των εκδόσεων βιβλιοπέλαγος*

Ειρήνη με τους ανθρώπους, πόλεμο ενάντια στους θεσμούς!

                                                           Ισπανικό αναρχικό σύνθημα

Φέτος κλείνουν 80 χρόνια από το πραξικόπημα του Φράνκο ενάντια στην αριστερή κυβέρνηση της Δεύτερης Ισπανικής Δημοκρατίας, το οποίο οδήγησε στον πασίγνωστο Ισπανικό Εμφύλιο και την «άγνωστη», σχετικά, Ισπανική Επανάσταση. Η όλη αριστερά, με κάποιες εξαιρέσεις, θα τιμήσει, για μια ακόμη φορά, ως είθισται, τους ηρωικούς μαχητές της δημοκρατικής Ισπανίας και των Διεθνών Ταξιαρχιών και, για μια ακόμη φορά, θα αποσιωπήσει διακριτικά και σεμνότυφα τον καθοριστικό ρόλο των σταλινικών και των σοσιαλιστών συνεργών τους στην αιματηρή κατάπνιξη της Ισπανικής Κοινωνικής Επανάστασης, η οποία κατόρθωσε να ανθίσει μέσα στον Εμφύλιο, χάρη στην οργάνωση και τα οράματα των αναρχοσυνδικαλιστών της CNT και των αναρχικών της FAI. Για την Τρίτη Διεθνή των σταλινικών ο ελευθεριακός κομμουνισμός ήταν επικίνδυνος ανταγωνιστής και, εν δυνάμει, αντίπαλος. Τα εργοστάσια της Ισπανίας, κατειλημμένα και αυτοδιευθυνόμενα, από τα –αναρχικά, κατά κύριο λόγο– ένοπλα συνδικάτα, ήταν ικανά να ακυρώσουν την όποια αίγλη είχε απομείνει στα ρωσικά σοβιέτ, έτσι όπως είχαν καταντήσει θλιβερές καρικατούρες στην υπηρεσία της κομματικής γραφειοκρατίας.  

Το καίριο ερώτημα όσων έχουν ασχοληθεί με τα κοινωνικά και τα επαναστατικά κινήματα των δυο τελευταίων αιώνων, και δεν αγνοούν το μέγεθος της Ισπανικής Επανάστασης, είναι: Τι προηγήθηκε της Ισπανικής Επανάστασης και την κατέστησε δυνατή; Γιατί ο αναρχισμός ρίζωσε και έδωσε καρπούς στην Ισπανία και όχι στη Γερμανία, τη Ρωσία ή αλλού; Στο ερώτημα απαντά με την επιστημονική αυστηρότητα του ιστορικού και του κοινωνιολόγου αλλά και με αντιακαδημαϊκή, κινηματική γλαφυρότητα ο αμερικανός αναρχικός θεωρητικός και θεμελιωτής της κοινωνικής οικολογίας Μάρεϊ Μπούκτσιν στο έργο του Οι Ισπανοί Αναρχικοί, Τα ηρωικά χρόνια 1868-1836, Ιστορία, Πλούς 2ος, ΒΙΒΛΙΟΠΕΛΑΓΟΣ.

Ρίζες βαθιές τροφοδοτούν τον ισπανικό αγροτικό αναρχισμό στα τέλη του 19ου αιώνα αλλά και το αναρχικό εργατικό κίνημα των ξεριζωμένων αγροτών που καταλήγουν προλετάριοι στις νέες βιομηχανίες των μεγαλουπόλεων. Αντλούν μνήμες και α-λήθειες από υστερομεσαιωνικές αγροτικές εξεγέρσεις. Πηγαίνουν βαθιά στο μεσαιωνικών καταβολών ισπανικό pueblo (λέξη που στα ισπανικά σημαίνει και «χωριό» και «λαός», ακρογωνιαίος λίθος στη ανάλυση του Μπούκτσιν), το οποίο επιβίωσε επί σειρά αιώνων χάρη στις κοινοτικές δομές αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας. Για να δεχθεί τη χαριστική βολή από την επιβολή της «προοδευτικής» –κατά Μαρξ– αστικής συγκεντρωτικής διοίκησης, η οποία παγιώθηκε στην Ισπανία λόγω της κατάρρευσης της απόλυτης μοναρχίας στα μέσα του 19ου αιώνα, και η οποία –δυσεξήγητο με μια πρώτη ματιά– έστρεψε τον ισπανικό βορρά προς το συντηρητικό και φιλοφρανκικό καρλισμό και το νότο και την ανατολή της χώρας στον κοινωνικό αναρχισμό της εποχής.

Το κλειδί για την Ισπανική Κοινωνική Επανάσταση του ‘36, κορυφαία στιγμή για τον ισπανικό αναρχισμό, έργο εκατομμυρίων εργαζομένων, βρίσκεται, κατά τον Μπούκτσιν, στη αναρχοσυνδικαλιστική οργάνωση –και ζωή– που προϋπήρχαν επί δεκαετίες. Κυρίως δε στην ιδιαίτερη αντίληψη των ισπανών αναρχοσυνδικαλιστών για το συνδικάτο: το θεωρούσαν όχι μόνο όργανο πάλης και διεκδικήσεων, αλλά και κύτταρο της μελλοντικής κοινωνίας που, εδώ και τώρα, σφυρηλατεί τις νέες αξίες της, τις εμπνέει στα μέλη τoυ, οργανώνοντας παράλληλα τη επιβίωση και τη ζωή τους, έτσι ώστε να αρχίσουν να τις βιώνουν: σχολεία, επιμορφωτικά κέντρα, δομές αλληλοβοήθειας, ένοπλες ομάδες προστασίας συνδικαλιστών από τους πληρωμένους φονιάδες της εργοδοσίας και του κράτους και, το σημαντικότερο, αξίες ενάντιες στις κρατούσες, αξίες που προσπαθούσαν να οδηγήσουν στη βίωση της Ουτοπίας εδώ και τώρα… Ενώ συνεχίζονταν οι προσπάθειες για μια Επανάσταση με στόχο την πραγμάτωση της Ουτοπίας. «Καμιά καταστροφή της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων δεν είναι δυνατή αν, κατά το χρόνο της ανατροπής ή του αγώνα που οδηγεί στην ανατροπή, δεν υπάρχει ζωντανή μέσα στο μυαλό η ιδέα του τι θα αντικαταστήσει εκείνο που πρέπει να καταστραφεί», επισημαίνει ο Κροπότκιν. Οι ισπανοί αναρχικοί είχαν συλλάβει την έννοια της «βιοπολιτικής» απορρίπτοντας την κλασική «πολιτική» και τους θεσμούς της: κόμματα, κοινοβούλιο, διεκδικητικά συνδικάτα, αστικό σχολείο, ένωση ανθρώπων με την εγγύηση του κράτους ή της εκκλησίας (λέγε με γάμο) κ.λπ.

Ο Χάουαρντ Ζιν έγραψε για το βιβλίο ότι «συνδέει τους ισπανούς αναρχικούς με τους δικούς μας καιρούς», με τους καιρούς που πολλοί –καίτοι αφανείς για τα ΜΜΕ– εμπνέονται από τα προτάγματα των Ζαπατίστας και των αγωνιστών του Ροτζάβα.

Οι Ισπανοί Αναρχικοί επανεκδίδονται στα ελληνικά σε μια στιγμή βαθιάς, αν και βουβής ακόμα, απογοήτευσης από τη μαρξιστική(;) –πρώτη φορά– αριστερά. Σε μια στιγμή που οι «από κάτω» χάνουν τις ψευδαισθήσεις τους όσον αφορά την ανάθεση των ζωών τους στους «δικούς τους» –κούνια που τους κούναγε…– «από πάνω», στους «δικούς τους ειδικούς», οι οποίοι χουχουλιάζουν πλέον στη θαλπωρή του Κοινοβουλίου. Η πρώτη έκδοση οδήγησε σε αρκετές συζητήσεις εντός και εκτός του αναρχικού χώρου. Μακάρι αυτή να οδηγήσει σε περισσότερες.

Στην πλατεία του χωριού μου/ είπε ο μεροκαματιάρης στον αφέντη:/ Με υψωμένη τη γροθιά τους θα γεννηθούνε τα παιδιά μου

στίχοι  από αναρχικό ανδαλουσιάνικο τραγούδι του 19ου αιώνα

*Υ.Γ: Την ευθύνη του άρθρου έχουν οι εκδόσεις Βιβλιοπέλαγος.






αναδημοσίευση από το sxedio-b.gr

Η επεξεργασία ενός Σχεδίου Β' για την Ευρώπη, με σκοπό τον εκδημοκρατισμό και την απαλλαγή από τον νεοφιλελεύθερο κλοιό των μνημονίων, του χρέους και της λιτότητας βρέθηκε στο επίκεντρο της διεθνούς Συνδιάσκεψης «Plan B», που πραγματοποιήθηκε στη Μαδρίτη το τριήμερο 19-21 Φεβρουαρίου 2016.

