ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΤΕ

Προς: Τους μετόχους του Ομίλου ΟΤΕ.

Κύριοι μέτοχοι,

Σήμερα, 8 χρόνια μετάτην ιδιωτικοποίηση-παραχώρηση του δημόσιου ΟΤΕ στην κρατικών συμφερόντων Deutsche Telekom, είναι νομίζουμε αναγκαίο να γίνει ένας απολογισμός για την πορεία του Ομίλου ΟΤΕ.

• Η ανάπτυξη και οι επενδύσεις που υποσχέθηκαν δυστυχώς δεν ήρθαν. Αντί γι’ αυτό:
  
  

Απέσυραν τον ΟΤΕ από την FYROM πουλώντας την Cosmofon και την Germanos Telecom για 190 εκ. ευρώ.

Απέσυραν τον ΟΤΕ από τη Σερβία πουλώντας την Telekom Serbia για 380 εκ. ευρώ.

Απέσυραν τον ΟΤΕ από τη Βουλγαρία πουλώντας την Germanos Telecom και την Globul για 717 εκ. ευρώ.

Πούλησαν το μοναδικό δορυφόρο που είχε η χώρα της Hellas–sat για 208 εκ. ευρώ.

   Σύνολο… αποεπενδύσεων 1,5 δις!

• Οι σταθερές θέσεις εργασίας μειώθηκαν κατά 6.000 και αντικαταστάθηκαν με μαύρη και ελαστική εργασία. Η πολιτική αυτή συνεχίζεται με την σημερινή νέα «εθελούσια» αποχώρηση την οποία ανακοίνωσαν. Το κόστος μεταφέρθηκε στο ασφαλιστικό σύστημα.
  
  

• Η επιχείρηση χάνει συνεχώς έδαφος προς τον ανταγωνισμό και η εμπιστοσύνη που απολάμβανε παραδοσιακά από ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού εξαντλείται. Τα υψηλά τιμολόγια, οι αφανείς χρεώσεις και τα ψιλά γράμματα (χαρακτηριστικά που αντέγραψε από τους ανταγωνιστές) κλονίζουν αυτή την εμπιστοσύνη και χιλιάδες πελάτες αγανακτισμένοι την εγκαταλείπουν.
  
  

Όλα αυτά μπορεί να αυξάνουν πρόσκαιρα τα κέρδη του ΟΤΕ που κατευθύνονται προς το Βερολίνο (μέχρι και τα παλιά καλώδια μεταφέρονται ακατέργαστα για να γίνουν scrap στη Γερμανία), μεσοπρόθεσμα όμως και σε συνδυασμό με άλλες εξελίξεις (κατάργηση περιαγωγής κ.λ.π.) κινδυνεύει το στρατηγικό μέλλον της επιχείρησης.

Το χειρότερο όμως είναι ότι, οι ελπίδες που είχαν καλλιεργηθεί για ένα ΟΤΕ χωρίς γραφειοκρατία, χωρίς τις κρατικές αγκυλώσεις και τα προβλήματα του κρατισμού, διαψεύστηκαν.

Ο ΟΤΕ σήμερα συμπυκνώνει όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

Η γραφειοκρατία, ο παρασιτισμός, ο παραγοντισμός και κυρίως ο νεποτισμός, αντί να εξαφανιστούν γιγαντώθηκαν.

Στο δημόσιο ΟΤΕ είχαμε 4 Γενικούς Διευθυντές ενώ σήμερα τους κάναμε 20! Στο γενικό σύνολο έχουμε 2.000 Διευθυντές, Υποδιευθυντές και Προϊστάμενους σε 10.000 εργαζόμενους του ΟΤΕ και της COSMOTE. Δηλαδή ανά 5 εργαζόμενους έχουμε και έναν προϊστάμενο!

Και ενώ οι θέσεις εργασίας και οι συνολικές αποδοχές των εργαζομένων που προσπαθούν σ’ αυτές τις αντίξοες συνθήκες να κρατήσουν την επιχείρηση στα πόδια της και τους πελάτες ευχαριστημένους, μειώθηκαν και συρρικνώθηκαν,ο μόνος δείκτης που «ευημερεί» είναι οι αποδοχές των διευθυντικών στελεχών.

Ο μισθός και τα μπόνους του Διευθύνοντος Συμβούλου είναι 1.488.750,70 ευρώ!

17,5 φορές μεγαλύτερος από τον μισθό του Έλληνα Πρωθυπουργού ή 6 φορές μεγαλύτερος από τον μισθό της Μέρκελ!!!

Των Γενικών Διευθυντών οι αποδοχές αντίστοιχα είναι 6,5 φορές μεγαλύτερες από τον μισθό του Πρωθυπουργού και ακολουθούν με αντίστοιχο τρόπο των Διευθυντών, Υποδιευθυντών κ.λ.π.

Να σημειώσουμε εδώ ότι αρκετοί, ενώ αποχωρούν και εισπράττουν την αποζημίωση της «εθελουσίας», παραμένουν στις προηγούμενες θέσεις τους εισπράττοντας τους προαναφερόμενους φαραωνικούς μισθούς γιατί θεωρούνται αναντικατάστατοι! Παρόμοια φαινόμενα παρατηρούνται και σε συστημικούς συνδικαλιστές.

Εδώ, για να είμαστε δίκαιοι και εμείς και εσείς, θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι στον κακό δημόσιο ΟΤΕ κανένας διοικητής, πρόεδρος, διευθυντής κ.λ.π. δεν θα μπορούσε να φανταστεί ούτε στο όνειρό του τέτοιες τεράστιες αποδοχές.

Όσο και αν φανεί περίεργο ίδια εικόνα υπάρχει και στις προσλήψεις. Εντελώς συμπτωματικά σημαντικό μέρος όσων προσλαμβάνονται είναι γόνοι ή στενοί συγγενείς των διευθυντών και των κυρίαρχων συνδικαλιστών. Φαίνεται ότι όλα τα παιδιά του ελληνικού λαού είναι ίσα αλλά στο σημερινό ΟΤΕ της D.T μερικά είναι πιο ίσα από τα ίσα.

