Κορυφώνεται η αγωνία των υποψηφίων καθώς πλησιάζουν οι μέρες για την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων εισαγωγής.
Η αλήθεια είναι ότι οι προσδοκίες είναι πολλές, όπως πολλές είναι και οι εκπλήξεις που μας επιφυλάσσουν κάθε χρόνο οι βάσεις, πόσο μάλλον φέτος που είναι η πρώτη χρονιά εφαρμογής του συστήματος.

Η υποδοχή των αποτελεσμάτων διαφέρει από υποψήφιο σε υποψήφιο, καθώς κάποιοι πανηγυρίζουν, κάποιοι νιώθουν ότι βιώνουν την ολοκληρωτική αποτυχία και, φυσικά, υπάρχουν όλα τα ενδιάμεσα συναισθήματα ανάμεσα στην απόλυτη ευτυχία και την απόλυτη δυστυχία.

Η ζωή, όμως, έχει δείξει ότι κάποιοι από όσους χαίρονται με την ανακοίνωση των βαθμών δεν είναι το ίδιο χαρούμενοι ένα χρόνο μετά και κάποιοι που νιώθουν αποτυχημένοι από τα αποτελέσματα, τελικά διαπιστώνουν ότι η σχολή στην οποία πέτυχαν τους ικανοποιεί, αν και δεν ανήκε στις πρώτες τους επιλογές.

Δεν θα κριθεί η επιτυχία στη ζωή από τα αποτελέσματα των εισαγωγικών. Η επιτυχία θα κριθεί πολλά χρόνια μετά, ανάλογα με την εξέλιξη των σπουδών και της σταδιοδρομίας του καθενός. Το πτυχίο που θα πάρει, όταν με το καλό ολοκληρώσει τις σπουδές του ο σημερινός υποψήφιος, θα είναι η αφορμή για να βγει στην αγορά εργασίας. Το τι θα καταφέρει θα εξαρτηθεί και από άλλους παράγοντες, πέρα από το πτυχίο.

Τι κάνει, όμως, μερικούς υποψηφίους που πανηγυρίζουν με την έκδοση των αποτελεσμάτων να γίνονται δυστυχισμένοι ένα χρόνο μετά και να εγκαταλείπουν τη σχολή της επιτυχίας τους για μία άλλη; Αυτό που κρίνεται τώρα είναι οι επιλογές που έκαναν οι υποψήφιοι στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού τους. Όσοι ακολούθησαν τη μόδα στην επιλογή σπουδών, όσοι ενστερνίστηκαν τις επιλογές άλλων, όσοι επέλεξαν με βάση τις προσδοκίες επαγγελματικής αποκατάστασης και μόνο, όσοι επέλεξαν πρόχειρα, χωρίς να το ψάξουν πολύ, όλοι αυτοί ανήκουν στην ομάδα υψηλού κινδύνου εγκατάλειψης σπουδών, όπως έχει δείξει η μέχρι τώρα εμπειρία. Έχουμε δει στο παρελθόν υποψηφίους με πάνω από 19.000 μόρια να εισάγονται στη Νομική ή στο Πολυτεχνείο και να φεύγουν ένα χρόνο μετά απογοητευμένοι από αυτό που είδαν, γιατί προφανώς κάτι άλλο είχαν στο μυαλό τους. Όχι βέβαια γιατί η σχολή δεν είναι καλή.

Από την άλλη έχουμε δει φοιτητές που πέτυχαν σε σχολή που δεν ήταν στις πρώτες τους επιλογές να μένουν, τελικά, ικανοποιημένοι από τις σπουδές τους και να προκόβουν στη ζωή τους.

Αυτό που θα κριθεί, λοιπόν, την επόμενη χρονιά, όταν οι φετινοί υποψήφιοι θα είναι φοιτητές, είναι οι επιλογές που έκαναν στη συμπλήρωση του μηχανογραφικού τους. Ας επικρατήσει, λοιπόν, η ψυχραιμία με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων εισαγωγής. Δεν κερδήθηκε ή χάθηκε ο "πόλεμος". Δεν βοηθούν τα κλάματα. Μπορεί η συνέχεια να είναι καλύτερη.

 Ανησυχία του ΥΠΟΙΚ για τους στόχους, καθώς τα «βάρη» είναι πολλά και η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών έχει ήδη εξαντληθεί.
«Μποφόρ» φόρων χτυπά, τους επόμενους μήνες, τους ατομικούς και οικογενειακούς προϋπολογισμούς καθώς οι φορολογούμενοι καλούνται να πληρώσουν συνολικά 23,296 δισ. ευρώ.

Το κατώφλι των δικαστηρίων Πειραιά πέρασε σήμερα το πρωί ο 77χρονος χειριστής του μοιραίου ταχύπλοου της Αίγινας, ο 77χρονος χειριστής του ταχύπλοου, που χθες το μεσημέρι εμβόλισε τουριστικό σκάφος που μετέφερε παραθεριστές από την Πέρδικα στη νήσο Μονή, σκοτώνοντας τον καπετάνιο και 3 από αυτούς.



Από τη σφοδρή σύγκρουση έχασαν τη ζωή τους ο 58χρονος κυβερνήτης του τουριστικού σκάφους, ένα κοριτσάκι πέντε ετών και ο 44χρονος πατέρας του και ένας άνδρας 40 - 45 ετών, η σορός του οποίου ανασύρθηκε λίγο αργότερα από τον βυθό.

Στο σκάφος, εκτός από τον 44χρονο πατέρα και την άτυχη 5χρονη κόρη του, επέβαινε και ο 9χρονος γιος του, ο οποίος σώθηκε, ενώ η μητέρα είχε μείνει στο ξενοδοχείο.



Ένταση έξω από τα δικαστήρια

Έξω από τα δικαστήρια επικράτησε ένταση, καθώς συγγενείς των θυμάτων που είχαν συγκεντρωθεί εκεί τον περίμεναν με άγριες διαθέσεις.

