Νίκος Κλέτσας

Νίκος Κλέτσας

Σοκαριστικές αποκαλύψεις για την σεξουαλική κακοποίηση 11χρονης στη Λαμία

Παρασκευή, 27/09/2019 - 19:00

Σοκάρουν οι αποκαλύψεις στην υπόθεση  σεξουαλικής κακοποίησης 11χρονης στη Λαμία από 71χρονο δικηγόρο, στην υπηρεσία του οποίου εργαζόταν ως κηπουρός ο πατέρας της.

Ο φερόμενος ως δράστης, αναμένεται να απολογηθεί σήμερα στην ανακρίτρια  Λαμίας, ύστερα από  δίωξη κακουργηματικού χαρακτήρα που άσκησε σε βάρος του ο εισαγγελέας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που συγκέντρωσαν οι αστυνομικοί του τμήματος ασφαλείας Λαμίας και όσα κατέδειξε η ιατροδικαστική έρευνα, η σεξουαλική κακοποίηση του παιδιού είχε ξεκινήσει από την ηλικία των 8 ετών.

Ο 71χρονος κατηγορούμενος για την κακοποίηση της ανήλικης, ήταν υπεράνω πάσης υποψίας, καθώς εκτός από εργοδότης είχε αναπτύξει  και φιλικές σχέσεις με την οικογένεια του παιδιού, που τον εμπιστευόταν απόλυτα.

Τα σημειώματα απελπισίας  που είχε σκορπίσει η 11χρονη στο δωμάτιό της και δήλωναν την πρόθεσή της να βάλει τέρμα στη ζωή της , γιατί δεν αντέχει άλλο, αποκάλυψαν στους  γονείς της το μαρτύριο που ζούσε το παιδί τους και η υπόθεση πήρε το δρόμο της δικαιοσύνης.

Πηγή: ΕΡΤ

Στους δρόμους κατά της κλιματικής αλλαγής

Παρασκευή, 27/09/2019 - 15:00

Σε διαδηλώσεις κατά της κλιματικής κρίσης σήμερα σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Χανιά, Λάρισα, Καλαμάτα και άλλες πόλεις της χώρας καλεί το ελληνικό τμήμα του κινήματος «Fridays For Future» και 35 οργανώσεις που συγκροτούν τη «Συμμαχία για το Κλίμα».

Η πορεία στην πρωτεύουσα (16.00)  θα ξεκινήσει και θα ολοκληρωθεί στο Σύνταγμα, ενώ οι διαδηλωτές θα κάνουν μικρή στάση στην πλατεία Μοναστηρακίου. «Το τι θα συμβεί στους επόμενους θα καθορίσει το μέλλον της ανθρωπότητας. Ακόμη και η ολική εξαφάνισή μας είναι πιθανή. Οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο δεν αντιμετωπίζουν το ζήτημα με τη σοβαρότητα και την αφοσίωση που είναι απαραίτητη. Ήρθε η ώρα να τους καθοδηγήσουμε εμείς, να αγωνιστούμε για εμάς και για τις επόμενες γενιές» τονίζει το FFF Greece.

«Τον Αύγουστο συμμετείχαμε στο «SMILE for Future», μία πενταήμερη συγκέντρωση 400 ακτιβιστών στο πανεπιστήμιο της Λωζάνης. Μαζί επεξεργαστήκαμε μια διακήρυξη, στην οποία ορίζουμε τον χαρακτήρα του παγκόσμιου κινήματος μας και δηλώνουμε τις απαιτήσεις μας. Έχουμε επιτρέψει στους εαυτούς μας και στο κοινωνικοοικονομικό μας σύστημα ήδη να εξελιχθεί με τρόπο που έβλαψε σοβαρά τα οικοσυστήματά μας και μας οδήγησε στην κλιματική κρίση. Μας μένει λίγος χρόνος, γι’ αυτό θα χρειαστούμε όμως την υποστήριξη του καθενός. Πλέον, το κίνημα μας έχει εξαπλωθεί σε πάνω από 170 χώρες. Ξεκίνησε με την πρωτοβουλία ενός δεκαπεντάχρονου κοριτσιού, της Greta Thunberg, η οποία απέδειξε ότι κάθε φωνή μπορεί και πρέπει να ακουστεί» σημειώνεται στην ανακοίνωση.

«Βρισκόμαστε σε κλιματική έκτακτη ανάγκη και οφείλουμε να κινητοποιηθούμε τοπικά, εθνικά και παγκόσμια, άμεσα. Έχουμε ελάχιστα χρόνια μπροστά μας για να δράσουμε πριν να είναι πολύ αργά. Για μία μάχη που δεν άφορά πια τις μελλοντικές γενιές, αλλά την παρούσα. Θα σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων; [...] Ενώνουμε τις φωνές μας με εκατομμύρια νέους ανθρώπους από ολόκληρο τον πλανήτη μας, για να ακουστεί ένα απλό μήνυμα: Ακούστε επιτέλους τους επιστήμονες! Ας σταματήσουμε να κωλυσιεργούμε» τονίζει η πρόσκληση σε περιβαλλοντική δράση διαμαρτυρίας (6.30) για το κλίμα στον Λευκό Πύργο.





πηγή ΕΦ.ΣΥΝ

Αθεράπευτο το ΕΣΥ με τις χημειοθεραπείες

Παρασκευή, 27/09/2019 - 16:00

Κάθε χρόνο, τα τελευταία δέκα μνημονιακά έτη, οι πετσοκομμένοι προϋπολογισμοί στη φαρμακευτική περίθαλψη των ασθενών έκαναν τους βαριά πάσχοντες «μπαλάκι» μεταξύ των εκάστοτε ηγεσιών του υπουργείου Υγείας και των μνημονιακών απαιτήσεων, που άλλοτε τους έστελναν να βρουν τα φάρμακά τους στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ κι άλλοτε στα ήδη πολυάσχολα και υποστελεχωμένα φαρμακεία των νοσοκομείων και χωρίς διαχρονικά να έχει προβλεφθεί επιπλέον κονδύλι για τα φάρμακα υψηλού κόστους (ΦΥΚ).

Μετά το βέτο της τρόικας επί υπουργίας Λοβέρδου για μη διάθεση των φαρμάκων για τους βαριά πάσχοντες μέσω της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης από τα ιδιωτικά φαρμακεία και λόγω της υποχρηματοδότησης των νοσοκομείων, οι ασφαλισμένοι στήνονταν στις ουρές των φαρμακείων του ΕΟΠΥΥ επί ώρες για να πάρουν τις απαραίτητες θεραπείες.

Το καλοκαίρι του 2015, με απόφαση της τότε πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Υγείας, αποφασίστηκε οι άνθρωποι αυτοί να απευθύνονται ξανά στα νοσοκομεία για τις θεραπείες τους.

Ομως, οι ήδη ανεπαρκείς προϋπολογισμοί των δημόσιων νοσοκομείων, που επιβαρύνθηκαν επιπλέον με τη δαπάνη για τα φάρμακα υψηλού κόστους, εξαντλούνταν περί τα τέλη του καλοκαιριού, με αποτέλεσμα την εμφάνιση φαινομένων όπως το πρόσφατο της διακοπής των προγραμμάτων χημειοθεραπειών σε δύο πανεπιστημιακά νοσοκομεία: Λάρισας και «Αττικόν».

Δεκάδες ογκολογικοί ασθενείς, για άλλη μια φορά, ειδοποιήθηκαν να μην προσέλθουν στα προγραμματισμένα ραντεβού τους, χωρίς να τους παρέχεται ενημέρωση για το πότε θα πραγματοποιηθούν οι κρίσιμες για την πορεία της υγείας τους συνεδρίες.

Τότε, το 2015, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας έσπευδε, όπως και τώρα, να αυξήσει το όριο πιστώσεων στα νοσοκομεία για να... βγει ο χρόνος και να αποφευχθεί η ταλαιπωρία των καρκινοπαθών. Το πάθημα έγινε μάθημα φαίνεται και πέρυσι ήταν η πρώτη χρονιά που τέτοια φαινόμενα δεν εμφανίστηκαν.

Φυσικά, χρειάστηκε πάλι να αυξηθεί το όριο πιστώσεων καθώς οι προϋπολογισμοί παρέμεναν χαμηλοί σε σχέση με τις ανάγκες των ασθενών, ωστόσο δεν διακόπηκαν χημειοθεραπείες, δεν ταλαιπωρήθηκε ο κόσμος, δεν προκλήθηκε ανασφάλεια. «Κάθε χρόνο επαναλαμβανόταν το ίδιο μοτίβο.

Εκτός από πέρυσι που δόθηκε εγκαίρως η αύξηση των πιστώσεων και για πρώτη φορά μετά την κρίση δεν είχαμε ελλείψεις των απαραίτητων φαρμάκων», λέει η Ζωή Γραμμάτογλου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, πρόεδρος και ιδρυτικό μέλος του Συλλόγου Καρκινοπαθών, Εθελοντών, Φίλων και Ιατρών Αθηνών (ΚΕΦΙ).

Ξεχάστηκαν;

Φέτος, φαίνεται, η φρέσκια πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης... ξεχάστηκαν μέσα στην επικοινωνιακή καταιγίδα για «τολμηρό άλμα στο μέλλον προς όφελος πάντα των πολιτών», μετάλλαξη του υπουργείου Υγείας «από υπουργείο της απόγνωσης σε υπουργείο της ελπίδας» και συγκεκριμένα για τους βαριά πάσχοντες για «το ζήτημα των ουρών στα φαρμακεία του ΕΟΠΥΥ, το οποίο πρέπει και θα αντιμετωπιστεί άμεσα» ακόμα και με την κατ’ οίκον διανομή φαρμάκων!

