24ωρη Γενική Απεργία την Τετάρτη 17 Μαΐου 2017

          Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ., στο πλαίσιο της απόφασης του Γενικού Συμβουλίου της 7ης Απριλίου 2017 -για εξάντληση όλων των δυνατοτήτων, προκειμένου η 24ωρη απεργία που αποφάσισε να είναι Γενική- συμμετείχε, με αντιπροσωπεία της, την Πέμπτη 27 Απριλίου 2017, στη σύσκεψη που έγινε στα γραφεία της ΓΣΕΕ, με τη συμμετοχή της ΓΣΕΕ και άλλων κοινωνικών φορέων, με στόχο την πραγματοποίηση 24ωρης Γενικής Απεργίας ενόψει των άδικων και σκληρών μέτρων που ετοιμάζεται να ψηφίσει και να υλοποιήσει η Κυβέρνηση.

Οι φορείς που μετείχαν στη σύσκεψη αποφάσισαν την πραγματοποίηση 24ωρης Γενικής Απεργίας την Τετάρτη, 17 Μαΐου 2017. Σε περίπτωση που η Κυβέρνηση αιφνιδιάσει και φέρει νωρίτερα τα μέτρα για ψήφιση, η ημερομηνία της Απεργίας θα επανακαθοριστεί.

         Σήμερα Τρίτη, 2 Μαΐου 2017, θα συνεδριάσει η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. για να συζητήσει και να αποφασίσει τα μέτρα στήριξης και οργάνωσης της απεργίας.

Ο Γιάνης Βαρουφάκης στην ομιλία του στο κατάμεστο Βελλίδειο ξεκίνησε λέγοντας:

”Δεν είναι τυχαίο που το πρώτο ενιαίο, πανευρωπαϊκό προοδευτικό πολιτικό κίνημα, το DiEM25, διάλεξε την Θεσσαλονίκη ως το λιμάνι που θα δέσει μετά το μεγάλο ταξίδι του που ξεκίνησε στο θέατρο Φόλκσμπουνε του Βερολίνου την 9^η Φεβρουαρίου του 2016.”

Και πραγματικά, η πόλη ”που γέννησε το εργατικό κίνημα της χώρας, η πόλη που έδωσε 12 νεκρούς την Πρωτομαγιά του 1936 για να βάλει φρένο στην επερχόμενη δικτατορία του Μεταξά – πόλη που ο Αβραάμ Μπεναρόγια και οι σύντροφοί του δίδαξαν πως χτίζεται ένα προοδευτικό, πολυπολιτιστικό, πολυγλωσσικό, ενιαίο κίνημα” , η Θεσσαλονίκη, δε μας απογοήτευσε.



Η Θεσσαλονίκη άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά της στο DiEM25. Η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά με κόσμο που ήρθε να ακούσει το μήνυμα του DiEM25, να εκφραστεί, να συμμετέχει, να πυκνώσει τις τάξεις μας.

H εκδήλωση ξεκίνησε με το καταπληκτικό θεατρικό έργο του Γιώργου Μανιώτη σε ερμηνεία του Νίκου Μαγδαληνού με τίτλο “Το δέντρο”. Ένα έργο που μιλάει για όλους αυτούς που περισσέψανε και πετάχτηκαν από το σύγχρονο οικονομικό σύστημα, ένα έργο αιχμηρό που γέμισε με οργή τους θεατές για όλους αυτούς τους ισχυρούς που αντιμετωπίζουν σαν σκουπίδια τους πολίτες.



Στο DiEM25 όμως μετατρέπουμε την οργή μας για την αδικία σε δημιουργική δύναμη. Αυτό ακριβώς έκαναν και οι ομιλίες των μελών μας που ακολούθησαν.

“Δεν ήμουν ούτε 8 χρονών όταν συμμετείχα στην πρώτη μου διαδήλωση εναντίον του πολέμου στη Σερβία … Είμαι εδώ για να μη στερήσω την ελπίδα στο οκτάχρονο παιδί που διαδήλωνε.”

Βασίλης

“Το έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης στη διάρθρωση της Ε.Ε. υπάρχει γιατί ακόμα το ανεχόμαστε.”

Κωνσταντίνα

“Το DiEM25 πρέπει να επιμείνει και να συνεχίσει να επιχειρηματολογεί υπέρ μιας εφικτής και κοινωνικά βιώσιμης διεξόδου της χώρας μας από την ύφεση, την απαξίωση και την υποτίμηση.”

Βλάσης

Ανάμεσα στις ομιλίες των μελών από τη Θεσσαλονίκη παρεμβάλλονταν βιντεοσκοπημένα μηνύματα από όλη την Ευρώπη. Το DSC Βαρκελώνης, ο Σρέτσκο Χόρβατ, ο Μπράιαν Ίνο και όλοι οι σύντροφοι που έστειλαν μηνύματα χειροκροτήθηκαν από τους παρευρισκόμενους σαν να ήταν εκεί.



Ίσως η Ναόμι Κλάιν να συμπύκνωσε στη φράση της:
“Το Όχι δεν αρκεί”

τον προβληματισμό όλων των DiEMers της Ελλάδας που ακόμα εμπνέονται από την Ελληνική άνοιξη του 2015.

Η τελευταία ομιλία ήταν του Γιάνη Βαρουφάκη.

Σχολίασε την κυρίαρχη πολιτική της Ε.Ε. που αποδομεί την Ευρώπη

“Το δόγμα του Σόιμπλε, το δόγμα ότι η δημοκρατία, είναι ένα δικαίωμα, το οποίο το χάνεις όταν έχεις πτωχεύσει,  είναι ο λόγος για την αποδόμηση της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.”

Τόνισε την ανάγκη συντονισμού πανευρωπαϊκά που ήταν και ο λόγος δημιουργίας του DiEM25

“Ο μόνος τρόπος για να πάρουμε τις χώρες μας πίσω, είναι να δουλέψουμε διεθνιστικά… να δημιουργήσουμε ένα τεράστιο πανευρωπαϊκό δημοκρατικό κίνημα.”



Αναφέρθηκε , στις άμεσες κινήσεις που μπορούν και πρέπει να γίνουν για να σταματήσει η ερημοποίηση της χώρας

“Δραστική μείωση όλων των φορολογικών συντελεστών και του σταθερού κόστους της οικονομικής δραστηριότητας

και

Αναδιάρθρωση όλων των χρεών, ιδιωτικών και δημόσιων.”

και που θα υλοποιηθούν μέσα από την αδιαπραγμάτευτη εφαρμογή των έξι βασικών μεταρρυθμίσεων που περιγράφονται αναλυτικά στη Νέα Συμφωνία για την Ελλάδα που παρουσίασε την προηγούμενη μέρα σε συνέντευξη τύπου.

Μίλησε για την αποφασιστικότητα που πρέπει να συνοδεύει το πολιτικό πρόγραμμα του DiEM25

“Αυτή τη φορά τα πράγματα θα είναι διαφορετικά . Γιατί δε θα επαναλάβουμε το λάθος του 2015. Δε θα προσπαθήσουμε να διαπραγματευτούμε τις έξι βασικές μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα. Οι αναγκαίες μεταρρυθμίσεις θα γίνουν και οι απειλές που σίγουρα θα ακολουθήσουν θα αγνοηθούν.”

Η αρχή της διαφάνειας στη λήψη αποφάσεων των θεσμικών οργάνων της Ε.Ε. και των κρατών αποτελεί στρατηγικό στόχο του DiEM25. Όλοι χειροκρότησαν όταν ο Γιάνης ανέφερε πως

“Δε θα ξανασυμμετάσχουμε σε Eurogroup πίσω από κλειστές πόρτες. Όλες οι διαπραγματεύσεις θα μεταδίδονται με live streaming ώστε να έχει και ο τελευταίος πολίτης εικόνα για το τι προτείνει ο καθένας για πράγματα που αφορούν τη ζωή και το μέλλον του.”

Αμέσως μετά την ομιλία του συνιδρυτή του DiEM25, τα μέλη και οι φίλοι του DiEM25 προχώρησαν στην αυτοοργάνωσή τους. Άνθρωποι που ζούσαν στις ίδιες πόλεις της Βορείου Ελλάδας, μοιράζονταν τους ίδιους προβληματισμούς και τις ίδιες αγωνίες βρήκαν κοινό τόπο στο DiEM25, γνωρίστηκαν από κοντά και πήραν κουράγιο ο ένας από τον άλλο για να πολλαπλασιάσουν τη δράση και τη δυναμική του DiEM25 στην Ελλάδα.

Κι επειδή αξίζει να προβληματίζεσαι, αξίζει να παλεύεις για ένα καλύτερο μέλλον, αλλά αξίζει και να διασκεδάζεις, η βραδιά έκλεισε με τη μοναδική μουσική των Cosmicray, τους οποίους και ευχαριστούμε.

















Diem25

Στο ανθρακωρυχείο, συμφερόντων Τζον Ροκφέλερ - Το ελληνικό όνομα του Τίκα ήταν Ηλίας Σπαντιδάκης

Ενας έλληνας ανθρακωρύχος έχει μετατραπεί σε σύμβολο των εργατικών αγώνων στις ΗΠΑ και το μνημείο του στο Κολοράντο κηρύχθηκε επίσημα ως εθνικός ιστορικός τόπος.

Η ιστορία ήρθε εκ νέου στο φως από τον ανιψιό του, Γιώργο Σταυρουλάκη, που συμπτωματικά έμαθε λεπτομέρειες για τα γεγονότα της εποχής και ύστερα από εντατική έρευνα κατέγραψε την ιστορία του προγόνου του σε ένα βιβλίο με τίτλο «Λούης Τίκας: Ο ήρωας της ξενιτιάς». Ο κ. Σταυρουλάκης ταξίδεψε στην Αμερική, έφτασε στη μακρινή πόλη Τρινιτάν στο Κολοράντο, όπου διαπίστωσε ότι ο πρόγονός του αποτελεί σημείο αναφοράς.

«Έμεινα έκπληκτος από την τιμή που γίνεται στον ήρωα του εργατικού αγώνα. Εφτασα στην πόλη, όπου υπάρχει ο τάφος του, καθώς και άλλων Ελληνων που σκοτώθηκαν στη σφαγή. Η μνήμη του βρίσκεται εκεί, στον λόφο της Πυθίας. Σε κεντρικό σημείο της πόλης βρίσκεται το μνημείο με το άγαλμά του. Ακριβώς εκεί υπάρχει ακόμα ένα από τα ορύγματα που έσκαψαν για να προφυλαχθούν τα γυναικόπαιδα που τελικά έκαψε η εθνοφρουρά. Μάλιστα έμαθα ότι το 2009 η αμερικανική κυβέρνηση χαρακτήρισε το μνημείο ως εθνικό ιστορικό τόπο», λέει ο κ. Γιώργος Σταυρουλάκης. «Επίσης το ιστορικό μουσείο της πόλης έχει αφιερώσει ένα από τα πέντε κτίρια στον Λούη Τίκα και τους συντρόφους του, όπου περιλαμβάνονται φωτογραφική έκθεση, πολλά βιβλία που έχουν γραφεί και υλικό εποχής. Τα συνδικάτα ανθρακωρύχων τιμούν ιδιαίτερα τη θυσία τους, ενώ κάθε καλοκαίρι εκεί λαμβάνει χώρα το συνέδριο των ανθρακωρύχων από όλη την Αμερική».



