Έρχονται στιγμές που είναι απόλυτη ανάγκη οι λέξεις και το περιεχόμενο αυτών να ξαναφωτιστούν. Nα θυμηθούμε τα νοήματά τους και κυρίως να θυμηθούμε την ιστορία που φέρουν, πριν αλεθούν στο μύλο της «νεοκυματικής» γραφής της ιστορίας ή συνθλιβούν υπό το βάρος της … ανοησίας.

Αυτή είναι η Θέμις Μπαζάκα, η οποία στην ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Τα Πέτρινα Χρόνια» υποδύεται την Ελένη Βούλγαρη.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία δύο πραγματικών προσώπων και πραγματικών πολιτικών κρατούμενων.

Ο Μπάμπης Γκολέμας (στην ταινία τον υποδύεται ο Δημήτρης Καταλειφός) και η Ελένη Βούλγαρη ήταν κομμουνιστές – πολιτικοί κρατούμενοι το 1969. Παντρεύτηκαν ως πολιτικοί κρατούμενοι της Χούντας στις φυλακές Αβέρωφ.

Ο γιος τους γεννήθηκε στη φυλακή και εκεί πέρασε τα τρία πρώτα χρόνια της ζωής του. 

• 
• Αυτό είναι ένα παιδί που ζει στην εξορία σε ένα από τα γνωστά «εθνικά αναμορφωτήρια»… Τρίκερι, Μακρόνησος, Αη – Στράτης, Χίος, Ικαρία, Ανάφη…
• 
• Αυτές εδώ είναι γυναίκες εξόριστες στο στρατόπεδο της Χίου. Σε αυτή την εξορία ζουν και τα παιδιά τους. 
• 
• Η Χίος, η Μακρόνησος και το Τρίκερι ήταν το τρίγωνο των φριχτών βασανιστηρίων στα οποία υποβάλλονταν οι γυναίκες αγωνίστριες.

Πολλές από αυτές ήταν μάνες, είχαν μαζί τα παιδιά τους και άλλες βρίσκονταν σε κατάσταση εγκυμοσύνης. Το 1948 στο στρατόπεδο της Χίου «φιλοξενούνταν» 1316 γυναίκες και 52 παιδιά. Το 1949 στο Τρίκερι « αναμορφώνονταν» 4.700 γυναίκες και παιδιά. Το 1950 1200 γυναίκες και παιδιά από το Τρίκερι μεταφέρθηκαν στην κόλαση της Μακρονήσου.

Από το κολαστήριο της Μακρονήσου μια εξόριστη, η Ουρανία Στάβερη, θυμάται ««Ξετυλίχτηκαν τέτοιες σκηνές φρίκης, που καμία, όση δύναμη κι αν έχει, δεν μπορεί να περιγράψει τις σκηνές αλλοφροσύνης. Οι αλφαμίτες κραδαίνοντας τα ρόπαλα πάνω απ’ τα κεφάλια μας, με ουρλιαχτά πεινασμένων λύκων που πέφτουν σε κοπάδι, έπεσαν επάνω μας και τραβούσαν τα παιδιά χτυπώντας όπου έβρισκαν. Εντρομα τα μικρά άρχισαν να βγάζουν σπαραχτικές φωνές που ξέσκιζαν και την πιο βάρβαρη καρδιά. Οι μάνες έσφιγγαν στην αγκαλιά τους τα μικρά που σπαρτάραγαν και τα ματάκια τους γεμάτα τρόμο απαθανάτιζαν αυτή τη φρίκη που θα τη σέρνουν σε όλη τους τη ζωή. Εμείς κρατούσαμε τις μάνες κι είχαμε γίνει ένα κουβάρι ανακατεμένα γυναικεία σώματα»1.

Αυτή είναι μία ακόμα μαρτυρία, της Βικτωρίας Θεοδώρου, για το Τρίκερι: «Πολλές από τις «προληπτικές» εξόριστες κρατούσαν μαζί τους τα παιδιά τους, βρέφη, νήπια ή μεγαλύτερα, από 6 έως 12 χρονών. Το καλοκαίρι του 1949 ήταν περίπου εκατόν ογδόντα παιδιά. Γι’ όλα αυτά τα παιδάκια δεν έδιναν το επίδομα των 2.700 δρχ., που το κράτος διέθετε για κάθε εξόριστο, ούτε καμία άλλη βοήθεια. Έτσι δεν είχαν μερίδα ψωμιού ή φαγητού και θα έμεναν τελείως νηστικά αν δεν τρέφονταν από τα 80 δράμια ψωμί που έδιναν στις μάνες τους. Από το μεγάλο καζάνι του συσσίτιου φρόντιζαν πάντα οι γυναίκες να βγάλουν το φαγητό των παιδιών, κρυφά απ’ τη Διοίκηση, ελαττώνοντας έτσι τη γενική μερίδα. Το πρόβλημα όμως του ψωμιού έμενε άλυτο γιατί δεν έφτανε για κανέναν, κι αυτό που έφερναν από το κάτω στρατόπεδο, που είχε λιγότερα παιδιά, ήταν ασήμαντο από τη μεγάλη έλλειψη. Ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός ποτέ δεν ενίσχυσε αυτά τα παιδιά ούτε τα αναγνώριζε σαν κρατούμενους. Τα κρατούσαν εκεί ως αντίποινα για το «παιδομάζωμα» των ανταρτών.

Επειδή το σαπούνι και το νερό ήταν τόσο σπάνια κι ακριβά, έμεναν λερωμένα, κουρελιασμένα, χλωμά και γεμάτα σπυριά. Σκιές, όμοιες με φαντάσματα παιδιών. Γι’ αυτά τα παιδιά προπάντων πολλές μάνες έκαναν δήλωση και έφυγαν από το καταραμένο νησί.

Μπροστά σ’ αυτή τη δυστυχία είναι περιττό ν’ αναφέρουμε πως τα μεγάλα παιδιά έμεναν δίχως καμιά εκπαίδευση ή παιδαγωγική φροντίδα, κι όλη μέρα τριγύριζαν στα χωράφια και στις απότομες ακρογιαλιές ή έμεναν ζαρωμένα μέσα στα μουχλιασμένα κελιά και στις σκοτεινές σκηνές χωρίς να παίζουν. Τα βρέφη υπέφεραν περισσότερο γιατί γάλα δεν υπήρχε, κι αν ακόμα οι μητέρες τους είχαν να τα θηλάσουν οι καθημερινές αγγαρείες δεν τα άφηναν. Οι κρατούμενες έγκυες γυναίκες – και υπήρχαν αρκετές σ’ αυτή την κατάσταση – με τρόμο αντίκριζαν τη δύσκολη ώρα της γέννας. Δεν υπήρχε καμία φροντίδα για τις λεχώνες και τα μικρά. Μήτε σπάργανα για να τα τυλίξουν και να τα προφυλάξουν από την παγωνιά. Το χειμώνα του 1948 πέθανε ένα νεογέννητο αμέσως μετά τη γέννησή του. Το Σεπτέμβριο του 1949 μια Σλαβομακεδόνισσα γέννησε δίδυμα. Μέχρι τις τελευταίες μέρες της εγκυμοσύνης της έτρεχε στις αγγαρείες και κουβαλούσε με μια παράξενη περηφάνια την ανημπόρια της. Γέννησε δίδυμα πάνω στο χωματένιο πάτωμα ενός υπογείου του Μοναστηριού, χωρίς κανένας σχεδόν να το ξέρει. Το ένα μωρό πέθανε σε δυο μέρες και τ’ άλλο το βάφτισαν Ελευθερία μερικές κοπέλες από το κάτω στρατόπεδο. Πέθανε κι αυτό μια βδομάδα αργότερα»2.

• Το γεγονός ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης αυτοπροσδιορίστηκε «πολιτικός κρατούμενος 6 μηνών» μόνο γέλιο μπορεί να προκαλέσει, όπως και προκάλεσε. Αλλά, υπάρχουν και χειρότερα του Κυριάκου Μητσοτάκη. Υπάρχουν και εκείνοι που καταχρηστικά χρησιμοποιούν τον χαρακτηρισμό «αριστερός», φαλκιδεύουν το ήθος, το νόημα, τη βαθύτερη ουσία της λέξης και την εξαργυρώνουν άλλοτε με οφίτσια και άλλοτε τη διασύρουν σε τάχα και δήθεν «αριστερές» κυβερνήσεις για να ασελγήσουν πάνω στο ήδη βασανισμένο σώμα του λαού. Και αυτοί δεν προκαλούν καθόλου γέλιο…
  
  

Πηγές:

1. 1. Ριζοσπάστης, 3 Φεβρουαρίου 2008 (στο http://www.rizospastis.gr/story.do?id=4400942)
2. 2. Στρατόπεδα Γυναικών. Χίος – Τρίκερι – Μακρόνησος – Αϊ – Στράτης 1948 – 1954, Σύλλογος Πολιτικών Εξορίστων Γυναικών, εκδόσεις Αλφειός 2006.

Η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή (ΕΟΕ) ανακοίνωσε τα ονόματα των 92 αθλητών και αθλητριών που θα λάβουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο ντε Τζανέιρο και μέσα σε αυτά βρίσκεται και της βαδίστριας Δέσποινας Ζαπουνίδου, αλλά όλα δείχνουν πως μια «γκάφα» άνευ προηγουμένου θα της στερήσει το δικαίωμα να ταξιδέψει στη Βραζιλία.

Σύμφωνα με την IAAF, ο διεθνής αγώνας του Άλιτους, στον οποίο πέρυσι η Ζαπουνίδου έπιασε το όριο πρόκρισης στα 20 χλμ. βάδην, δεν ανήκε σε αυτούς που επισημοποιούσαν όρια πρόκρισης για το Ρίο.

Το πιο τραγικό στην όλη ιστορία είναι πως αυτό έγινε πριν από ένα χρόνο και η έμπειρη αθλήτρια, σίγουρη πως έχει πάρει την πρόκριση, δεν κυνήγησε στη συνέχεια να ξαναπιάσει το όριο (κάτι που μπορούσε), αλλά ασχολήθηκε με την προετοιμασία της για τους Ολυμπιακούς.

Από τον ΣΕΓΑΣ δηλώνουν ότι καταβάλλουν κάθε προσπάθεια για να μην αποκλειστεί η έμπειρη αθλήτρια, όμως από τις εξελίξεις κάτι τέτοιο δείχνει μάλλον απίθανο.

Αυτή θα ήταν η τρίτη συμμετοχή της Ζαπουνίδου σε Ολυμπιακούς Αγώνες, καθώς είχε λάβει μέρος στο Πεκίνο το 2008 και στο Λονδίνο το 2012.

Η ανακοίνωση που εξέδωσε ο ΣΕΓΑΣ για το θέμα αυτό αναφέρει τα εξής:

«Η IAAF ενημέρωσε τον ΣΕΓΑΣ ότι η αθλήτρια μας Δέσποινα Ζαπουνίδου δεν μπορεί να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες, γιατί το διεθνές μίτινγκ του Άλιτους, στο οποίο πέτυχε επίδοση καλύτερη από το όριο δεν ήταν το 2015 (σε αντίθεση με τα προηγούμενα χρόνια και τη φετινή χρονιά) ΕΑΑ Permit. Η ομοσπονδία από την πρώτη στιγμή που ενημερώθηκε γι' αυτή την εξέλιξη καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια, προκειμένου να βρεθεί τρόπος η αθλήτρια να πάρει μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η ώρα της απόδοσης ευθυνών θα έρθει μετά το Ρίο».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Για την ερχόμενη Τρίτη 26 Ioυλίου προσδιορίστηκε στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο η συζήτηση για την τύχη των αρχαιοτήτων στις Σκουριές, που βρίσκονται στο χώρο της ανοιχτής εξόρυξης.

