Εκτός του πρώτου δίσκου θα παρουσιαστούν τραγούδια από όλες τους τις κυκλοφορίες και δύο νέα, ακυκλοφόρητα, που θα συμπεριλαμβάνονται στον επερχόμενο δίσκο τους. Η ιστορία του συγκροτήματος ξεκίνησε το 1984 με τη δημιουργία του στην Αθήνα κι έκτοτε ένας θρύλος χτίστηκε γύρω από το όνομα τους. To 1987 κι ενώ ο τραγουδιστής της μπάντας Ντίνος Κωστάκης βρίσκεται σε κώμα έπειτα από τροχαίο, κυκλοφορεί το 1ο τους άλμπουμ με τίτλο “FIRST ATACK” από την ΕΜΙ.                                                                                                                     
Ακολουθεί μεγάλη επιτυχία με εμφανίσεις τους στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο ενώ πραγματοποιούνται συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο με συνεργαζόμενους τραγουδιστές. Δυστυχώς όμως στο τέλος της χρονιάς το σχήμα διαλύεται…                                                       
   Το 1990, έπειτα από προσπάθειες του Ηλία Λογκινίδη η μπάντα επανασυστήνεται με νέα μέλη, αλλά λόγω νομικών προβλημάτων που προέκυψαν με την EMI η μπάντα εμφανίζεται με το όνομα SPEED FIRE και πραγματοποιεί μια ιστορική εμφάνιση στο “Ρόδον” που ηχογραφείται και κυκλοφορεί από την “Μολόν Λαβέ Records” με παλιά και νέα τραγούδια το οποίο γίνεται ανάρπαστο κι εξαντλείται πολύ σύντομα.          
Ακολουθεί μια -σχεδόν εικοσαετής- περίοδος όπου οι αλλαγές στη σύνθεση της μπάντας είναι πάρα πολλές με αποτέλεσμα να γίνονται πολλές συναυλίες χωρίς όμως να κυκλοφορήσει νέο άλμπουμ.                                                                                                            
      Φτάνοντας στο 2009, επιτέλους κυκλοφορεί το πολυαναμενόμενο “DIE FIGHTING” από την EmotionArt όπου εμπεριέχει τραγούδια που όλη αυτή την περίοδο έχουν αγαπηθεί από το κοινό. Ξεκινάει μια νέα εποχή για τη μπάντα με πολλές εμφανίσεις σε όλη την Ελλάδα, με σημαντικότερες αυτές που συμμετείχαν, με μεγάλα συγκροτήματα της παγκόσμιας σκηνής όπως οι SCORPIONS, SAXON, WASP…                                         
  Σημαντικός σταθμός στην ιστορία της μπάντας είναι η κυκλοφορία και προβολή του βραβευμένου ντοκιμαντέρ του Βαγγέλη Ρήγα το 2013, με τίτλο “Back To Zero” που περιγράφει την ιστορία και φέρνει σε επαφή ανθρώπους που δεν είχαν ιδωθεί για πάνω από 30 χρόνια….              
Σήμερα είναι στη διαδικασία ηχογράφησης του νέου τους άλμπουμ που αναμένεται να κυκλοφορήσει το πρώτο εξάμηνο του 2018 και γι’ αυτό το λόγο δεν πραγματοποιούν -για πάνω από χρόνο- εμφανίσεις. Αυτή τη στιγμή το συγκρότημα κυκλοφόρησε το δεύτερο της CD του με τίτλο "THE ABYSS NOIR" (Απρίλιος 2017, GrimmDistribution) και προετοιμάζεται να το προωθήσει με ζωντανή παρουσία όσο το δυνατόν περισσότερο, ενώ παράλληλα, εργάζεται ήδη για το διάδοχο του "ABYSS NOIR".
Αυτή η συναυλία θα είναι το αναμενόμενο, για τους φίλους της μπάντας, πάρτι κυκλοφορίας του "ABYSS NOIR".



Οι ILLUSORY Το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε τον Μάιο 2013 από την The Leaders Records με τίτλο The Ivory Tower, ενώ το δεύτερο με τίτλο Polysyllabic κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 2016 από τη Γερμανική 7hard Records.

