Παρατήρηση 1^η: «Ό,τι είναι νόμιμον είναι ηθικόν». Η ρήση είναι του πρώην υπουργού Βουλγαράκη και την έχουν καταδικάσει παντοιοτρόπως όλοι οι ιησουίτες που – ταυτόχρονα – την έχουν καταστήσει «οδηγό» των πολιτικών τους  πεπραγμένων. Σημαιοφόροι, δε, του ιησουιτισμού, δεν είναι άλλοι από εκείνους που κάθε φορά εναλλάσσονται στις καρέκλες όσων παριστάνουν τους φορείς της «κάθαρσης».

    Παρατήρηση 2^η: Η σαπίλα που κυριάρχησε στον τόπο τα προηγούμενα 40 χρόνια είναι πανθομολογούμενη. Ο ΣΥΡΙΖΑ σερφάρει ακριβώς στην σαπίλα των προηγούμενων για να εμφανίσει τις δικές του διευθετήσεις σαν «ρήξη» με το παρελθόν. Όμως άλλο ρήξη που σημαίνει ανατροπή της σαπίλας και άλλο διευθέτηση της σαπίλας που σημαίνει αναπαραγωγή της. Επιπλέον, δεδομένου ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αφαιρεί τον άρτο όπως ακριβώς οι προηγούμενοι, γι’ αυτό το έχει ρίξει στα «θεάματα». Την ώρα που εφαρμόζει Μνημόνια και κόφτες, την ώρα που ξεπουλάει από λιμάνια μέχρι αεροδρόμια κι από Ελληνικό μέχρι ΟΣΕ, μη έχοντας τι άλλο να κάνει, όταν δεν πουλάει τρέλα πουλάει «κάθαρση», απλή (δήθεν) αναλογική, συνταγματική αναθεώρηση κοκ. Φυσικά στο τέλος του μήνα τον ΕΝΦΙΑ του φτωχού δεν θα τον πληρώσει ούτε ο παλιός, ούτε ο νέος καναλάρχης. Εκτός αν θεωρήσουμε ότι υπάρχει μια κάποια «αριστερή»… πρόοδος εκ του γεγονότος ότι τις αξιολογήσεις του μισθού, της σύνταξης και της ζωής του ο λαός δεν θα τις μαθαίνει πλέον από τα μαρκούτσια του Μπόμπολα, αλλά από τα μαρκούτσια του Καλογρίτσα ή του Μαρινάκη. 

    Παρατήρηση 3^η: Κι αυτοί που εξυμνούν τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες ως «τέλος της διαπλοκής» και οι προηγούμενοι χαλίφηδες που τον καταγγέλλουν ως «αντικατάσταση της παλιάς με τη νέα διαπλοκή», ομονοούν σε ένα: Υπήρχε διαπλοκή! Ωραία (τρόπος του λέγειν): Μπορούν οι πρώτοι να μας πουν: Ποιοι από τους διαπλεκόμενους καναλάρχες αποκλείστηκαν από τη νέα διαδικασία εξ αυτού – όπως θα έπρεπε – και μόνο του λόγου, ότι δηλαδή ήταν διαπλεκόμενοι; Απάντηση: Κανένας! Τι είδους αντιδιαπλοκή είναι αυτή, λοιπόν, που οικοδομείται με τα υλικά της προηγούμενης διαπλοκής; Που θεωρεί «παραγραμμένο» το αδίκημα όλων των πλευρών του διαπλεκόμενου τριγώνου (μιντιάρχες, τραπεζίτες, πολιτικό σύστημα) και εισηγείται την τάχα μου ευταξία του «πάμε γι’ άλλα»; Μπορούν, με τη σειρά τους, οι δεύτεροι να μας πουν: Αυτοί γιατί σκούζουν την ίδια ώρα που ομολογούν την «παλιά» – όπως οι ίδιοι την αποκαλούν – διαπλοκή και της οποίας οι ίδιοι αποτελούσαν μέρος του αμαρτωλού τριγώνου; Απάντηση: Διότι – όπως λένε στο χωριό μου – ο γάτος και γαμεί και σκούζει… Αλλά η τακτική αυτή από τον γάτο αντέχεται. Από τις «ακρίδες» που έχουν καταρημάξει τον τόπο, όχι.

    Παρατήρηση 4^η: Πριν από 80 χρόνια μια εκπομπή του Ορσον Ουέλς από τα ερτζιανά ήταν αρκετή να δημιουργήσει πανδαιμόνιο στην Αμερική. Χιλιάδες Αμερικανοί έτρεχαν πανικόβλητοι να σωθούν, καθώς είχαν πιστέψει ότι άρχισε η επίθεση …των εξωγήινων.

Από την εποχή του ραδιοφώνου ακόμα, ένας Αυστριακός εθιμογράφος, έλεγε: «Δώστε μας τους ραδιοφωνικούς σταθμούς του κόσμου και 100 ανθρώπους ικανούς στην προπαγάνδα και μέσα σε 2 μήνες θα έχουμε κάνει την Ελβετία κομμουνιστική και τους κατοίκους της Ονδούρας να βάφουν τα μαλλιά τους πράσινα».

Συνεπώς: Η δύναμη, η επιρροή και η επίδραση των ηλεκτρονικών μέσων είναι τόσο μεγάλη που οι κάτοχοι της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας δεν είναι φυσικά ανόητοι ώστε να αφήσουν αυτή τη δύναμη, αυτό το «όπλο», να περάσει στα χέρια εκείνων που θα ‘θελαν να δουν την Ελβετία κομμουνιστική…

    Παρατήρηση 5^η: Η δύναμη των ηλεκτρονικών ΜΜΕ είναι θηριώδης. Παράδειγμα: Ένας Πρόεδρος που το 2000 ήρθε δεύτερος και κέρδισε «πραξικοπηματικά» τις εκλογές στις ΗΠΑ, ο Μπους, κατάφερε στις εκλογές του 2004, και με τη βοήθεια των ΜΜΕ, να υπερκεράσει τον αντίπαλό του κατά 3 εκατ. ψήφους και να επανεκλεγεί.

Ωστόσο, την ίδια ώρα, στη Βενεζουέλα, παρότι όλα σχεδόν τα ΜΜΕ ήταν εναντίον του, ο Τσάβες κατάφερε να επικρατήσει σε 10 εκλογικές αναμετρήσεις.

Πρέπει, συνεπώς, να τονιστεί με έμφαση: Όσο μεγάλη κι αν είναι η επιρροή και η δύναμη των ΜΜΕ και του Τύπου να κατευθύνουν, να προπαγανδίζουν, να τρομοκρατούν, ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για μια δύναμη σχετική, μια δύναμη που έχει όρια, μια δύναμη πολλές φορές κτηνώδης που, όμως, δεν είναι ανυπέρβλητη.

Παράδειγμα: Στην Ελλάδα, όσο κι αν ακούμε ότι εκδοτικά συγκροτήματα «ανεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις», αλλά τόσο ισχύει πως δεν καθόρισε τη στάση του ελληνικού λαού η τακτική «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας» που επέδειξε ο καθεστωτικός Τύπος στην Κατοχή. Ούτε τα ΜΜΕ κατάφεραν να επιβάλουν την δική τους θέση στο δημοψήφισμα του 2015.

Επαναλαμβάνουμε, λοιπόν: Η δύναμη των ΜΜΕ είναι τεράστια. Αλλά δεν είναι ανίκητη.

    Παρατήρηση 6^η: Ο δημοσιογράφος, στο πλαίσιο της ιδεολογίας του, της πολιτικής του άποψης, της προσωπικής του γνώμης, είναι το αδύναμο μέρος στη σχέση του με τον κάτοχο του ΜΜΕ. Αλλά αυτό δεν τον καθιστά ούτε  άβουλο, ούτε πολύ περισσότερο τον απαλλάσσει της ευθύνης του. Θα είναι πάντα υπεύθυνος και υπόλογος κάθε φορά και κάθε στιγμή που θα συλλαμβάνεται επ’ αυτοφώρω να τον αφορούν οι στίχοι του Βάρναλη: «Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη, της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα, και συ πρόστυχη Πένα και ψοφίμι, του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα»…

Το ερώτημα «ποιος είναι πιο άθλιος, αυτός που δίνει την εντολή ή αυτός που την εκτελεί», θα αφορά πάντα τον δημοσιογράφο που δεν ασκεί το ρόλο του με αξιοπρέπεια. Κάθε άλλο παρά το υποδεέστερο της θέσης του τον απαλλάσσει από το καθήκον της ηθικής – επαγγελματικής αρτιότητας. Κάθε άλλο παρά αναιρεί το στοιχείο της προσωπικής ευθύνης οποιουδήποτε παίρνει ένα μαρκούτσι στο χέρι και δεν ξέρει τι λέει, ή αρπάζει έναν υπολογιστή και δεν ξέρει τι γράφει. Κάθε άλλο παρά αμφισβητεί το ουσιαστικό νόημα όσων έγραφε ο Καμύ το 1939, όταν στο μανιφέστο του για τον «ελεύθερο δημοσιογράφο» εξαιρούσε τη δημοσιογραφία που υπηρετεί τη«σαθρή ανοησία», την «οργανωμένη νωθρότητα» και την «επιθετική βλακεία». Αντίθετα, τα προηγούμενα, καταδεικνύουν ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός: Ότι στο πλαίσιο της συστημικής λειτουργίας του Τύπου, που ορίζεται από το ιδιοκτησιακό του καθεστώς, ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος για τους δημοσιογράφους να μετατραπούν, είτε ενσυνείδητα είτε εξ αντικειμένου, σε μέρος του προβλήματος.

Προφανώς, όταν αναφερόμαστε, στην ευθύνη του δημοσιογράφου, δεν μιλάμε για εκείνη την ομάδα που συγκροτεί το «ανφάντ γκατέ» αυτού που θα λέγαμε «συστημικά ενσωματωμένη δημοσιογραφία». Διότι, πολύ απλά, δεν τους θεωρούμε δημοσιογράφους, αλλά λακέδες. Πρόκειται για μια ομάδα που ένα μέρος της χρησιμοποιεί τη δημοσιογραφία ως πασαρέλα συμμετοχής της στο κλαμπ των «VIPs». Ένα άλλο αποτελεί κρίκο της αλυσίδας του θεάματος. Ένα τρίτο υπηρετεί δυο και τρεις «αφεντάδες» ταυτόχρονα, όχι γιατί πρέπει να βγάζει το ψωμί της, αλλά γιατί έτσι εξασφαλίζει το παντεσπάνι της.

***

    Ας έρθουμε, τώρα, στο κυρίως θέμα μας: Τηλεοπτικές άδειες! Για άλλους αποτέλεσε μπιγκ-μπραδερίστικο καραγκιοζιλίκι. Γι’ άλλους τομή διαφάνειας. Για τους μεν, όπως είπαμε, είναι αναπαλαίωση της παλιάς διαπλοκής. Για τους άλλους επιτομή της νομιμότητας.

    Επειδή, δε, κι αυτοί που κλείστηκαν στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας, και αυτοί που δεν πήγαν, και εκείνοι που τους υπηρετούν με ή χωρίς δημοσιογραφική ταυτότητα, και αυτοί που οργάνωσαν τον διαγωνισμό και αυτοί που τον καταγγέλλουν, είναι σίγουρο ότι – όλοι τους – κάθε βράδυ πέφτουν για ύπνο με μια αγωνία, πως θα ξυπνήσουν το πρωί για να ενημερώσουν τον λαό… «αντικειμενικά», «ολόπλευρά» κι «πλουραλιστικά», γι’ αυτό θα το θέσουμε ευθέως:

    ΠΡΩΤΟ: Για να εχεις ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι πρέπει να έχεις στην κωλότσεπη μερικά – πολλά – εκατομμύρια. Να έχεις φράγκα. Αυτό είναι το κριτήριο, το ύψιστο, το μέγιστο, το «αριστερό» (!), που έθεσε ο κύριος Τσίπρας. 

