Να ηττηθεί το πραξικόπημα του αντιδραστικού Γκουάιδο και των ιμπεριαλιστών στη Βενεζουέλα

Υπεράσπιση και Βάθεμα της «Μπολιβαριανής Επανάστασης», για τη νίκη των εργατικών και λαϊκών μαζών

Στις 23 Ιανουαρίου, οι ΗΠΑ σε συνεργασία με την εγχώρια αντίδραση στην Βενεζουέλα, ξεκίνησαν ένα πραξικόπημα ενάντια στον εκλεγμένο πρόεδρο της χώρας Νικολάς Μαδούρο και την κυβέρνησή του, αναγνωρίζοντας τον Χουάν Γκουάιδο, επικεφαλής της νόθας «Εθνοσυνέλευσης», ηγέτη της αντιδραστικής και νεοφιλελεύθερης «αντιπολίτευσης», ο οποίος αυτοανακυρήχθηκε  «μεταβατικός πρόεδρος». Η κυβέρνηση των ΗΠΑ με τον αντιπρόεδρο Μάικ Πενς και τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ και ακολούθως μια «συμμαχία προθύμων» στη Λ. Αμερική (Βραζιλία, Κολομβία, Αργεντινή, Παραγουάη, Χιλή, Γουατεμάλα, Εκουαδόρ) –οι περισσότερες χώρες με δεξιούς–ακροδεξιούς προέδρους– αναγνώρισαν τον Γκουάιδο. Ακυρώνοντας κάθε έννοια λαϊκής/εθνικής κυριαρχίας και την απόφαση του Βενεζουελάνικου λαού να ορίζει τις τύχες του, επεμβαίνουν με ωμό και προκλητικό τρόπο στα εσωτερικά μιας άλλης χώρας, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά πώς οι λαοί δεν είναι γι’ αυτούς τίποτα μπροστά στα συμφέροντα μιας χούφτας πολυεθνικών, επιχειρηματιών και των πολιτικών τους αντιπροσώπων.

Οι δήθεν υπέρμαχοι της δημοκρατίας έσπευσαν αμέσως να αναγνωρίσουν τον σφετεριστή πραξικοπηματία Γκουάιδο, ο οποίος δεν είχε καν θέσει προεδρική υποψηφιότητα στις προηγούμενες εκλογές (Μάιος 2018, όπου αναδείχτηκε ο Μαδούρο με 67,8%) και «ψήφισε» ο ίδιος τον εαυτό του! Από κοντά ο Πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ Ντόναλντ Τουσκ πήρε θέση ενάντια στον Μαδούρο –πράγμα που έχουν κάνει οι Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία κ.ά.–, καλώντας και άλλες ευρωπαϊκές χώρες να προχωρήσουν στην αναγνώριση του Γκουάιδο. Οι ιμπεριαλιστές και τα τσιράκια τους, όταν δεν τους αρέσουν συγκεκριμένα καθεστώτα και αποτελέσματα εκλογικών διαδικασιών, επιχειρούν να τα ανατρέψουν χωρίς να διστάζουν μπροστά σε οποιοδήποτε μέσο. Δήθεν τους ενδιαφέρουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες του Βενεζουελάνικου λαού, χαρακτηρίζοντας τον Μαδούρο «δικτάτορα» και το καθεστώς του «διεφθαρμένο». Στην πραγματικότητα το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ελέγξουν αυτό που θεωρούν «πίσω αυλή» τους (Λ. Αμερική), η αποτροπή της οικονομικής και πολιτικής διείσδυσης των νεοαναδυόμενων δυνάμεων στην περιοχή (Ρωσία, Κίνα) και να βάλουν χέρι στα τεράστια αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου της Βενεζουέλας.

Είναι τα δικά τους «ζωτικά συμφέροντα» που επιχειρούν να προστατεύσουν και μαζί με αυτά να ταΐσουν και να στήσουν στα πόδια του ένα μαύρο μέτωπο συναποτελούμενο από δεξιά, ακροδεξιά και ούλτρα νεοφιλελεύθερα καθάρματα, για να στραγγαλίσουν τις κατακτήσεις της «Μπολιβαριανής Επανάστασης», που για πρώτη φορά στην πολύπαθη ιστορία τους είχαν γνωρίσει τα τελευταία 20 χρόνια οι λαϊκές μάζες της Βενεζουέλας, με πρωτοστάτη τη μεγάλη μορφή του εκλιπόντος Ούγκο Τσάβες. Μερικές από αυτές τις κατακτήσεις είναι: εθνικοποιήσεις τομέων–κλειδιά της οικονομίας, καταπολέμηση της φτώχειας και του αναλφαβητισμού, πρόγραμμα κατασκευής λαϊκών κατοικιών και διανομή εκτάσεων γης σε ακτήμονες αγρότες, ενίσχυση της υγείας και της παιδείας, αύξηση μισθών και συντάξεων κ.λπ. Αυτές τις κατακτήσεις, τις οποίες έχει κερδίσει με αγώνες ο Βενεζουελάνικος λαός, έχει βάλει στο μάτι η εγχώρια φιλοϊμπεριαλιστική αντίδραση.

