Ο Χοσέ Ραμόν Φερνάντες Άλβαρες, άλλοτε στρατιωτικός που διαδραμάτισε καίριο ρόλο στον Κόλπο των Χοίρων ως ένας από τους διοικητές των επαναστατικών ένοπλων δυνάμεων της Κούβας υπό την ηγεσία του Φιδέλ Κάστρο , συμβάλλοντας να αποκρουστεί η εισβολή εξορίστων που υποστηρίζονταν από τις ΗΠΑ, πέθανε την Κυριακή σε ηλικία 95 ετών.

   Ο Φερνάντες κατέληξε τις πρώτες πρωινές ώρες χθες, σύμφωνα με κρατικά ΜΜΕ. Δεν δόθηκαν πληροφορίες για τα αίτια του θανάτου του. Η κατάσταση της υγείας του επιδεινωνόταν τα τελευταία χρόνια κι είχε εισαχθεί σε νοσοκομείο πριν από αρκετούς μήνες.

   Ο Φερνάντες εντάχθηκε στις ένοπλες δυνάμεις της Κούβας τη δεκαετία του 1940 και εκπαιδεύθηκε και στις ΗΠΑ. Εντάχθηκε στην αντίσταση εναντίον της δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα τη δεκαετία του 1950· συνελήφθη και φυλακίστηκε το 1956. Παρέμεινε στη φυλακή μέχρι τον θρίαμβο της επανάστασης υπό τον Κάστρο, το 1959.

   Μετά την επικράτηση των επαναστατικών δυνάμεων, ο Φερνάντες τέθηκε επικεφαλής της εκπαίδευσης των μονάδων της πολιτοφυλακής, λόγω της πολύχρονης εμπειρίας του στις ένοπλες δυνάμεις. Ονομάστηκε κομαντάντε το 1961 και αποστρατεύθηκε με τον βαθμό του ταξίαρχου των επαναστατικών ένοπλων δυνάμεων το 1966.

   Ο Φιδέλ και ο Ραούλ Κάστρο θεωρούσαν τον Φερνάντες άνθρωπο στον οποίο μπορούσαν να βασίζονται πάντα και ο πρώην στρατιωτικός υπηρέτησε επί δεκαετίες σε υψηλόβαθμες θέσεις στις ένοπλες δυνάμεις, στην κυβέρνηση και στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Χρημάτισε μεταξύ άλλων σύμβουλος της προεδρίας της Κούβας, υπουργός Παιδείας και πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της χώρας.



ΑΠΕ

Νεκρός εντοπίστηκε το απόγευμα της Κυριακής στο σπίτι του στον Μασταμπά Ηρακλείου, ένας άνδρας ηλικίας 40-45 ετών.

Φως στα αίτια του θανάτου του θα ρίξει η διενέργεια της νεκροψίας – νεκροτομής που έχει ήδη παραγγελθεί, καθώς η σορός μεταφέρθηκε στο νεκροτομείο

Νεκρός εντοπίστηκε σήμερα το μεσημέρι ένας άνδρας 65 περίπου ετών, σε βραχώδες σημείο της ακτής περιμετρικά του λιμένα Βουλιαγμένης.

Η σορός του μεταφέρθηκε με ασθενοφόρο όχημα του ΕΚΑΒ στο Γενικό Νοσοκομείο Βούλας «Ασκληπιείο».

Από τη Λιμενική Αρχή Βουλιαγμένης που διενεργεί την προανάκριση, παραγγέλθηκε διενέργεια νεκροψίας-νεκροτομής στην Ιατρική σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.




Πηγή ΕΡΤ

Σεισμική δόνηση έπληξε χθες Κυριακή τμήμα του δυτικού Ιράν, κοντά στα σύνορα με το Ιράκ, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 75 άνθρωποι, οι περισσότεροι πάντως ελαφρά, δήλωσε ο επικεφαλής του κέντρου άμεσης ιατρικής βοήθειας της Ισλαμικής Δημοκρατίας, ο Πιρχουσέιν Κουλιβάντ.

   Κατά το αμερικανικό Γεωλογικό Ινστιτούτο (USGS), ο σεισμός της Κυριακής είχε μέγεθος 5,5 βαθμών. Αρχικά, το USGS είχε εκτιμήσει πως η ισχύς της δόνησης ήταν 5,9 βαθμοί.