Αυτά όμως για ευνόητους λόγους δεν θεωρούνται ειδήσεις από τα αδηφάγα κατά τ’ άλλα ΜΜΕ.

Ο λόγος είναι απλός. Ο όμιλος ΟΤΕ μοιράζει απλόχερα 120 εκ. ευρώ το χρόνο για διαφήμισηκαι έτσι κλείνουν ερμητικά τα στόματα των (μεγάλων και μικρών) νταβατζήδων των ΜΜΕ.

Η εταιρεία ουσιαστικά δεν έχει ανάγκη από καμιά διαφήμιση, αρκεί να ανασυγκροτηθεί και να παρέχει φθηνότερα τιμολόγια για τους χρήστες - πελάτες.

Εδώ να σημειώσουμε ότι το brand name του ΟΤΕ είναι τεράστιο. Οι μαθητευόμενοι μάγοι όμως που τον διευθύνουν σήμερα έβαλαν και εδώ το χεράκι τους, τον μετονόμασαν…. σε COSMOTE. Άλλα πακέτα διαφημίσεων και χαράς ευαγγέλια για τους αντικειμενικούς διαμορφωτές της κοινής γνώμης!

Αυτοί είναι οι λόγοι που ούτε εσείς, ούτε η ελληνική κοινωνία μαθαίνει τίποτα για τα παραπάνω και τις άλλες παθογένειες που κρύβονται πίσω από την γκλαμουράτη κουρτίνα των διαφημίσεων, των χορηγιών και των δήθεν «κοινωνικών προσφορών».

Κύριοι μέτοχοι,

Ο λόγος που παρουσιάζουμε ένα μικρό μέρος της σκοτεινής πλευράς του φεγγαριού του σημερινού ΟΤΕ δεν είναι γιατί θέλουμε να προκαλέσουμε ή γιατί πιστεύουμε ότι βρισκόμαστε από την ίδια πλευρά μέτοχοι και εργαζόμενοι, αν και μας συνδέουν κοινά στοιχεία. Οι μισθοί οι δικοί μας συρρικνώνονται και το δικό σας μέρισμα παραμένει ζητούμενο.

Επικοινωνούμε μαζί σας γιατί διαπιστώνουμε ότι το μόνο που ενδιαφέρει τη σημερινή διευθυντική νομενκλατούραείναι η αύξηση των μπόνους και το βραχυπρόθεσμο κέρδος. Ανησυχούμε γιατί βλέπουμε να δρομολογείται μια στρατηγική που μετατρέπει τον ΟΤΕ σε «κενή εταιρεία» -σε άδειο κέλυφος δηλαδή κατά το μοντέλο της NIKE- με ακριβοπληρωμένους μάνατζερ αλλά χωρίς εργαζόμενους!

Το έργο θα παράγεται μέσω ενός πολύπλοκου δικτύου εργοληπτικών και υπεργολαβικών εταιρειών που θα χρησιμοποιεί μαύρη και ανειδίκευτη εργασία.

Σας αποκαλύπτουμε επίσης ότι, η δίψα τους για περισσότερα μπόνους, χρήμα και πρόσκαιρα κέρδη είναι τέτοια πουετοίμασαν έναεκτρωματικό σχέδιο το οποίο ονομάζουν CONSOLIDAΤION.

Το σχέδιο αυτό, το οποίο δρομολογούν κρυφά και παράνομα, χωρίς καμία άδεια από τις αρμόδιες αρχές, Υπουργεία, Κοινοβούλιο, Α.Δ.Α.Ε, Δικαιοσύνη κ.λ.π., αν επιτρέψουμε να μπει σε εφαρμογή -όπως χαρακτηριστικά γράφουν τα ΕΠΙΚΑΙΡΑ*- «πολύ σύντομα οι παρακολουθήσεις θα εξελιχθούν σε ένα ευρέως διαδεδομένο σπορ! Σε λίγο καιρό ο κάθε επιχειρηματίας που θα θέλει να μάθει τι σχεδιάζει ο ανταγωνιστής του, ο κάθε πολιτικός που θα θέλει να ξέρει τα σχέδια των αντιπάλων του, ο κάθε πολίτης που θα θέλει να καταγράψει μια συνομιλία κάποιου άλλου προσώπου για να μάθει έτσι πιθανές ερωτικές, επαγγελματικές ή προσωπικές του επαφές και στάσεις ζωής δε θα χρειάζεται παρά να βρει έναν από τους εκατοντάδες ανειδίκευτους, κακοπληρωμένους και ευκαιριακούς στην πλειονότητά τους εργαζόμενους που θα έχουν πρόσβαση στα ΚΑΦΑΟ του ΟΤΕ, να τους δώσει 1 ή 2 κατοστάρικα και να του κάνουν τη δουλειά! Και σύντομα θα έχει ένα cd με ό,τι θέλει να ακούσει. Τόσο απλά…» θα γεμίσουν την Ελλάδα με υποψήφιους Μαυρίκηδες!

Ο τρόπος που αντιμετωπίζουν όμως το απόρρητο και τα κοινωνικά δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών δεν μας εκπλήσσει. Η D.T έχει προϊστορία σ’ αυτό, όταν αποκαλύφτηκε από το Spiegel (26-05-2008) ότι παρακολουθούσαν εκατοντάδες χιλιάδες τηλέφωνα εργαζόμενων και δημοσιογράφων!

Οι συνέπειες όμως θα είναι τεράστιες και για τον ίδιο τον ΟΤΕ. Η τεχνογνωσία του θα μεταφερθεί σε ανεξέλεγκτες εργολαβικές εταιρείες με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον της επιχείρησης.

Αυτό είναι το τελευταίο κατόρθωμα του Διευθύνοντος Συμβούλου και του μαθητευόμενου μάγου Γενικού Διευθυντή Τεχνολογίας και Λειτουργιών Σ. Θεοχαρόπουλου ο οποίος νομίζει ότι η χώρα μας απαρτίζεται από πρώην υπηκόους του Τσαουσέσκου και θεωρεί ότι θα του επιτρέψουμε οι εργαζόμενοι και ο ελληνικός λαός να επαναλάβει το ρουμανικό μοντέλο και να μας μετατρέψει σε υποζύγια.

