Τάσος Μαυρόπουλος

Πριν ένα χρόνο ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ότι, αν γίνει κυβέρνηση, θα ήθελε όλος ο λαός να είναι στους δρόμους να διαδηλώνει, για να τον στηρίζει στη διαπραγμάτευση με τους τοκογλύφους. Από τότε ο χρόνος που πέρασε μπορεί να είναι λίγος, αλλά τα βήματα που έγιναν πολλά.

Μετά το πρώτο 6μηνο, η κυβέρνηση άλλαξε την κατεύθυνσή της κατά 180 μοίρες ∙ μεθόδευσε την απαλλαγή από τα” αριστερά βαρίδια” σύμφωνα με τις εντολές των θεσμών, η σύγκρουση, ρήξη και ανατροπή έγινε μάχη του παλιού με το καινούργιο, διακύβευμα της αριστεράς έγινε ποιός θα είναι πρωθυπουργός, οι τοκογλύφοι έγιναν θεσμοί και εταίροι, που, όταν μας δώσουν την άδεια, τους συναντάμε σε ξενοδοχεία και τα μνημόνια έγιναν το εργαλείο της αριστεράς που θα μας βγάλει από την κρίση.

Ο κόσμος μέσα σ’ αυτή την κατάσταση άρχισε να βγαίνει από το λήθαργο και τη ζαλάδα . H κυβέρνηση με αθωότητα αναρωτιέται γιατί ο κόσμος ξεσηκώνεται και η απάντηση που δίνει είναι ότι υποκινούνται.
Κύριοι της κυβέρνησης και εναπομείναντες στο ΣΥΡΙΖΑ πρώην σύντροφοι, συνέρθετε.

Ο κόσμος αντιδράει όχι γιατί η κυβέρνηση δεν έκανε τίποτα απ’ αυτά που δεσμεύθηκε, αλλά γιατί κάνει ακριβώς τα αντίθετα, 
γιατί συνεχίζει τον ίδιο δρόμο των μνημονίων που βάδισαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και καταδικάστηκαν,
γιατί επέλεξε να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των δανειστών σε βάρος του λαού,
γιατί με ένα νόμο έφερε το 3^ο μνημόνιο αντί να σκίσει τα 2 προηγούμενα, όπως έλεγε,
γιατί συνεχίζει την εκχώρηση της κυριαρχίας της χώρας μας , δίνοντας προίκα στρατηγικές υποδομές της ,λιμάνια, αεροδρόμια, ΑΔΜΗΕ και ακολουθούν και άλλα,

γιατί αντί να καταργήσει το ΤΑΙΠΕΔ, δημιούργησε νέο ταμείο, στο οποίο μπαίνει για ξεπούλημα όλη η δημόσια και ιδιωτική περιουσία του δημοσίου,

γιατί συμφώνησε την πλήρη παραχώρηση των τραπεζών στους ιδιώτες και ο λογαριασμός πήγε πάλι στο λαό,

γιατί συμφώνησε να σώσει τις τράπεζες και όχι τα ταμεία,

γιατί άνοιξε το δρόμο να πάρουν σπίτια οι τραπεζίτες,

γιατί θέλει να ισοπεδώσει τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, επικυρώνοντας την διαχρονική καταλήστευση των εισφορών των εργαζομένων και τους αντιασφαλιστικούς νόμους που θα καταργούσε,

γιατί με τα ίδια επιχειρήματα που οι προηγούμενοι δικαιολογούσαν τα δύο προηγούμενα μνημόνια, δικαιολογεί και αυτή το τρίτο,

γιατί μεταφέρει τους εκβιασμούς των τοκογλύφων στο λαό, όπως και οι προηγούμενοι,

γιατί ο κόσμος βλέπει σαν ταινία τρόμου, να παίζεται το ίδιο έργο που παιζόταν την προηγούμενη εξαετία,

γιατί βλέπει να φορτώνει επιπλέον βάρη στα ίδια υποζύγια που τα σήκωναν μέχρι σήμερα, για να ωφεληθούν οι ίδιοι που ωφελούνταν μέχρι σήμερα,

γιατί αυτό που του λέει να υπομείνει, μόνο δεινά του φέρνει και ημερομηνία λήξης δεν έχει.

γιατί τα μνημόνια είναι συνθήκη επικυριαρχίας και μέσα στα μνημόνια όπως λέγαμε-τε δεν μπορεί να εφαρμοστεί άλλη πολιτική, πόσο μάλλον αριστερή,

και το χειρότερο,

γιατί του λέει ότι την εξουσιοδότησε με την ψήφο του να στραφεί εναντίον του.


Αυτή η πολιτική δεν είναι αριστερή. Μην επικαλείστε την αριστερά γιατί μόνο κακό της κάνετε.

Κύριοι της κυβέρνησης, το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ πίσω από το οποίο στοιχήθηκε ο λαός, το στήριξε, έκανε ότι του είπαμε-τε, έδειξε ανοχή, έκανε υπομονή, στήθηκε στις ουρές των ΑΤΜ και αντί να οργιστεί ή να αφορίσει την κυβέρνηση, όπως περίμεναν πολλοί, απελευθερώθηκε, οπλίστηκε με θάρρος, ριζοσπαστικοποιήθηκε, με κορύφωση το περήφανο και ηχηρό ΟΧΙ της 5^ης Ιούλη.

Καταχραστήκατε όμως την εμπιστοσύνη του και αλλοιώσατε την εντολή του. Την μεταφράσατε όπως συνέφερε τους δανειστές και δυνάστες του και την χρησιμοποιήσατε ως έξοδο διαφυγής από τις φιλολαϊκές δεσμεύσεις. Τον χρησιμοποιήσατε για να ξεφορτωθείτε τα αριστερά βαρίδια, ικανοποιώντας έτσι το διευθυντήριο των Βρυξελλών. Τον σύρατε να επικυρώσει τον δήθεν μονόδρομο των μνημονίων που, όπως αποδεικνύεται, είχατε αποφασίσει να ακολουθήσετε. Εκμεταλλευτήκατε την ψυχολογία της ήττας, για να κλέψετε την ψήφο του. Τον βάλατε στη λογική ότι «αφού και αυτοί που αντιστάθηκαν δεν μπόρεσαν να κάνουν κάτι, δεν γίνεται τίποτα». Του ζητήσατε δεύτερη ευκαιρία και σας την έδωσε.

