Λίγες ημέρες πριν ανακοινώθηκε ένα νέο μέτρο που προβλέπει η κυβέρνηση, αυτή τη φορά για τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Σύμφωνα με πληροφορίες, μέσα στους επόμενους μήνες ετοιμάζεται να μπει στη ζωή μας το ηλεκτρονικό εισιτήριο.

Όπως αναφέρει ο ΟΑΣΑ, οι επιβάτες θα πληρώνουν μόνο την απόσταση που θα διανύουν και  εισιτήρια και κάρτες απεριορίστων διαδρομών θα αντικατασταθούν από «έξυπνες κάρτες». Επιπλέον, θα μπουν και νέα ακυρωτικά μηχανήματα για λεωφορεία, τρόλεϊ και τραμ αλλά και νέες πύλες εισόδου-εξόδου για μετρό,ηλεκτρικό και προαστιακό.

Ενώ λοιπόν ο ΟΑΣΑ μας ανακοινώνει ότι θα έχουμε 2 τύπους ηλεκτρονικών εισιτήριων με τη μορφή πιστωτικών καρτών και κάνει αρκετές ακόμη διευκρινίσεις σχετικά με τη νέα κατάσταση δεν αναφέρει ένα πολύ βασικό ζήτημα: τι θα γίνει με τη μετακίνηση των ανέργων;

Πώς θα μπορεί πλέον να μετακινείται δωρεάν ο άνεργος και η άνεργη όπου μέχρι τώρα το έκαναν με ένδειξη της κάρτας ανεργίας και της βεβαίωσης μετακίνησής τους;

Θα δίνεται ηλεκτρονική κάρτα κατ’ ανταστοιχία της κάρτας ανεργίας για δωρεάν μετακίνηση των ανέργων (μιας και όπως αναφέρεται η επικύρωση κάρτας θα είναι υποχρεωτική) ή θα επανέλθει η πρότερη τραγική κατάσταση όπου κάθε άνεργος επωμιζόταν και μ’αυτά τα βάρη;

Είναι τυχαία λοιπόν αυτή η «παράλειψη» για το ζήτημα της μετακίνησης των ανέργων ή μήπως δείχνει τις προθέσεις των υπεύθυνων για έμμεση κατάργηση πλέον αυτού του δικαιώματός μας;

Απαιτούμε και αναμένουμε απαντήσεις από όλους τους αρμόδιους, και πρόσωπα και υπηρεσίες για το πώς θα δρομολογηθεί το ζήτημα της δωρεάν μετακίνησής μας.

ΚΑΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΝ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ!

ΚΑΝΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΜΑΣ!

(Περισσότερες πληροφορίες: https://www.alfavita.gr/arthron/koinonia/allazoyn-ola-sta-mesa-mazikis-metaforas



http://www.athenstransport.com/category/%CE%BA%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF/)


πηγή energoianergoi.wordpress.com

Ένας ακόμη Σεπτέμβρης ξεκίνησε, με μας να παρακολουθούμε το ίδιο έργο που παίζεται κάθε χρόνο στη ΔΕΘ με την ομιλία του πρωθυπουργού, με μπόλικη παροχολογία, με «δήθεν» μέτρα ανακούφισης των ασθενεστέρων, ενώ η πραγματικότητα μας παραμένει το ίδιο εφιαλτική τα τελευταία καταστροφικά 6 χρόνια.

Τα λουκέτα, οι απολύσεις, το πετσόκομμα μισθών και συντάξεων δεν αποτελούν πλέον εξαιρέσεις κάποιου κανόνα, αλλά γίνονται η μόνιμη καθημερινότητα μας. Η τεράστια ανεργία (1,2 εκ οι άνεργοι), η ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, τα 5μηνα και 8μηνα προγράμματα είναι το σύγχρονο εργασιακό τοπίο, εν’ αναμονή του νέου νόμου για τα εργασιακά (προαπαιτούμενο της αξιολόγησης). Αν σε όλα τα παραπάνω συνυπολογίσουμε τις πρόσφατες αποφάσεις για κατάργηση του επιδόματος ανεργίας και μετατροπής του σε επίδομα εργασίας (περισσότερες πληροφορίες εδώ) γίνεται αντιληπτό πως η πρόθεση της κυβέρνησης και των δανειστών (ΕΕ, ΔΝΤ) είναι να ξεμπερδεύουν μια και καλή με τη μόνιμη και σταθερή εργασία, οι μισθοί θα γίνουν επιδόματα και θα πρέπει να είμαστε κι ευχαριστημένοι με το ξεροκόμματο που θα μας πετάνε για να ζήσουμε.

Σε αυτό το δύσκολο περιβάλλον, με την υποχώρηση του εργατικού και του λαϊκού κινήματος, καλούμαστε να δράσουμε για να υπερβούμε την απογοήτευση, που δημιουργεί η διάψευση των προσδοκιών ενός λαού, που του έταξαν κατάργηση των μνημονίων και της λιτότητας, αλλά βιώνει ακόμα ένα νέο βάρβαρο μνημόνιο. Οι ανάγκες μας για ζωή και αξιοπρέπεια δεν μπορούν να περιμένουν την «ανάπτυξη» που έρχεται, δεν μπορούν να περιμένουν την ικανοποίηση των δανειστών.

Οι παραπάνω, αλλά και πολλοί ακόμα προβληματισμοί θα απασχολήσουν την ερχόμενη συνέλευση μας την Δευτέρα 19/9 στις 7μμ, Σολωμού 13 Εξάρχεια (4ος όροφος).

Καλούμε όλους τους ανέργους, τις συλλογικότητες γειτονιάς, τις συλλογικότητες εργαζομένων και ανέργων να συμμετέχουν στη συνέλευση, να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε τα επόμενα βήματα μας για την υπεράσπιση του επιδόματος της ανεργίας, για την αντίσταση στον εργασιακό μεσαίωνα, για την διεκδίκηση άμεσων μέτρων ανακούφισης των ανέργων, αλλά κυρίως για το δικαίωμα μας στη μόνιμη και σταθερή εργασία.

ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ

ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

ΠΡΟΣΜΕΤΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΤΑ ΣΥΝΤΑΞΙΜΑ ΕΤΗ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΑΓΩΝΑΣ

Γνωστοί και αγαπημένοι καλλιτέχνες συμμετέχουν και φέτος στο 42ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» που ανοίγει τις πύλες του την Πέμπτη 22 Σεπτέμβρη στο «Πάρκο Τρίτση».

Αναδημοσιεύουμε τις δηλώσεις που έκαναν στον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη», 18 Σεπτέμβρη 2016.

Μανώλης Μητσιάς - Ερμηνευτής

Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που κάθε χρόνο σχεδόν, δίνω το «παρών» στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ, το οποίο δηλώνει τους αγώνες των Ελλήνων ενάντια στα μονοπώλια.

Βιώνουμε καθημερινά τη βάρβαρη καθημερινότητα και δε σας κρύβω ότι είμαι απογοητευμένος για το μέλλον της χώρας μου. Η λύση βρίσκεται στους αγώνες!

Καλή αντάμωση στο Φεστιβάλ της νιότης, στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Γλυκερία – Ερμηνεύτρια

«Για 3η φορά συμμετέχω σε αυτό το μεγάλο πολιτιστικό γεγονός, που εμπνέει τη νεολαία και τους αγώνες του λαού μας.

Φέτος, στο πρόγραμμα που ετοιμάζω με χαρά για το Φεστιβάλ θα συμπεριλάβω και ένα αφιέρωμα στον μελωδό Μάνο Λοΐζο.

Η χαρά μου είναι μεγάλη που θα επικοινωνήσω αυτά τα τραγούδια, καθώς και μεγάλες μου λαϊκές επιτυχίες με το υπέροχο κοινό του Φεστιβάλ της ΚΝΕ».

Γιώργος Μαργαρίτης - Λαϊκός τραγουδιστής

«Το γνήσιο λαϊκό μας τραγούδι έχει μπολιάσει τους αγώνες του λαού μας.

Αυτό το τραγούδι προβάλλεται από το Φεστιβάλ της ΚΝΕ εδώ και χρόνια.

Και φέτος θα είμαι παρών, μαζί με την ορχήστρα μου, για να τραγουδήσουμε και να γλεντήσουμε παρέα.

Στα παιδιά της ΚΝΕ αξίζει ένα μεγάλο μπράβο!».

Ιρίνα ΜΠΟΪΚΟ--Σκηνοθέτρια και ηθοποιός παιδικών παραστάσεων

«Είναι μεγάλη μου χαρά να συμμετέχω με το «Θέατρο Κούκλας της Ιρίνα Μπόικο People & Puppets'Svit» σε αυτό το σημαντικό και καταξιωμένο Φεστιβάλ της ΚΝΕ.

Το Φεστιβάλ είναι πραγματικά μια ξεχωριστή γιορτή της πόλης μας, που φέρνει κοντά όλους τους ανθρώπους! Μια ξεχωριστή γιορτή της νεολαίας, που βλέπεις μόνο χαμογελαστά και καθαρά πρόσωπα!

Και εμείς με τις κουκλοκατασκευές και το «Πολύχρωμο Παραμύθι», θα περιμένουμε μικρούς και μεγάλους να ζήσουμε όμορφες, δημιουργικές και χαρούμενες στιγμές!».

