Ανοιχτή επιστολή της Ζωής Κωνσταντοπούλου στον κ. Τσίπρα, Πρωθυπουργό της χώρας, εν όψει της αποψινής συζήτησης για τη Δικαιοσύνη, τη Διαφθορά και τη Διαπλοκή

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Μπορεί να έχετε επιτύχει να κυβερνάτε χωρίς κοινοβουλευτική αντιπολίτευση,  έχοντας εκκαθαρίσει από τη Βουλή εκείνους και εκείνες που θα στέκονταν πραγματικό εμπόδιο στην υλοποίηση του 3ου Μνημονίου και θα αντιστέκονταν με σκοπό την ανατροπή του, όπως άλλωστε έπραξαν από το καλοκαίρι.

Μπορεί να έχετε επίσης επιτύχει να συγκροτήσετε νέες ανίερες συμμαχίες που σας καθιστούν αρχιερέα (ή «Πατριάρχη», αν προτιμάτε) της νέας διαπλοκής

Μπορεί να έχετε επιτύχει να σας «εμπιστεύονται» η κυρία Μέρκελ και ο κ. Σόιμπλε, αφού εμποδίζετε την εφαρμογή των δικαστικών αποφάσεων ακόμη και για τις γερμανικές οφειλές

Μπορεί να ξεκαρδίζονται μαζί σας στα γέλια ο κ. Γιουνκέρ και ο κ. Ολάντ, την ώρα που συνυπογράφετε τις πιο απάνθρωπες πολιτικές σε βάρος των ελλήνων πολιτών και σε βάρος δύσμοιρων και ανυπεράσπιστων προσφύγων, ενώ δεν διεκδικείτε ούτε τα στοιχειώδη για το λαό, τη χώρα, τις εγγυήσεις του κοινωνικού κράτους δικαίου, την κοινωνική δικαιοσύνη

Μπορεί να έχετε επιτύχει να μιλάτε στη Βουλή «μεταξύ κατεργαρέων» για τις υποθέσεις διαφθοράς και διαπλοκής, αλλά και παρεμβάσεων στην Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης

Μπορεί να έχετε καταφέρει να πλήξετε όχι μόνο την Ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, αλλά την ίδια την Ανεξαρτησία της Ελλάδας, της Κυβέρνησης και της Βουλής

Μπορεί να έχετε τοποθετήσει στο τιμόνι του Υπουργείου Δικαιοσύνης έναν άνθρωπο που δεν δίστασε να υπογράψει τον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, τον ίδιο ακριβώς νόμο που είχε επικρίνει και στηλιτεύσει, έναν άνθρωπο που κάνει αυτοπροσώπως μηνύσεις στην Εισαγγελία του Αρείου Πάγου κατά άλλου Υπουργού της προηγούμενης Κυβέρνησής σας, του εκλεκτού σας κ. Πανούση

Μπορεί ο σημερινός Υπουργός Δικαιοσύνης να μη διστάζει να λέει ότι πρέπει να «είμαστε πιο χαλαροί σε εκπρόθεσμες τροπολογίες»- τις ίδιες ακριβώς που κάποιοι αντιπαλεύαμε ως εργαλείο διαφθοράς και διαπλοκής και κοινοβουλευτικού ξεπλύματος

Μπορεί στη σημερινή Κυβέρνησή σας κανένας να μην έχει το ηθικό ανάστημα της παραιτηθείσας Υπουργού Δικαιοσύνης της Γαλλίας κ. Τομπιρά, που αρνήθηκε να υπογράψει και να υλοποιήσει εκτρωματικούς νόμους κατάλυσης της δημοκρατικής νομιμότητας και ρατσιστικής αναφοράς στο όνομα δήθεν της πάταξης της τρομοκρατίας

Μπορεί κανείς να μην έχει το σθένος να πει όσα δημοσίως εξέφερε η κ. Τομπιρά: «Μερικές φορές αντιστέκεσαι μένοντας, μερικές φορές αντιστέκεσαι φεύγοντας. Έφυγα για μια σημαντική πολιτική διαφωνία. Επιλέγω να είμαι αληθινή με τον εαυτό μου, πιστή στις δεσμεύσεις μου, στους αγώνες μου, στη σχέση μου με τους άλλους. Στην τρομοκρατία δεν πρέπει να παραχωρήσουμε καμμία νίκη, στρατιωτική, πολιτική, διπλωματική ή συμβολική»

Μπορεί οι λέξεις αυτές να μη σημαίνουν τίποτε για εσάς, που έχετε παραχωρήσει όλες τις νίκες στην οικονομική τρομοκρατία των τραπεζών, της ευρωδεσποτείας και των Μνημονίων, έχοντας πλήρως αποσείσει κάθε ηθικό πλεονέκτημα, που άλλοι και όχι εσείς, έχτισαν με το παράδειγμα και τη στάση ζωής τους, με κόστος και όχι, όπως εσείς, με ανταλλάγματα

Μπορεί να έχετε φτάσει σε τέτοιο σημείο οίησης, «επιτρεπόμενης» κατά τη δική σας αντίληψη, ώστε να επιτρέπετε στον Υπουργό Δικαιοσύνης να προσπαθεί να περάσει γραμμή στους δικαστές σε σχέση με την υπόθεση της αντισυνταγματικής κατάργησης των ανεξάρτητων αρχών

Μπορεί για τους ίδιους λόγους «επιτρεπόμενης οίησης» ο εκλεκτός σας Πρόεδρος της Βουλής να εκφράζει ανεπιτρέπτως την άποψη ότι οι Δικαστές πρέπει να αποφασίζουν όπως εξυπηρετεί την Κυβέρνηση και να δηλώνει «αλίμονο εάν οι δικαστές της χώρας αντιμετωπίζουν τα πράγματα εκτός τόπου, χρόνου, συγκυρίας, διαθέσεων, προθέσεων» (!)

Μπορεί να θεωρείτε ότι σας επιτρέπεται, εκτός από την οίηση, και ολίγη (ή πολλή) διαφθορά, διαπλοκή, παρέμβαση στη Δικαιοσύνη και υπονόμευση των συμφερόντων της χώρας, μιας και οι άλλοι τα έκαναν πρώτοι

Ακόμη όμως και εάν όλα αυτά προδήλως ισχύουν, δεν σας επιτρέπεται στη σημερινή συζήτηση να μην απαντήσετε τι κάνατε εσείς για τις υποθέσεις διαφθοράς και διαπλοκής και θωράκισης της ανεξαρτησίας της Δικαιοσύνης.

Με τη νομιμοποίησή μου ως επί 2,5 χρόνια βουλευτή που ανέλαβε το βάρος  της ευθύνης του τομέα Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και πάταξης της διαφθοράς, που συγκρούσθηκε με όλες τις εκφάνσεις της διαφθοράς και της διαπλοκής και πλήρωσε το τίμημα της στοχοποίησης και της λοιδορίας από όλα ανεξαιρέτως τα πολιτικά, μιντιακά, οικονομικά, επιχειρηματικά κέντρα διαφθοράς και διαπλοκής, συμπεριλαμβανομένων των δικών σας τέτοιων κέντρων

Με την νομιμοποίησή μου ως Βουλευτή που ανέδειξε τον άκυρο συμβιβασμό με τη Siemens, τη λίστα Λαγκάρντ, την υπόθεση των υποβρυχίων, την υπόθεση του Μνημονίου,  που συνέγραψε το πόρισμα του ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. που υπέβαλε στην Εισαγγελία Διαφθοράς την δικογραφία που αφορούσε την εμπλοκή Βενιζέλου-Παπακωνσταντίνου στην υπόθεση των υποβρυχίων και των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, που συνέγραψε την Μαύρη Βίβλο της Ντροπής τον Μάιο 2014 (στο περιεχόμενο της οποίας αναφέρεστε στην αποψινή σας ομιλίας, ως δήθεν αποκαλύψεις σας…), και υπέβαλε πλείστες ερωτήσεις κοινοβουλευτικού ελέγχου για υποθέσεις εμπλοκής κυβερνητικών προσώπων σε σκάνδαλα

Με τη νομιμοποίησή μου ως τ. επικεφαλής της Επιτροπής Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ, που εκπόνησα το Κυβερνητικό Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που υπεβλήθη τον Δεκέμβριο 2014 για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης και την πάταξη της διαφθοράς και της διαπλοκής, ένα Κυβερνητικό Πρόγραμμα που η Κυβέρνησή σας εξακολουθεί να μην εφαρμόζει και που όταν εγώ πήρα πρωτοβουλίες για την εφαρμογή του σε επίπεδο Βουλής, προσέκρουσα σε αντιδράσεις όπως οι παρακλήσεις του κ. Φλαμπουράρη να «μην ζορίσω τον κ. Στουρνάρα»