Οι προσδοκίες του όμως και πάλι διαψεύστηκαν και μαζί τελείωσε και η υπομονή του.. Κύριοι της κυβέρνησης και όσοι παραμένετε ακόμα στο ΣΥΡΙΖΑ. Μην βλέπετε εχθρούς πίσω από το λαό που διαμαρτύρεται και αντιστέκεται στις επιλογές σας. Είναι ο ίδιος λαός που διαδήλωνε ενάντια στο 1^ο και 2^ο μνημόνιο από το 2010μέχρι το 2015 και τώρα διαδηλώνει ενάντια στο τρίτο μνημόνιο που υλοποιεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, με τη σύμφωνη γνώμη Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙΟΥ και Λεβέντη. Διαδηλώνει με τα ίδια αιτήματα που διαδήλωνε και τότε. Και γι’ αυτό η Ν.Δ και το ΠΑΣΟΚ, που ήταν στα τάρταρα και εσείς τους αναστήσατε και του δώσατε ρόλο, δεν καρπώνονται τη φθορά σας. Όπως μην ξεχνάτε ότι μια βασική αιτία για την άνοδο των νεοναζί ήταν τα μνημόνια και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές, που οδήγησαν στην φτώχεια και τον αποκλεισμό. Η πορεία τους ανακόπηκε γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε την ελπίδα ότι δεν είναι όλοι ίδιοι και κάτι θα αλλάξει. Με τη στάση σας όμως προσπαθείτε να επιβεβαιώσετε το αντίθετο. Μην σπεύδετε να υιοθετήσετε επικίνδυνες λογικές του παρελθόντος, βλέποντας συλλήβδην πίσω από τους διαδηλωτές μηχανισμούς αποσταθεροποίησης και φασίστες. Μην ξεχνάτε ότι τα επιχειρήματα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ-ΛΑΟΣ, ότι πίσω απ’ όλα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ενίσχυσε το ΣΥΡΙΖΑ. Μην κάνετε το ίδιο λάθος σε λάθος κατεύθυνση. Φυσικό είναι ότι ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και θα προσπαθήσει να φάει τα κομμάτια που του πετάτε. Φυσικό είναι να θέλουν να φθαρεί και να πέσει η κυβέρνηση, γιατί ευελπιστούν ότι μαζί θα υποστεί συνολική φθορά και η αριστερά στο όνομα της οποίας λειτουργείτε.. Και εσείς κάνετε ό,τι μπορείτε για να το πετύχουν. Ψάχνετε τη μνημονιακή συναίνεση στη βουλή και βάζετε απέναντί σας το λαό . Αντί να του απολογηθείτε τον εγκαλείτε. Ξεχνάτε ότι με μνημόνια οι κυβερνήσεις δεν μακροημερεύουν και το προσωπικό που τα υπηρετεί είναι αναλώσιμο. Τουλάχιστον να πέσεις γιατί έμεινες πιστός στις δεσμεύσεις σου και όχι να σε πετάξουν σα στυμμένη λεμονόκουπα, αφού πρώτα τους έκανες τη βρώμικη δουλειά, στο όνομα της αριστεράς. Και μια πραγματικά αριστερή κυβέρνηση θα ήταν δύσκολο να τη ρίξουν τα συμφέροντα γιατί θα τη στήριζε ο λαός.

Οι αντοχές του κόσμου τελείωσαν. Οι ελπίδες διαψεύσθηκαν. Βοηθήσατε το λαό να καταλάβει με το χειρότερο τρόπο ότι παραμονή στην ευρωζώνη χωρίς μνημόνια δεν γίνεται και μέσα στα μνημόνια δεν υπάρχουν άλλες δυνατότητες και επιλογές, εκτός από τη φτώχεια. Η νέα μετωπική δυναμική που αναπτύσσεται βρίσκει το δρόμο της, απαλλαγμένη από φοβίες και ψευδαισθήσεις, αποφασισμένη να συγκρουστεί με το μονόδρομο της νεοφιλελεύθερης λιτότητας και να τον ανατρέψει, σπάζοντας τα δεσμά της ευρωζώνης.


*Ο Τάσος Μαυρόπουλος είναι μέλος της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

Ο Γιούνκερ, ένας εξ αυτών που όταν άρχισε η «Οδύσσεια» των Μνηµονίων είχε ευχηθεί «καλό κουράγιο» στον ελληνικό λαό, τον Οκτώβριο του 2010 έκανε µια πολύ ενδιαφέρουσα δήλωση: Το «ελληνικό πρόβληµα», είπε, «ξεκινάει εδώ και τρεις δεκαετίες».

    Όμως από µια µατιά στο ηµερολόγιο, όπως την πρότεινε ο Γιούνκερ, προκύπτει ότι ακριβώς πριν από τρεις δεκαετίες εκείνο που ξεκίνησε στην Ελλάδα δεν ήταν άλλο πέρα από το ταξίδι της χώρας στον «παράδεισο της ΕΟΚ» και νυν ΕΕ.

    Η έναρξη του ελληνικού «δράµατος», δηλαδή, όπως τουλάχιστον την τοποθέτησε ο πρόεδρος της Κομισιόν, ξεκινάει από την εποχή του «θα φάτε µε χρυσά κουτάλια»!     

    Αυτό υπόσχονταν στο λαό όσοι έσυραν τη χώρα στην ΕΕ. Αλλά εν µέσω παγκόσµιας κρίσης ήρθε ο Γιούνκερ να οµολογήσει ότι όλη η προηγούµενη τριακονταετής προπαγάνδα ήταν µια απάτη. Μάλιστα, πρόσθεσε κάτι ακόµα βαρύτερο: «Ήξερα», είχε πει τότε, «ότι η Γερµανία και η Γαλλία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα, αλλά εγώ δεν µπορούσα να πω δηµόσια αυτό που γνώριζα»!

     Με άλλα λόγια, η ΕΕ όχι µόνο δεν είναι το «απάνεµο λιµάνι» που περιέγραφαν οι αστοί πολιτικοί στον ελληνικό λαό, αλλά δεν έχει και καµία σχέση µε τα φληναφήµατα περί της λέσχης των «ισότιµων εταίρων», της αγάπης και της συναλληλίας µεταξύ «φίλων».

     Αντίθετα, µέσα στην ΕΕ εκείνο που ευδοκιµεί νοµοτελειακά είναι η ανισοµετρία και οι αντιθέσεις.

     Ιδού ορισµένες επιµέρους αλλά χαρακτηριστικές πλευρές της ανισοµετρίας αυτού του «παραδείσου», όπως τις υπέστη η Ελλάδα από το 1981, χρονολογία ένταξής της στην ΕΟΚ μέχρι και πριν από την κρίση, δηλαδή σε συνθήκες… «ευημερίας»:

        1) Από το 1980 µέχρι το 2008 το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου της χώρας, απέναντι στον υπόλοιπο κόσµο, εννεαπλασιάστηκε! Σε τρέχουσες τιµές από τα 5,2 δισ. ευρώ το 1980, το 2008 εκτινάχτηκε στα 44 δισ. ευρώ.

        2) Το 1980, η Ελλάδα είχε πλεόνασµα 3,3 δισ. δραχμές στο γεωργικό ισοζύγιο, αλλά το 1981, πρώτη χρονιά της ένταξης στην ΕΟΚ, παρουσιάστηκε έλλειµµα ύψους 290 εκατ. ευρώ. Με βάση τα διαθέσιμα στοιχεία η κατάσταση εξελίχθηκε δραµατικά: το έλλειµµα του γεωργικού ισοζυγίου έφτασε το 2008 στα 3 δισ. ευρώ και αυξήθηκε από το 1981 κατά 934%! Ένα ακόµα στοιχείο ως προς το γεωργικό ισοζύγιο: µόνο µέσα στον πρώτο χρόνο εισαγωγής του ευρώ, η Ελλάδα παρουσίασε αύξηση του ελλείµµατος του γεωργικού της ισοζυγίου µε όλες τις χώρες του κόσµου (κοινοτικές και µη) της τάξης του 74%.