Η «αντιπολίτευση» και οι ιμπεριαλιστές επιχειρούν να πάρουν πίσω ό,τι κερδήθηκε με αγώνες και γενικά να μπλοκάρουν κάθε προχώρημα προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης ή διεύρυνσης των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων. Η επίδραση της διεθνούς οικονομικής κρίσης αλλά κυρίως οι υποχωρήσεις μετά τον θάνατο του Τσάβες, δυστυχώς, είχαν επιτρέψει τα τελευταία χρόνια στους αντιδραστικούς να σηκώσουν κεφάλι, να εξαπολύσουν έναν ανελέητο ταξικό πόλεμο ενάντια στους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα της Βενεζουέλας. Αυτό το διαρκές πραξικόπημα περιλαμβάνει μία σειρά από οικονομικές, πολιτικές, ακόμα και ένοπλες επιθέσεις, ένα συνεχόμενο σαμποτάζ με στόχο την αποσταθεροποίηση του καθεστώτος: τεχνητή έλλειψη τροφίμων και ειδών βασικής ανάγκης, μείωση δυνατότητας δανεισμού, εμπάργκο στις εθνικοποιημένες επιχειρήσεις, απόκρυψη και φυγή κεφαλαίων, μαύρη αγορά, κυρώσεις ενάντια σε πρόσωπα και στην εξαγωγή πετρελαίου της Βενεζουέλας. Ιδιαίτερα η σημαντική εξάρτηση της Βενεζουελάνικης οικονομίας από το πετρέλαιο, την καθιστά ευάλωτη στις διακυμάνσεις της τιμής του, πράγμα που επηρέασε τις οικονομικές της επιδόσεις τα προηγούμενα χρόνια. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση που χτύπησε και την Βενεζουέλα, αλλά και την ανάδειξη νέων αντιδραστικών δυνάμεων στην περιοχή (ιδιαίτερα του Μπολσονάρο στη Βραζιλία), δημιουργούσαν, αντικειμενικά, ένα ασταθές έδαφος, πάνω στο οποίο επιχειρεί ο μηχανισμός της αντίδρασης.

Το επιχειρούμενο πραξικόπημα και η ιμπεριαλιστική επέμβαση πρέπει να αποκρουστεί και να ηττηθεί καταρχήν από την μαχητική κινητοποίηση των ίδιων των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων στη Βενεζουέλα. Είναι η δική τους οργάνωση και κινητοποίηση από την οποία αντλεί και ο Μαδούρο, αυτή είναι η δύναμή του. Που το κεφάλαιό της, όμως, έχει υπονομεύσει με τις πολλές υποχωρήσεις του και με το ότι δεν βάθυνε την «Μπολιβαριανή Επανάσταση» σε σοσιαλιστική, επιτρέποντας στους αντιδραστικούς να προσπαθούν διαρκώς να ξανασηκώσουν κεφάλι και να απεργάζονται πραξικοπήματα φασιστικού τύπου. Η κυβέρνηση Μαδούρο δεν έχει μόνο το δικαίωμα αλλά και την υποχρέωση να τσακίσει με όλα τα μέσα την ιμπεριαλιστική επέμβαση και την ντόπια αντίδραση, να μην αφήσει τους πραξικοπηματίες να στραγγαλίσουν την «Μπολιβαριανή επανάσταση». Οι εργατικές και λαϊκές μάζες θα πρέπει να μπουν μπροστά και να επιβάλλουν αυτή τη λύση, να υπερασπίσουν τις κατακτήσεις τους, να βαθύνουν την επανάσταση μέχρι την εγκαθίδρυση της δικής τους εξουσίας. Μέρος ενός τέτοιου προγράμματος θα πρέπει να περιλαμβάνει μεγαλύτερης κλίμακας εθνικοποιήσεις/απαλλοτριώσεις χωρίς αποζημίωση και κάτω από εργατικό έλεγχο όλων των μεγάλων επιχειρήσεων, επέκταση της βιομηχανίας και οργάνωση όλης της παραγωγής κάτω από δημοκρατικό και σοσιαλιστικό σχεδιασμό, εγγύηση όλων των δημοκρατικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των μαζών κ.λπ. – καθώς και τον εξοπλισμό του λαού. Προϋπόθεση είναι να ηττηθεί άμεσα το μαύρο μέτωπο της ντόπιας και ιμπεριαλιστικής αντίδρασης, καταπολεμώντας κάθε ολέθρια αυταπάτη για συμβιβασμό με τους αντιδραστικούς, για κάποια «ομαλή και δημοκρατική διέξοδο».