Με τη νομιμοποίησή μου ως τ. Προέδρου της Βουλής, που ανέσυρε τις υποθέσεις Siemens και Λίστας Λαγκάρντ και πρότεινε διαδικασία για το νόμο περί ευθύνης Υπουργών, προκειμένου να γίνει επεξεργασία όλων των ποινικών δικογραφιών σε βάρος κυβερνητικών προσώπων από το πρώτο (και μόνο) εξάμηνο της θητείας της, αλλά και που άνοιξε όλες τις καταχωνιασμένες ποινικές δικογραφίες που αφορούσαν τα Μνημόνια και τις συναφείς κυβερνητικές ευθύνες, συμπεριλαμβανομένης της αλλοίωσης των στοιχείων της ΕΛΣΤΑΤ και τις διαβίβασε στην Επιτροπή Αλήθειας Δημοσίου Χρέους και στην Εξεταστική Επιτροπή για την υπαγωγή της χώρας στο Μνημόνιο

Με την ηθική νομιμοποίησή μου ως νομικής σας συμβούλου και συνηγόρου σας στην αντιδικία σας με τον κ. Βγενόπουλο, τότε που ορθώς μιλούσατε για απάτη σε βάρος του δημοσίου, όπου δικαιωθήκατε ποινικά και αποφασίσατε να δεχθείτε την ματαίωση της υπόθεσης στα αστικά δικαστήρια, αλλά και ως νομικής σας συμβούλου στην σύνταξη του υπομνήματος που αφορούσε τις απόρρητες δαπάνες του Υπουργείου Εξωτερικών επί Γ. Παπανδρέου, μιας υπόθεσης που ουδέποτε μου εξηγήθηκε γιατί σταματήσατε να ενεργείτε για την διαλεύκανσή της 

Με την αξίωση ειλικρίνειας και αλήθειας, την οποία οφείλετε να πείτε επιτέλους, σε εκείνους κι εκείνες που έδωσαν ολόψυχα τη μάχη κατά της διαφθοράς και της διαπλοκής,, τη μάχη για δικαιοσύνη, διαφάνεια, ισονομία, αλήθεια, λογοδοσία την ίδια ώρα που δημοσιεύεται ότι εσείς συναντούσατε μυστικά και εν αγνοία μας, μεγαλοεκδότες και μιντιάρχες και τους …φτιάχνατε καφέ υπό το άγρυπνο βλέμμα κατοικιδίων φιλικών σας προσώπων.

Μετά πλήρους λόγου γνώσεως για την ηθική και πολιτική σας έκπτωση, σας υποβάλλω τα ακόλουθα ερωτήματα και αναμένω την απάντησή σας:

1. Τι έχετε πράξει για την ακύρωση του επιζήμιου, άκυρου και αξιόποινου συμβιβασμού με τη Siemens, που υπέγραψε ο κ. Στουρνάρας;
2. Τι απέγινε με τη «διαπραγμάτευση» για την υπόθεση αυτή, που την άνοιξη του 2015 μου γνωστοποιήσατε ότι θα ξεκινούσε η Κυβέρνηση με την Γερμανική Κυβέρνηση, ζητώντας μου μάλιστα να σας προτείνω κάποιο σύμβουλο, όπως και είχα κάνει;
3.  Γιατί μέχρι σήμερα προστατεύετε τον κ. Στουρνάρα; Γιατί ο εκλεκτός και μηδέποτε εκλεγείς Υπουργός σας κ. Φλαμπουράρης μου ζήτησε να «μην ζορίζω το Στουρνάρα» το καλοκαίρι του 2015; Γιατί όταν σας το γνωστοποίησα, παραστήσατε τον έκπληκτο; Γιατί εν συνεχεία, με εντολή σας, εμποδίσθηκε η βίαιη προσαγωγή του κ. Στουρνάρα, ενώ πλέον τρώτε μαζί του ως καλοί φίλοι;
4. Γιατί δεν συνεχίσθηκε η έρευνα για τη Siemens, που ως Πρόεδρος της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας ξεκίνησα την προηγούμενη άνοιξη, ανασύροντας τον σχετικό κοινοβουλευτικό φάκελο, που συνιστά κοινοβουλευτικό, θεσμικό και εθνικό κεκτημένο; Γιατί ο σημερινός Πρόεδρος της Βουλής απέσυρε το πόρισμα για τη Siemens από την αρχική ιστοσελίδα της Βουλής τις πρώτες ημέρες της θητείας του;
5. Τι απέγινε με τις ποινικές ευθύνες για την εκποίηση των μετοχών των ελληνικών Τραπεζών που κατείχε το ΤΧΣ σε τιμή χαμηλότερη της κτήσης; Τον Μάιο 2014 το είχατε χαρακτηρίσει «απιστία σε βαθμό κακουργήματος» και για το λόγο αυτό είχαμε υποβάλει πρόταση μομφής κατά του κ. Στουρνάρα. Σήμερα, έχοντας πλέον προβεί σε ανάλογες και χειρότερες κακουργηματικές πράξεις με τις μετοχές των τραπεζών το περασμένο φθινόπωρο, προφανώς ανταλλάσσετε εξυπηρετήσεις με τον κ. Στουρνάρα και την Κυβέρνηση Σαμαρά, έχοντας επίγνωση του βάρους της δικής σας ευθύνης
6. Τι απέγινε με τη λίστα Λαγκάρντ; Γιατί η σημερινή Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας αναίρεσε και δεν υλοποίησε την έρευνα επί της υπόθεσης που είχα εισηγηθεί και είχε αποφασισθεί την περασμένη άνοιξη;
7. Γιατί η Κυβέρνηση Τσίπρα, η Κυβέρνησή σας, δεν υλοποίησε ούτε μία από τις προτάσεις που περιέχονταν στο πόρισμα του ΣΥΡΙΖΑ για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ, το οποίο είχα συντάξει ως εισηγήτρια του ΣΥΡΙΖΑ και συνυπέγραφαν τα υπόλοιπα μέλη της Επιτροπής Προκαταρκτικής Εξέτασης;
8. Γιατί στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ μου είχατε πει ότι «δεν είναι ο Διώτης ο στόχος μας», παραίνεση στην οποία φυσικά ουδόλως συμμορφώθηκα; Γιατί μέχρι τέλους αρνηθήκατε την αναζήτηση ποινικών ευθυνών του Γ. Παπανδρέου για την υπόθεση αυτή; Γιατί το Ελληνικό Δημόσιο δεν παρακολούθησε τη δίκη Παπακωνσταντίνου; Γιατί οι στενοί σας συνεργάτες κκ. Δραγασάκης, Φλαμπουράρης, αλλά και Βούτσης, Παπαδημούλης, μονίμως αντιδρούσαν στις προτάσεις μου για υποβολή προτάσεων σχηματισμού επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης, ιδίως της Κυβέρνησης Παπανδρέου για την υπόθεση των Μνημονίων, κατά του κ. Παπανδρέου για τη λίστα Λαγκάρντ και κατά του κ. Βενιζέλου για την υπόθεση των υποβρυχίων, μιλώντας για «ποινικοποίηση της πολιτικής ζωής» ή για «νομικισμό» και «τυπολατρία»
9. Γιατί για το Μνημόνιο δεν υπεβλήθη ποτέ πρόταση σύστασης Επιτροπής Προκαταρκτικής Εξέτασης, αλλά μόνο Εξεταστικής; Γιατί η Εξεταστική Επιτροπή για το Μνημόνιο που συγκροτήθηκε επί θητείας μου δεν επανασυγκροτήθηκε, μετά τη βίαιη διάλυση της Βουλής;
10. Γιατί διακόψατε τις εργασίες της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, που εξέταζε τις υποθέσεις διαφθοράς σε σχέση με τα εξοπλιστικά, αλλά και την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ;
11. Γιατί στα πρώτα προαπαιτούμενα του 3ου Μνημονίου (15/7/2015) περιέχονται χαριστικές και ευνοϊκές ρυθμίσεις για τον ποινικά υπόλογο τότε επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ κ. Γεωργίου, με νομιμοποίηση ακόμη και νομικών δαπανών που ο ίδιος είχε διατάξει, πράγμα που επισήμανα επί τόπου και προφανώς δεν αγνοείτε;
12. Γιατί με τα δεύτερα προαπαιτούμενα του 3ου Μνημονίου (22/7/2015) παραδώσατε την περιουσία των πολιτών στις τράπεζες, κατ’ απαίτηση των δανειστών, νομοθετώντας το νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας, που είχατε δεσμευθεί ότι θα αποσυρόταν (Νόμος του κ. Χαράλαμπου Αθανασίου, που έφερε η Κυβέρνησή σας), πράγμα που επισήμανα επί τόπου και ασφαλώς δεν αγνοείτε;
13. Γιατί στο 3ο Μνημόνιο, στο οποίο εισήχθη αντισυνταγματική συνταξιοδοτική τροπολογία που περιέκοπτε συντάξεις, έγινε φωτογραφική εξαίρεση των συνταξιούχων της τράπεζας της Ελλάδας, ενώ εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Μ. Μπαλαούρας, συνταξιούχος της Τράπεζας της Ελλάδας, πράγμα που επισήμανα επί τόπου και προφανώς δεν αγνοείτε;
14. Γιατί ενώ εμφανίζεστε κοπτόμενος για τον κ. Παπασταύρου, ουδέποτε αξιοποιήσατε τις πολυσέλιδες εισηγήσεις μου στο πόρισμα για τη λίστα Λαγκάρντ, αλλά και μέχρι σήμερα παραλείπετε να αναφερθείτε στις εταιρίες με συμμετοχή στενών συγγενών του κ. Στουρνάρα, του κ. Βαρβιτσιώτη και του ιδίου του κ. Παπασταύρου, που εισέπρατταν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ (σχεδόν 500.000) από τον ΕΟΦ για «επικοινωνιακή εκστρατεία κατά της πολυφαρμακίας», την ώρα που οι καρκινοπαθείς δεν είχαν πρόσβαση στα φάρμακά τους;
15. Γιατί δεν καταργήσατε νομοθετικά ούτε μία από τις ντροπολογίες της Κυβέρνησης Σαμαρά, ενώ η κατάργηση αυτή ήταν κομμάτι του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ για Δικαιοσύνη και Διαφάνεια;
16. Γιατί διορίσατε Γενικό Γραμματέα της Κυβέρνησης τον κ. Σαγιά, μολονότι υπήρξε νομικός παραστάτης του κ. Σάφα στην υπόθεση των Ναυπηγείων Σκαραμπαγκά και γιατί του αναθέσατε ακόμη και αρμοδιότητες για την διαπραγμάτευση; Τι έχετε πράξει για την υπεράσπιση του Ελληνικού Δημοσίου στην υπόθεση αυτή, όταν ο Σάφα, αντί να αποζημιώσει τη χώρα, διεκδικεί 1 δις ευρώ από το Ελληνικό Δημόσιο;
17. Γιατί δεν κάνατε τίποτε για το πλυντήριο σκανδάλων που λέγεται ΤΑΙΠΕΔ, αλλά αντίθετα διατηρείτε αυτό το έκτρωμα αξιόποινης συμπεριφοράς σε βάρος της δημόσιας περιουσίας και ιδιοκτησίας
18. Τι απέγινε με τη διαφάνεια στους διορισμούς στο δημόσιο; Πώς τολμήσατε τόσους μα τόσους διορισμούς «ημετέρων», ορισμένους χωρίς ούτε καν τα αυτονόητα τυπικά προσόντα για τις θέσεις στις οποίες τους διορίσατε, αλλά με το προσόν να εκτελούν τον επικοινωνιακό θάνατο των αντιπάλων σας;
19. Τι απέγινε με την ενίσχυση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας για τον έλεγχο των ΜΜΕ και του Τραπεζικού συστήματος; Θυσιάστηκε υπέρ της νεοδιαπλοκής με αρχιερέα (ή «Πατριάρχη Αλέξιο») εσάς και αρχιμανδρίτη τον κ. Παππά
20. Γιατί δεν έχει μέχρι σήμερα επί θητείας σας ασκηθεί ούτε μία αγωγή του Ελληνικού Δημοσίου εναντίον εταιριών-διαφθορέων και κυβερνητικών προσώπων που πήραν μίζες, αντίθετα με όσα προέβλεπε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ;