   Σύμφωνα τον Κουλιβάντ, πλην ενός όλοι οι τραυματίες πήραν εξιτήριο από τα νοσοκομεία όπου διακομίστηκαν μετά τον σεισμό στην Γκιλάν Γαρμπ, στην επαρχία Κερμανσάχ.

   Τον Νοέμβριο, σεισμική δόνηση 6,3 βαθμών είχε πλήξει το δυτικό Ιράν, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν πάνω από 700 άνθρωποι, οι περισσότεροι ελαφρά.

   Το Ιράν πλήττεται μάλλον συχνά από ισχυρούς, ενίοτε εξαιρετικά καταστροφικούς, σεισμούς. Το 2003, σεισμική δόνηση 6,6 βαθμών στη νοτιοανατολική επαρχία Κερμάν στοίχισε τη ζωή σε 33.000 ανθρώπους και ισοπέδωσε την πόλη Μπαμ και την ακρόπολή της, ανακηρυγμένη μνημείο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την Εκπαιδευτική, Επιστημονική και Επιμορφωτική Οργάνωση των Ηνωμένων Εθνών (UNESCO).





ΑΠΕ

Η μείωση του πληθυσμού στην Ελλάδα που ξεκίνησε από τις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας συνεχίζεται απρόσκοπτα.

Στη μείωση αυτή συμβάλει σημαντικά το ισοζύγιο γεννήσεων και θανάτων που είναι όλο και περισσότερο αρνητικό.

Τίθεται έτσι ένα ερώτημα: οι θάνατοι που είναι περισσότεροι από τις γεννήσεις την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια θα συνεχίσουν να υπερτερούν και στο μέλλον, με αποτέλεσμα το φυσικό ισοζύγιο να παραμένει αρνητικό;

Απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα δίνει πρόσφατη μελέτη του καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας και διευθυντή του Εργαστηρίου Δημογραφικών και Κοινωνικών Αναλύσεων Βύρωνα Κοτζαμάνη, ο οποίος μίλησε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

 

Οι θάνατοι καθ' όλη τη μεταπολεμική περίοδο αυξάνονται σχεδόν σταθερά παρόλο που την τελευταία 65ετία ο μέσος όρος ζωής έχει αυξηθεί κατά, σχεδόν, 15 χρόνια. Αντίφαση; αναρωτιέται ο καθηγητής, για να απαντήσει "προφανώς όχι", εξηγώντας στη συνέχεια:

 "Η αύξηση των θανάτων οφείλεται στην προοδευτική γήρανση του πληθυσμού μας, στην αύξηση δηλαδή του «βάρους» των 65 ετών και άνω (ακόμη δε περισσότερο στην αύξηση του «βάρους» των 85 και άνω). Οι μεν 65 και άνω σε απόλυτες τιμές πενταπλασιάστηκαν σχεδόν ανάμεσα στο 1951 και το 2018 (και το ποσοστό τους στον συνολικό πληθυσμό από 6,8% αυξήθηκε στο 22%), ενώ την ίδια περίοδο, ο αριθμός των 85 και άνω υπερ-δεκαπλασιάστηκε και το ειδικό τους βάρος στο εσωτερικό της ομάδας των 65 ετών και άνω από 5,8% το 1951 εγγίζει το 15% το 2018".

 "Ταυτόχρονα", προσθέτει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής "όλοι ξέρουμε ότι η θνησιμότητα αυξάνεται σημαντικά μετά τα 65 έτη, ταχύτατα δε μετά τα 85 έτη. Έτσι, παρόλο που οι πιθανότητες ζωής μας αυξήθηκαν την τελευταία 65ετία, η αύξηση του αριθμού των ηλικιωμένων οδήγησε στην αύξηση του αριθμού των θανάτων που υπερδιπλασιάσθηκαν ανάμεσα στην πρώτη μεταπολεμική πενταετία και στην τελευταία αντίστοιχη (2013-2017).
Ο αριθμός των θανάτων αναμένεται όμως να αυξηθεί και τις δυο επόμενες δεκαετίες καθώς τα κέρδη στη μέση προσδοκώμενη ζωή θα επιβραδυνθούν και ταυτόχρονα τόσο το πλήθος όσο και το ποσοστό των άνω των 65 ετών θα συνεχίσει να αυξάνεται μέχρι και το 2035 (αύξηση από 300 έως 500 χιλ και από το 21% στο 27-28% του συνολικού πληθυσμού αντίστοιχα)".

