Το νέο τραγούδι του Σέξπυρ με τίτλο Ιγμορίτιδα ήλθε για να σας κολλήσει. Ιγμορίτιδα, ημικρανία, κεφαλαλγία τάσεως, εμετός, ναυτία. Συμπτώματα ασθενειών που όπως δείχνει η εμπειρία τα τελευταία χρόνια θεραπεύονται με ασφάλεια και προστασία μέσω της επαρκούς αστυνόμευσης. Λένε πολλές φορές πως η σάτιρα εμπεριέχει στοιχεία υπερβολής. Στην περίπτωση της "Ιγμορίτιδας" η πραγματικότητα ξεπερνάει κατά πολύ την υπερβολή της σάτιρας. Οι χαρακτήρες που περιγράφονται αληθινοί αλλά και φανταστικοί ταυτόχρονα και από κάθε άποψη.

Μουσική/μίξη/mastering: Numberless

Στίχοι: Σέξπυρ

Σκηνοθεσία:  Ιωάννης Ψύχος (ipsychos)

Παραγωγή: Σέχτα Productions

Έπαιξαν οι:

Κώστας Κρύος

Τάκης Χήρας

Και φυσικά ο ipsychos που το γύριζε κιόλας

Τα γυρίσματα έγιναν στο studio του comedylab.gr

Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης ένας από τους πιο αγαπητούς ηθοποιούς θα δώσει συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, στην Τζένη Παντελή στο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ την Τετάρτη στις 19:00 στην ΕΡΤopen www.ertopen.com

Με αφορμή το φετινό έτος Ιάκωβου Καμπανέλλη, ο δημοφιλής πρωταγωνιστής Χρήστος Χατζηπαναγιώτης κι ο ηθοποιός και σκηνοθέτης, γνωστός μεταξύ άλλων και για τη θητεία του στο νεοελληνικό έργο, Μάνος Καρατζογιάννης παρουσιάζουν το μονόπρακτο του «Αυτός και το παντελόνι του», που ανέβηκε το Μάιο του 2018 στη σκηνή του Θεάτρου Σταθμός, μαζί με τον «Επικήδειο» του ίδιου συγγραφέα σε ενιαία παράσταση με τον γενικό τίτλο «Αυτός, ο Άλλος και το Παντελόνι του». Η τόσο αστεία όσο και συγκινητική παράσταση – φόρος τιμής στον πατριάρχη του νεοελληνικού θεάτρου - που θα περιοδεύσει το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα από την εταιρεία Όψεις Πολιτισμού, θα λάβει χώρα τον ερχόμενο Αύγουστο και στον Πύργο Μπαζαίου στη Νάξο, γενέτειρα του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

Ο Χρήστος Χατζηπαναγιώτης μόνος του σκηνή. Ξανά. Γίνεται «Αυτός». Μιλά για το ξόδι κάποιου «Άλλου» και για το «Παντελόνι» του. Στο πρώτο μέρος της παράστασης, μέσα από έναν σπαρταριστό «Επικήδειο» μας χαρίζει - για άλλη μια φορά - αβίαστα το γέλιο σατιρίζοντας τη ματαιοδοξία και τις μικρότητες της ανθρώπινης φύσης. Στο δεύτερο μέρος, το δυσαναπλήρωτο κενό της μάνας γίνεται σπαρακτικός μονόλογος με μόνους ακροατές τα έπιπλα του σπιτιού του. Συγκατοικεί με τις φορτισμένες αναμνήσεις και τις φαντασιώσεις που του προκαλεί η αβάσταχτη μοναξιά. Η υποσυνείδητη ανάγκη του να «έχει έναν άνθρωπο» εκφράζεται, άλλοτε με υποδόριο χιούμορ κι άλλοτε με ακραιφνή ευαισθησία. Άλλωστε, η πίκρα, η γεμάτη από μοναξιά μελαγχολία, το καυστικό χιούμορ, η αγάπη και η νοσταλγία αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα όχι μόνο των συγκεκριμένων μονόπρακτων αλλά κι ολόκληρου του έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη που φέτος, εκατό χρόνια από τη γέννησή του, τιμάμε τη μνήμη του και την προσφορά του στο θέατρο, στον κινηματογράφο και τη λογοτεχνία μας.