Περιορίζομαι, εισαγωγικά σε αυτές τις 20 ερωτήσεις.
Ελπίζω να μην επικαλεστείτε αδιαθεσία και δεν απαντήσετε.

Από τον κ. Μητσοτάκη, τον κ. Βενιζέλο, τον κ. Θεοδωράκη, τον κ. Σαμαρά, την κ. Γεννηματά, τον κ. Παπανδρέου, μπορεί να ξεφύγετε, αφού έχετε γίνει όμοιός τους και κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει.

Από τις ευθύνες σας δεν θα ξεφύγετε.
Θα το εγγυηθεί ο λαός μας.
Σας το εγγυώμαι και εγώ προσωπικά.

Διαδήλωση Τετάρτη 30/3 στις 6 μμ ενάντια στο αντιπροσφυγικό νομοσχέδιο επικύρωσης της συμφωνίας Ε.Ε. - Τουρκίας

Σήμερα 30 Μαρτίου 2016, η Ραχήλ Μακρή ζωντανά στο ραδιόφωνο της ΕΡΤopen στους 106,7

Από τις 22.00–24.00 στο στούντιο της ΕΡΤopen η Ραχήλ Μακρή αναλύει την πολιτική επικαιρότητα απαντώντας στα δικά σας ερωτήματα μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com/radio και του προσωπικού της λογαριασμού στο  twitter Ερωτήματα και στο ‪#‎Rachel_ertopen‬

Επίσης εναλλακτικά όσοι είστε εκτός Αττικής, μπορείτε να ακούσετε από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3 με έδρα τη Βοιωτία ή από τον ραδιοσταθμό του εργατικού κέντρου Εύβοιας στους 96,5 και διαδικτυακά στην www.ertopen.com σε ολόκληρο τον κόσμο.


Περιμένουμε τη συμμετοχή σας ! Μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα 210 6002909-10 ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας: 1Π (κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045

OΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ:

Ανακοίνωση από το Συνδικάτο ΙΓΜΕ:

Οι εργαζόμενοι στο ΙΓΜΕ, αποφάσισαν ομόφωνα  3ωρη Στάση Εργασίας 12.30 – 3.30 μμ, για την Τετάρτη 30-3-16 και αγωνιστική συγκέντρωση διαμαρτυρίας μπροστά από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (Μεσογείων 119) στις 13.00 μμ.

Η καθυστέρηση στην έγκριση του Τακτικού Προϋπολογισμού, στη χρηματοδότηση των έργων, η συνεχής προσπάθεια καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων αλλά και ηλειτουργική αμφισβήτηση του Ινστιτούτου στερούν τη δυνατότητα υλοποίησης, των κρίσιμης σημασίας για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας ερευνητικών έργων του ΕΣΠΑ. Ακόμη και η μη ανάληψηπολιτικής ευθύνης από πλευράς Πολιτικής Ηγεσίας για τα προβλήματα των εργαζόμενων και τη λειτουργία και το έργο του ΙΓΜΕ μας ανησυχούν ιδιαίτερα.

Οι εργαζόμενοι του ΙΓΜΕ, θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για την έρευνα και αξιοποίηση του Ορυκτού Πλούτου της χώρας, υπέρ του λαού, παρά το γεγονός ότι ο κ. Υπουργός στη συνάντησή του με τους εργαζόμενους εδώ και δυο μήνες δεσμεύτηκε για την λύση κάποιων έστω προβλημάτων.

Οι εργαζόμενοι του ΙΓΜΕ, εφόσον συνεχισθεί αυτή η κατάσταση και δεν υπάρξει ΑΜΕΣΗ συνάντηση με τον Υπουργό θα κλιμακώσουν τις κινητοποιήσεις τους.

Στη βάση αυτή καλούμε όλους τους φορείς που ασχολούνται με τον Ορυκτό Πλούτο (ΑΕΙ, Επιμελητήρια, ΟΤΑ), τα Συνδικάτα του κλάδου, τα Κόμματα, αλλά και όλο το Λαό να συμπαραταχθεί στον δίκαιο αγώνα για την αναβάθμιση του ΙΓΜΕ και όλα τα ΜΜΕ που προβάλλουν τον αγώνα μας.

Τη συνέχιση της πανελλαδικής αποχής των συμβολαιογράφων από τα καθήκοντά τους σε ένδειξη διαφωνίας για το ασφαλιστικό σχέδιο αποφάσισε η συντονιστική επιτροπή των Συμβολαιογραφικών Συλλόγων Ελλάδος.

Συγκεκριμένα, η συντονιστική επιτροπή των Συμβολαιογραφικών Συλλόγων Ελλάδος αποφάσισε την πανελλαδική αποχή των συμβολαιογράφων από την άσκηση των καθηκόντων τους για αύριο Τρίτη και μεθαύριο Τετάρτη (29 - 30 Μαρτίου 2016). Λόγω της αποχής, δε θα διενεργηθούν και οι προγραμματισθέντες για μεθαύριο Τετάρτη 30 Μαρτίου 2016, πλειστηριασμοί.

Μεταφέρεται η αργία της Εργατικής Πρωτομαγιάς, σύμφωνα με απόφαση του Γιώργου Κατρούγκαλου, αφού φέτος συμπίπτει με την Κυριακή του Πάσχα.

Συγκεκριμένα, σύμφωνα με απόφαση που υπέγραψε ο υπουργός Εργασίας, η αργία της Πρωτομαγιάς μεταφέρεται για την Τρίτη 3 Μαΐου. 