Η απεργία στα ανθρακωρυχεία ξεκίνησε 13 Σεπτεμβρίου του 1913 με αίτημα ανθρώπινα δικαιώματα και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Ανάμεσα σε 11.000 απεργούς υπήρχαν και 800 Ελληνες προερχόμενοι κυρίως από την Κρήτη και τη Μυτιλήνη. Επί μήνες άντεξαν στον κρύο καταυλισμό και είχαν να αντιμετωπίσουν μαζί με την ανέχεια, τις παντοδύναμες εταιρείες που είχαν επιστρατεύσει ιδιωτικούς αστυνομικούς και φύλακες.

Ο ηγέτης των απεργών ήταν ένας νέος Κρητικός, που είχε ταξιδέψει στην Αμερική από τη Λούτρα του Ρεθύμνου, είχε πρωτοστατήσει στην απεργία και εμψύχωνε τους εργάτες να συνεχίσουν. «Ο Λούης Τίκας κατάφερε σε μια δύσκολη εποχή με τις συνθήκες δουλειάς που επικρατούσαν, να ενώσει ανθρακωρύχους από 26 εθνικότητες, που δεν γνώριζαν ούτε την αγγλική γλώσσα», λέει ο κ. Γ. Σταυρουλάκης. «Κατάφερε να συνεννοηθεί μαζί τους, αλλά και να τους κάνει να τον πιστέψουν και να τον ακολουθήσουν σε έναν μεγάλο αγώνα».

Από την Κρήτη στις ΗΠΑ

Το ελληνικό όνομα του Τίκα ήταν Ηλίας Σπαντιδάκης. Γεννήθηκε στα Λουτρά Ρεθύμνου το 1886 και ο πατέρας του ονομαζόταν Αναστάσιος. Το 1906 σε ηλικία 20 ετών μετανάστευσε στις ΗΠΑ. Πριν φύγει έβγαλε μια φωτογραφία φορώντας την παραδοσιακή κρητική στολή και την άφησε ως ενθύμιο στους συγγενείς του. Δεν επρόκειτο να ξανανταμωθούν.

Στις ΗΠΑ μετέτρεψε το όνομά του στο αγγλοσαξονικό Λούης Τίκας (Luis Tikas), με το οποίο έμελλε να γραφεί στην ιστορία των συνδικαλιστικών αγώνων. Από το λιμάνι της Νέας Υόρκης πήγε στο Κολοράντο. Εγκαταστάθηκε στο Ντένβερ κι άρχισε να δουλεύει στα χαλυβουργία του Πουέμπλο καμιά τριανταριά μίλια μακριά, με ημερομίσθιο $1,75, για δώδεκα ώρες την ημέρα.



Το 1910 ορκίστηκε Αμερικανός πολίτης και άνοιξε καφενείο στην οδό Μάρκετ του Ντένβερ, μια εργατική γειτονιά που έγινε η τοπική Greektown. Την εποχή εκείνη στο Ντένβερ ζούσαν 240 Έλληνες.

Συμπτωματικά, απέναντι απ’ το καφενείο βρίσκονταν τα γραφεία της τοπικής οργάνωσης των Βιομηχανικών Εργατών του Κόσμου (Wobblies). Ο Τίκας, είτε έγινε από την αρχή μέλος των Wobblies είτε όχι, ήταν αποφασισμένος να αφομοιωθεί στην καινούρια χώρα. Αρχικά, προσπάθησε να μπει στο αστυνομικό σώμα αλλά απερρίφθη εξαιτίας της εμπλοκής του με τους Wobblies. Υπάρχουν πληροφορίες ότι ήταν επικεφαλής ενός συνδικάτου λούστρων που το 1910 έκαναν απεργία ζητώντας αύξηση 100% (από πέντε σε δέκα σεντς!). Άλλοι λένε πως δούλευε για μια ασφαλιστική εταιρία.

Έτσι κι αλλιώς, ο Λούης Τίκας αναδείχτηκε σε ηγετική μορφή ανάμεσα στους συμπατριώτες του: μιλούσε καλύτερα αγγλικά απ’ οποιονδήποτε άλλον, και έστελνε τα εμβάσματα στην Ελλάδα για λογαριασμό των συμπατριωτών του που δεν ήξεραν πώς να φερθούν στο ταχυδρομείο και στην τράπεζα. Ήταν τζέντλεμαν: οι φωτογραφίες της συλλογής Ντολντ, που υπάρχουν στην πολιτειακή βιβλιοθήκη του Ντένβερ, δείχνουν έναν Αμερικανό πολίτη χωρίς μουστάκι – κάτι ασυνήθιστο για την κρητική κοινότητα – που δεν θα ξεχώριζε από έναν ντόπιο.

Συνδικαλιστής – Ηγέτης

Ο Τίκας δεν ήταν συνειδητός ριζοσπάστης. Οι ενέργειές του ξεκινούσαν από το παραδοσιακό ελληνικό φιλότιμο. Και ο κόσμος γύρω του είχε ανάγκη από φιλότιμο. οι Έλληνες του Κολοράντο βρίσκονταν στο έλεος των εταιριών και των αφεντικών. Την εποχή που ο Λούης Τίκας έφτασε στο Ντένβερ, το μεγάλο αφεντικό ήταν ο Λεωνίδας Σκλήρης, από τη Σπάρτη, ένα είδος εργατοπατέρα που έλεγχε τους Έλληνες εργάτες όχι μόνο στο Κολοράντο αλλά στη Γιούτα και τη Νεβάδα. Τους εύρισκε δουλειά στα ορυχεία με συνθήκες μεσαιωνικές και αμοιβές χειρότερες από των άλλων εθνοτήτων. Οι «Έλληνες του Σκλήρη» εργάζονταν για $1,75 την ημέρα ενώ οι Γερμανοί και οι Ουαλοί έπαιρναν $2,50.

Η κατάσταση στα ορυχεία ήταν όντως μεσαιωνική. Από το 1910 ως το 1913, 618 ανθρακωρύχοι είχαν χάσει τη ζωή τους σε εργατικά ατυχήματα. Τα ημερομίσθια ήταν τόσο χαμηλά ώστε πολλές οικογένειες ικανοποιούνταν με τις «αποζημιώσεις θανάτου» που έφταναν τα εφτακόσια δολάρια (χώρια το φέρετρο των είκοσι δολαρίων).

Ανάμεσά τους δούλευαν 350 περίπου Έλληνες. Η δουλειά τους ήταν πολύ σκληρή, με αποτέλεσμα σε δυο χρόνια να υπάρχουν 13 θάνατοι Ελλήνων και πολλοί τραυματισμοί.Επίσης, ήταν κακοπληρωμένη και γινόταν μεγάλη εκμετάλλευση από τις εταιρίες σε βάρος των εργατών. Σπίτια και καταστήματα ανήκαν στην εταιρία των ορυχείων, η οποία κοστολογούσε τη χρήση και τα ψώνια 25 % ακριβότερα από την ελεύθερη αγορά.

Επιλογή άλλη δεν υπήρχε, αφού οι εργάτες ήταν υποχρεωμένοι να κατοικούν και να ψωνίζουν από την εταιρία, η οποία τους πλήρωνε σε κουπόνια ανταλλάξιμα μόνο στα ταμεία των δικών της καταστημάτων. Το 1912, ο Λούης Τίκας εγκατέλειψε το καφενείο. Το Νοέμβριο του 1912 βρισκόταν στα ορυχεία του Φρέντερικ στο Κολοράντο, που ήταν σκλαβοπάζαρα. Στις 19 Νοεμβρίου ήταν επικεφαλής των 63 Ελλήνων που κατέβηκαν σε απεργία.



Τότε αναδείχτηκε η ηγετική κορφή του συνδικαλιστή Τίκα, με αποτέλεσμα να κερδίσει την εμπιστοσύνη των συμπατριωτών του, που αναζητούσαν τρόπους να απαλλαγούν από εργατοπατέρες τύπου «Σκλήρη». Στη διάρκεια αυτής της απεργίας συνέβησαν πολλά: όργιο εγκάθετων, προβοκάτσιες (μπήκε φωτιά στο κτίριο δίπλα στο πηγάδι του ορυχείου), συλλήψεις και φυλακίσεις. Ο Λούης Τίκας δεν ανεχόταν την εκμετάλλευση και την αδικία. Ήρθε σε επαφή με την «Ένωση Ανθρακωρύχων Αμερικής» (United Mine Workers of America), άρχισε να περιοδεύει στις ανθρακοφόρες περιοχές του Ντένβερ και του Πουέμπλο και να συγκεντρώνει στατιστικά στοιχεία για ατυχήματα και τραυματισμούς την περίοδο 1912-13. Επίσης, για την πολιτική των εταιριών και τη συμπεριφορά των υπευθύνων. Ενημερώνει πως αν οι συνθήκες δεν αλλάξουν θα ξεκινήσει «βιομηχανικός πόλεμος», όπως τον ονομάζει.

Ο Τίκας σύντομα αποκτά την εμπιστοσύνη των εργαζομένων και εξελίσσεται σε ηγετική μορφή. Ο “Λούης ο Έλληνας” (Louis the Greek) ή ο “Λίο ο Κρητικός” (Leo the Cretan), όπως τον αποκαλούσαν έγινε θρύλος. Όμως, οι εταιρίες που ανήκαν κυρίως στον Τζον Ροκφέλερ δεν υποχωρούν. Τουναντίον καιροφυλακτούν να τον πλήξουν.



Η αιματηρή απεργία του Λάντλοου

Τελικά στις 23 Σεπτεμβρίου 1913 ξεκινά η μεγάλη απεργία στην πόλη Λάντλοου (Laddlow ή Ludlow), όπου υπήρχαν 13000 ανθρακωρύχοι. Τα κυριότερα αιτήματα των απεργών του Λάντλοου ήταν τα παρακάτω:Να ψωνίζουν από όποιο κατάστημα προτιμούσαν οι ίδιοι. Να πηγαίνουν σε όποιον γιατρό επιθυμούσαν και όχι στους γιατρούς της εταιρίας. Να αναγνωριστεί το συνδικάτο τους. Να καθιερωθεί η οκτάωρη εργασία. Να εφαρμοστούν αυστηρά οι νόμοι της Πολιτείας του Κολοράντο όσον αφορά την ασφάλεια των ορυχείων, να καταργηθεί το script, όπως και το σύστημα φρουρών της εταιρείας που έκανε τους εργατικούς καταυλισμούς να μη διαφέρουν από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Επικεφαλής της απεργίας ήταν ο Τζον Λόζον και ο Λούης Τίκας, που είχε μια ομάδα στήριξης από Κρητικούς, μερικοί από τους οποίους είχαν πάρει μέρος στις απεργίες του Μπίνγκαμ στη Γιούτα.Στις αρχές της απεργίας, η εταιρεία για να την καταπνίξει προέβη σε έξωση των απεργών από τα οικήματα στα οποία τους στέγαζε και προσέλαβε απεργοσπάστες. Οι απεργοί δεν πτοήθηκαν. Έστησαν σκηνές στην περιοχή σε στρατηγικό σημείο, ώστε να εμποδίζουν τους απεργοσπάστες να μπουν στα ορυχεία.

Τον Οκτώβριο, ο καταυλισμός των απεργών λειτουργούσε σαν πόλη: πεντακόσιοι άνδρες, τριακόσιες πενήντα γυναίκες, τετρακόσια πενήντα παιδιά, ελληνικός φούρνος, ελληνικό καφενείο.