Σημείωμα συγγραφέα :

Η αγάπη μου για τους μονολόγους είναι παλιά, από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του ’50, τότε που για πρώτη φορά είδα πως υπάρχουν και θεατρικά αυτής της μορφής. Ήταν και πάλι στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν. Έως τότε δεν ήξερα πως είναι δυνατόν να υπάρχει μονόπρακτο με ένα μόνο πρόσωπο επί σκηνής – κι όμως να μην είναι ένα. Ούτε θα μπορούσα να φανταστώ ότι είναι δυνατόν ένας ηθοποιός, όσο μάστορης κι αν είναι, να «μονολογεί» επί μισή ώρα επί σκηνής κι όμως να καθηλώνει τους θεατές. Αυτός και το πανταλόνι του: Το 1957 – νομίζω την άνοιξη – ο Βασίλης Διαμαντόπουλος που ήδη είχε με πολύ μεγάλη επιτυχία παίξει μονολόγους σε πρόγραμμα του Θεάτρου Τέχνης, είχε μια τολμηρή ιδέα… να εμφανιστεί σ’ ένα πρόγραμμα αποτελούμενο όλο από μονολόγους. Στον Επικήδειο, το άλλο πρόσωπο, αυτό που χωρίς να φαίνεται και να ακούγεται συνομιλεί με το επί σκηνής, με ενδιέφερε όσο και το επί σκηνής πρόσωπο που βλέπουμε και ακούμε. Χωρίς να είναι παρών, ο θεατής θα έπρεπε σιγά-σιγά να αρχίσει να τον φαντάζεται, να τον γνωρίζει, ακόμα και να μαντεύει και τις αντιδράσεις του. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι πρώτος εγώ έπρεπε να ξέρω εξίσου καλά με τον επί σκηνής χαρακτήρα και τον αφανή συνομιλητή του.

Ουσιαστικά δηλαδή πρόκειται για ένα διάλογο όπου αφαιρέθηκε ένας από τους δύο «λόγους». Για να αποκαλυφθούν και οι δύο μέσα από την οικονομία του ενός. Ποια η διαφορά; Τεράστια θα ’λεγα. Τόση που σαν συνήθη διάλογο αυτό το μονόπρακτο δε θα μού ’κανε κανένα κέφι να το γράψω. Αυτή δα είναι και η μαγεία ενός μονολόγου, αυτή η μοναξιά του ενός προσώπου επί σκηνής, μοναξιά που ρευστοποιεί τα συγκεκριμένα του περίγυρου σε ύλη φαντασίας, ονείρου, σκέψης, δίνοντάς τους έτσι μιαν παραπανιστή σημασία και άπλα. Ιάκωβος Καμπανέλλης (Από το πρόγραμμα της παράστασης της Γλυκερίας Καλαϊτζή «Άντρες σε κρίση» τη σαιζόν 2004 – 2005 για το Θέατρο Αμαλία και την Πειραματική Σκηνή Τέχνης). Σκηνοθεσία: Μάνος Καρατζογιάννης Ερμηνεία: Χρήστος Χατζηπαναγιώτης Σκηνικό: Δημήτρης Καντάς Κοστούμι: Βασιλική Σύρμα Μουσική: Αντώνης Παπακωνσταντίνου Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου Βοηθός σκηνοθέτη: Φίλιππος Παπαθεοδώρου Φωτογραφία: Γιώργος Καβαλλιεράκης Παραγωγή: Φεστιβάλ Νάξου, Όψεις Πολιτισμού, Πολιτισμός Σταθμός Θέατρο Διάρκεια παράστασης: 70 λεπτά

