Το θρυλικό έργο «Τι απέγινε η Μπέημπι Τζέην» ανεβαίνει από τη Λυκόφως στο Θέατρο Σφενδόνη το Δεκέμβριο σε παγκόσμια πρώτη, υπό την ιδιαίτερη σκηνοθετική ματιά του Απόλλωνα Παπαθεοχάρη, με δυο σημαντικές ηθοποιούς, τη Ρούλα Πατεράκη στο ρόλο της Μπέιημπι Τζέην και τη Ρένη Πιττακή στο ρόλο της Μπλανς.

Το διάσημο θρίλερ του Αμερικάνικου κινηματογράφου είχε ενώσει αριστουργηματικά δυο ιέρειες του Χόλυγουντ, την Μπέτυ Ντέηβις και την Τζόαν Κρώφορντ. Το «Τι απέγινε η Μπέημπι Τζέην;» έγινε τεράστια εμπορική επιτυχία όταν βγήκε στους κινηματογράφους το 1962. Ήταν υποψήφιο για πέντε Όσκαρ, και ο ρόλος της Μπέημπι Τζέην αποτέλεσε για την Ντέιβις και την αίτια για την ενδέκατη υποψηφιότητα της για τα Όσκαρ. Λέγεται πως οι δύο πρωταγωνίστριες μισούσαν η μία την άλλη και πως ακριβώς αυτό έδωσε μία ξεχωριστή υπόσταση και στην ταινία.

Η Τζέην Χάντσον, ένα παιδί θαύμα στα λαμπερά σόου του 1917, μεγαλώνει υπό τη σκιά της ομορφότερης και πιο ταλαντούχας αδελφής της, Μπλανς, μεγάλης σταρ των μελό του Χόλυγουντ στη δεκαετία του 30. Τώρα, είκοσι χρόνια μετά από το τρομακτικό ατύχημα για κάποιους, απόπειρα δολοφονίας για άλλους, που έχει αφήσει ανάπηρη την Μπλανς, οι δυο τους συνεχίζουν να μένουν μαζί. Όταν η πραγματικότητα αρχίζει να τις πιέζει, το πάλαι ποτέ χρυσό κορίτσι, η Μπέημπι Τζέην, εκτροχιάζεται σε ένα μοναδικό σαδιστικό παιχνίδι χωρίς φραγμούς. Πώς θα καταφέρει να γλιτώσει η παράλυτη Μπλανς;

Ταυτόχρονα συναρπαστικό ψυχολογικό θρίλερ, αλλά και ξεκαρδιστική μαύρη κωμωδία, το έργο εδώ και πενήντα χρόνια έχει αποτελέσει μήλο της έριδας για παραγωγούς και σκηνοθέτες, καθώς οι θεατρικές του δυνατότητες είναι απεριόριστες. Μόλις φέτος τον Σεπτέμβριο, απελευθερώθηκαν τα δικαιώματα της θεατρικής διασκευής του, από τον Χένρυ Φάρελ, τον συγγραφέα του μυθιστορήματος και του σεναρίου της ταινίας, που περιέχει νέες εκπλήξεις, βιτριολικό χιούμορ και ακόμα πιο ανατριχιαστικές ανατροπές.

Η πρεμιέρα του έργου στην Ελλάδα λαμβάνει χώρα πριν από τις αντίστοιχες πρεμιέρες του έργου στο Λονδίνο και την Αμερική.



Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος

Δραματουργική Επιμέλεια: Απόλλων Παπαθεοχάρης -Δανάη Παπουτσή

Σκηνοθεσία – Σκηνικά - Κοστούμια:

Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος

Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα

Βοηθός σκηνοθέτη: Δανάη Παπουτσή

Διεύθυνση παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα

Παραγωγή: Λυκόφως-Γιώργος Λυκιαρδόπουλος



Ερμηνεύουν οι:

Ρούλα Πατεράκη: Μπέημπι Τζέην/ Ρένη Πιττακή: Μπλανς

Στέλλα Γκίκα: Έντνα

Πηνελόπη Μαρκοπούλου: Κυρία Μπέητς – Ντήλια

Αλέξιος Διαμαντής: Έντουιν

72 Ώρες των

Αστερόπη Λαζαρίδου – Γιώργου Χατζηπαύλου





σε σκηνοθεσία Γιάννη Σαρακατσάνη



από τις 11 Νοεμβρίου, και κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή,

ξανά στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης



Ύστερα από 25 sold out παραστάσεις, 1.262 θεατές και άφθονο γέλιο, οι 72 ώρες επιστρέφουν στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, από την Παρασκευή, 11 Νοεμβρίου και κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή, έως και 27 Ιανουαρίου.



Λίγα Λόγια για το έργο

Ο έρωτας στα χρόνια του Facebook. Oι άνθρωποι που δυσκολεύονται να συμβιώσουν αφού έμαθαν να τα κάνουν όλα μόνοι τους σαν σούπερ ήρωες οι οποίοι δεν έχουν κανέναν άλλον ανάγκη. Oι γυναίκες που λένε ψέμματα για τα κιλά τους, οι άντρες που λένε ψέμματα για τα εκατοστά τους. Οι πρώην που στοιχειώνουν τους νυν. Τα «σ' αγαπώ» που λέμε εύκολα και τα «χωρίζουμε» που λέμε ακόμα ευκολότερα... Κι όλα αυτά, μέσα από την ιστορία ενός άντρα και μιας γυναίκας που έτυχε να έχουν το ίδιο όνομα και να γεννηθούν την ίδια μέρα.















Η Υπόθεση

Ο Μάνος και η Μάνια: δύο νέοι, στην κρίσιμη ηλικία των 38, βγαίνουν ραντεβού. Και οι δύο πολύ κουρασμένοι κουρασμένοι από όλες τις προηγούμενες αποτυχημένες σχέσεις τους και τα εξίσου αποτυχημένα τυφλά ραντεβού τους, ενώνουν τις μοναξιές τους και πολύ σύντομα, έρχονται αντιμέτωποι με ένα τεράστιο δίλημμα: θα μπορέσουν να βουτήξουν στα βαθιά ή θα συνεχίζουν να πλατσουρίζουν για πάντα στα ρηχά, σαν ενήλικες με παρατεταμένη εφηβεία;

Έχουν στη διάθεσή τους 72 ώρες για να αποφάσισουν....



Ταυτότητα Παράστασης

Κείμενο: Αστερόπη Λαζαρίδου – Γιώργος Χατζηπαύλου

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σαρακατσάνης

Βοηθός σκηνοθέτη: Στέφανος Αχιλλέως

Μουσική: Φοίβος Δεληβοριάς

Φωτογραφίες: Ανδρέας Σιμόπουλος

Σκηνικά - κοστούμια: Ηλένια Δουλαδίρη, Ζωή Μολυβδά – Φαμέλη

Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη, Γιάννης Σαρακατσάνης

Ερμηνεύουν: Βάσω Καβαλιεράτου, Κίμων Φιορέτος



Στοιχεία Παράστασης

Προγραμματισμένη Πρεμιέρα: Παρασκευή, 11 Νοεμβρίου

Ημέρες παραστάσεων: Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.30- έως και 27 Ιανουαρίου

Διάρκεια παράστασης: 100 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Χώρος: BlackBox, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Πειραιώς 206, (ύψος Χαμοστέρνας), Ταύρος, Τ.Κ. 177 78, Τηλ. 210 3418550

Τιμές εισιτηρίων: 10 € (προπώληση), 12 € (γενική είσοδος), 7 € (για μαθητές/σπουδαστές/ φοιτητές/ομαδικές κρατήσεις), 5 € (μειωμένο για ΑΜΕΑ, κατόχους κάρτας ανεργίας και πολυτέκνων (κάρτα ΑΣΠΕ), κατόχους Κάρτας ClubIFA -Γαλλικού Ινστιτούτου και κάτοχους Κάρτας ΙΤΙ (ΕΚΔΙΘ), κατόχους κάρτας πολιτισμού, κατόχους Ευρωπαϊκής Κάρτας Νέων, κάρτας ΟΤΟΕ, κάρτας ΟΙΕΛΕ, άτομα άνω των 65 ετών.)
















******************************************************



Πληροφορίες για την αγορά εισιτηρίων:

Εισιτήρια προπωλούνται:

Στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος) Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση.