Μάλιστα η γυναίκα που έχασε στο δυστύχημα τον 44χρονο σύζυγο της και το 5χρονο παιδί τους, κρατώντας φωτογραφίες ττης οικογένειας της στα χέρια, προσπάθησε να επιτεθεί στο χειριστή του ταχύπλοου «Ντουέντε», αλλά την συγκράτησαν αστυνομικοί.

Ο χειριστής του ταχύπλοου συνελήφθη λίγο μετά το δυστύχημα σε συγγενικό του σπίτι στην Αίγινα. Όπως έγινε γνωστό πάνω στο ταχύπλοο «Ντουέντε» επέβαιναν κι άλλα τρία άτομα, ένας άνδρας και δύο γυναίκες, τα οποία από την πρώτη στιγμή οδηγήθηκαν στο Λιμεναρχείο για να καταθέσουν.

Ο κυβερνήτης του ταχύπλοου δήλωσε στους λιμενικούς ότι αφαιρέθηκε και δεν είδε έγκαιρα το τουριστικό σκάφος «Αντωνία», με αποτέλεσμα να μην προλάβει να αντιδράσει. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι δεν έτρεχε, αλλά αυτόπτες μάρτυρες αναφέρουν ότι κινούνταν με μεγάλη ταχύτητα, μέσα στην στενή δίαυλο, κάτι που ερευνάται στο πλαίσιο της προανάκρισης.



Ήταν σε θέση να οδηγήσει το ταχύπλοο;

Πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, αναφέρουν επίσης ότι ενδεχομένως η κατάσταση της υγείας του 77χρονου υπαίτιου του τραγικού δυστυχήματος στην Αίγινα, ίσως ήταν τέτοια που δεν του επέτρεπε να οδηγήσει.

Σύμφωνα με μαρτυρίες ο 77χρονος αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και είχε πρόσφατα νοσηλευτεί σε νοσοκομείο της Αθήνας. Μάλιστα κατά την κράτηση του στο Λιμεναρχείο του παρασχέθηκε κρεβάτι για να ξεκουραστεί ενώ τον επισκέφθηκε και γιατρός γιατί δεν ένιωθε καλά.

Τι λέει ο γιος του καπετάνιου που έχασε τη ζωή του

Κάτοικοι της Αίγινας μιλώντας για τον 58χρονο καπετάνιο της λάντζας, τον χαρακτηρίζουν πολύ έμπειρο ναυτικό, ενώ μάρτυρες αναφέρουν ότι όταν είδε το ταχύπλοο κόρναρε για να το ειδοποιήσει, αλλά μάταια. Επίσης, σημειώνουν ότι δεν είχε χρόνο για ελιγμό, προκειμένου να αποφύγει την σύγκρουση, καθώς, εκτός των άλλων, υπήρχε κίνδυνος ανατροπής του γεμάτου με παραθεριστές σκάφους.

Συγκλονισμένος από το χαμό του, ο γιος του μίλησε για αυτόν στην τηλεόραση του Alpha.

«Ο πατέρας μου ήταν επαγγελματίας, πολλά χρόνια ναυτικός. Για ένα μεροκάματο πήγαινε ο άνθρωπος και πέρασε ο άλλος και τους πήρε όλους μαζί. Έκλεισε πόσα σπίτια», είπε ο γιος του άτυχου 58χρονου. «Όποιος έχει λεφτά και πάει και παίρνει ένα σκάφος πάει και σκοτώνει όλο τον κόσμο. Δεν γίνεται έτσι», σημείωσε επίσης. «Ευτυχώς δεν ήταν και ο αδελφός μου μέσα. Τελευταία στιγμή πήγε να κάνει κάποια δουλειά, διαφορετικά θα ήταν μέσα στο σκάφος κι αυτός», προσέθεσε.
Η κατάσταση των τραυματιών

Στο σκάφος «Αντωνία», μαζί με τον χειριστή, επέβαιναν συνολικά 24 άτομα. Οι 20 που ανασύρθηκαν ζωντανοί διακομίστηκαν αρχικά στο Κέντρο Υγείας Αίγινας, όπου τους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες από το ιατρικό προσωπικό, αλλά και ιδιώτες γιατρούς.

Οι δύο σοβαρά τραυματίες είναι μια 29χρονη Ουκρανή μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, ενώ και ένας 16χρονος, ο οποίος φέρει τραύματα στον φάρυγγα και μεταφέρθηκε στο Γενικό Νοσοκομείο Νίκαιας. Δύο ακόμα μεταφέρθηκαν στη Νίκαια με θλαστικά τραύματα και κατάγματα, ενώ στο 401 διακομίστηκε ένας αστυνομικός που επέβαινε στο τουριστικό σκάφος.

Η 29χρονη κοπέλα από την Ουκρανία υπέστη μερικό ακρωτηριασμό στο αριστερό κάτω άκρο και υποβλήθηκε σε πολύωρη χειρουργική επέμβαση. Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν το πόδι της είναι βιώσιμο και η κατάσταση της ασθενούς σταθερή.

Και οι άλλοι  3 τραυματίες είναι καλά στην υγεία τους.


πηγή tvxs.gr

Σταύρος Μαλαγκονιάρης

Κοκκινιά. Στην πλατεία Οσίας Ξένης ο χρόνος μοιάζει να έχει σταματήσει σε εκείνη τη μαύρη μέρα. 17 Αυγούστου του 1944.

Χρειάστηκε να κυλήσουν ακόμα 56 εικοσιτετράωρα για να ξημερώσει η 12η του Οκτώβρη και να διαλυθεί το σκοτάδι της γερμανικής κατοχής.

Ομως στη μαρτυρική Κοκκινιά ήταν για πολλές μέρες «και τα χαλίκια της ακόμα, βαμμένα με αγνό ελληνικό αίμα», όπως έγραφε, στις 3 Οκτωβρίου 1944, ο «Ριζοσπάστης».