Δεν ελπίζω τίποτα. 
Φοβάμαι τα πάντα. 
Ναι, αλλά ... 
Είμαι Ευρωπαίος. 

Στις συμπληγάδες του "Αριστερισμού των Διδύμων" του Προσφυγικού και της Τρομοκρατίας, η "Δημοκρατική" Ευρώπη.

Η "Γηραιά" Ήπειρος, διαθέτοντας "τεράστια" αποθέματα "Δημοκρατίας", δικαιολογημένα αποφάσισε πως πρέπει να τα εξάγει.

Μιά συμφέρουσα από οικονομική άποψη εξαγωγή, μιας και συνοδευόταν από αεροπλάνα και βαπόρια και με τους φίλους τους παλιούς, τους Αμερικάνους. 

Χώρες εξαγωγής, η Λιβύη, η Συρία και ευρύτερα οι χώρες της Μ. Ανατολής. 

Η οσμή του πετρελαίου, "κινητοποιεί" άμεσα τη "Δημοκρατική" ευαισθησία.

Η δε οσμή των πτωμάτων, δεν αποτελεί παρά μόνον απώλεια αμελητέα, μπροστά στα Ιδανικά της "Δημοκρατίας" που πρεσβεύει η Ε.Ε.

Τα καθρεφτάκια, με την αμέριστη υποστήριξη των Μ.Μ.Ε., των κάθε λογής Μ.Κ.Ο. που λανσάρουν φύκια για μεταξωτές κορδέλες, έχουν ακόμη μεγάλη πέραση τόσο στους Ευρωπαίους Ιθαγενείς, όσο και στους Ιθαγενείς των υπό "Δημοκρατικοποίηση" Χωρών. 

Την αρχή την έκανε ο "Θείος Σαμ", εφαρμόζοντας στην πράξη το περίφημο Δόγμα της Σχολής του Σικάγου. 

Το Δημιουργικό Χάος, κάνοντας "λαμπόγυαλο" το Ιράκ, το Αφγανιστάν, την Ουκρανία, ενώ μπροστά στον κίνδυνο της απώλειας της παγκόσμιας ηγεμονίας, απειλεί να τινάξει στον Αέρα την Υδρόγειο. 

Ε.Ε. & ΝΑΤΟ, το μεγαλύτερο και πιο αιμοσταγές συνδικάτο του εγκλήματος που έχει γνωρίσει μέχρι τώρα στην Ιστορία της η ανθρωπότητα, έχει βαλθεί να επιβάλει την Δικτατορία του Παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού με όλα τα Μέσα.

Κράτη και Χώρες μετρατρέπονται σε χώρους και σε κρανίων τόπους. Ολόκληροι πληθυσμοί σε σύγχρονους τροφοσυλέκτες, προκαλώντας τρόμο στου Ευρωπαίους εργαζόμενους, πιστεύοντας πως το κύμα των προσφύγων, θα συμπαρασύρει και αυτούς στην απόλυτη εξαθλίωση. 

Της Γης οι Κολασμένοι, απελπισμένοι αφού τους διέλυσαν τις χώρες και αρκετοί από αυτούς πίστεψαν στα Ψεύτικα τα Λόγια τα Μεγάλα, βρίσκουν καταφύγιο στον Ισλαμοφασισμό - όπως άλλωστε και τα τρομοκρατημένα λαϊκά στρώματα της Ευρώπης στα Ξενοφοβικά και Φασιστικά κόμματα - εναποθέτοντας τις ελπίδες τους στον "Θεό", ένα Θεό "τυφλό" και "τιμωρό". 

Τυφλό, γιατί οι πράξεις τους δεν τιμωρούν αυτούς που ευθύνονται για το δράμα που βιώνουν, αλλά ανυποψίαστους πολίτες, που η ευθύνη τους "περιορίζεται" στην αδιαφορία που επιδεικνύουν, για τα όσα συμβαίνουν σε αυτές τις χώρες. 

Χώρες που στην περίοδο της Αποικιοκρατίας και του Ιμπεριαλισμού, καταληστεύτηκαν οι πλουτοπαραγωγικές τους πηγές, σε αυτή τη ληστεία οικοδομήθηκε η "Ευημερία" των Δυτικών Χωρών, οδηγώντας τους κατοίκους τους στην εξαθλίωση και σήμερα στην προσφυγιά και σε "σκιάχτρα" για τους Προλετάριους των Δυτικών Χωρών. 

Το Τυφλό Χτύπημα στις Βρυξέλλες, στην καρδιά της Ευρώπης, στην έδρα του ΝΑΤΟ. 

Ξεκάθαρος ο Συμβολισμός. 

Η Ευρώπη εισπράττει τα επίχειρα των πολιτικών της. 

Με έκπληξη διαπιστώνει πόσο ευάλωτη είναι, παρά την Στρατιωτική υπεροπλία που διαθέτει μαζί με τους Αμερικάνους Συμμάχους της, στον λεγόμενο "ασύμμετρο" πόλεμο. 

Μέμφεται τους Τζιχαντιστές για την "ασυμετρία τους", ενώ η δική τους "συμμετρία" συνιστά "ανθρωπιστική" αποστολή, όταν μαζί με τους στρατιωτικούς στόχους που πλήττονται, προκαλούνται εκατόμβες αθώων θυμάτων, χαρακτηρίζοντάς τες κυνικά "παράπλευρες απώλειες". 


Συχνά-πυκνά, τα Μ.Μ.Ε. παρουσιάζουν στο φιλοθεάμων και αποχαυνωμένο δυτικό κοινό την "βαρβαρότητα" των αποκεφαλισμών που διαπράττουν οι Ισλαμοφασίστες Τζιχαντιστές. 

Ταυτόχρονα όμως, εξυμνούν την πολεμική τεχνολογία και την αποτελεσματικότητά της, ως προς την εξόντωση χιλιάδων αμάχων. 

Να τί έχουν να επιδείξουν οι σύγχρονοι "πνευματικοί" Ταγοί τύπου Πρετεντέρη, Μπογνάνου και Σία, ως "πολιτισμένο" τρόπο θανάτου. 

Ο φόβος της "Τρομοκρατίας" αποτελεί Χρυσή Ευκαιρία για τις Άρχουσες Τάξεις των Καπιταλιστικών και Ιμπεριαλιστικών χωρών, για ψήφιση κατασταλτικών νόμων και την λήψη μέτρων που περιστέλουν τις Δημοκρατικές ελευθερίες και προετοιμάζουν το έδαφος για νέες Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. 

Ούτε σκέψη για μεταφορά πόρων και δημιουργία προϋποθέσεων αξιοπρεπούς διαβίωσης στις λεηλατημένες χώρες της Μέσης Ανατολής. 

Καμία συμμετοχή, των εκατομμυρίων κατοίκων των χωρών αυτών, στον παραγόμενο παγκόσμιο πλούτο. 

Μοίρα τους η προσφυγιά, το μέλλον τους τα σύγχρονα Νταχάου. 

Οι Γερμανοί που Ηγεμονεύουν στην Ευρώπη διαθέτουν αρκετή τεχνογνωσία. 

Αυτό που αναφέρει ο Μάρξ, ότι το Κεφάλαιο είναι κυριολεκτικά βουτηγμένο στο αίμα, επιβεβαιώνεται απολύτως στις μέρες μας, με τα ατέλειωτα καραβάνια των προσφύγων. 

Καραβάνια που συγκροτούν μιά τεράστια εργατική εφεδρεία, δίνοντας την δυνατότητα στο Κεφάλαιο να καταργεί τα εργατικά δικαιώματα και το εργατικό δίκαιο, θέτοντας σε διατίμηση την αξία της εργατικής Δύναμης.

Ο πόνος και η δυστυχία για τον καπιταλισμό, αποτελεί πηγή νέα υψηλής κερδοφορίας.

Ο κίνδυνος να μετατραπεί η Ευρώπη σε πεδίο συρράξεων μεταξύ Ευρωπαίων και Προσφύγων είναι υπαρκτός, ένας κίνδυνος που θα κληθεί να αντιμετωπίσει στο εγγύς μέλλον. 

Άλλωστε η άνοδος και η επιρροή εθνικιστικών, ρατσιστικών και φασιστικών κομμάτων και οργανώσεων, σηματοδοτούν μιά τέτοια εξέλιξη. 

Ο Κίνδυνος αυτός για την χώρα μας είναι αρκετά αυξημένος, μιάς και η Χώρα με τη σύμφωνη γνώμη της Κυβέρνησης, έχει αποδεχτεί την απόφαση της Ε.Ε., να αποτελέσει μιά απέραντη χωματερή των "κοινωνικά απόβλητων" των παιδιών με τα πρησμένα πόδια, που τους έλεγαν αλήτες. 