Την ώρα δηλαδή που η νέα κυβέρνηση διατυμπάνιζε όπου στεκόταν και βρισκόταν ότι θα λύσει το θέμα της ταλαιπωρίας ειδικά των ογκολογικών ασθενών, «Αττικόν» και Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας τηλεφωνούσαν σε καρκινοπαθείς ότι ακυρώνονται οι χημειοθεραπείες τους! «Είχαμε εκλογές, είχαν άλλες προτεραιότητες, δεν το πήραν ζεστά;» διερωτάται η πρόεδρος του ΚΕΦΙ και προσθέτει: «Ιδού τα αποτελέσματα».

Για να κατανοήσουμε το μέγεθος της αναστάτωσης που προκαλεί η ελλιπής χρηματοδότηση των νοσοκομείων, μόνο το «Αττικόν» πραγματοποιεί ημερησίως 30-40 χημειοθεραπείες, εξηγεί στην «Εφ.Συν.» ο Γιώργος Σιδέρης, νοσοκομειακός γιατρός, αντιπρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων Νοσοκομείου «Αττικόν». «Το πρόβλημα που προέκυψε αφορούσε δέκα ασθενείς κάθε μέρα» προσθέτει.

Ο ίδιος αριθμός ασθενών επηρεάστηκε και στη Λάρισα: 10 τη μέρα. Από τις 19/9 που διακόπηκαν οι συνεδρίες, κάθε μέρα που περνά και μέχρι το πρόγραμμα να επανέλθει στην κανονικότητά του...

«Δεν καταλαβαίνει κανείς την ψυχολογία ενός ανθρώπου που κάνει χημειοθεραπείες και όταν του τις σταματάς το άγχος που τον καταλαμβάνει. Είναι κάτι το ασύλληπτο», περιγράφει στην «Εφ.Συν.» η 50χρονη Ευαγγελία Μ., που περνάει τον Γολγοθά του καρκίνου του μαστού και των ακυρωμένων συνεδριών στο «Αττικόν».

Κατόπιν αυτών, ο υπουργός Υγείας έσπευσε να αυξήσει το όριο πιστώσεων για τα φάρμακα στους προϋπολογισμούς των νοσοκομείων κατά 54,2 εκατομμύρια, που κατά την εκτίμηση της Αριστοτέλους «θα καλύψουν, μεταξύ άλλων, και τις ανάγκες προμήθειας ογκολογικών φαρμάκων, για την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των ασθενών».

Από την επόμενη εβδομάδα τα δύο πανεπιστημιακά νοσοκομεία -«Αττικόν» και Λάρισας- σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας θα αρχίσουν να ειδοποιούν τους ογκολογικούς ασθενείς τους για τον προγραμματισμό των συνεδριών τους.

Παράλληλα, η ηγεσία του υπουργείου Υγείας ζήτησε «από τις διοικήσεις των νοσοκομείων εβδομαδιαία ενημέρωση για τις σχετικές πιστώσεις φαρμάκων», προφανώς για να μην την ξαναπατήσει.

«Η φθίνουσα επικίνδυνα χρηματοδότηση των νοσοκομείων από τον κρατικό προϋπολογισμό, τα τελευταία 10 χρόνια, οδηγεί και στην έλλειψη φαρμάκων και αναλώσιμων», τονίζει μιλώντας στην «Εφ.Συν.» ο Ηλίας Σιώρας, καρδιολόγος, πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων της ναυαρχίδας του ΕΣΥ «Ευαγγελισμός» και αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του μεγαλύτερου πρωτοβάθμιου σωματείου νοσοκομειακών γιατρών της χώρας, ΕΙΝΑΠ.

«Κάθε Ιούνιο καλούμε για έκτακτη επιχορήγηση πριν έρθει το φθινόπωρο και αποκαλυφθεί η γύμνια. Οι κυβερνήσεις, και η σημερινή, χορηγούν... αέρα, δηλαδή πιστώσεις και όχι άμεση επιχορήγηση για να καλυφθούν οι ανάγκες των αρρώστων», σημειώνει.

Οπου φτωχός κι η μοίρα του

Τα λαϊκά στρώματα είναι αυτά που κυρίως πλήττονται από τους προϋπολογισμούς λιτότητας. «Το θέμα δεν είναι ότι δεν έχει φάρμακα το κράτος. Είναι ότι ξεμένουν από χρήματα τα νοσοκομεία και ταλαιπωρείται ο φτωχός κόσμος», λέει η Ζωή Γραμματόγλου.

Στον αντίποδα των ανθρώπων που καταφεύγουν στο δημόσιο σύστημα υγείας, οι έχοντες, που απευθύνονται στις ιδιωτικές κλινικές για τις θεραπείες τους, εξηγεί, βρίσκουν τα φάρμακά τους μέσω του ΕΟΠΥΥ.

Οι ιδιωτικές κλινικές μαζεύουν τα παραπεμπτικά των δικών τους ογκολογικών ασθενών, απευθύνονται στον ΕΟΠΥΥ και λαμβάνουν τα φάρμακα. «Δεν έχασε κανείς τη χημειοθεραπεία του μέσω ΕΟΠΥΥ ή ιδιωτικής κλινικής», προσθέτει.

«Επομένως, γιατί δεν κάνουν το ίδιο τα δημόσια νοσοκομεία όταν τελειώνει η χρηματοδότηση;» διερωτάται η πρόεδρος του ΚΕΦΙ.

Οσον αφορά τη διάθεση των φαρμάκων από τα ιδιωτικά φαρμακεία, που έχει υποσχεθεί η νέα κυβέρνηση, οι ασθενείς λένε ναι.

«Εμάς ως ασθενείς μας εξυπηρετεί να μπορούμε να προμηθευόμαστε όλα τα απαραίτητα για την υγεία μας φάρμακα από τα φαρμακεία της γειτονιάς», λέει η Ζ. Γραμματόγλου και εκτιμά ότι οι υποσχέσεις περί αποστολής των φαρμάκων στο σπίτι από τη νέα κυβέρνηση είναι περιττές και υπερβολικές τη στιγμή που οι άνθρωποι θα μπορούν να προμηθεύονται τα φάρμακά τους από τα φαρμακεία της γειτονιάς.

Εξαιρούνται, βεβαίως, οι περιπτώσεις ασθενών που διαμένουν σε δύσβατες και δυσπρόσιτες περιοχές, οι οποίοι ήδη με ρύθμιση της προηγούμενης κυβέρνησης λαμβάνουν τα φάρμακά τους στο σπίτι.

Αξιο αναφοράς είναι και το γεγονός ότι η νέα κυβέρνηση, παρά τον σωτήριο ρόλο που αποδίδει στον εαυτό της σε όλους τους τομείς, κι ενώ πλησιάζει η κατάθεση των προϋπολογισμών του 2020, δεν έχει προβεί σε καμία δέσμευση για τη χρηματοδότηση του πολύπαθου χώρου της Υγείας. Κοντός ψαλμός αλληλούια.


Πηγή / Εντυπη Έκδοση της ΕΦ.ΣΥΝ / Ντάνι Βέργου /

Φεύ'νε μανάδες με μωρά

Παρασκευή, 27/09/2019 - 08:00

Φεύ'νε μανάδες με μωρά



Η τραγική αντίφαση όμως είναι ότι πάρα πολλοί που σήμερα δεν μπορούν να «αντέξουν» την παρουσία των προσφύγων και των μεταναστών είναι δεύτερη ή και πρώτη γενιά απογόνων των προσφύγων του ‘22. Η λήθη και η απουσία ιστορικής γνώσης οδηγούν πολλούς και πολλές να παίρνουν τη θέση των ανθρώπων που στο παρελθόν μεταχειρίστηκαν με σκαιό και εξευτελιστικό τρόπο τους παππούδες και τις γιαγιάδες τους.

Του Χρίστου Καραγιαννίδη*

«Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξη ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα»

Αριστείδης Στεργιάδης

(ύπατος αρμοστής Σμύρνης), καλοκαίρι 1922

Η Αθηνά γεννήθηκε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα στην περιοχή της Σαμψούντας, ανάμεσα σε πολλά αδέρφια κι αδερφές. Μεγάλωσε κι έζησε μέχρι τα εφηβικά της χρόνια στην πατρίδα, όπως συνήθιζε να λέει, μέχρι που αναγκάστηκε με βίαιο τρόπο να εγκαταλείψει σπίτι και οικογένεια, καθώς οι εκκαθαριστικές και εξαιρετικά φονικές έφοδοι του τουρκικού στρατού δεν άφηναν άλλα περιθώρια για να ζήσει κάποιος σε κείνα τα μέρη. Έγινε προσφυγοπούλα ακριβώς στην ενηλικίωσή της. Χωρίς να γνωρίζει τις τύχες της υπόλοιπης οικογένειας, χωρίς να ξέρει πού θα καταλήξει.

Η πορεία της μέχρι να φτάσει στη Δράμα, που έμελε να είναι η μόνιμή της εγκατάσταση, ήταν βασανιστική και κράτησε μεγάλο χρονικό διάστημα.

«Απαγορεύεται η εν Ελλάδι αποβίβασις προσώπων ομαδόν αφικνουμένων εξ αλλοδαπής, εφ’ όσον ούτοι δεν είναι εφωδιασμένοι διά τακτικών διαβατηρίων νομίμως τεθεωρημένων ή διά των εγγράφων των εκάστοτε οριζομένων διά Βασιλικών διαταγμάτων, εκδιδομένων προτάσει των επί των Εσωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Περιθάλψεως υπουργών».

Νόμος 2870 Ιούλιος 1922

Μετά τις κακουχίες που πέρασε στη διαδρομή εξόδου από την Τουρκία, αλλά και κατά τη μεταφορά της προς την Ελλάδα, συνάντησε τις ίδιες ή και χειρότερες συνθήκες, όταν πάτησε το πόδι της στην ελληνική επικράτεια. Εκμετάλλευση και εξευτελιστική συμπεριφορά από τους ντόπιους, χυδαία αντιμετώπισή τους ως μιάσματα και φορείς βρωμιάς και διαφόρων ασθενειών.

