Γιάννος Γιαννόπουλος, πολιτικός μηχανικός

...για την ανασυγκρότηση του ΜΕΤΑ και του συνδικαλιστικού κινήματος

Η κατάσταση μας θέτει καθήκοντα

Ο χώρος του συνδικαλιστικού κινήματος έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά προβλημάτων, στα οποία δεν έχει δώσει απάντηση ούτε η Ριζοσπαστική Αριστερά, για ιστορικούς λόγους, που αφορούν και την σημασία που απέδιδε συνολικά τις δύο τελευταίες δεκαετίες στο εργατικό κίνημα, όσο και για λόγους εγγενών αδυναμιών.

Από την οργάνωση των ανέργων στα σωματεία, τη δημιουργία σωματείων και σχημάτων εργατικής παρέμβασης εκεί που δεν υπήρχαν, την οργάνωση των εργαζομένων στους νέους εργασιακούς χώρους και τομείς της οικονομίας, αλλά και των νέων μορφών επισφαλούς εργασίας, το εργατικό κίνημα στην Ελλάδα παραμένει σημαντικά κατώτερο των περιστάσεων, ακόμα και σε ζητήματα που φαντάζουν αυτονόητα. Τα προλεταριοποιούμενα στρώματα των επιστημόνων έχουν μείνει να εκφράζονται από τις επιστημονικές ενώσεις πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, και όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται στην ελάχιστη συνδικαλιστική πυκνότητα του ιδιωτικού τομέα.

Από τη διεκδίκηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, μαχητικά Σωματεία έχουν φτάσει κυρίως να διεκδικούν ανακλήσεις απολύσεων, και όχι πάντα με επιτυχία, και το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα μοιάζει να έχει "ξεχάσει" την ευθεία αντιπαράθεση με την εργοδοσία. Η προαναφερθείσα κατάσταση συμπυκνώνεται στους συσχετισμούς και τις πρακτικές της ΓΣΕΕ, της στήριξης του "ΝΑΙ" στο δημοψήφισμα, των απεργιών για τα μάτια του κόσμου, της αποκλιμάκωσης ακόμα και στην πρόσφατη μάχη του ασφαλιστικού.

Για να μπορέσουμε λοιπόν να ξεκινήσουμε από τα στοιχειώδη και να οργανώσουμε τους εργατικούς αγώνες και να τους συνδέσουμε και με άλλους τρόπους, με συντονισμούς ανά κλάδο και ευρύτερους, σωματείων-ομοσπονδιών-πρωτοβουλιών, ώστε να παρακάμπτουμε τις γραφειοκρατικές και εντέχνως απονευρωμένες τριτοβάθμιες δομές, χρειαζόμαστε και μια παράταξη, που θα λειτουργεί ως δικτύωση παρατάξεων ομοσπονδιών, σχημάτων πρωτοβάθμιων σωματείων, συσπειρώσεων εργαζομένων, μεμονωμένων συνδικαλιστών που πρόσκεινται στο δικό μας ιδεολογικό χώρο, πρωτοβουλιών ανέργων και επισφαλώς εργαζομένων, μια παράταξη που θα συνενώνει τις επιμέρους αντιστάσεις και θα τις αναβαθμίζει στο δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο.

Ποιοι;

Σε αυτά είναι που έρχεται να απαντήσει η πρωτοβουλία για την ανασυγκρότηση του ΜΕΤΑ. Γιατί θα πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο ότι δεν γίνεται τα παραπάνω να επιτευχθούν χωρίς τη μαζική συμμετοχή των εργαζομένων, συμμετοχή που δεν γίνεται να επιτευχθεί χωρίς να ανακτήσει ο συνδικαλισμός τη χαμένη του αξιοπιστία. Και η αξιοπιστία δεν κερδίζεται, αλλά χάνεται μέσα από τη συμπόρευση με σχήματα κυβερνητικού ή εργοδοτικού συνδικαλισμού.

Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν αφορά γενικώς και αορίστως τη συμμετοχή σε μια παράταξη, συνδικαλιστών που πρόσκεινται στο εκάστοτε κυβερνητικό κόμμα. Δεν νομίζω ότι έψεξε κανένας όσους συμμετείχαν παλιότερα στον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί τη βδομάδα του δημοψηφίσματος οργανώνονταν και μιλούσαν με κάθε πιθανή υπηρεσία για να καταγγείλουν τα αμέτρητα περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας, την ώρα που η ΓΣΕΕ αδιαφορούσε, απλώς επειδή ανήκαν στο κόμμα που ήταν στην κυβέρνηση. Είναι όμως τελείως διαφορετική αυτή η κατάσταση με καταστάσεις όπου συνδικαλιστές υπερασπίζονται ή εξωραΐζουν τις κυβερνητικές πολιτικές που πλήττουν τα συμφέροντα των εργαζομένων μέσα στα συνδικάτα, και δη την περίοδο των μνημονίων. Υπονομεύοντας στην πράξη τους εργατικούς αγώνες, μιλώντας από τη μια πλευρά στο όνομά τους, και συνεργαζόμενοι, από την άλλη, με τα μνημονιακά υπουργεία για την προώθηση ή έστω τη λείανση των κυβερνητικών πολιτικών.

Την ίδια στιγμή, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα. Πρακτικές που ασχολούνται μόνο με τον εσωτερικό συσχετισμό σε σωματεία και ομοσπονδίες, θυσιάζοντας τις αξίες του εργατικού κινήματος σε αυτό τον βωμό, από την ανάδειξη διοικητικών στελεχών σε συνδικαλιστικά ως τα μορατόρια με την εργοδοσία ακόμα και όταν υπάρχουν σοβαρές παραβιάσεις δικαιωμάτων, δεν μπορούν να γίνονται ανεκτά, ούτε θα συνεισφέρουν στο να οργανωθεί στα σωματεία ο ασυνδικάλιστος, αόρατος και επισφαλώς εργαζόμενος κόσμος της εργασίας.