Η ΟΚΔΕ καταδικάζει απερίφραστα κάθε ιμπεριαλιστική επέμβαση στην Βενεζουέλα και υποστηρίζει την ήττα της εγχώριας αντίδρασης και του «προέδρου» των πραξικοπηματιών Γκουάιδο. Καμία νομιμότητα δεν έχει αυτός ο πρόεδρος των πλουσίων, ο εκλεκτός των πολεμοκάπηλων ιμπεριαλιστών, ο φίλος των πιο αντιδραστικών καθεστώτων της περιοχής – και πρέπει να επιστρέψει εκεί όπου ανήκει: στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας. Καλούμε το εργατικό κίνημα, τη νεολαία και τα φτωχά λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα να κινητοποιηθούν και να υπερασπίσουν τον λαό της Βενεζουέλας ενάντια στον θανάσιμο κίνδυνο που αντιμετωπίζει. Εργαζόμενοι και νέοι σε Ελλάδα και Ευρώπη γνωρίζουμε οι ίδιοι από πολιτικά πραξικοπήματα, τη διαρκή αλλοίωση της βούλησής μας μέσω απανωτών νομοθετημάτων, δημοψηφισμάτων και εκλογών που αναιρούνται, κυβερνήσεων που κυβερνούν με τις δυνάμεις καταστολής, νεοφιλελεύθερων και ακροδεξιών συμμοριών που κυβερνούν με διαρκή μνημόνια. Η ήττα των ιμπεριαλιστών και της αντίδρασης στη Βενεζουέλα θα είναι μια νίκη μας ενάντια στους αντιδραστικούς και στην Ελλάδα, που κάνουν το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης όλο και πιο μαύρο, δουλεύοντας γι’ αυτό χέρι–χέρι: είτε είναι ανοιχτά δεξιοί–ακροδεξιοί (Μητσοτάκης, Χρυσαυγίτες κ.λπ.) είτε λυσσασμένοι «κεντρώοι» και «προοδευτικοί» (όπως ο Τσίπρας) που μας εκφοβίζουν με το σκιάχτρο του «σοσιαλιστή δικτάτορα Μαδούρο» και λιβανίζουν τη «δημοκρατία» της ΕΕ και του ΝΑΤΟ. Στεκόμαστε αναφανδόν δίπλα στον αγωνιζόμενο λαό της Βενεζουέλας που δίνει τη μάχη ενάντια στους ιμπεριαλιστές και ενάντια στον «πρόεδρο» της ντόπιας αντίδρασης Γκουάιδο. ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠ’ ΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΕΛΑ!

26/1/2019

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΩΝ ΔΙΕΘΝΙΣΤΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ

Στον Δρόμο που κυκλοφορεί το Σάββατο 26 Ιανουαρίου... Ακόμα πιο βαθύ το ρήγμα λαού – πολιτικού κόσμου Αγνόησαν τη μεγάλη πλειοψηφία, αρνήθηκαν το δημοψήφισμα και κύρωσαν τη Συμφωνία των Πρεσπών που φέρνει νέες θύελλες σε Ελλάδα και Βαλκάνια • Η υπόκλιση στις πρεσβείες και το μικροπολιτικό παιχνίδι, οδηγός για κυβέρνηση και αντιπολίτευση editorial Πρεσπαδόροι και Σαπιοκρατία Πρεσπαδόροι δεν είναι μόνο οι 145 του ΣΥΡΙΖΑ κι όσοι αποστάτησαν από άλλα κόμματα για να περάσει η Συμφωνία. Είναι και όσοι άλλοι εξέχοντες πέρασαν από τις πρεσβείες (ΗΠΑ και Γερμανίας) για να ευθυγραμμιστούν. Είναι και η μιντιοκρατία, αλλά κι όσοι άνθρωποι «της τέχνης και του πολιτισμού» λειτούργησαν σαν μαϊντανοί στο μαγείρεμα των ημερών. Σαπιοκρατία επικρατεί σε ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Ο πολιτικαντισμός οδηγεί σε βαθύτατη σήψη και ευτελισμό άνευ προηγουμένου. Σκηνές απείρου κάλλους εκτυλίχθηκαν δημοσίως, με εξαγορές, μεταγραφές και δανεικούς. Με αποσαθρώσεις κομμάτων και αλληλοκαρφώματα. Για να προωθηθεί μια εθνική μειοδοσία και να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων.   Διαβάστε όλο το editorial