Η εταιρεία ζήτησε την παρέμβαση της εθνοφρουράς και ο κυβερνήτης του Κολοράντο συμφώνησε. Οι συγκρούσεις ήταν βιαιότατες. Τότε η οικογένεια Ροκφέλερ υπέβαλε το αίτημα να ντυθούν με στολές της εθνοφρουράς δικά της, έμπιστα πρόσωπα, αποφασισμένα αν χρειαστεί να ρίξουν στο ψαχνό. Ο κυβερνήτης το αποδέχθηκε και αυτό. Αλλά οι απεργοί δεν υποχώρησαν – ακόμη και όταν οι Ροκφέλερ έστειλαν ένα θωρακισμένο αυτοκίνητο το οποίο έφερε πολυβόλο και οι εθνοφρουροί το αποκαλούσαν Death Special.

Ήταν φανερό ότι στις 20 Απριλίου 1914 η εθνοφρουρά θα εισέβαλε και θα εκκένωνε τον καταυλισμό των απεργών. Ήταν Δευτέρα του Πάσχα και οι περισσότεροι κοιμούνταν αφού την προηγούμενη γιόρταζαν το ελληνικό Πάσχα.

Ο Τίκας ζήτησε ένταλμα σύλληψης αλλά τέτοιο πράγμα δεν υπήρχε και ο Τίκας αρνήθηκε οποιαδήποτε διαπραγμάτευση. Λίγο αργότερα έπεσε η πρώτη βολή: μερικοί από τους απεργούς ήταν οπλισμένοι. Το Κολοράντο αποτελούσε μέρος της Άγριας Δύσης. Ακολούθησε μάχη χαρακωμάτων ενώ οι γυναίκες και τα παιδιά έτρεξαν να σωθούν στους γύρω λόφους. Σύμφωνα με την μαρτυρία της Μαίρη Χάρρις, γνωστής και ως Mother Jones, πάνω από σαράντα άτομα σκοτώθηκαν από σφαίρες και από ασφυξία, ενώ ένα αγοράκι δέχτηκε μια σφαίρα στο κεφάλι καθώς προσπαθούσε να σώσει το γατάκι του.

Σύμφωνα με την Mother Jones οι πιστολάδες είχαν καταναλώσει πολύ ουίσκι από το κοντινό σαλούν και βρίσκονταν σε έξαλλη κατάσταση. Τα επεισόδιο, που αποτελεί μαύρη σελίδα στην ιστορία των ΗΠΑ, ονομάστηκε «σφαγή του Λάντλοου».



Ο θάνατος του Τίκα

Ο Τίκας με απαράμιλλο θάρρος, ζήτησε να δει τον επικεφαλής της εθνοφρουράς, λοχαγό Καρλ Λίντερφελντ (Karl Linderfeld) tikasκρατώντας λευκή σημαία. Οι δυο τους συναντήθηκαν στο λόφο και μίλησαν για λίγο.

Έπειτα οι αυτόπτες μάρτυρες είπαν ότι ο αξιωματούχος χτύπησε με πρωτοφανή αγριότητα τον Τίκα στο κεφάλι με την καραμπίνα του. Η καραμπίνα έσπασε στα δύο όπως και το κρανίο του Τίκα. Οι εθνοφρουροί βάλθηκαν να πυροβολούν το άψυχο σώμα.

Ευθύς αμέσως εισέβαλαν στον καταυλισμό, ρίχνοντας αδιακρίτως εναντίον οτιδήποτε κουνιόταν. Έδιωξαν τους απεργούς, σκότωσαν 18 άτομα, 10 εκ των οποίων ήταν παιδιά από τριών μηνών ως 11 ετών, και έκαψαν τις σκηνές τους. Όταν οι απεργοί ξαναμπήκαν μερικές ημέρες αργότερα στον καταυλισμό βρήκαν το πτώμα του Τίκα. Η κηδεία του έγινε στις 27 Απριλίου και τη νεκρώσιμη πομπή ακολούθησαν χιλιάδες εργάτες.

Ο απόηχος της θυσίας

Μετά τη σφαγή στο Λάντλοου, οι συγκρούσεις των εργατών με την εθνοφρουρά σε όλη την Πολιτεία του Κολοράντο έλαβαν τεράστιες διαστάσεις. Τα συνδικάτα κάλεσαν τους εργάτες να εξοπλιστούν με «όλα τα όπλα και τα πυρομαχικά που μπορούσαν να αποκτήσουν νόμιμα» και άρχισε πραγματικός ανταρτοπόλεμος ανάμεσα στην εθνοφρουρά και στα συνδικάτα που διήρκεσε δέκα ημέρες.

Στο περιοδικό «The Masses» ο αρθρογράφος Μαξ Ίστμαν δημοσίευσε ένα κείμενο με τίτλο Ταξικός πόλεμος στο Κολοράντο. Το συνόδευε η εικονογράφηση του επίσης γνωστού ζωγράφου Τζον Φρεντς Σλόαν.Οι συγκρούσεις τερματίστηκαν μόνον όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ Γούντρο Γουίλσον έστειλε μονάδες του ομοσπονδιακού στρατού στην περιοχή. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, σκοτώθηκαν συνολικά 69 άτομα. Στον θλιβερό απολογισμό θα πρέπει να προσθέσουμε και τα εξής: 400 απεργοί συνελήφθησαν, 332 από αυτούς παραπέμφθηκαν για φόνο και μόνο ένας, ο Τζον Λόουσον, καταδικάστηκε αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο του Κολοράντο αργότερα τον αθώωσε.

Από την εθνοφρουρά παραπέμφθηκαν 22 άτομα – ανάμεσά τους και δέκα αξιωματικοί – και σε μια παρωδία δίκης, που ως τέτοια διδάσκεται σήμερα σε διάφορες πανεπιστημιακές σχολές, αθωώθηκαν όλοι, πλην του λοχαγού Λίντερφελντ, ο οποίος δολοφόνησε τον Τίκα. Όμως, η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν απλή πειθαρχική επίπληξη.

Σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τα γεγονότα του Λάντλοου, διάφοροι μεταρρυθμιστές και σοσιαλιστές οργάνωσαν πικετοφορίες σ’ όλη τη χώρα. Ο συγγραφέας Άπτον Σίνκλαιρ (που αργότερα έγραψε το μυθιστόρημα «King Coal») στήθηκε επί μέρες έξω από τα γραφεία του Ροκφέλερ στη Νέα Υόρκη σε σιωπηλή διαδήλωση.Στο Σικάγο πραγματοποιήθηκε μεγάλη διαδήλωση με πρωτοβουλία της εφημερίδας “Masses”. Ο Σίνκλαιρ και ο προοδευτικός δικαστής του Ντένβερ, Μπ. Μπ. Λίντσεϊ, ταξίδεψαν μαζί με γυναίκες απεργών σ’ όλη την Αμερική μιλώντας σε συγκεντρώσεις για την σφαγή του Λάντλοου.



Η μνήμη του Τίκα

Το χρονικό της απεργίας δεν γράφτηκε ποτέ. Είχε σχεδόν ξεχαστεί, ώσπου το 1944 ο τραγουδιστής Γούντι Γκάθρι έγραψε ένα τραγούδι με τίτλο «The Ludlow Massacre». Το τραγούδι ακουγόταν συχνά στις διαδηλώσεις της δεκαετίας του ’60.Ο ποιητής Ντέιβιντ Μέισον έγραψε ένα ποιητικό μυθιστόρημα 4.800 στίχων με τίτλο: “Ποιος ήταν ο Λούης Τίκας”, όπου περιγράφεται η ζωή του Έλληνα πρωταγωνιστή του αμερικανικού εργατικού κινήματος. Τη ζωή του Τίκα επανέφερε στο προσκήνιο ο ελληνοαμερικανός συγγραφέας Ζήσης Παπανικόλας το 1991 γράφοντας τη βιογραφία του σε ένα βιβλίο. Επίσης, το 2001 ο Αμερικανός τραγουδοποιός Φρανκ Μάνινγκ (Frank Manning) στηριγμένος στις αναμνήσεις του παππού του που συμμετείχε στην απεργία του Λάντλοου, έγραψε το τραγούδι «Λούης Τίκας», που βραβεύτηκε στο διαγωνισμό «Γούντι Γκάθρι».

Το τραγούδησε στις ετήσιες εκδηλώσεις που διοργανώνονται στο Λάντλοου από την Ένωση Ανθρακωρύχων και το 2007 το τραγούδησε και στην Ελλάδα. Σήμερα το Λάντλοου είναι μια πόλη-φάντασμα. Στον χώρο της σφαγής, στην περιοχή Τρίνινταντ, έχει στηθεί μεγαλόπρεπες μνημείο από γρανίτη στη μνήμη των θυμάτων. Εκεί υπάρχει και ο τάφος του γενναίου Λούη Τίκα.







Από ergasianet

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ:

Από τον Μάη του 1886, στο Σικάγο, την πρώτη Πρωτομαγιά στην Ελλάδα (Αθήνα – 1893), τον ματωμένο Μάη (Θεσσαλονίκη – 1936), την Πρωτομαγιά του 1944 στην Καισαριανή μέχρι και το μέλλον…Γιατί η Ιστορία δεν τελείωσε. Το μέλλον των ανθρώπων δεν είναι καταδικασμένο στη βαρβαρότητα.     

  Γιατί «…η πιο όμορφη θάλασσα είναι αυτή / που δεν την αρμενίσαμε ακόμα. / Το πιο όμορφο παιδί δε μεγάλωσε ακόμα./ Τις πιο όμορφες μέρες,/ τις πιο όμορφες μέρες μας, δεν τις ζήσαμε ακόμα…» (Ναζίμ Χικμέτ).

Μια θαυμάσια μέρα…

 «Η 1η του Μάη ήταν μια θαυμάσια μέρα. Ο παγωμένος άνεμος, που συχνά ήταν πολύ διαπεραστικός την άνοιξη, ξαφνικά έπεσε και είχε βγει ο δυνατός ήλιος (…) Γύρω στους 340.000 εργάτες διαδήλωναν σε όλη τη χώρα. Περίπου 190.000 είχαν κατέβει σε απεργία. Στο Σικάγο 80.000 απεργούσαν για το οχτάωρο, είπε ο Σπάις, δείχνοντας με συγκίνηση, βρίσκονταν εδώ και περίμεναν να αρχίσει η διαδήλωση (…) Τη Δευτέρα η απεργία απλώθηκε…» (Η άγνωστη Ιστορία του Εργατικού Κινήματος των ΗΠΑ, Ρ. Ο. Μπόγιερ – Χ. Μ. Μορέ, μετφ: Αθηνά Παναγουλοπούλου, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή», σελ. 152-155).

  Η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας το 1884 είχε αποφασίσει πως εάν οι εργοδότες δεν αποδέχονταν το αίτημα του οκτάωρου θα πραγματοποιούσε πανεργατική απεργία την 1η Μάη του 1886.

  Στις 3 του Μάη, έξι εργάτες δολοφονήθηκαν και 30 τραυματίστηκαν όταν η αστυνομία πυροβόλησε σε μεγάλη συγκέντρωση έξω απ’ το εργοστάσιο «Μακ Κόρμικ», στο Χάρβεστερ. Τα συνδικάτα καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την επόμενη μέρα στην πλατεία Χαϊμάρκετ.