Αγορά με πιστωτική κάρτα: Τηλεφωνικά στο 210 3418579 Δευ-Παρ 11:00 - 14:00 και στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος www.mcf.gr.



Εισιτήρια προπωλούνται επίσης και στα παρακάτω σημεία:

• TicketServices Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσματζόγλου),

Ώρες λειτουργίας: Δευ. & Τετ. 09:00 - 17:00, Τρ., Πεμ. & Παρ. 09:00 - 20:00, Σαβ. 10:00 - 14:00.

• Καταστήματα Forthnet

• Seretistravel Πανεπιστημίου 61, Αθήνα, τηλ. 210 3251295.



Οι  θεατές των παραστάσεων του ΙΜΚ δικαιούνται δωρεάν στάθμευση στο Parkingτου εμπορικού κέντρου Athens Heartαπό Δευτέρα έως Σάββατο από τις 08:00-22:00. Από τις 22:00 έως τη 01:00 η χρέωση είναι 2,5€ και 1€ για κάθε επιπλέον ώρα στάθμευσης. Τις Κυριακές οι θεατές των παραστάσεων του ΙΜΚ θα επιβαρύνονται  με 2,5€ για χρήση του parking από τις 10:00  έως τη 01:00. Από τη 01:01πμ θα επιβαρύνεται με κόστος 1€ για κάθε επιπλέον ώρα.

Κόλχαας

του Χάινριχφον Κλάιστ (Heinrich von Kleist)

σε διασκευή, μετάφραση, σκηνοθεσία και ερμηνεία του Νίκου Αλεξίου

Για δεύτερη χρονιά στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων



Από τις 18 Oκτωβρίου 2016 μέχρι τις 3 Ιανουαρίου 2017, κάθε Τρίτη, στις 21:00



Η παράσταση που ενθουσίασε τους κριτικούς και αγαπήθηκε από το κοινό, συνεχίζεται για δεύτερη χρονιά στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Ο MichaelKohlhaas καλπάζει ξανά μέσα από τον συγκλονιστικό μονόλογο του Νίκου Αλεξίου.



Γραμμένη το 1808, η νουβέλα MichaelKohlhaas του HeinrichvonKleist βασίζεται σε ένα πραγματικό γεγονός που διαδραματίστηκε τον 16ο αιώνα, κατά την περίοδο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, στη Γερμανία.



Υπόδειγμα του καλού, έντιμου πολίτη, o έμπορος αλόγων MichaelKohlhaas ζει στο Βραδεμβούργο, στις όχθες του ποταμού Χάβελ. Μια μέρα, δύο από τα ωραιότερά του άλογα κατάσχονται από το νεαρό βαρόνο Βέντσελ φον Τρόνκα. Λίγο αργότερα, οι φρουροί του βαρόνου δέρνουν με τον πιο βάναυσο τρόπο τον ιπποκόμο που φρόντιζε τα ζώα του εμπόρου.



Αντιμέτωπος με την αυθαιρεσία, τη βία και την αρπαγή, ο Κόλχαας προσφεύγει στη Δικαιοσύνη. Μπροστά στη διαπλοκή της εξουσίας και του δικαστικού σώματος, οι προσφυγές του παραμένουν άκαρπες.

                                                                                                                           

Όταν η γυναίκα του, η αγαπημένη του Lisbeth, σκοτώνεται κατά την προσπάθειά της να προσεγγίσει τον πρίγκιπα του Βραδεμβούργου για να ζητήσει την παρέμβασή του, ο Κόλχαας πουλάει όλα του τα υπάρχοντα, γη, σπίτι, στάβλους, και αποφασίζει να πολεμήσει για να πάρει πίσω το δίκιο και το αίμα του. Επικεφαλής μιας μικρής ομάδας εξεγερμένων αγροτών, κτηνοτρόφων, μαστόρων και μισθοφόρων που μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, παίρνει τα όπλα κατά των πυργοδεσποτών της περιοχής.



Η ληστρική του συμμορία καταφέρνει να φέρει καίρια πλήγματα στο φεουδαρχικό Κράτος. Μετά από μια συνάντηση με τον Λούθηρο, ο Κόλχαας δέχεται ωστόσο να παραδώσει τα όπλα, με τον όρο ότι η δικαιοσύνη θα αποδοθεί.



Ο θεατρικός μονόλογος του Νίκου Αλεξίου αντλεί από το ιστορικό διήγημα του Kleist (τέλος του φεουδαρχισμού, γένεση του σύγχρονου ευρωπαϊκού Κράτους και της αστικής τάξης, ρόλος της Μεταρρύθμισης) ένα ερώτημα για το σήμερα, εκείνο της κοινωνικής δικαιοσύνης. Καίριο ζήτημα, εάν αναλογιστεί κανείς την τωρινή έκρηξη των ανισοτήτων, την περιφρόνηση και τη διαφθορά των σημερινών ισχυρών.



Ο ηθοποιός, μόνος του στη σκηνή, αφηγείται την τραγική ιστορία του επαναστάτη Μίχαελ Κόλχαας ακολουθώντας τη μακρά παράδοση της προφορικής αφήγησης (storytelling). Ξεδιπλώνει επί σκηνής το υλικό της ιστορίας και το επικοινωνεί με μοναδική σκευή τα εκφραστικά του μέσα. Με μια εξαιρετική οικονομία μέσων, καλείται να παραστήσει τόσο τις συναισθηματικές μεταπτώσεις του ήρωα όσο και τους χώρους της δράσης, τον κρότο των όπλων, τα ποδοβολητά των ζώων, τις ιαχές της μάχης, υπενθυμίζοντας πως η προφορική αφήγηση γέννησε τόσο το θέατρο όσο και τη γραπτή λογοτεχνία.



Μετάφραση, δραματουργική προσαρμογή, σκηνοθεσία, ερμηνεία:Νίκος Αλεξίου.

Μουσική : Χρήστος Ξενάκης.

Χειρισμός ήχου και φωτισμών : Γιάννης Ζέρβας.



Διάρκεια παράστασης : 70 λεπτά.



Είσοδος : 10 € / 8 € (φοιτητικό, άνω των 65 ετών) / 5 € (κάρτα ανεργίας, κάρτα ΣΕΗ).




Για τον συγγραφέα



Ο Kleist, από τους μεγαλύτερους δραματουργούς του 19ου αιώνα, άνοιξε με τον MichaelKohlhaasκαι τις υπόλοιπες νουβέλες του το δρόμο στο μοντέρνο ευρωπαϊκό μυθιστόρημα. Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια στρατιωτικών και ποιητών, έζησε όμως παρεξηγημένος από το περιβάλλον του. Ήρθε αρκετές φορές αντιμέτωπος με την κοινωνία, τα ήθη και τη λογοκρισία του καιρού του.



Το σίγουρο είναι πως δεν ανήκε στην εποχή του. Και ίσως η απάντηση για το κατά πόσον ο ίδιος συνειδητοποιούσε πόσο ξένος ήταν για τους σύγχρονούς του να βρίσκεται στην όχθη της λίμνης του Wannsee. Εκεί όπου, παρέα με την αγαπημένη του, επέλεξε να δώσει τέλος στη ζωή του. Η αυτοκτονία τους υπήρξε από τις πιο θρυλικές στην ιστορία των γραμμάτων.



Στην Ελλάδα, έργα του παρουσιάζονται συχνά στη θεατρική σκηνή (Σπασμένη Στάμνα, Το Κατερινάκι από το Χαϊλμπρόν, O πρίγκιπας του Χόμπουργκ, Πενθεσίλεια, Αμφιτρύων…)



Αγαπημένος του θεατρόφιλου κοινού, ο Kleist κατάφερε να νικήσει το χρόνο και να καθιερωθεί ως ένας από τους σημαντικότερους γερμανόφωνους λογοτέχνες. Απέδωσε με μοναδικό τρόπο χαρακτήρες αντιμέτωπους με οριακές ψυχικές καταστάσεις. Το έργο του αποτελεί ίσως τη πιο λαμπρή στιγμή και συνάμα, το τελευταίο φως του γερμανικού ρομαντισμού.









ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΝ

Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α

Κυψέλη

213 00 40 496

69 45 34 84 45

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

site| facebook | instagram|twitter

 

ΠΡΟΣΒΑΣΗ

με αυτοκίνητο: εύκολο παρκάρισμα|με λεωφορείο (στάση Καλλιφρονά): 054, 608, 622, Α8, Β8|με τρόλεϊ (στάση Καλλιφρονά): 3, 5, 11, 13, 14|(στάση Πλατεία Κυψέλης): 2, 4|με ΗΣΑΠ: Άγιος Νικόλαος (12 λεπτά με τα πόδια)

 

7 Νοέμβρη, μια μέρα ξεχωριστή για το «μαύρο» της ΕΡΤ και τους εργαζόμενούς της.

Μια μέρα ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μας γιατί δεν είναι τα ΜΑΤ που εισέβαλαν και κατέλαβαν το Ραδιομέγαρο και οι συλλήψεις που έγιναν, είναι άλλη μια μέρα κατάλυσης της δημοκρατίας, φίμωση της ελευθεροφωνίας, καταστολή της αξιοπρέπειας και απαξίωση της αγωνιζόμενης κοινωνίας.

7 Νοέμβρη, όταν κυβέρνηση και κολαούζοι τους πίστεψαν ότι «τελειώσαμε», «ως εδώ ήταν». Εμείς συνεχίσαμε με περισσότερη δύναμη, με πάθος, με αυταπάρνηση, με ανιδιοτέλεια, καταθέτοντας την ψυχή μας, μαζί με τους αλληλέγγυους και ποτίσαμε με αίμα έναν αγώνα πρωτοφανή απέναντι στο κράτος και τις παραφυάδες του.

7 Νοέμβρη, επαναπροσδιορίσαμε τον αγώνα μαζί με αλληλέγγυους, με κινήματα, με σωματεία, με την κοινωνία και με στόχο και σταθερά οράματα, με προγραμματισμό, με καθαρή ματιά και άτρωτη καρδιά, ανοίξαμε κόντρα σε όλους τη νέα ERTOPEN, άμεση συνέχεια του Ραδιομεγάρου, τον πυλώνα του αγώνα μας που πολεμήθηκε εντός κι εκτός αλλά άντεξε ώστε να είναι σημείο αναφοράς σήμερα αυτού του νικηφόρου αγώνα.

Μέχρι και σήμερα η ERTOPEN, οι αγωνιστές και οι αλληλέγγυοι πολεμούνται σκαιότατα γιατί πρέπει να μην παραδειγματίζει και να μην οριοθετεί αξίες πανανθρώπινες στο παρόν και στο μέλλον όλων αυτών που αγωνίζονται ενάντια στα μνημόνια, στην κρατική καταστολή και στον αυταρχισμό των κυβερνήσεων.

7 Νοέμβρη, με μνήμες ζωντανές και αδούλωτες ψυχές συνεχίζουμε στους ίδιους στόχους και αξίες για τη δημοκρατία, για την ελευθεροφωνία, για την κοινωνία, για τους εργαζόμενους, για τη χώρα μας.

7 Νοέμβρη, εμείς δεν σβήνουμε τη φλόγα και τη δυναμική που είχαμε και έχουμε για τη δημόσια ραδιοτηλεόραση, για ισονομία και δικαιοσύνη. Αξίες που είναι ζητούμενο στη σημερινή εποχή και που δεν τις εκχωρούμε ούτε τις αναθέτουμε σε κανέναν για να μας δηλώνουν αργότερα ανερυθρίαστα ότι έχουν ή ότι μπορεί να έχουν αυταπάτες.

7 ΝΟΕΜΒΡΗ, ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΜΟΥΜΕ, ΝΑ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΘΥΜΙΖΟΥΜΕ.

«Θέατρο και Εξουσία»

Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ - Νίκος Κούνδουρος - Γιώτα Κουνδουράκη

από Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016

στο θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής



Το έργο«Θέατρο και Εξουσία»είναι μια διασκευή του Νίκου Κούνδουρου πάνω στο μυθιστόρημα του Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ«Ο Μαίτρ και η Μαργαρίτα». Ο Νίκος Κούνδουρος και η Γιώτα Κουνδουράκη σκηνοθετούν μαζί ένα αιχμηρό πολιτικό έργο.

Η εξουσία, η θρησκεία, η τέχνη, οι ιδεολογίες και ο έρωτας αντιμέτωπα με μεταφυσικές δυνάμεις. Το καλό και το κακό σε αιώνια αντιπαράθεση. Μια σουρεαλιστική περιπλάνηση από το πραγματικό στο ονειρικό. Ένα μαγικό πήγαινε – έλα σε χρόνο, πρόσωπα και μύθους, ένα δαιμονικόπαιχνίδι της αλήθειας με τη φαντασία.

Από την Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016στο θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής(Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115, Κεραμεικός, Τηλ.: 210-3425.637)



Ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία: Νίκος Κούνδουρος, Γιώτα Κουνδουράκη

Επιμέλεια κοστουμιών:Ειρήνη Παγώνη

Μουσική Επιμέλεια: Billy Γιαννακόπουλος

Φωτισμοί: Γιώτα Κουνδουράκη

Εκτέλεση φωτισμών: Σάββας Σουρμελίδης

Βοηθός Σκηνοθέτη : Έλενα Πετροπούλου

Διεύθυνση παραγωγής: Δημήτρης Ιωαννίδης

Βοηθός παραγωγής:Αλεξία Ξυγαλά

Φωτογραφίες: Δημήτρης Ιωαννίδης

Παραγωγή: Artefact

Ηθοποιοί:

Μαργαρίτα: Στέλλα Γεωργουλέα

Πιλάτος-Γιατρός: Θεόδωρος Κανδηλιώτης

Καραμπλιόφ: Κωνσταντίνος Καραγάνης

Μπερλιόζ-Ρούχιν-Λιχαντέεφ: Δημήτρης Παραδείσης

Γεσούα-Δάσκαλος: Νίκος Παρασκευόπουλος

Ματθαίος-Παρουσιάστρια: Χάρις Συμεωνίδου

Ποιητής: Κωνσταντίνος Φερεντούρος

Βόλαντ: Νίκος Χαλδαιάκης

INFO

Παραστάσεις: Σάββατοστις 21:15 &Κυριακή στις18:30

Τιμές εισιτηρίων: Κανονικό 12€, Φοιτητικό/Άνω των 65 ετών 8€, Ανέργων 5€, Ατέλειες δεκτές

Διάρκεια παράστασης: 75 λεπτά χωρίς διάλειμμα

θέατρο Βαφείο-Λάκης Καραλής

Αγ. Όρους 16 & Κωνσταντινουπόλεως 115,Κεραμεικός

Τηλ.: 210-3425.637

Το έργο παρουσιάστηκε στο Θ. ‘Παραμυθίας’ την περασμένη σεζόν και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.

Ανέστης Ταρπάγκος

Είναι περισσότερο από ορατό στη σημερινή περίοδο που διανοίγεται με την, σε δύο μήνες, έναρξη του 2017, ότι μια πλημμυρίδα του νεοσυντηρητισμού και του ρατσιστικού – εθνικιστικού ρεύματος τείνει να κατακλύσει τις κύριες χώρες της Δυτικής Ευρώπης
(με δεδομένο ότι σ’ εκείνες της Ανατολικής Ευρώπης ισχύει ήδη εδώ και αρκετό καιρό).

Στην Βρε­τα­νία, πα­ρό­λη την λαϊκή επέν­δυ­ση στο Brexit, ενόσω τμή­μα­τα του οι­κο­νο­μι­κού κα­τε­στη­μέ­νου υπο­στή­ρι­ζαν το Remain, η όλη δια­δι­κα­σία ηγε­μο­νεύ­τη­κε από την ακρο­δε­ξιά, με την συ­ντη­ρη­τι­κή κυ­βέρ­νη­ση ακλό­νη­τη στη θέση της, που υιο­θε­τεί πο­λι­τι­κές νε­ο­θα­τσε­ρι­κού τύπου. Στην Ισπα­νία, το αστι­κό κοι­νω­νι­κό κα­θε­στώς προ­τί­μη­σε να «θυ­σιά­σει» ένα ση­μα­ντι­κό μέρος του Σο­σια­λι­στι­κού Κόμ­μα­τος, προ­κει­μέ­νου να ανα­λά­βει εκ νέου την δια­κυ­βέρ­νη­ση το Λαϊκό Κόμμα, απο­τρέ­πο­ντας έτσι το εν­δε­χό­με­νο προ­ο­δευ­τι­κής κυ­βέρ­νη­σης με το Unidos Podemos. Στη Γερ­μα­νία, μπο­ρεί η ισχύς της χρι­στια­νο­δη­μο­κρα­τί­ας να εμ­φα­νί­ζε­ται μειω­μέ­νη σε επι­μέ­ρους εκλο­γι­κές ανα­με­τρή­σεις, αλλά αυτή αντι­σταθ­μί­ζε­ται από την αλ­μα­τώ­δη άνοδο της Εναλ­λα­κτι­κής για τη Γερ­μα­νία. Στις προ­ε­δρι­κές εκλο­γές της Γαλ­λί­ας της άνοι­ξης του 2017, είναι πε­ρισ­σό­τε­ρο από σί­γου­ρη η συμ­με­το­χή των ρε­που­μπλι­κά­νων και του Εθνι­κού Με­τώ­που στον δεύ­τε­ρο γύρο, τη στιγ­μή που ήδη από τον πρώτο γύρο τα δύο αυτά κόμ­μα­τα της συ­ντη­ρη­τι­κής πα­ρά­τα­ξης φαί­νο­νται να συ­γκε­ντρώ­νουν τις προ­τι­μή­σεις των δύο-τρί­των του εκλο­γι­κού σώ­μα­τος.