Μετά από την παράνομη και άκυρη Γενική Συνέλευση του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Αθηνών, Πειραιώς, Αιγαίου & Δωδεκανήσων που πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα 27-11-17, η συμμορία του υπόδικου Ρούσκα, υπό την καθοδήγηση της τοκογλυφικής μαφίας και της δοσίλογης κυβέρνησης Τσίπρα-Κοντονή-Τόσκα, επέβαλλε άρση της αποχής και εκκίνηση των πλειστηριασμών (φυσικών και ηλεκτρονικών) αυτήν την Τετάρτη 29-11-17.

Συγκεκριμένα, έχουν προγραμματιστεί 63 πλειστηριασμοί στην Αττική εκ των οποίων 60 στα Ειρηνοδικεία και 3 Ηλεκτρονικοί σε συμβολαιογραφικά γραφεία. Πιο αναλυτικά, 29 πλειστηριασμοί είναι προγραμματισμένοι στο Ειρηνοδικείο Αθηνών, 2 στης Αίγινας, 5 στου Αμαρουσίου, 2 στου Μενιδίου, 1 στης Ελευσίνας, 1 στης Καλλιθέας, 6 στου Κορωπίου, 2 στου Λαυρίου, 1 στου Μαραθώνα, 2 στης Νίκαιας, 2 στου Πειραιά, 1 στης Σαλαμίνας, 1 στων Σπετσών και 5 στου Χαλανδρίου.

Καλούμε τον ελληνικό λαό να δώσει ηχηρή απάντηση στη μαφία των πλειστηριασμών με την μαζική παρουσία του στα Ειρηνοδικεία και αυτήν την Τετάρτη 4-5μμ.





Από kinimadenplirono.gr

Τα Εργατικά σωματεία και οι Λαϊκές Επιτροπές στην Αττική συνεχίζουμε την πάλη μας κατά των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων σπιτιών σε φτωχές, εργατικές, λαϊκές οικογένειες. Οργανώνουμε νέες παραστάσεις διαμαρτυρίας που θα γίνουν την Τετάρτη 29 Νοέμβρη στις 16.00 στα ειρηνοδικεία:

Αθήνας, Κυρίλλου Λουκάρεως 14

Πειραιά, Νικήτα 12

Νίκαιας, Ερμού 6 & Π. Τσαλδάρη

Η Γραμματεία Αττικής του ΠΑΜΕ καλεί κάθε συνδικάτο να οργανώσουμε αποφασιστικά αυτόν τον αγώνα μέσα από τη δράση μας στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Μέσα από τη δράση μας στις Λαϊκές Επιτροπές να δυναμώσουμε την οργάνωση και την αλληλεγγύη σε όλες τις φτωχογειτονιές της Αττικής.

Θυμίζουμε ότι η Γραμματεία Αττικής του ΠΑΜΕ συγκρότησε Επιτροπή για τις κατασχέσεις και τους πλειστηριασμούς όπου κάθε σωματείο, εργαζόμενος, άνεργος, συνταξιούχος μπορεί να απευθυνθεί για την παροχή συμβουλών που είναι απαραίτητες, κύρια όμως για την οργάνωση της πάλης και το συντονισμό.
Εκπρόσωποι της επιτροπής κάθε Δευτέρα από της 6μμ μέχρι τις 8μμ και βρίσκονται στα γραφεία του ΠΑΜΕ (Αγ. Φιλοθέης 5β) όπου συντονίζουν τον αγώνα για την προστασία της λαϊκής κατοικίας.

Τα τηλέφωνα καθημερινής επικοινωνίας είναι: 

210.3833786, 6974010107, 6939172374, 6947445479, 6972220265

Όλες και όλοι στα Ειρηνοδικεία και στα «πρόθυμα» συμβολαιογραφικά γραφεία την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου

Με υπογραφή Τσίπρα και τη στήριξη Μητσοτάκη - Γεννηματά ετοιμάζονται να υφαρπάξουν ό,τι απέμεινε στα λαϊκά νοικοκυριά

Οι μαζικοί αγώνες θα αποτρέψουν και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς

Κοντονής, Τόσκας, Τσακαλώτος και μια ομάδα πρόθυμων συμβολαιογράφων της συνομοταξίας Ρούσκα, με την «υπογραφή Τσίπρα» και τη σιωπηρή στήριξη του Κυρ. Μητσοτάκη, της Φ. Γεννηματά και όλων των παλαιομνημονιακών κομμάτων της Βουλής, ετοιμάζονται από την Τετάρτη 29 Νοεμβρίου, να παραδώσουν απλόχερα τις πρώτες κατοικίες και τις λαϊκές περιουσίες στα «κοράκια» και τα funds, επιχειρώντας να ικανοποιήσουν τις αντιλαϊκές απαιτήσεις των δανειστών - «οικονομικών δολοφόνων».