Η Συνδιάσκεψη «Plan B», διοργανώθηκε από ευρωπαϊκές δυνάμεις της Αριστεράς, κινήματα, οργανώσεις, πολιτικούς, διανοητές και πολίτες από όλο τον κόσμο και πραγματοποιήθηκε σε συνέχεια της Συνδιάσκεψης «Για ένα  Plan Β’ στην Ευρώπη», που έλαβε χώρα στο Παρίσι στις 23-24 Ιανουαρίου 2016, με πρωτοβουλία των Jean-Luc Melenchon (Ευρωβουλευτή και συνιδρυτή του Γαλλικού Κόμματος της Αριστεράς), Ζωής Κωνσταντοπούλου (τέως Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων), Γιάνη Βαρουφάκη (πρώην υπουργού Οικονομικών της Ελλάδας), Oscar Lafontaine (πρώην υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας και συνιδρυτή της Die Linke) και Stefano Fassina (Βουλευτή Ιταλικής Αριστεράς, πρώην αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών της Ιταλίας), οι οποίοι συνυπέγραψαν κοινή διακήρυξη τον Σεπτέμβριο του 2015.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν κεντρική ομιλήτρια στην εναρκτήρια εκδήλωση της Συνδιάσκεψης στη Μαδρίτη, ενώ μίλησε και στις θεματικές ενότητες «We say no to Debtocracy» («Λέμε ΟΧΙ στη Χρεοκρατία») και «Democratizing institutions» («Εκδημοκρατισμός των θεσμών»). 

Μιλώντας από το βήμα της Συνδιάσκεψης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου υπογράμμισε πως «ένα Σχέδιο Β για την Ευρώπη σημαίνει ότι είμαστε έτοιμοι-ες να υπερασπιστούμε τους εαυτούς μας, τα δικαιώματά μας, τις ζωές μας και τα δικαιώματα και τις ζωές εκείνων που αναζητούν καταφύγιο στην Ευρώπη. Να υπερασπιστούμε τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα από θέση διακυβέρνησης, πολιτική δέσμευση να σεβαστούμε τη λαική ετυμηγορία, το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων, να υλοποιήσουμε την εντολή του ΟΧΙ». 

Η Ζωή Κωνστναντοπούλου τόνισε την ανάγκη για κοινωνικό και δημοκρατικό έλεγχο του τραπεζικού συστήματος και ανυπακοή στις όποιες αντιδημοκρατικές επιταγές της ΕΚΤ, της Ευρωπαικής Επιτροπής και του Eurogroup. «Ένα σχέδιο Β για την Ευρώπη σημαίνει αναγνώριση και σεβασμός του κυριαρχικού δικαιώματος των λαών να ελέγξουν λογιστικά το χρέος και να μην πληρώσουν παράνομα χρέη. Σημαίνει λογοδοσία εκείνων που θυματοποιούν τους λαούς φορτώνοντάς τους με παράνομα χρέη. Σημαίνει δραστική περικοπή των εξοπλιστικών δαπανών, που έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι συνδέονται με τη διαφθορά, όχι με την άμυνα, και συντελούν στην παράνομη υπερχρέωση των λαών», πρόσθεσε. 

Τάχθηκε υπέρ της προώθησης της ειρήνης και της αποστρατιωτικοποίησης του ανθρωπιστικού ζητήματος των προσφύγων, διατυπώνοντας την ευθεία αντίθεσή της στην εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, τις επαναπροωθήσεις και τις «παράπλευρες απώλειες».

«Ένα Σχέδιο Β´για την Ευρώπη σημαίνει ότι η συνθηκολόγηση δεν είναι επιλογή για εμάς», ανέφερε, τονίζοντας πως «τον περασμένο Ιούλιο, ο ελληνικός λαός προδόθηκε από την ηγεσία του. Την επόμενη φορά, θα είναι διαφορετικά. Μόλις ξεκινήσαμε. Και είμαστε αποφασισμένοι να πετύχουμε. Δεν θα δεχθούμε απειλές και εκβιασμούς. Δεν θα υποκύψουμε. Θα επικρατήσουμε».

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου αναφέρθηκε, ακόμη, στις εργασίες και τα πορίσματα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους και στον πόλεμο που δέχεται σήμερα η Επιτροπή, στα γεγονότα που οδήγησαν στην υπογραφή του τρίτου Μνημονίου, στην μνημονιακή στροφή Τσίπρα και στην προδοσία της λαικής ετυμηγορίας, στις επιπτώσεις που έχουν στην κοινωνία και τη δημοκρατία τα μνημονιακά μέτρα λιτότητας, η σύλιση του κοινωνικού κράτους δικαίου και η υφαρπαγή της δημόσιας περιουσίας. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στον ρόλο που μπορούν να διαδραματίσουν τα Κοινοβούλια, στην προσπάθεια για εκδημοκρατισμό και συμμετοχή των πολιτών στη διαδικασία λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης πολιτικής, αναφερόμενη στην εμπειρία και τις πρωτοβουλίες που ανέλαβε ως Πρόεδρος της Βουλής, τονίζοντας ότι και οι θεσμοί πρέπει να συγκροτούν πεδίο έμπρακτης εμπέδωσης της δημοκρατίας, της συμμετοχής και της διεκδίκησης. Επανέλαβε, επίσης, τις προτάσεις-θέσεις για την κατοχύρωση του λογιστικού ελέγχου του χρέους ως κυριαρχικού δικαιώματος των λαών και του δικαιώματος άρνησης αποπληρωμής παράνομων χρεών, καθώς και στην υποχρέωση σεβασμού του αποτελέσματος των δημοψηφισμάτων, που επίσης οι οποίες υιοθετήθηκαν από τη Συνδιάσκεψη.

Οι θεματικές ενότητες που αναπτύχθηκαν στη Συνδιάσκεψη αφορούσαν το δημόσιο χρέος, τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, το προσφυγικό, τη νομισματική πολιτική, τις διεθνείς εμπορικές συναλλαγές, ζητήματα φύλου και περιβάλλοντος. Μεταξύ άλλων, συμμετείχαν οι Γιάνης Βαρουφάκης, Κώστας Λαπαβίτσας, Miguel Urban Crespo (Ευρωβουλευτής Podemos, Ισπανία), Eric Coquerel (Επικεφαλής του κόμματος της Αριστεράς, Γαλλία), Corina Genschel (Blockupy / Die Linke, Γερμανία), Marina Albiol (Ευρωβουλευτής Ενωμένης Αριστεράς, Ισπανία), Lola Sanchez (Ευρωβουλευτής Podemos, Ισπανία), Fabio De Masi (Ευρωβουλευτής Die Linke, Γερμανία), Ερίκ Τουσσέν (Επιστημονικός Συντονιστής Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους), Δήμαρχοι της ριζοσπαστικής αριστεράς και των κινημάτων από ολόκληρη την Ισπανία.

Εναρκτήρια ομιλία στην ολομέλεια της Συνδιάσκεψης για το Plan B στη Μαδρίτη



Ομιλία στη θεματική ενότητα «Λέμε ΟΧΙ στη Χρεοκρατία» 





«Doing Democracy: Societies in Movement» (Μόναχο)

Την Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2016, η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν κεντρική ομιλήτρια στη διεθνή διοργάνωση «Europoly», που πραγματοποιήθηκε στο θέατρο «The Munich Kammerspiele» του Μονάχου. Μίλησε στη θεματική ενότητα «Doing Democracy: Societies in Movement» (Ασκώντας τη Δημοκρατία: Κοινωνίες σε Κίνηση), ενώ την εκδήλωση συντόνισε η γνωστή δημοσιογράφος και ακτιβίστρια Μαργαρίτα Τσώμου.

Το EUROPOLY είναι ένα ευρωπαϊκό θεατρικό και κινηματογραφικό εγχείρημα του Goethe-Institut σε συνεργασία με το Kammerspiele του Μονάχου, τη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών, το Sirenos - International Theatre Festival του Βίλνιους, το Teatro Maria Matos της Λισαβόνας και το Tiger Fringe Festival του Δουβλίνου. Στο εγχείρημα συμμετέχουν καλλιτέχνες -σκηνοθέτες, συγγραφείς, ηθοποιοί, ακτιβιστές- από όλη την Ευρώπη, οι οποίοι μέσα από την τέχνη και τη δημιουργία εστιάζουν στις αλλαγές που επέφερε η οικονομική κρίση στις ευρωπαϊκές κοινωνίες.

Στο Μόναχο, στο πλαίσιο της ίδιας διοργάνωσης, η Ζωή Κωνσταντοπούλου παρακολούθησε την παράσταση "Καθαρή Πόλη", με πρωταγωνίστριες πέντε μετανάστριες στην Ελλάδα που αφηγούνται τις πραγματικές τους ιστορίες και αναφέρονται στον αγώνα τους να βιοπορισθούν και να επιβιώσουν ως καθαρίστριες, οικιακές βοηθοί και τροφοί



Φωτογραφίες: 
(Μαδρίτη) https://www.facebook.com/zoe.konstantopoulou.official/posts/1558175444498587
(Μόναχο) https://www.facebook.com/zoe.konstantopoulou.official/posts/1557556354560496

Με μια Προκήρυξη που δεν μεταδόθηκε ποτέ, η Ομάδα «Ρουβίκωνας» δεν διέβη τα Στεγανά της ΕΡΤ.