Η πορεία των γεννήσεων την ίδια περίοδο ήταν διαφορετική. Ειδικότερα, συνεχίζει ο καθηγητής, ενώ μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 ο αριθμός τους υπερέβαινε σταθερά τις 140.000, την επόμενη δεκαετία καταγράφεται μια σημαντική πτώση (102.000 το 1990). Η πτώση αυτή θα ανακοπεί στη συνέχεια (οι γεννήσεις θα σταθεροποιηθούν γύρω από τις 100.000 την δεκαετία του 1990), θα καταγραφεί δε ακόμη και μια μικρή αύξησή τους ανάμεσα στο 2001 και το 2008. Στη συνέχεια όμως οι πρότερες τάσεις αναστρέφονται και το 2017 οι γεννήσεις δεν υπερβαίνουν πλέον τις 85.500 με αποτέλεσμα το φυσικό ισοζύγιο να είναι αρνητικό κατά 36.000.

 Μπορούμε μήπως να ελπίζουμε ότι τις επόμενες δεκαετίες οι γεννήσεις θα ανακάμψουν σημαντικά και το φυσικά μας ισοζύγια να γίνουν πάλι θετικά, όπως ήταν μέχρι και το 2009;

Ο κ. Κοτζαμάνης εκτιμά ότι αυτό είναι αδύνατον και εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ τους λόγους. Καταρχάς, λέει, ότι ο πληθυσμός των γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας τις δυο επόμενες δεκαετίες (των γυναικών δηλαδή αυτών που θα είναι σε ηλικία να τεκνοποιήσουν) αναμένεται να μειωθεί (κατά 300 χιλ. ανάμεσα στο 2018 και το 2035), ενώ ταυτόχρονα δεν υπάρχουν βάσιμες πιθανότητες ότι θα αυξηθεί ο μέσος αριθμός παιδιών που θα φέρουν στον κόσμο οι γυναίκες αυτές. Αλλά ακόμη και αυτό αν γίνει, εάν δηλαδή οι γυναίκες που γεννήθηκαν ανάμεσα στο 1980 και το 2000 αυξήσουν λίγο την γονιμότητά τους, φέρνοντας στον κόσμο κατά μέσο όρο από 1,5 παιδιά έως 1,7-1,8 παιδιά, ο μέσος ετήσιος αριθμός των γεννήσεων την περίοδο 2018-2035 δύσκολα θα ξεπεράσει τις 95.000.

Με δεδομένο, εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ότι οι θάνατοι την ίδια περίοδο θα ανέλθουν στην ευνοϊκότερη των περιπτώσεων στις 135.000 και στη δυσμενέστερη στις 140.000/έτος, ακόμη και αν υιοθετήσουμε το πλέον ευνοϊκό για τις γεννήσεις σενάριο τα φυσικά μας ισοζύγια μέχρι το 2035 δεν πρόκειται να αλλάξουν πρόσημο: θα παραμείνουν αρνητικά κατά 40.000-45.000 ανά έτος.

Με βάση τα δεδομένα αυτά, ακόμη και στην περίπτωση που το μεταναστευτικό ισοζύγιο (έξοδοι-είσοδοι) την ίδια περίοδο παραμείνει μηδενικό -όσοι έξοδοι τόσοι και είσοδοι- το 2035, στην πλέον ευνοϊκή περίπτωση θα είμαστε 700 έως 800 χιλ. λιγότεροι σε σχέση με το 2018, και ασφαλώς λιγότεροι από 10 εκατομμύρια.

Φυσικά, αν το μεταναστευτικό ισοζύγιο των επόμενων ετών -μέχρι και το 2035- παραμείνει αρνητικό (όπως και για την περίοδο 2010-2017), ο πληθυσμός της Ελλάδας θα μειωθεί ακόμη περισσότερο, καταλήγει μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Βύρωνας Κοτζαμάνης.

Ένα νέο κύμα κακοκαιρίας, ο «Τηλέμαχος», θα επηρεάσει από τη Δευτέρα την Ελλάδα.