Πώς

Η οργάνωση των εργαζομένων πρέπει να γίνει με νέους όρους. Με λειτουργούσες παρατάξεις που θα αξιοποιούν και θα συνδέουν τη δουλειά που γίνεται σε επιμέρους κοινωνικούς χώρους. Με οριζόντια ενημέρωση ώστε να διαχέεται η γνώση που αποτελεί από τα βασικά όπλα των εργαζομένων. Με τη στελεχοποίηση όσων έχουν αποδείξει στο πρωτοβάθμιο επίπεδο με τη δράση τους ότι μπορούν να βοηθήσουν και στο δευτεροβάθμιο, και όχι με την ανάδειξη κομματικών στελεχών. Με την ενημέρωση και την εμπλοκή των ενεργών εργαζομένων των πρωτοβάθμιων σωματείων στο δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο συνδικαλισμό. Με παρατάξεις που δεν θα είναι καθρέφτης της διοικητικής διαίρεσης του συνδικαλιστικού κινήματος για να δίνουν μάχες συσχετισμών. Με τον περιορισμό των θητειών στις αποσπάσεις, και κυρίως με ένα άλλο μοντέλο συνδικαλιστή, ενός συνδικαλιστή που θα λειτουργεί με τρόπο που θα τον καθιστά μελλοντικά αχρείαστο, επειδή θα υπάρχουν περισσότεροι και περισσότερες για να φέρουν σε πέρας τα ίδια καθήκοντα. Χρειαζόμαστε ένα μοντέλο συνδικαλιστή που θα προσπαθεί να διαχέει - και όχι να συγκεντρώνει όλη τη γνώση και τις αρμοδιότητες, ώστε να γίνει "αυτός που ξέρει" και άρα είναι αναντικατάστατος, με αποτέλεσμα να εκλέγεται σε αποσπασμένες θέσεις επί 20 χρόνια. Πάντοτε βασισμένοι στη λογική αυτονομίας πρώτα απ' όλα απέναντι στο κράτος και τις κυβερνήσεις, αλλά και απέναντι στη λογική του κομματικού βραχίονα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Εκεί συνίσταται εξάλλου η αυτονομία· στο να παίρνουν τις αποφάσεις αυτοί που αγωνίζονται καθημερινά και που ζουν απ' τη δουλειά τους.

Επάνω σε αυτές τις βάσεις ξεκίνησε η πρωτοβουλία για την Ανασυγκρότηση του ΜΕΤΑ και έκανε τα πρώτα βήματα στην πρόσφατη πανελλαδική σύσκεψη. Στη βάση αυτής της λογικής δημιουργήθηκε μέσα από μια ρηξιακή αλλά αναγκαία διαδικασία το "Ρεσάλτο στη Γαλέρα" στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας. Και σε αυτές τις βάσεις θα συνεχίσει, απέναντι στις προαναφερθείσες προβληματικές λογικές στο συνδικαλιστικό κίνημα, από όπου και αν αυτές εκπορεύονται. Αψηφώντας "νουθεσίες" που κλείνουν τα μάτια απέναντι στα όσα συμβαίνουν, που υπερασπίζονται φιλοκυβερνητικές πρακτικές ως υποτίθεται ενταγμένες στη λογική της αυτονομίας, για αποφάσεις που δεν ρωτήθηκε κανένας εργαζόμενος αλλά τις έλαβαν ελάχιστοι γραφειοκράτες που ηγούνται "σχημάτων" που δεν λειτουργούν πρακτικά ποτέ πλην των προσυνεδριακών διαδικασιών του συνδικαλιστικού κινήματος. Ενωτικά απέναντι σε όλες τις δυνάμεις του κινήματος και τους εργαζομένους, και "σεχταριστικά" απέναντι σε κυβερνητικούς συνδικαλιστές και συνδικαλιστές που - στην καλύτερη περίπτωση- δεν θέλουν να πολυενοχλούν την εργοδοσία. Μέσα από την επεξεργασία νέων θέσεων και κυρίως νέων συμπεριληπτικών μοντέλων λειτουργίας, στην πορεία προς μια επανιδρυτική συνδιάσκεψη το φθινόπωρο, που θα επιτρέψει τη μετεξέλιξη του ΜΕΤΑ σε μια διευρυμένη αγωνιστική παράταξη που θα αποτελέσει καταλύτη της λύσης, και όχι μέρος του προβλήματος, όπως συνέβαινε με τις περισσότερες συνδικαλιστικές εκπροσωπήσεις, ακόμα και της Αριστεράς, μέχρι σήμερα.

Πηγή: ergasianet.gr

Ο Γιάννος Γιαννόπουλος είναι μέλος του ΜΕΤΑ και του ΣΜΤ.

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Όπως έχουμε επαναλάβει πρόκειται περί ευγενικότατου κυρίου. Το όνομά του «Τζήμερος». Αν δεν σας θυμίζει τίποτα – πολύ λογικό – είναι εκείνος που είχε πει για τα παιδιά που πέθαναν από το μαγκάλι στη Λάρισα  προ τριετίας ότι ο θάνατός τους δεν οφειλόταν στα ελλιπή οικονομικά τους μέσα, αλλά στην ελλιπή τους παιδεία, μιας και δεν γνώριζαν τις βλαβερές συνέπειες του μονοξειδίου του άνθρακα…

    Αυτήν την ανθρωπιστική προσέγγιση, πάντως, όταν χάθηκε το άλλο παιδί στη Θεσσαλονίκη, πάλι από το μαγκάλι, ο Τζήμερος δεν την επανέλαβε. Από θρασυδειλία; Όχι. Μάλλον επειδή  εκείνο το κοριτσάκι ήταν καλή μαθήτρια…

    Αργότερα – όπως είχε εντοπίσει ο Ν. Σαραντάκος- ο Τζήμερος είχε κάνει μια ανάρτηση στο τουίτερ του με αφορμή επιγραφή σε κάποια ΔΟΥ. Ο καλός και μορφωμένος αυτός άνθρωπος – ο Τζήμερος – συμπεριέλαβε και όλα τα αποδεικτικά στοιχεία για να επιβεβαιώσει το ευφυές του σχόλιο.

   Ιδού η ανάρτηση του Τζήμερου:



   Όπως βλέπετε, ο κύριος Τζήμερος δεν περιορίστηκε να τουιτάρει τη φωτογραφία. Ούτε του ήταν αρκετή η αναφορά του για το ανορθόγραφο της επιγραφής. Προχώρησε και σε σύντομη – πλην βαθιά – πολιτική ανάλυση. Για τους δημόσιους υπαλλήλους. Που το «μητρώο» το γράφουν «μητρόω». Και που δεν ήθελαν να αξιολογηθούν.  Γιατί αν αξιολογούνταν τότε θα έπεφταν στα χέρια κάποιου (εγγράμματου) Τζήμερου και θα τους άλλαζε τα φώτα. Για την ακρίβεια θα τους έστελνε στα μητρώα της ανεργίας.

    Μέσα στον νεοφιλελευθερισμό του, όμως, ο κύριος Τζήμερος, ζαλισμένος από την ευτυχία και την περηφάνια του που κατάφερε με μια και μόνο φράση του να ξεφτιλίσει αυτούς τους αγράμματους και ανορθόγραφους υπαλλήλους, πέταξε και εκείνο το «κλείνονται». Το οποίο – κατά κακή τύχη του κύριου Τζήμερου – γράφεται με «ι». Έτσι συμβαίνει με τα ρήματα: Δεν «κλείνονται», τα ρήματα «κλίνονται».

    Φυσικά αυτά τα λαθάκια συμβαίνουν πότε – πότε. Τα κάνουν ακόμα και εγγράμματοι (και αξιολογημένοι) όπως ο Τζήμερος. Και οπωσδήποτε δεν αποτελούν λόγο για να εξάγει κανείς γενικότερα συμπεράσματα για την μόρφωση ή την καλλιέργεια ή την επαγγελματική επάρκεια εκείνου που τα διαπράττει.