Ας αφήσει λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ την γελοία «αντιολιγαρχική» του ρητορεία. Ολιγάρχες και μεγαλοκαπιταλιστές είχαν πριν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ, ολιγάρχες και μεγαλοκαπιταλιστές θα τα έχουν και τώρα. Φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ επειδή θεωρεί τα δικά του Μνημόνια «καλύτερα» από των άλλων μπορεί να θεωρεί και τους ολιγάρχες της δικής του μιντιακής εποχής «καλύτερους» από των προηγούμενων. Με γεια του με χαρά του, αλλά με τον ξαναζεσταμένο Πασοκισμό των «νέων τζακιών» και με τον «αριστερό σανό» των επικοινωνιακών του επιτελείων ας ταΐζει την κυρία Τζάκρη και το λοιπό Πασοκιστάν που θρέφει στον κόρφο του και όχι τον ελληνικό λαό.     

    ΔΕΥΤΕΡΟ:  «Ναι, μα τώρα θα πληρώνουν», λένε οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ. Το «νόμιμον και ηθικόν», που λέγαμε! Ρωτάμε: Κι επειδή θα πληρώνουν (θα δούμε αν, πώς και πόσο), αυτό τι σημαίνει; Αυτό αναιρεί ότι θέλουν τηλεοπτικά ΜΜΕ ώστε μέσω της μιντιακής εξουσίας να προωθούν τις άλλες δουλειές τους; Αν, δηλαδή, ο Μαντέλης τα ‘πιανε – όπως γίνεται στο Αμέρικα – φανερά από τη «Ζήμενς» κι είχε φορολογηθεί για τη «χορηγία», δεν θα υπήρχε θέμα; Τι πάει να πει «θα πληρώνουν»; Δηλαδή επειδή «θα πληρώνουν», θα είναι πιο «δημοκρατικά» ευκολοχώνευτο όταν θα βαφτίζουν «αντικειμενικότητα» την δική τους υποκειμενική και βαθύτατα στρατευμένη στο σύστημα άποψη που συμβαδίζει με τα συμφέροντα τους και λειτουργεί μονίμως ως προπαγανδιστής της εκάστοτε οικονομικοπολιτικής εξουσίας, που οι ίδιοι κατέχουν; Επειδή «θα πληρώνουν» θα πάψουν πίσω ακριβώς από αυτές ακριβώς τις μπαλαφάρες περί «αντικειμενικότητας» να υποδύονται τον «ελεγκτή της εξουσίας» ενώ στην πραγματικότητα είναι όχι μόνο βαστάζοι, αλλά και μέρος της εξουσίας; Επειδή «θα πληρώνουν» θα πάψει να ισχύει η μεγάλη αλήθεια που είχε παραδεχτεί και ομολογήσει ο Σταύρος Ψυχάρης: «Δεν υπάρχουν όμως εφημερίδες(σσ: και πολύ περισσότερο τηλεοπτικά δίκτυα, συμπληρώνουμε εμείς) που να εκδίδονται για να εκφράζουν απόψεις διαφορετικές από εκείνες του ιδιοκτήτη τους ή να υπηρετούν αλλότρια συμφέροντα». Η θέση αυτή διατυπώθηκε νέτα-σκέτα στο «Βήμα της Κυριακής» (8/1/2012). Και κάτι μας λέει ότι  η παραπάνω αλήθεια όπως ίσχυε πριν, έτσι συνεχίζει να ισχύει και μετά από τις… «γάτες Ιμαλαίων».

    ΤΡΙΤΟ: Το τρίγωνο «οικονομική εξουσία – πολιτική εξουσία – μιντιακή εξουσία» δεν καταργείται, λοιπόν. Φοράει νέα φορεσιά. Αλλά όσες φορές κι αν βάλλει τα ρούχα του αλλιώς ο Μανωλιός, ο τόνος στην ενημέρωση – μιας και τόσος λόγος γίνεται γι’ αυτήν – θα δίνεται  από αυτούς που ελέγχουν τον Τύπο και κυρίαρχα από αυτούς που ελέγχουν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ. Και τα τηλεοπτικά ΜΜΕ – ανεξαρτήτως προσώπων, ομίλων, νέων ή παλιών «παικτών» – τα ελέγχει η οικονομική ολιγαρχία. Ισχύει παντού και όχι μόνο στην Ελλάδα (σσ: κάτι που το είχε «καταλάβει» πολύ καλά η κυβέρνηση Καραμανλή, όταν «τόλμησε» να πάει στην ΕΕ το νομοσχέδιο για τον «βασικό μέτοχο» και οι «αδέκαστοι» επίτροποι το έσκισαν πριν καν το δουν). Όσο, επομένως, θα είναι οι εργολάβοι, οι τραπεζίτες, οι βιομήχανοι, οι εφοπλιστές και εν γένει οι κεφαλαιοκράτες που θα ελέγχουν τα κανάλια της ενημέρωσης, η αμεροληψία των πολλών δουλευτάδων του Τύπου ή των έντιμων εκδοτών, δεν είναι  συνθήκη ικανή ώστε να εξασφαλίζεται μια ενημέρωση προσανατολισμένη στο πλευρό της κοινωνίας και της αλήθειας, αλλά θα έχει πάντα για πυξίδα την «αλήθεια» εκείνων που κατέχουν την στρόφιγγα της ενημέρωσης. Κι αυτοί τυγχάνει να είναι οι ίδιοι που εμπλέκονται με χίλια νήματα με το τραπεζικό σύστημα, είναι οι ίδιοι που νταραβαρίζονται με εκείνους που τους δίνουν τις άδειες για να «πουλάνε ενημέρωση».  

***

   Συνεπώς: Όταν το κουμάντο στο χώρο του Τύπου, και όχι μόνο, διαμορφώνεται με τους όρους των Χίρστ και των Μέρντοχ που περιέγραφε ο Όρσον Ουέλς στον «Πολίτη Κέιν», ήδη από το 1941, τότε όσοι «Τερτσέτηδες» και «Πολυζωίδηδες» κι αν υπάρχουν στο χώρο της δημοσιογραφίας (σσ: τέτοιοι υπήρχαν και θα υπάρχουν σε όλες τις συνθήκες), ας μην υπάρχουν αμφιβολίες: Θα κατισχύσει εκείνος που εκπροσωπεί την ισχύ των μίντια και τη διαβρωτική φύση της εξουσίας.    

   Που σημαίνει ότι: Αν τα συμφέροντα της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας είναι με το Μνημόνιο, τότε όσο κι αν τρέξει ο ρεπόρτερ για να καλύψει αντικειμενικά την απεργία, τη διαδήλωση, την κινητοποίηση ενάντια στο Μνημόνιο, εκείνο που θα μεταδοθεί το βράδυ ως είδηση θα είναι «ζήτω το Μνημόνιο, κάτω οι ταραξίες». Αν τα συμφέροντα της διεθνούς ελίτ εξυπηρετούνται από τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, την ώρα που ο λαός θα πληρώνει «αθανάτους», ταυτόχρονα θα υφίσταται και την πλύση εγκεφάλου για το «εθνικό ολυμπιακό ιδεώδες». Ας αγανακτεί η κοινωνία με τις τράπεζες όσο θέλει. Αυτό που θα πλασαριστεί σαν «είδηση» θα είναι η«ανάγκη να ανακεφαλαιοποιηθούν». Ας φωνάζει η κοινωνία για τις αυξήσεις στα διόδια από το πρωί μέχρι το βράδυ. Αν θυμηθείτε ένα ρεπορτάζ στο «Mega» στα 27 χρόνια που εκπέμπει που να καταγγέλλει τις αυξήσεις στα διόδια, τρυπήστε μου τη μύτη. Αν δείτε ρεπορτάζ στα κανάλια των εφοπλιστών για τους φόρους που (δεν) πληρώνουν οι εφοπλιστές, ξανατρυπήστε τη…

    Πέρα και πάνω, λοιπόν, από τα φληναφήματα περί «κάθαρσης» στα οποία επιδίδονται παλιοί και νέοι κυβερνητικοί χαλίφηδες, βρίσκονται εν ισχύ και οι τρεις πλευρές του τριγώνου: «Οικονομική ελίτ – πολιτική εξουσία – μιντιακό κατεστημένο».

   Η πρώτη, η οικονομική ελίτ, είναι αυτή που, αφενός, ελέγχει σε μεγάλο βαθμό τα ΜΜΕ και βασικά την τηλεόραση (σσ: επιμένουμε στην τηλεόραση επειδή ακριβώς αποτελεί το σύγχρονο «εικονοστάσι» σε κάθε σαλόνι). Αφετέρου βρίσκεται σε σχέση απόλυτης συνάφειας με το καθεστωτικό πολιτικό σύστημα ανεξαρτήτως κυβερνητικού ενοίκου.

    Κάπου εδώ φτάνουμε στη ρίζα της υπόθεσης: Η ενημέρωση είναι δημόσιο αγαθό. Αυτό το αγαθό δεν ανήκει στους καναλάρχες. Ανήκει στο λαό, και σε αυτόν πρέπει να επιστρέφει. Οι τηλεοπτικές συχνότητες είναι περιουσία του λαού, που έχει παραχωρηθεί στους καναλάρχες, με την προϋπόθεση ότι θα φροντίσουν στα ΜΜΕ που κατέχουν για «την αντικειμενική και με ίσους όρους μετάδοση πληροφοριών και ειδήσεων, καθώς και προϊόντων του λόγου και της τέχνης, την εξασφάλιση της ποιοτικής στάθμης των προγραμμάτων που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, καθώς και το σεβασμό της αξίας του ανθρώπου…» (Σύνταγμα, άρθρο 15).

   Όμως, οι διατάξεις του Συντάγματος, μαζί με τα ηχηρά περί «ποιότητας», «πλουραλισμού», «αντικειμενικότητας» κλπ. δεν είναι παρά ο «φερετζές. Όχι μόνο εδώ, παντού στον κόσμο, όπως επιβεβαιώνεται από την «ενσωματωμένη δημοσιογραφία» της εισβολής στο Ιρακ, τον «κορμοράνο» του Περσικού και τους «ομαδικούς τάφους της Τιμισοάρα» μέχρι τα «χοντρά βυζιά, χοντρά λεφτά» του Μπερλουσκόνι στην Ιταλία.   

    Το ίδιο έργο παίζεται στην Ελλάδα καθημερινά και επί δεκαετίες:

• Η πλειοψηφία της κοινωνίας εκφραζόταν έξι χρόνια ενάντια στην πολιτική του Μνημονίου, αλλά τηλεοπτικά το Μνημόνιο στηριζόταν και – μετά ΣΥΡΙΖΑ – στηρίζεται σχεδόν κατά 100%.
• «Θεσμοί» όπως η ΕΕ κατακρημνίζονται σε αξιοπιστία, αλλά στην τηλεόραση εκείνο που βασιλεύει είναι η τρομοκρατία του «Ευρωπαϊκή Ένωση ή χάος».
• Οι τράπεζες πίνουν το αίμα του κόσμου, αλλά αυτό που βασιλεύει στα κανάλια (με ή χωρίς ΣΥΡΙΖΑ) είναι το «δίκαιο της ανακεφαλαιοποίησης».
• Το ΝΑΤΟ εγκληματεί όπου Γης αλλά εδώ στο Αιγαίο μας το εμφανίζουν σαν τον… ναυαγοσώστη των προσφύγων που τα κράτη – μέλη του τους βομβαρδίζουν στις χώρες τους.  

   Όσο για την «ποιότητα» του προγράμματος, εδώ είναι που το «τρίγωνο»… μεγαλουργεί επί 24ώρου βάσεως:

• Το ξημέρωμα, όταν ξεφτιλίζεται η ανθρώπινη ύπαρξη στα «πρωινάδικα».
• Το μεσημέρι, όταν την ξεφτιλίζουν στα «μεσημεριανάδικα».
• Το βράδυ, όταν την αλέθουν στα κάθε λογής «μπιγκ-μπραδεράδικα».
• Και μεταμεσονύκτια, όταν την εκπορνεύουν στα «090»!

   Οι ίδιοι που προΐστανται Μεγάρων, που εκπροσωπούν το Ολυμπιακό ιδεώδες ως «αθάνατοι», οι καναλάρχες που πρωταγωνιστούν στον αθλητισμό και στον… Πολιτισμό, είναι αυτοί που κατοχύρωσαν σαν προϊόντα …«του λόγου και της Τέχνης» τα κάθε λογής τηλε-ξεκατινιάσματα . Και που κατά καιρούς αναθέτουν την πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας και την «ψυχαγωγία» του λαού από τον Μαστοράκη, τον Ψινάκη και την Πάνια μέχρι τις… αγελάδες που αφοδεύουν στα στούντιο.

