Τρεις εμβληματικές παραγωγές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (ΕΛΣ) θα παρουσιαστούν τον Νοέμβριο του 2022 σε όλο τον κόσμο από το διεθνές τηλεοπτικό κανάλι της όπερας Mezzo Live HD.

Στο πλαίσιο του «Κύκλου Εθνικής Λυρικής Σκηνής», ο οποίος είναι αφιερωμένος στο μοναδικό ελληνικό λυρικό θέατρο, θα προβληθούν η «Φόνισσα» του Γιώργου Κουμεντάκη, ο «Θρίαμβος της Ιουδίθ» του Αντόνιο Βιβάλντι και ο «Βότσεκ» του Άλμπαν Μπεργκ. Η συνεργασία με το Mezzo Live HD υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Η συνεργασία της ΕΛΣ με το Mezzo ξεκίνησε το 2020 με τη βιντεοσκόπηση του «Βότσεκ» του Άλμπαν Μπεργκ σε μουσική διεύθυνση Βασίλη Χριστόπουλου και σκηνοθεσία Ολιβιέ Πυ, με τον Τάση Χριστογιαννόπουλο στον ομώνυμο ρόλο. Τον Απρίλιο του 2021 βιντεοσκοπήθηκε η μπαρόκ όπερα του Αντόνιο Βιβάλντι «Ο θρίαμβος της Ιουδίθ», σε μουσική διεύθυνση Μάρκελλου Χρυσικόπουλου, σκηνοθεσία Θάνου Παπακωνσταντίνου, με τη συμμετοχή της ορχήστρας Armonia Atenea, του μπαρόκ συνόλου Il Pomo d'Oro και με μια διανομή σημαντικών πρωταγωνιστριών διεθνούς ακτινοβολίας. Τον Δεκέμβριο του 2021 το Mezzo ήρθε για τρίτη φορά στην Αθήνα για να βιντεοσκοπήσει τη «Φόνισσα» του Γιώργου Κουμεντάκη, σε μουσική διεύθυνση Βασίλη Χριστόπουλου, σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ευκλείδη και με τη Μαίρη-Έλεν Νέζη στον ρόλο του τίτλου.Το Mezzo μεταδίδεται σε πάνω από 80 χώρες σε όλο τον κόσμο. Από την ίδρυσή του το 1996 στη Γαλλία έως και σήμερα θεωρείται το κορυφαίο παγκόσμιο τηλεοπτικό δίκτυο για την κλασική μουσική, την όπερα και τον χορό, με φανατικούς θεατές σε όλο τον κόσμο. Στο πρόγραμμά του παρουσιάζει τις σημαντικότερες παραστάσεις όπερας και χορού, αλλά και συναυλίες από τα κορυφαία λυρικά θέατρα και τις μεγάλες αίθουσες συναυλιών του πλανήτη. Στην Ελλάδα, το Mezzo μεταδίδεται από την Cosmote TV.

Την παραίτησή της από την Εθνική Λυρική Σκηνή γνωστοποίησε μέσω ανάρτησής της στο Facebook η σύμβουλος παραγωγής της όπερας «Στρέλλα», καθώς, όπως καταγγέλλει, ο πρωταγωνιστικός ρόλος δεν δόθηκε σε τρανς γυναίκα.

Πρόκειται για ένα εμβληματικό έργο για την γυναικεία τρανς ορατότητα και εμπειρία σε σκηνοθεσία Πάνου Κούτρα και σενάριο του ίδιου και του Παναγιώτη Ευαγγελίδη, που με την εξαιρετική ερμηνεία της Μίνας Ορφανού το 2009 είχε κάνει μία σπουδαία πορεία σε περισσότερα από 20 διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου σε όλο τον κόσμο, αποσπώντας σημαντικές διακρίσεις.

Στην ανάρτησή της η τρανς εκπαιδευτικός και συγγραφέας Καθρην Ράιλυ (Katherine Reilly) που είχε αναλάβει καθήκοντα Συμβούλου Παραγωγής για την όπερα, ανακοίνωσε ότι αποχωρεί:

«Δεν συνηθίζω να κάνω τέτοιου είδους αναρτήσεις, αλλά μόλις ήρθε στην αντίληψή μου ότι ο πρωταγωνιστικός ρόλος για την όπερα ‘Στρέλλα’ ΔΕΝ δόθηκε σε τρανς γυναίκα. Αποχωρώ και επίσημα από τον ρόλο του Συμβούλου Παραγωγής και λήγω την συνεργασία μου με την Εθνική Λυρική Σκηνή. Ευχαριστώ όσους συνεργάτες έχουν πραγματικά στηρίξει την κοινότητα και εύχομαι στο μέλλον να υπάρξει μεγαλύτερη ορατότητα για όλα τα τρανς άτομα.»

«Η ακρόαση γίνεται για την επιλογή ρόλων διεμφυλικών γυναικών και απευθύνεται σε διεμφυλικές γυναίκες ερμηνεύτριες, οποιασδήποτε φωνητικής κατηγορίας –υψίφωνης ή βαρύτονης– με υποκριτικές και φωνητικές ικανότητες και προαιρετικά ανάγνωσης παρτιτούρας σε ερασιτεχνικό επίπεδο», αναφέρεται στην ανακοίνωση που εξέδωσε η Εθνική Λυρική Σκηνή.

«Μια χαμένη ευκαιρία: η αορατότητα των τρανς γυναικών, η συστημική τρανσφοβία και η ΕΛΣ»
Την εξέλιξη αυτή σχολίασε σε δική της ανάρτηση και η ψυχολόγος, κι επιστηµονικά υπεύθυνη του Orlando LGBT+, Έλενα – Όλγα Χρηστίδη

«Μια χαμένη ευκαιρία: η αορατότητα των τρανς γυναικών, η συστημική τρανσφοβία και η Εθνική Λυρική Σκηνή.
Με αφορμή την ανακοίνωση ότι η Εθνική Λυρική Σκηνή ανεβάζει τη Στρέλλα, ένα εμβληματικό έργο για την γυναικεία τρανς ορατότητα και εμπειρία, αλλά και τις πληροφορίες ότι ο ομώνυμος ρόλος είχε εξαρχής δοθεί σε σις άνδρα/αρρενωπότητα/μη τρανς γυναίκα, έχει ξεκινήσει μια συζήτηση γύρω από όσα άτομα τουλάχιστον μας αφορούν ζητήματα ΛΟΑΤΚΙ+/κουήρ εκπροσώπησης, συμπερίληψης, αναπαράστασης.

Τα επιχειρήματα που ακούγονται και υποστηρίζουν την επιλογή της Λυρικής, είναι κυρίως τα εξής:

– δεν υπάρχουν τρανς γυναίκες τραγουδίστριες όπερας στην Ελλάδα (και υπάρχουν λίγες διεθνώς)
– είναι σημαντικότερο να ανέβει το έργο ακόμα και χωρίς τρανς γυναίκα πρωταγωνίστρια για να ενισχυθεί η ορατότητα ανάλογων θεματικών/έργων
– ο πρωταγωνιστής ίσως δεν είναι σις άνδρας και είναι μη σις άτομο, είναι και του χώρου (ως drag performer) και είναι εξαιρετικός επαγγελματίας, τι άλλο θέλουμε δηλαδή

Προσπαθώ να τα απαντήσω εν συντομία:

– Η Λυρική δεν φαίνεται από πουθενά να έκανε σοβαρή έρευνα για να βρει αν θα μπορούσε τρανς γυναίκα να αναλάβει αυτόν τον ρόλο. Μας έρχονται πολλές πληροφορίες ιδιωτικά ότι ιδέες για τρανς γυναίκες που θα μπορούσαν να ανταπεξέλθουν στις τεχνικές του ανάγκες υπάρχουν -ίσως και από Ελλάδα, σίγουρα από εξωτερικό. Προφανώς όμως και η πιθανότητα να μην υπάρχουν, ή να είναι λίγες, είναι και αυτό κάτι που πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι σχετίζεται με τη συστημική τρανσφοβία. Για μια μειονοτική ομάδα που αντιμετωπίζει τις μεγαλύτερες ίσως διακρίσεις στην εκπαίδευση και την εργασία όπως οι τρανς γυναίκες, πολλές εκ των οποίων στην Ελλάδα οδηγούνται εκτός σχολείου λόγω των διακρίσεων και ακόμα συχνότερα εκτός της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, μας είναι εύκολο να φανταστούμε ότι θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να ολοκληρώσουν σπουδές όπερας.
Εδώ η Λυρική είχε μια ευκαιρία: να αναγνωρίσει τα θεσμικά εμπόδια και να αλλάξει τους κανόνες φέροντας νέες ιδέες για το ανέβασμα του έργου: δίγλωσσο έργο (με τρανς γυναίκα τραγουδίστρια όπερας από το εξωτερικό), έργο στα ελληνικά με συνδυασμό μουσικών ειδών ή/και πεζού λόγου ώστε μια ταλαντούχα τρανς γυναίκα που μιλά ελληνικά να μπορεί να ανταποκριθεί, και άλλα. Το βασικό σε αυτό δεν ήταν η καλλιτεχνική σύνθεση που θα οδηγούσε στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά ότι η Λυρική και οι υπεύθυνοι της παράστασης θα αναγνώριζαν ότι είναι σημαντικό να μπουν σε μια τέτοια διεργασία. Διεργασία στην οποία θα μπορούσαν να κάνουν άνοιγμα στην κοινότητα και σε τρανς καλλιτέχνιδες για ζυμώσεις, σκέψεις, ιδέες. Το ότι δεν το έκανε είναι απόδειξη της συστημικής τρανσφοβίας εντός της και ανάμεσα στους συντελεστές της παράστασης. Δεν μας εκπλήσσει και ταυτόχρονα δεν θεωρούμε ότι εδώ είναι το τέλος. Το θέμα μας δεν είναι να κάνουμε cancel την Λυρική και τους συντελεστές.

Αν θέλουν να κάνουν επανορθωτικές κινήσεις, μπορούν.
Θα το κάνουν;

– Γιατί να είναι σημαντικότερο να ανέβει το έργο με έναν τρόπο που αναπαράγει την συστημική τρανσφοβία από το να ανοίξει μια ουσιαστική διεργασία συμπερίληψης όπως η παραπάνω, ή αλλιώς να μην ανέβει καθόλου; Η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα το γνωρίζει αυτό το δίλημμα. Μπροστά στο να παρουσιαστούν οι κουήρ ζωές σε μέινστριμ κοινό, μας ζητείται να κάνουμε εκπτώσεις σε όλα. Αν όμως κάνοντάς τες απλά αναπαράγουμε αποκλεισμούς και εξωτικοποίηση, η απάντηση είναι εύκολη: να μην παρουσιαστούν, γιατί θα προκληθεί μεγαλύτερο κακό από το ρομαντικοποιημένο “καλό” που μας προτείνεται.

– Η υπογράφουσα έχει αλλεργία με τις προσωπικές επιθέσεις, πόσο μάλλον σε κουήρ άτομα. Επομένως εφόσον ο πρωταγωνιστής που έχει ήδη επιλεγεί δεν είναι τρανς γυναίκα (συγκεκριμένα τρανς γυναίκα, όχι γκέι άνδρας, όχι non-cis άτομο) καλό θα είναι να παραιτηθεί με συνειδητότητα. Σε αυτήν την περίπτωση μόνο σεβασμό θα πρέπει να έχει. Αν δεν το κάνει, καλό θα είναι να κριθεί η συγκεκριμένη απόφασή του και όχι ολόκληρη η πορεία ή η προσωπικότητά του -προσωπική, ταυτοτική, επαγγελματική.
Να κρατήσουμε εδώ επίσης ότι πολλές φορές ένας non-cis αυτοπροσδιορισμός μπορεί να πάει πακέτο με cis προνόμια. Αν εγώ αυτοπροσδιορίζομαι ως non-cis αλλά χρησιμοποιώ τις αντωνυμίες που μου αποδόθηκαν από όταν γεννήθηκα, έχω έκφραση φύλου σχετικά στερεοτυπική ως προς το φύλο που μου αποδόθηκε, δεν με αφορά να προβώ σε ιατρική φυλομετάβαση κλπ, καλό θα είναι να αναγνωρίζω ότι έχω και τα συναφή προνόμια στον δημόσιο χώρο. Καθόλου αυτό δεν διαγράφει φυσικά τυχόν άλλους αποκλεισμούς μου -δεν είναι όμως και τυχαίο ότι τόσες τρανς γυναίκες και για όλους τους παραπάνω λόγους (τρανσφοβίας, σεξισμού κλπ) βιώνουν πολλαπλάσιους αποκλεισμούς.