        3) Ο εξωτερικός δανεισµός της χώρας από τα 694 εκατ. ευρώ το 1990, έφτασε το 2000 στα 7,16 δισ. ευρώ. ∆ηλαδή, την περίοδο 1990-2000, που, κατά τ' άλλα, «έρεαν» προς βιοµηχάνους, εργολάβους και λοιπούς ευεργέτες τα περίφηµα «πακέτα», η υποθήκευση του µέλλοντος του τόπου αυξήθηκε κατά 931%. Όσο για το 2009, ο εξωτερικός δανεισµός της χώρας ανήλθε στα 85 δισ. ευρώ. ∆ηλαδή, το 2009 οι Έλληνες ήταν τουλάχιστον κατά 1.087% πιο φεσωµένοι από το 2000, πριν δηλαδή από την εισαγωγή του ευρώ, και κατά 12.150% (!) πιο φεσωµένοι από το 1990, πριν δηλαδή από τη συνθήκη του Μάαστριχτ.

        4) Το συνολικό δηµόσιο χρέος της χώρας ήταν το 1980 στα 600 εκατ. ευρώ. Μετά από τρεις δεκαετίες ένταξης στην ΕΕ το χρέος εκτινάχθηκε (βάσει της Eurostat για το 2009) στα 298 δισ. ευρώ. ∆ηλαδή, από τη στιγµή που η Ελλάδα µπήκε στην ΕΟΚ µέχρι και το 2009, το χρέος της χώρας αυξήθηκε (σε τρέχουσες τιµές) κατά 497 φορές!

     Μια πολύ ενδιαφέρουσα πλευρά των σχέσεων ΕΕ-Ελλάδας είναι τα περίφηµα «πακέτα» σε συνδυασμό με την προπαγανδιστική απάτη που εµφανίζει τον ελληνικό λαό να «χρηµατοδοτείται» και να ζει από τα «πακέτα» της ΕΕ. Το κύριο βρίσκεται στη λεηλασία που κρύβεται πίσω από αυτή τη γελοία προπαγάνδα.

    Απόδειξη: Το συνολικό ποσό των «πακέτων» για όλη την περίοδο της ένταξης και προ κρίσης, δηλαδή την περίοδο 1981-2009, δεν ξεπέρασε τα 43 δις ευρώ (Στοιχεία Υπουργείου Οικονοµικών, Ελευθεροτυπία, 15/6/2010).

    Το ποσό αυτό, αν θέλουµε να έχουµε µια ουσιαστική απάντηση στην εξίσωση των «ωφελειών - κόστους» όσον αφορά την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ, θα πρέπει να συγκριθεί βασικά µε ένα στοιχείο: µε το έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας έναντι της ΕΕ από το 1980 µέχρι το 2009. Αν, λοιπόν, δει κανείς τα συγκεντρωτικά στοιχεία για το εµπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας µε την ΕΕ (Εµπορικό ισοζύγιο Ελλάδας – ΕΕ, ΕΣΥΕ), προκύπτει ότι:  

     Αθροιστικά οι εισαγωγές της χώρας ανήλθαν στα 379,2 δις ευρώ. Οι εξαγωγές της στα 125,4 δις ευρώ. Εν ολίγοις, το αθροιστικό έλλειµµα του εµπορικού ισοζυγίου της Ελλάδας έναντι της ΕΕ µέσα σε αυτά τα χρόνια εκτινάχτηκε στο δυσθεώρητο ύψος των 254 δις ευρώ!

     Συµπέρασµα: Τους δώσαµε 254 (για εισαγωγές από τις χώρες της ΕΕ) και πήραµε 43 (από τα «πακέτα»). ∆ηλαδή: Κάθε ένα ευρώ που «µας δίνουν», τους το πληρώνουµε... έξι! Για κάθε ένα ευρώ που υποτίθεται ότι οι Βρυξέλλες µας «προσφέρουν» µέσω των «πακέτων» ο ελληνικός λαός χρεώνεται µε... έξι ευρώ (!), όπως προκύπτει από την εκτίναξη του εµπορικού ισοζυγίου της χώρας έναντι της ΕΕ.   

     Για κάθε ένα ευρώ που εκταµίευσε η ΕΕ από τα ταµεία της προς την Ελλάδα, η Ελλάδα έχει εκταµιεύσει έξι ευρώ προς την ΕΕ ως κόστος της συµµετοχής της ελληνικής οικονοµίας στην Ένωση. Το είχε άλλωστε οµολογήσει και η Γαλλίδα υπουργός Οικονοµικών, επικεφαλής κατόπιν του ∆ΝΤ, η Κριστίν Λαγκάρντ, τον Οκτώβρη του 2010: «Τα ελλείµµατα της Ελλάδας είναι τα πλεονάσµατα της Γερµανίας»...

     Προφανώς το τεράστιο κόστος της συµµετοχής της Ελλάδας στη λυκοσυµµαχία των τάχα «ισότιµων εταίρων» δεν το πληρώνουν όλοι. Αυτός που πληρώνει είναι ο λαός. Γιατί (όντως) υπάρχουν και εκείνοι που ωφελούνται και κερδίζουν. Πρόκειται για τους πλουτοκράτες, τους µόνους που – στην πραγµατικότητα – αφορούν τα «πακέτα». Εκείνοι είναι που εισπράττουν τα κοινοτικά «πακέτα», τα οποία προηγουµένως τα έχει πληρώσει στο εξαπλάσιο ο ελληνικός λαός.

     Είναι χαρακτηριστικό: Πάνω από το 50% του Γ’ ΚΠΣ πήγε σε προγράµµατα για δρόµους και συγκοινωνιακούς άξονες, δηλαδή σε εργολάβους ή για πολυποίκιλα και ποικιλώνυµα προγράµµατα «κατάρτισης», δηλαδή ζεστό χρήµα στους βιοµηχάνους για τη µείωση του λεγόµενου «εργατικού κόστους».

    Το επόμενο «µεγάλο φαγοπότι», το ∆ʹ ΚΠΣ, ή άλλως το «Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς» (ΕΣΠΑ), υπήρξε και πάλι µια υπόθεση που κατά κύριο λόγο αφορούσε µια χούφτα µεγάλων επιχειρηµατικών οµίλων. Οι όποιες αµφιβολίες σχετικά µε το σε ποιες τσέπες κατευθύνθηκαν τα περίπου 40 δισ. ευρώ διαλύθηκαν µε τα στοιχεία που έδωσε η κυβέρνηση της Ν∆ το 2007. Η µερίδα του λέοντος κατευθύνθηκε στις μεγάλες επιχειρήσεις τη δημιουργία… μισής θέσης εργασίας ανά επιχείρηση.