 «Ενημέρωση – εμπόρευμα»

   Η ουσία της υπόθεσης έχει να κάνει με το γεγονός ότι η διαπλοκή του μεγάλου κεφαλαίου με τα ΜΜΕ αγγίζει την καρδιά του πολιτικού και οικονομικού συστήματος. Δηλαδή, είναι ένα ζήτημα που, τελικά, αγγίζει την καρδιά του καπιταλισμού, διότι άπτεται του θέματος της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας.

   «Ελευθερία του Τύπου στην καπιταλιστική κοινωνία – αυτό σημαίνει να εμπορεύεσαι τον Τύπο και να ασκείς επίδραση πάνω στις λαϊκές μάζες. Ελευθερία του Τύπου – είναι η συντήρηση του Τύπου, πανίσχυρου μέσου επίδρασης πάνω στις λαϊκές μάζες, με έξοδα του κεφαλαίου». Για να αλλάξει αυτή η κατάσταση θα πρέπει να περιμένουμε τη στιγμή όπου«δε θα υπάρχει η αντικειμενική δυνατότητα να υποτάσσεται ο Τύπος ούτε άμεσα ούτε έμμεσα στην εξουσία του χρήματος και τίποτε δε θα εμποδίζει τον κάθε εργαζόμενο – ή ομάδα εργαζομένων ανεξάρτητα από τον αριθμό της – να έχει και να ασκεί το δικαίωμα χρησιμοποίησης των κοινωνικοποιημένων τυπογραφείων και του κοινωνικοποιημένου χαρτιού»(Λένιν, «Άπαντα», τόμος 37, σελ. 495-496, ομιλία στο 1ο Συνέδριο της 3ης Διεθνούς).

   Μέχρι να γίνουν αυτά, μέχρι να ανατραπεί το καθεστώς που θέλει τα ΜΜΕ να λειτουργούν ως ιμάντας μεταφοράς της κρατούσας ιδεολογίας υπό οποιαδήποτε κυβερνητική αμφίεση, ισχύει ότι: Όπως οι δρόμοι και οι τηλεπικοινωνίες, ο ορυκτός πλούτος και οι παραλίες, η ενέργεια και τα πάντα που ως «εμπορεύματα» ανήκουν στην ιδιοκτησία των εργολάβων – τραπεζιτών – βιομήχανων, έτσι και η είδηση μετατρέπεται σε «εμπόρευμα» στα χέρια των καναλαρχών. Ένα «εμπόρευμα» που βρίσκεται διαρκώς στη διατίμηση της συναλλαγής μεταξύ πολιτικής και οικονομικής εξουσίας.

   Με άλλα λόγια: Εφόσον ο κεφαλαιοκράτης έχει τη δυνατότητα να κατέχει ΜΜΕ, τίποτα δεν μπορεί να του απαγορέψει να χρησιμοποιεί τα ΜΜΕ σαν «όπλο» για τις μπίζνες του ή τις πολιτικές του επιλογές. Όσο θα συνεχίζεται το καθεστώς της κεφαλαιοκρατικής ιδιοκτησίας στα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και της ιδιοποίησης του δημόσιου αγαθού που λέγεται «τηλεοπτική συχνότητα», τότε η διαπλοκή, τα μιντιακά πολιτικο-οικονομικά παιχνίδια, η υπαγωγή του δικαιώματος στην πληροφόρηση σε εργαλείο επιχειρηματικών και πολιτικών συναλλαγών, είναι δεδομένα.

Το «Α» και το «Ω» της διαπλοκής

   Το θεμέλιο πάνω στο οποίο έχει οικοδομηθεί και διαιωνίζεται η κατάσταση στα ΜΜΕ, το δικαίωμα δηλαδή της οικονομικής ολιγαρχίας να μεταχειρίζεται ως «κτήμα» της ένα κοινωνικό αγαθό, όπως (θα έπρεπε να) είναι η ενημέρωση, η δυνατότητα των «αφεντικών» να ρυθμίζουν την πληροφόρηση πέρα από κάθε κοινωνικό έλεγχο και κοινωνική λογοδοσία, αποτελεί το «Α» και το Ω» τόσο της διαπλοκής, όσο και της μονοδιάστατης εκπομπής της δικής τους ταξικής και πολιτικής «αλήθειας».

   Όποιος, επομένως, λέει ότι μπορεί να επιτευχθεί η δημοκρατία ή έστω να μπουν όρια στην ασυδοσία στο χώρο των ΜΜΕ, αλλά την ίδια ώρα εξυμνεί, υπηρετεί,  συμβιβάζεται με την λειτουργία των ΜΜΕ υπό το καθεστώς των «κανόνων της ελεύθερης αγοράς» (του καθεστώτος, δηλαδή, που συνιστά τη βάση της ασυδοσίας των ολιγαρχών που τα ελέγχουν), τότε, είτε είναι πολιτικά αφελής, είτε είναι καθαρός ψεύτης, είτε  – εφόσον υπό οποιαδήποτε ιδιότητα κινείται στο χώρο του Τύπου – θα αναγκαστεί να λειτουργεί ως πανταχόθεν βαλλόμενη «νησίδα».

   Στην τελευταία περίπτωση, ακόμα κι αν τα καταφέρει να επιβιώσει, το μέτρο της δικής του αξιοπρέπειας δεν θα είναι αυτό που θα αλλάξει τους «κανόνες της αγοράς», ούτε θα καθορίσει το είδος της πληροφόρησης που, γενικά, θα εκπέμπεται προς την κοινωνία.

Συνάδελφοι,

Μετά την κινητοποίηση στις 24/6 στο υπουργείο Παιδείας, κατά την οποία δεν πήραμε για ακόμη μία φορά καμία σαφή απάντηση για το εργασιακό μας μέλλον, και η πολιτική ηγεσία, σε ένα κρεσέντο αυταρχισμού, έκανε χρήση κρατικής καταστολής εναντίον άνεργων εκπαιδευτικών, η κατάσταση στις αρχές Σεπτεμβρίου και λίγο πριν την έναρξη της σχολικής χρονιάς παραμένει εξαιρετικά κρίσιμη.

Ο «νέος» τύπος δημοτικού σχολείου όχι μόνο δεν προασπίζει τα συνταγματικά δικαιώματα των παιδιών για ισότιμη πρόσβαση σε όλα τα διδακτικά αντικείμενα, αντιθέτως υποβαθμίζει και καταργεί μαθήματα, αναθέτει τη διδασκαλία τους σε όποιον εκπαιδευτικό υπάρχει και δεν συμπληρώνει το διδακτικό του ωράριο, βάσει μίας λογιστικής αντίληψης χωρίς κανένα παιδαγωγικό πρόσημο.

Προς την ίδια ακριβώς κατεύθυνση κινούνται και οι υπόλοιπες πτυχές της υπουργικής απόφασης: υποβάθμιση ολοήμερου προγράμματος/κατάργηση πρωινής ζώνης, κριτήρια για την πρόσβαση των μαθητών στο ολοήμερο, κατάργηση θέσης υπεύθυνου δασκάλου.

Ό,τι λοιπόν είχε διαφανεί πριν από μερικούς μήνες τίθεται τώρα σε εφαρμογή και συμπεριλαμβάνει: υπεραριθμίες, μετακινήσεις μόνιμων συναδέλφων, απολύσεις για τους αναπληρωτές που επί σειρά ετών παραμένουν αδιόριστοι παρότι καλύπτουν πάγιες ανάγκες του εκπαιδευτικού συστήματος, αναθέσεις μαθημάτων σε μη εξειδικευμένους στα συγκεκριμένα διδακτικά αντικείμενα εκπαιδευτικούς, οι οποίες καταστρατηγούν με αντιεπιστημονικό, αντιπαιδαγωγικό και εντέλει επικίνδυνο τρόπο τα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών και πλήττουν ανεπανόρθωτα τα εργασιακά διακαιώματα των εκπαιδευτικών.

Το υπουργείο Παιδείας, μάλιστα, με απανωτές εγκυκλίους και με την πρόθυμη συνέργεια της διοίκησης πιέζει τους συλλόγους διδασκόντων να νομιμοποιήσουν άμεσα όσα αντισυναδελφικά/αντιπαιδαγωγικά επιτάσσει η υπουργική απόφαση.
Τα χιλιάδες πραγματικά κενά που έχει το δημόσιο σχολείο αποκρύπτονται από υπουργείο/διευθύνσεις/περιφέρειες. Συγκεκριμένες μάλιστα διευθύνσεις εκπαίδευσης αποστέλλουν εξαιρετικά μειωμένα ή και μηδενικά κενά σπεύδοντας προφανώς να ακολουθήσουν τη γραμμή που τους έχει δοθεί την ίδια ώρα που ο υπουργός Παιδείας τάζει «τσουνάμι» προσλήψεων αναπληρωτών εκπαιδευτικών (κυρίως μέσω ΕΣΠΑ) και οι μόνιμοι διορισμοί εκπαιδευτικών μετατίθενται επ’ αόριστον.

Καθώς όσα εφαρμόζει το υπουργείο Παιδείας καταπατούν μορφωτικά και εργασιακά δικαιώματα, επιχειρούν να εγκαθιδρύσουν καθεστώς συναδελφικού κανιβαλισμού, οδηγούν ξεκάθαρα στην υποβάθμιση και τη διάλυση του δημόσιου σχολείου, καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς (μόνιμους, άνεργους), τους γονείς και τους μαθητές μας να μπλοκάρουμε τα σχέδια του υπουργείου Παιδείας. Καλούμε επίσης τις ομοσπονδίες και τα σωματεία να πάρουν θέση και να χαράξουν αγωνιστική πορεία υπερασπίζοντας τα δικαιώματα και τα δίκαια αιτήματα όλων των εργαζομένων. Να μην επιτρέψουμε να αντιμετωπίζεται ως πολυτέλεια η πρόσβαση όλων των παιδιών στην ολόπλευρη μόρφωση, να μη συναινέσουμε σε ένα ακόμα φτηνότερο σχολείο που δεν θα παρέχει ό,τι οφείλει να παρέχει δωρεάν το δημόσιο σχολείο σε όλα τα παιδιά.

ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ

1. Να αποσυρθεί άμεσα η υπουργική απόφαση για τον «Ενιαίο Τύπο Ολοήμερου Δημοτικού Σχολείου», που τσακίζει τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών περικόπτοντας και καταργώντας διδακτικές ώρες μαθημάτων (Θεατρική Αγωγή, τάξεις Ε και ΣΤ), καταργεί βίαια εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών ειδικοτήτων στην Π.Ε., δημιουργεί πλεονάσματα και υπεραριθμίες για τους μόνιμους συναδέλφους.

2. Ο υπολογισμός και η κάλυψη των κενών να πραγματοποιείται πάντα και αποκλειστικά βάσει της α’ ανάθεσης σε εκπαιδευτικό ειδικότητας.

3. Να μας γνωστοποιηθούν τα πραγματικά κενά ανά Διεύθυνση και περιφέρεια πριν από την α’ φάση προσλήψεων αναπληρωτών.

4. Να πραγματοποιηθεί μία μεγάλη α᾽ φάση προσλήψεων, ώστε να καλυφθούν όλα τα κενά και να μην προκύπτουν οι αδικίες των προηγούμενων ετών.

5. Σύσταση οργανικών θέσεων και μόνιμους μαζικούς διορισμούς για όλους τους εκπαιδευτικούς σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. 

Ντίνα Ιωακειμίδου

Μια ομάδα νέων ανθρώπων εγκατέλειψε στην απαρχή της κρίσης την Αθήνα δημιουργώντας την οικο-κοινότητα αυτάρκειας Free and Real στη Β. Εύβοια, στο όρος Τελέθριο.

Μια νησίδα ελευθερίας που στηρίζεται στην προσφορά, στην ισότητα και στη γνώση. Και αν νομίζετε ότι κυνηγούν ανεμόμυλους, αρκεί να ρίξετε μια ματιά στο έργο που μέσα σε έξι χρόνια έχουν παράξει.

Τώρα μας προσκαλούν στο πρώτο τους οικολογικό φεστιβάλ, που περιλαμβάνει συμμετοχές αντίστοιχων οικολογικών εγχειρημάτων από Ευρώπη και Ελλάδα.

Από 15-18 Σεπτεμβρίου οι συμμετέχοντες θα απολαύσουν χορό, θέατρο, μουσικά συγκροτήματα από διάφορα μήκη και πλάτη της Γης, γιόγκα, εργαστήρια αυτάρκειας. Οι Free and Real μάς καλούν να ενώσουμε τις κουκκίδες...