Και αν η απόσταση μεταξύ Δαμασκού και Βρυξελλών είναι ένα τσιγάρο δρόμος, η καύτρα του τσιγάρου έχει αρχίσει να καίει ήδη τη Χώρα μας και πολύ σύντομα θα μετατραπεί σε πυρκαγιά. 

Η Τρομοκρατημένη Κυβέρνηση Τσίπρα, ενός ανεπαρκούς και με σπιθαμιαίο ανάστημα πολιτικού, αντί του ρόλου του Πυροσβέστη έχει αποδεχτεί τον ρόλο του Εμπρηστή. 

Η Παιδική Χαρά του Μεγάρου Μαξίμου που υποδύεται την Κυβέρνηση, εγκλωβισμένη στο "τρενάκι" του τρόμου, συνυπογράφοντας την απόφαση των Ηγεμόνων της Ε.Ε., ρίχνει κι άλλο λάδι στη φωτιά, που σύντομα θα λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. 

Στην προσπάθειά της να διασωθεί, εκχωρεί την "φύλαξη" του Αιγαίου στο ΝΑΤΟ,εναποθέτει την ανάσχεση των προσφυγικών ροών στον "φίλο του" Αχμέτ, παραβλέποντας τις αυξημένες απαιτήσεις της Τουρκίας, ενώ με "γαλιφιές" που συνοδεύονται από τριαντάφυλλα ως Άνθη του Κακού, του κλείνει πονηρά το μάτι, πως είναι πρόθυμος να τις ικανοποιήσει. 

Ίσως ένα από τα επιτεύγματα αυτού του Μεγίστου πολιτικού Άνδρα, είναι να γράψει Ιστορία πως συντέλεσε ώστε να καταστεί η Ελλάδα Δορυφόρος της Τουρκίας.

Απτόητος και με "καρφιτσωμένο" μονίμως το χαμόγελο στο πρόσωπό του, αντιμετωπίζει τα καψόνια του φίλου του "Αχμέτ" ως φιλοφρονήσεις. 

Καψόνι που υπέστη όταν αναγκάστηκε να κάνει το γύρω της Μεσογείου προκειμένου να μεταβεί στην Τεχεράνη. 

Το καψόνι αντιμετωπίζεται εκ μέρους του, προφανώς ως υγιεινός τουριστικός περίπατος. 

Είναι γνωστό ότι αυτοί που δεν διαθέτουν έστω και τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό όταν τους φτύνουν, πιστεύουν ακράδαντα ότι πρόκειται για ψιχάλα. 

Δυστυχώς η πρωτο-δεύτερη Κυβέρνηση της "Αριστεράς" έχει μετατραπεί σε Θεομηνία για τη Χώρα.

Επιβάλλεται η αφύπνιση του Λαϊκού Παράγοντα, έστω και αν είναι αργά. 

Η Πτώση της πιο θλιβερής, Αντιλαϊκής, Αντεργατικής και Εθνοενδοτικής Κυβέρνησης Τσίπρα, πρέπει να αποτελεί το πρώτιστο καθήκον. 

Καθήκον που επιβάλλεται να αναλάβει ένα παλαϊκό Μέτωπο, Κοινωνικής και Εθνικής Παλιγγενεσίας.

Μια ωραία έκπληξη

Δεν είναι συχνό φαινόμενο το να ακούς ή να διαβάζεις έναν έμμισθο υπάλληλο των εταιρικών ΜΜΕ στις ΗΠΑ να υπερασπίζεται την κουβανέζικη επανάσταση των Φιντέλ Κάστρο και Τσε Γκεβάρα και τα επιτεύγματά της. Γι΄ αυτό έμεινα έκπληκτος όταν διάβασα ένα πρόσφατο άρθρο γνώμης με τον τίτλο “ Η επιτυχία της Κούβας χάθηκε μέσα στη φρενίτιδα των ΜΜΕ”, στο “Iowa City Press-Citizen”, ιδιοκτησίας Gannett. Το άρθρο δεν είχε γραφεί από κάποιον ριζοσπάστη ακαδημαϊκό ή φοιτητή του τοπικού πανεπιστημίου (δεν είμαι σίγουρος ότι , ούτως ή άλλως, μπορεί να υπάρχει πλέον ριζοσπάστης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβας) ή από κάποιον ανεξάρτητο ριζοσπάστη όπως εγώ (άρθρα μου στην αξιέπαινα ανοιχτών οριζόντων στήλη γνώμης του Press-Citizen δημοσιεύθηκαν επανειλημμένα) . Όχι, το άρθρο γράφτηκε προς υποστήριξη της πρόσφατης ιστορικής επίσκεψης του προέδρου Ομπάμα στην Κούβα από έναν ευφυή νέο άνδρα ονόματι Ίαν Γκούντραμ , που τυχαίνει να είναι ο υπεύθυνος κοινωνικού ρεπορτάζ. 

Ο Γκούντραμ κάλυψε με ευπρέπεια το θέμα. Ορθώς λοιδώρησε τα “περισσότερα ΜΜΕ των ΗΠΑ” που χρησιμοποιούν την επίσκεψη Ομπάμα “σαν μια ευκαιρία για να καταγγείλουν τη μικρή νησιωτική χώρα επειδή τολμά να έχει ένα οικονομικό και πολιτικό σύστημα διαφορετικό από το δικό μας”. Επέκρινε τα ΜΜΕ γιατί παίρνουν στα σοβαρά “τις όλο και πιο γελοίες ανακοινώσεις των [Κουβανών] εκπατρισμένων”. Δικαίως επέκρινε τον εκπρόσωπο Τύπου του Λευκού Οίκου, Ίρνεστ, διότι υποστήριξε επισήμως, το εξωφρενικό ότι οι ΗΠΑ “αγνοούσαν” την Κούβα για “πάνω από 50 χρόνια”. Όπως παρατήρησε ο Γκούντραμ, το σχόλιο του Ίρνεστ είναι εξοργιστικό δεδομένων των επίμονων προσπαθειών των ΗΠΑ να τιμωρήσουν και να ανατρέψουν την κυβέρνηση του Κάστρο, συμπεριλαμβανομένων ενός “συντριπτικού εμπορικού αποκλεισμού και εξοντωτικών κυρώσεων” από τις ΗΠΑ και της “περικύκλωσης και απομόνωσης της Κούβας ” για πάνω από μισό αιώνα. 
Ο Γκούντραμ παρουσιάζει λεπτομερώς ορισμένα αξιοσημείωτα “ επιτεύγματα της Κούβας από την επανάσταση [του 1959]” που πραγματοποιήθηκαν παρά τις εχθρικές ενέργειες των ΗΠΑ. Τα επιτεύγματα στα οποία αναφέρεται ο δημοσιογράφος είναι σημαντικά:


“Έχοντας στο μυαλό μας τους προαναφερθέντες ανταγωνισμούς – και κατανοώντας ότι η επιβίωση κάτω από το απειλητικό μάτι της πιο πλούσιας χώρας του κόσμου είναι θαύμα από μόνη της-- οι επιτυχίες της [σοσιαλιστικής Κούβας] δεν είναι καθόλου ευκαταφρόνητες. Η παιδική θνησιμότητα μειώθηκε, ενώ το προσδόκιμο ζωής και τα ποσοστά εγγραμματοσύνης αυξήθηκαν σε τεράστιο βαθμό. Η οικονομική μεγέθυνση ήταν σταθερή με την εξαίρεση των ελάχιστων ετών της ΄Ειδικής Περιόδου΄ [μετά το 1990 έως περίπου το 1998] , όταν η απώλεια του 80% του εμπορίου της Κούβας οδήγησε σε μεγάλη οικονομική δυσπραγία. Ωστόσο το δίχτυ κοινωνικής ασφάλισης, στέγασης , εκπαίδευσης και εγγυημένης διάθεσης τροφίμων από την κυβέρνηση συνεχίστηκε ακόμη και σε εκείνον τον καιρό των ακραίων στερήσεων. Στα ΜΜΕ αρέσει να μιλούν για το ότι ο μηνιαίος μισθός είναι 20-30 δολάρια, αλλά αυτό είναι ένα τέχνασμα. Η σύγκριση των οικονομικών δεικτών της Κούβας με τους δείκτες των ΗΠΑ είναι σαν να συγκρίνονται μήλα με πορτοκάλια. Συγκρινόμενη η Κούβα με χώρες όπως η Δομινικανή Δημοκρατία ή η Αϊτή είναι μπροστά και υπερέχει κατά πολύ των άμεσων ανταγωνιστών της” .
“Αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί διαμάντι του στέμματος της οικονομίας της Κούβας, το δημόσιο σύστημα υγείας, είναι πιθανώς το καλύτερο παράδειγμα για το τι μπορεί να κάνει ένα σύστημα όπως αυτό της Κούβας. Η μετάδοση του ιού του AIDS από τη μητέρα στο παιδί έχει εξαλειφθεί και επίσης έχει παρασκευαστεί εμβόλιο για τον καρκίνο των πνευμόνων. Η αποστολή γιατρών σε όλο τον κόσμο για την αντιμετώπιση ασθενειών όπως η επιδημία του ιού Έμπολα δείχνει την δέσμευση της χώρας στο να βοηθά όσους έχουν ανάγκη και μια δυσανάλογα μεγάλη ικανότητα να το κάνει. Αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν θέτει κανείς ως προτεραιότητα τη δημόσια ευημερία και όχι το κέρδος”. 