Σας καλούμε λοιπόν και σας και τους δημοσιογράφους των ΜΜΕ που βρίσκονται σήμερα εδώ, να τα επικοινωνήσετε όλα αυτά και να πατήσουμε όλοι μαζί φρένο στην διολίσθηση, στη συρρίκνωση και στη μελλοντική εξάχνωση του ομίλου ΟΤΕ. Γιατί χωρίς ΟΤΕ δεν θα υπάρχει ούτε εργασία για μας, ούτε μέρισμα για σας, ούτε διαφήμιση για τα μήντια, και οι μόνοι που θα επωφεληθούν θα είναι η «μαμά εταιρεία» και οι χρυσοκάνθαροι διευθύνοντες οι οποίοι σε μια τέτοια κατάσταση όπως έγινε και σε πολλές άλλες επιχειρήσεις (ENRON, LEHMANBROTHERκ.λ.π) θα φύγουν με «χρυσά αλεξίπτωτα» και θα την κάνουν….. με ελαφρά πηδηματάκια.

ΑΣΕ

Αθήνα: 23-06-2016

Υ.Γ: Οι συνδικαλιστικές διώξεις και οι εργοδοτικές αυθαιρεσίες του Δ/Σ Τσαμάζ και των συνεργατών του, όπως πρόσφατα κατά των προέδρων της ΠΕΤ-ΟΤΕ Κέρκυρας Γ.Τριβυζά και Χανίων Λ. Καστρινάκη δεν μας τρομοκρατούν ούτε θα μας φιμώσουν. Γιατί και στην πιο βάρβαρη εποχή κάποιοι θα επιμένουμε να λέμε την αλήθεια!

*Περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ, τεύχος 344 10/06 – 16/06/2016. 

Με προσωπικό της μήνυμα στον Παναγιώτη Λαφαζάνη, η Ζωή Κωνσταντοπούλου εύχεται καλή επιτυχία στη Συνδιάσκεψη της Λαϊκής Ενότητας οι εργασίες της οποίας ξεκινούν σήμερα.

Η Πλεύση Ελευθερίας θα εκπροσωπηθεί από 4μελη αντιπροσωπεία και θα διαβαστεί γραπτός χαιρετισμός της.





Ακολουθεί το μήνυμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου:



Παναγιώτη μου, Καλημέρα.

Λόγω απουσίας μου στο Συνέδριο του Bloco της Πορτογαλίας, δεν θα καταφέρω να παρευρεθώ απόψε στο άνοιγμα των εργασιών σας.

Εύχομαι ολόκαρδα καλή επιτυχία.

Η Πλεύση Ελευθερίας θα εκπροσωπηθεί στη Συνδιάσκεψη της ΛΑΕ από 4μελή αντιπροσωπεία που θα αποτελείται από τους Κώστα Ζηκογιάννη, Φώτη Μαζαράκη, Βίκυ Μπονάρεβα και Σταύρο Παπαϊωάννου και θα σας αποστείλω γραπτό χαιρετισμό που θα διαβαστεί από μέλος της αντιπροσωπείας.

Με θερμούς και αγωνιστικούς χαιρετισμούς,

Ζωή Κωνσταντοπούλου – Πλεύση Ελευθερίας

ΤΑ ΛΑΪΚΑ ΣΤΡΩΜΑΤΑ ΑΠΟΣΤΡΕΦΟΝΤΑΙ ΤΗΝ Ε.Ε. ΤΗΣ ΦΤΩΧΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ  

Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΥΨΩΣΕΙ ΤΟΛΜΗΡΑ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΤΟΥ... LEXIT, ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ Ε.Ε. ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ ΘΕΣΕΙΣ  

Του ΑΡΗ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΥ  

Πολιτικό σεισμό και οικονομικό τσουνάμι πλανητικών διαστάσεων προκάλεσε η επιλογή του βρετανικού λαού υπέρ της αποδέσμευσης από την Ε.Ε. Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα, που διέψευσαν για μία ακόμη φορά τις δημοσκοπήσεις, το Brexit επικράτησε με 51,9% έναντι 48,1%. Η προσέλευση στις κάλπες έφτασε το 72,1%, ποσοστό ρεκόρ για τα δεδομένα των τελευταίων 24 χρόνων.

Πρώτο θύμα του δημοψηφίσματος υπήρξε ο Συντηρητικός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον, ο οποίος παραιτήθηκε υπό το βάρος της αποτυχίας του (το 58% των ψηφοφόρων του κόμματός του τοποθετήθηκε υπέρ του Brexit). Υπό πίεση βρίσκεται και ο ηγέτης των Εργατικών, Τζέρεμι Κόρμπιν, ο οποίος, αν και είχε τοποθετηθεί εναντίον της ένταξης της Βρετανίας στην Ε.Ε. από τα αριστερά, τη δεκαετία του 1970, υποχρεώθηκε από το κατεστημένο του κόμματός του και της χώρας του να κάνει καμπάνια, με κρύα καρδιά, υπέρ του Remain.

Παρότι στα μέσα ενημέρωσης του κατεστημένου το δημοψήφισμα εμφανίστηκε ως “εμφύλιος πόλεμος” στο εσωτερικό της Δεξιάς και της βρετανικής ολιγαρχίας, παραμένει γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εργατικών στρωμάτων τάχθηκε υπέρ του Brexit.

Το βρετανικό δημοψήφισμα σηματοδοτεί το τέλος της Ε.Ε. όπως την ξέραμε μέχρι χθες. Αποδεικνύεται με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση δεν είναι μια αντικειμενική “νομοτέλεια”, στην οποία οφείλει να προσαρμοστεί κανείς, αλλά ένα ταξικό, ιμπεριαλιστικό σχέδιο που μπορεί να ανατραπεί από τους λαούς που την υφίστανται. Για πρώτη φορά από την εμφάνιση της ΕΟΚ και, στη συνέχεια, της Ε.Ε. μια χώρα- μέλος αποφασίζει να αποχωρήσει, ανοίγοντας το δρόμο για να σπάσουν, στην πορεία, και άλλοι αδύναμοι κρίκοι της αλυσίδας. Η Ε.Ε. θα χάσει μια μεγάλη χώρα, που εκπροσωπεί τη δεύτερη οικονομία της, μετά τη γερμανική, μια πυρηνική δύναμη, μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ακόμη κι αν επιβιώσει της θύελλας που θα ακολουθήσει, θα πρόκειται για μια ακρωτηριασμένη, αποδυναμωμένη και εγγενώς ασταθή Ένωση, σε διαρκή κρίση και αμφισβήτηση.