Στην απαρχή της κρίσης μια ομάδα νέων παιδιών από την Αθήνα αποφάσισαν να γυρίσουν την πλάτη τους σε ένα μέλλον που δεν τους ενδιέφερε, σε ένα μέλλον που οι άλλοι προγραμμάτιζαν γι' αυτούς. Ή θα βρούμε τον δρόμο ή θα τον φτιάξουμε, αποφάσισαν, καταρρίπτοντας όλες τις βεβαιότητες μιας προκατασκευασμένης ζωής που αποτυπώνεται σε ένα από τα αγαπημένα τους μότο: «Ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι οι γενναίοι».

Εργασίες στον κήπο έξω από το ξυλόσπιτο | Κατερίνα Καταλάθος

Υστερα λοιπόν από πολλές συζητήσεις, προτάσεις, θέσεις, συνθέσεις και αντιθέσεις την άνοιξη του 2008 γεννήθηκε η μη κερδοσκοπική, μη κυβερνητική οργάνωση Free and Real - Aληθινά και Ελεύθερα.

Το στίγμα των προθέσεών τους εμπεριέχεται αυτούσια στον τίτλο τους: Freedom of Resources for Everywhere & Respect, Equality, Awareness and Learning, που πάει να πει: Ελευθερία Πόρων για Ολους Παντού & Σεβασμός, Ισότητα, Αντίληψη και Γνώση.

Και κάπως έτσι, το 2009, δημιούργησαν στη Β. Εύβοια, στο χωριό Αγιος, μια πρότυπη οικο-κοινότητα ευελπιστώντας σε μια αυτάρκη κοινωνία γνώσης, προσφοράς, ισότητας.

Μια κοινωνία που θα εκμεταλλεύεται, όπως σημειώνουν οι ίδιοι, στρατηγικά τους πόρους, δίχως να επιβαρύνουν το οικοσύστημα και τους ανθρώπους.

Μια νησίδα ελευθερίας που στηρίζεται και θα διαδίδει την οικονομία της προσφοράς και όχι της ανταλλαγής.

Σύμφωνα με τους ίδιους, «η αποστολή του Εγχειρήματος Τελαίθριον είναι να δημιουργήσει το πρώτο, τόσο αναγκαίο, μοντέλο οικο-κοινότητας στην Ελλάδα, που θα λειτουργήσει ως ένα σχολείο αυτάρκειας και ένα πρότυπο μοντέλο της αειφορίας και βιωσιμότητας, υγιείς και αρμονικές συνθήκες διαβίωσης με σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες και στο οικοσύστημα, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, καθαρών και αποδοτικών μέσων μεταφοράς, συνεχή έρευνα και εκπαίδευση σε όλα τα σχετικά θέματα και τεχνολογίες, να διατίθενται εξίσου σε όλους.

Το έργο δημιουργείται στο νησί Εύβοια για περισσότερο από 6 χρόνια τώρα, με περισσότερους από 20.000 επισκέπτες από κάθε γωνιά του κόσμου και εβδομαδιαία προβολή σε πάνω από 120.000 άτομα!»

Εξι χρόνια μετά, για τους συμμετέχοντες στο εγχείρημα η συνεχής έρευνα στους βασικούς τομείς αυτάρκειας, όπως η υγεία σωματική και ψυχική, η καλλιέργεια της διατροφής, η δόμηση και ενέργεια, συνιστά τρόπο ζωής.

Δημιούργησαν τρεις κύριους χώρους σε απόσταση πέντε χιλιομέτρων μεταξύ τους:

◆ Τον κεντρικό χώρο πολλαπλών χρήσεων που περιλαμβάνει αίθουσα σεμιναρίων, κουζίνα, εργαστήριο, ξυλουργείο, εκθετήριο, θερμοκήπιο, αποξηραντή βοτάνων και έναν βοτανόκηπο-λαχανόκηπο.

◆ Ο δεύτερος χώρος, που αποκαλείται το Test Site, περιλαμβάνει τέσσερα οικολογικά σπίτια τα λεγόμενα yurts (τα yurts πρωτοδημιουργήθηκαν από τους νομάδες Μογγόλους κατά τον 13ο και 14ο αιώνα με στόχο ελαφριές μεταφερόμενες κατασκευές που να αντέχουν τις ακραίες συνθήκες της σιβηρικής στέπας), καθώς και ένα μικρό ξυλόσπιτο και τουαλέτες που λειτουργούν με το σύστημα της κομποστοποίησης.

Επίσης, μέσω φωτοβολταϊκών, γίνεται χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, ενώ έχει προβλεφθεί σύστημα διαχείρισης νερού.

Η καλλιέργεια του βοτανικού κήπου και του λαχανόκηπου στηρίζεται στις αρχές της περμακουλτούρας ή αεικαλλιέργειας και που εστιάζει στην οικολογική προσέγγιση σχεδιασμού και υποστήριξης ανθρώπινων καταυλισμών, τρόπου ζωής, παραγωγικών αγροτικών συστημάτων με βασικές αρχές δεοντολογίας τη φροντίδα για τον άνθρωπο, φροντίδα για τη γη και θέσπιση ορίων στην κατανάλωση, παραγωγή καθώς και την αναδιανομή του πλεονάσματος σπόρων, ρούχων, γνώσης, εργασίας, χρήματος, γης κτλ.

◆ Τέλος, ο τρίτος και βασικός χώρος του εγχειρήματος, το Telaithrion Project, κοντά στην κορυφή του όρους Τελέθριον, στα 450 μέτρα υψόμετρο, αφορά τον κεντρικό γεωδαιτικό θόλο 100 τ.μ., το σκάψιμο τεχνητής λίμνης, καθώς και 1.000 καρποφόρα και άλλα δέντρα.

Δουλεύοντας στη διαχείριση των υδάτων | Κατερίνα Καταλάθος

Η δράση της οικο-κοινότητας Free and Real έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον χιλιάδων ανθρώπων από κάθε άκρη της Γης καθώς και το ενδιαφέρον των ΜΜΕ, τόσο εγχώριων όσο και διεθνών.

Και αυτό καθώς ουδέποτε υπήρξε μια περίκλειστη κοινότητα. Αντίθετα, ανοίχτηκε τόσο στην τοπική κοινωνία όσο και ευρύτερα διοργανώνοντας σειρά σεμιναρίων και δράσεων ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

Τα εργαστήρια περιλαμβάνουν ευρύτατη γκάμα γνώσης και αυτάρκειας από τον βιοκλιματικό σχεδιασμό και τη βιοκλιματική αρχιτεκτονική, την κατασκευή σπιτιών από φυσικά υλικά (άχυρο, πηλός, ξύλο), τη διατροφική αυτάρκεια, τους συνδυασμούς τροφών, υγεία, τη γνωριμία με τη χορτοφαγία, τις μεταποιήσεις, την καλλιέργεια μανιταριών, την παρασκευή παραδοσιακού σαπουνιού με ελαιόλαδο, την παρασκευή γιατρικών από βότανα, τη μελισσοκομία, την κοπτοραπτική, τα μαθήματα γιόγκα. Εν ολίγοις ό,τι συνιστά την αυτάρκεια.

Παράλληλα σχεδιάζουν και συνδιοργανώνουν μεγάλες εκδηλώσεις στην Αθήνα και σε άλλα μέρη της Ελλάδας με συμμετοχές και άλλων οικολογικών εγχειρημάτων.

Οπως επισημαίνουν και οι ίδιοι, «συμμετέχουμε στη μεγάλη οικογένεια του ελληνικού οικοδικτύου παραγωγών, χειροτεχνών και συλλογικοτήτων. Διαδίδουμε πληροφορίες και πρακτικές λύσεις πάνω σε ποικίλα θέματα, διαδίδουμε και προωθούμε προϊόντα αυτάρκειας και δίκαιου εμπορίου αλλά και του παγκόσμιου δικτύου οικο-κοινοτήτων (GEN), συνεργαζόμαστε ανιδιοτελώς με τοπικούς συλλόγους, φορείς και απλούς πολίτες διαδίδοντας την οικονομία προσφοράς...»

Να ενώσουμε τις τελείες...

Kατερίνα Καταλάθος

Και ήρθε η ώρα, όπως μας προτρέπουν τα παιδιά του Τελέθριον, οι Αληθινά Ελεύθεροι, να ενώσουμε τις κουκκίδες...

Με σύνθημα «καιρός να σπάσουμε τα φράγματα και να ενώσουμε τις κουκκίδες (Time to brake the barriers and connect the dots) διοργανώνουν από τις 15 έως και τις 18 Σεπτεμβρίου το πρώτο τους οικολογικό φεστιβάλ. Το Free and Real Spiral Knights Eco Fest 2016.

Προσβλέπουν σε μια θαυμάσια γιορτή για την αειφορία, βιωσιμότητα και τη συνδήλωση ανθρώπων και εγχειρημάτων από όλη την Ελλάδα και τον κόσμο.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα υπάρχει ζωντανή μουσική, θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις, πρακτικά εργαστήρια, όπως, μεταξύ άλλων, φυσική δόμηση, μαγειρική, καλλιέργεια μανιταριών, περμακουλτούρα κ.λπ. καθώς και σεμινάρια (γιόγκα, τάι-τσι, thai μασάζ, ακροβατικά, capoeira, chi kung και άλλα).

Μουσικά συγκροτήματα θα παραστούν από Αργεντινή, Μεξικό, Σενεγάλη, ενώ για την επίδειξη Καποέιρα έχουν προσκληθεί καθηγητές από τη Βραζιλία.

«Στόχος μας είναι να έρθουμε σε επαφή τόσο με τον κόσμο όσο και με τα άλλα αντίστοιχα εγχειρήματα που βρίσκονται σε εξέλιξη τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς. Ηδη έχουν δηλώσει συμμετοχή περισσότερες από 35 οικο-κοινότητες από την Ευρώπη και συγκεκριμένα από Τσεχία, Γερμανία, Αγγλία, Πορτογαλία, Ιταλία, Σουηδία και, από την Ελλάδα, από Αθήνα, Εύβοια, Πελοπόννησο, Θεσσαλονίκη. Θα υπάρχουν πολλά και διαφορετικά stages και θόλοι για το φεστιβάλ. Εχει προβλεφθεί χώρος φαγητού με vegan φαγητό, πολλές κατασκευές ακόμη και παιδότοπος και για ενηλίκους παρακαλώ.  Παιχνίδια έχουν προετοιμαστεί για νέους και για λιγότερο νέους. Η εκδήλωση θα έχει τα χαρακτηριστικά της συνδημιουργίας και όλοι θα πρέπει να συμμετέχουν.  Ο καθένας θα είναι προσωπικά υπεύθυνος για την καθαριότητα και την ασφάλεια του χώρου καθώς και για την προστασία του γύρω δάσους. Η ανακύκλωση και κομποστοποίηση περιλαμβάνονται στις ευθύνες εκάστου εκ των συμμετεχόντων, ενώ θα γίνει σπορά στο κτήμα και θα φυτευτεί κήπος» αναφέρει στην «Εφ.Συν.» ο Απόστολος Σιάνος, ψυχή του εγχειρήματος Τελέθριον.

Συνολικά υπάρχει χώρος για 250 κατασκηνωτές, ενώ οι διοργανωτές εκτιμούν ότι κατά τη διάρκεια του τετραήμερου οικοφεστιβάλ θα επισκεφθούν τον χώρο περίπου 3.000 άτομα.

Το φεστιβάλ έχει τη στήριξη και του Δήμου Αιδηψού Ιστιαίας.

«Στην αρχή υπήρχε επιφύλαξη από την τοπική κοινότητα. Η εντοπιότητα βέβαια παίζει καταλυτικό ρόλο», σημειώνει ο Απόστολος Σιάνος.

«Ομως έξι χρόνια μετά, καθώς έχουμε επιλέξει να συμμετέχουμε και να βοηθάμε στην τοπική κοινωνία, έχουμε κερδίσει την αναγνώριση του έργου μας. Χαρακτηριστικό επ' αυτού είναι ότι έχουμε κληθεί να αναλάβουμε την περιβαλλοντική εκπαίδευση στα σχολεία. Γεγονός που μας χαροποιεί πολύ», καταλήγει ο κ. Σιάνος.