Τριστάν – Ταχυδακτυλουργός

«Είναι μεγάλη μου χαρά που συμμετέχω για άλλη μια χρονιά στο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Το Φεστιβάλ που δίνει την ευκαιρία να περάσουμε ποιοτικές στιγμές βλέποντας, ακούγοντας, συμμετέχοντας».

Υπεραστικοί – Μουσικό συγκρότημα

«...Εμείς. Θα γίνουμε φωτιά μέσα στον πάγο.

Λαός, θα γίνουμε το φως μέσα στη νύχτα.

Εμείς. Θα σπάσουμε του ανήφορου το αδράχτι

που γνέθει κάματο, υποταγή και ήττα.

Εμείς. Κρατώντας πάλι κόκκινες σημαίες,

λαός που τον δικό του δρόμο θα ανοίξει.

Εμείς. Με ανάσα των νεκρών μας τους αγώνες,

στις φλέβες το αίμα κι η οργή τους να κυλήσει...

(Από το καινούριο τραγούδι του σχήματος, με τίτλο «Εμείς»)

Τραγουδάμε για την εργατική τάξη που παράγει όλο τον κοινωνικό πλούτο, χωρίς να τον καρπώνεται. Με την καλλιτεχνική μας παραγωγή και δράση παίρνουμε ανοιχτά θέση, προσπαθώντας για μια τέχνη οργανική στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Στεκόμαστε στο πλευρό της τάξης μας, στο πλευρό του εργαζόμενου λαού, στο πλευρό αυτών που παλεύουν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, αυτών που προχωράνε αταλάντευτοι στο δρόμο της ταξικής πάλης.

Ευχαριστούμε την ΚΝΕ για την πρόσκληση να συμμετάσχουμε στο 42ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή».

πηγή 902

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
αναδημοσίευση από imerodromos

4.11.1922, πέμπτη μέρα της δίκης: Το ζήτημα του Κωνσταντίνου- Ο άρρωστος Γούναρης με δυσκολία παρακολουθεί τις καταθέσεις των μαρτύρων- Η τελευταία παρέμβασή του: « Αυτά είναι αστεία πράγματα»- Η αγωνία της αναμονής για την απόφαση.

Με την έναρξη της διαδικασίας όλοι όσοι βρίσκονται στην αίθουσα αντιλαμβάνονται την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Γούναρης . Κρατά συνεχώς το κεφάλι του και με δυσκολία παρακολουθεί τις καταθέσεις των μαρτύρων.

Πρώτος καταθέτει ο  76χρονος Φωκίων Νέγρης πρώηνβουλευτής Αττικοβοιωτίας ,υπουργός επί πολλά χρόνια και πρώτος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών.



Ο Φωκίων Νέγρης.
Γόνος μιας από τις πιο μεγάλες φαναριώτικες οικογένειες των Νέγρη, Καλλιμάχη και Υψηλάντη. Ήταν δισέγγονος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη , ηγεμόνα της Βλαχίας, Μεγάλου διερμηνέα της Υψηλής Πύλης και πατέρα των Δημητρίου και Αλέξανδρου Υψηλάντη. Διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Σύνδεσμου Μεταλλευτικών Επιχειρήσεων (Σ.Μ.Ε.) και πρόεδρος της Εταιρείας Σιδηροδρόμων Αττικής. Έπαιξε μεγάλο ρόλο στα «Λαυρεωτικά» (1869-1873), την πρώτη μεγάλη επιχείρηση αρπαγής Δημόσιας Περιουσίας και το μεγαλύτερο στην νεοελληνική ιστορία Χρηματιστηριακό σκάνδαλο με πρωταγωνιστές τον πιο άθλιο τοκογλύφο που εμφανίστηκε στην Ελλάδα τον Ανδρέα Συγγρό, τον ιταλό Ι.Β. Σερπίερι και τις ελληνικές κυβερνήσεις της εποχής (σ.σ. Οι αστικές κυβερνήσεις τίμησαν τον Συγγρό ανακηρύσσοντας τον εθνικό ευεργέτη , τον Σερπιέρι με άγαλμα στο Λαύριο όπου εκμεταλλεύονταν άγρια τους εργάτες των μεταλλείων και τον Νέγρη δίνοντας το όνομά του στην ομώνυμη πλατεία της Αθήνας). Υπουργός Οικονομικών, Συγκοινωνιών και Εσωτερικών στις κυβερνήσεις του Αλεξάνδρου Ζαίμη ,το 1927 ορίστηκε πρώτος πρόεδρος της Ακαδημίας Αθηνών. Με την κόρη του Λουκία ( από το γάμο του με την Ελένη κόρη του Ιώκωβου Ρίζου-Νερουλού , γραμματέα των φαναριωτών ηγεμόνων της Μολδοβλαχίας και υπουργού Εξωτερικών του Καποδίστρια) που παντρεύτηκε τον Ασημάκη Ζαίμη, συγγένεψε με τη γνωστή οικογένεια προκρίτων της Πάτρας από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Εγγονός του ήταν ο Φωκίων Ζαίμης βουλευτής και υπουργός του Κόμματος των Φιλελευθέρων και δισέγγονός του ο Ανδρέας Φ. Ζαίμης βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας και υφυπουργός στις κυβερνήσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Γεωργίου Ράλλη ( σ.σ. Όπως βλέπετε στις πολιτικές οικογένειες των μεγαλοαστών οι γάμοι ήταν κυρίως πολιτικά και οικονομικά νιτερέσα και έτσι εξασφαλίζονταν ότι το… σόι θα πήγαινε βασίλειο για να φτάνει μέχρι και τις μέρες μας!).



Ο πρόεδρος του υποβάλει την τυπική πλέον ερώτηση για τις  συμμαχικές διακοίνωσεις κατά της επανόδου του Κωνσταντίνου .

Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος στο μέτωπο της Μικράς Ασίας. Παρασημοφορεί στρατιώτη με μετάλλιο ανδρείας (Πηγή: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών Ελευθέριος Βενιζέλος-Ψηφιακή Βιβλιοθήκη).



Νέγρης:… Αναμφισβήτητον ήτο ότι την δυσμένειαν αυτήν θα ηκολούθουν γεγονότα, τα οποία και ηκολούθησαν , τα οποία θα έφερον την καταστροφήν, την οποίαν και είδομεν. Είνε αναμφσβήτητον ότι το καθήκον της Κυβερνήσεως ήτο να παραστήση τα πράγματα ως είχον εις τον Βασιλέα και αν ο Βασιλεύς δεν επείθετο οτι έπρεπε να αποσυρθή, να δώση την παραίτησίν της.

Πρόεδρος:Η Κυβέρνησις;


Νέγρης: Μάλιστα. Το διατί δεν έπραξε τούτο είνε δύσκολον να το είπη τις. Προσωπολατρεία, εμπάθεια εναντίον του Βενιζέλου, φόβος μήπως η Κυβέρνησις εκφύγη εκ των χειρών αυτών, φόβος και της ζωής αυτών , ένεκα παρακυβερνήσεως, η οποία υπήρχεν, ως διεδίδετο , διότι οφείλω να δηλώσω ενταύθα ότι δεν είπον εν τη ανακρίσει , ότι εξ ιδίας αντιλήψεως εγνώριζον την ύπαρξιν παρακυβερνήσεως, αλλ’ είχον ακούσει ότι υπήρχεν…


Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος και ο πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης στην επιστροφή από το Μέτωπο της Μικράς Ασίας στο κατάστρωμα του θωρηκτού «Κιλκίς» (Πηγή: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και Μελετών Ελευθέριος Βενιζέλος-Ψηφιακή Βιβλιοθήκη).



Ζουρίδης (επαναστατικός επίτροπος):…Παραιτουμένου εγκαίρως του Βασιλέως θα ηδύνατο να σωθή η κατάστασις;

Νέγρης:Περί τούτου είμαι σχεδόν βέβαιος, διότι η Γαλλία και η Αγγλία είχον επηρεασθή από την άφιξιν του Βασιλέως , διότι ο Βασιλεύς είχεν οπωσδήποτε δείξει εχθρικήν στάσιν κατά τον πόλεμον με τας συνεννοήσεις του με την Γερμανίαν…

Τελευταίος μάρτυρας κατηγορίας είναι ο νεαρός διπλωματικός υπάλληλος Κωνσταντίνος Ρέντης ο οποίος λίγες μέρες  μετά και διαρκούσης της δίκης θα ορκισθεί υπουργός Δικαιοσύνης και προσωρινώς Εξωτερικών. Στην μακρά κατάθεσή του αναφέρεται στην  πολιτική του Κωνσταντινικού στρατοπέδου από τα χρόνια του Διχασμού έως την Μικρασιατική Καταστροφή.

Προορισμός  των ελλήνων «να θυσιασθώσιν χάριν ενός Βασιλέως»

Και όταν ερωτάται αν υπήρχε δόλος στις πράξεις των   αντιβενιζελικών κυβερνήσεων απαντά θετικά:

«Υπάρχει δόλος κατά τούτο, ότι ανετράπησαν οι σκοποί της συγκροτήσεως του Ελληνικού Κράτους, δια την κατάληψιν της εξουσίας , επί άλλης θεμελιώδους βάσεως παρά εκείνης , την οποίαν οι έλληνες έθεσαν όταν ίδρυσαν το κρατίδιον αυτό(…) Αφήσαμε τους σκοπούς του Ελληνικού Κράτους και ήλθον οι κατηγορούμενοι να εξυπηρετήσωσι τα συμφέροντα του Βασιλέως ή μιάς Δυνάμεως….