Αλλωστε η προσφυγούπολη είχε ζήσει «το μεγαλύτερο και αιματηρότερο μπλόκο που έγινε σε ελληνική συνοικία» («Ριζοσπάστης», φ. 18/8/1945), με περισσότερους από 200 εκτελεσμένους και 3.000 -κατ’ άλλους 5.000- συλληφθέντες!

«Θάτανε γύρω στις 4 τα χαράματα όταν πάνω από 4.000 Γερμανοί, τσολιάδες και χαφιέδες πιάσανε όλα τα περάσματα. Κύκλωσαν την Κοκκινιά», θυμόταν ο αγωνιστής Μανόλης Βαφείδης σε ένα συγκλονιστικό αφιέρωμα μνήμης που είχε δημοσιεύσει στον «Ριζοσπάστη» (φ. της 24ης Αυγούστου 1980, σελ. 14) ο αξέχαστος δημοσιογράφος αντιστασιακός Νίκος Καραντηνός.

Το Μπλόκο της Κοκκινιάς στις 17 Αυγούστου 1944 ήταν μια οργανωμένη στρατιωτική επιχείρηση.

Είχε προηγηθεί, τον Μάρτη του 1944, μια τριήμερη μάχη στην Κοκκινιά, στην οποία οι μαχητές του 6ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ, παρά τις δυσκολίες συντονισμού και την απελπιστική έλλειψη πυρομαχικών, «απεδείχθησαν άριστοι οδομάχοι» (Ι. Χανδρινός, «Το τιμωρό χέρι του λαού», εκδόσεις Θεμέλιο, σελ. 204).

Εκείνες τις ημέρες άρχισαν και τα «μπλόκα», που όπως γράφει ο Μαρκ Μαζάουερ στο βιβλίο του «Η Ελλάδα του Χίτλερ» (εκδόσεις Αλεξάνδρεια) έμελλε να γίνουν ο μόνιμος εφιάλτης πολλών Αθηναίων ώς την Απελευθέρωση (σελ. 371).

Σύμφωνα πάντα με τον Μαζάουερ, εξέχοντα ρόλο στα μπλόκα έπαιζε το τμήμα της Ειδικής Ασφάλειας του Λάμπου, που το καλοκαίρι του 1944 είχε στην ουσία ξεφύγει από κάθε πολιτικό έλεγχο. Και μόνο η εμφάνιση των μονάδων της Ειδικής Ασφάλειας προκαλούσε πανικό στους κατοίκους της Αθήνας.

Πάντως, μετά τη μάχη του Μάρτη και παρότι μπλόκα γίνονταν σχεδόν καθημερινά σε γειτονιές της Αθήνας, δεν είχε γίνει κάποια σοβαρή επίθεση στην Κοκκινιά, που δεν ήταν παρά ένας λαβύρινθος από βρόμικα δρομάκια και παράγκες που είχαν ξεφυτρώσει στον Μεσοπόλεμο στα νοτιοδυτικά της πόλης για να στεγάσουν τους πρόσφυγες από τη Μικρασία.

Με τους ανοιχτούς υπονόμους της, τους σωρούς σκουπιδιών και τις βρομερές καλύβες, ήταν τυπικό παράδειγμα προσφυγικής συνοικίας (Μ. Μαζάουερ, ό.π., σελ. 370).

Ομως, από τις αρχές Αυγούστου διάφορα μικροεπεισόδια, κυρίως με ευζώνους και χωροφύλακες, είχαν δημιουργήσει μια ανησυχητικά ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα.

Ο Μανόλης Βαφείδης μιλώντας στον Νίκο Καραντηνό («Ριζοσπάστης», 24/8/1980, ό.π.) είχε πει ότι από πολλές μέρες κυκλοφορούσαν φήμες πως θα γινόταν μπλόκο στην Κοκκινιά. Ετσι ο κόσμος είχε σκορπίσει. Αλλοι στην Αθήνα, άλλοι στον Πειραιά. Κι άλλοι σε άλλες γειτονιές. Τράβηξαν όμως οι μέρες. Κι ο κόσμος ξαναγύρισε στα σπίτια του.

Ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο γίνεται μια πρώτη προσπάθεια Ταγμάτων Ασφαλείας και αστυνομικών της Ειδικής Ασφάλειας Πειραιά να μπουν στην Κοκκινιά από τα Μανιάτικα του Πειραιά.

Τα παιδιά του ΕΛΑΣ Κιλικιανών πιάνουν τα όπλα και τους αντιμετωπίζουν δυναμικά.

Στην οδό Τζαβέλλα, στην Π. Ράλλη, οι μάχες ανάβουν για καλά. Ο λαός σύσσωμος βοηθάει τους μαχητές Ελασίτες που κυνηγούν τους τσολιάδες στα στενά.

Η μάχη κράτησε μέχρι το μεσημέρι (Δημ. Λιάτσος, εφημ. «Ριζοσπάστης», 17/8/1978, σελ. 4).

Οι μάχες συνεχίστηκαν σποραδικά το απόγευμα της ίδιας μέρας και την επομένη.

Ομως, τα ξημερώματα της 17ης Αυγούστου ξεκίναγε ο εφιάλτης.

«Πέφτουν φωτοβολίδες. Ακούγονται ριπές πολυβόλων. Η Κοκκινιά ξυπνάει βαθιά χαράματα. Αυτοί που λόγω της δουλειάς τους είχαν νωρίς ξεκινήσει γυρίζουνε πίσω γιατί οι δρόμοι ήταν μπλοκαρισμένοι», είχε πει ο Μ. Βαφείδης («Ριζοσπάστης», 24/8/1980, ό.π.).

Δεκάδες οχήματα, καμιόνια και μοτοσικλέτες είχαν περικυκλώσει την Κοκκινιά από τα βόρεια του Κορυδαλλού, πίσω από το Γ’ Νεκροταφείο και κατά μήκος της οδού Θηβών μέχρι τους ΣΕΚ, κατά μήκος της σιδηροδρομικής γραμμής.

