Για τα πολιτικά και τα κοινωνικά θέματα που προασπίζεται με το καινούργιο βιβλίο του «Μονόλογοι στο λυκαυγές» (μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ιανός) μίλησε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου την οποία παραχώρησε στο σπίτι του στην Ακρόπολη ο Μίκης Θεοδωράκης.

Στην παρουσίαση του βιβλίου του ο Μίκης μίλησε για το παρελθόν, έκανε πικρό χιούμορ και άσκησε ακόμα μια φορά κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και στους δανειστές. 

Ο συνθέτης μίλησε  για την Ελλάδα:
«όσο θα είμαστε ξέφραγο αμπέλι θα μπαίνουν οι δυνάστες - οικονομικοί και πολιτικοί - που θέλουν μόνο τον πλούτο μας χωρίς να έχουν "σύμβαση" με τον ελληνικό λαό»... «Ο Σόιμπλε μάς κουνάει το χέρι επειδή έχουμε υπογράψει. Είμαστε δούλοι. Αυτός μαζί με τη Μέρκελ και τους άλλους είναι σαρκοφάγα ζώα. Είναι ιεροσυλία αυτό που γίνεται με τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία όλα μπήκαν κάτω από το χαλί. Σήμερα ο μνημονιακός είναι πατριώτης». «Έχει χυθεί αίμα για την ελευθερία της πατρίδας. Και το αίμα είναι ιερό. Αυτοί που αντιμετωπίζουν τον λαό ως σκουπίδια να ξέρουν ότι σε βάθος χρόνου, τα σκουπίδια αυτά μπορούν να μεταβληθούν σε δυναμίτες με απρόβλεπτες συνέπειες».

Ο Μίκης αφού αναρωτήθηκε τι θα ήθελε για πέντε λεπτά από τη ζωή του είπε: «Θα ήθελα να ήμουν στον Πύργο Ηλείας, όπου πήγαινα γυμνάσιο και κάθε βράδυ, μετά το φαγητό παρουσίαζα στους γονείς μου, τα τραγούδια που είχα γράψει. Κι αν ήταν και βαλς το χόρευαν κιόλας η μαμά και ο μπαμπάς». 

Ο Χάρος είναι φιλαράκος μου είπε ο μεγάλος συνθέτης... σας αποχαιρετώ. Δυστυχώς δεν θα μπορέσω να σας καλέσω στην κηδεία μου»!

 

---

Τρία σημεία,  αποτελούν  τα θεμελιώδη πολιτικά κεφάλαια του βιβλίου του.

Το πρώτο σημείο είναι η πρόταση την οποία έχει διατυπώσει να κηρύξει η Ελλάδα ουδετερότητα σε ό,τι αφορά την παρουσία της στο διεθνές περιβάλλον: «Η μακραίωνη πορεία της χώρας, από τα χρόνια των Βαυαρών, οι οποίοι ήταν οι πρώτοι που εγκατέστησαν και καθιέρωσαν μια ξενόδουλη πολιτική τάξη, μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή και την τωρινή περίοδο, έχει αποδείξει ότι οι ξένοι θέλουν να μας εκμεταλλευτούν, εποφθαλμιώντας τον τεράστιο φυσικό μας πλούτο. Όσο κι αν προσπάθησαν οι Έλληνες, από τον Καποδίστρια, μέχρι την Εθνική Αντίσταση και τη Μάχη της Κρήτης, να πουν όχι στους ξένους, το αποτέλεσμα ήταν πάντοτε ακριβώς το αντίθετο. Γι αυτό κι έχω προτείνει να κηρύξουμε ουδετερότητα βασιζόμενοι σε δύο πράγματα που έχουμε ήδη κατακτήσει: τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, που μπορούν να καταστήσουν την Ελλάδα παγκόσμιο κέντρο ειρήνης».

Το δεύτερο σημείο στο οποίο στάθηκε ο Μ. Θεοδωράκης, μιλώντας για το βιβλίο του, είναι το ζήτημα του ελεύθερου χρόνου στις σύγχρονες κοινωνίες: «Ο ελεύθερος χρόνος είναι κάτι εντελώς αναγκαίο για την εποχή μας, αλλά ο μόνος τρόπος για να τον διεκδικήσουμε είναι να μετασχηματιστούν οι πολεμικές βιομηχανίες σε βιομηχανίες ειρήνης. Κανείς, παρόλα αυτά, δεν μοιάζει να ενδιαφέρεται για κάτι τέτοιο. Και καλά ως προς τους βιομηχάνους και τα κράτη, που θέλουν να κρατήσουν στο απυρόβλητο τα συμφέροντά τους. Τι κάνουν, ωστόσο, γι αυτό η Αριστερά, τα συνδικάτα και οι ίδιοι οι εργάτες»;


πηγές ΑΠΕ , thetoc.gr

Στις 20 φτωχότερες περιφέρειες της Ευρωπαϊκής Ένωσης συγκαταλέγονται οι περιφέρειες της Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, της Ηπείρου και της Δυτικής Ελλάδας σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα.

Συνολικά 11 ελληνικές περιφέρειες βρίσκονταν το 2015 κάτω από το 75% του μέσου κοινοτικού κατά κεφαλήν ΑΕΠ, σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα. Στα κράτη – μέλη της Ε.Ε., το κατά κεφαλήν ΑΕΠ το 2015 κυμάνθηκε από 29% σε περιφέρεια της Βουλγαρίας έως 580% στο κέντρο του Λονδίνου.