Η νίκη του Brexit προκαλεί ήδη τεράστια αναταραχή στις ευρωπαϊκές και διεθνείς αγορές. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, η βρετανική λίρα είχε πέσει κατά 11%, στο χαμηλότερο επίπεδο του 1985, ενώ ο βρετανικός, χρηματιστηριακός δείκτης FTSE σημείωνε πτώση 7,6%. Ανάλογη ήταν, όμως, η κατάσταση στην ηπειρωτική Ευρώπη, καθώς ο γερμανικός DAX έκανε βουτιά 9,5%, ενώ ο γαλλικός CAC έπεφτε 7%. Οι τραπεζικοί κολοσσοί ήταν εκείνοι που δέχονταν τις πιο τρομερές πιέσεις. Αν και πρόκειται για τις πρώτες αντιδράσεις, διαγράφεται ο κίνδυνος να αποτελέσει το Brexit τον καταλύτη για μια νέα υποτροπή της κρίσης μιας παγκόσμιας οικονομίας που, ούτως ή άλλως, βρισκόταν σε ασταθή κατάσταση. Σ'αυτό το φόντο, το ενδεχόμενο μιας βαθύτατης κρίσης της ευρωζώνης και της επαναφοράς του Grexit στην ημερήσια διάταξη, ανεξάρτητα από την ευρωδουλεία των ελληνικών ελίτ, δεν μπορεί να αποκλειστεί.

Η επικράτηση του Brexit στο δημοψήφισμα δεν σημαίνει ότι η βούληση του βρετανικού λαού θα υλοποιηθεί εύκολα ή γρήγορα. Βεβαίως η Βρετανία δεν είναι Ελλάδα και ο Μπόρις Τζόνσον (και όσοι τον στηρίζουν) δεν είναι Αλέξης Τσίπρας. Ωστόσο, το άρθρο 50 της ευρωπαϊκής συνθήκης που καθορίζει τα της αποχώρησης προβλέπει μια διαδικασία διαπραγματεύσεων με ορίζοντα τουλάχιστον δύο χρόνων, στη διάρκεια των οποίων τα πάντα μπορεί να συμβούν. Ήδη, η τιμωρητική αντίδραση των αγορών και οι απειλές για ακρωτηριασμό της Μεγάλης Βρετανίας σε “Μικρά Αγγλία”, με αποχώρηση της Βρετανίας και ένωση της Βόρειας με την ανεξάρτητη Ιρλανδία βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.

Σε κάθε περίπτωση, η νίκη του Brexit έρχεται να ρίξει το τεράστιο βάρος της στην πλευρά των συσσωρευμένων ενδείξεων που διαμηνύουν ότι τα λαϊκά στρώματα, σε πανηπειρωτική κλίμακα, αποστρέφονται ολοένα και περισσότερο την αντιλαϊκή, απολυταρχική Ε.Ε. των πολυεθνικών και του ιμπεριαλισμού. Επιπλέον, το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος καταδεικνύει την ισχυρή βούληση των λαών για αποκατάσταση της εθνικής, λαϊκής κυριαρχίας, απέναντι σε μια ολοένα και πιο γερμανική Ευρώπη. Με τη δρομολογημένη αποχώρηση της Βρετανίας, το ειδικό βάρος της ηγεμονικής Γερμανίας στους κόλπους της Ε.Ε. εξ αντικειμένου θα αυξηθεί, κάτι που θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο τις αντι- Ε.Ε. τάσεις.

Σ' αυτό το φόντο, η ριζοσπαστική Αριστερά σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες οφείλει να υψώσει τολμηρά τη σημαία του... Lexit, της εξόδου από την ευρωζώνη και την Ε.Ε. από τα αριστερά, από φιλολαϊκές, δημοκρατικές θέσεις. Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή αφεθεί στην ουρά των απεχθών, για τα λαϊκά στρώματα, κοσμοπολίτικων ελίτ και κλαυθμηρίζει μαζί τους για την “ανωριμότητα” του βρετανικού λαού ή τηρήσει στάση αμήχανης ουδετερότητας, θα εκμηδενιστεί πολιτικά, παραδίδοντας αμαχητί τα εργατικά και λαϊκά στρώματα στη δημαγωγία της ξενοφοβικής, εθνικιστικής Ακροδεξιάς, τύπου Λεπέν.

Ελπίζουμε ότι το βρετανικό δημοψήφισμα θα αποτελέσει καταλύτη για θετικές διεργασίες στους κόλπους της ευρωπαϊκής, ριζοσπαστικής Αριστεράς. Ήδη, ο ηγέτης του γαλλικού Αριστερού Κόμματος, Ζαν- Λικ Μελανσόν δήλωσε ότι “το Brexit δίνει μάθημα σε όλη την Ευρώπη”, ότι “είναι η ώρα για ένα Σχέδιο Β” στη Γαλλία και την Ευρώπη και ότι “οι Γάλλοι θα ψήφιζαν υπέρ της εξόδου σε ανάλογο δημοψήφισμα”. Ειδικά για την Ελλάδα, η επικράτηση του Brexit, ένα χρόνο μετά τη νικηφόρα, αλλά προδομένη μάχη του ελληνικού δημοψηφίσματος, προσφέρει σημεία στήριξης στον αγώνα όλων των ανυπότακτων, αριστερών δυνάμεων που αγωνίζονται για την έξοδο από την ευρωμνημονιακή βαρβαρότητα και την ευρωζώνη, που τη θωρακίζει.