Ζουρίδης (επαναστατικός επίτροπος):Αλλά σκοπούντες εις την εξυπηρέτησιν του Βασιλέως δεν έφθειρον τα εθνικά συμφέροντα;

Ρέντης:  Εθεώρουν ότι αυτός ήτο ο προορισμός των Ελλήνων , να θυσιασθώσιν χάριν ενός Βασιλέως…

 Γρηγοριάδης (επαναστατικός  επίτροπος):Πώς κρίνετε την ενέργειαν του κ. Γούναρη , ο οποίος μετέβη εις Γαλλίαν ίνα κατορθώση να ανατρέψει τον πρωθυπουργόν της Γαλλίας διά των ενεργειών του;

Ρέντης: Ήτο άστοχος, εφ όσον θα προεκάλει προστριβάς. Αυτό το επληροφορήθην εκ των εγγράφων τα οποία εδημοσίευσεν η ανακριτική επιτροπή.

Γούναρης: Αυτά είναι αστεία πράγματα…



Αυτή ήταν και η τελευταία παρέμβαση του Γούναρη στη δίκη. Ήταν πλέον εμφανές ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει.  Το βάρος των ερωτήσεων και της απόκρουσης των θέσεων του Ρέντη ανέλαβε ο Μπαλτατζής . Κι όταν ολοκληρώθηκε η κατάθεση του  Ρέντη ο πρώην πρωθυπουργός αποσύρθηκε από την αίθουσα του Στρατοδικείου. Μετά από αίτημα του συνηγόρου του ο πρόεδρος του Στρατοδικείου διέταξε την εξέταση του Γούναρη από στρατιωτικούς γιατρούς. Αυτοί μαζί με άλλους μη στρατιωτικούς γιατρούς που εκλήθησαν γνωμάτευσαν ότι είχε προσβληθεί από τύφο.



«Αν φύγη από την κλινική κινδυνεύει το κεφάλι σου».

Δυό μέρες μετά η κατάσταση του θα επιδεινωθεί. Ο Επαναστατικός Επίτροπος Γρηγοριάδης ζητά την μεταφορά του σε κλινική. Οι «σκληροί» της Επαναστατικής Επιτροπής αντιδρούν . Υποστηρίζουν πως ο Γούναρης προφασίζεται ασθένεια για να βρει ευκαιρία να δραπετεύσει.

Ο Γρηγοριάδης φθάνει μέχρι τον Πάγκαλο ο οποίος τον προειδοποιεί: « Αν φύγη από την κλινική κινδυνεύει το κεφάλι σου». Ο Γρηγοριάδης επιμένει και τελικά ο Γούναρης μεταφέρεται στην κλινική «Αγιος  Παντελεήμων» του γιατρού Σ. Ασημακόπουλου στην οδό Ασκληπιού. Εκεί θα παραμείνει μέχρι την έκδοση της απόφασης του Στρατοδικείου…

Νίκος Μπογιόπουλος
αναδημοσίευση από imerodromos:

«Σκοτώσανε το γιο του μαστρο-Τάκη , που κουβαλάει λαμαρίνες στη Ζώνη»! «Κι ο Παύλος στη Ζώνη δούλευε μέχρι το 2003».

   Ήταν τα λόγια ενός από τους φίλους του Παύλου Φύσσα, λίγη ώρα αφότου το παλικάρι δολοφονήθηκε από την αγέλη των φασιστών.

   Η Χρυσή Αυγή, αυτή η ναζιστική συμμορία, ο εσμός των αποβρασμάτων, των βγαλμένων από τον κοινωνικό απόπατο, δεν πέταξε τη μάσκα το βράδυ της 17 προς 18 Σεπτέμβρη 2013. Γιατί δεν είχε ποτέ μάσκα.

Ποτέ!

• Το ήξεραν και το ξέρουν οι κύκλοι των εφοπλιστών που -σύμφωνα με την «Γκάρντιαν»- τους χρηματοδοτούσαν.
• Το ήξεραν και το ξέρουν οι βιομήχανοι και οι εργοδότες που συνέλλεγαν  «δούλους» από τους «ΟΑΕΔ» που είχαν ιδρύσει οι χρυσαυγίτες.
• Το ήξεραν και το ξέρουν οι πολιτικοί Πόντιοι Πιλάτοι που προωθούσαν και προωθούν την άθλια θεωρία των «δυο άκρων».
• Το ήξεραν και το ξέρουν οι ταγοί του περίφημου «συνταγματικού τόξου» που εκλεκτά μέλη τους έφτασαν να ψηφίζουν σε ψηφοφορίες στη Βουλή – ακόμη και μετά τη δολοφονία – υπέρ των ναζιστικών αποβρασμάτων.
• Το ξέρουν εκεί στη ΝΔ που 5 μέρες πριν την δολοφονία δεν είχαν βγάλει ούτε καν μια ανακοίνωση καταδίκης για τη δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών που είχε προηγηθεί ενάντια στα μέλη του ΚΚΕ στο Πέραμα.
• Το ήξεραν και το ξέρουν οι Μπαλτάκοι του κράτους που λίγο πριν τη δολοφονία απειλούσαν ότι «το ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με τη Χρυσή Αυγή είναι απευκταίο, αλλά όχι απίθανο»!
• Το ήξεραν και το ξέρουν οι «Μπάμπηδες» και τα τα χυδαία παπαγαλάκια των μιντιακών συγκροτημάτων που μετά τις εκλογές του 2012 έγραφαν άρθρα του τύπου «Η ευκαιρία της Χρυσής Αυγής για τη δημοκρατία» και έφτασαν να εξοικειώνουν την κοινή γνώμη με το ενδεχόμενο συγκρότησης κυβέρνησης με τη συμμετοχή μιας «σοβαρότερης» Χρυσής Αυγής.
• Το ήξεραν και το ξέρουν αυτοί που πουλούσαν το ναζισμό με «λάιφ στάιλ» περιτύλιγμα, που λέγανε ότι η σβάστικα δεν είναι σβάστικα αλλά τρενάκι με μπαταρίες, που εμφάνιζαν το ναζιστικό απόπατο σαν χορωδία προσκόπων που συνόδευε γριούλες στα ΑΤΜ.
• Το ήξεραν και το ξέρουν οι μηχανισμοί του κράτους που ακόμα δεν έχουν απαντήσει αν ερευνήθηκε ποτέ εκείνη η απόρρητη έκθεση του τμήματος της ίδιας της Ελληνικής Αστυνομίας, με ημερομηνία 10/12/1999, η οποία μιλά για στενές διασυνδέσεις των ναζιστών της Χρυσής Αυγής με την ΕΛ.ΑΣ.
• Το ήξεραν και το ξέρουν όλοι οι ιθύνοντες ενός κράτους που ανεξαρτήτως κυβερνήσεων παρακολουθούν τους – ομολογημένα – δολοφόνους να κυκλοφορούν ελεύθεροι.  
• Το ήξεραν και το ξέρουν αυτοί που πριν από την δολοφονία Φύσσα κρατούσαν 32 υποθέσεις κακουργηματικού χαρακτήρα για τη Χρυσή Αυγή στα συρτάρια τους.
• Το ήξεραν και το ξέρουν όλοι αυτοί που στοιχειωδώς θα αντιδρούσαν αν δεν ήθελαν να βλέπουν τους ταγματαλήτες να χτυπούν –λίγο πριν τη δολοφονία Φύσσα – μετανάστες στη Ραφήνα, που θα αντιδρούσαν αν δεν ήθελαν να βλέπουν ταγματαλήτες να μαχαιρώνουν μετανάστες στις γειτονιές, να βλέπουν  ταγματαλήτες να στήνουν καρτέρι σε κομμουνιστές, που θα αντιδρούσαν αν δεν ήθελαν τους ταγματαλήτες για να τους βάζουν να στρέφονται ενάντια στον εργατόκοσμο και να φωνάζουν μπροστά στις κάμερες:«Εμείς είμαστε μαζί με τους εφοπλιστές μας».

   Οι λεχρίτες του «αίμα μόνο για Έλληνες», είναι αυτοί που μετά το αίμα των Χασάν και των Αλί, έχυσαν πριν τρία χρόνια το αίμα του γιου του μαστρο-Τάκη .

   Είναι αυτοί – «η σπορά των ηττημένων του ‘45» κατά δήλωση Μιχαλολιάκου – που πριν τη δολοφονία είχαν χτυπήσει με λοστάρια πρωτοπόρους κομμουνιστές εργάτες στο Πέραμα και ανήμπορους Αιγύπτιους ψαράδες.

   Είναι αυτοί που – τόσο κότες είναι – κρύβουν ότι είναι ναζί, αλλά βοούν οι δηλώσεις τους, τα γραφτά τους, τα τατουάζ τους, οι σημαίες τους, τα τάγματα εφόδου τους, το αίμα στα χέρια τους.