Όσον αφορά την Ελλάδα, το 2015, το μέσο κατά κεφαλήν Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (εκφρασμένο σε όρους αγοραστικής δύναμης) διαμορφώθηκε στο 68% του μέσου κοινοτικού. Μόνο η Αττική (93% του κοινοτικού ΑΕΠ) και το Νότιο Αιγαίο (76%) κατέγραψαν κατά κεφαλήν ΑΕΠ άνω του 75% του κοινοτικού.

Το χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ελλάδα, το 2015 σημειώθηκε στις Περιφέρειες της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και στην Ήπειρο (48%). Ακολουθούν η Δυτική Ελλάδα (50%), η Θεσσαλία (51%), η Κεντρική Μακεδονία και το Βόρειο Αιγαίο (52%), η Πελοπόννησος (56%), η Στερεά Ελλάδα και η Κρήτη (58%), η Δυτική Μακεδονία και τα Ιόνια Νησιά (63%).

Ανάμεσα στις φτωχότερες περιφέρειες της Ε.Ε. βρίσκονται, επίσης, πέντε περιφέρειες της Βουλγαρίας και της Πολωνίας, τέσσερις περιφέρειες της Ρουμανίας, δύο της Ουγγαρίας και μία υπερπόντια περιφέρεια της Γαλλίας. Το χαμηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ σημειώνεται στο Σεβεροτσαπάτεν της Βουλγαρίας (29% του κοινοτικού).

Οι περιφέρειες με το υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στην Ε.Ε. είναι το κέντρο του Λονδίνου (580% του κοινοτικού), το Λουξεμβούργο (264%), το Αμβούργο (206%) και οι Βρυξέλλες (205%).



πηγή ergasianet.gr

Τους τελευταίους μήνες γίνεται προσπάθεια να βρεθεί μια ‘’βιώσιμη’’ συμφωνία μεταξύ της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και των “θεσμών” της Ευρωπαικής Ένωσης.
Η κυβέρνηση από την μία να κάνει συνεχώς εκπτώσεις και να καταπατάει μία, μία τις κόκκινες γραμμές που έχει βάλειστο όνομα ενός έντιμου συμβιβασμού και οι ‘’θεσμοί’’ από την άλλη να ζητούν ακόμα μεγαλύτερες περικοπές μισθών και συντάξεων, περισσότερους φόρους μέχρι την τελική εξαθλίωση του ελληνικού λαού. Αποκορύφωμα αυτής της διαπραγμάτευσης είναι το δημοψήφισμα που ανακοινώθηκε από την κυβέρνηση στις 5 Ιουλίου 2015 με ερώτημα ΝΑΙ ή ΌΧΙ στην συμφωνία που προτείνουν οι θεσμοί μιας και η πολιτική της κυβέρνησης «πάση θυσία στο Ευρώ» απέτυχε παταγωδώς.

Από την εμπειρία μας σαν εστιακοί φοιτητές αναγνωρίζουμε ότι σε περίπτωση συμφωνίας με την ΕΕ θα μειωθούν κι’ άλλο τα λιγοστά χρήματα που δίνονται για την μέριμνα του πανεπιστημίου, για την παιδεία συνολικά, για την υγεία, τα ελάχιστα χρήματα που παίρνουν οι οικογένειες μας. Χιλιάδες φοιτητές θα αναγκαστούν να παρατήσουν τις σπουδές τους και όσοι συνεχίσούν θα σπουδάζουν σε ρημαγμένα πανεπιστήμια χωρίς καθηγητές και υποδομές.
Όσο αφορά την αγορά εργασίας η ανεργία θα παραμείνει στο 60%, θα δουλεύουμε σχεδόν τσάμπα με ελαστικές σχέσεις εργασίας, χωρίς ασφάλεια και σύνταξη στα 67.

Σαν σύλλογός εστιακών φοιτητών καλούμε τον κόσμο να ψηφίσει ΟΧΙ σε αυτή την συμφωνία που προτείνουν οι θεσμοί αλλά να πει ΟΧΙ σε οποιαδήποτε συμφωνία με του Δανειστές.
Μια ψήφος όμως με έναν ναι η όχι όμως δεν είναι αρκετή.
Δεν πρέπει κάνουμε ούτε βήμα πίσω.
Όλοι να βγούμε στους δρόμους, στους χώρους δουλείας, στις πλατείες και να διεκδικήσουμε κατάργηση των μνημονίων (κάτι που θα έπρεπε να είχαν κάνει εδώ και καιρό μιας και αυτό ψήφισε ο λαός στις 25 Γενάρη), έξοδο από την ευρωπαική ένωση και το ευρώ μιας και το μόνο που κάνουν είναι να προασπίζουν τα συμφέροντα τον τοκογλύφων χωρίς να ενδιαφέρονται για τις ανθρώπινες ζωές που καταστρέφουν.
Διαγραφή του χρέους, το οποίο δεν δημιουργήσαμε εμείς και δεν μπορούμε να το πληρώσουμε, ώστε τα λεφτά αυτά να πάνε στην παιδεία, υγεία, μισθούς, συντάξεις.
Κρατικοποίηση των τραπεζών και των τομέων κλειδιών της οικονομίας κάτω από εργατικό έλεγχο ώστε να έχουμε ανάπτυξη της παραγωγής και εξάλειψη της ανεργίας.




Σ' ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ Σ' ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
 ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ

«Η απόφαση για τη Μανωλάδα είναι μεγάλη νίκη. Αλλά η «Μανωλάδα» συνεχίζεται και στη Θήβα, στο Άργος, στην Άρτα και σε διάφορα μέρη της Ελλάδας», είπε ένας από τους δικαιωμένους, αλλοδαπούς εργάτες γης.