Πρόσκληση – Ημερήσια Διάταξη – Τρίτη 26 Ιουλίου 2016, ώρα 13.00, στο αμφιθέατρο του κτηρίου του Υπουργείου Πολιτισμού

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΚΛΑΣΙΚΩΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΩΝ

Έγκριση ή μη διατήρησης αρχαίων καταλοίπων που αποκαλύφθηκαν στο πλαίσιο κατασκευής του έργου «Μεταλλευτικές-Μεταλλουργικές Εγκαταστάσεις των Μεταλλείων Κασσάνδρας» της εταιρείας «ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ», στη θέση «Σκουριές» Μεγάλης Παναγίας, Δήμου Αριστοτέλη, Π.Ε. Χαλκιδικής, Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας (εξ αναβολής).

Όπως φαίνεται στην αεροφωτογραφία, οι μπουλντόζες της Ελληνικός Χρυσός έχουν ήδη ανασκάψει όλο το χώρο γύρω από την εγκατάσταση αρχαίας μεταλλουργίας χαλκού του 2ου αιώνα π.Χ. – και τώρα περιμένουν την έγκριση του ΚΑΣ για να την ξηλώσουν και αυτήν.

Υπενθυμίζεται οτι στην εταιρεία επετράπη να φτάσει μέχρι εδώ χάρη σε μια κίβδηλη γνωμοδότηση καθηγητή αρχαιολογίας οτι «στις Σκουριές δεν υπάρχουν αρχαιότητες» (όπως «δεν υπήρχε» ούτε αμίαντος). Η «επένδυση» προχωράει με  ψέμμα πάνω στο ψέμμα…

Υπενθυμίζεται ακόμα οτι τον περασμένο Δεκέμβρη που το θέμα των αρχαιοτήτων των Σκουριών είχε έρθει ξανά ενώπιον του ΚΑΣ, είχε αναβληθεί η λήψη απόφασης επειδήεκκρεμούσε στο ΣτΕ η προσφυγή της εταιρείας για την ακύρωση της «απόφασης Σκουρλέτη» (δείτε εδώ). Η απόφαση Σκουρλέτη αφορούσε το πλέον κρίσιμο ζήτημα από το οποίο εξαρτάται το αν η «επένδυση» θα προχωρήσει ή όχι: η εταιρεία δεν είχε αποδείξει οτι η μεταλλουργική μέθοδος της επιλογής της (flash smelting) είναι ασφαλής και εφαρμόσιμη σε βιομηχανική κλίμακα. Χωρίς αυτή τη μέθοδο υπάρχει παραβίαση της ΚΥΑ Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων, η οποία θα πρέπει να ανακληθεί και όλα τα έργα να σταματήσουν.


Το ΣτΕ ακύρωσε την απόφαση Σκουρλέτη, δίνοντας εντολή στο Υπουργείο Περιβάλλοντος να αξιολογήσει ξανά την τεχνική μελέτη της εταιρείας και να εκδώσει μια νέα απόφαση με νόμιμη αιτιολογία. Αυτό έγινε, το Υπουργείο συμμορφώθηκε προς τις υποδείξεις του ΣτΕ και …η μελέτη της εταιρείας απορρίφθηκε ξανά.

Ο λόγος λοιπόν της προηγούμενης αναβολής εξακολουθεί να υφίσταται. Στην εταιρεία έχει δοθεί προθεσμία δύο μηνών για να αποδείξει αν η μέθοδός της είναι εφαρμόσιμη, ενώ από το έγγραφο επιστροφής της μελέτης στην εταιρεία γίνεται σαφές οτι δεν είναι (ανάλυση εδώ). Η εταιρεία που πιεστικά ζητάει να αποφασίσει ΤΩΡΑ το ΚΑΣ να ξηλωθούν οι αρχαιότητες γνωρίζει οτι η «επένδυσή» της είναι στη βάση της σαθρή και οτι η αποκάλυψη πλησιάζει.

Ο μισός μήνας έχει ήδη περάσει. Από μια βιαστική και υπό πίεση απόφαση του ΚΑΣ κινδυνεύουμε να χάσουμε έναν πολύτιμο αρχαιολογικό θησαυρό, για μια «επένδυση» που είναι αμφίβολο αν τελικά θα προχωρήσει. Για ενάμιση μήνα.

από antigoldgr

Οι εξελίξεις στην Τουρκία μετά την απόπειρα πραξικοπήματος και οι επιπτώσεις της στους λαούς, τους εργαζόμενους, τις μειονότητες, τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, ήταν το θέμα της εκπομπής «Ράδιο Παντιέρα»που μεταδόθηκε από το ραδιόφωνο της ERTopen την Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016.

Καλεσμένοι στο στούντιο της ERTopen ήταν ο Σεΐτ Αλντογάν, ανταποκριτής στην Αθήνα της ημερήσιας εφημερίδας Εβρενσέλ και του τηλεοπτικού καναλιού Χαγιάτ, και ο δημοσιογράφος Γιώργος Παυλόπουλος.

-Τι ήταν η απόπειρα πραξικοπήματος; Ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί, διαμάχη μερίδων της αστικής τάξης, κίνηση των κεμαλιστών, ‘’στημένη’’ από τον Ερντογάν; Ποιοι τη διοργάνωσαν, γιατί απέτυχε και, κυρίως, ποιες θα είναι οι συνέπειες για τα εργατικά δικαιώματα στην Τουρκία; Για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και τα δημοκρατικά δικαιώματα γενικότερα;

-Γιατί ο Ερντογάν πριν από την απόπειρα, κάνοντας στροφή στην εξωτερική πολιτική, ζήτησε συγγνώμη από τη Ρωσία και προσπάθησε να εξομαλύνει τις διακρατικές σχέσεις της Τουρκίας με το Ισραήλ;

-Πόσο είχε προχωρήσει η φασιστικοποίηση της κοινωνίας, πριν ακόμη από την απόπειρα πραξικοπήματος;

-Ποια η παρουσία του ISIS (Daesh) στην τουρκική κοινωνία πριν –αλλά και μετά- το πραξικόπημα;

-Ποιος ο ρόλος του λαϊκού παράγοντα στην έκβαση του πραξικοπήματος; Αντιστάθηκε ευρύτερα ο λαός, πέρα από τους οπαδούς του ΑΚΡ;

-Τι μεσολάβησε ανάμεσα στην αρχική δήλωση Κέρι και τις καθυστερημένες, ταυτόχρονες και ταυτόσημες δηλώσεις Ομπάμα και ηγετών της ΕΕ; Έγινε κάποια διαπραγμάτευση στο ενδιάμεσο;

-Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή, και ειδικότερα στη Συρία; Στα ελληνοτουρκικά; Στο κουρδικό ζήτημα; Στα σχέδια του Ερντογάν για αλλαγή συντάγματος και πολιτεύματος προς μια προεδρική δημοκρατία;

-Επιθέσεις σε λαϊκές συνοικίες και αριστερά στέκια, δεκάδες χιλιάδες συλλήψεις και απολύσεις στην Τουρκία, ελάχιστες ώρες μετά την εκδήλωση του πραξικοπήματος…

-Έκδοση ή μη έκδοση των 8 πραξικοπηματιών στην Τουρκία;

Για όλα αυτά, για τις εξελίξεις των τελευταίων ωρών, καθώς και για το πρόσφατο βίντεο αλληλεγγύης από την Ελλάδα προς το τηλεοπτικό κανάλι Χαγιάτ και τους διωκόμενους δημοσιογράφους της Τουρκίας,  μιλήσαμε με τους προσκεκλημένους του «Ράδιο Παντιέρα» στο στούντιο της ERTopen.

Στην παρουσίαση της εκπομπής ήταν ο Νίκος Ξηρουδάκης. Στη ρύθμιση του ήχου ο Νίκος Αντωνόπουλος.

H εκπομπή «Ράδιο Παντιέρα» μεταδίδεται από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTopen κάθε Τετάρτη απόγευμα, από τις 18.00 μέχρι τις 19.00, στους 106,7 στα fm στην Αττική, καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com.

Το πρόγραμμα αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3,στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο. Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5 και στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία.

δείτε τα video εδώ: pandiera

Το «σύντομο καλοκαίρι» της σχετικής και αβέβαιης ηρεμίας ύστερα από την ψήφιση του τρίτου μνημονίου διαταράσσεται ήδη από προβλήματα που προδιαγράφουν εκρηκτική συνέχεια.

Όλα όσα συμ­βαί­νουν το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα («κα­νό­νια» από με­γά­λες επι­χει­ρή­σεις, εκτι­μή­σεις για πα­ρά­τα­ση της ύφε­σης για το 2016 αλλά και το 2017, έκρη­ξη ιδιω­τι­κών χρεών) αλλά και όλα τα πο­λι­τι­κά «στρα­τη­γή­μα­τα» της κυ­βέρ­νη­σης (που συ­νο­ψί­ζο­νται στις νέες αδειο­δο­τή­σεις των κα­να­λιών και στη μάχη ερει­σμά­των στο δι­κα­στι­κό σώμα και στο «βαθύ κρά­τος», στην αλ­λα­γή του εκλο­γι­κού νόμου και -πολύ δευ­τε­ρευό­ντως- στη συ­νταγ­μα­τι­κή ανα­θε­ώ­ρη­ση) είναι τα αδιά­ψευ­στα στοι­χεία μιας κρί­σης δια­χεί­ρι­σης των συ­νε­πειών του τρί­του μνη­μο­νί­ου, που άρ­χι­σε πολύ νωρίς, κυ­ριο­λε­κτι­κά από την «επό­με­νη μέρα» της ψή­φι­σής του.

Η προ­δια­γε­γραμ­μέ­νη συ­νέ­χεια, είναι η με­τά­βα­ση από την κρίση δια­χεί­ρι­σης των συ­νε­πειών του μνη­μο­νί­ου, στην υπο­τρο­πή της κρί­σης του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού, το δε επερ­χό­με­νο φθι­νό­πω­ρο προ­α­ναγ­γέλ­λε­ται σαν το ση­μείο κα­μπής γι’ αυτή τη με­τά­βα­ση.

Το «χα­στού­κι» του Brexit

Σ’ αυτή την πο­ρεία, η καρ­διά του προ­βλή­μα­τος είναι το τρίτο μνη­μό­νιο (καθώς προ­στί­θε­ται στα δύο προη­γού­με­να) και τα αδιέ­ξο­δα στη δια­χεί­ρι­ση του ίδιου αλλά και των συ­νε­πειών του ή, μι­λώ­ντας πολύ αφαι­ρε­τι­κά, η βαθιά κρίση του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού, από την οποία δεν έχει ακόμη βρε­θεί το «ση­μείο εξό­δου». Η συ­γκυ­ρία όμως είναι γε­μά­τη και με εξω­τε­ρι­κούς πα­ρά­γο­ντες που επι­δει­νώ­νουν το εσω­τε­ρι­κό πρό­βλη­μα. Ιδιαί­τε­ρα το Brexit, επι­δρά με πολ­λούς τρό­πους αρ­νη­τι­κά στην κρίση του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού αλλά και στις ήδη εξαι­ρε­τι­κά μειω­μέ­νες δυ­να­τό­τη­τες της κυ­βέρ­νη­σης ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ - ΑΝΕΛ να δια­χει­ρι­στούν τις τύχες του μέσα από τα μνη­μό­νια. Η πιο άμεση πο­λι­τι­κή επί­δρα­ση έχει κα­θα­ρά πο­λι­τι­κό χα­ρα­κτή­ρα: σαν απά­ντη­ση στο Brexit και στην κλι­μα­κού­με­νη κρίση της ΕΕ, το Βε­ρο­λί­νο και οι Βρυ­ξέλ­λες έχουν επι­λέ­ξει μια σκλη­ρή γραμ­μή με βάση το δόγμα «πιστή εφαρ­μο­γή» της δη­μο­σιο­νο­μι­κής πει­θαρ­χί­ας. Η «εγκαι­νί­α­ση» της δια­δι­κα­σί­ας των κυ­ρώ­σε­ων που προ­βλέ­πει το Δη­μο­σιο­νο­μι­κό Σύμ­φω­νο σε βάρος χω­ρών-με­λών για από­κλι­ση από τους στό­χους για το έλ­λειμ­μα, αυτό που εύ­στο­χα ο Γιάν­νης Κι­μπου­ρό­που­λος απο­κα­λεί «θά­λα­μος βα­σα­νι­στη­ρί­ων» της ΕΕ, ση­μαί­νει πολύ απλά ότι για την ελ­λη­νι­κή κυ­βέρ­νη­ση τα… βα­σα­νι­στή­ρια θα είναι ιδιαί­τε­ρης αγριό­τη­τας. Ο Ευ­ρω­παί­ος Επί­τρο­πος κ. Μο­σκο­βι­σί και ο υπουρ­γός Οι­κο­νο­μι­κών των ΗΠΑ κ. Λιου στέλ­νουν με ένα στόμα το ίδιο μή­νυ­μα: δεν υπάρ­χουν πε­ρι­θώ­ρια για οποια­δή­πο­τε «χα­λά­ρω­ση», τόσο στα εφαρ­μο­ζό­με­να μέτρα όσο και στους ρυθ­μούς επι­βο­λής τους. Τα προ­α­παι­τού­με­να της προη­γού­με­νης αξιο­λό­γη­σης πρέ­πει να κλεί­σουν μέχρι τα τέλη Αυ­γού­στου και η νέα αξιο­λό­γη­ση να ολο­κλη­ρω­θεί τον Οκτώ­βριο. Το πο­τή­ριον τούτο δεν είναι μόνο πολύ πικρό, αλλά πρέ­πει και να κα­τα­πο­θεί… μο­νο­ρού­φι.         