Για το σκοπό αυτό, θα θέσουν σε εφαρμογή ένα ακόμη καταστροφικό για την κοινωνία σχέδιο. Θα προσπαθήσουν να χρησιμοποιήσουν αστυνομική βία, συλλήψεις αγωνιστών, επικοινωνιακά τεχνάσματα για την παραπλάνηση της κοινής γνώμης και φυσικά, τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς με ένα και μόνο στόχο: την υφαρπαγή των κατοικιών και των όποιων μικρών περιουσιών απέμειναν στα λαϊκά νοικοκυριά μετά από 8 «πέτρινα» μνημονιακά χρόνια εξοντωτικής ύφεσης.

Όμως, το Κίνημα κατά των Πλειστηριασμών, που καθημερινά μαζικοποιείται και ενισχύεται, θα ακυρώσει το νέο αντιλαϊκό σχέδιο –και- της νεομνημονιακής συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Οι μεγάλες κοινωνικές, συλλογικές αντιδράσεις δεν θα επιτρέψουν να βγει από το σπίτι της ούτε μια λαϊκή οικογένεια, δεν θα επιτρέψουν να δοθεί σε «κοράκια» ούτε ένα από τα καταστήματα των μικρομεσαίων, που «λύγισαν» από την κρίση και από τα καταστροφικά για την οικονομία και την κοινωνία μνημόνια.

Τα περί «στρατηγικών κακοπληρωτών» αποτελούν ένα ακόμη επικοινωνιακό τρικ της κυβέρνησης, ενώ οι δήθεν υποσχέσεις για εκπλειστηριασμό α΄ κατοικιών μεγάλης αντικειμενικής αξίας είναι «στάχτη στα μάτια», με δεδομένο ότι:

α) δεν υφίσταται νομοθετική ρύθμιση για την προστασία των λαϊκών κατοικιών και

β) εδώ και μήνες, κάθε εβδομάδα, στο «δελτίο πλειστηριασμών» περιλαμβάνονται πρώτες κατοικίες μερικών δεκάδων χιλιάδων ευρώ, στις οποίες ζουν λαϊκές οικογένειες.

Καλούμε όλες και όλους στη συνέχιση και ακόμη περαιτέρω στην ενίσχυση του μαζικού αγώνα που έχει ξεκινήσει περισσότερο από ένα χρόνο, ενάντια στον αυταρχισμό, την αστυνομική καταστολή και τα ιδιώνυμα μέτρα. Κεντρικό μας σύνθημα ήταν, είναι και παραμένει: «Οι άνθρωποι και η λαϊκή στέγη πάνω από τις τράπεζες».

Δεν θα επιτρέψουμε στα «κοράκια» να υφαρπάξουν πρώτες κατοικίες και λαϊκές περιουσίες.

Μας φοβίζουν οι επ’ αυτοφώρω συλλήψεις.

«Στρατηγικοί κακοπληρωτές» δεν είναι τα λαϊκά νοικοκυριά και οι κατεστραμμένοι οικονομικά πολίτες.

ΤηνΤετάρτη 29 Νοεμβρίου, στις 3 μ.μ., στέλνουμε ξανά ένα ηχηρό «ΟΧΙ» στο σχέδιο ολικής υφαρπαγής των α΄ κατοικιών και λαϊκών περιουσιών.

"Καλημέρα στην ομήγυρη" σήμερα Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017 και κάθε Τετάρτη 12.00 με 14.00 το μεσημέρι στο ραδιόφωνο της ERTopen με τον Βασίλη Μακρίδη


Η εβδομαδιαία ραδιοφωνική εκπομπή «ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΟΜΗΓΥΡΗ» κάθε Τετάρτη είναι μαζί σας από τις 12 το μεσημέρι έως τις 2 μμ, από την φιλόξενη συχνότητα της ERTopen, με ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο και έναν σχολιασμό που δεν θ' ακούσετε πουθενά αλλού!!!

