Με τεράστια κενά στα σχολεία και με χιλιάδες εκπαιδευτικούς που περιμένουν ακόμα - μέσα Οκτώβρη - να προσληφθούν με ελαστική απασχόληση, κυλά η σχολική χρονιά. Προκαλώντας δικαιολογημένη αγανάκτηση σε γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς, καθώς οι ελλείψεις σε εκπαιδευτικούς έρχονται να προστεθούν σε ένα σύνολο προβλημάτων που δημιούργησαν στο δημόσιο σχολείο οι πολιτικές των τελευταίων χρόνων.

Η κυρίαρχη εικόνα στα σχολεία είναι εκείνη της υπολειτουργίας, με επιπτώσεις και στη μόρφωση των παιδιών και στις λαϊκές οικογένειες, καθώς δε λειτουργούν μέχρι σήμερα οι υποστηρικτικές δομές κυρίως στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, όπως τα ολοήμερα σχολεία, η πρωινή ζώνη φύλαξης, τα τμήματα ένταξης, η παράλληλη στήριξη, η ενισχυτική διδασκαλία.

Το πρόβλημα εμφανίζεται ιδιαίτερα οξυμένο σε κάποιες περιπτώσεις, όπως π.χ. στα Καλάβρυτα, όπου το Γυμνάσιο, το Λύκειο και το ΕΠΑΛ, ένα μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς, δεν έχουν καθηγητές Κατευθύνσεων και συγκεκριμένα για τα μαθήματα της Βιολογίας και της Οικονομίας, Πληροφορικής (πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα), ενώ λείπουν και βιβλία. Στην πόλη της Κλειτορίας του ίδιου Δήμου, υποβαθμίζεται η λειτουργία του Δημοτικού Σχολείου, με τη συγχώνευση θέσεων και τις ελλείψεις δασκάλων.

Στο μεταξύ, οι ανάγκες της Εκπαίδευσης είναι τεράστιες και διευρύνονται, τη στιγμή που δεν εξασφαλίζονται ούτε καν τα αυτονόητα. Π.χ. στη Μεταμόρφωση, ένα δήμο της Αττικής που αριθμεί περίπου 30.000 κατοίκους, υπάρχει μόλις ένα Γενικό Λύκειο, το οποίο μάλιστα λειτουργεί σε κτίριο που οι προδιαγραφές του ήταν για 200 παιδιά και σήμερα στοιβάζονται εκεί 600 μαθητές. Η αίθουσα τελετών έχει προ πολλού μετατραπεί σε αίθουσα διδασκαλίας, ενώ πλέον μετατρέπονται σε χώρους διδασκαλίας ακόμη και διάδρομοι του σχολικού κτιρίου! Ακόμα, υπάρχουν πολλοί μαθητές που αναγκάζονται να «μεταναστεύουν» σε όμορους δήμους, προκειμένου να πάνε σχολείο. Η αγανάκτηση γονιών και μαθητών έχει ξεχειλίσει και με δυναμικές κινητοποιήσεις απαιτούν από το Δήμο και την κυβέρνηση να γίνει επιτέλους δεύτερο λύκειο στην πόλη τους.

Σε Κεφαλονιά και Ιθάκη, οι μαθητές έχουν προχωρήσει σε κινητοποιήσεις, καθώς πέρα από τα ζητήματα των ελλείψεων, προβλήματα υπάρχουν και στη μεταφορά τους, στην ασφάλεια των σχολικών δρομολογίων, τις «πληγωμένες» από το σεισμό σχολικές υποδομές και τα σπιτικά τους.

Τραγική χαρακτηρίζεται η κατάσταση στην Ειδική Αγωγή. Το 80% των δομών Ειδικής Αγωγής υπολειτουργεί λόγω των τεράστιων κενών σε προσωπικό ή είναι κλειστές, ενώ από τους 2.000 απόφοιτους των πανεπιστημιακών Τμημάτων Ειδικής Αγωγής, δεν έχει γίνει ποτέ ούτε ένας μόνιμος διορισμός. Παιδιά που φοιτούν σε σχολεία Ειδικής Αγωγής τα βρίσκουν κλειστά, με πολύμορφες επιπτώσεις όχι μόνο στη μόρφωσή τους. Σχολεία λίγα λεπτά από το κέντρο της Αθήνας, όπως το 1ο και 2ο ΕΛΕΠΑΠ και τα αντίστοιχα νηπιαγωγεία και το Ειδικό Πειραματικό «Ρόζα Ιμβριώτη», υπολειτουργούν, το δε Ειδικό Νηπιαγωγείο «Ρόζα Ιμβριώτη» δεν άνοιξε καθόλου, λόγω έλλειψης εκπαιδευτικού και ειδικού βοηθητικού προσωπικού.

«Το παιδί μου εδώ και δυο μήνες πάει στο σχολείο κάθε μέρα και γυρνάει χωρίς ουσιαστικά να διδάσκεται τίποτα. Κάνει μόνο αγγλικά και γερμανικά και από τα υπόλοιπα μαθήματα δεν έχει διδαχθεί τίποτα. Σποραδικά μπαίνει κάποιος δάσκαλος στην τάξη, όμως δε γίνονται κανονικά μαθήματα και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι η διεύθυνση του σχολείου δεν μας ενημερώνει καν τι θα γίνει». Με αυτά τα λόγια περιγράφει την κατάσταση που βιώνει μια μάνα από το Μόναχο, που το παιδί της φοιτά στην έκτη τάξη στο 4ο Ελληνικό Δημοτικό Σχολείο του Μονάχου «Αριστοτέλης», δείχνοντας πως προβλήματα υπάρχουν και στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση του εξωτερικού.

Το διάστημα αυτό, αναπτύχθηκαν αγωνιστικές πρωτοβουλίες κατά τόπους και κεντρικότερες, φέρνοντας επιτακτικά στο προσκήνιο τις ανάγκες της Εκπαίδευσης. Με το υπουργείο Παιδείας να επιχειρεί να καθησυχάσει, να δηλώνει πως η Εκπαίδευση είναι προτεραιότητα, αλλά και να ομολογεί ότι ποτέ δεν καλύπτονται όλα τα κενά (πέρυσι 2.500 ήταν εκείνα που δεν είχαν καλυφθεί στο τέλος της σχολικής χρονιάς) και να μιλά για ανάγκη διορισμών αλλά αν το επιτρέψουν τα δημοσιονομικά, για προσπάθειες ομαλής έναρξης της επόμενης σχολικής χρονιάς, δηλαδή το Σεπτέμβρη του 2016...

Πηγή: Μ. Κ. - Ριζοσπάστης, alfavita.gr

Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ στη δεκαετία 2005/06 - 2014/15 έχουμε πάνω από 1100 σχολικές μονάδες Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης λιγότερες ενώ ο μαθητικός πληθυσμός παραμένει σχεδόν ίδιος από 596 χιλιάδες το 2004/05 σε 590 χιλιάδες το 2014/15.

Οι οδηγίες που ετοίμασαν Αμερικανοί σύμβουλοι για την συγκάλυψη των εγκλημάτων πολέμου από το Ισραήλ.

Καθώς ο ισραηλινός στρατός σφυροκοπούσε για μια ακόμη φορά τη Γάζα, στα τέλη του 2008 και τις πρώτες εβδομάδες του 2009, αρκετοί Ισραηλινοί αξιωματούχοι έλαβαν ένα απόρρητο έγγραφο στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο. Γραμμένο από τον Αμερικανό πολιτικό αναλυτή και σύμβουλο του ρεπουμπλικανικού κόμματος, Φρανκ Λουντζ, το κείμενο αποτελούσε το απόλυτο εγχειρίδιο προπαγάνδας που θα έπρεπε να χρησιμοποιεί κάθε αξιωματούχος «που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του επικοινωνιακού πολέμου». Το συγκεκριμένο αρχείο, που διέρρευσε αρχικά από την ηλεκτρονική σελίδα του Newsweek και στη συνέχεια αναλύθηκε διεξοδικά από τον βρετανικό Independent, εκτός από γενικές κατευθυντήριες γραμμές περιλαμβάνει ακόμη και έτοιμες λέξεις και φράσεις που θα πρέπει να χρησιμοποιούνται κατά τη διάρκεια τηλεοπτικών συνεντεύξεων και δημόσιων εκδηλώσεων.

Το πρόβλημα φυσικά δεν εντοπίζεται στο ότι ένας κρατικός μηχανισμός ζητά βοήθεια από το εξωτερικό για να ωραιοποιήσει επικοινωνιακά την εικόνα του αλλά ότι τα δελτία ειδήσεων των μεγαλύτερων διεθνών μέσων ενημέρωσης (και αρκετών Ελληνικών) φαίνεται να αντιγράφουν σελίδες από το συγκεκριμένο εγχειρίδιο προπαγάνδας. Δεν έχουν περάσει άλλωστε και αρκετά χρόνια από τη στιγμή που μεγάλες αθηναϊκές εφημερίδες είχαν δημοσιεύσει αυτούσια αποσπάσματα από κείμενα της ισραηλινής κυβέρνησης, εναντίον της αποστολής ανθρωπιστικής από την πρωτοβουλία «Ένα Καράβι για τη Γάζα». Αξίζει λοιπόν να ξεφυλλίσουμε το εγχειρίδιο που συνέταξε ο Φρανκ Λουντζ και να το συγκρίνουμε με τον κυρίαρχο λόγο των ΜΜΕ για το μεσανατολικό.

Ήδη από τις πρώτες σελίδες ο καλός «προπαγανδιστής» μαθαίνει ότι στο λόγο του πρέπει να δείχνει «συμπόνοια» και για τις δυο πλευρές υποστηρίζοντας ότι ο ίδιος μάχεται για ένα καλύτερο και ειρηνικό μέλλον για τα παιδιά των Ισραηλινών αλλά και των Παλαιστινίων.

Παρά το γεγονός ότι ο Λουντζ αναγνωρίζει στο κείμενό του ότι η Χαμάς κέρδισε τις τελευταίες δημοκρατικές εκλογές στα Παλαιστινιακά εδάφη, επισημαίνει αρκετές φορές ότι θα πρέπει πάντα να γίνεται διάκριση ανάμεσα στους Παλαιστίνιους και την συγκεκριμένη οργάνωση. Να σημειωθεί ότι καθώς το κείμενο γράφτηκε πριν από μερικά χρόνια, η Χαμάς παρουσιάζεται ακόμη σαν υποχείριο της Τεχεράνης – μια διαπίστωση η οποία εγκαταλήφθηκε τους τελευταίους μήνες από τους Ισραηλινούς αξιωματούχους ύστερα από την προσέγγιση του ΙΡαν με τις ΗΠΑ και τις έντονες τριβές που εκδηλώθηκαν ανάμεσα στη Χαμάς και την ιρανική κυβέρνηση. Αυτό άλλωστε φαίνεται να είναι και το μοναδικό σημείο του εγχειριδίου το οποίο χρειάζεται ανανέωση.
Σχεδόν σε κάθε κεφάλαιο πάντως τονίζεται η ανάγκη συνεργασίας με τον πρόεδρο της Παλαιστινιακής Αρχής Μαχμούντ Αμπάς ο οποίος παρουσιάζεται σαν φωνή της λογικής.

Η «βιομηχανία του Ολοκαυτώματος»

Ο συντάκτης του εγχειριδίου τονίζει ότι η επιχειρηματολογία των ισραηλινών αξιωματούχων δεν θα πρέπει να περιλαμβάνει θρησκευτικές αναφορές (παρά μόνο εάν απευθύνονται σε Αμερικάνους ευαγγελιστές). Παρόλα αυτά αρκετές από τις συμβουλές του σχετίζονται με την ιστορία των Εβραίων και πολύ περισσότερο με το ολοκαύτωμα. «Μην λέτε ότι το Ισραήλ δεν κάνει λάθη» τονίζει ο Λουντζ επισημαίνοντας ότι τα τελευταία χρόνια η αντίληψη της διεθνούς κοινότητας ότι οι Εβραίοι είναι ένας «κυνηγημένος λαός» έχει μειωθεί αισθητά. Συνεπώς, υποστηρίζει το κείμενο, οι αξιωματούχοι του Ισραήλ πρέπει να κρατούν χαμηλούς τόνους. Παράλληλα προτείνεται η αναφορά στο ολοκαύτωμα των Εβραίων από τη ναζιστική Γερμανία με φράσεις όπως: «εύχομαι να μην το ζήσουν τα παιδιά σας αυτά που περάσαμε εμείς».

Εμφανής είναι πάντως η αγωνία του συντάκτη του εγχειριδίου να μην υπάρχουν στις συζητήσεις αναφορές σε ιστορικά γεγονότα της Μέσης Ανατολής και κυρίως στα σύνορα του 1967(οι οποίες προφανώς θα μπορούσαν να αποδείξουν ποιος λειτουργεί σαν κατακτητής στα παλαιστινιακά εδάφη). ¨”Οι πολλές αναφορές στην ιστορία κουράζουν το ακροατήριο και το ίδιο συμβαίνει και με την παράθεση πολλών στοιχείων”, αναφέρεται χαρακτηριστικά στο κείμενο ενώ επισημαίνεται ότι οι υποστηρικτές του Ισραήλ θα πρέπει να μένουν πιστοί στην λεγόμενη αρχή K.I.S.S (αρκτικόλεξο από την φράση Keep it Simple Stupid – Μιλα Απλά Ηλίθιε). Το μήνυμά σας θα αρχίσει να περνά στο ακροατήριο μόνο όταν θα βαρεθείτε να ακούτε τον εαυτό σας να επαναλαμβάνεται, συμβουλεύει τους αναγνώστες του ο Λουντζ διευκρινίζοντας μάλιστα ότι τα βασικό μήνυμα σε κάθε συνέντευξη θα πρέπει να επαναληφθεί τουλάχιστον δέκα φορές

Σε σχέση με τη λύση των δυο κρατών, το εγχειρίδιο υιοθετεί και προτείνει στους αναγνώστες του μια πολιτική του τύπου… ναι μεν, αλλά. Αφού παραθέτει δημοσκοπήσεις, που αποδυκνείουν ότι η κοινή γνώμη στις ΗΠΑ στηρίζει τη συγκεκριμένη λύση σε ποσοστό που αγγίζει τα 80%, το εγχειρίδιο τονίζει ότι κάθε τοποθέτηση πρέπει να διέπεται από την αρχή «πρώτα η ειρήνη και μετά ο καθορισμός των συνόρων». Ουσιαστικά δηλαδή ο καλός προπαγανδιστής καλείται να στηρίζει σε ρητορικό επίπεδο τη λύση των δυο κρατών την οποία όμως παραπέμπει στις ελληνικές καλένδες συνδέοντάς την με τον τερματισμό της βίας. «Μπορείτε να παρουσιάζετε επιχειρήματα εναντίον της λύσης αλλά μόνο με θετικό πρόσημο» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Λουντζ εξηγώντας ότι η «φράση κλειδί» για να το πετύχουν είναι: «πρώτα ειρήνη και μετά τα σύνορα».

Με δεδομένη φυσικά την εκρηκτική ανάπτυξη των εβραϊκών εποικισμών και τη διαρκή συρρίκνωση των Παλαιστινιακών εδαφών τις τελευταίες δεκαετίες και κυρίως από την εποχή που γράφτηκε το συγκεκριμένο εγχειρίδιο, εύκολα καταλαβαίνει κανείς τα οφέλη που προσέφερε στους αξιωματούχους του Ισραήλ αυτή η παρελκυστική πολιτική. Είναι χαρακτηριστικό ότι το κείμενο καλεί τους ισραηλινούς αξιωματούχους να αναφέρονται με γενικότητες στο θέμα των συνόρων χωρίς ποτέ να προσδιορίζουν σε ποια σύνορα αναφέρονται.

Η οικονομική ευημερία

Αν και το σύνολο σχεδόν της ρητορικής, που καλούνται να προωθούν οι αναγνώστες του εγχειριδίου, έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την πραγματική πολιτική που ασκεί το κράτους του Ισραήλ, ένα από τα σημεία όπου ο λόγος απέχει έτη φωτός από την πραγματικότητα είναι η ανάγκη οικονομικής στήριξης των κατεχόμενων παλαιστινιακών εδαφών. «Θα κερδίσετε σε αξιοπιστία εάν δείχνετε να ενδιαφέρεστε για την ευημερία του Παλαιστινιακού πληθυσμού και όχι μόνο για την ασφάλεια του Ισραήλ» τονίζεται στο κείμενο. Στο ίδιο κεφάλαιο επισημαίνεται ότι δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται λέξεις όπως «δίνουμε στους Παλαιστίνιους» αλλά προτάσεις όπως «οικοδομούμε μαζί με τους Παλαιστίνιους» καθώς στην πρώτη περίπτωση γίνεται εμφανές ποιος είναι ο πραγματικός επικυρίαρχος στην περιοχή ενώ πρέπει να προωθείται μια εικόνα «ισότητας» των δυο πλευρών.
Πόσο διαφορετική φαντάζει όμως αυτή η ψευδής επικοινωνιακή εικόνα με την πραγματικότητα που επιφυλάσσει το κράτος του Ισραήλ για τη Γάζα. Όπως έγινε γνωστό σε απόρρητο τηλεγράφημα της αμερικανικής πρεσβείας που διέρρευσε μέσω του Wikileaks, Ισραηλινοί αξιωματούχοι εφαρμόζουν εδώ και χρόνια μια πολιτική οικονομικού στραγγαλισμού της Γάζας με στόχο, όπως ανέφεραν οι ίδιοι, να διατηρούν την οικονομία της περιοχής «ένα βήμα πριν από την ολοκληρωτική κατάρρευση».

Άρης Χατζηστεφάνου




info-war.gr/

Την αλληλεγγύη τους στους εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους στις Πολυεθνικές εταιρίες Τηλεπικοινωνιών και Πληροφορικής όπως Hewellet Packard, NOKIA, Vodafone, Ericsson, Telefonica, Alcatel, Deutsche Telekom κ.α. που βρίσκονται αντιμέτωποι με την επίθεση της εργοδοσίας εκφράζουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στις Τηλεπικοινωνίες.

Στις 19 Οκτώβρη οι ταξικές δυνάμεις μαζί με συνδικαλιστικές οργανώσεις από την Ευρώπη, την Αφρική, την Ασία, την Μέση Ανατολή, πραγματοποιούν Διεθνές Συνέδριο Εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνίες, την Πληροφορική και τα Τηλεφωνικά Κέντρα στις Βρυξέλλες, ως ένα πρώτο βήμα στον συντονισμό, την οργάνωση και την αντεπίθεση των εργαζομένων του κλάδου.

Το Διεθνές Συνέδριο διοργανώνεται από κοινού από το ΠΑΜΕ, και τις συνδικαλιστικές οργανώσεις COBAS Ισπανίας, ΠΕΟ Κύπρου και USB Ιταλίας. Στο Συνέδριο έχουν δηλώσει συμμετοχή συνδικαλιστικές οργανώσεις από όλη την Ευρώπη, αλλά και την Ασία, Μέση Ανατολή και Αφρική δείχνοντας το ενδιαφέρον που υπάρχει για τέτοιες πρωτοβουλίες που συμβάλλουν στον Συντονισμό των εργαζομένων.

Από την Ελλάδα θα συμμετέχουν τα συνδικάτα ΣΕΤΗΠ Αττικής, ΣΕΤΗΠ Θεσσαλονίκης, Σωματείο Εργαζομένων στην 360 Connect και Σωματείο Εργαζομένων σε FORTHNET-NETMED.

Σε ανακοίνωσή τους οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στις Τηλεπικοινωνίες σημειώνουν:

«Είναι κοινή κατεύθυνση των μεγάλων μονοπωλιακών ομίλων οι απολύσεις, οι μειώσεις μισθών, το χτύπημα των εργασιακών δικαιωμάτων, οι ελαστικές μορφές εργασίας, το χτύπημα των Συνδικαλιστικών Δικαιωμάτων και Ελευθεριών. Τα μονοπώλια επιτίθενται στα εργασιακά δικαιώματα, για να αυξάνουν συνεχώς τα κέρδη τους.

Μεγάλη ευθύνη για αυτήν την εξέλιξη έχουν οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που για χρόνια καλλιεργούν τη λογική της ταξικής συνεργασίας, που θέτουν ως στόχο των εργαζομένων την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων. Σε αυτή την κατεύθυνση δέχονται να θυσιάζουν οι εργαζόμενοι τα δικαιώματα τους, τους μισθούς, ακόμη και τις ίδιες τις θέσεις εργασίας τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στο πρόσφατο συνέδριο της UNI ICTS (Διεθνής Ένωση Συνδικαλιστικών Οργανώσεων σε Επικοινωνίες και Πληροφορική, όπου από την Ελλάδα συμμετέχει η ΟΜΕ-ΟΤΕ) χαιρέτισε εκπρόσωπος της πολυεθνικής ERICSSON η οποία έχει προχωρήσει σε 5.000 απολύσεις μόνο για το 2015.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στην Ελλάδα έχουν πρωτοστατήσει για να βάλουν φρένο στην αντεργατική επίθεση. Να προχωρήσουν στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος σε αγωνιστική κατεύθυνση, χτίζοντας μαζικά, αγωνιστικά συνδικάτα στα μεγάλα μονοπώλια, ενώνοντας όλους τους εργαζόμενους του κλάδου, κόντρα στην διάσπαση που δημιουργούν οι νέες εργασιακές σχέσεις, το outsourcing. Για να απομονωθούν οι δυνάμεις της εργοδοσίας μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Σε αυτή την κατεύθυνση προχωράμε με αισιοδοξία, μαζί με σημαντικό αριθμό συνδικαλιστικών οργανώσεων από την Ευρώπη, αλλά και από την Αφρική, την Ασία, την Μέση Ανατολή, στο Διεθνές Συνέδριο Εργαζομένων στις Τηλεπικοινωνίες, την Πληροφορική και τα Τηλεφωνικά Κέντρα, στις 19 Οκτώβρη στις Βρυξέλλες, ως ένα πρώτο βήμα στον συντονισμό, την οργάνωση και την αντεπίθεση των εργαζομένων του κλάδου μας».

Οι δισεκατομμυριούχοι της Κίνας έφτασαν αισίως τους 596 και είναι κατά 19 περισσότεροι από τους αντίστοιχους Αμερικανούς, σύμφωνα με το αμερικανικό δίκτυο CNN.

Σύμφωνα με έκθεση κινεζικού οικονομικού περιοδικού, παρά τη σχετική ύφεση στους ρυθμούς ανάπτυξης της κινεζικής οικονομίας, οι πλούσιοι της Κίνας πέτυχαν τα καλύτερα οικονομικά αποτελέσματα την χρονιά που πέρασε και μάλιστα παρήγαγαν περισσότερο πλούτο από όσο έχει πετύχει οποιαδήποτε άλλη χώρα ποτέ μέσα σε ένα χρόνο.

Πρώτος μεταξύ των πλουσίων της Κίνας είναι ο Ουάνγκ Τζιαλίν, που ασχολείται με τις επενδύσεις σε ακίνητα και τις κατασκευές, που η συνολική περιουσία του φτάνει τα 34,4 δισ. δολάρια, αυξημένη κατά 52% σε σχέση με πέρυσι.

Βασικός παράγοντας για τα υπερκέρδη του Ουάνγκ Τζιαλίν ήταν η αλυσίδα πολυκινηματογράφων που διαθέτει, αλλά και η αγορά από μέρους του Παγκόσμιου Οργανισμού Τριάλθου και της εμπορικής ονομασίας του κινηματογραφικού ήρωα Ironman.

Πολύς «κρυφός» πλούτος

Βέβαια, σύμφωνα με την ίδια έκθεση, το ενδεχόμενο να υπάρχει κρυφός πλούτος στην Κίνα είναι περισσότερο από πιθανό, καθώς οι Κινέζοι δισεκατομμυριούχοι έχουν τον τρόπο να κρύβουν τον πλούτο τους από τις φορολογικές αρχές της χώρας.

Τα στοιχεία δείχνουν ότι 15% του κινεζικού πλούτου δεν είναι εμφανής.

Σκεφτείτε το σαν την κορυφή του παγόβουνου, είπε ο Ρούπερτ Χούγκεβερφ, επικεφαλής του Hurun Report, του κινεζικού ηλεκτρονικού περιοδικού που ασχολείται με τους πλούσιους αυτού του κόσμου και που συνέταξε την έκθεση.

«Ό,τι και να κάνουμε για να βρούμε το μαύρο χρήμα, αυτοί που το κατέχουν ξέρουν πολύ καλά πώς να το κρύβουν», τόνισε.

Συντάκτης: Χριστίνα Παπασταθοπούλου
Στο υπουργείο Εργασίας θα βρεθεί τη Δευτέρα στις 9.00 το πρωί η Ένωση Εργαζομένων στη Διακίνηση Εμπορευματοκιβωτίων στις Προβλήτες του Πειραιά (ΕΝ.Ε.Δ.Ε.Π.) προκειμένου να συναντήσουν τον υπουργό Εργασίας Γ.Κατρούγκαλο και να του θέσουν τα αιτήματά τους.

Το σωματείο ΕΝ.Ε.Δ.Ε.Π. που δημιουργήθηκε τον Ιούλιο του 2014 μετά την πρώτη απεργία που έγινε στις προβλήτες της Cosco,σε ανακοίνωσή του τονίζει ότι έχοντας την στήριξη των εργαζομένων στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ της ΣΕΠ Α.Ε.(PCT θυγατρική της Cosco)άνοιξε εδώ και αρκετούς μήνες το ζήτημα των διαπραγματεύσεων για την υπογραφή ΣΣΕ, προκειμένου να καθοριστούν οι μισθοί, οι συνθήκες εργασίας υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, αποστέλλοντας τα αιτήματα στις εργοδοτικές ενώσεις.

Τα βασικά αιτήματά τους είναι:

✔ Να ενταχθούν όλοι οι εργαζόμενοι στα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, αφού αυτή τη στιγμή οι λιμενεργάτες καλύπτονται ασφαλιστικά με το ένσημο του ανειδίκευτου εργάτη, παρά το γεγονός ότι στις καταστάσεις προσωπικού του ΣΕΠΕ δηλώνονται ως λιμενεργάτες.

✔ Όλοι οι εργαζόμενοι να εγγραφούν στο Μητρώο Α-Β φορτοεκφορτωτών και να αναγνωριστούν όλες οι ειδικότητες του κλάδου.

✔ Την κατά νόμο σύσταση ενιαίας επιτροπής υγιεινής και ασφάλειας στο χώρο εργασίας των ανωτέρω συναδέλφων.

✔ Τη διατήρηση του υφιστάμενου ελάχιστου αριθμού ασφάλισης για λήψη σύνταξης γήρατος(4.500 ημέρες ασφάλισης) και την αποτροπή ενδεχόμενης αύξησης του ορίου αυτού.

✔ Την 3μερή συνάντηση στο υπουργείο Εργασίας των εμπλεκόμενων μερών για την σύναψη της ΣΣΕ, δηλαδή Σωματείο, εργοδοτικές ενώσεις, υπουργείο Εργασίας.



πηγή: efsyn.gr

Την άδεια να τοποθετηθούν κάμερες μέσα στα βαγόνια του μετρό έδωσε η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.

Η Αρχή είχε εξετάσει ανάλογο αίτημα τον Δεκέμβριο του 2013 και είχε απορρίψει την τοποθέτηση καμερών στο εσωτερικό των συρμών. Την είχε επιτρέψει, ωστόσο, στο εξωτερικό τους. 

Σύμφωνα με πληροφορίες, η διοίκηση της ΣΤΑΣΥ (Σταθερές συγκοινωνίες) επανήλθε πριν λίγο καιρό και κατάφερε τελικά να πάρει την έγκριση της Αρχής. Στο σκεπτικό του αιτήματος η εταιρία ανέφερε την ανάγκη ύπαρξης καμερών σε ένα μέσο, με το οποίο μετακινούνται καθημερινά σχεδόν 1 εκατομμύριο επιβάτες. 

Στόχος της βιντεοεπιτήρησης, σύμφωνα με την εταιρεία, είναι η προστασία και η αποφυγή όχι μόνο τρομοκρατικών ενεργειών αλλά και κλοπών και άλλων βίαιων ενεργειών, δολιοφθορών και ζημιών στα βαγόνια καθώς επίσης και η καλύτερη διαχείριση ενδεχόμενης πυρκαγιάς, κλπ.

Σε πρώτη φάση οι κάμερες θα αρχίσουν να λειτουργούν στους 17 συρμούς νέας γενιάς του μετρό καθώς τις διαθέτουν εκ κατασκευής. Σε δεύτερη φάση κάμερες μπορούν να τοποθετηθούν και στους παλαιότερους συρμούς του δικτύου καθώς επίσης και στα βαγόνια του ΗΣΑΠ και του τραμ αν και αυτό θα εξαρτηθεί από το κόστος. 

Με πλειστηριασμό ακόμα και της μοναδικής κατοικίας του κινδυνεύει δανειολήπτης, αν χαρακτηρισθεί από την τράπεζα μη συνεργάσιμος, σύμφωνα με τα όσα προβλέπει ο αναθεωρημένος Κώδικας Δεοντολογίας Τραπεζών.

Προβλέπει πως αν υπάρξει καθυστέρηση 30 ημερών της δόσης του δανείου τότε ο δανειολήπτης λαμβάνει μια πρώτη επιστολή για να ρύθμιση την οφειλή του εντός 15 ημερών, αν δεν συμβεί αυτό τότε λαμβάνει δεύτερη προειδοποιητική επιστολή και σε περίπτωση που δεν προσέλθει στην τράπεζα για ρύθμιση τότε χάνει το χαρακτηρισμό «συνεργάσιμος» και κινδυνεύει να χάσει τη μοναδική του κατοικία σε πλειστηριασμό.

Και η αναθεώρηση του Κώδικα Δεοντολογίας Τραπεζών είναι στα προαπαιτούμενα μετρά ενόψει της πρώτης αξιολόγησης του 3ου μνημονίου και έγινε κατά τρόπο που να διασφαλίζει τις τράπεζες όχι όμως τη λαϊκή κατοικία.

Το ζητούμενο για το δανειολήπτη θα είναι να αποδεικνύει στην τράπεζα πως είναι συνεργάσιμος θέτοντας σαν πρώτη προτεραιότητα να πληρωθεί η δόση για να μην χάσει το σπίτι.

Συγκεκριμένα:

Η πρώτη υποχρεωτική ειδοποίηση μπορεί να αποσταλεί μέχρι την 30η Δεκεμβρίου 2015 για τις περιπτώσεις δανείων που συμπληρώνουν μέχρι και την 15η Δεκεμβρίου 2015, καθυστέρηση μεγαλύτερη των τριάντα ημερολογιακών ημερών. Η εν λόγω ειδοποίηση παρέχει προθεσμία δεκαπέντε εργασίμων ημερών στον δανειολήπτη να ενταχθεί στο στάδιο 2 της Δ.Ε.Κ. υποβάλλοντας στο ίδρυμα:

1. Εφόσον είναι φυσικό πρόσωπο, την «Τυποποιημένη Κατάσταση Οικονομικής Πληροφόρησης», συμπληρωμένη, σύμφωνα και με τα προβλεπόμενα στην από 5.12.2014 διευκρινιστική εγκύκλιο της Τράπεζας της Ελλάδος,

2. Εφόσον πρόκειται για νομικό πρόσωπο, τα στοιχεία τα οποία ζητούνται από το ίδρυμα για την αξιολόγηση της βιωσιμότητας νομικού προσώπου, σύμφωνα με τη μεθοδολογία που το ίδρυμα ακολουθεί για την αξιολόγηση αυτή, λαμβάνοντας υπόψη τις κατευθυντήριες γραμμές της Τράπεζας της Ελλάδος (απόφαση ΠΕΕ 42/30.5.2014) και την παρ. 3, περίπτωση β, του παρόντος Κεφαλαίου.

3. Σε περίπτωση μη ανταπόκρισης αποστέλλεται εντός δεκαπέντε ημερολογιακών ημερών από τη λήξη της ταχθείσας προθεσμίας, η προειδοποιητική επιστολή της ανωτέρω υποπαραγράφου: Στις περιπτώσεις δανειοληπτών, εφόσον ο αποχαρακτηρισμός αυτών ως συνεργάσιμων μπορεί να έχει συνέπεια τον εκπλειστηριασμό της μοναδικής κατοικίας τους με νομικές διαδικασίες που προτίθεται να κινήσει το ίδρυμα».

Για τα δάνεια που περιέρχονται σε καθυστέρηση μεγαλύτερη των τριάντα ημερολογιακών ημερών μετά την 15η Δεκεμβρίου 2015, η πρώτη υποχρεωτική ειδοποίηση αποστέλλεται από το ίδρυμα εντός δεκαπέντε ημερολογιακών ημερών από το χρόνο συμπλήρωσης της καθυστέρησης των τριάντα ημερολογιακών ημερών.

Για την ιεράρχηση του επείγοντος της αποστολής ειδοποιήσεων, τα ιδρύματα που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της Πράξης Εκτελεστικής Επιτροπής 42/30.5.2014, όπως ισχύει, θα λαμβάνουν υπόψη την κατηγοριοποίηση των δανείων που έχουν πραγματοποιήσει με βάση ιδίως τις παραμέτρους κινδύνου, δυνάμει των διατάξεων της προαναφερόμενης Πράξης, όπως εκάστοτε ισχύουν, λαμβάνοντας επίσης υπόψη την προοπτική υλοποίησης και των σχετικών δράσεων που προβλέπονται στο Ν. 4336/2015.

Η μεθοδολογία της κατά τα ως άνω ιεράρχησης γνωστοποιείται στη Διεύθυνση Εποπτείας Πιστωτικού Συστήματος της Τράπεζας της Ελλάδος εντός 15 ημερών από τη δημοσίευση της παρούσας στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.

Διευκρινίζεται ότι η Διαδικασία Επίλυσης Καθυστερήσεων του Κώδικα Δεοντολογίας της απόφασης ΕΠΑΘ 116/1/25.8.2014:

1. Μπορεί να ενεργοποιείται και με πρωτοβουλία του δανειολήπτη αν ο ίδιος προσέλθει και ζητήσει εγγράφως να ενταχθεί στο στάδιο 2 αυτής, είτε κατά τη διάρκεια της μεταβατικής περιόδου, είτε μετά το πέρας αυτής.

2. Δεν αφορά δανειολήπτες που είναι νομικά πρόσωπα σε καθεστώς εκκαθάρισης, με βάση την ισχύουσα νομοθεσία.




902.gr

του Παναγιώτη Μαυροειδή

Μέχρι πρότινος περίσσευαν οι διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ για διαγραφή (του μεγαλύτερου μέρους) του χρέους. Στο εξής οι επιτρεπτές λέξεις είναι επιμήκυνση, ανασχεδιασμός, αναδιάρθρωση και άλλα παρόμοια. Η συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές έχει αποκλείσει ρητά την ονομαστική διαγραφή μέρους του χρέους. Ο πρόεδρος του Γιούρογκρουπ Ντάισελμπλουμ ανέφερε πρόσφατα πως ένα καλό μέτρο για την «ελάφρυνση» του ελληνικού χρέους θα ήταν να τεθεί όριο στο ετήσιο ποσό αποπληρωμής, στο 15%,του ΑΕΠ. Αυτό σημαίνει αιμοδοσία 27 δις το χρόνο!

Αρκετά συχνά, δηλώσεις παραγόντων του ΔΝΤ παρουσιάζουν μια άλλη προσέγγιση. Πρόσφατα ο επικεφαλής οικονομολόγος του, Ολιβιέ Μπλανσάρ, τόνισε πως οι υπολογισμοί που έχει κάνει το ΔΝΤ κατατείνουν στο συμπέρασμα πως είναι αναγκαία μια μείωση του χρέους της Ελλάδας, είτε μέσω κουρέματος, είτε αλλαγής στο χρόνο αποπληρωμής.

Από τη μια φαίνεται να βρίσκεται το ΔΝΤ, αλλά και οι ΗΠΑ και (πιο διστακτικά) η Γαλλία, που θεωρούν απαραίτητη την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ακόμη και με κάποιο κούρεμα. Από την άλλη, η επιβεβλημένη στην ευρωζώνη γερμανική θέση, που θεωρεί ότι είναι καλύτερα το χρέος να παραμένει ακούνητο, έτσι ώστε να υπάρχει μοχλός πίεσης.

Δεν πρόκειται για διαφορετικούς κόσμους, αλλά για διαφορετικές οπτικές του διεθνούς χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, αλλά και του καπιταλιστικού κόσμου γενικά, στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του. Ο κοινός παρανομαστής είναι ένας σκληρός διαγωνισμός λιτότητας και γενικά αντεργατικών μέτρων. Είτε λοιπόν με «αναδιάρθρωση», είτε με «μερικό κούρεμα», οι απαιτήσεις είναι κοινές. Πρώτο: Η κυβέρνηση υποχρεούται να …διαγράψει το αίτημα διαγραφής του χρέους. Πρέπει να συνομολογήσει ότι, το εάν και με ποια μορφή θα γίνει μια αναδιάρθρωση του χρέους, δεν αφορά αποφάσεις της ίδιας αλλά τους πιστωτές της. Δεύτερο: Σε κάθε περίπτωση, προϋπόθεση και πρόσθετο αντάλλαγμα αποτελεί ο σφαγιασμός της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας στην Ελλάδα, με πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει αποδεχθεί πλήρως και τα δύο. Απλά κάνει ευχέλαιο, μήπως και από σπόντα προκύψει κάποια ελάφρυνση χρέους οποιασδήποτε μορφής και την παρουσιάσει σαν δική της επιτυχία. Ακόμη και αυτές οι υποσχέσεις για ενδελεχή έλεγχο ώστε να διαπιστωθεί τι πήγε στραβά και γιγαντώθηκε το δημόσιο χρέος και για απόδοση πολιτικών ή/και ποινικών ευθυνών, πήγαν στα αζήτητα. Η αντίφαση, από τη μια η κυβέρνηση να δεσμεύεται ότι «θα πληρώσει πλήρως και εγκαίρως όλους τους δανειστές» και από την άλλη να αφήνει να εννοηθεί ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει στη «διαπραγμάτευση» ένα πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας για το Δημόσιο Χρέος περί «παράνομου και απεχθούς χρέους» που παρέπεμπε σε απειλή διαγραφής του, λύθηκε πλέον οριστικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ δε δίστασε, σε μια επίδειξη πολιτικού αμοραλισμού, να πετάξει στα αζήτητα τόσο τη Ζ. Κωνσταντοπούλου όσο και το Μ. Γλέζο, που κυρίως συμβόλιζε τις διεκδικήσεις για τις Γερμανικές αποζημιώσεις.

Η εξέλιξη αυτή σχετίζεται με το χαρακτήρα της πολιτικής αστικής διαχείρισης του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και με το χαρακτήρα του δημόσιου χρέους στην εποχή μας, που δε σχετίζεται κυρίως με εξαιρέσεις του κανόνα και «σκάνδαλα», αλλά αποτελεί σύμπτωμα δομικών χαρακτηριστικών του σύγχρονου καπιταλισμού. Η κυρίαρχη αφήγηση θέλει το δημόσιο χρέος να είναι χαρακτηριστικό των υπανάπτυκτων μη οργανωμένων με σύγχρονο τρόπο κρατών. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Το 70% του παγκόσμιου δημόσιου χρέους ανήκει σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία, δηλαδή στα ανεπτυγμένα καπιταλιστικά κέντρα. Το χρέος αναπτύσσεται και θεριεύει μαζί με την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Μια άλλη αγαπημένη αναφορά στις κυρίαρχες και επιδερμικές προσεγγίσεις περί χρέους, είναι η καταγγελία του αδηφάγου και «παρασιτικού χρηματοπιστωτικού τομέα» που λυμαίνεται το «παραγωγικό κεφάλαιο».

Πρόκειται για επιφανειακή ανάλυση. Σχεδόν όλοι οι μεγάλοι πολυεθνικοί πολυκλαδικοί μονοπωλιακοί όμιλοι έχουν ταυτόχρονα και παραγωγική και χρηματοπιστωτική δραστηριότητα. Υπάρχει μια παροιμία: «Τζάμπα ξύδι, καλύτερο από το μέλι». Αν λοιπόν μια επένδυση αποδίδει σε ένα κάτοχο κεφαλαίου ένα κέρδος 10% ενώ μια χρηματοπιστωτική αξιοποίηση 5%, το θέμα έχει ενδιαφέρον, διότι το δεύτερο, αν και μικρότερο, είναι άκοπο. Τζάμπα ξύδι… Αν μάλιστα συμβαίνει οι αποδόσεις να είναι σχεδόν ίδιες ή και καλύτερες μέσω μιας δανειοδότησης άλλων, λόγω της τάσης να πέφτει το μέσο ποσοστό κέρδους στο σύγχρονο καπιταλισμό, τότε ακόμη καλύτερα! Δε μιλούμε για τζάμπα ξύδι, αλλά για τζάμπα μέλι…

Ένας άλλος αγαπημένος μύθος είναι αυτός που αρέσκεται να αποδίδει στα «σπάταλα» κράτη τη διόγκωση των χρεών. Στις αρχές του 1970, ορόσημου του τέλους της εποχής των «παχιών αγελάδων» και κατώφλι ενός κύκλου μιας βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, ο νεοφιλελευθερισμός πραγματοποιεί μεγάλες και αλληλοσυνδεόμενες τομές.

Το καπιταλιστικό κράτος σταδιακά αποχωρεί από βασικούς παραγωγικούς τομείς, αφήνοντας έτσι μεγαλύτερο πεδίο στην ιδιωτική καπιταλιστική δραστηριότητα. Μειώνει γενναία την φορολογία του κεφαλαίου που λειτουργούσε ως μηχανισμός μερικής αναδιανομής και εσόδων του, δημιουργώντας πλέον τεράστια δημοσιονομικά ελλείμματα στον εαυτό του. Αστικές κυβερνήσεις και κράτη μπαίνουν σε ένα κύκλο καθήλωσης και μείωσης τόσο του άμεσου όσο και του έμμεσου μισθού.

Η χρεομηχανή έχει στηθεί. Είναι μηχανισμός δημιουργίας (και ανάταξης) καπιταλιστικού κέρδους, μέσω της μεταφοράς εισοδήματος από τις εργατικές παραγωγικές τάξεις προς το κεφάλαιο και τους κηφήνες του. Καθόλου τυχαία, με ταχύτατο ρυθμό, γιγαντώνεται το δημόσιο χρέος (εσωτερικό και εξωτερικό) στις καπιταλιστικές χώρες, αλλά και το εσωτερικό χρέος των νοικοκυριών. Για το τελευταίο, δυστυχώς δεν μιλάμε όσο πρέπει.

Τα δάνεια όμως, τόσο προς τα κράτη, όσο και προς τα νοικοκυριά, δημιουργούν και βουνά χρέους, μεγαλώνοντας έτσι τα ρίσκα για τους δανειστές.

Κάποια στιγμή λοιπόν, αυτοί που δάνειζαν ακόμη και από αυτά που δεν είχαν, λένε: «Δε θα μπορείτε να πληρώσετε αύριο, οπότε για να διασφαλιστούμε και εμείς, πληρώστε τώρα». Πριν ακόμα αρχίσουν οι κλαψούρες των δανειζόμενων, έχουν την απάντηση: «Ξέρουμε ότι δεν μπορείτε να πληρώσετε τώρα, γι αυτό και έχουμε εναλλακτική διέξοδο».

Ας δούμε τις διάφορες εκδοχές «διεξόδου»: Πέρασμα ιδιοκτησίας των δανειζόμενων στους δανειστές ως μορφή εξασφάλισης. Νέα δανειοδότηση με βαρύτερους όρους, ακριβώς επειδή η επισφάλεια του δανεισμού είναι μεγαλύτερη. Έλεγχος της λειτουργίας από μεριάς των δανειστών. Εξασφάλιση αποκλειστικότητας στη δανειακή σχέση έναντι άλλων πηγών.

Ενίοτε, αν το ρίσκο είναι εξαιρετικά μεγάλο, μπορεί να γίνει και κάτι άλλο, που δεν αναιρεί αλλά συμπληρώνει τα προηγούμενα: Διαγράφεται μέρος του χρέους! Πιο σωστά, ανταλλάσσεται χρέος με ιδιοκτησία, εξουσία, κυριαρχία και έλεγχο. Πρόκειται για μια δεύτερη ζωτική λειτουργία της χρεομηχανής (εκτός της άντλησης κέρδους).

Αν σταματούσαμε στα προηγούμενα θα είχαμε απλά περιγράψει την τοκογλυφική, κερδοσκοπική δράση του καπιταλισμού, σα να είχαμε μία και μόνη, ενιαία, καπιταλιστική οικονομία. Ωστόσο, η άνιση οικονομική ανάπτυξη και ανισόμετρη κατανομή πολιτικής εξουσίας, αποτελεί νόμο. Οι καπιταλιστικές ολοκληρώσεις, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, ενισχύουν ποικιλότροπα και καθοριστικά τη λειτουργία της χρεομηχανής, ειδικά για τις χώρες της περιφέρειάς της.

Εκτός των άλλων, η μετατροπή -μέσω των μηχανισμών της ΕΕ- του ελληνικού δημόσιου χρέους από ιδιωτικό χρέος (κατά βάση προς τις γαλλικές και γερμανικές τράπεζες), σε επίσημο κρατικό χρέος προς την ΕΕ, τους μηχανισμούς της και τα κράτη μέλη της, από τη μια έσβησε το ρίσκο του ιδιωτικού κεφαλαίου, από την άλλη αλυσόδεσε κυριολεκτικά το ζήτημα της διαγραφής του χρέους με αυτό της ρήξης με την ευρωζώνη και την ΕΕ. Είναι η πρόκληση με την οποία πρέπει να αναμετρηθούμε.

prin.gr

Χιλιάδες άνθρωποι κατέκλυσαν χθες βράδυ τους κεντρικούς δρόμους του Βερολίνου κρατώντας κεριά σε ένδειξη συμπαράστασης προς τους πρόσφυγες.

Οι διαδηλωτές σχημάτισαν ανθρώπινη αλυσίδα μήκους 30 χιλιομέτρων μεταξύ του ανατολικού και του δυτικού τμήματος της πόλης. 
«Refugees welcome» ήταν ένα από τα συνθήματα της κινητοποίησης.

Η πρωτοβουλία ανήκει στον Ιερέα Πέτερ Κραντς από το Σαρλότεμπουργκ, ο οποίος το 2003 είχε διοργανώσει ανθρώπινη αλυσίδα 100.000 ανθρώπων ενάντια στον πόλεμο του Ιράκ.


Οι συγκεντρωμένοι σχημάτησαν την αλυσίδα κρατώντας κεριά | AP Photo/Markus Schreiber

Την ίδια ώρα, στη χώρα η θερμοκρασία έχει πέσει κατακόρυφα κάνοντας τις νύχτες χωρίς θέρμανση εφιάλτη. Και ο γερμανικός χειμώνας, γνωστός για τη σφοδρότητά του, δεν έχει ακόμη αρχίσει.

«Κρυώνουμε» η κραυγή αγωνίας χιλιάδων προσφύγων στη χώρα που ζουν σε σκηνές καθώς πλησιάζει ο χειμώνας και ζητούν από τις αρχές να βρουν μια λύση για τους δεκάδες χιλιάδες που έχουν φτάσει στη χώρα.

«Μας λένε ότι θα κάνουν κάτι, αλλά δεν μας λένε πότε. Ίσως όταν όλοι έχουμε γίνει παγάκια!», κατήγγειλε ο Χουσέιν, ένας Αφγανός 25 ετών, που αρνήθηκε να πει το πραγματικό του όνομα και ο οποίος κοιμάται εδώ και έναν μήνα σε μια από τις μη θερμαινόμενες σκηνές που έχουν στηθεί στο Αμβούργο.

Στη Σαξονία, στην ανατολική Γερμανία, ο Ερυθρός Σταυρός που φροντίζει 10.000 πρόσφυγες, κρούει επίσης τον κώδωνα του κινδύνου. Οι μη θερμαινόμενες σκηνές «αποτελούν ένα υγειονομικό πρόβλημα: άνθρωποι έχουν αρρωστήσει εξαιτίας του κρύου», εξήγησε ο Καλ Κράνιχ, ένας εκπρόσωπος της οργάνωσης. «Μοιράσαμε τους υπνόσακους και τις κουβέρτες που είχαμε όμως δεν αρκούν».

Προς το παρόν όλοι οι πρόσφυγες που βρίσκονται στην περιοχή «μεταφέρθηκαν» σε θερμαινόμενες σκηνές, διευκρίνισε ο Κράνιχ. Όμως δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να χρειαστεί νέοι πρόσφυγες στεγαστούν σε μέρη που δεν θερμαίνονται.



πηγή: efsyn.gr