Η κρίση δια­χεί­ρι­σης του μνη­μο­νί­ου…

Η κρίση δια­χεί­ρι­σης του μνη­μο­νί­ου έχει πολ­λές πλευ­ρές, αλλά μπο­ρού­με να τη συ­νο­ψί­σου­με στην κρίση του οι­κο­νο­μι­κού και του πο­λι­τι­κού «μη­χα­νι­σμού» της δια­χεί­ρι­σής του. 

Όσον αφορά την οι­κο­νο­μία, οι συ­νέ­πειες έχουν ήδη δια­φα­νεί:

Πρώτο, με την έρ­που­σα κρίση του ιδιω­τι­κού χρέ­ους, που απει­λεί να εξε­λι­χτεί σε ανοι­χτή, πα­ρά­γο­ντας μια «φα­ντα­σμα­γο­ρία» κα­ταρ­ρεύ­σε­ων με­γά­λων επι­χει­ρή­σε­ων, αλλά και μια κρίση αξιο­πι­στί­ας στο μη­χα­νι­σμό αλ­λη­λό­χρε­ων λο­γα­ρια­σμών σε όλο το φάσμα της κα­πι­τα­λι­στι­κής αγο­ράς. Ο κα­τα­λύ­της, στην προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση, είναι η υπερ­φο­ρο­λό­γη­ση, η οποία με τη σειρά της είναι κε­ντρι­κός πυ­λώ­νας του τρί­του μνη­μο­νί­ου. Για να απο­φύ­γει ακόμη πιο βα­ριές πε­ρι­κο­πές σε συ­ντά­ξεις και μι­σθούς δη­μό­σιων υπαλ­λή­λων και επο­μέ­νως να κα­τα­φέ­ρει να πε­ρά­σει το τρίτο μνη­μό­νιο από την Κοι­νο­βου­λευ­τι­κή του Ομάδα, ο Αλέ­ξης Τσί­πρας επέ­λε­ξε την τρο­μα­κτι­κή αύ­ξη­ση των φόρων, βγά­ζο­ντας εκτός ορίων αντο­χής νοι­κο­κυ­ριά, αλλά και μι­κρο­με­σαί­ες επι­χει­ρή­σεις. Με αυτό τον τρόπο, κέρ­δι­σε λίγο πο­λι­τι­κό χρόνο, αλλά πυ­ρο­δό­τη­σε άμεσα την κρίση ιδιω­τι­κού χρέ­ους και οδή­γη­σε σε τρο­με­ρή αύ­ξη­ση της φο­ρο­δια­φυ­γής και ει­σφο­ρoδια­φυ­γής. Σαν να μην έφτα­νε αυτό, με το πέ­ρα­σμα του ελέγ­χου των τρα­πε­ζών στα ξένα funds και τη δια­δι­κα­σία «εκ­κα­θά­ρι­σης» των κόκ­κι­νων δα­νεί­ων, αχρη­στεύ­ε­ται και ο μη­χα­νι­σμός που κρα­τού­σε πολ­λές επι­χει­ρή­σεις, αυτή τη φορά κυ­ρί­ως με­γά­λες, στη ζωή μέσα από τη διαρ­κή και χωρίς εγ­γυ­ή­σεις χρη­μα­το­δό­τη­σή τους από τις τρά­πε­ζες.

Σε μια οι­κο­νο­μία όπου όλοι χρω­στούν σε όλους και όπου η κρίση ρευ­στό­τη­τας ανα­δει­κνύ­ει το μη­χα­νι­σμό της πί­στω­σης (κυ­ρί­ως τις με­τα­χρο­νο­λο­γη­μέ­νες επι­τα­γές) σε όρο επι­βί­ω­σης, όλα αυτά απο­τε­λούν τις στα­γό­νες για να ξε­χει­λί­σει το πο­τή­ρι του ιδιω­τι­κού χρέ­ους. Τα «κα­νό­νια» του Mega, του Μα­ρι­νό­που­λου και της Jet Oil είναι μόνο η αρχή, το εκρη­κτι­κό ξέ­σπα­σμα της κρί­σης ιδιω­τι­κού χρέ­ους είναι η απει­λη­τι­κή συ­νέ­χεια.    

Δεύ­τε­ρο, με το «μαύ­ρι­σμα» των οι­κο­νο­μι­κών προ­ο­πτι­κών. Το Brexit (που λει­τουρ­γεί απο­τρε­πτι­κά για νέες επεν­δύ­σεις και αντί­θε­τα ευ­νο­εί την από­συρ­ση κε­φα­λαί­ων από την ευ­ρω­παϊ­κή πε­ρι­φέ­ρεια και ακόμη πε­ρισ­σό­τε­ρο την Ελ­λά­δα), ο κίν­δυ­νος μεί­ζο­νος κρί­σης των ευ­ρω­παϊ­κών τρα­πε­ζών με επί­κε­ντρο τις ιτα­λι­κές (που κλεί­νει πιο ερ­μη­τι­κά τις στρό­φιγ­γες χρη­μα­το­δό­τη­σης των ελ­λη­νι­κών επι­χει­ρή­σε­ων και επι­δει­νώ­νει την κα­τά­στα­ση των ελ­λη­νι­κών τρα­πε­ζών «ξα­να­ζε­σταί­νο­ντας» τους κιν­δύ­νους για ανά­γκη νέας ανα­κε­φα­λαί­ω­σης, που αυτή τη φορά θα γίνει με τη μέ­θο­δο του bail in), το τε­ρά­στιο βάρος των πε­ρι­κο­πών στα ει­σο­δή­μα­τα και της υπερ­φο­ρο­λό­γη­σης, που εντεί­νουν τις υφε­σια­κές τά­σεις (με απο­τέ­λε­σμα το IOBE να προ­βλέ­πει ύφεση 1,3% το 2016 και 0,3% το 2017 - για 9ο και 10ο συ­νε­χό­με­νο χρόνο!), το τε­ρά­στιο βάρος των ιδιω­τι­κών χρεών (που απει­λεί με ακόμη πιο εκτε­τα­μέ­να φαι­νό­με­να στά­σης πλη­ρω­μών όλων προς όλους: των ιδιω­τών με­τα­ξύ τους, των ιδιω­τών προς το Δη­μό­σιο, του Δη­μο­σί­ου προς τους ιδιώ­τες), οι αρ­νη­τι­κές εξε­λί­ξεις στον του­ρι­σμό (που, σε συν­δυα­σμό με τα μέτρα ενά­ντια στους αγρό­τες, κά­νουν την ελ­λη­νι­κή πε­ρι­φέ­ρεια να μοιά­ζει με κα­ζά­νι που βρά­ζει), οι δυ­σμε­νείς εξε­λί­ξεις σε άλ­λους το­μείς, όπως για πα­ρά­δειγ­μα η αύ­ξη­ση των τιμών των καυ­σί­μων σε σχέση με πέ­ρυ­σι, η υπο­τί­μη­ση της στερ­λί­νας και η μεί­ω­ση της πα­γκό­σμιας ζή­τη­σης (που αφαι­ρούν πάνω από 1% του ΑΕΠ σε ετή­σια βάση), δια­λύ­ουν οποιο­δή­πο­τε success story για την ελ­λη­νι­κή οι­κο­νο­μία και γε­λοιο­ποιούν τις κυ­βερ­νη­τι­κές δια­κη­ρύ­ξεις για «επά­νο­δο στην ανά­πτυ­ξη». Πολύ απλά, το μνη­μο­νια­κό βα­ρέ­λι είναι χωρίς πάτο…    

Όσον αφορά τις πο­λι­τι­κές συ­νέ­πειες, η κυ­βέρ­νη­ση αντι­με­τω­πί­ζει τον κίν­δυ­νο κα­τάρ­ρευ­σης της επιρ­ρο­ής της στα κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα που έως τώρα τη στή­ρι­ζαν. Η πλη­ρω­μή των νέων, πε­ρι­κομ­μέ­νων συ­ντά­ξε­ων ήταν το πρώτο σοκ, τα ρα­βα­σά­κια της εφο­ρί­ας είναι το δεύ­τε­ρο, τα «κα­νό­νια» επι­χει­ρή­σε­ων είναι το τρίτο - και έπε­ται συ­νέ­χεια. Και όλα αυτά, ενώ κα­ταρ­ρέ­ει και η υπό­σχε­ση ότι υπάρ­χει ένα τέλος στον «κα­τή­φο­ρο», από το οποίο ξε­κι­νούν τάχα η στα­θε­ρο­ποί­η­ση και στη συ­νέ­χεια η ανά­πτυ­ξη.

Υπ’ αυτές τις συν­θή­κες, η πο­λι­τι­κή και προ­γραμ­μα­τι­κή πα­σο­κο­ποί­η­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ και της κυ­βέρ­νη­σής του, που έχουν δια­νύ­σει με­γά­λη από­στα­ση ώστε να συ­να­ντή­σουν το ΠΑΣΟΚ και τους πα­λαιο­μνη­μο­νια­κούς όσον αφορά τις μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές, εγκυ­μο­νεί την σε σύ­ντο­μο χρόνο πα­σο­κο­ποί­η­ση και όσον αφορά την κοι­νω­νι­κή - πο­λι­τι­κή τους επιρ­ροή: μια πο­λι­τι­κή κα­τάρ­ρευ­ση, της οποί­ας τα πρώτα ση­μά­δια απο­τυ­πώ­νο­νται στις δη­μο­σκο­πή­σεις, όπου ο Μη­τσο­τά­κης, χωρίς νε κερ­δί­ζει ο ίδιος σε επιρ­ροή, αυ­ξά­νει διαρ­κώς το προ­βά­δι­σμά του ένα­ντι του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, που είναι πλέον σε πο­ρεία διαρ­κούς πτώ­σης.      