Σύμφωνα πάντως με την μετεωρολογική υπηρεσία meteo του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών (EAA), το νέο κύμα κακοκαιρίας δεν θα έχει τη διάρκεια της κακοκαιρίας «Σοφία» και τα φαινόμενα δεν θα είναι γενικευμένα, αλλά θα εκδηλωθούν κυρίως στις περιοχές από το ύψος της Θεσσαλίας και νοτιότερα.

Ο «Τηλέμαχος» έρχεται -όπως η «Σοφία»- και αυτός από τα βόρεια, καθώς ψυχρότερες αέριες μάζες κινούνται προς τη χώρα μας, φέρνοντας χιονοπτώσεις σε περιοχές με πολύ χαμηλό υψόμετρο και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.

Στο μεταξύ σε υποχώρηση βρίσκεται η κακοκαιρία «Σοφία», η οποία δημιούργησε πολλά προβλήματα σχεδόν σε ολόκληρη τη χώρα, με ισχυρές βροχές, πυκνές χιονοπτώσεις και θυελλώδεις ανέμους. Παρόλα αυτά, σύμφωνα με το meteo/ΕΑΑ, η ατμοσφαιρική κυκλοφορία ευνοεί τη μεταφορά ψυχρών αέριων μαζών, με αποτέλεσμα οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και τα τοπικά φαινόμενα να συνεχισθούν και την Κυριακή.

Αναλυτικότερα, την ημέρα των Θεοφανίων σχετικά βελτιωμένος θα είναι ο καιρός στα ηπειρωτικά με λίγες νεφώσεις παροδικά αυξημένες και τοπικές βροχές στο Ιόνιο και το Νότιο Αιγαίο και πιθανόν στη Δυτική Πελοπόννησο και πρόσκαιρες χιονοπτώσεις στον Έβρο. Θα υπάρχουν όμως πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, με αποτέλεσμα τις πρωινές ώρες να σημειωθεί παγετός τοπικά ισχυρός στα κεντρικά και στα βόρεια τοπικά ολικός, ενώ τις βραδινές ώρες στο Βόρειο Αιγαίο αναμένονται βροχές ή χιονόνερο και στη Χαλκιδική χιονόνερο ή χιονοπτώσεις σε περιοχές με χαμηλό υψόμετρο.




ΑΠΕ

Τους στίχους ενός τουρκικού λαϊκού τραγουδιού, που αναφέρει μεταξύ άλλων την φράση «θα ρίξω τους Έλληνες στη θάλασσα» απήγγειλε ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κατά τη διάρκεια εκδήλωσης για την ανακοίνωση των υποψηφίων του κόμματός του στη Σμύρνη για τις δημοτικές εκλογές της 31ης Μαρτίου.

Σύμφωνα με τουρκικά ΜΜΕ στην ομιλία του στη Σμύρνη ο Τούρκος πρόεδρος είπε: «Ένα λαϊκό τραγούδι που μιλά για την κατοχή της Σμύρνης. Κοιτάξτε τα συναισθήματα δημιούργησαν στον λαό μας εκείνες οι μαύρες μέρες της κατοχής» και απήγγειλε στίχους του τραγουδιού: «Όμορφη Σμύρνη, δεν φεύγει ο καπνός. Την ημέρα στην φαντασία μου, το βράδυ στη σκέψη μου. Η αλεπού δεν μπορεί να μπει στο κρεβάτι του λιονταριού. O ποταπός Έλληνας δεν θα τα καταφέρει. Θα ρίξω τους Έλληνες στη θάλασσα».

Στη συνέχεια ο Ερντογάν απευθυνόμενος στους συγκεντρωθέντες, είπε: «Σμύρνη, είμαστε έτοιμοι να αγωνιστούμε κατά των αλεπούδων και των ποταπών που βρίσκονται εκτός και εντός και προσπαθούν να μπουν στο κρεβάτι του λιονταριού; Σμύρνη, είμαστε έτοιμοι να εργαστούμε μέρα νύχτα για να μην αφήσουμε να πραγματοποιήσουν τους σκοπούς τους οι ποταποί που βρίσκονται εκτός και εντός; Σμύρνη, είμαστε έτοιμοι, όπως ακριβώς έκανε ο βετεράνος Πασάς, να ρίξουμε στη θάλασσα αυτούς που έχουν βάλει στο μάτι την ελευθερία και το μέλλον σου;».