πηγή iskra

Κάθε μέρα που περνάει αναδεικνύονται οι συνέπειες των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων που έφερε η κυβέρνηση Τσίπρα αλλά είχαν συνυπογράψει και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης (;) τα οποία φυσικά είχαν ψηφίσει και τα προηγούμενα μνημόνια.

Κάθε μέρα που περνάει φαίνεται ότι δεν υπάρχει τέλος στην κοινωνική λεηλασία που προκαλούν τα μνημόνια.

Κάθε μέρα που περνάει αποδεικνύεται ότι η επιλογή να παραμείνουμε πάση θυσία στο ευρώ αδιαφορώντας για τις κοινωνικές συνέπειες με την υπόσχεση της ανάπτυξης (!) που θα έρθει, μόνο καταστροφή φέρνει.

Ήδη προετοιμάζεται η λήψη νέων μέτρων με το ΔΝΤ (όπως προκύπτει από την δήλωση της εκπροσώπου του, Βελκουλέσκου, στο βήμα του Economist) να αμφισβητεί την υλοποίηση του προγράμματος και να ζητά την εφαρμογή πιο σκληρών μέτρων, που υπερβαίνουν τα προβλεπόμενα.

Οι ρυθμίσεις των εφαρμοστικών μέτρων και του τρίτου μνημονίου δεν έχουν αρχίσει να υλοποιούνται και ήδη προετοιμάζεται άλλο πιο σκληρό πακέτο.

-Μέχρι τώρα έχει αποφασισθεί μείωση των μισθών και των συντάξεων μέσω της αύξησης της παρακράτησης για την άμεση φορολογία (θα φανεί καθαρά από τον επόμενο μήνα)

-Αυξάνεται η ειδική εισφορά αλληλεγγύης που σημαίνει επί πλέον μείωση

-Μειώθηκε κατά 40% το μέρισμα του Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων ενώ επί 4 μήνες έχει ανασταλεί η καταβολή του.

-Μειώνεται η επικουρική σύνταξη μέχρι και 40% (οι περικοπές θα αρχίσουν να φαίνονται από τον Ιούλιο).

-Μειώνεται μέχρι τελικής κατάργησής του, το 2019, το ΕΚΑΣ που χορηγείτο στους χαμηλοσυνταξιούχους με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος αυτών να οδηγείται στην πλήρη εξαθλίωση.

-Μειώνεται για τρίτη φορά το εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων του οποίου η μείωση από το 2010 μέχρι τώρα φτάνει το 55%.

-Αυξάνεται ο ΦΠΑ και συνεπώς το κόστος ζωής.

-Αυξάνονται οι εισφορές για ελεύθερους επαγγελματίες και αγρότες με συνέπεια να οδηγούνται χιλιάδες από αυτούς στην έξοδο από το επάγγελμα.

Μετά τα άσχημα όμως έρχονται τα χειρότερα!

Οι “μεταρρυθμίσεις” που προωθούνται για τα εργασιακά μόνο σύγχρονη δουλεία μπορεί να θεωρηθούν.

Στην επιτροπή η οποία έχει συγκροτηθεί με ευθύνη του Υπουργού Εργασίας, όπου μετέχουν 7 ξένοι κι ένας Έλληνας καθηγητής (ο γνωστός για τις θέσεις του για την ελαστική εργασία και πρώην Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, καθηγητής Κουκιάδης) επεξεργάζονται θέσεις κατ’ εντολή των δανειστών, που η υλοποίησή τους θα σημαίνει ότι το καθεστώς του εργασιακού μεσαίωνα θα είναι πλέον γεγονός.

Όπως:

* Α. Απελευθέρωση ομαδικών απολύσεων

* Β. Αλλαγή του τρόπου λήψης των αποφάσεων για απεργίες

* Γ. Κατάργηση των ημερών συνδικαλιστικής άδειας

* Δ. Δυνατότητα απόλυσης συνδικαλιστών

* Ε. Περιορισμό της συνδικαλιστικής προστασίας, κατάργηση δυνατότητας παροχής προστασίας μέσω των συνδικαλιστικών οργανώσεων, καθώς και μείωση του αριθμού των ιδρυτικών μελών μιας συνδικαλιστικής οργάνωσης, τα οποία σήμερα προστατεύονται από τον νόμο.

Επίσης με το συμπληρωματικό μνημόνιο που έστειλε η Τρόικα στην κυβέρνηση οι δανειστές απαιτούν την πλήρη εφαρμογή των νόμων 4172/2013 και 4254/2014 δηλαδή, την κατάργηση των τριετιών και όλων των επιδομάτων, με αποτέλεσμα ο κατώτατος μισθός των 586 ευρώ, να χαρακτηρίζεται ως μοναδική αξία και να μην επιδέχεται οποιασδήποτε αύξησης όσα χρόνια εργασίας κι αν έχει ο εργαζόμενος.

Αυτό σε συνδυασμό με την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, σημαίνει ότι ο κάθε εργοδότης θα έχει την δυνατότητα να απολύει όσους έχουν υψηλότερες αποδοχές και να

προσλαμβάνει με κατώτερες, δηλαδή σε λίγο καιρό οι μισθοί ως καθαρές αποδοχές ακόμη και εργαζομένων με πολλά χρόνια εργασίας δεν θα υπερβαίνουν τα 400-450 ευρώ!!!

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που είχε δεσμευθεί για κατάργηση των μνημονίων και αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, θα είναι εκείνη που θα μειώσει το μισθό ακόμη περισσότερο, θα καταργήσει ουσιαστικά τις Συλλογικές Συμβάσεις, θα απελευθερώσει τις απολύσεις και θα καταργήσει την συνδικαλιστική προστασία, τροποποιώντας τον νόμο 1264/82, δηλαδή θα στερήσει ουσιαστικά και το δικαίωμα στους εργαζόμενους να διεκδικούν και τα στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα.

Η κυβέρνηση Τσίπρα αυξάνει τον αριθμό των ανέργων, αυξάνει τον αριθμό των επισφαλώς εργαζόμενων, μειώνει τους μισθούς και περιορίζει μέχρι κατάργησης την δυνατότητα συνδικαλιστικής δράσης.