Η «κανονικότητα» και ο «νόμος» στην ΕΡΤ αποκαταστάθηκαν τελεσίδικα, ώρα 21:43’ απόψε , στιγμή κατά την οποία κλούβα Συλλήψεων της ΕΛ.ΑΣ. άφηνε πίσω της την έξοδο του ραδιομεγάρου, με κρατούμενους 22 Νέους της Αναρχικής Συλλογικότητας «Ρουβίκωνας», που νωρίτερα αποπειράθηκαν παρέμβαση στο Κεντρικό Δελτίο Ειδήσεων.

Μόλις είχε περάσει το Πρώτο δεκάλεπτο του βραδινού δελτίου ειδήσεων της ΕΡΤ 1, το οποίο, στο πλαίσιο των 50 χρόνων Κρατικής Τηλεόρασης εκφωνούσε το «όνομα – ‘έκπληξη’» Λιάνα Κανέλη , όταν ακούστηκαν θόρυβοι και φωνές. Με …σαν έτοιμο από καιρό αυτοματισμό, το «κοντρόλ» έριξε «μαύρο» για τα επόμενα δευτερόλεπτα στις Οθόνες, ακολούθησε το σήμα του Σταθμού και ένας αμήχανος χρόνος αφιερωμάτων σε εκπομπές του καναλιού. Ώρα 9:17 η σύνδεση επανήλθε σε «καθαρό» στούντιο και από τις περιγραφές του μάλλον ψυχραιμότερου Πάνου Χαρίτου και της πιο αψίκορης Βουλευτού του Κ.Κ.Ε., προέκυψε ότι μέλη του Ρουβίκωνα «εισέβαλαν» ζητώντας να διαβάσουν κείμενό τους. Στη διάρκεια διακοπής του Προγράμματος η ΕΡΤ, κατ’ ουσία απαγόρευσε την ανάγνωση από Άτομο της Συλλογικότητας , προτείνοντας ως «εναλλακτική» αυτό να μεταδοθεί από Δημοσιογράφο της, ενώ στον ανταγωνισμό «χάρης» μπήκε και η ίδια η Λιάνα Κανέλη , προτείνοντας να το μεταφέρει η ίδια με την αψεγάδιαστη , στεντόρεια και έμπειρη τηλεοπτική της φωνή – κάτι το οποίο απορρίφθηκε από τους Ακτιβιστές.

Ενώ δε, η Βουλευτής συνέχιζε μιλώντας για «βαρβαρότητα», «τραυματισμό», «σπασμένα τηλέφωνα» κλπ. (καταστάσεις πάντως τις οποίες δεν αναφέρει καν η σχετική, καταδικαστική, ανακοίνωση της Διοίκησης της ΕΡΤ) το πρώτο περιπολικό περνούσε την είσοδο της Μεσογείων…
Ακολούθησε Κλούβα των ΜΑΤ στο πεζοδρόμιο, στέλνοντας την ανάλογη διμοιρία στο κτίριο και σε γρήγορους χρόνους νέες Ειδικές και..ανειδίκευτες Δυνάμεις. Μετρήσαμε επιπρόσθετα, τουλάχιστο 7 – 8 περιπολικά ή «βαρύτερα» οχήματα της ΕΛ.ΑΣ. και μεγαλύτερο αριθμό Μηχανών «ΔΕΛΤΑ». Ομολογουμένως είναι δύσκολο να προσθέσουμε επακριβώς τα «συμβατικά» αυτοκίνητα και δίκυκλα της Κρατικής Ασφάλειας που μπαινόβγαιναν σε ανάλογους ρόλους.







Οι «κακοί» που παρέμεναν εκεί «δέθηκαν» με συνοπτικές διαδικασίες και οδηγήθηκαν στη Γ.Α.Δ.Α. αρχικά τουλάχιστο με την ιδιότητα των «προσαχθέντων». Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες , στην παρέμβαση , αλά και στους Κρατούμενους , συμπεριλαμβάνεται και Κόσμος από την και Αναρχική Συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας.

• Περίπου ως …νταβατζήδες αντιμετώπισε από την πλευρά της η ΕΣΗΕΑ τους Ακτιβιστές , αναφέροντας χαρακτηριστικά στη δική της ανακοίνωση «…Η ενημέρωση δεν χρειάζεται προστάτες…».

• Το κείμενο της Συλλογικότητας , το οποίο επικεντρώνεται σε Κεφάλαια της Νέας Μνημονιακής Κυβερνητικής Πολιτικής , στην καταστολή και στο Προσφυγικό , ΕΔΩ
  
  

Θαν. Γ. Κ.

Ήταν Τετάρτη   23 Φεβρουαρίου του 1966  όταν στις  18.30 η  Ελένη Κυπραίου  ανακοίνωνε  την έναρξη  της  επίσημης τηλεοπτικής μετάδοσης  προγραμμάτων απο το  ΕΙΡΤ  που αργότερα μετονομάσθηκε σε ΕΡΤ.

Ήταν η αρχή  ενός τηλεοπτικού ταξιδιού  που η  συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ  στις  11 Ιουνίου  του 2013 αποπειράθηκε  με την βία  να το σταματήσει.

Όμως το πραξικόπημα του μαύρου που  έκαναν τα δυο αυτά  συγκοινωνούντα και συγκυβερνώντα δοχεία  της  βούλησης  της ντόπιας και ξένης διαπλοκής, δεν κατάφερε να σκοτώσει την ΕΡΤ όπως  επιθυμούσαν και οι  βαρώνοι της ντόπιας  ιδιωτικής μιντιοκρατίας.

Οι εργαζόμενοι της  ΕΡΤ για πρώτη φορά  στην παγκόσμια ραδιοτηλεοπτική ιστορία, πήραν  την κατάσταση  στα χέρια τους και σαν  αληθινοί θεματοφύλακες της δημόσιας αυτής  περιουσίας και πολιτιστικής κληρονομιάς , έσπασαν τον μαύρο αποκλεισμό και συνέχισαν  την λειτουργία της ΕΡΤ χρησιμοποιώντας το άγνωστο μέχρι τότε  για αυτούς  μοντέλο της  αυτοδιαχείρισης.

Ελεύθεροι  και "πολιορκημένοι" απο την  αγάπη  του και την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού αλλά και απο τις δυνάμεις καταστολής  των συντρόφων του Μητσοτάκη και της  Φώφης , για δύο χρόνια  συνέχισαν  την ιστορία της ΕΡΤ  για να μπορούν  σήμερα  ακόμα και οι ξένοι σε αυτόν τον τίμιο αγώνα  να γιορτάζουν  μαζί μας  τα  50 χρόνια της δημόσιας ελληνικής τηλεόρασης.

Σήμερα στην ΕΡΤ από νωρίς το πρωί και μέχρι το τέλος του προγράμματος, οι μνήμες θα ζωντανέψουν μέσα από ειδικά αφιερώματα, συνεντεύξεις και ρεπορτάζ, ώστε να
θυμηθούν οι παλιότεροι και να γνωρίσουν οι νεότεροι τους δρόμους μέσα από τους οποίους «μεγάλωσε» η τηλεόραση στην Ελλάδα.



Ειδικότερα, όλες οι ενημερωτικές εκπομπές της ΕΡΤ1 και της ΕΡΤ3 θα φιλοξενήσουν θεματικά αφιερώματα με καλεσμένους ανθρώπους που ταυτίστηκαν με την ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης – δημοσιογράφους, παρουσιαστές, καλλιτέχνες, προσωπικότητες των Γραμμάτων και των Τεχνών κ.ά. – οι οποίοι θα θυμηθούν αξέχαστες στιγμές του παρελθόντος.

Προσκεκλημένοι – έκπληξη θα εκφωνήσουν ειδήσεις, θα «πουν το πρόγραμμα» και θα εξομολογηθούν ανέκδοτα περιστατικά της ελληνικής τηλεοπτικής ιστορίας, σε ειδικά επετειακάfillers που θα διατρέξουν το πρόγραμμα όλων των καναλιών της ΕΡΤ.

Μέσα από ένα διαδραστικό χρονολόγιο με οπτικοακουστικά τεκμήρια από το Αρχείο της ΕΡΤ στη διεύθυνση 50xronia.ert.gr οι χρήστες θα μπορούν να γνωρίσουν όλες τις προσπάθειες που έγιναν από το 1960 μέχρι και το 1966 για την εκπομπή τηλεοπτικού σήματος στην Ελλάδα.