ΑΠΕ

Πριν 17 ακριβώς χρόνια, 1^η Ιανουαρίου του 2002, ο Κ. Σημίτης, ο --αρχιτέκτονας της ελληνικής τραγωδίας-, έβγαζε με πανηγυρικό τρόπο από ένα ΑΤΜ, τα πρώτα «ελληνικά» ευρώ. Η «ισχυρή» Ελλάδα έμπαινε στην ένωση των «ισχυρών». Συγχρόνως, όλο το δημόσιο χρέος μετατράπηκε την παραμονή εκείνης της πρωτοχρονιάς, από δραχμές σε ευρώ. Αλλά, το «θέμα» του χρέους, ήταν στα «ψιλά» γράμματα για τους οικονομολογούντες της «χρυσής» εποχής.

Λίγο αργότερα, το 2003, το ΔΝΤ βάραγε το καμπανάκι και «προειδοποίησε» την κυβέρνηση. Η απώλεια ανταγωνιστικότητας, λόγω της αύξησης της πραγματικής συναλλαγματικής ισοτιμίας που είχε υποστεί η Ελλάδα από την ένταξή της στην ευρωπαϊκή νομισματική ένωση ήταν δραματική.  Άρα για να αντέξει η ελληνική οικονομία στο ευρώ, απαιτούνταν άμεσα διαρθρωτικά μέτρα και ένα πρόγραμμα δημοσιονομικής πειθαρχίας ώστε να επιτευχθεί επείγουσα εσωτερική υποτίμηση. Η κυβέρνηση Σημίτη έπρεπε να πάρει σκληρά μέτρα εσωτερικής υποτίμησης και να οδηγήσει την χώρα σε βαθιά ύφεση για να ισορροπήσει στο κοινό νόμισμα. Όμως, τότε, ήμασταν μπροστά στο «πάρτι» των Ολυμπιακών αγώνων. Εξάλλου, πώς μετά τους πανηγυρισμούς της έλευσης του ευρώ να περάσεις σε άγρια λιτότητα; Να κτυπήσεις άγρια τους μισθούς; Και με ποιόν κοινωνικό συσχετισμό; Ο απόηχος των κινητοποιήσεων για το ασφαλιστικό του Γιαννίτση, δεν επέτρεπε καν την σκέψη. Έτσι, ο αρχιτέκτονας της καταστροφής, έκανε το «κορόιδο» και παρέδωσε, στην κυβέρνηση Καραμανλή. Ούτε η κυβέρνηση αυτή όμως, μπορούσε να βάλει την χώρα, σε τροχιά προσαρμογής στο ευρώ. Είτε λόγω απίθανου πολιτικού κόστους, (υπέστη άλλωστε συντριπτική ήττα σε άλλο μικρότερης σημασίας ζήτημα, με το άρθρο 16) είτε και λόγω «άγνοιας». Είτε μάλλον, λόγω συνδυασμού και των δύο. Άλλωστε εκείνη την περίοδο και η αριστερά όλων των αποχρώσεων (με ελάχιστες εξαιρέσεις προσώπων) πιάστηκε με τις πυτζάμες. Είναι αλήθεια ότι ο Καραμανλής, λίγο πριν τις εκλογές, κάτι ψέλλισε, αλλά από το να πιεί από το πικρό ποτήρι του Δ.Ν.Τ., προτίμησε την «έξοδο» σε κάποια ταβέρνα με κεφτεδάκια στην Ραφήνα.

Όταν η κρίση ξεκίνησε στις ΗΠΑ, ο τότε υπουργός οικονομικών κ. Αλογοσκούφης, διαλαλούσε στη βουλή, ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν είναι εκτεθειμένες και η Ελλάδα ήταν θωρακισμένη. Όμως η κρίση στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού νότου, είχε ως αιτία την αδυναμία τους να έχουν κοινό νόμισμα με την Γερμανία. Η Ελλάδα χωρίς την δυνατότητα εξωτερικής υποτίμησης κατέρρεε παραγωγικά, δημιουργώντας ένα απίθανο εξωτερικό εμπορικό έλλειμμα που καλύπτονταν με εξωτερικό δανεισμό. Οι αγορές που δεν είναι τυφλές είδαν την πραγματικότητα και με την αγαστή βοήθεια του Γ. Παπανδρέου, την έστειλαν στο Δ.Ν.Τ και στην αγκαλιά της τρόικας. Η προσαρμογή στο ευρώ θα ήταν βίαιη μέσω της αιτιολογίας της χρεοκοπίας που το ίδιο επέφερε και τελικά μέσω της παράδοσης κάθε έννοιας Λαϊκής Κυριαρχίας. Στο τέλος ο Τσίπρας, ως εντολοδόχος του ξένου παράγοντα, ποδοπάτησε και το δημοψήφισμα, εξευτελίζοντας, την μεγαλύτερη στιγμή λαϊκής βούλησης για την ελληνική δημοκρατία.