Νίκος Ξηρουδάκης

Στο άρθρο του Δημήτρη Ψαρρά στην «Εφ.Συν.» με τίτλο «Η“άλλη” γενιά του Πολυτεχνείου» (18.11.2017) και στο βίντεο που αναρτήθηκε στο efsyn.gr, ο Μιχαλολιάκος ακούγεται να δηλώνει:«Να σας πω κάτι το οποίο έζησα την επόμενη μέρα, το 1973. Πήγαινα ακόμα τότε σχολείο, στο 6ο Γυμνάσιο Αρρένων. Ακουγόντουσαν οι ριπές. Κάναμε μάθημα κανονικά. Ουδέν πρόβλημα».

Επειδή έτυχε να πηγαίνω και εγώ στο ίδιο σχολείο, στο 6ο Γυμνάσιο Αρρένων που συστεγαζόταν με το 12ο Θηλέων, ήθελα να μεταφέρω τι πραγματικά έγινε τότε, το Σάββατο 17 Νοέμβρη.
Υπήρχε μεγάλη οργή και έκρυθμο κλίμα ανάμεσα στους μαθητές, πολλοί από τους οποίους συμμετείχαν στον ένα ή στον άλλο βαθμό στην εξέγερση.

Οι περισσότεροι είχαν ακούσει τον ραδιοσταθμό μέχρι τέλους. Ορισμένοι μαθητές είχαν έρθει τραυματίες, ένας με το χέρι στο γύψο. Ο γυμνασιάρχης βγήκε στο μπαλκόνι του γραφείου του και φώναζε προσπαθώντας να μας ηρεμήσει: «Σας λένε ψέματα!».
Χτύπησε το κουδούνι όπως κάθε μέρα, μπήκαμε στη γραμμή και, για πρώτη φορά, αντί της χορωδίας 1.000 μαθητές τραγούδησαν συγκλονισμένοι δυνατά όλοι μαζί τον Εθνικό Υμνο, με τον γυμνασιάρχη να είναι σε δύσκολη θέση, μη μπορώντας βέβαια να μας σταματήσει.

Στη συνέχεια ένας γυμναστής, πρώην χωροφύλακας, όπως λεγόταν, μας έβαλε να τρέχουμε γύρω – γύρω σαν καψώνι για να μας εκτονώσει. Οταν στη συνέχεια μπήκαμε στην τάξη, για μάθημα ούτε λόγος. Ενας συμμαθητής, ο Νίκος Τσάμης, ανέβηκε σε ένα θρανίο και έβγαλε έναν πύρινο λόγο κατά της χούντας, αρχίζοντας με τα λόγια«Οπως οι Γερμανοί εκτελούσαν στην Κατοχή…».

Ο πιο ήσυχος μαθητής της τάξης είχε πιάσει το θρανίο του (τα θρανία της εποχής εκείνης ήταν βαριά καθώς είχαν ενιαίο κάθισμα και τραπέζι), το σήκωνε στον αέρα και το βρόνταγε στο πάτωμα. (Η εικόνα αυτή με έκανε να συνειδητοποιήσω τις ιστορικές διαστάσεις που είχε το Πολυτεχνείο.)

Το κλίμα ήταν να βγούμε όλοι έξω για διαδήλωση. Η καθηγήτριά μας (Ελ. Β.) αναλύθηκε σε λυγμούς, έβαλε τα κλάματα λέγοντας:«Παιδιά μου, θα σας σκοτώσουν…».
Ακούγονταν πυροβολισμοί απέξω, ταυτόχρονα με τον δαιμονισμένο ήχο ενός ελικοπτέρου που πετούσε πολύ χαμηλά. Πολλοί μαθητές ανέβηκαν τότε στην ταράτσα του σχολείου. Κατά τις 12 το μεσημέρι, πολύ κοντά στο σχολείο (στην οδό Μεταγένους 8), σκοτώθηκε μία μαθήτρια της Ε’ τάξης του 12ου, εργαζόμενη μαθήτρια που έμενε εκεί και είχε βγει στην ταράτσα για να δει. Λεγόταν Βασιλική Μπεκιάρη και γράφτηκε ότι σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα.