    Συμπεράσματα, πάντως, για την βλακεία που κουβαλάει κάποιος όταν τα αξιοποιεί για να βγάλει άχρηστους τους άλλους και για να δικαιώσει την πολιτική των απολύσεων, θα μπορούσαν - ίσως - να εξαχθούν…

    Αυτός (ο Τζήμερος ντε), ο ίδιος που σε μια από τις εκπομπές του «Ενικός» στο «Σταρ» είχε εντυπωσιάσει το κοινό με την σπινθηροβόλο σκέψη του ισχυριζόμενος ότι η ανάπτυξη στην Ελλάδα θα έρθει αν το κράτος πάψει να θέτει αντικίνητρα στους Έλληνες που επιθυμούν να φτιάχνουν… τσολιαδάκια και να τα πουλάνε στους τουρίστες (παρεμπιπτόντως: ο Τζήμερος εκτός από εγνωσμένου κύρους αντικρατιστής είναι και διαφημιστής που εξασφάλιζε παντεσπάνι έχοντας στο πελατολόγιό του μια ντουζίνα κρατικές επιχειρήσεις…), βάλθηκε μετά την γραμματική να κατατροπώσει και τον Μαρξ.

    Πρόκειται, εμφανώς, για το καταλληλότερο πρόσωπο για να βάλει στην θέση του αυτόν τον «εξαθλιωμένο τεμπελχανά», όπως αποκαλεί (ο Τζήμερος!) τον Μαρξ. Εν ολίγοις και για να μην σας κουράζουμε, η ανάλυση του Μαρξ και ειδικά το σκέλος της που αφορά στην «υπεραξία» είναι  – κατά τον Τζήμερο –  «παιδαριώδης» και «δεν στέκει σε καμία κριτική».

   Για να αποδείξει, δε, πόσο «οφ σάιντ» είναι ο Μαρξ, αυτός ο «Μαραντόνα» της πολιτικής οικονομίας (ο Τζήμερος ντε) είχε χρησιμοποιήσει το παράδειγμα του… Μήτρογλου και την μεταγραφή του από τον Ολυμπιακό στην Φούλαμ…

   Μετά από εκείνη την προ διετίας εμβριθέστατη «αξιοποίηση» του Μήτρογλου στις αναλύσεις κατά του Μαρξ, είχαμε ευχηθεί στον Τζήμερο να αξιωθεί να «αξιοποιήσει» και τον… Βαμβακούλα. Δεν είχαμε αποφύγει – είναι αλήθεια – να επισημάνουμε, τότε, ότι ο Μαρξ περιπτώσεις σαν του Τζήμερου  τις είχε προβλέψει. Στην εισαγωγή κιόλας του «Κεφαλαίου» του, ο Μαρξ σημειώνει ότι στον «αμόρφωτο» (δεν εννοούσε αναγκαστικά τον Τζήμερο) η ανάλυση της αξιακής μορφής του εμπορεύματος «φαίνεται σαν περιπλάνηση».

    Αυτός ήταν και ο λόγος που ο Μαρξ επέμενε: «Προϋποθέτω φυσικά αναγνώστες– έγραφε ο Μαρξ –που θέλουν να μάθουν κάτι το καινούργιο και επομένως να σκεφτούν και οι ίδιοι». Όπως βλέπετε ο Μαρξ δεν είχε καμία απαίτηση από τους Τζήμερους…

    Μετά από αυτά ο Τζήμερος επανήλθε. Αφορμή ήταν ότι δεν του άρεσε του Τζήμερου ο τρόπος με τον οποίο ορκίστηκαν το 2014 οι εκπρόσωποι των κομμάτων της Αριστεράς στο Περιφερειακό Συμβούλιο της Αττικής. Κατά τον Τζήμερο, οι εκλεγέντες με τους συνδυασμούς της Αριστεράς «δεν τήρησαν τον υπό του νόμου προβλεπόμενο όρκο» και ως εκ τούτου είχε ανακοινώσει ότι θα προσφύγει «κατά του κύρους της ορκωμοσίας».

    Δικαίωμά του, αλλά ξέρετε δεν είχε περιοριστεί εκεί. Στην ανακοίνωσή του και σε μια έκρηξη… δημοκρατικότητας, ο καλός αυτός άνθρωπος, ο Τζήμερος, εκτός από… άθεη περιέγραφε την πολιτική του αντίπαλο, την κυρία Δέσποινα Κουτσούμπα, με  τα ακόλουθα ευγενικά λόγια: «(…) ένα περίεργο, απροσδιόριστο ον από τον ΑΝΤΑΡΣΥΑ»…

    Σημειώθηκε, τότε, ότι δεν είναι σωστό να θεωρείται ο Τζήμερος ιδεολογικός «πρωτοξάδερφος» του Κασιδιάρη. Απόδειξη ότι ενώ ο δεύτερος χτυπάει γυναίκες πολιτικούς αντιπάλους του, ο πρώτος, ο Τζήμερος, «απλώς» τις βρίζει…



    Να, όμως, που ο Τζήμερος επανήλθε. Αποδεικνύοντας ότι όλα είναι δυνατά. Ακόμα και να ξεπεράσει ο Τζήμερος σε αθλιότητα τον Τζήμερο.

    Αυτός ο σοβαρός άνθρωπος, που πέρσι καλούσε σε ανατροπή του εν Ελλάδι… σοβιετικού καθεστώτος, που αναβάθμιζε τον πολιτικό λόγο αποκαλώντας τον Τσίπρα «αλήτη που υποδύεται τον πρωθυπουργό» και πρότεινε ως μέθοδο πολιτικής δράσης το «μπαίνουμε στο Μαξίμου και τους πετάμε έξω με τις κλωτσιές», χτες στοχοποίησε τον… Παύλο Φύσσα.

    Και όχι μόνο τον δολοφονημένο Φύσσα (αυτό το έχει διαπράξει ξανά), αλλά αυτή τη φορά στοχοποίησε και την χαροκαμένη μάνα του Φύσσα!

    Αυτός ο δημοκράτης (και ουχί ντροπαλός διαφημιστής του φασισμού), αυτός ο δικαιοκρίτης (και ουχί βαποράκι της τιποτένιας προπαγάνδας των «δυο άκρων»), έγραψε στην προσπάθεια να εξισώσει τον Παύλο Φύσσα με τον δολοφόνο του (!), τον Ρουπακιά:

«Βλέποντας τη μάνα του Φύσσα καταλαβαίνεις πώς έγινε έτσι ο φασισταράς, που επειδή τον μαχαίρωσε ένας άλλος φασισταράς πάνε να τον μεταμορφώσουν σε περιστέρι της ειρήνης».

    Ως εκ τούτου κατέληξε στο γνωστό του τροπάρι:

«Ο Φύσσας - λέει ο Τζήμερος - ήταν ένας φασίστας, ίδιος κι απαράλλαχτος με τους δολοφόνους του. Η μόνη διαφορά ήταν ότι αυτοί κρατούσαν το μαχαίρι»…

    Γνωρίζουμε την παρατήρηση αρκετών αναγνωστών: «Τι κάθεστε, τώρα, και ασχολείστε με τον Τζήμερο», θα πουν.