Ο Σημίτης από αρχιτέκτονας της καταστροφής, άρχισε να γίνεται και ο προφήτης της. Σαν να ξέχασε τα περί ισχυρής Ελλάδας, λες και έπαθε αμνησία, και έτσι, το 2008 δημοσιεύει ένα βιβλίο, με τίτλο «η κρίση». Παραμονές της πρωτοχρονιάς (Δεκέμβριο) του 2009 λέει στη βουλή, αυτά που η κυβέρνησή του ήξερε μέσω της έκθεσης του Δ.Ν.Τ. (τουλάχιστον) από τον Ιούνιο του 2003: «Αποτελεί κοινό μυστικό στους κύκλους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής ότι η Ελλάδα δεν προσαρμόζεται στις επιταγές της ΟΝΕ και ότι επίσης οι όποιες νουθεσίες και επιτηρήσεις δεν αρκούν. …ΗΕλλάδα, πιστεύουν, καλό θα ήταν να αναγκαστεί να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για να εξασφαλίσει τον απαραίτητο δανεισμό, ώστε η παρακολούθηση της ελληνικής οικονομίας…….».  

«Προχθές», «ξαναχτύπησε», μέσα από την συνέντευξη στο Βήμα της Κυριακής, λέγοντας πάλι το προφανές: «Στην Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρείται βέβαιο ότι η Ελλάδα μετά το 2018 θα προσφύγει γρήγορα στον δανεισμό από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας…..»

Το φάντασμα της Δραχμής πλανιέται πάλι πάνω από την Ελλάδα καθώς οδεύουμε προς το 4^ο μνημόνιο. Παρά την σκληρή λιτότητα, την μετανάστευση, την γενικευμένη αποψίλωση της χώρας, όλα αποδεικνύουν, ότι η ελληνική οικονομία δεν χωράει στην οικογένεια της ΟΝΕ, αδυνατεί με άλλα λόγια, να προσαρμοστεί στο ευρώ.

Στη θέση του Αλογοσκούφη και της κυβέρνησης Καραμανλή είναι σήμερα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα, είναι αυτοί που δηλώνουν ότι η Ελλάδα είναι «θωρακισμένη» με τα μαξιλαράκια της, και κυβερνούν με το μεγάλο ανέκδοτο, της εξόδου από τα μνημόνια. Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως τραγωδία για τον λαό και ως φάρσα για την κυβέρνηση Τσίπρα.

Η πικρή αλήθεια είναι, ότι η παραγωγική ικανότητα της χώρας και κυρίως η αναιμική παρουσία βιομηχανίας-μεταποίησης δεν της επιτρέπει την παραμονή στον σκληρό πυρήνα της Ε.Ε.. Η ΟΝΕ αποδιοργάνωσε και διάλυσε την ήδη λαβωμένη από την συμμετοχή στην κοινή αγορά (και πιο πριν στην τελωνειακή ένωση) ελληνική οικονομία.

Η «χρυσή» εποχή του ευρώ, ( έως το 2007) όπου ο δανεισμός (ιδιωτικός και δημόσιος) ήταν «φτηνός» και «άφθονος» αποτελεί παρένθεση στον «Γολγοθά» της προσαρμογής στο ευρώ. Τότε η Ελλάδα (για να θυμόμαστε μια που την πολιτική ημι-ελίτ του τόπου είναι ίδιον να την δέρνει η αμνησία) δανειζόταν με σχεδόν μηδενικά πραγματικά επιτόκια, μια που ο πληθωρισμός ήταν μεγάλος και περίπου ίσος με το ονομαστικό επιτόκιο δανεισμού του δημόσιου χρέους. Το ίδιο μηδενική ήταν και η διαφορά των επιτοκίων ανάμεσα στα γερμανικά και ελληνικά δεκαετή ομόλογα. Πάρο όλα αυτά τα «μαγικά» χρεοκοπήσαμε…..