Ορισμένοι είπαν ότι αυτή προήλθε από πυροβολισμούς στον αέρα από τους χωροφύλακες της φρουράς των φυλακών ανηλίκων που βρίσκονταν τότε δίπλα από το σχολείο, στον σημερινό Λόφο Λαμπράκη. Ομως αυτή η εκδοχή δεν φαίνεται να ευσταθεί. Η εντύπωση που έμεινε στους μαθητές ήταν ότι σκοτώθηκε από ριπή που έπεσε από το ελικόπτερο. Δημοσιεύματα των επόμενων χρόνων μιλούσαν για σφαίρες από περίπολο. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω.

Αυτά ήταν που περιγράφει ως «ουδέν πρόβλημα» σήμερα ο Μιχαλολιάκος.








Πηγή: efsyn.gr

Σήμερα στο «Ράδιο Παντιέρα», 6μμ στην ERTopen

Οι πολιτικές ευθύνες στο ταξικό έγκλημα της Μάνδρας, είναι το θέμα της εκπομπής «Ράδιο Παντιέρα» που θα μεταδοθεί από το ραδιόφωνο της ERTopen το απόγευμα της Τετάρτης 29 Νοεμβρίου 2017, από τις 18.00 μέχρι τις 19.00.

Μαζί μας στο στούντιο της ERTopen, θα βρίσκονται:

-ο Νίκος Αδαμόπουλος, περιφερειακός σύμβουλος Αττικής με την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή, και

-ο Θάνος Ανδρίτσος, δημοτικός σύμβουλος Αγίας Παρασκευής με το «Φυσάει Κόντρα».

Στην παρουσίαση της εκπομπής, σήμερα θα είναι ο Νίκος Ξηρουδάκης.

H εκπομπή «Ράδιο Παντιέρα» μεταδίδεται από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTopen κάθε Τετάρτη απόγευμα, από τις 18.00 μέχρι τις 19.00 στους 106,7 στα fm στην Αττική, καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com.

Το πρόγραμμα αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5.

Από τον ραδιοφωνικό σταθμό του σωματείου Εργαζομένων Αλουμινίου στους 97,3, στη Βοιωτία, τη Φωκίδα, και την Βόρεια Πελοπόννησο. Στα Χανιά, μας ακούτε στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία

Υπέρ της νομιμότητας στο τηλεοπτικό τοπίο τάσσεται με δήλωσή του Στο ΧΩΝΙ ο πρόεδρος της ΠΟΣΠΕΡΤ, Παναγιώτης Καλφαγιάννης.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά: «Επιτέλους, τέλος. Ελπίζουμε ότι ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες θα ολοκληρωθεί αυτή τη φορά. Θέλουμε να υπάρξει νομιμότητα στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και ειδικότερα διαφάνεια στο τηλεοπτικό τοπίο. Η ΠΟΣΠΕΡΤ διεκδικεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια τη νομιμότητα προς το κράτος αλλά και τους εργαζόμενους. Στηρίζουμε τη νομιμότητα και είμαστε υπέρ του να δοθούν άδειες με τον τρόπο που έχει επιλέξει το ΕΣΡ και η ελληνική κυβέρνηση».

Το βιβλίο του Κορνήλιου Καστοριάδη «Η άνοδος της ασημαντότητας» εκδόθηκε τον Ιούλιο του 1995 και αποτελεί μια συλλογή από κείμενα του, με το στοχασμό του για τη σύγχρονη πραγματικότητα, την κοινωνία και την πολιτική.
Μονάχα κάποια από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται είναι η κρίση των δυτικών κοινωνιών, τα κινήματα της δεκαετίας του εξήντα, η αποσάθρωση της δύσης, η άνοδος της ασημαντότητας, το κενό της εποχής, η δημοκρατία ως διαδικασία και ως καθεστώς. 

Ζούμε σε μια εποχή που όλοι μας - ή τουλάχιστον θα έπρεπε όλοι - αναζητούμε απαντήσεις στα αδιέξοδα.