  130 αστυνομικοί με επικεφαλής έναν γνωστό αξιωματικό, διώκτη των εργατών, επιτέθηκαν στη συγκέντρωση. Κάποιος, που έμεινε άγνωστος, πέταξε μια βόμβα. Σκοτώθηκαν 7 αστυνομικοί, 4 εργάτες και πολλοί άλλοι εργάτες τραυματίστηκαν.

  Η αστυνομία συλλαμβάνει εργατικά στελέχη και οκτώ παραπέμπονται σε δίκη. Οι 4 (Α. Σπάις, Α. Φίσερ, Τζ. Ενγκελ, Α. Πάρσον) καταδικάζονται σε απαγχονισμό και τους κρεμάνε στις 11 του Νοέμβρη του 1887.



«Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε»

  Τα λόγια με τα οποία ο Αύγουστος Σπάις απευθύνθηκε στους κατηγόρους τους παραμένουν ζωντανά:

  «Είναι αυτό που εσείς αποκαλείτε «αύξηση του εθνικού πλούτου»!«Εθνικού»! Τι ειρωνεία! Τη χαρά μερικών προνομιούχων του έθνους να λέτε.

  (…)Όποιος λέει ιδιωτική βιομηχανία, λέει αναρχούμενη βιομηχανία. Μετρημένα άτομα χρησιμοποιούν προς όφελός τους τις εφευρέσεις. Ο κόσμος είναι για τους λίγους. Δεξιά και αριστερά πέφτουν οι όμοιοί τους, θύματα του πλούτου και της καλοζωίας τους. Λίγο τους ενδιαφέρει.
Με τις μηχανές τους μετατρέπουν το ανθρώπινο αίμα σε βώλους χρυσαφιού.

  (…)Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα, εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού, θα ξεπεταχτούν οι φλόγες.
Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε…».

«Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι…»

  «…Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα, / μόν’ ήρθαν μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι. Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ’ όλους / κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος…» (Κώστας Βάρναλης – Πρωτομαγιά 1944).



   «Εδώ πέσαμε. Παιδιά του λαού. Γνωρίζετε γιατί./Γυμνοί: κατάσαρκα φορώντας σημαίες -/ η Ελλάδα τις έραψε με ουρανό και άσπρο κάμποτο. / Ακούσατε τις ομοβροντίες στα μυστικόφωτα αττικά χαράματα. / Είδατε τα πουλιά που πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες / αγγίζοντας με τα φτερά τους τον ανατέλλοντα πυρφόρον./ Είδατε τα παράθυρα της γειτονιάς να ανοίγουν στο μέλλον. Εμείς / μερτικό δε ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνο θυμηθείτε το: αν η ελευθερία / δε βαδίσει στα χνάρια του αίματός μας, / εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας» (Γιάννης Ρίτσος, «Σκοπευτήριο Καισαριανής»).

  Οι εφημερίδες της εποχής δημοσίευσαν την εντολή:

 «Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μιας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως ένα Γερμανό στρατηγό και τους τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν:
1.Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μάη 1944.
2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωριών. Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Ελληνες εθελονταί εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.Ο στρατιωτικός διοικητής της Ελλάδος».

  Οι «εθελοντές» δεν ήταν τίποτα άλλο από ταγματασφαλίτες.

  Ο Θέμος Κορνάρος έγραψε: «Ο διοικητής του Χαϊδαρίου (σ.σ. του στρατοπέδου όπου ήταν φυλακισμένοι Ακροναυπλιώτες κομμουνιστές και άλλοι αγωνιστές της Αντίστασης) δεν είχε κανένα δικαίωμα ν’ αλλοιώσει τη σύνθεση του καταλόγου. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι ν’ αντικαταστήσει έναν ορισμένο αριθμό ονομάτων με άλλα(…) Ο διοικητής απάν’ στη βιάση του φώναξε το επίθετο του Ναπολέοντα (…)Οχι. Οχι εσύ Ναπολέων(…) Το στρατόπεδο αναταράσσεται.

  Ως ετούτη τη στιγμή αιτία της αναταραχής είναι η αγωνία και ο φόβος για τη ζωή του «Παιδιού». Ο Ναπολέων απαντά στο διοικητή. Κι όλα τα αυτιά είναι τεντωμένα και αφουγκράζονται. Οσοι ξέρουν γερμανικά μεταφράζουνε την ίδια στιγμή τα λόγια του: Δέχομαι, κύριε διοικητά, τη ζωή μόνο με τον όρο πως δεν πρόκειται να την πάρω από άλλον κρατούμενο. Μόνο όταν η θέση μου μείνει κενή!…

  Το στρατόπεδο ξεχνά τον κανονισμό, ξεχνά τη θέση του, ξεπερνά κάθε όριο πειθαρχίας και χειροκροτά σαν ηλεχτρισμένο την αποκάλυψη. Την κρυμμένη ψυχή της Ελλάδας που κάνει την παρουσία της. Οι Γερμανοί σαστίζουν, κοιτάζονται και σα νευρόσπαστα χτυπούνε τα τακούνια και στέκονται προσοχή!…».

«Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος»

 Ο Ναπολέων Σουκατζίδης στο δρόμο για το εκτελεστικό απόσπασμα γράφει στον πατέρα του: «Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να ‘σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου». Στην αρραβωνιαστικιά του: «Η τελευταία σκέψη μαζί σου. Θα ‘θελα να σε κάνω ευτυχισμένη. Να βρεις σύντροφο άξιό σου και άξιό μου». Το ίδιο δωρικά και τα γράμματα των άλλων ηρώων. Ο Ηπειρώτης δάσκαλος Κώστας Τσίρκας: «Πρωτομαγιά. Γεια σας, όλοι πάμε στη μάχη».

  Ο εργάτης μεταλλουργός Σάββας Σαββόπουλος: «Ας μάθει όλη η Ελλάδα, δε χάσαμε την πίστη μας στην τελική νίκη της Σοβιετικής Ενωσης… Καμία δύναμη δε θα τσακίσει το ΚΚΕ. Το ΚΚΕ θα νικήσει. Καλώ τον αδελφό μου με σκληρή δουλιά να προσπαθήσει να ξεπλύνει το κακό που έκανε με τη δήλωση και την αδελφούλα μου να πάρει τη θέση μου στο ΚΚΕ».

  Ο Μήτσος Ρεμπούτσικας: «Οταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτές». Ο Νίκος Μαριακάκης: «Καλύτερα να πεθάνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά παρά να ζει σκλάβος». Ο νεαρός Δημήτρης Σοφής από την Πεντέλη με μόλις οκτώ λέξεις: «Χαίρετε φίλοι. Εκδίκηση. Μάνα μη λυπάσαι. Χαίρε μάνα».

  Ηταν, έγραψε ο Νίκος Καραντηνός, «μέρα μουντή πνιγμένη στην ομίχλη. Λένε όσοι τη ζήσανε, πως το πρωινό εκείνο πνιγόσουν. Δεν ανάσαινες. Ηταν Δευτέρα. Ηταν Πρωτομαγιά του 1944. Και το ημερολόγιο έλεγε πως ο ήλιος θα ‘βγαινε στις 5.33΄… Από την Κυριακή κιόλας το ρολόι της ζωής για 200 παλικάρια είχε αρχίσει την αντίστροφη μέτρηση.

  Ηταν 200 αντιφασίστες. Δεσμώτες όλοι της Ακροναυπλίας κι εξόριστοι της Ανάφης, που η μεταξική δικτατορία τους είχε παραδώσει στους χιτλερικούς. Μια τραγωδία με 200 πρωταγωνιστές… Από τον Ναπολέοντα Σουκατζίδη ως το νεολαίο το Σοφή.
Η πρώτη πράξη γράφτηκε χαράματα, στο Χαϊδάρι. Στο προσκλητήριο του θανάτου. Με την ιαχή της λευτεριάς. Κι η άλλη, όλο το πρωινό, στην αδούλωτη γειτονιά της Καισαριανής: Το Σκοπευτήριο.

  (…) Ο Στέλιος Φραγκίσκος, Ακροναυπλιώτης, θυμόνταν: «Τέτοιο δράμα, τέτοια μέρα η Καισαριανή δεν την ξανάζησε. Περιμένοντας να ακούσει 10 φορές την ομοβροντία και δέκα φορές τις χαριστικές βολές, που τις διέκοπταν τα τραγούδια κι οι ζητωκραυγές των μελλοθάνατων».

  (…) Η Μαίρη Παρασκευοπούλουήταν τότε 14 χρόνων. Είχε βρεθεί σε μια ταράτσα. Και καθώς θυμάται κόντευε μεσημέρι. Ηταν η ταράτσα του αστυνομικού Θάνου. Από εκεί με τα κιάλια παρακολουθούσαν. Διέκρινες μια ομάδα να σηκώνει τα χέρια. Είδε τα χέρια ψηλά με τ’ άσπρα πουκάμισα. Και είχε καρφωθεί στη μνήμη της η κραυγή και μια ριπή: Αδέλφια Γεια σας. Και με το Γεια σας η ριπή. Κι αμέσως μετά οι χαριστικές βολές».

  Το ΕΑΜ, λίγες μέρες μετά, σε ανακοίνωσή του γράφει για τις «ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΘΗΝΑΙΟΣ»:

  «… Η φρικώδης και πρωτάκουστη τρομοκρατία που εξασκεί στην Ελλάδα ο καταχτητής με τη βοήθεια γερμανοράλληδων δεν είναι στην ουσία αντίποινα για τη δράση του ΕΛΑΣ εδώ και στην ύπαιθρο. Αυτό είναι απλή δικαιολογία. Γίνεται για να τρομοκρατηθεί ο λαός να σταματήσει την αντίστασή του και να πραγματοποιήσουν ανενόχλητοι οι καταχτητές την επιστράτευση και τη ληστεία του τόπου μας.

 (…) Η στιγμή είναι κρίσιμη. Αν σκύψουμε το κεφάλι είμαστε χαμένοι. Τα θύματα του αγώνα είναι πολύ λιγότερα από τα θύματα της επιστράτευσης, από τα θύματα της πείνας. Οι κρεμασμένοι και τουφεκισμένοι ήρωες, τα καμένα μας χωριά φωνάζουν. Μην αφήστε τη θυσία μας να πάει χαμένη! Μην υποταχθείτε! Αγωνιστείτε για να μη γίνει η επιστράτευση. Αγωνιστείτε για τη ζωή σας. Εκδικηθείτε μας. Αγωνιστείτε για να σταματήσουν οι σφαγές».

Ο ματωμένος Μάης του 1936

 Θεσσαλονίκη 1936. Οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, του Βόλου, της Ξάνθης, της Δράμας και της Καβάλας κατεβαίνουν σε απεργία ζητώντας την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης. Στην απεργία πήραν μέρος 40.000 καπνεργάτες. Τις επόμενες μέρες ακολουθούν συγκρούσεις.



 Στις 9 του Μάη οι χωροφύλακες αρχίζουν επιθέσεις στις συγκεντρώσεις των απεργών. Οι αυτοκινητιστές είχαν κατέβει σε απεργία αλληλεγγύης στην Εγνατία. Για να αμυνθούν στήνουν οδοφράγματα.

  Οι χωροφύλακες χτυπάνε «στο ψαχνό». Πρώτος νεκρός ο Τάσος Τούσης.
Ακολουθούν άλλοι τέσσερις. Αντί για σημαίες υψώνονται μαντίλια βουτηγμένα στο αίμα. Οι διαδηλωτές φωνάζουν: «Κάτω οι δολοφόνοι, να φύγει η κυβέρνηση Μεταξά».