Τα οχήματα μετέφεραν ισχυρές δυνάμεις του Ι Τάγματος του 1ου Συντάγματος Ευζώνων με επικεφαλής τον ταγματάρχη Γεώργιο Σγούρο, Γερμανούς οπλίτες της 11ης Αεροπορικής Μεραρχίας Εδάφους και μια γερμανική μηχανοκίνητη διμοιρία.

Οπως σημειώνει στο βιβλίο του ο Ι. Χανδρινός (Υποσημείωση 65, σελ. 247) σύμφωνα με τις περισσότερες γραπτές και προφορικές μαρτυρίες, στο μπλόκο πρωτοστάτησαν τόσο ο συνταγματάρχης Ι. Πλυτζανόπουλος όσο και ο ταγματάρχης Σγούρος μαζί με τον γιο του, που ήταν γνωστός με το παρατσούκλι «Μπέμπης».

«Υστερα από λίγο ακούγονται τα χωνιά που μ’ αυτά οι Γερμανοί και οι τσολιάδες καλούσανε όλους τους Κοκκινιώτες, τους άντρες από 14 ώς 60 χρόνων, να παρουσιαστούνε με τις ταυτότητές τους στην πλατεία της Οσίας Ξένης. Για όσους δεν θα παρουσιάζονταν και θα τους έβρισκαν στο σπίτι απειλούσαν να κάψουν το σπίτι και να τους εκτελέσουν. Η πλατεία γέμισε “φίσκα”. Κάτι τέτοιο οι Γερμανοί και οι προδότες με τον Πλυτζανόπουλο δεν το περίμεναν. Φυσικά πολλοί αγωνιστές δεν πήγαν, κρύφτηκαν όπως μπορούσαν. Η Οργάνωση είχε δώσει εντολή να μην πάνε», είχε πει ο Μ. Βαφείδης («Ριζοσπάστης», 24/8/1980, ό.π.).

Οι συγκεντρωμένοι υπολογίζεται ότι ήταν 6.000-8.000. Χωρίζονται σε πεντάδες με κενά μεταξύ τους, έτσι ώστε οι κουκουλοφόροι να υποδεικνύουν ποιος θα θανατωθεί.

Η εντολή είναι να κάθονται γονατιστοί με ψηλά το κεφάλι μες στον καυτό αυγουστιάτικο ήλιο. Αρκετοί λιποθυμούν και εναγωνίως ζητούν λίγες σταγόνες νερό.

Στην πλατεία οι κουκουλοφόροι ξεδιαλέγουν τους μελλοθάνατους.

Περιφέρονται ανάμεσα στους κρατούμενους και υποδεικνύουν στους Γερμανούς αγωνιστές, κομμουνιστές και μη, προς εκτέλεση (πηγή: Δήμος Νίκαιας-Αγ. Ιωάννη Ρέντη).

Ο τόπος της εκτέλεσης είναι κοντά στην πλατεία της Οσίας Ξένης, στη μάντρα ενός ταπητουργείου, στη συμβολή των οδών Κιλικίας και Θείρων.

Πρώτος που έπεσε νεκρός ήταν ο παλαίμαχος αγωνιστής Αντώνης Χατζηευστρατίου (Δ. Λιάτσος, ό.π.).

Ακολούθησαν καθ’ υπόδειξιν των καταδοτών όλα τα στελέχη των ένοπλων οργανώσεων: ο λοχαγός του ΕΛΑΣ και γραμματέας της ΚΟΒ Κιλικιανών Απόστολος Χατζηβασιλείου, ο γραμματέας της ΚΟΒ Κοκκινιάς (και αρχηγός της ΟΠΛΑ) Παναγιώτης Ασμάνης, ο Θόδωρος Περιβνόλας, οι μαχήτριες Διαμάντω Κουμπάκη και Αθηνά Μαύρου, που ήταν μόλις 17 χρόνων κ.ά.

Ολοι βασανίστηκαν «κανιβαλικά» πριν οδηγηθούν προπηλακιζόμενοι στην περίφημη μάντρα για να εκτελεστούν με πολυβόλα από γερμανικό τμήμα συνολικά 78 άτομα (Ι. Χανδρινός, ό.π., σελ 248).

Η πλατεία της Οσίας Ξένης σπαρμένη με πτώματα στις 24 Σεπτεμβρίουτου 1944, ημέρα του μνημοσύνου | 

Οι εκτελέσεις, τα βασανιστήρια, οι λεηλασίες σπιτιών -πάνω από 170 σπίτια καταστράφηκαν- και οι συλλήψεις συνεχίστηκαν όλη τη μέρα σε διάφορες γειτονιές, με αποτέλεσμα πολλοί να λένε ότι είχε σχηματιστεί ένα ματωμένο ποτάμι από την πλατεία Οσίας Ξένης μέχρι το Γ’ Νεκροταφείο, όπου ετάφησαν 72 από τα θύματα σε ένα κενοτάφιο στο 18ο τμήμα.

Αλλοι είχαν ταφεί στο παλαιό νεκροταφείο της Νεάπολης.

Περίπου στις 6 το απόγευμα το μακελειό είχε σταματήσει και μια τεράστια φάλαγγα ομήρων πήρε τον δρόμο προς το Χαϊδάρι, ενώ στην πόλη είχε ξεσπάσει ένας απέραντος θρήνος αυτών που είχαν μείνει πίσω.

Από όσους μεταφέρθηκαν στο Χαϊδάρι, 1.800 θα οδηγηθούν την επόμενη μέρα στο Ρουφ και από εκεί στα γερμανικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μανχάιμ, Μπούχενβαλντ, Νταχάου, Αουσβιτς, Μπίμπλις.



Πηγές της Αντίστασης υπολόγισαν περισσότερους από 200 εκτελεσμένους, σε αντίθεση με τη γερμανική αναφορά της Ομάδας Στρατιών Ε που αναφέρει 104 «νεκρούς εχθρούς» και 3.000 συλληφθέντες (Ι. Χανδρινός, ό.π., σελ. 249).