Ο Καστοριάδης, αρκετά χρόνια πριν, ανέλυε τα σημερινά μας προβλήματα.  Το συγκεκριμένο βιβλίο περιλαμβάνει απίστευτα προφητικές και επίκαιρες αναλύσεις για όσα βιώνουμε. Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να μελετηθεί..
Η Αναδημοσίευση είναι από ://roadartist.blogspot.gr
Δύο αποσπάσματα από το βιβλίο του Κορνήλιου Καστοριάδη "Η άνοδος της ασημαντότητας": 


«Από εκεί και πέρα, αν εξετάσουμε τη σημερινή κατάσταση, κατάσταση αποσύνθεσης και όχι κρίσης, κατάσταση αποσάθρωσης των δυτικών κοινωνιών, διαπιστώνουμε μια αντινομία πρώτου μεγέθους: Το απαιτούμενο είναι κολοσσιαίο, πάει πολύ μακριά –και οι άνθρωποι, τέτοιοι που είναι και τέτοιοι που αναπαράγονται συνεχώς από τις δυτικές κοινωνίες μα και από τις άλλες, βρίσκονται σε κολοσσιαία απόσταση από αυτό. Τι είναι το απαιτούμενο; 


Με δεδομένη την οικολογική κρίση, την ακραία ανισότητα της κατανομής των πόρων μεταξύ πλουσίων και φτωχών χωρών, την απόλυτη σχεδόν αδυναμία να συνεχίσει το σύστημα τη σημερινή του πορεία, το απαιτούμενο είναι μια νέα φαντασιακή δημιουργία που η σημασία της δεν μπορεί να συγκριθεί με τίποτα ανάλογο στο παρελθόν, μια δημιουργία που θα έβαζε στο κέντρο της ζωής του ανθρώπου σημασίες άλλες από την αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης, που θα έθετε στόχους ζωής διαφορετικούς, για τους οποίους οι άνθρωποι θα μπορούσαν να πουν πως αξίζουν τον κόπο. Αυτό θα απαιτούσε φυσικά μια αποδιοργάνωση των κοινωνικών θεσμών, των σχέσεων εργασίας, των οικονομικών, πολιτικών, πολιτιστικών σχέσεων.

Αυτός όμως ο προσανατολισμός απέχει απίστευτα από τα όσα σκέφτονται, και ίσως από τα όσα ποθούν οι άνθρωποι σήμερα. Αυτή είναι η κολοσσιαία δυσκολία που πρέπει ν’αντιμετωπίσουμε. Θα έπρεπε να θέλουμε μια κοινωνία στην οποία οι οικονομικές αξίες θα έχουν πάψει να κατέχουν κεντρική (ή μοναδική) θέση, όπου η οικονομία θα έχει ξαναμπεί στη θέση της, δηλαδή θα έχει γίνει ένα απλό μέσο του ανθρώπινου βίου και όχι ύστατος σκοπός, στην οποία επομένως θα έχουμε παραιτηθεί από την τρελή κούρσα προς μια συνεχώς αυξανόμενη κατανάλωση. Αυτό δεν είναι απλώς αναγκαίο για να αποφύγουμε την τελεσίδικη καταστροφή του γήινου περιβάλλοντος. Είναι αναγκαίο κυρίως για να βγούμε από τη ψυχική και ηθική εξαθλίωση των σύγχρονων ανθρώπων.



Θα έπρεπε λοιπόν από εδώ και πέρα οι άνθρωποι (μιλάω τώρα για τις πλούσιες χώρες) να δεχτούν ένα αξιοπρεπές αλλά λιτό βιοτικό επίπεδο και να παραιτηθούν από την ιδέα ότι ο κεντρικός σκοπός της ζωής τους είναι να αυξάνεται η κατανάλωση τους κατά 2 με 3% το χρόνο. Για να το δεχθούν αυτό, θα έπρεπε κάτι άλλο να δίνει νόημα στη ζωή τους.
Ξέρουμε, ξέρω ποιο είναι αυτό το κάτι άλλο – τι ωφελεί όμως, από τη στιγμή που η μεγάλη πλειονότητα του κόσμου δεν το δέχεται και δεν κάνει αυτό που πρέπει ώστε να γίνει πραγματικότητα;
Αυτό το άλλο είναι η ανάπτυξη των ανθρώπων, αντί για την ανάπτυξη των σκουπιδοπροιόντων. Κάτι τέτοιο θα απαιτούσε μιαν άλλη οργάνωση της εργασίας, η οποία θα έπρεπε να πάψει να είναι αγγαρεία και να γίνει πεδίο προβολής των ικανοτήτων του ανθρώπου. Άλλο πολιτικό σύστημα, μιαν αληθινή δημοκρατία που θα συνεπαγόταν τη συμμετοχή όλων στη λήψη των αποφάσεων. Μιαν άλλη οργάνωση της παιδείας, ώστε να διαπλάθονται πολίτες ικανοί να ασκούν και να άρχονται, σύμφωνα με τη θαυμάσια έκφραση του Αριστοτέλη- και ούτω καθ’ εξής. 