Πο­λι­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σία ενό­ψει μιας νέας υπο­τρο­πής της κρί­σης

Εντε­λώς ανα­με­νό­με­να, αυτή η κρίση οι­κο­νο­μι­κής και πο­λι­τι­κής δια­χεί­ρι­σης του τρί­του μνη­μο­νί­ου και των συ­νε­πειών του, επα­να­φέ­ρει τους κιν­δύ­νους για μια με­γά­λη υπο­τρο­πή της κρί­σης του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού, με ορατό ση­μείο κα­μπής το φθι­νό­πω­ρο. Τότε, η κρίση δια­χεί­ρι­σης του μνη­μο­νί­ου θα πα­ρο­ξυν­θεί: τα προ­α­παι­τού­με­να και η νέα αξιο­λό­γη­ση με επί­κε­ντρο τα ερ­γα­σια­κά, ο κοι­νω­νι­κός ανα­βρα­σμός από την υλο­ποί­η­ση των μέ­τρων πε­ρι­κο­πών και υπερ­φο­ρο­λό­γη­σης, τα νέα «κα­νό­νια», η επι­βε­βαί­ω­ση των «μαύ­ρων» οι­κο­νο­μι­κών προ­ο­πτι­κών, η δρα­μα­τι­κή συρ­ρί­κνω­ση της πο­λι­τι­κής επιρ­ρο­ής της κυ­βέρ­νη­σης, θα συ­μπυ­κνω­θούν σε μια συ­νο­λι­κή αί­σθη­ση αδιε­ξό­δου και θα δη­μιουρ­γή­σουν τους όρους να πε­ρά­σου­με από την κρίση δια­χεί­ρι­σης του μνη­μο­νί­ου σε μια συ­νο­λι­κή, οι­κο­νο­μι­κή και πο­λι­τι­κή, υπο­τρο­πή της κρί­σης του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού.   

Όσα κάνει το τε­λευ­ταίο διά­στη­μα η κυ­βέρ­νη­ση μαρ­τυ­ρούν ότι στην πραγ­μα­τι­κό­τη­τα, σε αντί­θε­ση με την επι­με­λη­μέ­νη αι­σιο­δο­ξία που δια­κρί­νει τις δη­μό­σιες δια­κη­ρύ­ξεις των στε­λε­χών της, προ­ε­τοι­μά­ζε­ται γι’ αυτήν ακρι­βώς την προ­ο­πτι­κή. Έχο­ντας πε­ρά­σει στο απέ­να­ντι στρα­τό­πε­δο και εφαρ­μό­ζο­ντας σκλη­ρές μνη­μο­νια­κές πο­λι­τι­κές, έχει χάσει κάθε επι­θυ­μία αλλά και δυ­να­τό­τη­τα να στη­ρι­χτεί στα ερ­γα­τι­κά και λαϊκά στρώ­μα­τα για να αντι­με­τω­πί­σει τις φουρ­τού­νες που έρ­χο­νται. Ανα­ζη­τεί λοι­πόν άλλα ερεί­σμα­τα: στους σο­σιαλ­δη­μο­κρά­τες «φί­λους» της στην Ευ­ρώ­πη Ολάντ, Σουλτς και Σία (οι οποί­οι όμως της το αντα­πο­δί­δουν με τη «σκλη­ρή αγάπη» του τύπου «σας στη­ρί­ζου­με αλλά πρέ­πει να απο­κτή­σε­τε την ιδιο­κτη­σία του προ­γράμ­μα­τος και να εφαρ­μό­σε­τε απα­ρέ­γκλι­τα τα συμ­φω­νη­θέ­ντα»), κυ­ρί­ως όμως στους μη­χα­νι­σμούς του αστι­κού - μνη­μο­νια­κού «βα­θέ­ος κρά­τους», όπου επι­χει­ρεί να διευ­ρύ­νει την επιρ­ροή της φτιά­χνο­ντας «προ­γε­φυ­ρώ­μα­τα»:στο δι­κα­στι­κό σώμα (διεκ­δι­κώ­ντας επιρ­ροή ενά­ντια στο μη­χα­νι­σμό του Αθα­να­σί­ου), στα ΜΜΕ (όπου με τις νέες άδειες για τα κα­νά­λια, προ­σπα­θεί να αντι­κα­τα­στή­σει τα ερεί­σμα­τα των πα­λαιο­μνη­μο­νια­κών και της πα­λαιάς δια­πλο­κής με τα δικά της ερεί­σμα­τα και τη νέα δια­πλο­κή της «μαύ­ρης επι­χει­ρη­μα­τι­κό­τη­τας»), στις τρά­πε­ζες (όπου προ­σπα­θεί μά­ταια να δια­σώ­σει κά­ποια επιρ­ροή στις διοι­κή­σεις σε άνιση μάχη με τα ξένα funds και τους δα­νει­στές), σε ακόμη σκλη­ρό­τε­ρους μη­χα­νι­σμούς (στρα­τός, δυ­νά­μεις κα­τα­στο­λής κ.λπ.).

Όμως αυτό που απο­κα­λύ­πτει εύ­γλωτ­τα τόσο τις πραγ­μα­τι­κές προ­βλέ­ψεις τους για τη συ­γκυ­ρία όσο και τα σχέ­διά τους, είναι η υπό­θε­ση του εκλο­γι­κού νόμου. Η εσπευ­σμέ­νη και πάση δυ­νά­μει προ­σπά­θεια να αλ­λά­ξει «εδώ και τώρα» ο εκλο­γι­κός νόμος, να εξευ­ρε­θούν 200 βου­λευ­τι­κές ψήφοι για να ισχύ­ει από τις επό­με­νες εκλο­γές, να κα­ταρ­γη­θεί το μπό­νους των 50 εδρών για το πρώτο κόμμα, να ψη­φι­στεί η αύ­ξη­ση εξου­σιών του Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας και η απευ­θεί­ας εκλο­γή του και να γίνει το εκλο­γι­κό σύ­στη­μα ανα­λο­γι­κό­τε­ρο, απο­κα­λύ­πτει ένα πο­λι­τι­κό σχε­δια­σμό με τις εξής στο­χεύ­σεις:

1. Να απο­τρα­πεί ο σχη­μα­τι­σμός κυ­βέρ­νη­σης από τον Μη­στο­τά­κη και, αντί­θε­τα, να ανοί­ξει ο δρό­μος για το «με­γά­λο συ­να­σπι­σμό». Είναι η «υπεύ­θυ­νη» κα­θε­στω­τι­κή λύση που μπο­ρεί να αντέ­ξει τους κρα­δα­σμούς μιας νέας υπο­τρο­πής της κρί­σης του ελ­λη­νι­κού κα­πι­τα­λι­σμού και ταυ­τό­χρο­να -με ένα σμπά­ρο δυο τρυ­γό­νια- να δια­τη­ρή­σει τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στο παι­χνί­δι της εξου­σί­ας, μαζί με τη ΝΔ και τους λοι­πούς πα­λαιο­μνη­μο­νια­κούς!        

2. Να χτί­σει κα­θε­στω­τι­κές συμ­μα­χί­ες σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση, με την κα­ρα­μαν­λι­κή πτέ­ρυ­γα της ΝΔ (με υλικό υπό­βα­θρο την απευ­θεί­ας εκλο­γή του Προ­έ­δρου της Δη­μο­κρα­τί­ας αλλά και μια υπεύ­θυ­νη κα­θε­στω­τι­κή στάση «εθνι­κής ενό­τη­τας μπρο­στά στην κρίση που ο… statesman Βαγ­γέ­λης Μεϊ­μα­ρά­κης βγήκε να δια­λα­λή­σει δη­μο­σί­ως) αλλά και με ρε­τά­λια της κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς (Κου­βέ­λη και… Γιωρ­γά­κη).    

Ο σχε­δια­σμός αυτός, ωστό­σο, που ισο­δυ­να­μεί με το «να ‘‘απο­τρέ­ψου­με­’’ τον Μη­τσο­τά­κη επα­να­φέ­ρο­ντάς τον στο δρόμο της κα­θε­στω­τι­κής υπευ­θυ­νό­τη­τας και εξα­να­γκά­ζο­ντάς τον να… συ­γκυ­βερ­νή­σει μαζί μας και με τους κα­ρα­μαν­λι­κούς του κόμ­μα­τός του», έχει με­γά­λα κόστη και εντε­λώς αβέ­βαιο απο­τέ­λε­σμα.

Με άμεσο ορί­ζο­ντα το φθι­νό­πω­ρο, το κί­νη­μα αντί­στα­σης στα μνη­μό­νια και η Αρι­στε­ρά θα έχουν μια νέα ευ­και­ρία να κι­νη­το­ποι­ή­σουν και να κι­νη­το­ποι­η­θούν, μια νέα ευ­και­ρία να δώ­σουν τη μάχη ενά­ντια στην κυ­βέρ­νη­ση και το κα­θε­στώς των μνη­μο­νί­ων και της ιμπε­ρια­λι­στι­κής επι­τρο­πεί­ας. Η πο­λι­τι­κή, προ­γραμ­μα­τι­κή, ιδε­ο­λο­γι­κή και ορ­γα­νω­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σία γι’ αυτή τη μάχη είναι το άμεσο, θε­με­λιώ­δες πο­λι­τι­κό κα­θή­κον της στιγ­μής! 

Το σύνολο των νεκρών της επίθεσης στο Μόναχο ανήλθε σε εννέα, μετά την ανακάλυψη ενός ακόμη πτώματος μέσα στο εμπορικό κέντρο Olympia, όπου νωρίτερα ένοπλοι άνοιξαν πυρ, σύμφωνα με την αστυνομία της μεγαλούπολης αυτής της νότιας Γερμανίας.

Σύμφωνα με εκπρόσωπο της αστυνομίας του Μονάχου, οι αρχές προσπαθούν να εξακριβώσουν εάν η σορός αυτή ανήκει σε κάποιον από τους τουλάχιστον τρεις δράστες.

Το πτώμα ενός νεαρού άνδρα εντοπίστηκε στην περιοχή του εμπορικού κέντρου Olympia του Μονάχου, σύμφωνα με την αστυνομία της πόλης, η οποία πρόσθεσε ότι ερευνά εάν πρόκειται για κάποιον από τους δράστες ή για τον ένατο νεκρό της επίθεσης.

«Είμαι Γερμανός!» ακούγεται να φωνάζει ένας εκ των υπόπτων της επίθεσης σε βίντεο που κυκλοφόρησε τα τελευταία λεπτά, ενώ, αυτόπτης μάρτυρας δήλωσε στο τηλεοπτικό δίκτυο RTL ότι ένας εκ των δραστών χρησιμοποίησε υβριστική έκφραση για τους ξένους, «παλιοξένοι» σε ελεύθερη απόδοση και ότι φορούσε στρατιωτικού τύπου αρβύλες.

Ο εκπρόσωπος Τύπου της αστυνομίας ενημερώνοντας τους δημοσιογράφους, ανέφερε ότι οι δράστες είναι μέχρι τρεις και ότι η αστυνομία εκτιμά ότι βρίσκονται στο "στενό κύκλο" της πόλης του Μονάχου. Σε ερώτηση για τα όπλα των δραστών απάντησε "ουδέν σχόλιο".

Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν ενδείξεις περί ισλαμιστικής τρομοκρατικής ενέργειας, δήλωσε εκπρόσωπος της αστυνομίας του Μονάχου, σύμφωνα το περιοδικό Focus. «Βρισκόμαστε ακόμη σε πολύ πρώιμο στάδιο της έρευνας», εξήγησε ο ίδιος εκπρόσωπος.

Στο μεταξύ o δημοσιογράφος της εφημερίδας Bild στο Μόναχο Γιούλιαν Ρέπκε σε ανάρτησή του στο Twitter ανέφερε ότι δεν υπάρχουν πληροφορίες ούτε για πιθανόν «δεξιά» κίνητρα των δραστών της επίθεσης.

Στο Μόναχο έχουν μεταβεί ειδικές δυνάμεις από άλλες περιοχές της χώρας, ενώ πάνω από την πόλη πετούν πολλά ελικόπτερα της Αστυνομίας, σε κάποια από τα οποία επιβαίνουν ελεύθεροι σκοπευτές.