Στην ξεχωριστή αυτή ημέρα, ιδιαίτερο ρόλο θα έχει η Ελληνική Ραδιοφωνία, η οποία θα «δώσει μικρόφωνο» σε αξέχαστες φωνές των περασμένων δεκαετιών μέσα από το Πρώτο, το Δεύτερο και το Τρίτο Πρόγραμμα. Ειδικά αφιερώματα, αρχειακές αναφορές, πρόσωπα που «σφράγισαν» την ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης, μουσικές και τραγούδια που γράφτηκαν για τις τηλεοπτικές σειρές της ασπρόμαυρης και έγχρωμης μικρής οθόνης, σπάνια τραγούδια από τηλεοπτικές μουσικές εκπομπές θα διατρέχουν το αυριανό πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας.

Επίσης, η Χορωδία της ΕΡΤ θα συναντήσει τους πολίτες της Αθήνας με μικρά μουσικά δρώμεναστο Μετρό του Συντάγματος στις 11 το πρωί και στο σταθμό της Ομόνοιας στις 12 το μεσημέρι.

(Στο παραπάνω κείμενο υπάρχουν  και αποσπάσματα απο δελτία τύπου της ΕΡΤ και απο τις τυπολογίες)





αναδημοσίευση από την klassikoperiptosi

Του Κ. Παπουλή

Δυστυχώς είχαμε δίκιο, όσοι από τον Μάη του 2010 υποστηρίζαμε την έξοδο από το ευρώ και την παύση πληρωμών, ως μοναδική λύση για την Ελλάδα, γιατί αλλιώς θα ακολουθούσε Αρμαγεδδών. 1.

Είναι αλήθεια ότι τότε, θα είχαμε ισχυρή αλλά και ζωογόνα υποτίμηση, της τάξης του 60%, λόγω του μεγάλου εξωτερικού ελλείμματος όπως άλλωστε είχε ανακοινωθεί δημόσια (και από την πλευρά μας) λίγο αργότερα, το 2011.2 Σε μια τέτοια περίπτωση, μετά το αρχικό σοκ, που θα κρατούσε 6-14 μήνες, δεν θα ακολουθούσε ύφεση και ανεργία, αλλά θα υπήρχε ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια έως σήμερα3. Αν μάλιστα η έξοδος από το ευρώ γινόταν αιτία και αφορμή, για σχεδιασμένη βιομηχανική πολιτική, τότε θα είχαμε σημαντικούς ρυθμούς ανάπτυξης, βελτίωση της παραγωγικότητας, άρα σημαντική βελτίωση των μισθών. Ο πληθωρισμός τον πρώτο χρόνο θα ήταν γύρω στο 12% στην χειρότερη περίπτωση, και μόνο στο βαθμό που αναπληρωνόταν από ανάλογες αυξήσεις των μισθών. Ακόμη, και αν εκείνη την στιγμή, λόγω του μεγάλου δημόσιου ελλείμματος, δεν δινόταν για τον πρώτο χρόνο, όλη η αύξηση στο δημόσιο τομέα, θα υπήρχε μια εισοδηματική απώλεια και μόνο για τους δημόσιους υπαλλήλους, που θα αναπληρωνόταν αργότερα.

Για κάποια χρόνια θα ήταν πιο δύσκολο να αγοράσεις αυτοκίνητο, ηλεκτρικά είδη, εισαγόμενα προϊόντα κλπ, αλλά σίγουρα πιο εύκολο από ότι είναι σήμερα. Από την άλλη, μια σειρά εγχώρια αγαθά και υπηρεσίες, (υγεία, εστιατόρια, διασκέδαση, εγχώρια τρόφιμα και ποτά, εκπαίδευση, διακοπές στον τόπο μας κ.α) θα γίνονταν όλο και πιο προσιτά και φτηνότερα. Σταδιακά θα υπήρχε υποκατάσταση εισαγωγών από εγχώρια παραγωγή, που θα τόνωνε την ανάπτυξη και την απασχόληση, ενώ ο γεωργικός τομέας θα σημείωνε άλμα.

Το δημόσιο χρέος που ήταν σε εθνικό δίκαιο, θα αναδιαρθρώνονταν σχετικά εύκολα και θα δραχμοποιούνταν. Στο εσωτερικό, τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία κλπ θα έμεναν ανέπαφα. Οι τράπεζες θα πέρναγαν σε δημόσιο έλεγχο, υγιείς, αντί να φάνε δεκάδες δις ευρώ, διογκώνοντας το δημόσιο χρέος. Δεν θα πέρναγαν σήμερα στα χέρια κερδοσκόπων, απειλώντας να κατασχέσουν τους έλληνες.

Η επάνοδος στην δραχμή παρά τον αρχικό κλυδωνισμό, λόγω της ανάκτησης των μέσων οικονομικής πολιτικής θα οδηγούσε στην επαναφορά της ευστάθειας της οικονομίας, τόσο όσον αφορά την ανταγωνιστικότητα και την εξωτερική ισορροπία, που αποτέλεσαν την δομική αιτία της ελληνικής κρίσης, αλλά και όσον αφορά πολιτικές πλήρους απασχόλησης και δομικής μεταβολής.

Δεν θα είχε χαθεί πολύτιμο δυναμικό νέων και επιστημόνων, από την μετανάστευση, ούτε θα είχε καταστραφεί τόσος κεφαλαιουχικός εξοπλισμός. Η χώρα δεν θα βρισκόταν στην τραγική κατάσταση της αποεπένδυσης και της ελεύθερης πτώσης στον διεθνή καταμερισμό της εργασίας.

Μια σχετικά διαχειρήσιμη κατάσταση, λοιπόν, μετατράπηκε μέσα σε έξι χρόνια σε εθνική καταστροφή. Η παραμονή στην ευρωζωνική-μνημονιακή πορεία, οδηγεί σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, σε υπερδεκαετή ύφεση. Τίποτε δεν προεξοφλεί την οποιαδήποτε ανάκαμψη ακόμη και μετά το 2018. Μάλιστα οι ιδιαίτερα «ευνοϊκές» εξωτερικές σημερινές συνθήκες, χαμηλά το ευρώ και κύρια οι τιμές του πετρελαίου, θα αναστραφούν.

Οι όποιες ωφέλειες από τις συναλλαγές με χώρες εκτός Ε.Ε., από την πτώση του ευρώ εξανεμίστηκαν από τους κεφαλαιακούς ελέγχους. Σε γενικές γραμμές, η υποχώρηση του ευρώ δεν είναι τέτοιας έκτασης όσο αυτή που «βλέπουμε» με το δολάριο. Με άλλα νομίσματα όπως το γουάν, η στερλίνα, το γιέν, η υποτίμηση του ευρώ τα τελευταία δύο χρόνια  δεν είναι ούτε καν η μισή.  Παράλληλα, υπήρξε μεγάλη ανατίμηση του ευρώ έναντι του ρουβλίου. Η Ρωσία πάντα αποτελεί σημαντικό εμπορικό εταίρο της χώρας και πηγή τουρισμού, ενώ η επιδείνωση των σχέσεών της με την Ε.Ε., έπαιξε εξ ίσου αρνητικό ρόλο. Συγχρόνως είχαμε υποτίμηση της λίρας Τουρκίας έναντι του ευρώ, που αποτελεί σημαντικό ανταγωνιστή της χώρας.

Η μείωση των μισθών κατά 30%, και των εισοδημάτων κατά 50%, η κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων και η επισφάλεια, μέσω της πολιτικής της εσωτερικής υποτίμησης, ελάχιστα διόρθωσε την πραγματική συναλλαγματική ισοτιμία, πράγμα που συνεπάγεται, ότι αυτή η πολιτική απέτυχε και τυπικά. Ο εξωτερικός τομέας της οικονομίας και οι εξαγωγές παραμένουν στάσιμες, ενώ η μεταποίηση υποχωρεί συνεχώς. Η πολιτική που ακολουθήθηκε απλώς συρρίκνωσε και αποδυνάμωσε την οικονομία, χωρίς να την αλλάξει και να διορθώσει το μεγάλο έλλειμμα ανταγωνιστικότητας που οφείλεται στην έλλειψη ισχυρής βιομηχανίας και στο πολύ σκληρό νόμισμα, που είναι το ευρώ.

Με δεδομένη την στάση του γερμανικού παράγοντα, ποιες είναι σήμερα οι επιλογές; Από πού θα βρεθούν 6-7 δις ευρώ ετησίως πρωτογενές πλεόνασμα το 2018 αλλά και τα επόμενα χρόνια, για να φτάσουμε στα πλεονάσματα που απαιτούντα;. Με τους φόρους και το ασφαλιστικό και διάφορα άλλα μέτρα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ;

¨Η με χιλιάδες απολύσεις στο δημόσιο, μειώσεις μισθών και εκμηδενισμό των συντάξεων από μια κυβέρνηση Μητσοτάκη; Με συνδυασμό και των δύο πολιτικών από μια οικουμενική κυβέρνηση; Πιθανότατα θα επιχειρηθεί ο συνδυασμός, ο οποίος οδηγεί στην εξαφάνιση μικρομεσαίων, επιστημόνων, αγροτών, κλείσιμο επιχειρήσεων, στην δημιουργία εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανέργων, κατάργηση του όποιου κοινωνικού κράτους απέμεινε κλπ

Με το τρίτο μνημόνιο καταστρέφονται οι «μικρομεσαίοι» όλων των κλάδων, το κεφάλαιο συγκεντροποιείται, η χώρα κατάσχεται και παραδίδεται στα μεγάλα και ισχυρά εθνικά και διεθνή λόμπι.  