Εννοείται ότι όλα αυτά θέτουν θεμελιώδη προβλήματα: για παράδειγμα, με ποιον τρόπο θα μπορούσε να λειτουργήσει μια αληθινή, μια άμεση δημοκρατία, όχι πια με 30.000 πολίτες, όπως στην Αθήνα της κλασσικής εποχής, μα με 40 εκατομμύρια πολίτες, όπως στη Γαλλία, ή ακόμα και με πολλά δισεκατομμύρια άτομα στην κλίμακα του πλανήτη; Προβλήματα κολοσσιαίας δυσκολίας, που όμως κατά τη γνώμη μου μπορούν να λυθούν –με την προϋπόθεση ότι η πλειονότητα των ανθρώπων και των ικανοτήτων τους θα κινητοποιηθεί για τη δημιουργία λύσεων, αντί να προβληματίζεται για το πότε θα μπορέσει να αποκτήσει τρισδιάστατη τηλεόραση.


Αυτά είναι τα καθήκοντα που έχουμε μπροστά μας – και η τραγωδία της εποχής μας είναι ότι η δυική ανθρωπότητα κάθε άλλο παρά νοιάζεται για αυτά. Πόσον καιρό ακόμα η ανθρωπότητα θα κατατρύχεται από τις ματαιότητες και τις ψευδαισθήσεις που ονομάζουμε εμπορεύματα;
Μια καταστροφή οποιουδήποτε είδους – οικολογική, για παράδειγμα – θα προκαλέσει άραγε μια βίαιη αφύπνιση, ή μήπως την εμφάνιση αυταρχικών ή ολοκληρωτικών καθεστώτων;
Κανείς δε μπορεί να απαντήσει σε τέτοιου είδους ερωτήματα. Εκείνο που μπορούμε να πούμε, είναι ότι όλοι όσοι έχουν συνείδηση του φοβερά σοβαρού χαρακτήρα των ζητημάτων πρέπει να προσπαθήσουν να μιλήσουν, να ασκήσουν κριτική σε αυτή την ξέφρενη πορεία προς την άβυσσο, να ξυπνήσουν την συνείδηση των συμπολιτών τους.»  (σελ. 128-131)



«(…) η αποσύνθεση γίνεται φανερή κυρίως μέσα από την εξαφάνιση των σημασιών και το σχεδόν απόλυτο ξεθώριασμα των αξιών. Και αυτό απειλεί μακροπρόθεσμα την επιβίωση του ίδιου του συστήματος. Όταν δηλώνεται ανοιχτά, όπως γίνεται τώρα στις δυτικές κοινωνίες, ότι η μοναδική αξία είναι το χρήμα, το κέρδος, ότι το υπέρτατο ιδεώδες του κοινωνικού βίου είναι το «πλουτίστε» (και η δόξα της δήλωσης αυτής ανήκει, σ’ ότι αφορά τη Γαλλία, στους σοσιαλιστές, οι οποίοι την έκαναν με έναν τρόπο που η Δεξιά δεν είχε τολμήσει να την κάνει), μπορεί να διερωτηθεί κανείς αν είναι ποτέ δυνατόν μια κοινωνία να συνεχίσει να λειτουργεί και να αναπαράγεται μονάχα σ’ αυτή τη βάση. 