ΔΙΕΘΝΗ Απόπειρα πραξικοπήματος στη Βενεζουέλα • Σύγκρουση με σημαντική γεωπολιτική διάσταση του Ερρίκου Φινάλη • Σημείο μη επιστροφής του Φρανκ Τερούγκι TO ΘΕΜΑ Οι Πρέσπες φέρνουν αναταραχή στα Βαλκάνια ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ Πρέσπες – ΝΑΤΟ: 153 ψήφοι... ΔΙΕΘΝΗ Ιταλία: Ανάσα για τους 5 Αστέρες ΙΔΕΕΣ Η σήψη της μεταδημοκρατίας

Ο Τάσος Μενεμενόγλου έφυγε ξαφνικά την Πέμπτη 24/01/2019 από τη ζωή από οξύ καρδιακό επεισόδιο.

Ο Τάσος Μενεμενόγλου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 24/11/1966 από μικρασιάτικη οικογένεια και σπούδασε μουσική, διοίκηση, ιστορία τέχνης, διαφήμιση και δημοσιογραφία σε Αθήνα και Λάρισα.

Ηταν ιδρυτής του Ash In Art*, ενός πρωτοποριακού καλλιτεχνικού σχολείου στην περιοχή Συγγρού-Fix.

  Στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ Open ο Τάσος Μενεμενόγλου παρουσίαζε την εκπομπή "Συνθήματα Τ' Ηχου"!

Η οικογένειά του, οι φίλοι, οι συγγενείς και οι συνεργάτες του θα πουν το τελευταίο αντίο στο Νεκροταφείο Ζωγράφου την ερχόμενη Δευτέρα στις 11.15 το πρωί.






*Λίγα λόγια για τον Τάσο από το ://ashinart.com/collage.html



..Τάσο Καλό ταξίδι

Τριάντα ένα άτομα έχασαν τη ζωή τους στη Ρουμανία από τη γρίπη και οι υγιειονομικές αρχές της χώρας έχουν τεθεί σε κατάσταση συναγερμού, μετέδωσαν τα μέσα ενημέρωσης. Ο αριθμός των νέων, επιβεβαιωμένων κρουσμάτων αυξάνεται και η υπουργός Υγείας της χώρας Σορίνα Πιντεα ανακοίνωσε ότι, τα άτομα που έχασαν τη ζωή τους από τη γρίπη, δεν είχαν κάνει το εμβόλιο της γρίπης και είχαν προβλήματα υγείας, με αποτέλεσμα να παρουσιαστούν επιπλοκές.

Τα σχολεία όλων των βαθμίδων εκπαίδευσης παραμένουν σήμερα, Παρασκευή 25 Ιανουαρίου, κλειστά σε όλη τη χώρα, έπειτα από απόφαση των συναρμόδιων υπουργείων (Υγείας και Παιδείας).





ΑΠΕ

Ο Αντώνης Λάνθιμος πέθανε το πρωί της Παρασκευής (25/1), βυθίζοντας στην θλίψη την οικογένειά του.

Λίγες ημέρες μετά την ανακοίνωση ότι ο Γιώργος Λάνθιμος είναι υποψήφιος για Οσκαρ σκηνοθεσίας, ήρθαν τα χειρότερα δυνατά νέα.

Απεβίωσε σήμερα ο Αντώνης Λάνθιμος, πατέρας του διάσημου σκηνοθέτη, Γιώργου, η ταινία του οποίου «The favourite», είναι υποψήφια για Οσκαρ σε δέκα κατηγορίες της Ακαδημίας κινηματογράφου.

Ο εκλιπών γεννήθηκε το 1944, αγωνιζόταν ως φόργουορντ (1.93μ) και ξεχώριζε για την πλαστικότητα των κινήσεων του. Στις δεκαετίες του '60 και του '70, ήταν από τα βασικά στελέχη στην ομάδα μπάσκετ του Παγκρατίου, ενώ είχε ασχοληθεί και με το βόλεϊ -επίσης- στην αθηναϊκή ομάδα. Επί των ημερών τού Λάνθιμου, η ιστορική ομάδα κατετάγη στην πρώτη τριάδα της Α` εθνικής κατηγορίας.

Ο Αντώνης Λάνθιμος, αποχώρησε από την ενεργό δράση το 1977, ενώ από το 1964 μέχρι το 1970, αγωνίσθηκε εννέα φορές με την εθνική ανδρών.