   Αυτοί, οι δολοφόνοι του Φύσσα, αυτοί που έφτασαν να ομολογήσουν ακόμα και την πολιτική ευθύνη για το έγκλημα, είναι τόσο χρήσιμοι για το αστικό κράτος, ώστε το τελευταίο τους επιτρέπει παρότι αποτελούν ναζιστική εγκληματική συμμορία να παριστάνουν το «νόμιμο πολιτικό κόμμα»!

    Αυτός είναι ο λόγος που οι ναζί, βγαλμένοι σαν τα σκουλήκια μέσα από το σαπισμένο σώμα της αστικής παρακμής, πρέπει να αντιμετωπιστούν ως αυτό που είναι. Ως το μακρύ, τρομοκρατικό, δολοφονικό χέρι του συστήματος της εκμετάλλευσης, της βρωμιάς, της δυσωδίας και της σαπίλας.

   Αυτός είναι ο λόγος που ο ναζισμός πρέπει να αντιμετωπιστεί και να τσακιστεί σύμφωνα με την υπόδειξη του Μπρεχτ:

«Ο φασισμός δεν μπορεί να πολεμηθεί παρά σαν καπιταλισμός στην πιο ωμή και καταπιεστική του μορφή, σαν ο πιο θρασύς κι ο πιο δόλιος καπιταλισμός».

   Πρέπει να αντιμετωπιστεί με δεδομένο ότι πίσω από το ναζιστικό «αντισυστημικό» μακιγιάζ, πίσω από την πατριδοκαπηλία, την ιστορική παραχάραξη, τον μισανθρωπισμό, βρίσκεται η εξουσία των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών.

   Μια εξουσία που εφόσον το επιβάλλουν οι ανάγκες της άρχουσας τάξης ανακαλεί από τα καταγώγια στο προσκήνιο άλλοτε το φαιό σουλούπι του Χίτη και άλλοτε του γερμανοτσολιά και του ταγματασφαλίτη.
Άλλοτε του πολιτικού υποκόσμου και άλλοτε του πιο τραμπούκικου λαϊκισμού. 
Άλλοτε του καρατέκα «άντρακλα» που χτυπάει γυναίκες και άλλοτε του νυχτόβιου μαχαιροβγάλτη που εξαπολύει πογκρόμ κατά του μετανάστη, του πολιτικού αντιπάλου, του «διαφορετικού».

   Η Χρυσή Αυγή πρέπει να αντιμετωπιστεί ως η άλλη όψη του ίδιου πολιτικού νομίσματος της πλουτοκρατίας.

   Είναι ακριβώς εκεί, στον κόρφο της πλουτοκρατίας, που επωάζεται το αυγό του φιδιού. Εκεί βρίσκεται η φωλιά του.

   Γι’ αυτό και, τελικά, ένα αντιφαστιστικό κίνημα ρωμαλέο, ταξικό, εργατικό, λαϊκό, αντικαπιταλιστικό, είναι αυτό που έχει τη δύναμη όχι απλά να λιώσει το φασιστικό φίδι, όχι μόνο να το εκδιώξει από κάθε γειτονιά και από κάθε χώρο δουλειάς, όχι μόνο να επιβάλει να μην μπορούν να σταθούν σε καμιά γωνία αυτά τα αποβράσματα, αλλά ταυτόχρονα να αχρηστέψει και την καπιταλιστική μήτρα που το εκτρέφει και το αναπαράγει.

Έκρηξη σημειώθηκε σήμερα σε κτίριο στο παραθαλάσσιο θέρετρο της Πρέμια ντε Μαρ, κοντά στη Βαρκελόνη, με αποτέλεσμα ένας άνθρωπος να χάσει τη ζωή του και 14 να τραυματιστούν, ανακοίνωσε η πυροσβεστική υπηρεσία.

"Η έκρηξη σημειώθηκε το πρωί προκαλώντας τον θάνατο ενός ανθρώπου και τον τραυματισμό 14, από τους οποίους οι δύο φέρουν βαρύτατα τραύματα", ανακοίνωσε εκπρόσωπος της πυροσβεστικής στη Βαρκελόνη, που βρίσκεται περίπου 20 χλμ. νοτίως του παραθαλάσσιου αυτού θέρετρου.

Σύμφωνα με τις πρώτες εικόνες που μετέδωσαν τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, το επταώροφο κτίριο εκκενώθηκε ενόσω οι πυροσβέστες προσπαθούσαν να προσδιορίσουν την αιτία της έκρηξης, αν αυτή οφείλετo σε ατύχημα ή σε εγκληματική ενέργεια.

Κατατέθηκε χθες στη Βουλή προς κύρωση η από 14-11-2014 σύμβαση Αγοραπωλησίας Μετοχών της εταιρείας «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΕ» και η από 19.7.2016 τροποποιητική σύμβαση. Με την ψήφιση αυτή προστίθενται και άλλες παραβιάσεις στο μακρύ κατάλογο των παρανομιών που αφορούν την επίμαχη σύμβαση καθώς:

1. Δεν έχει τε­λε­σι­δι­κή­σει  η δια­δι­κα­σία ελέγ­χου της σύμ­βα­σης στο Ελεγ­κτι­κό Συ­νέ­δριο.
2. Δεν έχει εγκρι­θεί Στρα­τη­γι­κή Με­λέ­τη Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κών Επι­πτώ­σε­ων (ΣΜΠΕ) ούτε έχει γίνει δια­βού­λευ­ση με το εν­δια­φε­ρό­με­νο κοινό και επο­μέ­νως πα­ρα­βιά­ζε­ται για μία ακόμη φορά η Οδη­γία 2001/42/ΕΚ της Ευ­ρω­παϊ­κής ένω­σης.
3. Βρί­σκε­ται εν εξε­λί­ξει Ει­σαγ­γε­λι­κή έρευ­να για την εκτί­μη­ση της αξίας του πα­ρα­χω­ρού­με­νου ακι­νή­του.
4. Το Φθι­νό­πω­ρο εξε­τά­ζε­ται από το Ευ­ρω­παϊ­κό Κοι­νο­βού­λιο η με αριθ­μό πρω­το­κόλ­λου 0694/30-6-2015 ανα­φο­ρά μας, η οποία ήδη έχει κρι­θεί πα­ρα­δε­κτή και μπο­ρεί να ακυ­ρώ­σει τη σύμ­βα­ση.

Επι­ση­μαί­νου­με ότι η έγκρι­ση της σύμ­βα­σης από την Κυ­βέρ­νη­ση και τη Βουλή εκ­θέ­τει το Ελ­λη­νι­κό κρά­τος σε πι­θα­νή διεκ­δί­κη­ση απο­ζη­μιώ­σε­ων από την εται­ρεία σε πε­ρί­πτω­ση μη ικα­νο­ποί­η­σης κά­ποιας εκ των ανα­βλη­τι­κών αι­ρέ­σε­ων που διέ­πουν την σύμ­βα­ση ή και ακύ­ρω­ση της σύμ­βα­σης για άλ­λους λό­γους, εκ των οποί­ων οι τρείς αφο­ρούν δι­κα­στι­κές απο­φά­σεις.

Το Ελ­λη­νι­κό δη­μό­σιο με την υπο­γρα­φή της σύμ­βα­σης αυτής θα έχει άμεσα ζημία της τάξης των 1,7 δις (2δις πλην 300 εκ. που είναι η άμεση προ­κα­τα­βο­λή του επεν­δυ­τή). Το τί­μη­μα έχει ορι­στεί στο εξαι­ρε­τι­κά χα­μη­λό ποσόν των 915 εκ. το οποίο καθώς θα κα­τα­βλη­θεί σε βάθος 10 ετών έχει πα­ρού­σα αξία περ. 576 εκ. €. Το δη­μό­σιο θα εξα­να­γκα­στεί να δα­πα­νή­σει άμεσα πε­ρί­που 1,5 δις για την με­τε­γκα­τά­στα­ση 69 υπη­ρε­σιών του και αρ­γό­τε­ρα του­λά­χι­στον άλλα 500 εκ για τις απο­ζη­μιώ­σεις στα κα­ζί­νο Λου­τρα­κί­ου και Πάρ­νη­θας.

Το ΤΕΕ (σύμ­βου­λος του Δη­μο­σί­ου)εκτί­μη­σε την επεν­δυ­τι­κή αξία του Ελ­λη­νι­κού στα 3 δις € καθώς και οι δύο πραγ­μα­το­γνώ­μο­νες που όρισε ο Ει­σαγ­γε­λέ­ας έχουν αντί­στοι­χα εκτι­μή­σει την αξία του Ελ­λη­νι­κού στο 1,5 δις ( ο κ. Ανα­μα­τε­ρός) και ο στα 2,3 δις ( ο κ. Μελάς).  

Επί­σης ενη­με­ρώ­νου­με ότι στις 15.9.2016 κα­τε­τέ­θη στο Ελεγ­κτι­κό Συ­νέ­δριο αί­τη­ση ανα­θε­ώ­ρη­σης της με αριθ.  1784/2016 Από­φα­σης του  VI Τμή­μα­τος, η οποία έκρι­νε σύν­νο­μη τη σύμ­βα­ση. Η αί­τη­ση υπο­γρά­φε­ται από τον Ευ­ρω­βου­λευ­τή κ. Νίκο Χου­ντή και μέλη της Επι­τρο­πής μας.