Δεν διατίθεται η τρανς γυναικεία ταυτότητα για σχετικισμούς και εργαλειοποιήσεις επομένως. Και για όλα τα παραπάνω, έχει σημασία να είναι τρανς γυναίκα αυτή που θα υποδυθεί τον ρόλο μιας τρανς γυναίκας σε ένα έργο.
Και για να απαντήσουμε και σε γενικές σκέψεις περί αξιοκρατίας (να πάρει τον ρόλο το καλύτερο/πιο ταλαντούχο άτομο) αλλά και αναχρονισμών και άστοχων συγκρίσεων: κάθε απόφαση κρίνεται στο συγκείμενο στο οποίο λαμβάνεται. Αν σε κάποιες δεκαετίες από τώρα (με ουτοπική αισιοδοξία) σκεφτούμε ότι δεν ισχύει κανένας αποκλεισμός για τρανς άτομα και επιπλέον επιβαρύνσεις για τρανς γυναίκες, μπορούμε ίσως να ξανασυζητήσουμε ποιο άτομο υποδύεται τι.
Όσο ακόμα οι συνθήκες είναι τέτοιες, ακραίων παραβιάσεων, η έννοια της αξιοκρατίας δεν υπάρχει. Μας έχει αφήσει προ πολλού, και η επίκλησή της μόνο προνομιακά επιχειρήματα αναπαράγει.».

[update 4 Οκτωβρίου 2022, 19:05]

Αργότερα μέσα στην ημέρα η Εθνική Λυρική Σκηνή, με ανακοίνωσή της, έκανε γνωστό πως οι ακροάσεις θα διευρυνθούν και για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της «Στρέλλας», σε αναζήτηση μιας τρανς γυναίκας που να μπορεί να ανταπεξέλθει στις φωνητικές απαιτήσεις του ρόλου.

7, 8, 9, 10, 12, 14, 16, 17 Απριλίου 2022

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ

Μουσική διεύθυνση: Πιερ Ντυμουσσώ

Σκηνοθεσία, χορογραφία, κινησιολογία: Ρενάτο Τζανέλλα

Η Εθνική Λυρική Σκηνή παρουσιάζει την πεντάπρακτη grand opéra Φάουστ του Σαρλ Γκουνό –ένα από τα πιο επιτυχημένα έργα του γαλλικού ρεπερτορίου– από τις 7 Απριλίου 2022 και για οκτώ παραστάσεις στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος στο ΚΠΙΣΝ, σε μουσική διεύθυνση Πιερ Ντυμουσσώ και σκηνοθεσία, χορογραφία, κινησιολογία Ρενάτο Τζανέλλα. Πρωταγωνιστούν διακεκριμένοι Έλληνες και ξένοι μονωδοί όπως, μεταξύ άλλων, οι Ίβαν Μαγκρί, Γιάννης Χριστόπουλος, Ιρίνα Λούνγκου, Βασιλική Καραγιάννη, Γιάννης Γιαννίσης, Τάσος Αποστόλου, Πέτρος Μαγουλάς κ.ά.

Η επιτυχημένη παραγωγή του 2012, η οποία είχε παρουσιαστεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, αναβιώνει φέτος για πρώτη φορά στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος. Ο Φάουστ του Γκουνό αποτελεί τυπικό δείγμα γαλλικής μεγαλόπρεπης όπερας (grand opéra) και είναι η πρώτη του είδους που σημείωσε τόσο μεγάλη επιτυχία παγκοσμίως. Ο Φάουστ στηρίζεται σε ποιητικό κείμενο των Ζυλ Μπαρμπιέ και Μισέλ Καρρέ, οι οποίοι άντλησαν το υλικό τους από το θεατρικό έργο Φάουστ και Μαργαρίτα του Καρρέ (1850), όπως επίσης από το Α΄ Μέρος του Φάουστ του Γιόχαν Βόλφγκανγκ φον Γκαίτε (1808) στη γαλλική του μετάφραση από τον Ζεράρ ντε Νερβάλ (1828). Από το 1859 που πρωτοπαρουσιάστηκε στο Παρίσι, ο Φάουστ παρέμεινε το δημοφιλέστερο λυρικό έργο μέχρι περίπου τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Από τον Γκαίτε ο Φάουστ κρατά μονάχα την αφήγηση και παρακάμπτει το φιλοσοφικό υπόβαθρο: ο ηλικιωμένος επιστήμονας Φάουστ πουλά την ψυχή του στον Μεφιστοφελή, με αντάλλαγμα τη νιότη και τον έρωτα. Στο επίκεντρο της όπερας δεν βρίσκεται τόσο ο ίδιος ο Φάουστ όσο η Μαργαρίτα, που μεταμορφώνεται χάρη στον έρωτα και τελικά πληρώνει σκληρά τις επιλογές της.

Ο Σαρλ Γκουνό γεννήθηκε στο Παρίσι το 1818 και πήρε τα πρώτα μαθήματα πιάνου από τη μητέρα του. Σπούδασε στο Ωδείο του Παρισιού και το 1839 κέρδισε το περίφημο Βραβείο της Ρώμης για την καντάτα του Φερδινάνδος. Στην Ιταλία μελέτησε τα έργα του Παλεστρίνα και άλλες συνθέσεις εκκλησιαστικής μουσικής. Αργότερα, χάρη στη Φάννυ και τον Φέλιξ Μέντελσον ήρθε σε επαφή με τη μουσική του Γ. Σ. Μπαχ. Το 1851 συνέθεσε την πρώτη του όπερα, τη Σαπφώ. Το 1859 ο Φάουστ έκανε τον συνθέτη γνωστό σε όλο τον κόσμο. Ακολούθησαν η γαλλικής θεματολογίας Μιρέιγ (1864), που πρόσφατα έχει έρθει και πάλι στο προσκήνιο, και η όπερα Ρωμαίος και Ιουλιέττα (1867), βασισμένη στον Σαίξπηρ. Εκτός από λυρικά έργα ο Γκουνό συνέθεσε επίσης συμφωνίες ενώ κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε ιδιαίτερα με έργα θρησκευτικής μουσικής, ορατόρια, λειτουργίες, μοτέτα.

Ο σκηνοθέτης, χορογράφος, πρώην διευθυντής του Μπαλέτου της ΕΛΣ και νυν διευθυντής του Εθνικού Μπαλέτου της Σλοβενίας Ρενάτο Τζανέλλα, με πολυετή θητεία στη διεύθυνση του Μπαλέτου της Κρατικής Όπερας της Βιέννης, στην Αρένα της Βερόνας και στο Εθνικό Μπαλέτο του Βουκουρεστίου, δημιουργεί μια εντυπωσιακή παραγωγή, μεταφέροντας την υπόθεση του έργου σε μια παλιά άδεια αίθουσα διδασκαλίας. Εκεί, μπροστά από μαυροπίνακες γεμάτους γνώση, ο Φάουστ, μόνος, βασανίζεται από τα θεμελιώδη ερωτήματα περί ζωής, θανάτου, έρωτα, ευτυχίας. Μέσα στο θολωμένο μυαλό του συναντά τον Μεφιστοφελή, ο οποίος, με δέλεαρ τη Μαργαρίτα, τον πείθει να υπογράψει τη συμφωνία με τον διάβολο.

Η παραγωγή είχε λάβει θετικές κριτικές το 2012 στο πρώτο της ανέβασμα, τόσο για τη σύγχρονη σκηνοθετική προσέγγιση και την ευφάνταστη χρήση του μπαλέτου από τον Τζανέλλα όσο και για τη σωστή καθοδήγηση τραγουδιστών και χορωδίας και τη συνεπή στο έργο δραματουργία, μέσα στο εμπνευσμένο σκηνικό του Αλεσσάντρο Κάμερα και με τα εντυπωσιακά κοστούμια της Κάρλας Ρικόττι.

Ο Τζανέλλα σημειώνει: «Τοποθετώ την υπόθεση σε μια παλιά, άδεια αίθουσα διδασκαλίας. Ο χρόνος και ο τόπος δεν είναι συγκεκριμένοι. Γύρω γύρω υπάρχουν μαυροπίνακες γεμάτοι πληροφορία. Τα θρανία είναι άδεια, μαθητές δεν υπάρχουν εδώ και χρόνια, όμως ο καθηγητής Φάουστ επιστρέφει κάθε μέρα και εξακολουθεί να διδάσκει· δεν μπορεί να πιστέψει ότι όλα έχουν τελειώσει και ότι έχει μείνει μόνος. Το πέρασμα του χρόνου, η θλίψη και η μοναξιά τού έχουν προκαλέσει σύγχυση και επιθετικότητα. Ερωτήσεις σχετικά με τη ζωή και τον θάνατο έρχονται στον νου του. Ανυπομονεί να καλωσορίσει την ημέρα που θα τον πάρει ο θάνατος, όμως αυτή η ώρα δεν έχει έρθει ακόμα.

Μαθαίνουμε για να ζούμε ή ζούμε για να μαθαίνουμε και τι αντίτιμο πληρώνει κανείς όταν αφιερώνει τη ζωή στο πάθος του λησμονώντας την πραγματικότητα, ξεχνώντας να ακολουθήσει τα πραγματικά του αισθήματα;

Ο Φάουστ αποφασίζει να συναντήσει τον θάνατο αυτοκτονώντας. Κι επειδή ο Θεός δεν απάντησε στα ερωτήματά του, επιθυμεί να συναντήσει τον Σατανά, μήπως αυτός του δώσει τις απαντήσεις που γυρεύει. Ο Σατανάς τού στέλνει τον Μεφιστοφελή, ο οποίος τον προλαβαίνει την τελευταία στιγμή και του προτείνει μια συμφωνία: Εκείνος θα δώσει στον Φάουστ όλα όσα ζητά, αλλά θα πάρει ως αντάλλαγμα την ψυχή του. Όμως ο Μεφιστοφελής γνωρίζει περισσότερα. Γνωρίζει τον έρωτα του Φάουστ για μια από τις μαθήτριές του, τη Μαργαρίτα, και μέσα στο κυνικό του παιχνίδι φανερώνει το αντικείμενο του πόθου στον Φάουστ, ο οποίος δεν μπορεί πλέον να συγκρατηθεί και υπογράφει τη μοιραία συμφωνία.

Η προσέγγισή μου απομακρύνεται τόσο από το υπερφυσικό όσο και από το θρησκευτικό στοιχείο και τοποθετεί τον άνθρωπο και τις αδυναμίες του στο επίκεντρο της υπόθεσης. Ο Φάουστ γίνεται πράγματι πάλι νέος ή απλώς ο Μεφιστοφελής τού δείχνει όσα θέλει να δει; Εγκαταλείπουν στ’ αλήθεια την αίθουσα προκειμένου να ταξιδέψουν σε άλλους τόπους και να ζήσουν τις πιο εντυπωσιακές περιπέτειες ή μήπως δεν εγκαταλείπουν ποτέ την αίθουσα διδασκαλίας; Άραγε αυτή η αίθουσα είναι το κεφάλι του Φάουστ, γεμάτο με τόσες πληροφορίες ώστε να μην μπορεί να διακρίνει το πραγματικό από το φανταστικό;».

Την παραγωγή διευθύνει ο διακεκριμένος Γάλλος αρχιμουσικός Πιερ Ντυμουσσώ, στη δεύτερη συνεργασία του με την ΕΛΣ, μετά τη Λουτσία ντι Λαμμερμούρ το 2019. Ο Ντυμουσσώ βραβεύτηκε πριν από λίγες μέρες από τα γαλλικά βραβεία Victoires de la Musique ως ο καλύτερος ανερχόμενος αρχιμουσικός της χρονιάς. Ο Ντυμουσσώ πραγματοποίησε σπουδές διεύθυνσης ορχήστρας στο Κονσερβατόριο του Παρισιού και συνέχισε τη μετεκπαίδευσή του στο PSPBB. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, το ρεπερτόριό του είναι ευρύτατο και εκτείνεται από τον 18ο ως τον 21ο αιώνα. Έχει διευθύνει όπερες και μπαλέτα σε σπουδαία λυρικά θέατρα της Γαλλίας, συμπράττοντας με σημαντικές ορχήστρες, μουσικά σύνολα, λυρικούς τραγουδιστές και συνθέτες.

Τον ρόλο του τίτλου μοιράζονται οι τενόροι Ίβαν Μαγκρί και Γιάννης Χριστόπουλος.

Ο Μαγκρί έχει λάβει πολυάριθμα βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς και έχει εμφανιστεί σε κορυφαία λυρικά θέατρα του πλανήτη, σε Λονδίνο, Βιέννη, Βερολίνο, Σύδνεϋ, Μαδρίτη, Βενετία κ.α.