    Σε ό,τι αφορά στο τρέχον ΕΣΠΑ 2014 – 2020 ύψους περίπου 45 δισ. ευρώ το ξεκοκάλισμα βρίσκεται σε εξέλιξη, οπότε θα περάσουν μερικά ακόμα χρόνια για να δούμε το ακριβές της κατανομής του, όμως ήδη γνωρίζουμε τις «ευεργετικές» παρενέργειές του στον λαό και στον τόπο: Ανεργία, μετανάστευση, φτώχεια, φόροι, μέτρα κι άλλα μέτρα…

    Φυσικά δεν έχει υπάρξει «πακέτο» που να μην έχει προπαγανδιστεί η μέσω αυτού «αγροτική ανάπτυξη». Στην πραγµατικότητα συμβαίνει το εξής:

• Σύµφωνα µε την έκθεση του 2002 της Eurostat για τις γεωργικές εκµεταλλεύσεις, την πρώτη 20ετία της ένταξης της Ελλάδας στην ΕΕ εξαφανίστηκαν από το «χάρτη» 185 χιλιάδες αγροτικά νοικοκυριά στην Ελλάδα.
• Έκτοτε υπολογίζεται σταθερά ότι στην Ελλάδα ξεκληρίζονται ετησίως περί τα 20.000 αγροτικά νοικοκυριά.
• Την ίδια περίοδο, οι αγρότες µε γη κάτω των 50 στρεµµάτων λιγόστεψαν κατά 21%, αντίθετα οι εκµεταλλεύσεις από 200 έως 500 στρέµµατα αυξήθηκαν κατά 93% και οι εκµεταλλεύσεις από 1.000 έως 1.400 στρέµµατα αυξήθηκαν κατά 135% (οι νεοτσιφλικάδες που λέγαµε...).
• Επιπλέον, όπως προκύπτει από τα ίδια τα στοιχεία της Κοµισιόν, από τα 55 δισ. ευρώ κατά μέσο όρο των επιδοτήσεων που διατέθηκαν ετησίως στα κράτη-µέλη της ΕΕ την προηγούμενη δεκαετία στο πλαίσιο της περιβόητης Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ),  το 80% εισπράττεται από τους µεγαλογαιοκτήµονες, δηλαδή από το µεγάλο κεφάλαιο.

    Το θέµα των επιδοτήσεων, µάλιστα, απασχόλησε την επικαιρότητα το 2007 στην Αγγλία, καθώς αποκαλύφθηκε ότι τις µεγαλύτερες αγροτικές επιδοτήσεις τις µοιράζονται η... βασιλική οικογένεια και διάφοροι άλλοι πάµπλουτοι «ευγενείς»!

    Όπως προέκυψε:

• Η βασίλισσα Ελισάβετ εισέπραττε από (... αγροτικές) επιδοτήσεις 544.000 στερλίνες ετησίως,
• ο διάδοχος Κάρολος 225.000 στερλίνες,
• ο δούκας του Μάρλµπορο 370.000 στερλίνες,
• ο δούκας του Ουεστµίνστερ 325.000,
• ο δούκας του Μπρέντφορντ 380.000,
• ο κόµης του Λέστερ 250.000 στερλίνες κοκ.

    Σχετικά µε τη διάθεση των κονδυλίων των Κοινοτικών Πλαισίων Στήριξης εξαιρετικά αποκαλυπτική ήταν η έρευνα που διεξήχθη τότε, στοιχεία της οποίας δηµοσιεύθηκαν στους «Financial Times» και αποδεικνύουν αφενός τον προπαγανδιστικό χαρακτήρα των ΚΠΣ, αφετέρου ότι οι ωφελούµενοι δεν είναι οι εργαζόµενοι, αλλά οι πολυεθνικές, οι µεσάζοντες, ακόµη και η... Μαφία.

    Όπως προέκυψε και ενώ τα ΚΠΣ δηµιουργήθηκαν δήθεν για την ενίσχυση των πιο αδύνατων κρατών-µελών της ΕΕ, που µε τη σειρά τους ισχυρίζονται ότι µέσα από τα ΚΠΣ χρηµατοδοτούν µικρές και µεσαίες επιχειρήσεις, η έρευνα διαπιστώνει ότι µεταξύ των «αναξιοπαθούντων» που χρηµατοδοτούν τα ΚΠΣ είναι κάποιες από τις µεγαλύτερες πολυεθνικές του κόσµου, όπως η ΙΒΜ, η Coca-Cola, η Siemens και η Nokia. Μεταξύ άλλων είναι και η καπνοβιοµηχανία British American Tobacco, η οποία επιδοτήθηκε από την ΕΕ και από εθνικά κεφάλαια µε 1,6 δισ. ευρώ για την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής τσιγάρων σε µια εποχή που κατά τα άλλα η ΕΕ δαπανούσε εκατοµµύρια ευρώ σε προγράµµατα για τον... περιορισµό του καπνίσµατος. Η δε γνωστή αλυσίδα φαστ φουντ McDonald’s χρηµατοδοτήθηκε από κοινοτικά κονδύλια µε πρόσχηµα την εκπαίδευση των... µαγείρων της στη Σουηδία.

    Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες επισηµάνσεις εκείνης της έρευνας αφορούσε τις επιχειρήσεις που αποφασίζουν να µεταφέρουν τις δραστηριότητές τους σε χώρες εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναζητώντας φτηνότερα εργατικά χέρια: «Άλλες επιχειρήσεις χρησιµοποιούν, ακόµη, τα ευρωπαϊκά κονδύλια για τη µεταφορά εργοστασίων τους σε χώρες µε χαµηλό εργατικό κόστος, παρότι οι κανονισµοί απαγορεύουν τέτοιου είδους πρακτικές», αποκάλυπτει η έρευνα.

    Α, ναι, σε άλλο σηµείο της έρευνας αναφερόταν και το εξής καταπληκτικό:  «Δεκάδες δισ. ευρώ από τα παραπάνω κονδύλια αντλήθηκαν από το οργανωµένο έγκληµα, συµπεριλαµβανοµένης και της ιταλικής Μαφίας»! («Ελευθεροτυπία» 30/11/2010, Ριζοσπάστης 5/12/2010)

***

    Ακόµα λοιπόν κι αν δεν υπήρχαν οι «εκρήξεις ειλικρίνειας» που προκαλούνται λόγω των αντιθέσεων και των συγκρούσεων στο εσωτερικό της ΕΕ και που οδηγούν κάποιες φορές να τους ξεφεύγουν µερικές αλήθειες, όπως συνέβη µε τον Γιούνκερ ή τη Λαγκάρντ, µιλούν τα γεγονότα:

    Η χώρα, ο ελληνικός λαός και οι αγρότες ειδικότερα, έχουν πληρώσει ακριβά την ενσωµάτωση στον ευρωενωσιακό ιµπεριαλιστικό οργανισµό.

     Δεν είναι επομένως μόνο τα Μνημόνια που περιγράφουν επ’ ακριβώς τον σφαγιασμό των λαϊκών στρωμάτων και των αγροτών, ειδικότερα. Στον µισό και πλέον αιώνα των σχέσεων της Ελλάδας µε την ΕΕ έχει από κάθε άποψη αποδειχτεί ότι δεν µπορεί να υπάρξει ένας δήθεν «ειλικρινής διάλογος» (πόσο «ειλικρινής» και πόσο «διάλογος» είναι αυτός που προτείνει η κυβέρνηση στους αγρότες όταν έχει ως προαπαιτούμενο το Μνημόνιο και το Ασφαλιστικό που απορρέει από αυτό;) ή μια τάχα «καλύτερη διαπραγµάτευση» που θα επιφέρει µια δήθεν «καλύτερη αναδιανοµή των εισροών-εκροών προς όφελος της Ελλάδας» εντός της ΕΕ, η οποία µε τη σειρά της θα συµβάλει σε µια «φιλολαϊκή» πολιτική πάλι εντός της ΕΕ.  

    Αυτό το παραμύθι το κρατά ζωντανό μόνο η προπαγάνδα εκείνων των λίγων που πραγματικά κερδίζουν από την συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ. Η πραγματικότητα, όμως, σε ό,τι αφορά στη ζωή του λαού, είναι μια: Η προοπτική για μια πραγματικά φιλολαική πολιτική προϋποθέτει ρήξη και αποδέσµευση από την ΕΕ.