    Λαμβάνουμε πολύ σοβαρά την παρατήρηση για την συγκεκριμένη συνιστώσα του «δημοκρατικού τόξου». Τον αποτυχημένο πολιτευτής της Δράσης που με τον ίδιο τρόπο που στάζει σάλια όταν απευθύνεται στην «εξοχότατη» Μέρκελ, με τον ίδιο τρόπο εκτοξεύει εμέσματα κατά της μάνας του δολοφονημένου από τα ναζιστικά τάγματα. Που πότε με τη μάσκα του «αντικρατιστή» και πότε του «ευρωπαιστή» έχει θέσει εαυτόν στην υπηρεσία του ξεπλύματος του φασισμού δια της εμετίλας των δυο άκρων.

    Κυρίως, λαμβάνουμε πολύ σοβαρά υπόψη, αυτό που διαβάσαμε σε μια ανάρτηση στο f/b (Βάλια Κάλντα):

«Στα ελληνικά δεν υπάρχει λέξη για όσους χάνουν το παιδί τους. Αν χάσεις τη μάνα σου είσαι ορφανός, αν χάσεις τον σύντροφό σου είσαι χήρα, αν σκοτωθεί το παιδί σου η ύβρις των άγραφων νόμων δεν επιτρέπει να σχηματιστεί όνομα για κάτι που διακόπτει τη φυσική αλληλουχία της ζωής».

    Ναι, ο Τζήμερος διέπραξε ακριβώς αυτό: Την ύβρη – κατά παράβαση κάθε γραπτού και άγραφου νόμου - να επιτεθεί στη μάνα που της δολοφόνησαν το παιδί της, το σπλάχνο της.

    Ναι, λαμβάνουμε απολύτως υπόψη μας τούτες τις σκέψεις για το λέρωμα που προκαλεί η ενασχόληση με τέτοιους τύπους. Και δεσμευόμαστε: 

    Η όποια αναφορά μας στον («ασχοληθείτε μαζί μου») περιφερειακό σύμβουλο Τζήμερο, αν ποτέ επαναληφθεί, θα τοποθετηθεί στον κατάλληλο χρόνο: Όταν θα έρθει προς συζήτηση στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής το θέμα των σκουπιδιών...




πηγή enikos

ΤΡΙΤΗ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ ΠΡΩΤΗ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥ

«ΟΧΙ» ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ

ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΤΗΣ Ε.Ε ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ

ΤΟ«ΟΧΙ» ΕΙΝΑΙ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΕΠΙΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ, ΧΩΡΙΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΑ



Η ΛΑΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ καλεί , την Τρίτη 5 Ιουλίου, πρώτη επέτειο του μεγάλου και περήφανου ΟΧΙ του ελληνικού λαού στα μνημόνια κατά το περσινό δημοψήφισμα, σε πορεία στα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στο μέγαρο Μαξίμου, η οποία θα καταλήξει στο Σύνταγμα, στη συγκέντρωση που πραγματοποιούν συνδικάτα .

Η πορεία θα ξεκινήσει στις 7 μμ από την Ομόνοια

Καλούμε τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τη νέα γενιά, να συμμετάσχουν μαζικά στην πορεία και στη συνέχεια στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα για να διατρανώσουν αγωνιστικά ότι το «ΟΧΙ» του δημοψηφίσματος δεν είναι παρελθόν αλλά αντιπροσωπεύει ένα όσο ποτέ επίκαιρο κάλεσμα ενότητας και πάλης για να απαλλαγεί η χώρα μας από τα μνημόνια, τη λιτότητα και την ξένη κηδεμονία, για μια νέα δημοκρατική, αντιμνημονιακή πορεία του τόπου.

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΒΑΑ (ΠΡΩΗΝ ΙΓΜΕ):

Σήμερα το προεδρείο του Συνδικάτο εργαζομένων ΙΓΜΕ προσπάθησε να συναντήσει τον Υπουργό ΠΕΝ κ. Σκουρλέτη

Ο Υπουργός Π.ΕΝ. κ. Σκουρλέτης για πολλοστή φορά δεν συναντήθηκε με το προεδρείο του Συνδικάτο εργαζομένων ΙΓΜΕ για να του εκθέσουμε από κοντά (έχουμε στείλει πολλά γραφτά κείμενα) τα οξύτατα προβλήματα που ταλανίζουν το ΙΓΜΕ που βρίσκεται σε τέλμα και μαρασμό.

Το Συνδικάτο μας ενόψει της κλιμάκωσης των αγώνων καλεί τα Κόμματα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σε συνέντευξη τύπου, αύριο Πέμπτη 30/6/2016 και ώρα 12:00, στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας (ΕΚΑ), 3ης Σεπτεμβρίου 48 Β 6ος όροφος, για να ενημερώσει για τα λειτουργικά προβλήματα και ερευνητικά έργα του ΙΓΜΕ, καθώς και για τα εργασιακά ζητήματα.


Καλούμε όλους τους φορείς που ασχολούνται με τον Ορυκτό Πλούτο (ΑΕΙ, Επιμελητήρια, ΟΤΑ), τα Συνδικάτα του κλάδου, τα Κόμματα, αλλά και όλο το Λαό να συμπαραταχθεί στον δίκαιο αγώνα για την ουσιαστική αναγέννηση του ΙΓΜΕ.



Καλούμε όλα τα ΜΜΕ να προβάλλουν τον αγώνα μας.

                                                      
ΤΟ ΔΣ

Σύλλογος Εργαζομένων στην ETE -προερχόμενων από την πρώην  ΕΘΝΟDATA:


Το ίδιο συμβαίνει και για όλους τους εργαζόμενους στην ΕΤΕ που τοποθετήθηκαν τα τελευταία τρία (3) χρόνια σε μονάδες που απασχολούν προσωπικό που διέπεται από Ειδικό Κανονισμό Λειτουργίας.

Όλοι οι Σύλλογοι Εργαζομένων στην ΕΤΕ με ανακοινώσεις τους συντείνουν ότι θα πρέπει άμεσα να υλοποιηθούν οι διαδικασίες ένταξης όπως προκύπτουν από τους Κανονισμούς των Εξειδικευμένων Διευθύνσεων και διεκδικούν ισότητα στις εργασιακές σχέσεις για όλους τους εργαζόμενους στην Τράπεζα.

Αλλά η Διοίκηση της ΕΤΕ κωφεύει!!!

Θεωρούμε ότι η Διοίκηση κωλυσιεργεί εσκεμμένα με πρόφαση το κόστος και απώτερο στόχο την κατάργηση όλων των Κανονισμών Εργασίας στην Τράπεζα, Γενικών και Ειδικών.

Θεωρούμε ότι μετά την δρομολόγηση της υπογραφής Επιχειρησιακής σύμβασης, η διαδικασία ένταξης του προσωπικού στους Κανονισμούς Εξειδικευμένου Προσωπικού είναι πρώτο τη τάξη θέμα των Εργαζομένων στην Τράπεζα. Γ’ αυτό:

ØΠροκηρύσσουμε 24ωρη απεργία την Πέμπτη 30/06/2016 ενάντια στις μισθολογικές και βαθμολογικές αδικίες.