Οι αρχές απομακρύνουν πολίτες, πελάτες και εργαζόμενους, από το εμπορικό κέντρο Olympia, ωστόσο πολλοί άλλοι πιστεύεται ότι ακόμη κρύβονται στο εσωτερικό του κτιρίου.

Η ανταποκρίτρια του ΑΠΕ-ΜΠΕ στη Γερμανία μετέδωσε επιπλέον ότι το Μόναχο κηρύχθηκε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.

Συνεργάτες της καγκελαρίου Άγγελας Μέρκελ έχουν συγκεντρωθεί στην Καγκελαρία, από όπου παρακολουθούν τις εξελίξεις στο Μόναχο και βρίσκονται σε συνεχή επαφή με όλες τις αρμόδιες αρχές, σύμφωνα με πληροφορίες του Γερμανικού Πρακτορείου Ειδήσεων (dpa).

Σύμφωνα με την ίδια πηγή, όλα τα μέλη της κυβέρνησης τα οποία έχουν κάποια σχετική αρμοδιότητα βρίσκονται σε εγρήγορση, ενώ η Άγγελα Μέρκελ δεν βρίσκεται στην Καγκελαρία. Ο υπουργός Εσωτερικών της Γερμανίας Τόμας ντε Μεζιέρ, ο οποίος βρισκόταν σε μια πτήση προς τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όπου θα έκανε ολιγοήμερες διακοπές όταν διαπράχθηκε επίθεση ενόπλων στο Μόναχο νωρίτερα σήμερα, διακόπτει το ταξίδι του και επιστρέφει εσπευσμένα στο Βερολίνο, μετέδωσε το Γερμανικό Πρακτορείο (dpa).

«Η δολοφονική επίθεση στο Μόναχο με συγκλονίζει βαθύτατα. Η σκέψη μου βρίσκεται σε όλα τα θύματα και σε όλους όσοι είτε πενθούν, είτε φοβούνται για ένα αγαπημένο πρόσωπο», υπογράμμισε σε ανακοίνωσή του ο Ομοσπονδιακός Πρόεδρος της Γερμανίας Γιοάχιμ Γκάουκ και πρόσθεσε ότι συμπαρίσταται «σε όσους βρίσκονται σε υπηρεσία προκειμένου να προστατεύσουν ανθρώπους και να σώσουν ζωές».

Την ίδια ώρα οι αρχές του γειτονικού κρατιδίου της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας έθεσαν την αστυνομία της σε κατάσταση ύψιστης ετοιμότητας, ειδικά για την προστασία μαζικών εκδηλώσεων, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι πρόκειται απλά για «αντίδραση στα γεγονότα του Μονάχου».

Το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Sputnik μετέδωσε επικαλούμενο γερμανικά ΜΜΕ ότι ο ένας από τους δράστες φέρεται να αυτοκτόνησε, όμως αυτό δεν έχει επιβεβαιωθεί από επίσημη πηγή, σύμφωνα με δημοσίευμα της ηλεκτρονικής έκδοσης της εφημερίδας Bild.

Το γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο NTV μετέδωσε ότι στελέχη των Ειδικών Δυνάμεων της αστυνομίας αναπτύχθηκαν στην περιοχή, ενώ η αστυνομία έκανε λόγο για μια ευρεία επιχείρηση σε «πολλές» περιοχές του Μονάχου.

Προσωπικό στο εμπορικό κέντρο κρύβεται ακόμη μέσα στο κτίριο, είπε μια υπάλληλος μιλώντας στο Ρόιτερς τηλεφωνικά. Ακούστηκαν «πολλοί πυροβολισμοί, δεν μπορώ να πω πόσοι, πάντως πολλοί», είπε η εμποροϋπάλληλος αυτή. «Όλος ο κόσμος που βρισκόταν έξω μπήκε ουρλιάζοντας μέσα στο κατάστημα και είδα έναν άνθρωπο να κείτεται στο έδαφος που ήταν τόσο βαριά τραυματισμένος που είναι βέβαιο ότι δεν σώθηκε», συνέχισε η ίδια.

«Δεν έχουμε καμιά επιπλέον πληροφορία, κρυβόμαστε στο πίσω μέρος, στον χώρο αποθήκευσης. Δεν μας έχει πλησιάσει κανένας αστυνομικός ακόμη», συμπλήρωσε η υπάλληλος.

Οι αρχές του Μονάχου ανακοίνωσαν ότι έχουν διακοπεί όλες οι συγκοινωνίες στην πόλη, λεωφορεία, τρένα και τραμ, αλλά και ότι έκλεισε ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός και απομακρύνθηκαν οι άνθρωποι που βρίσκονταν στο εσωτερικό του.

Το εμπορικό κέντρο Olympia βρίσκεται δίπλα στο Ολυμπιακό Στάδιο του Μονάχου, όπου ο Μαύρος Σεπτέμβρης είχε πάρει ομήρους και κατόπιν σκοτώσει 11 ισραηλινούς αθλητές κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του 1972.

Η σημερινή επίθεση διαπράχθηκε μία εβδομάδα αφότου ένας 17χρονος που είχε αιτηθεί ασύλου τραυμάτισε επιβάτες ενός τρένου επιτιθέμενος με τσεκούρι. Ο νεαρός έπεσε νεκρός από πυρά της βαυαρικής αστυνομίας, αφού τραυμάτισε τέσσερις ανθρώπους από το Χονγκ Κονγκ και έναν κάτοικο καθώς προσπαθούσε να αποδράσει.

Ο υπουργός Δικαιοσύνης Χάικο Μάας επισήμανε, σε δηλώσεις του που δημοσιεύθηκαν στο σημερινό φύλλο της εφημερίδας Bild και προφανώς έγιναν από τη σημερινή επίθεση στο Μόναχο, ότι «δεν υπάρχει λόγος να πανικοβαλλόμαστε, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι η Γερμανία παραμένει ένας πιθανός στόχος».

Η επίθεση των ενόπλων στη Γερμανία ακολουθεί την επίθεση στη Νίκαια την ημέρα της εθνικής επετείου της Γαλλίας, όταν ένας Τυνήσιος έπεσε με ένα φορτηγό πάνω στο πλήθος και σκότωσε 84 ανθρώπους. Η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος ανέλαβε την ευθύνη για αυτή την επίθεση.

Εξάλλου, σήμερα συμπληρώθηκαν πέντε χρόνια από τη σφαγή που είχε διαπράξει στη Νορβηγία ο Άντερς Μπέρινγκ Μπρέιβικ, ο οποίος θεωρείται ήρωας από πολλούς οπαδούς της άκρας δεξιάς στην Ευρώπη και στην Αμερική.




πηγή ΑΠΕ

Το ΜΕΤΑ σχετικά με τη συνάντηση των αποκαλούμενων «κοινωνικών εταίρων», της ΓΣΕΕ δηλ. και όλων των εργοδοτικών οργανώσεων (ΣΕΒ, ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΣΕΤΕ) στο Υπουργείο Εργασίας και της χάραξης κοινής «εθνικής γραμμής» ενόψει της διαπραγμάτευσης της κυβέρνησης με τους δανειστές το Σεπτέμβρη, δηλώνει πως:

1. Δεν μπο­ρεί να υπάρ­ξει «εθνι­κή γραμ­μή» σε καμιά πε­ρί­πτω­ση με­τα­ξύ ερ­γα­ζο­μέ­νων και ερ­γο­δο­τών, αφού τα συμ­φέ­ρο­ντά τους είναι δια­με­τρι­κά αντί­θε­τα. Η ηγε­τι­κή ομάδα της ΓΣΕΕ δεν έχει εξου­σιο­δο­τη­θεί με κα­νέ­ναν τρόπο από την ερ­γα­τι­κή τάξη ώστε να δια­πραγ­μα­τεύ­ε­ται για το πώς θα γίνει κα­λύ­τε­ρα ο σφα­για­σμός των δι­καιω­μά­των της.

            2. Η κυ­βέρ­νη­ση χρη­σι­μο­ποιεί τον «κοι­νω­νι­κό διά­λο­γο» ως άλ­λο­θι και ως ερ­γα­λείο, από τη μια για να βρει συ­νε­νό­χους στην πα­γί­ω­ση των μνη­μο­νια­κών ανα­τρο­πών των ερ­γα­σια­κών δι­καιω­μά­των και συμ­μά­χους στην υλο­ποί­η­ση των νέων αντερ­γα­τι­κών αλ­λα­γών στα ερ­γα­σια­κά που έχει συ­νο­μο­λο­γή­σει στο 3ο μνη­μό­νιο, και από την άλλη για να προ­βά­λει μια υπο­τι­θέ­με­νη σύ­γκρου­ση με­τα­ξύ Ελ­λά­δας – λες και έχουν όλοι οι «εταί­ροι» στην Ελ­λά­δα τα ίδια συμ­φέ­ρο­ντα - και δα­νει­στών. Είναι χα­ρα­κτη­ρι­στι­κό ότι συμ­φώ­νη­σαν και «...θε­ω­ρούν ότι δεν υφί­στα­ται θέμα μεί­ω­σης του κα­τώ­τα­του μι­σθού ή κα­τάρ­γη­σης του 13ου και 14ου μι­σθού...» όταν μέχρι χθες έλε­γαν ότι θα επα­να­φέ­ρουν τον κα­τώ­τα­το μισθό στα προ μνη­μο­νί­ου επί­πε­δα (751€) και όταν ακόμα και η δια­τή­ρη­ση του 13ου και 14ου μι­σθού θα συ­νο­δευ­τεί με την κα­τάρ­γη­ση επι­δο­μά­των που προ­σαυ­ξά­νουν σή­με­ρα το βα­σι­κό μισθό.

            3. Οι ερ­γα­ζό­με­νοι θα αντι­στα­θούν στο χτύ­πη­μα του δι­καιώ­μα­τος στην απερ­γία, όπως κω­δι­κο­ποι­ή­θη­κε στη συμ­φω­νία των «εταί­ρων» πως ο συν­δι­κα­λι­στι­κός νόμος (1264/1982) «…πρέ­πει να εκ­συγ­χρο­νι­στεί, κυ­ρί­ως ως προς την αντι­με­τώ­πι­ση πρα­κτι­κών κακής εφαρ­μο­γής του…» όταν όλοι γνω­ρί­ζου­με ότι ως κακή πρα­κτι­κή θε­ω­ρεί­ται η «ευ­κο­λία» στην προ­κή­ρυ­ξη της απερ­γί­ας πράγ­μα για το οποίο εν­δια­φέ­ρο­νται οι δα­νει­στές, με στόχο να ευ­νου­χί­σουν αυτό το δι­καί­ω­μα των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

            Το ΜΕΤΑ καλεί τους ερ­γα­ζό­με­νους, τα πρω­το­βάθ­μια σω­μα­τεία, τις ομο­σπον­δί­ες, τα Ερ­γα­τι­κά Κέ­ντρα της ΓΣΕΕ και τα Νο­μαρ­χια­κά Τμή­μα­τα της ΑΔΕΔΥνα μην νο­μι­μο­ποι­ή­σουν κα­νέ­ναν “κοι­νω­νι­κό” διά­λο­γο και να μη συ­ναι­νέ­σουν στην πλήρη ανα­τρο­πή των δι­καιω­μά­των τους, γιατί το αντερ­γα­τι­κό “μενού” του Φθι­νο­πώ­ρου για τα ερ­γα­σια­κά προ­βλέ­πει, εκτός από τα πα­ρα­πά­νω, την απε­λευ­θέ­ρω­ση των ομα­δι­κών απο­λύ­σε­ων και την πλήρη ευ­ε­λι­ξία στις ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις.