Νίκη Παλληκαράκη η χαρισματική και ταλαντούχα ηθοποιός θα δώσει συνέντευξη στο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ την Τετάρτη στις 20:00 στην ΕΡΤopen www.ertopen.com

Το θέμα της συνέντευξής μας είναι η μουσική παράσταση «Μικρασία» η οποία περιοδεύει φέτος το καλοκαίρι. Σκηνοθετεί ο Λεωνίδας Παπαδόπουλος και πρωταγωνιστούν: Θεοδώρα Σιάρκου, Κωνσταντίνος Κάππας, Αλέξανδρος Καλπακίδης, την Νίκη Παλληκαράκη, Στέλλα Κρούσκα, Δώρα Θωμοπούλου. Επί σκηνής θα παίζουν οι μουσικοί: Νίκος Τουρνάκης, Απόστολος Μωραΐτης. Εκεί θα συναντήσουμε σε μια σπάνια θεατρική μουσική εμφάνιση, την Ελένη Ροδά. Η παράσταση υποστηρίζεται με πλούσιο οπτικοακουστικό υλικό προερχόμενο από το αρχείο Προσφυγικού Ελληνισμού.

Στην εκπομπή θα μας μιλήσει και ο Ένκε Φεζολάρι, ένας από τους πιο ταλαντούχους νέους σκηνοθέτες της εποχής μας, που έχει υπογράψει σημαντικές σκηνοθεσίες. Ο Ένκε Φεζολλάρι μετά την επιτυχημένη σκηνοθεσία του στην Παρέλαση και η Βάνα Πεφάνη μετά το Διαμάντια και Μπλούζ που έπαιξε δίπλα στις Τζένη Καρέζη και Ζωή Λάσκαρη, επιστρέφουν στην σημαντική Λούλα Αναγνωστάκη και στο εμβληματικό έργο της «Πόλη», από την τριλογία της Πόλης. Κίμων και η Ελισάβετ στο διαμέρισμα ή, αν θέλετε, Εμείς σε κατάσταση Άμυνας.

Η πόλη έξω από το διαμέρισμα ή, με άλλα λόγια, οι Άλλοι στην Επίθεση. Όσο ο διάλογος του ζευγαριού προχωρά αποσπασματικός, ελλειπτικός, αγωνιώδης, ένας διάχυτος φόβος ρευστοποιεί τα όρια και το «Τέρας», που μαίνεται απέξω, δεν είναι πια διακριτό, δεν εντοπίζεται και δεν ελέγχεται. Εντός, κάθε υποψία επικοινωνίας πνίγεται στην αμφισβήτηση, την εχθρότητα, τον εκφοβισμό. Οι σχέσεις συνύπαρξης με τον Φίλο κι ακόμα πιο βαθιά με τον Εαυτό, προκύπτουν βίαιες, στρεβλές, αδύνατες.

Μόνη ελπίδα, κι εχέγγυο ψυχικής ισορροπίας, είναι να επαληθευτεί ο Άλλος στο πρόσωπο του επισκέπτη Φωτογράφου. Όμως ο Άλλος δεν είναι παρά μια εκ των έσω αφήγηση, μια ύπαρξη διαμεσολαβημένη από τον τρόμο του ζευγαριού κι ο φοβισμένος Φωτογράφος δεν δύναται να ανταποκριθεί στις προσδοκίες ενός Αντιπάλου. Κι ωστόσο η κατάσταση είναι εμπόλεμη. Γιατί πως αλλιώς να δικαιολογηθεί η συστηματική βία που εφαρμόζεται από το κάθε πρόσωπο της παράστασης προς όλους τους άλλους με τη μορφή είτε της επίθεσης είτε της άμυνας; Πως αλλιώς μπορεί να εκληφθεί, μέσα από τα τρικ του Φωτογράφου, η εμπορευματοποίηση του πολέμου και η εξοικείωση με τα αποτελέσματά του; Πως αλλιώς μπορεί να επαληθευτεί το στήσιμο ενός παιχνιδιού-παγίδα που συνθλίβει αδιακρίτως όλους τους παίκτες του; Η Λούλα Αναγνωστάκη έχει πει: «Δεν ανήκω στους δημιουργούς που ακολουθώντας μια διαλεκτική διαδικασία συνθέτουν ένα έργο με ανάγλυφα αίτια και αιτιατά.