ØΚαλούμε τους Συλλόγους της ΕΤΕ να συμπαραταχθούν δυναμικά στην προσπάθεια για την υπεράσπιση των Κανονισμών.

ØΚαλούμε το σύνολο των εργαζομένων στην ΕΤΕ  να συμμετέχουν στην απεργία. 

Σημειώνεται ότι ο Ν. 1264/1982 (παρ.1, άρθρο 20) καλύπτει τη συμμετοχή σε κινητοποιήσεις όλων των εργαζομένων της επιχείρησης ανεξαρτήτως σε ποιο σύλλογο είναι μέλη.

Συνάδελφοι

Αύριο 30/6/2016, στο στούντιο Ε και ώρα 14:00, θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση προσωπικού για ενημέρωση όσων επιθυμούν επάνω στο θέμα :

“Η αλληλεγγύη ως δυναμικό απαραίτητο στην κοινωνία, εργαζόμενοι και εργασία, δημόσια περιουσία, δομές, ιδιωτικοποιήσεις».

Στην ΕΡΤ έχουμε ζήσει όλοι το τι έγινε την προηγούμενη τριετία. Η ΠΟΣΠΕΡΤ για ένα μέρος από αυτά (περιουσία, ανταποδοτικό τέλος κλπ), έχει προσφύγει στο ΣτΕ. Τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα και τίποτα δεν είναι δεδομένο για το μέλλον το δικό μας και της εταιρίας. Στα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίσαμε, νιώσαμε την αλληλεγγύη και τη συμπόρευση με τα αιτήματά μας, της κοινωνίας και κυρίως των αγωνιζόμενων εργαζόμενων και των συνδικάτων τους.

Ο αγώνας μας ήταν νικηφόρος, γιατί όλοι μαζί δώσαμε – δώσανε, αυτό τον αγώνα.  


Σήμερα, εργαζόμενοι σε μια σειρά από κλάδους κοινής ωφέλειας, δίνουν μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα με παράλληλο χάσιμο των θέσεων εργασίας.

Η μάχη για να μην περάσουν στα αρπακτικά χέρια της αγοράς, είναι κρίσιμη για όλους μας .

Η ιδιωτικοποίηση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ, της ΕΕΣΤΥ, των εταιριών του ΟΣΕ, το ΜΕΤΡΟ, το ΤΡΑΜ, τον ΗΣΑΠ, γενικότερα της ΣΤΑΣΥ, το ξεπούλημα των 14 αεροδρομίων στη Fraport και έπονται τα υπόλοιπα, η εκχώρηση του φιλέτου του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού στον Λάτση, το ξεπούλημα του ΟΛΘ, του ΟΛΠ στην κινέζικη Cosco και την τριτοκοσμική εφαρμογή εργασίας που σιγά – σιγά μας φέρνουν, ώσπου, όπως είδαμε και σε βίντεο, να χτυπούν με ξύλα αντί για βούρδουλα, λόγω εκσυγχρονισμού και για παραδειγματισμό των άλλων εργαζομένων που τους έβλεπαν αποχαυνωμένοι, θεωρώντας το φυσιολογικό;

Φέρνει την απάντηση από τους εργαζόμενους στα Λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, στα ΜΜΜ και ξεσηκώνει την κοινωνία. Οι απεργιακές κινητοποιήσεις και οι άλλες δράσεις δυναμικά, καθημερινά δυναμώνουν έναν αγώνα ζωής με στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και πρέπει όλοι να τον στηρίζουμε γιατί αφορά όλους.

Και αυτή είναι μόνο η αρχή για την κυβερνητική πολιτική. Έρχεται μετά το καλοκαίρι, η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του νερού, (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ), των ΕΛΤΑ, της ΔΕΗ την οποία εκτός όλων των άλλων υποχρεώνουν να δώσει στον ανταγωνιστή ιδιώτη 400.000 πελάτες κλπ.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζει να σκληραίνει την νεοφιλελεύθερη πολιτική που κληρονόμησε από τους προκατόχους της (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) και βαθαίνει ακόμη περισσότερο τις επιθέσεις.

Και όλα αυτά, στο όνομα της παραμονής μας στην ΕΕ. Μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης, που κατρακυλάει στην διάλυση μετά το BREXIT και τους μαζικούς αγώνες στην Γαλλία και αλλού.

Στο όνομα της αποπληρωμής του χρέους στους τοκογλύφους δανειστές, ξεπουλιούνται υποδομές και δημόσια περιουσία, κάνοντας ακόμη χειρότερες και πιο ακριβές τις υπηρεσίες που έχει ανάγκη η κοινωνία. Γιατί παντού στον κόσμο αυτή είναι η εμπειρία των ιδιωτικοποιήσεων.

Για τη στήριξη των αγώνων που γίνονται ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, ξεπουλήματα για τις παροχές που υποχρεούται το κράτος, χρειάζεται κοινός συντονισμένος αγώνας.

Να επιβάλουμε ένα χρόνο μετά το περήφανο ΟΧΙ του δημοψηφίσματος, ότι εμείς δεν υποχωρούμε, δεν συμβιβαζόμαστε αλλά αντίθετα στηρίζουμε την κοινωνία και τις ανάγκες της.

Η ΠΟΣΠΕΡΤ στηρίζει και είναι αλληλέγγυα σε όλους αυτούς τους αγώνες για ένα καλύτερο αύριο και θεωρούμε ότι η δημόσια τηλεόραση που έχει χρέος αλλά και τα ιδιωτικά ΜΜΕ θα αναδείξουν αυτές τις καταστροφικές ενέργειες, πριν να είναι αργά και πάνω απ’ το «χυμένο γάλα».

Η σιωπή, η λογοκρισία, καθώς και η κατεύθυνση στην ενημέρωση, δεν μπορεί να παίζουν το ρόλο της «χύτρας», γιατί η βαλβίδα θα σκάσει … και τότε ;

Ράδιο Παντιέρα 29/6/2016
ΘΕΜΑ: «Δημόσιες συγκοινωνίες προς πώληση – Ποιο είναι το μέλλον εργαζομένων και επιβατών;»

Η εκπομπή Ράδιο Παντιέρα που μεταδίδεται από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTOpen, την Τετάρτη 29 Ιουνίου, στις 6μμ, θα φιλοξενήσει τον Σταύρο Μανίκα,μέλος του Δ.Σ. του συνδικάτου εργαζομένων ΕΘΕΛ σε μια εκπομπή με θέμα«Δημόσιες συγκοινωνίες προς πώληση – Ποιο είναι το μέλλον εργαζομένων και επιβατών;»

Οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς βρίσκονται αντιμέτωποι με την προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει στο νέο υπερταμείο τον ΟΣΕ και τις αστικές συγκοινωνίες, όπως επιτάσσει το τρίτο μνημόνιο που έχει υπογράψει με τους δανειστές.