Καταδικαστική απόφαση για «καταναγκαστική εργασία στις φυτείες φράουλας στη Μανωλάδα», εξέδωσε την Πέμπτη 30 Μάρτη το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) στο Στρασβούργο. Η απόφαση αφορά 42 προσφεύγοντες που είναι υπήκοοι του Μπαγκλαντές, ζουν στην Ελλάδα· η δε καταγγελίας τους είχε γίνει το 2013.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΔΑΔ, οι προσφεύγοντες οι οποίοι δεν είχαν άδεια εργασίας, είχαν προσληφθεί από τον Οκτώβριο του 2012 έως τον Φεβρουάριο του 2013 για να συλλέξουν φράουλες σε αγρόκτημα στη Μανωλάδα. Τους είχαν υποσχεθεί μισθό 22,00 ευρώ για επτά ώρες εργασίας, και 3,00 ευρώ για κάθε ώρα υπερωρίας. Δούλεψαν καθημερινά από τις 7 το πρωί έως τις 19 το βράδυ υπό την επίβλεψη των ένοπλων φρουρών. Ζούσαν σε πρόχειρες παράγκες χωρίς τουαλέτες ή τρεχούμενο νερό.

Με ομόφωνη απόφασή του το ΕΔΑΔ αναγνώρισε ότι υπήρξε παραβίαση του Α.4.2 της ΕΣΔΑ (απαγόρευση των καταναγκαστικών έργων). Έκρινε ότι η κατάσταση των προσφευγόντων αποκάλυπτε εμπορία ανθρώπων και καταναγκαστική εργασία, με δεδομένο ότι η εκμετάλλευση μέσω της εργασίας αποτελεί «μια πτυχή εμπορίας». Έκρινε επίσης ότι τοκράτος παρέβη τις υποχρεώσεις του προκειμένου να αποτρέψει την εμπορία ανθρώπων, να προστατέψει τα θύματα, να διερευνήσει αποτελεσματικά τα διαπραχθέντα αδικήματα και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους.

Απόφαση – σταθμός

Η απόφαση του ΕΔΑΔ κατά της Ελλάδας, για την υπόθεση της καταναγκαστικής εργασίας αλλοδαπών στις φυτείες φράουλας στη Μανωλάδα, το 2012, συνιστά «απόφαση-σταθμό» για παρόμοιες συνθήκες καταναγκαστικής εργασίας, που δυστυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Όπως μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ, αυτά ανέφεραν σε συνέντευξη Τύπου, οι νομικοί των οργανώσεων «Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες» και «Open Society Justice Initiative» που εκπροσώπησαν τους εργάτες. Η απόφαση του ΕΔΑΔ, συνιστά «την πιο σημαντική απόφαση που έχει εκδοθεί ποτέ για τα ανθρώπινα δικαιώματα των εργατών, τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την υπόλοιπη Ευρώπη» εκτίμησαν.

Ο δικηγόρος Βασίλης Κερασιώτης εξήγησε ότι έγιναν πολλές παραλήψεις στο στάδιο της προδικασίας: «Είχαμε μια αποτυχημένη απόφαση, και ο Άρειος Πάγος, που θα μπορούσε να ασκήσει αναίρεση, δεν το έκανε» σημείωσε. Οι συνήγοροι είχαν ζητήσει ψυχολόγους, δικονομικές εγγυήσεις, αλλά το δικαστήριο αρνήθηκε, κρίνοντας πως δεν μπορούσαν να εφαρμοσθούν σε αυτό το στάδιο της δίκης. Αξίζει δε, να σημειωθεί, πως ο διερμηνέας που είχε επιλεγεί, είχε καταθέσει παράλληλα ως μάρτυρας υπεράσπισης των κατηγορουμένων εργοδοτών. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, που επικαλέστηκε ο δικηγόρος, οι ελληνικές Αρχές γνώριζαν πως στα χωράφια απασχολούνταν παρατύπως διαμένοντες αλλοδαποί. Οι αστυνομικοί «καλούσαν τους τσιφλικάδες της περιοχής να καταβάλουν τα δεδουλευμένα» ανέφερε ο Β. Κερασιώτης, ενώ ακόμα και οι δικαστές παραδέχθηκαν πως «οι πάντες ήταν στο έλεος των αγροτών».

Χορήγηση άδειας εργασίας και άδειας παραμονής για να προστατευτούν από εκβιασμούς

Το αίτημα που θέτουν τώρα προς την ελληνική κυβέρνηση, τόσο οι δικηγόροι Βασίλης Κερασιώτης και Σάιμον Φοξ, όσο και οι ίδιοι οι εργάτες γης, είναι η νομιμοποίησή τους με άδεια εργασίας – ώστε οι εργοδότες να μην μπορούν να τους εκβιάζουν και να τους εκμεταλλεύονται επειδή δεν έχουν χαρτιά και άδεια παραμονής – για να είναι σε θέση να ταξιδεύουν στην πατρίδα τους και να επιστρέφουν.

Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου εργάτες τόνισαν πως επιθυμούν την νομιμοποίηση τους για να προστατευτούν από τις παρανομίες των εργοδοτών. Μάλιστα, ένας ανέφερε χαρακτηριστικά το εξής: «Η απόφαση για τη Μανωλάδα είναι μεγάλη νίκη. Αλλά η “Μανωλάδα” συνεχίζεται και στη Θήβα, στοΆργος, στην Άρτα και σε διάφορα μέρη της Ελλάδας».