Δεν είμαι σίγουρος ότι θα έπρεπε να πω περισσότερα για το άρθρο του Γκούντραμ: δεν θέλω να συμβάλω περισσότερο στην πιθανότητα να χάσει τη δουλειά του. Ταυτόχρονα –και ίσως η διεύθυνση της εταιρείας Gannett μπορεί να το εκλάβει προς όφελος του Γκούντραμ-- θα ήθελα να πω ότι ένας καλύτερος τίτλος για το άρθρο του θα ήταν “Τα ΜΜΕ συνεχίζουν να αγνοούν την επιτυχία της Κούβας” (ο αποκλεισμός του αμερικανικού κοινού από θετικές ειδήσεις σχετικά με το σοσιαλισμό στην Κούβα είναι παλιά ιστορία). Και θα ήθελα να αναφερθώ σε βασικά στοιχεία που δεν περιέχονται στο ευπρόσδεκτο άρθρο του νεαρού δημοσιογράφου (στοιχεία που , για να είμαστε δίκαιοι, απαιτούν πολύ περισσότερο χώρο απ΄ αυτόν που διατίθεται για ένα άρθρο γνώμης).


Το οικολογικό επίτευγμα: γεμάτη από ζωή

Το πρώτο πράγμα που λείπει είναι το αξιοσημείωτο περιβαλλοντικό επίτευγμα της Κούβας. Η Κούβα ξεχωρίζει ανάμεσα σε όλες τις χώρες (πλούσιες και φτωχές) με κρίσιμο τρόπο. Οι δημιουργοί του Δείκτη Ανθρώπινης Ανάπτυξης του ΟΗΕ (UNHDI) βρήκαν ότι η Κούβα είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη που συνδυάζει ποιότητα ζωής συμβατή με την “υψηλή ανθρώπινη ανάπτυξη” με ένα βιώσιμο ίχνος άνθρακα σε παγκόσμιο επίπεδο. Μια έκθεση του World Wildlife Foundation (Παγκόσμιου Ιδρύματος για την Άγρια Ζωή) περιλαμβάνει ένα γράφημα που δείχνει δύο χαρακτηριστικά των χωρών όλου του κόσμου: τον UNHDI (που συμπεριλαμβάνει μετρήσεις για το προσδόκιμο ζωής, τη φτώχεια, τον αλφαβητισμό, την υγεία και τα παρόμοια) και το “οικολογικό ίχνος” -- την ενέργεια και τους πόρους που καταναλώνει κάθε άτομο σε κάθε χώρα. Μόνο η Κούβα πέρασε τη δοκιμασία και στους δύο τομείς. Όπως ανέφερε το Πανεπιστήμιο της Βρετανικής Κολομβίας,


“Η πλειονότητα των τροφίμων που καλλιεργούνται στην Κούβα παράγεται χωρίς χημικά. Τα καλά έντομα πολεμούν τα επιβλαβή έντομα στα χωράφια. Τα εδάφη της –όπως και οι κοινότητές της-- βρίθουν από ζωή ... Σήμερα, οι αγροτικοί συνεταιρισμοί παρέχουν το 80% των τροφίμων που παράγονται στην Κούβα και το σύστημα της γεωργίας στο περιβάλλον των πόλεων [σύστημα αστικής γεωργίας] αποτελεί πρότυπο για όλο τον κόσμο. Οικοδομώντας πάνω στην επιτυχία των αγροτικών συνεταιρισμών της, η Κούβα παίρνει σήμερα τολμηρά νέα μέτρα για μια πιο συνεργατική, δίκαιη και με επίκεντρο τον άνθρωπο οικονομία”.


Αυτό το αξιοσημείωτο επίτευγμα δεν είναι μικρής σημασίας σε μια εποχή που επίκειται περιβαλλοντική κατάρρευση η οποία έχει τις ρίζες της (μεταξύ άλλων) στον εθισμό του καπιταλισμού στα ορυκτά καύσιμα. Δεν είναι τυχαίο γεγονός. Πέρα από τις ελλείψεις καυσίμων και συναλλάγματος, αντανακλά μια εμπνευσμένη και διαφωτιστική οικο-σοσιαλιστική καινοτομία στη χρήση και την ανάπτυξη εναλλακτικών πηγών καυσίμων, τεχνολογιών και πρακτικών εκ μέρους του κουβανέζικου κράτους. Όπως σημείωνε ο Γκάρι Λιτς (http://www.counterpunch.org/2015/09/18/redefining-socialism-in-cuba/) , η Κούβα “επαναπροσδιόρισε το σοσιαλισμό” μετά την κατάρρευση της πρώην προστάτιδάς της, της Σοβιετικής Ένωσης. Τις δύο τελευταίες δεκαετίες η Κούβα κινήθηκε προς ένα πιο συμμετοχικό σύστημα που τυχαίνει να είναι επίσης εξέχον μοντέλο περιβαλλοντικά βιώσιμων και υγιών οικονομικών που χαρακτηρίζονται από αυτόνομο οικοσύστημα αγροκαλλιεργειών:

“Στη δεκαετία του 1980, η Κούβα εξέφραζε πιο άμεσα το κρατικό σοσιαλιστικό μοντέλο που τελικά απέτυχε στη Σοβιετική Ένωση ... Αλλά με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ και την αποσύνθεση του σοσιαλιστικού εμπορικού μπλοκ , η Κούβα έπρεπε να γίνει πιο δημιουργική προκειμένου να επιβιώσει, τόσο κυριολεκτικά όσο και συμβολικά, ως νησίδα σοσιαλισμού σε έναν ωκεανό καπιταλισμού. Οι δημιουργικές στρατηγικές επιβίωσης που αναδύθηκαν τη δεκαετία του 1990 βοήθησαν να επαναπροσδιοριστεί ο σοσιαλισμός στην Κούβα σήμερα … Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ, σε συνδυασμό με την αντίστοιχη κλιμάκωση του 50ετούς αποκλεισμού που επέβαλαν οι ΗΠΑ, σήμαινε ότι η Κούβα δεν μπορούσε πλέον να εισάγει αρκετά τρόφιμα ή πετρέλαιο. Η χώρα αντέδρασε στην έλλειψη παρασιτοκτόνων και λιπασμάτων που βασίζονται στο πετρέλαιο με το να κατακτήσει ηγετική θέση παγκοσμίως στην οργανική γεωργία. Αντέδρασε στην έλλειψη καυσίμων με το να γίνει ηγετική χώρα στην αστική γεωργία, για να μειώσει την ανάγκη μεταφοράς τροφίμων από μακρινές αποστάσεις στις αγορές των πόλεων. Το αποτέλεσμα ήταν ότι σήμερα πάνω από το 80% της γεωργικής παραγωγής της χώρας αποτελείται από βιολογικά προϊόντα ... [και παράγονται από] μικρούς συνεταιρισμούς των οποίων ιδιοκτήτες είναι οι εργαζόμενοι. Οι νέοι συνεταιρισμοί δεν αύξησαν απλώς την παραγωγή, αποτέλεσαν επίσης μια απομάκρυνση από τον κρατικό σοσιαλισμό, με την ενδυνάμωση του ρόλου των εργαζομένων που πριν δεν είχαν ή είχαν μικρό λόγο στη διεύθυνση των χώρων εργασίας... Αυτή η αναδυόμενη εργατική δημοκρατία μέσω των συνεταιρισμών δεν υπάρχει μόνο στην αγροτική παραγωγή, αλλά και στην πώληση των προϊόντων…”
“Η μετατόπιση προς μια πιο οικολογικά βιώσιμη αγροτική παραγωγή κατέληξε στο να γίνουν τα υγιεινά βιολογικά προϊόντα τα πιο διαθέσιμα και φθηνά τρόφιμα για τους Κουβανούς. Λόγω του αμερικανικού αποκλεισμού, τα επεξεργασμένα τρόφιμα είναι πιο ακριβά και όχι εύκολα διαθέσιμα. Αυτή η πραγματικότητα έρχεται σε έντονη αντίθεση με την πραγματικότητα στις πλούσιες καπιταλιστικές χώρες, όπως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς, όπου οι αγροβιομηχανίες που επιδοτούνται αδρά από το κράτος πλημμύρισαν την αγορά με φθηνά, ανθυγιεινά, επεξεργασμένα τρόφιμα , ενώ τα εναλλακτικά βιολογικά είναι ακριβά και δεν μπορούν να αγοραστούν εύκολα. Οι συνέπειες αυτής της κατάστασης όσον αφορά τις ΗΠΑ είναι τα υψηλά επίπεδα παχυσαρκίας, ο ζαχαρώδης διαβήτης και οι νόσοι της καρδιάς”.