Ο Γιάννης Χριστόπουλος είναι ένας από τους πιο αναγνωρισμένους Έλληνες τενόρους της γενιάς του. Ως σολίστ έχει εμφανιστεί, μεταξύ άλλων, σε Εθνική Λυρική Σκηνή, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Έχει συμπράξει με όλες τις σημαντικές ελληνικές ορχήστρες, ενώ έχει εμφανιστεί σε παραστάσεις και συναυλίες σε διεθνή και ελληνικά φεστιβάλ.

Τον ρόλο της Μαργαρίτας μοιράζονται η Ιρίνα Λούνγκου και η Βασιλική Καραγιάννη.

Η Λούνγκου θεωρείται μια από τις κορυφαίες σοπράνο παγκοσμίως με μεγάλη καριέρα στις πιο σημαντικές όπερες, όπως Μετροπόλιταν Νέας Υόρκης, Βασιλική Όπερα Λονδίνου, Κρατική Όπερα Βιέννης, Εθνική Όπερα Παρισιού, αλλά και στις όπερες Μαδρίτης, Βαρκελώνης, Μονάχου, Ζυρίχης, Βερολίνου, Άμστερνταμ κ.α.

Η Βασιλική Καραγιάννη έχει πρωταγωνιστήσει επανειλημμένα σε παραγωγές της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, καθώς επίσης σε Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Έχει εμφανιστεί στα σημαντικότερα λυρικά θέατρα, φεστιβάλ και αίθουσες συναυλιών διεθνώς, όπως μεταξύ άλλων σε Βασιλική Όπερα Λονδίνου, Σκάλα Μιλάνου, Κωμική Όπερα Βερολίνου, Γερμανική Όπερα Ρήνου, Εθνικό Θέατρο Σάο Κάρλος, Θέατρο Μουσικού Φλωρεντινού Μάη, Κάρνεγκι Χολ, Βασιλική Όπερα Δανίας, καθώς επίσης και στο Τόκυο.

Τον ρόλο του Μεφιστοφελή ερμηνεύουν τρεις κορυφαίοι Έλληνες βαθύφωνοι, ο Γιάννης Γιαννίσης, ο Τάσος Αποστόλου και ο Πέτρος Μαγουλάς.

Τη διανομή συμπληρώνουν διακεκριμένοι και νεότεροι Έλληνες μονωδοί, όπως οι Διονύσης Σούρμπης, Νίκος Κοτενίδης, Γιώργος Ματθαιακάκης, Κωστής Ρασιδάκις, Μιράντα Μακρυνιώτη, Διαμάντη Κριτσωτάκη, Άννα Αγάθωνος, Χρυσάνθη Σπιτάδη.

Συμμετέχουν η Ορχήστρα, η Χορωδία και το Μπαλέτο της ΕΛΣ.

Όπερα • Αναβίωση

Φάουστ

Σαρλ Γκουνό

7, 8, 9, 10, 12, 14, 16, 17 Απριλίου 2022 • Ώρα έναρξης: 19.30 (Κυριακή 18.30)

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ

Μουσική διεύθυνση: Πιερ Ντυμουσσώ

Σκηνοθεσία, χορογραφία, κινησιολογία: Ρενάτο Τζανέλλα

Σκηνικά: Αλεσσάντρο Κάμερα

Κοστούμια: Κάρλα Ρικόττι

Φωτισμοί: Γιάκοπο Παντάνι

Διεύθυνση χορωδίας: Αγαθάγγελος Γεωργακάτος

Φάουστ: Ίβαν Μαγκρί (7, 9, 12, 16/4) / Γιάννης Χριστόπουλος (8, 10, 14, 17/4)

Μεφιστοφελής: Γιάννης Γιαννίσης (7, 10, 16/4) / Τάσος Αποστόλου (8, 12, 17/4) / Πέτρος Μαγουλάς (9, 14/4)

Βαλεντίνος: Διονύσης Σούρμπης (7, 9, 12, 16/4) / Νίκος Κοτενίδης (8, 10, 14, 17/4)

Βάγκνερ: Γιώργος Ματθαιακάκης (7, 9, 12, 16/4) / Κωστής Ρασιδάκις (8, 10, 14, 17/4)

Μαργαρίτα: Ιρίνα Λούνγκου (7, 9, 12, 16/4) / Βασιλική Καραγιάννη (8, 10, 14, 17/4)

Ζήμπελ: Μιράντα Μακρυνιώτη (7, 9, 12, 17/4) / Διαμάντη Κριτσωτάκη (8, 10, 14, 16/4)

Μάρθα: Άννα Αγάθωνος (7, 9, 16, 17/4) / Χρυσάνθη Σπιτάδη (8, 10, 12, 14/4)

Συμμετέχει η Ορχήστρα, η Χορωδία, το Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, καθώς και σπουδαστές τηςΑνώτερης Επαγγελματικής Σχολής Χορού ΕΛΣ.

Τιμές εισιτηρίων: €15, €20, €30, €35, €42, €50, €55, €70

Φοιτητικό, παιδικό: €12

Περιορισμένης ορατότητας: €10

Η προπώληση των εισιτηρίων πραγματοποιείται από τα Ταμεία της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ (2130885700, καθημερινά 09.00-21.00) και την ticketservices.gr

Bάσει των οδηγιών της Ελληνικής Πολιτείας, σημειώνεται ότι οι αίθουσες της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ λειτουργούν ως αμιγείς χώροι για εμβολιασμένους και νοσήσαντες, στο 100% της χωρητικότητάς τους (οι θεατές οφείλουν να επιδεικνύουν έγκυρο σχετικό πιστοποιητικό και επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου). Για παιδιά από 4 έως και 17 ετών ισχύει η επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης, είτε δήλωση αρνητικού αυτοδιαγνωστικού ελέγχου (self-test) τελευταίου 24ώρου.

Μέγας Δωρητής ΕΛΣ: Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ)

Έργα λατρευτικής μουσικής για σόλο πιάνο

7, 8, 9, 10 Απριλίου 2022

Ώρα έναρξης: 20.30 (Κυριακή: 19.30)

Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ)

Ρεσιτάλ Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου (7/4)

Ρεσιτάλ Δανάης Καρά (8/4)

Ρεσιτάλ Βασίλη Βαρβαρέσου (9/4)

Ρεσιτάλ Γιώργου Φράγκου (10/4)

Σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Χαράλαμπος Αγγελόπουλος

Συνεπιμελητής προγράμματος, εισαγωγικές ομιλίες: Κώστας Χάρδας

Ο κύκλος συναυλιών Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής και το Φεστιβάλ Πιάνου της Εναλλακτικής Σκηνής της Εθνικής Λυρικής Σκηνής επιστρέφουν σε ένα ενιαίο πρόγραμμα με έργα λατρευτικής μουσικής για σόλο πιάνο. Από τις 7 έως και τις 10 Απριλίου 2022 θα παρουσιαστούν τέσσερα μοναδικά ρεσιτάλ πιάνου διακεκριμένων σολίστ στην Εναλλακτική Σκηνή της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης και σε επιμέλεια του Χαράλαμπου Αγγελόπουλου.

Οι Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου (7/4), Δανάη Καρά (8/4), Βασίλης Βαρβαρέσος (9/4) και Γιώργος Φράγκος (10/4), αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες με σπουδαία δραστηριότητα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ερμηνεύουν, σε τέσσερα ρεσιτάλ, δημοφιλή αλλά και λιγότερο γνωστά έργα του πιανιστικού ρεπερτορίου που καλύπτουν ένα ευρύτατο φάσμα δημιουργών, από τον Μπαχ, τον Σοπέν και τον Λιστ μέχρι τον Μπάρτοκ, τον Μεσσιάν και τον Θεοδωράκη, πάντα με γνώμονα τις ποικίλες αποχρώσεις της κατάνυξης και της επικοινωνίας της δημιουργικής παρόρμησης με το θρησκευτικό συναίσθημα.

Αναλυτικά, το πρόγραμμα έχει διαμορφωθεί ως εξής:

Ρεσιτάλ Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου

7 Απριλίου 2022 • Ώρα έναρξης: 20.30

Έργα Μπαχ-Παπαστεφάνου, Ραβέλ, Μπάρτοκ, Ζολιβέ

Τραγουδώντας την απώλεια. Ο θάνατος, όπως και ο φόβος για τον θάνατο αλλά και η λυτρωτική του διάσταση, αποτελούν σημαντικούς πυλώνες διαμόρφωσης της πίστης σε διαφορετικές θρησκείες.

Στο πρόγραμμα της Αλεξάνδρας Παπαστεφάνου τελετουργικοί χοροί της απώλειας και μοιρολόγια συνδιαλέγονται με καντάτες του Μπαχ – οι τελευταίες σε μεταγραφή για σόλο πιάνο από την ίδια τη σολίστ. Τα 4 μοιρολόγια του Μπάρτοκ επιλέγουν μια εσωστρεφή αντιμετώπιση του θανάτου με σποραδικές δυναμικές στιγμές συναισθηματικής αποφόρτισης. Αντίθετα, στον «Ταφικό χορό» του Γάλλου Ζολιβέ η θρηνητική ατμόσφαιρα απορρέει από την τελετουργική επαναληπτικότητα –με πολιτισμικές αναφορές στην Αφρική– και καταλήγει σε μια αναπόφευκτη κραυγή απόγνωσης. Η στιλιζαρισμένη Παβάνα του Ραβέλ προσφέρει μια από τις πιο συγκινητικές και χαρακτηριστικά μελωδικές ηχητικές αποδόσεις της πιο σκληρής απώλειας: ενός παιδιού.

Ρεσιτάλ Δανάης Καρά

8 Απριλίου 2022 • Ώρα έναρξης: 20.30

Έργα Μπαχ-Μπουζόνι, Μπαχ-Ζιλότι, Ξένου, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι

Κατανυκτικοί στοχασμοί για τα Πάθη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, της Ελληνικής Αντίστασης και της Ρωμιοσύνης.

Η συναυλία αποτυπώνει ηχητικά τον κατανυκτικό στοχασμό απέναντι όχι μόνο στο θείο αλλά και στις ελληνικές ιστορικές μνήμες. Τα δύο έργα του Μπαχ εισάγουν στο κλίμα της ενατένισης, ενώ ακολουθούν τέσσερα ελληνικά έργα τα οποία δεν έχουμε συχνά τη χαρά να απολαύσουμε συναυλιακά. Η μουσική του Αλέκου Ξένου, με ιδιότυπες αναφορές στους μανιερισμούς της ελληνικής εθνικής σχολής αλλά και στη μουσική του Σοστακόβιτς, φέρει τις μνήμες του εμφυλίου μέσα από μια οπτική αναζήτησης ενός καλύτερου αύριο για την Ελλάδα. Η Σονατίνα του Μίκη Θεοδωράκη, ατίθαση στη μορφολογική της αφήγηση και στις ποικίλες μουσικές της αναφορές, εκφράζει την αμεσότητα της καλλιτεχνικής βίωσης των πολιτισμικών και πολιτικών δημοσίων συζητήσεων. Ο δέκτης της αφιέρωσης της Σονατίνας Μάνος Χατζιδάκις στη Ρυθμολογία αναζητά τη βαθιά ώσμωση των στοιχείων της ρωμαίικής του ταυτότητας (δημοτικό τραγούδι / ρεμπέτικο) και την καλλιτεχνική του λύτρωση στους καημούς, τα οράματα, τις ευαισθησίες και τις διαψεύσεις μιας γενιάς που αναζήτησε την έκφραση της ελληνικότητας μέσα από την ελπίδα, τον στοχασμό αλλά και την αυτοκριτική – το έργο γράφτηκε στο Λονδίνο στη διάρκεια της δικτατορίας.

Ρεσιτάλ Βασίλη Βαρβαρέσου

9 Απριλίου 2022 • Ώρα έναρξης: 20.30

Έργα Μπαχ, Σοπέν, Λιστ, Ομπούχοφ, Μεσσιάν

Ο πιανιστικός ήχος ως υπέρβαση. Υπέρβαση του ανθρώπινου, αναζήτηση του αέναου, έκφραση του άφατου.