Με πλειοψηφία 153 βουλευτών οι οποίοι τάχθηκαν υπέρ, έναντι βουλευτών που την καταψήφισαν κυρώθηκε από την ελληνική βουλή η Συμφωνία των Πρεσπών  

«Ναι» στη Συμφωνία των Πρεσπών δήλωσαν ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος, ο Σπύρος Λυκούδης, η Έλενα Κουντουρά και ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος κατά τη διάρκεια της σχετικής ονομαστικής ψηφοφορίας. «Ναι» στη Συμφωνία των Πρεσπών και από την Κατερίνα Παπακώστα. «Ναι» στη Συμφωνία των Πρεσπών δήλωσαν επίσης, ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο Γιώργος Μαυρωτάς. «Ναι» στη Συμφωνία των Πρεσπών ψήφισε και ο Σπύρος Δανέλλης

«Παρών» στη Συμφωνία των Πρεσπών ψήφισε ο Γρηγόρης Ψαριανός. «Όχι» ψήφισε ο Βασίλης Κόκκαλης.

Ο απολογισμός των θυμάτων των πλημμυρών και των κατολισθήσεων των τελευταίων ημερών στην Ινδονησία διπλασιάστηκε σήμερα Παρασκευή, φθάνοντας τους 59 νεκρούς, και δεν αποκλείεται να γίνει ακόμη πιο βαρύς, αφού 25 άνθρωποι συνεχίζουν να αγνοούνται, σύμφωνα με την υπηρεσία διαχείρισης καταστροφών.

Περίπου 3.400 άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τις εστίες τους εξαιτίας των σφοδρών βροχοπτώσεων και των ισχυρών ανέμων που έπληξαν τη νήσο Κελέβη (κεντρικά).

Ο προηγούμενος επίσημος απολογισμός, που είχε δοθεί στη δημοσιότητα χθες Πέμπτη, έκανε λόγο για 30 νεκρούς.

Πολλές δεκάδες χωριά έχουν πλημμυρίσει σε δώδεκα περιφέρειες, όπως κι ένα τμήμα της πόλης Μακάσαρ, της πρωτεύουσας της Κελέβης.

«Δεν έχω ξαναδεί ποτέ (πλημμύρες) τέτοιου εύρους, είναι οι χειρότερες», τόνισε ο Σιαμσίμπαρ, αξιωματούχος της υπηρεσίας διαχείρισης καταστροφών στη νότια Κελέβη, στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Η περιοχή Γκόουα ήταν αυτή που επλήγη περισσότερο, με 44 νεκρούς, ανέφερε ο ίδιος αξιωματούχος, που όπως και πολλοί άλλοι Ινδονήσιοι χρησιμοποιεί μόνο ένα όνομα.

Μέλη σωστικών συνεργείων αλλά και κάτοικοι της Μακάσαρ μετακινούνται στους πλημμυρισμένους δρόμους της Μακάσαρ με το νερό να τους φθάνει μέχρι τη μέση, ορισμένοι μεταφέροντας κάποια από τα υπάρχοντά τους με τα χέρια πάνω από το κεφάλι. Κάποιοι άλλοι χρησιμοποίησαν μονόξυλα και άλλα πλεούμενα για να φύγουν.

«Δεν πρόλαβα να σώσω όλα τα υπάρχοντά μου, το σπίτι μου παρασύρθηκε» από χείμαρρο, αφηγήθηκε η Άγιου, κάτοικος της Μακάσαρ.

Οι αρχές ανέφεραν πως τα νερά υποχωρούν, αλλά οι καταστροφές είναι μεγάλες. Σπίτια, κυβερνητικά κτίρια, σχολεία και γέφυρες έχουν υποστεί ζημιές.

Η μετεωρολογική υπηρεσία προέβλεψε ότι οι ισχυρές βροχές στην περιοχή θα διαρκούσαν μέχρι την Τετάρτη, αλλά η ένταση των φαινομένων άρχισε να υποχωρεί χθες Πέμπτη στη Μακάσαρ και το νότιο τμήμα του νησιού, ανέφερε η υπηρεσία διαχείρισης καταστροφών.




ΑΠΕ

Σε ηλικία 57 ετών έφυγε από τη ζωή ο συγγραφέας Χρήστος Αγγελάκος, μετά από μακρόχρονη μάχη με τον καρκίνο.

Ήταν απόφοιτος του Τμήματος Βυζαντινών – Νεοελληνικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Νεοελληνικό Ινστιτούτο της Σορβόννης και το θέμα της διατριβής ήταν το «Κιβώτιο» του Άρη Αλεξάνδρου.