 Λίγο πιο πέρα οι χωροφύλακες πυροβολούν άοπλο πλήθος. «Απολογισμός»: 20 νεκροί, 300 τραυματίες. Το απόγευμα γίνεται νέα διαδήλωση, τη νύχτα η κυβέρνηση Μεταξά στέλνει στρατιωτικές δυνάμεις από τη Λάρισα και τέσσερα αντιτορπιλικά.

 Την επόμενη μέρα η κηδεία των θυμάτων είναι πραγματικός παλλαϊκός ξεσηκωμός. Στο νεκροταφείο συγκεντρώνονται 150.000 άνθρωποι. Στις 11 του Μάη κηρύσσονται απεργίες διαμαρτυρίας σε πολλές πόλεις της χώρας και στις 13 του Μάη πανελλαδική απεργία. Οι καπνέμποροι υποχωρούν στις περισσότερες οικονομικές διεκδικήσεις. Η κυβέρνηση Μεταξά αρνείται να ικανοποιήσει τα πολιτικά αιτήματα.




Ο Γιάννης Ρίτσος (γεννήθηκε, σαν σήμερα, την Πρωτομαγιά του 1909), συγκλονισμένος απ’ τα γεγονότα, γράφει τον «Επιτάφιο».
Στις 10 του Μάη ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει τη συγκλονιστική φωτογραφία, όπου απεικονίζεται μια μάνα να θρηνεί καταμεσής του δρόμου το νεκρό παιδί της. Ο νεκρός είναι ο Τάσος Τούσης.

Η πρώτη Πρωτομαγιά στην Ελλάδα

 Αθήνα 1893. Στις 2 του Μάη του 1893 γιορτάστηκε πρώτη φορά η Πρωτομαγιά στην Ελλάδα, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, με πρωτοβουλία του Κεντρικού Σοσιαλιστικού Συλλόγου του Σταύρου Καλλέργη. Εγκρίθηκε ειδικό ψήφισμα με αιτήματα το 8ωρο, την κυριακάτικη αργία, τη σύνταξη. Επιδόθηκε στη Βουλή αλλά ο πρόεδρός της το παρουσίασε χλευαστικά στους βουλευτές. Ο Καλλέργης, εξοργισμένος, προσπάθησε να το διαβάσει απ’ το δημοσιογραφικό θεωρείο, όπου βρισκόταν. Αμέσως πιάστηκε και οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα. Κρατήθηκε και παραπέμφθηκε στο πλημμελειοδικείο, όπου καταδικάστηκε σε 10 μέρες φυλάκιση.

***

 Πηγές: Η άγνωστη Ιστορία του Εργατικού Κινήματος των ΗΠΑ, Ρ. Ο. Μπόγιερ – Χ. Μ. Μορέ), μετφ. Αθηνά Παναγουλοπούλου ,εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή – Η Εργατική Πρωτομαγιά στην Ελλάδα (1890-1999), Δημήτρης Λιβιεράτος, εκδόσεις Προσκήνιο – Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α΄ Τόμος, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή – Θέμος Κορνάρος, «Το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου», χαρισμένο στη μνήμη του εθνικού ήρωα Ναπολέοντα Σουκατζίδη. Νεοελληνικές Εκδόσεις, Αθήνα, 1963 – «Γράμματα και μηνύματα εκτελεσμένων πατριωτών», εκδόσεις Κέδρος, 1974 – Νίκος Καραντηνός, «Ο λαός της Καισαριανής ξαναθυμάται τους 200», «Ριζοσπάστης», 27 Απριλίου 1980 –  «Ριζοσπάστης».

  Το χαρακτικό για τους 200 της Καισαριανής είναι έργο του Τάσσου.

  Σημείωση: Τηρείται η ορθογραφία των πρωτότυπων κειμένων.




Από imerodromos 1 ΜΑΪΟΥ 2016

Νίκος Μπογιόπουλος


Τίποτα δεν χαρίστηκε. Το δικαίωμα του ανθρώπου να δουλεύει για να ζει και όχι να ζει για να δουλεύει. Το 8ωρο και το δικαίωμα στην ξεκούραση και στον ελεύθερο χρόνο. Το δικαίωμα για μόνιμη, σταθερή, δημιουργική και αξιοπρεπώς αμειβόμενη εργασία. Οι Συλλογικές Συμβάσεις, το δικαίωμα της κοινωνικής ασφάλισης, η άδεια, η συνδικαλιστική ελευθερία στους χώρους δουλειάς.

Τίποτα απ’ όλα όσα κατακτήθηκαν εδώ και ενάμιση αιώνα και που σήμερα ο καπιταλισμός τα παίρνει πίσω με «τόκο», δεν χαρίστηκε. Είναι ποτισμένο με αμέτρητο μόχθο, ιδρώτα και αίμα. Τίποτα δεν θα επιστραφεί από μόνο του. Ο,τι κερδήθηκε κι ό,τι χάθηκε, ό,τι κλάπηκε κι ό,τι «επιστραφεί», θα έχει πάνω του την ίδια σφραγίδα: Τη σφραγίδα της θυσίας, της αγωνίας, της ενότητας των εκατομμυρίων εργαζομένων.

Τίποτα απ΄ όλα όσα έμειναν ανεκπλήρωτα και που σήμερα οι «δουλοκτήτες» τα παρουσιάζουν σαν «αδύνατα», δεν θα χαριστεί. Θα είναι ο καρπός μιας αδιάκοπης σποράς αγώνων. Των αγώνων ώστε το νόμιμο και το ηθικό να συμπορευτεί με το δίκιο του εργάτη. Αυτή είναι η μόνη προοπτική που πάνω της μπορεί να φυτρώσει η ελπίδα για τον λαό – εργάτη.

Αν ο λαός παραιτηθεί από αυτή την προοπτική, τότε από την εξέγερση του Σικάγου, από τη ματωμένη Κυριακή του 1905 στη Ρωσία, από τον Μάη του ’36 και τον «Επιτάφιο» του Ρίτσου, από τον τοίχο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του ’44, θα έχουν απομείνει μόνο οι αγχόνες των εκμεταλλευτών.

Η Πρωτομαγιά δεν είναι απλώς ημέρα μνήμης. Είναι ημέρα υπόμνησης των δυο δρόμων: Ο ένας (σσ: «μονόδρομο» τον αποκαλούν οι μηχανοδηγοί του «οδοστρωτήρα») είναι ο δρόμος εκείνων που γυρίζουν τη ζωή του λαού δύο αιώνες πίσω. Εκείνων που αποφάσισαν να μετατρέψουν την Ελλάδα σε εργαστήριο αγριανθρωπισμού για την εφαρμογή της πιο στυγνής πολιτικής που προσθέτει βάρη, πολλαπλασιάζει τα βάσανα, αφαιρεί δικαιώματα, διαιρεί την κοινωνία.

Ο άλλος δρόμος – λένε οι μηχανοδηγοί του «οδοστρωτήρα» – «δεν υπάρχει». «Δεν είναι ρεαλιστικός». «Είναι δύσκολος». Κι όμως! Ο άλλος δρόμος, η άλλη πορεία, είναι μια πορεία απείρως «ευκολότερη» και – από άποψη αποτελεσμάτων – πρόδηλα ρεαλιστικότερη, σε αντίθεση με τον αδιέξοδο δρόμο των ανυπολόγιστων, μάταιων και αβάσταχτων θυσιών στις οποίες εξαναγκάζεται ο λαός για να βγαίνουν κερδισμένοι οι δυνάστες του. Είτε όταν υπάρχει «ανάπτυξη», είτε όταν έρχεται έρχεται η κρίση.

Η Πρωτομαγιά είναι ένας άσβεστος φάρος που φωτίζει τη δυνατότητα, όπως την κατέγραψε ο ποιητής: Η Γη να γίνει κόκκινη από ζωή κι όχι από θάνατο. Η δυνατότητα αυτή περιγράφεται στα λόγια του Αύγουστου Σπάις. Ήταν τα λόγια με τα οποία ο Σπάις, ένας από τους ηγέτες της εξέγερσης του Σικάγου το Μάη του 1886, απευθύνθηκε στους δικαστές την ώρα που εκείνοι τον έστελναν μαζί με τους συντρόφους του στην αγχόνη:

«Κύριοι δικαστές, αν σκέπτεστε σοβαρά ότι με τις κρεμάλες μπορείτε να σταματήσετε το κίνημα, που εξωθεί εκατομμύρια γονατισμένων από την καταπίεση εργατών προς την εξέγερση, είστε, μα την αλήθεια, «πτωχοί τω πνεύματι». Σε παρόμοια περίπτωση θα μας κρεμάσετε με το δίκιο σας. Έπειτα, αυτό είναι το καλύτερο που έχετε να κάμετε.

Κρεμάστε μας! Μα να περιμένετε το τέλος. Εάν δεν το βλέπετε, εγώ σας το αναγγέλλω. Γύρω σας, κάτω σας, δίπλα σας, πάνω σας, από όλες τις μεριές σας, θεριεύει μια φωτιά. Το έδαφος σαλεύει κάτω από τα πόδια σας. Βαδίζετε, κυριολεκτικά, επάνω σε μια υπόγεια φωτιά. Θέλετε να την αγνοείτε; Δε θα την αποφύγετε. Θέλετε να απαλλαγείτε, άπαξ διά παντός, από όλους τους «συνωμότες»; Απαλλαγείτε πρώτα από τα αφεντικά της βιομηχανίας, οι οποίοι δημιούργησαν την ανήθικη περιουσία τους από το κλεμμένο αντίτιμο της εργασίας που δεν πληρώθηκε. Είναι αυτό που εσείς αποκαλείτε «αύξηση του εθνικού πλούτου»!

«Εθνικού»! Τι ειρωνεία! Τη χαρά μερικών προνομιούχων του έθνους να λέτε.

Κάνετε κάτι καλύτερο. Καταργήστε τα τρένα, τον τηλέγραφο, τα τηλέφωνα, τα βαπόρια, τον εαυτό σας! Καταργήστε πρώτα από όλα εσάς τους ίδιους! Γιατί; Γιατί εσείς, με τη συμπεριφορά σας, είστε οι πρώτοι πράκτορες της επανάστασης.

Καταργήστε την αρπαγή και τη λεηλασία, Κύριοί μου. Αλλά, αυτή είναι η δουλειά σας. Είναι η ανήθικη αποστολή μιας εκατοντάδας ανθρώπων, οι οποίοι προτιμούν ν’ απολαμβάνουν το παν, χωρίς να κάμνουν τίποτε. Από αυτήν ακριβώς την τάξη πάμε να απαλλαγούμε.

Κοιτάξτε το οικονομικό πεδίο της μάχης. Οι εργάτες έχουν πετσοκοφτεί και εσείς, ω Χριστιανοί μου και καλοί μου και ευγενικοί αστοί, εσείς είστε οι κοινωνικοί γύπες, που τρώνε τη σάρκα των πτωμάτων. Θέλετε να κάνουμε έναν περίπατο στα στενά δρομάκια της πολιτείας αυτής, εκεί όπου περνάνε τις μέρες τους οι αληθινοί δημιουργοί του πλούτου;

Πάμε μαζί στα ανθρακωρυχεία του Χόκιγκ – Βάλεϊ; Δε θα βρούμε ανθρώπους, θα βρούμε κινούμενα πτώματα που άρχισαν να αποσυντίθενται.