«Εκεί ήτανε το μεγάλο δράμα των γονιών μου, γιατί με το μωρό στην αγκαλιά η μαμά μου [...] πηγαίνανε στα ξενοδοχεία και ρωτούσανε αν υπάρχει κρεβάτι, αν υπάρχει δωμάτιο και τους λέγανε “τσ!”, ούτε όχι δεν λέγανε, “τσ!” κάναν με τη γλώσσα τους και αυτό ήτανε. Εζήτησε λέει ένα ποτήρι γάλα για τη λεχώνα και του είπανε δεν έχουμε. Γιατί μας θεωρούσανε παράσιτα. Ηρθαν οι “πρόσφυγγες” να πάρουν το ψωμί μας, έτσι λέγανε».

Τασία Χρυσάφη Ακερμανίδου.

Η Σαΐα γεννήθηκε επίσης στην περιοχή της Σαμψούντας, στο Τοϊγάρ, και έζησε εκεί μέχρι την εφηβεία της, όταν και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει βίαια το χωριό.

Ακολούθησε, με τη βία, ένα τάγμα εξόντωσης (όπως ονομάζονταν οι ομάδες προσφύγων που περπατούσαν μέχρι τελικής πτώσης υπό την απειλή των Τούρκων στρατιωτών) φτάνοντας μέχρι τα σύνορα της Συρίας.

Στο Χαλέπι ως πρόσφυγα την περιέθαλψαν Σύριοι πολίτες και τη μετέφεραν στη Λαττάκεια, απ’ όπου πήρε το καράβι προς τον Πειραιά.

Αυτή η πορεία κράτησε πάνω από έναν χρόνο. Στην Ελλάδα ίδια αντιμετώπιση και ίδια εκμετάλλευση από τους ντόπιους.

Οι προσφυγοπούλες αυτές, όπως και όλοι οι πρόσφυγες εκείνων των σκοτεινών χρόνων που γλίτωσαν από την καταστροφή στον Πόντο και ήρθαν στην Ελλάδα, αντιμετωπίστηκαν βάναυσα και εξευτελιστικά από τους ντόπιους και την τότε κυβέρνηση. Τα αρχεία, οι εφημερίδες εκείνης της εποχής, οι αφηγήσεις, μιλούν για μια αντιμετώπιση που ίσως σ’ εμάς που ζούμε σήμερα να φαίνεται αρκετά οικεία.

Κακουχίες, φτώχεια και πείνα που οδηγούσε τις περισσότερες φορές στον θάνατο.

«Όλη η πόλις μας έχει μεταβληθεί εις μιαν απέραντον υπαίθριον κατασκήνωσιν. Από της ακτής Αλκίμων μέχρι και πέραν του λιμένος των Αλών χιλιάδες αδελφών μας παραμένουν άστεγοι και δυστυχούντες [...] τη δε κατάστασιν της πόλεως τραγικωτέραν. Ο Τινάνειος Κήπος, ο Αγ. Νικόλαος, η Ακτή Τζελέπη και παντού ένθα υπάρχουν κατασκηνώσεις προσφυγικαί παρουσιάζουσι μιαν απέραντον φρίκην».

Πρακτικά Δημοτικού Συμβουλίου - Ιστορικό Αρχείο Δήμου Πειραιά

Όπως διαβάζουμε και στο πολύ αναλυτικό κείμενο του Σταύρου Μαλαγκονιάρη στην «Εφσυν», «ο δείκτης των θανάτων ως προς τις γεννήσεις για την περίοδο 1923-1925 ήταν 3 προς 1, ενώ, σύμφωνα με υπολογισμούς της Κοινωνίας των Εθνών, 6.000 άτομα απεβίωσαν κατά μέσο όρο κάθε μήνα, μόλις τους πρώτους 9 μήνες μετά την άφιξή τους σε ελληνικό έδαφος» (Ριζοσπάστης, 15/11/2015).

Τι έγραφαν τότε οι εφημερίδες, οι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, οι πρόγονοι του Σκάι;

Ποια ήταν η άποψη των συντηρητικών πολιτικών που έβλεπαν εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες να καταφθάνουν στην Ελλάδα;

«...οι Ναοί γέμουν προσφύγων και εξακολουθούν να είναι αι συχαμερώτεραι εστίαι μιασμάτων...».

Εφημερίδα “Σφαίρα” Νοέμβριος 1922

Η εφημερίδα «Καθημερινή» του κυρίου Βλάχου, με προσωπικό του κείμενο το 1928, δηλαδή 6 χρόνια μετά την έλευση των προσφύγων, γράφει:

«Με έκπληξίν μας είδομεν εις τα χθεσινά φύλλα ότι το Λαϊκόν Κόμμα θα περιλάβη τρεις πρόσφυγας πολιτευομένους εις τον συνδυασμόν Αθηνών. Διατί θα τους περιλάβη; [...]. Αλλά είναι Ελληνες και όμαιμοι και αδελφοί. Ας είναι και αδελφοί και εξάδελφοι. Οταν αποκτήσουν συνείδησιν πολιτικήν και θέλησιν πολιτών ελευθέρων -πράγμα το οποίον δεν θα συμβή ποτέ- τότε θα δικαιούνται να θεωρούνται μεταξύ ημών, όχι μόνον ως εκλογείς αλλά και ως εκλέξιμοι. Επί του παρόντος οι πρόσφυγες δεν έχουν καμμίαν θέσιν εις τους συνδυασμούς του Λαϊκού Κόμματος».

Καθημερινή, 19/7/1928

Είχαμε, δηλαδή, όσα ακριβώς διαβάζουμε, ακούμε και βλέπουμε σήμερα. Η τραγική αντίφαση όμως είναι ότι πάρα πολλοί που σήμερα δεν μπορούν να «αντέξουν» την παρουσία των προσφύγων και των μεταναστών είναι δεύτερη ή και πρώτη γενιά απογόνων των προσφύγων του ‘22.

Η λήθη και η απουσία ιστορικής γνώσης οδηγούν πολλούς και πολλές να παίρνουν τη θέση των ανθρώπων που στο παρελθόν μεταχειρίστηκαν με σκαιό και εξευτελιστικό τρόπο τους παπούδες και τις γιαγιάδες τους.

Επιστρέφω, όμως, στην αρχή για να κλείσω με την Αθηνά και τη Σαΐα. Και οι δυο τους έμειναν, η μία στη Δράμα και ή άλλη στο Νικηφόρο, δημιουργώντας οικογένειες. Έζησαν πολλά χρόνια και βίωσαν όλη τη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας, με την Κατοχή, τη φτώχια και τις δύσκολες στιγμές του ταραγμένου 20ού αιώνα.

Οι δύο νεαρές κοπέλες που τα πέρασαν όλα αυτά είναι οι γιαγιάδες μου, κάτι που σημαίνει πως είμαι η δεύτερη γενιά προσφύγων που ζει στην Ελλάδα.

Κάτι που, επίσης, σημαίνει πως δεν μπορώ να αδιαφορήσω για τους κατατρεγμένους, για τους ανθρώπους που φεύγουν νύχτα με τα παιδιά τους από χώρες που ο δυτικός «πολιτισμός» με τις επιδιώξεις του τις ερημώνει.

Δεν μπορώ να αδιαφορήσω για τις μάνες που θαλασσοπνίγονται με τα παιδιά τους, γιατί οι ακροδεξιοί της Ευρώπης δεν θέλουν να «μολυνθούν» από τους ανθρώπους αυτούς.

Δεν μπορώ να μιλήσω για απόβαση προσφύγων, όπως κάνει η Καθημερινή σε δημοσίευμα της, γιατί και τότε, το 1922, όταν η Αθηνά και η Σαΐα περνούσαν απέναντι στην Ελλάδα, πάλι τα ίδια έγραφε αυτή η εφημερίδα.

Σαν να μη πέρασε μια μέρα.

Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι της γης οι κολασμένοι, κι όσο κλείνουμε τα μάτια στις αιτίες ή, ακόμα χειρότερα, όσο δεν κάνουμε κάτι για την επίλυσή τους, τόσο θα πληθαίνουν οι κολασμένοι που θα ζητούν από εμάς τη σωτηρία τους.

* Πρώην βουλευτής Δράμας



πηγή / ΑΥΓΗ  /Ένθετα ΕΝΘΕΜΑΤΑ (4ος κύκλος)/
Δημοσίευση: 23 Σεπτεμβρίου 2019

Το 7o Πανελλήνιο Φεστιβάλ Γιόγκα στις 12/13 Οκτωβρίου

Παρασκευή, 27/09/2019 - 12:00
 
 

Ένα Σαββατοκύριακο αφιερωμένο στη Γιόγκα

Για έβδομη φορά συναντώνται εκλεκτές σχολές και δάσκαλοι της Γιόγκα για να μοιράσουν την γνώση τους στα πλαίσια του 7ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Γιόγκα.

Το φεστιβάλ θα διεξαχθεί στις 12/13 Οκτωβρίου στο Tcterminal (Λ.Βουλιαγμένης 403, Ηλιούπολη - Μετρό Άγιος Δημήτριος) και θα περιλαμβάνει 40 μαθήματα/εργαστήρια από όλα τις παραδόσεις της γιόγκα από τις 11.30 ως τις 21.00.

Η Γιόγκα αποτελεί ένα φιλοσοφικό σύστημα, το οποίο έχει αναπτυχθεί τα τελευταία 4000 χρόνια και εμπεριέχει πρακτικές που αποσκοπούν στη σταδιακή ανάπτυξη της συνειδητότητας του ατόμου.
Απώτερος στόχος της είναι η εναρμόνιση της ανθρώπινης ύπαρξης σε νοητικό, ψυχικό και σωματικό επίπεδο. Σκοπός της δράσης αυτής είναι η γνωριμία του κοινού με τη φιλοσοφία και τις αρχές της Γιόγκα.