            Η αντι­με­τώ­πι­ση της νέας αντερ­γα­τι­κής επί­θε­σης της κυ­βέρ­νη­σης και των δα­νει­στών απαι­τεί τον συ­ντο­νι­σμό της ερ­γα­τι­κής πλευ­ράς με τα άλλα πλητ­τό­με­να, από τα μνη­μό­νια κοι­νω­νι­κά στρώ­μα­τα, τους ελεύ­θε­ρους επαγ­γελ­μα­τί­ες, τους αυ­το­α­πα­σχο­λού­με­νους και τους αγρό­τες, που κα­τα­στρέ­φο­νται βίαια και προ­λε­τα­ριο­ποιού­νται, τη νε­ο­λαία που με­τα­να­στεύ­ει και η οι­κο­δό­μη­ση ενός ευ­ρύ­τε­ρου κοι­νω­νι­κού με­τώ­που για την κα­τάρ­γη­ση των μνη­μο­νί­ων και όσων τα υπο­στη­ρί­ζουν και τα υλο­ποιούν και τη σύ­γκρου­ση και ρήξη με την Ευ­ρω­παϊ­κή Ένωση, ως προ­ϋ­πό­θε­ση για την εφαρ­μο­γή ενός φι­λο­λαϊ­κού προ­γράμ­μα­τος για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση και την οι­κο­νο­μι­κή της ανά­πτυ­ξη σε όφε­λος του λαού και του τόπου.

            Οι αγω­νι­στι­κές κι­νη­το­ποι­ή­σεις των συν­δι­κά­των, με αφορ­μή τη ΔΕΘ στις 10 Σε­πτέμ­βρη στη Θεσ­σα­λο­νί­κη, πρέ­πει να απο­τε­λέ­σουν την αφε­τη­ρία των αγώ­νων για να μην πε­ρά­σουν τα νέα αντερ­γα­τι­κά μέτρα και για να ακυ­ρω­θεί η εφαρ­μο­γή αυτών που πέ­ρα­σαν πρό­σφα­τα και πε­τσο­κό­βουν τις συ­ντά­ξεις και τα ει­σο­δή­μα­τα των ερ­γα­ζο­μέ­νων.

Ιού­λης 2016

Συμβολαιογράφοι και δυνάμεις των ΜΑΤ την Τετάρτη 20 Ιούλη στο ειρηνοδικείο Θεσ/νίκης δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν βία αλλά και να παραβούν το σχετικό με τους πλειστηριασμούς νομοθετικό πλαίσιο για να εξυπηρετήσουν τ’ αφεντικά τους, τους τραπεζίτες, αρπάζοντας τη λαϊκή κατοικία και περιουσία, έναντι «πινακίου φακής».

Γνωρίζοντας ότι αρχίζει και στη Θεσ/νίκη (όπως και στην Αθήνα από την προηγούμενη εβδομάδα) η επίθεση αρπαγής λαϊκών σπιτιών αλλά και άλλων περιουσιακών στοιχείων μικροεπαγγελματιών μεταξύ των οποίων και ένα σπίτι 45τ.μ. περίπου, στο οποίο κατοικεί οικογένεια με άτομα με ειδικές ανάγκες, η Λαϊκή Συνέλευση Δυτικών Συνοικιών καλέσαμε συγκέντρωση στο Ειρηνιδικείο Θεσ/νίκης και παρά το ότι βρισκόμαστε στη μέση του καλοκαιριού, συγκεντρωθήκαμε μερικές δεκάδες εργαζόμενοι και νέοι της πόλης από συνελεύσεις γειτονιάς, πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες, φοιτητικούς συλλόγους κ.ά.



Στην αίθουσα του Ειρηνοδικείου καταθέσαμε τις θέσεις του κινήματος για τη ασκούμενη στο θέμα των πλειστηριασμών-κατασχέσεων πολιτική, ειδικά με την εφαρμογή του νέου νομοθετικού πλαισίου που ψήφισε η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, μετά το 3ο μνημόνιο και καλέσαμε για άλλη μια φορά τους συμβολαιογράφους να απέχουν από τους πλειστηριασμούς της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας και να μη γίνουν τα όργανα εκτέλεσης αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.

Αντ’ αυτού η προεδρεύουσα της διαδικασίας κ. Χρουσαλά-Μπιλίτση, η οποία τυγχάνει και πρόεδρος της τοπικού συνδικαλιστικού οργάνου των συμβολαιογράφων, και αφού προηγουμένως είχε ζητήσει την παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων μέσα στην κατάμεστη από διαδηλωτές αίθουσα, κάλεσε τα ΜΑΤ να απομακρύνουν τους διαδηλωτές, «για να μπορέσουν να κάνουν κι αυτοί τη δουλειά τους…», όπως προκλητικά δήλωσε, να προχωρήσουν δηλ. στην αρπαγή (από την τράπεζα Πειραιώς, κατά κύριο λόγο, την οποία πάρα πολύ συχνά εκπροσωπεί η κ. πρόεδρος), μέσω του πλειστηριασμού.

Στη συνέχεια οι διμοιρίες των ΜΑΤ με ιδιαίτερα βίαιο απομάκρυναν τους διαδηλωτές, παίρνοντάς μας κυριολεκτικά σηκωτούς από την αίθουσα, και η διαδικασία συνεχίστηκε κεκλεισμένων των θυρών (με δυο σειρές ανδρών των ΜΑΤ, μέσα και έξω από την πόρτα της αίθουσας), κατά παράβαση κάθε νομικής πρόβλεψης περί ανοιχτής στο κοινό διαδικασίας πλειστηριασμού.

Και αν και δεν έγινε τελικά κατορθωτό το ξεπούλημα του σπιτιού των 45τ.μ. (λόγω έλλειψης πλειοδότη) η βία και οι παράνομες πράξεις δε σταμάτησαν εδώ. Ενώ οι διαδικασίες των πλειστηριασμών, όπως ρητά προβλέπεται, ξεκινούν στις 4μ.μ. και ολοκληρώνονται στις 5μ.μ., η συγκεκριμένη διαδικασία ολοκληρώθηκε στις 5.07μ.μ., όταν κατοχυρώθηκε έναντι πινακίου φακής η ακίνητη περιουσία πρώην ιδιοκτήτη επιχείρησης στην Ευκαρπία Θεσ/νίκης, όχι βέβαια υπέρ των πρώην εργαζόμενών της (οι οποίοι έχουν αποζημιωθεί) αλλά υπέρ της τράπεζας Πειραιώς…

Όταν δε διαμαρτυρήθηκε ο οφειλέτης-ιδιοκτήτης για την παρανομία, αφού αρχικά τον χτύπησαν, στη συνέχεια οι δυνάμεις τον ΜΑΤ τον συνέλαβαν και από την πίσω πόρτα τον οδήγησαν στο αστυνομικό τμήμα.

Ως Λαϊκή Συνέλευση αλλά και όλες/οι μαζί οι συλλογικότητες και οι αγωνιστές που συμμετείχαμε στη σημερινή κινητοποίηση, καταγγέλλουμε

• τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που σε εφαρμογή του 3ου μνημονίου και των εντολών Ε.Ε.-κεφαλαίου προωθεί αυτή την πολιτική αρπαγής της λαϊκής κατοικίας και περιουσίας και προσφέροντάς κι αυτή, μαζί με τη δημόσια περιουσία και τα αγαθά που ξεπιουλιούνται, στα ντόπια και ξένα αρπακτικά

• τους συμβολαιογράφους που με τη συμμετοχή τους στους πλειστηριασμούς παίρνουν θέση και εξυπηρετούν τα μεγάλα συμφέροντα, κόντρα στην εργαζόμενη πλειοψηφία και τα λαϊκά δικαιώματα και τις ανάγκες, παραβιάζοντας ταυτόχρονα κατάφωρα κάθε νομότυπη διαδικασία

Καλούμε τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους συνταξιούχους και τους νέους, τις τοπικές, εργατικές, πολιτικές και κοινωνικές συλλογικότητες της πόλης σε συστράτευση για την ανατροπή αυτής της πολιτικής

Την επόμενη Τετάρτη 27 Ιουλίου, στις 3.30μ.μ. θα είμαστε όλοι, ακόμα πιο μαζικά και δυναμικά, στο ειρηνοδικείο Θεσ/νίκης, για την ματαίωση των πλειστηριασμών, για να μην περάσει ΚΑΝΕΝΑ ΛΑΪΚΟ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ!

Λαϊκή Συνέλευση Δυτικών Συνοικιών Θεσ/νίκης

Του ΣΤΑΘΗ*

Κάθε μέρα κι ένα κακό νέο! Ή πολλά κακά νέα. Μόλις χθες μάθαμε ότι το έλλειμμα των Ασφαλιστικών Ταμείων ανέρχεται στο 9% του ΑΕΠ. Τουτέστιν γύρω στα 19 δισ.! Το έλεγε ο κ. Κατρούγκαλος και γέλαγε. Γιατί; ομιλεί γελαστός «καν τι μη γελοίον ει»! Ισως να φταίει το μαντιλάκι, που είναι χάχας (το μαντιλάκι).

Κατά τα άλλα, οι κοινωνικοί εταίροι συμφώνησαν να παραμείνουμε στηνεργασιακή ζούγκλα και να μη μεταβούμε στον εργασιακό μεσαίωνα. Δεν το βλέπω. Το πιθανότερον είναι ότι το μαντιλάκι του κ. Κατρούγκαλου δεν θα μπορέσει να αντέξει στις «διαπραγματεύσεις» με την Τρόικα τον Σεπτέμβρη,

Γιατί το λέω; διότι έτσι, ακριβώς έτσι, έχει γίνει έως τώρα! Προσέτι: μόλις έκοψαν το ΕΚΑΣ οι απροσμάχητοι «αριστεροί» του Σόιμπλε και αντελήφθησαν τον κουρνιαχτό που σηκώθηκε, άρχισαν να λένε ότι θα βρουν ισοδύναμα! Ως τώρα βρήκαν τρία πουλάκια που κάθονται σ’ έναν πλάτανο. Τον Σεπτέμβρη, με τις νέες περικοπές, θα βρουν και μπεκάτσες.

Μόλις χθες επίσης μάθαμε ότι 10.643 νέοι άνεργοι γράφτηκαν στον ΟΑΕΔ μόλις τον φετινό Ιούνιο. Και γέλια ο κ. Κατρούγκαλος. Διότι η οικονομία έχει αναστηθεί απ’ το Πάσχα και χορεύει τον χορό της (άδειας) κοιλιάς.

Μόλις προχθές ο κ. Μουζάλας δήλωνε στη Βουλή ότι αγνοείται η τύχη εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που έχουν «απορροφήσει» οι ρουφήχτρες ΜΚΟ για το προσφυγικό. Και δεν παραιτείται. Ούτε ουδείς τις άλλος ζητά την παραίτησή του! Εχουμε συνηθίσει τον κυνισμό και την αναλγησία. Του διαφεύγουν κάτι εκατομμυριάκια του κ. Μουζάλα -ο συνταξιούχος πεινάει, η ΜΚΟ το γλεντάει- και δεν κουνιέται φύλλο. Η ευαισθησία Μουζάλα περιορίζεται στο πάτωμα, κάτω απ’ την καρέκλα του.

Αλλά, αν κάθε μέρα μαθαίνουμε ένα ή περισσότερα κακά νέα, υπάρχουν και πλήθος ενδημούντα κακά που απλώς εξελίσσονται. Για παράδειγμα ο κ. Πολάκης, παρέα με τον κ. Ξανθό, που αποδεικνύονταιχειρότεροι απ’ τον Αδώνιδα. Για παράδειγμα επίσης

ο Τσίπρας που παίρνει το μυστρί και πάει να εγκαινιάσει «νοσοκομείο» στη Σαντορίνη, το οποίον έχει έλλειμμα προσωπικού που υπερβαίνει την εκατοντάδα και θα λειτουργεί υπό νομικό καθεστώς που θα του επιτρέπει να μεταβεί εν μία νυκτί από τον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα. Γεια σου, ρε ΣΥΡΙΖΑ, με τα κόλπα σου!...