Η γενική κρατικοποίηση των μέσων παραγωγής καθίσταται αναπόφευκτη αναγκαιότητα. Αρχίζει η εποχή του σοσιαλισμού και της παγκόσμιας συνεργασίας. Οι κατέχουσες τάξεις θα απαλλοτριωθούν. Εκείνοι που λένε «τούτο είναι δικό μου», θα τα δούνε όλα κοινά. Αυτό δε θα γίνει για σκοπούς σπεκουλάντικους, θα γίνει για το καλό όλων. Τούτο εδώ δεν είναι όραμα αιθέριο καθώς νομίζετε. Είναι αναγκαιότητα. Είδαμε στην ιστορία πώς ό,τι ήταν ανάγκη να γίνει, έγινε. Αυτό είναι η λογική της ζωής…

Όποιος λέει ιδιωτική βιομηχανία, λέει αναρχούμενη βιομηχανία. Μετρημένα άτομα χρησιμοποιούν προς όφελός τους τις εφευρέσεις. Ο κόσμος είναι για τους λίγους. Δεξιά και αριστερά πέφτουν οι όμοιοί τους, θύματα του πλούτου και της καλοζωίας τους. Λίγο τους ενδιαφέρει. Με τις μηχανές τους μετατρέπουν το ανθρώπινο αίμα σε βώλους χρυσαφιού.

Την ίδια την υγεία των ανήλικων. Με την πολλή εργασία, δολοφονούν τα γυναικόπαιδα. Με την ανεργία σκοτώνουν. Και αυτοί οι άνθρωποι σου λέγονται Χριστιανοί! Γνήσιοι Χριστιανοί!

Εμείς παραβήκαμε τους νόμους σας,για να δείξουμε στο λαό σε τι αποβλέπουν όλοι σας οι θεσμοί: στο να εγκαθιδρύσουν, στη χώρα αυτή, μία ολιγαρχία, όμοια της οποίας σε κτηνωδία, δεν υπάρχει πουθενά στη Γη!

Αν πιστεύετε ότι με το να μας κρεμάσετε θα εξουδετερώσετε το κίνημα των εργαζομένων, το κίνημα από το οποίο εκατομμύρια ανθρώπινα πλάσματα που σέρνονται στη φτώχεια και στη μιζέρια, περιμένουν τη λύτρωσή τους -αν αυτή είναι η γνώμη σας- τότε κρεμάστε μας!

Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα, εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού, θα ξεπεταχτούν οι φλόγες. Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε…».

Πηγή: enikos.gr (1/5/2014)

Η τουρκική αστυνομία έκανε σήμερα χρήση δακρυγόνων για να διαλύσει μια ομάδα περίπου 200 διαδηλωτών που ήθελαν να φθάσουν στην πλατεία Ταξίμ της Κωνσταντινούπολης με την ευκαιρία της Πρωτομαγιάς, παρά τη σχετική απαγόρευση των αρχών.

Η Τουρκια γιορτάζει σήμερα την Εργατική Πρωτομαγιά σε συνθήκες έντασης, δύο εβδομάδες μετά το δημοψήφισμα που ενίσχυσε σημαντικά τις εξουσίες του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.

Οι συμμετέχοντες στη διαδήλωση που διαλύθηκε από την αστυνομία ?κυρίως μέλη διαφόρων αριστερών οργανώσεων? κρατούσαν πλακάτ και πανώ όπου είχαν γράψει αντικυβερνητικά συνθήματα όπως "Ζήτω η Πρωτομαγιά, όχι στον δικτάτορα!". Τουλάχιστον ένας άνθρωπος συνελήφθη από αστυνομικούς.

Οι τουρκικές αρχές έχουν απαγορεύσει τις συγκεντρώσεις στην πλατεία Ταξίμ και η αστυνομία έχει αποκλείσει την πρόσβαση στην περιοχή αυτή που έχει εξελιχθεί σε σύμβολο των αντικυβερνητικών κινητοποιήσεων στην Τουρκία.

Πάντως πολλές χιλιάδες άνθρωποι διαδηλώνουν την ίδια ώρα στο Μπακίρκοϊ, κοντά στο αεροδρόμιο Ατατούρκ, στην ευρωπαϊκή πλευρά της Κωνσταντινούπολης.






AΠΕ

Εργατικά σωματεία, φορείς, φοιτητικοί σύλλογοι καθώς και οργανώσεις της Αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου, που είχαν συγκεντρωθεί στο Μουσείο πραγματοποιούν πορεία με κατεύθυνση τη Βουλή. Οι συγκεντρωμένοι τιμώντας την εργατική Πρωτομαγιά διαμαρτύρονται «για την πολιτική λιτότητας που ακολουθεί η κυβέρνηση εφαρμόζοντας τα σχέδια της ΕΕ και του ΔΝΤ».

Όπως αναφέρουν στα καλέσματα τους η σημερινή μέρα είναι «ένας αγώνας ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα που επιβάλλουν κεφάλαιο, κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ».

Με σύνθημα την «εναντίωση στα νέα μέτρα της δεύτερης αξιολόγησης, κόντρα σε παλιά και νέα μνημόνια», οι διαδηλωτές ζητούν να μπει ένα τέλος στις πολιτικές λιτότητας απαιτώντας «ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις με αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις» καθώς επίσης και «διαγραφή του χρέους και έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση».

Με τρεις συγκεντρώσεις και πορείες τιμήθηκε στην Πάτρα η εργατική Πρωτομαγιά.

Η πρώτη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε μπροστά από το εργατικό κέντρο, στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, και συμμετείχαν μεταξύ άλλων, το νομαρχιακό τμήμα της ΑΔΕΔΥ, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, εκπαιδευτικοί, γιατροί, ελεύθεροι επαγγελματίες, φοιτητές, μαθητές, άνεργοι κ.ά.

Οι ομιλητές κατά την διάρκεια της συγκέντρωσης τόνισαν μεταξύ άλλων ότι οι εργαζόμενοι έχουν υποχρέωση να επαναφέρουν τα κεκτημένα τους, τα οποία όπως είπαν, «ισοπέδωσαν και προσπαθούν να αποτελειώσουν οι νεοφιλελεύθερες και τροϊκανές πολιτικές, που εξαθλιώνουν την κοινωνία, εξοντώνουν τους εργαζόμενους και έχουν ως στόχο την κατάργηση των συνδικάτων». Επίσης απηύθυναν κάλεσμα προς όλους να δώσουν «ηχηρή απάντηση ενάντια στα μέτρα που προετοιμάζονται», διότι όπως υπογράμμισαν, «το οφείλουμε προς όλους αυτούς που έχασαν τη ζωή τους και προς τα παιδιά μας, να ανατρέψουμε τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές».

Η δεύτερη συγκέντρωση οργανώθηκε από το ΠΑΜΕ και συνδικάτα στην πλατεία Γεωργίου. Συμμετείχαν εργαζόμενοι από τον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, καθηγητές, δάσκαλοι, εργαζόμενοι στον χώρο της υγείας, άνεργοι, φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές, αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι, καθώς και η δημοτική αρχή, με επικεφαλής τον δήμαρχο Πατρέων Κώστα Πελετίδη

Όπως σημείωσαν οι ομιλητές, «η αντεργατική- αντιλαϊκή βαρβαρότητα δεν έχει τέλος, αν δεν τη σταματήσουμε με τη δύναμη της οργάνωσής μας, με την απόφασή μας να την ανατρέψουμε». «Κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ένωση και ΔΝΤ μαζί με τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο έχουν συμφωνήσει και με εκβιασμούς και απειλές θέλουν την ανοχή και συνενοχή των εργαζομένων, για την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, νέα μείωση μισθών και μεροκάματων, νέα άγρια φοροληστεία με την μείωση του αφορολόγητου, νέα επιδρομή στις συντάξεις και πλειστηριασμούς για τα σπίτια του λαού», ανέφεραν μεταξύ άλλων, και απηύθυναν κάλεσμα για συμμετοχή «στον αγώνα σε κάθε χώρο δουλειάς».

Η τρίτη συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στην πλατεία Τριών Συμμάχων και συμμετείχαν μέλη αριστερών κομμάτων και οργανώσεων, μετανάστες, αλληλέγγυοι, καθώς και μέλη αντιεξουσιαστικών κινήσεων.

Μετά τις τρεις συγκεντρώσεις, ακολούθησαν πορείες στους κεντρικούς δρόμους της Πάτρας. Να σημειωθεί, ότι πριν ξεκινήσει η πορεία από το Εργατικό Κέντρο, μέλη της «Λαϊκής Ενότητας», αποχώρησαν και έκαναν την δική τους πορεία στο κέντρο της πόλης.

Επίσης, συγκεντρώσεις και πορείες για την εργατική Πρωτομαγιά πραγματοποιήθηκαν και σε άλλες πόλεις της Δυτικής Ελλάδας, όπως στο Αγρίνιο, στο Μεσολόγγι, στον Πύργο, στο Αίγιο, στην Ναύπακτο κ.α.

Με δύο διαφορετικές συγκεντρώσεις και αντίστοιχες πορείες τιμήθηκε στα Χανιά η εργατική Πρωτομαγιά

Η συγκέντρωση που οργάνωσαν το Εργατικό Κέντρο της πόλης το Νομαρχιακό Τμήμα της ΑΔΕΔΥ και άλλοι φορείς και οργανώσεις, πραγματοποιήθηκε στην πλατεία της δημοτικής αγοράς με τη συμμετοχή ωστόσο των πολιτών να μην ανταποκρίνεται στις προσδοκίες των οργανωτών.

« Είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τους αγώνες της εργατικής τάξης και να στείλουμε το μήνυμα της αντίθεσης στα μέτρα που λαμβάνονται», δήλωσε ο πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου Γιάννης Μανωλικάκης που κάλεσε τους εργαζόμενους να συμμετάσχουν δυναμικά στην προγραμματισμένη για τις 17 Μαΐου πανελλαδική απεργία της ΑΔΕΔΥ και της ΓΣΕΕ.

Οι συγκεντρωμένοι στην πλατεία της δημοτικής αγοράς πραγματοποίησαν στη συνέχεια πορεία σε κεντρικούς δρόμους της πόλης. Η δεύτερη απεργιακή συγκέντρωση που οργανώθηκε από το ΠΑΜΕ πραγματοποιήθηκε στην πλατεία 1866.

«Ο λαός θα πρέπει να βρίσκεται σε συνεχή ετοιμότητα και εγρήγορση.

Να αντιδράσει στα νέα μέτρα που έρχονται και να συμμετέχει δυναμικά στην πανελλαδική απεργία στις 17 Μαΐου». δήλωσε το μέλος της γραμματείας του ΠΑΜΕ Φώτης Ριγανάκος.

Οι συμμετέχοντες στην κινητοποίηση του ΠΑΜΕ πραγματοποίησαν πορεία στο παλιό λιμάνι των Χανίων και οργάνωσαν λαϊκό γλέντι στην περιοχή των Αγίων Αποστόλων.





ΑΠΕ

Ίχνος αξιοπρέπειας φαίνεται να μην υπάρχει στο σημερινό πολιτικό κατεστημένο, που συνεχίζει να προωθεί την “αξιοποίηση” της δημόσιας γης και περιουσίας, σε βάρος του φυσικού πλούτου, του δημόσιου συμφέροντος και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας. Σε κλίμα διακομματικής συναίνεσης καιomerta,μεταβιβάστηκαν υποτίθεται και τα ελληνικά Αεροδρόμια στην κοινοπραξίαFRAPORT–Κοπελούζου.