Μια σαφής ροπή συ­ντη­ρη­τι­κών με­τα­το­πί­σε­ων

          Στην ελ­λη­νι­κή πε­ρί­πτω­ση η χρε­ο­κο­πία και ήττα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, από την σκο­πιά προ­φα­νώς των λαϊ­κών συμ­φε­ρό­ντων και της Αρι­στε­ράς, ανα­δει­κνύ­ει ήδη ένα ση­μα­ντι­κό ρεύμα απο­στα­σιο­ποί­η­σης από αυτόν, που βαί­νει συ­νε­χώς διευ­ρυ­νό­με­νο. Και πώς θα μπο­ρού­σε να γίνει δια­φο­ρε­τι­κά όταν ένας σχη­μα­τι­σμός της Ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς, που κα­τα­γρά­φη­κε ως φο­ρέ­ας κα­τάρ­γη­σης των μνη­μο­νί­ων και ικα­νο­ποί­η­σης στοι­χειω­δών ζω­τι­κών ερ­γα­τι­κών ανα­γκών, πο­λι­τεύ­τη­κε ευθύς ως ανέ­λα­βε την δια­κυ­βέρ­νη­ση με την ετυ­μη­γο­ρία των λαϊ­κών τά­ξε­ων, ως εξου­σί­ας νο­μι­μο­ποί­η­σης και στα­θε­ρο­ποί­η­σης των κα­τα­στρε­πτι­κών απο­τε­λε­σμά­των των δύο προη­γου­μέ­νων μνη­μο­νί­ων, υιο­θε­τώ­ντας και προ­σθέ­το­ντας ένα τρίτο μνη­μό­νιο πάνω στο ήδη γε­μά­το πλήγ­μα­τα σώμα της ερ­γα­ζό­με­νης ελ­λη­νι­κής κοι­νω­νί­ας. Έτσι το φά­ντα­σμα της επα­νά­καμ­ψης του νε­ο­συ­ντη­ρη­τι­σμού τεί­νει να κυ­ριαρ­χή­σει και πάνω στον ελ­λη­νι­κό ου­ρα­νό, δια­μορ­φώ­νο­ντας όρους αυ­το­δύ­να­μης δια­κυ­βέρ­νη­σης της ΝΔ του ακραί­ου και σα­ρω­τι­κού νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού, και σα­φέ­στα­της υπο­χώ­ρη­σης της εκλο­γι­κής εμ­βέ­λειας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ.

          Εκεί­νο που τεί­νει να συμ­βεί είναι το ότι όπως τα λαϊκά στρώ­μα­τα εγκα­τέ­λει­ψαν τη σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία του ΠΑΣΟΚ και στρά­φη­καν μα­ζι­κά στον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, έτσι και σή­με­ρα ση­μα­ντι­κό τμήμα αυτών των στρω­μά­των, δια­πι­στώ­νο­ντας την διά­ψευ­ση των προσ­δο­κιών του, τεί­νει να στρα­φεί προς τα δεξιά, πα­ρό­λο τον με­τω­πι­κό νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρο λόγο της ΝΔ (εκ νέου κύ­μα­τα απο­λύ­σε­ων στο δη­μό­σιο, απο­δο­χή των απαι­τή­σε­ων των ορ­γά­νων της ευ­ρω­παϊ­κής κα­πι­τα­λι­στι­κής διε­θνο­ποί­η­σης και του ελ­λη­νι­κού ΣΕΒ, κα­τάρ­γη­ση φο­ρο­λό­γη­σης του επι­χει­ρη­μα­τι­κού κε­φα­λαί­ου, κα­τάρ­γη­ση των δη­μό­σιων κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών, ιδιω­τι­κο­ποί­η­ση και σε το­μείς όπως τα νο­σο­κο­μεία και οι εκ­παι­δευ­τι­κοί μη­χα­νι­σμοί). Το απο­τέ­λε­σμα δη­λα­δή της με­τάλ­λα­ξης του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πολύ χει­ρό­τε­ρο από τα ανα­με­νό­με­να : Έχει ανοί­ξει τον δρόμο διά­πλα­τα προς την ροπή επα­νά­καμ­ψης της συ­ντη­ρη­τι­κής δε­ξιάς, πράγ­μα που πλέον θα οδη­γή­σει τον ήδη εξα­ε­τή όλε­θρο των ερ­γα­ζο­μέ­νων τά­ξε­ων στην από­λυ­τη εξα­θλί­ω­ση. Το να κα­τα­λά­βεις την δια­κυ­βέρ­νη­ση και να μην είσαι ικα­νός, ή να μην έχεις την πρό­θε­ση να εφαρ­μό­σεις μια αρι­στε­ρή πο­λι­τι­κή, στο όνομα της οποί­ας έχεις εκλε­γεί, αυτό εκ των πραγ­μά­των οδη­γεί στην κα­τί­σχυ­ση της δε­ξιάς πο­λι­τι­κής και πα­ρά­τα­ξης.

          Άρα, όσο είναι ανα­γκαία η ανά­σχε­ση και ανα­τρο­πή της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής εφαρ­μο­γής του τρί­του μνη­μο­νί­ου του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, με την ταυ­τό­χρο­νη κα­τάρ­γη­ση  όλων των εφαρ­μο­στι­κών νόμων των προη­γού­με­νων μνη­μο­νί­ων, κατά μεί­ζο­να λόγο απαι­τεί­ται η ανα­κο­πή της προ­ο­πτι­κής επα­νά­καμ­ψης του ακραί­ου νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού στην δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας. Ένα ζή­τη­μα είναι η ήττα της πο­λι­τι­κής της ση­με­ρι­νής κυ­βέρ­νη­σης, κι’ ένα ακόμη με­γα­λύ­τε­ρο ζή­τη­μα είναι η απο­τρο­πή και η ανα­χαί­τι­ση της πο­ρεί­ας της συ­ντη­ρη­τι­κής δε­ξιάς προς την εξου­σία, για μια και­νού­ρια φορά. Δεν μπο­ρεί ναι ασκεί­ται η πιο αδιάλ­λα­κτη αντι­πο­λί­τευ­ση προς τον μνη­μο­νια­κό ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, και να μην ασκεί­ται ταυ­τό­χρο­να η πλέον επι­θε­τι­κή και ολο­μέ­τω­πη αντι­πο­λί­τευ­ση προς τη ΝΔ. Είναι δυ­να­τόν και με ποιους όρους να υλο­ποι­η­θεί αυτός ο στό­χος (ήττα της κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής, ανά­σχε­ση του δρό­μου προς την εξου­σία της ΝΔ), με την επί­γνω­ση ότι η εν­δε­χό­με­νη επα­νά­καμ­ψη της δε­ξιάς στην δια­κυ­βέρ­νη­ση, θα έχει ακόμη σκλη­ρό­τε­ρα και κα­τα­στρε­πτι­κά κοι­νω­νι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα ; Το ερώ­τη­μα αυτό δεν θα απα­ντη­θεί στην όποια εν­δε­χό­με­νη προ­ε­κλο­γι­κή πε­ρί­ο­δο, δεν μπο­ρεί να απα­ντη­θεί με την εν­δε­χό­με­νη ή μη εί­σο­δο στη βουλή σχη­μά­των όπως η Λαϊκή Ενό­τη­τα, η Ανταρ­σύα, η Πλεύ­ση Ελευ­θε­ρί­ας, δεν μπο­ρεί να βρει λύση με την όποια σχε­τι­κή βελ­τί­ω­ση των εκλο­γι­κών επι­δό­σε­ων του ΚΚΕ.

