η πυκνότητα του είναι 1,06 γραμμάρια ανά κυβικό εκατοστό, ενώ το νερό έχει πυκνότητα 1 γραμμάριο ανά κ.ε.
Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι ο πάγος MDA, που μοιάζει με λεπτή λευκή σκόνη, μπορεί να υπάρχει μέσα σε παγωμένα φεγγάρια του Δία και του Κρόνου. Μάλιστα, διαπιστώθηκε ότι όταν ο εν λόγω πάγος θερμαίνεται και κρυσταλλοποιείται, απελευθερώνει πολύ μεγάλες ποσότητες θερμότητας, κάτι που θα μπορούσε να πυροδοτεί τεκτονικές κινήσεις και παγο-σεισμούς στους παγωμένους δορυφόρους.
Ο δρ Σάλτσμαν δήλωσε ότι «το νερό αποτελεί το θεμέλιο όλης της ζωής. Η ύπαρξή μας εξαρτάται από αυτό, εκτοξεύουμε διαστημικές αποστολές σε αναζήτησή του, παρόλα αυτά από επιστημονική άποψη η κατανόησή μας γι’ αυτό είναι περιορισμένη. Γνωρίζουμε 20 κρυσταλλικές μορφές πάγου, όμως μόνο δύο βασικοί τύποι άμορφου πάγου είχαν ανακαλυφθεί προηγουμένως, ένας υψηλής και ένας χαμηλής πυκνότητας. Ανάμεσά τους υπήρχε ένα τεράστιο κενό πυκνότητας και έως τώρα γινόταν αποδεκτό ότι δεν υπάρχει κάποια ενδιάμεση μορφή. Η μελέτη μας δείχνει ότι ο άμορφος πάγος μέσης πυκνότητας έρχεται να καλύψει ακριβώς αυτό το κενό πυκνότητας».
Το νερό έχει πολλές παραξενιές και ανωμαλίες που έχουν προβληματίσει τους επιστήμονες εδώ και καιρό. Κανονικά, όταν παγώνει, αποκτά κρυσταλλική δομή, καθώς τα μόριά του διατάσσονται σε εξάγωνα, δημιουργώντας έτσι τον στερεό πάγο. Όμως ο πάγος είναι λιγότερο πυκνός από ό,τι το υγρό νερό, μια ασυνήθιστη ιδιότητα για κρύσταλλα. Το νερό έχει τη μεγαλύτερη πυκνότητά του στους 4 βαθμούς Κελσίου και γίνεται λιγότερο πυκνό όσο παγώνει, εξ ου και ο πάγος επιπλέει. Επίσης όσο συμπιέζεται το υγρό νερό, τόσο η συμπίεσή του γίνεται ευκολότερη, αντίθετα με αυτό που συμβαίνει στις περισσότερες άλλες ουσίες.
Ο άμορφος πάγος χαμηλής πυκνότητας ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά στη δεκαετία του 1930, όταν οι επιστήμονες συμπίεσαν υδρατμούς πάνω σε μια μεταλλική επιφάνεια που είχε ψυχθεί στους -110 βαθμούς Κελσίου. Ο άμορφος πάγος υψηλής πυκνότητας ανακαλύφθηκε στη δεκαετία του 1980, όταν κανονικός πάγος συμπιέστηκε στους σχεδόν -200 βαθμούς Κελσίου.
Ο νέος πάγος μέσης πυκνότητας ανακαλύφθηκε όταν κανονικός πάγος με εξαγωνική κρυσταλλική μορφή κονιορτοποιήθηκε και ψύχθηκε έως τους -196 βαθμούς μέσα σε ένα δοχείο με μεταλλικά σφαιρίδια. Κάποια στιγμή ο νέος πάγος MDA εμφανίστηκε ως κόκκοι κολλημένοι πάνω στις μεταλλικές μπάλες. Η μοριακή δομή του είναι χαοτική, μοιάζοντας με εκείνη του γυαλιού. Όταν ο εν λόγω άμορφος πάγος θερμαίνεται στους -120 βαθμούς Κελσίου, τότε γίνεται ξανά κρυσταλλικός και απελευθερώνει πολλή θερμότητα. Στη Γη γενικότερα ο άμορφος πάγος θεωρείται ότι υπάρχει μόνο στα ανώτερα και πιο ψυχρά στρώματα της ατμόσφαιρας. Στο διάστημα ο άμορφος πάγος αφθονεί. Οι κομήτες π.χ. ουσιαστικά είναι μεγάλα κομμάτια άμορφου πάγου χαμηλής πυκνότητας.