Οι δηλώσεις που κάνει μέχρι τώρα ο Υπουργός, ότι τάχα δεν συμφωνεί, έχουν την ίδια αξία με τις δηλώσεις περί προστασίας των συντάξεων και του κοινωνικού κράτους, που ενώ τις εκφωνούσε, ταυτόχρονα ψήφιζε νόμο για την διάλυση του ασφαλιστικού συστήματος, εξαναγκασμό σε έξοδο από το επάγγελμα χιλιάδων νέων επιστημόνων και αγροτών και πλήρη φτωχοποίηση των χαμηλοσυνταξιούχων.

Υπόσχονται ανάπτυξη!!!

Βαφτίζοντας το κρέας ψάρι, ονομάζουν ανάπτυξη το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου και αναμένουν επενδύσεις, που θα φέρουν θέσεις εργασίας με μισθούς των 200 ευρώ!

Μια κυβέρνηση που εξαπάτησε τον Ελληνικό λαό στο όνομα τάχα της Αριστεράς, συμβάλει στην αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των ισχυρών, καταργεί κατακτημένα με αγώνες εργασιακά δικαιώματα δεκαετιών και ολοκληρώνει το έργο των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να θεωρείται από όλους πλέον προτεκτοράτο.

Μη θεωρούν όμως οι κυβερνώντες ότι ο Ελληνικός λαός θα εξαπατάται για πάντα.

Οι κινητοποιήσεις στην Γαλλία και σε άλλες χώρες, οι αντιδράσεις στις πολιτικές λιτότητας, ακόμα και η ψήφος των φτωχών Βρετανών που έφεραν το χθεσινό αποτέλεσμα στην Βρετανία, αποδεικνύουν ότι η αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εκπορεύονται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, υπάρχει και θα γιγαντωθεί, ανεξάρτητα με τους τρόπους που προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν εθνικιστικοί κύκλοι.

Δεν γυρίζει πίσω το ποτάμι της Ιστορίας.

Πισωγυρίσματα κι αν υπάρξουν είναι προσωρινά.

Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι άνεργοι, οι νέοι και οι νέες κινδυνεύουν να γίνουν σύγχρονοι δούλοι, θα προστατέψουν τη ζωή τους και θα ανατρέψουν μνημόνια και ξεπουλημένες ηγεσίες.

ΙΔΡΥΤΙΚΗ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΛΑΕ

24-26/06/2016 ΣΤΑΔΙΟ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΦΙΛΙΑΣ

(αίθουσα Μελίνα Μερκούρη)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ (24/06)

3μμ Προσέλευση αντιπροσώπων

5 – 7μμ Έναρξη εργασιών – εκλογή προεδρείου

- Συγκρότηση Π. Σ. σε σώμα

– παρουσίαση σχεδίου – κειμένου προγραμματικών θέσεων (7΄)

– παρουσίαση σχεδίου κανονισμού λειτουργίας (7΄)

– χαιρετισμός εκπροσώπων προσκεκλημένων πολιτικών οργανώσεων στην Πανελ. Συνδιάσκεψη

7 – 8μμ – πολιτική ομιλία από τον επικεφαλής της ΛΑΕ Παναγιώτη Λαφαζάνη

8 – 8:30μμ – εκλογή επιτροπής πολιτικής απόφασης -θέσεων και επιτροπής κανονισμού λειτουργίας

8:30 – 10:30μμ – ομιλίες

10:30 – εκλογή εφορευτικής επιτροπής

Εξοδο της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισαν οι Βρετανοί ψηφοφόροι, καθώς το Brexit συγκέντρωσε ποσοστά 51,9% έναντι 48,1% του Bremain.

Λίγο μετά τις 10 (ώρα Ελλάδας) ο Ντέιβιντ Κάμερον ανακοίνωσε έξω από τη Ντάουνινγκ Στριτ την παραίτησή του από την πρωθυπουργία της χώρας επισημαίνοντας ότι θα παραμείνει στη θέση του μέχρι να σταθεροποιηθεί η κατάσταση.

«Η χώρα χρειάζεται νέα ηγεσία...χρειαζόμαστε έναν νέο πρωθυπουργό τον Οκτώβριο» δήλωσε χαρακτηριστικά για να προσθέσει «Η βούληση του λαού πρέπει να γίνει σεβαστή».

Τα κυριότερα σημεία της ομιλίας του Ντέιβιντ Κάμερον:

• Πάνω από 33 εκατ. άνθρωποι εξέφρασαν την άποψή τους. Πρέπει να είμαστε περήφανοι ότι στη χώρα μας εμπιστευόμαστε τους ανθρώπους.
• Ο βρετανικός λαός ψήφισε υπέρ τής αποχώρησης της Βρετανίας από την Ε.Ε. και η επιθυμία του θα πρέπει να γίνει σεβαστή.
• Σε όλο τον κόσμο παρακολουθούν την επιλογή της Βρετανίας, η οποία πρέπει να εισακουστεί.
• Η οικονομία της Βρετανίας παραμένει ισχυρή. Δεν θα υπάρξουν άμεσες αλλαγές στις συνθήκες ζωής του λαού.
• Πρέπει τώρα να διαπραγματευτούμε με την Ε.Ε. από κοινού με την Ιρλανδία και τη Σκωτία.
• Είμαι πολύ περήφανος που υπήρξα πρωθυπουργός αυτής της χώρας τα τελευταία έξι χρόνια.
• Έδωσα τη μάχη μου στο δημοψήφισμα με τον μόνο τρόπο που ήξερα: με το πάθος μου και την ψυχή μου.
• Ήμουν ξεκάθαρος για την επιλογή μου αλλά ο βρετανικός λαός έκανε μια διαφορετική επιλογή.
• Η χώρα χρειάζεται νέα ηγεσία. Δεν πιστεύω ότι είμαι ο σωστός καπετάνιος. Αλλά δεν υπάρχει η ανάγκη να ορίσουμε χρονοδιαγράμματα. Νέα ηγεσία από τον Οκτώβριο.
• Ο νέος πρωθυπουργός θα αποφασίσει πότε θα ενεργοποιήσει το άρθρο 50.
• Όσοι βρίσκονται στην άλλη πλευρά, σε αυτή που έχασε, θα πρέπει να εργαστούν ώστε να γίνει σεβαστή η επιλογή των υπολοίπων.