αναδημοσίευση από τον enikos

Με χαιρετισμούς και ομιλίες εκπροσώπων από μπλόκα πραγματοποιήθηκε το συλλαλητήριο των αγροτών και αλληλέγγυων στο Σύνταγμα το μεσημέρι, με αφίξεις ακόμα περισσότερων από την Κρήτη, την Πελοπόννησο και τη βόρεια Ελλάδα.

Στο Σύνταγμα βρέθηκαν, επίσης, επιστημονικοί φορείς, Δικηγόροι, Μηχανικοί κ.α. καθώς και φοιτητικές και μαθητικές οργανώσεις.

Στη συγκέντρωση έδωσε το παρόν μεγάλο μπλοκ του ΠΑΜΕ, το οποίο ήρθε στο Σύνταγμα μετά από συγκέντρωση στην Ομόνοια και πορεία.
 Στο Σύνταγμα παρευρέθηκε, επίσης, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ η ΟΚΔΕ και το ΕΠΑΜ με πολλά πανό και σημαίες, η Λαϊκή Ενότητα, με επικεφαλής τον Παναγ. Λαφαζάνη και πολλά από τα κεντρικά στελέχη της ΛΑ.Ε. καθώς και άλλοι ακόμα αντιμνημονιακοί σχηματισμοί. 

Kλειστές ηταν η Πανεπιστημίου, η Σταδίου, η Ακαδημίας, η Πειραιώς, η Αθηνάς, η Αμαλίας και η Βασιλίσσης Σοφίας.

Το βράδυ της Κυριακής λήγει η προθεσμία που έχει δοθεί σε όσους επιθυμούν να μελετήσουν και να υπογράψουν τις προτάσεις που θα στείλει τη Δευτέρα στον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων της χώρας, η Πανελλήνια Συντονιστική Επιτροπή Αγροτών, Κτηνοτρόφων και Αλιέων.

Από την ερχόμενη Δευτέρα σε συνελεύσεις που θα πραγματοποιηθούν στα μπλόκα οι αγρότες ανά την Ελλάδα, πρόκειται να λάβουν αποφάσεις για την κλιμάκωση, και με εναλλακτικές μορφές, των κινητοποιήσεων τους.

Με ζέστη φασολάδα και φακές στα τσουκάλια του, το Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων Αττικής ετοίμασε το δείπνο των αγροτών και κτηνοτρόφων που είναι στο Σύνταγμα.

Ανάμεσα στις σκηνές που έστησαν από το πρωί της Παρασκευής οι αγρότες στην πλατεία, το Συνδικάτο έστησε τις κατσαρόλες και τα τσουκάλια του, εκφράζοντας με την κίνηση αυτή την αλληλεγγύη του στον αγώνα τους.

 

Περισσότερα στον 902

Η κάθοδος της πολεμικής συμμορίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, ύστερα από πρόταση Γερμανίας και Τουρκίας, την οποία συνυπέγραψε τελικώς η Ελλάδα, με διακηρυγμένο στόχο τη μείωση των προσφυγικών ροών, αποτελεί μια βάρβαρη καιεξαιρετικά επικίνδυνη ενέργεια, για την οποία φέρνει τεράστιες ευθύνες η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.

Καταρχήν, η πλεύση μιας τεράστιας αρμάδας του ΝΑΤΟ με δεκάδες σκάφη συνδέεται αναμφίβολα με τις εξελίξεις στην περιοχή, την όξυνση του ανταγωνισμού ανάμεσα στις ηγεμονικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του πλανήτη και την ανάγκη τους να παρέμβουν και πολεμικά (ήδη συζητείται νέα επέμβαση στην Λιβύη). Εγκυμονούν τεράστιους κινδύνους για γενικότερη πολεμική ανάφλεξη και τυχοδιωκτικές πολεμικές επεμβάσεις, με την Ελλάδα σε ρόλο συνένοχου. Πολύ περισσότερο που όλα αυτά αναπτύσσονται σε ένα περιβάλλον γενικότερου παροξυσμού της στρατιωτικής κινητοποίησης (ακόμα και Αυστριακός στρατός και χωροφυλακή στην ΠΓΔΜ), της ύψωσης βάρβαρων τειχών και εμποδίων κατά προσφύγων και μεταναστών, της λήψης μέτρων κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού (όπως στην Γαλλία που έχει επιβληθεί καθεστώς έκτακτης ανάγκης επ’ αόριστον και σκληρά αντιδημοκρατικά μέτρα), της ενίσχυσης των εθνικιστικών, ρατσιστικών και φασιστικών δυνάμεων, στο έδαφος μιας διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης που όχι μόνο δεν σβήνει αλλά αναζωπυρώνεται.

Δεύτερο, οι πρόσφυγες δεν είναι επιτιθέμενοι, αλλά κυνηγημένοι από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και τους πολέμους. Η αιτιολογία της παρακολούθησης και σύλληψης διακινητών είναι μια φτηνή υποκρισία του ΝΑΤΟ και της ΕΕ για αφελείς. Στα καρυδότσουφλα που διακινδυνεύουν τις ζωές τους για να γλυτώσουν από τα στρατόπεδα της Τουρκίας δεν μπαίνουν διακινητές που δήθεν θα συλλαμβάνονται από τα πολεμικά πλοία. Επαναπροώθηση των βαρκών από τα πλοία του ΝΑΤΟ σημαίνει ακόμα περισσότερα ναυάγια και νεκρούς στο Αιγαίο, θυσία στον κυνισμό της ΕΕ – φρούριο. Οι πρόσφυγες δεν αποτελούν πολεμική απειλή που απαιτεί πολεμικό στόλο απέναντι τους, αλλά χρειάζονται βοήθεια, υποστήριξη. Οι συνοριακές διαβάσεις της Τουρκίας με τη Συρία που έκλεισαν για τους πρόσφυγες, τα σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία και όλα τα σύνορα των ευρωπαϊκών χωρών χρειάζεται να ανοίξουν για την προστασία των προσφύγων για ασφαλή και νόμιμη δίοδο στα Ευρωπαϊκά κράτη που θέλουν να εγκατασταθούν. Οι πρόσφυγες θέλουν ειρήνη, δουλειά, δημοκρατία, ζωή στις πατρίδες τους (πρωτίστως σε Συρία, Ιράκ, Αφγανιστάν) για να μην γίνονται πρόσφυγες. Τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, που δήθεν θέλουν τώρα να βοηθήσουν στο προσφυγικό, έπαιξαν και παίζουν ενεργητικό ρόλο στη διάλυση αυτών των χωρών (ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Τουρκία κλπ).

Τρίτο, η υποβολή του Αιγαίου υπό ΝΑΤΟϊκή επικυριαρχία θα πολλαπλασιάσει τις συνοριακές διαφορές, τις «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, δίνοντας έδαφος να εκδηλωθεί η αμφισβήτηση των ελληνικών συνόρων από την Τουρκία (ακόμα και για επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης, όπως έγινε με την πτώση του ελληνικού ελικοπτέρου στην Κίναρο), δίνοντας νέα ώθηση στον επικίνδυνο ανταγωνισμό μεταξύ των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας. Ο λαός μας ξέρει πως η εμπλοκή του ΝΑΤΟ ποτέ δεν έφερε ειρήνη, αλλά μόνο συμφορές όπως στην Κύπρο.