O Αλμπέρ Καμύ γεννήθηκε στο Μοντοβί της Αλγερίας το 1913 και σκοτώθηκε σε τροχαίο δυστύχημα το 1960 στο Σανς της Γαλλίας μαζί με τον εκδότη του Μισέλ Γκαλιμάρ. Τρία χρόνια νωρίτερα είχε τιμηθεί με Νόμπελ για το μυθιστοριογραφικό, το θεατρικό και το δοκιμιογραφικό του έργο. Το 1935 ο Καμύ ίδρυσε το «Theatre du Travail», όπου εργάστηκε ως διασκευαστής, ηθοποιός και θεωρητικός, ενώ έγινε διάσημος με τα μυθιστορήματά του «Ο ξένος» (1942), «Η πανούκλα» (1947) και «Ο ευτυχισμένος θάνατος» (δημοσιεύτηκε μεταθανατίως, το 1970). Στην εδραίωση της φήμης του συνέβαλαν επίσης το θεατρικό «Καλιγούλας» (ανέβηκε το 1947) και τα δοκίμια «Ο μύθος του Σισύφου» (1942) και «Ο επαναστατημένος άνθρωπος» (1951). Όλα αυτά είναι έργα που γεννιούνται και προετοιμάζονται στα ημερολόγια τα οποία κρατούσε ο συγγραφέας από την εποχή της ίδρυσης του «Theatre du Travail» μέχρι και τον θάνατό του.
Φέτος συμπληρώνονται 110 χρόνια από τη γέννηση του Καμύ και δεν είναι ασφαλώς τυχαίο το γεγονός πως πολύ πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πατάκη ο τρίτος τόμος των ημερολογιακών του εγγραφών με τίτλο «Σημειωματάρια. Μάρτιος 1951-Δεκέμβριος 1959», σε μετάφραση Νίκης Καρακίτσου - Dougé και Μαρίας Κασαμπαλόγλου - Roblin, οι οποίες έχουν μεταφράσει επαξίως και τους δύο προηγούμενους τόμους. Ο αμέσως προηγούμενος τόμος, υπό τον τίτλο «Σημειωματάρια. Ιανουάριος 1942-Μάρτιος 1951», κάλυπτε το σύνολο των χρόνων του Καμύ στην Αλγερία, καθώς και ένα μικρό μέρος (από το 1940 και μετά) από την εποχή της παραμονής του στο Παρίσι (ο πρώτος τόμος των «Σημειωματαρίων» είχε ως πλαίσιο αναφοράς το διάστημα 1935-1942). Πρόκειται για την περίοδο της χρυσής του νιότης, εκείνο όμως που κυριαρχεί στην αφήγηση δεν είναι το προσωπικό στοιχείο. Η μεγάλη έγνοια του Καμύ είναι η τέχνη και με αυτήν καταγίνεται συνεχώς στα ημερολόγιά του, όπου κάποιες φορές παραθέτει ολόκληρα αποσπάσματα από τα προαναγγελλόμενα βιβλία του. Ο έρωτας, ο θάνατος, η αυτοκτονία, η φτώχια, το άχθος της καταναγκαστικής εργασίας, η γλώσσα και η έκφραση είναι τα θέματα που επανέρχονται τακτικά σε αυτές τις εσωτερικές εξομολογήσεις. Δύο όμως είναι τα απαραγνώριστα κεφάλαια στον τρόπο σκέψης του Καμύ: η ακατάβλητη επιθυμία του για ζωή (μια επιθυμία που αποκτά εντατικό χαρακτήρα) και το πάθος του για το γράψιμο, που τον συνέχει από πολύ νωρίς. Το γράψιμο κινητοποιεί με τη δημιουργική του δύναμη τη ζωή και η ζωή τροφοδοτεί με την ακατάσχετη ορμή της το γράψιμο. Μόνο έτσι μπορεί να έρθει για τον Καμύ η ισορροπία στον κόσμο, μόνο έτσι είναι δυνατόν να αποκτήσει νόημα η καθημερινότητα.