-Ποια θα είναι η μοίρα των εργαζομένων με την μετατροπή των οργανισμών συγκοινωνιών σε αμιγώς ιδιωτικές κερδοσκοπικές επιχειρήσεις;

-Έρχονται απολύσεις και ανατροπές στα εργασιακά δικαιώματά τους;

-Τι σημαίνει για το επιβατικό κοινό η ιδιωτικοποίηση;

-Πόσο θα χειροτερεύσει η ποιότητα του συγκοινωνιακού έργου;

-Το ήδη ακριβό κόστος μετακίνησης πόσο θα αυξηθεί με τους ιδιώτες στο τιμόνι;

Σε αυτά και άλλα πολλά ερωτήματα θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στην εκπομπή, την οποία θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Δημήτρης Σταμούλης.

Η εκπομπή Ράδιο Παντιέρα μεταδίδεται από το ραδιόφωνο της ERTOpen στους 106,7 στα FM στην Αττική, καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com. Επίσης, το πρόγραμμα αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3, στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο. Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 και στα Χανιά στους1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία.

Του Bue Rübner Hansen

1. Οι δημοσκοπήσεις προέβλεπαν ότι το Unidos Podemos θα ερχόταν δεύτερο κόμμα ξεπερνώντας τους σοσιαλδημοκράτες του PSOE (Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ισπανίας), και ότι αυτά τα δύο κόμματα θα είχαν την πλειοψηφία έναντι των κομμάτων της Δεξιάς. Αυτό δεν συνέβη και το Unidos Podemos έχασε στην πραγματικότητα ψήφους, σε σύγκριση με τις ψήφους των δύο κομμάτων (Podemos και Izquierda Unida – Ενωμένη Αριστερά) που το συναποτελούν, στις εκλογές του Δεκεμβρίου του 2015. Βεβαίως, αυτό προκάλεσε μεγάλη απογοήτευση σε όσους αγωνιστές και απλούς ανθρώπους είχαν εναποθέσει πολλές ελπίδες και επέδειξαν μεγάλη ενεργητικότητα για να εκδιώξουν τη μισητή κάστα από την κυβέρνηση και να τερματίσουν την κατάσταση κοινωνικής έκτακτης ανάγκης που προκαλεί η χρόνια υψηλή ανεργία, η λιτότητα, οι μαζικές εξώσεις από σπίτια κοκ. Όμως, όπως είπε το βράδυ των εκλογών η Άντα Κολάου, η οποία αναδείχθηκε δήμαρχος της Βαρκελώνης μέσα από το κίνημα κατά των εξώσεων : Είναι πολύ εντυπωσιακό πόσο έχουν επικρατήσει οι εκλογικοί μηχανισμοί της αλλαγής μέσα στα μόλις 2-3 χρόνια της ύπαρξής τους.







2. Το Unidos Podemos έχασε πάνω από 1 εκατομμύριο ψήφους από τις εκλογές του Δεκεμβρίου του 2015. Ένας σημαντικός λόγος αυτής της πτώσης φαίνεται να είναι η μεγάλη αποχή των ψηφοφόρων του, ενώ ένας μικρότερος αριθμός τους επανέκαμψε στη σχετική ασφάλεια του PSOE. Η γενική πτώση της συμμετοχής κατά 3,4% μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους: εκλογική κόπωση, μονότονες διαμάχες, ενώ η γενική κίνηση προς τη Δεξιά θα μπορούσε να εξηγηθεί από την απέχθεια προς το ρίσκο και από το φόβο, ιδίως μετά τον κόλαφο του Brexit, και την καπηλεία του φόβου από τη Δεξιά όσον αφορά την Ελλάδα και το Podemos που θέλουν “ άλλη μια Βενεζουέλα” ( η οποία γενικά παρουσιάζεται σαν μια τρομακτική δικτατορία από τα ισπανικά ΜΜΕ).
Όπως όμως επισήμανε ο Εμανουέλ Ροντρίγκεζ Λόπες, από τη μια είναι πολύ πιθανό ένα συγκεκριμένο και μεγάλο μέρος της μείωσης των ψήφων προς το Unidos Podemos να σχετίζεται με το ότι θεωρείται πλέον ένα συνηθισμένο εκλογικό κόμμα με αριστερή προέλευση – που ανυπομονεί να συμμαχήσει με τους σοσιαλδημοκράτες-- και όχι η αντισυστημική δύναμη που εμφανίστηκε μέσα από το κίνημα της 15ης Μαΐου (που εκτός Ισπανίας ονομάζεται οι “Αγανακτισμένοι”). Από την άλλη, ορισμένοι μπορεί να απείχαν ή να προτίμησαν τη “μετριοπάθεια” του PSOE (ασφαλώς πολύ μικρότερος αριθμός), επειδή η κοινωνική κρίση φαίνεται λιγότερο πιεστική από ό,τι στο παρελθόν. Τέλος, κάποιοι ψηφοφόροι της Ενωμένης Αριστεράς μπορεί να μην ψήφισαν, λόγω επιφυλάξεων για τον "λαϊκισμό" του κύριου συμμάχου τους και την υποστήριξη του δημοψηφίσματος για την αυτονομία της Καταλωνίας.

3. Μετά από μια μακρά σειρά εκλογικών αναμετρήσεων με αυξανόμενη επιτυχία, ο εκλογικός κύκλος έχει τελειώσει και η στρατηγική του Podemos έχει αγγίξει τα όριά της. Το περασμένο έτος έγιναν 3-4 εκλογικές αναμετρήσεις στην Ισπανία, ανάλογα με την περιοχή. Αφιερώθηκε πολλή ενεργητικότητα σ' αυτές τις εκλογές και λιγότερη στην οικοδόμηση και διατήρηση των κινημάτων στους δρόμους, στις γειτονιές και στους τόπους εργασίας. Ήταν μια χρονιά ελπίδας, αλλά η ελπίδα μπορεί και να ακινητοποιεί, η ισπανική λέξη για το ελπίζω ( esperar) σημαίνει επίσης περιμένω, προσδοκώ. Το Podemos ενθάρρυνε αυτή την εξέλιξη, στρέφοντας όλη την προσπάθειά του στη δημιουργία μιας “εκλογικής μηχανής”. Πρώτα υποσκάπτοντας την τοπική βάση του (τους κύκλους), στη συνέχεια αμελώντας τη συγκρότηση νέων μορφών συμμετοχής και οργανωτικού βάθους. [Επιπλέον: το Unidos Podemos δεν προσέγγισε καν αυτό που πέτυχε η πλατφόρμα των πολιτών, Barcelona en Comú, στη Βαρκελώνη στις δημοτικές εκλογές, δηλ. τη δημιουργία μιας νέας πολιτικής κουλτούρας, την οποία πολλοί εδώ αποκαλούν “εκθήλυνση της πολιτικής”. Δίνει τη δυνατότητα ευρύτερης συμμετοχής , πιο σταθερών οργανωτικών δομών, αποκαλύπτει και εμφανίζει ως  μη φυσιολογικό το αλαζονικό “αντριλίκι” της κατεστημένης πολιτικής].