Δημοσίευσε τα μυθιστορήματα «Η τελευταία εικόνα» (Κέδρος 1998) και «Το δάσος των παιδιών» (Μεταίχμιο 2011, βραβείο μυθιστορήματος The Athens Prize for Literature του περιοδικού «(δε)κατα 2012), καθώς και την ποιητική συλλογή «Τα φώτα απέναντι» (Ίκαρος, 2008).

Ακόμη, ο Χρήστος Αγγελάκος μετάφρασε τα δοκίμια του Jean Starobinski «Τρεις μανίες» (Εστία, 1992). Συνεργάστηκε με τα περιοδικά «Διαβάζω», «Λόγου Χάριν», «Εντευκτήριο», «Λογοτεχνικός Πολίτης» και με την εφημερίδα «Αναγνώστης», όπου δημοσίευσε κριτικές και παρουσιάσεις βιβλίων.

Στο Τρίτο Πρόγραμμα της ΕΡΤ παρουσίασε το έργο δώδεκα γνωστών ποιητριών και πεζογράφων της γενιάς του 1970.

Πηγή: ΑΠΕ,  ΕΡΤ

Συνεδριάζει αυτή την ώρα η Ολομέλεια, όπου συζητείται η Συμφωνία των Πρεσπών.

Νέα συγκέντρωση θα πραγματοποιήσουν σήμερα Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019, στις 12 το μεσημέρι οι παμμακεδονικές οργανώσεις στο Σύνταγμα.

Η αστυνομία προχώρησε σε 133 προσαγωγές και 10 συλλήψεις, πριν, και κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης και των επεισοδίων που έγιναν χθες έξω από την Βουλή.

Στις 14:30 μετά το μεσημέρι αναμένεται να πραγματοποιηθεί η ονομαστική ψηφοφορία για την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών

Συνεχής μετάδοση από την βουλή live:

Η «συμφωνία των Πρεσπών» έχει αναχθεί σε κεντρικό ζήτημα της πολιτικής ζωής. Οι επικυρίαρχες δυνάμεις (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) επιδιώκουν λύση που να ενδυναμώνει τη γεωπολιτική τους επιρροή στα Βαλκάνια (ένταξη FYROM σε ΝΑΤΟ και ΕΕ) έχοντας ως επιθετική αιχμή τη Ρωσία. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τα κόμματα του Μνημονιακά τόξου, χωρίς να αμφισβητούν την ευρω-ατλαντική επικυριαρχία, προσπαθούν με τακτικισμούς να αποκομίσουν μικροπολιτικά οφέλη. Η σωστή θεώρηση της «συμφωνίας των Πρεσπών», επιβάλλει τη διαλεκτική θεώρηση του «πατριωτικού-εθνικού-ταξικού-διεθνιστικού» με όλη την ιστορική τους διάσταση.

1.Τι είναι πατριωτισμός;

Ο «πατριωτισμός» δεν είναι αφηρημένη έννοια, αλλά ηθική και πολιτική αρχή, που εκδηλώνεται με την αγάπη για την πατρίδα, την υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, της δημόσιας περιουσίας και φυσικού πλούτου, την υπερηφάνεια για την πολιτιστική κληρονομιά, την έμπρακτη υπεράσπιση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, την ειρήνη και την ισότιμη συνεργασία των λαών, την τιμή και το σεβασμό όσων θυσιάστηκαν για την πατρίδα, κά. Ο εθνικός μας ποιητής Γ.Ρίτσος στη «Ρωμιοσύνη» λέει χαρακτηριστικά: «τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας».! Ωστόσο η έννοια του «πατριωτισμού», από ορισμένους γίνεται προσπάθεια να ταυτιστεί με τον «εθνικισμό» και τα στενά συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, ενώ τα «εθνικά-λαϊκά συμφέροντα» με τα συμφέροντα της ολιγαρχίας και των υπερεθνικών αφεντικών τους.

       «Μακεδονικό»: Ιστορική-γεωγραφική-εθνολογική, διάσταση

Για τον απλό παρατηρητή, φαίνεται υπερβολική η αντιπαράθεση για τον όρο «Μακεδονία», αν δεν γνωρίζει τις σκοπιμότητες και προεκτάσεις που σηματοδοτεί ο όρος, όπως επίσης αν υποτιμά ή αγνοεί ιστορικά γεγονότα που βαραίνουν το συγκεκριμένο πρόβλημα. Μιλώντας με ιστορικούς όρους, η Μακεδονία, ο Φίλιππος, ο Μέγας Αλέξανδρος, κλπ, αποτελούν μέρος της αρχαίας ιστορίας και πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας και είναι καθαρή πλαστογραφία η απόπειρα διεκδίκησης από τους ηγέτες της FYROM. Αρκεί να θυμίσουμε τη γνωστή φράση του Μ.Αλεξάνδρου, στη σύνοδο της Κορίνθου (335 πχ) πριν ξεκινήσει για την εκστρατεία στη Μ.Ασία, όπου ανάφερε ότι «παραβρέθηκαν εκπρόσωποι όλων των Ελλήνων πλην των Λακεδαιμονίων».!!