Σήμερα ο πληθωρισμός είναι αναιμικός, τα πραγματικά επιτόκια είναι μεγάλα (3%-4%), και θα μεγεθυνθούν περισσότερο λόγω αλλαγής πολιτικής της Ε.Κ.Τ. , το ίδιο και η διαφορά από τα γερμανικά ομόλογα (>4%), ενώ η ανάπτυξη (που τότε τροφοδοτούνταν κατά το μεγαλύτερο μέρος από τον εξωτερικό δανεισμό) θα κινηθεί τα επόμενα χρόνια   στο «μισό» της «χρυσής» εποχής (στο υπεραισιόδοξο σενάριο). Η Ελλάδα βυθίζεται κάτω από την τριπλή λαβίδα: Χρέους, Ευρωζώνης-Κοινής αγοράς, Υποχρεωτικής Λιτότητας, στην πιο βαθιά και παρατεταμένη  κρίση που έχει γνωρίσει ποτέ ανεπτυγμένη ή μέσης κεφαλαιοκρατικής ανάπτυξης χώρα μεταπολεμικά. Εντός της Ε.Ε. έχει μετατραπεί-λόγω των υψηλών πρωτογενών πλεονασμάτων που δαπανούνται για το χρέος- σε δότρια χώρα. Για πρώτη φορά μια αδύναμη περιφερειακή χώρα πληρώνει αδρά για την συμμετοχή της στην Ε.Ε..

Υπό τις παρούσες συνθήκες το 4^ο, το 5^ο,το 6^ο, μνημόνιο είναι μπροστά μας. Το ίδιο όμως και το φάντασμα της δραχμής. Το παραμύθι της εξόδου από τα μνημόνια θα τελειώσει άτσαλα και αυτό μέσα στο 2019. Οι όποιες ψευδαισθήσεις θα εξατμιστούν, και η συζήτηση για την Δραχμή αντικειμενικά θα επανέλθει. Το πόσο σύντομα, θα ξαναλειτουργήσει ο Χολαργός και η Ελλάδα θα ανακτήσει τα μέσα οικονομικής πολιτικής για να βγει από την κρίση βγαίνοντας και πρώτη από τις ευρωπαϊκές χώρες, από την συνθήκη του Μάαστριχτ, με ενισχυμένες τις δυνάμεις της εργασίας και της δημοκρατίας εναπόκειται κύρια στον λαϊκό παράγοντα και σε «άλλα» που δεν είναι αντικείμενο του παρόντος άρθρου. Το βέβαιον είναι, ότι η επιστροφή στη ΔΡΑΧΜΗ έχει επιταχυνόμενη δυναμική και το τέλος του ελληνικού ευρώ γίνεται όλο και πιο πιθανό, λόγω των αντικειμενικών οικονομικών συνθηκών. 






Κώστας Παπουλής

Σχέδιο Β

Οι τρεις τους είχαν ξεκινήσει με το αυτοκίνητο του ενός, προκειμένου να πάνε στη λαϊκή στο Βρωμοπούσι κι έκτοτε χάθηκαν τα ίχνη τους.

Οι συγγενείς τους ειδοποίησαν τις αρχές για την εξαφάνισή τους και τελικά δυστυχώς το απόγευμα του Σαββάτου εντοπίστηκε η γυναίκα της παρέας, αλλά νεκρή.

Το όχημα στο οποίο επέβαιναν εντοπίστηκε μετά το Βρωμοπούσι, στην περιοχή Ομβρυόκαστρο σε κοίτη ρέματος, και μέσα σε αυτό στο πίσω κάθισμα βρισκόταν νεκρή η γυναίκα.

Αναφορικά με τις συνθήκες που συνέβη το τραγικό δυστύχημα, εκτιμάται ότι το αυτοκίνητο παρασύρθηκε από τα ορμητικά νερά που κάλυπταν τον δρόμο την Πέμπτη, λόγω της ισχυρής νεροποντής που έπληξε την περιοχή

Εξακολουθούν να αγνοούνται ο σύζυγος και ο κουμπάρος της και η αστυνομία σε συνεργασία με την πυροσβεστική συνεχίζουν τις έρευνες.



ΑΠΕ