«Δεν με πονάει η κούφια σιωπή/ Ούτε η λυπημένη έχθρα των άδειων σπιτιών, οι σπαραγμένες βιτρίνες/ Η ματαιότητα των επικλήσεων στον Ύψιστο/ Αν υπάρχει Θεός/ Γιατί, ρωτάω, να εξετάσει τι κινείται, τι/ Κάτω απ' τις σόλες των απερινόητων, άμεμπτων στιβανιών του;»

Ο συνθέτης Γιώργος Ανδρέου καλεσμένος του Σπύρου Αραβανή στο Ποιείν Radio, www.ertopen.com, 106,7 FM, αυτό το Σάββατο, 25/6/16, 17.00- 19.00,  με αφορμή την πρώτη του ποιητική συλλογή «Ο Απερίσκεπτος Πλοηγός» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μικρή Άρκτος

Iστορικό δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση:

Παρά τις αρχικές προβλέψεις,  με το κλείσιμο της κάλπης, για νίκη τού «ναι» στην Ευρώπη, τα μέχρι στιγμής επίσημα αποτελέσματα δείχνουν BREXIT.

Του ΠΑΣΧΟΥ ΛΑΖΑΡΙΔΗ*

Η φράση «τι μπρόκολα τι λάχανα» χρησιμοποιήθηκε εύστοχα από τον Χ. Φλωράκη για να χαρακτηρίσει τις διαφορές ανάμεσα στο χουντικό καθεστώς Παπαδόπουλου και στο (επίσης χουντικό) καθεστώς Ιωαννίδη που ακολούθησε την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο ηγέτης του ΚΚΕ εννοούσε ότι δεν υπάρχουν ιδιαίτερες διαφορές ανάμεσά τους. Η εύστοχη αυτή φράση ξανάρχεται στην επικαιρότητα διαβάζοντας τα πονήματα της ελληνικής ιδίως Αριστεράς για την περίπτωση BREXIT. Κατά πλειοψηφία υποστηρίζεται ότι είτε η μία επιλογή είτε η άλλη, θα όφειλε να προκαλεί από αδιαφορία έως ουδετερότητα.  

Πρωτοστατεί σε αυτή την άποψη η ηγεσία του ΚΚΕ («Ούτε με το BREXIΤ, ούτε με το BREMAIN»), αλλά και πλήθος σχολιαστών του ευρύτερου χώρου της Αριστεράς και δη της αντικαπιταλιστικής. Η δε ευρωπαϊκή Αριστερά, αν δεν στηρίζει την παραμονή, στηρίζει την ουδετερότητα.

Ο λόγος τον οποίο επικαλούνται όλοι οι παραπάνω, είναι ότι είτε μένοντας, είτε φεύγοντας, οι συνθήκες για την εργατική τάξη δεν θα αλλάξουν, ενώ όλος ο καβγάς γίνεται για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Έτσι ο μαρξισμός της ελληνικής και της ευρωπαϊκής Αριστεράς περνά σε νέο επίπεδο, στο επίπεδο της αφασίας. Σύμφωνα με αυτό το νέο στάδιο του αφασιακού μαρξισμού, η Αριστερά οφείλει να αδιαφορεί (ή έστω να τηρεί ουδέτερη στάση) για οποιαδήποτε εξέλιξη δεν λύνει μεμιάς ταεπαναστατικά καθήκοντα. Υποθέτουμε ότι μια τέτοια Αριστερά, στην επέλαση του Ναζισμού πριν 80 χρόνια θα κρατούσε αντίστοιχη στάση, καθώς ήταν φανερό ότι είτε με φασισμό, είτε με αστική δημοκρατία, ο καπιταλισμός θα παρέμενε. Πρόκειται ομολογουμένως για μια εντελώς ιδιότυπη ανάγνωση της πολιτικής, σύμφωνα με την οποία, το λαϊκό κίνημα και η Αριστερά δεν μπορεί να καταναλώνει την μπόλικη φαιά ουσία που διαθέτει προβληματιζόμενη γύρω από διλήμματα που εγκλωβίζουν τις μάζες.  

Φυσιολογικό αποτέλεσμα της παραπάνω συλλογιστικής είναι να έχει μείνει απολύτως ορφανή πανευρωπαϊκά η πολιτική έκφραση του ευρω-σκεπτικισμού, ή για την ακρίβεια, να αναλαμβάνει την έκφρασή του η ακροδεξιά. Αυτή είναι και η αγαπημένη υπερ-αριστερή κριτική για το BREXIT: Μας πρόλαβε ρε παιδί μου ο Φάρατζ κι εμείς δεν προκάναμε να κάνουμε το lexit. Διαφεύγει ωστόσο το γεγονός ότι ο Φάρατζ πρόλαβε, διότι επί δεκαετίες και πριν μας προκύψει ο Φάρατζ, είχαμε μιαΑριστερά που ορκίζονταν στα νάματα της κοινής ευρωπαϊκής ιδέας, διαβεβαίωνε για τιςπροοδευτικές αξίες του κοινού ευρωπαϊκού μας σπιτιού, υπερασπίζονταν το τερατούργημα της ΕΕκαι γινόταν θλιβερό παρακολούθημα της σοσιαλδημοκρατίας. Αυτές οι «μικρές» λεπτομέρειες δημιούργησαν το κενό που κάλυψαν ο Φάρατζ, η Λεπέν και οι λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις.  

Στη δε Μ. Βρεττανία, είδαμε τον Τζέρεμι Κόρμπιν να ακολουθεί κατά πόδας τον Κάμερον στην εκστρατεία υπέρ του Remain. Η πολυσυζητημένη και πολυαναμενόμενη αριστερή στροφή τουΕργατικού Κόμματος, κράτησε μέχρι να τεθεί το δίλημμα της παραμονής ή όχι στην ευρωπαϊκή εκδοχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δηλαδή στην ΕΕ. Δηλαδή η ελπίδα θα ερχόταν, η Ευρώπη θα άλλαζε, αλλά και εδώ δεν προκάναμε γιατί ήρθε το δημοψήφισμα.  