Εγώ βλέπω μόνο το αποτέλεσμα». Ένα αποτέλεσμα, ωστόσο, που όχι μόνο μας αφορά, αλλά μας εμπεριέχει. Σκηνοθεσία:Ένκε Φεζολλάρι Σκηνικά: Γιώργος Λυντζέρης Κοστούμια: Μάγδα Καλορίτη Δραματολόγος: Ναταλί Μηνιώτη Φωτογράφος: Γιώτα Εφρεμίδου Κομμώσεις: Κων/νος Σαββάκης Παίζουν οι ηθοποιοί Κίμων: Βασίλης Αφεντούλης Ελισάβετ: Βάνα Πεφάνη Φωτογράφος (διπλή διανομή): Δημήτρης Μπούρας και Ένκε Φεζολλάρι

Η δημοσιογράφος και συγγραφέας Σεμίνα Διγενή, είναι καλεσμένη στο ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ, την Τετάρτη στις 19:00 στην ΕΡΤopen www.ertopen.com

Με αφορμή της συνέντευξή μας είναι η παρουσίαση στις Βρυξέλλες των βιβλίων «Αποδελτίωση» και «Οι Απείθαρχοι». Η Σεμίνα Διγενή ταξίδεψε με την δημοσιογραφική αποστολή σε μια από τις μεγαλύτερες μητροπόλεις του απόδημου ελληνισμού. Η παρουσίαση του βιβλίου της «Αποδελτίωση» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» είχε κεντρικούς ομιλητές τον ευρωβουλευτή του ΚΚΕ Λευτέρη Νικολάου-Αλαβάνο, τον θεατρικό συγγραφέα, σκηνοθέτη και σεναριογράφο Μάνο Λαμπράκη, τη δημοσιογράφο και θεατρολόγο Δέσποινα Σαββοπούλου και τον δημοσιογράφο και συγγραφέα Παναγιώτη Κολέλη.

Η αίθουσα του ξενοδοχείου Atlas, γέμισε από Έλληνες που ζουν και εργάζονται στις Βρυξέλλες, με πολύ συγκινητική την παρουσία απόμαχων Ελλήνων μεταναστών. «Είναι ένα βιβλίο ανάλαφρο, αλλά όχι ελαφρύ» θα αναφερθεί ο Λευτέρης Νικολάου–Αλαβάνος. «Όλα τα κείμενα, βγαλμένα από διαφορετικούς ιστορικούς χρόνους, ακολουθούν μία εσωτερική σύνδεση κι αλληλεξάρτηση, και είναι to the point.

Δεν έρχεται με «απαίτηση» στον αναγνώστη, δεν τον πιάνει από το μανίκι και τον υποχρεώνει να ακολουθήσει ένα μονοπάτι, όμως τον καλεί, και του εξηγεί απολαυστικά και πειστικά μαζί, αυτό που ο μεγάλος δάσκαλος μας είπε σαν απόφθεγμα: όποιος αγωνίζεται μπορεί να χάσει. Όποιος δεν αγωνίζεται έχει ήδη χάσει». «Ντοκιμαντέρ ψυχών», θα χαρακτηρίσει εύστοχα ο Μάνος Λαμπράκης αυτήν «παλίμψηστη» καταγραφή ανθρώπων, ιδεών και σκέψης, για να συμπληρώσει «Τα κείμενα της «Αποδελτίωσης» συνθέτουν την εικόνα μιας αντιφατικής «πόλης» με άξονες, διαδρομές και ανθρώπους που αποτελούν ένα παράδοξο και αναπόσπαστο σύνολο. Είναι μια «πόλη», είναι το πολιτιστικό πρόσωπο μια «πόλης» που ζητά να διασταυρωθεί με τις αισθήσεις του αναγνώστη, είναι μια «πόλη» που μέσα από την γραφή της Διγενή ξαναγράφει την κοινωνική πραγματικότητα».