Το ρεσιτάλ του Βασίλη Βαρβαρέσου ξεκινάει με «το θέμα του Θεού» του Μεσσιάν και τον ήχο του πιάνου να παραπέμπει σε ένα στοχαστικό χορικό με αστρικές πινελιές. Στη συνέχεια, το Σκέρτσο αρ. 3 του Σοπέν εμβαθύνει σε μια πιο κοσμική αποτύπωση του χορικού, αλλά και της μνήμης που έφερε το περιβάλλον του εγκαταλελειμμένου μοναστηριού της Μαγιόρκας όπου έγινε η σύνθεσή του. Χορικά, αλλά με σαφή αναζήτηση του άγνωστου απείρου, θυμίζουν και ορισμένες από τις ιδιοσυγκρασιακές Προσευχές του Ρώσου μυστικιστή μοντερνιστή Ομπούχοφ. Το πρελούδιο και η φούγκα του Μπαχ που ακολουθούν προσφέρουν μια γήινη αποτύπωση του αέναου. Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με την υπερβατικής τεχνικής δυσκολίας Σονάτα του Λιστ, στην οποία γινόμαστε μάρτυρες της απύθμενης πνευματικής πάλης του ανθρώπου ανάμεσα στην ενοχή και στη χωρίς δεσμεύσεις αναζήτηση των χαρών και των ηδονών της ζωής.

Ρεσιτάλ Γιώργου Φράγκου

10 Απριλίου 2022 • Ώρα έναρξης: 19.30

Έργα Λιστ, Μεσσιάν

Όταν το πιάνο μεσολαβεί προς τον Θεό. Η μουσική του Λιστ συνδιαλέγεται με αυτή του Μεσσιάν.

Στο πρόγραμμα του Γιώργου Φράγκου επικεντρωνόμαστε σε δύο συνθέτες οι οποίοι αναζήτησαν με απίστευτη φαντασία και ευρηματικότητα την καλλιτεχνική έκφραση της βαθιάς τους καθολικής πίστης. Στα έργα που θα ακουστούν, παρά τη χρονολογική απόσταση που τα χωρίζει, το πιανιστικό ηχόχρωμα γίνεται το όχημα της καλλιτεχνικής εξερεύνησης για την απόδοση της λατρείας προς τον Θεό και τη δημιουργία του. Η απαστράπτουσα πιανιστική ψηλή περιοχή άλλοτε παραπέμπει σε αστερισμούς και χαρμόσυνες καμπάνες και άλλοτε απεικονίζει την προσπάθεια εξύψωσης του ανθρώπου στο θεϊκό ανάστημα. Η σκοτεινή και μουντή χαμηλή περιοχή του πιάνου πρωταγωνιστεί σε στιγμές θρήνου και απόγνωσης, ενώ η μεσαία περιοχή, η οποία πλησιάζει περισσότερο στην καθημερινή ανθρώπινη ομιλία, δεσπόζει σε υφές παρακλητικών ή δοξαστικών χορικών και μελωδιών. Η συναυλία ολοκληρώνεται με την αποθεωτική πιανιστική αποτύπωση της φύσης ως έκφρασης του υπέρτατου θεϊκού μεγαλείου.

Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου

Σπούδασε στο Ωδείο Αθηνών, στο Ωδείο Τσαϊκόφσκι της Μόσχας, στην Ακαδημία Λιστ της Βουδαπέστης και στο Μπλούμινγκτον της Ιντιάνας. Δάσκαλοί της υπήρξαν οι Βατικιώτη, Σόλυμος, Σέμποκ, Μπρέντελ. Υπήρξε φιναλίστ στους διεθνείς διαγωνισμούς Μπαχ σε Τορόντο και Χάσκιλ, ενώ διακρίθηκε στον διαγωνισμό της Γενεύης με τα βραβεία Λίμπστοκλ και Φατσιόλι. Μελέτησε θεωρητικά και σύνθεση με τους Παπαϊωάννου και Φοξ. Έχει ερμηνεύσει ολόκληρο το έργο των Μπαχ και Σούμαν, έχει ηχογραφήσει τη μεγάλη Ελληνική σονάτα του Μητρόπουλου, ολόκληρο το πιανιστικό έργο του Παπαϊωάννου, καθώς και έργα των Κουμεντάκη, Κούκου, Σισιλιάνου, Κατσούλη κ.ά. Τιμήθηκε με το Βραβείο Μοτσενίγου της Ακαδημίας Αθηνών. Έχει δισκογραφήσει το καλώς συγκερασμένο κλειδοκύμβαλο, τις Γαλλικές σουίτες και φαντασίες, τις παραλλαγές Γκόλντμπεργκ του Μπαχ καθώς και ένα διπλό CDμε έργα του Σούμαν. Η Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών της απένειμε το «Βραβείο 2018 σε δισκογραφική εργασία ελληνικού ενδιαφέροντος».

Δανάη Καρά

Με καλλιτεχνική πορεία 50 χρόνων, έχει διακριθεί στη διεθνή μουσική σκηνή για την ερμηνευτική της τέχνη, εμφανιζόμενη σε 24 χώρες σε ρεσιτάλ και σαν σολίστ με πάνω από τριάντα ορχήστρες σε σειρές συναυλιών και διεθνή φεστιβάλ. Η καλλιτεχνική της ταυτότητα προσδιορίζεται από την προσήλωσή της να φέρει στο προσκήνιο σημαντικά έργα, ενώ με πρωτοπόρες επιλογές αναβίωσε έργα του μοντερνισμού σε παγκόσμιες πρώτες εκτελέσεις, που αποτυπώνονται στη δισκογραφία της, όπου περιλαμβάνονται έξι κοντσέρτα για πιάνο και ορχήστρα των Μέντελσον, Σισιλιάνου και Σκαλκώτα. Τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο Ι. & Α. Συγγρού του Ωδείου Αθηνών, με το βραβείο δισκογραφίας 2000 από την Ένωση Ελλήνων Θεατρικών και Μουσικών Κριτικών, και με το Ελληνικό βραβείο μουσικής 2003 από το Εθνικό Συμβούλιο Μουσικής. Γεννημένη στην Κωνσταντινούπολη το 1953, αποφοίτησε από το Ωδείο Αθηνών και ολοκλήρωσε ανώτερο κύκλο σπουδών στη Σχολή Τζούλλιαρντ της Νέας Υόρκης.

Βασίλης Βαρβαρέσος

Με τη σύμπραξή του με τη Διεθνή Ορχήστρα της Γενεύης και τον Πιερ Μπλεζ στο 1ο Κοντσέρτο του Σοστακόβιτς ξεκινάει η φετινή σεζόν του Βασίλη Βαρβαρέσου. Είναι προσκεκλημένος στο Φεστιβάλ Μπαρόκ της Μάλτας, στο Φεστιβάλ Λεζ Ετουάλ ντυ Κλασίκ του Παρισιού και στο Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης, ενώ εμφανίζεται στην Κοντσέρτχεμπαου της Ολλανδίας και στο Φεστιβάλ Πιάνου της Αγίας Ουρσάνης στην Ελβετία. Τις προηγούμενες σεζόν συνεργάστηκε με τον Κρίστοφ Έσενμπαχ και την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και εμφανίστηκε στα Φεστιβάλ της Πιέτρα Σάντα μαζί με τους Βαντίμ Ρέπιν και Μπόρις Μπερεζόφσκι, στα Φεστιβάλ Αλικαρνασσού και Κωνσταντινούπολης, στο Φεστιβάλ Αθηνών και στο Σόμε Μιούζικο ντε Γκστάαντ. Νικητής του διαγωνισμού της Γιανγκ Κόνσερτ Άρτιστς στη Νέα Υόρκη, εμφανίζεται από ηλικία 15 ετών σε κάποιες από τις μεγαλύτερες αίθουσες της Αμερικής όπως Κάρνεγκι Χωλ, Έιβερι Φίσερ Χωλ και Κέννεντυ Σέντερ. Έχει ηχογραφήσει με τις δισκογραφικές εταιρείες naïve, BIS, Aparté και Mirare.

Γιώργος Φράγκος

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε στο Ελληνικό Ωδείο, στο Ανώτερο Ωδείο της Σαλαμάνκας, στην Ανώτατη Σχολή Μουσικής Βασίλισσα Σοφία και στο Κονσερβατόριο της Βιέννης με τους Αραβίδη, Μαρτίνες Μένερ, Γκοτόνι, Νεμπόλσιν. Σημαντικοί μέντορές του έχουν υπάρξει οι πιανίστες Ράντος και Ζουάου Πίρες. Σπούδασε μαθηματικά στο ΕΜΤ. Τιμήθηκε με το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών το 2012 και έχει βραβευθεί σε διεθνείς διαγωνισμούς. Kατείχε θέση υποτρόφου (fellowship) στη σχολή Γκύλντχωλ, ενώ έδωσε μάστερκλας στο Πανεπιστήμιο Ήτον. Ερμήνευσε στο Φεστιβάλ Σανταντέρ το Κοντσέρτο του Λίγκετι αποκομίζοντας ενθουσιώδεις κριτικές. Εμφανίστηκε ως σολίστ με σημαντικές ορχήστρες, ενώ στις παραστάσεις του συγκαταλέγονται σπουδαίοι χώροι συναυλιών όπως το Μουζίκφεραϊν της Βιέννης, το Παλάτι Μουσικής της Καταλονίας, το Κρατικό Οντιτόριο της Μαδρίτης και το ΜΜΑ. Εμφανίσεις του έχουν μεταδοθεί από τις ραδιοφωνίες Ισπανίας και Αυστρίας. Παίζει τακτικά εκκλησιαστικό όργανο στην Γκενταίχτνισκιρχε του Βερολίνου, όπου και ζει τα τελευταία χρόνια.

Κύκλος συναυλιών

Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής / Φεστιβάλ Πιάνου Εναλλακτικής Σκηνής ΕΛΣ 2022

Έργα λατρευτικής μουσικής για σόλο πιάνο

7, 8, 9, 10 Απριλίου 2022 • Ώρα έναρξης: 20.30 (Κυριακή: 19.30)

Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ

Σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Πιάνου Θεσσαλονίκης

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Χαράλαμπος Αγγελόπουλος

Συνεπιμελητής προγράμματος, εισαγωγικές ομιλίες: Κώστας Χάρδας

Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου (7/4)

Έργα Μπαχ-Παπαστεφάνου, Ραβέλ, Μπάρτοκ, Ζολιβέ

Δανάη Καρά (8/4)

Έργα Μπαχ-Μπουζόνι, Μπαχ-Ζιλότι, Ξένου, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι

Βασίλης Βαρβαρέσος (9/4)

Έργα Μπαχ, Σοπέν, Λιστ, Ομπούχοφ, Μεσσιάν

Γιώργος Φράγκος (10/4)

Έργα Λιστ, Μεσσιάν

__________________________________________________________________

Τιμές εισιτηρίων: €12, €15 • Φοιτητικό, παιδικό: €10

Προπώληση:

• Ταμεία ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ (2130885700, καθημερινά 09.00-21.00)
• www.ticketservices.gr

Bάσει των οδηγιών της Ελληνικής Πολιτείας, σημειώνεται ότι οι αίθουσες της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ λειτουργούν ως αμιγείς χώροι για εμβολιασμένους και νοσήσαντες, στο 100% της χωρητικότητάς τους (οι θεατές οφείλουν να επιδεικνύουν έγκυρο σχετικό πιστοποιητικό και επίδειξη ταυτότητας ή διαβατηρίου). Για παιδιά από 4 έως και 17 ετών ισχύει η επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης, είτε δήλωση αρνητικού αυτοδιαγνωστικού ελέγχου (self-test) τελευταίου 24ώρου.

Η Μήδεια του Κερουμπίνι είναι η πρώτη συμπαραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής με τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης.

Θα παρουσιαστεί στην ΕΛΣ το 2023 στο πλαίσιο του αφιερώματος

για τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας.

H Εθνική Λυρική Σκηνή, αναπτύσσοντας περαιτέρω την πολιτική της εξωστρέφειάς της, ανακοινώνει την πρώτη μεγάλη συμπαραγωγή με τρία σπουδαία λυρικά θέατρα της Αμερικής: τη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης, την Όπερα του Καναδά και τη Λυρική Όπερα του Σικάγου. Πρόκειται για τη Μήδεια του Κερουμπίνι, η οποία θα αποτελέσει την πρεμιέρα της σεζόν 2022/23 της Μετροπόλιταν τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, ενώ στις αρχές του 2023 θα παρουσιαστεί στην Εθνική Λυρική Σκηνή και στη συνέχεια στο Τορόντο και στο Σικάγο. Η συμπαραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Λησμονημένη για πολλές δεκαετίες, η Μήδεια του Λουίτζι Κερουμπίνι, η οποία πρωτοπαρουσιάστηκε στο Παρίσι το 1797, ήρθε ξανά στο φως όταν η Μαρία Κάλλας ερμήνευσε τον ομώνυμο ρόλο για πρώτη φορά το 1953 στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Φλωρεντινού Μουσικού Μαΐου. Η επιτυχία υπήρξε τεράστια, ενώ, χάρη στις σπάνιες μουσικές και υποκριτικές ικανότητες της Κάλλας, ο μουσικός κόσμος ανακάλυψε ένα συναρπαστικό έργο. Στη συνέχεια η Ελληνίδα ντίβα ερμήνευσε τη Μήδεια σε πολλές ακόμα σκηνές, με αποκορύφωμα την ιστορική της εμφάνιση με την Εθνική Λυρική Σκηνή στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μινωτή και σκηνικά και κοστούμια Γιάννη Τσαρούχη.