Οι αι­τού­ντες επι­κα­λού­μα­στε άμεσο και σπου­δαίο έν­νο­μο συμ­φέ­ρον για την άσκη­ση της πα­ρού­σας ανα­θε­ώ­ρη­σης. Επει­δή η κρι­νο­μέ­νη σύμ­βα­ση δεν είναι μια οποια­δή­πο­τε συ­νή­θης δη­μό­σια σύμ­βα­ση. Επη­ρε­ά­ζει άμεσα και κα­θο­ρι­στι­κά την ζωή όλων των κα­τοί­κων του Λε­κα­νο­πε­δί­ου κατά τρόπο  δρα­μα­τι­κό και μη ανα­στρέ­ψι­μο και αυτό σε συν­θή­κες κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής:

1. επει­δή δομεί τον χώρο του πρώην αε­ρο­δρο­μί­ου του Ελ­λη­νι­κού και της Πα­ρά­κτιας ζώνης του Αγίου Κοσμά με μια έντα­ση που δεν έχει προη­γού­με­νο στα πο­λε­ο­δο­μι­κά χρο­νι­κά της χώρας μας, κα­τα­δι­κά­ζο­ντας σε οι­κο­νο­μι­κό μα­ρα­σμό τις ση­με­ρι­νές φθί­νου­σες πα­ρα­γω­γι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες του Λε­κα­νο­πε­δί­ου απέ­να­ντι στις οποί­ες η νέα πόλη πολ­λα­πλών χρή­σε­ων και δρα­στη­ριο­τή­των θα λει­τουρ­γή­σει αντα­γω­νι­στι­κά   

2. επει­δή σε μια πόλη που έχει ανά­γκη, σε συν­θή­κες κλι­μα­τι­κής αλ­λα­γής, από πε­ρί­που 50.000 στρέμ­μα­τα πρα­σί­νου για να επι­βιώ­σει, θυ­σιά­ζε­ται στο βωμό του άκρα­του κέρ­δους του «επεν­δυ­τή» ο τε­λευ­ταί­ος ελεύ­θε­ρος δη­μό­σιος χώρος της και αυτό χωρίς να τη­ρη­θούν τα προ­α­παι­τού­με­να που ορί­ζουν Συν­θή­κες, Συμ­βά­σεις, Οδη­γί­ες της Ε.Ε καθώς και το Σύ­νταγ­μα και η Ελ­λη­νι­κή νο­μο­θε­σία.

Η Lamda Development απο­κτά στο Ελ­λη­νι­κό Δι­καιώ­μα­τα Επι­φα­νεί­ας για 99 έτη (!) και πο­σο­στό 30% εξ αδιαι­ρέ­του κατά πλήρη κυ­ριό­τη­τα, νομή και κα­το­χή. Κατ’ ου­σί­αν ιδιο­ποιεί­ται σκαν­δα­λω­δώς το δη­μό­σιο ακί­νη­το. Σύμ­φω­να με το σχέ­διο Foster, που συ­νο­δεύ­ει τη σύμ­βα­ση, στο Ελ­λη­νι­κό θα δη­μιουρ­γη­θεί μια νέα εσω­στρε­φής ιδιω­τι­κή πόλη 27.000 κα­τοί­κων και δό­μη­σης 3-3,6 εκατ. τ.μ. Στις χρή­σεις πε­ρι­λαμ­βά­νο­νται κα­τοι­κία δια­φο­ρε­τι­κών ειδών, του­ρι­στι­κά κα­τα­λύ­μα­τα, κα­ζί­νο και συ­νο­δές χρή­σεις, κτί­ρια γρα­φεί­ων, λια­νι­κό εμπό­ριο και τε­ρά­στια πο­λυ­κα­τα­στή­μα­τα, κτί­ρια υγεί­ας - πρό­νοιας, ιδιω­τι­κό πα­νε­πι­στη­μια­κό συ­γκρό­τη­μα, άλλα κτί­ρια εκ­παί­δευ­σης, πο­λι­τι­σμού, αθλη­τι­σμού.

Η εσω­στρε­φής αυτή πόλη απο­μο­νώ­νει όσους θα κα­τοι­κή­σουν εκεί, πα­ρέ­χο­ντας όλες τις δυ­να­τές εξυ­πη­ρε­τή­σεις. Στις ζώνες που γειτ­νιά­ζει με ενερ­γές οι­κο­νο­μι­κά πε­ριο­χές των πέριξ δήμων, λει­τουρ­γεί αντα­γω­νι­στι­κά προς αυτές, καθώς δη­μιουρ­γεί νέες εκτε­τα­μέ­νες ζώνες γρα­φεια­κών χώρων, πο­λυ­κα­τα­στη­μά­των κ.λπ. Πρό­κει­ται για μία ιδιω­τι­κή πόλη η οποία θα χρη­μα­το­δο­τεί­ται από το Ελ­λη­νι­κό Δη­μό­σιο ως προς τις δη­μο­τι­κές υπη­ρε­σί­ες και τις κοι­νό­χρη­στες λει­τουρ­γί­ες. Στο κο­ρε­σμέ­νο οι­κο­λο­γι­κά Λε­κα­νο­πέ­διο όπου η Προ­σαρ­μο­γή στην Κλι­μα­τι­κή Αλ­λα­γή είναι απα­γο­ρευ­τι­κή σε νέα δό­μη­ση και στην καρ­διά των πα­ρά­κτιων και γει­το­νι­κών δήμων, όπου υπάρ­χει ήδη τε­ρά­στια φού­σκα ακι­νή­των, η φε­ρό­με­νη ως επέν­δυ­ση απο­τε­λεί μια κα­τα­στρο­φι­κή οι­κο­λο­γι­κά βόμβα με τε­ρά­στιες επι­πτώ­σεις για την οι­κο­νο­μία της πε­ριο­χής, ευ­ρύ­τε­ρα του­Λε­κα­νο­πε­δί­ου.

Η νέα ιδιω­τι­κή πόλη θα προ­σελ­κύ­σει για ορι­σμέ­νες, προ­σι­τές οι­κο­νο­μι­κά λει­τουρ­γί­ες, κα­τα­να­λω­τές από τους κα­τοί­κους των πέριξ δήμων και όλο το Λε­κα­νο­πέ­διο, πλήτ­το­ντας τις ήδη συρ­ρι­κνω­μέ­νες οι­κο­νο­μι­κές δρα­στη­ριό­τη­τες της Ατ­τι­κής. Τα νέα κτί­ρια γρα­φεί­ων, τα malls και λοιπά κα­τα­στή­μα­τα στον άξονα της Βου­λιαγ­μέ­νης και το πλή­θος των κα­τοι­κιών του σχε­δί­ου Foster θα οδη­γή­σουν σε ορι­στι­κό μα­ρα­σμό τη ση­με­ρι­νή αγορά ακι­νή­των και σε πτώ­χευ­ση τις σχε­τι­κές επι­χει­ρή­σεις. Οι νέες κα­κο­πλη­ρω­μέ­νες και ανα­σφά­λι­στες θέ­σεις ερ­γα­σί­ας θα δη­μιουρ­γη­θούν στα ερεί­πια των μι­κρών και με­σαί­ων οι­κο­δο­μι­κών, εμπο­ρι­κών και του­ρι­στι­κών επι­χει­ρή­σε­ων, της μι­σθω­τής ερ­γα­σί­ας, της αυ­το­α­πα­σχό­λη­σης και των συ­μπλη­ρω­μα­τι­κών ει­σο­δη­μά­των από ενοι­κί­α­ση.

 Ένα τε­ρά­στιο ερ­γο­τά­ξιο θα λει­τουρ­γεί για δε­κα­ε­τί­ες, δη­μιουρ­γώ­ντας μό­νι­μη επι­βά­ρυν­ση τόσο στις λει­τουρ­γί­ες της πόλης και της ζωής των κα­τοί­κων όσο και στον τομέα του του­ρι­σμού.

Είναι εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κό ότι για πρώτη φορά πα­ρα­χω­ρεί­ται αρ­χαιο­λο­γι­κός χώρος σε ιδιώ­τη. Η αρ­χαιο­λο­γι­κή υπη­ρε­σία δεν θα μπο­ρέ­σει να συ­νε­χί­σει τις ερ­γα­σί­ες της και κυ­ρί­ως η δό­μη­ση εκα­τομ­μυ­ρί­ων τ.μ. θα απο­τρέ­ψει ορι­στι­κά την ανα­σκα­φή - ανά­δει­ξη των αρ­χαί­ων πό­λε­ων

Αλι­μού­ντος, Αι­ξω­νής, Ευω­νύ­μου.