Το ζήτημα της τέχνης και της έκφρασης παραμένει βαθιά σφηνωμένο στον νου του Καμύ και στον τόμο με τις ημερολογιακές εγγραφές του από την περίοδο 1951-1959. Κάτω από ποιες ακριβώς συνθήκες γράφει κάποιος, ποιος είναι ο δημόσιος ρόλος του συγγραφέα και ποιες οι σχέσεις του με τους σύγχρονους και τους παλαιότερους, πώς μεταπηδά ένας δεξιοτέχνης σαν τον Καμύ από το μυθιστόρημα στο θέατρο και τανάπαλιν και τι ακριβώς είναι πιθανό να προσδοκά το κοινό από τα γραπτά του;
Ο Καμύ κινείται αυτή τη φορά ανάμεσα στη Γαλλία και στην Αλγερία, αναλογίζεται κάθε τόσο τον γενέθλιο τόπο του, μνημονεύοντας την αγάπη του και ταυτοχρόνως την ανησυχία του για την κατάσταση της υγείας της μητέρας του και αφιερώνει πολλές λυρικές σελίδες στην Ελλάδα (η Ακρόπολη και οι Δελφοί) και στην Ιταλία (η Ρώμη και οι ιταλικές εξοχές), θαυμάζοντας τόσο το μεγαλείο της φύσης όσο και το ιστορικό βάθος του πολιτισμού των δύο χωρών, μολονότι προτιμά σαφώς το αρχαιοελληνικό από το ρωμαϊκό παρελθόν μια και του φαίνεται πως οι Ρωμαίοι υπήρξαν ψυχροί αντιγραφείς των αρχαίων Ελλήνων, εμποδίζοντας τους σύγχρονους Ευρωπαίους να επικοινωνήσουν χωρίς βαρετές μεσολαβήσεις με το ατόφιο μέταλλο της ελληνικής αρχαιότητας.
Το τραγικό, οι μυθικοί ήρωες της αρχαιοελληνικής τραγωδίας, το παράλογο, η αποστροφή για κάθε πολιτικό δογματισμό (των οιωνδήποτε επαναστατικών φρονημάτων συμπεριλαμβανομένων), η εμπύρετη προετοιμασία του «Πρώτου Ανθρώπου», του μυθιστορήματος το οποίο είχε στα σκαριά και δεν πρόλαβε να αποτελειώσει (ο άνθρωπος ως γυμνή, ανεξάρτητη από ετεροβαρείς προσδιορισμούς διαθεσιμότητα), αλλά και η αντιφατική γοητεία του Νίτσε, που ξεπροβάλλει επίμονα στα χαρτιά του, ή η πίστη στον Θεό και η αθεΐα, σε συνδυασμό με τα διαρκή και (ανυποχώρητα) οντολογικά ερωτήματα για την τύχη της ανθρώπινης ύπαρξης, συμπληρώνουν την πορεία του Καμύ μέσω των ημερολογιακών εγγραφών του, συνοψίζοντας τα θεμελιώδη μοτίβα της λογοτεχνίας, του θεάτρου και της δοκιμιογραφίας του. Εκείνο, όμως, το οποίο πρωτίστως απολαμβάνουμε διαβάζοντας τα «Σημειωματάρια» είναι ο λόγος του: λόγος φιλοσοφικός και συνάμα εκστατικός, ποιητικός και παράλληλα πολιτικός, ένθερμος και την ίδια ώρα ψυχρόαιμος και αποστασιοποιημένος. Ένας γραφιάς με βούλα και σφραγίδα.