Η Μήδεια θα παρουσιαστεί στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ το πρώτο εξάμηνο του 2023, στο πλαίσιο του αφιερώματος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας.

Το σπανίως παρουσιαζόμενο αριστούργημα του Κερουμπίνι, το λιμπρέτο του οποίου βασίζεται στη Μήδειατου Ευριπίδη, θα παρουσιαστεί σε μια μνημειώδη παραγωγή –κλασική, ατμοσφαιρική, σημερινή αλλά και διαχρονική– σε σκηνοθεσία και σκηνικά του Σερ Ντέιβιντ Μακ Βίκαρ, ενός εκ των κορυφαίων Βρετανών σκηνοθετών. Τα κοστούμια υπογράφει η Doey Lüthi, τους φωτισμούς η Paule Constable, τον σχεδιασμό των προβολών η S. Katy Tucker και την κινησιολογία η Jo Meredith.

Η συμφωνία συνεργασίας μεταξύ ΜΕΤ και ΕΛΣ οριστικοποιήθηκε στη Νέα Υόρκη το φθινόπωρο του 2019, μετά τη συνάντηση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή της ΕΛΣ Γιώργου Κουμεντάκη με τον Γενικό Διευθυντή της ΜΕΤ Πήτερ Γκελμπ, ενώ από την πλευρά της Όπερας του Καναδά στον αρχικό σχεδιασμό συμμετείχε ο τότε Γενικός Διευθυντής (και πλέον Καλλιτεχνικός Διευθυντής της Όπερας του Παρισιού) Αλεξάντερ Νεφ.

Ο Γιώργος Κουμεντάκης σημειώνει: «Είμαστε ευτυχείς που ανακοινώνουμε σήμερα μια συμπαραγωγή με τεράστια σημασία για τη διεθνή πορεία του Οργανισμού μας, την οποία προετοιμάζουμε για πάνω από τρία χρόνια, έχοντας την αμέριστη στήριξη του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) και του Προέδρου του κ. Ανδρέα Δρακόπουλου. Η Μήδεια είναι το “ντεμπούτο” της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στην Αμερική και ανυπομονούμε να την παρουσιάσουμε στο ελληνικό και στο διεθνές κοινό. Με τη συμπαραγωγή αυτή, η Εθνική Λυρική Σκηνή ανοίγει τα φτερά της και εκτός Ευρώπης και συνομιλεί με τρία από τα σημαντικότερα λυρικά θέατρα της Αμερικής. Η Μήδεια δεν είναι ένας τυχαίος τίτλος, αλλά μια όπερα απολύτως συνδεδεμένη με την Ελλάδα, όχι μόνο γιατί βασίζεται στην ομώνυμη τραγωδία του Ευριπίδη, αλλά και γιατί η ερμηνεία της Μαρίας Κάλλας στην παραγωγή της ΕΛΣ στην Επίδαυρο το 1961 είναι ένα βαρυσήμαντο ορόσημο του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέξαμε να την παρουσιάσουμε το 2023, έτος κατά το οποίο θα εορταστούν τα 100 χρόνια από τη γέννηση της Μαρίας Κάλλας, της σπουδαιότερης λυρικής καλλιτέχνιδας όλων των εποχών».

Λεπτομέρειες για τις ακριβείς ημερομηνίες παρουσίασης, τους συντελεστές και τη διανομή του έργου στην Αθήνα θα ανακοινωθούν σύντομα.

Μέγας Δωρητής ΕΛΣ & Δωρητής παράστασης: Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ)

Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Μητράκης, χορευτής του Μπαλέτου, εμφανίστηκε πριν την αρχή της παράστασης, τυλιγμένος με μια σημαία της Ουκρανίας, λέγοντας τα εξής:

«Καλησπέρα σας. Ονομάζομαι Γιάννης Μητράκης και είμαι χορευτής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Ο πατέρας μου είναι Έλληνας και η μητέρα μου Ουκρανή. Εδώ και δέκα μέρες η χώρα της μητέρας και των παππούδων μου βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση, μετά την εισβολή των ρωσικών στρατευμάτων. Εκ μέρους όλων των εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα ήθελα να σας πω ότι η αποψινή παράσταση αφιερώνεται στην Ουκρανία και τους κατοίκους της, οι οποίοι ζουν δραματικές στιγμές. Ας γίνει η τέχνη και ο πολιτισμός η φωνή όλων μας για την άμεση λήξη αυτού του πολέμου». Στη συνέχεια κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή για τα θύματα του πολέμου στην Ουκρανία.

Ωστόσο, κάποιοι από τους συμμετέχοντες στην παράσταση, διαφώνησαν με αυτή την κίνηση, λέγοντας πως η θέση που εξέφρασε ο χορευτής δεν τους εκπροσωπεί όλους, διαμαρτυρόμενοι ότι δεν ερωτήθηκαν ποτέ από τη διεύθυνση της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για αυτή την κίνηση. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, δημοσιοποίησαν τη διαφωνία τους αμέσως μετά το διάλειμμα.

Στην αίθουσα επικράτησε αναταραχή με άλλους θεατές να γιουχάρουν τους διαμαρτυρόμενους και άλλους να υποστηρίζουν την κίνηση διαμαρτυρίας των εργαζομένων.

Η ανακοίνωση του Σωματείου Εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

«ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ  για την παρέμβασή μας στην παράσταση του Οθέλλου

Στην παράσταση «Otello» το Σάββατο 5 Μαρτίου, η καλλιτεχνική διεύθυνση του θεάτρου προέβη σε μια κίνηση που δημιούργησε αντιδράσεις στην πλειοψηφία των εργαζομένων.
Αποφάσισε να διαβάσει μια ανακοίνωση στο κοινό, σχετική με τον πόλεμο στην Ουκρανία, μέσω ενός συναδέλφου, λέγοντας ότι εκφράζει και τους εργαζομένους της ΕΛΣ, χωρίς όμως να έχουμε ερωτηθεί αν συμφωνούμε με το περιεχόμενό της αλλά ούτε και με τον τρόπο που θα την παρουσίαζε στο κοινό (έχοντας τον συνάδελφο να κρατάει την Ουκρανική σημαία).

Μετά απ’ αυτή την κίνηση θεωρήσαμε υποχρέωσή μας μετά το τέλος του διαλείμματος να ενημερώσουμε το κοινό με την ακόλουθη ανακοίνωση:

«Εκφράζουμε την αντίθεσή μας στην κίνηση που έκανε η διοίκηση, χωρίς να ερωτηθούμε για ένα τόσο σοβαρό θέμα, να βγάλει μια ανακοίνωση που δείχνει μια μονομέρεια με το θέμα του πολέμου που γίνεται στην Ουκρανία.  Εμείς δεν τασσόμαστε με καμία πλευρά του πολέμου. Η τέχνη πρέπει να ενώνει τους ανθρώπους. Είμαστε υπέρ της ειρήνης. Να σταματήσει τώρα ο πόλεμος. Είμαστε αλληλέγγυοι με τον Ουκρανικό λαό και τους λαούς της περιοχής. Δεν αποδεχόμαστε την κυβερνητική προπαγάνδα για να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του κόσμου η εμπλοκή της χώρας μας στον πόλεμο. Λέμε τώρα να σταματήσει ο πόλεμος».

Στις αντιδράσεις του κοινού (θετικές και αρνητικές), παρενέβη ο σολίστ Αντονένκο ο οποίος είπε προς εμάς «ότι δε θέλει η τέχνη να μπλέκεται με την πολιτική» και προς το κοινό «Είμαι Ουκρανός, έχω συγγενείς στην Ουκρανία αλλά ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι εδώ και 8 χρόνια»

Για όσους λένε διάφορα στα social media και προσπαθούν να διαμορφώσουν αρνητικό κλίμα για την παρέμβασή μας, έχουμε να πούμε ότι:

Η διοίκηση, διαλέγοντας μεριά, χρησιμοποίησε τον πόνο και την αγωνία του συναδέλφου για τους συγγενείς του στην Ουκρανία για να συνεχίσει την προσπάθεια της κυβέρνησης – που είδαμε και πρόσφατα στο Δήμο Αθηναίων όπου ζητήθηκε εκτός προγράμματος να παιχτεί ο Ουκρανικός Ύμνος – να νομιμοποιηθεί στην συνείδηση του Ελληνικού λαού η συμμετοχή της Ελλάδας στον πόλεμο της Ουκρανίας και στους Νατοϊκούς σχεδιασμούς.

Δεν έχουμε δει όμως να δείχνει την ίδια ευαισθησία εδώ και 8 χρόνια γι’ αυτά που συμβαίνουν στην Ουκρανία, ούτε παλαιότερα για την επίθεση στη Συρία, στο Ιράκ κ.α

Έχει μεγάλη ευθύνη όταν συντάσσεται με τις επιλογές του Υπουργείου, της κυβέρνησης και της ΕΕ όπου στοχοποιούνται Ρώσοι καλλιτέχνες και έργα Ρώσων συνθετών.

Χρόνια τώρα στο θέατρο συνυπάρχουμε αρμονικά με συναδέλφους Ρώσους, Ουκρανούς, Μολδαβούς κ.α Δε θα αφήσουμε σε καμιά διοίκηση και σε καμία κυβέρνηση να μας χωρίσει. Δεν τασσόμαστε με καμία πολεμική πλευρά, με καμία πολεμική προπαγάνδα μέσω του πολιτισμού.

Εμείς θα συνεχίσουμε να υπερασπιζόμαστε τις θέσεις μας. Λέμε:

• Η τέχνη πρέπει να παίρνει θέση, αλλά υπέρ των λαών και όχι να μπαίνει στην μέση ως σάκος του μποξ για τα συμφέροντα των λίγων.
• Η τέχνη πρέπει να ενώνει τους ανθρώπους και όχι να τους διχάζει.
• Δε διαλέγουμε σημαία, αλλά λαούς.
• Να σταματήσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Απεμπλοκή τώρα της Ελλάδας και όλων των άλλων Νατοϊκών χωρών από τον πόλεμο της Ουκρανίας.

Για το Δ.Σ. του Σ.Ε.Ε.Λ.Σ.

Ο Πρόεδρος Νεκτάριος Σαμαρτζής

Η  Γενική Γραμματέας Αθηνά Βρούβα».

ΦΥΤΑ
ORFEAS 2021

Βασισμένη στην όπερα L’Orfeo του Κλάουντιο Μοντεβέρντι

Παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Αθηναϊκή πρεμιέρα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος
19 & 26 Ιανουαρίου 2022 / Ώρα έναρξης: 21.30

Λιμπρέτο: Αντριάνα Μίνου, Φοίβος Δούσος

Σκηνοθεσία, μοντάζ: Φιλ Ιερόπουλος

Μετά τη συμμετοχή της στο Διεθνές Διαγωνιστικό Τμήμα του Film Forward του 62ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, η βιντεο-όπερα ORFEAS2021 των ΦΥΤΑ, παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, θα πραγματοποιήσει την αθηναϊκή της πρεμιέρα στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος με δύο προβολές στις 19 και 26 Ιανουαρίου 2022, στις 21.30. Μετά την προβολή θα ακολουθήσει Q&A με τους συντελεστές της ταινίας.

Το έργο ORFEAS2021, βασισμένο στην όπερα L’Orfeo του Κλάουντιο Μοντεβέρντι, αποτελεί την πρώτη ελληνόφωνη queer όπερα και αφηγείται τους αγώνες του Ορφέα, του πρώτου γκέι πρωθυπουργού της Ελλάδας, ενάντια στην πατροπαράδοτη ιστορία καταπίεσης «Live Your Myth in Greece». Είναι ένα μεταμοντέρνο πειραματικό έργο με στοιχεία μπαρόκ μελοδράματος, DIY κολάζ, post-internet αισθητικής και εικονικής πραγματικότητας. Το λιμπρέτο υπογράφουν οι Αντριάνα Μίνου και Φοίβος Δούσος, ενώ τη σκηνοθεσία και το μοντάζ ο Φιλ Ιερόπουλος. Η όπερα είναι επηρεασμένη από και αφιερωμένη στη μνήμη τ@ περφόρμερ και ακτιβιστ@ Ζακ Κωστόπουλου / Zackie Oh.

Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για την ενίσχυση της καλλιτεχνικής εξωστρέφειας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Οι παραστάσεις του έργου με αρχικό τίτλο ORFEAS2020 ήταν προγραμματισμένες να πραγματοποιηθούν τον Μάρτιο του 2020 στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, ωστόσο ματαιώθηκαν λόγω της πανδημίας. Αξιοποιώντας δημιουργικά την αντίξοη συνθήκη, αυτό που ξεκίνησε ως μια τολμηρή και προκλητική διασκευή της εμβληματικής μπαρόκ όπερας Ορφέας του Κλάουντιο Μοντεβέρντι ολοκληρώθηκε ως μια ρετρο-φουτουριστική βιντεο-όπερα επιστημονικής φαντασίας.

Γυρισμένη εξ ολοκλήρου σε απροσδόκητους χώρους, η βιντεο-όπερα ORFEAS2021 συνδυάζει το λυρικό τραγούδι με τη video art και την πειραματική κινηματογραφική γλώσσα. Το οπερατικό μελόδραμα συναντά το queer DIY κολάζ, τα φαντάσματα της δεκαετίας του '80 και την αισθητική της εικονικής πραγματικότητας, φέρνοντας το ανατρεπτικό οπερατικό σύμπαν του ORFEAS2021 στην οθόνη σας, χωρίς όρια και συμβιβασμούς.

Ο Ορφέας αποτελεί μια από τις πρώτες όπερες στην ιστορία του είδους και αυτό την καθιστά ένα έργο εξαιρετικά ευέλικτο στις διασκευές, καθώς γράφτηκε πριν παγιωθούν οι σκηνικές συµβάσεις της όπερας. Από αυτή την άποψη, είναι ένα έργο κατάλληλο να «κουηροποιηθεί» υπερβαίνοντας τις αισθητικές και τους επικοινωνιακούς κώδικες µιας άλλης εποχής. Η διασκευή της όπερας Ορφέας από τα ΦΥΤΑ, το πολυσχιδές έργο των οποίων περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, διοργάνωση και επιμέλεια εκθέσεων, περφόρμανς και διαδραστικά δρώμενα, ακολουθεί δοµικά αφηγηµατικά στοιχεία του αυθεντικού κειµένου, αλλά τοποθετεί τη δράση στο κοντινό µέλλον µιας χώρας σαν την Ελλάδα.

Στην ανακατασκευή του έργου από τα ΦΥΤΑ, ο µπαρόκ ήχος ενώνεται µε συνθεσάιζερ της δεκαετίας του '80, η οπερατική εκφορά του λόγου µε την αυτοαναφορική και µεταδραµατική προσέγγιση της performance art, οι φυσικοί εξωθεατρικοί χώροι µε ένα post-internet πολυµεσικό ψηφιακό πλέγµα και οι πληθωρικές οπτασίες των θεϊκών χαρακτήρων του µύθου µε τις σύγχρονες θεότητες της queer DIY πανκ µόδας.

Για τη βιντεο-όπερα ORFEAS2021 τα ΦΥΤΑ σημειώνουν: «Μια ρετρο-φουτουριστική ιστορία ουτοπικών οραμάτων, ιδεολογικών συγκρούσεων, υπερφυσικών ηγετών και απολυταρχικού θεάματος. Κυβερνοπάνκ κουήρ πειρατές ενάντια σε αφομοιωμένα γκέι μεγαλοστελέχη. Επανάσταση και ρεφορμισμός. Λογική και ενσυναίσθηση. Οι πολιτικές των ταυτοτήτων αναμετριούνται με τα όριά τους στο επισφαλές πεδίο της μετα-διαδικτυακής εποχής μέσω μιας σύγχρονης διασκευής του μύθου του Ορφέα.

Ο πρώτος (ανοιχτά) ομοφυλόφιλος πρωθυπουργός της Ελλάδας αγωνίζεται να διατηρήσει την κληρονομιά της ιστορίας των ΛΟΑΤΚΙ κινημάτων στην εποχή της μετα-αλήθειας και της alt-right δυστοπίας. Ο παράλογος αλγόριθμος του συλλογικού ασυνειδήτου και η αβάσταχτη παρακαταθήκη του “Live Your Myth in Greece” αποδεικνύονται ακλόνητα εμπόδια. Θα παράσχει άραγε μια εναλλακτική λύση η φιλελεύθερη Ευρώπη με τη λεγόμενη “ελευθερία του λόγου” της ή θα αντιπροτείνει απλά ένα νεοσυντηρητικό αφήγημα περί “σύγκρουσης πολιτισμών”;

Ταλαντευόμενη ανάμεσα στο οπερατικό μελόδραμα, το queer DIY κολάζ, τα φαντάσματα των '80s και την αισθητική της εικονικής πραγματικότητας, η ταινία επιχειρεί την καλειδοσκοπική αποτύπωση ενός αναστοχασμού πάνω στην πολιτική καθαρότητα, τις εναλλακτικές ιστορικές αφηγήσεις και τη θεσμική κριτική. Το αναπόφευκτο της τεχνο-ουτοπίας φαίνεται ότι έχει μετατραπεί από μετα-ανθρώπινη αντι-ουσιοκρατική ελπίδα σε deepfake αποκάλυψη. Στο τέλος, η μελαγχολία, το τραύμα και η απελπισία είναι τα μόνα υπολείμματα (και ίσως όπλα) στο μελανιασμένο σώμα των πολιτικών κινημάτων».

Σύνοψη

O Ορφέας είναι ένας φιλόδοξος και επιτυχημένος ηγέτης. Ο πρώτος ανοιχτά γκέι πρωθυπουργός της Ελλάδας, χαίρει της αποδοχής του λαού (ή τουλάχιστον αυτό πιστεύει), μέχρι τη στιγμή που ένα απρόσμενο περιστατικό ανοίγει μια σειρά από ζητήματα που ο ίδιος θεωρούσε λυμένα. Αποφασισμένος να αλλάξει για πάντα τον τρόπο που γίνονται τα πράγματα στη χώρα, ο Ορφέας αποφασίζει να αναμετρηθεί με τα μεγάλα πνεύματα της ελληνικής ιστορίας.

Σε μια κατάβαση στο σκοτεινό εργαστήριο των εθνικών μύθων της ελληνικότητας, το Μουσείο Μεταφυσικής Ιστορίας, ο Ορφέας θα πρέπει να αποδείξει ότι ο ορθολογισμός του είναι ικανός να πείσει ακόμη και τις πλέον αντιδραστικές και χθόνιες δυνάμεις. Αρκεί όμως η ρητορική του δεινότητα και η λαοφιλία του για να καταφέρει μια ριζική αλλαγή του υπάρχοντος; Στο τέλος του ταξιδιού του ο Ορφέας θα έρθει αντιμέτωπος με τις δικές του αντιφάσεις και με τα όρια των δυνατοτήτων του.

Λίγα λόγια για τα ΦΥΤΑ

Τα ΦΥΤΑ είναι εννοιολογικό καλλιτεχνικό δίδυμο που δουλεύει με το περφόρμανς, τον ήχο και το κείμενο, και αποτελείται από τους Φιλ Ιερόπουλο και Φοίβο Δούσο. Από το 2012 έχουν συμμετάσχει σε μια σειρά δράσεων ως περφόρμερ, αλλά και ως επιμελητές. Υπήρξαν ιδρυτικά μέλη της queer δισκογραφικής Φυτίνη (που έχει στο ενεργητικό της περισσότερες από 30 κυκλοφορίες), της πλατφόρμας περφόρμανς Sound Acts (μέσω της οποίας παρουσίασαν περισσότερους από 80 καλλιτέχνες στο αθηναϊκό κοινό), καθώς και πολλά άλλα πρότζεκτς στα πλαίσια της δημιουργικής queer κοινότητας της Αθήνας. Έχουν συνεργαστεί μεταξύ άλλων με την ΑΣΚΤ, το ATOPOS cvc, το Freud Museum του Λονδίνου, την Athens Biennale και παρουσιάσει κείμενα και ομιλίες σε ακαδημαϊκούς χώρους σε Ελλάδα και Ευρώπη.

ORFEAS2021

Βασισμένη στην όπερα L’Orfeo του Κλάουντιο Μοντεβέρντι

Παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Ταινιοθήκη της Ελλάδος

19 & 26 Ιανουαρίου 2022 / Ώρα έναρξης: 21.30

Η ταινία θα προβληθεί με αγγλικούς υπότιτλους

Σύλληψη: ΦΥΤΑ

Λιμπρέτο: Αντριάνα Μίνου, Φοίβος Δούσος

Σκηνοθεσία, μοντάζ: Φιλ Ιερόπουλος

Πρωτότυπες συνθέσεις: Αντριάνα Μίνου, Αλέξανδρος Δρόσος, Φιλ Ιερόπουλος

Μεταγραφή: Αλέξανδρος Δρόσος, Ιάσων Μαρμαράς

Διεύθυνση φωτογραφίας: Μιχάλης Γκατζόγιας

Οργάνωση παραγωγής: Άλεξ Δημητρίου

Art direction, design χώρων: Πέτρος Τουλούδης

Συνεργάτιδα σκηνοθέτρια: Ανθή Κουγιά

Κοστούμια: Daglara

Make-up, prosthetics: Ελίζαμπεθ Πέτρου

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας, Μιχάλης Γκατζόγιας

Animations: Μαργαρίτα Αθανασίου

Κινησιολογία: Mochi Γεωργίου

Βιντεοσκόπηση Έλενας Ακρίτα: Άνταμ Ντόνεν

Επιμέλεια ενορχήστρωσης: Αλέξανδρος Δρόσος

Ενορχήστρωση πρωτότυπης μουσικής: Φιλ Ιερόπουλος, Αντριάνα Μίνου

Θεατρικά σκηνικά ORFEAS2020: Μυρτώ Λάμπρου

Στυλίστ: Εριφύλη Βλαχοπούλου, Άλεξ Δημητρίου

Βοηθός φωτογραφίας: Σπύρος Πατσούρας

Βοηθός make-up: Μαίρη Χιώτη

Προμήθειες κοστουμιών & μακιγιάζ: Αλεξάνδρα Κωνσταντινίδου

Υπεύθυνος αποθήκευσης & καταλογογράφησης σκηνικών: Ευάγγελος Ταπραντζής

Λογική: Έλενα Ακρίτα

Ορφέας: Γεώργιος Ιατρού

Σίλβιο, To Όχι: Διαμάντη Κριτσωτάκη

Υπουργός Ουτοπίας, Ελλάδα: Λητώ Μεσσήνη

Yπουργός Άμυνας & Ασφάλειας: Νίκος Ζιάζιαρης

Υπουργός Επικοινωνίας & Πληροφορίας: Σταμάτης Πακάκης

Ποιητής: Λάμπρος Τσάγκας

Φωνή Ποιητή: Φίλιππος Βαζάκας

Γιούρι: Αντώνης Σταμόπουλος

Κουήρ Κυβερνοπειρατά: Λία Φούκη, Mochi Γεωργίου, Μαρίζα Τσάρη

Χορός των Φαντασμάτων: Λία Σμαράγδα, Mochi Γεωργίου, Μαρίζα Τσάρη, Νίκος Ζιάζιαρης, Σταμάτης Πακάκης

Περφόρμερς Ποστλουδίου: ActiVista, Αλέξανδρος Δρόσος, Ανθή Κουγιά, Γιώτα Πέντε, ER Libido, Λία Σμαράγδα, Μαρίζα Τσάρη, Μεταθεοδοσία, Mochi Γεωργίου, Veronique Tromokratisch, ΦΥΤΑ

Μουσικοί: Νάταλι Καρντούτσι, Γιούλια Σβομπ (μπαρόκ βιολί), Αθανασία Τέλιου, Ανδρέας Λινός (βιόλα ντα γκάμπα), Άγγελος Λιακάκης (τσέλο), Ιάσων Μαρμαράς, Πάνος Ηλιόπουλος (τσέμπαλο), Κώστας Τσιώλης(συνθεσάιζερ), Tsev (βοηθός programming), Γιώργος Νεόφυτος (μπουζούκι), Γιώργος Δούσος (κλαρίνο)

________________________________________________________________________

Τιμή εισιτηρίου: 7€, 5€ (μειωμένο)

Προπώληση: Ταμεία της Ταινιοθήκης της Ελλάδος

Έναρξη προπώλησης: Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2022

22, 23 Δεκεμβρίου 2021 | Ώρα έναρξης 19.30

Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος Εθνικής Λυρικής Σκηνής – ΚΠΙΣΝ

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 ετών από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης

Μουσική διεύθυνση Τζων Τζέτερ

Καλλιτεχνική επιμέλεια Παναγής Παγουλάτος

Το επετειακό πρόγραμμα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821 ολοκληρώνεται για το 2021 με δύο ιδιαίτερες συναυλίες για την Αμερικανική Επανάσταση μέσα από την κινηματογραφική μουσική, οι οποίες θα συνοδεύονται από προβολές αποσπασμάτων ταινιών, στις 22 και 23 Δεκεμβρίου 2021 στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος, με την υποστήριξη της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα. Την Ορχήστρα της ΕΛΣ, η οποία θα ερμηνεύσει έργα Κοριλιάνο, Ουίλλιαμς, Τσίμμερ, Στάινερ, Χέρμαν, Μπέννετ και Νιούμαν, θα διευθύνει ο διακεκριμένος Αμερικανός αρχιμουσικός Τζων Τζέτερ. Η παραγωγή υλοποιείται με τη στήριξη της δωρεάς του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) [www.SNF.org] για τη δημιουργία του επετειακού προγράμματος της Εθνικής Λυρικής Σκηνής για τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Η Αμερικανική Επανάσταση αποτέλεσε προγονικό συμβάν και πηγή έμπνευσης όχι μόνο για τον ελληνικό εθνικοαπελευθερωτικό Αγώνα, αλλά και για ολόκληρη την –κατά Χόμπσμπωμ– ευρωπαϊκή «εποχή των επαναστάσεων». Επική στην εμβέλειά της και θεαματική στις δραματικές της μεταπτώσεις, η Αμερικανική Επανάσταση αποτέλεσε το θέμα ή τον ιστορικό περίγυρο ενός τεράστιου αριθμού κινηματογραφικών ταινιών, τόσο εντός όσο και εκτός της επίσημης χολλυγουντιανής παραγωγής. Πολλές από αυτές είχαν την τύχη να επενδυθούν με μουσικές συνθέσεις συμφωνικής αισθητικής, εξαιρετικής ποιότητας και μεγαλόπνοης έμπνευσης, χάρη στην καλλιτεχνική συμβολή διακεκριμένων συνθετών που βραβεύτηκαν επανειλημμένα με Όσκαρ ή άλλα σημαντικά βραβεία.

Μέσα από τις συνθέσεις δεξιοτεχνών συνθετών όπως οι Τζων Κοριλιάνο, Τζων Ουίλλιαμς, Χανς Τσίμμερ, Μαξ Στάινερ, Μπέρναρντ Χέρμαν κ.ά. από ολόκληρη την ιστορία της «έβδομης τέχνης» –μιας τέχνης που καθόρισε την αμερικανική πολιτιστική ιστορία σε όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα ως τις μέρες μας διασκελίζοντας με μοναδικό τρόπο τις περιοχές του δημοφιλούς και του λόγιου–, η Εθνική Λυρική Σκηνή αποδίδει φόρο τιμής σε μια επανάσταση που προηγήθηκε μεν της Ελληνικής, οδήγησε ωστόσο στην κατάρτιση ενός συνταγματικού μοντέλου πολιτειακής διακυβέρνησης βασισμένου στα πρότυπα και ιδεώδη της αρχαιοελληνικής δημοκρατίας.

Στις δύο συναυλίες της 22ας και 23ης Δεκεμβρίου, η Ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής θα ερμηνεύσει αποσπάσματα από τις ακόλουθες πολυβραβευμένες μουσικές συνθέσεις, οι οποίες έντυσαν σημαντικές ταινίες εμπνευσμένες από την Αμερικανική Επανάσταση, αποσπάσματα των οποίων θα προβάλλονται παράλληλα στη μεγάλη οθόνη της Αίθουσας Σταύρος Νιάρχος.

• Williamsburg: The Story of a Patriot (1957)

σκηνοθεσία Τζωρτζ Σήτον, μουσική Μπέρναρντ Χέρμαν

• Οι επαναστάτες του διαβόλου (1959)

σκηνοθεσία Γκάυ Χάμιλτον, μουσική Ρίτσαρντ Ρόντνυ Μπέννετ

• Πύρινος χείμαρρος (1939)

σκηνοθεσία Τζων Φορντ, μουσική Άλφρεντ Νιούμαν

• Οι επαναστάτες (1985)

σκηνοθεσία Χιου Χάντσον, μουσική Τζων Κοριλιάνο

• Ο πατριώτης (2000)

σκηνοθεσία Ρόλαντ Έμμεριχ, μουσική Τζων Ουίλλιαμς

• Γιοι της ελευθερίας (2015)

σκηνοθεσία Κάρι Σκόγκλαντ, μουσική Χανς Τσίμμερ

• Τζων Πωλ Τζόουνς (1959)

σκηνοθεσία Τζων Φάρροου, μουσική Μαξ Στάινερ

Μουσική διεύθυνση Τζων Τζέτερ

Καλλιτεχνική επιμέλεια Παναγής Παγουλάτος

Παρουσίαση Μαργαρίτα Βαρλάμου

H ιστορικός Άννα Καρακατσούλη θα μιλήσει για τη σχέση της Ελληνικής με την Αμερικανική Επανάσταση.

Με την Ορχήστρα της ΕΛΣ

Τιμές εισιτηρίων: 15€, 20€, 30€, 35€, 42€, 50€, 55€, 70€ • Φοιτητικό, παιδικό: 12€ • Περιορισμένης ορατότητας: 10€ | Προπώληση: Ταμεία ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ (2130885700, καθημερινά 09.00-21.00) & ticketservices.gr

>>>> Στο πλαίσιο των περιοριστικών μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας από τον κίνδυνο διασποράς του κορονοϊού και σύμφωνα με τις οδηγίες της Ελληνικής Πολιτείας, οι αίθουσες της ΕΛΣ στο ΚΠΙΣΝ λειτουργούν ως αμιγείς χώροι για εμβολιασμένους και νοσήσαντες, στο 100% της χωρητικότητάς τους (οι θεατές οφείλουν να επιδεικνύουν έγκυρο σχετικό πιστοποιητικό παράλληλα με την ταυτότητα ή το διαβατήριό τους). Τα παιδιά από 4 έως και 17 ετών μπορούν να εισέρχονται στις αίθουσες με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης, είτε με δήλωση αρνητικού αυτοδιαγνωστικού ελέγχου (self-test) τελευταίου 24ώρου.

Με την υποστήριξη της Πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα, για τον εορτασμό των 200 Χρόνων Φιλίας μεταξύ της Ελλάδας και των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής

Μέγας Δωρητής ΕΛΣ & Δωρητής επετειακού προγράμματος 2021 Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος

Η Λυρική Σκηνή ιδρύθηκε το 1940, αρχικά ως παράρτημα του Εθνικού Θεάτρου, δίνοντας παραστάσεις στο κτήριο Τσίλερ της οδού Αγίου Κωνσταντίνου. Η πρώτη παράσταση δόθηκε στις 5 Μαρτίου του 1940 με την οπερέτα του Γιόχαν Στράους “Νυχτερίδα”. Η πρεμιέρα έγινε με τη “Μαντάμα Μπατερφλάι” του Τζάκομο Πουτσίνι στις 25 Οκτωβρίου του 1940 (δύο μέρες πριν την κήρυξη του πολέμου από τους Ιταλούς), παρουσία πολλών πρεσβευτών, αλλά και του γιου του Πουτσίνι, Αντόνιο. Στις 20 Ιουνίου του 1940 η Ελληνίδα υψίφωνος Μαρία Κάλλας υπογράφει το πρώτο της επαγγελματικό συμβόλαιο με την ΕΛΣ. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι παραστάσεις μεταφέρθηκαν στο νεόδμητο τότε κινηματοθέατρο Παλλάς, διότι διέθετε καταφύγιο σε περίπτωση αεροπορικού συναγερμού. Το καλοκαίρι τα έργα ανέβαιναν στο θέατρο Παρκ (οδός Μαυροματαίων), καθώς επίσης και σε θερινή σκηνή που βρισκόταν στον κήπο της σημερινής πλατείας Κλαυθμώνος. Στις 9 Μαΐου του 1944 ο οργανισμός λαμβάνει τον χαρακτηρισμό Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου και καθιερώνεται το επίσημο όνομά του ως, Εθνική Λυρική Σκηνή. Οι παραστάσεις δίνονται πια στο πρώτο Θέατρο Ολύμπια, εκεί που μεταγενέστερα θα ανεγερθεί το σημερινό θέατρο, με εναρκτήριο έργο την όπερα Ρέα του Σπυρίδωνος Σαμάρα. Από το 1946 το ξεχωριστό τμήμα οπερέτας παρουσιάζει το θερινό του πρόγραμμα στο Θέατρο Μετροπόλιταν και το χειμερινό στο Θέατρο Κυβέλη.

Το 1958 εγκαινιάζεται το νεότερο Θέατρο Ολύμπια, σηματοδοτώντας μια άνθιση του οργανισμού, που περιλαμβάνει είκοσι παραγωγές τον χρόνο, πρώτες παρουσιάσεις (πρεμιέρες), καθώς και παραστάσεις στο Ωδείο Ηρώδου Αττικού και το Αρχαίο θέατρο Επιδαύρου. Πρώτη παράσταση στο νέο αυτό κτίριο είναι η Αΐντα του Βέρντι. Η παρουσία της Μαρίας Κάλλας υπήρξε καθοριστική για το καλλιτεχνικό ανάστημα του οργανισμού, που ωστόσο μπαίνει σε τροχιά ύφεσης με την άνοδο της Χούντας το 1967.

Με τη μεταπολίτευση ο οργανισμός περιέρχεται στο Υπουργείο Πολιτισμού, ενώ καταργείται το «πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων», μέχρι πρότινος απαραίτητο για την πρόσληψη προσωπικού και καλλιτεχνών. Σταδιακά, ο φορέας πολιτισμού διαγράφει ανοδική πορεία, με εμπλουτισμό του ρεπερτορίου του, συνεργασίες με αλλοδαπά λυρικά θέατρα, αλλά και τις σπουδαιότερες προσωπικότητες του ελληνικού καλλιτεχνικού χώρου της εποχής.

Τέσσερα πιάνα

Γιάννης Βακαρέλης, Κυπριανός Κατσαρής

Γιώργος-Εμμανουήλ Λαζαρίδης,Αχιλλέας Γουάστωρ

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου |20:30

Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης

Σε συνεργασίαμετην Εθνική Λυρική Σκηνή

Στο «Μπολερό» του Maurice Ravel χορεύει το Μπαλέτο της ΕΛΣ 

Χορογραφία | Κωνσταντίνος Ρήγος

Η προπώληση έχει αρχίσει

Με τέσσερις κορυφαίους δεξιοτέχνες σε ένα σπάνιο ρεσιτάλ για τέσσερα πιάνασυνεχίζονται, την Τετάρτη 6 Οκτωβρίου στις 8:30 το βράδυ, ο δημοφιλής κύκλοςΜεγάλοι Ερμηνευτέςκαι οι εκδηλώσεις για τα 30 χρόνια του του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Ο διεθνούς φήμης πιανίστας και Καλλιτεχνικός Διευθυντής τουΜΜΑΓιάννης Βακαρέληςυποδέχεταιστη σκηνή της Αίθουσας Χρήστος Λαμπράκης τρεις αγαπημένους σολίστ, τον Κυπριανό Κατσαρή, τον Γιώργο-Εμμανουήλ Λαζαρίδη και τον Αχιλλέα Γουάστωρ. Οι καταξιωμένοι πιανίστες θα παρουσιάσουν ένα πανόραμα διάσημων έργων του συμφωνικού και οπερατικού ρεπερτορίου σε ευφάνταστες μεταγραφές για τέσσερα πιάνα, οι οποίεςαποκαλύπτουν κρυμμένες πτυχές της αρχικής εκδοχής, μέσα από τον διαυγή και ευκρινή ήχο του πιάνου.