Δεν θα επαναλάβουμε την άποψή μας για το φιάσκο της φωτογραφημένης ιδιωτικοποίησης που στηρίζεται σε μια αποικιοκρατικού τύπου “Σύμβαση Αποζημιώσεων”, παραβιάζοντας την ελληνική και διεθνή νομοθεσία, το Σύνταγμα και τους κανονισμούς του ελληνικού κοινοβουλίου, ούτε θα επαναλάβουμε τις σοβαρές επιπτώσεις της στην οικονομία της Ελλάδας.

Εστιάζουμε στο ότι αυτή τη στιγμή προσπαθούν να δημιουργήσουν το ισχυρότερο Γερμανικό μονοπώλιο στον κλάδο των μεταφορών στην ιστορία της Ελλάδας, με αδιαφανείς διαδικασίες που χρίζουν άμεσης Εισαγγελικής διερεύνησης. Τα στοιχεία που θα παραθέσουμε εδώ θα μπορούσαν κάλλιστα να αξιοποιηθούν από όσους έχουν έννομο συμφέρον, τους θιγόμενους συνδικαλιστικούς φορείς για παράδειγμα ή την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ιδιαίτερα την Περιφέρεια Ιονίων Νήσων που έχει στο παρελθόν κάνει δημοψήφισμα και έχει προσφύγει στα δικαστήρια. Όπως και να’ χει τα στοιχεία αυτά, πρέπει να φτάσουν στην Εισαγγελία το συντομότερο δυνατό, για δυο λόγους.

Πρώτον διότι η συγκεκριμένη αποκρατικοποίηση όχι μόνο δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί, αλλά υπάρχουν και βάσιμες υποψίες ότι αποτελεί προϊόν λογιστικής – εικονικής και μόνο συνδιαλλαγής μεταξύ του ελληνικού κράτους και της κοινοπραξίας.

Δεύτερον, διότι το εγχείρημα του ξεπουλήματος των Αεροδρομίων αφενός βρίθει από νομικές παρατυπίες, για τις οποίες σίγουρα θα αποδοθούν ποινικές ευθύνες στο μέλλον, αφετέρου είναι τόσες πολλές οι εκκρεμότητες και οι δυσκολίες, που ηFRAPORTδεν έχει τη δύναμη και την ικανότητα να τις διαχειριστεί. Πιο συγκεκριμένα.

Εκκρεμούν οι 14 Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων που υποχρεωτικά πρέπει να προηγηθούν των όποιων παρεμβάσεων τηςFRAPORTστα Αεροδρόμια, από τις οποίες μόνο τρεις έχουν κατατεθεί σε διαβούλευση. Ως γνωστό μετά την έκδοση της ΚΥΑ, θα προσβληθούν όλες στο ΣτΕ, ενώ έντονη αναμένεται και η αντίδραση των τεχνικών υπηρεσιών των ΟΤΑ που θα κληθούν να υπογράψουν τα έργα.

Η “παράδοση” των κρατικών αερολιμένων στα χέρια τηςFRAPORT,έγινε πριν λίγες μέρες με ένα απλό υπηρεσιακό σήμα τύπουtelex.Κανείς Αερολιμενάρχης των 14 Περιφερειακών Αεροδρομίων δεν έχει επίσημο κρατικό έγγραφο που να ορίζει την παράδοση της διοίκησης στην κοινοπραξία. Ήδη η ΟΣΥΠΑ έχει καταθέσει μήνυση. Η ευθύνη των Αερολιμεναρχών είναι μεγάλη και πρέπει να ελεγχθεί.

Το έγκλημα έναντι των εργαζομένων αποδεικνύεται με το καλημέρα πολύ μεγαλύτερο απ’ ό,τι υπολογίζαμε αρχικά. Στη βάση διαφόρων Μνημονίων Συνεργασίας μεταξύ FRAPORT και κρατικών υπηρεσιών, μεταφέρονται ή αποσπώνται υπάλληλοι που με την αναδιάρθρωση της ΥΠΑ κινδυνεύουν να μείνουν έξω από το νέο σχήμα διοίκησης των Κρατικών Αερολιμένων (βλ. οδηγοί πυροσβέστες της ΥΠΑ που η FRAPORT πιέζει να μεταφερθούν στους ενστόλους του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης). Γνωστή είναι και η περίπτωση των υπαλλήλωνsecurityόπου η FRAPORT πιέζει επίσης το ίδιο Υπουργείο, να παρακαμφθεί ο επίσημος φορέας πιστοποίησης για να καλυφθούν οι ανάγκες της μέχρι τον Δεκέμβρη του 2017 με συμβάσεις πείνας.

Η δε ασύδοτη εισπρακτική πολιτική της FRAPORT, έχει δημιουργήσει τεράστιες αντιδράσεις σε διάφορους τομείς του ευρύτερου οικονομικού συστήματος των αεροδρομίων, όπως για παράδειγμα στα Χανιά, όπου ήδη η κοινοπραξία ζητάει τριπλάσια ενοίκια τόσο από τους κατόχους των πετρελαϊκών πρατηρίων, ακόμα και από τους χρήστες αεραθλητικών δραστηριοτήτων. Ο κατάλογος παραδειγμάτων είναι μακρύς.

Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και το κλίμα τρομοκρατίας που επιβάλλουν οι Γερμανοί τεχνοκράτες(φυσικά με την εθελόδουλη στάση στελεχών της διοίκησης της ΥΠΑ και τοπικών στελεχών),τότε καταλαβαίνουμε ότι δεν παραβιάζονται μόνο βασικές διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας, αλλά και το ίδιο το ποινικό δίκαιο. Μακάρι να έβρισκαν το κουράγιο οι υπάλληλοι της ΥΠΑ να καταγγείλουν χωρίς το φόβο μιας μετάταξης ή χωρίς το φόβο μιας ΕΔΕ (όπως χαρακτηριστικά έγινε στον κλάδο των Διοικητικών Οικονομικών της ΥΠΑ), την ψυχολογική τρομοκρατία που ασκείται σε βάρος τους, από τους επίδοξους κερδοσκόπους της κοινοπραξίας.

Όσον αφορά δε την ανικανότητα της FRAPORT να διαχειριστεί τα 14 Περιφερειακά Αεροδρόμια, χαρακτηριστικά αναφέρουμε την αδυναμία της κοινοπραξίας να πληρώσει το χρηματικό αντίτιμο της Σύμβασης Παραχώρησης, γι’ αυτό και στην αρχή υπολόγιζε στο πακέτο Γιούνκερ ενώ στη συνέχεια δανειοδοτήθηκε από Τράπεζες μεταξύ των οποίων και η Apha Bank που ανακεφαλαιοποιήθηκε με χρήματα των Ελλήνων πολιτών. Ήδη έχουν δει το φως της δημοσιότητας στοιχεία που αποδεικνύουν ότι τα μετοχικά κεφάλαια της FRAPORT και της SLENTEL Κοπελούζου, δεν αρκούσαν ούτε για να συμμετέχουν στο διαγωνισμό του ΤΑΙΠΕΔ (πχ. η SLENTEL εμφάνιζε μετοχικό κεφάλαιο 5.000 ευρώ).

Ακόμα και στο απλό καθημερινό επίπεδο της διαχείρισης των αερολιμένων, ενδεικτικό της απληστίας και της προχειρότητας με την οποία η FRAPORT αντιμετωπίζει τα πράγματα, είναι το εξής. Στο Αεροδρόμιο της Κέρκυρας πριν λίγες μέρες, έγιναν δυοemergencyπτήσεων και δυοblack outστο αεροδρόμιο. Και στις δυο περιπτώσεις όμως, η FRAPORT ζήτησε να διαχειριστεί τα περιστατικά η ΥΠΑ για να αποφύγει η κοινοπραξία την οποιαδήποτε ευθύνη. Γεγονότα που φυσικά αποκρύφτηκαν από την κοινωνία του νησιού και τα ΜΜΕ. Και σε αυτόν τον τομέα ο κατάλογος παραδειγμάτων είναι μακρύς.

Ας φτάσουμε όμως στο θέμα μας, που είναι τα στοιχεία που σίγουρα χρίζουν Εισαγγελικής διερεύνησης.

1.Πώς ενέκρινε το Ελεγκτικό Συνέδριο (Ζ΄ ΚΛΙΜΑΚΙΟ ΠΡΑΞΗ 17/ 2015, 19-01-15, αποτελούμενο από τον Πρόεδρο του Κλιμακίου Σταμάτιο Πουλή, Σύμβουλο και τα μέλη Νεκταρία Δουλιανάκη και Νικολέτα Ρένεση, Παρέδρους.)τη Σύμβαση Παραχώρησης, ενώ η Fraport Greece εμφανιζόταν με μετοχικό κεφάλαιο 30 μόλις εκατ. ευρώ ; Πως έρχεται η Fraport μετά την υπογραφή της Σύμβασης να αυξήσει το μετοχικό της κεφάλαιοή πως εγκρίθηκε η SLENTEL του Κοπελούζου με μετοχικό 5.000 ευρώ ;

Η Πρόσκληση του ΤΑΙΠΕΔ αναφέρει ρητά:

“…9)κάθε ενδιαφερόμενος, προκειμένου να αποδείξει τη χρηματοοικονομική του ικανότητα, πρέπει να αποδείξει, εφόσον είναι εταιρία, ότι ο μέσος όρος των ενοποιημένων ιδίων κεφαλαίων (λογιστική αξία), που υπολογίζονται ως το σύνολο των ενοποιημένων στοιχείων του ενεργητικού μείον το σύνολο των ενοποιημένων στοιχείων του παθητικού, των τελευταίων τριών χρήσεων, υπερβαίνει τα 150.000.000 ευρώ ή, εφόσον είναι επενδυτικό σχήμα, ότι το ποσό των διαθέσιμων και μη επενδεδυμένων κεφαλαίων υπερβαίνει τα 150.000.000 ευρώ, σε περίπτωση δε κοινοπραξίας, το ανωτέρω κριτήριο πληρούται αν το σταθμισμένο σύνολο, το οποίο υπολογίζεται ως το άθροισμα του μέσου όρου των ενοποιημένων ιδίων κεφαλαίων όλων των μελών της κοινοπραξίας (ή εφόσον το μέλος κοινοπραξίας είναι επενδυτικό σχήμα, των διαθέσιμων και μη επενδεδυμένων κεφαλαίων), σταθμισμένο για κάθε μέλος της κοινοπραξίας κατ’ αναλογία με τη συμμετοχή του στην κοινοπραξία (εκφραζόμενη ως δεκαδικός αριθμός) υπερβαίνει τα 150.000.000 ευρώ (παρ. 5.2),

…10)ο ενδιαφερόμενος μπορεί να βασιστεί στη χρηματοοικονομική ικανότητα συνδεδεμένων με αυτόν επιχειρήσεων, σε αυτή δε την περίπτωση, ο ενδιαφερόμενος θα πρέπει να αποδείξει ότι έχει στη διάθεσή του τους απαραίτητους χρηματοοικονομικούς πόρους για την εφαρμογή της σύμβασης παραχώρησης υποβάλλοντας υπεύθυνη δήλωση, υπογεγραμμένη από την συνδεδεμένη επιχείρηση, στην οποία θα δηλώνεται ότι δεσμεύεται να θέσει όλους τους αναγκαίους χρηματοοικονομικούς πόρους στη διάθεση του ενδιαφερόμενου και ότι θα υπέχει ευθύνη έναντι του Ταμείου και του Ελληνικού Δημοσίου σε περίπτωση που οι όροι που περιγράφονται στην παρούσα παράγραφο δεν πληρούνται (παρ. 5.2).

