Στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης των χωρών σχετικά με την ελευθερία που απολαμβάνει ο Τύπος, λοιπόν, η Ελλάδα!
Για την ακρίβεια, μία μόλις θέση πάνω από τη Βουλγαρία στην Ευρώπη και στην 99η παγκοσμίως, κάτω από πολλές λεγόμενες «τριτοκοσμικές» χώρες…
Η βασική αιτία ήταν, βέβαια, το λουκέτο στην ΕΡΤ με το οποίο η «δημοκρατική» κυβέρνηση του διδύμου Σαμαρά – Βενιζέλου επιχειρούν να δημιουργήσουν ένα ραδιοτηλεοπτικό μόρφωμα εξαιρετικά μικρό και απολύτως ελεγχόμενο από τους ίδιους, δίνοντας (μεταξύ άλλων) το φιλέτο του ψηφιακού φάσματος εκπομπής στην κοινοπραξία των μεγάλων καναλαρχών και εθνικών εργολάβων…
Η λίστα δόθηκε στη δημοσιότητα από την οργάνωση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα (JSF), έγκυρου και ανεξάρτητου διεθνούς παρατηρητηρίου του Τύπου.
Στην 99η θέση, λοιπόν! Και χωρίς καν να «προλάβουν» οι JSF να συμπεριλάβουν στις ελληνικές αμαρτίες τα δύο τελευταία περιστατικά τα οποία, με απόσταση μερικών μόνο ημερών, αποδεικνύουν τη ζοφερή κατάσταση στην οποία οδηγείται η ενημέρωση στην οποία «ελευθερία» επιδιώκεται να έχουν μόνο οι… «ενσωματωμένοι» -στο σύστημα- ρεπόρτερ…
Η Πόπη Χριστοδουλίδου, επί δεκαετίες ναυτιλιακή ρεπόρτερ και μέλος του Γ.Σ. της ΠΟΕΣΥ, απειλείται με ποινική δίωξη επειδή, κατά τη στρατιωτική δικαιοσύνη, αποκάλυψε στρατιωτικά μυστικά!
Ποιο ήταν το «παράπτωμά» της; Αποκάλυψε ότι άνδρες των ειδικών δυνάμεων του λιμενικού σώματος εντέλλονται παράτυπα να φυλάξουν στόχους εκτός λιμενικής ζώνης. Και πως το αποδείκνυε αυτό; Δημοσιεύοντας στην ιστοσελίδα που διατηρεί, το σχετικό… Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης! Ναι, διώκεται για δημοσίευση του πλέον δημόσιου εγγράφου του ελληνικού δημοσίου, του ΦΕΚ…
Το θέμα, αν και έχει προκαλέσει τη σφοδρή αντίδραση όλων των ενώσεων του Τύπου στη χώρα μας, «θάφτηκε» από τα κεντρικά τηλεοπτικά ΜΜΕ. Ωστόσο, πριν αλέκτωρ φωνήσαι, η επίθεση κατά της ελευθερίας του Τύπου «χτύπησε» το (έκπληκτο, μάλλον, για την εξέλιξη) Mega.
Πρωτοδίκης της Κω, σε μία πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα δικαστική παρέμβαση, «απαγόρευσε» από τον τηλεοπτικό σταθμό να προβάλλει εκπομπή του Στ. Θεοδωράκη για τους θανάτους μεταναστών στο Φαρμακονήσι, επειδή –άκουσον, άκουσον!- διεξάγει ανάκριση και η έρευνα που η εκπομπή πραγματοποιεί ανεξάρτητα από τη Δικαιοσύνη, μπορεί να βλάψει την ανακριτική διαδικασία!
Ο κατάλογος των παραδειγμάτων που φέρνουν τη χώρα μας να κατρακυλήσει από πέρσι 14 θέσεις στην κατάταξη της ελευθερίας του Τύπου, μεγάλος: παρακολουθήσεις ρεπόρτερ από την Αστυνομία και συνομιλίες με μέλη της επιτροπής αγώνα των κατοίκων στις Σκουριές να περιλαμβάνονται mot-a-mot σε δικογραφίες, περιοδικά να δέχονται αγωγές εκατομμυρίων για τις καταγγελίες περί λαθρεμπορίου, όταν αυτές γίνονται από φίλους πρωτοκλασάτων πολιτικών, απειλές κατά δημοσιογράφων από «μαύρους» κύκλους, γκαζάκια κάτω από τα σπίτια τους, χλευασμός και έμμεσες απειλές από πρωθυπουργικούς συμβούλους που δηλώνουν και αυτοί δημοσιογράφοι…
Δυστυχώς, μεγάλο μέρος της παραγόμενης δημοσιογραφικής εργασίας στα media της Ελλάδας, ίσως και να δικαιολογεί το –γνωστό- σύνθημα περί αλητών δημοσιογράφων κλπ.