Ομως, η αιματοχυσία δεν είχε τέλος. Στις 24 Σεπτεμβρίου 1944, στο 40ήμερο μνημόσυνο για τους εκτελεσθέντες, χιλιάδες λαού είχαν συγκεντρωθεί, μετά την επιμνημόσυνη δέση, στην πλατεία Οσίας Ξένης, όταν δέχτηκαν τα γερμανικά πυρά από πολυβολείο που έστησαν στον Καραβά.

«Σε μια τέτοια ιερή στιγμή τα κτήνη του Χίτλερ ρίχτηκαν με πολυβόλα πάνω στο λαό. Σκότωσαν 10 και τραυμάτισαν 35! Τα κενοτάφια γέμισαν με νέους νεκρούς», έγραψε στις 3 Οκτωβρίου 1944 ο «Ριζοσπάστης».

Ενα έγκλημα χωρίς τιμωρία

«Ριζοσπάστης» 18/8/1946 | 

Η δίκη για το Μπλόκο της Κοκκινιάς έγινε -κατά τραγική ειρωνεία- τη δεύτερη επέτειο της αιματοχυσίας, στις 17 Αυγούστου 1946, στο Δικαστήριο Δωσιλόγων Πειραιά.

Βασικός κατηγορούμενος ήταν ο Γ. Σγούρος, ταγματάρχης της χωροφυλακής, ο γιος του, που δικάστηκε ερήμην καθώς υπηρετούσε στον εθνικό στρατό, και άλλα τρία άτομα, που αθωώθηκαν λόγω αμφιβολιών.

Την επόμενη μέρα (18/8/1946), ο «Ριζοσπάστης» έγραφε για «απόφαση-πρόκληση», καθώς στον Γ. Σγούρο, αφού του αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά, του επιβλήθηκε ποινή 11 ετών πρόσκαιρων δεσμών.

Στον γιο του, στον οποίο επίσης αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά, επιβλήθηκε ειρκτή 7 ετών.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, στη διάρκεια της δίκης οι μάρτυρες Τσουκαλάς, που εκτελέστηκε ο γιος του, Μισαηλίδης, γυναίκες συγγενείς θυμάτων κι άλλοι κατέθεσαν επιβαρυντικά για τους κατηγορούμενους και περιέγραψαν δραματικές σκηνές από το μπλόκο της 17ης Αυγούστου 1944.

Ωστόσο, ο Σγούρος και ο γιος του απαλλάχτηκαν από την κατηγορία ότι ήταν πράκτορες του εχθρού και ότι διέπραξαν πράξεις βίας.

Ομως, κηρύχτηκαν ένοχοι «ότι εκ του ότι εκ συστάσεως τον Μάρτιο και τον Αύγουστο 1944 εγένοντο παραίτιοι της συλλήψεως και εκτελέσεως του αστυνόμου Σαββαΐδου και της γυναικός του και των Περγάμαλη, Δανιηλίδη και Τσουκαλά με καταλογισμόν μετρίας συγχύσεως (…)».

Λίγους μήνες αργότερα, τον Μάρτιο του 1947 (5/3/1947), το Γ' Δικαστήριο Δωσιλόγων αθώωσε τον Πλυτζανόπουλο και τον Σγούρο από κάθε κατηγορία.

Λίγο αργότερα, ο Πλυτζανόπουλος είχε προαχθεί φτάνοντας στον βαθμό του υποστράτηγου και ο Σγούρος είχε γίνει διοικητής του 3ου Τάγματος στο Μακρονήσι με τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη…

Αγέρωχη ώς το τέλος

Κατά τη διάρκεια των εκτελέσεων, ομάδα ΕΛΑΣιτών κρύβεται σε σπίτια στο βόρειο τμήμα της πόλης, στη συνοικία του 4ου Καραβά. Επικεφαλής της ομάδας είναι η αντάρτισσα Διαμάντω Κουμπάκη, από τα Ταμπούρια του Πειραιά.

Οι Γερμανοί και οι συνεργάτες τους, αναζητώντας την Κουμπάκη, βάζουν φωτιά σε όλα τα σπίτια, με τη συνοικία να καίγεται ολοσχερώς. Εκτοτε η περιοχή ονομάζεται Καμένα.

Λίγο μετά, το κρησφύγετο της Κουμπάκη στη Νεάπολη αποκαλύπτεται και η ξακουστή ΕΛΑΣίτισσα συλλαμβάνεται και κακοποιείται.

Τη στιγμή που οι φρουροί την οδηγούν στη μάντρα, εκείνη φωνάζει: «Προδότες σαν κι εσάς εγώ έφαγα 65!» (πηγή: Δήμος Νίκαιας-Αγ. Ιωάννη Ρέντη).

Η Αθηνά της θυσίας

Η Αθηνά Μαύρου δεν είχε κλείσει καλά καλά τα 17 της χρόνια.

«… Θάταν 6.30 το πρωί σαν ο προδότης με τους Γερμανούς χτύπησε την πόρτα του σπιτιού της. Ποια είναι η Αθηνά; μούγκρισε ο προδότης με τη μάσκα. “Εγώ είμαι” αποκρίθηκε η αδελφή της.

Μα η Αθηνά πετάχτηκε στη μέση κι αγέρωχη φώναξε στους δήμιους, που καρτερούσαν. “Οχι, εγώ είμαι, τι θέλετε;”. 

Ζητάνε να την πάρουν καθώς είναι μισοντυμένη. Μα εκείνη αντιστέκεται. Δεν τους αφήνει να πλησιάσουν ώσπου να ντυθεί.

Σαν φτάνει στη μάντρα κάποιοι συναγωνιστές της της λένε πως μπορεί να φύγει. Η Αθηνά δεν δέχεται.

“Θα μείνω εδώ μαζί σας με τ’ άλλα παιδιά. Κι ό,τι γίνει ας γίνει για όλους”» (Ν. Καραντηνός, «Ριζοσπάστης», ό.π.).

Οι εκδηλώσεις

Σειρά εκδηλώσεων τιμής και μνήμης για το Μπλόκο της Κοκκινιάς 1944 διοργανώνει ο Δήμος Νίκαιας-Αγ. Ιωάννη Ρέντη.