Σε όλους όσοι προσέφυγαν στο ΕΔΔΑ επιδικάστηκε αποζημίωση συνολικά 588.000 ευρώ, ποσό που αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ποσά που έχει αποφασίσει ποτέ το συγκεκριμένο δικαστήριο. Αντιστοιχεί σε 16.000 ευρώ για καθέναν που συμμετείχε στη διαδικασία ενώπιον του ποινικού δικαστηρίου, και 12.000 ευρώ για τους υπόλοιπους προσφυγόντες για το σύνολο των βλαβών που τους προκλήθηκαν. Επίσης, το δικαστήριο τους αναγνώρισε 4.363,64 ευρώ συνολικά για τα δικαστικά έξοδα.

Σε τρεις μήνες από σήμερα, όταν η απόφαση καταστεί οριστική από την Επιτροπή Υπουργών των κρατών-μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, η χώρα θα μπει σε επιτήρηση, ώστε να εφαρμοστεί η απόφαση.

Συνήγορος Πολίτη

Υπενθυμίζεται πως το 2013 ο Συνήγορος του Πολίτη είχε αποστείλει επιστολή στην κυβέρνηση, «με αφορμή δημοσιεύματα σχετικά με την εκτεταμένη εκμετάλλευση και κρούσματα ένοπλης βίας κατά οικονομικών μεταναστών σε καλλιέργειες φράουλας». Η ανεξάρτητη Αρχή είχε ζητήσει την άμεση, συντονισμένη και αποτελεσματική παρέμβαση των αρμόδιων δημόσιων φορέων (αστυνομία, επιθεώρηση εργασίας, ΙΚΑ, ΟΓΑ) και της τοπικής κοινωνίας.

Η υπόθεση «ματωμένες φράουλες»

Η απόφαση του ΕΔΔΑ αφορά 42 προσφυγόντες που είναι υπήκοοι του Μπαγκλαντές και ζουν στην Ελλάδα, οι δε καταγγελίες τους είχαν γίνει το 2013. Σύμφωνα με τα στοιχεία του δικαστηρίου, οι προσφυγόντες που δεν είχαν άδεια εργασίας, είχαν προσληφθεί από τον Οκτώβριο του 2012 έως τον Φεβρουάριο του 2013 για να συλλέξουν φράουλες σε αγρόκτημα στη Μανωλάδα.

Δούλευαν καθημερινά από τις εφτά το πρωί έως τις εφτά το βράδυ υπό την επίβλεψη ένοπλων φρουρών. Ζούσαν σε πρόχειρες παράγκες χωρίς τουαλέτες ή τρεχούμενο νερό. Το πρώτο τρίμηνο του 2013, οι εργάτες προχώρησαν σε απεργία, απαιτώντας την καταβολή των απλήρωτων μισθών τους.

Οι εργοδότες δεν τους έδωσαν τα χρήματα που τους χρωστούσαν και αντ’ αυτού προσέλαβαν άλλους εργάτες, επίσης από το Μπαγκλαντές. Ενώ οι απλήρωτοι εργάτες ζητούσαν για μια ακόμη φορά τα δεδουλευμένα τους, ένας από τους ένοπλους φρουρούς άρχισε να τους πυροβολεί, τραυματίζοντας σοβαρά 30 εργαζόμενους. Η υπόθεση έγινε γνωστή με την ονομασία «ματωμένες φράουλες».

Το Κακουργιοδικείο Πάτρας αθώωσε τους εργοδότες για την κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων, με το σκεπτικό πως, για να ευσταθεί η κατηγορία της εμπορίας ανθρώπων (trafficking), οι εν λόγω άνθρωποι έπρεπε να ήταν αλυσοδεμένοι, ενώ καταδίκασε τον ένοπλο φρουρό και έναν από τους εργοδότες για πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης και παράνομη χρήση όπλων.


πηγή ergasianet.gr

«...Ο Μπελογιάννης μάς έμαθε άλλη μια φορά πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.
Μ' ένα γαρίφαλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.
Μ' ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώνει...»
(Γ. Ρίτσος, «Ο άνθρωπος με το γαρίφαλο», 30/3/1952)

Συμπληρώνονται σήμερα 65 χρόνια από την δολοφονία του Νίκου Μπελογιάννη του ήρωα Κομμουνιστή, ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, που ήρθε με κομματική αποστολή στην Ελλάδα, μετά την ήττα του ΔΣΕ, για την ανασυγκρότηση των παράνομων Οργανώσεων του ΚΚΕ. Ακολούθησε η σύλληψή του, τα βασανιστήρια, η παλικαρίσια στάση του, οι δίκες και οι καταδίκες σε θάνατο, παρά το τεράστιο κύμα συμπαράστασης που αναπτύχθηκε σε όλο τον κόσμο.

Δεν λιγοψύχησε λεπτό. Μέχρι τελευταία στιγμή παρότι ήξερε ότι το σύστημα που αντιπαλεύει θα τον οδηγήσει στον θάνατο έμεινε πιστός στις αρχές και στα ιδανικά του. Στην τελευταία του επιστολή, πριν την εκτέλεσή του, ο Νίκος Μπελογιάννης είχε βάλει τίτλο τη φράση «That is the question».
Και κάτω από τον τίτλο παρουσίαζε την κατάσταση στο δικαστικό σύστημα εκείνης της περιόδου, η οποία ήταν τέτοια που θα έκανε ακόμα και τους θεούς του Ολύμπου να πάνε αλλού να δικαστούν. Το λογοπαίγνιο χρησιμοποιήθηκε σαν εισαγωγή σε μια ανάλυση που έδειχνε πως η αστική τάξη μπορεί να είναι ανεκτική απέναντι σε κάθε έγκλημα αλλά είναι αμείλικτη όταν πρόκειται να χτυπήσει την ίδια την αμφισβήτηση της εξουσίας της. Αντίγραφο της επιστολής παραχωρήθηκε στην προχθεσινή εκδήλωση από το Αρχείο του ΚΚΕ στον δήμο Αμαλιάδας για τη λειτουργία του Μουσείου «Νίκος Μπελογιάννης». Μαζί έχουν παραχωρηθεί και σημειώσεις που κράταγε ο Νίκος Μπελογιάννης κατά την διάρκεια της δίκης του.