Σε αυτή την ξεχωριστή συναυλία το κοινό θα έχει την ευκαιρία να ακούσει την Εισαγωγή Ταγχώυζερ του RichardWagner[Ρίχαρντ Βάγκνερ] (μεταγραφή: CarlBurchard/Καρλ Μπούρχαρντ), το Κοντσέρτο αρ. 1 σε μι μείζονα, «Η άνοιξη» από τις «Τέσσερις εποχές» του AntonioVivaldi[Αντόνιο Βιβάλντι] σε μεταγραφή του πρόωρα χαμένου κύπριου πιανίστα Νικόλας Οικονόμου, τη Φαντασία Κάρμεν του GeorgesBizet[Ζωρζ Μπιζέ],(μεταγραφή: Αχιλλέας Γουάστωρ), τοΕμβατήριο Ράκοτσιτου FranzLiszt[Φραντς Λιστ], η αυθεντική εκδοχή του οποίου γράφτηκε από τον λαμπρό ούγγρο μουσουργό ειδικά για τέσσερα πιάνα, και τη Σουίτα μπαλέτου «Αλέξης Ζορμπάς» του Μίκη Θεοδωράκη(μεταγραφή: Αχιλλέας Γουάστωρ), που αποτελεί έναν μικρό φόρο τιμής στον πρόσφατα χαμένο μεγάλο συνθέτη. Τη βραδιά κλείνει το Μπολερό του MauriceRavel[ΜωρίςΡαβέλ] (μεταγραφή: JacquesDrillon/Ζακ Ντριγιόν), που χορογράφησε ο Κωνσταντίνος Ρήγος για το Μπαλέτο της ΕΛΣ, καλώντας μας να θυμηθούμε ότι το «μπολέρο» ήταν αρχικά ένας δραματικός και τεχνικά απαιτητικός χορός της Ισπανίας του 18ου αιώνα, με καστανιέτες.  Με αυτή την αφορμή ο γνωστός χορογράφος δημιουργεί ένα έργο μινιμαλιστικό,αυστηρό αλλά και ταυτόχροναρομαντικό. Τα κοστούμια δημιούργησε η ΤόταΠρίτσα ενώ οι φωτισμοί είναι του Χρήστου Τζιόγκα. Μετους Α΄ Χορευτές, τους Σολίστ, τους Κορυφαίους και το Corps de ballet της ΕΛΣ.

Η προπώληση για τη συναυλία «Τέσσερα πιάνα» έχει ήδη αρχίσει.

Λίγα λόγια για τους σολίστ

Ο Γιάννης Βακαρέλης…

…έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες συμφωνικές αίθουσες του κόσμου και έχει συνεργαστεί με κορυφαίες ορχήστρες και διακεκριμένους μαέστρους. Έχει επίσης συμπράξει με σημαντικά σχήματα μουσικής δωματίου, ενώ το όνομά του έχει συνδεθεί και με το βραβευμένο Διεθνές Φεστιβάλ Ναυπλίου, του οποίου είναι καλλιτεχνικός διευθυντής από το 1992. Για τη μουσική του προσφορά στην πολιτιστική μας ζωή έχει τιμηθεί με τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος από την Προεδρία της Δημοκρατίας. Επιπλέον, του έχει απονεμηθεί το Μεγάλο Βραβείο Μουσικής της Ένωσης Ελλήνων Μουσικών και Θεατρικών Κριτικών.

Ο πολυβραβευμένος πιανίστας και συνθέτης Κυπριανός Κατσαρής…

… διαπρέπει από το 1966 σε φημισμένες μουσικές αίθουσες του κόσμου, ενώ προσκαλείται τακτικά σε επετειακές και αθλητικές διοργανώσεις παγκοσμίου εμβελείας καθώς και σε διεθνείς διαγωνισμούς ως μέλος κριτικών επιτροπών. Το όνομά του περιλαμβάνεται σε έγκριτες εκδόσεις και μουσικές εγκυκλοπαίδειες. Έχει συνεργαστεί με διάσημες ορχήστρες και με θρυλικούς μαέστρους. Οι πολυάριθμες δισκογραφικές του καταθέσεις –ανάμεσά τους και παγκόσμιες πρεμιέρες χαμένων έργων– έχουν βραβευτεί από φορείς και έντυπα εγνωσμένου κύρους. Έχει τιμηθεί με τις διακρίσεις του Καλλιτέχνη της UΝΕSCO για την Ειρήνη, του Ιππότη των Γραμμάτων και των Τεχνών (Γαλλία) κ.ά.

Ο σολίστ, συνθέτης και παιδαγωγός Γιώργος-Εμμανουήλ Λαζαρίδης…

…έχει 30 χρόνια αδιάκοπης καλλιτεχνικής παρουσίας, με εκατοντάδες συναυλίες σε διεθνή φεστιβάλ και μουσικά κέντρα όλου του κόσμου. Ως σολίστ έχει συμπράξειμε κορυφαίες ορχήστρες, σημαντικούς μουσικούς και διακεκριμένα σχήματα μουσικής δωματίου. Διδάσκει σε σεμινάρια πανεπιστημίων του εξωτερικού, ενώ πέρυσι, εν μέσω πανδημίας, σε συνεργασία με την SafiraAntzusRamos, σχεδίασε και υλοποίησε το πρωτοποριακό διεθνές εκπαιδευτικό πρόγραμμα σύνθεσης MakeMusiCoviT. Ηχογραφήσεις του έχουν αποσπάσει διακρίσειςκαι έχουν επιλεγεί μεταξύ των καλύτερων εκτελέσεων όλων των εποχών.Ως συνθέτης έχει γράψει οργανική, χορωδιακή, θεατρική και χορευτική μουσική.Είναι ιδρυτικό μέλος της διεθνούς κοινότητας «Μουσικό Χωριό» και ιδρυτής της Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων MOYSA, ενώ διετέλεσε καλ.διευθυντής του ΟΜΜΘ και διευθυντής του Φεστιβάλ Δημητρίων καθώς και του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης.

Ο πολύπλευρος Αχιλλέας Γουάστωρ…

…δραστηριοποιείται ως πιανίστας, συνθέτης και ενορχηστρωτής. Ως σολίστέχει δώσει ρεσιτάλ σε όλη σχεδόν την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, ερμηνεύοντας έργα από το κλασικό ως το σύγχρονο ρεπερτόριο καθώς και δημιουργίεςελλήνων συνθετών, ενώ έχει συνεργαστεί μεαξιόλογες ελληνικές ορχήστρες αλλά και με τη σπουδαία μεσόφωνο Αγνή Μπάλτσα. Ως συνθέτης έχει παρουσιάσει έργα του στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η μεταγραφή του για τέσσερα πιάνα της Σουίτας «Αλέξης Ζορμπάς»του Μ. Θεοδωράκη, που θα ακουστεί στοΜΜΑ στις 6 Οκτωβρίου, ερμηνεύτηκε για πρώτη φορά το 2012 στο Φεστιβάλ R. Wagner (Γερμανία) από τον Κ. Κατσαρή, τον Γ.Βακαρέλη και τις αδελφές Oender. Έχει κάνει ενορχηστρώσειςγια πολλές θεατρικές και μουσικές παραγωγές.

Κωνσταντίνος Ρήγος

Χορογράφος και σκηνοθέτης, γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και χορό στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης (ΚΣΟΤ). Έχει υπογράψει πολυάριθμες παραστάσεις χορού και πολυσχιδείς δημιουργίες.

Από τον Φεβρουάριο του 2018 είναι Διευθυντής του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η πρώτη χορογραφία που παρουσίασε μετά την ανάληψη των καθηκόντων του είναι η Λίμνη των κύκνων. Από τον Σεπτέμβριο του 2019 ορίστηκε Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης.  Διετέλεσε καλλιτεχνικός υπεύθυνος του Χοροθεάτρου του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος (2001/05), για το οποίο χορογράφησε έργα όπως Η ωραία κοιμωμένη, Κυανοπώγων, Το ναυάγιο, Η μνήμη των κύκνων, Κιθαιρώνας, Ταξιδιώτης του χειμώνα, Xειμωνιάτικο ταξίδι, Δωμάτιο του Ιγκόρ κ.ά. Το 1990 ίδρυσε το Χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ, το οποίο συνέβαλε καθοριστικά στην ανάπτυξη του σύγχρονου χορού στην Ελλάδα και με το οποίο παρουσίασε έργα όπως Οι γάμοι, Δωμάτιο 5, Θα σε δω μέσα στα χρόνια – Ο κήπος, Δάφνις και Χλόη, Ο αθλητής, Οι 5 εποχές, Ξενοδοχείον Ορφέας, Ίκαρος – Αιφνίδια αποσυμπίεση, Η κυρία με τις καμέλιες, Άλκηστις, Το ρινγκ, Τρελή ευτυχία, Ουτοπία, Ταξιδιώτης του χειμώνα, Σχεδίασμα Β΄ – Ελεύθεροι πολιορκημένοι, Ντυμένοι / Γυμνοί κ.ά.

Χορογραφίες του έχουν βραβευτεί από διάφορους θεσμούς, έχουν αποσπάσει εγκωμιαστικά σχόλια σε πολυάριθμα διεθνή φεστιβάλ χορού ανά τον κόσμο και εξακολουθούν να διδάσκονται στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης. Έχει σκηνοθετήσει έργα από το ελληνικό και παγκόσμιο ρεπερτόριο, μιούζικαλ, παιδικές παραστάσεις, σόου, συναυλίες και μουσικά βίντεο καθώς και παραστάσεις-περφόρμανς στις οποίες παντρεύει όλες τις ιδιότητές του. Παραστάσεις του έχουν παρουσιαστεί σε πάνω από 40 διεθνή φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο καθώς επίσης στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, το Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, το Εθνικό Θέατρο, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, την Εθνική Λυρική Σκηνή, τον Θεατρικό Οργανισμό Κύπρου, το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά κ.ά.

Ως συνεργάτης χορογράφος έχει υπογράψει την κίνηση σε ταινίες και παραστάσεις έργων από το ελληνικό (αρχαίο και σύγχρονο) και το παγκόσμιο ρεπερτόριο, με σκηνοθέτες διαφορετικών στιλ και αναζητήσεων. Ως contributingartist και φωτογράφος έχει συνεργαστεί με πολυάριθμα περιοδικά, ενώ ως εικαστικός καλλιτέχνης έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις.

Μπαλέτο Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Ιδρύθηκε το 1939 ταυτόχρονα με τον λυρικό θίασο ως τμήμα του Εθνικού (τότε Βασιλικού) Θεάτρου. Πρώτος διευθυντής του υπήρξε ο διακεκριμένος τσέχος χορογράφος ΣάσαΜάχοφ.
Αρχικά, το σώμα λειτούργησε είτε ως μπαλέτο όπερας, δηλαδή συμμετέχοντας σε διάφορες παραγωγές λυρικού θεάτρου και οπερέτας, είτε παρουσιάζοντας αυτόνομες βραδιές χορού. Σταδιακά, ανέπτυσσε ολοένα και πιο φιλόδοξη δράση, παρουσιάζοντας ολοκληρωμένα μπαλέτα, ενώ από τη δεκαετία του 1980 άρχισαν να προστίθενται στο δραματολόγιο του οργανισμού ένα-ένα τα μεγάλα ρομαντικά έργα.

Το 1994 τη διεύθυνση Μπαλέτου ανέλαβε ο χορογράφος Λεωνίδας ντε Πιαν τον οποίο διαδέχτηκε η Άννα Πέτροβα. Αργότερα διευθύντρια διατέλεσε η διάσημη καναδή χορεύτρια και χορογράφος ΛυνΣύμουρ, την οποία ακολούθησαν ο ρώσος χορευτής και χορογράφος ΙρέκΜουχαμέντοφ και η Χριστιάνα Στεφάνου. Το φθινόπωρο του 2011 το Μπαλέτο της ΕΛΣ ανέλαβε ο ιταλός χορευτής και χορογράφος Ρενάτο Τζανέλλα. Το 2017, τη διεύθυνση του Μπαλέτου της ΕΛΣ ανέλαβε ο Αντώνης Φωνιαδάκης και το 2018  ο χορογράφος, σκηνοθέτης και εικαστικός καλλιτέχνης Κωνσταντίνος Ρήγος.

,Από την ίδρυσή του το Μπαλέτο της ΕΛΣ συνεργάστηκε με σημαντικούς έλληνες και ξένους χορογράφους, ενώ έχει παρουσιάσει τα σημαντικότερα μπαλέτα του κλασικού ρεπερτορίου,   καθώς και πολυάριθμα έργα σύγχρονων χορογράφων. Έχει πραγματοποιήσει περιοδείες και εκτός Ελλάδας, ενώ το 2000 η Εταιρεία Φίλων της ΕΛΣ του απένειμε το Βραβείο ΑΠΟΛΛΩΝ.

Τιμές εισιτηρίων

11 € (φοιτητές, νέοι έως 25 ετών, άνεργοι, ΑμεΑ, 65+, πολύτεκνοι) ●16 € ● 26 € ●34€●42€ ●52€ ●60€

Eισιτήρια

210 72 82 333, megaron.gr

και σε όλα τα καταστήματα

Στη συναυλία «Τέσσερα πιάνα» θα τηρηθούν όλα τα προβλεπόμενα μέτρα υγειονομικής προστασίας. Περισσότερες πληροφορίες εδώ:

https://www.megaron.gr/metra-prolipsis-kata-tou-covid-19-sto-megaro-mousikis-athinon/

Πληροφορίες

http://www.megaron.gr

https://www.facebook.com/megaron.gr

https://www.instagram.com/megaron_athens/

https://www.youtube.com/user/AthensConcertHall

https://twitter.com/MegaronAthens