Αν τα πράγματα είχαν έτσι, τότε οι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να ζητούν και να δέχονται μπαξίσια για να κάνουν τη δουλειά τους, οι δικαστές να βγάζουν τις δικαστικές αποφάσεις στη δημοπρασία, οι εκπαιδευτικοί να βάζουν καλούς βαθμούς στα παιδιά των οποίων οι γονείς του έδωσαν μια επιταγή κλπ. Πριν από δεκαπέντε σχεδόν χρόνια έγραφα πως ο μόνος φραγμός για τους ανθρώπους σήμερα είναι ο φόβος των ποινικών κυρώσεων. Κατά ποια λογική όμως αυτοί που εισβάλλουν τις κυρώσεις θα είναι οι ίδιοι αδιάφθοροι; Ποιος θα φυλάει τους φύλακες;
Η γενικευμένη διαφθορά που παρατηρούμε στο σύγχρονο πολιτικοοικονικό σύστημα δεν είναι περιφερειακό ή ανεκδοτολογικό φαινόμενο αλλά έχει γίνει δομικό χαρακτηριστικό, ενδογενές στο σύστημα της κοινωνίας στην οποία ζούμε. 


Αγγίζουμε έτσι εδώ έναν θεμελιώδη παράγοντα, γνωστό στους μεγάλους πολιτικούς στοχαστές του παρελθόντος και παντελώς άγνωστο στους σημερινούς δήθεν πολιτικούς φιλοσόφους, κακούς κοινωνιολόγους και άθλιους θεωρητικούς: τη στενή συνάφεια ανάμεσα σ’ ένα κοινωνικό καθεστώς και στον ανθρωπολογικό τύπο (ή το φάσμα τέτοιων τύπων) που είναι αναγκαίος για να λειτουργήσει αυτό το καθεστώς. Τους περισσότερους απ’ αυτούς τους ανθρωπολογικούς τύπους ο καπιταλισμός τους κληρονόμησε από τις προγενέστερους ιστορικές περιόδους: τον αδιάφθορο δικαστή, τον βεμπεριανό δημόσιο υπάλληλο, τον αφοσιωμένο στο καθήκον του εκπαιδευτικό, τον εργάτη για τον οποίον η δουλειά του ήταν, παρ’ όλες τις συνθήκες, πηγή περηφάνιας. Τέτοιου είδους πρόσωπα γίνονται αδιανόητα στη σύγχρονη εποχή: αναρωτιέται κανείς για ποιο λόγο θα αναπαράγονταν, ποιος θα τα αναπαρήγε, στο όνομα τίνος πράγματος θα λειτουργούσαν. Ακόμη και ο ανθρωπολογικός τύπος που αποτελεί δημιούργημα του ίδιου του καπιταλισμού, ο σουμπετερικός επιχειρηματίας –που συνδυάζει την τεχνική επινοητικότητα, την ικανότητα να συγκεντρώνει κεφάλαια, να οργανώνει μια επιχείρηση, να διερευνά, να διεισδύει, να δημιουργεί αγορές -, είναι υπό εξαφάνιση. Αντικαθίσταται από διευθυντικές γραφειοκρατίες και από κερδοσκόπους. 


Κι εδώ πάλι, όλοι οι παράγοντες συγκλίνουν σε αυτό το αποτέλεσμα. Γιατί να πασχίζει κανείς να παραγάγει και να πουλήσει, τη στιγμή που μια σωστή κίνηση με τα επιτόκια στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ή αλλού μπορεί να αποφέρει μέσα σε μερικά λεπτά 500 εκατομμύρια δολάρια; Τα ποσά που διακυβεύονται στην κερδοσκοπία κάθε εβδομάδα είναι της τάξης του ετήσιου ΑΕΠ των ΗΠΑ. Το αποτέλεσμα είναι η διοχέτευση των πιο «επιχειρηματικών» στοιχείων προς αυτού του τύπου τις δραστηριότητες, οι οποίες είναι εντελώς παρασιτικές, από τη σκοπιά του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.


Αν αθροίσουμε όλους αυτούς τους παράγοντες και λάβουμε επιπλέον υπόψη την ανεπανόρθωτη καταστροφή του γήινου περιβάλλοντος που επιφέρει αναγκαστικά η καπιταλιστική «μεγέθυνση» (αναγκαίος όρος, η ίδια, της «κοινωνικής ειρήνης»), μπορούμε και οφείλουμε να αναρωτηθούμε για πόσον καιρό ακόμα θα μπορεί να λειτουργεί το σύστημα». (σελ. 123-124)



Κ. Καστοριάδης, Η άνοδος της ασημαντότητας, μτφ Κ.Κουρεμένος, Υψιλον, 2000