4. Με λιγότερο ισχυρά κοινωνικά κινήματα και χωρίς να παράγεται στους δρόμους, κινηματικά, η οργή και η κοινή λογική, τα ΜΜΕ έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο. Είναι εντυπωσιακό το ότι οι ομιλίες αριστερών ηγετών, όπως ο Πάμπλο Ιγκλέσιας και η Άντα Κολάου, συχνά έλεγαν στους ανθρώπους τι συνέβη στα πρώτα χρόνια της κρίσης, για τη λιτότητα, την καταστολή, τις εξώσεις, την αντίσταση , τα μαζικά κινήματα. Με άλλα λόγια, μιλούσαν σε παρελθόντα χρόνο και όλη τους η προσπάθεια είχε συγκεντρωθεί στην ανάγκη της εκλογικής νίκης. Στην Ισπανία, συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, τα κινήματα είναι ακόμη ισχυρά, αλλά η αίσθησή μου είναι πως η ικανότητά τους να θέτουν την ατζέντα έχει μειωθεί σε σχέση με τα ΜΜΕ. Οι συζητήσεις για τη βιαιότητα της κρίσης και την αλήθεια των αγώνων ενάντιά της κυκλοφορούσαν όλο και περισσότερο ως στοιχεία σε μια κατ' εξοχήν εκλογική συζήτηση. Αντί να έρχεται στην επιφάνεια η γνώμη των απλών ανθρώπων, ήταν μια συζήτηση των επίδοξων αριστερών πολιτικών, για να το θέσουμε κάπως ωμά. Το δίδαγμα που μπορούμε να αντλήσουμε είναι το εξής: όταν τα ΜΜΕ μάχονται ενάντια στην αλλαγή, οποιαδήποτε ριζοσπαστική εκλογική πολιτική χρειάζεται τη μεγάλη δραστηριότητα των κοινωνικών δικτύων τόσο κινηματικά όσο και διαδικτυακά για να αναδειχθεί η αλήθεια.

5. Η πτώση των κινητοποιήσεων και της οργής τον περασμένο χρόνο δεν οφείλεται απλώς στην κατανοητή συγκέντρωση της προσοχής στις εκλογές (με δεδομένη την ανάλυση ότι τα κινήματα δεν μπορούσαν πλέον να επιφέρουν την αλλαγή χωρίς μια “επίθεση στους θεσμούς”) , αλλά και και στη σχετική, αν και τεχνητή, σταθεροποίηση της οικονομίας. Σημειώθηκε ένας μέτριος ρυθμός οικονομικής μεγέθυνσης και μειώθηκε κάπως η ανεργία, ακόμη κι αν οι νέες θέσεις εργασίας είναι στη συντριπτική πλειονότητά τους χαμηλά αμειβόμενες και επισφαλείς. Όλα αυτά θα ήταν απίθανα να συμβούν, εάν η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είχε επιτρέψει στη δεξιά κυβέρνηση του Λαϊκού Κόμματος να αναβάλει δισεκατομμύρια ευρώ λιτότητας, προκειμένου να καμφθεί η αύξηση της δύναμης του Podemos. Το εκλογικό αποτέλεσμα αποτελεί μεγάλη νίκη αυτής της στρατηγικής. 

6. "Χάνοντας”, το Unidos Podemos απέφυγε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Εάν είχε ξεπεράσει το PSOE και σχημάτιζε κυβέρνηση μαζί του, θα έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στην εφαρμογή της πολιτικής της λιτότητας και στη σύγκρουση με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Σε μια τέτοια σύγκρουση το PSOE θα ήταν χειρότερος φίλος από τους εχθρούς της Δεξιάς. Και δεν είμαι καθόλου σίγουρος ότι το Podemos έχει ισχυρή στρατηγική για να αναμετρηθεί με την ΕΕ. Πολλά στηρίζονται στο γεγονός ότι η ισπανική οικονομία είναι πολύ μεγαλύτερη από την ελληνική. Ωστόσο, είναι χρήσιμο να θυμάται κανείς ότι η σοσιαλιστική κυβέρνηση του Μιτεράν πειθάρχησε στις χρηματοπιστωτικές αγορές και σε ευρωπαϊκούς θεσμούς πολύ πιο αδύναμους απ' αυτούς που υπάρχουν σήμερα.
Ακόμη κι αν το Unidos Podemos ήλθε τρίτο παραμένει ακόμη το μοναδικό αξιόπιστο κόμμα κατά της λιτότητας, καθώς το PSOE πιθανώς θα στηρίξει μια κυβέρνηση μειοψηφίας του Λαϊκού Κόμματος και τωνCiudadanos, με πρόσχημα τη “σταθερότητα”. Το μεγάλο ερώτημα είναι τι είδους χειρισμός θα γίνει και πόση αντίσταση θα προβληθεί στη δηλητηριώδη κληρονομιά των περικοπών που αναβλήθηκαν -- και πώς οι πόλεις της αντίστασης (Μαδρίτη, Βαρκελώνη, Σαραγόσα, Βαλένθια κ.ά.) θα παλέψουν ενάντια στις περικοπές και θα ενθαρρύνουν τα τοπικά κινήματα.

7. Τα πολιτικά αποτελέσματα θα είναι αμφίβολα και θα εξαρτηθούν από τη δραστηριότητα των κινημάτων. Η ελπίδα έχει εξαντληθεί, αλλά το ερώτημα είναι εάν αυτό σημαίνει κυνισμό και ηττοπάθεια ή εάν ο κόσμος θα σταματήσει να περιμένει/ελπίζει, ενεργητικά ή παθητικά, να φέρουν τα κόμματα την αλλαγή. Έτσι οι λαϊκές κινητοποιήσεις και τα κινήματα θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν ξανά και να αναζωογονηθούν, αυξάνοντας στη συνέχεια την υποστήριξη προς το Unidos Podemos . Αυτό μάλλον θα είναι δύσκολο, αλλά αξίζει να έχει κανείς κατά νου ότι ο σχηματισμός μιας διχασμένης κυβέρνησης [του Unidos Podemos] με το PSOE θα είχε ως συνέπεια πολλούς από τους κινδύνους του κυνισμού και επίσης θα περιόριζε πολύ το χώρο για τη λαϊκή κινητοποίηση.

—

*Ο Bue Rübner Hansen είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Παν/μιο του Aarhus και αρχισυντάκτης στο Viewpoint Magazine. Αυτή την εποχή είναι εγκατεστημένος στη Βαρκελώνη, διεξάγοντας έρευνα για τη σχέση μεταξύ κρίσης, κοινωνικών κινημάτων και πολιτικής αλλαγής με παράδειγμα την Ισπανία.