Το γεγονός πως αυτή η ΝΑΤΟϊκή εισβολή στο Αιγαίο (και μάλιστα υπό γερμανική διοίκηση) πραγματοποιείται με τη συμφωνία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ (αλλά και της ΝΔ και των λοιπών μνημονιακών δυνάμεων) αποτελεί όχι μόνο μνημείο εξευτελισμού, αλλά και έκφραση του επικίνδυνου δρόμου στον οποίο μας έχει εγκλωβίσει η λογική υποταγής στον ευρωμονόδρομο και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου. Για «να μην μας διώξουν από το ευρώ και την ΕΕ» δικαιολόγησαν τα καταστροφικά μνημόνια και την «γενοκτονία» των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Για «να μην μας διώξουν από την Σένγκεν και την Ευρώπη» μας φέρνουν το ΝΑΤΟ και τον πόλεμο… Και αυτή την πολιτική υλοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος είχε από το 2012 κιόλας διαγράψει από το πρόγραμμά του την έξοδο από το ΝΑΤΟ. Να τι εννοούσε ο Α. Τσίπρας λέγοντας πως «το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην ΕΕ, στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται» (Μάιος 2014).

Η παρουσία της αρμάδας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο δεν αποτελεί μόνο μια μεγάλη πρόκληση, συνιστά θανατηφόρα απειλή! Για τους πρόσφυγες, για τους λαούς, για την ειρήνη στην περιοχή.

Το ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση καλεί όλες τις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς και του κινήματος, να δράσουν από κοινού και αποφασιστικά. Καλεί την αντικαπιταλιστική και αντιιμπεριαλιστική Αριστερά στην Τουρκία, το εργατικό κίνημα και στις δύο όχθες του Αιγαίου να συντονιστούν στον κοινό αγώνα.

Το μαζικό λαϊκό, εργατικό και νεολαιίστικο κίνημα να αντιδράσουν αγωνιστικά και να κινητοποιηθούν άμεσα:

• Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο, έξω η Ελλάδα από το ΝΑΤΟ

• Διεθνιστικός αγώνας για να σταματήσει ο πόλεμος και ο διαμελισμός της Συρίας, του Ιράκ, της Λιβύης και άλλων χωρών της περιοχής. Για να αποφασίσουν ελεύθεροι οι λαοί για το μέλλον τους, όχι έχοντας στον λαιμό τους το μαχαίρι των ιμπεριαλιστών, των “τζιχαντιστών” και των κάθε λογής εκμεταλλευτών τους. Για το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των Κούρδων και των Παλαιστινίων.

• Έξω όλοι οι ιμπεριαλιστές και οι αδίστακτες ολιγαρχίες από την περιοχή, ειρήνη – ελευθερία – αλληλεγγύη – αξιοπρεπή ζωή, με τους λαούς να αποφασίζουν για το μέλλον τους.

• Οι πρόσφυγες δεν έχουν ανάγκη από φρεγάτες ούτε από αιματοβαμμένους φράκτες και τείχη. Χρειάζονται φροντίδα, ασφαλή δίοδο στην Ευρώπη, ανθρώπινη ζωή με δικαιώματα, όχι εγκλωβισμό στην Ελλάδα σε «στρατόπεδα ανεπιθύμητων» και πάνω απ’ όλα ειρήνευση στις χώρες τους έτσι ώστε να επιστρέψουν στα σπίτια τους.

• Η ΕΕ δεν είναι το σπίτι των λαών – είναι το σφαγείο των πολυεθνικών. Αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ, συμβολή στην απελευθέρωση εργαζομένων και λαού από την βαρβαρότητα, συμβολή σε μια διεθνή συνεργασία των λαών προς όφελός τους.

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Σήμερα Σάββατο οι χιλιάδες αγρότες συνεχίζουν την πανελλαδική τους διαδήλωση στο Σύνταγμα.

Από το πρωί, οι αγρότες ξεκίνησαν από τα χωριά τους για την Αθήνα, με όλα τα μεταφορικά μέσα: Με τρακτέρ που θα κινηθούν από τα μπλόκα, κυρίως από αυτά που βρίσκονται πιο κοντά στην Αθήνα, με λεωφορεία που ναυλώνονται, με τρένα και ΙΧ αυτοκίνητα και με καράβια.

Ισχυρό μπλόκο στην αντιλαϊκή πολιτική που απειλεί να τους ξεκληρίσει, έχουν στήσει στην Αθήνα χιλιάδες μικρομεσαίοι αγρότες, έχοντας στο πλευρό τους εργαζόμενους κι ανθρώπους των λαϊκών στρωμάτων από την Αττική, στο πανελλαδικό παναγροτικό συλλαλητήριο που οργανώνει η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων, με απόφαση 68 μπλόκων απ' όλη τη χώρα.

Η πλατεία Συντάγματος πλημμύρισε την Παρασκευή με αγρότες από πολλές περιοχές της χώρας, οι οποίοι με τη δυναμική τους κινητοποίηση στην Αθήνα δίνουν βήμα στην κλιμάκωση του αγώνα τους ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης.

Εντυπωσιακή στιγμή, όταν με κορναρίσματα και επευφημίες μπήκαν στην πλατεία Συντάγματος τα τρακτέρ από το μπλόκο της Νίκαιας για να τεθούν επικεφαλής στο μεγάλο συλλαλητήριο των αγροτών, να συμβολίσουν τη μάχη που δίνει μερόνυχτα τώρα στα μπλόκα, η μικρομεσαία αγροτιά.

17.00-19.00   "Ποιείν Radio" Σπύρος Αραβανής 

Μεγάλη ειρηνική συγκέντρωση των αγροτών με τρακτέρ στην πλατεία Συντάγματος απόψε, στην οποία ενώθηκαν με πορεία από την πλατεία Κλαυθμώνος επιστήμονες, εργαζόμενοι δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, συνταξιούχοι κτλ.

Σύμφωνα με εκτιμήσεις, στην πλατεία βρίσκονται περισσότεροι από 15.000 αγρότες αλλά και εργαζόμενοι, ενώ συνεχίζουν να έρχονται και άλλοι διαδηλωτές αγρότες. Νέα συγκέντρωση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο στις 12 το μεσημέρι στην Ομόνοια, που επίσης με πορεία οι συγκεντρωμένοι θα κατευθυνθούν προς το Σύνταγμα.



Όσον αφορά στην αποψινή συγκέντρωση, αυτήν την ώρα στον χώρο μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη, οι αγρότες έχουν ανάψει φωτιά με ξερά κλαδιά, ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη συναυλία με τονΓιώργο Μαργαρίτη.

Η «απόβαση» των αγροτών στην Αθήνα -νωρίς το πρωί- σφραγίστηκε από επεισόδια με τραυματισμούς αστυνομικών, προσαγωγές, δακρυγόνα, πετροπόλεμο και ζημιές στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης αλλά και στην πλατεία Καραϊσκάκη και στο Χαϊδάρι, όπου αστυνομικά μπλόκα εμπόδιζαν τους αγρότες να συνεχίσουν την πορεία τους προς το κέντρο της Αθήνας.