Η Δέσποινα Σαββοπούλου, στάθηκε ιδιαιτέρως στους εύστοχους τίτλους των άρθρων και συνεντεύξεων, δίνοντας ταυτόχρονα και το στίγμα και την ουσία της «Αποδελτίωσης»: «Οι συνεντεύξεις της δεν είναι απλές ερωταπαντήσεις. Είναι αληθινά ψυχογραφήματα των προσώπων που έχει απέναντι της. Σαν να έχει ένα μαγικό ραβδάκι που τους κάνει να ανοίγονται, να την εμπιστεύονται απόλυτα, να απελευθερώνονται, να μιλούν ουσιαστικά και σε βάθος, να καταθέτουν χρήσιμες κουβέντες και για εμάς όλους που τις διαβάζουμε» Αποτιμώντας το βιβλίο ο Παναγιώτης Κολέλης θα επισημάνει: «Η Αποδελτίωση είναι ένα συναρπαστικό βιβλίο. Όμως, δεν είναι μόνο αυτό.

Είναι, παράλληλα, και ένα εξαιρετικά σημαντικό βιβλίο, αφού διαφυλάσσει πρόσωπα, σκέψεις, στιγμές, διατηρώντας, κατά μια έννοια, ζωντανή τη συλλογική μνήμη. Επιπλέον, είναι εξαιρετικά επίκαιρη, ίσως μάλιστα και περισσότερο από την εποχή που γράφτηκαν τα κείμενα ή πάρθηκαν οι συνεντεύξεις που περιλαμβάνει» και θα συνεχίσει: «Σε έναν κόσμο που μεταβάλλεται με ραγδαίους ρυθμούς, όπου οι νέοι καλούνται να αντιμετωπίσουν και να υπερπηδήσουν τη μία κρίση μετά την άλλη, βιβλία σαν κι αυτά αποτελούν έναν μπούσουλα για να προσπεράσουμε εμπόδια, να απαγκιστρωθούμε από τον μικρόκοσμό μας και να δούμε τη μεγάλη εικόνα γύρω μας.

Δημιουργούν μια πυξίδα για να μάθουμε να διακρίνουμε τον θύτη από το θύμα, το δίκαιο από το άδικο, την προσήλωση σε αρχές και αξίες από την συμφεροντολογική προσέγγιση της ζωής, την ομορφιά του να μοιράζεσαι από το αποκρουστικό πρόσωπο της μοιρολατρίας, του εγωισμού και της αδιαφορίας». Μετά την ξενάγηση της δημοσιογραφικής αποστολής στο Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, πραγματοποιήθηκε και η παρουσίαση του βιβλίου της Σεμίνας Διγενή «Οι Απείθαρχοι» (εκδόσεις Κάκτος) στην ελληνική πρεσβεία στις Βρυξέλλες.

Για το βιβλίο μίλησαν ο πρέσβης μας στο Βέλγιο Διονύσης Καλαμβρέζος και η «ψυχή» του «Κύκλου» (Hellenic Circle Association in Brussels). Μαρία Πατακιά. Και εκεί η παρουσία των Ελλήνων ήταν ιδιαιτέρως έντονη, ενώ ακολούθησε μια ιδιαίτερη φιλική και ενδιαφέρουσα κουβέντα.