Επίσης:

… 11)οι μέθοδοι και οι πηγές χρηματοδότησης δύναται να τροποποιηθούν κατά την ή μετά τη λήξη προθεσμίας υποβολής και πριν από την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης υπό την προϋπόθεση ότι αυτές οι τροποποιήσεις δεν επηρεάζουν δυσμενώς το χρονοδιάγραμμα που ορίζεται στην παρ. 1.4 και /ή την προσφορά και /ή τα δικαιώματα και /ή τα συμφέροντα του Δημοσίου ή του ΤΑΙΠΕΔ (παρ. 4.2.4), …”

2.Γιατί δεν βρίσκεται ένας βουλευτής από τους 300 του ελληνικού κοινοβουλίου να ρωτήσει τον κοινοβουλευτικό έλεγχο,τις Δημόσιες Οικονομικές Υπηρεσίες και το Γενικό Εμπορικό Μητρώο (Γ.Ε.ΜΗ) του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης,ποιοι μπήκανστην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Fraport Greece; Πως δηλαδή τα 30 εκατομμύρια ευρώ έγιναν ετεροχρονισμένα 650 εκατομμύρια ευρώ; Γιατί επίσης δεν δημοσιεύεται η Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου τηςAlpha Bank;

3.Ποιοςανεξάρτητος οργανισμός, εγκεκριμένος από το Δημόσιο, έκανε τον έλεγχο του οικονομικού μοντέλου τηςFraport;

Στην Πρόσκληση του ΤΑΙΠΕΔ αναφέρεται :

“… 20) κατά τη διάρκεια της ως άνω περιόδου ο επιλεγείς επενδυτής υποχρεούται να προβεί μέσω ανεξάρτητου οργανισμού, εγκεκριμένου από το Δημόσιο, στον έλεγχο του οικονομικού μοντέλου και να επιβεβαιώσει ότι έχει συνταχθεί σύμφωνα με τους όρους της πρόσκλησης υποβολής προσφοράς και αντικατοπτρίζει τους όρους του τελικού σχεδίου της σύμβασης παραχώρησης και, περαιτέρω, να υποβάλλει σε ένα τελικό και συμφωνηθέν σχέδιο α) τις συμβάσεις χρηματοδότησης με τους δανειστές, β) τις δευτερογενείς δανειακές συμβάσεις, γ) τις εγγυητικές επιστολές δεσμευτικής επένδυσης, δ) τις συμβάσεις μελέτης – κατασκευής εφόσον έχει διοριστεί εργολάβος, ε) τη σύμβαση του ανεξάρτητου μηχανικού, στ) το καταστατικό της εταιρείας ειδικού σκοπού, ζ) τα συστατικά έγγραφα κάθε εργολάβου, η) τις συμβάσεις ασφάλισης, θ) τις πολιτικές και ι) κάθε άλλο έγγραφο το οποίο αναμένεται να υπογραφεί πριν ή ταυτόχρονα με την υπογραφή της σύμβασης παραχώρησης (παρ. 6.2). Τα προαναφερόμενα σχέδια συμβάσεων και εγγράφων θα ελεγχθούν από το ΤΑΙΠΕΔ και το Δημόσιο και δεν θα υπογραφούν χωρίς την προηγούμενη έγγραφη συναίνεσή τους ”.

Και δυο ακόμα νόστιμα στοιχεία, ενδεικτικά της μεθόδευσης του ΤΑΙΠΕΔ.

a.Στην Απόφαση του Ελεγκτικού αναφέρεται ότι την ίδια ημερομηνία 25-11-14 έγιναν τέσσερα ταυτόχρονα πράγματα:
Πρώτον η κοινή γνωμοδότηση των νομικών συμβούλων του ΤΑΙΠΕΔ, σύμφωνα με την οποία υποβλήθηκε εμπροθέσμως και εγκύρως το σύνολο των εγγράφων που προβλέπονται στην παρ. 4.2. των προσκλήσεων για τις ομάδες Α και Β και ότι αυτά τελούν σε συμμόρφωση με τα υποδείγματα και τους λοιπούς όρους της πρόσκλησης.
Δεύτερον,η μελέτη αποτίμησης του ανεξάρτητου εκτιμητή Ernst & Young Business Advisory Solutions S.A, σύμφωνα με την οποία η αγοραία αξία για μεν την ομάδα Α ανέρχεται σε 180.000.000 ευρώ, για δε την ομάδα Β σε 157.800.000 ευρώ (!!!!!!!) [αν είναι δυνατόν].
Τρίτον, το Διοικητικό Συμβούλιο του ΤΑΙΠΕΔ, προέβη στην αποσφράγιση των οικονομικών προσφορών όπου η κοινοπραξία FRAPORT AG – SLENTEL LTD ανακηρύχθηκε ως προτιμητέος επενδυτής και
Τέταρτον, η θετική γνωμοδότηση του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων, για την υπογραφή των τελικών σχεδίων της σύμβασης παραχώρησης. Δηλαδή μέσα σε ένα πρωινό έγινε η αποτίμηση της αγοραίας αξίας των αεροδρομίων, και μετά από λίγο αποσφραγίστηκαν οι προσφορές;

b.Στην Πρόσκληση του ΤΑΙΠΕΔ αναφέρεται επίσης:

“… 5)εξωχώριες (offshore) εταιρίες ή ενώσεις προσώπων ή πρόσωπα που κατοικούν ή έχουν την καταστατική ή την πραγματική τους έδρα ή έχουν εγκατάσταση σε Μη Συνεργάσιμα Κράτη, όπως αυτά καθορίζονται στο άρθρο 51Α του Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος (ν. 2238/1994 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει) και απαριθμούνται στην σχετική απόφαση του Υπουργού Οικονομικών που εκδίδεται σύμφωνα με τις εν λόγω διατάξεις, δεν μπορούν να συμμετέχουν στη διαγωνιστική διαδικασία είτε μεμονωμένα είτε ως Μέλη Κοινοπραξίας”.Ναι αλλά ποια είναι η SLENTEL του Κοπελούζου; Γιατί δεν ζητάει κάποιος κρατικός φορέας ενημέρωση από το Υπ. Εργασίας της Κύπρου;

Όπως και να χει, για πολλούς λόγους, αν υπήρχε η πολιτική βούληση από την κωμική πια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, θα μπορούσε η FRAPORT να κηρυχθεί έκπτωτη. Αυτό πρέπει άμεσα να ζητήσουν οι θιγόμενοι συνδικαλιστικοί φορείς και η Αυτοδιοίκηση. Αυτό και πολλά ακόμα πρέπει να αποτελέσουν αντικείμενο Εισαγγελικής διερεύνησης. Η ετεροχρονισμένη αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της FRAPORT, οι όροι της Σύμβασης Παραχώρησης, η παραβίαση του Εταιρικού Δικαίου, η παραβίαση του Συντάγματος για τα ιδιόχρηστα πράγματα, η παραβίαση του κανονισμού της βουλής και η παράκαμψη της νομοθετικής εξουσίας, η ποινική και αστική ασυλία του ΤΑΙΠΕΔ και πολλά ακόμα.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι από την επόμενη εβδομάδα – αρχής γενομένης από την Κέρκυρα – θα ξεκινήσει η ενημερωτική καμπάνια της FRAPORT για τα αναπτυξιακά της έργα στα 14 Περιφερειακά Αεροδρόμια.
Δεν έχει σημασία αν αυτά τα έργα υπάρχουν εδώ και είκοσι χρόνια στα master plan των Αερολιμένων (που έτσι και ανταποδίδονταν κατά το νόμο τα τέλη στα Περιφερειακά Αεροδρόμια, όλα αυτά τα έργα θα είχαν ήδη υλοποιηθεί), δεν έχει σημασία αν ήδη τα μισά έχουν προπληρωθεί από τα ΕΣΠΑ και τα υπόλοιπα μισά θα πληρωθούν από το ελληνικό δημόσιο, ούτε έχει σημασία αν όλα όσα παρουσιάσαμε παραπάνω καθιστούν τη συγκεκριμένη αποκρατικοποίηση το μεγαλύτερο φιάσκο που είδε ποτέ η Ευρώπη στον τομέα των επενδύσεων.
Σημασία έχει να μαζευτούν τα φερέφωνα των αποικιοκρατών, οι θιασώτες των πάσης φύσης πραξικοπημάτων και φυσικά τα εγχώρια παπαγαλάκια των ΜΜΕ, για να παρουσιάσουν ένα ακόμα successstory.Αυτή τη φορά όμως το successstoryτους, θα συνοδεύεται και από ένα υποδόριο χαμόγελο, νομίζοντας ότι ξεμπέρδεψαν με την ανατρεπτική αριστερά οι αφελείς.

Για όλους εμάς η υπόθεση των Αεροδρομίων δεν έχει λήξει. Η υπόθεση της υφαρπαγής της δημόσιας γης και περιουσίας δεν έχει λήξει. Δεν λήγει έτσι εύκολα η υποθήκευση της Ελλάδας στις κερδοσκοπικές πολυεθνικές, επειδή έτσι απλά κάποιοι θέλουν να πλουτίσουν στις πλάτες του ελληνικού λαού. Επειδή κάποιοι μωροφιλόδοξοι και υποτακτικοί πολιτικοί θέλουν να προσκυνήσουν τους ημιθανείς νεοκαπιταλιστές. Ο αγώνας των κινημάτων και των εργαζομένων θα έχει τον τελευταίο λόγο, με οποιοδήποτε τίμημα. Η ιστορία των εθνών, η ιστορία των ιδεών και των κοινωνικών αγώνων, δείχνει πάντα το δρόμο.

*Ο Λάμπρος Ντούσικος είναι μέλος της Πανελλαδικής Πρωτοβουλίας Ενάντια στην Ιδιωτικοποίηση των Αεροδρομίων –Δρ. Φιλοσοφίας της ΕπιστήμηςVUB-ULB



από την iskra.gr

Aκινητοποιημένα θα είναι τα τρόλεϊ την, 1η Μαΐου, ενώ τα λεωφορεία θα κινηθούν από 9 το πρωί έως 9 το βράδυ, και ο ηλεκτρικός από τις 8 το πρωί έως τη λήξη της βάρδιας, λόγω συμμετοχής των εργαζομένων στις κινητοποιήσεις της Εργατικής Πρωτομαγιάς.

Κανονικά θα λειτουργήσει το μετρό και το τραμ.

Ακινητοποιημένα θα είναι και τα τρένα και ο προαστιακός σιδηρόδρομος, ενώ τα δρομολόγια του μετρό δεν θα πραγματοποιούνται στο τμήμα Δουκ. Πλακεντίας προς το αεροδρόμιο και αντίστροφα, λόγω της 24ωρης απεργίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σιδηροδρομικών.

Δεμένα στα λιμάνια θα παραμείνουν τα πλοία τη Δευτέρα, με έναρξη την 00.01 και λήξη την 24.00 ώρα, της ίδιας ημέρας.

Με προσωπικό ασφαλείας θα λειτουργήσουν τα αστικά λεωφορεία της Θεσσαλονίκης.