Οι αγρότες πέταξαν πέτρες και οι αστυνομικοί προσπάθησαν να τους απωθήσουν με χημικά και κρότου λάμψης επί της λεωφόρου Αθηνών-Κορίνθου. Οι αγρότες κατέστρεψαν και ένα περιπολικό.





ergasianet

Εντοπίσθηκε η σορός του υποπλοιάρχου Αναστασίου Τουλίτση, κυβερνήτη του μοιραίου ελικοπτέρου ΑΒ-212 που συνετρίβη χθες στο βορειοδυτικό τμήμα της Κινάρου, όπως έγινε γνωστό από το ΓΓΕΘΑ.

Η σορός εντοπίσθηκε στη στεριά, κοντά στο σημείο όπου βρέθηκαν και οι σοροί του υποπλοιάρχου Αναστασίου Πανανά και του ανθυπασπιστή Ελευθερίου Ευαγγέλου.

ΑΠΕ-ΜΠΕ

Μέτρα που να αντιστοιχούν στο 4-5% του ελληνικού ΑΕΠ, ποσοστό που μεταφράζεται σε περίπου 8-9 δισ. ευρώ, ζητεί ο διευθυντής του Ευρωπαϊκού Τμήματος του ΔΝΤ Πολ Τόμσεν, ενώ αναφέρεται κατηγορηματικά στην ανάγκη περικοπής των συντάξεων τις οποίες μάλιστα χαρακτηρίζει εξαιρετικά «γενναιόδωρες».

Σε άρθρο του που αναρτήθηκε αργά το βράδυ της Πέμπτης στην ιστοσελίδα του IMF, o Τόμσεν επιχειρεί σε τρεις σελίδες να αποσαφηνίσει τη στάση του ΔΝΤ επί του ελληνικού ζητήματος. Μεταξύ άλλων τάσσεται υπέρ της ελάφρυνσης του χρέους ενώ θεωρεί επιβεβλημένη την περικοπή της συνταξιοδοτικής δαπάνης.

Υποστηρίζει επίσης ότι η κοινωνική προστασία δεν μπορεί να γίνεται μέσα από το συνταξιοδοτικό και ότι γι’ αυτό το σκοπό απαιτείται ένα βιώσιμο κοινωνικό πρόγραμμα. Ουσιαστικά, εκτιμά ότι τα περιθώρια αύξησης της φορολογίας έχουν εξαντληθεί ενώ εκτιμά ότι το επόμενο χρονικό διάστημα τόσο η ελληνική κυβέρνηση όσο και οι ευρωπαίοι εταίροι θα πρέπει να πάρουν δύσκολες αποφάσεις.

Ολόκληρο το άρθρο του Πολ Τόμσεν έχει ως εξής:

---

Έχοντας τραβήξει την Ελλάδα με επιτυχία από το χείλος του γκρεμού πέρυσι το καλοκαίρι, και ακόλουθα αφού σταθεροποίησε την οικονομία, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα τώρα συζητά με τους Ευρωπαίους εταίρους της και με το ΔΝΤ ένα περιεκτικό πολυετές πρόγραμμα που μπορεί να εξασφαλίσει μια διαρκή ανάκαμψη και να καταστήσει βιώσιμο το χρέος. Ενώ οι συζητήσεις συνεχίζονται, υπήρξαν ορισμένες παρανοήσεις σχετικά με τις απόψεις και το ρόλο του ΔΝΤ στην όλη διαδικασία. Θεώρησα λοιπόν χρήσιμο να αποσαφηνίσω τα θέματα αυτά.

Υπάρχουν ισχυρισμοί ότι το ΔΝΤ έχει συνδέσει τη συμμετοχή του με δρακόντειες κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ιδιαίτερα στο ασφαλιστικό. Αυτό δεν αντανακλά την πραγματικότητα. Σε τελική ανάλυση, τα νούμερα ενός προγράμματος πρέπει να βγαίνουν: ο συνδυασμός των μεταρρυθμίσεων συν την ελάφρυνση του χρέους πρέπει να δίνουν σε εμάς και στη διεθνή κοινότητα εύλογες διασφαλίσεις ότι στο τέλος του επόμενου ελληνικού προγράμματος, σχεδόν μετά από μια δεκαετία εξάρτησης από τη βοήθεια της Ευρώπης και του ΔΝΤ, η Ελλάδα θα μπορέσει τελικά να σταθεί στα πόδια της. Αυτό προϋποθέτει μια αντίστροφη εξισορρόπηση της φιλοδοξίας των μεταρρυθμίσεων και του ύψους της ελάφρυνσης του χρέους -μπορούμε σίγουρα να υποστηρίξουμε ένα πρόγραμμα με λιγότερο φιλόδοξες μεταρρυθμίσεις, όμως αυτό αναπόφευκτα θα ενείχε μια μεγαλύτερη ελάφρυνση του χρέους.

Με αυτό κατά νου, όσες μεταρρυθμίσεις και να γίνουν, δεν θα μπορέσουν να καταστήσουν το ελληνικό χρέος βιώσιμο χωρίς την ελάφρυνση του, και από την άλλη μεριά, όσες ελαφρύνσεις του χρέους και να γίνουν δεν θα μπορέσουν να καταστήσουν βιώσιμο το ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα χωρίς ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις. Πρέπει να γίνουν και τα δύο. Αναμφίβολα, η Ελλάδα και οι Ευρωπαίοι εταίροι της θα πρέπει να πάρουν δύσκολες πολιτικές αποφάσεις στους επόμενους μήνες, ώστε να καταλήξουν σε ένα πρόγραμμα που είναι βιώσιμο -ένα πρόγραμμα με νούμερα που βγαίνουν.

Τέτοιες δύσκολες αποφάσεις δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται επιδερμικά κάνοντας μη ρεαλιστικές υποθέσεις. Αν και υπάρχει μεγάλο περιθώριο για την αύξηση της παραγωγικότητας με μεταρρυθμίσεις, η τελευταία εξαετία έδειξε ότι το εύρος και ο ρυθμός των μεταρρυθμίσεων που μπορεί να αποδεχτεί η Ελληνική κοινωνία δεν συνάδει με την πρώιμη βελτίωση της παραγωγικότητας και με τη βιώσιμη ανάπτυξη. ‘Έτσι λοιπόν, οι υποθέσεις ότι η Ελλάδα μπορεί απλά να ξεπεράσει το πρόβλημα του χρέους της χωρίς την ελάφρυνσή του -με μια γρήγορη μετάβαση από τη χαμηλότερη στην υψηλότερη αύξηση της παραγωγικότητας μέσα στην Ευρωζώνη- δεν είναι αξιόπιστες. Ομοίως, η κατά πολύ περιορισμένη επιτυχία στην καταπολέμηση της περιβόητης φοροδιαφυγής στην Ελλάδα - για να πληρώσουν οι ευκατάστατοι το δίκαιο μερίδιό τους- σημαίνει ότι οι μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό δεν μπορούν να αποφευχθούν κάνοντας απλά υποθέσεις ότι θα γίνουν υψηλότερες εισπράξεις φόρων στο μέλλον.