Ωστόσο στο διάβα των αιώνων, η «Μακεδονία» των επιγόνων του Αλεξάνδρου, κατελήφθη από τους Ρωμαίους, ενώ αργότερα αποτέλεσε μέρος του Βυζαντίου. Τον 7^ον αιώνα μ.χ. έχουμε μετακίνηση των Σλάβων στα Βαλκάνια (έφτασαν ως τη νότια Ελλάδα), ενώ μετά την πτώση του Βυζαντίου, η περιοχή αποτέλεσε επαρχία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με πολλά ιδιαίτερα τοπωνύμια. Μετά τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τους Βαλκανικούς πολέμους 1912-13, η περιοχή «Μακεδονία», με βάση τη συνθήκη του Βουκουρεστίου (1913), χωρίστηκε σε τρία μέρη λαμβάνοντας υπ’ όψιν (κατά προσέγγιση) την εθνολογική τους σύνθεση. Η Ελλάδα πήρε το μεγαλύτερο μέρος (51,8%) τη σημερινή Μακεδονία, η Σερβία (38%) την περιοχή FYROM, η Βουλγαρία (9,4%) την περιοχή «Πυρίν» και ένα πολύ μικρό μέρος (0,8%) πήγε στην Αλβανία. Με βάση το συγκεκριμένο γεγονός, παρ’ ότι ιστορικά ο όρος «Μακεδονία» ανήκει αποκλειστικά στην Ελλάδα, από «γεωγραφική άποψη» και «εθνολογική σύνθεση», της ανήκει μόνο εν μέρει, όπως το ίδιο ισχύει για τη FYROM.!

Παρ’ ότι στην αρχική διαίρεση της περιοχής, με βάση τη συνθήκη του Βουκουρεστίου, υπήρχαν σε κάθε τμήμα της στοιχεία άλλων εθνοτήτων (πχ. έλληνες στην Αν.Ρωμυλία, σλαβομακεδόνες σε παραμεθόριες περιοχές της Δυτ.Μακεδονίας, κά), στην πορεία λόγω των μετακινήσεων, των αποτελεσμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και του εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, συντελέστηκε σταδιακά η ομοιογενοποίηση των πληθυσμών. Από την άλλη με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας το 1991, η τότε «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ονομάστηκε προσωρινά FYROM και πληθυσμιακά αποτελείται από σλαβομακεδόνες και μια ισχυρή μειονότητα αλβανών. Η ηγεσία της FYROM διεκδικούσε μέχρι πρότινος την αποκλειστική χρήση του όρου «Μακεδονία», ως ιστορική συνέχεια της Μακεδονίας του Φιλίππου, Μ.Αλεξάνδρου κλπ. Το ουσιαστικό ζήτημα πίσω από αυτή τη «φαντασίωση», ήταν ο «αλυτρωτισμός», οι εδαφικές διεκδικήσεις και η επαναχάραξη συνόρων σε βάρος της Ελλάδας, κά.

Στο όνομα δήθεν της επίλυσης του προβλήματος, έρχεται «σφήνα» η παρέμβαση των ΗΠΑ-ΕΕ-ΝΑΤΟ, οι οποίες με τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ, στηρίζουν μια «σολομώντια λύση»  (συμφωνία των Πρεσπών) έχοντας βασική επιδίωξη την ενίσχυση της κυριαρχίας τους στη Βαλκανική με αιχμή τη Ρωσία. Παρ’ ότι η κυβέρνηση Ζάεφ έδειξε ένα ρεαλισμό (αναγνώρισε ως ελληνική την πολιτιστική κληρονομιά της αρχαίας Μακεδονίας, δεν θέτει θέμα επαναχάραξης συννόρων, κά), υπάρχουν τα θέματα της «ιθαγένειας» και της «γλώσσας» (ως «μακεδονική»), γεγονός που υπονομεύει το «erga omnes» της ονομασίας «Βόρεια Μακεδονία», αφήνοντας …«ουρές» για πιθανές εδαφικές διεκδικήσεις στο μέλλον.