Όσον αφορά την αί­τη­ση ανα­θε­ώ­ρη­σης εκτός των ανω­τέ­ρω επι­κα­λού­μα­στε:

 Α. Ότι το άρθρο 35 παρ. 5 του ν.4129/1973 περί Ελεγ­κτι­κού Συ­νε­δρί­ου όπως τρο­πο­ποι­ή­θη­κε είναι αντι­συ­νταγ­μα­τι­κό, επει­δή όχι μόνο ψη­φί­ζο­νται νόμοι που προ­σκρού­ουν στις δια­τά­ξεις του Συ­ντάγ­μα­τος και οδη­γούν στην κα­τά­λυ­ση αυτού αλλά και δρο­μο­λο­γεί­ται η πλή­ρης κα­τάρ­γη­ση του φυ­σι­κού δι­κα­στή (άρθρο 8 Συ­ντάγ­μα­τος) με την πιε­στι­κά επι­ζη­τού­με­νη  από τους δα­νει­στές πλήρη ποι­νι­κή και αστι­κή ασυ­λία του ΤΑΙ­ΠΕΔ και του Υπερ­τα­μεί­ου εκ­ποί­η­σης όλης της δη­μό­σιας και ιδιω­τι­κής πε­ριου­σί­ας (ΕΔΗΣ) προ­κει­μέ­νου να γε­μί­σει ο Πίθος των Δα­να­ΐ­δων του φε­ρό­με­νου ως δη­μο­σί­ου χρέ­ους.

Β. Ότι εσφαλ­μέ­να το Ε.Σ. απο­φά­σι­σε ότι δεν κω­λύ­ε­ται η κύ­ρω­ση – υπο­γρα­φή της σύμ­βα­σης επει­δή λαμ­βά­νει ως δε­δο­μέ­νη την αξία του Ελ­λη­νι­κού παρά το γε­γο­νός ότι για το θέμα αυτό αλλά και για όλες τις άλλες πα­ρα­βά­σεις/πα­ρα­βιά­σεις που ανα­φέ­ρο­νται στην αί­τη­ση μας εκ­κρε­μεί:

 1)  Ει­σαγ­γε­λι­κή έρευ­να για την εκτί­μη­ση της αξίας του πα­ρα­χω­ρού­με­νου ακι­νή­του,  

 2) Η με αριθ­μό πρω­το­κόλ­λου 0694/30-6-2015 ανα­φο­ρά μας στην Επι­τρο­πή Ανα­φο­ρών του Ευ­ρω­παϊ­κού Κοι­νο­βου­λί­ου η οποία ήδη έχει κρι­θεί πα­ρα­δε­κτή και εξε­τά­ζε­ται το φθι­νό­πω­ρο, σχε­τι­κά με:

• Την κα­τα­πά­τη­ση του άρ­θρου 107 και επό­με­νων της ΣΛΕΕ (πρω­το­γε­νούς δι­καί­ου της Ε.Ε)
• Την μη εφαρ­μο­γή της διε­θνούς σύμ­βα­σης του Aarchus
• Την κα­τα­πά­τη­ση της Ευ­ρω­παϊ­κής Σύμ­βα­σης της Φλω­ρε­ντί­ας για την προ­ώ­θη­ση της προ­στα­σί­ας των το­πί­ων
• Την πα­ρά­καμ­ψη της Οδη­γί­ας 92/43/ΕΟΚ και της συν­θή­κης της Βαρ­κε­λώ­νης που ανα­δει­κνύ­ουν τα λι­βά­δια Posidonia
• Τη μη εφαρ­μο­γή της Οδη­γί­ας 2001/42/ΕΚ, επει­δή δεν ακο­λου­θή­θη­κε η απαι­τού­με­νη δια­δι­κα­σία για την Στρα­τη­γι­κή Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κή Εκτί­μη­ση (ΣΠΕ)

Η απο­δο­χή ενός πα­ρά­νο­μου κα­τα­χρη­στι­κού, απε­χθούς και επο­νεί­δι­στου χρέ­ους - όπως δια­πι­στώ­νει η αρ­μό­δια Επι­τρο­πή (Επι­τρο­πή Αλή­θειας) για το Χρέος της Ελ­λη­νι­κής Βου­λής - εκ μέ­ρους της χώρας οδή­γη­σε στην υπο­γρα­φή τριών δα­νεια­κών συμ­βά­σε­ων, την επι­βο­λή της δέ­σμευ­σης του συ­νό­λου της πε­ριου­σί­ας του λαού (Δη­μό­σια και Ιδιω­τι­κής) και την απο­γύ­μνω­ση από όλες τις ασυ­λί­ες του Διε­θνούς και Ευ­ρω­παϊ­κού Δι­καί­ου. 

Σκί­τσο Κώ­στας Γρη­γο­ριά­δης


πηγή rproject

Εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν σε επτά διαφορετικές πόλεις της Γερμανίας, αντιδρώντας στο σχέδιο κύρωσης της Διατλαντικής Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου (ΤΤΙΡ).

Οι διοργανωτές της εκδήλωσης υποστήριξαν πως κατόρθωσαν να κινητοποιήσουν περίπου 320.000 ανθρώπους.

Οι αστυνομικές αρχές από την πλευρά τους, δεν επιβεβαίωσαν τον συγκεκριμένο αριθμό, δηλώνοντας ότι οι διαδηλωτές δεν ξεπέρασαν τους 163-188.000.



Οι διαδηλωτές σε Βερολίνο, Φρανκφούρτη, Αμβούργο, Κολωνία, Λειψία, Μόναχο και Στουτγάρδη, κρατούσαν χιλιάδες επιγραφές με συνθήματα και σημαίες, ενώ φώναξαν συνθήματα, όπως «Δημοκρατία αντί για ΤΤΙΡ» και «Όχι σημαίνει όχι», «Να μοιραζόμαστε κι όχι να διαιρούμε».


Η γερμανική κυβέρνηση είναι διχασμένη, καθώς η καγκελάριος Μέρκελ υποστηρίζει την συμφωνία, ενώ ο κυβερνητικός της εταίρος, ο σοσιαλδημοκράτης αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ ασκεί ανοιχτά κριτική.





Eκτός από την ΤΤΙΡ, για την οποία προβλέπεται να ξεκινήσει και νέος γύρος διαπραγματεύσεων στις αρχές Οκτωβρίου, οι διαδηλωτές διατράνωσαν την αντίθεσή τους και στην αντίστοιχη συμφωνία ελευθέρου εμπορίου με τον Καναδά (CETA), της οποίας η υπογραφή αναμένεται να πραγματοποιηθεί στα τέλη του επόμενου μήνα.



Έντονες αντιδράσεις εκφράζονται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Αυστρία και η Γαλλία.




πηγή tvxs.gr

Ο Θανάσης Κωνσταντινίδης θα είναι ο σημαιοφόρος της ελληνικής ομάδας στην τελετή λήξης των 15ων Παραολυμπιακών Αγώνων του Ρίο. Η επιλογή του Κωνσταντινίδη από την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή, έγινε βάσει των επιτυχιών του στη διοργάνωση του Ρίο, αφού ήταν πρώτος στη σφαίρα με παγκόσμιο ρεκόρ (το οποίο κατέρριψε συνολικά τρεις φορές) αλλά και δεύτερος στην κορίνα.

Οι Κωνσταντινίδης και Γρηγόρης Πολυχρονίδης ήταν οι μοναδικοί αθλητές της ελληνικής ομάδας που κατέκτησαν από δύο μετάλλια, με τον Παραολυμπιονίκη του μπότσια να έχει ένα ασημένιο στο ατομικό BC3 και ένα χάλκινο στα ζευγάρια BC3. Να θυμίσουμε ότι ο Πολυχρονίδης ήταν ο σημαιοφόρος της ελληνικής ομάδας στην τελετή έναρξης των 15ων Παραολυμπιακών Αγώνων.

«Ο Λοϊζος δεν κατασκεύαζε. Και αν το ήθελε, δεν θα μπορούσε. Γεννούσε. Κι αυτό γιατί έτσι το ένιωθε...».
Μίκης Θεοδωράκης.

Ο Μάνος Λοίζος, μουσικός, συνθέτης, στιχουργός, τραγουδιστής, μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, έφυγε από την ζωή σαν σήμερα, το 1982.

Μέλος του ΚΚΕ, αγωνίστηκε για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Τα τραγούδια του λιτά και έντεχνα, συνδέθηκαν άμεσα με τις λαϊκές μάζες. Πολιτικά στρατευμένος καλλιτέχνης στα χρόνια της Χούντας και της μεταπολίτευσης, ακολούθησε την ποιότητα στο ελληνικό τραγούδι που χάραξαν ο Μίκης Θεοδωράκης και ο Μάνος Χατζιδάκις. Συνεργάστηκε με τους στιχουργούς, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Φώντα Λάδη και Γιάννη Νεγρεπόντη, καθώς και με τους ερμηνευτές, Χάρις Αλεξίου, Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Καλαντζή, Δήμητρα Γαλάνη κ.ά. Τελευταίος δίσκος του ήταν τα «Γράμματα στην Αγαπημένη», σε στίχους του Τούρκου ποιητή, Ναζίμ Χικμέτ, με απόδοση στα ελληνικά του Γιάννη Ρίτσου.

To 2007 χαρακτηρίστηκε από το μουσικό χώρο ως έτος Μάνου Λοΐζου, σε ένδειξη τιμής για τα 70 χρόνια από τη γέννησή του και τα 25 χρόνια από το θάνατο του. Έχει πει: Όταν έχω κέφια, είμαι σε θέση να μελοποιήσω ακόμα και τον τηλεφωνικό κατάλογο...