Εκτός από τις εκδηλώσεις της 17ης Αυγούστου, με την κατάθεση στεφάνων σε σημεία της πόλης όπου έγιναν μάχες και υπήρχαν θύματα κατά το Μπλόκο της Κοκκινιάς, θα γίνουν και άλλες τον Σεπτέμβριο στη μάντρα του Μπλόκου Κοκκινιάς (Ηλιουπόλεως & Κιλικίας), στην επέτειο του επίσης αιματοβαμμένου 40ήμερου μνημόσυνου των θυμάτων.

Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων έχει διαμορφωθεί ως εξής:

■ Τετάρτη 21/9 και Πέμπτη 22/9: 20.00 1ο Φεστιβάλ Κιθάρας Μπλόκου Κοκκινιάς.

■ Παρασκευή 23/9: 19.00 Κεντρική εκδήλωση στην πλατεία 17ης Αυγούστου '44 / 20.00 Εκδήλωση-συζήτηση με θέμα «Ο Πειραιάς από την προσφυγιά στην Αντίσταση».

Συντονιστής θα είναι ο Τάσος Σακελλαρόπουλος, υπεύθυνος στα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη, και ομιλητές οι Νίκος Μπελαβίλας, αναπληρωτής καθηγητής του ΕΜΠ, και Ελένη Κυραμαργιού, ιστορικός ΙΙΕ/ΕΙΕ

■ Σάββατο 24/9: 20.00 Θεατρική παράσταση «Από άλλο τόπο…» από το θεατρικό εργαστήρι του δήμου «Ρενδία Λέξις».




Αναδημοσίευση από efsyn

Ίσως να είναι το πιο σκοτεινό μυστικό του Ισραήλ – όπως υποστηρίζουν αρκετά ισραηλινά ΜΜΕ- σε μια χώρα της οποίας η σύντομη ιστορία είναι γεμάτη με σκοτεινές σελίδες, ένοχα μυστικά και ζοφερές μηχανορραφίες.

Τον περασμένο μήνα ο υπουργός εθνικής ασφάλειας του Ισραήλ Τσάχι Χανέγκμπι ήταν ο πρώτος που παραδέχτηκε ποτέ και με επίσημο τρόπο ότι εκατοντάδες βρέφη είχαν κλαπεί από τις μητέρες τους αμέσως μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ το 1948. Στην πραγματικότητα, ο αριθμός αυτός μετριέται σε χιλιάδες .

Για σχεδόν επτά δεκαετίες, διαδοχικές κυβερνήσεις – και τρεις εθνικές έρευνες – αρνήθηκαν ότι υπήρξε οποιαδήποτε αδικοπραγία. Όλοι κατέληγαν στο συμπέρασμα ότι σχεδόν όλα τα εξαφανισμένα μωρά είχαν πεθάνει, θύματα μιας χαοτικής στιγμής κατά την οποία το Ισραήλ είχε απορροφήσει δεκάδες χιλιάδες νέους Εβραίους μετανάστες.

Αλλά καθώς όλο και περισσότερες οικογένειες αναζητούν αυτά τα παιδιά  – το τελευταίο διάστημα και με τη βοήθεια των social media –  η επίσημη μέχρι χθες ιστορία ακούγεται όλο και πιο απίθανη.

Παρά το γεγονός ότι είχαν πει σε πολλές μητέρες ότι τα μωρά τους είχαν πεθάνει κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά τον τοκετό, δεν είχαν ποτέ δείξει τη σορό ή κάποιον τάφο και δεν εκδόθηκε ποτέ πιστοποιητικό θανάτου.

Άλλες μητέρες είχαν στα χέρια τα μωρά τους και τους τα άρπαξαν με τη βία οι νοσηλευτές κατηγορώντας τους ότι είχαν περισσότερα παιδιά από όσα θα μπορούσαν ώστε να τα φροντίζουν κατάλληλα και για αυτό έπρεπε να τα πάρει το κράτος.

Σύμφωνα με ακτιβιστές και μέλη ανθρωπιστικών οργανώσεων, περίπου 8.000 μωρά «αρπάχτηκαν» από τις οικογένειές τους στα πρώτα χρόνια του κράτους του Ισραήλ και στη συνέχεια πουλήθηκαν ή δόθηκαν σε άτεκνα ζευγάρια στο Ισραήλ και στο εξωτερικό.

Για πολλούς, αυτό ακούγεται ως επίσημη εμπορία παιδιών.

Μερικά από τα παιδιά κατάφεραν να βρούνε τις βιολογικές τους οικογένειες, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία τους δεν γνωρίζει καν ότι απήχθησαν και δόθηκαν για υιοθεσία.



Μάλιστα, η αυστηρή ισραηλινή νομοθεσία περί απορρήτου σημαίνει ότι είναι σχεδόν αδύνατο να αναζητήσουν τα επίσημα αρχεία για να αποκαλυφθεί η παράνομη υιοθεσία τους.

Πολλοί αναρωτιούνται αν οι νόμοι έγιναν για αυτό τον σκοπό κι αν τα ισραηλινά νοσοκομεία και οι οργανώσεις κοινωνικής πρόνοιας είναι συνένοχοι μαζί με τους κρατικούς φορείς. Είναι ασαφές. Αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τέτοιου μεγέθους μαζικές απαγωγές χωρίς τους αξιωματούχους να κάνουν έστω τα στραβά μάτια.

Πολλές μαρτυρίες αναφέρουν ότι οι νομοθέτες, το προσωπικό του υπουργείου Υγείας και ανώτεροι δικαστές ήξεραν για αυτές τις πρακτικές κατά το χρόνο, που λάμβαναν χώρα. Και η απόφαση να «κλειδωθούν» όλα τα έγγραφα που σχετίζονται με τα παιδιά δια νόμου μέχρι το 2071 αφήνει πολλές υποψίες για ενορχηστρωμένη συγκάλυψη.