Πλην όμως ο Τσίπρας ατάραχος. Λέει σε μας τα συνήθη ψεύδη για το πλεόνασμα και το χρέος, αλλά όταν για αυτά ακριβώς του βάζει χέρι ο κ. Μοσκοβισί, ποιείται την νήσσαν. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι συναντήσεις με τον «γερμανοτσολιά» (κατά ΣΥΡΙΖΑ) Παπανδρέου και το πρεστίζ Τσίπρα ανεβαίνει τόσον όσο χρειάζεται για να είναι ισοϋψές με το πρεστίζ Κουβέλη. Κάθε μέρα μια κασκαρίκα, νέα ή εν εξελίξει. Μαθαίνω ότι ο κ. Κυρίτσης ακόμα προσπαθεί να μεταθέσει τα οικονομικά βάρη στους «μενουμευρώπη», αλλά δυστυχώς τη λέζα εξακολουθούν να την πληρώνουν κι όσοι ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ. Αδικο πράγμα ο σοσιαλισμός. Απόδειξη οι καθαρίστριες! Οσον η Αριστερά αγωνιζόταν να πάρει

την εξουσία, οι καθαρίστριες ήταν εμβληματικά πρόσωπα ελπίδων και προσδοκιών. Μόλις ο Τσίπρας ανακάλυψε ότι «δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς» παρά να κάνει την Αριστερά Δεξιά (ή χλεύη της Δεξιάς), οι έρμες οι καθαρίστριες ξανάγιναν σύμβολα απληρωσιάς και εμπαιγμού,

ώσπου να αναλάβει ο Πολάκης να τις θάψει τρία μέτρα κάτω απ’ τη γης. Είπα Πολάκης, θυμήθηκα«βοθροκάναλα» κι έμαθα ότι η κακή διαπλοκή που ο Τσίπρας έκανε καλή διαπλοκή, τώρα απαιτείκαζίνο εντός Αθηνών, κάπου στα βόρεια προάστια. Είναι να βάζει τα κλάματα ο κ. Σπίρτζης και τα γέλια ο κ. Κατρούγκαλος! Και νέους φόρους το Τρύφων. Για να μαραζώσει κι άλλο η οικονομία, να φύγουν

κι άλλοι νέοι στο εξωτερικό. Κρατήστε την ανάσα σας: ως τώρα έχουν φύγει στο εξωτερικό περίπου 400.000 πρόσωπα (οι περισσότερες και οι περισσότεροι, νέοι με σπουδές και δεξιότητες), καθώς και 50-70.000 επιστήμονες και εξειδικευμένοι επαγγελματίες. Οι εργαζόμενοι αυτοί, νέοι και μεγαλύτεροι, θα προσέφεραν στο ακαθάριστο εθνικό προϊόν γύρω στα 8 δισ. ευρώ σε φόρους (χώρια σε παραγωγή, αν κρίνουμε από τα 50 δισ. ευρώ περίπου που προσφέρουν στις οικονομίες των χωρών που εργάζονται). Σε αυτούς τους δύο συγκλονιστικούς αριθμούς πρέπει να προστεθούν και να συνυπολογισθούν τα 9 δισ. ευρώ που έχει κοστίσει η εκπαίδευση των νεαρών ξενιτεμένων.

Και ενώ συντελείται αυτός ο εξολοθρεμός, το Τρύφων, δηλαδή ο Τσίπρας, λέει μπούρδες για χαλάρωση των κάπιταλ κοντρόλ, μπούρδες διότι 1.680 ευρώ τον μήνα μπορούσε να πάρει κανείς, 1.680 ευρώ θα μπορεί να παίρνει και στο εξής. Απλώς, αν δεν πάρει τα 420 ευρώ της μιας βδομάδας, θα μπορεί να πάρει 840 την επόμενη! Μεγάλη χαλάρωση! ποιος τη σκέφθηκε; ο Καρανίκας;

Βεβαίως, ελάχιστοι μπορούν να πάρουν 840 ευρώ το δεκαπενθήμερο και 1.680 ευρώ τον μήνα, αλλά αυτό τι σημασία μπορεί να έχει για μια κυβέρνηση που της φεύγουν οι νέοι σαν τα χελιδόνια το φθινόπωρο. Χελιδόνια που δεν θα γυρίσουν την επόμενη άνοιξη, αλλά θα μείνουν μακριά απ’ τον μιαρό αυτόν τόπο που οι κρετίνοι ξέρουν μόνον να κόβουν τις συντάξεις απ’ τους γέροντες ώσπου να (τους) πεθάνουν και τους μισθούς απ’ τους εργαζόμενους ώσπου να γίνουν ραγιάδες και σκλάβοι.

Κι ενώ στη χώρα συντελείται εθνική καταστροφή με τους μισούς νέους να φεύγουν και τους άλλους μισούς να παραμένουν, αλλά εκτός παραγωγής (συνεπώς χωρίς ζωή), η κυβέρνηση Πολάκη πανηγυρίζει για τα πλεονάσματα που πέτυχε. Τα μόνα πλεονάσματα (σε χέρια, πόδια και κεφάλια) που έχει πετύχει αυτή η κυβέρνηση προέρχονται από τα ελλείμματα (σε χέρια, πόδια και κεφάλια) που έχει προκαλέσει σε όλους μας.

Για όλα αυτά και το χειρότερο όλων αυτών, τον αφελληνισμό της πατρίδας (διά της μετανάστευσηςκαι της υποτέλειας), ο Τσίπρας ουδέν εκστομίζει, αλλά απεργάζεται μόνον τον νέο εκλογικό νόμο. Επιδιώκοντας: α) τη μονιμοποίηση του μνημονιακού καθεστώτος διά των κυβερνήσεων συνεργασίας των μνημονιακών δυνάμεων και β) τις παραγραφές. Τόσο του κόβει, αναλόγως πράττει. Για τα υπόλοιπα άσε να βγάλουν τα κάστανα απ’ τη φωτιά οι καστανάδες το φθινόπωρο.

Αλλά, ως φαίνεται, έχει δίκιο ο κ. Μοσκοβισί: «Πολύ ανθεκτικοί οι Ελληνες στην κρίση!». Πηδάτε τους κι άλλο...


*πηγή enikos

Δημήτρης Κατσορίδας
αναδημοσίευση από kommon.gr

«…ένας από τους λόγους της αποτυχίας του επαναστατικού κινήματος βρίσκεται ακριβώς στο ότι η πραγματική ζωή των ατόμων διαδραματίζεται σε επίπεδο διαφορετικό από αυτό που πιστεύουν οι πρωτεργάτες της κοινωνικής επανάστασης που βασίζονται σε μια βαθύτερη γνώση του κοινωνικού είναι». Αυτό, μεταξύ άλλων, ισχυριζόταν ο Βίλχελμ Ράιχ. Και, κατά πώς φαίνεται, δεν έχει άδικο.

Με λίγα λόγια, ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός, ως με­τα­βα­τι­κό πρό­γραμ­μα του αστι­σμού, μπό­ρε­σε και κυ­ριάρ­χη­σε επει­δή οι εκ­πρό­σω­ποί του κα­τά­λα­βαν αυτό που δεν μπο­ρούν να κα­τα­λά­βουν οι αρι­στε­ροί: το ζή­τη­μα της ψυ­χο­λο­γί­ας και της ιδε­ο­λο­γι­κής ηγε­μο­νί­ας.

Ου­σια­στι­κά, ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός απο­τέ­λε­σε την απά­ντη­ση του κε­φα­λαί­ου και του κρά­τους, το οποίο εκ­φρά­ζει τα συ­νο­λι­κά και μα­κρο­πρό­θε­σμα συμ­φέ­ρο­ντα του κε­φα­λαί­ου, απέ­να­ντι στη με­γά­λη ισχύ που είχαν απο­κτή­σει οι ερ­γα­ζό­με­νες τά­ξεις, οι συν­δι­κα­λι­στι­κές και πο­λι­τι­κές τους ορ­γα­νώ­σεις και τα άλλα κοι­νω­νι­κά κι­νή­μα­τα στη διάρ­κεια της πε­ριό­δου 1960-1970.

Η απά­ντη­ση του κε­φα­λαί­ου ήταν η ανα­διάρ­θρω­ση, οι ευ­έ­λι­κτες μορ­φές ερ­γα­σί­ας, η ερ­γα­σια­κή απορ­ρύθ­μι­ση και η απο­δυ­νά­μω­ση του συν­δι­κα­λι­στι­κού κι­νή­μα­τος, δη­λα­δή η ήττα των κι­νη­μά­των. Οι ερ­γα­σια­κές σχέ­σεις άλ­λα­ξαν χα­ρα­κτή­ρα, οι συλ­λο­γι­κές διεκ­δι­κή­σεις και η συν­δι­κα­λι­στι­κή δράση απα­ξιώ­θη­καν ως απο­λι­θώ­μα­τα του πα­ρελ­θό­ντος και η προ­σω­πι­κή ανέ­λι­ξη έγινε κα­θε­στώς. Η χει­ρω­να­κτι­κή ερ­γα­σία επί­σης απα­ξιώ­θη­κε επει­δή ήταν «βρό­μι­κη», ενώ ο λε­γό­με­νος τρι­το­γε­νής το­μέ­ας ήταν το βα­σι­κό όχημα για την επί­τευ­ξη της κα­πι­τα­λι­στι­κής ανα­διάρ­θρω­σης (ελα­στι­κο­ποί­η­ση ωρα­ρί­ων, μειω­μέ­νες απο­δο­χές, δι­πλές δου­λειές για συ­μπλή­ρω­ση του μι­σθού κλπ.).

Όμως, η ιδε­ο­λο­γία μέσω της οποί­ας επι­κρά­τη­σαν όλα αυτά ήταν ο ατο­μι­σμός, ο κα­τα­να­λω­τι­σμός και γε­νι­κά η ατο­μι­κή πρω­το­βου­λία.

Έτσι, ο νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμός, ως πο­λι­τι­κό και οι­κο­νο­μι­κό πρό­γραμ­μα, κα­τά­φε­ρε, με τον δικό του τρόπο, να ενι­σχύ­σει και να εκ­φρά­σει τα βα­θύ­τε­ρα συ­ναι­σθή­μα­τα και τις επι­θυ­μί­ες των μαζών, ενι­σχύ­ο­ντας αυτό το οποίο ήδη μα­θαί­νου­με από την παι­δι­κή μας ηλι­κία και βιώ­νου­με κα­θη­με­ρι­νά: τον ατο­μι­σμό, τον αντα­γω­νι­σμό και τον κα­τα­να­λω­τι­σμό. Στη­ρί­χτη­κε πάνω στην αδυ­να­μία της Αρι­στε­ράς να εξά­ψει τη φα­ντα­σία και να αφυ­πνί­σει τον εν­θου­σια­σμό των αν­θρώ­πων, αφή­νο­ντας στον αντί­πα­λο να θίγει τις εσώ­τε­ρες χορ­δές τους με στρε­βλούς τρό­πους. Ως πρό­ταγ­μα ανα­δεί­χτη­κε το «να περ­νά­με καλά» και το «να πιά­σου­με την καλή», καθώς επί­σης όλα τα συ­μπα­ρο­μαρ­τού­ντα του νέου τρό­που ζωής: οι πι­στω­τι­κές κάρ­τες και τα δά­νεια, η άν­θη­ση του life style και της ατο­μι­κής ευ­η­με­ρί­ας, η εθνι­κή μα­γκιά, το χρη­μα­τι­στή­ριο, η νυ­χτε­ρι­νή δια­σκέ­δα­ση ως μέσο επί­δει­ξης και στιλ, η εκ­γύ­μνα­ση, ο ναρ­κισ­σι­σμός, η σε­ξουα­λι­κή ηδονή, τα κέ­ντρα ομορ­φιάς, τα τα­τουάζ, τα ροζ τη­λέ­φω­να, η κα­ριέ­ρα, η υπέρ­με­τρη χρήση του δια­δι­κτύ­ου, η δια­φή­μι­ση και γε­νι­κά ο κα­τα­να­λω­τι­σμός.