Είτε το αποκαλέσει κανείς σοσιαλισμό φιλικό στην επιστήμη της Γης ή ίσως ακόμη και επιστημονικό σοσιαλισμό της Γης, κάποια από τη δύναμή του την άντλησε εμφανώς και ουσιαστικά από τον αποκλεισμό που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην Κούβα [μάλλον από τη μη υποχώρηση μπροστά σε πολύ δυσμενείς συνθήκες].


Ο σοσιαλισμός ως βάση της βιωσιμότητας 

Το δεύτερο πράγμα που λείπει από το άρθρο του Γκούντραμ είναι το πολύ βασικό γεγονός ότι η Κούβα δεν οφείλει τα επιτεύγματά της απλώς στο ότι θέτει ως προτεραιότητα το κοινό καλό πάνω από το ιδιωτικό κέρδος, αλλά μάλλον το ότι απέρριψε και ανέτρεψε τον καπιταλισμό, το σύστημα του ιδιωτικού κέρδους, πριν από μισό αιώνα. Ο οικο-αγροκαλλιεργητής Ρομπέρτο Πέρες λέει στον Λιτς ότι η Κούβα έθεσε τις βάσεις για μια περιβαλλοντικά βιώσιμη κοινωνία “όταν η επανάσταση πήρε υπό τη δική της κυριαρχία τους πόρους της χώρας, ιδίως τη γη και τα ορυκτά… Δεν μπορείς να σκεφθείς καν τη βιωσιμότητα – την ανάπτυξη χωρίς εξάντληση ή καταστροφή φυσικών πόρων" , εξηγεί ο Πέρες, “ αν οι πόροι σου είναι στα χέρια ξένης χώρας ή στα χέρια ιδιωτών. Ακόμη και χωρίς να το ξέρουμε, δημιουργήσαμε τις βάσεις της βιωσιμότητας”.

Αυτό είναι πολύ κρίσιμο ζήτημα. Όπως παρατήρησε, πέρσι, ο μαρξιστής συγγραφέας από τη Νέα Υόρκη Λούις Πρόγιεκτ, ο “καπιταλισμός και η καπιταλιστική πολιτική πρέπει να ξεπεραστούν για να επιβιώσουν η ανθρωπότητα και η φύση. Από τη στιγμή που θα εξαλειφθεί το κίνητρο του κέρδους, ανοίγει η πόρτα για την ορθολογική χρήση των φυσικών πόρων για πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία. Το πώς θα κάνουμε χρήση αυτών των πόρων θα εμποτιστεί από την κατανόησή μας ότι το αποτέλεσμα το κυβερνά η λογική και όχι τα τριμηνιαία κέρδη. Η εναλλακτική”, μας υπενθυμίζει ο Πρόγιεκτ, “είναι μια κάθοδος στη βαρβαρότητα, αν όχι στην πλήρη εξαφάνιση”. 


Άστοχη ιμπεριαλιστική αλαζονεία

Το τρίτο πράγμα που λείπει από το σχόλιο του Γκούντραμ είναι η αίσθηση του απερίφραστα αλαζονικού, ανόητου και ιμπεριαλιστικού παραλογισμού του Μπαράκ Ομπάμα που πήγε στην Κούβα για να κάνει διαλέξεις στους ανθρώπους για τη δημοκρατία, την ελευθερία και το πώς θα δημιουργήσουν μια αγαθή κοινωνία. Τι, μια κοινωνία σαν αυτή των ΗΠΑ; Αλήθεια;

Οι ΗΠΑ ... πρωτεύουσα του κόσμου στα μαζικά κάτεργα, τόπος του 25% των φυλακισμένων όλου του κόσμου, ένα “ένοπλο τρελοκομείο” (όπως αναφέρει ο Γκρεγκ Πάλαστ), μια χώρα όπου το 1% κατέχει περισσότερο πλούτο από το 90%, οι 6 κληρονόμοι της επιχείρησης Wal-Mart κατέχουν τόσο πλούτο όσο το εισοδηματικά κατώτερο 42%, όπου οι πολιτικοί και η πολιτική βρίσκονται υπό τη στενή εποπτεία μιας μη εκλεγμένης και διαπλεκόμενης δικτατορίας του χρήματος και της ιμπεριαλιστικής εξάπλωσης. Όπου μια πλουτοκρατική ολιγαρχία κυβερνά με πλήρη αδιαφορία για την κοινή γνώμη. Όπου ο παγκόσμιος οικοκτόνος καπιταλισμός έχει τα ηγετικά του χρηματοπιστωτικά και προπαγανδιστικά κέντρα. Όπου ο πλούτος του μέσου νοικοκυριού λευκών είναι 13 φορές μεγαλύτερος από τον πλούτο του μέσου νοικοκυριού μαύρων, πάνω από 16 εκατομμύρια παιδιά (το 22% όλων των παιδιών στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένου του 38% των μαύρων παιδιών) ζουν κάτω από το επίπεδο φτώχειας που ορίζει το κράτος και το οποίο είναι διαβόητα ανεπαρκές. Μια χώρα όπου τα δημοτικά συστήματα ύδρευσης είναι γεμάτα με δηλητηριώδη μόλυβδο, οι υποδομές καταρρέουν, η ρύπανση εξαπλώνεται, τα σχολεία υποχρηματοδοτούνται και παραλύουν τη σκέψη, ο δημόσιος διάλογος είναι απελπιστικά υποβαθμισμένος, κυριαρχούν ο ρατσιστικός διαχωρισμός και η ρατσιστική συγκέντρωση της φτώχειας και της ανεργίας (στα γκέτο των μαύρων, στις περιοχές των ιθαγενών και στις γειτονιές των Λατίνων) . Όπου ένας στους τρεις μαύρους φορτώνεται με το εφ΄ όρου ζωής εξοντωτικό στίγμα του ποινικού μητρώου, οι πολιτικοί και η όχι και τόσο “δημόσια” πολιτική αγοράζονται και πουλιούνται όπως κάθε άλλο εμπόρευμα, ... Όπου το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού κρατιέται σε μια αξιοθρήνητη και επικίνδυνη κατάσταση αποβλάκωσης και άγνοιας για την ιστορία, τα τρέχοντα γεγονότα και πολλά άλλα. Όπου οι βίαιοι θάνατοι (τα μεγαλύτερα στον κόσμο ποσοστά ανθρωποκτονιών και αυτοκτονιών) αφθονούν, τα όπλα μαζικής δολοφονικής επίθεσης σκόπιμα διατίθενται ευρέως και παντού, οι διανοητικές ασθένειες εξαπλώνονται. Όπου οι φυσικοί πόροι απογυμνώνονται και καταστρέφονται. Όπου οι θέσεις εργασίας που εξασφαλίζουν αξιοπρεπή ζωή εξαφανίζονται μαζικά και ενδημούν η εμπορευματοποιημένη μαζική αποξένωση και η πωρωμένη ανομία, η κατάχρηση ουσιών και η παχυσαρκία αποτελούν επιδημία, η οικονομικά ανασφάλεια είναι διάχυτη, ο μισός πληθυσμός είναι φτωχός ή σχεδόν φτωχός, τα τρόφιμα δηλητηριάζονται συστηματικά στα χωράφια, στα εργοστάσια, στα εταιρικά εργαστήρια, στη μεταφορά, στις αποθήκες, στα εστιατόρια και στα σούπερ μάρκετ ... Μια χώρα όπου παραπάνω από τις μισές κατ΄ έτος ψηφιζόμενες ομοσπονδιακές δαπάνες διοχετεύονται στη διατήρηση μιας γιγαντιαίας πολεμικής μηχανής και μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας -- και  ισοδυναμούν με το μισό των παγκόσμιων στρατιωτικών δαπανών. Όπου δεν μπορείς να δεις ούτε τα τρία τελευταία λεπτά ενός κολεγιακού τουρνουά χωρίς να διακόπτεται από δεκάλεπτες διαφημίσεις μαζικού καταναλωτισμού. 