Πηγή: http://www.criticatac.ro/lefteast/panish-elections-2016-has-the-podemos-strategy-run-into-its-limitations/

Μετάφραση: Αριάδνη Αλαβάνου

ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ (Π.Ε.Σ.ΕΚ) :

Το Δ.Σ του ΕΤΕΑ ζήλεψε τη δόξα του ΜΤΠΥ το οποίο με τη χορήγηση ανά τρίμηνο και σε «δεδουλευμένη βάση» μας έφαγε ένα μηνιαίο μέρισμα και για το 2016 θα μας χορηγήσει τελικά 11 μερίσματα. Από τα οποία πρέπει να αφαιρέσουμε ακόμη 4 μηναία μερίσματα λόγω της μείωσης κατά 40%, αναδρομικά από 1.1.2016. Το Δ.Σ του ΕΤΕΑ, για να μη μείνει πίσω από το ΜΤΠΥ, αποφάσισε με το ίδιο κόλπο να παρακρατήσει μία μηνιαία επικουρική σύνταξη , μεταθέτοντας την ημερομηνία καταβολής της από την τελευταία εργάσιμη ημέρα του μήνα στη δεύτερη εργάσιμη κάθε μήνα. Ιδού η απόφαση του Δ.Σ του ΕΤΕΑ:


ΑΛΛΑΓΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΜΗΝΙΑΙΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΕΤΕΑ

Σας ενημερώνουμε ότι σε εφαρμογή των διατάξεων του Νόμου 4387/2016 και της υπ’ αριθ. οικ.27677/1541/17-6-2016 Απόφασης Υπουργού Εργασίας, Κοιν. Ασφάλισης και Κοιν. Αλληλεγύης, ορίζεται στο εξής ως ημερομηνία καταβολής των μηνιαίων συντάξεων του ΕΤΕΑ, η δεύτερη εργάσιμη ημέρα κάθε μήνα, αρχής γενομένης με τις συντάξεις του μηνός Ιουλίου 2016.

Οι συντάξεις του Ιουλίου 2016, ΘΑ ΚΑΤΑΒΛΗΘΟΥΝ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 4/7/2016. ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

• Για να μην υπάρχουν αμφιβολίες, με βάση την πιο πάνω απόφαση κάθε συνταξιούχος του ΕΤΕΑ θα λάβει για το 2016 τις εξής μηνιαίες επικουρικές συντάξεις: 30/1, 28/2, 30/3, 30/4, 30/5, Ιούνιος -, 4/7, 2/8, 2/9, 2/10, 2/11, 2/12. Σύνολο 11 επικουρικές συντάξεις για το 2016. Η κλοπή είναι ολοφάνερη και «επιστημονική», για να μη φαίνεται δια γυμνού οφθαλμού.
  
  
• Το Δ.Σ της Π.Ε.Σ.ΕΚ καταγγέλλει το Δ.Σ του ΕΤΕΑ για την κλοπή - μιας μηνιαίας επικουρικής σύνταξης. Οι συνταξιούχοι δε θα αποδεχθούν την καταλήστευση του μόχθου τους. Όλοι μαζί στους δρόμους για να ανατρέψουμε την πολιτική της κυβέρνησης και της Ε.Ε. Διαφορετικά δεν έχουμε καμιά ελπίδα να επιβιώσουμε. Η ληστεία του Δ.Σ του ΕΤΕΑ σε βάρος των συνταξιούχων και της κοινωνικής ασφάλισης δε θα μείνει χωρίς απάντηση.
  
  

Για το Δ.Σ της Π.Ε.Σ.ΕΚ


    Ο πρόεδρος                        Η Γ. Γραμματέας

Τάσος Σταυρόπουλος          Ροζίτα Σουραή                                                            

Με ανακοίνωσή του, το υπουργείο Εργασίας για μια ακόμη φορά, τη δεύτερη -επισήμως τουλάχιστον σε μια ημέρα (εδώ η... πρώτη)- σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου ενημερώνει ότι «από καιρό και από κοινού με άλλα υπουργεία, παρακολουθεί στενά τις διεργασίες στον κλάδο του λιανικού εμπορίου και ιδιαίτερα στην εταιρεία ΜΑΡΙΝΟΠΟΥΛΟΣ Α.Ε. για την εξεύρεση της προσφορότερης λύσης που θα εξασφαλίζει την βιωσιμότητα της», την ώρα που κρίνεται την 1η Ιουλίου δικαστικά το μέλλον όχι μόνον της εταιρείας αλλά και των περίπου 13.000 εργαζόμενών της, που βλέπουν την... ανάπτυξη που εξαγγέλλει και υπόσχεται η κυβέρνηση να τους οδηγεί στον καιάδα της ανεργίας.


Το βασικότερο κριτήριο για τη συστηματική εμπλοκή του υπουργείου Εργασίας στο ζήτημα αυτό, τονίζει, «είναι η διατήρηση όλων των θέσεων εργασίας των εργαζομένων στην εταιρία και παράλληλα η διασφάλιση της οικονομικής και εργασιακής ισορροπίας στην εφοδιαστική αλυσίδα που εξαρτάται από αυτήν».

---

Mαρινόπουλος: 1η Ιουλίου κρίνεται το μέλλον της επιχείρησης - Αγωνία για 13.000 εργαζόμενους

Δραματικές οι εξελίξεις στην αλυσίδα Μαρινόπουλος καθώς κατέθεσε αίτηση προσωρινής διαταγής στο πλαίσιο ασφαλιστικών μέτρων κατά των πιστωτών της εταιρείας

Η Μαρινόπουλος δεν κατάφερε να αντέξει κάτω από την πίεση των προμηθευτών που ο ένας μετά τον άλλο προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να εξασφαλίσουν ότι θα λάβουν τα χρωστούμενα και κατέθεσε την Τρίτη αίτηση προσωρινής διαταγής στο πλαίσιο ασφαλιστικών μέτρων από τους πιστωτές της εταιρείας καθώς και αίτηση για υπαγωγή στο άρθρο 99. Σύμφωνα με πληροφορίες η αίτηση θα συζητηθεί την Παρασκευή 1η Ιουλίου στις 11 το πρωί.

Η εξέλιξη αυτή ήρθε μετά από απανωτές κινήσεις προμηθευτών που οι οποίοι με δικαστική απόφαση προχωρούσαν στο κλείσιμο καταστημάτων με στόχο την καταγραφή εμπορευμάτων. Μέχρι τώρα τα καταστήματα ενημέρωναν τα κεντρικά της Μαρινόπουλος η οποία προχωρούσε σε συμβιβασμό με τους προμηθευτές που προχωρούσαν σε αυτή την κίνηση. Η κατάσταση φαίνεται καθώς την πρακτική αυτή ακολουθούσαν όλο και περισσότεροι προμηθευτές με αποτέλεσμα η αλυσίδα να καταφύγει στην δικαιοσύνη για προστασία.

Δεν αποκλείεται από εδώ και πέρα αν δεν δρομολογηθούν οι εξελίξεις να χρειαστεί να υπάρξει - ή να επιχειρηθεί -πολιτική παρέμβαση, καθώς πρόκειται για τον μεγαλύτερο εργοδότη στον ιδιωτικό τομέα (σ.σ. απασχολεί πάνω από 12.500 εργαζόμενους σε 823 καταστήματα, σύμφωνα με στοιχεία Μαρτίου 2016), αλλά και μία αλυσίδα η οποία αν προχωρήσει σε πτώχευση επηρεάζει  το μέλλον 2.000 και πλέον παραγωγών (σ.σ. το άνοιγμα της Μαρινόπουλος στην αγορά εκτιμάται περίπου στο 1% του ελληνικού ΑΕΠ).

ergasianet