Το κόστος συμμετοχής είναι από 10 ευρώ. Υπάρχει η δυνατότητα επιλογής μαθημάτων μετά την online εγγραφή και πληρωμή.

Εγγραφή, πρόγραμμα και περισσότερες πληροφορίες στο yogafestival.gr και στο Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Κούβα: «Η επανάσταση δεν είναι ένα στρώμα από ροδοπέταλα»

Πέμπτη, 26/09/2019 - 15:00


Διδάγματα της 60χρονης πλούσιας ιστορίας της Κουβανικής Επανάστασης μοιράστηκαν όσοι -την 1η μέρα του 45ου Φεστιβάλ ΚΝΕ – «ΟΔΗΓΗΤΗ» παρακολούθησαν την εκδήλωση με τίτλο «Η επανάσταση δεν είναι ένα στρώμα από ροδοπέταλα. Είναι μια μάχη ανάμεσα στο μέλλον και το παρελθόν» στο χώρο της Διεθνούπολης, που γέμισε από θεατές κάθε ηλικίας.

45ο Φεστιβάλ ΚΝΕ ΟΔΗΓΗΤΗ Κούβα «Η επανάσταση δεν είναι ένα στρώμα από ροδοπέταλα»

«Φέτος συμπληρώνονται 60 χρόνια αγώνων, νικών, θυσιών και αντίστασης ενός ηρωικού λαού. Δεν είναι εύκολη υπόθεση, είναι μια διαρκής πάλη για να οικοδομηθεί ένα καλύτερο μέλλον και για να αφήσουμε πίσω το παρελθόν όταν ήμασταν κι εμείς υπό την κατοχή των ΗΠΑ» τόνισε παίρνοντας το λόγο η πρέσβειρα της Κούβας Μαρία Ντομίνγκεζ Κορτίνα. Αναφέρθηκε αναλυτικά στις πολύμορφες προσπάθειες των ιμπεριαλιστών για να ανατραπεί η επανάσταση και μεταξύ άλλων υπογράμμισε: «Η ιμπεριαλιστική τους στρατηγική δεν είναι καινούργια, όπως δεν είναι καινούργια και η δικιά μας απάντηση αντίστασης και αξιοπρέπειας σταθερά σε αυτά τα 60 χρόνια επανάστασης. Η Κουβανική Επανάσταση πάντα ήταν και πάντα θα είναι αλληλέγγυα με τους λαούς του κόσμου και μόνιμη έμπνευση για όλους εκείνους που θέλουν έναν καλύτερο κόσμο».kke

Άρης Ευαγγελίδης

Από τη μεριά του, ο Άρης Ευαγγελίδης, μέλος του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της ΚΕ του ΚΚΕ, τόνισε ότι «η κουβανική επανάσταση επιβεβαίωσε την επικαιρότητα και την ουσία του προλεταριακού διεθνισμού, δηλαδή πως η μεγαλύτερη συμβολή ενός λαού και ενός κινήματος στην υπόθεση της ταξικής πάλης διεθνώς δεν είναι παρά η νίκη στη χώρα του. Με τη νίκη της ενέπνευσε την πάλη των καταπιεσμένων και εκμεταλλευομένων σε όλο τον κόσμο, έδωσε απάντηση στη μοιρολατρία, στο συμβιβασμό με την καπιταλιστική τάξη πραγμάτων, ανέδειξε την αδιαμφισβήτητη αλήθεια που λέει πως ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος, πως οι λαοί μπορούν να νικήσουν, να επιλέξουν τον δικό τους δρόμο ανάπτυξης με βάση τα λαϊκά συμφέροντα και όχι τα κέρδη των μονοπωλίων». Και αναδεικνύοντας συμπεράσματα χρήσιμα για το παρόν και το μέλλον, επισήμανε: «Σήμερα σε μια περίοδο που σημαδεύεται από τα σημάδια της αντεπανάστασης και της ανατροπής του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και άλλες χώρες, όπου το κομμουνιστικό και επαναστατικό κίνημα συνεχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρές δυσκολίες, δέχεται ισχυρή πίεση από την αστική τάξη και τον οπορτουνισμό, η Κουβανική Επανάσταση είναι ένα από τα ορόσημα για την υπεράσπιση της ιστορίας και της προσφοράς του κομμουνιστικού κινήματος, για την ενίσχυση του προλεταριακού διεθνισμού, την πάλη για το σοσιαλισμό. Για αυτό το λόγο οι ΗΠΑ και οι άλλοι ιμπεριαλιστές λυσσάνε εδώ και 60 χρόνια για να την ανατρέψουν».Νίκος Καρανδρέας πρόεδρος Ελληνοκουβανικού

Ο Νίκος Καρανδρέας, πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης, επισήμανε μεταξύ άλλων ότι «η επαναστατική ιστορία της Κούβας μας δίνει το δικαίωμα να είμαστε αισιόδοξοι». Ενώ, καλώντας σε ολόπλευρη στήριξη του κουβανικού λαού, τόνισε: «Απαιτούμε την άμεση κατάργηση του αποκλεισμού και στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την Κουβανική Επανάσταση».

  • Παραθέτουμε στη συνέχεια όλη την -πολύ ενδιαφέρουσα, ομιλία του (Φεστιβάλ ΚΝΕ 19.09.2019):

Η νίκη της κουβανικής επανάστασης πριν από 60 χρόνια ήταν το επιστέγασμα μιας μοναδικής στα ιστορικά χρονικά συνεχούς 90χρονης επαναστατικής πορείας που ξεκίνησε με τον δεκαετή πόλεμο 1868-1878 γιά την απελευθέρωση από τα αποκιοκρατικά δεσμά της Ισπανίας και συνεχίστηκε σε κάθε κατοπινή γενιά. Το 1895 με την απελευθερωτική, αλλά με σαφή αστικοδημοκρατικά – αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστι-κά, επανάσταση που οργάνωσε ο εθνικός ήρωας της Κούβας Χοσέ Μαρτί, με την επανάσταση του 1933 και τη αντιιμπεριαλιστική – σοσιαλιστική επανάσταση 1956 – 1959.

Τα πρώτα οικονομικοκοινωνικά μέτρα της Επαναστατικής κυβέρνησης δεν ξεπερνούσαν πολύ τα πλαίσια μιας προοδευτικής αστικής δημοκρατίας. Ήταν όμως ασυμβίβαστα με τα συμφέροντα της ντόπιας ολιγαρχίας και κύρια των βορειοαμερικάνικων μονοπωλίων και της Αμερικανικής κυβέρνησης που αντέδρασαν βίαια. Η ταξική πάλη συνδυάστηκε απόλυτα με την απόκρουση των επιθέσεων του ιμπεριαλισμού. Η Επανάσταση μπόρεσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τη ντόπια και εξωτερική οικονομική και στρατιωτική αντίδραση, με αποκορύφωμα τη νίκη στον κόλπο των Χοίρων, γιατί είχε ήδη καταστρέψει τα βασικά πολιτικά και στρατιωτικά θεμέλια της δικτατορίας και της ξενόδουλης άρχουσας τάξης.

Σε 3 μόλις χρόνια, χτυπήθηκαν αποφασιστικά οι πολιτικές και οικονομικές δομές του ιμπεριαλιστικού και ντόπιου κεφαλαίου στην πόλη και την ύπαιθρο και πάρθηκαν τα πρώτα μέτρα για τη βελτίωση του πολιτιστικού και βιοτικού επιπέδου του λαού.

Μέσα στο καμίνι της πάλης τέθηκαν και λύθηκαν μεγάλα θεωρητικά ζητήματα της εποχής: ουσία και ταξικότητα του αστικού κράτους, δυνατότητα ειρηνικής μετάβασης στο σοσιαλισμό, φύση της εκμετάλλευσης στις συνθήκες της νεοαποικιοκρατίας και εξάρτησης, σύνδεση εθνικο-απελευθερωτικού – αντιιμπεριαλιστικού αγώνα και σοσιαλιστικής επανάστασης και οι φορείς τους καθώς και οι πολιτικές και επαναστατικές πρακτικές που τα παραπάνω συνεπάγονται.

Αυτά βρήκαν την έκφρασή τους στις 2 διακηρύξεις της Αβάνας (Σεπτέμβρης 1960, Φλεβάρης 1962) όπου αποτυπώνεται η διαδικασία της πρώτης απελευθερωτικής – αντιϊμπεριαλιστικής φάσης της επανάστασης, και δηλώνεται πως η πραγματική χειραφέτηση των λαών στην εποχή μας, δεν μπορεί παρά να παίρνει το χαρακτήρα της σοσιαλιστικής επανάστασης, με ηγετική δύναμη την εργατική τάξη και του κόμμα της.

Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού στην Κούβα ξεκίνησε μέσα στην ένταση του ψυχρού πολέμου, με σημαντικές νίκες του απελευθερωτικού αγώνα στο Βιετνάμ και στις χώρες του Τρίτου κόσμου, αλλά και μέσα σε συνθήκες διάσπασης του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και έντονης διαμάχης για τις μεθόδους οργάνωσης της σοσιαλιστικής οικονομίας και του κράτους, για το ρόλο της εθνικής αστικής τάξης και τον «ειρηνικό δρόμο μετάβασης στο σοσιαλισμό».

Η οικοδόμηση του σοσιαλισμού είχε να αντιμετωπίσει την τεράστια απειλή στρατιωτική, πολιτική, οικονομική του ιμπεριαλισμού και κύρια βέβαια των ΗΠΑ που θεωρούν ολόκληρη τη Λ. Αμερική τσιφλίκι τους, αλλά και τις δομικές αδυναμίες της κουβανικής οικονομίας (π.χ. μονοκαλλιέργεια, πλήρης τεχνολογική εξάρτηση από τις ΗΠΑ), και την  καθυστερημένη κοινωνική συνείδηση.