Ο αριστερός σκεπτικισμός για το BREXIT ξεκινά από μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια: Ότι την ηγεμονίασε ένα τέτοιο ενδεχόμενο την έχει η δεξιά, και για την ακρίβεια μια νεοφιλελεύθερη, συντηρητική και κατά βάση εθνικιστική δεξιά. Από τον Μπόρις Τζόνσον, μέχρι τον Νάιτζελ Φάρατζ, η ηγετική πολιτική έκφραση του BREXIT είναι αποκρουστική. Από την άλλη όμως, ουδείς μπορεί να παραβλέπει ότι στην πλευρά του BREMAIN έχει στρατευθεί σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο, από τους Συντηρητικούς που κυβερνούν, τους Εργατικούς που αντιπολιτεύονται και τους Φιλελεύθερους που συμπολιτεύονται, μέχρι τις ισχυρότερες μερίδες του οικονομικού κατεστημένου.  

Η κατάσταση περιπλέκεται αν λάβουμε υπόψη δύο ακόμη στοιχίσεις: Τα πιο λαϊκά στρώματα αντιλαμβάνονται την ανταγωνιστική σχέση τους με την άρχουσα τάξη και επιλέγουν το BREXIT πέφτοντας κατ’ ανάγκη -και ελλείψει άλλης παρέμβασης- στις ξενοφοβικές ευκολίες της αντι-ΕΕ δεξιάς. Ενώ τα αποσχιστικά και αριστερόστροφα κόμματα στην Ουαλία, τη Σκοτία και την Β. Ιρλανδία μάχονται υπέρ του BREMAIN, προσδοκώντας να πετύχουν την αυτονομία/ανεξαρτησία από το Ηνωμένο Βασίλειο αν επικρατήσει το BREXIT.  

Τούτων δοθέντων ισχύει το «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα»;  

Κατηγορηματικά όχι για τρεις λόγους:  

α. Την ηγεμονία σε μια πολιτική προοπτική δεν την κατακτάς με αποχώρηση από τη μάχη, αλλά μεαποφασιστική εμπλοκή σε αυτή. Ακόμη κι αν έχουμε φτάσει στο «και πέντε» των συνεπειών ενός καταστροφικού αριστερού ευρωπαϊσμού, η αποστασιοποίηση δεν είναι λύση. Και είτε με τη μία, είτε με την άλλη κατάληξη του βρετανικού δημοψηφίσματος, η Αριστερά στη Βρετανία, στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, θα έχει την ευκαιρία να πάρει το μάθημά της (αν θέλει δηλαδή να το πάρει): Είτε θα εκφράσει αποφασιστικά και αταλάντευτα τη λαϊκή αμφισβήτηση ενάντια στην ΕΕ, στιςνεοφιλελεύθερες συνθήκες της και στο σκληρό της πυρήνα (ευρωζώνη), είτε θα εξαφανιστεί.  

β. Ακόμη και αν η πολιτική ηγεμονία του BREXIT ανήκει στη συντηρητική και ξενοφοβική δεξιά, το ερώτημα είναι με ποια εξέλιξη οι εργαζόμενες τάξεις θα μπορούν να δώσουν τη μάχη από καλύτερες θέσεις και με καλύτερους όρους. Αν το BREXIT δεν εγγυάται καμιά φιλολαϊκή στροφή, το BREMAIN εγγυάται αντιλαϊκή συνέχεια του ευρωενωσιακού νεοφιλελευθερισμού. Στη μία περίπτωση ηανεξαρτησία μπορεί (δυνητικά, όχι σίγουρα, αλλά πάντως μπορεί) να χρησιμοποιηθεί θετικά, στην άλλη περίπτωση θα συμβεί αυτό που συνέβη με τον ΣΥΡΙΖΑ (νεοφιλελευθερισμός και μνημόνια μέχρι τελικής πτώσης διότι …«είμαστε εντός ΕΕ και ευρώ»). Πρέπει δηλαδή να αρνηθούμε αποφασιστικά τον ιδιότυπο μαρξισμό της αφασίας σύμφωνα με τον οποίο δεν μας ενδιαφέρει ποια εξέλιξη είναι αποτρεπτική και ποια εξέλιξη μπορεί να υπάρξει -υπό όρους- προωθητική.  

γ. Το BREXIT ακόμη και υπό τους συγκεκριμένους πολιτικούς όρους, αντικειμενικά θα ανοίξει τουςασκούς του Αιόλου για το εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Εδώ ισχύει απολύτως αυτό που υπογραμμίζουν αρκετοί αναλυτές: Οι συνέπειες ενός BREXIT θα είναι πολύ ισχυρότερες εκτός παρά εντός Μ. Βρετανίας. Θα ανοίξει ο δρόμος για δυνατότητες αποχωρήσεων και αποδεσμεύσεων, αυτή τη φορά διεκδικώντας αριστερό και λαϊκό πρόσημο, θα οξυνθούν οι αντιφάσεις του ήδη προβληματικού εγχειρήματος της ιμπεριαλιστικής ολοκλήρωσης, θα αμφισβητηθεί η απόλυτη γερμανική ηγεμονία. Έχει δηλαδή δίκιο ο Δ. Μπελαντής: «Η έξοδος της Βρετανίας, πρέπει να κατανοηθεί αντικειμενικά ως γεγονός διεθνούς σημασίας και όχι μόνο εθνικής. Θα αποδιαρθρώσει σημαντικά το ιμπεριαλιστικό κέντρο που μας πατάει στον λαιμό. Θα ανοίξει δρόμους για τους λαϊκούς αγώνες σε όλη την Ευρώπη καθώς και στην Βρετανία». Και κάτι τέτοιο ως Αριστερά μας ενδιαφέρει, μας συγκινεί, μας κινητοποιεί. Ή μήπως όχι;

*Πηγή: antapocrisis.gr