Ο κ Τόμσεν, τις τελευταίες μέρες σε άρθρο του έγραψε: «Η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι εταίροι της θα πρέπει να πάρουν δύσκολες πολιτικές αποφάσεις στους επόμενους μήνες, ώστε να καταλήξουν σε ένα πρόγραμμα που είναι βιώσιμο, ένα πρόγραμμα με νούμερα που βγαίνουν». Ένα είναι σίγουρο, ότι το Δ.Ν.Τ., έχει δίκιο όταν λέει ότι απαιτούνται και άλλα μέτρα 9-10 δις ευρώ τουλάχιστον, για να πιαστούν οι στόχοι. Και μάλλον είναι λίγα, και η εκτίμηση συντηρητική. Διότι είναι βέβαιο ότι τα μέτρα   φέρνουν ύφεση, και δεν είναι δυνατόν να έχουμε ανάπτυξη 2%-3% τα επόμενα χρόνια, για να μην παρθούν άλλα. Αντίθετα λειτουργούν πολλαπλασιαστικά στην ύφεση. Δηλαδή το υφεσιακό αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερο από τα μέτρα. Αφού το ΑΕΠ μειώνεται, μειώνονται και τα έσοδα, συνεπώς τα μέτρα που απαιτούνται είναι πολύ μεγαλύτερα από το τελικό αποτέλεσμα. Δηλαδή μπορεί να χρειάζονται 20 δις μέτρα για να εξοικονομήσεις στο τέλος 6δις-7δις, ενώ η ύφεση που θα προκαλέσουν τα συγκεκριμένα μέτρα θα είναι μεγαλύτερη από 20 δις, αφού ο πολλαπλασιαστής είναι πάντα μεγαλύτερος της μονάδας (μόνο στην τρελή σφαίρα της φαντασίας-επιτυχίας του πρώτου μνημονίου είχε εκτιμηθεί ως 0,5).

Αυτό άλλωστε έγινε και στο παρελθόν, για να ισοσκελιστεί ο προϋπολογισμός, για να μηδενιστεί ένα πρωτογενές έλλειμμα 7%-8% του ΑΕΠ του 2009, δημιουργήθηκε τριπλάσια ύφεση. Συνεπώς δεν μπορούμε να αποκλείσουμε νέα κάμψη της οικονομίας ακόμη και πέραν του 10% του ΑΕΠ έως το 2019. Το μόνο που φρενάρει κάπως την κατάσταση, είναι όπως είπαμε η τιμή του πετρελαίου.

Άλλωστε, όπως ανακοινώθηκε, το 2015 υπήρξε μείωση των φορολογικών εσόδων κατά 600 εκ ευρώ σε σύγκριση με το 2014, δηλαδή περίπου κατά το 1/2 της μείωσης του ΑΕΠ (που ήταν 0,7%).

Είμαστε λοιπόν μπροστά στο σημείο τήξης της χώρας. Το ερώτημα ευρώ ή δραχμή επανεμφανίζεται δριμύτερο. Όλο και περισσότερο το δίλημμα: «ή και άλλα και άλλα και άλλα, μέτρα, ή δραχμή» θα βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη.

Από την άλλη το κύμα των μεταναστών και η πιθανότητα να εγκλωβιστεί ένας απίθανος αριθμός στην χώρα, κάνουν τις συνθήκες πιο εκρηκτικές.

Τέλος είναι στο πολιτικό επίπεδο που δεν εμφανίζεται προς το παρόν εναλλακτική λύση, και δεν πρέπει να αποκλειστεί μια μακροχρόνια πολιτική αστάθεια, αν όχι πολιτικό χάος.  

Το μεγάλο ζήτημα είναι, αν υπάρχει η πολιτική μαγιά με την απαραίτητη ωριμότητα για να παίξει τον ρόλο του καταλύτη.

Όσον αφορά την αριστερά - πέραν της ανυποληψίας που της πρόσθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ- είναι σε μεγάλο βαθμό ισχυρές νέο-τροτσκιστικές, αντιλήψεις, που διαβάζουν ανάποδα ελληνική κρίση, υποβαθμίζοντας, αν όχι εξαφανίζοντας (ως δομική της αιτία) την συμμετοχή στο ευρώ και στην Ε.Ε.. Η απάντηση είναι μια και μοναδική, η κομμουνιστική, χωρίς καν μεταβατικά ή άλλα συγκεκριμένα προγράμματα. Ο λεγόμενος «κομμουνιστικός» χώρος παρά την αγωνιστική του προσπάθεια, δεν είναι ικανός να θέσει το ζήτημα, αλλά μάλλον το συσκοτίζει. Αντί μιας κατεύθυνσης κοινωνικών συμμαχιών που να οδηγεί σε μια νέα πολιτική πλειοψηφία, δηλαδή ένα μίνιμουμ κυβερνητικό πρόγραμμα κοινωνικής αναγέννησης και εξόδου από την κρίση, προβάλλει το «τι ευρώ, τι δραχμή, επανάσταση σοσιαλιστική», με αόριστο τρόπο μια κομμουνιστική έξοδο, είτε τώρα (Ανταρσυα) είτε στο φωτεινό αύριο (ΚΚΕ). 4

Ενώ η αριστερά δεν φαίνεται να έχει ιδιαίτερη τύχη, δεν είναι αυτή την στιγμή υπαρκτός, ούτε ένας δημοκρατικός-πατριωτικός χώρος που θα βγάλει την χώρα από την κρίση.

Αναρωτιέται κανείς, αν η πολιτική ιδιομορφία της Ελλάδας στην Ευρώπη, να έχει εργολαβία η αριστερά την υπόθεση της εξόδου και της ρήξης, θα διορθωθεί μέσα από την δημιουργία ενός κόμματος στα δεξιά του πολιτικού χάρτη, ή θα δούμε μόνο μια δυνατή Χ.Α.. Σίγουρα τώρα είναι μια μεγάλη ευκαιρία για ένα άλλο εγχείρημα.

Υπάρχουν βέβαια δυνάμεις, που θέλουν να κινηθούν σε μια άλλη κατεύθυνση, όπως το Σχέδιο Β, η ΛΑΕ, το ΕΠΑΜ, ο «Κορδάτος», ανένταχτοι, ο «εργατικός αγώνας», κινήσεις της «Δραχμής», επιστημονικές συσπειρώσεις και σύλλογοι κλπ, αλλά και σημαντικό κομμάτι αγωνιστών από το ΚΚΕ και την Ανταρσυα. Μέχρι σήμερα για διάφορους λόγους,  δεν φαίνεται ότι μπορούν να σφραγίσουν την συγκυρία.

Η σκληρή πραγματικότητα είναι όμως εδώ: Θα εξατμιστεί η πατρίδα μας ή θα εγκαταλείψουμε επιτέλους το ευρώ; Σύντομα; ή το πλήγμα της παραμονής θα είναι μη ιάσιμο; Η έξοδος θα είναι τακτική και συγκροτημένη ή χαοτική και άτακτη; Τι επιπλέον πολιτικές χρειάζονται και πόσο πιο δύσκολες είναι αυτές σήμερα σε σχέση με το αν η έξοδος είχε επιτευχθεί το 2010;

1: . (π.χ., βλ: του ιδίου, Ωραία μου ΟΝΕ καιρός για διαζύγιο, εφημερίδα, δρόμος, Απρίλιος του 2010). www.e-dromos.gr

2) Βλ: www.theo-mariolis.gr, Η Οικονομική Πολιτική Εντός και Εκτός ευρώ, ομιλία του Θ. Μαριόλη σε εκδήλωση, του Μετώπου Ανατροπής και Αλληλεγγύης το 2011, που έγινε στην ΕΣΥΕΑ με τίτλο: “Παύση πληρωμών- η επόμενη μέρα” .

3) βλ: Θ. Μαριόλης, «Δυναμική της ανεργίας, χρηματοδότηση του εξωτερικού τομέα και αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας», ομιλία σε ημερίδα του Σχεδίου Β, το 2012, αλλά και στον συλλογικό τόμο «Ευρώ ή Δραχμή, Σχέδιο Β» σελ 139, εκδ. Κοροντζή

4) Τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι ο αρθρογράφος δεν είναι υπέρ μιας αγωνιστικής αλλά και πολιτικής-εκλογικής συνεργασίας με αυτές τις δυνάμεις.