Οι τιμές για τη συμμετοχή στο φεστιβάλ ξεκινούν από 35 ευρώ για ατομική σκηνή και περιλαμβάνουν και οικονομικά πακέτα για όλη την οικογένεια. Ωστόσο υπάρχει και εναλλακτική δυνατότητα, όπως αυτή της εθελοντικής εργασίας γι' αυτούς που επιθυμούν να συμμετέχουν χωρίς ωστόσο να διαθέτουν την οικονομική δυνατότητα.

«Ευχαριστούμε όλους τους ανθρώπους που έχουν βρεθεί στον δρόμο μας από τότε που ξεκινήσαμε μέχρι σήμερα», σημειώνουν στον εξαιρετικά ενημερωμένο ιστότοπό τους Freeandreal.org.

«Ολες οι εικόνες που έχουν αποτυπώσει στη συνείδησή μας εκτιμώνται ως θησαυροί στο ταξίδι αυτό».

Ενα ταξίδι χιλίων χιλιομέτρων αρχίζει με ένα βήμα, σύμφωνα με τη ρήση του Λάο Τσε.

Τα παιδιά του Τελαίθριον τόλμησαν το πρώτο βήμα και διένυσαν έως τώρα πολλά χιλιόμετρα.

Και το ταξίδι τους, όπως όλα δείχνουν, είναι ακόμη στην αρχή...

Γιώργος Κολέμπας

Ο συγγραφέας από την αρχή δηλώνει ευθέως ότι ο στόχος του βιβλίου του είναι η αποκάλυψη του «σκοταδιστικού και εξουσιαστικού» μύθου του παντοδύναμου θεού και της μεταθανάτιας ζωής, που στηρίζεται στην άγνοια, στο φόβο, στο δόλο και στη βία. Ταυτόχρονα δηλώνει ότι το βιβλίο θέλει να βοηθήσει στη χάραξη του δρόμου της γνώσης, της συνείδησης, της ανθρωπιάς και της πάλης για έναν καλύτερο γήινο κόσμο.


Όπως υποστηρίζει, η κάθε εξουσία, όταν οργανώθηκε σε κράτος και νομοθέτησε για την ατομική ιδιοκτησία γης και μέσων παραγωγής, μετέτρεψε τον σκοταδιστικό αυτό μύθο σε σωτηριολογική θρησκεία, σε εξουσιαστική ιδεολογία, σε εργαλείο εκφοβισμού, αλλοτρίωσης και υποταγής των εξουσιαζόμενων.

Αντίθετα, οι εξουσιαζόμενοι προσπάθησαν πάντα, σε όλη την εξέλιξη της ιστορίας, συνειδητά ή ασυνείδητα, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις απελευθέρωσης από τους σκοταδιστικούς μύθους, τις εξουσιαστικές ιδεολογίες και τα ιερατεία, ώστε ταυτόχρονα να γίνει πιο εύκολη και η απελευθέρωσή τους από την καταπίεση και εκμετάλλευση από τις εξουσιαστικές ελίτ, με στόχο την κοινωνική ισότητα.



Μέσα από τους αγώνες τους απεκόμισαν εμπειρία και γνώσεις τέτοιες, ώστε να τους γίνει κατανοητό ότι η απελευθέρωσή τους αν ποτέ επιτευχθεί, δεν μπορεί παρά να είναι δικό τους έργο. Δεν μπορούν να την περιμένουν από κάποιον μεσσία ή σωτήρα. Έτσι αυτή τους η εμπειρία τους οδηγεί και στο να απομυθοποιήσουν τον εξουσιαστικό ρόλο των θρησκειών, οι οποίες σε όλα τα μήκη και τα πλάτη, ενώ υποκριτικά διατείνονται ότι είναι με το μέρος των φτωχών και περιθωριοποιημένων και ότι αυτοί είναι οι “μακάριοι”, στην πραγματικότητα στηρίζουν τους εξουσιαστές-εκμεταλλευτές τους.

Ο Κώστας υποστηρίζει: μαζί με την αμφισβήτηση της εξουσίας, φτάσαμε σήμερα στο σημείο, πολλοί “υπήκοοι” να αμφισβητούν και να αποστασιοποιούνται ταυτόχρονα από τον μύθο του θεού και όσους άλλους τον συνοδεύουν, δηλαδή τον μύθο της “αθάνατης ψυχής” ή της “μεταθανάτιας ζωής”. Αυτή η απομυθοποίηση-αποκάλυψη κάνει δυνατό σήμερα το σπάσιμο του φαύλου κύκλου “μεταξύ εξουσίας και θρησκείας, και η θρησκεία αποδυναμώνεται σταδιακά ως υποτιθέμενο καταφύγιο  των κυνηγημένων από το κεφάλαιο και την εξουσία”, όπως το διατυπώνει χαρακτηριστικά ο Κώστας στο προλογικό του σημείωμα. Παρόλο, λέω εγώ τώρα, που φαινομενικά υπάρχει η εντύπωση ότι αντίθετα ενδυναμώνεται ο ρόλος της θρησκείας σαν καταφύγιο των κατατρεγμένων. «Ο θεός …δεν πέθανε» ακόμα, παρ’ όλες τις προβλέψεις του διαφωτισμού. Για αυτό και είναι πάλι δραματικά επίκαιρη η κριτική της θρησκείας και προέχει κάθε κριτικής για την κάθε ετερονομία που διαμορφώνει σήμερα την ατομική και κοινωνική συνείδηση.

Το θέμα βέβαια εξακολουθεί να παραμένει ταμπού για πολλούς συνανθρώπους μας, που εξακολουθούν να πιστεύουν ότι η κριτική της θρησκείας αποτελεί “προσβολή της πίστης” τους. Τα δε ιερατεία καταγγέλλουν όσους ασχολούνται για “έγκλημα καθοσιώσεως”. Αυτό κάνει πολλούς αξιόλογους διανοητές να αποφεύγουν να αγγίξουν το ζήτημα, είτε από φόβο, είτε από υστεροβουλία, και η σιωπή τους είναι χρυσός για τα ιερατεία και τη γενικότερη εξουσία, που την εκλαμβάνουν ως συμφωνία και αποδοχή. Η σιωπή τους αυτή είναι προδοσία της ίδιας της κοινωνίας που υποτίθεται ότι υπηρετούν, γιατί συνεισφέρουν στον στραγγαλισμό της κοινωνικής και ατομικής συνείδησης, η οποία καταλήγει έτσι στον “ωχαδερφισμό”, την συνενοχή και την αλλοτρίωση.

Η ιστορία των θρησκειών-πέρα από το αντικειμενικό γεγονός ότι κανένας άνθρωπος δεν επέλεξε τη θρησκεία  και την πίστη του, αλλά με το που γεννιέται του τη φυτεύουν στο κεφάλι και στο συναίσθημα μέσα από τη κοινωνικοποίησή του-έχει δείξει ότι όλες “επιβλήθηκαν με τη βία των εξουσιών και λειτούργησαν ως ιδεολογίες υποταγής”. Με εξέχουσα περίπτωση τον χριστιανισμό που ταυτίσθηκε με το κράτος και την κοσμική εξουσία από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο και πήρε τα χαρακτηριστικά «σκοταδιστικής απολυταρχικής, εξουσιαστικής και κατακτητικής ιδεολογίας, η οποία πρώτα-πρώτα κατάστρεψε την κοινοκτημοσύνη και την κοινοβιακή ζωή των πρωτοχριστιανών…». Μάλιστα πολλοί κατακτημένοι λαοί αναγκάσθηκαν ως και τη θρησκεία τους να αλλάξουν, για να εξυπηρετεί καλύτερα τους κατακτητές τους.
Πάντα η πραγματική εξουσία εξασφαλίζει την επιβολή της και μέσα από τη θρησκευτική ιδεολογία, αυτή είναι μια βασική θέση του βιβλίου. Μέσω αυτής μετατρέπει τους εξουσιαζόμενους σε μοιρολάτρες και δουλικούς, που αποδέχονται την καταπίεση και εκμετάλλευση σαν “θεία βούληση και δοκιμασία”. Τους κάνει να αποδέχονται τη διαμεσολάβηση της θεοκρατικής ψευδαίσθησης, στις κοινωνικές σχέσεις και στις σχέσεις με τη φύση και τις άλλες μορφές ζωής, πράγμα που υπονομεύει τον αυτοσεβασμό και την αρμονική συμβίωση. Υπονομεύει την αυτοπεποίθηση και τις δυνατότητες που έχει ο καθένας για συμμετοχή στα κοινά, για κοινωνικό έλεγχο και αυτοδιεύθυνση της κοινωνίας.

Οι ίδιοι οι θρησκευτικοί λειτουργοί γνωρίζουν ότι όλα όσα αναπόδεικτα ισχυρίζονται για τον θεό, την αθάνατη ψυχή, τη μεταθανάτια ζωή και την νεκρανάσταση, είναι συνειδητά ψέματα, αλλά τα αποκρύπτουν χάριν των εξουσιαστικών ιερατείων και της διαπλοκής τους με την οικονομικοπολιτική ελίτ, συντηρώντας δεισιδαιμονίες.

Με το βιβλίο αυτό ο Κώστας προσπαθεί να επαναφέρει στο προσκήνιο του δημόσιου διαλόγου το ζήτημα της φύσης και του ρόλου  των θρησκειών, ώστε “οι δυνάμεις της εργασίας, της επιστήμης και του πολιτισμού”, όπως χαρακτηρίζει τις κοινωνικές δυνάμεις της οποιασδήποτε αλλαγής, να καταλήξουν σε μια κοινή αντίληψη για τον κόσμο, τη ζωή και την κοινωνία που   θέλουμε να ζήσουμε. Προτείνει να δράσουμε συντονισμένα όλοι ενάντια στη θεοκρατούμενη παρακμιακή καπιταλιστική βαρβαρότητα, αποκαθιστώντας στην ανθρώπινη συνείδηση τη δυνατότητα που έχει η ίδια να δημιουργήσει αυτοδιευθυνόμενες κοινωνίες, στις οποίες η οικονομία να τις υπηρετεί, καταργώντας το κεφάλαιο, τις σχέσεις ανισότητας και εκμετάλλευσης, καθώς και τις εξουσιαστικές πολιτικές σχέσεις.

Σε αυτή τη διαδικασία, ο μεγαλύτερος σύμμαχος είναι το μυαλό του καθένα μας και της συλλογικότητάς μας, ο ατομικός και συλλογικός νους, λέει ο Κώστας. Η δε αχίλλειος πτέρνα είναι το παιδικό μυαλό, που το κάθε φορά κυρίαρχο εκπαιδευτικό σύστημα το θεωρεί “σκουπιδοτενεκέ” και το λοβοτομεί, εμφυσώντας του τον μύθο και την άγνοια. Για αυτό πρέπει να σταματήσουμε αυτόν τον βιασμό των παιδικών εγκεφάλων, καλλιεργώντας την κριτική και ολοκληρωμένη σκέψη, ώστε να μπορούν να κάνουν τις δικές τους επιλογές ζωής, σε μια ομαλή κοινωνικοποίηση της νέας γενιάς. Το εξουσιαστικό σύστημα χαράζει ανεξίτηλα στον παιδικό εγκέφαλο, αυτά που υποστηρίζουν τα ιερατεία, ότι δηλαδή η ανθρώπινη φύση είναι ατελής και άπληστη και για αυτό και αμαρτωλή σε σχέση με τη “θεία βούληση”. Για αυτό και το πρόβλημα της οικονομικής και κοινωνικής ανισότητας, της ανελευθερίας, των πολέμων, και του ανταγωνισμού δεν έχει λύση επί γης, λένε τα ιερατεία.