Ο Χάνεγκμπι, ο οποίος είχε αναλάβει το έργο της εκ νέου εξέτασης του διαβαθμισμένου υλικού από τον πρωθυπουργό Βενιαμίν Νετανιάχου, χρησιμοποιεί υπεκφυγές σχετικά με το ζήτημα της επίσημης συμμετοχής λέγοντας ότι «εμείς ποτέ δεν θα μπορούσαμε να ξέρουμε» χωρίς άλλες εξηγήσεις.

Η ιστορία των κλεμμένων παιδιών εμπεριέχει το σοκ του απροσδόκητου για τους επικριτές του Ισραήλ.

Αυτά τα εγκλήματα διαπράχθηκαν όχι ενάντια στους Παλαιστίνιους, αλλά ενάντια σε άλλους Εβραίους. Οι γονείς των οποίων τα μωρά είχαν απαχθεί είχαν φτάσει στο νέο κράτος με την υπόσχεση ότι θα βρουν στο Ισραήλ ένα μόνιμο καταφύγιο από τις διώξεις και έπεσαν εκ νέου θύματα εκμετάλλευσης κι απίστευτου πόνου.

Όμως, η απαγωγή των παιδιών και η μαζική εκδίωξη των Παλαιστινίων την ίδια στιγμή δεν είναι ασύνδετα μεταξύ τους γεγονότα.

Στην πραγματικότητα, το σκάνδαλο με τα μωρά που απήχθησαν ρίχνει φως όχι μόνο στο παρελθόν του Ισραήλ, αλλά και το παρόν του.

Τα κλεμμένα μωρά δεν απήχθησαν τυχαία.

Μια πολύ συγκεκριμένη ομάδα είχε ως στόχο της Εβραίους που μόλις είχε μεταναστεύσει από τη Μέση Ανατολή. Οι περισσότεροι ήταν από την Υεμένη κι οι άλλοι από το Ιράκ, το Μαρόκο και την Τυνησία.



Η «αραβικότητα» αυτών των Εβραίων θεωρήθηκε ως μια άμεση απειλή για την επιβίωση του εβραϊκού κράτους, και σχεδόν τόσο απειλητική όσο η παρουσία των Παλαιστινίων.

Το Ισραήλ αντιμετώπισε τον «αραβισμό» των εβραϊκών οικογενειών της Μέσης Ανατολής με την ίδια ατσάλινη αποφασιστικότητα με την οποία είχε καταδιώξει το μεγαλύτερο μέρος των Παλαιστινίων της περιοχής.

Ο Ντέιβιντ Μπεν Γκουριόν, ο πρώτος πρωθυπουργός του Ισραήλ ήταν από την Ανατολική Ευρώπη.



Δέχτηκε τις ρατσιστικές και αποικιακές έννοιες περί κυρίαρχης και πολιτισμένης Ευρώπης και θεωρείται ότι επέλεξε τους Εβραίους από την Ευρώπη ως τους μόνους πολιτισμένους ανθρώπους που θα έρχονταν σε μια πρωτόγονη και βάρβαρη περιοχή.

Δεν θα έρχονταν μόνο για να νικήσουν τους ιθαγενείς, αλλά για να τους αντικαταστήσουν. Επρόκειτο να χτίσουν ένα εβραϊκό κράτος τους πάνω στα ερείπια της αραβικής κοινωνίας στην Παλαιστίνη.

Οι μελετητές επισημαίνουν ότι οι επιχειρήσεις αυτές – όσων σκοπεύουν να δημιουργήσουν μια μόνιμη πατρίδα στη γη άλλων ανθρώπων – χαρακτηρίζονται ως «αποικιοκρατία των εποίκων».

Για τον Μπεν Γκουριόν απαραίτητη δεν ήταν μόνο η καταστροφή της παλαιστινιακής κοινωνίας, αλλά και η διασφάλιση ότι η «αραβικότητα» δεν θα παρεισφρήσει στο νέο εβραϊκό κράτος του από την πίσω πόρτα.

Ο Μπεν Γκουριόν φοβόταν ότι ο μεγάλος αριθμός των Εβραίων Αράβων, ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους, θα μπορούσε να διαφθείρει πολιτισμικά το εβραϊκό κράτος εισάγοντας αυτό που ονομάζεται ως «πνεύμα του Λεβάντε».

Για τους ενήλικες δεν υπήρχαν ελπίδες εκπαίδευσης για αυτό και η σιωνιστική ηγεσία αποφάσισε τις μαζικές απαγωγές βρεφών, ένα ανελέητο παιδομάζωμα για να καλλιεργήσει την απέχθεια προς κάθε τι αραβικό.

Η «επανεκπαίδευση» των Εβραίων Αράβων στέφθηκε σε μεγάλο βαθμό με επιτυχία. Το κόμμα Λικούντ του Νετανιάχου αντλεί σε μεγάλο βαθμό δύναμη από την υποστήριξη αυτής της ομάδας

Εκδηλώσεις, με ελεύθερη είσοδο, υπό το φως της αυγουστιάτικης πανσελήνου, διοργανώνει και φέτος το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού, σε 116 αρχαιολογικούς χώρους, μνημεία και μουσεία σε όλη την Ελλάδα, προσφέροντας στους πολίτες τη δυνατότητα να ζήσουν μια μαγική βραδιά κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι!



Ειδικότερα, οι εκδηλώσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, μουσική, χορό, θέατρο, εικαστικές εκθέσεις, προβολές ταινιών και βραδιές ποίησης, διεξάγονται την Πέμπτη 18 Αυγούστου, ημέρα της πανσελήνου, αλλά και στις 17, 19, 20 και 21 Αυγούστου.

Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα όλων των εκδηλώσεων εδώ

Τουρκικό δικαστήριο διέταξε σήμερα το κλείσιμο μιας αριστερής φιλοκουρδικής εφημερίδας, της Ozgur Gundem, για διάδοση τρομοκρατικής προπαγάνδας, υποστηρίζοντας πως η εν λόγω εφημερίδα ενήργησε ως "ντε φάκτο ειδησεογραφικό όργανο" της οργάνωσης Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), δείχνουν δικαστικά έγγραφα.