αναδημοσίευση από το sxedio-b.gr

03:00-08:00  Μουσικές και ενημερωτικές εκπομπές



Η ΕΡΤopen ανοιχτή ως παράθυρο στην κοινωνία !
ΚΑΛΗ ΑΚΡΟΑΣΗ

Του ΝΙΚΟΥ ΙΓΓΛΕΣΗ*

Αδιόρθωτος, επίμονος αλλά απόλυτα προβλέψιμος παραμένει ο γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε.
Όποτε απαιτείται να πιεστεί – εκβιαστεί η Ελλάδα, προκειμένου να συμμορφωθεί προς τις υποδείξεις των δανειστών, επαναφέρει το γερμανικό σχέδιο εξόδου της χώρας μας από το ευρώ.

Ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε, λοιπόν μιλώντας, στις 4 Φεβρουαρίου 2016, σε εκδήλωση στο Αμβούργο θυμήθηκε την πρόταση που είχε κάνει στις 16 Σεπτεμβρίου του 2011 στον τότε έλληνα υπουργό Οικονομικών Ευάγγελο Βενιζέλο για ένα «φιλικό», «προσυμφωνημένο» και προσωρινόGrexit.

Καθόλου τυχαία, ο Σόιμπλε θυμήθηκε την τότε πρότασή του τώρα, όταν καρκινοβατεί η πρώτη αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου.
Το Σεπτέμβριο του 2011 η πρότασή του έγινε σαράντα μέρες πριν συμφωνηθεί το δεύτερο Μνημόνιο. Την ίδια πρόταση ο γερμανός υπουργός Οικονομικών είχε παραδώσει στον πρόεδρο του Eurogroup Γερούν Ντάϊζενμπλουμ, στις 11 Ιουλίου 2015, μια μέρα, δηλαδή, πριν την άτυπη Σύνοδο Κορυφής (12-7-15) στην οποία συμφωνήθηκε η υπογραφή της τρίτηςΔανειακής Σύμβασης-Μνημονίου.

Στα ενδιάμεσα διαστήματα μια παρεμφερή πρόταση για προσωρινή (time out) έξοδο από το ευρώ διακινούσε ο γερμανός οικονομολόγος Χανς-Βέρνερ Ζιν, πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών Ifo του Μονάχου και για πολλά χρόνια σύμβουλος της καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ. Το ερώτημα είναι αν οι Γερμανοί εννοούν αυτά που προτείνουν ή μπλοφάρουν για να τρομοκρατούντους Έλληνες. Η απάντηση είναι και τα δύο, γιατί και με τις δύο εκδοχές εξυπηρετούνται τα γερμανικά συμφέροντα.

H ΣΥΝΤΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ''ΜΟΝΟΠΟΛ''

Στις 16 Σεπτεμβρίου 2011 συνεδρίασε στο Βρότσλαβ της Πολωνίας το άτυπο Ecofin με τη συμμετοχή και των 28 κεντρικών τραπεζιτών της Ε.Ε. Ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε ζήτησε να έχει μια ιδιαίτερη συνάντηση με τον έλληνα ομόλογό του. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο δεύτερο υπόγειο του ξενοδοχείου «Μονοπόλ» σ’ ένα εγκαταλελειμμένο κλειστό μπάρ. Το Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε συνόδευε οΓεργκ Άσμουσεν, τότε υφυπουργός Οικονομικών της Γερμανίας και τον Ευάγγελο Βενιζέλο ο Γιώργος Ζανιάς, τότε επικεφαλής του Σώματος Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων (ΣΟΕ).

Από την πρώτη στιγμή ο γερμανός υπουργός Οικονομικών ξεκαθάρισε στους έλληνες συνομιλητές του ότι η πρόταση που θα τους κάνει δεν είναι ευρωπαϊκή αλλά γερμανική. Στη συνέχεια πρότεινε τηνάμεση έξοδο από την Ευρωζώνη, για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και την επιβολή capital controls. Σύμφωνα με τον κ. Σόϊμπλε οι Έλληνες θα μπορούσαν να εκταμιεύουν μέχρι 50 ευρώ την εβδομάδα. Αλήθεια, γιατί μόνο 50 ευρώ την εβδομάδα, όταν το 2011 οι τράπεζες ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση απ’ ότι τον Ιούνιο του 2015, όταν επιτράπηκε η εκταμίευση 60 ευρώ την ημέρα; Μάλλον ήθελε να τρομοκρατήσει τους συνομιλητές του. Παράλληλα πρότεινε οι καταθέσεις πάνω από3.000 ευρώ να μετατραπούν άμεσα σε δραχμές. Ουσιαστικά ο πονηρός κ. Σόϊμπλε πρότεινε να βγει η Ελλάδα από την Ευρωζώνη αλλά το ευρώ να εξακολουθεί να αποτελεί μέσο συναλλαγής εντός της χώρας, ως παράλληλο νόμισμα, εξασφαλίζοντας έτσι τη ραγδαία υποτίμηση της δραχμής.

Τέλος ο γερμανός υπουργός Οικονομικών θεωρώντας δεδομένη την ελεύθερη διακύμανση της δραχμής προσέφερε στους συνομιλητές του ένα πρόγραμμα βοήθειας σε τρόφιμα, φάρμακα καικαύσιμα (ανθρωπιστική βοήθεια) προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι προβλεπόμενες ελλείψεις. Εντύπωση, βέβαια, προκαλεί ότι σ’ αυτό το γερμανικό σχέδιο δεν υπάρχει καμιά αναφορά για τοΔημόσιο Χρέος, τις ιδιωτικοποιήσεις και γι’ αυτά που αποκαλούν «μεταρρυθμίσεις». Όλα αυτά υποτίθεται ότι θα εξακολουθούσαν να «τρέχουν» όπως μέχρι σήμερα.

Όπως είπε ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε στην ομιλία του (4-2-16) στο Αμβούργο: «Η έξοδος από το ευρώ θα έπληττε τη χώρα άπαξ και θα είχε αποφευχθεί η ατέλειωτη διαδικασία των σκληρών μέτρων για τους πολίτες». Στην πραγματικότητα με την υποτίμηση της δραχμής, υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, θα ολοκληρωνόταν η διάλυση του παραγωγικού ιστού της οικονομίας, θα εξαθλιώνονταν περαιτέρω οι έλληνες πολίτες και θα εκποιείτο ευκολότερα η δημόσια περιουσία και σημαντικό τμήμα της ιδιωτικής. Έτσι η ελληνική αποικία θα «εξυγιαίνετο» με τις δικές της δυνάμεις, με το δικό της κόστος, χωρίς να χρειάζεται νέα δάνεια και όταν θα συνέβαινε αυτό θα μπορούσε να επανέλθει προς εκμετάλλευση, μέσω του ευρώ, στη δικαιοδοσία του γερμανικού imperium.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ύστερα από συζήτηση 90 λεπτών, απέρριψε τις προτάσεις του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της κυριακάτικης Καθημερινής (7-2-16) ο έλληνας υπουργός Οικονομικών θεώρησε ότι η πρόταση Σόϊμπλε θα ήταν «βούτυρο στο ψωμί» των προυχόντων του κόμματος της δραχμής που είχαν τις «ζημιές μέσα και τα λεφτά έξω». Έτσι η Ελλάδα συνέχισε στο δρόμο των Μνημονίων. Μερικούς μήνες αργότερα οι Σαμαράς – Βενιζέλος θα υπογράψουν το δεύτερο Μνημόνιο και τον Αύγουστο του 2015 η κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου θα φέρει το τρίτο Μνημόνιο που θα υπερψηφίσουν όλα τα κόμματα του μνημονιακού τόξου, ενώ στο βάθος του ορίζοντα αχνοφέγγει το τέταρτο Μνημόνιο.

Ο λαός φτωχοποιείται, τα μαγαζιά, οι επιχειρήσεις, οι βιομηχανίες κλείνουν, η ανεργία έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις, οι μορφωμένου Έλληνες φεύγουν μετανάστες, οι τράπεζες αφελληνίστηκανκαι, μέσω αυτών, σύντομα, βιομηχανίες, μεγάλα ξενοδοχεία, αγροτική γη και ακίνητα, συνολικής αξίας πάνω από 100 δις. (κόκκινα δάνεια) θα περάσουν σε ξένα χέρια, αλλά τότε ο κ. Βενιζέλος ενδιαφερόταν γι’ αυτούς που είχαν «τις ζημιές μέσα και τα λεφτά έξω».

«ΔΕ ΘΑ ΠΑΡΟΥΜΕ» ...