Μάνος Λοΐζος, «ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ», 1974



Η ζωή του

22 Οκτωβρίου 1937: Ο Μάνος Λοΐζος γεννιέται στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Είναι το μοναδικό παιδί του Ανδρέα Λοΐζου, παντοπώλη που έχει φτάσει εκεί το 1924 από τους Αγίους Βαβατσινιάς (ένα χωριό της Λάρνακας της Κύπρου), και της Δέσποινας Μανάκη, κόρης γεωπόνου από τη Ρόδο.

1951-1952: Όντας μαθητής του Αβερώφειου Γυμνασίου της Αλεξάνδρειας, έρχεται για πρώτη φορά σε επαφή με τη μουσική. Εγγράφεται σε τοπικό Ωδείο. Αρχίζει να μαθαίνει βιολί αλλά καταλήγει στην κιθάρα...

1954: Με συνομήλικους φίλους φτιάχνουν μια μικρή κομπανία που παίζει σε φιλικές και οικογενειακές εκδηλώσεις. Ο πατέρας του τού αγοράζει το πρώτο του πιάνο.

1955: Παίρνοντας το απολυτήριο του Αβερώφειου Γυμνασίου, έρχεται για ανώτερες σπουδές στην Αθήνα. Με τέσσερις φίλους από την Αλεξάνδρεια συγκατοικούν στο Κολωνάκι. Εγγράφεται στη Φαρμακευτική Σχολή. 1956: Εγκαταλείπει την Φαρμακευτική και μπαίνει στην Ανωτάτη Εμπορική.

1957: Οι ιδιόμορφες συνθήκες που διαμορφώνονται στην Αίγυπτο με την κατάληψη της εξουσίας από τον Νάσερ επιβάλλουν τη μόνιμη πια εγκατάστασή του στην Αθήνα. Αρχικά μένει στην Κυψέλη.

1958: Συντροφιά με το φίλο του, επίσης φοιτητή τότε, Φώτη Κωνσταντινίδη, μετακομίζει στη Νέα Σμύρνη. Εκεί αρχίζει να ανακαλύπτει τόσο την Μαρξιστική ιδεολογία όσο και το νέο μουσικό κίνημα που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται με τις πρώτες "παρεμβάσεις" του Μάνου Χατζιδάκι και την ευρύτερη αναγνώριση του ρεμπέτικου.

1960-1961: Παίρνει την απόφαση να εγκαταλείψει την Ανωτάτη Εμπορική. Για να επιβιώσει κάνει διάφορες δουλειές, από γκαρσόνι σε ταβέρνα της Κω μέχρι γραφίστας σε διαφημιστικό γραφείο της πλατείας Κάνιγγος ή διακοσμητής. Φοιτά για λίγο στη Σχολή Βακαλό, αρχίζει να συνθέτει πιο εντατικά και βρίσκεται σε στενή επαφή με τους φοιτητικούς πολιτιστικούς μουσικούς κύκλους της Αριστεράς της εποχής. Στις 30 Δεκεμβρίου 1961 μια ομάδα 83 νέων -Φίλοι της Μουσικής του Μίκη Θεοδωράκη- θα στείλουν στον Τύπο επιστολή διαμαρτυρίας "δια την άδικον και αντιπνευματικήν στάσιν των Ραδιοφωνικών μας Σταθμών, έναντι των τραγουδιών του, δια του αποκλεισμού από τας εκπομπάς των". Το όνομα Μανώλης Λοΐζου είναι το δεύτερο στη σειρά.

1962: Μέσω μιας κοινής φίλης, έρχεται σε επαφή με τον Μίμη Πλέσσα κι εκείνος μεσολαβεί στην εταιρία Philips, έτσι ώστε να ηχογραφήσει το πρώτο του τραγούδι. Είναι το "Τραγούδι του δρόμου", ελληνική απόδοση του Νίκου Γκάτσου από ένα ποίημα του Lorca. Τους στίχους έχει "ανακαλύψει" δημοσιευμένους στο περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης. Τραγουδά ο Γιώργος Μούτσιος. Γίνεται ιδρυτικό μέλος και αντιπρόεδρος στο Σύλλογο Φίλων Ελληνικής Μουσικής (Σ.Φ.Ε.Μ.) που δημιουργείται τον Απρίλιο με στόχο τη στήριξη του έργου του Μίκη Θεοδωράκη αλλά και την προβολή νέων δημιουργών. Στις τάξεις του συλλόγου θα βρεθούν πολύ γρήγορα ο Χρήστος Λεοντής, ο Γιάννης Μαρκόπουλος, ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαρία Φαραντούρη, ο Νότης Μαυρουδής, ο Φώντας Λάδης, ο Μάνος Ελευθερίου και πολλοί άλλοι. Αναλαμβάνει τη διεύθυνση της χορωδίας του Σ.Φ.Ε.Μ. και με αυτή συμμετέχει το καλοκαίρι στις παραστάσεις της μουσικής επιθεώρησης του Μίκη Θεοδωράκη "Όμορφη Πόλη" που ανεβαίνει με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο Πάρκ.

1963: Στις 11 Μαρτίου δίνουν από κοινού με το Χρήστο Λεοντή την πρώτη τους συναυλία στο θέατρο Ακροπόλ. Τα έσοδα της συναυλίας διατίθενται για το Δ΄ Πανσπουδαστικό Συνέδριο. Τη συναυλία προλογίζει ο Μίκης Θεοδωράκης λέγοντας τα καλύτερα λόγια για τους πρωταγωνιστές της. Μάλιστα, τους κάνει... δώρο μια πέτρα που κάποιος εκτόξευσε εναντίον του τον Οκτώβριο του 1961 κατά τη διάρκεια συναυλίας στη Νάουσα. Το καλοκαίρι παίζει κάποια από τα πρώτα του τραγούδια στο πλαίσιο της μουσικής επιθεώρησης "Μαγική Πόλις" που ανέβηκε στο θέατρο Πάρκ σε μουσική των Μίκη Θεοδωράκη και Μάνου Χατζιδάκι.

1964: Εμφανίζεται στην μπουάτ Στοά, στο Κολωνάκι, με τη Μαρία Φαραντούρη και το Γιώργο Ζωγράφο. Εκεί, κάποιο βράδυ, ένα νεαρό κορίτσι θα του δώσει δυο στίχους που θα παίξουν βασικό ρόλο στην κατοπινή πορεία του. Το κορίτσι είναι η Κωστούλα Μητροπούλου και οι στίχοι προορίζονται για τα τραγούδια "Ο δρόμος" και "Ο στρατιώτης".

1965: Το Μάρτιο παντρεύεται τη Μάρω Λήμνου, τη μετέπειτα συγγραφέα παιδικών βιβλίων, γνωστή ως Μάρω Λοΐζου. Με τη Μάρω έχουν γνωριστεί τρία χρόνια πριν στα παρασκήνια της "Όμορφης Πόλης", συνυπάρχουν στο Σ.Φ.Ε.Μ. και έχουν ήδη γράψει μαζί και κάποια τραγούδια. Δύο από αυτά, το "Νύχτα μικρή αρχόντισσα" και το "Φεγγάρι έρημο" τραγουδά σε δίσκο 45 στροφών ο Γιάννης Πουλόπουλος, εγκαινιάζοντας τη μικρή του συνεργασία με την δισκογραφική εταιρία Lyra του Αλέκου Πατσιφά. Θα ακολουθήσουν -με τον Γιάννη Πουλόπουλο πάλι- τα τραγούδια "Καράβια-Αλήτες" (στίχοι του Φώντα Λάδη), "Μικρός ο κόσμος γύρω μου" (στίχοι του Θανάση Χαμπίπη), "Ο δρόμος" με τη Σούλα Μπιρμπίλη (ένα ακόμα μελοποιημένο ποίημα του Lorca με ελληνικούς στίχους του Νίκου Γκάτσου), "H κιθάρα" και η "Πρωτομαγιά" σε στίχους Μάρως Λήμνου. Γνωρίζει τον Γιάννη Νεγρεπόντη και πάνω σε στίχους του γράφει το "Στρατιώτη", τον "Τρίτο Παγκόσμιο" και αρκετά ακόμα τραγούδια που θα παραμείνουν ανέκδοτα στη δισκογραφία, αλλά θα ακουστούν αρκετά στο πλαίσιο του νεολαιίστικου κινήματος της εποχής. Γράφει μουσική για το έργο του Lorca "Το Σπίτι της Μπερνάρντα Αλμπα" από την Αλέκα Κατσέλη, για τη "Ρέστια" που ανεβάζει η Αλκηστις Γάσπαρη και για το "Ένα Κορίτσι στο Παράθυρο" που ανεβάζει ο Μίμης Φωτόπουλος. Με μουσικές και τραγούδια του γυρίζεται η ταινία "Μπετόβεν και Μπουζούκι" του Ορέστη Λάσκου. Γνωρίζει το Λευτέρη Παπαδόπουλο.