Ο Κώστας υποστηρίζει όμως ότι στην ουσία της η ανθρώπινη φύση είναι κοινωνική κατασκευή και άρα αν αλλάξουμε τις κοινωνικές συνθήκες, θα αλλάξουμε και τον κυρίαρχο σημερινό ανθρωπολογικό τύπο. Και εμείς με τον Γιάννη Μπίλλα, γράφοντας τον ανθρωπολογικό τύπο της αποανάπτυξης- τοπικοποίησης, θεωρούμε ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε την κοινωνία, αν δεν αλλάξουμε ταυτόχρονα τον κυρίαρχο ανθρωπολογικό της τύπο. Όμως θεωρούμε ότι η ανθρώπινη φύση δεν είναι μόνο κοινωνική κατασκευή, συμμετέχει στη διαμόρφωσή της και η βιολογία της και η οικογεωγραφία στην οποία αναπτύσσεται. Εδώ διαφαίνεται και μια διαφωνία μας με τον Κώστα, αν και στο κεφάλαιο «Ψυχή σημαίνει Άνθρωπος» υποστηρίζει και αυτός το ίδιο αλλά με άλλα λόγια: «…η ανθρώπινη φύση ή η λεγόμενη ψυχή, δεν είναι παρά συνάρτηση υλικών, φυσικών και κοινωνικών όρων …με αυτήν την έννοια ψυχή σημαίνει άνθρωπος, ως ενιαίο οργανικό σύνολο των υλικών στοιχείων, των βιολογικών συστημάτων, των συναισθηματικών βιωμάτων, των πνευματικών-νοητικών ιδιοτήτων και των δημιουργικών δραστηριοτήτων του, όπως όλα αυτά συνδιαμορφώνονται ως ενιαίο Όλον στο πλαίσιο του ιστορικού, κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος» . 

Ο κοινωνικός δαρβινισμός και ο φιλελευθερισμός που τον ενστερνίζεται, υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος έτσι ήταν πάντα, είχε ιδιοτελή και ανταγωνιστική φύση, κληρονομημένη από το ζωικό βασίλειο από το οποίο κατάγεται, και άρα του έχουμε φτιάξει και το πιο κατάλληλο για αυτόν κοινωνικοοικονομικό σύστημα, τον καπιταλισμό, που ταιριάζει ακριβώς σε αυτή την κληρονομημένη ανθρώπινη φύση. Η εξελικτική ανθρωπολογία-βιολογία όμως σήμερα αποδεικνύει με σύγχρονα πειράματα με παιδιά κάτω του ενάμισι έτους, ότι ο άνθρωπος μπορεί να μη γεννιέται εγωιστής αλλά να φτιάχνεται, έχει ταυτόχρονα γενετικά και επιγεννετικά πολιτιστικά χαρακτηριστικά. Είναι ταυτόχρονα και οικο-βιολογική και κοινωνική κατασκευή. Πέρα από τις κοινωνικές συνθήκες, ζωτικής σημασίας είναι ότι την ατομική συνείδηση του κάθε ανθρώπου, τη διαμορφώνει και η κληρονομικότητά του. Η κοινωνικοποίησή του, όμως είναι αποφασιστική για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Αν η εξουσία τον κοινωνικοποιεί με βάση τις ακραίες ανισότητες και την κατασκευασμένη εικόνα του άπληστου, ιδιοτελή, ανταγωνιστικού, δηλαδή τον μαθαίνει να είναι βασικά εγωιστής, επειδή το λέει η θρησκεία ή το εγωιστικό γονίδιο, άλλο τόσο οι εξουσιαζόμενοι θα πρέπει, δημιουργώντας κατάλληλες κοινωνικές και οικονομικές δομές, να του αναπτύσσουν την άλλη πλευρά του, την ανιδιοτελή, την συνεργατική και την κοινοτίστικη. Γιατί ο άνθρωπος ενηλικιώθηκε ιστορικά και μέσα από την αντίληψή του για τα πλεονεκτήματα της ομάδας, της κοινότητας, της κοινωνίας, με βάση το «συνυπάρχειν», «συμβιώνειν», «συμπράττειν», «συναποφασίζειν».

Θα πρέπει λοιπόν πάλι, μέσα από την σημερινή κρίση του καπιταλισμού και των αξιών του, που είχε ως αιτία το γεγονός ότι το 1% του ανθρώπινου πληθυσμού κατέχει το 50% των πόρων του πλανήτη, τον οποίο οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε οικολογική καταστροφή, να εξασκήσουμε την τέχνη, γιατί τέχνη είναι, να μην είμαστε εγωιστές. Όπως δεν είναι κληρονομημένος ο άκρατος εγωισμός, έτσι δεν είναι και η ντετερμινιστική αποδοχή της ισότητας  , από την ανθρώπινη συνείδηση-φύση. Θα χρειασθεί να δημιουργήσουμε άμεσα ελκυστικά παραδείγματα που θα περάσουν σε αυτήν την ανιδιοτέλεια, τη συνεργατικότητα, τη συλλογικότητα, την ισότητα και την ισορροπία με τη μάνα φύση.

Σε επιστημονικό επίπεδο, το πιο δύσκολο είναι να απορρίψει κανείς την έννοια του θεού την ταυτισμένη με το αέναο συνολικό σύμπαν, το «όλον». Η μέχρι τώρα αδυναμία της αστροφυσικής να διατυπώσει μια «ολιστική» θεωρία( ενοποιημένη θεωρία), δίνει τη δυνατότητα να επανέρχεται η έννοια του θεού σαν την ενοποιητική δύναμη που εξασφαλίζει την ενότητα του σύμπαντος μετά την δημιουργία του από τον «δημιουργό» του. …(Σερν, σωματίδιο του θεού κ.λπ). Ο μύθος της δημιουργίας και του δημιουργού θεού πέρασε και περνά ακόμα στο ατομικό και συλλογικό φαντασιακό, γιατί εξασφαλίζει ακριβώς αυτή την ψευδαίσθηση της ενότητας που είναι υπαρξιακή ανάγκη, νομίζω, για την ανθρώπινη συνείδηση-φύση.  

Με την ανάλυση που κάνει ο Κώστας με παράθεση πληθώρας στοιχείων και βιβλιογραφίας, προκύπτει ότι η σημερινή καθολική κρίση δεν είναι φυσικά κρίση της ανθρώπινης φύσης και της πολιτιστικής κληρονομιάς της, αλλά βασικά κρίση του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής και του καπιταλισμού, που στηριζόμενος στην οικονομική- κοινωνική ανισότητα και την ιδιοκτησία, τη βία, την καταστροφή τόπων και ταυτοτήτων και στον πόλεμο, στρέφεται ακριβώς ενάντια στην ανθρώπινη φύση. Προκύπτει ο αντικοινωνικός και αντιανθρώπινος ρόλος των θρησκειών( η θρησκευτική πίστη ως όπλο μαζικής καταστροφής), που διέσπασαν τις κοινωνίες, έσπειραν διχόνοιες, αιματοκύλισαν και συνεχίζουν να αιματοκυλούν την ανθρωπότητα υπέρ των οργανωμένων εξουσιαστικών ελίτ που ηγεμονεύουν πάνω στην ανθρωπότητα (Η “αθάνατη ψυχή” ως φετίχ της ατομικής ιδιοκτησίας και ως “φιλοσοφική λίθος” της εξουσιαστικής ιδεολογίας).

Προκύπτει επίσης η αισιόδοξη άποψη πως η ανθρωπότητα-κοινωνία πορεύεται, αργά μεν, αλλά σταθερά προς την πνευματική και κοινωνική απελευθέρωση, προς την αταξικότητα, προς έναν καλύτερο κόσμο με επικράτηση του ανθρωπολογικού τύπου homo humanisticus universalis, δηλαδή του νέου ανθρώπου με χαρακτηριστικά συνειδητότητας, δημιουργικότητας και ευτυχίας. Αναφερόμενος στη διαφορά μεταξύ της μυθολογικής πολυθεϊστικής θρησκείας των αρχαίων Ελλήνων-με πολλούς ανθρωπόμορφους γήινους θεούς και μη μεταφυσικά στοιχεία συμβολισμού και σουρεαλισμού- και των μονοθεϊστικών θρησκειών-ενός μοναδικού παντοκράτορα εξουσιαστή θεού- που κατασκεύασαν οι κοσμικές αντίστοιχες εξουσίες για να δικαιολογήσουν τη θεία προέλευση της εξουσίας τους, την αιτιολογεί με την άμεση δημοκρατία στην αρχαία Ελλάδα, η οποία δεν χρειαζόταν ψευδαισθήσεις, σωτήρες, προφήτες και μεσσίες, σε αντίθεση με την ανάγκη της θεϊκής μάσκας της υπέρτατης εξουσίας του όποιου ηγεμόνα, βασιλιά ή αυτοκράτορα.
Για αυτό και μας καλεί να συμβάλουμε όλοι στον αγώνα του νέου Ανθρώπου για ένα καλύτερο μέλλον, με το να απαλλαγούμε από θρησκευτικές, φυλετικές, εθνικιστικές, ιδεολογικές-κομματικές εντάξεις και δογματισμούς και να επεξεργαστούμε και να υλοποιήσουμε συλλογικά ένα νέο όραμα για την ανθρωπότητα στη βάση της κοινωνικής ισότητας, της ισοκατανομής πόρων και εξουσίας με άμεση δημοκρατία. Ο τελικός στόχος η αταξική κοινωνία σε τοπική, εθνική και οικουμενική κλίμακα και ο σύγχρονος πολιτισμός του οικουμενικού ουμανισμού.   

Ως πότε θα τρώμε στη μάπα τον απροκάλυπτο και ξετσίπωτο κοσμικό χαρακτήρα της εξουσίας των ιερατείων τους, τις φαντασιώσεις τους, τα ψυχολογικά τους σύνδρομα, τις προκαταλήψεις και τους ψυχαναγκασμούς τους δήθεν στο όνομα της "αγάπης", τη δηλητηριώδη χολή τους, την εθελοδουλία ανάμεικτη με μισαλλοδοξία απέναντι στη διαφωνία, το θάνατο και το μίσος που ξερνούν μέσα από τις διώξεις, τις Ιερές Εξετάσεις τους, τις τζιχάντ τους, τα ανιστόρητα και γεμάτα εικόνες φρίκης και φόβου και απειλών "ιερών εγχειριδίων" τους, τη λογοκρισία τους, τη δαιμονοποίηση της φύσης, της γνώσης, της ευφυίας, της γυναίκας;

Ως πότε θα πρέπει να ανεχόμαστε να συνυπάρχουμε με τους μονοθεϊστικούς λέοντες και αμνούς μέσα στο λάκκο που κατάντησαν τον κόσμο;

Ως πότε δεν θα αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι ότι οι θρησκείες βάζουν με μανία στόχο την ανεξαρτησία της αντίληψής τους και την αυτοεπίγνωσή τους, μετατρέποντάς τους σε...ΨΥΧΟΠΑΘΕΙΣ;

* Ο Γιώργος Κολέμπας είναι πρώην εκπαιδευτικός ΜΕ (Μαθηματικός) και οικο - γεωργός στο Πήλιο

Η Δαμασκός παρέλαβε το πρώτο φορτίο από την Κούβα, με δύο τόνους πενταπλά εμβόλια για την διφθερίτιδα, τον τέτανο, κοκκύτη, ηπατίτιδα Β και γρίπη. Το φορτίο αποτελεί μέρος μιας μεγάλης σύμβασης (αποστολής φαρμακευτικού υλικού) που προορίζεται για τον Συριακό λαό που υπόκειται έναν σκληρό εμπορικό αποκλεισμό. 

Ο Σύριος υπουργός Μεταφορών Αλί Χαμούντ, η υφυπουργός Υγείας Χούδα αλ Σαιέδ και ο πρέσβης της Κούβας σε αυτή τη χώρα, Ροχέριο Σαντάνα, μεταξύ άλλων παρέλαβαν αυτή την πατρίδα των εμβολίων για τις προαναφερόμενες νόσους.

Σε συνάντηση με τον τύπο ο Χαμούντ δήλωσε ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας του υπουργείου του και αυτού της Υγείας με το Υπουργείο Υγείας της Κούβας, σε ένα πεδίο ζωτικής σημασίας για την Συρία.

Τόσο ο υπουργός όσο και ο κουβανός διπλωμάτης συμφώνησαν ότι αυτό αποτελεί μια σαφή απόδειξη αλληλεγγύης και υποστήριξης που πρέπει να συνεχιστεί και να ενταθεί, εν μέσω ενός αδικαιολόγητου μποϊκοτάζ των δυτικών δυνάμεων κατά της Συρίας για τέσσερα χρόνια. (PL)

 

 www.granma.cu/

Ολόκληρη η δήλωση του ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ του ΠΣ της ΛΑ.Ε:

Η κυβέρνηση μέχρι πρότινος κατάγγελνε την Κομισιόν για απαράδεκτη επέμβαση στη Δικαιοσύνη σχετικά με την υπόθεση του Ανδρ. Γεωργίου.

Τα θαύματα όμως για τους πολιτικούς υπαλλήλους της ΕΕ και των πιστωτών κρατάνε μόνο τρεις μέρες.