Αν στις 16 Σεπτεμβρίου 2011 στο δεύτερο υπόγειο του ξενοδοχείου «Μονοπόλ» δεν ήταν ένας μνημονιακός υπουργός όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος αλλά ένας πολιτικός ηγέτης άλλου βεληνεκούς θα μπορούσε να δώσει την ακόλουθη απάντηση στον κ. Σόϊμπλε:

«Αγαπητέ Βόλφγκανγκ,

»Σε ευχαριστούμε πολύ για τον κόπο που έκανες, μαζί με τους συνεργάτες σου, να ετοιμάσεις το σχέδιο του Grexit για τη χώρα μου, αλλά…δε θα πάρουμε. Αν φύγουμε από την Ευρωζώνη, αυτό θα το κάνουμε με το δικό μας σχέδιο, θα αποτελεί εθνική επιλογή. Αυτό το σχέδιο το έχουμε ήδη έτοιμο και… άκου για να μαθαίνεις: η εισαγωγή του εθνικού νομίσματος θα γίνει με ισοτιμία ένα προς ένα σε σχέση με το ευρώ, δηλαδή μία Νέα Δραχμή προς ένα ευρώ. Αμέσως μετά με απόφαση της εθνικοποιημένης Τράπεζας της Ελλάδος η ισοτιμία αυτή θα «κλειδώσει» όπως έχει κάνει η Βουλγαρία, η Ελβετία και άλλες χώρες. Έτσι δε θα υπάρξει υποτίμηση της δραχμής, ούτε πληθωρισμός, αφού δε θα αυξηθούν οι τιμές των εισαγομένων προϊόντων.

» Αγαπητέ Βόλφγκανγκ,

»Είναι αλήθεια ότι για τους τελευταίους μήνες του 2011 και για το 2012 θα χρειαστούμε 8 – 10 δις. για να καλύψουμε το έλλειμμα του Ισοζυγίου Εξωτερικών Συναλλαγών (από το 2014 το Ισοζύγιο έχει ισοσκελιστεί). Τα χρήματα αυτά μπορείτε να μας τα δώσετε από την πρώτη Δανειακή Σύμβαση (110 δις.). Αν δε θέλετε, να σας θυμίσω ότι το μεγαλύτερο μέρος του χρέους παραμένει σήμερα (2011) σε ομόλογα του Δημοσίου που υπάγονται στο ελληνικό δίκαιο. Μπορούμε να φέρουμε ένα νόμο στη Βουλή που θα «κουρεύει» την αξία αυτών των ομολόγων κατά 80 – 90 %, θα μειώνει το επιτόκιο στο0,50% και θα παρατείνει τη λήξη τους κατά 30 έως 40 χρόνια. Σ’ αυτό το «κούρεμα» θα περιλάβουμε και τα ομόλογα της ΕΚΤ.

» Αγαπητέ Βόλφγκανγκ,

» Θα ήθελα μια απάντησή σου μέχρι αύριο το μεσημέρι, διαφορετικά θα προχωρήσουμε μόνοι μας. Α, και για να μην το ξεχάσω, όποιο μέρος του χρέους αναγνωρίσουμε και όποιο θα έχει απομείνει από το «κούρεμα» των ομολόγων θα σας το αποπληρώσουμε σε δραχμές. Όπως ξέρεις, Βόλφγκανγκ, το χρέος δεν είναι σε συνάλλαγμα αλλά στο σημερινό «εθνικό» νόμισμα της Ελλάδας, το ευρώ. Άρα όταν περάσουμε στο νέο εθνικό νόμισμα τότε το χρέος θα μετατραπεί σε δραχμές. Καλό βράδυ Βόλφγκανγκ, καλό βράδυ Γεργκ (Άσμουσεν)».

Όλα αυτά γράφτηκαν για να δοθεί μια απάντηση στα διάφορα «γιουσουφάκια» των δανειστών που τις τελευταίες μέρες προσπάθησαν, για μια ακόμα φορά, να θολώσουν τα νερά και να ταυτίσουν τιςλαϊκές πατριωτικές δυνάμεις της Ελλάδας που υπερασπίζονται την εναλλακτική λύση του Grexit με τα σατανικά σχέδια του Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε και του Δ΄ Ράϊχ.

*Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ στις 19.2.2016

Στην 17η εκπομπή, «Στη δουλειά & στον αγώνα», που παρουσιάζει και επιμελείται ο Γιώργης Χρήστου και μεταδίδεται από το ραδιόφωνο της ΕΡΤopen στους 106,7 FM, ο Αντώνης Καραβάς, παθολόγος στο «Γεννηματάς», μιλά για τη νέα παράταξη στο χώρο των νοσοκομειακών γιατρών, τη ΡΕΙ (Ριζοσπαστική Ενότητα Ιατρών), που κατεβαίνει μαζί με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς υπό τοΕνωτικό Μέτωπο για την Ανατροπή, στις εκλογές για ΕΙΝΑΠ και ΟΕΝΓΕ (σ.σ.: γίνονται στις 10 Μάρτη).

Στην εκπομπή καλεσμένος και ο Άρης Καΐκης, ειδικευόμενος στο «Σισμανόγλειο» και υποψήφιος της ΑΡΣΙ (επίσης μια από τις παρατάξεις που συγκροτούν το Ενωτικό Μέτωπο για την Ανατροπή), που μιλά και αυτός για τις εκλογές και για τη μέχρι σήμερα μνημονιακή στάση της απελθούσης διοίκησης της ΕΙΝΑΠ.

Και οι δύο σχολιάζουν και στηλιτεύουν το παράλληλο πρόγραμμα της κυβέρνησης για την Υγεία.

Η εκπομπή μεταδόθηκε στις 20-03-16.

• ΕΔΩ το βίντεο.

Της ΜΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ*

Μια από τις πιο δοκιμασμένες και αποτελεσματικές τακτικές του αστικού πολιτικού συστήματος για την αντιμετώπιση των λαϊκών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων είναι η προσπάθεια πολυδιάσπασης του κινήματος. Τη δοκιμασμένη αυτή μέθοδο προσπαθεί να χρησιμοποιήσει και η κυβέρνησηΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ στην προσπάθειά της να ξεφύγει από τον κλοιό που έχουν δημιουργήσει οι κινητοποιήσεις των αγροτών που αντιδρούν στοαντιασφαλιστικό και φορομπηχτικό σχέδιο της κυβέρνησης, το οποίο υλοποιεί στο συγκεκριμένο τομέα το 3^ο μνημόνιο.  που θα οδηγήσει την πλειονότητα των μικρών και μεσαίων αγροτών στην καταστροφή.

Το δόλωμα, αλλά και το φύλλο συκής, είναι ο δήθεν διάλογος. Αρωγοί στην κυβερνητική αυτή προσπάθεια έρχονται τόσο τα πραγματικά διαφορετικά συμφέροντα μεταξύ μικρομεσαίων καιμεγάλων αγροτών αλλά  και οι γνωστοί πρόθυμοι που τρέχουν να πιάσουν «καρέκλα» στο τραπέζι  του προσχηματικού διαλόγου.  Τόσο η κυβέρνηση όσο και οι εκπρόσωποι των μεγαλοαγροτών αλλά και διάφοροι αγροτοπατέρες χρησιμοποιούν ως άλλοθι για την αποδοχή της πρότασης για «διάλογο» τις διάφορες φήμες-υποσχέσεις για δήθεν βελτιώσεις των καταστροφικών μνημονιακών επιταγών

Ας δούμε τις πιο βασικές από τις φημολογούμενες προτάσεις

Βασικός κορμός της κυβερνητικής πρότασης είναι ο εξής:

Α) Η αναβάθμιση του μητρώου αγροτών και αυστηροποίηση των προϋποθέσεων τουεπαγγελματία αγρότη, ώστε να έχουν τάχα καλύτερη μεταχείριση στην φορολογία και στις ενισχύσεις οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες  Μια άκρως διασπαστική πρόταση που κλείνει το μάτι στους μεγαλοαγρότες για μεγαλύτερο κομμάτι από την πίττα των επιδοτήσεων και ταυτόχρονα «χαϊδεύει αυτιά» και δημιουργεί προσδοκίες σε αρκετούς νέους αγρότες και σε μερικούς  αφελείς  μικρομεσαίους ότι θα γίνουν «αγρότες επιχειρηματίες» αν το επάγγελμα του αγρότη κατοχυρωθεί και μετατραπεί σε κλειστό επάγγελμα και γλυτώσουν από τους αγρότες  «Κολωνακίου».

Δεν  αναρωτιούνται βέβαια πως είναι δυνατόν από τη μια  οι «θεσμοί» να επιβάλλουν το άνοιγμα όλων των κλειστών επαγγελμάτων πώς είναι δυνατόν να …κατοχυρωθεί το δικό τους ως κλειστό επάγγελμα. Στην  πραγματικότητα θα συμβεί το ακριβώς αντίθετο. Οι «αγρότες του Κολωνακίου», βιομήχανοι, επιχειρήσεις της εκκλησίας - γιατί μην ξεχνάμε ότι οι μονές ανά την Ελλάδα είναι από τους μεγαλύτερους δικαιούχους αγροτικών επιδοτήσεων - κάθε λογής επενδυτικός όμιλος θα παίρνει πλέον «κομμάτι από την πίτα» των αγροτικών κονδυλίων, όχι από το «παράθυρο», αλλά από την «πόρτα». Ας δούμε τον τρόπο

Μητρώο αγροτών και αγροτικών εκμεταλλεύσεων υπάρχει και εγγράφονται οι επαγγελματίες αγρότες,καθώς και τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα που είναι αποδεδειγμένα κάτοχοι, με οποιονδήποτε νόμιμο τρόπο, αγροτικής εκμετάλλευσης στην Επικράτεια. Και επαγγελματίας αγρότης(κατά κύριο επάγγελμα) είναι το ενήλικο φυσικό πρόσωπο που πληροί αθροιστικά τις ακόλουθες προϋποθέσεις:

1.    Είναι κάτοχος αγροτικής εκμετάλλευσης.