Όλα λοι­πόν αυτά, και ανά­λο­γα με το τι ταί­ρια­ζε στον κα­θέ­να, έγι­ναν το ατο­μι­κό σήμα κα­τα­τε­θέν, πα­ράλ­λη­λα με την καλ­λιέρ­γεια μιας αί­σθη­σης του ανι­κα­νο­ποί­η­του. Εγκλω­βι­στή­κα­με σε μια πλη­θώ­ρα πραγ­μά­των που πρέ­πει να κα­τα­να­λω­θούν, σύμ­φω­να με τις επι­τα­γές και τις επι­θυ­μί­ες του ατο­μι­κού «Εγώ» μας.

Ο ελ­λη­νι­κής κα­τα­γω­γής σου­ρε­α­λι­στής ποι­η­τής Νί­κο­λας Κάλας, σε γράμ­μα του στον Μι­χά­λη Ράπτη (Πά­μπλο), υπεν­θυ­μί­ζει τη θέση του Β. Ράιχ, σχε­τι­κά με το γιατί το πιο προ­ο­δευ­μέ­νο προ­λε­τα­ριά­το του κό­σμου, το γερ­μα­νι­κό, απο­δέ­χτη­κε ή δεν αντι­στά­θη­κε αρ­κε­τά απο­τε­λε­σμα­τι­κά στον να­ζι­σμό. Η ερ­μη­νεία του Ράιχ είναι ότι αυτό συ­νέ­βη επει­δή η αστι­κή τάξη μπό­ρε­σε και πρό­σφε­ρε, στην ερ­γα­τι­κή τάξη, κά­ποια οι­κο­νο­μι­κά πλε­ο­νε­κτή­μα­τα που ταυ­τό­χρο­να τα εξω­ράι­ζε με ηθι­κές ή αι­σθη­τι­κές αξίες, επι­δεί­ξεις κλπ. Ψυ­χο­λο­γι­κά η προ­σαρ­μο­γή πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε γιατί η φα­σι­στι­κή ηθική ζη­τού­σε ταυ­τό­χρο­να μια υπο­τα­γή που πε­ριό­ρι­ζε τη σε­ξουα­λι­κή ελευ­θε­ρία. «Έτσι, στο όνομα μιας ηθι­κής του υπε­ρε­γώ, η απα­γό­ρευ­ση γι­νό­ταν ένα αξί­ω­μα που απέ­τρε­πε επί­σης την επα­νά­στα­ση ενά­ντια στην οι­κο­νο­μι­κή κα­τα­πί­ε­ση και όχι μόνο την επα­νά­στα­ση τη σε­ξουα­λι­κή». Ο Κάλας, από αυτήν την προ­σέγ­γι­ση του Ράιχ, συ­νά­γει το συ­μπέ­ρα­σμα ότι «αυτός ο μη­χα­νι­σμός δεν είναι απα­ραι­τή­τως το απο­τέ­λε­σμα του κα­θαυ­τό φα­σι­σμού αλλά μπο­ρεί να προ­ω­θεί­ται από κάθε αντι­δρα­στι­κή κυ­βέρ­νη­ση που ξέρει να εμπνέ­ει τις μάζες».       

Τη­ρου­μέ­νων των ανα­λο­γιών, κάτι πα­ρό­μοιο βλέ­που­με και με τη δια­δι­κα­σία επι­κρά­τη­σης του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού. Κα­τά­φε­ρε και πέ­ρα­σε την ιδε­ο­λο­γία και ψυ­χο­λο­γία της ατο­μι­κο­ποί­η­σης στην ορ­γά­νω­ση της ερ­γα­σί­ας και γε­νι­κά σε όλο το κοι­νω­νι­κό σώμα.

Η έκρη­ξη του λε­γό­με­νου τρι­το­γε­νούς τομέα της οι­κο­νο­μί­ας, μαζί με τις τρά­πε­ζες, τις ΔΕΚΟ και τον στενό δη­μό­σιο τομέα, οι οποί­οι φαί­νο­νταν πιο «κα­θα­ροί» από τον δευ­τε­ρο­γε­νή τομέα (βιο­μη­χα­νία, βιο­τε­χνία, κα­τα­σκευ­ές), στον οποίο οι ερ­γα­ζό­με­νοι μπο­ρού­σαν να «συμ­με­τέ­χουν» πιο «δη­μιουρ­γι­κά», όπου οι επι­στά­τες εξω­ρα­ΐ­στη­καν και βα­φτί­στη­καν «υπεύ­θυ­νοι τμη­μά­των» ή μά­να­τζερ, και ο κα­θέ­νας έβλε­πε τον εαυτό ως μο­νά­δα που θα βελ­τί­ω­νε τη θέση του ενα­ντί­ον όλων των υπο­λοί­πων, δη­μιούρ­γη­σε το έδα­φος για την απα­ξί­ω­ση της συλ­λο­γι­κό­τη­τας και του συν­δι­κα­λι­σμού.

Η έλ­λει­ψη ιστο­ρι­κής μνή­μης και συλ­λο­γι­κής ταυ­τό­τη­τας, ιδιαί­τε­ρα στην τότε νέα γενιά, ο αντα­γω­νι­σμός αντί της αλ­λη­λεγ­γύ­ης, το γλεί­ψι­μο, η ρου­φια­νιά, ο κα­ριε­ρι­σμός και η έκ­πτω­ση των αξιών, φυ­σι­κο­ποι­ή­θη­καν και έπα­ψαν να θε­ω­ρού­νται κα­τά­πτυ­στα και τα­ξι­κή προ­δο­σία.

Ο συν­δυα­σμός όλων των πα­ρα­πά­νω ήταν οι πα­ρά­γο­ντες που βο­ή­θη­σαν στη νίκη του κε­φα­λαί­ου επί της ερ­γα­σί­ας. Επι­πρό­σθε­τα, με την επι­κρά­τη­ση του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού με­γά­λω­σαν δυο γε­νιές αν­θρώ­πων, οι οποί­ες γα­λου­χή­θη­καν να σκέ­φτο­νται από τη σκο­πιά του τα­ξι­κού αντι­πά­λου, ενώ η ση­με­ρι­νή γενιά, η οποία δεν έχει την εμπει­ρία των κα­τα­κτή­σε­ων του πα­ρελ­θό­ντος, προ­σαρ­μό­ζε­ται εύ­κο­λα στην ερ­γα­σια­κή ευ­ε­λι­ξία, δεί­χνο­ντας σε πολ­λές πε­ρι­πτώ­σεις και αδια­φο­ρία για τη συλ­λο­γι­κή δράση. Της είναι ξένη. Γι’ αυτό, πολ­λές φορές, μας κάνει εντύ­πω­ση γιατί η κοι­νω­νία, ακόμη και οι το­πι­κές κοι­νω­νί­ες, δεν προ­βαί­νουν σε μα­ζι­κή αντί­στα­ση σε φαι­νό­με­να κλει­σί­μα­τος επι­χει­ρή­σε­ων και απο­λύ­σε­ων. Ή διε­ρω­τό­μα­στε, πώς γί­νε­ται στις απερ­γί­ες να συμ­με­τέ­χουν κυ­ρί­ως οι με­γα­λύ­τε­ροι σε ηλι­κία ενώ οι νε­ό­τε­ροι να απέ­χουν, όταν ιστο­ρι­κά συ­νέ­βαι­νε το αντί­θε­το. Διότι η κοι­νω­νι­κή συμ­με­το­χή πε­ρι­λαμ­βά­νει σχέ­διο, στόχο, δρά­σεις και αλ­λη­λε­πί­δρα­ση με τους άλ­λους με σκοπό να επη­ρε­ά­σουν πλευ­ρές της δη­μό­σιας ζωής. Όμως, η συλ­λο­γι­κή δράση έχει κό­στος. Χά­νεις ελεύ­θε­ρο χρόνο και είναι ψυ­χο­φθό­ρα, και ο ερ­γα­ζό­με­νος δεν το θέλει αυτό. Το βα­ριέ­ται. Ξέ­χω­ρα που έχουν τρω­θεί τα κοι­νω­νι­κά πρό­τυ­πα (π.χ. τα συν­δι­κά­τα έχουν απα­ξιω­θεί, καθώς επί­σης και το πρό­τυ­πο του συν­δι­κα­λι­στή).

Το απο­τέ­λε­σμα είναι να έχουν μειω­θεί τα κοι­νω­νι­κά αντα­να­κλα­στι­κά, να κυ­ριαρ­χεί η πα­ραί­τη­ση από την πο­λι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή δράση σαν κάτι πα­ρω­χη­μέ­νο, και να συ­νη­θί­ζου­με στην κάθε αυ­θαι­ρε­σία, εκ­φρά­ζο­ντας μόνο τη συ­μπό­νια μας για τα θύ­μα­τα, ευ­χό­με­νοι να μην εί­μα­στε «εμείς» οι επό­με­νοι. Μπο­ρεί, βέ­βαια, να προ­κα­λούν θλίψη τα διά­φο­ρα φαι­νό­με­να αυ­θαι­ρε­σιών, κλεί­σι­μο επι­χει­ρή­σε­ων, απο­λύ­σε­ων κλπ., αλλά γρή­γο­ρα ξε­χνιού­νται και υπάρ­χει επι­στρο­φή στην «κα­νο­νι­κό­τη­τα».

Αυτή η ψυ­χο­λο­γία και αυτές οι πρα­κτι­κές δεν αλ­λά­ζουν από τη μια μέρα στην άλλη. Είναι αφέ­λεια να πι­στεύ­ου­με ότι επει­δή δια­ψεύ­στη­καν οι προσ­δο­κί­ες και η κοι­νω­νία φτω­χο­ποιεί­ται και υπο­φέ­ρει θα υπάρ­χει εύ­κο­λη επι­στρο­φή στο συλ­λο­γι­κό. Η λο­γι­κή του «όσο χει­ρό­τε­ρα τόσο κα­λύ­τε­ρα» έχει απο­δει­χτεί λάθος.

Η τα­ξι­κή συ­νεί­δη­ση των δυ­νά­με­ων της ερ­γα­σί­ας δεν υπάρ­χει έτσι και αλ­λιώς, λόγω της ερ­γα­σια­κής εκ­με­τάλ­λευ­σης ούτε λόγω της χει­ρο­τέ­ρευ­σης της κοι­νω­νι­κής κα­τά­στα­σης (π.χ. φτώ­χεια, ανερ­γία, με­τα­νά­στευ­ση κλπ.).

Ίσως, η τα­ξι­κή συ­νεί­δη­ση να βρί­σκε­ται σε «πα­ρω­χη­μέ­να» θέ­μα­τα και σε κα­θη­με­ρι­νά ζη­τή­μα­τα, τα οποία όμως απα­σχο­λούν τον κόσμο της ερ­γα­σί­ας και όχι στις με­γά­λες πο­λι­τι­κές ανα­λύ­σεις και απο­κα­λύ­ψεις που κάνει η Αρι­στε­ρά. Χωρίς να υπο­τι­μά­με τις πο­λι­τι­κές και θε­ω­ρη­τι­κές ανα­λύ­σεις, υπάρ­χει ταυ­τό­χρο­να η ανα­γκαιό­τη­τα, από μέ­ρους της Αρι­στε­ράς, να βρει μέσω ποιων στοι­χεί­ων θα μπο­ρού­σε να δια­μορ­φω­θεί η τα­ξι­κή συ­νεί­δη­ση, να την ανα­πτύ­ξει με βάση τις δο­σμέ­νες μορ­φές της, να την απο­σα­φη­νί­σει και να την προ­ω­θή­σει. Σχε­τι­κά με αυτό θα επα­νέλ­θου­με.