Στο τελευταίο του γράμμα διαβάζουμε:

«Αντί για καριέρα - και μπορούσα εύκολα να δημιουργήσω τέτοια - προτίμησα μια ζωή γεμάτη διωγμούς, στερήσεις, πείνα και δάκρυα.

Οι Γερμανοί και Ιταλοί κατακτητές με έκλεισαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Κατάφερα να φύγω και τους πολέμησα μ' όλη μου τη δύναμη με διάφορες μονάδες του απελευθερωτικού στρατού. Μετά την απελευθέρωση συνέχισα τον αγώνα μου.

Συγχρόνως εχρημάτισα διευθυντής στο πολιτικό οικονομικό περιοδικό Ελεύθερος Μωρηάς. Η ανάπ. του 1945 μούδωσε την δυνατότητα να συνεχίσω διάφορες μελέτες μου και να γράψω και δύο βιβλία. Την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας και Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, που όμως είναι ακόμα ανέκδοτα γιατί οι νέοι διωγμοί εμπόδισαν την έκδοσή τους. Από το τέλος του 1946 με καταδιώκουν πάλι. Η οικογ. όλη εξοντώνεται. Και τώρα η ίδια τύχη περιμένει και μένα…..»

Στο ίδιο σημείωμα βλέπουμε στο υστερόγραφο να αναφέρει «ίσως όταν το διαβάζετε να μη ζω»

Ο Μπελογιάννης έκανε το καθήκον του. Τίμησε τους νεκρούς των εργατικών αγώνων του μεσοπολέμου, του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ, των αγώνων για τα κοινωνικά δικαιώματα, ήταν άξιος συνεχιστής τους, υπηρέτησε την κοινωνική πρόοδο για το λαό συνολικά. Γι' αυτό δεν είναι ήρωας μόνο για το ΚΚΕ. Ο ηρωισμός του, το παράδειγμά του, σε περίοδο ήττας του εργατικού - λαϊκού κινήματος, δείχνει πώς ανοίγει ο δρόμος, κρατιέται η φλόγα αναμμένη και στις πιο σκοταδιστικές περιόδους.

Ο Μπελογιάννης ζει, γιατί το κίνημα που τον έθρεψε και τον διαπαιδαγώγησε, ζει και αναπτύσσεται. Μέσα σ' αυτό το κίνημα, σ' αυτό το Κόμμα, το ΚΚΕ, έμαθαν όλοι οι «Μπελογιάννηδες» να παλεύουν «χωρίς ύπνο και ξεκούραση, για να φτιάξουν έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων».

Αυτές τις μέρες και με αφορμή τα εγκαίνια του μουσείου Μπελογιάννη στην Αμαλιάδα – το αναφέρω «Μουσείο» παρότι δεν έχει ακόμα θεσμοθετηθεί γιατί αυτός πρέπει να είναι ο στόχος μας – έχουν γραφτεί πολλά και από πολλούς. Από ανθρώπους που ποτέ δεν έζησαν μαζί του, από ανθρώπους που είναι η πολιτική συνέχεια αυτών που τον εκτέλεσαν και από ανθρώπους που μέχρι πριν από το εκτελεστικό απόσπασμα δεν ίδρωνε το αυτί τους για την εκτέλεση του. Έχουν ονοματεπώνυμο(Μιχάλης Κύρκος, Πασαλίδης κ.α. πρόγονοι ΟΛΟΙ του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ) αυτοί που αρνήθηκαν με σθένος την υποψηφιότητα του και την εκλογή του ως βουλευτή της ΕΔΑ.

Ο Νίκος Μπελογιάννης μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του πάλεψε για τα δικαιώματα της εργατικής τάξης. Απέναντι σε όλους αυτούς που «θυμήθηκαν» το Ν. Μπελογιάννη και δεν διστάζουν τώρα να τον «τιμούν» τάχα ως «ανοιχτό μυαλό» κόντρα στα «παρωχημένα του ΚΚΕ» (απέναντι στη μέγιστη υποκρισία για την υπόκλιση στον καπιταλισμό και την απεμπόληση του δίκιου της εργατικής τάξης), παραθέτω τα ίδια τα λόγια του Ν. Μπελογιάννη στην πρώτη του δίκη, το Νοέμβρη του 1951:

«...Η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του... Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ' αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».

Σήμερα η ταξική πάλη μπορεί να μην απαιτεί θυσίες σαν του Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Απαιτεί όμως θυσίες από τις ατομικές υποχρεώσεις» του τρόπου ζωής μιας άχαρης καπιταλιστικής καθημερινότητας, που πασχίζει να επιβάλει ως πραγματικότητα ατομικά πρότυπα και αξίες, έτσι που να ορθώνονται εμπόδια στην οργανωμένη δράση. Και ειδικά στις μέρες μας γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι σε περιόδους δυσκολιών, πολύτιμες υπηρεσίες στον αντίπαλο προσέφεραν τότε και προσφέρουν πάντα οι ριψάσπιδες του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Το Σάββατο 01/04/17,  καλεσμένος του Σπύρου Αραβανή στη δεύτερη ώρα της εκπομπής (18.00-19.00) «Ποιείν Radio» της ERTopen ο συνθέτης και καθηγητής μουσικής και θεατρικού τραγουδιού Χρίστος Θεοδώρου με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του δίσκου «Καρδιά μισή», εκδ. Μικρή Άρκτος, 2017 στο οποίο μελοποιεί ποιήματα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, του Ζαχαρία Παπαντωνίου, της Διαλεκτής Ζευγώλη- Γλέζου και στίχους των Μιχάλη Γελασάκη και Πάνου Σουρούνη.  Ερμηνεύουν οι  Ρίτα Αντωνοπούλου, Πολυξένη Καράκογλου, Μαρία Παπαγεωργίου, Έλενα Παπανικολάου, Χριστίνα Μαξούρη, Βικτωρία Ταγκούλη και η Nalyssa Green.