2.    Ασχολείται επαγγελματικά με αγροτική δραστηριότητα στην εκμετάλλευση τουλάχιστον κατά 30% του συνολικού ετήσιου χρόνου εργασίας του.

3.    Λαμβάνει από την απασχόλησή του σε αγροτική δραστηριότητα το 35% τουλάχιστον του συνολικού ετήσιου εισοδήματός του και

4.    Είναι ασφαλισμένος στον Οργανισμό Γεωργικής Ασφάλισης (Ο.Γ.Α.)  

Με βάση τα παραπάνω σήμερα δύναται να χαρακτηρισθούν κατά κύριο επάγγελμα αγρότες περίπου 270.000 από τους 900.000 παραγωγούς αγροτικών προϊόντων. . Με την φημολογούμενη πρόταση της κυβέρνησης για αύξηση του εισοδήματος αγροτικής δραστηριότητας από το 35% στο 51%(ίσως και παραπάνω)  «οι τυχεροί» που θα τηρούν τις προϋποθέσεις δεν θα ξεπεράσουν τις 150.000 και είναι μεγαλοαγρότες, ελάχιστοι μεσαίοι και νομικά πρόσωπα που ασκούν αγροτική δραστηριότητα.¨ Ολοι οι υπόλοιποι (μικρομεσαίοι) που για να συμπληρώσουν το εισόδημά τους υποχρεώνονται να εργασθούν είτε ως οικοδόμοι είτε ως γκαρσόνια είτε ως μικροεπαγγελματίες, είτε στο τοπικό εργοστάσιο μεταποίησης αγροτικών προϊόντων και επιλέγουν να ασφαλίζονται στο ΙΚΑ, για να έχουν δικαίωμα είσπραξης του επιδόματος ανεργίας θα πρέπει να τιμωρηθούν !!! με αυξημένη φορολογία και εξοστρακισμό ακόμα και από τις πενιχρές ενισχύσεις που παίρνουν.

Β) Η κυβέρνηση υπόσχεται ότι θα διατηρηθεί ο ΟΓΑ για ένα μεταβατικό στάδιο και τη δημιουργία τριών ασφαλιστικών κλάσεων στον ΟΓΑ, από τις επτά που   υπάρχουν   σήμερα,   με   χαμηλότερες   εισφορές, και δυνατότητες αλλαγής ασφαλιστικής κλάσης ανά τριετία, αλλά με άμεση σύνδεση των ασφαλιστικών εισφορών με τις παρεχόμενες συντάξεις

Εκείνο που αποκρύπτει η κυβέρνηση είναι πως η κατάργηση της στήριξης τν συντάξεων του ΟΓΑ από τον κρατικό προϋπολογισμό, όσες δήθεν βελτιώσεις προτείνει,  οι συντάξεις θα μειωθούν τραγικά και αναπότρεπτα. Η πρόταση περιλαμβάνει επίσης την πρόβλεψη  πως  προϋπόθεση για τη λήψη των ενισχύσεων είναι η  υποχρέωση ρύθμισης των ασφαλιστικών εισφορών. Η πρόβλεψη αυτή θα έχει τραγικά αποτελέσματα. Σήμερα το 40% των ασφαλισμένων στον ΟΓΑ αδυνατεί να ανταποκριθεί στις οφειλές του προς τον ΟΓΑ και παραμένει ανασφάλιστο. Η αύξηση των εισφορών και της φορολογίας  θα έχει σαν αποτέλεσμα το ποσοστό αυτό να αυξηθεί δραματικά. Πόσοι επομένως  θα καταφέρουν να αποκτήσουν το «εισιτήριο» της ασφαλιστικής ενημερότητας για να πάρουν ενισχύσεις, ή να έχουν πρόσβαση σε διάφορα  προγράμματα, ή ακόμα χειρότερα να έχουν την δυνατότητα να πουλήσουν την παραγωγή τους στις λαίκές αγορές;

Γ) Η παροχή ρευστότητας στους αγρότες μέσω της  «κάρτας αγρότη» υπόσχεται ότι θα λύσει το πρόβλημα ρευστότητας που προφανώς υπάρχει, μετά το ξεπούλημα της ΑΤΕ. Στην πραγματικότητα η «κάρτα αγρότη» αποτελεί ένα ακόμα εργαλείο ομηρίας των μικρομεσαίων αγροτών στις Τράπεζες. Με τη μέθοδο αυτή οι τράπεζες αποκτούν δικαιώματα επί των ενισχύσεων ενώ χωρίς την ανάληψη του παραμικρού ρίσκου θα κατευθύνουν ένα σημαντικό μέρος των ενισχύσεων προς τα χρεοκοπημένα ταμεία τους μέσω των τόκων. Η  Πειραιώς σήμερα  τους μόνους που διασφαλίζει ως προς τις πληρωμές, είναι τους εμπόρους και τις εταιρίες γεωργικών εφοδίων με τις οποίες έχει συμβληθεί, ενώ στον αγρότη μένουν μόνο τα χρέη και στο βάθος χρόνου …οι κατασχέσεις. Το ίδιο θα συμβεί αν υλοποιηθεί η φημολογούμενη  πρόταση για παροχή ρευστότητας από όλες τις Τράπεζες με εγγύηση τις άμεσες ενισχύσεις.  

Η κυβέρνηση εν ολίγοις προσπαθεί να διασπάσει τους μικρομεσαίους αγρότες ,που δίνουν αγώνα επιβίωσης στα μπλόκα χρησιμοποιώντας σ όπλο της την παραπλάνηση.  Συσκοτίζει  τον πραγματικό στόχο που δεν είναι άλλος από την συνέχιση και  ολοκλήρωση της συγκέντρωσης της γης  σε λίγα χέρια επιχειρηματιών του αγροτικού τομέα. Μια διαδικασία η οποία σε άλλες χώρες έχει προχωρήσει με ρυθμούς ταχύτατους.  Μοχλός για την υλοποίηση του στόχου αυτού στην Ελλάδα είναι τα μέτρα που προτείνονται από την κυβέρνηση. Μέσα  από την ασφυξία που θα προκαλέσει στην παραγωγή, την αδυναμία επιβίωσης  της μικρομεσαίας αγροτιάς και την υπερχρέωση θα τους οδηγήσουν υποχρεωτικά στην εγκατάλειψη της γης τους και την μετατροπή τους ή σε εργάτες γής τύπου Μανωλάδας ή, σε μετανάστες ή θα τους ρίξει στην «χωματερή» της ανεργίας.

Αποκρύπτει η κυβέρνηση συνειδητά ότι «ο ξαφνικός θάνατος των αγροτών» έχει πρoταθεί στο Eurogroup της 5^ης Μαίου 2014, από τον τότε Υπ .Οικονομικών Γ. Στουρνάρα (Μελέτη Mc Kinsey) και είναι η βασική κατεύθυνση των νεοφιλελεύθερων ευρωπαϊκών ελίτ.. Αυτό το σχέδιο ανάπτυξης της Ελλάδας  με ορίζοντα δεκαετίας για τον αγροτικό τομέα προβλέπει να υπάρξουν μόνο τέσσερις εταιρίες που θα μονοπωλούν την καλλιέργεια, παραγωγή και την επεξεργασία των αγροτικών προϊόντων, τα οποία θα διοχετεύουν σε μια μόνο εταιρία που θα τα εξάγει, εξουδετερώνοντας κάθε παραγωγό αγρότη που θα υποχρεωθεί αντί να πουλάει τα προϊόντα του για ένα κομμάτι ψωμί, να μετατραπεί σε εργάτη γής στα ίδια του τα χωράφια. Όλα  τα προτεινόμενα μέτρα φορολογικά, ασφαλιστικά, κάρτα αγρότη, συμβολαιακή γεωργία κλπ., αυτό το σχέδιο υπηρετούν.

Το μέλλον που ετοιμάζουν στους αγρότες είναι αυτό της ελαστικής χωρίς δικαιώματα εργασίας, υπό το ζυγό των «επενδυτών», που σαν την ακρίδα θα πέφτουν πάνω στη γη, την οποία οι πρόγονοί τους και οι ίδιοι «πότισαν» με το αίμα και τον ιδρώτα τους .  

*Η Μαρία Παπαμιχαλοπούλου είναι Γεωπόνος, μέλος της Σ.Ε. του τμήματος Αγροτικής Πολιτικής της Λαϊκής Ενότητας

Κυριακή 21 Φεβρουαρίου 2016




πηγή: iskra.gr