Η ιμπεριαλιστική απειλή και ο οικονομικός αποκλεισμός, αντιμετωπίστηκαν μέ τη συνεχή επαναστατική εγρήγορση του λαού και του και την βοήθεια της ΣΕ και των άλλων σοσιαλιστικών χωρών.

Η ανάπτυξη της οικονομίας συνδυάστηκε από την αρχή με την προσπάθεια ανάπτυξης της συνειδητής συμμετοχής, πρωτοβουλίας και πειθαρχίας των εργαζόμενων. Η σχέση της σχεδιασμένης οικονομίας με την κοινωνική συνείδηση αποτέλεσε από τα πρώτα χρόνια της επανάστασης ένα κομβικό θεωρητικό και πρακτικό ζήτημα, παρόμοιο με τη διαλεκτική σχέση της δικτατορίας του προλεταριάτου με τη μεγαλύτερη δυνατή ανάπτυξη της δημοκρατίας για τη μεγάλη πλειοψηφία και τη συνειδητή συμμετοχή του λαού στη διαμόρφωση και λήψη των αποφάσεων, στον ουσιαστικό έλεγχο του κόμματος και της κυβέρνησης.

Σε αντίθεση με τον καπιταλισμό όπου τρόπος και σχέσεις παραγωγής είχαν ήδη αναπτυχθεί μέσα στα πλαίσια της φεουδαρχίας, οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής αρχίζουν να εγκαθίστανται μετά την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Κατά συνέπεια, η κοινωνική συνείδηση, ακόμα και των επαναστατών είναι, σε μεγάλο τουλάχιστον βαθμό, διαμορφωμένη στη βάση της ατομικής καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, της αποξένωσης των παραγωγών από τα μέσα παραγωγής και από το προϊόν της εργασίας τους, του εμπορευματικού χαρακτήρα της παραγωγής και των ανταγωνιστικών σχέσεων. Άρα προκύπτει μια αντίθεση ανάμεσα στις νέες σχέσεις παραγωγής και στη κοινωνική συνείδηση  του λαού, που επιτείνεται από τις οικονομικές δυσκολίες και την διατήρηση σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό καπιταλιστικών δομών σε τομείς της οικονομίας καθώς και των εμπορευματικών σχέσεων.

  • Μέσα στην ένταση της επανάστασης, στην απόλυτη όξυνση της ταξικής πάλης και στον επαναστατικό ενθουσιασμό που διαχέεται στη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, είναι φυσικό να χαλαρώσουν και να παραμεριστούν οι παλιές αντιλήψεις και ιδεοληψίες καθώς και τα φανερά και τα αθέατα κοινωνικά δεσμά που τον κρατούσαν δέσμιο μιας καθημερινότητας που χαρακτηριζόταν από την εκμετάλλευση και την υποταγή, την ανηθικότητα και την αποξένωση.

Η επανάσταση σπάζοντας τα δεσμά αυτά προωθεί την εμφάνιση χαρακτηριστικών όπως η αυτοθυσία, η αδελφότητα, η αλληλεγγύη, ο αλτρουϊσμός και η θέληση για συμμετοχή σε μιά κοινή προσπάθεια για κοινωνική αλλαγή και εξέλιξη, όσο κι αν αυτό το τελευταίο παραμένει ασαφές και απροσδιόριστο για τους περισσότερους.

Η κατάσταση αυτή, όπως δυστυχώς ξέρουμε μπορεί εύκολα να αναστραφεί, αν η επανάσταση δεν είναι συνεχής, αν η ρήξη με το παρελθόν, με τον παλιό τρόπο και τις σχέσεις παραγωγής, με τις παλιές κοινωνικές σχέσεις και τρόπο ζωής δεν συνεχίσει να πραγματοποιείται, αν ο κάθε άνθρωπος δεν νοιώθει μέρα με τη μέρα, χρόνο με το χρόνο περισσότερο ενεργός πολίτης – όχι μόνο στον τόπο του, αλλά ενεργός πολίτης του κόσμου, αν δεν νοιώθει πως είναι, όπως λέει ο ποιητής, «ο πλαστουργός της νιάς ζωής».

Η ανάστροφη αυτή πορεία, που οδήγησε στην ανατροπή του σοσιαλισμού στη ΣΕ και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες δεν συνέβη στην Κούβα.

Η εξήγηση γι αυτό μπορεί να βρίσκεται στη μακρόχρονη επαναστατική της ιστορία που είχε σαν συνέπεια την συσσώρευση αγωνιστικής εμπειρίας,  στη επίδραση των φιλελεύθερων, παναμερικανικών και αντιιμπεριαλιστικών ιδεών του Χοσέ Μαρτί, στην πρωτοφανή διεθνιστική πρακτική τη συνδυασμένη με την πεποίθηση οτι η κουβανική επανάσταση είναι τμήμα της παγκόσμιας επαναστατικής διαδικασίας, στην επαναστατική εγρήγορση και πολιτική ωριμότητα του λαού και της ηγεσίας του.

Ακόμα, η συμβολή της δημιουργικής και ασυμβίβαστης προσωπικότητας του Τσε Γκεβάρα και κύρια εκείνης του Φιντέλ Κάστρο, που πραγματοποίησε – ίσως με τον καλλίτερο μέχρι τώρα τρόπο – τη διαλεκτική σύνθεση του επαναστατικού πάθους και της λογικής, ήταν καταλυτικές για την αποφυγή των γραφειοκρατικών και αναθεωρητικών στρεβλώσεων που χαρακτήριζαν τις άλλες χώρες του σοσιαλιστικού στρατοπέδου.

Θα αναφέρω μόνο δύο, αλλά πολύ σημαντικά παραδείγματα.

Την «Εκστρατεία Αποκατάστασης» που ξεκίνησε το 1986 για την αντιμετώπιση των λαθών και των αρνητικών τάσεων στην οικονομία και στην κοινωνία της Κούβας που είχαν προκύψει από την αντιγραφή του οικονομικού μοντέλλου των σοσιαλιστικών χωρών.

Και δεύτερο, την αποφασιστική, στρατιωτική επέμβαση στην Αγκόλα και τη μεγάλη νίκη του 1987-1988 ενάντια στην Νοτιοαφρικανική Ένωση, με την οποία ολοκληρώθηκε η απελευθέρωση της Αγκόλα, απελευθερώθηκε η Ναμίμπια και καταλύθηκε το καθεστώς του απαρτχάιντ της Νοτιοαφρικανικής Ένωσης, δράση που βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με την εξωτερική πολιτική της παραπαίουσας τότε Σοβιετικής Ένωσης, που είχε συνθηκολογήσει ιδεολογικά και πολιτικά με τον ιμπεριαλισμό.

Και τα δύο αποτέλεσαν τη βάση για να αντιμετωπιστεί το τεράστιο χτύπημα του 1989, με τη διάλυση του σοσιαλιστικού στρατοπέδου. Ήταν ένα είδος «επανάστασης μέσα στην επανάσταση» που εξασφάλισε το λαϊκό συναγερμό, τη λαϊκή ενεργή συμμετοχή και δυνάμωσε την κοινωνική συνοχή, έτσι ώστε η Κούβα να μπορέσει να ξεπεράσει την πολύ δύσκολη δεκαετία που ακολούθησε μετά τη διάλυση του σοσιαλιστικού στρατόπεδου.

Η σοσιαλιστική Κούβα κατορθώνει να μένει όρθια 30 χρόνια, αντιπαλεύοντας την άγρια επίθεση του ιμπεριαλισμού. Οι κοινωνικές κατακτήσεις και το πρωτοφανές για τη Λ. Αμερική βιοτικό και πολιτισμικό επίπεδο του Κουβανικού λαού που είχαν επιτευχθεί τα προηγούμενα 30 χρόνια διατηρούνται σε μεγάλο βαθμό. Η διεθνιστική της δράση συνεχίζεται.

Ο ιμπεριαλισμός δεν κατόρθωσε να καταβάλλει την επανάσταση, κατορθώνει όμως να την τραυματίζει συνέχεια.

Παράλληλα, δυναμώνει την επίθεσή του ενάντια στη Βενεζουέλα και τη Νικαράγουα, με παράπλευρο στόχο  την πλήρη οικονομική και πολιτική απομόνωση της Κούβας, και άρα, τη μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα του αποκλεισμού.

Η πολιτική των ΗΠΑ είναι μακρόχρονη, σταθερή και επίμονη. Στόχος της, η νεοαποικιακή πολιτική και οικονομική υποδούλωση της Κούβας. Μέθοδος, ο στραγγαλισμός της σοσιαλιστικής οικονομίας, η μείωση του βιοτικού επιπέδου του λαού, η μείωση της εμπιστοσύνης του στις οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές δομές του σοσιαλισμού. Οι πρόσφατες αναγκαίες αλλά επικίνδυνες οικονομικές αλλαγές, με τον κοινωνικό τους αντίκτυπο, είναι άμεσα αποτελέσματα του αποκλεισμού.

Ο κουβανικός λαός, η κυβέρνηση του και το ΚΚΚ δίνουν, σε άνισες συνθήκες, κρίσιμη μάχη για την υπεράσπιση του σοσιαλισμού που ισοδυναμεί με την υπεράσπιση της ελευθερίας της Κούβας. Η επαναστατική ιστορία της Κούβας μας δίνει το δικαίωμα να είμαστε αισιόδοξοι. Απαιτούμε την άμεση κατάργηση του αποκλεισμού και στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις την Κουβανική επανάσταση.

ΣΣ |>
✔️   Ο Νίκος Καρανδρέας Πρόεδρος του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης είναι Ομότιμος Καθηγητής Νευρολογίας και Κλινικής Νευροφυσιολογίας ΕΚΠΑ
✔️   Οι επισημάνσεις στο κείμενο είναι δικές μας


Επιμέλεια  Ομάδα ¡H.lV.S!