Συντονιστείτε στην ERTopen στους 106.7 στα fm στην Αττική και διαδικτυακά σε ολόκληρο τον κόσμο στην ιστοσελίδα www.ertopen.com ή στο live24.gr.

Για τη συμμετοχή σας! Μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα 210 6002909-10 ή να στείλετε αποστολή SMS γράφοντας: 

1Π(κενό) και μετά το ΜΗΝΥΜΑ στο 54045

«ΕΟΚ/ΕΕ, 60 χρόνια είναι αρκετά!»


Αυτό ήταν το θέμα της εκπομπής «Ράδιο Παντιέρα»  που μεταδόθηκε από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTopen το απόγευμα τηςΤετάρτης 29 Μαρτίου 2017.

Με αφορμή την «επέτειο» της συμπλήρωσης 60 χρόνων από την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας (ΕΟΚ) και την υπογραφή της ιδρυτικής της συνθήκης στη Ρώμη τον Μάρτη του 1957, είχαμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση στο στούντιο της ERTopen με δύο καλεσμένους μας:

-τον Πλάτωνα Μαυρομμάτη, αρχιτέκτονα – μηχανικό στον ΔΕΔΔΗΕ,
και
-τον Στέλιο Μαρίνη, μαθηματικό, μουσικό και μέλος της Πρωτοβουλίας Αγώνα για την αποδέσμευση από την Ε.Ε.  «ΔιΕΕξοδος».

Αφορμή για την εκπομπή, ήταν και η εκδήλωση που διοργανώνει η «ΔιΕΕξοδος» Νοτιοδυτικής Αθήνας το Σάββατο 1 Απριλίου στην Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης με ομιλητές τον γεωπόνο Ηλία Κάνταρο και τον Πλάτωνα Μαυρομμάτη με θέμα: Θα πεινάσουμε αν βγούμε από την ΕΕ; Οι συνέπειες της εξόδου από την ΕΕ σε Αγροτοδιατροφικό & Ενέργεια

-Θα πεινάσουμε αν βγούμε από την ΕΕ;

-Θα έχουμε ρεύμα;

-Ποιες θα είναι οι συνέπειες ενδεχόμενης εξόδου από την ΕΕ, αν αυτή αποφασιστεί από το λαό και επιβληθεί από ένα πλατύ ενωτικό κίνημα σε φιλολαϊκή κατεύθυνση;

-Ποιες θα είναι οι συνέπειες για τους εργαζόμενους και την κοινωνία από τηνπαραμονήτης χώρας σε αυτή τη λυκοσυμμαχία;

-Θα πεινάσουμε ανπαραμείνουμεστην ΕΕ; Πόσοι θα έχουμε ρεύμα;

-Ποιες είναι οι επιταγές της ΕΕ για την Παιδεία;

-Τι σημαίνει για την ελληνική κοινωνία η «Ευρώπη των πολλών ταχυτήτων;»

-Ευρωλαγνεία και αντιδραστικός ευρωσκεπτικισμός: Ποιος είναι ο τρίτος δρόμος;

-Την ώρα που οι ηγετικοί παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης κάνουν τους απολογισμούς και τους σχεδιασμούς τους, μήπως ήρθε η ώρα να κάνουμε και οι εργαζόμενοι τους δικούς μας;

Σε κάποια από αυτά τα ερωτήματα επιχειρήσαμε να δώσουμε απαντήσεις με τους δύο καλεσμένους μας.

Στην παρουσίαση της εκπομπής ήταν ο Νίκος Ξηρουδάκης. Στην τεχνική επιμέλεια και τη ρύθμιση του ήχου, ο Παναγιώτης Ζέκιος.


H εκπομπή «Ράδιο Παντιέρα» μεταδίδεται από το ελεύθερο ραδιόφωνο της ERTopen κάθε Τετάρτη απόγευμα, από τις 18.00 μέχρι τις 19.00 στους 106,7 στα fm στην Αττική, καθώς και μέσω του διαδικτυακού ραδιοφώνου της ertopen.com.

Το πρόγραμμα αναμεταδίδεται από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Εργατικού Κέντρου της Εύβοιας στους 96,5, στα Χανιά στους 1134 χιλιόκυκλους στα μεσαία καθώς και από διάφορους άλλους σταθμούς της Ελλάδας.

Ακούστε στα τρία βίντεο που ακολουθούν ολόκληρη τη συζήτηση που είχαμε με τους δύο καλεσμένους μας. Η έναρξη της εκπομπής με το σύντομο δελτίο ειδήσεων δεν περιλαμβάνεται στο ηχητικό απόσπασμα.
Tα video εδώ: pandiera

• Έξι χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, το βιβλίο-ντοκουμέντο επανεκδόθηκε και βρίσκεται ήδη στις προθήκες των βιβλιοπωλείων

Το «Απουσιολόγιο του Χρόνου» είναι ένα οδοιπορικό σε μια ξεχασμένη Ελλάδα.
Τότε που τα μπουλούκια των μαστόρων γύριζαν την Ελλάδα και έφτιαχναν σχολεία, εκκλησιές και γεφύρια. Τότε που οι μαθητές περπατούσαν έως και δυο ώρες ξυπόλητοι κάθε πρωί και τα πόδια τους μάτωναν μέχρι να φτάσουν στο σχολείο. Τότε που ο δάσκαλος κοιμόνταν σε ένα μικρό καμαράκι παρέα με το αχνό φως του φιτιλιού.