Η Ozgur Gundem, η έντυπη έκδοση της οποίας έχει καθημερινή κυκλοφορία περίπου 7.500 φύλλων, επικεντρώνει στη σύγκρουση με τους κούρδους μαχητές στη νοτιοανατολική Τουρκία και από το 2014 οι τουρκικές αρχές έχουν διεξαγάγει δεκάδες έρευνες στα γραφεία της και της έχουν επιβάλει πρόστιμα, ενώ έχουν επίσης συλλάβει ανταποκριτές της.

Η εφημερίδα χρησιμοποιήθηκε "για να γίνει προπαγάνδα υπέρ του PKK και ενεργεί ως ντε φάκτο ειδησεογραφικό όργανό του", σύμφωνα με το έγγραφο του δικαστηρίου που είδε το Ρόιτερς.

Η "Οζγκιούρ Γκιουντέμ" είχε δημοσιεύσει στο παρελθόν κείμενα του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, του φυλακισμένου ηγέτη του PKK, καθώς και στήλες που υπέγραφαν κορυφαίοι διοικητές των ανταρτών.

Η Τουρκία έχει κλείσει περισσότερα από 130 μέσα ενημέρωσης μετά την κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης έπειτα από την αποτυχημένη απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος τον περασμένο μήνα, προκαλώντας ανησυχίες μεταξύ των δυτικών συμμάχων της και οργανώσεων για τα δικαιώματα αναφορικά με την επιδείνωση της κατάστασης της ελευθερίας του Τύπου.



πηγή ΑΠΕ

Την ανάκληση παρτίδων και περιεκτικοτήτων του φαρμακευτικού προϊόντος Kogenate Bayer, (octocog bayer), διότι βρέθηκαν εκτός προδιαγραφών ως προς τη διάρκεια ζωής της δραστικότητας τους, αποφάσισε ο Εθνικός Οργανισμός Φαρμάκων (ΕΟΦ).

Όπως αναφέρει ο ΕΟΦ, η απόφαση εκδίδεται στο πλαίσιο της προστασίας της δημόσιας υγείας, με σκοπό να ενισχύσει την εθελοντική ανάκληση που διενεργεί η εταιρεία Bayer Ελλάς (τοπικός αντιπρόσωπος).

Ειδικότερα ανακαλούνται:

Kogenate Bayer 250IU (κωδ.ΕΟΦ:251190102): Lot ITA2HPA, ITA215X, ITA2J73, ITA2KJF, ITA2LNN. 
Kogenate Bayer 500IU (κωδ.ΕΟΦ:251190202): Lot ITA28KC, ITA29A9, ITA2APV, ITA2B47, ITA2C48, ITA2EHA, ITA2FH8, ITA2IUK, ITA2L0L, ITA2LN8, ITA2NAE. 
Kogenate Bayer 1000IU (κωδ.ΕΟΦ:251190302): Lot ITA29S4, ITA2AFS, ITA2BNZ, ITA2C6I, ITA2IJ4, ITA2JNB, ITA2L7E. 
Kogenate Bayer 2000IU (κωδ.ΕΟΦ:251190401): Lot ITA29TK, ITA2AJF, ITA2B35, ITA2B36, ITA2C6C, ITA2FH7. 

Η εταιρεία Bayer Ελλάς, σύμφωνα με τον ΕΟΦ, οφείλει να επικοινωνήσει με τους αποδέκτες των προϊόντων για την εφαρμογή της ανάκλησης και να ολοκληρώσει την απόσυρσή τους από την αγορά, μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. 




Πηγή ΑΠΕ

Το ασημένιο μετάλλιο πήρε τελικά ο Σπύρος Γιαννιώτης στα 10χλμ. κολύμβησης σε ανοιχτή θάλασσα στους Ολυμπιακούς του Ρίο.

Μετά από εξέταση του φώτο φίνις, οι κριτές έδωσαν τελικά πρώτο τον Ολλανδό Φέρι Βέερτμαν και δεύτερο, με τον ίδιο χρόνο τον Έλληνα πρωταθλητή, που κατακτά το μόνο μετάλλιο που έλειπε από την πλούσια συλλογή του. Στο τρίτο σκαλί του βάθρου ανέβηκε ο Γάλλος Μαρκ-Αντουάν Ολιβιέ.


Ο Κερκυραίος παγκόσμιος πρωταθλητής της κολύμβησης έδωσε τη μεγάλη μάχη για ένα μετάλλιο, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ριο και βγήκε δεύτερος νικητής, με τον ίδιο χρόνο με τον πρώτο 1.52.59. με διαφορά λίγων χιλιοστών.
Αν και πέρασε τη γραμμή τερματισμού πρώτος από όλους τους αθλητές, δεν ακούμπησε το πίνακα του τερματισμού, όπως προβλέπεται.

































Στην επίσημη ιστοσελίδα των Ολυμπιακών αγώνων, ο Έλληνας πρωταθλητής εμφανίζεται δεύτερος με τον ίδιο ακριβώς χρόνο από τον Ολλανδό Φέρι Γουίρτμαν.

Σε εξέλιξη είναι φωτιά που εκδηλώθηκε στις 11.10 το πρωί, από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία, στην Παλαιομάνινα Μεσολογγίου και γρήγορα έλαβε διαστάσεις, καταστρέφοντας δάσος με βελανιδιές.

Στο σημείο επιχειρούν 18 πυροσβέστες με εννέα οχήματα και 12 άτομα πεζοπόρο τμήμα, ενώ το έργο τους συνδράμει από αέρος ένα αεροσκάφος Πετζετέλ.

Η πυρκαγιά δεν απειλεί κατοικημένες περιοχές.

Παράλληλα, έγινε γνωστό ότι τέθηκε υπό έλεγχο η πυρκαγιά που εκδηλώθηκε το πρωί, σε χαμηλή βλάστηση, στην περιοχή 'Αγιος Δημήτριος Λεσινίου, στο Μεσολόγγι.





πηγή naftemporiki