Η τροπολογία για την απαγόρευση συμμετοχής χρυσαυγιτών στις εκλογές δημιουργεί περισσότερα προβλήματα από αυτά που υποστηρίζει ότι λύνει
Διάβασα την τροπολογία που κατατέθηκε με σκοπό να αποτρέψει το ενδεχόμενο να υπάρξει στις εκλογές υποψηφιότητα του «κόμματος Κασιδιάρη» ή όποιου άλλου σχηματισμού διεκδικήσει να εκπροσωπήσει τον χώρο που κατείχε η Χρυσή Αυγή.
Θεωρώ ότι είναι μια τροπολογία που κινείται σε λάθος κατεύθυνση.
Γιατί εδώ το ζήτημα δεν είναι πόσο μισούμε τον φασισμό και πόσο πολύ θέλουμε να δούμε να διαλύονται οι φασιστικές συμμορίες.
Εδώ συζητάμε το εάν μπορούμε να απαγορεύσουμε κόμματα, επειδή θεωρούμε ότι είναι αντίθετα στη δημοκρατία.
Και σε αυτό υπάρχουν διάφορα προβλήματα.
Πρώτα από όλα είναι το ερώτημα πώς ορίζουμε την προϋπόθεση «η δράση ενός κόμματος να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του πολιτεύματος».
Η διατύπωση αυτή είναι πολύ γενική και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι για παράδειγμα το ΚΚΕ όπως και άλλες οργανώσεις κομμουνιστικής αναφοράς υποστηρίζουν ότι θέλουν να ανατρέψουν το σύστημα και να εγκαθιδρύσουν άλλη μορφή δημοκρατίας, διαφορετική από το σημερινό πολίτευμα της χώρας. Θα τεθεί θέμα απαγόρευσής τους;
Έπειτα, υπάρχει το θέμα ποιος κρίνει. Δηλαδή, μας αρκεί ότι θα κρίνει ο Άρειος Πάγος εάν ένα κόμμα είναι αρκούντως δημοκρατικό;
Και τέλος υπάρχει το κρίσιμο ερώτημα: ξεμπερδεύεις με το φασισμό και τους νεοναζί απλώς με τυπικές απαγορεύσεις;
Και έστω ότι αποτρέπεται να κατέβει ο Κασιδιάρης και άλλα στελέχη της εγκληματικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», τι θα γίνει εάν εμφανιστεί ένας άλλος σχηματισμός με «άφθαρτα» πρόσωπα και πιο προσεκτική ρητορική, αλλά την ίδια ουσιαστικά πολιτική; Τι θα κάνουμε τότε;
Γιατί το πρόβλημα δεν ήταν μόνο ότι υπήρξε η Χρυσή Αυγή.
Ήταν και ο τρόπος που σε μια συνθήκη βαθιάς κρίσης μπόρεσε να βρει ακροατήριο.
Είναι ο τρόπος που συνειδητοποιούμε ότι ακροδεξιές, ρατσιστικές, πατριδοκάπηλες και αυταρχικές λογικές έχουν απήχηση στην κοινωνία και μπορούν ακόμη να διαμορφώσουν δυναμική κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης της ακροδεξιάς.
Αντί λοιπόν να αναζητούμε νομικά κωλύματα, θα ήταν πολύ πιο σημαντικό να στοχαστούμε ποια είναι τα προβλήματα, από την απομόρφωση της κοινωνίας μέχρι την υποχώρηση των μορφών συλλογικού αγώνα και την αποξένωση πολλών ανθρώπων από την πολιτική, που τροφοδοτούν τον φασισμό και τις συμμορίες τους.
Γιατί τον φασισμό δεν τον ξεριζώνεις με νόμους, αλλά με αγώνα στις γειτονιές, στα σχολεία, στις δουλειές, άνθρωπο τον άνθρωπο, δείχνοντας ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος για να εκφράσεις τον θυμό σου από τον κοινωνικό κανιβαλισμό, ένας δρόμος συλλογικός, αλληλέγγυος και δημοκρατικός.
Από κάτω φτιάχνεται η δημοκρατία και όχι από πάνω.