1966: Τον Αύγουστο γεννιέται η κόρη του Μυρσίνη. Κυκλοφορεί από την εταιρία Οdeon, το πρώτο τραγούδι που γράφει πάνω σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου ("Αυτό τ' αγόρι" με την Αλέκα Μαβίλη) και γνωρίζει επιτυχία. Τα δύο επόμενα τραγούδια που γράφουν μαζί και κυκλοφορούν με ερμηνεύτρια τη Ζωή Φυτούση ("Σαββατόβραδο" και "Πώς τον αγαπώ") θα περάσουν μάλλον απαρατήρητα. Το Δεκέμβριο, παρουσιάζει για πρώτη φορά σε συναυλία στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και με τραγουδιστές τη Μαρία Φαραντούρη και το Γιώργο Ζωγράφο, τον κύκλο τραγουδιών "Τα Νέγρικα" που έχει γράψει πάνω σε στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη. Είναι η πρώτη απόπειρα συνύπαρξης με τους σύγχρονους διεθνείς νεανικούς ρυθμούς και τα ηλεκτρικά όργανα.

1967: Το τραγούδι "Η δουλειά κάνει τους άντρες", με στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου, ακούγεται από την Ελένη Ροδά στην ταινία του Γρηγόρη Γρηγορίου "Τρούμπα '67". Το πραξικόπημα ματαιώνει κάποιες συναυλίες που διοργάνωσε η Πανσπουδαστική και στις οποίες επρόκειτο να παρουσιαστούν τα "Νέγρικα". Προκειμένου ν' αποφύγει τη σύλληψη, εγκαταλείπει την Ελλάδα το Σεπτέμβριο και εγκαθίσταται για ένα εξάμηνο στο Λονδίνο. Εκεί για να ζήσει με την οικογένειά του -που φτάνει λίγο αργότερα- παίζει μπουζούκι σε κυπριακές ταβέρνες.

1968: Επιστρέφοντας στην Αθήνα, ετοιμάζει μαζί με το Λευτέρη Παπαδόπουλο τον πρώτο του μεγάλο δίσκο. Ο "Σταθμός", που κυκλοφορεί στο τέλος της χρονιάς, εγκαινιάζει την ετικέτα Μinοs για λογαριασμό της δισκογραφικής εταιρίας στην οποία και θα παραμείνει έκτοτε. Παράλληλα, γράφει μουσική και τραγούδια για τις ταινίες του Ντίνου Δημόπουλου "Το Λεβεντόπαιδο" και "Η Νεράιδα και το Παλικάρι".

1969: Με το Λευτέρη Παπαδόπουλο γράφουν μουσική και τραγούδια για το ανέβασμα του μουσικοθεατρικού έργου του Αλκη Παππά "Γη S.O.S." από τον Αλέκο Αλεξανδράκη.

1970: Κυκλοφορούν οι "Θαλασσογραφίες", δεύτερος μεγάλος δίσκος του, πάλι με στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Παράλληλα, ηχογραφεί σκόρπια τραγούδια με τον Στέλιο Καζαντζίδη ("Δε θα ξαναγαπήσω", "Όταν βλέπετε να κλαίω") και το Γιάννη Καλατζή ("Παραμυθάκι μου", "Τα πλεούμενα").

1971: Γράφει μουσική για την ταινία του Αλέξη Δαμιανού "Ευδοκία". Το τραγούδι του "Αχ χελιδόνι μου" ηχογραφείται με το Γιώργο Νταλάρα και παράλληλα ακούγεται από τη Λίτσα Σακελλαρίου στην ταινία του Όμηρου Ευστρατιάδη "Η Ιδιωτική μου Ζωή", ενώ το "Μάνα δεν φυτέψαμε" ακούγεται από το Γιάννη Πάριο στην ταινία "Πρόκληση", επίσης του Ό.Ευστρατιάδη. Γράφει μουσική και τραγούδια για την ταινία του Ορέστη Λάσκου "Διακοπές στην Κύπρο".

1972: Κυκλοφορεί ο τρίτος μεγάλος δίσκος του ("Να 'Χαμε τι να 'Χαμε") σε στίχους του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Με τον Παπαδόπουλο γράφουν παράλληλα και κάποια τραγούδια που δε θα περάσουν από τη λογοκρισία της εποχής ("Ο αρχηγός", "Θα κλείσω το παράθυρο"), ενώ με δικούς του στίχους γράφει την "Πρώτη Μαΐου", τον "Τσε" και το "Μέρμηγκα". Γράφει τραγούδια για την ταινία του Τάκη Βουγιουκλάκη "Η Αλίκη Δικτάτωρ". Γίνεται ιδρυτικό στέλεχος της ΕΜΣΕ, του συνδικαλιστικού σωματείου των δημιουργών που θα ξεκινήσει με αφορμή την μεγάλη επέκταση της πειρατείας στο χώρο της δισκογραφίας.

1973: Η συνεργασία του με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου ξεκινάει με ένα τραγούδι που ακούγεται στους τίτλους της ταινίας των Θανάση Ρεντζή και Νίκου Ζερβού "Μαύρο-Ασπρο": "Βγήκαμε κάποτε στο δρόμο κι ήμασταν δυο", τραγουδά η Χάρις Αλεξίου. Η μελωδία θα γίνει αργότερα πασίγνωστη με στίχους του ίδιου και με τίτλο "Καλημέρα ήλιε". Στα πλαίσια των αναζητήσεων του έξω από τις φόρμες του λαϊκού τραγουδιού, αρχίζει τη μελοποίηση ποιημάτων του Ναζίμ Χικμέτ, με ελληνική απόδοση του Γιάννη Ρίτσου. Το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου συλλαμβάνεται στο σπίτι του στο Χολαργό και κρατείται δέκα μέρες.

1974: Τον Απρίλιο κυκλοφορεί ο δίσκος "Καλημέρα Ήλιε" με στίχους του Δημήτρη Χριστοδούλου. Μέσα στο ξέφρενο κλίμα της μεταπολίτευσης συμμετέχει σε μεγάλες λαϊκές συναυλίες της εποχής (με αποκορύφωμα τη συναυλία στο Γήπεδο του Παναθηναϊκού που θα καταγράψει ο Νίκος Κούνδουρος στην ταινία του "Τραγούδια της Φωτιάς") και, στο τέλος του χρόνου, κυκλοφορεί στο δίσκο "Τα Τραγούδια του Δρόμου", με όλα εκείνα τα τραγούδια του που είτε είχαν απαγορευτεί τα προηγούμενα χρόνια είτε δεν τους είχε επιτραπεί η ηχογράφηση από τη λογοκρισία της επταετίας.

1975: Στο τέλος της χρονιάς, εννιά χρόνια μετά την πρώτη τους παρουσίαση σε συναυλίες, κυκλοφορούν για πρώτη φορά στη δισκογραφία τα "Νέγρικα", με στίχους του Γιάννη Νεγρεπόντη.

1976: Τον Οκτώβριο κυκλοφορούν "Τα Τραγούδια μας", ένας κύκλος λαϊκών τραγουδιών με στίχους του Φώντα Λάδη που καταγράφουν με άμεσο λόγο το πολιτικό κλίμα της μεταπολίτευσης. Βρίσκουν θέση σε κάθε κοινωνικοπολιτική διεκδίκηση της εποχής αλλά, την ίδια στιγμή, γνωρίζουν και αρκετούς αποκλεισμούς και απαγορεύσεις από το επίσημο κράτος.

1978: Αναλαμβάνει την προεδρία της ΕΜΣΕ και πρωτοστατεί στη δημιουργία φορέα είσπραξης πνευματικών δικαιωμάτων. Παντρεύεται την ηθοποιό Δώρα Σιτζάνη.

1979: Τον Ιούνιο κυκλοφορεί ο δίσκος "Τα Τραγούδια της Χαρούλας", με στίχους του Μανώλη Ρασούλη και του Πυθαγόρα, άλμπουμ που σηματοδοτεί την -ύστερα από τόσα χρόνια δημιουργικής πολιτικής στράτευσης- εκ νέου κατεύθυνση του δημιουργού προς ένα "καθημερινό λαϊκό τραγούδι".

1980: Τον Οκτώβριο κυκλοφορεί ο δίσκος "Για μια Μέρα Ζωής" που είναι και ο τελευταίος του. Μέσα από τραγούδια με στίχους διαφόρων στιχουργών επιχειρεί μια προσέγγιση στον ηλεκτρικό ήχο της εποχής.

1981: Τον Μάιο πραγματοποιεί σειρά συναυλιών στο εξωτερικό (Καναδάς, Η.Π.Α., Αγγλία, Σουηδία). Τον Ιούνιο, μαζί με τον Χρήστο Λεοντή και τον Θάνο Μικρούτσικο, ξεκινούν σειρά κοινών συναυλιών ανά την Ελλάδα. Τον Οκτώβριο θα μπει στο Γενικό Κρατικό με περικαρδίτιδα και νεφρική ανεπάρκεια και, στο τέλος του χρόνου, θα ταξιδέψει στη Μόσχα για ιατρικές εξετάσεις.

1982: Στις 8 Ιουνίου θα χτυπηθεί από εγκεφαλικό επεισόδιο. Θα μείνει ένα μήνα στο νοσοκομείο και στις 16 Αυγούστου θα ταξιδέψει εκ νέου στη Μόσχα, προκειμένου να συνεχίσει τη νοσηλεία του. Στις 7 Σεπτεμβρίου θα υποστεί και δεύτερο εγκεφαλικό, το οποίο θα αποβεί μοιραίο.
Δέκα μέρες αργότερα (17 Σεπτεμβρίου) θα φύγει για πάντα...


Μάνος Λοϊζος-Μη με ρωτάς







πηγή tvxs.gr