Τώρα η κυβέρνηση με μια από τις συνηθισμένες κωλοτούμπες της, δια του Γ. Χουλιαράκη στη Βουλή, έβγαλε ύμνους αφοσίωσης και σεβασμού στα δημοσιονομικά δεδομένα του Ανδρ. Γεωργίου, στα οποία στηρίζει το τρίτο καταστροφικό μνημόνιο.

Η κυβέρνηση με αυτόν τον τρόπο βγάζει στην ουσία λάδι όχι μόνο τον Ανδρ. Γεωργίου αλλά και τους ΓΑΠ και Γ. Παπακωνσταντίνου και τις λογιστικές αλχημείες τους που έβαλαν σφιχτά τη θηλιά στο λαιμό της χώρας και του ελληνικού λαού.

Η κυβέρνηση και όλος ο μνημονιακός κόσμος σε λίγο θα αναδείξουν και σε εθνικό ήρωα τον εγκάθετο του ΔΝΤ και των πιστωτών στην ΕΛΣΤΑΤ ο οποίος, εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία, έβαλε βαθύτερα και μονιμότερα τη χώρα στην νεοαποικιακή κηδεμονία.

Όποιες μεθοδεύσεις, όμως, κι αν ακολουθήσουν δεν πρόκειται να παραγράψουν τις πελώριες πολιτικές αλλά και ποινικές ευθύνες τους, οι οποίες, αργά ή γρήγορα, θα αποδοθούν

Mετά την αντίληψη για την οικονομική και κοινωνική πολιτική, με τους εξοντωτικούς φόρους, τη διαιώνιση της ανεργίας, την εκτεταμένη φτώχεια, πήραμε την πικρή γεύση και της αντίληψης για τον πολιτισμό και την ενημέρωση από μια κυβέρνηση που επιμένει να φέρει την ετικέτα «αριστερή», χυδαιοποιώντας, γελοιοποιώντας και απαξιώνοντας απ’άκρη σε άκρη αυτή την έννοια.


Αντί για την αναζήτηση κάποιων όρων ποιότητας, παιδείας, πολιτισμού, το μόνο που εναγώνια ζητούνταν ήταν το τίμημα.

Αντί για διαφάνεια και ανοικτά χαρτιά, είχαμε κλειστά δωμάτια χωρίς οξυγόνο, μυστικότητα, αστυνομικούς φρουρούς, ΜΑΤ έξω από το κτίριο μη τυχόν και ανοίξει καμία χαραμάδα. Σα να ενορχήστρωνε μια σατανική κρυφή τελετή κάποιος μαφιόζος.

Αντί να ενεργοποιηθούν και να συμμετέχουν στη διαδικασία της ψυχαγωγίας και την   ενημέρωσης σχετικοί κοινωνικοί φορείς, όπως πανεπιστήμια, επιστημονικά επιμελητήρια, οργανισμοί της τέχνης και των γραμμάτων, δημοσιογραφικοί σύλλογοι, το μόνο κριτήριο που μέτρησε τελικά είναι ο πλούτος, το να ανήκει κανείς στην αφρόκρεμα της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου.

Η κυβέρνηση πανηγυρίζει για τα έσοδα που πέτυχε. Κι ο Ιούδας πανηγύριζε για τα τριάκοντα αργύρια, τα πέταξε όμως σε λίγες ώρες, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ παριστάνει την φιλόπτωχή κυρία προς τις «ευπαθείς» ομάδες, όπως έχει καταντήσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Ελλάδας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ καθοδηγείται πια από τη λογική «όλα τα αγαθά του λαού τα ξεπουλάμε». Η ίδια λογική που παρέδωσε όλη τη δημόσια περιουσία για εκποίηση σε ένα ταμείο που ελέγχουν οι ξένοι εφαρμόσθηκε άψογα και στο ζωτικό για την πορεία του λαού μας χώρο της ενημέρωσης και του πολιτισμού.

ΚΑΤΩ ΤΑ ΝΕΑ ΑΝΤΕΡΓΑΤΙΚΑ ΜΕΤΡΑ!

Με αγώνες να καταργήσουμε νέα & παλιά μνημόνια

Να διώξουμε την κυβέρνηση του Τσίπρα

Όλοι/ες στη Διαδήλωση της ΔΕΘ

Συγκέντρωση Σάββατο 10/9, 17:30 Εγνατία με Αγίας Σοφίας 

–

Η μνημονιακή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για να κρατηθεί στην εξουσία, εκτελεί πειθήνια τις κανιβαλικές νεοφιλελεύθερες ορέξεις των λεγόμενων δανειστών ψηφίζοντας συνεχώς αντεργατικά-αντιλαϊκά μέτρα. Έτσι μετά την ψήφιση του 3ου μνημονίου, του ασφαλιστικού, του φορολογικού νόμου, του «κόφτη» κτλ, προχωράει σε ένα ακόμη σημαντικότερο χτύπημα. Στόχος δανειστών/κερδοσκόπων και συγκυβέρνησης είναι η πλήρης κατεδάφιση των εργατικών δικαιωμάτων μας, με την ψήφιση των μέτρων για τα «εργασιακά», τα οποία είναι προαπαιτούμενα της λεγόμενης 2ης αξιολόγησης και πρέπει να ψηφιστούν μέσα στο Φθινόπωρο, για να πάρει η κυβέρνηση τη υποδόση των 2,8 δις.

Παρά τις καθησυχαστικές δηλώσεις υπουργών και βουλευτών τα μέτρα θα είναι ισοπεδωτικά. Ήδη από τις 18/6 βρίσκονται στην Αθήνα η διεθνής 8μελής Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων για τα εργασιακά η οποία έχει συσταθεί από κοινού από τους δανειστές/κερδοσκόπους και το υπουργείο Εργασίας και θα εκδώσει πόρισμα, το οποίο θα παραδώσει στις 12 Σεπτέμβρη. Χαρακτηριστικό της 8μελής Επιτροπής αυτής είναι ότι υπάρχει μόλις ένας έλληνας (γνωστός αντιδραστικός), ενώ κανείς εργατολόγος της χώρας δεν δέχθηκε να συμμετέχει σε αυτήν!

Μειώνουν μισθούς, καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, τις συνδικαλιστικές ελευθερίες και το δικαίωμα στην απεργία!

Τα μέτρα που προετοιμάζονται αφορούν την άμεση μείωση του μισθολογικού κόστους,(για ακόμη μια φορά) τις σχέσεις εργασίας (για πολλοστή φορά) και και το πετσόκομμα των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και του συνδικαλισμού! Συγκεκριμένα:

– Νέα μείωση του κατώτατου μισθού από 1-1-2017 (σήμερα είναι 586 ευρώ μικτά για τους πάνω από 25 ετών, 511 ευρώ μικτά για τους κάτω των 25 ετών). Ήδη ξεκίνησε η υπογραφή επιχειρησιακών «συλλογικών συμβάσεων», κάτω από και από τα 586 Ευρώ από τις εργοδοτικές «Ενώσεις Προσώπων».

– Κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού (δώρα Πάσχα, Χριστουγέννων και επίδομα αδείας) στον ιδιωτικό τομέα, αρχικά ίσως με την τακτική της «συγχώνευσης» στους 12 μισθούς για τους παλιούς εργαζομένους και η πλήρης κατάργηση για τους νέους.

– Κατάργηση όλων των επιδομάτων (επιδομάτων γάμου, τέκνων, σπουδών, ανθυγιεινής εργασίας και οι προσαυξήσεις λόγω τριετιών! –θα επιφέρει άμεση μείωση έως 30% του μισθού σε αρκετούς εργαζόμενους).

– Αμετάβλητο μισθό (ίδιο) για όλον τον εργασιακό βίο («σύστημα “καθαρού” μισθού»)

– Ακόμη μεγαλύτερη ελαστικοποίηση της εργασίας: Καθιέρωση συμβάσεων εργασίας όπως τα συμβόλαια μηδενικών ωρών απασχόλησης (zero hour contracts) και τις λευκές συμβάσεις (white contracts) δηλαδή της απασχόλησης όταν θέλει ο εργοδότης και με αμοιβή που ορίζει ο ίδιος ή έστω λίγων ωρών χωρίς ασφαλιστική κάλυψη κ.λπ.

Ακόμη χειρότερα είναι τα παρακάτω που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις, και όχι μόνο άμεσα το μισθολογικό κόστος.

– Κατάργηση, αρχικά ίσως μόνο στην πράξη, των κλαδικών συλλογικών συμβάσεων(ακόμη και αυτές που υπογράφουν οι Ομοσπονδίες ή και η ΓΣΕΕ. Υπογραφή «συλλογικών συμβάσεων» από εργοδοτικές «Ενώσεις Προσώπων».

– Πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων (χωρίς όρια και χωρίς διοικητικό βέτο).Πρόσφατη απόφαση του γενικού εισαγγελέα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου έκρινε ασύμβατη με το κοινοτικό δίκαιο τη δυνατότητα που παρέχει η ελληνική νομοθεσία στον εκάστοτε υπ. Εργασίας να αρνείται σε επιχειρήσεις τη διενέργεια ομαδικών απολύσεων! (προσφυγή της ΑΓΕΤ Ηρακλής η οποία μετά το κλείσιμο του εργοστασίου της Χαλκίδας, είχε ζητήσει έγκριση από τον υπ. Εργασίας για ομαδικές απολύσεις των 236 εργαζομένων, η οποία απορρίφθηκε).

– Τη μείωση της αποζημίωσης για απολύσεις εργαζόμενων, η οποία θεωρείται ακόμη υψηλή με βάση τα ευρωπαϊκά δεδομένα.

– Περιορισμό ή και κατάργηση της προστασίας των μελών του Σωματείου που προβλέπεται από το Ν. 1264/82. Μείωση των ημερών συνδικαλιστικής άδειας, περιορισμό των αμειβόμενων αδειών στις απολύτως απαραίτητες, καθώς και περιορισμό των προσώπων που δικαιούνται άδειες. Δραστική μείωση των ημερών απουσίας συνδικαλιστή και ευθυγράμμιση με τα ισχύοντα για κάθε εργαζόμενο.

– Ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση του «Διευθυντικού Δικαιώματος» και παράλληλη μείωση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

– Αλλαγή του τρόπου λήψης αποφάσεων για την πραγματοποίηση απεργιών.

– Επαναφορά του lock out (ανταπεργίας) που είχε καταργηθεί με το Ν.1264/82.

–

Μας μετατρέπουν σε συγχρόνους δουλοπάροικους – Να τους σταματήσουμε!

Όλες οι παραπάνω «μεταρρυθμίσεις» καταργούν ουσιαστικά το συνδικαλιστικό νόμο (Ν. 1264/82) και κάθε άλλο νόμο που κατοχυρώνει κάποια, έστω και περιορισμένα, δικαιώματα των εργαζομένων, των εκπροσώπων τους, της συνδικαλιστικής δράσης και των Συνδικάτων κι έχουν στόχο να κάνουν αδύνατη την απεργία, να καταργήσουν επί της ουσίας τα Σωματεία, τη συνδικαλιστική δράση και ιδιαίτερα το μαχητικό συνδικαλισμό, να ποινικοποιούν και να απαγορεύουν την οποιαδήποτε αγωνιστική διεκδίκηση ή κινητοποίηση και τις απεργίες, να μένουν οι εργαζόμενοι έρμαιο στις εργοδοτικές αυθαιρεσίες κτλ, με λίγα λόγια να ατομικοποιήσουν τους εργαζόμενους και να περιθωριοποιήσουν το συνδικαλιστικό κίνημα. Έτσι ανοίγει ο δρόμος σε ένα αυταρχικό καθεστώς: όπου τα συνδικάτα θα είναι μισοπαράνομα και σε κάθε περίπτωση παντελώς ανίσχυρα, όπου ο ρόλος τους δεν θα αναγνωρίζεται καθόλου, παρά μόνο του «υπεύθυνου» ή κυβερνητικού συνδικαλισμού των ελεγχόμενων συνδικάτων, των συνδικάτων «σφραγίδων», των εργοδοτικών ή «κίτρινων» σωματείων.