πηγή :// atexnos //

Τουρκία: Αυξάνεται η ψαλίδα μεταξύ πλουσίων και φτωχών

Πέμπτη, 26/09/2019 - 17:00

Αύξηση των ανισοτήτων με βάση τα εισοδηματικά κριτήρια διαπιστώνει σε έρευνα της η κρατική στατιστική υπηρεσία της Τουρκίας TurkStat.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας που διεξήχθη για το έτος 2018, η καπιταλιστική “ανάπτυξη” στη γειτονική χώρα συνεχίζει να αυξάνει τις κοινωνικές και εισοδηματικές ανισότητες. Είναι χαρακτηριστικό ότι το πλουσιότερο 5% των τούρκων έχει 25% μεγαλύτερο εισόδημα σε σχέση με τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα. 

Όπως αναφέρει η ίδια έρευνα, το 20% των περισσότερο εύπορων τούρκων είδε τα εισοδήματα του να αυξάνονται μέσα στο 2018, την ίδια στιγμή που τα λαϊκά στρώματα βιώνουν αυξημένη φτώχεια και ανεργία. 

Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με την TurkStat, μέσα σε διάρκεια ενός έτους ο αριθμός των ανέργων στη γειτονική χώρα αυξήθηκε κατά σχεδόν 1 εκατομμύριο (938.000 ανθρώπους).

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το ποσοστό ανεργίας στην Τουρκία ανέρχoνταν τον περασμένο Ιούνη στο 13%. Ανεξάρτητες ωστόσο μετρήσεις ανεβάζουν το ποσοστό σε τουλάχιστον 17%.

Την ίδια στιγμή που η εργατική τάξη και πλατιές λαϊκές μάζες στη γειτονική χώρα βυθίζονται στην ανεργία και την φτώχεια, μεγάλοι επιχειρηματικοί κολοσσοί κάνουν κυριολεκτικά χρυσές μπίζνες, αυξάνοντας ραγδαία την κερδοφορία τους.


πηγή :// atexnos //

Η ναζιστική ιστορία πίσω από το σύνδρομο Asperger

Πέμπτη, 26/09/2019 - 12:00

Το σύνδρομο Άσπεργκερ, είναι μια διαταραχή του φάσματος του αυτισμού, που χαρακτηρίζεται από σημαντικές δυσκολίες στην κοινωνική αλληλεπίδραση και στη λεκτική επικοινωνία, ενώ εκδηλώνεται ταυτόχρονα με περιορισμένες και επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές και ενδιαφέροντα. Η διάγνωσή του είναι πολλές φορές δύσκολη, καθώς διαφέρει από άλλες διαταραχές του αυτισμού λόγω της σχετικής διατήρησης της γλωσσικής και γνωστικής ανάπτυξης του ατόμου. Όμως η διαταραχή του Άσπεργκερ κρύβει πίσω της μια βρώμικη ιστορία, η οποία μάλιστα έχει ναζιστικό υπόβαθρο.

Η επίσημη διάγνωση της διαταραχής του Asperger αποσύρθηκε πρόσφατα από το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο των Αμερικανικών Ψυχιατρικών Συλλόγων για τις Ψυχικές Διαταραχές, επειδή η ιατρική κοινότητα συμφώνησε σε μεγάλο βαθμό ότι δεν ήταν ξεχωριστή ασθένεια από τον αυτισμό. Όμως το σύνδρομο Άσπεργκερ εξακολουθεί να περιλαμβάνεται στη διεθνή ταξινόμηση των ασθενειών του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ο οποίος χρησιμοποιείται σε όλο τον κόσμο, ενώ πολλά άτομα με αυτισμό δηλώνουν τα ίδια ότι πάσχουν από αυτό το σύνδρομο.

 

Οι περισσότεροι όμως δεν σκέφτονται ποτέ για τον άνθρωπο πίσω από το όνομα του Άσπεργκερ.

Ο ερευνητής στον οποίο οφείλεται το όνομα του συνδρόμου και που διαμόρφωσε τη σύγχρονη εικόνα που διαθέτουμε για αυτό, ήταν ο δρ. Χανς Άσπεργκερ. Σύμφωνα με τον ίδιο, το Άσπεργκερ αποδίδεται σε άτομα με περιορισμένες κοινωνικές δεξιότητες και ενδιαφέροντα.

Ο Χανς Άσπεργκερ. 

 

Παρά το γεγονός ότι αυτός θεωρήθηκε αρνητής του Γ' Ράιχ, το έργο του δρ. Άσπεργκερ ήταν στην πραγματικότητα άρρηκτα συνδεδεμένο με την άνοδο του ναζισμού και τα θανατηφόρα του προγράμματα.

Ο ίδιος ασχολήθηκε για πρώτη φορά με τη ναζιστική παιδοψυχιατρική όταν ταξίδεψε από τη Βιέννη στη Γερμανία το 1934, σε ηλικία 28 ετών. Οι ανώτεροι συνεργάτες του είχαν αναπτύξει διαγνώσεις κοινωνικών ανεπαρκειών για τα παιδιά που θεωρούσαν ότι δεν είχαν σχέση με την κοινότητα, και αδυνατούσαν να συμμετάσχουν σε συλλογικές δραστηριότητες του Ράιχ, όπως η Νεολαία του Χίτλερ.

Ο Άσπεργκερ αρχικά ήταν κατά της ταξινόμησης των παιδιών, γράφοντας το 1937 ότι «είναι αδύνατο να θεσπιστεί ένα άκαμπτο σύνολο κριτηρίων για μια διάγνωση». Αμέσως μετά τη ναζιστική προσάρτηση της Αυστρίας το 1938 - και την εκκαθάριση των Εβραίων και των φιλελεύθερων συνεργατών του από το Πανεπιστήμιο της Βιέννης - ο Άσπεργκερ εισήγαγε τη δική του διάγνωση για την κοινωνική απόσπαση: την «αυτιστική ψυχοπάθεια».

Καθώς ο Άσπεργκερ προσπάθησε να προαχθεί ως αναπληρωτής καθηγητής, τα γραπτά του για τη διάγνωση έγιναν ακόμα σκληρότερα. Τόνισε την «αγριότητα» και τα «σαδιστικά χαρακτηριστικά» των παιδιών που μελετούσε, κάνοντας παράλληλα λόγο για «αυτιστικές πράξεις κακίας» για τις οποίες ήταν υπεύθυνα κατά τον ίδιο. Αποκάλεσε επίσης τους αυτιστικούς και ψυχοπαθείς ανθρώπους ως «έξυπνα αυτοματοποιημένα όντα».

Πολλοί θεωρούσαν ότι οι αναφορές του δρ. Άσπεργκερ στις «ειδικές ικανότητες» των παιδιών που ανήκαν στο «ευνοϊκότερο» σημείο του φάσματος του αυτισμού, ήταν μια προσπάθεια εφαρμογής της διάγνωσής του ως μέσο προστασίας από τη ναζιστική ευγονική - ένα ιδιότυπο δηλαδή είδος ψυχιατρικής λίστας του Schindler. Στην πραγματικότητα όμως, ο Άσπεργκερ προειδοποιούσε την ίδια στιγμή για «λιγότερο ευνοϊκές περιπτώσεις» του συνδρόμου, στις οποίες όσοι έπασχαν από αυτό «θα παραμόνευαν στους δρόμους σαν γκροτέσκ φιγούρες».

 
 
 

Τέτοιου είδους χαρακτηρισμοί αποτελούσαν φυσικά θανατική ποινή για το Τρίτο Ράιχ, με αποτέλεσμα δεκάδες παιδιά που είχαν αξιολογηθεί ιατρικά από τον Άσπεργκερ να θανατωθούν.

 
 
 
 

Η παιδική «ευθανασία» ήταν το πρώτο πρόγραμμα μαζικής εξόντωσης του Ράιχ, που ξεκίνησε από το Χίτλερ τον Ιούλιο του 1939, ως ένας τρόπος να απαλλαγεί από τα παιδιά που θεωρούνταν «ξένα» για το κράτος και κίνδυνος για την ευγονική που είχε υιοθετηθεί. Τα περισσότερα από τα θύματα ήταν σωματικά υγιή παιδιά, που δεν υπέφεραν καν από οποιαδήποτε ασθένεια. Θεωρήθηκε τότε ότι είχαν σωματικές, ψυχικές ή συμπεριφορικές «ανωμαλίες».

Τουλάχιστον 5.000 παιδιά έχασαν τη ζωή τους εκείνη τη περίοδο σε περίπου 37 «ειδικές αίθουσες». Το Am Spiegelgrund στη Βιέννη, ήταν μια από τις πιο θανατηφόρες. Οι δολοφονίες λάμβαναν χώρα στα ίδια τα κρεβάτια των νέων, καθώς οι νοσηλευτές τους παρείχαν υπερβολικές δόσεις ηρεμιστικών μέχρι αυτοί να αρρωστήσουν και να πεθάνουν, συνήθως από πνευμονία.

Ο Άσπεργκερ συνεργάστηκε στενά με τους κορυφαίους συντελεστές του προγράμματος ευθανασίας της Βιέννης, συμπεριλαμβανομένου του Erwin Jekelius, διευθυντή του Am Spiegelgrund, ο οποίος ήταν μάλιστα αρραβωνιασμένος με την αδελφή του Χίτλερ. Μαζί του, ήταν υπεύθυνος για την αποστολή εκατοντάδων παιδιών στην εγκατάσταση, όπου θα έβρισκαν τραγικό θάνατο.

Διαβάστε ακόμα: «Σύνδρομο Άσπεργκερ: Ένας πλήρης οδηγός» του Τόνι Άγουντ

Στη μεταπολεμική περίοδο, ο Άσπεργκερ θα έπαιρνε αποστάσεις από το έργο του πάνω στην αυτιστική ψυχοπάθεια. Ασχολήθηκε με θρησκευτικά ζητήματα και κοινωνικά σχόλια για την ανατροφή των παιδιών.

Πιθανότατα θα αποτελούσε μόλις μια υποσημείωση στην ιστορία της έρευνας πάνω στον αυτισμό, αν η Lorna Wing, μια βρετανίδα ψυχίατρος δεν είχε ανακαλύψει ένα άρθρο του από το 1944 για την αυτιστική ψυχοπάθεια. Η επιστήμονας θεωρούσε ότι παρείχε ένα σημαντικό πλαίσιο για τον τότε αυστηρό ορισμό του αυτισμού και, μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80, το σύνδρομο Άσπεργκερ και η ιδέα ενός ευρύτερου φάσματος πάνω στην ασθένεια είχε εισαχθεί στην ιατρική ορολογία.

Το 1994, η διαταραχή του Άσπεργκερ προστέθηκε στο Αμερικανικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών, όπου παρέμεινε μέχρι να αναταξινομηθεί το 2013 ως διαταραχή του φάσματος του αυτισμού. Ωστόσο, το σύνδρομο εξακολουθεί να αποτελεί επίσημη διάγνωση στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Και είναι πανταχού παρούσα στη λαϊκή κουλτούρα, όπου η ρατσιστική "Aspergery" χρησιμοποιείται ως έννοια πολύ συχνά για να περιγράψει τη γενική κοινωνική αμηχανία που μπορεί να προκληθεί σε ένα χώρο από «άτομα με ιδιαιτερότητες».

Είναι λοιπόν προβληματική η ονομασία του συνδρόμου Άσπεργκερ σήμερα; Για ζητήματα ιατρικής ηθικής σαφώς και είναι, αφού η ονοματοδοσία μιας διαταραχής από ένα πρόσωπο υποτίθεται πως είναι τιμητική για το επιστημονικό του έργο πάνω σε αυτή. Το έργο του Άσπεργκερ δεν ήταν επιστημονικό, αφού ο ορισμός του για τους «αυτιστικούς ψυχοπαθείς» είναι αντίθετος προς όσα γνωρίζουμε σήμερα πάνω στον αυτισμό, ενώ υπήρξε αυτουργός για το θάνατο εκατοντάδων παιδιών.

Άλλες ασθένειες ή διαταραχές που πήραν στο παρελθόν το όνομά τους από τους γιατρούς των ναζιστικών χρόνων που συμμετείχαν σε προγράμματα εξόντωσης (όπως το σύνδρομο Reiter) τώρα διαθέτουν εναλλακτικές εναλλακτικές ονομασίες (αντιδραστική αρθρίτιδα), ενώ η ιατρική γενικότερα κινείται προς πιο περιγραφικές ονομασίες.

Η παύση της χρήσης του ονόματος του Άσπεργκερ, όχι απλά θα είναι ένας τρόπος να τιμήσουμε τα παιδιά που σκοτώθηκαν εξαιτίας του, αλλά και εκείνα που εξακολουθούν να είναι ταυτισμένα με αυτό.

Απόδοση από τους New York Times.


Πηγή / tvxs / Ναταλία Πετρίτη /

Έρευνα για την παραπομπή του προέδρου των ΗΠΑ ξεκινά η Βουλή των Αντιπροσώπων

Πέμπτη, 26/09/2019 - 10:00

Οι Δημοκρατικοί της Βουλής των Αντιπροσώπων ανακοίνωσαν την Τρίτη, την έναρξη επίσημης έρευνας με το ερώτημα της παραπομπής του Αμερικανού προέδρου, σε συνέχεια των καταγγελιών ότι ο Ντόναλντ Τραμπ ζήτησε από τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι να διεξάγει έρευνα εις βάρος του πολιτικού του αντιπάλου Τζο Μπάιντεν, σε μια διαδικασία παραπομπής που θεωρείται απίθανο να οδηγήσει στην απομάκρυνση Τραμπ από την προεδρία.

Έρευνα για την παραπομπή του προέδρου των ΗΠΑ ξεκινά η Βουλή των Αντιπροσώπων

Σχεδόν 400 μέρες πριν τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2020, η ενεργοποίηση αυτής της διαδικασίας, με την οποία η πλειονότητα των Αμερικανών εμφανίζεται να διαφωνεί σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, και συνιστά μια κίνηση υψηλού ρίσκου και στήνει το σκηνικό για μια σφοδρή σύγκρουση μεταξύ Κογκρέσου και Λευκού Οίκου ενόψει των εκλογών του επόμενου έτους.

«Σήμερα ανακοινώνω ότι η Βουλή των Αντιπροσώπων ξεκινά μια επίσημη έρευνα επί της διαδικασίας παραπομπής» του κ. Τραμπ δήλωσε την Τρίτη, η Δημοκρατική πρόεδρος της Βουλής Νάνσι Πελόζι, έπειτα από μια συνάντηση κεκλεισμένων των θυρών που είχε με Δημοκρατικούς βουλευτές, δηλώνοντας ότι οι ενέργειες του Τραμπ φέρεται ότι υπομόνευσαν την εθνική ασφάλεια και παραβίασαν το Σύνταγμα των ΗΠΑ.

Αμέσως μετά την ανακοίνωση, ο Τραμπ χαρακτήρισε την έρευνα ένα «ανόητο κυνήγι μαγισσών».

«Ο πρόεδρος πρέπει να λογοδοτήσει. Κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου», τόνισε η Πελόζι, η οποία επί μήνες ήταν διστακτική να ενστερνιστεί μια προσπάθεια παραπομπής. Η αλλαγή στάση της Πελόζι ήρθε έπειτα από δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι ο Αμερικανός πρόεδρος άσκησε πίεση στον Ουκρανό ομόλογό του Βολοντίμιρ Ζελένσκι σε μια τηλεφωνική επικοινωνία που είχαν στις 25 Ιουλίου για να ξεκινήσει το Κίεβο έρευνα σε βάρος του Χάντερ Μπάιντεν, του δεύτερου γιου του πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ και φαβορί για το χρίσμα των Δημοκρατικών.

Ο ένοικος του Λευκού Οίκου υποσχέθηκε πως θα δώσει στη δημοσιότητα το πλήρες, απομαγνητοφωνημένο κείμενο της συνομιλίας που είχε με τον Ζελένσκι.

Ο Τραμπ έχει παραδεχθεί πως συζήτησε για τον Μπάιντεν με τον Ουκρανό ομόλογό του, αλλά αρνήθηκε ότι ανέστειλε την καταβολή στρατιωτικής βοήθειας, ύψους σχεδόν 400 εκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία προκειμένου να πιέσει τον Ζελένσκι να ξεκινήσει μια έρευνα που θα ζημίωνε τον Τζο Μπάιντεν. Η Πελόζι ανέφερε ότι έξι επιτροπές του Κογκρέσου που ερευνούν αυτή τη στιγμή τον Τραμπ, θα συνεχίσουν το έργο τους, στο πλαίσιο της επίσημης έρευνας. «Οι ενέργειες της προεδρίας Τραμπ αποκάλυψαν ένα επαίσχυντο γεγονός ότι ο πρόεδρος πρόδωσε τον όρκο του, πρόδωσε την εθνική μας ασφάλεια και πρόδωσε την ακεραιότητα των αμερικανικών εκλογών», δήλωσε η Πελόζι. Χθες, ο Τζο Μπάιντεν δήλωσε ότι θα στηρίξει τη διαδικασία παραπομπής του αν Τραμπ δεν να συμμορφωθεί πλήρως με τις έρευνες που διεξάγονται στο Κογκρέσο σχετικά με την τηλεφωνική επικοινωνία που είχε με τον Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκι.

Η πλειονότητα των υποψηφίων Δημοκρατικών για το χρίσμα των εκλογών του 2020 στηρίζουν τη διαδικασία παραπομπής του προέδρου. Ανάμεσα τους, οι γερουσιαστές Ελίζαμπεθ Γουόρεν, Μπέρνι Σάντερς, Κάμαλα Χάρις, Κόρι Μπούκερ. Η έρευνα για την παραπομπή θεωρητικά μπορεί να οδηγήσει εν τέλει στην αποπομπή Τραμπ από την εξουσία.

Ωστόσο, ακόμη και αν η Βουλή των Αντιπροσώπων, που ελέγχεται από τους Δημοκρατικούς, ψηφίσει υπέρ της παραπομπής του Ρεπουμπλικανού προέδρου, η Γερουσία, στην οποία πλειοψηφία έχουν οι Ρεπουμπλικανοί, θα χρειαστεί να προβεί στο επόμενο βήμα για την απομάκρυνση του από την εξουσία, έπειτα από δίκη.

Κανένας πρόεδρος στην αμερικανική ιστορία δεν έχει καθαιρεθεί. Αυτή θα είναι η πρώτη επίσημη έρευνα στο Κογκρέσο για παραπομπή Αμερικανού προέδρου, μετά από την έρευνα το 1998 εις βάρος του τότε προέδρου Μπιλ Κλίντον με κατηγορίες για ψευδορκία και παρεμπόδιση της δικαιοσύνης αναφορικά με την σχέση που διατηρούσε με την Μόνικα Λεβίνσκι. Η Βουλή τον Δεκέμβριο του 1998 ψήφισε υπέρ της παραπομπής του Κλίντον, αλλά ο Δημοκρατικός πρόεδρος αθωώθηκε δύο μήνες μετά από την Γερουσία και παρέμεινε στο αξίωμα του.

Η υπόθεση που πυροδότησε την εκκίνηση διαδικασίας παραπομπής του Ντ. Τραμπ

Ακολουθούν τα κύρια στοιχεία αυτής της νεφελώδους υπόθεσης που εμπλέκει έναν μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος, τον πρόεδρο της Ουκρανίας και εκατομμύρια δολάρια βοήθειας.