Πε­ρι­πτώ­σεις ανά­σχε­σης της ακραί­ας συ­ντη­ρη­τι­κής επέ­λα­σης

          Α) Μια πρώτη θε­ω­ρη­τι­κή πε­ρί­πτω­ση που μπο­ρεί να ανα­δει­χθεί για την ανά­σχε­ση αυτού του κιν­δύ­νου κα­θο­λι­κής κα­τα­στρο­φής, είναι η δια­μόρ­φω­ση ενός με­τώ­που με δη­μο­κρα­τι­κά και αντι­νε­ο­φι­λε­λεύ­θε­ρα χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, ανά­με­σα στον συρ­ρι­κνω­μέ­νο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, και στις δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς που έχουν αντι­μνη­μο­νια­κό και ρι­ζο­σπα­στι­κό προ­σα­να­το­λι­σμό. Μια τέ­τοια πε­ρί­πτω­ση που θα χρη­σι­μο­ποιού­σε ως κύριο επι­χεί­ρη­μα την απο­φυ­γή χει­ρό­τε­ρων εξε­λί­ξε­ων με την επα­νά­καμ­ψη της ΝΔ στη δια­κυ­βέρ­νη­ση, είναι προ­φα­νώς ανυ­πό­στα­τη από κάθε άποψη, στο βαθμό που ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ έχει προ πολ­λού προ­σχω­ρή­σει στην ανοι­χτή μνη­μο­νια­κή πο­λι­τι­κή, στην υπη­ρέ­τη­ση της κα­πι­τα­λι­στι­κής ανά­πτυ­ξης και των υπα­γο­ρεύ­σε­ων των ευ­ρω­παϊ­κών υπε­ρε­θνι­κών κέ­ντρων. Άλ­λω­στε μια τέ­τοια συμ­μα­χία δεν θα μπο­ρού­σε να συ­γκρα­τή­σει σε καμία πε­ρί­πτω­ση την πα­ρα­φθο­ρά του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλλά απε­να­ντί­ας θα προ­κα­λού­σε ζημία στις ίδιες τις αρι­στε­ρές δυ­νά­μεις, εξ αι­τί­ας της πλή­ρους αντι­φα­τι­κό­τη­τας και ασυ­ναρ­τη­σί­ας της.

          Β) Σε μια δεύ­τε­ρη πε­ρί­πτω­ση η κυ­βέρ­νη­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ θα επι­διώ­ξει να προσ­δώ­σει στην πο­λι­τι­κή αντι­πα­ρά­θε­ση «πο­λω­τι­κά» χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, εμ­φα­νί­ζο­ντας τον εαυτό της ως δύ­να­μη φι­λο­λαϊ­κής προ­στα­σί­ας και πο­λι­τι­κού εκ­συγ­χρο­νι­σμού, ένα­ντι του «φαύ­λου» πο­λι­τι­κού πα­ρελ­θό­ντος του «τρι­γώ­νου της δια­πλο­κής» κλπ. Θα αξιο­ποι­ή­σει προ­φα­νώς το φό­βη­τρο του πραγ­μα­τι­κά ακόμη πιο αντι­λαϊ­κού και σα­ρω­τι­κού νε­ο­συ­ντη­ρη­τι­σμού της ΝΔ : Μια τέ­τοια επι­χει­ρη­μα­το­λο­γία δεν έχει πει­στι­κά χα­ρα­κτη­ρι­στι­κά, εφό­σον ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ νο­μι­μο­ποί­η­σε και ανα­πα­ρή­γα­γε το σύ­νο­λο της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής, σε σχε­τι­κή ταύ­τι­ση με τις αστι­κές μνη­μο­νια­κές δυ­νά­μεις. Εντού­τοις όμως μπο­ρεί να έχει ορι­σμέ­να απο­τε­λέ­σμα­τα στην συ­γκρά­τη­ση ενός μέ­ρους του εκλο­γι­κού του σώ­μα­τος, προ­κει­μέ­νου να απο­τρέ­ψει την προς τα αρι­στε­ρά με­τα­τό­πι­σή του. Μια τέ­τοια λο­γι­κή αντι­πα­ρά­θε­σης με­τα­ξύ «φωτός και σκό­τους», μπο­ρεί να είχε μια ορι­σμέ­νη απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τα στις προη­γού­με­νες δε­κα­ε­τί­ες με­τα­ξύ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, γιατί ακρι­βώς η ελ­λη­νι­κή σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία δια­τη­ρού­σε ακόμη τις ερ­γα­τι­κές της εκ­προ­σω­πή­σεις, ένα­ντι της συμ­μα­χί­ας αστι­κής τάξης και μι­κρο­με­σαί­ων στρω­μά­των που έκ­φρα­ζε η δεξιά πα­ρά­τα­ξη. Στην πε­ρί­πτω­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ δεν έχει ισχύ κάτι τέ­τοιο, γιατί το κόμμα της μι­κρο­α­στι­κής εκ­συγ­χρο­νι­στι­κής τε­χνο­κρα­τί­ας, δεν έχει ορ­γα­νι­κές σχέ­σεις με την ερ­γα­τι­κή τάξη, και γιατί ευ­θέ­ως έχει τα­χθεί στην υπη­ρε­σία στή­ρι­ξης των συμ­φε­ρό­ντων ανά­καμ­ψης και στή­ρι­ξης της κα­πι­τα­λι­στι­κής κερ­δο­φο­ρί­ας.

          Γ) Μια τρίτη πε­ρί­πτω­ση έχει να κάνει με την ανά­δει­ξη στο προ­σκή­νιο ενός συ­νο­λι­κού (υπο­θε­τι­κού βέ­βαια) με­τώ­που όλων των δυ­νά­με­ων της Αρι­στε­ράς (ΚΚΕ, Λαϊκή Ενό­τη­τα, Πλεύ­ση Ελευ­θε­ρί­ας, Ανταρ­σύα), το οποίο εν­δε­χο­μέ­νως μέσα από την ενω­τι­κή του δυ­να­μι­κή θα μπο­ρού­σε να έχει πολ­λα­πλα­σια­στι­κά απο­τε­λέ­σμα­τα. Ωστό­σο μια τέ­τοια πο­λι­τι­κή συμ­μα­χία αντι­με­τώ­πι­σης τόσο της πτω­τι­κής πο­ρεί­ας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, όσο και της ανο­δι­κής πο­ρεί­ας της ΝΔ, είναι από τη μια πλευ­ρά ανέ­φι­κτο, ενώ από την άλλη είναι αμ­φι­βό­λου απο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τας. Είναι φα­νε­ρό ότι ο πο­λι­τι­κός υπο­κει­με­νι­σμός που χα­ρα­κτη­ρί­ζει δυ­νά­μεις του αρι­στε­ρού κι­νή­μα­τος, αλλά και πολύ ση­μα­ντι­κές με­τα­ξύ τους δια­φο­ρο­ποι­ή­σεις, εμπο­δί­ζουν την δια­μόρ­φω­ση μιας τέ­τοιου εί­δους συμ­μα­χί­ας. Και από την άλλη πλευ­ρά, είτε θέλει να το απο­δε­χθεί κα­νείς είτε όχι, οι δυ­νά­μεις της Αρι­στε­ράς, ιδιαί­τε­ρα μά­λι­στα μετά την μνη­μο­νια­κή με­τάλ­λα­ξη ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, έχουν χάσει τα πεδίο μιας πλειο­ψη­φι­κής λαϊ­κής απεύ­θυν­σης και συ­σπεί­ρω­σης, και κι­νού­νται στους δι­κούς τους «μι­κρο­κό­σμους».