Η ευθύνη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται στο ότι αποδέχτηκε αυτές τις ρυθμίσεις και κυρίως την αποδοχή της επικυριαρχίας των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ- Γερμανίας, που δεν είναι σε όφελος ούτε του ελληνικού λαού, ούτε του λαού της γειτονικής χώρας. Αντίθετα η ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ ενισχύει την επιθετική αιχμή των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή, υπονομεύει τη σταθερότητα στα Βαλκάνια και λειτουργεί ως παράγοντας αστάθειας για την Ελλάδα και τους γειτονικούς λαούς.  Η επίτευξη μιας συμφωνίας μεταξύ των δύο χωρών (Ελλάδας-FYROM) χωρίς τις «ουρές» των Πρεσπών, θα αποτελούσε φερέγγυα λύση, για εδραίωση των σχέσεων καλής γειτονίας και ισότιμης συνεργασίας μεταξύ τους, χωρίς επικυριαρχία των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ. Κατά συνέπεια οι αντιρρήσεις και οι επικρίσεις των «συστημικών» κομμάτων (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ, Ποτάμι, ΑΝΕΛ, Χ.Α. κά), είναι «εν πολλοίς» υποκριτικές, διότι στην ουσία δεν υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα. Παρ’ ότι ομνύουν στον «πατριωτισμό», ενδιαφέρονται κυρίως για τη νομή της εξουσίας, την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της άρχουσας ελίτ (πολιτική μεταμνημονιακής λιτότητας και επιτροπείας) και ταυτίζονται με τις στρατηγικές επιδιώξεις των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-Γερμανίας στην περιοχή των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής.

Υπάρχει έδαφος για βιώσιμη λύση στο «Μακεδονικό»;

Το πρώτο βήμα στην αναζήτηση μιας βιώσιμης λύσης, είναι οι απ’ ευθείας συνεννοήσεις μεταξύ των δύο χωρών, για κοινά αποδεκτή ονομασία για κάθε χρήση (erga omnes) και προς κάθε κατεύθυνση (εσωτερικό και εξωτερικό), η οποία θα καλύπτει εκτός από το όνομα, την ιθαγένεια και τη γλώσσα και θα προωθεί την ισότιμη και αμοιβαία επωφελή συνεργασία των λαών, μακριά από τις επιδιαιτησίες των αμερικανών, νατοϊκών και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών. Η υιοθέτηση μια τέτοιας λύσης και η έγκριση της μέσω δημοψηφισμάτων και στις δύο χώρες, θα εξασφάλιζε μια αληθινά βιώσιμη λύση, πραγματικά πατριωτική, σε όφελος του ελληνικού λαού, του λαού της FYROM και των γειτονικών λαών της Βαλκανικής. Αντίθετα η προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος με εκατέρωθεν τροφοδότηση των «αστικών εθνικισμών» και την υποστολή της υπεράσπισης των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων, αφήνει χώρο στην ενίσχυση των εθνικισμών και από τις δύο πλευρές. Η επίλυση του προβλήματος πρέπει να γίνει στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου, του απαραβίαστου των συνόρων, της αποφυγής προκλήσεων και τυχοδιωκτισμών και κατάργησης των σχέσεων επικυριαρχίας των ιμπεριαλιστών, που ακυρώνουν στην πράξη την εθνική ανεξαρτησία και τη λαϊκή κυριαρχία.

Σήμερα στην ελληνική κοινωνία αναπτύσσεται μια μεγάλη κοινωνική πόλωση, όπου το πατριωτικό-εθνικό, διαπλέκεται στενά με το ταξικό-διεθνιστικό. Ο κύριος όγκος των αστικών δυνάμεων υποστηρίζει την πολιτική των μνημονίων και της παραμονής στην ευρωζώνη και την ΕΕ. Πίσω από την πολιτική της «πάση θυσία παραμονής στο ευρώ», βρίσκονται τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών εταιριών, που ενστερνίζονται την ιδεολογία και πολιτική της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Οι ποικιλώνυμοι εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων που προβάλλουν ως «ελληναράδες», αποκρύπτουν ένα υφέρποντα εθνικισμό και αποσιωπούν τις ιστορικές ευθύνες τους για την «εξαέρωση» της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας και της υποταγής της χώρας στους ευρω-ατλαντικούς «συμμάχους». Κατά συνέπεια οι αντιδράσεις και τα συλλαλητήρια δεν πρέπει να θολώνονται από τα ….«καπνογόνα» ενός κούφιου εθνικο-πατριωτισμού, αλλά να συνδέονται με τα λαϊκά συμφέροντα, την απαλλαγή από την ιμπεριαλιστική επιτροπεία, τη διασφάλιση της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, της ειρήνης, της φιλίας, της αλληλεγγύης, ισότιμης συνεργασίας και της κοινής πάλης των λαών και χωρών της περιοχής.

e-mail:Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.                       https://ytoliosblog.wordpress.com