Αυτή είναι η χώρα που νομίζει ότι θα πει στους Κουβανούς, ή σε όποιους άλλους, πώς να κατακτήσουν τη δημοκρατία, την ελευθερία και μια αξιοπρεπή κοινωνία; Σοβαρά; 


Ο αγγελιοφόρος της ελευθερίας

Και ποιος είναι ο  αγγελιοφόρος της ελευθερίας; Ναι, ο  Μπαράκ Ομπάμα , που σαν γλοιώδης πωλητής μεταχειρισμένων αυτοκινήτων κέρδισε το βραβείο της χρονιάς των διαφημιστικών εταιρειών για την εκλογική καμπάνια του το 2008, καθώς εισήλθε στον Λευκό Οίκο πάνω σ΄ ένα κύμα ελπίδας για προοδευτική αλλαγή, αλλά στη συνέχεια έδωσε στη χώρα (όπως προειδοποιούσε μια οδυνηρά μικρή ομάδα αριστερών διανοουμένων και αγωνιστών που ήταν “κομμένοι” για ιδεολογικούς λόγους από τα κατεστημένα αμερικανικά ΜΜΕ) αυτό που ο Γουίλιαμ Γκρέιντερ [“ Obama Told Us To Speak Out, But Is He Listening?"-- 2009] αποκάλεσε “σταράτο μάθημα για το τι σημαίνει εξουσία”, για το ποιος είναι και ποιος δεν είναι. 

Παρακολουθούσαν [οι Αμερικανοί], έγραφε ο Γκρέιντερ στο παραπάνω άρθρο, “ την Ουάσιγκτον να τρέχει να σώσει τα χρηματοπιστωτικά συμφέροντα που είχαν προκαλέσει την καταστροφή. Έμαθαν ότι η κυβέρνηση είχε πάρα πολλά χρήματα για να ξοδέψει – όταν το ήθελαν οι κατάλληλοι άνθρωποι”. Και λίγα να ξοδέψει για όλους εμάς τους υπόλοιπους , τους λάθος ανθρώπους, που σύντομα έγιναν γνωστοί ως το “99%”, και οι οποίοι έμειναν με το ερώτημα: “Πού είναι η δική μας διάσωση;” 

Ναι, ο Μπαράκ Ομπάμα, αυτός που με το αηδιαστικό βιβλίο της καμπάνιας του του 2006 "The Audacity of Hope" επέκρινε τον “αριστερίζοντα λαϊκιστή” Ούγκο Τσάβες διότι πίστευε ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες “έπρεπε να αντισταθούν στις προσπάθειες της Αμερικής να επεκτείνει την ηγεμονία της” και γιατί θα τολμούσαν –φανταστείτε-- να “πάρουν τον δικό τους δρόμο ανάπτυξης”, απορρίπτοντας ασυγχώρητα “ τα ιδανικά των ελεύθερων αγορών και της δημοκρατίας”.

Ο Ομπάμα έδειξε πόσο βαθιά πίστευε στη δημοκρατία για τη Λατινική Αμερική όταν την άνοιξη και το καλοκαίρι του 2009 ο ίδιος και η υπουργός του επί των Εξωτερικών Χ. Κλίντον στήριξαν το καταστροφικό πραξικόπημα της Δεξιάς και των επιχειρηματιών που ανέτρεψε τη δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του, αριστερών προσανατολισμών, προέδρου Μανουέλ Ζελάγια στην Ονδούρα. 

Όπως ελπίζει ο Ομπάμα, το μάθημα που έδωσε για το τι σημαίνει εξουσία της άρχουσας τάξης θα ολοκληρωθεί με την τελική έγκριση από το Κογκρέσο της ακραία αυταρχικής και υπέρ των μεγάλων εταιρειών Εμπορικής Συμφωνίας των Χωρών του Ειρηνικού – μνημείο ανεξέλεγκτης παγκόσμιας δύναμης των πολυεθνικών και δυνητικά μοιραίο πλήγμα στην ικανότητα της ανθρωπότητας να αντιστρέψει την περιβαλλοντική καταστροφή.

[...]

Ο σκοπός παραμένει ο ίδιος: εάν ο Ομπάμα τα καταφέρει 

Το τέταρτο πράγμα που λείπει από την αναπάντεχα προοδευτική στήλη του Γκούντραμ είναι γιατί ο νεοφιλελεύθερος αυτοκράτορας Ομπάμα πήγε στην Κούβα. Δεν μπορώ να πω τίποτε καλύτερο από αυτό που είπε ο Γκάρι Λιτς (http://www.counterpunch.org/2016/03/24/obamas-cuba-visit-illustrates-us-arrogance/), γι΄ αυτό και παραθέτω απόσπασμα από το άρθρο του:

“Στην ομιλία του προς τον κουβανέζικο λαό στην Αβάνα, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε, ΄έχω έλθει εδώ για να ενταφιάσω τα τελευταία υπολείμματα του Ψυχρού Πολέμου στην αμερικανική ήπειρο ...Προέτρεψα τους λαούς της Βόρειας και Νότιας Αμερικής να αφήσουν πίσω τους τις ιδεολογικές μάχες του παρελθόντος΄. Ωστόσο, ο Ομπάμα κατέστησε σαφές ότι η επιθυμία του να τερματίσει τον επί δεκαετίες οικονομικό αποκλεισμό του νησιού δεν εκπηγάζει από το ότι αποτελεί πολιτική εκφοβισμού μιας μικρής χώρας από την πιο ισχυρή καπιταλιστική χώρα του κόσμου, ούτε εκπηγάζει  από την  αντίδραση στην απόλυτη απανθρωπιά του αποκλεισμού, αλλά από την αναγνώριση πως η πολιτική αυτή απέτυχε να κατεδαφίσει το σοσιαλιστικό σύστημα της Κούβας και να την οδηγήσει ξανά στον καπιταλισμό. Στη συνέχεια, ο Ομπάμα αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ομιλίας του λέγοντας στους Κουβανούς ότι θα έπρεπε να ζουν σε μια δημοκρατία σαν αυτή των ΗΠΑ και σε μια καπιταλιστική οικονομία. Με άλλα λόγια, δεν έχει την πρόθεση να αφήσει πίσω “τις ιδεολογικές μάχες του παρελθόντος” . Απλά αλλάζει στρατηγική”.
 

Μην ξεγελιέστε: ο Ομπάμα εργάζεται για να αλλάξει τα μέσα και όχι τους σκοπούς της αμερικανικής πολιτικής έναντι της Κούβας. Ο σκοπός παραμένει ο ίδιος: κατάρρευση του κουβανέζικου σοσιαλισμού και επαναφορά του κυριαρχούμενου από τις ΗΠΑ καπιταλισμού, 90 μίλια έξω από τις ακτές της Φλόριντας. Όπως έγραψα στα κοινωνικά μέσα δικτύωσης “εάν ο Ομπάμα τα καταφέρει, η Κούβα θα γίνει ένας σάπιος λάκκος εμπορευματοποιημένης αποξένωσης και οικοκτόνου ρύπανσης σε μια δυο δεκαετίες”. Η παχυσαρκία, ο διαβήτης και η κατάθλιψη θα εξαπλωθούν ραγδαία μαζί με τη χημική δηλητηρίαση του νερού, της γης του αέρα, των τροφίμων, η ανισότητα θα αυξηθεί κατακόρυφα και –ποιος ξέρει, αν όλα πάνε σύμφωνα με το σχέδιο-- ο μαζικός εγκλεισμός στις φυλακές, η αρπαγή της δημόσιας υγείας από τις εταιρείες και οι ατέλειωτες επιθετικές διαφημίσεις θα κατακλύζουν το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Οι μεγάλες φαρμακευτικές θα μπορούσαν πραγματικά να κάνουν γερή μπάζα. 

Ας ελπίσουμε ότι δεν θα εξελιχθούν έτσι τα πράγματα. 

Πριν από ένα χρόνο, πήγα στην Κούβα για να μιλήσω ενάντια στα εταιρικά και εμπορικά ΜΜΕ των ΗΠΑ και έμεινα τρεις ημέρες στην Αβάνα. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Η Κούβα με εντυπωσίασε ως η πιο υγιής, ευτυχής, ερωτική, μη αποξενωμένη, εγκάρδια κοινωνία που είχα την τύχη να συναντήσω. “Είναι γεμάτη από ζωή” σε πολλά επίπεδα. 

Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ ήταν σαν μια ψυχρολουσία εχθρότητας και αποξένωσης , μια εμβάπτιση στην ακραία ανισότητα όπου η υλική αφθονία ορισμένων έρχεται σε έντονη αντίθεση με την υλική στέρηση των πολλών μαζί με την αχαλίνωτη πνευματική και κοινωνική παρακμή όλων. Ήταν γεμάτες από θάνατο. 

Ένα πράγμα είναι πολύ σαφές: εμείς οι Αμερικανοί των ΗΠΑ και ο ιμπεριαλιστής πρόεδρός μας, της Γουόλ Στριτ, έχουμε ελάχιστα αν όχι τίποτε να πούμε στους Κουβανούς για το πώς να ζήσουν ή να οργανώσουν την κοινωνία τους.

Πηγή: http://www.counterpunch.org/2016/03/25/cuba-reflections-on-life-and-death/


Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου