H εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008, αποτέλεσε τομή για τους νεολαιίστικους αγώνες. Τότε βγήκαν στην επιφάνεια με τον πιο σκληρό, αυθόρμητο και μαχητικό τρόπο όλα τα προβλήματα της σύγχρονης νεολαίας, έχοντας στο υπόβαθρο την καπιταλιστική κρίση που ήταν στις αρχές της.

«Η γενιά του καναπέ», σηκώθηκε

Η δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι για τη γενιά μας. Στο πρόσωπο του Γρηγορόπουλου, είδαμε τη «δολοφονία» του μέλλοντός μας. Στην αυγή της καπιταλιστικής κρίσης ήδη είχε αρχίσει να διαφαίνεται ότι θα είμαστε η πρώτη γενιά που θα ζήσει χειρότερα από την προηγούμενη.

Ήδη η μαύρη και η ανασφάλιστη εργασία αποτελούσαν κανόνα για τους νέους και τις νέες και η εντατικοποίηση της καθημερινότητας των μαθητών/τριών και των φοιτητών/τριών ολοένα και εντεινόταν. Αυτά, σε συνδυασμό με τη γενικευμένη απαξίωση της νεολαίας, ως η «γενιά του καναπέ», αποτέλεσαν την «εκρηκτική ύλη» της εξέγερσης.

Αυτή ήταν και η απόδειξη του ισχυρισμού ότι η νεολαία αποτελεί τον πιο ευαίσθητο δέκτη κοινωνικών και πολιτικών μηνυμάτων. H εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν το «εισαγωγικό επεισόδιο» στην περίοδο βαθιάς κρίσης του καπιταλισμού και των μεγάλων κοινωνικών και εργατικών αγώνων ενάντια στα μνημόνια και τη σκληρή λιτότητα.

Η αμφισβήτηση του συστήματος

Το Δεκέμβρη του 2008, βγήκαν στο προσκήνιο όλοι εκείνοι και εκείνες που μέχρι τότε δεν είχαν φωνή (με την έννοια της κοινωνικής και πολιτικής εκπροσώπησης) με κεντρικό το ρόλο της νεολαίας και των μαθητών. Στο σύνολό της, η εξέγερση αμφισβήτησε συνολικά το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά με τρόπο γενικόλογο, ασαφή και αποσπασματικό. Στοχοποιήθηκαν αστυνομικά τμήματα που «βομβαρδίζονταν» με νεράτζια από τους μαθητές σε όλη την επικράτεια, στοχοποιήθηκε η κυριαρχία του καταναλωτισμού, στοχοποιήθηκαν σύμβολα της εξουσίας, όπως οι τράπεζες.

Την ίδια στιγμή οι μορφές οργάνωσης των εξεγερμένων, με έντονο το στοιχείο της άμεσης πολιτικής συμμετοχής και της δημοκρατίας, έφεραν στοιχεία από τις καλύτερες παραδόσεις του κινήματος. Μέσα σε λίγες μέρες, δεκάδες εκατοντάδες σχολεία τελούσαν υπό κατάληψη, όπως έγινε και με την πλειοψηφία των σχολών, με αυτές του κέντρου να μετατρέπονται σε κέντρα αγώνα. Σε όλη την επικράτεια ξεπηδούν καταλήψεις και λαϊκές συνελεύσεις, δίνοντας στην εξέγερση πανεθνικό χαρακτήρα.

Στην αυγή της καπιταλιστικής κρίσης, η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν «εικόνα από το μέλλον». Μια εικόνα από το μέλλον όχι μόνο σε επίπεδο μαχητικότητας στο δρόμο και μορφών δράσης-οργάνωσης του κινήματος αλλά, πιο σημαντικά, με την έννοια ότι ήταν η πρώτη, μαζικής κλίμακας αμφισβήτηση και διάρρηξη της αστικής ηγεμονίας.

Δεν μπόρεσε όμως να μετασχηματιστεί σε πολιτική διεκδίκηση και να επιφέρει υλικές νίκες, όπως θα ήταν η πτώση της κυβέρνησης των δολοφόνων, ο αφοπλισμός της αστυνομίας, η διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Αυτά ήταν και τα κεντρικά αιτήματα της Αριστεράς. Η αδυναμία της επιτυχίας τους οφείλεται τόσο σε υποκειμενικές αδυναμίες όσο και στο ότι δεν κατάφερε το νεολαιίστικο κίνημα να εμπλέξει με οργανικό τρόπο το οργανωμένο εργατικό κίνημα, δίνοντας νέα ορμή και προοπτική στον αγώνα.

Να κρατήσουμε τη φλόγα ζωντανή

Δεδομένων των πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών εξελίξεων, ο Δεκέμβρης του 2008 μοιάζει να βρίσκεται μια αιωνιότητα μακριά. Μεγαλειώδεις αγώνες, αντιφασιστικό κίνημα, ιστορικό δημοψήφισμα και πολλά άλλα έχουν μεσολαβήσει, δίνοντας στον πολιτικό χρόνο που έχει μεσολαβήσει μεγαλύτερη «διάρκεια», από τα πραγματικά οκτώ χρόνια.

Τότε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν το μόνο κοινοβουλευτικό κόμμα που τάχθηκε ανοιχτά υπέρ των εξεγερμένων, κόντρα σε όλες τις συστημικές πιέσεις, ενώ σήμερα είναι το βασικό κυβερνητικό κόμμα που έχει αναλάβει να «ολοκληρώσει» το μνημονιακό καθεστώς και μάλιστα στο όνομα της αριστεράς.

Κι όμως, η σύγχρονη εξέγερση της γενιάς μας, δεν μπορεί -και δεν πρέπει- να αφεθεί βορά στη λήθη. Όχι τιμώντας κάποιο ένδοξο κινηματικό παρελθόν, αλλά με την ανάγκη να απαντηθούν τα ερωτήματα που προδρομικά έθεσε ο Δεκέμβρης, ιδιαίτερα σε σχέση με τα αδιέξοδα των νέων, που σήμερα φαντάζουν σαν ταφόπλακα.

Ειδικά η πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα ενάντια στην καταστολή και το κράτος έκτακτης ανάγκης, αποκτά κομβική σημασία σε μία συγκυρία όπου η Ευρώπη κινδυνεύει να γίνει ένα σιδερόφραχτο φρούριο απέναντι στους πρόσφυγες, «στους έξω», ενώ την ίδια στιγμή θα γίνεται φυλακή καταπίεσης «στους μέσα».

Δεν πρόκειται, λοιπόν, ούτε να ξεχάσουμε, ούτε να συγχωρήσουμε ένα καθεστώς που «δολοφονεί» το μέλλον μας. Αυτό το καθεστώς θα το γκρεμίσουμε με τους αγώνες μας και οι εξεγέρσεις μας θα αποτελούν πάντα οδηγό για να τα καταφέρουμε.

Ο οικονομολόγος και γενικός γραμματέας του Ε.ΠΑ.Μ. Δημήτρης Καζάκης, σχολιάζει εφ' όλης της ύλης την πολιτική επικαιρότητα κ. α., στην εκπομπή "Σήμα Αλέρτ" που παρουσίασε ο Νίκος Κλέτσας στο ραδιόφωνο της ΕΡΤopen στις ‎4 ‎Δεκεμβρίου ‎2015.

Εκπαίδευση

Στο πλευρό των μαθητών στην Αρτέμιδα που διεκδίκησαν αγωνιστικά το σχολείο που τους αξίζει και που τώρα απειλούνται με στέρηση αργιών και εκπαιδευτικών εκδρομών, δηλώνει η Γραμματεία Μεσογείων - Λαυρεωτικής του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών.

Σύμφωνα με σημερινό δημοσίευμα του Ριζοσπάστη, οι μαθητές διεκδίκησαν την κατασκευή 2ου Λυκείου, καθώς το ήδη υπάρχον έχει χωρητικότητα 250 μαθητών και στεγάζει 500, συμμετέχοντας παράλληλα σε κινητοποιήσεις για τα προβλήματα της σχολικής κοινότητας (κενά, χρηματοδότηση, κτιριακό, μεταφορές κ.ά.).

«Πώς ανταμείφθηκαν για την αγωνιστικότητά τους; Με τιμωρία, για να μην το ξανακάνουν!!

Μάλιστα, τους δόθηκε το δικαίωμα να επιλέξουν οι ίδιοι το σκοινί που θα τους κρεμάσει: ή θα δεχθείτε μάθημα την 25η Μαρτίου και τέλος σε εκπαιδευτικές εκδρομές και περιπάτους ή θα χάσετε την πενθήμερη...», σημειώνει το ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών, τονίζοντας:
«Το μήνυμα σαφές: συμβιβασμός και υποταγή! Υποταγή στην αδικία, στην αντιλαϊκή εξουσία.

Τι κι αν δεν έχουν τα σχολεία εκπαιδευτικούς απ' την αρχή της χρονιάς και κάνουν 3ωρα και 4ωρα; Τι κι αν δεν έχουν τα παιδιά μας σχολείο και στοιβάζονται στα κοντέινερ; Τι κι αν τα τμήματα γίνονται 30άρια;

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, ΚΥΡΙΑΚΗ 6/12, 2μμ

7 χρόνια πριν η σφαίρα αστυνομικού που έκοψε το νήμα της ζωής του 15χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου πυροδότησε μια κοινωνική καιπολιτική έκρηξη χωρίς προηγούμενο στην πρόσφατη ελληνική ιστορία. Η νεολαίαεξεγέρθηκε γιατί είδε σε αυτή τη δολοφονική σφαίρα συμπυκνωμένη όλη τη νεοφιλελεύθερη βία απέναντι στην κοινωνία. Το σύνθημα «Στις Τράπεζες λεφτά – στη νεολαία σφαίρες» συγκλόνισε μια Ελλάδα που ήδη είχε μπει σε μια βαθιά οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση. ΟΔεκέμβρης του 2008 έγινε  το προανάκρουσμα των μεγάλων συγκρούσεων που θα σφραγίσουν για τα επόμενα χρόνια την ελληνική κοινωνία.  

7 χρόνια μετά, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τη συνέχιση της μνημονιακής καταστροφής, αυτή τη φορά με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να έχει αναλάβει την επιβολή των απαιτήσεων τωνδανειστών. Η αποπληρωμή του ληστρικού χρέους και η με κάθε κόστος παραμονή στην Ευρωζώνηεξακολουθούν να διαμορφώνουν συνθήκη κοινωνικής καταστροφής. Η απαξίωση των δυνάμεων τηςεργασίας συνεχίζεται, η θέση της νεολαίας έχει επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο, με τους νέους να καλούνται να διαλέξουν ανάμεσα στην ανεργία και τη μετανάστευση, ο αυταρχισμός κυριαρχεί, τα νομοσχέδια συντάσσονται από τους δανειστές, στο πολιτικό σκηνικό κυριαρχούν οι καυγάδες του «μνημονιακού θιάσου». Εκρηκτικά κοινωνικά υλικά σωρεύονται και πάλι, αναζητώντας διέξοδο και μιαριζοσπαστική εναλλακτική λύση.  

7 χρόνια μετά το Δεκέμβρη καλούμαστε να ξαναπιάσουμε το νήμα της εξέγερσης της νεολαίας αλλά και του λαϊκού ξεσηκωμού. Να αντισταθούμε στην ηττοπάθεια και να ξανακάνουμε την οργή συλλογική αυτοπεποίθηση και αγώνα για έναν άλλο δρόμο για την ελληνική κοινωνία, χωρίς χρέος και μνημόνια, έξω από το ευρωζώνη και τους ευρωμονόδρομους, με τις δυνάμεις της εργασίας στο τιμόνι. 

Γι’ αυτό το λόγο και η Λαϊκή Ενότητα καλεί τις νέους και του νέους αλλά και όλο το λαό να πάρει μαζικά μέρος στις συγκεντρώσεις και πορείες που διοργανώνουν φοιτητικοί σύλλογοι, συνδικάτα,οργανώσεις και κινήσεις της Αριστεράς την Κυριακή 6 Δεκέμβρη. Ειδικά για την Αθήνα καλούμε στη συγκέντρωση στις 2 μμ στα Προπύλαια.  

Για να βάλουμε φραγμό στις πολιτικές που δολοφονούν καθημερινά την ελπίδα.

Για να πάρουμε πίσω το μέλλον που μας κλέβουν.

πηγή: iskra.gr

 

Ο Αλμπέρτο Εσκενάζη και ο Κώστας Μπίγαλης στους ρόλους δύο «αιωνίων απροσάρμοστων»

Μία θεατρική παράσταση με πολύ γέλιο…. και συγκίνηση.

Το σατυρικό έργο του Κώστα Μουρσελά «Εκείνος και Εκείνος», που έγινε γνωστό στο ελληνικό κοινό από τη θρυλική παρουσίαση του στην τηλεόραση την δεκαετία του 70, ανεβαίνει στo θέατρο «ΑΚΑΔΗΜΟΣ» στις 23 Νοεμβρίου σε σκηνοθεσία του Αλμπέρτο Εσκενάζη.

Η ευρηματική σκηνοθετική ματιά του Αλμπέρτο, που “φρεσκάρει” και επικαιροποιεί το έργο, ακολουθώντας ωστόσο πιστά το διαχρονικό κείμενο του Κώστα Μουρσελά, καθώς και η μουσική και τα τραγούδια που γράφτηκαν ειδικά για την παράσταση από τον Κώστα Μπίγαλη και ερμηνεύονται από τον ίδιο και τον Αλμπέρτο Εσκενάζη, προσδίδουν μια νέα ενδιαφέρουσα διάσταση στο κλασσικό αυτό έργο, που για πρώτη φορά παρουσιάζεται στο κοινό με αυτά τα χαρακτηριστικά.

Πρόκειται για μια πρωτότυπη σειρά θεατρικών μονόπρακτων που, ενώ διατηρούν την αυτονομία μεταξύ τους, αποτελούν μία ενότητα, καθώς παρακολουθούν την πορεία των δύο βασικών ηρώων τους.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ

Ο Σόλων και ο Λουκάς, άστεγοι και  πάμπτωχοι περιφέρονται στους δρόμους της Αθήνας. Η ευαισθησία τους και η εντός «εισαγωγικών» περιθωριακή τους σκέψη, ανατρέπει τα στερεότυπα της αστικής κοινωνίας και δίνει μια άλλη διάσταση στα προβλήματαπου αντιμετωπίζει ο μέσος πολίτης, μέσα στην λαίλαπα της οικονομικής κρίσης. Με το ιδιαίτερο χιούμορ τους, την ευγενική τους παρουσία και πάνω απ’ όλα την φιλοσοφία τους για την ζωή, οδηγούν τον θεατή σε μονοπάτια που φωτίζονται από το καλό θέατρο. Η συγκίνηση και το γέλιο σφιχταγκαλιάζουν τους θεατές, που στο τέλος φεύγουν πλουσιότεροι ψυχικά και πνευματικά, έχοντας στην μνήμη τους το υπέροχο κείμενο του Κώστα Μουρσελά και τους ανεπανάληπτους χαρακτήρες που δημιούργησε η ζεστή και πάντα επίκαιρη πένα του. Οι ήρωες του Κώστα Μουρσελά μοιάζουννα ήταν πάντα εδώ.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ...

Στα τελευταία χρόνια της χούντας στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στις 19 Ιουνίου του 1972 προβλήθηκε το πρώτο επεισόδιο της θρυλικής σειράς της ελληνικής τηλεόρασης, «Εκείνος κι Εκείνος». Μία σατυρική σειρά με αλληγορικά στοιχεία που περνούσε έμμεσα αντικαθεστωτικά μηνύματα στο κοινό. Τους δύο απροσάρμοστους ρακένδυτους τύπους που εισβάλλουν στη ζωή μας υποδύθηκαν οι Βασίλης Διαμαντόπουλος και ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος. . Η σειρά ολοκληρώθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 1974 και από τα 103 δεκαπεντάλεπτα επεισόδια δεν σώθηκε ούτε ένα!

Καθότι η σειρά του 1972 δεν διασωζόταν πλέον στο Αρχείο της ΕΡΤ, 17 χρόνια αργότερα, το 1989, με τον Βασίλη Διαμαντόπουλο και τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο ξανά στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, η σειρά ξαναγυρίστηκε με νέο σκηνοθέτη (Κώστας Κουτσομύτης). Τα επεισόδια του remake της σειράς είναι τα μοναδικά που σώζονται σήμερα.

Ο πίνακας «Δον Κιχώτης» του Πάμπλο Πικάσο ήταν που έδωσε στον συγγραφέα την ιδέα της σύνθεσης του «Εκείνος κι Εκείνος» όταν στα χρόνια της δικτατορίας ο Βασίλης Διαμαντόπουλος του πρότεινε να γράψει κάτι που «θα πρόβαλλε αντίσταση, χωρίς όμως να μας βάλουν μέσα».

«Το να καταφέρεις να γράψεις κάτι χωρίς να φαίνεται αυτό που στην ουσία λες είναι το δυσκολότερο όλων»

Κ. Μουρσελάς


ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΕΣΚΕΝΑΖΗ
ΣΚΗΝΙΚΑ – ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΣΔΟΥΓΚΟΣ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΙΓΑΛΗΣ
ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΝΤΥΜΕΝΟΣ
ΜΙΞΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ : ΠΑΝΟΣ ΜΑΖΑΡΑΚΗΣ
ΦΩΤΙΣΜΟΙ: ΛΕΩΝ ΕΣΚΕΝΑΖΗ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΣΙΣΣΥ ΜΟΡΦΗ
ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ: ΛΙΝΤΑ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ
ΔΙΑΦΗΜΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΩΘΗΣΗ: LIKEYOU.GR
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ: ΣΑΒΒΙΝΑ ΠΕΤΡΙΔΟΥ
Μία παραγωγή της: «ΘΕΑΤΡΟΘΕΡΑΠΕΙΑ»

ΔΙΑΝΟΜΗ

ΣΟΛΩΝ: ΑΛΜΠΕΡΤΟ ΕΣΚΕΝΑΖΗ
ΛΟΥΚΑΣ: ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΙΓΑΛΗΣ
ΚΟΠΕΛΑ Α’ : ΣΑΒΒΙΝΑ ΠΕΤΡΙΔΟΥ
ΚΟΠΕΛΑ Β’ : ΣΑΡΑ ΑΥΓΕΡΙΝΟΥ


ΤΟ ΕΡΓΟ ΘΑ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ «ΑΚΑΔΗΜΟΣ»
(ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 17 & ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ)
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ: ΑΠΟ 23 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ

ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ: ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΑ 20:00 ΚΑΙ ΤΡΙΤΗ 21:00

ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ : 120 ΛΕΠΤΑ

Τηλέφωνα πληροφοριών & κρατήσεων :

210 3625119 – 6978518877

Τιμή εισιτηρίου: 15 ευρώ

Φοιτητικό: 12 ευρώ

www.facebook.com/ekeinoskaiekeinostheatrical

Η διαφημιστική προώθηση έγινε από την εταιρία

LIKE YOU 210 6139265, www.likeyou.gr

...μιας που πλησιάζουν οι γιορτές...

ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΩΡΟ ΟΠΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

George Panaretos

πηγή diktiospartakos.blogspot.gr

ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2015-2016

«2005 – 2015: ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ»

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ: ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΦύΛΩΝ




«ΛΟΥΛΟΥ»

Μια τραγωδία τεράτων

του Φρανκ Βέντεκιντ

σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ

από 28 Νοεμβρίου 2015





"Η σάρκα έχει το δικό της πνεύμα" (Φρανκ Βέντεκιντ)

Ο Φρανκ Βέντεκιντ (1864-1918) στην "Λούλου" συνθέτει ένα σκοτεινό παραμύθι, ένα παράξενο μείγμα κωμωδίας και τραγωδίας με απροσδόκητα γκροτέσκα στοιχεία-δάνεια από τον κόσμο του τσίρκο που τόσο αγαπά. Με γλώσσα αιχμηρή και προκλητική, ο σπουδαίος Γερμανός δημιουργός τολμά να αποκαλύψει την σήψη και τη διαφθορά που φωλιάζει στα πολυτελή σαλόνια της ηδονής, ασκώντας δριμεία κριτική στον κοινωνικό καθωσπρεπισμό και την υποκρισία.

Η εμβληματική μορφή της Λούλου αποτελεί την προσωποποίηση της αρχέγονης σεξουαλικότητας και του σκοτεινού αδηφάγου ερωτικού ενστίκτου που απογυμνώνει όσους βρίσκονται γύρω της, φέρνοντας στην επιφάνεια τα πιο ταπεινά και ζωώδη τους ένστικτα. Ένα αιθέριο πλάσμα με ατσαλένιους μύες, γέννημα-θρεμμα ενός σαρκοβόρου συστήματος, ενός κατασκευασμένου, ανδροκρατούμενου παραδείσου, που αντιμετωπίζει τον έρωτα ως αγοραπωλησία και το γυναικείο κορμί ως αντικείμενο προς πλειστηριασμό. Μια ιδιόρρυθμη παιδική ψυχή με καθαρό βλέμμα εγκλωβισμένη στο σώμα μιας εκθαμβωτικής γυναίκας, η οποία με τον πηγαίο αισθησιασμό και την απροσδόκητη αθωότητά της λειτουργεί ως άγγελος-εξολοθρευτής, και παρασύρει τους γύρω της σε έναν εξαντλητικό χορό θανάτου.

Άντρες και γυναίκες στέκονται αποσβολωμένοι μπροστά στο μεγαλείο αυτού του άγριου θηρίου, που σφύζει από ζωή, σαν σαστισμένα αρπακτικά. Οι προσπάθειες να την κατατάξουν, να την χαλιναγωγήσουν, να την εξημερώσουν, θα αποδειχθούν μάταιες.

Μόνη εναντίων όλων, η Λούλου αλλάζει συνεχώς πρόσωπα, αντικατοπτρίζοντας με τρόπο μοναδικό τις προβολές και τις φαντασιώσεις των εραστών της. Μινιόν, Πόπσυ, Εύα, Μίτσι, Κάτια είναι μερικές από τις ταυτότητες της.... 

Σονινγκ: Άγγελος είσαι ή δαίμονας;

Λούλου: Τίποτα απ’ τα δυο. Αυτή είμαι. Όλα τα υπόλοιπα απλώς τα φανταστήκατε.

Ακολουθώντας μια φρενήρη διαδρομή ενηλικίωσης που ξεκινά απ’ το σκοτάδι για να καταλήξει στο φως, η Λούλου μεταμορφώνεται από θύμα σε θύτη και σαρώνει τους πάντες στο πέρασμά της, με τη δύναμη σχεδόν ενός φυσικού φαινομένου, ενός μαύρου ήλιου που σπέρνει την καταστροφή, ενός παντοδύναμου και ανυπότακτου «πνεύματος της γης». Στο παραισθησιογόνο σύμπαν του Βέντεκιντ, ο έρωτας και ο θάνατος βαδίζουν χέρι-χέρι και το κουτί της Πανδώρας έχει μόλις ανοίξει...

Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά):

Νίκος Αλεξίου, Ευτυχία Γιακουμή, Δημήτρης Γκουτζαμάνης, Χρήστος Καπενής, Μάγδα Κόρπη, Ιάσων Bitter- Κουρούνης, Αγαπητός Μανδαλιός, Πηνελόπη Μαρκοπούλου, Δημήτρης Πετρόπουλος



Συντελεστές:

Μετάφραση: Μαργαρίτα Δαλαμάγκα-Καλογήρου

Μετάφραση προλόγου: Νίκος Αλεξίου

Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ

Σκηνικά- κοστούμια: Αριάδνη Βοζάνη

Μουσική: Λεωνίδας Μαριδάκης

Επιμέλεια κίνησης: Μόνικα Κολοκοτρώνη

Σχεδιασμός φωτισμών: Μελίνα Μάσχα

Βίντεο παράστασης: Αλέξανδρος Κακλαμάνος

Βοηθός σκηνοθέτη: Μάγδα Κόρπη

Βοηθός σκηνογράφου: Αναστασία Γκολιομύτη

Φωτογραφίες παράστασης: Νικολέττα Γιαννούλη

Ευχαριστούμε θερμά τη Νάγια Κούρτη και το Hammam Baths Athens (Αγ. Ασωμάτων 17 και Μελιδώνη 1, Θησείο) για την ευγενική παραχώρηση του χώρου για την φωτογράφηση της παράστασης και την κα Αναστασία Καψάλη για τη συνεργασία.


Έναρξη παραστάσεων:

28 Νοεμβρίου 2015

Ημέρες και ώρες παραστάσεων :

Τετάρτη 19.00

Σάββατο 21.00

Κυριακή 21.00

Διάρκεια παράστασης: 110 λεπτά, χωρίς διάλειμμα
Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ (κανονικό), 12 ευρώ (φοιτητικό / άνω των 65), 8 ευρώ (ανέργων)


Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 52 42 211


ΘΕΑΤΡΟ «ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ»

Σατωβριάνδου 36, στάση μετρό «Ομόνοια»

Ενοχλήθηκε ο χρυσαγίτης Παναγιώταρος από φωτογραφία νέων ελασιτών του εφεδρικού ΕΛΑΣ, που παρελαύνουν με το όπλο στο χέρι κατά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής, στις 30 Οκτωβρίου 1944. Ιδεολογικός επίγονος των τελευταίων, ο βουλευτής της Χ.Α. κατέθεσε επερώτηση στη Βουλή, στοχοποιώντας διευθυντή σχολείου. Τον κατηγορεί ότι ανέχθηκε να αναρτηθεί σε τοίχο τού σχολείου, αφίσα της Πολιτιστικής Επιτροπής της Γ΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης. Η αφίσα καλούσε σε μία ιστορική περιήγηση που διοργάνωνε η ΕΛΜΕ στο κέντρο της πόλης, με θέμα: «Η Θεσσαλονίκη της Κατοχής και της Αντίστασης».

Ήρθε όμως πληρωμένη η απάντηση της Γ΄ ΕΛΜΕ, την οποία παραθέτουμε στη συνέχεια.

Μπορείτε να διαβάσετε ιστορικά στοιχεία για την -σχετικά άγνωστη- ιστορία της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης, στο κείμενο του δάσκαλου Ηλία Σμήλιου: Θεσσαλονίκη 30 Οκτώβρη 1944: Η «απαγορευμένη» απελευθέρωση

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ  ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΣΤΗΝ ΕΛΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ

Ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου! και ενόσω ο ίδιος και το κόμμα του διώκονται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης – υπεύθυνης μεταξύ άλλων και για τις δολοφονίες του Σαχτζάτ Λουκμάν και του Παύλου Φύσσα, για τον οποία ανέλαβε η ίδια(!) την πολιτική ευθύνη – ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ηλίας Παναγιώταρος βρήκε έναν «θεσμικό» τρόπο να τιμήσει τα δύο μεγάλα ιδανικά της ζωής του, την παιδεία και τη δημοκρατία.

Κατέθεσε επερώτηση στη Βουλή εναντίον διευθυντή σχολείου της περιοχής μας, επειδή «επέτρεψε» να αναρτηθεί σε τοίχο του σχολείου του φωτογραφία ΕΛΑΣιτών ανταρτών δίχως να συνοδεύεται από αντίστοιχες άλλων αντιστασιακών οργανώσεων και προσωπικοτήτων εκτός αριστερού φάσματος. Στην ίδια μάλιστα επερώτηση ζητούσε από τον υπουργό Παιδείας, κύριο Φίλη, να μάθει εάν η κείμενη νομοθεσία επιτρέπει την ανάρτηση τέτοιων φωτογραφιών εντός των σχολικών κτηρίων.

Πριν μπούμε στην ουσία της υπόθεσης, θα θέλαμε κατ΄ αρχάς να δηλώσουμε τη βαθιά εκτίμησή μας που για άλλη μια φορά η νεοναζιστική αυτή οργάνωση προτίμησε σχολεία της αρμοδιότητάς μας για να κάνει τις «παρεμβάσεις» της. Το είχε ξανακάνει πριν τρία χρόνια, όταν η Γ ΕΛΜΕ είχε προβάλει σε σχολικό χώρο το αντιφασιστικό ντοκυμαντέρ της συναδέλφου Νίνας Γεωργιάδου, «Το αυγό του φιδιού», το είχε επαναλάβει και λίγο αργότερα, όταν οπαδοί της είχαν ζωγραφίσει σβάστικες πάνω σε (αναρτημένα έξω από σχολεία) πανό μας, με τα οποία διεκδικούσαμε λύσεις στα προβλήματα της σχολικής στέγης!!! Το ιδιαίτερο αυτό ενδιαφέρον που η συγκεκριμένη οργάνωση επιδεικνύει για τη δουλειά μας μάς κάνει περήφανους και μας πείθει πως επιτελούμε το έργο μας σωστά.

Στην ουσία τώρα. Η καταγγελία αναφέρεται προφανώς σε μία αφίσα που είχε κολλήσει η Πολιτιστική Επιτροπή της Γ ΕΛΜΕ σε όλα τα σχολεία της περιοχής ευθύνης της, με την οποία καλούσε τους συναδέλφους να παραβρεθούν σε μία ιστορική περιήγηση που διοργάνωνε στο κέντρο της πόλης με θέμα «Η Θεσσαλονίκη της Κατοχής και της Αντίστασης». Ήταν τέλη Οκτώβρη και πλησίαζε η επέτειος της απελευθέρωσης της Θεσσαλονίκης από τους Γερμανούς (τι κρίμα, κύριε Παναγιώταρε!) και είχαμε πει να κάνουμε κάτι για να την τιμήσουμε. Έτσι λοιπόν, είχαμε διακινήσει αυτή την αφίσα, η οποία απεικόνιζε νέους και νέες του εφεδρικού ΕΛΑΣ να παρελαύνουν με το όπλο στο χέρι έξω από την Αγία Σοφία στις 30 Οκτωβρίου 1944, την ημέρα αποχώρησης των Γερμανών.

Αντιλαμβανόμαστε τον καημό των ιδεολογικών κληρονόμων του χιτλερισμού όταν αντικρίζουν τέτοιες εικόνες, όμως δυστυχώς για αυτούς… έγκλημα δεν υφίσταται. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις το σωματείο των εκπαιδευτικών επειδή ανέδειξε την (από δεκαετίες αναγνωρισμένη και επί 35 σχεδόν χρόνια διδασκόμενη) αντίσταση του ελληνικού λαού στην ναζιστική θηριωδία, ούτε τους διευθυντές των σχολείων επειδή του επέτρεψαν να τις αναρτήσει εντός των σχολείων. Τουλάχιστον όχι στο παρόν εκπαιδευτικό σύστημα, όχι στο υπάρχον πολίτευμα…

Μας ρωτούν γιατί δεν βάλαμε πλάι στην αφίσα μας μία εικόνα του Ζέρβα, του Ψαρρού ή της Λέλας Καραγιάννη. Η απάντησή μας είναι απλή: γιατί την Θεσσαλονίκη την απελευθέρωσε ο ΕΛΑΣ! Η Λέλα Καραγιάννη και ο Δημήτρης Ψαρρός, αν και επισήμως τιμώμενα πρόσωπα του αντιφασιστικού μας αγώνα, ωστόσο έδρασαν στην νότιο Ελλάδα, όχι εδώ.

Για τον Ζέρβα δε, ευχαρίστως να βάζαμε κάποια φωτογραφία του, όμως βλέπετε την περίοδο της Κατοχής ήταν απών από την πόλη. Οι δυνάμεις του εμφανίστηκαν μόνο μετά την απελευθέρωση, όταν συνέπραξαν με τα δωσιλογικά σώματα του Κισά Μπατζάκ, του Δάγκουλα και του Μιχάλαγα, των πολιτικών προγόνων δηλαδή της Χρυσής Αυγής, για να ανακόψουν την κυριάρχηση του ΕΛΑΣ στον μακεδονικό χώρο εν όψει της επικείμενης απόβασης των Άγγλων. Ένα από τα πρώτα επεισόδια του εμφυλίου πολέμου που ερχόταν, για τον οποίο δεν ήταν όλοι εξίσου ένοχοι…

Είναι γνωστό πως ο χώρος της μεταπολεμικής εθνικοφροσύνης είχε πάντοτε πολύ σοβαρό πρόβλημα με τις μνήμες του αντιστασιακού μας κινήματος. Γιατί ήταν μια περίοδος που τον  είχε εκθέσει ανεπανόρθωτα και γι” αυτό έπρεπε είτε να λησμονηθεί είτε να συκοφαντηθεί. Οι σημερινοί νεοναζί συνεχίζουν να δίνουν αυτή τη «μάχη της μνήμης» – μαζί με τον επίσημο συντηρητικό χώρο, που έχει εξαφανίσει σχεδόν τις όποιες αναφορές στην ΕΑΜική αντίσταση από το βιβλίο της Ιστορίας (Γενικής Παιδείας) της Γ Λυκείου – πολλές φορές ιδιαιτέρως χοντροκομμένα. Δικαίωμά τους.

Όμως πάει πολύ την ίδια στιγμή που δηλώνουν «συνεχιστές των ηττημένων του Β παγκοσμίου πολέμου», την ίδια στιγμή που αναγνωρίζουν τα γερμανοντυμένα Τάγματα Ασφαλείας σαν «πατριωτική οργάνωση» να εμφανίζονται ως θεματοφύλακες της τιμής της… Λέλας Καραγιάννη! Και είναι επίσης φαιδρό να μας εγκαλούν (εμάς, το «αριστερό κατεστημένο των καθηγητών») για μονομερή προπαγάνδα όταν γνωρίζουμε όλοι σε ποια εκτίμηση έχουν την πολυφωνία και την διαφορετικότητα. Αν ήταν αυτοί οι άνθρωποι στην εξουσία, όχι πλουραλισμός δεν θα υπήρχε αλλά ούτε οι στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες. Και όσο για τα σχολεία… θα έμοιαζαν περισσότερο με τα κατηχητικά του ISIS, όπου οι αυστηρά ελεγχόμενοι καθηγητές θα μάθαιναν τους «Άριους» Έλληνες πώς να μισούν όλον τον κόσμο και να υπακούν τυφλά τον Μέγα Αρχηγό.

Εμείς γνωρίζουμε το ειδεχθές πρόσωπο της Χρυσής Αυγής και γι” αυτό δεν ξεγελιόμαστε από την προσπάθειά της να προσποιηθεί την δημοκρατικά εκλεγμένη κοινοβουλευτική δύναμη που ασκεί θεσμικό έλεγχο. Γι” αυτό ζητάμε από  το υπουργείο Παιδείας να μη δίνει βάση και αξία στους συκοφαντικούς ισχυρισμούς και τις κίβδηλες «δημοκρατικές ευαισθησίες»  της νεοναζιστικής παράταξης να μην την αναβιβάζει σε ισότιμο συνομιλητή και ελεγκτή του δημόσιου λόγου και να θέτει αυτόματα στο αρχείο όλες τις παρόμοιες επερωτήσεις.

Οι εκπαιδευτικοί δεν  έχουμε να απολογηθούμε για τίποτα και δεν φοβόμαστε το φασιστικό μόρφωμα της ΧΑ. Δηλώνουμε για άλλη μια φορά ευθαρσώς πως δεν (αυτο)λογοκρινόμαστε. Αντιθέτως, θα συνεχίσουμε με όλες μας τις δυνάμεις το μορφωτικό και συνδικαλιστικό μας έργο: την προσπάθειά μας να διαφυλάξουμε την ιστορική μνήμη και να διαπλάσουμε (όσο περνάει από το χέρι μας) πολίτες υπεύθυνους, συγκροτημένους, με δημοκρατική κουλτούρα και ανθρωπιά. Γιατί είναι στοίχημα της εποχής μας και του δημοκρατικού κόσμου να αντιτάξουν απέναντι στο επανεμφανιζόμενο τέρας του φασισμού τα γνωστικά, πολιτικά και ηθικά εν τέλει αναχώματα που θα το κρατήσουν καθηλωμένο εκεί που κανονικά ανήκει: στο απολιθωμένο, εφιαλτικό παρελθόν.
  Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                               Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
  ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΘΗΡΑΣ                                    ΣΠΑΝΟΥΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Γ΄ ΕΛΜΕ – ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ                                                             Θεσσαλονίκη 2 /12/ 2015
Πρ. Κορομηλά 51 τκ 54622                                   
 e-mail:  Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. 
 http://3elmethess.blogspot.gr/  

Ένας 18χρονος Σύρος πρόσφυγας βρέθηκε νεκρός στην περιοχή της Νέας Βύσσας Έβρου. Η σορός τού άτυχου νέου εντοπίστηκε χθες σε τάφρο της περιοχής, σε κατάσταση σήψης και από τα μέχρι στιγμής στοιχεία δεν προκύπτουν ενδείξεις εγκληματικής ενέργειας.

Τα αποτελέσματα της νεκροψίας-νεκροτομής, που θα πραγματοποιηθεί στην ιατροδικαστική υπηρεσία Θράκης, ενδέχεται να ρίξουν φως στα αίτια του θανάτου του άτυχου νέου, ενώ προανάκριση ενεργεί η υποδιεύθυνση ασφάλειας Ορεστιάδας.





tvxs.gr