Από την άλλη πλευρά, για όποιον ακόμα επιθυμεί ή προσπαθεί να κάνει αξιοπρεπώς τη δουλειά του, οι κίνδυνοι χρόνο με το χρόνο πολλαπλασιάζονται.
Ανίσχυρα media στα χέρια άσχετων ανθρώπων, ή ισχυρά media στα χέρια εμπλεκόμενων ή μετεχόντων στην εξουσία. Διαπλεκόμενων ή, απλά, χωρίς συναίσθηση για την ευθύνη του Τύπου.
Media που έχουν όλη την καλή πρόθεση να ασκήσουν το λειτούργημα του δημοσιογράφου, ωστόσο, είναι οικονομικά ανίσχυρα μπροστά ακόμα και σε μία απλή μήνυση ενός καταγγελλόμενου που έχει την εξουσία και το χρήμα να χρησιμοποιήσει τα εργαλεία της Δικαιοσύνης με στρατούς δικηγόρων και ορυμαγδό αγωγών, απειλώντας με οικονομική εξόντωση τόσο το μέσο όσο και το δημοσιογράφο.
Media χωρίς τη στοιχειώδη οικονομική δυνατότητα στήριξης μίας έρευνας ή ενός σοβαρού ρεπορτάζ με μία στοιχειωδώς στελεχωμένη ομάδα (νομικό σύμβουλο, εμπειρογνώμονες και ειδικούς, ερευνητές κλπ.).
Media χωρίς τη δυνατότητα να απασχολήσουν ακόμα και το ελάχιστο απαραίτητο προσωπικό με βάσει τις μίνιμουμ προδιαγραφές παραγωγής, διαχωρισμού αρμοδιοτήτων και τομέων ρεπορτάζ, διάρθρωσης και οργάνωσης.
Με δημοσιογράφους που καλούνται να παραδώσουν μέσα σε ένα 24ωρο 5-10 θέματα ο καθένας για να «γεμίσει» μια σελίδα ή ένα δελτίο…
Με δημοσιογράφους των 400, 300 ή και 200 (!) ευρώ το μήνα χωρίς ασφάλιση, χωρίς εξασφάλιση σε τίποτα. Ούτε καν ως προς τη στήριξη του εργοδότη τους σε όποια «στραβή»…
Και, φυσικά, μέσα σε ένα περιβάλλον που η πλειονότητα των media, κεντρικά και στην περιφέρεια, ανήκει σε οικονομικά ή πολιτικά συμφέροντα που ο μοναδικός στόχος που δεν έχουν (ή, καλύτερα, το μοναδικό που δεν θέλουν να κάνουν επ΄ ουδενί) είναι να ασκήσουν δημοσιογραφία, να κάνουν έρευνα, να προχωρήσουν σε αποκαλύψεις (εκτός και αν αυτές βλάπτουν τον… αντίπαλό τους).
Οι δημοσιογράφοι, συνήθως, μεταφέρουν τα μαντάτα τα οποία, φευ, όταν αφορούν αυτούς είναι τις περισσότερες φορές, μαύρα! Σε ένα περιβάλλον που ακόμα και το κίτρινο, τείνει να αντικατασταθεί από το μαύρο: είτε αυτό αναφέρεται στους τηλεοπτικούς δέκτες των δημόσιων μέσων, στη (μαύρη) προπαγάνδα, στις (μαύρες) επιδιώξεις, ή ακόμα και στην πολιτική άποψη μαύρης πολιτικής απόχρωσης…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ
(Απολυμένος της ΕΡΑ Κέρκυρας, εργαζόμενος στην αυτοδιαχειριζόμενη ΕΡΑ Κέρκυρας)