          Είναι άρα ανα­πό­τρε­πτη η επα­νά­καμ­ψη του ακραί­ου δε­ξιού νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού στην δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας, με την πα­ρα­φθο­ρά που υφί­στα­ται ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, πράγ­μα που θα έχει «θα­να­τη­φό­ρες» πλέον επι­πτώ­σεις για τον λαϊκό ερ­γα­ζό­με­νο κόσμο ; Η μο­να­δι­κή δυ­να­τό­τη­τα που απο­μέ­νει , κι’ αυτή με δυ­σμε­νείς όρους στην ση­με­ρι­νή πε­ρί­ο­δο, είναι η ενω­τι­κή αντι­μνη­μο­νια­κή και ρι­ζο­σπα­στι­κή πα­ρέμ­βα­ση του λαϊ­κού ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος, του πα­ρά­γο­ντα δη­λα­δή εκεί­νου που ει­σερ­χό­με­νος στο κε­ντρι­κό πο­λι­τι­κό σκη­νι­κό, είναι σε θέση να επα­να­προσ­διο­ρί­σει τα πράγ­μα­τα, να δια­φο­ρο­ποι­ή­σει τους τα­ξι­κούς συ­σχε­τι­σμούς, και να δώσει ισχυ­ρή ώθηση στο ελ­λη­νι­κό αρι­στε­ρό κί­νη­μα. Κι’ αυτό δεν μπο­ρεί να γίνει στη ση­με­ρι­νή συ­γκυ­ρία παρά μόνον εφό­σον οι σχη­μα­τι­σμοί της Αρι­στε­ράς επι­κε­ντρω­θούν κατ’ εξο­χήν σ’ αυτό τον προ­σα­να­το­λι­σμό, της τρο­φο­δό­τη­σης αυτής της κοι­νω­νι­κής κι­νη­μα­τι­κής δυ­να­μι­κής, κατά τρόπο με­τω­πι­κό, ή του­λά­χι­στον σε πα­ραλ­λη­λία. Μόνον μια τέ­τοια κί­νη­ση είναι σε θέση να δώσει εκ νέου αυ­το­πε­ποί­θη­ση στους «από κάτω», να προ­ω­θή­σει τα κοινά τα­ξι­κά τους συμ­φέ­ρο­ντα, να κα­τα­στή­σει την μι­σθω­τή ερ­γα­σία, τους ανέρ­γους, τους συ­ντα­ξιού­χους ισχυ­ρό υπο­κεί­με­νο της τρέ­χου­σας τα­ξι­κής αντι­πα­ρά­θε­σης.

Η αντα­πό­κρι­ση σε μια ανοι­χτή ιστο­ρι­κή εκ­κρε­μό­τη­τα

          Μπο­ρεί η ανα­φο­ρά σε μια τέ­τοια κα­τεύ­θυν­ση να γί­νε­ται κου­ρα­στι­κή και κα­τα­χρη­στι­κή, ωστό­σο είναι μο­νό­δρο­μος για την αντι­με­τώ­πι­ση των ση­με­ρι­νών προ­κλή­σε­ων. Δεν ήταν παρά το πα­νελ­λα­δι­κό απερ­για­κό κί­νη­μα της πε­ριό­δου 2010 – 12, καθώς και το αυ­θόρ­μη­το κί­νη­μα της Πλα­τεί­ας Συ­ντάγ­μα­τος, που επέ­φε­ραν την πλήρη απο­νο­μι­μο­ποί­η­ση της μνη­μο­νια­κής πο­λι­τι­κής και ως συ­νε­πα­κό­λου­θο την ευ­ρύ­τα­τη με­τα­στρο­φή του λαϊ­κού κό­σμου προς τα αρι­στε­ρά. Σή­με­ρα βέ­βαια είναι δυ­σμε­νέ­στε­ροι οι όροι για την απερ­για­κή κι­νη­το­ποί­η­ση των λαϊ­κών τά­ξε­ων, πράγ­μα που οφεί­λε­ται : Στην εν τω με­τα­ξύ διό­γκω­ση και στα­θε­ρο­ποί­η­ση της ανερ­γί­ας στο 25% και της συ­να­κό­λου­θης «αδή­λω­της» ερ­γα­σί­ας, στα ει­σο­δη­μα­τι­κά πλήγ­μα­τα που έχει δε­χθεί ο κό­σμος της μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας, στην αμη­χα­νία και αδρα­νο­ποί­η­ση των λαϊ­κών στρω­μά­των που ανέ­δει­ξαν τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στην δια­κυ­βέρ­νη­ση της χώρας και σή­με­ρα πα­ρα­κο­λου­θούν σε πλήρη σύγ­χυ­ση την διά­ψευ­ση των προσ­δο­κιών τους. Επει­δή ακρι­βώς συ­ντρέ­χουν στην τρέ­χου­σα συ­γκυ­ρία αυτοί οι επι­βα­ρυ­ντι­κοί όροι για την κι­νη­μα­τι­κή δυ­να­μι­κή, γι’ αυτό και απαι­τεί­ται η κα­θο­ρι­στι­κή επι­κέ­ντρω­ση και υπη­ρέ­τη­ση της κι­νη­μα­τι­κής ανά­τα­ξης του λαϊ­κού ερ­γα­τι­κού κι­νή­μα­τος από την πλευ­ρά των αρι­στε­ρών δυ­νά­με­ων.

          Δεν είναι παρά η διεκ­δί­κη­ση των άμε­σων λαϊ­κών ζω­τι­κών ανα­γκών που μπο­ρούν να συ­γκρο­τή­σουν ένα κοινό πρό­γραμ­μα στό­χων πάλης, ένα με­τα­βα­τι­κό τα­ξι­κό αντι­πο­λι­τευ­τι­κό πρό­γραμ­μα : Απο­κα­τά­στα­ση και αύ­ξη­ση κα­τώ­τα­του μι­σθού και αμοι­βών συλ­λο­γι­κών συμ­βά­σε­ων, γε­νι­κευ­μέ­νο επί­δο­μα ανερ­γί­ας για το σύ­νο­λο των ανέρ­γων, κα­τάρ­γη­ση των φο­ρο­λο­γι­κών επι­βα­ρύν­σε­ων (ΕΝΦΙΑ, ει­σο­δή­μα­τος, ΦΠΑ κλπ.), απο­κα­τά­στα­ση των συ­ντά­ξε­ων και απο­τρο­πή κάθε νέου τρό­που υπο­λο­γι­σμού τους, προ­ά­σπι­ση των δη­μό­σιων κοι­νω­νι­κών υπη­ρε­σιών (εκ­παί­δευ­σης, με­τα­φο­ρών, νο­σο­κο­μεια­κής πε­ρί­θαλ­ψης κλπ.). Τέ­τοιου εί­δους, με­τα­ξύ άλλων,  τα­ξι­κές αιχ­μές μπο­ρούν στην αγω­νι­στι­κή τους ανά­πτυ­ξη να λει­τουρ­γή­σουν στην κα­τεύ­θυν­ση κλο­νι­σμού των μνη­μο­νια­κών πο­λι­τι­κών, της κυ­ριαρ­χί­ας της αστι­κής τάξης της χώρας, των εκ­βια­στι­κών υπα­γο­ρεύ­σε­ων των υπε­ρε­θνι­κών κα­πι­τα­λι­στι­κών κέ­ντρων. Μια τέ­τοια δυ­να­μι­κή είναι όρος sine qua non για την οποια­δή­πο­τε εκτί­να­ξη της επιρ­ρο­ής του αρι­στε­ρού κι­νή­μα­τος, όπως ακρι­βώς είχε συμ­βεί με τον ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ στις εκλο­γι­κές ανα­με­τρή­σεις Μαίου – Ιου­νί­ου 2012.