Μια αναφορά

Στις 9 Σεπτεμβρίου, ο γενικός επιθεωρητής των υπηρεσιών πληροφοριών Μάικλ Άτκινσον αναφέρει πως του κατατέθηκε μια καταγγελία από έναν «αξιόπιστο» μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος, μέλος και ο ίδιος μιας υπηρεσίας πληροφοριών, την οποία ο Άτκινσον έκρινε «αξιόπιστη και ανησυχητική», ώστε να την θεωρήσει «κατεπείγουσα» και να ενημερώσει το Κογκρέσο. Ωστόσο, η κυβέρνηση Τραμπ και ο επικεφαλής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Τζόζεφ Μαγκουάιρ δεν καταθέτουν αντίγραφο της αναφοράς στο Κογκρέσο.

Τα αμερικανικά ΜΜΕ τότε διερευνούν αυτόν τον μυστηριώδη μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, αυτός ανησυχούσε, μεταξύ άλλων, για το περιεχόμενο μιας τηλεφωνικής συνομιλίας μεταξύ του Ντόναλντ Τραμπ και του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι, που έγινε στις 25 Ιουλίου.

Μετά από πολλές διαρροές, ο Αμερικανός πρόεδρος αναγκάζεται την Κυριακή να παραδεχθεί ότι μίλησε με τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι για τον Τζο Μπάιντεν, και το γιο του, Χάντερ. Ο τελευταίος εργαζόταν για έναν ουκρανικό όμιλο φυσικού αερίου από το 2014, όταν ο πατέρας του ήταν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα.

Ωστόσο, ο Τραμπ διαβεβαίωσε ότι η συνομιλία με τον Ουκρανό πρόεδρο «δεν είχε κάτι μεμπτό» και δεσμεύτηκε να δώσει στη δημοσιότητα το περιεχόμενο αυτής της τηλεφωνικής συνομιλίας.

Πάγωμα αμερικανικής στρατιωτικής βοήθειας προς την Ουκρανία

Μερικές μέρες πριν από την τηλεφωνική συνδιάλεξή του με τον Ζελένσκι, ο Τραμπ διατάζει το πάγωμα στρατιωτικής βοήθειας ύψους σχεδόν 400 εκατομμυρίων δολαρίων προς την Ουκρανία, η οποία τελικά αποδεσμεύτηκε, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις, στις 12 Σεπτεμβρίου.

Κρίνοντας από αυτή την ανησυχητική «ακολουθία», η αντιπολίτευση των Δημοκρατικών υποπτεύεται ότι ο Ρεπουμπλικανός πρόεδρος χρησιμοποίησε τα χρήματα της στρατιωτικής βοήθειας για να πιέσει τον Ζελένσκι να ξεκινήσει μια έρευνα διαφθοράς εις βάρος του Τζο Μπάιντεν, και του γιο του.

«Δεν άσκησα καμία πίεση στην Ουκρανία», απάντησε ο ένοικος του Λευκού Οίκου, ο οποίος υποστήριξε ότι πάγωσε τη στρατιωτική βοήθεια για να ενθαρρύνει άλλες δυτικές χώρες να συμβάλουν στον στρατιωτικό προϋπολογισμό για την Ουκρανία.

Παραπομπή

Επί μήνες, η αριστερή πτέρυγα του Κογκρέσου ζητούσε την έναρξη διαδικασίας παραπομπής κατά του Ντόναλντ Τραμπ, κυρίως λόγω της πίεσης των ερευνών για τη ρωσική ανάμιξη στις προεδρικές εκλογές του 2016.

Οι νέες κατηγορίες έφεραν μεγάλη μερίδα μετριοπαθών βουλευτών προς το μέρος των βουλευτών αυτών.

Αργά χθες, η πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων Νάνσι Πελόζι, για καιρό διστακτική για μια διαδικασία παραπομπής, ανακοίνωσε την επίσημη έναρξη έρευνας με το ερώτημα της παραπομπής Τραμπ.

Λίγο πριν την χθεσινή ανακοίνωση Πελόζι, ο Τραμπ λέει πως μια πιθανή διαδικασία παραπομπής του, μπορεί να έχει από εκλογική σκοπιά, μια θετική επίδραση για τον ίδιο. «Λένε ότι θα είναι καλό για μένα στις εκλογές», τονίζει.

Η αντεπίθεση

Έτοιμος να παλέψει για να αντιστρέψει το κλίμα, ο Αμερικανός πρόεδρος επιμένει ότι ο Τζο Μπάιντεν και ο γιος του είναι «διεφθαρμένοι», ότι οι δραστηριότητες τους στην Ουκρανία είναι «σκανδαλώδεις».

Ο Αμερικανός πρόεδρος κατηγορεί τον αντίπαλό του ότι ζήτησε την απόλυση ενός Ουκρανού εισαγγελέα, προκειμένου να προστατεύσει τις υποθέσεις του γιου του.

Δικηγόρος και επενδυτής, ο Χάντερ Μπάιντεν, διετέλεσε από το 2014 έως το 2019 μέλος του εποπτικού συμβουλίου της ουκρανικής εταιρείας παραγωγής φυσικού αερίου Burisma. Αυτή η εταιρεία ήταν κάποτε στο στόχαστρο μιας έρευνας διαφθοράς, αλλά ο Χάντερ Μπάιντεν δεν κατηγορήθηκε ποτέ δημόσια.

Όσο για τον πατέρα του, ως αντιπρόεδρος ο Τζο Μπάιντεν ζήτησε όντως το 2015 την απόλυση του γενικού εισαγγελέα Βίκτορ Τσόκιν και χρησιμοποίησε οικονομικές απειλές για την αποπομπή του.

Αλλά αυτές του οι εκκλήσεις ήταν μέρος μιας συντονισμένης προσπάθειας, συγκεκριμένα με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, για να απολυθεί ο εισαγγελέας, ο οποίος κατηγορείτο για υπόθαλψη διαφθοράς στη χώρα του και για υπονόμευση των κυβερνητικών μεταρρυθμίσεων που ξεκίνησαν μετά από το 2014. Ο Τζο Μπάιντεν διαβεβαιώνει ότι δεν έχει ενημερωθεί ποτέ για τις οικονομικές υποθέσεις του γιου του στο εξωτερικό. Για αυτόν, ο Ντόναλντ Τραμπ «έκανε κατάχρηση της εξουσίας του επειδή «αισθάνεται ότι απειλείται».

ΑΠΕ

Ενεργοποίηση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας συμφώνησαν Μητσοτάκης – Ερντογάν

Τετάρτη, 25/09/2019 - 23:30
Στη σκιά της τουρκικής προκλητικότητας στην ανατολική Μεσόγειο, οι δύο άνδρες συναντήθηκαν στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.

Τα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν τις σχέσεις της Αθήνας με την Άγκυρα συζητήθηκαν στη συνάντηση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο πρόεδρος της Τουρκίας συμφώνησαν να προχωρήσει σύντομα η ενεργοποίηση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας και επιφορτίστηκαν οι υπουργοί Εξωτερικών κ.κ. Δένδιας και Τσαβούσογλου να κάνουν την απαραίτητη προετοιμασία.

Στη σκιά της τουρκικής προκλητικότητας στην ανατολική Μεσόγειο, ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε με τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ τη Νέα Υόρκη. Στην ατζέντα των δύο ανδρών βρέθηκαν κρίσιμα ζητήματα από το προσφυγικό μέχρι το Κυπριακό αλλά και τα διμερή ζητήματα με έμφαση στην ενίσχυση των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας.

Το τετ α τετ του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο πρόεδρο διήρκεσε περίπου 45 λεπτά και σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές διεξήχθη σε καλό κλίμα.

Στην συνάντηση αποφασίστηκε να προχωρήσει σύντομα η ενεργοποίηση του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Τουρκίας και επιφορτίστηκαν οι υπουργοί Εξωτερικών κ.κ. Δένδιας και Τσαβούσογλου να κάνουν την απαραίτητη προετοιμασία.

Επίσης, όπως έγινε γνωστό από τις ίδιες πηγές, οι δύο άνδρες συζήτησαν και το Κυπριακό με την ελληνική πλευρά να εκφράζει στήριξη στην Κυπριακή Δημοκρατία και την πρόταση του προέδρου Νίκου Αναστασιάδη για εξασφάλιση δίκαιου μέρους και για τις δύο κοινότητες του νησιού, από την εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της Κύπρου.

Όσον αφορά τις προσφυγικές ροές, σύμφωνα με τις ίδιες πηγές συμφωνήθηκε να καταβληθεί κάθε προσπάθεια να περιοριστούν στις ακτές της Τουρκίας, όσο και στη θάλασσα.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός έθεσε το θέμα της επαναλειτουργίας της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης ενώ η τουρκική πλευρά έθεσε τα γνωστά ζητήματα που την απασχολούν αναφορικά με τη μουσουλμανική μειονότητα στη Δυτική Θράκη.

Στη συνάντηση συμμετείχαν από ελληνικής πλευράς ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας, ο υφυπουργός Εξωτερικών Κώστας Φραγκογιάννης, ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέλιος Πέτσας, η διπλωματική σύμβουλος του πρωθυπουργού Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, ο προϊστάμενος γραφείου θεμάτων Ευρωπαϊκής Ένωσης Δημήτρης Μητρόπουλος και η μόνιμη αντιπρόσωπος της Ελλάδας στα Ηνωμένα Έθνη Μαρία Θεοφίλη.

Από την τουρκική πλευρά τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνόδευαν οι υπουργοί Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, Αμύνης Χουλουσί Ακάρ και Οικονομίας -και γαμπρός του προέδρου- Μπεράτ Αλμπαϊράκ.




ΠΗΓΉ ΕΦ.ΣΥΝ.