Για να επιβιώσει έστω και διασωληνωμένος ο ελληνικός καπιταλισμός χρειάζεται ένα συντριπτικό χτύπημα στην εργατική τάξη, στο βιοτικό της επίπεδο και κυρίως να την αφοπλίσει από τα εργαλεία της ώστε να μη μπορέσει να αντιμετωπίσει και τις επόμενες επιθέσεις που θα ακολουθήσουν.

Άλλωστε το ίδιο σχέδιο επιχειρείται λίγο πολύ και σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες (αντεργατικοί νόμοι σε Γαλλία, Βέλγιο κτλ), λόγω της όξυνσης της οικονομικής κρίσης στην ΕΕ.

–

Μαχητικοί αγώνες – Αυτοοργάνωση- Πολιτική Γενική Απεργία Διαρκείας!

Απέναντι σε αυτή την ολομέτωπη επίθεση πρέπει να προετοιμαστούμε από τώρα για την σύγκρουση του Φθινοπώρου. Είναι μια σκληρή μάχη στην οποία πρέπει να μπούμε αποφασισμένοι και να τη φτάσουμε μέχρι το τέλος. Πιάνοντας το νήμα από το 2010-12, με τον παρατεταμένο κοινωνικό πόλεμο, τις δεκάδες μαζικές απεργίες και τις μαχητικές διαδηλώσεις. Ακολουθώντας το παράδειγμα των γάλλων(και βέλγων) εργαζομένων όπου για αρκετούς μήνες αγωνίστηκαν ενάντια στο «νόμο Κομρί», με μεγάλες εργατικές κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα, μεταξύ άλλων σε ορισμένους από τους πιο σημαντικούς κλάδους της οικονομίας. Διαδηλώσεις με τη συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων εργαζομένων –όπως και της μαζικής συμμετοχής μαθητών και φοιτητών-έγιναν σε πολλές γαλλικές πόλεις, σπάζοντας παράλληλα και το νόμο «έκτακτης ανάγκης» που έχει επιβάλλει η κυβέρνηση Ολάντ-Βαλς και αντιμετωπίζοντας τη βία των κατασταλτικών μηχανισμών. Παρά την πραξικοπηματική ψήφιση του νομοσχεδίου, οι εργαζόμενοι έχουν προαναγγείλει νέα αντεπίθεση και κινητοποιήσεις από το Σεπτέμβρη.

Να βάλουμε τέλος στα σχέδια κυβέρνησης-δανειστών για το εργασιακό νομοσχέδιο που ετοιμάζουν. Να πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Να ξεκινήσουμε μια μεγάλη εκστρατεία ενημέρωσης και δράσεων για τις δραματικές επιπτώσεις που θα επιφέρει η πιθανή ψήφιση ενός τέτοιου νόμου. Να θυμηθούμε τις καλύτερες παραδόσεις του εργατικού κινήματος. Να οργανωθούμε με συνελεύσεις και επιτροπές αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιάς για να σταματήσουμε συντονισμένα και με ενότητα τη νέα επίθεση, να αντιμετωπίσουμε το κράτος «έκτακτης ανάγκης» του Τσίπρα και της παρέας του που επιστρέφει δριμύτερο για να καταστείλει το κίνημα. Στηριζόμενοι στην αυτοοργάνωση μας θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε και τα εμπόδια που βάζουν οι ξεπουλημένοι γραφειοκράτες της ΓΣΕΕ, καθώς και τον ύπουλο και διασπαστικό ρόλο που παίζει το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ. Να προετοιμάσουμε μια Πολιτική Γενική Απεργία Διαρκείας που θα τσακίσει στην πράξη τα μνημόνια και όσους τα εφαρμόζουν, νέους και παλιούς μνημονιακούς.

Σε αυτή τη μάχη σημαντικό ρόλο πρέπει να έχει η νεολαία, μαθητές και φοιτητές, που δέχονται διπλό χτύπημα: τη διάλυση της παιδείας και τα εργασιακά που χτυπούν πρώτα τα δικά τους δικαιώματα, επιφυλάσσοντας τους ένα κατάμαυρο μέλλον (η χαμένη γενιά όπως οι ίδιοι οι αστοί την αποκαλούν).

Εργαζόμενοι, Άνεργοι, Νέοι, να επιβάλλουμε ένα πρόγραμμα σωτηρίας

Η μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ, αποδεικνύει ότι δεν υπάρχουν μεσοβέζικες λύσεις. Οι υποχωρήσεις στον ταξικό εχθρό οδηγούν σε ιστορικές προδοσίες. Τίποτα δε θα μας χαριστεί από τους ντόπιους και ευρωπαίους καπιταλιστές που θα χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο για να διατηρήσουν την παραπαίουσα αντιδραστική Ευρωπαϊκή Ένωση –ειδικά μετά την τεράστιας σημασίας νίκη τουBREXIT. Απαιτείται να επιβάλλουμε ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα σωτηρίας:

• ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΠΑΛΙΩΝ ΚΑΙ ΝΕΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ.
• ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ.
• ΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΕΥΡΩ – Ε.Ε.
• ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΜΕ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ.

Αυτό το πρόγραμμα μπορεί να επιβληθεί μόνο μέσα από ένα νέο κύμα αγώνων, που θα αποτελέσει τις βάσεις για μια επαναστατική Κυβέρνηση των Εργαζομένων, τη μόνη δύναμη που μπορεί να το εγγυηθεί. Να στηριχτούμε στην αλληλεγγύη και τον διεθνισμό μεταξύ των ευρωπαίων εργαζομένων. Να διαλύσουμε την ΕΕ των πολέμων, του ρατσισμού, της ανεργίας και της φτώχειας. Απέναντι στη βαρβαρότητα που οδηγεί η καπιταλιστική κρίση, ν’ ανοίξουμε τον δρόμο για τη μοναδική ρεαλιστική εναλλακτική λύση, τον Σοσιαλισμό.


ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
antepithesitonergazomenon.blogspot.gr

Πατήστε πάνω εικόνα:

http://www.okde.gr/wp-content/uploads/2016/09/4sel-143x200.jpg 143w, http://www.okde.gr/wp-content/uploads/2016/09/4sel-768x1076.jpg 768w, http://www.okde.gr/wp-content/uploads/2016/09/4sel-214x300.jpg 214w" sizes="(max-width: 544px) 100vw, 544px" style="margin: 0px auto 10px; padding: 1px; border: 1px solid rgb(102, 102, 102); outline: 0px; vertical-align: baseline; display: block; background-image: initial; background-attachment: initial; background-size: initial; background-origin: initial; background-clip: initial; background-position: initial; background-repeat: initial;">

Πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι μετατρέπει πιλοτικά το επίδομα ανεργίας σε «επίδομα εργασίας».
Πιο συγκεκριμένα ανακοίνωσε ότι πλέον αντί για επίδομα ανεργίας, θα δίνεται το αντίστοιχο ποσό ως επιδότηση στην επιχείρηση για να προσλάβει τον/ην κάθε άνεργο/η.
Έτσι, η επιχείρηση θα καταβάλει μόνο τη χρηματική διαφορά και τις ανάλογες εισφορές. Σύμφωνα με τα στοιχεία, το μέτρο αυτό θα εφαρμοστεί για 10.000 ανέργους που είναι εγγεγραμμένοι και επιδοτούμενοι από τον ΟΑΕΔ, από τους συνολικά περίπου 120.000 επιδοτούμενους. Αυτό το μέτρο έρχεται να επιδεινώσει την ήδη ζοφερή εικόνα που ζούμε όπου το πενιχρό επίδομα ανεργίας το λαμβάνει μόνο ένα 10% από τους πάνω από 1.000.000 των επίσημα εγγεγραμμένων στα μητρώα του ΟΑΕΔ!

Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν επιδοτούν τους ανέργους αλλά δε διστάζουν να δώσουν τα λεφτά που προέρχονται από τις εισφορές των εργαζομένων απευθείας στις επιχειρήσεις ανοίγοντας έτσι το δρόμο για την κατάργηση του επιδόματος ανεργίας!

Μάλιστα, η αναπληρώτρια υπουργός Ράνια Αντωνοπούλου δήλωσε ότι μια επιχείρηση θα υποχρεώνεται να κρατήσει τον προσλαμβανόμενο άνεργο μετά το τέλος της 12μηνης επιδοτούμενης  απασχόλησης μόνο για…3 μήνες!
Έτσι θα έχουμε πλέον και τους «επιδοτούμενους ανέργους» μαζί με όλες τις υπόλοιπες μορφές ελαστικής εργασίας και ημιαπασχόλησης/ημιανεργίας.                                                                                                                                                                    
Κι όλα αυτά για να καταπολεμηθεί- υποτίθεται- η ανεργία και να ενισχυθούν οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις.

Μαζί με τις πρόσφατες δηλώσεις του επικεφαλής του ΠΟΤΑΜΙΟΥ Σ. Θεοδωράκη για «επιβάρυνση του προϋπολογισμού από τη δωρεάν μετακίνηση των ανέργων» έρχεται τώρα να προστεθεί και αυτό το εξωφρενικό μέτρο, δείχνοντάς μας πως όχι μόνο η ανεργία δε θα σταματήσει να αυξάνεται αλλά τα δικαιώματα των ανέργων θα χτυπηθούν μέχρι τελευταίας ρανίδας.

Προς όλους τους «καλοθελητές»,  δηλώνουμε ότι δε θα σταματήσουμε να διεκδικούμε τα αναφαίρετα δικαιώματά μας για επίδομα, περίθαλψη και πάνω απ’όλα μόνιμη και σταθερή δουλειά! Τίποτα δε θεωρείται δεδομένο, τίποτα δε μας χαρίστηκε.

Ως Ενεργοί Άνεργοι θα συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις στον αγώνα για την οργάνωση και την αντίσταση των ανέργων, τον αγώνα για δουλειά και δικαιώματα. Θα συνεχίσουμε να παλεύουμε μαζί με όλουςτους φορείς, τα σωματεία, τα συνδικάτα, τις επιτροπές γειτονιών, τις λαϊκές συνελεύσεις καθώς και όλες τις συλλογικότητες ανέργων, εργαζομένων και νεολαίας για την άμεση ανακούφιση των ανέργων, για ζωή με αξιοπρέπεια!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΔΟΜΑΤΟΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ

ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ

Ο ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΝΑ ΠΡΟΣΜΕΤΡΑΤΑΙ ΣΤΑ ΣΥΝΤΑΞΙΜΑ ΕΤΗ

ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ


πηγή energoianergoi.wordpress.com

Σε νέο video, με μια νέα κοπέλα να επιτίθεται στην παρανομία των Κυβερνώντων, η Ζωή Κωνσταντοπούλου καλεί σε Συνέντευξη Τύπου για τις Γερμανικές Οφειλές, τις υποθέσεις της ΕΛΣΤΑΤ, του ΔΝΤ, του Χρέους και της Siemens και προαναγγέλλει μία μεγάλη πρωτοβουλία.

Μετά το γνωστό video-κάλεσμα με τη Ζωή στην ταράτσα των γραφείων της Πλεύσης Ελευθερίας, νέο video:

 

γυρισμένο και πάλι από κινητό, εμφανίζει ένα νέο κορίτσι, μέλος της νεολαίας της Πλεύσης Ελευθερίας και της Πρωτοβουλίας "ΟΧΙ στα Ναι τους”, να μιλάει από την Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου αυτή τη φορά για τις υποθέσεις στις οποίες η Κυβέρνηση εγκαταλείπει το δημόσιο συμφέρον και να παραθέτει τι μπορούμε να διεκδικήσουμε.
«Αλλά αυτά είναι νομικά πράγματα, δεν είναι πολιτική», καταλήγει ειρωνικά κάθε φορά, με αναφορά στις επανειλημμένες δηλώσεις Κυβερνητικών και Κοινοβουλευτικών που ξεπουλούν καθημερινά το δημόσιο συμφέρον με τη δικαιολογία ότι η διεκδίκηση είναι νομικισμός ή "νομικό θέμα" και όχι πολιτικό.

Το βίντεο κλείνει μόνο με τη φωνή της Ζωής Κωνσταντοπούλου, να προαναγγέλλει κάτι “μεγάλο”.


Η Συνέντευξη Τύπου θα δοθεί την Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016 στις 3 μ.μ. στo Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών (Αίθουσα Εκδηλώσεων, Ακαδημίας 60, Αθήνα)

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου, όπως λέει στο βίντεο, σκοπεύει να μιλήσει "Ως δικηγόρος, για πολιτική. Και ως πολιτικός για Δικαιοσύνη"