          Αν αντί να συ­νει­σφέ­ρου­με ολικά και κα­θο­ρι­στι­κά για να έρθει στην επι­φά­νεια μια τέ­τοια λαϊκή δυ­να­μι­κή, στο έδα­φος της υπαρ­κτής υλι­κής κοι­νω­νι­κής πραγ­μα­τι­κό­τη­τας, αντί να με­τα­θέ­του­με τις με­γά­λες αλ­λα­γές για τις λε­ω­φό­ρους ενός απροσ­διό­ρι­στου μέλ­λο­ντος, αν αντί αυτών προ­τάσ­σου­με τον νο­μι­σμα­τι­κό φε­τι­χι­σμό και την εθνι­κή ανά­πτυ­ξη της κα­πι­τα­λι­στι­κής οι­κο­νο­μί­ας, αν κα­νο­ναρ­χού­με την κα­θο­λι­κή επα­να­στα­τι­κή με­ταλ­λα­γή χωρίς με­τα­βα­τι­κές δια­με­σο­λα­βή­σεις στη συ­γκυ­ρία και στην τα­κτι­κή, τότε ένα είναι σί­γου­ρο : Ότι ο δε­ξιός συ­ντη­ρη­τι­σμός, αξιο­ποιώ­ντας στο έπα­κρο την χρε­ο­κο­πία της κε­ντρο­α­ρι­στε­ράς και της σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τί­ας, με κύρια πα­ρα­δείγ­μα­τα τη ση­με­ρι­νή Γαλ­λία και Ελ­λά­δα, θα λει­τουρ­γή­σει σα­ρω­τι­κά για τα λαϊκά ερ­γα­τι­κά δι­καιώ­μα­τα και συμ­φέ­ρο­ντα. Εμ­μο­νή λοι­πόν στον υπο­κει­με­νι­σμό μας ή δρο­μο­λό­γη­ση της ενω­τι­κής και με­τω­πι­κής υπη­ρέ­τη­σης ανά­πτυ­ξης του αντι­κει­με­νι­κού πα­ρά­γο­ντα, του λαϊ­κού πα­ρά­γο­ντα ;

Ό,τι και αν έχει δια­με­σο­λα­βή­σει, το δη­μο­ψή­φι­σμα του Ιου­λί­ου 2015 ήταν κα­θο­ρι­στι­κό από αυτή την άποψη, ανε­ξάρ­τη­τα αν ήταν εκλο­γι­κού τύπου έκ­φρα­ση και όχι μορφή κι­νη­μα­τι­κής ανά­τα­ξης : Η κά­θε­τη ενα­ντί­ω­ση στα μνη­μό­νια συ­γκέ­ντρω­σε την από­λυ­τη λαϊκή πλειο­ψη­φία. Το ση­με­ρι­νό ζή­τη­μα είναι η υλική και κι­νη­μα­τι­κή μορ­φο­ποί­η­ση αυτού του συ­ντρι­πτι­κά πλειο­ψη­φι­κού «όχι», έτσι ώστε το «ναι» να πα­ρα­μεί­νει μειο­ψη­φι­κό και πε­ρι­θω­ριο­ποι­η­μέ­νο. Αν το αρ­χι­κό αυτό «όχι» με­τα­τρά­πη­κε στο με­τέ­πει­τα «ναι» της υιο­θέ­τη­σης του τρί­του μνη­μο­νί­ου, του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ αυτή τη φορά, και αυτό δεν ακο­λου­θή­θη­κε από μια λαϊκή κι­νη­μα­τι­κή έξαρ­ση για την προ­ά­σπι­ση της αλή­θειας του «όχι», σή­με­ρα, που τα απο­τε­λέ­σμα­τα της με­τα­στρο­φής του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ είναι πε­ρισ­σό­τε­ρο από ορατά, χρειά­ζε­ται να πλη­ρω­θεί αυτή η ιστο­ρι­κή εκ­κρε­μό­τη­τα : Ο υλι­κός κι­νη­μα­τι­κός λαϊ­κός με­τα­σχη­μα­τι­σμός της εκλο­γι­κής έκ­φρα­σης, το πέ­ρα­σμα από την ψήφο που «προ­δό­θη­κε» στην άτεγ­κτη  τα­ξι­κή κοι­νω­νι­κή κι­νη­το­ποί­η­ση.


πηγή rproject

«ΤΟ ΞΥΡΑΦΙ»

Μια μουσικοθεατρική παράσταση μετά …φόνου



Η θεατρική ομάδα «NOBUDGET» σας προσκαλεί κάθε Τετάρτη στις 8:00μμ σε παράσταση μετά …φόνου: «Το Ξυράφι». Μια μουσικοθεατρική πρόταση σε κείμενο και σκηνοθεσία του Νίκου Παναγιωτούνη.



Ένας λογιστής πηγαίνει σ’ ένα χαμαιτυπείο με σκοπό να βρει το δολοφόνο που συχνάζει εκεί και να του ζητήσει να σκοτώσει τη γυναίκα του. Μια αλληγορία πάνω στο αδιέξοδο των σύγχρονων σχέσεων.



Ταυτότητα της παράστασης

«ΤΟ ΞΥΡΑΦΙ»

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Νίκος Παναγιωτούνης

Mουσική: Βαγγέλης Σταυρόπουλος

Παίζουν: Χάρης Λεοντσίνι, Μένια Ορφανίδου, Νίκος Παναγιωτούνης, Ρούλα Σπύρου, Κατερίνα Τόλια

Παραγωγή: θεατρική ομάδα «NOBUDGET»



INFO

Παραστάσεις: κάθε Τετάρτη του Νοεμβρίου και του Δεκεμβρίου 2016 στις 8:00μμ

Από 2/11/2016

Είσοδος με ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΦΟΡΑ.

Χώρος: ΤΡΙΚΥΚΛΟ, Πυθέου 34 και Γεωμέτρου (Νέος Κόσμος).

Τηλέφωνο κρατήσεων: 210-9232.384

Διάρκεια: 80 λεπτά.

 

Σε συνέντευξη που έδωσε στο BBC

Για την ανάγκη δημιουργίας ενός τρίτου ισχυρού προοδευτικού πολιτικού κινήματος τάχθηκε η Σούζαν Σάραντον. Τάχθηκε κατά της επιλογής Χίλαρι Κλίντον ως το δήθεν ”μικρότερο κακό” και εξέφρασε την ανησυχία της για τους πολέμους και την πορεία της δημοκρατίας ανά τον κόσμο.

Σε απάντηση για το αν θα ψήφιζε την Κλίντον ώστε να εκλεγεί η πρώτη γυναίκα Πρόεδρος των H.Π.Α. ανέφερε ότι ”δεν ψηφίζει με το αιδοίο της”, και θα ψήφιζε την κατάλληλη γυναίκα, αφήνοντας αιχμές και για την επιλογή των Βρετανών να εκλέγουν επί χρόνια την Μάργκαρετ Θάτσερ.

“Ο λόγος που φτάσαμε ως εδώ είναι ότι για πολύ καιρό διαλέγαμε το μικρότερο κακό”










πηγή nostimonimar

“Εκτός Ορίων”





Η So7 (Δημήτρης Κουρούμπαλης και Φρόσω Κορρού) επιστρέφει στο Θέατρο Ιλίσια Βολανάκης για να συνεργαστεί με την ποιήτρια Παναγιώτα Παρασκευοπούλου και τον συνθέτη Κώστα Ξενόπουλο στη νέα παραγωγή του θεάτρου με τίτλο Εκτός Ορίων.

Ένα οπτικοακουστικό θέαμα με άξονα την ομορφιά της ζωής. Η τρισδιάστατη τεχνολογία videomapping συνδυάζεται με τις μοναδικές χορογραφίες που χαρακτηρίζουν τις παραστάσεις της So7 για να δώσουν ζωή σε κείμενα που όλοι γνωρίζουμε, αλλά ποτέ δεν έχουμε ακούσει στο θέατρο.

Η So7 συνεργάζεται με 6 νέους ηθοποιούς σε μια αλληγορία που αποδεικνύει ότι είναι ωραίο να είσαι θνητός εδώ και σήμερα, ότι ακόμα κι όταν βρεθείς στον πάτο το φως απ’ έξω θα δείξει καινούργια πράγματα, ότι μπορεί μια μέρα να είναι όλα σκ@τ@, αλλά την επομένη θα γεμίσουν όλα με έρωτα και δύναμη. Κι ίσως όλα αυτά δεν έχουν κανένα νόημα, αλλά η ζωή είναι κάτι που μπορεί «αύριο να το λατρέψουμε όπως ακριβώς είναι». Οι 6 νέοι λένε και ζουν ιστορίες για πηγάδια, πουλιά, αιμοδιψείς πολέμαρχους, έφηβα κορίτσια και θεούς. Αποκλεισμένοι από τον έξω κόσμο, από τον οποίο τους φτάνουν νέα και ειδήσεις σαν αντανακλάσεις φωτός, βρίσκουν τη δύναμη ν’ αντέξουν, να δημιουργήσουν, να ερωτευτούν, να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να μας προκαλέσουν βαθύ θαυμασμό. Είναι δική τους επιλογή πότε θα επιστρέψουν, πότε θα φανερωθούν στον κόσμο πάλι και κυρίως με ποιον τρόπο.