Γιατί τόση μεγάλη επικέντρωση στις ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις; Παρά τις ασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις του 2010 και του 2012, το Ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα παραμένει σε οικονομικά- απλησίαστα και γενναιόδωρα επίπεδα. Για παράδειγμα, οι τυπικές συντάξεις σε ονομαστικούς όρους Ευρώ, είναι σε γενικές γραμμές παρόμοιες στην Ελλάδα και στη Γερμανία, αν και η Γερμανία -με μέτρο το μέσο μισθό- είναι δύο φορές πιο πλούσια από την Ελλάδα. Πρέπει επίσης να προσθέσουμε ότι οι Έλληνες εξακολουθούν να συνταξιοδοτούνται πολύ πιο νωρίς από τους Γερμανούς, και ότι οι Γερμανία είναι πιο αποτελεσματική στην είσπραξη των ασφαλιστικών εισφορών. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο Ελληνικός προϋπολογισμός χρειάζεται να μεταφέρει περίπου το 10% του ΑΕΠ για να καλύψει το μεγάλο κενό στο ασφαλιστικό σύστημα, σε σύγκριση με τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο που είναι 2½ τοις εκατό. Σαφώς, αυτό δεν είναι βιώσιμο.

Δεν μπορεί όμως η Ελλάδα να προστατέψει τους συνταξιούχους κάνοντας περικοπές αλλού ή αυξάνοντας τους φορολογικούς συντελεστές; Υπάρχει κάποιο περιθώριο για τα μέτρα αυτά, όμως είναι πολύ περιορισμένο. Το μεγαλύτερο μέρος των άλλων δαπανών έχει ήδη κοπεί δραστικά στην προσπάθεια να προστατευτούν οι συντάξεις και οι κοινωνικές παροχές, ενώ η δυστοκία στη διεύρυνση της βάσης και στη βελτίωση της συμμόρφωσης έχει ήδη προκαλέσει μεγάλη εξάρτηση από υψηλούς φορολογικούς συντελεστές. Για να πετύχει τον φιλόδοξο μεσοπρόθεσμο στόχο της για πρωτογενές πλεόνασμα 3½ τοις εκατό του ΑΕΠ, η Ελλάδα θα πρέπει να πάρει μέτρα της τάξης περίπου του 4-5 τοις εκατό του ΑΕΠ. Δεν μπορούμε να δούμε πώς μπορεί να το πετύχει αυτό η Ελλάδα χωρίς σημαντικές εξοικονομήσεις στις συντάξεις.

Βέβαια, οι μεταρρυθμίσεις στο ασφαλιστικό θα είναι κοινωνικά δύσκολες για τον Ελληνικό λαό, ο οποίος έχει αντιμετωπίσει σημαντικές δυσκολίες τα τελευταία χρόνια. Στην πράξη, οι κοινωνικές πιέσεις έχουν ήδη εξαναγκάσει τόσο τις προηγούμενες όσο και την τωρινή κυβέρνηση να κάνουν αναστροφές στην πορεία και, δυστυχώς, η Ελλάδα έχει απομακρυνθεί περισσότερο από την επίτευξη των μεσοπρόθεσμων στόχων της συγκριτικά με τα μέσα του 2014, πριν από την εξάλειψη ενός πρωτογενούς πλεονάσματος που αποδείχθηκε προσωρινό, από μια σημαντική δημοσιονομική χαλάρωση. Από την άποψη αυτή, η Κυβέρνηση έχει δίκιο να επισημαίνει ότι οι συντάξεις στην Ελλάδα έχουν μια ευρύτερη κοινωνική λειτουργία. Όμως, η χρήση των συντάξεων με τον τρόπο αυτό δεν αποτελεί βιώσιμη λύση. Αυτό που χρειάζεται -και που είναι κάτι που το ΔΝΤ υποστηρίζει- είναι ένα σύγχρονο κοινωνικό δίχτυ ασφαλείας που είναι μεσοπρόθεσμα βιώσιμο.

Θα μπορούσε ένας στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα πολύ χαμηλότερος από το 3½ τοις εκατό του ΑΕΠ να κάνει την απαραίτητη ασφαλιστική μεταρρύθμιση λιγότερο απαιτητική; Αυτό εύλογα αποτελεί ένα επίμαχο θέμα ανάμεσα στους Ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας, κατά ένα μέρος γιατί αρκετοί εταίροι είναι αναγκασμένοι να έχουν παρόμοια υψηλά πλεονάσματα για να διατηρήσουν τη βιωσιμότητα του χρέους τους, και κατά ένα άλλο μέρος γιατί ορισμένες από τις χώρες που στην πραγματικότητα θα κληθούν να πληρώσουν την ελάφρυνση του Ελληνικού χρέους είναι πιο φτωχές από την Ελλάδα και πληρώνουν λιγότερο γενναιόδωρες συντάξεις στους δικούς τους λαούς. Με την Ευρωζώνη να βρίσκεται ακόμη μακριά από την επίτευξη μιας πολιτικής ένωσης, ένας συμβιβασμός θα πρέπει να αντανακλά αυτούς τους πολιτικούς περιορισμούς. Το ΔΝΤ είναι διατεθειμένο να εργαστεί με το συνδυασμό μεταρρυθμίσεων και ελάφρυνσης του χρέους που μπορεί να συμφωνηθεί μεταξύ της Ελλάδας και των Ευρωπαίων εταίρων της. Όμως, και πάλι τα νούμερα πρέπει να βγαίνουν.

Το ΔΝΤ δεν θέλει να εφαρμόσει η Ελλάδα μια δρακόντεια δημοσιονομική προσαρμογή σε μια οικονομία που ήδη βρίσκεται σε σοβαρή ύφεση. Στην πράξη έχουμε επανειλημμένα υποστηρίξει μια πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής που στηρίζει περισσότερο μια πιο βραχυπρόθεσμη ανάκαμψη η οποία μεσοπρόθεσμα είναι πιο ρεαλιστική. Ακόμη δεν έχουμε δει ένα αξιόπιστο σχέδιο για τον τρόπο που η Ελλάδα θα πετύχει τον πολύ φιλόδοξο μεσοπρόθεσμο στόχο του πλεονάσματος, που είναι το κλειδί στα τα σχέδια της Κυβέρνησης για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας του χρέους. Αυτή η έμφαση στην αξιοπιστία έχει καίρια σημασία για τη δημιουργία εμπιστοσύνης στους επενδυτές, που είναι ζωτική για την αναζωογόνηση της Ελλάδας. Ένα σχέδιο που είναι βασισμένο σε υπερβολικά αισιόδοξες παραδοχές σύντομα θα προκαλέσει την επανεμφάνιση φόβων για την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη και θα καταπνίξει το επενδυτικό κλίμα.

Ο απώτερος στόχος της συνεργασίας του ΔΝΤ με την Ελλάδα είναι να βοηθήσει τη χώρα να ξαναμπεί στο δρόμο της βιώσιμης ανάπτυξης, που θα ωφελήσει τον Ελληνικό λαό. Το ΔΝΤ θα υποστηρίξει τις Ελληνικές Αρχές και τους Ευρωπαίους εταίρους τους στην κατάρτιση ενός προγράμματος μεταρρυθμίσεων και ελάφρυνσης του χρέους στο οποίο τα νούμερα θα βγαίνουν. Υπάρχουν δύσκολες επιλογές που πρέπει να γίνουν, όμως είναι σημαντικό να γίνουν για να μην χαθούν οι προσπάθειες που έκανε η Ελλάδα τα τελευταία έξι χρόνια.

Πηγή: naftemporiki.gr