Μέσα από μια επιτόπια έρευνα που κράτησε περισσότερο από δέκα χρόνια, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Θωμάς Σίδερης ανακάλυψε ερειπωμένα σχολικά κτίρια σε άδεια και ξεχασμένα χωριά της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Τα περισσότερα από αυτά τα σχολεία χτίστηκαν την πρώτη δεκαετία του περασμένου αιώνα έως και τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια με προσωπική εργασία και φροντίδα των κατοίκων των χωριών. Οι ίδιοι κουβάλησαν τις πέτρες, οι ίδιοι μάζεψαν τα χρήματα για να πληρώσουν τους ανθρώπους της πέτρας και οι ίδιοι ύστερα φρόντιζαν για τα έξοδα συντήρησης και λειτουργίας του. Οι ίδιοι οι κάτοικοι πλήρωναν πολλές φορές και τον δάσκαλο. Έτσι, δίπλα από τα επίσημα προγράμματα ανέγερσης σχολικών κτιρίων από το ελληνικό κράτος, υπάρχει πάντα η συλλογική προσπάθεια των Ελλήνων για την εκπαίδευση των παιδιών τους, πέρα και έξω από τη δράση «ευεργετών» και «εθνοσωτήρων».

Το «Απουσιολόγιο του Χρόνου» είναι ένα βιβλίο-ντοκουμέντο που φέρνει στο φως αποκαλυπτικά στοιχεία. Όπως για παράδειγμα:

• Γιατί τα σχολεία που ανεγέρθηκαν στις αρχές του περασμένου αιώνα ονομάζονται «σχολεία Συγγρού» αφού τα ποσά που προβλέπονταν στη διαθήκη του Ανδρέα Συγγρού για την οικοδόμηση σχολείων βρέθηκαν άθικτα στην Εθνική Τράπεζα;

• Τι απέγιναν οι πόροι από τα Ταμεία Εκπαιδευτικής Πρόνοιας που δημιουργήθηκαν στον Μεσοπόλεμο αφού κανένα κονδύλι των Ταμείων δεν διατέθηκε για την ανέγερση και συντήρηση σχολείων;

• Αποπληρώθηκε ποτέ το υπέρογκο δάνειο που συνήψε η ελληνική κυβέρνηση στις αρχές της δεκαετίας του 1930 προκειμένου να εφαρμόσει το σχολικό κτιριακό πρόγραμμα εκείνης της περιόδου;

Η ιστορική έρευνα όμως αποκαλύπτει και μια άλλη πλευρά: συγκλονιστικές ιστορίες δασκάλων που θυσίασαν τη ζωή τους για τους μαθητές τους. Ο Βασίλης Μπουρνάκης στη Σίταινα Αρκαδίας και ο Θωμάς Μπαρμπαγιάννης στην Κοκάλα Λακωνίας είναι δυο μόνο από τους αμέτρητους δασκάλους που τα ονόματά τους δεν θα μπουν ποτέ στο “Απουσιολόγιο του Χρόνου” γιατί θα υπάρχουν πάντα στη συλλογική μνήμη.

Απόσπασμα από το Οπισθόφυλλο:

«Οι άνθρωποι, για να φτιάξουν τα σχολεία τους, ξερίζωσαν τις πέτρες του τόπου τους. Κι όταν πια τα έχτισαν, ξεριζώθηκαν από τον τόπο τους, κουβαλώντας ο καθένας τους κάτι από το βάρος των πέτρινων χρόνων της μετεμφυλιακής Ελλάδας. Η οδοιπορία στα έρημα διδακτήρια των Ελλήνων δεν είναι μια περιήγηση στο νεκρό χρόνο, ούτε και μια καταγραφή των παροπλισμένων σχολικών κτιρίων. Πολύ περισσότερο δεν είναι μια σύληση των θραυσμάτων της μνήμης. Η οδοιπορία μας αυτή είναι μια ευκαιρία να ξανασυναντήσουμε πάλι τους ανθρώπους που μας έλειψαν…»

Για περισσότερες πληροφορίες για το βιβλίο αλλά και για την άμεση αποστολή του, επικοινωνήστε με τον συγγραφέα: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Την Κυριακή 26/03/2017 προβήκαμε σε στάση εργασίας στην ΕΡΤ2 για να μη μεταδοθεί η προγραμματισμένη προβολή της Χρυσής Αυγής.
Η στάση έγινε σε συνέχεια της απόφασης της ΠΟΣΠΕΡΤ και της ανοιχτής επιστολής μας προς τη Διοίκηση της ΕΡΤ στις 24/02/2017, στην οποία δηλώναμε ρητά και κατηγορηματικά ότι κάθε φορά που θα προγραμματίζεται από την ΕΡΤ προβολή της εγκληματικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής, θα πραγματοποιούσαμε στάσεις εργασίας κατά τη διάρκεια αυτής της προβολής, ούτως ώστε όποια ώρα και αν ήθελε προγραμματιστεί μετάδοση, αυτή να μην μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Κάναμε πράξη, ως οφείλαμε να κάνουμε, τις αποφάσεις των συλλογικών θεσμικών οργάνων των εργαζομένων για μη προβολή της Χ.Α. και θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε αυτή την επιλογή.