Η So7 στήνει μια σκηνική σύνθεση για την ομορφιά και τη δύναμη της ζωής σε κείμενα των Κάλβου, Μαγιακόφσκι, Μακρίδη, Μπόρχες, Πάουντ, Πόε, Πρεβέρ, Σαχτούρη, Σεφέρη, Λαπαθιώτη, Παρασκευοπούλου, Χάινε, Χικμέτ κ.α. Κάθε λέξη που ακούγεται στην παράσταση προέρχεται κι από κάποιο ποίημα που ζωντανεύει με εργαλείο την τελετουργία της ίδιας της ζωής. Το μαγικό θεατρικό περιβάλλον δημιουργείται από τρισδιάστατες προβολές με την τεχνολογία videomapping.





ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ:

Σκηνοθεσία: So7 (Δημήτρης Κουρούμπαλης, Φρόσω Κορρού)

Επιμέλειακίνησης: ΦρόσωΚορρού

Δραματουργία: Δημήτρης Κουρούμπαλης

Κείμενα: Αλεξάνδρου, Αμπντάλ, Γιαννίδη, Γρηγορίου Θεολόγου, Έλιοτ, Ελύτη, Καβάφη, Κάλβου, Καρυωτάκη, Λαπαθιώτη, Λειβαδίτη, Μαγιακόφσκι, Μαρκίδη, Μποντλέρ, Μπόρχες, Μπουρλιούκ, Νεσίζ, Νιζάμογλου, Νταρουίς, Πάουντ, Παρασκευοπούλου, Πλάτωνα, Πόε, Πρεβέρ, Ρίτσου, Σακελλάριου, Σαχτούρη, Σεφέρη, Σινόπουλου, Σοφοκλή, Χάινε, Χικμέτ.

Μεταφράσεις – Λογοτεχνική συνεργασία: Γιώργος Μπλάνας

Μουσική – Σχεδιασμός ήχων: Κώστας Ξενόπουλος

Εικονικό περιβάλλον – ProjectionMapping: Στάθης Μήτσιος

Φωτογραφίες: Ελευθερία Καλπενίδου

Κοστούμια: Δομινίκη Βασιαγεώργη

Παραγωγή: Θέατρο Ιλίσια Βολανάκης



Παίζουν: Αγοραστή Αρβανίτη, Λάζαρος Βαρτάνης, Ηλέκτρα Καρτάνου, Μαρία Κωνσταντά, Χρήστος Τσαβλίδης, Σταύρος Τσουμάνης





Παραστάσεις: Έως 30/1

Δευτέρα και Τρίτη 9 μ.μ

Τιμή : € 12, 10.

Έναρξη: 14 Νοεμβρίου 2016


Θέατρο Ιλίσια Βολανάκης

Παπαδιαμαντοπούλου 4- Ιλίσια

Τηλ: 210 7223010

Έκκληση από τις φυλακές Bakirkoy

Η Τουρκάλα συγγραφέας Ασλί Ερντογάν συνελήφθη το καλοκαίρι, μετά την απόπειρα πραξικοπήματος και βρίσκεται στη φυλακή από τις 19 Αυγούστου με την κατηγορία ότι διατηρούσε «σχέσεις» με το PKK.

Μέσα από τις φυλακές Bakirkoy στη Κωνσταντινούπολη, με ανοιχτή επιστολή της, απευθύνει επείγουσα έκκληση στους ηγέτες της Ε.Ε. να μην θυσιάσουν τις ευρωπαϊκές αξίες στο βωμό των πολιτικών συμφερόντων τους, υποτιμώντας τους κινδύνους από «την ολική απώλεια της δημοκρατίας» στη χώρα της.

Αγαπητοί φίλοι, συνάδελφοι, δημοσιογράφοι 

Σας γράφω από τις φυλακές Μπακιρκόι, μια ημέρα μετά την επιχείρηση της αστυνομίας στην εφημερίδα  “Cumhuriyet”, μια από τις παλαιότερες στην Τουρκία και την φωνή των σοσιαλδημοκρατών. Περισσότεροι από 12 αρθρογράφοι της κρατούνται προς το παρόν, ενώ τέσσερις ακόμα “καταζητούνται από την αστυνομία”, μεταξύ αυτών και ο Τζαν Ντουντάρ, ο διευθυντής της.

Ακόμα κι εγώ σοκαρίστηκα!  

Αυτό είναι ένα σαφές σημάδι ότι η Τουρκία αποφάσισε να μην υπακούει σε κανένα νόμο για τον σεβασμό των δικαιωμάτων. 

Μέχρι τώρα, μέσα σε δυο μήνες, περισσότεροι από 130 δημοσιογράφοι βρίσκονται στη φυλακή- παγκόσμιο ρεκόρ. Επιπλέον 170 εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικοί και τηλεοπτικοί σταθμοί έκλεισαν. Η κυβέρνηση θέλει να μονοπωλήσει την «πραγματικότητα» και την «αλήθεια». Οποιαδήποτε άποψη διαφέρει έστω και λίγο από αυτή την κυβερνώντων καταπιέζεται δια της βίας: μεταξύ άλλων τιμωριών υποβάλλονται σε ξυλοδαρμούς από την αστυνομία και βρίσκονται υπό κράτηση (έως 30 ημέρες)

Εμένα με συνέλαβαν στις 19 Αυγούστου μόνο και μόνο επειδή είμαι μεταξύ των συμβούλων της “Ozgur Gundem”, της «Κουρδικής εφημερίδας». Παρότι ο νόμος περί Τύπου σαφώς αναφέρει ότι οι σύμβουλοι δεν φέρουν νομική ευθήνη για την εφημερίδα, δεν έχω βρει ακόμα δικαστήριο που να ακούσει την δική μου εκδοχή της ιστορίας. 

Μαζί με εμένα σε αυτή τη Καφκική δίκη είναι η Νετζμιγιέ Αλπάι, μια 70χρονη γλωσσολόγος και μεταφράστρια που επίσης συνελήφθη και κατηγορείται για σχέσεις με την τρομοκρατία. 

Το γράμμα αυτό είναι μια επείγουσα έκκληση!

Η κατάσταση είναι τρομακτική και εξαιρετικά ανησυχητική. Πιστεύω ότι ένα ολοκληρωτικό καθεστώς στη Τουρκία αναπόφευκτα θα ταρακουνήσει και ολόκληρη την Ευρώπη. 

Η Ευρώπη, που προς το παρόν έχει στρέψει την προσοχή της στην «προσφυγική κρίση», δείχνει να υποτιμά τους κινδύνους από την ολική απώλεια της Δημοκρατίας στην Τουρκία. Και τώρα εμείς- οι συγγραφείς, οι δημοσιογράφοι, οι Κούρδοι, οι Αλεβίτες και φυσικά οι γυναίκες- πληρώνουμε το βαρύ τίμημα της “δημοκρατικής κρίσης”

Η Ευρώπη θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της για τις αξίες που καθόρισε με αίμα δια μέσου των αιώνων, τις αξίες που κάνουν την “Ευρώπη” δημοκρατία με ανθρώπινα δικαιώματα, συμπεριλαμβανομένης της ελευθερίας του λόγου και της σκέψης. 

Χρειαζόμαστε την υποστήριξη και την αλληλεγγύη όλων.

Πολλά ευχαριστώ για όσα έχετε κάνει μέχρι τώρα για μας

Με τις ευχές μου

Ασλί Ερντογάν 

1 Νοεμβρίου 2016

Φυλακές Μπακιρκόι,  C-9

*Η Ασλί Ενρτογάν είναι μια διακεκριμμένη, βραβευμένη Τουρκάλα συγγραφέας της οποίας τα βιβλία έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, μεταξύ άλλων στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, αραβικά. Εργάστηκε στην εφημερίδα Radikal ως αρθρογράφος, γράφοντας για θέματα-ταμπού στην Τουρκία, όπως για τις φυλακές, το Κουρδικό, τα δικαιώματα των γυναικών, θεματολογία που ήταν τελικά η αιτία της απόλυσης το 2001. Η απασχόληση της στην καθημερινή εφημερίδα “Ozgur Gundem” – που έβαλε λουκέτο με εντολή των αρχών επειδή “έκανε προπαγάνδα υπέρ του PKK” – την οδήγησε τώρα στη φυλακή.

efsyn