Οι απειλές αυτής της φασιστικής οργάνωσης, μέσω του κομματικού της τύπου, δεν μας φοβίζουν και δεν μας τρομάζουν.

Δεν θα μένουμε απαθείς και θα αποτρέπουμε να δίνεται βήμα προβολής και ξεπλύματος εγκληματικών συμμοριών με τάγματα εφόδου και δολοφόνων, που θέλουν να χρησιμοποιούν την ΕΡΤ σαν άλλοθι την ίδια ώρα που την κατηγορούν σαν ανύπαρκτη.

Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ συνεχίζουν τον αγώνα για μια ΕΡΤ της κοινωνίας και του λαϊκού κινήματος και θα δίνουν πάντα αυτόν τον αγώνα για το ρόλο και το χρέος της ενάντια στο φασισμό, τον ρατσισμό και τη μισαλλοδοξία.

Αποφασιστικά συνεχίζουμε.

Από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε κρίση στα ΜΜΕ, τηλεόραση και ραδιόφωνο, η ΠΟΣΠΕΡΤ στέκεται δυναμικά αλληλέγγυα στους συναδέλφους μας εργαζόμενους στα ιδιωτικά ΜΜΕ που εδώ και πολύ καιρό ζουν την απόλυτη ανθρωποφαγία και εργάζονται, όσοι εργάζονται, μέσα στην ανασφάλεια, το ψέμα, την απληρωσιά και τη μη τήρηση των εργασιακών δικαιωμάτων τους από τους μεγαλοϊδιοκτήτες των θαλασσοδανείων, τους εκμαυλιστές των συνειδήσεων και τους στυλοβάτες της διαφθοράς.

Η ΠΟΣΠΕΡΤ στηρίζει τα σωματεία μέλη της σε όλη την Ελλάδα και το δίκαιο του αγώνα τους, όπως και τώρα που η ΕΤΙΤΑ εξήγγειλε νέο γύρο δυναμικών κινητοποιήσεων, διεκδικώντας το αυτονόητο, την άμεση εξόφληση των δεδουλευμένων και την επαναφορά του MEGA στην κανονικότητα.

*Οι εργαζόμενοι του MEGA, απλήρωτοι εδώ και 9 μήνες, συνεχίζουν να εργάζονται χωρίς την αμοιβή τους που θα μπορούσε να τους προσφέρει τα εντελώς απαραίτητα.

*Οι μεγαλομέτοχοι του MEGA συνεχίζουν να αυγαταίνουν την περιουσία τους, να παραμένει η χρηματιστηριακή αξία του λειτουργούντος σταθμού MEGA, να αποπληρώνουν τα δάνειά τους από τα έσοδα του MEGA και τη φιλοτιμία των εργαζομένων, χωρίς κανένα κόστος και «δεν τους καίγεται καρφί» γι’ αυτούς τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους, τους οποίους δυστυχώς τους θεωρούν παράπλευρες απώλειες μπροστά στις σκοπιμότητές τους και τα έσοδά τους.

*Οι τραπεζίτες – γνωστοί εκμεταλλευτές της κοινωνίας – είναι δεδομένο ότι μέσα από την απληστία τους δεν καταλαβαίνουν ότι πυροβολούν τα πόδια τους. Σε λίγο καιρό δεν θα διαχειρίζονται τα έσοδα του σταθμού, γιατί χωρίς αυτούς τους εργαζόμενους, δεν θα υπάρχουν έσοδα.

Το MEGA θα γίνει ένα κουφάρι. Δεν έχουν πάρει το μάθημά τους από το ALTER.

Η ΕΤΙΤΑ γι’ αυτούς τους λόγους ξεκινά παράσταση διαμαρτυρίας και στη συνέχεια θα κλιμακώσει τον αγώνα. Καλεί όλους μας :

την Πέμπτη 30/3 στις 12.00 στις εγκαταστάσεις του ΠΗΓΑΣΟΥ (Μπενάκη 5, Χαλάνδρι) και

την Παρασκευή 31/3 στις 12:00 έξω από την ΜΟΤΟΡ ΟΙΛ (Ηρ. Αττικού 12^Α, Μαρούσι).

Είναι δεδομένη και συνεχής η συμπαράσταση μας σε αυτούς τους εργαζόμενους που αν και απλήρωτοι συνεχίζουν ενάντια στην αναλγησία των μεγαλομετόχων εργοδοτών τους, που μπροστά στα οικονομικά και προσωπικά τους συμφέροντα, χωρίς την ελάχιστη αξιοπρέπεια και ανθρωπιά, θυσιάζουν κάθε αξία, εκτός από την αξία των μετοχών τους.

Καλούμε επίσης την Κυβέρνηση, να αναλάβει αποτελεσματικές πρωτοβουλίες, ώστε να στηρίξει αυτούς τους εργαζόμενους στην πράξη, τονίζοντας ότι αυτοί οι εργαζόμενοι δεν είναι υπεύθυνοι για όλα όσα συμβαίνουν και δεν θα δεχτούν και δεν τους αξίζει να είναι αυτοί και οι οικογένειές τους τα θύματα.

Η ΠΟΣΠΕΡΤ θα σταθεί δίπλα και μαζί με τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους στο MEGA και όπου αλλού χρειαστεί, ενάντια στα συμφέροντα, στις δολοπλοκίες και στα σχέδια των καναλαρχών εργολάβων της ενημέρωσης.

Στηρίζουμε τις όποιες αγωνιστικές κινητοποιήσεις της ΕΤΙΤΑ για το MEGA.

Απαιτούμε άμεσες λύσεις τώρα και πληρωμή δεδουλευμένων.